Nieuwe Haarlemsche Courant | 1948 | 11 juni 1948 | pagina 3

De wapenstilstand
in Palestina

IWC DE NOORMAN-DE STEEN VAN ATLANTIS

Maximum voor eigen pensioen kan
f 4800,- worden

Calcutta, armoedig, primitief en vies, groot

contrast met Indonesië

TUSSEN T

POLEN,

BERICHT VAN BENESJ' AFTREDEN
KWAM DRIE MAANDEN TE LAAT

I

D

Russen zijn lastig
in Berlijn

Engelse koning
gelast parade af

Marshall-hulp
onbesnoeid

Gezinspensioen maximaal f4000,-

D

TSJECHISCHE STUDENTEN
NAAR „HUIZE ZUILEVELD"

Een oude heer

s?«*

Gottwald zal geen genoegen nemen
met erefunctie

Alle passen moeten met
de hand getekend zijn

Vanwege het weer

STEMMEN STAKEN OVER
ONTSLAG WETHOODERS

Men kan nooit weten

Iedere Ned. student een

gulden per maand

wekt

opschudding

VRIJDAG 11 JUNI 1948

PAGINA 3

BUITENLANDS OVERZICHT

uk

H.H. Wijdingen

Mgr. Braws

Uitbreiding vicariaat
Semarang

MR. WITT EM AN HAALT LIEFTINCK OVER

Nieuw beroep in Berlijn Gezond Japan - Moderne ad
vertentie Zo iets doet men niet meer

C

Y

LEGERVLIEGTUIG DER V.S.
SNELLER DAN HET GELUID

door JAMES CHARLES LYNCH

:ur-
zat
r in
oek
2est
■dig
Zo
der
en
ver
ren
was
;en.
ige,
Hij

t U
ïor-
gas
eep
■tje.
op

1880

3v.)

D Ti
ran,
de-
H.

in
or*

en
ing
>m-
ho-
;ies
an-
ran
ens
er-
ten
ide
een
?u -
ier
er-
of
di-

dat
na-

te
an-
m-
et-
er-
ïer
H.

'ij"
el
ide
len
m-

IS"
141
irb.
iv.)

en
ed-
er-

ieSI

1—

2—

1

-es.
2;
3;
-I 3.

VB

IV:
E

es:
sn:

2—

VT

:n:
r2

tie
es:
1—
ns:

Drie maanden te laat is het bericht
gekomen van Dr. Benesj' aftre
den. Toen in Februari van dit
Jaar in Tsjechoslowakije de eerste te
kenen zichtbaar werden van de komen-
ae communistische Putsch en zelfs nog
'°en deze reeds in volle gang was
^achtten het Tsjechische volk en de
Gereld op een bevel van de President,
^'aardoor het Tsjechische volk en het
Jager werden opgeroepen tot de strijd
Jagen de „volksdemocratische" dictatuur,
boch een bevel bleef uit en het Tsje
chische volk aanvaardde het noodlot,
0ttdat het onontkoombaar leek, daar
telfs de grote Benesj, de geliefde Pre
scient, opvolger van Thomas Masaryk,
Seen woord van protest had laten horen
de Tsjechoslowaken geen bevel ge
geven had te strijden voor hun vrij
heid, zoals eens de Tsjechische Vader
hes Vaderlands had gedaan. Doch min
stens had men van de President een
Persoonlijk protest verwacht, dat niet
'Qders gegeven kon worden dan door
5£ te treden. Benesj' aanblijven zou het
nieuwe regiem slechts een schijn van
Rottigheid geven. Doch ook dit protest
nleef uit en Benesj bleef President van
he volksdemocratie.

Niemand in dg wereld begreep Benesj.
"len kende hem als de fijnzinnige diplo
maat, de grote staatsman en leider van
Rjn volk, die volkomen afkerig stond
'egenover de brute machtswellust der
teimmunistenleiders. Waarom trad Benesj
niet af? Waarom verried hij zijn volk
de principes van Thomas Masaryk,

de

man, die hij eens zelf had verafgood?

n de afgelopen maanden is er enige
klaarheid gekomen in het raadsel-
Benesj. Oude vrienden van de Pre
scient, die Gottwald's heilstaat ontvlucht
Sjn. weten te vertellen, dat Benesj
teeds maanden, voordat Gottwald zijn
definitieve actie begon, ernstig ziek was
"n leed onder een stofwisselings- en
tenuwkwaal, die wel niet zijn geeste-
hjke vermogens verzwakt had, doch
Rel zijn weerstandsvermogen ernstig
"ad aangetast. Een van Benesj' beste
dienden, de vroegere hoofdredacteur
jjan de Svobodne Slovo, het blad van
"e nationale socialistische partij de
Partij, waarvan Benesj lid was, voordat
"ij als opvolger van Masaryk in 1935 tot
"resident gekozen werd bevestigde dit
te een artikel in de „Monde." Doch hij
voegt er meteen aan toe, dat de ziekte
Seen geheel nieuw verschijnsel heeft
"Pgeroepen. In tegenstelling tot Masa-
tyk was Benesj geen strijder. Sprekend
°Ver zijn jeugdjaren heeft Thomas Ma-
teryk eens gezegd, dat „zijn mes "van-
jtelf openging in zijn zak", wanneer hij
dwaad werd. Doch wanneer Benesj
terak over zijn jeugd, vertelde hij hoe
Enthousiast hij toen was geweest over
"et naturalisme en andere philosophische
leisels. Benesj was een philosoof en
Seen strijder, een geleerde en geen
Ran, die het leven voelde kloppen in
Sia volk. Masaryk maakte dertien mil-
i'oen mensen enthousiast door voor hun
teder begrijpelijke dingen te zeggen,
jtech Benesj trachtte aan dertien mil-
jteen mensen sociologie te doceren.
Renesj toonde reeds zijn gebrek aan
hardheid, toen hij in 1938 de voorwaar
den van München ondertekende, terwijl
het Tsjechische volk tot aan de. tanden
Rhvapcnd gereed stond om te vechten.

