Kabinet-Schuman aanvaardt
Londense accoorden
Bernadotte„Staakt Vrijdag
het vuren
Russische regering wenst ook
waarnemers in Palestina
ER/C DE NOORMAN-DE STEEN VAN ATLANTIS
BHlif POMiJllNI Pi!, VI&OUW
Modeshow voor de
Tweede Kamer bezorgd voor
het ambtenaarspensioen
Verhoging van de maximum-
uitkering tot f 5000.-?
Rondgang op de Damesbeurs
Wat doet de Nationale Vergadering?
Mortiergranaat op
koepel van H. Graf
IN BERLIJN SPANT
HET WEER
K
gaande
komende
vrouw
Een oude heer mm
Bestuur van de Ruhr
een punt van bezwaar
n
Het bereiden van rabarber
Partij diamant uit
Duitsland terug
Nederland op
klompen
wekt
opschudding
WOENSDAG 9 JUNI 1948
PAGINA 3
H. Graf getroffen
Rriiten willen verwijdering
van Russische zender
Mgr. de Jonghe d'Ardoye
gearriveerd
en
door JAMES CHARLES LYNCH
(Wordt vervolgd)
Import van kersen
Houding van Schermerhorn
Als lid der Commissie-
Generaal
(Telefonisch van onze Parijse
correspondent)
8 Juni 1948.
Zoals te verwachten was, is er geen
sprake van, dat Monsieur Georges Bi-
dault, als zondenbok beladen met het
falen van de Franse diplomatie inzake
de Duitse kwestie, door minister
president Schuman al of niet onder
druk van enige zijner collega's de
woestyn wordt ingestuurd.
Monsieur Bidault mag er dan, zoals
van hem werd geschreven, in het be
heer van zijn departement al te zeer
de manieren van een klein baasje op na
hebben gehouden, zijn collega's hebben
in de ministerraad steeds te geregeld
zijn uiteenzettingen over de internatio
nale toestand te horen gekregen, dan
dat zij zich thans op een alibi kunnen
beroepen. Bovendien zou er ook met het
oog op haar prestige tegenover de bui
tenwereld voor de Franse regering in
haar geheel weinig anders op hebben
gezeten dan zich met de minister van
Buitenlandse Zaken solidair te ver
klaren.
De Franse regering heeft dus van
middag na een beraadslaging van
meer dan 4 uur besloten de z.g.
accoorden van Londen, die zoals be
kend in werkelijkheid nog slechts
gemeenschappelijke aanbevelingen
der Londense delegaties aan hun 6
respectievelijke regeringen zijn, ter
goedkeuring aan de Nationale Ver
gadering voor te leggen. Ter goed
keuring, d.w.z., de Nationale Ver
gadering zal gevraagd worden, en
dit zal voor de regering de kwestie
van vertrouwen meebrengen, zich
accoord te verklaren met een
oriëntatie van de Franse buiten
landse politiek, zoals in de aanbe
velingen is neergelegd. Dit behoeft
de Nationale Vergadering geenszins
te beletten, zekere voorbehouden
tot uitdrukking te brengen en wen
sen te formuleren met betrekking
tot de tenuitvoerlegging van de te
Londen aanbevolen politiek.
Voor wat de in de regering vertegen
woordigde partijen betreft, ligt het voor
de hand, dat deze voorbehouden en
wensen overeen zullen komen met de
voorbehouden en wensen, welke hun
respectievelijke ministers op zeer
krachtige wijze in de ministerraad
hebben voorgedragen. Indien het daar
bij blijft, kan de regering dus ongetwij
feld van een meerderheid in de Natio
nale Vergadering verzekerd zijn, een
zeer kleine meerderheid echter, hetgeen
voor het prestige van een buitenlands
beleid te weinig is te achten. Het zwak
ke punt schijnt vooral bij de Socialis
tische en Republikeinse Verzetsunie
(Groep Pleven een onderdeel van het
Rassemblement des Gauches) te zullen
liggen, waarvan men alle reden heeft te
veronderstellen, dat zij zeer gevoelig
zullen zijn voor de stellingname van
generaal De Gaulle. Ingewijden doen
verluiden, dat diens voor heden, Woens
dag, aangekondigde verklaring voor de
pers aldus geresumeerd kan worden:
Te Londen is verraad gepleegd aan de
Franse veiligheid.
Het punt'waartegen zich in regerings
kringen en binnen de partijen dér re
geringsmeerderheid de bezwaren thans
vooral richten, is het régime, dat de
Londense aanbevelingen voorzien voor
de Ruhr. Doordat in het internationale
controle-lichaam ook Duitsers met 3 ze
tels en 3 stemmen zitting zouden hebben,
ziet men dezen reeds, zoals de „Monde"
opmerkt, een scheidsrechterlijke functie
toekomen tussen de 6 stemmen der
Anglo-Amerikanen en de 6 stemmen
der continentale mogendheden (Frank
rijk en de Benelux-Ianden), waarbij het
voor de Fransen weinig twijfel uit
maakt naar welke kant de Duitse stem
men zullen uitgaan.
