Nieuwe Haarlemsche Courant | 1948 | 30 juli 1948 | pagina 3

OLYMPISCH VUUR BRANDT
IN WEMBLEY-STADION

tdhfaton

ERIC DE NOORMAN-DE SULTAN VAN AKAÜM

Groesbeek herstelt
oude reputatie

de

Wiekende duiven en schallende
trompetten

T

-OLYMPISCH COMMENTAAR—

GRONDWETSHERZIENING WOENSDAG
IN DE AFDELINGEN

Vermakelijke en vooral ook leerzame
schermutselingen

Olympisch nieuws

Weer 96 uitvallers
in Vierdaagse

OP

EIGEN BENEN

Nederlandse hockey-elftal op
3 Augustus tegen Frankrijk

^osio brengt het Olym.
(v Stadion in beroering

Katholieke Jeugdraad

We komen niet voor
een ZONNESTEEK

1

Niet alleen in Amerika

Was Uw wol veilig in

De eerste wedstrijden in
het zwemstadion

Prof. Molkenboer t

A 2

VRIJDAG 30 JULI 1948

PAGINA 3

jf

Zeven duizend duiven

Sd'e

Er

^"wUr!ijk ging de algemene belang-
Tijh u't naar Hijzelendoorn in de
a deria ®en de Deen Schandorff. De
h in lag in tweede positie, viel
r ®h et begin van de tweede bocht,

ALKALIVRIJ

ZwedenZwitserland 61
HongarijeEgypte 42

TWEEDE KAMER

MAKELAARSBOND
50 JAAR

De grote Vondelkenner

DE PRIJS VAN RIJST

Prijzen van krenten en

rozijnen

Cochran in ons land

MABEL BARNES
GRÜNDY

Vertaald door, t CRIESE - K. DE VRIES

(Wordt vervolgd)

(Vervolg van pag. 1)

niet alléén om de prestaties van
k kampioenen te volgen en toe te
jj,ctien, maar ook met de vurige hoop,
d de kameraadschap van de sport een
lot grijk deel zou kunnen bijdragen
d een betere verstandhouding in de
id'ld. Tenslotte verzocht Lord Burgh-
Sl dp koning de Spelen te openen, zo-
z'jn grootvader koning Edward dat
li ,'908 had gedaan. De koning verhief
daarop van zijn zetel en sprak voor
beide gouden microfoons, die daar
v?nden opgesteld, langzaam de woorden
het openingsprotocol:

'.Ik verklaar de Olympische Spe-
'*n van Londen, waarmee wü de
Jcertiende Olympiade van het mo-
"«rne tijdvak herdenken, voor ge-
°Pend."

^jPhrniddellijk nadat deze onder doodse
lji 'e aangehoorde woorden waren ver
taken, schetterden fanfares; tezelfder
lieten padvinders en zeeverkenners
J^hduizend duiven los, die even een
'Telende cirkel boven het carré der
-'nemers beschreven en dan snel

'^zetten naar de zes landen vanwaar

^kwamen. Een enkele duif dwaalde
ijJ. even wat rond, toen de bazuinen
l^jheuw schalden en aan de ingang van
g'stadion de in het wit geklede athle'
j„che gestalte verscheen van de 22-jari-
j^ohn Mark, die het in Olympia ont-
en vuur overbracht in de schaal,
t;>ar het zestien dagen en nachten zal
We hranden. Het witte koor zong de
'ine ige Olympische hymne van Kip-
de eh Quilter en ondertussen betrad
Me aartsbisschop van York het
5Cr| kgcstoelte voor het uitspreken van
g6o wijdingswoord, waarin hij de pas-
v0r56n.de Spelen 'toewijdde aan de be-
'lle i S van vrede en goede wil tussen
'anden ter wereld, die zich moesten
tïi:? en als leden van één grote fa-
ho m^t dezelfde Vader.

trderJ"belr-hd „Alleluja" van de koren
Cm. reePte de heilwens van de aarts-

eekgestoelte, dat de kleurige ringen
tjrn het Olympische embleem droeg en
L Engelse athleet Don Finlay besteeg
V °m de Olympische eed af te leggen,
verijl hij met zijn linkerhand de vlag
tnz'jn land vasthield en in één gebaar
jr. he duizenden athleten achter zich,
sta>yingers van de rechterhand omhoog
liju sprak hij langzaam en nadrukke
er^0 woorden van de formule door de

n.jiWij zweren, dat wij in ridder-
QJke strijd zullen deelnemen aan de
'yrnpische spelen, dat wij de regels
de spelen zullen eerbiedigen en
y® wij zullen strijden in een geest
®h oprechte sportiviteit, voor de
rier van ons land en de glorie van
Q® sport".

een onzer speciale verslaggevers)

IjÏL® Italiaan Frosio, wereldkampioen
i„ heeft gisteravond de toeschouwers
tja het Olympisch Stadion te Amster-
'w menigmaal in beroering gebracht.
1 onstuimige sprongen, driftig du-
^hd op de pedalen en diep wegdui-
achter zijn gangmaker verloochen-
t.h 'i zÜn Zuidelijk temperament niet.
j *o kon het gebeuren, dat deze kleine
^dkcre Italiaan met zo'n bevlieging,
(l. hiet al te lang duurde, alle andere
'r-S practisch stil deed staan en in
W rush optornde naar de voorste ge-
1^'ren, ijy en ^e andere buitenlander,
(.«"holey, hebben gisteravond de cours

•haakt.

