ER/C DE NOORMAN-DE STEEN VAN ATLANTIS
Limburgse bedevaart naar
Lourdes vertrokken
Intentie: „Het w van onze
jongens in Indië"
Verhoging der
pensioenen
Heerlijkheid Fogelsangh
Fries streekmuseum
thans
Frankrijk erkent onafhankelijkheid
van Viët-nam
Grote teleurstelling in Frankrijk
ZAL KONING LEOPOLD VAN BELGIË
ZELF STAPPEN ONDERNEMEN?
i
Een beeld van het rijke verleden
en het arme heden
Een oude heer b
Accoord thans plechtig ondertekend
Samenwerking voortaan
onmogelijk
In de houding der Vlaamse liberalen schijnt
een kleine verandering te komen
21 ministers in België
in conferentie
Misbruik van overheids
macht?
Mgr. Lemmens doet de
.pelgrims uitgeleide
wekt
opschudding
DINSDAG 8 JUNI 1948
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
Russische conclusie uit de
besluiten van Londen
BESLUITEN CONFERENTIE VAN LONDEN
Nachten van lijden - jaren van leed
- door Rheumatische pijnen.
Hoge Raad vernietigt
het arrest
Vrijstelling militaire dienst
Gepensionneerden pleten
DOODSTRAF VOOR
VERRADER
Aardbeienveilingen beginnen
Donderdag
Prijs voor advocaat
door JAMES CHARLES LYNCH
NED. CONSULAAT-GENERAAL
TE BERLIJN
Speldjesdag voor Katholiek
Thuisfronlt
HuId aan Fibres
Zaterdagmiddag is aan boord van
een Franse oorlogsbodem in de
baai van Alon een Frans-Viët-
hamees accoord gesloten, dat als volgt
luidt:
Frankrijk erkent plechtig de onaf
hankelijkheid van de Viët-nam aan wie
het toekomt zijn eenheid te verwerke
lijken. De Viët-nam proclameert zijn
aansluiting, in de hoedanigheid van
geassocieerde staat, bij de Franse Unie.
De onafhankelijkheid van de Viët-nam
heeft geen andere grenzen dan die
opgelegd door zijn toebehoren tot de
Franse Unie."
Het accoord werd ondertekend door
he Hoge Commissaris Monsieur Bollaert
hamens de Franse Republiek, door mi-
Uister-president generaal Xuan namens
he voorlopige centrale Viët-namese re
gering, en door ex-keizer Bao-Dai, in
hiens kwaliteit van bemiddelaar tussen
hc Franse Republiek en de van Ho-
Chi-Minh en diens Viët-Minh afkerige
Viët-namese nationalisten die voor
alsnog slechts een minderheid vormen.
Hetgeen vooral de betekenis van het
gesloten accoord, dat nochtans een nieu
we phase in de Indo-Chinese ontwikke
ling opent, beperkt, is, dat het geen
einde maakt aan de vijandelijkheden; om
ih dit stadium zulks te bereiken, zou een
accoord met Ho-Chi-Minh en de Viët-
Minh nodig zijn. De Franse regering had
echter, zoals bekend, reeds lang de mo
gelijkheid van een doelmatig betrouw
baar accoord met Ho-Chi-Minh, van wie
overigens niemand met zekerheid schijnt
te weten wat hij sedert September 1946
geworden is, opgegeven; zij was in deze
Oosterse wereld op zoek gegaan naar
betrouwbaarder te achten onderhande
lingspartners. Het afgesloten accoord
bewijst in ieder geval, dat zij deze part-
her meent te hebben gevonden. De re
gering houdt zich ongetwijfeld overtuigd
van de bereidheid van de nieuwe part
ner het accoord na te leven en in prak
tijk te brengen; maar de hoofdzaak is
Een woordvoerder van de Britse re
gering heeft verklaard, dat het Britse
kabinet na kort beraad de Londense
Voorstellen heeft goedgekeurd.
De belangrijkste Duitse politieke lei
ders eisen vertegenwoordiging van de
Russische.» zone in elke nieuwe Duitse
federale regering. De Duitse bizonale
economische raad gaf het volgende com
mentaar op de conferentie in Londen:
Wij willen noch een West-Duitse rege
ning noch een regering van de gecom
bineerde zones. Wij willen wel een
Duitse regering met Frankfort als
hoofdkwartier. Het representatieve ka
rakter van een dergelijke Duitse rege
ning zou duidelijk aan het licht treden
Wanneer één of twee politieke leiders
bit de Oostelijke zone als minister zou
den worden opgenomen".
