Nieuwe Haarlemsche Courant | 1948 | 11 september 1948 | pagina 3

Gerechtigheid

Publiekrechtelijke bedrijfs
organisatie onder de loupe

ERIC DE NOORMAN- DE GEHEIMZINNIGE BRON

m m

m

Oudewater viert nog steeds feest

Heksen-tveegschaal maakte er
een gezond stadje van

afleidings

manoeuvre

Wm'jAÉf. 'dE

1 I IP F1

m m

INHULDIGINGSFILM IN
KLEUREN

BMi f vf\

Vijf lichtpunten
per inwoner

ft v w

KNIP- EN NAAICURSUS

Met speren tegen
wilde zwijnen

ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1948

PAGINA 3

Spen-

DE TWEEDE DER TILBURGSE STUDIEDAGEN

„Pimpernel" gevonden

Kinderkerstpakketten
naar Indië

Nieuw vrachtschip

Rijwielen met hulpmotor

X

-■»>-» - - - 'ri>1 if

M<m

He± paleis Soesidijk bij de aankomsi der Koningin.

door George F. Worts

Natuurlijk" aspect
hoogstens benaderd

Airborne-pilgrimage

Met dit ene woord is de hele chris-
telijkè zedenleer weer te geven.
Feitelijk komt deze immers hier
op neer, dat wij ons best doen ons vrij
te houden van zonden en onze verkeer
de neigingen beteugelen en daarnaast
Gods geboden onderhouden, waarbij de,
liefde de aRereerste plaats inneemt.

Herhaaldelijk hebben wij er hier
reeds op gewezen dat de Misliturgie van
de Zondagen na Pinksteren ons telkens
aan een of ander voornaam punt uit de
leer van Christus herinnert. Als wij
ons nu afvragen wat de zeventiende
Zondag ons voorhoudt dan dringt zich
bij een beschouwing Van de verschillen
de gebeden en lezingen onmiddellijk de
gedachte aan een algemene samenvat
ting van Jezus' prediking aan ons op.
De H. Kerk wil ons daarmede nog eens
duidelijk op het hart drukken, dat Chris
tus heiligheid van ons eist. En de
voorwaarde daartoe is eenvoudig het
vermijden van het Kwaad en het na
leven van Gods wet.

Omdat v/ij deze opdracht onmoge
lijk naar behoren kunnen, vervullen zon
der de steun van Gods genade, wordt
deze telkens weer van God afgesmeekt.

De collecte vraagt om de kracht de
duivel te weerstaan en God alleen te
volgen; offertorium en secreta smeken
opnieuw om hulp van boven, waarbij
dan de postcommunio de toespeling op
het H. Sacrament uit de secreta weer
opneemt en de daarvan verwachte steun
nog sterker accentueert. Dit alles om
vat het negatieve deel van het werk
onzer heiliging: het nalaten van het
kwaad. Daartegenover wijzen epistel,
evangelie en communio het positieve
deel aan: het onderhouden van Gods ge
boden: de liefde voorop. Een dergelijke
levenswijze, geheel afgestemd op het
doel van ons leven overeenkomstig Gods
wil, waarborgt het ware geluk (introï
tus en graduale) en ieder, die eerlijk
en edelmoedig zijn best doet, zal steeds
ondervinden, dat God zich nooit in edel
moedigheid laat overtreffen.

Met Zijn hulp en steun, die wij met
zekerheid mogen verwachten als wij
Hem trouw zijn, zullen wij sterk staan
tegenover al wat ons eeuwig heil in ge-
Vaar kan brengen.

Dit is in algemene trekkende leer
van de Misliturgie van morgen, die
goed beschouwd ons hele leven om
vat. Maar er is nog meer, al past dit
ook volkomen in het aangegeven
schema.

n het Evangelie staat een vraag van

I Jezus aan de Farizeërs opgetekend
van de allergrootste betekenis, een
vraag, die voor ieder mens beslissend
is voor zijn eeuwig leven en tegenover
welke iedereen, zonder uitzondering, in
geweten verplicht is kleur te bekennen,
zodra hij ook maar even daarmee in
aanraking komt.