De Franse socialisten betreuren dan
nog in het bijzonder, dat hun oplossing
van het Duits-Franse vraagstuk en van
het vraagstuk der Franse veiligheid,
internationale socialisatie der mijnen
van het Ruhr-gebied, te Londen terzijde
is gelaten. Indien deze kwestie al is
opengehouden voor latere behandeling
door een toekomstige Duitse regering,
en indien zulk een Duitse regering al
tot socialisatie wil besluiten, dan, aldus
Léon Blum, zullen zij dit willen doen
ten gunste van Duitsland, maar zeker
niet ten gunste van een internationale
„coöperatieve".
Het commissariaat-generaal voor de
Nederlandse economische belangen in
Duitsland is er, zoals onlangs gemeld,
in geslaagd een partij van ongeveer
9.000 karaat diamant op te sporen, die
de Duitsers gedurende de oorlog in Ne
derland hadden gekocht.
Na vele omzwervingen in Duitsland
is deze partij tenslotte in Würzburg te
recht gekomen. Hier werd zij door de
Amerikaanse autoriteiten als Neder
lands bezit erkend.
De diamanten vertegenwoordigen een
waarde van ongeveer 1.000.000 dollar,
aldus vernemen wij van de persdienst
van het ministerie van Economische Za
ken. Zij zijn vandaag naar Nederland
teruggevoerd.
Graaf Bernadotte, de bemiddelaar tus
sen Joden en Arabieren in de .strijd in
Palestina, heeft aan beide partijen voor
gesteld om met ingang van Vrijdag aan
staande te 6 uur G.M.T. het vuren te sta
nken. Alle acties van gewapende machten
zullen met ingang van dit tijdstip voor de
duur van vier weken gestaakt moeten wor
den. Bernadotte heeft om antwoord ver
zocht voor heide partijen uiterlijk heden,
Woensdag 12 uur.
Wanneer de voorwaarden door Joden
en Arabieren worden aanvaard, zullen
beide partijen hiervan uiterlijk heden
om 6 uur op de hoogte worden ge
steld. Wanneer de voorstellen, worden
verworpen of voorwaardelijk aanvaard,
zal Bernadotte geen verder overleg ple
gen, maar rapport uitbrengen aan de
Veiligheidsraad, welke dan verder zai
moeten beslissen.
In een schrijven aan Trygve Lie, de se
cretaris-generaal van de V.N., verklaarde
Bernadotte, dat hij aan beide partijen heeft
uiteengezet, de bedoeling te hebben tot
een zodanige toepassing van het bestand,
dat geen der partijen tijdens het bestand
of als gevlg ervan militair voordeel zal
verkrijgen. „Hiertoe heb ik de resolutie
op bepaalde wijze geïnterpreteerd en zeke
re beslissingen genomen wat betreft de
toepassing ervan. Een samenvatting hier
van is:
Geen militair personeel zal gedurende het
bestand binnengebracht worden in een der
Arabische staten of ergens in Palestina. De
bemiddelaar zal uitmaken of mannen van
weerbare leeftijd zich bevinden onder de
immigranten in een zodanig aantal dat
daardoor een van beide partijen militair
voordeel zou verkrijgen en eventueel hun
binnenkomst weigeren toe te staan. Bin
nengekomen mannen van weerbare leeftijd
zullen in kampen afgezonderd gehouden
Worden onder toezicht van waarnemers of
Van de bemiddelaar. De bemiddelaar zal
Zoveel mogelijk controle uitoefenen op alle
immigratie tijdens het bestand. Bewegin
gen van troepen of oorlogsmateriaal van
het ene belanghebbende land naar het an
dere of dichter naar de grenzen van Pa
lestina toe of naar de fronten in Palesti
na zullen verboden zijn. Alle fronten zul
len „bevroren" worden en er zal geen oor
logsmateriaal mogen worden ingevoerd in
het land of gebied van een der betrokken
partijen. Hulpverlening aan de bevolking
van beide partijen in stadsgebieden, zoals
Jeruzalem en Jaffa, zal geregeld worden
door het Internationale Rode Kruis, zoda
nig, dat de voorraden op het einde van het
bestand niet noemenswaardig groter of
kleiner zullen zijn dan bij het begin."
Bernadotte zal naar Rhodos vliegen om
onderhandelingen over een permanente re
geling te voeren, indien de Arabieren en
Joden zijn voorstellen aanvaarden. Hij koos
Rhodos, daar dit eiland „neutraal ge
bied" is.
Nadat Zweden en België bekend hebben
gemaakt, waarnemers naar Palestina te
zullen zenden, is in Washington medege
deeld, dat onmiddellijk 21 Amerikaanse of
ficieren naar Palestina zullen vertrekken.
De Sovjet-Russische regering heeft het
verlangen kenbaar gemaakt om ook waar
nemers te zenden. Hierdoor dreigt een
nieuw geschil in de Veiligheidsraad, daar
men verwacht, dat de V. S. zich er te
gen zullen verzetten. Gromyko heeft dui
delijk laten weten, dat zijn land zich niet
zal neerleggen bij een uitsluiting. Zeven
leden van de staf van Trygve Lie zijn
reeds naar Palestina vertrokken om Ber
nadotte bij te staan.