-De Sovjet-Russische commandant in
"öitsland, maarschalk Sokolovsky, staat
1>J nauw contact met zijn regering in
Moskou naar aanleiding van de publi
catie van de aanbevelingen van de Lon
dense conferentie. In een vergadering
van Sokolovsky en zijn adviseurs zijn
de Russen tot de slotsom gekomen, dat
door de besluiten van Londen alle vroe
gere overeenkomsten over Duitsland te
Wet zijn gedaan. Samenwerking tussen
of hij er toe in staat zal zijn. Dit hangt
af van de mate waarin hij erin zal sla-'
gen de massa der Viët-namese nationa
listen, die zich nog altijd achter de Viët-
Minh (Viët-namese Onafhankelijkheids-
bond) bevinden, op zijn hand te krij
gen. Van het aangegane accoord hoopt
men dat het daartoe krachtig zal kunnen
bijdragen. Een door het Katholieke dag
blad „La Croix" dezer dagen gepubli
ceerde verklaring van het agentschap
„Fides", dat de zienswijze van het Vati-
caan zou weergeven, heeft in Frankrijk
bovendien de verwachting gewekt, dat
de H. Stoel aan de bijna 2 millioen Ka
tholieken van de Viët-nam zou aanraden
met de door de communisten over
heerste Viët-Minh te breken.
Inmiddels blijft in termen van stra
tegie gesproken de situatie in de Viët-
nam zoals een kenner der Indo-
Chinese kwestie haar onlangs resumeer
de: De regering van Generaal Xuan is
(min of meer) meester van de kustste
den (vooral dank zij Frankrijks mili
taire aanwezigheid); de Viët-Minh ech
ter van de rijstvelden.
Voor de meeste Fransen zal het op
treden van de regering-Xuan als cen
trale of generale regering van de Viët-
nam ook een voorlopige nog niet in
werkelijkheid bestaande Viët-namese
federatie een vrij mysterieus novum
zijn. Deze regering, welke te Saigon al
onder auspiciën van de Franse autori
teiten tot stand is gekomen, schijnt een
aantal Cochin-Chinese politici tot kern
te hebben, waaromheen zich enige na
tionalistische persoonlijkheden bewe
gen, die indertijd achtergebleven zijn
in de door de Viët-Minh ontruimde
kuststreken van Annam en Tongking.
In ieder geval heeft het er alle schijn
van dat de Franse regering haar tot
voor enige maanden nog gevolgde po
litiek die erop gericht was het rijke
Cochin-China buiten een Verenigd Viët-
nam te houden thans als nutteloos aan
de kant heeft gedaan.
De publicatie van de aanbevelingen,
welke op de conferentie van de zes
mogendheden over Duitsland werden
opgesteld, hebben in alle betrokken
landen vele reacties gewekt. Het sterkst
reageert men in Frankrijk, waar van
alle kanten oppositie tegen de verkla
ring opsteekt en zelfs een crisis in de
regering-Schuman niet tot de onmoge'
lijkheden behoort. Zowel de communis
ten als de aanhangers van De Gaulle
beschuldigen Bidault ervan, Frankrijk
verkocht te hebben.
Bidault zal zeer veel moeite hebben
de aanbevelingen van de Londense
conferentie, die waarschijnlijk Vrijdag
door het parlement zullen worden be
sproken, geratificeerd te krijgen. Franse
afgevaardigden, die de regering ge
woonlijk steunen, typeerden de voor
gestelde politiek voor West-Duitsland
als een politiek, „die iemand de haren
te berge doet rijzen".
De oppositie spruit voornamelijk
voor uit het feit, dat men de Franse
belangen en die van Duitslands
Westelijke naburen onvoldoende be
schermd acht. Het plan van de
Londense conferentie betekent vol
gens de critici, dat Frankrijk en de
Benelux altijd door de V.S., Enge
land en de Duitse vertegenwoordi
ger kunnen worden overstemd. Wat
de Franse leiders nog meer een
doorn in het oog is, is het gevoel,
dat Duitsland uiteindelijk de positie
van bemiddelaar tussen de continen
tale geallieerden en de Angelsaksische
geallieerden zal innemen en een be
slissende stem zal hebben bij de be-
En dat, terwijl toch voor velen de afdoende
remedie voor 't grijpen ligt: Kruschen Salts!
De meeste rheumatische aandoeningen ko
men voort uit onzuiver bloed. Daar brengt
3e bloedzuiverende Kruschen-kuur uit
komst. De zes minerale zouten waaruit
Kruschen is samengesteld hebben regel
matig gebruikt een weldadig aansporende
werking op lever, nieren en ingewanden.
De kleine dagelijkse dosis Kruschen spoort
ze aan tot krachtiger werking; onzuiverhe
den in het bloed worden afgevoerd, in
plaats van zich vast te zetten in spieren
en gewrichten, waar ze anders oorzaak
zouden worden van die ondragelijke pijn.
Volg het voorbeeld van die talloze Rheu-
matieklijders over de hele wereld, voor wie
ovw deze bijèeiikomst! I Kruschen bij Uw Apotheker of Drogist^
(Telefonisch van onze Belgische
correspondent)
De koningskwestie staat op het ogen
blik in Belgische politieke kringen in
het brandpunt van de belangstelling.