Nederlanders reden in één tempo
!?j("eten maar weinig van hun kwali-
zien. In de eerste rit lag Pronk
®1 van het begin af aan kop, doch
is.*1 Frosio als een op hol geslagen
Vm* °P hem afstevende, was er geen
meer aan. De Italiaan nestelde
aan het hoofd van de stoet en
haafde zich daar. De tweede rit
Wu 50 was voor de Fransman

(W oley. maar pas nadat hij acht ron-
r>,|i zij aan zij met zijn buitenlandse
®Ra over de baan had getold. Frosio
\fif tenslotte winnaar in het klasse-
l»yht met op de tweede plaats Lambo-
9^ Derde werd Matena en vierde
Y^hk. iaatste twee plaatsen waren
j De Best en Bakker.

het programma van gisteravond
hw °ok een omriiumwedstrijd voor be-
5e k 'ijders opgenomen. Hierin startten
bgjpbppels Van Vliet—Middelkamp en
hsenPeeters. Na de sprintwedstrijd
klassementwedstrijd was de
nog gelijk, doch daarna moest
h6(1, kamp worden gestaakt omdat
?'t u ®n 'n de tijdrit op het moment
St "ij <j0or Peeters zou worden afge-
hit .hwam te vallen. Zijn arm schoot
®}d hom, zodat hij werd uitgescha-

t'hhïirT3-8 nog een andere internationale
W. °etjng en wel die tussen de ama-
»°rf£ m11'®5 Hijzelendoorn, Schan-
®'aar enemarken), Bontekoe en Con-

-cri wgiu van ae iweeae oocni,
.htdat i ziJn tegenstander niet halen,
,-hipo teze er van kop af een te hoog
>!^'taat 'nzette. Geen bemoedigend re-
1 UH ,°or de Olympische Spelen dus.
phflooPJ16 „Was 1 Schandorff, 2 Hijze-
Jy^elp-.! 3 Contelaar, 4 B'ontekoe.
h?" hanj0rn won tenslotte toch nog
?®t r, dicap-wedstrijd voor amateurs
hls rif tweede plaats Van Gelder
derde Peters.

De Nederlandse Olympische équipe in
haar blauw-grijze uniform, trekt onder
de ogen van tienduizenden toeschou
wers langs de eretribune van het
Wembley-stadion.

Begeleid door de bands zongen de ko
ren het God save the King en nadat de
Koninklijke Familie, opnieuw luid toe
gejuicht door het publiek, de loge had
verlaten, begon de afmars van de
deelnemers, welke de plechtigheid be
sloot.

De Olympische Spelen zijn begonnen.
In een tijd van grotere internationale
spanningen dan zich ooit tijdens dit ver
broederingsfeest hebben voorgedaan,
zullen de athleten van ongeveer zestig
landen elkaar, zoals zij plechtig be
loofden, in eerlijke en ridderlijke geest
bestrijden. Het moge hun en ons en
allen, die in de Spelen niet alleen maar
een jacht op records en medailles zien,
gegeven zijn te ervaren, dat de sportie
ve strijd de deelnemers en de volkeren
die achter hen staan, inderdaad dich
ter tot elkaar zal brengen.

Aanstonds na de oorlog hebben zich
alle katholieke jeugdorganisaties aan
eengesloten tot een landelijk verband,
de ..Katholieke Jeugdraad voor Neder
land". In deze raad komen alle lande
lijke en diocesane verenigingen voor
vrije jeugdvorming en ook de verschil
lende instellingen die hiermee annex
zijn, tezamen. Het doel van de Jeugd
raad is volgens de statuten: gemeen
schappelijk overleg en beraad, voor
lichting naar buiten en, vooral, gemeen
schappelijk handelen in alle zaken die
van algemeen belang zijn.

Onlangs kreeg de Jeugdraad de offi
ciële bisschoppelijke goedkeuring van
zijn statuten. Reeds beschikt hij over
een eigen bureau, een eigen tijdschrift
(Dux), een eigen mededelingenblad.
Reeds werken verschillende instellin
gen, zoals de Vacantiehuizen Centrale
en de stichting „Katholieke Nationale
Jeugdzorg", die zich speciaal occupeert
met de bedreigde jeugd, en ook met de
lectuurvoorziening en de vacantiebeste-
ding. Een bureau voor lichamelijke op
voeding van de jeugd staat op stapel,
evenals een stichting voor culturele vor
ming.

Het voorzitterschap wordt thans nog
waargenomen door pastoor drs. G. Ban
nenberg. Tijdsgebrek verhindert hem,
het veeleisend presidium te blijven ver
vullen.

Zeer binnenkort kan de definitieve
benoeming van een voorzitter en de
constituering van een bestuur, dat het
voorlopig bestuur zal opvolgen, tege
moet worden gezien.

De Interdiocesane Jeugdcommissie,
d.i. het college van priesters uit de vijf
diocesen, dat voor de oorlog al het lan
delijke werk verrichtte, is thans in haar
taak gereduceerd tot een adviescom
missie van het hoogwaardig Episcopaat.