Intussen is da strijd nog steeds niet ge
luwd. Het nieuwe door de Joden bezette
deel van Jeruzalem, blijft onophoudelijk
onder 't Arabische vuur liggen. Een door
de Joden afgeschoten mortier-granaat is
terechtgekomen op de koepel van het H.
Graf en heeft behalve de buitenste loden
bedekking ook het zich daaronder bevin
dende metselwerk zwaar beschadigd. Het
projectiel werd echter tegengehouden door
een ijzeren rasterwerk.
De Opperrabijn van Palestina, dr. Her
zog, heeft op een persconferentie te Je
ruzalem geprotesteerd tegen de voortduren
de artilleriebeschieting van de Joodse wij
ken van Jeruzalem. Hij zeide, dat van i7
tot 28 Mei „reeds 22 van de 27 Joodse sy
nagogen door vuur of door explosies ver
nield waren."
Het Britse militaire bestuur in Duits
land heeft de Sovjet-bezettingsautori
teiten verzocht haar radiostation, dat
uitzendingen naar de Sovjet-zone van
Duitsland verzorgt, uit de Britse sector
van Berlijn te verwijderen.
Hoewel er gisteravond geruchten gin
gen, dat Britse troepen het radio-sta
tion hadden bezet, werkt het nog nor
maal onder Russisch toezicht.
De Sovjets hebben het radio-station
in gebruik genomen, toen zij Berlijn
bezetten. De Britten gaven hun toestem
ming het te blijven gebruiken, ofschoon
de studio in het hart van de Britse
sector ligt en de zender in de Franse
sector. De Sovjets verklaarden destijds,
dat zij niet over andere faciliteiten be
schikten over uitzendingen naar de
Sovjet-zone. Er is steeds een gewapende
Sovjet-soldaat in het gebouw gestation-
neerd geweest.
In een verklaring van het Sovjet
persbureau, waarin de Britse stap
wordt becritiseerd, komt de bedreiging
voor, dat het waarschijnlijk was, dat
er tegenmaatregelen genomen zouden
worden tegen de verbindingslijnen van
de Westelijke mogendheden in Berlijn,
welke door de Sovjet-zone lopen.
Klompen maken hun rentree bi
Nederland wegens het gebrek aan leer.
Zij kosten ongeveer f 2.70 en gaan een
jaar mee. Touristen zullen meer klom
pen zien dragen deze zomer dan de
laatste 25 jaar het geval is geweest"...,
aldus méldt de New York Herald Tri
bune" in een „speciaal bericht aan de
Europese editie" van het blad uit Gouda
enige weken nadat de schoenendistri
butie in Nederland is opgeheven.
117. Eric en zijn troepje liepen in hun luipaardvermomming door de havenwijk,
onderwijl scherp oplettend of niet ergens een controlepost was opgesteld. Al
spoedig bereikten zij de rivier en aan de voet van de hoge stadswal vonden zij
de tunnel. Lange tijd zaten zij daarmaar niemand vertoonde zich op deze plek
en geen geluid werd vernomen. Eindelijk gaf Eric een teken en voorzichtig lie
ten de mannen zich in het water glijden. Achter elkaar verdwenen zij in de tun
nel! Geruime tijd leek het of zij in het volkomen duister zwommen, maar
gaandeweg begonnen zij iets te onderscheiden. Al spoedig passeerden zij nu het
hek. Eric bleef hier wachten tot alle mannen voorbij waren en volgde hen toen
weer. Hij had echter nog geen twee slagen gedaan of achter hem zakte met een
luid geknars het hek naar beneden. ,,Zo", mompelde hij, dat was maar juist op
tijd!" Zijn mannen waren intussen doorgezwommen en Eric haastte zich hen in
te halen. Zij waren echter al op hun plaats van bestemming aangekomen en
toen Eric te voorschijn kroop, stonden zijn mannen klaar met de 'wapens in de vuist.
De Pauselijk delegaat in Ned.-Indië,
Mgr. de Jonghe d'Ardoye, is gisteren
uit Batavia, na een kort oponthoud in
Rome, op Schiphol aangekomen.
Hij werd verwelkomd door de Pause
lijke internuntius, Mgr. Paolo Giobbe,
en Mgr. Willekens, apostolisch vicaris
van Batavia.
Mgr. de Jonghe zal enige dagen in
Nederland verblijven en zich dan naar
zijn geboorteland België begeven om
daar enige rust te nemen.
De brooddistributie zal in België,
wanneer de gunstige oogstvooruitzich-
ten aanhouden, over enkele maanden
worden opgeheven.