■Nauwelijks is er bekend geworden dat
opaak hedenavond een speciale mi
nisterraad zal beleggen in verband met
dit vraagstuk of reeds doet het gerucht
de ronde, dat de minister-president
Woensdag opnieuw naar Pregny zal ver
trekken om nogmaals een onderhoud
biet de Koning te hebben. Dit gerucht,
afkomstig uit dezelfde bron die het vo-
rige juist gebleken bezoek meldde, is
tot nog toe niet tegengesproken.
Er doet nog een ander gerucht de
ronde en wel met zoveel hardnek
kigheid, dat het de moeite waard
lijkt het onder het nodige voorbe
houd te vermelden.
Het komt hierop neer, dat Koning
Leopold besloten zou hebben te
genover de omstandigheid, dat er
tot op dit ogenblik nog van geen
werkelijke stap in de richting van
een oplossing sprake is, zelf het im-
tiatiei hiertoe te nemen en wat men
in de Belgische pers noemt de zaak
te „orusqueren".
Het is moeilijk uit te maken hoe zo
'ets in zijn werk zou kunnen gaan. In
Politieke kringen veronderstelt men dat
he Koning een boodschap tot het Bel
gische voik zou richten om het uit te
hodigen zich positief door middel van
een volksraadpleging uit te spreken. De
Mjze om zich tot het volk te richten
^ou dan bijvoorbeeld de vorm kunnen
®annemen van een brief aan de Voor
zitter van Kamer en Senaat of recht
streeks aan ae regering. Men verwacht
hat dit initiatief van de Koning zeer
shel zou volgen op het nieuwe bezoek
hat Spaak hem brengen zal en dat hier
mede verband zal hebben.
De moeuukiieiu oei c„.i voiksraaci-
Meging ie houuen blijft intussen bestaan,
*elis na de oproep van de Koning, om
eenvoudige reden dat het vrij wel
''höiogehjK is daarttoor een meerderneid
e vinden, aangezien de parijen hun
Stahdpum niet hebben gewijzigd. Tegen-
m®*' de C.V.F., die voor de Koning is,
'hdt men dus de socialisten, liberalen
communisten, die tegen zijn terug-
®er op de troon zijn. Niettemin schijnt
toch een kleine verandering te komen
met name in de houding van de Vlaam-
r®. liberalen, die trouwens steeds veel
aider afwijzend hebben gestaan dan
uh Franse collega's.
®ij een eventuele stemming zou dit
MWlcht in de schaal kunnen werpen,
oen denkt ook aan de mogelijkheid van
i h soort parlementair onderzoek naar
u staat van de publieke opinie, moge-
'kReid waar de grondwet in voorziet,
maar die in de praktijk tóch wéinig re
sultaat schijnt te kunnen opleveren, be
halve dan ernstige moeilijkheden 'voor
de regering.
Zoals de koningskwestie zich op
het ogenblik voordoet is dat overi
gens een aspect van de zaak waar
mede men langzamerhand rekening
moet gaan houden. De kwestie
neemt thans een wending, die op
nieuw gevaarlijk gaat worden voor
de coalitie. De diverse politieke
groepen komen dan ook deze week
bijeen om over de zaak te delibe
reren.
Intussen krijgt men uit allerlei be
richten zo goed als uit de dagbladpers
de indruk, dat de maand September,
waarin Prins Boudewijn 18 jaar wordt,
algemeen wordt beschouwd als een be
slissende maand waarin zich incidenten
zullen voordoen. Dit wordt o.m. beves
tigd door de energieke verklaringen van
de voorvechter van de Koning en voor
zitter van de Kamerfractie van de
C.V.P., de heer De Vleeschauwer, vol
gens welke de Kroonprins onder alle
omstandigheden in September a.s. naar
België zal terugkeren en in de Senaat
zal zetelen.
paling van de
Ruhrgebied.
toekomst van het
Bidault zal, naar men verneemt, bij
de verdediging van zijn politiek er
vooral op wijzen, dat de voorstellen der
zes landen deel uitmaken van een be
oogde Westerse buitenlandse politiek,
waarvan het Plan-Marshall en het
pact van Brussel integrerende bestand
delen zijn. Hij zal betogen, dat het
moeilijk, zo niet onmogelijk is, een
deel van deze politiek te aanvaarden
en de rest te verwerpen.
(Telefonisch van onze Belgische
correspondent)
Eeü-en-twintig Nederlandse, Belgische en
Luxemburgse ministers zijn Maandagmor
gen op het Ch&teau d'Ardennes met hun
specialisten bijeengekomen om een onder
zoek in te stellen naar de problemen,
waarvan de totstandkoming van de Unie
van Benelux afhankelijk is.
In de eerste vergadering werden de mid
delen bestudeerd die de oprichting van de
Economische Unie kunnen bevorderen. Met
name werden de problemen behandeld die
betrekking hebben op de productie, op de
prijzen en lonen en op het Marshall-plan.
Na afloop hebben verschillende ministers
erop gewezen dat de huidige conferentie
geen onmiddellijke gevolgen met zich zal
medebrengen. Dit doet niets af aan het
belang van de bijeenkomst, die wordt bij
gewoond door de ministers van alle depar
tementen die bij het totstandkomen van
een volledige Unie betrokken zijn.