Het was eigen lijk te warm, veel te
warm. Duizenden deelnemers aan de
Olympische Spelen stonden gister
middag even buiten het Wembley-
stadion te wachten op het moment,
dat zij met het grote défilé konden
beginnen. Geen plekje schaduw kon
hun het verblijf daar wat lichter ma
ken. Onbarmhartig scheen de zon op
de wachtenden, ook op die athleten,
die vandaag en morgen in wedstrij
den moeten uitkomen. De heer Lotsy,
de Nederlandse chef de mission, zag
de moeilijkheden en zei: „Natuurlijk
zijn we van plan aanwezig te zijn,
maar tenslotte zijn we hier gekomen
vóór de sport en niet om een zonne
steek op te lopen." Zo ontbraken
gisteren bij het défilé de meeste
zwemsters en Fanny BlankersKoen,
die vandaag en morgen starten.

oen hier veertig jaar geleden de Olympische Spelen werden gehouden,
zegt de suppoost van de perstribune op Wembley, was ik voor dit
baantje nog te jong. Maar ik stond in die dagen voor niets en hoewel
ik geen geld had om een kaartje te kopen, zag ik de intocht van de 450
deelnemers op mijn clandestiene plaatsje evengoed als de eregasten op
de officiële tribune. Vandaag heb ik dat schouwspel weer gezien en het
was prachtig, beter geregisseerd en imposanter dan toen. Maar je gaat
er toch wel even over nadenken, wat er nu eigenlijk van de opzet der

Spelen is overgebleven. Broederschap, eensgezindheidEr zijn in die

veertig jaar twee oorlogen geweest. In de eerste vocht ik aai} de Marne,
en er zijn er toen van mijn regiment niet veel teruggekomen. In de
laatste oorlog stond ik ergens buiten Londen bij het afweergeschut en
elke keet dat we een Jerry neerhaalden, juichten we. Totdat ik zelf
bericht kreeg van mijn zoon: neergehaald boven Duitsland, maar Gode
zij dank in leven. Daarna was het allemaal heel andtrs. Een paar
jaar is hij thuis geweest, maar eergisteren kreeg hij weer een oproep om
zich bij zijn onderdeel te melden: Good bye Mary, good bye kids and
God bless you all.

Ondertussen houden we Olympische Spélen, prediken verdraagzaamheid
en broederschap. Maar straks duwen ze al die jongens, die hier
vanmiddag voorbijtrokken en zonder uitzondering geestdriftig toe
gejuicht ziin, een stengun in de hand, of zetten ze in een superfort: vooruit
maar weer. En je knalt een jongen neer, waarmee je in Augustus 1945
de 100 meter hebt gelopen of een basketballwedstrijd gespeeld. Straks
komen we immers weer bij elkaar in Helsinki, Detroit of Parijs en aan
praten we weer over Olympische idealen en ridderlijke strijd. En voelen
zelf niet hoe arm we zijn aan Olympische geest.

Cr.

«r

is de wetenschap in de weer voor de
huisvrouw. Ook in Nederland zijn op
dat gebied grote dingen bereikt.

Vele dames zagen vroeger met zotg
de wolwas tegemoet, omdat zij wisten,
dat haar kostbare wol langzaam maar
zeker kromp en sleet en de elasticiteit
verloot. Ze wasten immers in ouder
wetse alkalizeep. (Vele dames doen het
nóg). Maar zij kunnen zich die zorgen
thans besparen door wol te wassen in
de alkalivrije Echfalon.

35 ct per pak

De vlaggen op het grote Empire-sta-
dion wapperden fier in de wind. Was
het gistermiddag tot de nok toe bezet,
op de avond van de opening ligt het
verlaten en slechts werkters zijn druk
bezig alle ongerechtigheden te doen ver
dwijnen.

Alle belangstellenden trokken gister
avond naar de Wembley-pool, het Olym
pische zwemstadion, waar om zeven uur
de eerste twee waterpolowedstrijden
werden gehouden.

Tussen de wedstrijden, in gaven spring-
sters en springers van allerlei nationa
liteit een demonstratie-schoonspringen
van de 5- en 10-meterplank. Men kreeg
vast een staaltje van wat komt. Vooral
de Amerikanen hadden door hun ge
durfde en keurig afgewerkte sprongen
veel applaus in ontvangst te nemen.

De wedstrijd ZwedenZwitserland
eindigde in een 61-overwinning voor
de Zweden, ruststand 30.

De ontmoeting Hongarije—Egypte was
vrij fors", doch de leiding was in goede
handen van de Itaiaan Raggione, die
voor alles floot en onverbiddelijk spe
lers eruit stuurde. Op een goed moment
zaten zelfs zes spelers, drie van elke
ploeg, aan de kant, Hongarije won met
42, nadat de rust met 3—1 was in
gegaan.