(Van onze parlementaire redacteur)
Er is geen ongelukkiger tijd. om, pensioenwetten door de Kamer te laten
behandelen dan een periodewaarin de leden van dit achtbare college zich op
maken, om op pad te gaan, op het verkiezingspad wel te verstaan. Men begrijpt
aat. Er zijn tijden, waarin het uit alle Kamerhoeken niet veel minder klinkt
dan: aan de lantaarn met de ambtenarij! Dan moeten er altijd meer amb
tenaren de laan uitgestuurd Worden, maar tegen de verkiezingen voelt iedereen
de diepste bezorgdheid voor de ambtenaren van vandaag, die kiezers van
morgen zijn.
Vandaar dat de Tweede Kamer Dins
dagmiddag niet uitgepraat kwam over
de pensioenen van de ambtenaren naar
aanleiding van een aantal wetsontwer
pen, dat beoogde tijdens de bezettings
jaren opgetreden mutaties in de pen
sioenregelingen te legaliseren en nog een
aantal andere verbeteringen aan te bren
gen. En de Kamer verkeert in barre
tijdnood. Daar is een lintwurm van een
agenda af te doen,, en dan heeft de re
gering bovendien nog een hele ceel van
wetsontwerpen opgegeven, waarvan zij
het op prijs zou stellen zo de Kamer zé
vóór de ontbinding zou willen afhan
delen. Maar de Kamer denkt daar niet
over. De Kamerleden moeten op het
electorale pad en hebben te verstaan
gegeven, dat zij eigenlijk na deze week
niet meer wensen te vergaderen, al lijkt
het niet bijster waarschijnlijk, dat zij
hun agenda deze week zullen kunnen
afdoen.
Tot overmaat van ramp vond mr.
Burger het nu ook nog nodig verlof
te vragen om minister Gielen te mo
gen interpelleren over de perszuive
ring, en het zou toch wel wat al te
gek worden als men die interpellatie
wilde aanhouden tot na de verkiezin
gen. Overigens zou het geen onaar
dige ironie van de omstandigheden
zijn, indien de zitting van deze Twee
de Kamer ongeveer geopend en ge
sloten zou worden met een interpel
latie van minister Gielen, beide door
een lid van de P. v. d. A.
De eerste immers was de befaamde
interpellatie van mr. Joekes over de
reorganisatiemaatregelen, die de minis
ter terstond na zijn optreden op zijn
departement had doorgevoerd.
Maar om tot de pensioenen terug te
keren, nadat er een hele middag bij vol
daanheid over wat deze wetsontwerpen
boden toch van vrijwel alle kanten on
tevredenheid had geheerst over alles
wat die wetsontwerpen niet bieden,
kwam minister Witteman met een zeer
nuchter gezicht vertellen, dat de Kamer
van de bedoeling der wetsontwerpen
niets begrepen had en dat de minister
daar op zijn beurt weer niets van be
greep. De Kamer had de minister ook
herhaaldelijk verweten, dat hij in zijn
Memorie van Antwoord zo onvolledig
en weinig motiverend was geweest.
Maar, zei de minister, het mag toch als
duidelijk en bekend verondersteld wor
den, dat het hier slechts een met opzet
beperkt gehouden wijziging van de pen
sioenwetgeving betreft. Het gaat om in
corporatie van bezettingsmaatregelen in
de wet en de regering heeft dan van
de gelegenheid geprofiteerd, nog een
aantal verbeteringen door te voeren,
doch het is geen ogenblik haar bedoe
ling geweest een fundamentele herzie
ning aan de orde te stellen.
En nu gaf de heer Van Sleen die
vooraan ging in het koor der klagers,
altijd ontevreden, altijd de belangen, die
hij voorstaat, bedreigd voelend de
minister twintig strafpunten, terwijl de
minister erop kon wijzen, dat er wel
drie-en-twintig punten van verbetering
in deze wetten aan de orde worden ge
steld.
Voor de belanghebbenden, die uit
de warwinkel van zulk een wetgeving
als de onderhavige men heeft er in
ieder geval zeer terecht op aange
drongen, dat er een nieuwe en ver
beterde editie zal worden uitgegeven
geen wijs kunnen worden, noemen
wij voorname punten op. In de eer
ste plaats zijn de maxima voor eigen
weduwe- en gezinspensioenen van 1
Januari 1947 af verhoogd tot f 4500,
f2000 en f3600. In verband hiermede
zijn de pensioenbijdragen verhoogd,
de verhalen daarentegen niet ver
ruimd.
Voorts is de deelgerechtigdheid voor
gezinspensioenen gebracht van f 3000 op
f 4500.
Belangrijk zijn ook de wijzigingen be
treffende de inkoop van diensttijd. Met
terugwerkende kracht tot 1 Maart 1942
kan alle contracttijd in dienst van een
openbaar of daarmee gelijk gesteld
lichaam doorgebracht voor pensioen
worden ingekocht, mits deze tijd on
middellijk en zonder onderbreking door
een tijd als ambtenaar wordt gevolgd.