,te 1944 liet hij zich als diplomaat ver
beiden tot tekening van een verdrag met
■Woskou, zijn eigen doodvonnis. Vertrou
wend op zijn kwaliteiten als diplomaat
installeerde hij na de bevrijding de vier-
hartijen-regering onder Gottwald, door
Riens bruut geweld hij tenslotte over
rompeld werd. Gottwald wist dat hij
Renesj met grof geschut moest aanval-
ten en hij wist tevens, dat de ziekte
"e President zo verzwakt had, dat hij
ï,°u zwichten. Molotov's plaatsvervanger
sdanov, die ten tijde van de Putsch in
'sj echo Slowakije was, gaf hem de me
teode aan, hoe hij de President moest
jtenpakken. Spoediger dan wie ook ver
dacht had, was Benesj murw. En of
schoon hij de dag voor de Putsch nog ge-
tegd had: „Liever sterven dan wijken
Jteor het geweld en Masaryk's principes
jterraden". tekende hij wenend als een
Rein kind het document, dat Gottwald
Ran de macht bracht en waardoor hij
Sin trouwste vrienden verried.
De ziekte verklaart veel, doch niet
Rles. Daarvoor heeft Benesj zich al te
?eer een zwakkeling getoond. En zelfs
11 zijn afstandsverklaring klinkt geen
Roord van protest; men kan er slechts
"et vage protest van de diplomaat in

horen doorklinken, terwijl het Tsjechi
sche volk van Masaryk's vriend en op
volger een strijdkreet verwacht had. Als
een gebroken man verdwijnt. Benesj 64
jaar oud van het politiek toneel. Tho
mas Masaryk was 65, toen hij de Oosten
rijks-Hongaarse monarchie vernietigde
en de Tsjechoslo waakse staat stichtte!

e laatste politicus van de oude
garde in Tsjechoslowakije is thans
verdwenen. De laatste schakel
met het Westen is gebroken en Gott
wald zal thans zonder nog met iemand
rekening te houden tenzij dan met
de heren van het Kremlin zijn plan
nen uitvoeren. Reeds is gemeld, dat
Gottwald Benesj als President zal op
volgen. Doch het lijdt geen twijfel, dat
Gottwald geen genoegen zal nemen met
een ere-functie. Gottwald streeft ernaar
de Stalin der West-Slaven te worden.
Daartoe zal hij als President zeker de
belangrijkste volmachten aan zich trach
ten te trekken. De vakbondsleider
Zapotocky zal dan Gottwald's opvolger
worden als premier en de man, die de
socialisten in Gottwald's kamp dreef,
Fierlinger, zal een plaats opschuiven en
vice-premier worden. Doch reeds thans
voorziet men tussen de groten der
volksdemocratie een strijd, zoals die
ook in Rusland gevoerd is. In de volks
democratie behoort de macht bij één
man te liggen. Het is nog duister wie
dit zal zijn, doch een strijd Gottwald
Zapotocky behoeft jjiemand te verwon
deren.

De koude oorlog is in Berlijn weer in
voile hevigheid opgelaaid. De Russen
eisen thans, dat alle internationale pas
poorten met de hand getekend moeten
zijn. Facsimile's worden niet meer ge
accepteerd. Honderden vermoeide rei
zigers stonden Donderdagavond aan de
grens van de Sovjet-zone, nadat hun
de toegang geweigerd was. Voor het
eerst sinds twee jaar stellen de Russen
bovendien de eis, dat alle reizigers, die
uit het Westen komen, een ingangs- en
verblijfsvergunning moeten overleggen
van de plaats in de Russische zone
waarheen zij zich willen begeven.

Vijf kolentreinen, die uit de Britse
en Amerikaanse zone op weg waren
naar Berlijn, zijn door de Russen vast
gehouden, omdat deze „niet juist ge
adresseerd waren". Tot nu toe werden
de kolen aan de Kommandatuur in Ber
lijn gezonden, doch volgens een nieuwe
Russische regeling moeten de treinen
thans direct naar de plaats van bestem
ming gezonden worden. Dé Engelsen
zullen zich voortaan hieraan houden,
doch men weet niet wat er met de aan
gehouden treinen gebeurt.

Volgens een bericht van de „Berliner
Zeitung", die nauw contact onderhoudt
niet de Russen, heeft de brug over de
Elbe bij Maagdenburg dringend be
hoefte aan reparatie. Volgens het blad
zou dit geruime tijd in beslag nemen.
Dit bericht heeft in Britse kringen be
zorgdheid gewekt, daar alle wegvervoer
van het Westen met Berlijn via deze
brug gaat. De Britse autoriteiten heb
ben echter hierover geen officieel be
richt van het Russische militaire bestuur
ontvangen. Tenslotte heeft de Russische
plaatsvervangende opperbevelhebber
Dratvin een zeer bijtend antwoord ge
zonden op het Britse verzoek om het
Russische radiostation in de Britse sec
tor van Berlijn te ontruimen. Dratvin
verklaarde, da,t elke Engelse maatregel
tegen het personeel van het radiostation
zeer onprettige gevolgen zou hebben.
Naar aanleiding van de Engelse verkla
ring, dat het opblazen van een bunker
in de buurt de radiozender zou kunnen
beschadigen verklaarde hij, dat de Rus
sen wel personeel voor dit karwei wil
den leveren, als de Engelsen niet konden
werken zonder stukken te maken.