10. Na dagen onafgebroken werken waren Dzogolo en Eric er in geslaagd de
tralies door te vijlen en een voor een werkten de beide gevangenen zich naar buiten.
De nacht was vol geheimzinnige oerwoudgeluiden, maar het geoefende oor van de
neger hoorde niets dat op gevaar duidde Zo geruisloos mogelijk slopen de beide
mannen door de tuin. Als enig wapen hadden zij een stevige tak, welke de neger
van een boom gerukt had. Eric's arm, hoewel vrijwel genezen, deed nog pijn en in
een gevecht zou hij nog niet veel kunnen doen. „Zoeken muur" gromde Dzogolo en
wijzende in de richting van de hoofdgebouwen vervolgde hij: „gevaarlijk daar!" Als

schimmen gewogen de vluchtelingen zich door de nacht. Voor zover zij Hoorden
was alles stii in hun omtrek. Maar toch slopen er bewakers door de plantage om
eoentuele ontvluchtingspogingen te verhinderen. Plotseling kraakte het zachtjes in
ae struiken links van de twee ontsnapten en met een schok stond Dzogolo stil.
„Halt" riep een barse stem en een moment later traden twee bewakers tussen de
struiken vandaan. Op het zien van de grote neger aarzelden zij evenmaar toen
stormdeyi z\j, alarmkreten slakend, naar voren.

(Van onze parlementaire redacteur)

In de Tweede Kamer speelden zich Donderdag enige vermakelijke en vooral
ook leerzame schermutselingen af. Daar kwam in de eerste plaats het voorstel
aan de orde van de heer Romme, mede ondertekend door alle fractieleiders om
de communisten, die reeds, zoals men zich herinneren zal, niet meer zitting
hebben in de commissie voor buitenlandse aangelegenheden, ook uit de com
missies v°or de handelspolitieke aangelegenheden, het leger en de Indische
aangelegenheden te weren. Het voorstel behoorde natuurlijk deugdelijk bestreden
te worden door de communisten, doch helaas zat er op dat moment slechts één,
en dan nog wel een van de mindere rode goden, in de zaal, gans en al niet
by machte om dit varken te wassen. Hij kon mets beters doen dan weg te
nouen om. zijn confraters, die ergens anders in het gebouw vertoefden, erbij
te haign. Doch tegen de tijd, waarop ze aan kwamen snellen, had de voorzitter
PA j T om te discussiëren reeds gesloten, zodat ze niet meer aan het
woord konden komen. Het voorstel werd toen zonder oponthoud aanvaard.

Een soortgelijk ongeluk overkwam
wat later prof. Gerbrandy, die de Rijks
eenheid begon te verdedigen met 't in
dienen van een voorstel om de commis
sie voor de Indische aangelegenheden te
splitsen in een commissie voor Indische
zaken en een commissie voor West-In
dische zaken. Een redelijk voorstel op
zichzelf. De heer Van der Goes van Na-
ters had er niet het minste bezwaar te
gen doch hij amendeerde het voorstel in
die zin, dat hij voor het woord „In
dische" het woord „Indonesische" gele
zen wilde hebben. Dit had prof. Ger
brandy naar de diepste overtuiging van
zijn hart vuur en vlam moeten doen
vatten, en hij meende dit ook net te
gaan doen, toen het al te laat was en
de voorzitter ook hierover de discussie
precies had gesloten. Prof. Gerbrandy
kreeg van de voorzitter te horen, dat
hij als nieuw lid aan het tempo, waarin
de Kamer werkt, nog wel niet gewend
zal zijn.

Het is gisteren in Wembley zeer heet
geweest, de temperatuur steeg boven
31.6 graden (89 graden Fahrenheit).
Het gevolg was, dat tijdens de plechtige
opening gemiddeld één toeschouwer per
minuut door de mannen van de ge
neeskundige dienst weggebracht moest
worden. Tegen het einde van de
plechtigheden moesten ook vier pad
vinders, die tengevolge van de hitte
flauw gevallen waren, naar de hulppos
ten vervoerd worden.

Het grote mysterie van de dag was
de verdwijning van Venezuela. Nadat
de Zuid-Amerikaanse republiek ver
klaard had geen ploeg naar de spelen
af te vaardigen, kwam een latere me
dedeling, dat één wielrenner zou ko
men. Maar niemand heeft de renner
gezien en men weet zelfs niet of hij in
Engeland is.

De radio-verslaggever van de B. B. C.,
die voor de Engels sprekende wereld
het voorbijtrekken van de Olympische
teams vertelde, maakte, toen het Ne
derlandse team het stadion binnenmar
cheerde, speciaal melding van Wim
Slijkhuis, de 5000 meter-loper.

„Wij herinneren ons hier In Enge
land Slijkhuis heel goed. Hij was het,
die onze Wooderson op de 3 mijl een
nederlaag deed lijden."

Zodra de Nederlanders zichtbaar wer
den, nam prins Bernhard zijn plaats in
naast de koning van Engeland.