Wanneer men zich er rekenschap van
geeft dat het daarbij om niets minder gaat
dan om de vrije circulatie van goederen,
personen, kapitalen enz. binnen de 3 lan
den, begrijpt men tevens het enorme be
lang van de zaak. Van tevoren reeds had
het Comité voor Economische Coördinatie
aan zijn specialisten opdracht gegeven alle
verbandhoudende kwesties tot de geringste
bijzonderheden te bestuderen, zodat de mi
nisters, die thans met hun experts in ver
gadering bijeen zijn, over een maximale
hoeveelheid gegevens beschikken om de
voorwaarden te bespreken welke aan de
principiële beslissingen vooraf moeten gaan.
Het spreekt van zelf dat men onder deze
omstandigheden inderdaad niet op onmid
dellijke consequenties moet rek énen.
Mevr. M. te Castricum dagvaardde de
burgemeester dier gemeente in kort ge
ding voor de president der rechtbank te
Alkmaar op grond van misbruik van
overheidsmacht door toepassing van het
Vorderingsbesluit-Woonruimte. De bur
gemeester had namelijk een deel van
haar woning, welke haar eigendom is,
ongemeubileerd gevorderd, voor welk
gedeelte zij 15 per maand huur zou
ontvangen. Daar zij in hoofdzaak moet
leven van het verhuren van gemeubi
leerde kamers en het houden van pen
sion zou de vordering betekenen, dat zij
onherstelbaar zou worden benadeeld in
haar levensonderhoud.
De president achtte het bezwaar van
mevr. M. niet steekhoudend, daar haar
pretenties niet afdoen aan de rechtma
tigheid der vordering. Hij verklaarde de
eis niet ontvankelijk.
Het gerechtshof te Amsterdam heeft
dit vonnis vernietigd en de eis toegewe
zen door een bevel aan de burgemeester
de vordering der woonruimte ongedaan
te maken, onder voorwaarde, dat mevr.
M. haar eis binnen 14 dagen zou moeten
aanhangig maken bij de gewone rechter.
Het arrest van het Hof was gebaseerd
op het feit, dat de burgemeester de ge
hele sanitaire inrichting had gevorderd.
De Hoge Raad heeft thans 's Hofs ar
rest vernietigd op grond, dat mevr. M.
in eerste aanleg alleen de onherstelbare
benadeling in haar onderhoud ten grond
slag aan het beweerde misbruik van
overheidsmacht had gelegd en in hoger
beroep de eis veranderd of vermeerderd
was.
Verzoeken om uitstel van eerste oefe
ning of vrijstelling van de dienstplicht,
zullen, naar men ons van de zijde van
het ministerie van Oorlog mededeelt, in
het vervolg slechts in behandeling wor
den genomen, wanneer de aanvrage
daartoe is ingediend bij de burgemees
ter ter plaatse.
116. Voorzichtig gluurde de Atlantis-soldaat door een klein venster in de deur
en toen opende hij deze met een grijns Daar huppelde de kleine dwerg, die de
aanwezige mannen begroette met een vrolijk gegrinnik. Opgelucht gingen de op
geschrikte mannen weer zitten en toen Eric verwonderd vroeghoe de dwerg hen
had kunnen vindenzei het kleine mantietje trots: ,,Winonah mij sturenmij zoe
ken heel goed.vinden hier dappere manmij passen op grote man, boel
vechten? Mij helpenVerder lukte het onze held nietnog een woord uit het
vreemde kereltje te krijgen. De kleine man wilde niet verraden dat Winonah zo
ongerust over Eric's lot was dat zij Pum-Pum achter hem aan had gestuurd om
in zijn buurt te blijven en haar eventueel te waarschuwen wanneer hij in gevaar
mocht komen. De dwerg was daarvoor de aangewezen persoon omdat hij overal
kon binnendringen zonder dat men hem wantrouwde. Langzaam daalde de avond
over de grote stad en Eric maakte zich gereed om zijn stoutmoedig plan te ver
wezenlijken. De officier gaf hun nog enige raadgevingen en met een laatste groet
verdween de jonge Noorman met zijn gevolg in de schemer
Voor het eerst na de oorlog vertrok Maandag de Limburgse bedevaart weer van
Maastricht naar Lourdes. De bisschop van Roermond, Z. H. Exc. Mgr. dr. J. H.
G. Lemmens, zegent de jongste pelgrim, de drie-jarige Peter de Cock uit Tilburg.
(Van een speciale verslaggeefster)
Maandagmiddag 1 uur! Met een
stralende zon en een heerlijke zomer-
temperatuur gaat, voor het eerst na
9 jaar, de Limburgse Bedevaart naar
Lourdes weer vertrekken. De 20e
tocht naar de Lieve Vrouwe, die door
katholiek Nederland zozeer geliefd is.