„Wat dunkt U van de Christus?" Het
gewicht van deze vraag kan onmogelijk
overschat worden. De bevestiging van
Christus' godheid sluit het geloof in de
tweede Schepping in, het geloof in de
verlossing van eeuwige verwerping als
gevolg van de erfzonde, het geloof in
het bovennatuurlijke leven der genade
en in een eeuwig-gelukkig leven in de
hemel, wanneer ons bestaan hier op
aarde in overeenstemming is geweest
met dat geloof en de daaruit voort
vloeiende plichten. Door het verlossen
de leven en lijden van Christus immers
is in de volle zin van het woord een
nieuwe wereld geschapen, de wereld
van het bovènnatuurlijke leven. #Door
de ontkenning echter van Zijn godheid
wijzen wij Hem af als Verlosser en Za
ligmaker van het mensdom en de we
reld, weigeren wij deel te hebben aan
de vruchten van Zijn lijden, sluiten wij
ons zelf welbewust buiten Zijn eeuwig
rijk en maken wij ons het bereiken van
onze eindbestemming die naar Gods
bedoeling voor iéder mens dezelfde is
geheel en al onmogelijk.

Aan de vraag omtrent de godheid van
Christus kan geen mens vrijwillig zon
der de grootste schuld voorbijgaan. We
tens en willens hiertegenover een neu
trale of onverschillige houding aanne
men is absoluut onmogelijk. Christus
heeft dit bovendien nadrukkelijk Zelf
vastgesteld: Als wij ons niet voor Hem
Verklaren, zijn wij noodzakelijk tegen
Hem. Een derde mogelijkheid bestaat
hiet! Dat is trouwens ook goed begrij
pelijk. Als God in Zijn oneindige goed
heid, zonder enige verplichting daartoe,
besloot ons te verlossen van onze zelf-
Veroorzaakte verwerping en tot welk
een prijs dan kan Hij niet toelaten,
dat wij ons daarvan niets aantrekken.
Dan' moeten wij ons uitspreken of wij
Zijn onschatbare weldaad willen aan
vaarden of niet. Wijzen wij hem even-
Wel af, dan zijn alle gevolgen voor eigen
tekening.

Zo is deze vraag van Christus aan de
Darizeërs de allergewichtigste, die een
•hens in zijn leven ooit te, beantwoorden
krijgt. Voor ons, die het nooit genoeg te
Waarderen geluk geschonken is het ware
Beloof te bezitten, en die dus feitelijk
het juiste antwoord op deze vraag al
hebben gegeven, is de praktische kant
*rvan van het allereerste belang.

Als wij Christus als God erkennen,
dan moeten wij ons afvragen, of ons
leven ook met deze erkenning overeen
stemt. Het ligt toch voor de hand, dat
God onder géén enkele voorwaarde er-
"We tevreden kan zijn alléén „met de lip
pen te worden geëerd." God, Schepper
van hemel en aarde, van alles wat leeft
bestaat, heeft het volste recht ieder
"•*chepsel Zijn wet op te leggen. Hij heeft
dat gedaan en eist dan ook, dat ieder
J^ezen r ar zijn eigen aard zijn eigen
bestemming bereikt. De bestemming van
ds mens is 't, in trouw aan Christus voor-
?chriften de heiligheid te bereiken door
5®t benaderen van gelijkvormigheid aan
)f0d. Deze heiligheid is synoniem met
2e gerechtigheid, die het doel is van
christelijke zedenleer. Wij kunnen
i? mogen ons daaraan niet onttrekken.

is onze voornaamste taak hier op
c^rde. Deze waarheid wil de S. Mis van
Jl^rgen ons nog eens diep in het hart
genten. Deze les is een grote genade
3h God! Ze ligt voor ons voor het

- Dn niemand kan de omvang van de
S^stelijke schade beseffen, die wij lij-
ï;.d als wij onverschillig daaraan voor-
tJSaan. Het kan immers de laatste

ahs op redding voor ons betekenen.