Van het Olympisch hockey-toumool wer
den gistermiddag nog de volgende speeldata
bekend gemaakt:

3 Aug: Nederland—Frankrijk op het Lyons
terrein, Sudbury Hill., Pakistan—Denemar
ken te Chiswick.

4 Aug.: Spanje—Oostenrijk op Lyons terr.

5 Aug.: Pakistan—Frankrijk en Afgha
nistanZwitserland, beiden op het Guin-
ness-terrein, BelgiëDenemarken op Chis
wick,

6 Aug.: IndiaSpanje en OostenrijkAr
gentinië. beide op Chiswick,

7 Aug.: Nederland—Pakistan op Lyons
en FrankrijkBelgië alsmede Zwitserland
Ver. Staten, beide op het Guinness-terrein.

De derde schermutseling was niet al
leen vermakelijk, ze was zelfs hoogst
belangwekkend juist op dat ogenblik. Het
ging over het voorstel van de centrale
afdeling om het ontwerp van de grond
wetswijziging Woensdag a.s. in de afde
lingen te doen behandelen. Het voor
stel bracht eerst mr. Oud op de kathe
der om het om formele en materiële re
denen te bestrijden. Als wij geen kabi
net hebben, zei de heer Oud, dan kun
nen wij niet met de regering in gedach-
tenwisseling treden. Maar zo onschuldig
was natuurlijk de tegenstand van mr.
Oud niet. Hij verried dan ook spoedig
dat het hem onmogelijk was zijn me
ning te geven over de grondwetsherzie
ning, inzonderheid over het belangrijk
ste stuk daarvan, als hij niet eerst wist
hoe het kabinet eruit zag.

Dat was tenminste duidelijk, zij het
niet bijzonder handig of elegant. Later
scheen de heer Oud dit ook te voelen
en stelde hij, dat het zelfs nodig was
om eerst een regeringsverklaring en een
debat daarover te houden, alvorens men
zou kunnen weten, wat men aan het
nieuwe kabinet had.

De heer Tilanus tapte uit een ander
vaatje, maar het was toch welbeschouwd
hetzelfde drankje. Hij had er geen groot
bezwaar tegen het ontwerp maar vast Jn
de afdelingen te bezien. Zijn redenermg
kwam hierop neer, dat het voorlopige
verslag de partijen toch tot niets bindt.

De A.R. stelden bij monde van de heer
Roosjen voor aan het voorstel toe te
voegen „indien er (vóór Woensdag) een
nieuw kabinet is opgetreden". Hij liet
het dus op zichzelf wel reële formele
bezwaar gelden. De communisten sloten
zich hierbij aan.

Wat zagen wij hiertegenover nu
gebeuren? Dat in de eerste plaats
prof. Romme volkomen bereid was
over bezwaren heen te stappen, om
dat de zaak de grootst mogelijke
spoed eist en men heel goed een
wetsontwerp kan beoordelen ook
als er op dat moment een demission-
nair kabinet is. En de heer Van der
Goes van Naters sloot zich nadruk-
kelilk geheel bij de woorden van
prof. Romme aan, erop wijzend, dat
men een wetsontwerp op zijn eigen
mérites moet beoordelen en dat de
Kamer een eigen verantwoordelijk
heid heeft, die zij niet mag afwente
len op anderen, zelfs niet op mi
nisters.

Het voorstel van de centrale afdeling;

is er gemakkelijk doorgekomen. Behalve
V.V.D., A.R, en C.P.N. stemden enkele
C.H. tegen. Het voorstel om de behande
ling afhankelijk te maken van de aan
wezigheid van een regering op Woens
dag werd verworpen. Woensdag zal de
Kamer dus de Grondwetsherziening in
de afdelingen behandelen.

Bij het 50-jarig bestaan van de Ne
derlandse Bond van Makelaars in On
roerende Goederen, Hypotheken en As
surantiën kwamen vele afgevaardigden
in het Jaarbeursrestaurant te Utrecht
bijeen. Jhr. dr. J. C. Mollerus, secreta
ris van de Haagse Kamer van Koop
handel, sprak over „De publiekrechte
lijke bedrijfsorganisatie en makelaars."
In de middaguren werden de make
laars op het stadhuis ontvangen door
B. en W.

Prof. dr. B. H. Molkenboer O.P.,
buitengewoon hoogleraar in de letter
kunde der 17e eeuw en de Vondel
studie aan de R.K. Universiteit te Nij
megen is, 68 jaar oud, overleden.

verlevendigt. Jarenlang heeft men hem
gekend als „lector" Molkenboer, de Do
minicaanse titel, die tegen het doctoraat
opweegt, en a's hoedanig hij de jongs
ordebroeders inwijdde in de godgeleerd
heid en de gewijde welsprekendheid. Bij
de oprichting van de Katholieke Univer
siteit verzocht men hem op te treden als
lector in de speciale Vondelstudie, een
lectoraat dat bij het tweede lustrum
van de Universiteit werd omgezet in een
buitengewoon hoogleraarschap in de Ne
derlandse zeventien-eeuwse letterkunde
en in de studie van Vondel. Daarmee
had men zijn verdiensten erkend en ge-
eerd, zoals dat enkele jaren later, in
1937, nogmaals geschiedde toen de Am
sterdamse Universiteit hem, bij ds
350ste geboortedag van Vondel, het ere
doctoraat in de letteren en wijsbegeerte
aanbood.

Voor de rijst waarvoor onlangs een vóór-
inleveringsbon voor alle leeftijdsgroepen is
bekend gemaakt en welke eind Augustus op
koopbon zal worden gedistribueerd, is de
maximumverbruikersprijs vastgesteld op
f 0.10 per 100 gram. Deze prijs is aanzien
lijk hoger dan in 1945 tengevolge van de
Stijging der rijstprijzen; bovendien werd bij
de oude prijsregeling het artikel rijst gesub
sidieerd.