Welke moeilijkheden er te overwin
nen zijn geweest om deze bedevaart
mogelijk te maken, kan geen buiten
staander begrijpen.
Daar waren de deviezen, het gebrek
aan spoorwegmaterieel de slechte voed
selpositie en de enorme duurte in
Frankrijk! En daar was nog veel meer.
Maar het energieke comité heeft dat
alles weten te overwinnen en we gaan!
Weer krioelt het brede Maastrichtse
station van pelgrims, zieken, doktoren,
verpleegsters, brancardiers. Weer staat
er een lange trein, met genummerde
coupé-ramen gereed om zieken en ge
zonden op te nemen. 600 pelgrims zullen
de reis naar Maria's genadeoord onder
nemen: onder hen ruim 100 zieken,
Gepensionneerden uit vele delen van
het land waren gisteren in de grote zaal
van de Dierentuin te 's-Gravenhage in
Vergadering bijeen om te pleiten voor
een verhoging der pensioenen. Na afloop
werd op voorstel van de heer J. Huijk-
man, voorzitter van de Alg. Ned. Bond
van Gepensionneerden, een resolutie
aangenomen, waarin gezegd wordt, dat
de voorstellen der regering voor wat be
treft de aan te brengen verbeteringen
en de positie der gepensionneerden in
het algemeen, op zo goed als alle punten
onvoldoende moeten worden geacht.
De Algemene Nederlandse Bond van
Gepensionneerden, de Bond van Gepen
sionneerden der Nederlandse Spoor- en
Tramwegen en de Algemene Militaire
Pensioenbond dringen er op aan, zo
danige wijzigingen in die voorstellen
aan te brengen, dat van een redelijke
tegemoetkoming in de noodtoestand der
gepensionneerden kan worden gespro
ken.
Het Bijzonder Gerechtshof te 's-Gra
venhage heeft heden arrest gewezen in
de zaak tegen de 39-jarige Haagse boek
houder A. Breed, die van 1944 tot het
einde van de oorlog werktuig en hand
langer van Schreider, destijds Kriminal-
Direktor van de S.D., is geweest. De
procureur-fiscaal mr. De Gruyter had
de doodstraf tegen B. geëist, omdat deze
zich vrijwillig gewijd had aan verraders
werk van het ergste soort, hetgeen tien
tallen Nederlanders het leven heeft ge
kost. Het bijzonder gerechtshof heeft B.
thans conform de eis tot de doodstraf
veroordeeld.
Van Donderdag 10 Juni af beginnen
te Beverwijk de speciale aardbeien
veilingen.
Tengevolge van do verlaging van de
eierprijs is het mogelijk gebleken de
prijzen voor advocaat te verlagen. De
verbruikersprijs per literfles bedraagt
nu f 5.25 tegen voorheen f 5.75.
(Van een onzer speciale verslaggevers)
In Friesland zeggen ze, als een kind-
je met graagte een gesprek van grote
mensen afluistert:
„Dat kind luistert als een pot met
zeuven oren."
Hebt u wel eens een pot met zeuven
oren gezien? U hebt de kans nu, want
we hebben een zeldzaam mooi exem
plaar ontdekt in het nieuwe Friese
streekmuseum, dat voor kort geopend
is.
U gaat hiervoor naar Buitenpost en
als u er de weg niet mocht weten, kunt
u de martiale heerser van het Buiten-
postse station vragen waar Veenklooster
ligt.
Feankleaster zo zal hij zeggen
ligt drie kilometer van Buitenpost, in de
gemeente Achtkarspelen, buurgemeente
van Kollumerland, zoals iedere recht
geaarde Nederlander natuurlijk weet.
Het is een stukje echt binnenland van
Friesland, zo mooi, dat een vrij groot
gedeelte gemaakt is tot natuurreservaat.
Eeuwenoude eiken en beuken spreken
daar hun eigen taal en men zou wensen,
dat men deze taal zou verstaan, om alles
wat deze getuigen van een oude ge
schiedenis zouden kunnen vertellen om
trent een rijk verleden.
Want over dit gebied is veel te ver
tellen. Wanneer de brede lanen de
bezoeker gevoerd hebben naar een cen
traal punt in dit bos, dan rjjst voor
zjjn oog op een oude heerlijkheid,
waardig en trots. Het is de Heerlijk
heid Fogelsangh of Fogelsangh-State.
Het is een oud gebouw. Waar de ra
men niet werden gerestaureerd, heb
ben de ruiten een glans gekregen,
kleurig ais een vlek petroleum op
water, zeker bewijs van hoge ouder
dom. Van die hoge ouderdom spreekt
de geschiedenis van het gebouw trou
wens ook.
Want in de verre middeleeuwen was
dit hooggelegen plekje ai uitverkoren
door de adellijke dochters van oude
geslachten, die hier hun klooster „De
Olijfberg" hadden. Ook moet hier een
monnikenklooster zijn geweest. Nog
herinnert in het bos een miniatuur
kloostertje, waar een monnik in con
templatie verzonken zit, aan het veie
belangrijke werk, dat hier de mon
niken hebben verricht op het gebied
van ontginning.