Op de tweede dag van de economi
sche en sociale studiedagen aan de Ka
tholieke Economische Hogeschool te
Tilburg opende gistermorgen reeds
vroeg drs. A. H. M. Albregts de rij
van inleiders. Hij behandelde de be
voegdheden der bedrijfs- en product
schappen in het wetsontwerp op de
publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie.

Voor een zeer aandachtig gehoor
het Groot-auditorium der Hogeschool
was andermaal volledig bezet begon
inleider met vast te stellen, dat de be'
drijfschappen, willen ze hun taak kun
nen vervullen, bevoegdheden gegeven
moeten worden. Deze bevoegdheden zijn
verordenend, uitvoerend en adviserend
en voor wat de eerste soort betreft zijn
ze wezenlijk verbonden aan het karakter
der openbare lichamen.

Vervolgens beantwoordde drs. Albregts
de vraag ten aanzien van welke onder
werpen deze bevoegdheden gehanteerd
moeten worden en zette hij de stand
punten uiteen, die vóór- en tegenstan
ders hebben met betrekking tot de op
somming der onderwerpen in de instel
lingswetten.

Hij achtte het wenselijk in de memorie
van toelichting een ruimere aandacht te
besteden aan deze kwestie, om het be
drijfsleven wat nader te oriënteren.

De instelling van de productschappen
wenste hij niet op de voorgrond ge
schoven te zien.

Ten aanzien van de deugdelijkheid der
publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie
heerst, aldus spr. veel wantrouwen en
het moet onze taak zijn dit wantrouwen
weg te nemen. Daarvoor is nodig, dat
practijk en wetenschap hand in hand
gaan. t

Zijn conclusie was, dat de behoefte
aan een publiekrechtelijke bedrijfs
organisatie een rechtstreeks gevolg
was van de innerlijke redelijkheid van
het subsidiariteitsbeginsel.

Prof, dr. J. A. Veraart hield daarop
zijn voordracht over het onderwerp: „De
mogelijke en de gewenste ontwikkeling
van de publiekrechtelijke bedrijfsorga
nisatie binnen het raam van de wet".

Allereerst stelde inleider vast dat met
de komst van de wettelijke publiek
rechtelijke bedrijfsorganisatie een ge
heel nieuw tijdperk op sociaal, econo
misch en juridisch gebied wordt inge
luid en hij noemde dit een revolutionnair
moment. De vierde stand komt hierdoor
in Nederland tot emancipatie.

Vervolgens kantte hij zich sterk tegen
de memorie van toelichting der regering,
die daarin geheel voorbij gaat aan de
evolutie in Nederland.

„Mijn eerste grief", aldus inleider, gaat
tegen de langzaamheid, waarmede men
deze emancipatie denkt te vieren! Mijn
grief dus met betrekking tot de juridi
sche gang van zaken". Volgens prof.
Veraart zouden de instellingswetten in
de toekomst voor het parlement een ver
stikkende arbeid opleveren met alle
gevolgen van dien.

Zijn tweede grief ging tegen het uit
eenrukken van de publiekrechtelijke
bedrijfsorganisatie in haar eerste wette
lijk begrip. Hij achtte het volkomen on
gelukkig, dat de wettelijke regeling der
ondernemingsraden is losgerukt van de
wettelijke regeling der bedrijfsorganisa
ties. Competentie- en prestige-conflicten
zullen daarvan noodzakelijk het gevolg
zijn.

Verder was Prof. Veraart van oordeel,
dat er stevig gekapt zal moeten worden
in de bevoegdheid van de Sociaal Eco
nomische Raad en hij verbond hieraan de
waarschuwing de mogelijkheden van die
Raad niet te overschatten. Deze S.E.R.
noemde spreker een topzwaar orgaan,
waar straks de papieren zullen door-
heendaveren onder het druk gestamp
van stempels!

Zijn nadrukkelijke wens was het,
dat de zaak der publiekrechtelijke be
drijfsorganisatie slechts éénmaal in het
parlement zal komen en in dit ver
band achtte hij het noodzakelijk, dat
er een staatssecretaris zou komen, die
de gehèle zaak der publiekrechtelijke
bedrijfsorganisatie te behandelen krijgt,
zich volkomen in de materie kan in
werken en snel kan komen tot zaken
doen.