Daarentegen wordt wel subsidie voor kin
dermeel van rijst (rijstbloem) gegeven, zo
dat de verbruikersprijs gelijk blijft aan dia
van 1045, nl. 10.24 per pakje van 250 gram.

Bernhard Hilarius Molkenboer, in de
wereld Bernard Constant, zag 10 De
cember 1879 in Leeuwarden het levens
licht; zijn Friese afkomst uitte zich in
zijn kloeke, vasthoudende aard. Zijn
Amsterdamse opvoeding zal hem zijn
frisse ondernemingslust en zijn welge
zinde mondvaardigheid hebben mee
gegeven. Op de Hageveldse humaniora
kwam hij tot Vondel. In de orde der
Dominicanen, waarin hij in 1899 werd
opgenomen, maakte hij zijn philoso-
phische en theologische studies, en vond
er tevens de tijd om zich te verdiepen
in de literatuur en de kunstgeschiedenis,
waarbij hij zijn voorkeur voor de twee
grote katholieke dichterfiguren, die zijn
leven getekend hebben: Vondel en
Dante, verdiepte. In deze orde, die hem
later de eretitel „Praedicator Generalis"
zou verlenen, werd hij in 1906 priester
gewijd en met deze wijding begon zijn
priesterlijke arbeid, die zo zeer met heel
zijn persoonlijkheid verwerven is, dat
men die niet van zijn wetenschappelijke
arbeid kan losmaken; zijn geestelijke 31 Juli zal de leger-commandant in*"'
functie heeft dikwijls haar inspiratie Indië. luitenant-generaal S. H Spoor,'-'
ontvangen uit zijn wetenschappelijke ar- i het feit herdenken, dat hij 25 jaar ge-
beid, en deze werd omgekeerd door haar leden tot officier werd benoemd.

Zoals bekend, worden krenten en rozijnen
voortaan niet meer op de bon gedistribu
eerd. Voor deze in „vrije" distributie bij de
winkeliers beschikbaar komende gedroogde
zuidvruchten gelden de volgende maximum
consumentenprijzen: krenten f 0.22, rozijnen
f 0.16 per 100 gram.

Met het K.L.M.-toestel uit New York
arriveerde vanmorgen het nieuwe Ame
rikaanse lid van de Commissie voor
Goede Diensten te Batavia, de heer
Merle Cochran. Dr. Cochran heeft geen
verklaring afgelegd. Hij is onmiddellijk
doorgereisd naar Den Haag, waar hij in
Hotel des Indes zijn intrek zal nemen.
Op 6 Augustus zal hij met het toestel
naar Batavia vertrekken.

(Van een onzer speciale verslaggevers)
„Daar zijn we weer," zei Henk,
de nestor, en hij veegde het zweet
uit zUn baard, haalde z'n zakdoek
over z'n stoffige schoenen en zag
eruit alsof hij bij de melkboer om
de heek een ons kaas had gehaald.
In werkelijkheid had hij 55 km. ge
lopen in b(jna 9 uur. En vanmorgen
om kwart vóór 5 stond hij al weer
keurig geschoren in de tuin van de
vereniging om te starten voor de
laatste etappe in deze monster-
Vierdaagse, waar de hitte gisteren
weer 96 slachtoffers heeft geëist.

De laatste dag ligt voor de boeg, een
zware dag weliswaar, maar een vreug
devolle. Want de wandelaars zullen de
zoete vreugde van de overwinning
smaken. En als weleer de Amerikaanse
parachutisten zullen zij in Noviomagum
worden ingehaald waarbij de Nijmeegse
burgerij alle pijpen van haar vreugde
orgel zal openzetten en de toejuichin
gen over de daken zal doen klinken,
luid en enthousiast, vergezeld van on
gekende bloemenprachten, die de lo
pers zullen doen lachen en alle ver
moeienissen en hitte zullen doen ver
geten. Zo weinig overtuigend als de
Wychense dag werd gelopen, waardoor
wij bijna zeer sombere gedachten kre
gen over deze Vierdaagse, zo enthou
siast marcheerde men door Groesbeek,

33)

En met in slaap gesuste vrees en het
vaste besluit alles te doen, wat in mijn
macht lag om in elk opzicht, behalve in
zake tandheelkundige hulp, te voldoen,
nam ik mijn eerste weekloon in ont
vangst en met een briefje van een pond
en van tien shilling stevig in mijn hand
geklemd, liep ik in-gelukkig naar Not
tingham Place terug. De dames Sparrow
hadden er op aangedrongen, dat ik voor
de lunch zou terugkomen; 't zou prettig
zijn, mij bij zich te hebben; mijnheer
Marple, mijnheer Inglis en mevrouw
Darbyshire schenen midden op de dag
zo terneergeslagen te zijn; tenminste, de
twee laatsten waren terneergeslagen,
terwijl mijnheer Marple met bonen en
kaas lunchte en het over dr. Haig had.
Ik doorzag haar kleine bedrog, zij wil
den mij de kosten van de lunch bespa
ren, maar ik nam haar vriendelijkheid
aan in de geest waarin ze werd aange
boden. Eens, als ik rijk zou zijn, zou ik
alle mogelijke dingen voor de dames
Sparrow doen.