Voor alle ambtenaren, die op het
tijdstip van de in werking treding
der wet ambtenaar zijn, wordt een
generaal pardon afgekondigd, om
alsnog alle voor inkoop in aanmer
king komende diensttijd geldig voor
pensioen te maken. Dit generaal par
don loopt terug tot 11 Januari 1939
en geldt ook voor gewezen ambtena
ren, die tijdens de bezetting niet in
staat waren hun wensen bij de Pen
sioenraad kenbaar te maken. Wat be
treft het verhaal van inkoopsom
men wordt bepaald, dat deze in de
toekomst als regel 75% van het be
drag der Inkoopsommen bedraagt. De
verlaging van het pensioenverhaa)
wordt gesteld van 10 op 7 percent.
Nu, dit is alles bijeen genomen toch
al heel wat, al is het dan, zoals zovele
sociale maatregelen van deze laatste ja
ren, niet met één slag voldoende. De
verhoging van het pensioenmaximum
tot f 4500 vonden de heren Dassen en
Beernink en nog anderen onvoldoende.
Men wilde hiermede tot f 5000 gaan en
het zal nog zeer te bezien staan, of de
Kamer op dit stuk haar wil niet zal
kunnen doorzetten. De heer Smeenk
bracht daarbij nog een beschouwing te
voorschijn over de positie van de pen
sioenfondsen, die naar zijn mening
De hoofdstad heeft een
traditie, die er lang is
geweest, maar door de
oorlog verbroken werd, her
steld, en in het R.A.I.-gebouw
weer een Damesbeurs geor
ganiseerd. Het is beurs en
kermis en kijkspel tegelijk,
er is van alles te zien, er is
lawaai, men kan er snoepen
en proeven, er zyn vrouwen
die er niet wèg te slaan zijn.
En natuurlijk is er een
modeshow. Vijf maal per dag
paraderen er gracieuze man
nequins, die een kleine vijf
tig modellen laten zien van
de hoofdstedelijke confectie-
firma Voss. En deze mode
show is nu eens niet een
kijkspel, waar vrouwen al
leen maar dagdromen. Nee,
wat hier getoond wordt aan
zomerjurkjes, aan costumes,
mantels en een enkele avond
jurk, is ook werkelijk te
koop uit relatief behoorlijke
voorraad. En de prijs is bin
nen het bereik van de door-
sneebeurs. Nu is het natuur
lijk moeilijk, over een an
dermans beurs te oordelen,
maar we zouden zeggen, al
zijn voor de één bij een
nieuwe aanschaf, de punten
het grootste bezwaar, bij een
ander echter de contanten,
dat de prijzen hier wel over
komelijk zijn. En de confec
tie, dat blijkt hier duidelijk,
is goddank weer zo ver, dat
ze voor een relatief redelijk
bedrag iets behoorlijks kan
geven. Smaakvol en van vrij
goede stof.
Uiteraard bestaat het groot
ste deel van deze collectie
uit zomerjurkjes, waaruit
ieder naar haar smaak kan
kiezen. Er is donkerblauw
met wit, wat nu zozeer inde
mode is en altijd stijlvol, er
zijn gebloemde jurkjes in
landelijke stijl, met schoot
jes en vierkante hals met wit
befje, er is een japon van
donkerblauwe crêpezijde met
witte motiefjes en wijde
étage-rok, er zijn zomerse,
kortgemouwde, gebloemde
Amerikaanse pakjes. Zover
is het ook al weer, dat hier
enkele importjurkjes zijn van
Overzee en uit Frankrijk.
De rokken, die we hier
zien, zijn niet overdreven
lang, over het algemeen is
het zeer draagbare „new
look", die er dan ook, we
laten het ons graag vertel
len, hoe langer hoe meer in
gaat. Opvallend is een ge
kleed jurkje met nauw aan
gesloten zwart wollen lijfje
en zeven meter wijde rok in
lindebloesem-kleur, en een
toiletje, bestaande uit don-
kerblauwe rok met wit lijfje,
waarop brede dieprode zij
den ceintuur, en bolerootje
voor op straat of op koele
zomerdagen, zoals we er he
laas veel te veel beleven.
Het is een verheugend ver
schijnsel, dat onze confectie
vooruit gaat. Zouden we mis
schien de langste tijd van de
japonnen-distributie gehad
hebben. Arme mannen, hun
pakken-situatie is veel min
der gunstig. Maar voor het
uiterlijk mogen de vrouwen
wel een streepje vóór hebben.
ASTRID
Onze vaderlandse confectie overdrijft de new look" niet
zo als dit Franse modehuis.
Wi
meeste vrouwen een
attractie. Zoals de
"mannen een middag gaan
biljarten of een voetbal
match bijwonen, zo kan
een rechtgeaarde vrouw
een hele dag zwerven door
een winkelstraat, kijkend
bij elke etalage en al het
tentoongestelde in zich op
nemend. Daarom zal het de
ze week in het R.A.I.-ge
bouw te Amsterdam niet aan
belangstelling ontbreken.
Want deze hele enorme hal
is herschapen in een grote
nationale winkelstraat, waar
fabrikanten en winkeliers
hun fraaiste en nieuwste
producten hebben tentoon
gesteld. Voor het eerst se
dert de oorlog wordt thans
weer de traditionele Dames
beurs gehouden en natuur
lijk zijn we tuk op kennis
making met de nieuwste
snufjes, die er in het vrou
wenleven verschijnen gaan.