Prof. Veraart besloot zijn voordracht
als volgt: „De evolutie, die zich in
Nederland heeft voltrokken, moet in
een vreedzame revolutie tot uiting
komen."

De laatste inleider van deze studie
dagen was mr. B. J. M. van Spaendonck,
man van de practijk, die hetzelfde on
derwerp te behandelen kreeg als Prof.
Veraart.

Spreker achtte het niet meer dan lo
gisch, dat de lijn, die in 1940 werd af
gebroken na de totstandkoming dus
van de wetten op de verbindendver
klaring van collectieve contracten en op
de ondernemersovereenkomsten weer
werd opgenomen. Overigens vond hij de
publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie
nuttig om de tuchteloosheid van het be
drijfsleven, zowel van de zijde der on
dernemers als van de zijde der werkne
mers, tegen te gaan.

Als enige voorbeelden van de tuchte
loosheid op sociaal gebied bij de arbei
ders noemde hij het ongemotiveerd ver
zuim; de fabrieksdiefstal; de zwarte
handel, waardoor men zich aan 't nor
male arbeidsleven onttrekt en het weg
lopen naar andere bedrijven, om z.g.
zijn positie te verbeteren. Bij de onder
nemers uit zich deze tuchteloosheid o.a.
in het wegkopen van arbeiders en het
stellen van de meest dwaze arbeidsvoor
waarden. Aan dit alles kan de publiek
rechtelijke bedrijfsorganisatie een einde
maken.

Een belangrijke taak tenslotte was
naar sprekers oordeel weggelegd voor
de publiekrechtelijke organen in het op
vangen van de huidige overmatige over
heidsbemoeiingen.

In de middag verdeelde zich het audi
torium in een drietal sceties om van ge
dachten te wisselen over de in de och
tendvergadering behandelde onderwer
pen, terwijl de avond gereserveerd werd
voor een ongedwongen samenzijn van
de deelnemers.

De recherche der Rijkspolitie te Apel
doorn heeft, in samenwerking met de
centrale recherche uit Amsterdam, de
dievenbende te pakken gekregen, die
reeds een jaar lang de Veluwe onveilig
maakte. De drie hoofddaders hebben
ruim honderd inbraken op hun kerf
stok.

Door hun eigenaardige manier van
opereren zij stalen alléén bonkaar
ten en geld hebben zij de politie
heel wat werk te doen gegeven. .Zij
liepen tenslotte in de val, toen zij een
gestolen motor in het Amersfoortse bos
wilden ophalen.

Het gevolg is, dat de hoofddaders
met vier helers uit Amsterdam thans in
de cel zitten. Onder hen bevindt zich
ook „de onvindbare Pimpernel", die
nog enige vonnissen te goed heeft.

In samenwerking met het Nederlandse
Jeugd-Rode Kruis zal de NIWIN, evenals
verleden jaar, ook dit jaar lO.Oqp kinder
kerstpakketten naar Indië zenden, bestemd
voor de Nederlandse en inheemse jeugd
in hospitalen, kindertehuizen, enz.

De Mij. „Nederland" heeft bij de Ca-
ledon Shipbuilding and Engineers Com
pany te Dundee een nieuw vrachtschip
besteld, dat een lengte zal hebben van
150 meter en een breedte van ongeveer
22 meter.. Het zal waarschijnlijk in
Maart van het volgend ja^r worden af
geleverd.

De A.N.W.B. heeft er in een adres aan
de minister van Financiën op gewezen,
dat het rijwiel met hulpmotor, wat de
verkeerswetgeving betreft, binnenkort ge
lijkgesteld zal zijn met een rijWiel, d. w. z.
er mag mee worden gereden op rijwiel
paden en de bestuurder zal geen rijbewijs
nodig hebben. Opdat een zo breed moge
lijke laag der bevolking zal kunnen genie
ten van de voordelen, die deze tijd en
energiesparende rijwielen bieden, dringt de
A.N.W.B. er bij de minister op aan, te
willen bevorderen, dat de gebruikers wor
den vrijgesteld van de betaling van motor-
rij tuigenbelasting.