De eerste berichten, welke vanoch
tend uit Palestina binnenkomen, mel
den dat alles rustig is aan de fronten
en dat naar het schijnt alle partijen het
bevel „staakt het vuren" gegeven
hebben.

Hoornblazers van het Egyptische le
ger hebben in de historische citadel van
Caïro om 8 uur plaatselijke tijd for
meel „staakt het vuren" geblazen bij
het begin van het bestand.

Graaf Bernadotte heeft zijn voorgenomen
reis naar Jeruzalem 24 uur uitgesteld tot
Zaterdagmorgen. Van Jeruzalem zal hij
naar Rhodos gaan om daar zijn hoofd
kwartier in te richten. Daarna zal hij zich
weer naar Caïro en Tel Aviv begeven.

De Noorse kolonel Lund, persoonlijk ad
viseur van Trygve Lie, is in Caïro aan
gekomen, waar ook militaire waarnemers
van België, Frankrijk, de V. S. en Zwe
den verwacht worden. Er zullen in Pa
lestina 20 militaire controleposten worden
ingericht.

In de Veiligheidsraad bracht de Ameri
kaanse gedelegeerde Bernadotte dank voor
zijn optreden.

Het opperbevel van Israël heeft be
kend gemaakt, dat de Joodse lucht
macht gisteravond, twaalf uur voor het
ingaan van het bestand, Damascus heeft
gebombardeerd. Artillerie van het Ara
bische legioen heeft voor de order
„staakt het vuren" de gehele nacht de
door de Joden bezette nieuwe stad van
Jeruzalem gebombardeerd.

Duizenden Londenaren waren Donder
dag samengestroomd om de parade ter ere
van de verjaardag van de koning gade
te slaan. Een uur voordat de parade zou
beginnen, kondigden echter luidspreker
wagens aan, dat de koning de parade af
gelast had „vanwege het weer". Teleur
gesteld verspreidde zich de menigte, waar
onder men buitenlandse diplomaten met
grijze hoge hoeden en dames in modieuse
„new look" kon waarnemen, terwijl de
zon helder scheen.

Aan de parade zouden 67 officieren en
1755 onderofficieren en manschappen deel
nemen in de schitterende scharlaken-wit-
zwarte paradeuniform en reeds maanden
van te voren had men geëxcerceerd. Een
uur te voren echter kregen zij opdracht
hun laarzen, die zij reeds vanaf de ochtend
aan het poetsen waren, weer uit te trek
ken. Men kon namelijk in het tegen
woordige Engeland van gestrenge sober
heid niet het risico nemen, dat een stort
bui zich over de scharlaken uniformen
zou ontlasten, daar deze er niet zo goed
tegen kunnen en moeilijk te vervangen
zijn. De koning zou zich te paard in de
uniform van kolonel-generaal van de
„British Guards Regiments", vergezeld
door een bereden gevolg van officieren,
naar het paradeveld begeven, terwijl prin
ses Elizabeth, de koningin en enkele andere
leden van de koninklijke familie zouden
toekijken. Het was de eerste keer na de
oorlog, dat de praaluniformen weer bij
deze gelegenheid gedragen zouden worden.

Enige tijd van te voren waren er regen
en onweersbuien boven Londen geweest en
weerkundige waarnemers hadden nog
meer buien voorspeld. Voor Buckingham-
palace verzamelde zich een grote menigte
en hier en daar hoorde men de kreet „de
koning". Hij liet zich echter niet zien.
Allerlei geruchten verspreidden zich. Er
zou een aanslag op de koning beraamd
zijn of de koning zou plotseling ziek ge
worden zijn. Militairen konden zich niet
herinneren, dat de parade ooit eerder
wegens het weer was afgelast.

119. De oude vrouw schrok hij het zien van de luipaardman en keek wantrou
wend van de een naar de ander. De dwerg legde echter in enkele woorden uit, wie
Eric was, en na een korte aarzeling verzocht de vrouw hem binnen te komen.
Pum-Pum ging op zoek naar Eric's makkers. De oude vrouw bleek zeer vriendelijk
te zijn en vertelde het een en ander over de gebeurtenissen sinds de Egyptenaar
de macht in handen had. Er 'stond een prijs op Eric's hoofd van tienduizend zil
verlingen. Eric glimlachte: „ik wist niet, dat ik zoveel waard was". Het meest in
teresseerden hem echter de verhalen over de gevangengenomen Atlantis-soldaten.

Zij waren gedwongen in de tinmijnen te werken onder vreselijke omstandighe
den. Hij nam zich voor te proberen deze ongelukkigen te bevrijden. De man van
Zijn gastvrouw bleek werkzaam in de kazerne van de troepen, die de wacht hiel
den in deze mijnen. Hij kon Eric waardevolle inlichtingen geven. En toen. terwijl
de oude man nog aan het praten was, kwam er opeens een gewaagd plan in Eric's
brein op. Het hoofd van de bewakingstroepen was een kolonel, dié bijgestaan werd
door twee kapiteins. „Kijk"... zei Eric, „ik zal die kolonel zijn en mijn makkers
de kapiteins!"

Harold Stassen, candidaat voor de
Republikeinse Kandidaatstelling voor
de presidentsverkiezingen, heeft voor
de toewijzingsconunissie van de Ame
rikaanse Senaat aangedrongen op aan
vulling van de door het Huis van Af
gevaardigde aangebrachte beperking
van de fondsen voor het plan-Marshall,
De republikeinse senator Robert Taft,
eveneens een der mogelijke candidaten
voor het presidentschap, heeft ver
klaard, dat hij zich neer zou leggen bij
hetgeen de senaatscommissie voor de
toewijzingen zou besluiten.