Dat de ideeën vooral zijn
voortgesproten uit de tijd
van woonruimtegebrek, die
we thans beleven, verwekt
geen bevreemding. Het, is,
naast het personeelsgebrek,
wel het probleem van nu.
Voor het jonge paar, dat het
voorlopig wel met twee ka
mers zal moeten stellen, is
daar de dressoir-keuken, die
behalve aan een gootsteen
en gaseomfoor of electrische
kookplaten, plaats biedt aan
alle attributen, die men in
een volledige keuken aan
treft. Als de bovenplaat dicht
is, ziet het geheel er uit als
een dressoir en blijft er
werkelijk niets over, dat
aan de keuken herinnert. De
prijs is niet direct laag, maar
het verbouwen van een bad
kamer of zolder of keuken
kost beslist meer. Zelfs he
ren bleken voor dit nieuw
tje interesse te hebben. Ze
ker biedt het ook voor kan
toren, die meestal niet voor
zien zijn van een keukentje,
veel aantrekkelijks.
De bank, die met enige
handbewegingen kan wor
den veranderd in een bed.
troffen we reeds enige tijd
geleden bij verscheidene
meubelzaken aan. Het dres
soir, waarvan de voorkant
kan worden opgeklapt tot
een practisch schrijf- of
werktafeltje, dat uitgetrok
ken ook als eettafel dienst
kan doen, is echter weer
een practisch nieuwtje voor
de klein behuisden. Het zou
echter wel aanbeveling ver
dienen voor het thans vrij
komende kastje onder de ta
fel een extra deurtje te ma
ken.
Dat er daarnaast vele aar
dige werk-en-overlast-bespa-
rende voorwerpen zijn, als
de stapelpan, de zelfwaar-
schuwende melkkoker, de
suikerpot, die bij een druk
op de knop precies een le
peltje suiker vrijlaat en na
tuurlijk een nieuw wasmid
del, dat inderdaad de kleu
ren van de zomerjurken
prachtig ophaalt, zal voor
velen en niet alleen uit Am
sterdam een aansporing zijn
om eens een kijkje te gaan
nemen.
Rabarber is fris, lekker en
zeer gezond; maar o, als je
de naam uitspreekt, trekt je
mond al samen van de
wrange smaak. Rabarber
op tafel brengen, betekent
dan ook aanslag op de sui
kerpot. Maar de huisvrouw,
die door de ontberingen
van de oorlog haar vinding
rijkheid weer hoger heeft
opgevoerd, heeft er iets op
gevonden: één theelepeltje
krijt (doodgewoon gemalen
krijt, te koop bij de drogist)
verzacht veel van de zure
smaak en bederft niets aan
de voedingswaarde van de
rabarber.
Ook bespaart men op de
suiker, door deze pas door
het moes te roeren, wan
neer het is afgekoeld. Er
zijn echter veel andere be
reidingswijzen voor rabar-
ber dan altijd ma'ar zoet;
we laten er hier enkele
van volgen.
RABARBERGRUEL:
100 gr. (1 kopje) parel
gort of havermout, V/, liter
water, 250 gr. rabarber, sui
ker naar smaak, citroen
schil of kaneel.
De gort een nacht in het
water weken en hierna zeer
gaar koken. Havermout in
het water gaar koken.
De rabarber wassen, in
kleine stukjes snijden en
in de gort of de havermout
tot moes laten koken. Van
het vuur af de suiker toe
voegen. Bij het koken ci
troenschil mee laten trek
ken of iets kaneel er bij
doen. He# gerecht kan zo
wel koud als warm gegeten
worden.
RABARBERVLA:
1 kg. rabarber, liter wa
ter, 40 gr. (5 eetlepels)
griesmeel, pl.m. 100 gr. (1
klein kopje) suiker.
De rabarber schoonma
ken. wassen, in stukken
snijden en met weinig wa
ter tot moes koken. Vervol
gens het griesmeel er onder
roeren in strooien en gaar
koken. De vla op smaak af
maken met de suiker. Tij
dens het afkoelen de vla
met een garde schuimig
kloppen.
7)
„Hel en duivel!" zei hij. „Wat scheelt
6raan?"
Met een ruk richtte het meisje zich
?P, draaide zich om en zat overeind.
Haar eerste schrik zakte en maakte
Plaats voor toorn, maar voor die tot
een uitbarsting kon komen, was Sam al
P zijn knieën gevallen en had hij een
bontgekleurde zakdoek uit een zak van
Jn jasslip getrokken.
„Kom, kom," suste hij. „Laat mij die
^aantjes maar drogen, kindje. Van hui-
eP worden blauwe oogjes rood." Voor
een tegenwerping kon maken, had
am een hand onder haar hoofd ge
dund, terwijl hij de tranen van haar
^®z^'°Hen oogleden veegde en de zak-
a,.e!c onder haar neus duwde. Toen
5 weer in orde scheen, ging hij op
*Jn hurken zitten en keek haar aan.
hit »16'0'' zei hi-'' "dat zlet er keter
„Wat u zegt!" zei het meisje. „Wie
bent u? Hoe komt u hier?"