Het einde kwam plotseling. Ik bedoel
niet het mijne of dat van iemand anders,
maar van mijn heerschappij bij dr.
Peignton. Binnen twee weken na het
aanvaarden van mijn betrekking bij
hem had ik mijn ontslag te pakken en
was opnieuw bezig met het bombarde
ren van deuren om werk. Zelfs nu wil
Ik niet toegeven, dat het mijn eigen
schuld was. Het gebeurde zo. Op een
middag werd ik in de spreekkamer ont
boden (ik droeg nog steeds de rose
blouse) en mijn blik ontwijkend, ver
telde de dokter mij, dat hij mijn hulp
nodig had. In de stoel lag een heel dik
ke, grote man achterover met zijn mond
wijd open en maakte vreemde, snor
kende geluiden, Het eerste ogenblik
dacht ik, dat hij een aanval van be
roerte had en sohrok hevig; maar
ziende, dat mijn werkgever uiterst kalm
bleef en dat de gorgelende klanken van
karakter veranderden, zodra hij een in
strument, dat er als een haak met een
buis uitzag en aan de onderkaak van de
patiënt hing, had verplaatst, drong het
tot mij door, dat dit afschrikwekkende
geluid veroorzaakt werd door de speek-
sel-verdrijver.

Dr. Peignton, die mij nog steeds niet
aankeek, wees naar een klein fluwelen
kussen op de instrumententafel, waarop
enkele stukjes goud lagen, overhandigde
mij een tang, duwde de kaken van de
man nog verder vaneen, omgaf een tand
met een stuk rubber, wees naar een
groot gat, beval mij, er een stukje goud
in te laten vallen, wanneer hij „nu" zei,
en ging verder met het drogen van de

tand met watten en veel warme lucht.

„Maak het goud niet nat met het
speeksel van de patiënt," beval hij; „en
terwijl ik het aanduw met dit eleetri-
sche instrument, houdt u een volgend
stukje gereed. Nu,"

Ik klemde mijn eigen tanden op el
kaar en pikte een stukje goud op. Ik zou
nu doen, wat mij opgedragen was, of
schoon de woede in mijn ogen en op
mijn wangen vlamde ik voelde ze
branden.... Voorzichtig bracht ik het
vulsel naar de tand, toen de patiënt
plotseling twee rollende ogen op mij
richtte en mij zo deed schrikken, dat ik
het op zijn tong liet vallen. Hij schrok
en dr. Peignton maakte een beweging
van ergernis. „Wees alstublieft voorzich
tiger, juffrouw Forrest," zei hij scherp.
Toen werd ik zenuwachtig. Met bevende
hand pikte ik een ander stukje goud op
en deponeerde het weer op de tong van
de man. Dr. Peignton mompelde iets on
verstaanbaars iets met nogal een on
behoorlijke klank en onmiddellijk kreeg
het duiveltje van ondeugendheid en
opstandigheid me te pakken; ik zag een
uitweg uit mijn moeilijkheid. Ik zou al
het goud in de mond van de patiënt
laten vallen. Bij het zesde stukje ver
slikte de man zich en dr. Peignton zei
me, dat ik gaan kon, wat ik deed, en in
mijn eigen kamer ging ik op de beslis
sing zitten wachten.

Na ongeveer twintig minuten kwam
hij bij me. Ik keek hem enigszins uit
dagend aan; mijn zaak was rechtvaardig
en mijn positie moest hem begrijpelijk
worden gemaakt. Nu lag er geen uit

drukking van „poesje" om de hoeken
van zijn mond; hij was een woedend,
opvliegend mannetje. Toen hij mijn blik
ontmoette, schraapte hij zijn keel: „Wij
moeten scheiden, juffrouw Forrest," zei
hij kort,

„Ja," antwoordde Ik.

„Het spijt me, maar u bent me van
geen nut in de spreekkamer, en en
uw handschrift is niet geschikt voor
hier." Hij wendde zijn ogen af.

„U zult mij mijn vraag wel niet kwa
lijk nemen, maar verwachtte u hand
schrift, dat wel voor hier geschikt waa
èn een bekwame tandarts-assistente
voor dertig shilling per week?" zei ik
kalm. „U hebt mijn handschrift gezien,
voor u mij aannam en u hebt op geen
enkele manier gezinspeeld op werk in
uw spreekkamer."

„Waarom hebt u er bezwaar tegen?"
vroeg 'j scherp: „Het werk is met
minderwaardig."

„Dat heeft niets met de zaak te ma
ken. Als u een keukenmeid aanneemt,
kunt u niet van haar verwachten, dat
ze uw huis verft, tenzij u hebt gecon-
ditionneerd, dat zij een dergelijke taak
op zich moet nemen."

„Ik vergat het," stamelde hij. „En
ik dacht ik hoopte, dat u net werk
graag zoudt doen."