Het schijnt thans wel zeker, dat de
beperking van de Marshall-hulp door
de Senaat ongedaan gemaakt zal wor
den, zo niet geheel dan toch voor een
groot gedeelte.

Zondag a.s. zal in de kapel van
het bisschoppelijk paleis te Roermond
Z. H. Excellentie mgr. Hanssen,
Coadjutor van Z. H. Excellentie
mgr. dr. G. Lemmens, de volgende H.H.
Wijdingen toedienen: het H. Priester
schap aan de eerw. pater Tjitte de Ree
O.F.M., missionaris in Brazilië; het
diakonaat aan de eerw. fraters Fran
ciscanen: Leander Andreolie, Adelbert
Hermans en Sigfried Snel.

Mgr. Brans, Apostolisch Vicaris van
Medan, die ruim een jaar in Nederland
heeft doorgebracht na zijn bevrijding uit
de Japanse concentratiekampen, zal
Dinsdag 22 Juni met de „Oranje" naar
zijn missiegebied terugkeren.

Mgr. Soegiopranoto heeft aan Antara
medegedeeld, dat het gebied van het
vicariaat Semarang met instemming van
de apostolisch delegaat uitgebreid zal
worden met de regentschappen Wono-
sobo, Poerworèdjo en Keboemen.

(Van onze parlementaire redacteur a.i.)

Nadat Donderdagmiddag de com
munistische heer Haken een half
uurtje luid misbaar had gemaakt te
gen olie- en rubberbelangen, welke
hij in verband bracht met het wets
ontwerp, waarmede minister Witte-
man ongewenste gezagsdragers tot
heengaan wil dwingen, kwam de
vriendelijk zachte stem van de afge
vaardigde Korthals de Kamer ver
tellen, dat het weer zaak werd de
gedachten te bepalen tot de wet zelf,
waarmede een breedvoerig debat
werd ingezet niet over de vraag of
maatregelen tegen wethouders en ge
deputeerden, die het vertrouwen
verloren hebben, gewenst en nodig
zijn daar waren alle partijen, met
uitzondering van de communisten
natuurlijk, het wel orver eens maar
wel of men met dit wetsontwerp niet
het gestelde doel voorbij schiet.

Aan de ene zijde stond daar bij deze
discussie de bewindsman, gesecondeerd
door de heren Joekes, Scheps en Stein-
metz, die ontkenden, dat het w.o. „ge
legenheidswetgeving" in de minder
gunstige zin van het woord zou zijn,

Wanneer men in Indonesië al eens
getwijfeld heeft aan de hygiëne,
zijn neus opgehaald voor zo me
nige mandi-kamer en toilet, verbijsterd
heeft gekeken naar de kali te Batavia
smalle troebele waterloop midden in de
stad, gelijkelijk dienende als openbaar
privaat met een Oosterse onbevangen'
heid, die hier verbijstering zou wekken,
maar evengoed als zwemgelegenheid en
voor de dagelijkse was der vrouwen,
dan denkt men, rijdende van het vlieg
veld naar de stad Calcutta, aan dat
zelfde Indonesië terug als aan een hel
der Zaans buurtje. Want zo armoedig,
primitief en door en door vies als deze
grote Oosterse stad zich rond haar im
posante kern vertoont, heeft men het
tot in de uithoeken van Indonesië ner
gens aanschouwd. Toch heeft Calcutta
nauwelijks oorlog en geen bezetting ge
kend; als men nochtans het verschil in
levenspeil ziet, zoals zich dat manifes
teert tussen deze stad en Batavia, dan
blijkt weer eens de superioriteit van het

2

IR
5--

n i

ót

i'

d'

id-

<f,i
0*

t'

Het forceren van brandkasten is in
Berlijn een eerzaam beroep ge-
worden. Duizenden brandkasten
'Sgen nog onder de puinhopen van de
ted en zes ondernemingen doen niet
jteders dan deze brandkasten opgraven
y1 openbreken om vast te stellen of
e® inhoud nog onbeschadigd is. Als dit
L °gelijk blijkt, worden de brandkasten
Jtersteid, want er is grote vraag naar,
(te er zo ontzettend veel wordt inge
doken en gestolen.

v

k zoek betrekking in Engels gezin
4, van standing. Ben 31 jaar, uitgewe-
kene uit Estland, oud-lector in de
Jsemene jurisprudentie en de philoso-
jteie van het recht aan de universiteit
Heidelberg, br. dr. Ilmar Tammelo

Lj lijkens het jongste rapport van
Generaal MacArthur teltdeJapan-
7. se bevolking op het ogenblik
^340.000 zielen. Het geboortecijfer van
was met 34.8 per duizend het
jJtegste sinds 1925 en het sterftecijfer
14,8 pep duizend het laag-
6 sinds 1872. De kindersterfte was in

Bi ons blad van 10 Mei j.l. deelden
Jf'J by het bericht over het vertrek
het m.s. „Sibajak", dat ruim 950
j/ouwen en kinderen voor gezins-
v~*eaiging naar de verre Oost ver-
deh mede, dat kapitein J. C. van
*ooh speciaal hiervoor was uitge-
hebh' 07n^at in de oorlog bewezen
nen e 2'Ün mannetje wel te kun-
2ou nw °°k zijn vrouwtje wel

kunnen staan, temeer, daar hij

2ijn niJTüff faren nog steeds
"rel is. Thans meldt men ons uit
Said, dat enkele familieleden

<-ort
de.

tehi °Pvarenden ons blad naar het
hebben gestuurd

gestuurd en dat de
van de „Sibajak", de
reportage aan het officiële

RViute

dlingenbord. heeft opgehan

Men kan nooit weten.