„Ik ben Sam Smedley", zei Sam, „de
grootvader van Janet Adams. Ik was
hier aan het wandelen Waarom lig je
hier te huilen? Je bent toch niet bang?"
„Nee", zei het meisje, „ik ben niet
bang. Ik ben Deborah Smythe. Mijn
vader is Jonathan Smythe".
„Hel en duivel!" zei Sam. „Bestaat
niet. Zo'n onmens".
„Vader is een best mens", zei Debo
rah. „Hij doet alleen maar een beetje
dik. da's alles. Trots op zijn familie-tra
ditie, erg trots".
„Zo trots, dat hij jou wil laten trou
wen met Mall Percival, van wie jij niets
wilt weten en daarom huil je. Waar of
niet?"
Deborah fronste haar voorhoofd. „Ik
begrijp niet, wat u dat aangaat, mijn
heer Smedley"
„Het gaat mij geen sikkepit aan", zei
Sam. „Geen snars. Maar ik mag graag
de boel op stelten zetten. Ik houd van
problemenWie is de uitverkorene?"
Deborah snikte nog wat na en wreef
in haar ogen. „Steve Terheun", zei ze
en stak haar kin naar voren. „Hij is
erg aardig".
,,'k Heb hem bij het station gezien",
zei Sam.
„Hij wilde me uit de trein zien stap
pen", zei Deborah. „Hij had zich achter
een bagage-lorrie verstopt en zwaaidê
tegen me".
„Hij is een fidele vent", zei Sam. „Hij
kan tenminste lachen. Z'n voorouders
zijn zeker niet met hetzelfde schip naar
Amerika gevaren als de jouwe hè?"
„Daar komt het op neer", antwoordde
Deborah „Steve werkt met zijn han
den. En'hij heeft een winkeltje in de
stad. Ik ben alleen bang, dat hij hier zijn
langste tijd is geweest".
„Willen ze'm eruit drukken?"
„Ik ben er bang voor".
„Je kunt toch weglopen".
„Ik wel, maar Steve niet. Hij is kop
pig. Hij vindt, dat hij ook rechten heeft.
Hij durft mijn vader zelfs tegen te
spreken".
„Een kerel met ruggegraat", zei Sam.
„Waarom kan hij niet weglopen?"
„Omdat hij hier al zijn klanten heeft.
Hij is bang, dat hij ergens anders de
zaak niet weer op gang kan krijgen en
hij denkt, dat ik me niet gelukkig zou
voelen, als ik hier vandaan ging Hij is
niet goed wijs. Geld maakt niéts uit,
wanneer je van iemand houdt".
„Goed gezien", zei Sam. „De geluk
kigste tijd van mijn leven was, toen het
moeilijk ging. Mary en ik moesten er
zelfs voor vechten om getrouwd te ra
ken. Een kerk was er niet in de buurt
en daarom moesten we wachten tot er
eén rondreizende dominee kwam. We
wachtten drie maanden. Toen, nog op
bet laatste ogenblik, kwam er een cy
cloon, die dé dominee de Bijbel finaal
uit zijn handen blies. Ik had al van alles
geprobeerd, om die man een beetje
vlugger te laten lezen. Twee mijl moes
ten we achter de Bijbel aan rennen. Er
ontbrakèn verscheidene bladzijden, maar
die, waar het ons om te doen was, za
ten er nog in".
Deborah lachte. „Je zou zo zeggen,
dat het u niet altijd voor de wind is
gegaan".
„Geeft nil*", zei Sam. „Diezelfde ver
wenste cycloon rukte het dak van het
huis, dat ik gebouwd had, af en dezelfde
nacht begon het te regenen. De boel
werd een beetje nat, maar we lieten ons
met uit het veld slaan. Wanneer je iets
tot elke prijs wilt bereiken, dan lukt
het je. Buk je hoofd en zet je schouders
er onder".
Deborah stond Dp en begon haar
eigendommen bijeen te rapen. Sam
vouwde de deken op en legde die over
haar arm.
„Bedankt, opa", zei ze. „Bedankt voor
je hulp. Maar degene, die er zijn schou
ders onder moet zetten, dat is Steve.
Hij moet het zelf opknappen"
„Ik zal hem opporren", zei' Sam. „Ik
zal hem moed inspreken".
„De hele zaak hier moet eens opge
pord worden", zei Deborah. „Komt u
nog eens terug? Vader komt zelden op
het strand. U zou voor alle zekerheid
eerst voorzichtig het terrein kunnen ver
kennen".
„Je hoort nog wel van me", zei Sam.
„Ik wilde, dat ik jonger was. Drom
mels, ik zou die Terheun een lesje ge
ven. Tot kijk".
Sam ploegde terug door het zand,
onderwijl ingespannen nadenkend.
Tom Adams had zijn golf-oefeningen
opgegeven. Achter het huis was geen
enigszins bezorgdheid wekt, voorname
lijk ten gevolge van het feit, dat -de ge
middelde leeftijd stijgt. Hij gaf voorts
te kennen, dat men ook door goede pen-
siqcnvoorwaarden de overheidsdienst
aanlokkelijk moet maken en zeker niet
moet achterstellen bij het particuliere
zakenleven.