Thans zijn de landgoederen eigendom
van onze Brusselse gezant mr. Baron van
Harinxma thoe Slooten en deze heeft
voor zichzelf besloten niets te verande
ren aan het oorspronkelijke karakter
van de heerlijkheid. Hij heeft haar in
dienst gesteld van de bevordering van
de Friese cultuur en het laten inrichten
tot streekmuseum voor Achtkarspelen
en Kollumerland. Congressen van Friese
verenigingen kunnen er worden gehou
den en alles wat de Friese organisaties
aan volkseigen nastreven, zal men hier,
voor zover mogelijk, kunnen terugvin
den ln de verzamelde voorwerpen.
Er is een uitgebreide collectie ar
cheologie, oude en nieuwe volkskunst,
Er zijn reconstructies van het oude
Friese boerderijtype, zelfs eert van
honderd jaar vóór Christus. De ver
zameling, het gebouw en de omgeving
spreken hier samen de taal van de
oude historie.
Het zien van alles wat zelfs in deze
afgelegen streken verloren ging, onder
de vervlakking van de laatste decen
nia, maakt een beetje weemoedig.
Want Fogelsangh-State leert niet alleen
hoe rijk het verleden was, maar ook
hoe arm het heden op menig gebied
vaak is. Uit het gastenboek bleek ons,
hoe ondanks de recente opening, zeer
velen een bezoek brachten aan dit
streekmuseum.
6)
Een poosje later werd hij wakker. Hij
luisterde met wijdopen ogen en oren.
Hij hoorde een tik, dan een bons en daar
na een gesuis. Hij herkende de tik Bij
de bons en het gesuis sprong hij uit bed
om de achtertuin in te kijken Onder
het raam stond Tom Adams op onge
veer vijf meter afstand van een ze'.l,
dat over een touw tussen twee bomen
was gehangen. Vóór Tom lag een golf-
bal. Tom mikte nauwkeurig, liet zijn
club langzaam achteruit zwaaien en
sloeg stuntelig. De bal raakte de grond
vóór het aardhoop je, plofte tegen het
zeil, sprong op en rolde terug tot voor
Tom's voeten. Hij bukte zich en legde
hem weer op de alslagplaats.
„Hel en duivel!" zei Sam, keerde zich
van het raam af om zijn hoed en jas
te grijpen en ging naar beneden, de
voordeur door, achterom naar de tuin.
Tom had juist een achterwaartse zwaai
volbracht, toen Sam om de hoek van
het huis kwam en hem toeriep: „Wacht
even, m'n zoon! Zo moet het niet!"
Tom kon zijn zwaai niet meer inhou
den. Hij sloeg schutterig toe en miste
de bal volkomen. Met een hoogrood ge
zicht keerde hij zich om.
„Wat", zei hij, „ik dacht dat u sliep.
U moet iemand, die een golfbal slaat,
nooit storen. Of wou u me soms voor
doen hoe het moet?"
„Precies", zei Sam „Geef dat ding
eens hier".
Tom gaf hem de golfclub en besefte
zijn houding, ,,'t Spijt me, dat ik me
liet gaan", zei hij. „Golfspelen is niet
zo gemakkelijk als het lijkt. Evenwicht
en concentratie, daar komt het op aan.
Linkerarm recht houden, langzaam
achteruit zwaaien, je lichaamsgewicht
op je rechtervoet overbrengen en op
het ogenblik, dat je slaat, je polsen la
ten doorzwikken".
Sam keek Tom aan. „Het is toch de
bedoeling, dat je de bal raakt, nietwaar?"
„Juist", zei Tom. „Raken zo hard als
je kunt. Het zeil houdt de bal natuur
lijk tegen, dat spreekt".
„Mij een raadsel, hoe je kunt raken,
als je om zoveel dingen tegelijk moet
denken. Dè meeste mensen denken te
veel, in plaats van dat ze iets doen, da's
de fout".
Sam ging op de bal toe, keek er even
naar, bracht de club boven zijn schouder
en liet hem naar voren suizen. De bal
sprong van het aardhoopje, sloeg tegen
het zeil, ging er doorheen, rukte een
aantal blaren van een laaghangende
boomtak een eind veiderop en boorde
zich door de heg, om eindelijk te blijven
liggen op het fluwelige grasveld van
Jonathan Smythe's landgoed.
„Grote hemel!" zei Tom.
„Een scheurtje, hè", zei Sam. „Nou,
dat gat lap ik wel, zodra ik even tijd
heb. Ik zal eerst die bal halen".
„Nee", zei Tom ernstig. „Dat kan niet.
Dat is Smythe zijn grond. Die mag u
niet betreden zonder zijn toestemming
en we willen hem niet tegen ons in 't
harnas jagen. We hebben al genoeg op
ons geweten. Mijn kansen op zijn klan
dizie zijn verkeken"
„Waarom?" vroeg Sam. „Ben je dan
geen goeie advocaat?"