1947 de laagste die ooit is geregistreerd.
MacArthur schrijft dit alles grotendeels
toe aan de maatregelen, die de gealli
eerden in het belang der volksgezond
heid hebben genomen.

e moeilijke tijden hebben volgens
de Duijse pers het kussen in
Duitsland uit de mode doen ra
ken. „De sentimentele kus en de ge
woonte-kus in het gezin komen niet te
pas" vond de „Nacht Express". „Moei
lijke tijden beperken uitingen van sen-

timentalitèit gewoonlijk
strekte minimum".

tot het vol-

Bij decreet van het ministerie van
Kunsten en Wetenschappen is be
paald, dat arbeiders voorrang heb
ben voor het kopen van 75 pCt. van alle
voor opera- en toneelvoorstellingen in
Polen beschikbare plaatsen. Het minis
terie heeft tevens bekend gemaakt, dat
het binnenkort nog 25 theaters, waaron
der enkele voor kinderen en voor de
rijpere jeugd, zal nationaliseren.

Nederlands „koloniaal" bewind, om het
nu maar ronduit te zeggen.

Dit is het nut van het zien van Cal
cutta, behalve als welkome onderbre-
kingjvan de vliegtocht BataviaAmster
dam. Wij hadden in vijf weken tijds tal
van plaatsen in de archipel bezocht cn
waren er uitgezworven tot diep in het
land, vluchtige indrukken natuurlijk,
maar voldoende om te constateren, hoe
onze zozeer geteisterde Oost nog altijd
een land is van welvaart, beschaving en
orde, vergeleken J: ij wat India rond zijn
wereldstad Calcutta aan verpaupering,
ellende en gruwzame vervuiling ver
toont. Moesten wij daarvoor, om een
voorbeeld te noemen, een zeelt gezond
heidspapieren overleggen, ons zelfs de
pols laten voelen en met D.T.T. bespui
ten, eer wij deze blijkbaar brandschone,
door en door gezonde stad met onze
voet mochten beroeren, om even later
uit de bus de kadavers, tot van koeien
toe, op straat tussen de mensen in te
zien verteren door gieren en raven-.

Een des te groter verrassing vormt
de binnenstad, Londen of Parijs naar
het Oosten verplaatst, waarbij verge
leken Batavia maar provincie is. En
merkwaardigerwijs op elke hoek van de
straat een man met een spuit om de
boel fris te houden. Maar men late zich
door dat spuiten, die pleinen, galerijen
en winkelzaken, het imposante, haast
roekeloze verkeer niet van de wijs bren
gen; overal vliegen en krassen de raven.
Zij zaten zelfs binnen in ons hotel, de
brutaalste vogels, die wij ooit zagen. Zij
krasten om ons heen en fixeerden ons,
2£> van; val je haast dood, want ik lust
je. Het hypermoderne Calcutta is meer
Oosters dan welke stad in Indonesië
ook. Daarvoor zorgen kudden geiten
midden in het straatgewoel en vooral
de heilige runderen, die zich vrij en
ongemoeid door de stad bewegen en van
overheidswege gevoederd worden, om
dat er op asphalt nu eenmaal geen gras
groeit. Dit is voor Westerse ogen net
meest verbazende; men moet zich Dam
rak of Kalverstraat voorstellen, terwijl

er zich koeien vrijelijk bewegen en op
een vluchtheuvel van de tram liggen te
herkauwen.

De mensen zijn prachtig. Het is een
genot hen te observeren, de slanke rijzi
ge Bengali, de baardige Sikhs, een-voor
naam volk. Nog zeer velen dragen de
zwierige dhoti, het witte, lakenachtige
kledingstuk, dat om de benen hangt ge
drapeerd, terwijl bij de baard van een
Sikh een tulband hoort. De kellners in
ons hotel waren gekleed en hadden het
voorkomen van radja's. Men voelde zich
kleintjes als zo'n slanke Krisnamurthi in
onberispelijk blauw-wit gewaad aan je
tafeltje verscheèn en je met een hau
taine glimlach een vlammetje bood, een
Bengaals vuurtje, voor je sigaret. Maar
toen zij langzaamaan ontdekten, dat
wij geen dollar-strooiende Amerikanen,
doch slechts Hollanders waren zonder
een devies op zak, die op bonnetjes,
door de K.L.M.-steward uitgereikt, hun
simpele drankje mochten verwerven,
werd hun blik kil en vernietigend, ais-
of wij debet waren aan het bloedbad
van Amritsar.

Het oponthoud te Calcutta, waar men
overnacht (soms is het Bangkok), is
practisch de enige ervaring op een
vlucht van Batavia naar hier. De Golf
van Bengalen is blauw, India is geel
bruin, de lichtjes van Basrah fonkelen
in de nacht en ochtendlijk Egypte is
nevelig geel. Dit alles bij de gratie van
het wolkendek. Op de luchthavens, waar
men komt en gaat, is men de gevangene I
van het internationaal verkeer; politie,
schaapshokken, passen inleveren, kop
pen tellen. De K.L.M., The Worlds Ol
dest Airline, blijkt overal goed ingevoerd
met grote reclames in de wachtkamers
en bovendien, zoals in Karachi en Caïro,
een eigen home annex het vliegveld,
waar men in vaderlandse sfeer dineert
of ontbijt, al naar het uitkomt. De vlieg
tocht duurt lang, eindeloos lang, vooral
op de laatste dag. Maar als men dan
weer op Schiphol het parelend licht, de
fluwelen glanzende kleuren van Neder
land ziet, is alle verveling vergeten en
haalt men diep adem.

aan de andere kant de anti-revolution-
nairen, christelijk-historischen, vrij
heidsmensen en een ander deel der
katholieken, die in vele variaties hun
beduchtheid uitdrukten, dat men blij
vend in onze wetgeving zal introduce
ren regels, die afgestemd zijn op het
politieke onfatsoen van enkelen en bo
vendien dat deze in de toekomst rui
mer of anders geïnterpreteerd zullen
worden dan thans bedoeld wordt.