Intussen dacht hij wel aan de kosten,
sterveling te zien Bij het zien van de
tas met golfclubs, die nog steeds tegen
een boom leunde, bleef Sam plotseling
stilstaan. Hij keek over het wijde gras
veld van de Smythes naar het landhuis
in de verte. De ramen met de vele
ruiten fonkelden meer dan ooit in de
middagzon. Een brede, snode glimlach
spreidde zich over Sam's gezicht.
In een zak naast de tas met golfclubs
zaten zes nieuwe, witte ballen, alle in
vergulde letters gemerkt met de naam
„T. Adams". Dat was jammer, maar Sam
stapte dadelijk over dit bezwaar heen.
Hij koos vier ballen uit, plaatste ze op
de verhoginkjes voor het zeildoek-
scherm en greep Tom Adams' golfstok
uit de tas.
Terwijl hij de club stevig omknelde,
mikte Sam. Hij stak zijn neus omhoog
om de windrichting te bepalen. Toen
liet hij de club zwaaien en sloeg hard
toe. Het witte balletje sprong omhoog
en nam vaart Het suisde door de lucht.
Een buitengewoon groot venster scheen
het witte projectiel aan te trekken. Het
verdween temidden van het gerinkel en
gekraak van vallende glasscherven. De
tweede bal trof de stenen muur en
stuitte terug. De derde haalde nauwe
lijks het grasveld. In zijn geestdrift had
Sam opgekeken van zijn werk. De vierde
bal raakte de hoek van een kleiner
raam.
die verhogingen als de Kamer voor
slaat met zich zouden meebrengen. De
thans voorgestelde verbeteringen kos
ten f 350.000 en de heer Smeenk meende,
dat de verhoging van het maximum tot
f 5000 hoogstens een gelijk bedrag maar
vermoedelijk minder zou kosten. Hij
wilde daaromtrent wel eens eerst het
oordeel van de minister vernemen.
Nu, de minister heeft er behalve het
hierboven weergegevene er op deze
middag niet al te veel meer van gezegd.
Hij moet er eerst eens een avondje over
nadenken. Het is te hopen, dat hij gun
stig droomt over de door de heren
Smeenk en Van Sleen en mevrouw
Fortanier—De Wit uitgeoefende aan
drang om de onderwijzeressen reeds op
haar vijftigste jaar te pensionneren.
En ook mag hy er wel eens aan
denken, dat het, zoals mej. Tendeloo
opmerkte, toch waarlijk de spuigaten
uitloopt, dat de staat ongehuwde
ambtenaressen haar hele leven pre
mie Iaat betalen voor weduwen-
pensioen!
Van vandaag af is de import van
kersen uit België weer mogelijk voor
erkende groothandelaren in groenten
en/of fruit, aan wie door het bedrijfs-
schap voor groenten en fruit een in
voervergunning is uitgereikt.. Zulk een
vergunning betreft de invoer van ten
hoogste 5 ton kersen. Zij heeft een
geldigheidsduur van acht werkdagen
zonder mogelijkheid van verlènging.
In het kader van het door de Bene-
lux-landen met elkaar overeengekome- De termijn voor het inleveren van
ne ten aanzien van minimum-prijsstel- verklaringen voor het verbinden van in-
lingen voor te importepen producten is gediende candidatenlijsten en voor het
de minimum-importprijs voor Belgi- indienen van verklaringen voor het
sche kersen vastgesteld op B. frs. I verkrijgen van een voorkeurnummer
10.per kg. I loopt van 9 tot en met 12 Juni 1948.
Als lid der commissie-generaal
Op vragen van het Tweede-Kamerlid
de heer Peters (K.V.P.), betreffende de
pogingen tot internationale interventie,
welke in het conflict met de Republiek
in 1947 zouden zijn gedaan, heeft de mi
nister-president, mede namens de minis
ter van Buitenlandse Zaken en namens
de minister van Overzeese Gebiedsdelen,
geantwoord, dat prof. Schermerhom als
lid der Commissie-Generaal contact on
derhield met vertegenwoordigers van
vreemde mogendheden te Batavia, waar
tegen volgens artikel 14, sub 2, van de
instructie voor de Commissie-Generaal
geen bezwaar bestond. Hij heeft in deze
contacten een uitweg gezocht om de Re
publiek door vertogen van de zijde van
de grote mogendheden van de noodzaak
van een loyale uitvoering van het ac
coord van Linggadjati te overtuigen.
Het is de regering echter niet gebleken,
dat prof. Schermerhorn persoonlijk aan
vertegenwoordigers van de grote mo
gendheden direct of indirect zou hebben
voorgesteld of gesuggereerd, hun rege
ringen er toe te brengen te interve
niëren.
De heer Schermerhom, ter zake na
der om inlichtingen gevraagd, verklaar
de, dat de ten deze gewekte indruk in
strijd is met de feiten.