„Jawel," gaf Tom toe. „Maar er woont
nog een advocaat in de stad Mali Per-
cival. Van een heel oude familie. Bo
vendien is Mali verkikkerd op Deborah
Smythe, de dochter van de oude
Smythe en papa heeft er niets op tegen.
Veel kans maak ik dus niet en daarom
hoeven we 't niet nog erger te maken
door mijnheer Smythe opnieuw op zijn
tenen te trappen."
„Dus die Smythe is een poen, hè?"
zei Sam.
„Dat hoort u mij niet zeggen," ant
woordde Tom. „Ik denk er zo niet over."
„Ik wist wel. dat je dat zeggen zou,"
zei Sam. „Ik wist het wel."
„Hoezo?"
„Omdat," zei Sam ronduit, „omdat je,
al besef je 't niet, zelf een poen bent-
Je hebt je tot je nek toe volgepropt
met nonsens uit geschiedenisboekjes en
je aapt alles na, wat een stelletje dooie
lui plachten te doen. Laat schieten die
rommel."
„Mijnheer Smedleyzei Tom.
„Absoluut," zei Sam. ,,'t Vervelende
is, dat die geschiedschrijvers niet alles
over die kerels hebben opgeschreven.
Er was toen zeker papierschaarste, net
als nu. Geld en vrouwen waren er, dus
reken maar, dat ze nog andere dingen
deden dan een partijtje dammen. Tra
ditie is een mooi ding, m'n zoon, maar
jij laat ze verschrompelen. Spit de grond
eens om en strooi wat kunstmest."
„We hebben hier onze eigen gewoon
ten," zei Tom. „En daar zijn we op ge
steld."
„Je weet niet beter," zei Sam. „Je zou
er minder op gesteld zijn, als je af en
toe de boel eens op stelten zette. Indien
je in leven wilt blijven, moet je van
tijd tot tijd de muren bestormen en de
poorten rammeien. Denk er eens over
na en zie eens of ik geen gelijk heb.
Ik ga een eindje kuieren."
„Ik ga met u mee," zei Tom. „Ik zal
u de plaats laten zien."
„Ik vind het alleen wel," zei Sam. „Ga
jij je maar oefenen. Ik zal eens een
kijkje aan zee nemen. Gaat nogal te
keer tegen de kust, hè?"
„Goed," zei Tom, „zoals u wilt." Hij
had orders van Janet, Sam zo weinig
mogelijk in de weg te leggen, zolang
het antwoord-telegram op de luchtpost
brief nog niet was gearriveerd. „Maar
blijf tussen de heggen en schuttingen.
En kom niet op Smythe's grond."
Sam beende weg, binnensmonds pre
velend. Hij bereikte een met rotsblok
ken bezaaid strand en stond een ogen
blik stil, voor het eerst van zijn leven
genietend van het gezicht op de ge
kuifde branding, die donderend over de
rotsen schuimde. Het vervulde hem met
geestdrift en zijn onstuimige aard voelde
zich gedrongen iets terug te doen, maar
hij wist niet hoe.
j,Hel en duivel!" zei hij en begon
langs het strand te lopen in de richting
van het landgoed van de Smythes.
Het was eb en hij passeerde het eind
van de stenen muur, die begon, waar
de heg eindigde. Hij bevond zich nu op
grond van Smythe en hij snoof en blies.
Hij liet de ene rots na de andere achter
zich en drong dieper door in het
Smythe-bolwerk. Zijn voetstappen wer
den gedempt door het mulle zand en
het lawaai van de donderende bran
ding. Hij ploegde langs een buitenge
woon grote rots en bleef als aan de
grond genageld staan.
Daar op het zand lag een helgekleur
de deken. Op de deken lag, met het ge
laat naar beneden gekeerd, een vrouwe
lijke gestalte. Het meisje merkte met
dat hij daar stond en Sam hoorde haar
duidelijk snikken.
(Wordt vervolgd)
waarbij meerdere liggende patiënten.
Dit laatste krijgt voor de lezer pas be
tekenis als hij weet, dat onder de oor
log de Duitsers heel de uitrusting van
de voormalige ziekentrein in beslag
hadden genomen. Toch presteert de
„Limburgse" het nu, na 2 jaar, al weer
liggende zieken mee te nemen. Weet u
wat er nodig is om die gedurende een
25-urige trein-reis de nodige verzorging
te geven? Hier past zeker een saluut
voor de heer J. Schroder en zijn staf,
die deze afdeling voor hun rekening na
men. Laten we echter niet beginnen
met het uitdelen van pluimpjes, want
dan komen we niet aan het eind.
Van de directeur J. Maassen en de
geestelijke leider drs. P. van Odijk tot
aan de allerlaatste medewerker hebben
ze allen dag en nacht hun gehele
persoon gegeven: Dat is en was bij de
„Limburgse" altijd zo de gewoonte.
Het perron langs de wachtende trein
biedt weer de aanblik, die ons van
vooroorlogse jaren zo vertrouwd is.