Minister Witteman achtte het een
verdienste van deze wet, dat zij be
knopt is en voerde tegen zijn oppo
nenten, die gevraagd hadden om een
omschrijving van de term „gebrek
aan vertrouwen" aan, dat deze woor
den duidelijk genoeg voor zichzelf
spreken.

Met een amendement van de heer
Scheps (Arbeid), die voor het ontslag
van een wethouder of gedeputeerde
enkele garanties van tijd en motive
ring stringenter geformuleerd had,
wilde de bewindsman wel meegaan,
maar zover kwam het deze middag
niet, want er lag nog een sub-amen
dement van de heer Algera (A. R.) ter
tafel, dat voor het ontslag eiste een
revolutionnaire gezindheid".
De argumenten uit deze hoek dient
men inderdaad niet te bagatelliseren:
er is een situatie denkbaar, waarin de
Raad een wethouder het vertrouwen
ontzegt wegens bijvoorbeeld 's mans
toepassing van de Woonruimtewet
het is toch stellig niet de opzet van
dit wetsontwerp de mogelijkheid te
scheppen deze wethouder te wippen.

De minister stelde daartegenover de
mogelijkheden tot hoger beroep en de
heer Scheps noemde „revolutionnaire
gezindheid" een slag in de lucht; ds.
Zandt zal dit begrip bijvoorbeeld ge
heel anders interpreteren dan de woord
voerder van de Partij van de Arbeid.

Het vrij zeldzame geval deed zich
voor, dat de stemmen over dit sub
amendement staakten (36—36); van
de katholieke afgevaardigden waren
er 13 voor en 7 tegen.

Zo bleef men dan plotseling in deze
materie steken, want eerst heden kon
hierover opnieuw gestemd worden. Voor
vandaag wachtte de Kamer bovendien
nog, naast enkele andere, het amende-
ment-Hooy, dat de werking van de wet
beperken wil tot dit jaar

De minister heeft reeds laten weten,
dat hij daar niet voor voelt, immers dan
wordt het toch „gelegenheidswetge
ving en dat schijnt het per se niet te
mogen lijken al vrezen wij, dat ve-

Op een persconferentie te Washing
ton heeft de Amerikaanse minister' van
Luchtvaart, Stuart Symington, verklaard,
dat het proefvliegtuig van de Ameri
kaanse luchtmacht, de XS-1, enkele
malen „veel sneller gevlogen heeft dan
de geluidssnelheid". Voorzover hem be
kend was, had geen ander vliegtuig ooit
een dergelijke snelheid bereikt. Het
toestel werd bestuurd door kapitein
Charles Yeager.

Verder deelde Symington mede, dat
de Amerikaanse luchtmacht contracten
zou plaatsen voor de fabricage van
2.201 nieuwe legervliegtuigen. Het me
rendeel dezer toestellen zou in het be
grotingsjaar 1950 afgeleverd worden.

Nieuwe ontwerpen, aie thans in grote
hoeveelheden werden besteld, waren
o.m. 30 zesmotorige Northrop straal
vliegtuigen, de z.g. „vliegende vleugels",
287 Douglas vrachtvliegtuigen met een
zeer grote capaciteit, waarvan de lading
van achteren ingeladen en van voren
gelost zou kunnen worden, en jagers
met straalaandrijving, die in alle weers
gesteldheden zouden kunnen vliegen.
Besteld werden 243 bommenwerpers,
1.405 jagers en 553 transport-, opleidings.
en reddingsvliegtuigen. De meeste ge
vechtsvliegtuigen waren nieuwe typen
met straalaandrijving.

len het er wèl in zullen blijven zien!

Nog enigszins onverwacht belandde
de Kamer door deze wending op het
eind van de middag in de Pensioen
wetten. Men drong tezamen rond de
ministerstafel om te horen wat het be
raad van minister Witteman met zijn
ambtgenoot van Financiën zou hebben
opgeleverd.

En zie minister Lieftinck bleek
toch te vermurwen te zijn geweest en
hoe resoluut het de dag tevoren ook
geklonken mocht hebben over slui
tende begrotingen en inflatiegevaren,
deze Donderdag zagen 's Rijks finan
ciële problemen er weer wat minder
somber uit.

Mr. Witteman kon mededelen, dat
aanvaardbaar voor de regering wa
ren de vragen om uitzicht op uitge
steld pensioen voor ontslaggevallen
van voor 1922, deelgerechtigdheid bij
het gezinspensioen van f4500f5000
zonder verhoging van percentage,
verhoging van de pensioenen voor
een weduwe zonder kinderen van
f 1000 tot f 2200 en voor een weduwe
met vier kinderen van f 3600 tot
f 4000 en uitbreiding van het eigen
pensioen tot f 4800.

De Kamer toonde zich met uitzonde
ring van de C. P. N. dankbaar, slechts
van mevr. Fortanier-de Wit moest de
minister horen, dat zij wel verheugd
was om het bereikte, doch niet over de
bewindsman zelf...