„Als u hoopte, dat ik het werk
jjraag zou doen, kon u het niet verge
ten. Ik wil geen spijkers op laag water
zoeken, dr. Peignton, maar ik wil ook
niet, dat er aan een van de beide kan
ten een misverstand bestaat. U zegt,
dat u mij wegstuurt wegens mijn onge
schikte handschrift, zowel alt om een

andere reden. Dat is niet helemaal
waar. Er is maar één reden en die ia,
dat Ik met opzet, dat geef ik toe, wat
vulsel in de mond van uw patiënt heb
laten vallen."

„Het was Lord Craythorpe." Zijn
stem klonk zo indrukwekkend, dat ik
niet kon nalaten te lachen.

„De tanden van Lord Craythorpe le
veren geen al te fraaie aanblik op. Ik
zou ze er allemaal uithalen," zei ik ter
wijl ik mijn hoed opzette.

„Wat gaat u doen?"

„Wel, weggaan," antwoordde ik.

„Maar u behoeft niet zo hals over
kop te gaan. U kunt de (jjd nemen om
een andere betrekking te zoeken. In
derdaad, als u kunt heenstappen over
uw bezwaar tegen het werk in de
spreekkamer," hij kwam een beetje
dichter bij me „kunnen we ons ge
schil misschien wel bijleggen, Ik ik
mag Je graag kindje, ondanks je ver
duivelde temperament en onafhanke
lijkheid. En, verdraaid, de manier,
waarop je bloost, is..." En plotseling
kustè hij me,

„Hoe durft u!" schreeuwde lk, tril
lend van woede en schaamte. „Hoe
durft u. u ploert. .Ik bel om By wa
ter, als tl me nog eens aanraakt." Ik
wreef razend lengs mijn wang. „En
ik dacht, dat u een heer was: ja. een
heer."

Hij kromp voor mijn toorn ineen,
terwijl ik naar de deur stapte.

daarmede de oeroude reputatie van het
internationale wandelfeest herstellend.
Natuurlijk droeg het feestelijk karakter
van Groesbeek hiertoe een steentje bij
en men had het geluk dat de fanfare
„Wilhelmina" jiiist een denderend ju
bileum vierde. Muziek was er genoeg
en de trommen van de mariniers en
de luchtstrijdkrachten van het leger
konden- wel zwijgen, want jong en oud
uit Groesbeek was in de trompet of op
de trommel geklommen en perste zelfs
uit oude ketels nog lawaai. En wat kon
de moordende hitte dan nog deren
wanneer je aan alle zijden juichende
en opgetogen mensen ziet, wanneer je
je strohoed rechtzet voor een blozende
Groesbeekse deerne of enig charme
wringt uit een kletsnatte handdoek om
dat de dorpelingen je zo'n flinke vent
vinden?

Dan zet je je voeten recht neer
en voel je de blaren niet eens,
die onder al je tenen branden, dan
loop je een Rode Kruispost voorbij
en pak je de volgende wel omdat
juichende mensen zich over je
voorbijgaan verblijden. En dan
zwaai je naar de dikke moeke die
met een glunder gezicht Jantje af
rost omdat hij iets erg onnets op
straat had gedaan en dan geef je
een vermoeide kameraad een hand
en spreekt hem moed in en samen
bereik je de afmeldingspost nog.

Wat doet een smoorhete zon ver
brande wandelaars wanneer de warmte
van het Groesbeekse optimisme je blij
doet zijn, omdat je tot die duizenden
behoort die allemaal vrienden zijn wan
neer het erom gaat 40, 50 of zelfs 55
km in een recordtijd af te leggen, om
dat de zon 's middags zo gevaarlijk
steken lean. Ja, Groesbeek heeft de
zaak weer rond gemaakt en heeft zich
een waardige plaats onder de Vier-
daagse-steden veroverd. En na zo'n dag
vertrek je met meer plezier voor de
laatste ronde omdat je weet dat die
Groesbeekse vreugde nog maar een
zwak aftreksel is van de overweldigen
de ovatie die je te incasseren krijgt
wanneer je vanmiddag Nijmegen hebt
bereikt en daar -bedolven wordt onder
een lading bloemen, zodat je een fiets
moet charteren om de zaak thuis te
krijgen. Het is de eigen taal van het
Zuidelijke Nijmegen die dan gesproken
wordt, een taal zonder spot maar spon
taan, bloemrijk en kleurig als de be
woners van de oude Keizerstad zelt
En in Grave en Cuyk ondervindt je
al een voorproefje van dat Nijmeegse
feest. Daar weten de bewoners ook wat
een Vierdaagse-loper verlangt, en zelfs
de patiënten van het Blindeninstituut
nemen deel aan de feestvreugde.

Na de dag van Groesbeek waren er
nog 5998 lopers overgebleven en wan
neer men de zaak juist berekent komt
men op een aantal uitvallers van 1180.
Maar ruim 600 van deze mensen hebben
niet één stap op het parcours gezet.
Z(J bleven de eerste dag de beste al
thuis. In drie dagen 591 uitvallers. Dat
is zo om en nabü 9 pet. van het aantal
dat de eerste dag aan de start ver
scheen. Een droevig cijfer, inderdaad.
Maar de Vierdaagse is nog niet ver
loren en vandaag heeft zij zich in alle
opzichten hersteld.