COP MAPTJN fOONOlP iTUOtOS

8. Eric's voormalige bewakers werden van hem afgezonderd en niet zeer zacht
zinnig in een stevige hut gedreven. Hij zelf werd onder eerbetoon voor een grote
torse man gebracht en een van zijn begeleiders deed een opgewonden verhaal. Het
scheen dat hij het had over „een zoon van de zon", voor zover Eric het kon

begrijpenNu begon de grote man, die het opperhoofd scheen te zijn, langzaam

en bedachtzaam te spreken. „Wees welkom, machtige zon. Breng ons geluk! Het is
goed, dat gij gekomen zijt. Gij kwaamt voor ons, ongelukkigen, om ons moed in te
spreken en onze vele vijanden te verslaan. Wij zullen een hut voor u bouwen". De
man had op een zangerige toon gesproken en onder het zingen van een eentonig lied

V

werd Eric nu vriendelijk maar zeer beslist een hut binnen gebracht. Men voorzag
hem van eten en drinken. Tot zover had men hem geen kwaad gedaan. Toen onze
held echter zag dat er een grote schildwacht voor zijn deur werd geplaatst, voelde
Ml zich iets minder op zijn gemak. Het was duidelijk, dat men hem beschouwde als
een bovennatuurlijk wezen. Maar ondanks dat was zijn toekomst onzeker en Eric
wist nog niet, wat deze vreemde mannen met hem van plan waren. Misschien wilden
zij hem wel offeren. Hij besloot dit alles niet af te wachten en-nog diezelfde nacht
sloop hij voorzichtig tot achter zijn bewaker en trok de man met een ruk naar
achteren

Een van de Amsterdamse grachten?
Neen, een grachtje in Oudewater.' Men
zou zich kunnen wanen in de hoofdstad
te zijn, maar daar is het feest vit. In
Oudewater begint het pas. En hoe!

(Van een onzer speciale verslaggevers-

Het begon al in de bus.

Een krakende bus, waaraan het triplex
niet gespaard was, rammelde volge-
stampt met feestgangers naar Oudewa
ter. Ergens achter in het voertuig had
een man nog voldoende armslag weten
te vinden om een accordeon op overtui
gende wijze te doen spelen, terwijl een
bolhoed, op eigen gelegenheid naar het
scheen, zich door de bus heen wrong om

te worden gevuld met zinken munten.

Geen mens, behalve enige oude amb
tenaren van het kadaster, weet of Oude
water in de provincie Utrecht of in
Zuid-Holland ligt en het interesseert

dan ook niemand. „Een oud vergeten
stadje uit de 11e eeuw", aldus karakte
riseert de Gids het plaatsje. En het zal
viel waar zijn dat Oudewater oud is, het
is zelfs aannemelijk dat het zeer oud is.
Maar wij troffen in ons leven nog nim
mer een plaats aan die minder vergeten
was dan wel juist Oudewater.

Een week lang zijn de oude hui
zen en bruggen, straten en singels
elke avond tot nieuw leven gebracht
door ontelbare lichten.

„Vijf lichtpunten per inwoner,
mijnheer," zegt me de voorzitter van

de oranjevereniging, „vrouwen en

kinderen meegerekend!"

En we worden weer opgenomen in de
stroom mensen die door de nauwe stra
ten gaat en over de hoge bruggen. De
bomen langs het water zijn verbonden
door slingers van licht, oude gevels, zo
als men ze elders slechts vindt als ge
conserveerde eenlingen tussen moderner
huizen, rijen zich hier aaneen, de con
touren geïllumineerd. Bomen zijn be
laden met oranjeappelen, gastoortsen
verspreiden een flakkerend licht.

En het is allemaal zo feestelijk, zo
genoeglijk en wanneer men is opgeno
men in de menigte die van ver hier is
samengestroomd, dan voelt men, dat de
geest der middeleeuwen ons nog niet
vieemd is geworden.