Rest ons te vermelden, dat er nog
een pensioentechnische motie-van Sleen
is aangenomen en de heer Hoogcarspel
(C.P.N.) op een nader te bepalen dag
vragen mag stellen over vergaderloca-
liteiten die aan zijn geestverwanten
onthouden worden.

(Van onze correspondent)

De Nederlandse studenten zijn thans
gereed om de uit hun land gevluchte
Tsjechische collega's in hun midden op
te nemen. De voorbereidingen, om deze
studenten zo goed mogelijk te ontvan
gen in een speciaal doorgangshuis,
„Huize Zuileveld" te Oud-Zuilen,
zijn nu alle getroffen. Het universi
tair asylfonds heeft zich met deze
mededeling enige dagen geleden tot de
Rijksvreemdelingendienst gewend en
verzocht de twintig studenten, die, zo
als wU dezer dagen meldden, nog
steeds worden vastgehouden, naar
„Zuileveld" te laten komen en boven
dien anderen, tot het door de Regering
voorlopig gestelde maximum van 100,
de Nederlandse grens te laten over
schrijden.

Eén tot twee madnden zullen zij in
bet prachtig gelegen „Zuileveld" ver
toeven en daar zo goed mogelijk ver-

9)

Daarom ben ik hier. Ik stond juist
op het punt tegen Steve te zeggen, dat
hij ze moest repareren".

„Nee, geen sprake van", zei mijnheer
Smythe. „Steve Terheun zet geen voet
op mijn grond. Ik eis, dat u een glazen
maker uit Boston laat komen".

„Ik prakkezeer er niet over", zei Sam.
„Er staat nergens in de wet, dat ik daar
toe verplicht benWaar of niet, she
riff?"

De agent keek donker. Hij keek naar
Sam en vervolgens naar de heer Smy
the. „Ik geloof, dat hij gelijk heeft, mijn
heer Smythe", zei hij. „Hij geeft het feit
van de schade toe en is bereid schade
vergoeding te geven. Er staat nergens,
dat hij uw ruiten niet door Steve mag
laten herstellen".

Jonathan knauwde op zijn onderlip
en gaf zich gewonnen. „Goed dan", zei
hij. „Maar waag het niet, een stap bin- J

nen mijn huis te doen, Terheun. Je kunt
aan de buitenkant werken. Zorg zelf
maar voor ladders".

„Uitstekend", zei Steve.

„Nee!" gilde Percival van de straat,
met zijn neus tegen het raam gedrukt.
„U schept een precedent!"

„Houd je mond!" riep mijnheer Smy
the. „Dacht je, dat ik zin heb mijn ta
pijten straks door de regen te zien ver
nielen? Jij kippige baviaan, wou jij be
weren, dat je iemand golf ballen had zien
slaan? Alsof iemand uit de tuin van de
Adams een golfbal door mijn raam kon
slaan! Belachelijk gewoonweg. Hij heeft
vast en zeker een revolver gebruikt".

„Je probeert een getuige op te sto
ken", zei Sam. „Dat zijn bedriegersstre
ken".

Jonathan Smythe viste een sigaar uit
zijn zak en stak die tussen zijn tanden.
Zijn zenuwen dreigden hem te begeven
en zijn ademhaling ging moeilijk. Hij
schudde zijn vinger onder Will Arund-
le's neus. „Ik zal niet vergeten, hoe je
dit aangepakt heb, Arundle. Ik zal het
niet vergeten".

Jonathan beende naar de voordeur,
greep de knop en gaf een harde ruk.
De grendel hield de deur op zijn plaats.
Jonathan's hand schoot los. Hij maakte
een slag om, tuimelde tegen een was
machine en bonkte met een luid ge
grom op de vloer Zijn sigaar bungelde
gebroken tussen zijn tanden.

„Ha-ha", gierde Sam.

„Ho!" kreet de agent.

Steve drukte zijn hoofd tegen de muur
en schudde van het lachen.

Jonathan Smythe hees zichzelf over
eind. Zijn gezicht stond grimmig en zijn
ogen glazig. Hij wist buiten te komen
en strompelde weg, zwaar leunend op
Mali Percival.

„Ho!" zei Arundle, eindelijk tot zich
zelf komend. „Ho! Voor het eerst sinds
tien jaar, dat ik weer eens goed heb
gelachen. Ik was onderhand al verge
ten, wat ik miste".

„Heeft Bullebak je op je kop geze
ten, sheriff?" vroeg Sam.

„Ja", gaf Arundle toe „Tot vandaag
tenminste. Ik heb net besloten, me niks
meer van die ouwe bok te laten aan
leunen. Als je me nodig mocht hebben,
loop dan maar even langs". Nog steeds
ginnegappend verliet hij de winkel.

Steve veegde zijn ogen af. „Was dat
èen feest", zei hij. „Hebt u werkelijk
golfballen over zo'n afstand geslagen?"

„Mijn hand erop", zei Sam.

„Drommels. Kom, ik moest er nou
maar eens heen gaan. Ik zal zorgen, dat
hij over mijn werk niet kan klagen, 't
Zal anders een heel karwei zijn, als u
dat ruitje op de tweede verdieping ge
broken hebt. Da's glas-in-lood"

„Doe er je tijd over", zei Sam. Hij
trok een ontzaglijke portefeuille uit een
binnenzak en haalde een bankje van
honderd dollars te voorschijn. „Hier is
vast iets op voorschot. Als je hersens
hebt, zul je de eerste paar keren min
der goeie zaken doen. Bonjour. Tot
kijk".

„Tot ziens", zei Steve. „Kom nog eens
terug".

„Je ziet me nog wel", zei Sam. „Ik
ben van plan leven in de brouwerij te
brengen".