Overal zien we bekenden, rechts en
links drukken we handen. En als we
speurend van coupé tot coupé gaan,
dan.... Ja, het is zo: óok Vader-Bis-
schop is er! In een kranten-artikel dien
je netjes Mgr. Lemmens te zeggen,
maar als je tussen de pelgrims van de
„Limburgse" bent, zeg je ..Vader-Bis-
schop", en niets anders. We hadden
ons al meermalen afgevraagd, of Hij
de reis zou meemaken; we wisten, dat
Hij zich de laatste tijd moe voelde,
Hoeveel te meer waarderen we het
daarom nu, Hem weer temidden der
pelgrims te zien!
Hij tekent ons een kruisje op 't voorhoofd
en heeft een beminnelijk woord: juist, zo
als vroegerEn onwillekeurig zoeken
onze ogen achter Hem naar de figuur,
die we zo onafscheidelijk aan Hem ver
bonden kenden: z'n secretaris Drs. Leo
Moonen, die we dikwijls alleen maar ken
den als „Oom Leo". En nu schieten 'de
tranen ons in de ogen! Neen, „Oom Leo"
is er niet!
Die heeft z'n 50-jarig vruchtbaar leven
moeten afsluiten in het gruwelijke con
centratiekamp Belsen. Deze engel van goed
heid stierf in de duivelse hel van het be
ruchte Duitse verschrikkingsoord.
Alle pelgrims zullen hem missen en van
zelf zuilen allen voor hem bidden. Maar als
we in de werkelijkheid leven, zullen we
weten, dat h ij 't is, die bidden zal voor
óns, arme. aardse pelgrims naar God en
z'n H. Moeder. Onze bedevaart zal in hem
een machtige beschermer hebben, zoals on
ze zieken er twee zullen hebben in hun
onvergetelijke dokter Van Vught uit Nij
megen, die eveneens in een concentratie
kamp stierf; en aan hun „zieken-Pater",
Pater H. Rothoff. die als slachtoffer van
een vreselijke ziekte viel.
Het gemis van al deze biina onmis
bare mensen stemt ons droef. De ze
kerheid, dat ze ons vanuit de hemel
zien gaan en ons vergezellen, troost en
bemoedigt ons echter.
We gaan naar Lourdes en de hemel
zal ons zegenen! En Katholiek Neder
land zal ons in gedachten volgen, want
de intentie van onze bedevaart is:
„Het welzijn van onze jongens in In
dië". In ons hart nemen we mee ai die
dappere jongelui daar in de verre Oost;
we nemen ze mee naar Moedèr Maria
en brengen ze aan Haar Grot. En daar
zullen ze veilig zijn, heel veilig.
Zo gaan we in de naam van God.
T. V. A.
Bij K. B. zijn opgericht consulaten-
generaal der Nederlanden te Berlijn,
Hamburg en Dusseldorf; consulaten der
Nederlanden te Oldenburg, Kleef, Han
nover, Dortmund, Mülheim a. d. Ruhr,
Keulen, Aken, Baden-Baden, Koblenz
(tijdelijk gevestigd te Bad Ems). Frank
fort a. Main, München en Stuttgart:
vice-consulaten der Nederlanden te
Gronau, Emden en Bremen.
Zo lang er Katholieke soldaten in
Indië zijn. dient het werk van Katho
liek Thuisfront voort te gaan. Onze
jongens daar hebben hun aalmoeze
niers nodig en de aalmoezeniers kun
nen niet zonder uitrustingen. Verder is
er behoefte aan militaire tehuizen, lec
tuur, enz. Voor dit alles is veel geld
nodig. Zondag 13 Juni a.s. houdt daar
om Katholiek Thuisfront een landelijke
speldjesdag. Dat wij deze collecte van
harte aanbevelen, behoeft wel geen
betoog.
Berichten over op het eiland Flores
heersende bijzondere nood, speciaal
wat betreft kleding, bereikten enige tijd
geleden de bureaux te Den Haag en te
Batavia de stichting „Nederland helpt
Indië". Het bestuur heeft gemeend hier
direct te moeten ingrijpen en zond een
grote hoeveelheid mannenbroekjes, ka
baja's, kinderjurkjes, sarongs, melk en
biscuits derwaarts, welke goederen on
der de noodlijdenden worden uitgereikt.
Het landelijk bureau Batavia van de
stichting „Nederland hept Indië" be
schikt over aanzienlijke voorraden om
in dergelijke noodgevallen in te grijpen.
Verzoeken tot steunverlening in gebie
den, waar op een gegeven moment bui
tengewone tekorten aan voedsel en
kleding blijken te bestaan, dienen recht
streeks aan genoemd bureau, School-
weg 8, te Batavia te worden gericht en
niet tot het Centrale Stichtingsbesuur
in Nederland.
Maandag 5 Juli zal Prins Bernhard zijn
voorgenomen bezoek aan de Hoeksche
Waard brengen.