Toen Sam binnenkwam, ijsbeerde Ja
net door de zitkamer „Waar ter wereld
ben je geweest?" overviel ze hem. „We
hebben overal gezocht. Tom kwam zo
juist op het lumineuze idee, dat je wel
over de rotsen geklauterd en verdron
ken kon zijn". Ze wierp haar echtvriend
een woedende blik toe.

„Ze had me gezegd, dat ik op u moest
passen", zei Tom, „maar ik ben onge
hoorzaam geweest".

„Ik kan wel op mezelf passen", zei
Sam. „Ik ben geen bibberige oude man".

„Maar een jongeman ben je ook niet
meer", wierp Janet tegen. „Je moet je
zelf in acht nemen. Kalmpjes aan doen.
Hoe oud ben je eigenlijk, opa?"

„Gaat je geen snars aan", zei Sam.
„Ik ga naar boven, een beetje rusten
voor het eten"

„Voor het diner", verbeterde Janet.
„En na het diner kruip je vroeg onder
de wol. Morgen zal ik u de omgeving
laten zien".

„Een tochtje naar buiten zal u wel
bevallen", zei Tom. „We zullen er twee
dagen voor nemen. Pilgrim Hill biedt
niet veel opwindends. Het is weinig
anders dan een rustig stadje".

,Ja", zei Sam. „Gesmoord in de greep
van Bullebak Smythe. Ik heb mij voor
genomen de mensen te bevrijden".

Hij klom met dreunende voetstappen

de trap op naar zijn kamer en drukte
daar zijn neus tegen het venster, dat op
het Noorden uitzag. Zijn ogen waren
scherp en zijn kennis van het menselijk
lichaam was voldoende om te weten
dat een jonge man, die op een ladder
stond, zich met ene hand vasthoudend
en met een plaat glas in de andere, on
mogelijk nog twee armen om zijn hals
kon hebben. Althans niet zijn eigen
armen.

„Ha!" dacht Sam. „De boel is aan 't
rollen".

Sam hoorde het die nacht niet rege
nen en toen hij wakker werd, gluurde,
de zon uit een wolkenloze hemel zijn
kamer binnen.

Het was nog erg vroeg, een tijd, waar
op hij gewoonlijk opstond en zijn lange
dag aanving. Hij erkende de waarde van
slapen, maar beschouwde het overigens
ais volslagen tijdverspilling. Onder een
deken gingen nooit interessante dingen
schuil. Hij waste en schoor zich op zijn
gemak, trok zijn kleren aan, uitgezon
derd zijn schoenen en wierp een blik
op het huis van Smythe. De ramen
waren heel. Met zijn schoenen in de
hand daalde hij naar het portaal af, ge
ruisloos sluipend op zijn kousevoeten.

Janet had zich tijdens het diner vast
beraden getoond. Toen Sam hardnekkig
had geweigerd, per auto bomen en mo
numenten te gaan bezichtigen, had Ja-
net dadelijk andere voorstellen bij de
hand gehad.

(Wordt vervolgd)

trouwd worden gemaakt met het leven
in Nederland, de gewoonten en de keu
ken, terwijl zij tevens les zullen krij
gen in de Nederlandse taal.

De steun, die de Nederlandse stu
denten na de Praagse putsch spontaan
toezegden aan al hun collega's, die
wegens de onderdrukking van de vrij
heid zouden vluchten uit het land waar
zij studeerden, zal, wanneer de voor
tekenen niet bedriegen, op magnifieke
wijze worden ten uitvoer gelegd.

Iedere student draagt per maand
één gulden bij om in het onderhoud
van de „exiie-students" te voorzien.
Velen, onder wie ook niet-studenten,
hebben woonruimte beschikbaar ge
steld terwijl een Utrechts restaurant
reeds mededeelde dagelijks vier tafel
gasten te willen hebben.

Dit alles wordt door het Universitair
Asylfonds georganiseerd in het raam
van het Nederlandse World Student
Relief, waarvan het een onderdeel is, en
met medewerking van de Caritasmissie.

Het Universitair Asylfonds, waarvan
de hoofdzetel in Utrecht is gevestigd,
zal dan de geacclimatiseerde studenten,
die van „Zuileveld" komen, in overleg
met de afdelingen in de andere univer
siteitssteden over de verschillende
Nederlandse Universiteiten en Hoge
scholen verdelen, en waar het Ministe
rie van Onderwijs vrijstelling van
collegegeld gegeven heeft voor de
Rijksuniversiteiten, kan daar de studie
beginnen.

Maar een der grootste moeilijkheden
komt op dat ogenblik pas in het ge
ding.

De exameneisen, die de verschillende
universiteiten der wereld stellen lig
gen vaak zeer ver uiteen. Dit zal op
de komende Universities-conference in
Utrecht, zoals gemeld, besproken wor
den). En men kan niet verwachten
dat alle buitenlandse studenten aan de
zeer hoog liggende Nederlandse cri
teria zullen beantwoorden.

Hoe men uit deze moeilijkheden zal
raken, vormt nog een punt van be
spreking met het ministerie van On
derwijs, maar men overweegt daartoe
speciale colloquia in te. stellen.

Jo Spier ontwerpt op dit ogenblik een
boekje, waarin ook de Amerikaanse stu
denten worden opgewekt, de asylver-
lening krachtig te steunen. Want als er
honderd studenten door Nederland ge
holpen zijn, blijven er nog duizenden
exile-students" over uit O. Europa, die
onder onbeschrijfelijke omstandigheden
o.a. in Graz, zonder voldoende voedsel,
in ellendige barakken hun studie trach
ten voort te zetten.