Oude mannen met lange baarden en
stokjes hebben zich niet te goed geacht
zich te tooien met helle feestmutsen.
Goede bourgogne-rode feestneuzen,
f eeststokjes, f eesttoeters en f eestrokken
deinen heen en weer. Op het kleine
marktplein verdringt men zich om de
muziektent en overal in de straten eet
men: Vette palingen, wafels, oliebollen,
zuurstokken, zoals men alleen in Oude
water eten kan en zelfs eten moet

Want de inwoners van Oudewater de
len Caesar's afkeer voor magere men
sen en in het oude Waaggebouw staat
nog steeds de enorme heksen-weeg-
schaal opgesteld. Hier werden sinds
onheuglijke tijden vrouwen die ervan
verdacht werden heks te zijn, gewogen.
En alles wat de 90 pond niet haalde,
werd zonder meer verbrand.

Zo heeft men door een verstandige
selectie, die helaas langzamerhand in
onbruik raakte. Oudewater een gezond
stadje gehouden. Op deze waag laat nu
iedereen zich wegen en ontvangt daar
voor een weegcertificaat, zonder dat
daaraan nog juridische gevolgen zijn
verbonden.

Op een pleintje achteraf, om onver
klaarbare reden het gasplein genoemd,
wordt een wagenspel gegeven. We zit
ten op kratten en eten nougat. Een
bonte stoet van spelers en speelsters
wemelt voor de ogen der toeschouwers.
Klorissen en Roosjes, ridders en poor
ters en zelfs een Sinterklaas schrijdt
voorbij aan het begin van de Oranje
bruiloft. De café's puilen uit, de straten
laten weinig gekke sprongen toe, maar
steeds, stromen de bezoekers aan. Auto
bussen en touringcars spuwen hun la
ding uit. En langs het water perst zich
moeizaam een file auto's uit drie pro
vinciën.

Oudewater vindt het allemaal prachtig
en bedrinkt zich aan eigen luister.

Een kwartier kunt ge met een
grote knuppel op een volslagen on
eetbare koek slaan, ge kunt rond
dansen met de brandweer uit
Schoonhoven, die als „leger des
Heils" wordt aangeroepen. En
voor ik het vergeet, Oudewater
heeft z'n eigen kroon, die op het
gruis voor de oude kerk ligt, een
prachtig verlichte kroon, compleet
met mantel, als om aan te duiden
dat Oudewater, wat feestviering be
treft, deze week de tweede stad
des lands is.

En nog is 't niet afgelopen met de
vreugde. De nieuwe burgemeester zal
de 15de September worden ingehaald
en tot zolang gaat het door: de wallen
en de pleinen van dit oranje-stadje
zullen blijven verlicht

Aan de ene kant van het water ha
len de harmonica's telkens weer op
nieuw uit en overstemmen de mach
tige toeters van de feestgangers. Van
de andere kant komt het zachtgroene
licht van een petroleumlamp uit een
kamer met oude zware kasten en 16de-
eeuwse schilderijen. In de bus terug
naar Utrecht treffen wij een ontevre
den goochelaar en de domste man, die
wij ooit in ons leven mochten ont
moeten. Volkomen uitgeput door het
gesprek dat wij met beiden voerden,
sukkelden wij in slaap met een zakje
patates frites in de hand.

Gistermiddag zijn in het hoofdgebouw
van het Ned. Roode Kruis te 's-Graven-
hage onderscheidingen uitgereikt aan
enige leden van het Roode Kruis, die
zich gedurende de bezettingsjaren bij
zonder verdienstelijk hebben gemaakt,
vaak met eigen levensgevaar.

De Australische minister van Buiten
landse Zaken, Herbert Evatt, die aan de
vergadering van de Verenigde Naties
in Parijs zal deelnemen, wordt tevoren
voor een kort bezoek in ons land ver
wacht. Hij zal hier 14 September a.s.
arriveren.

Vooral nu het geld erg schaars ls kunnen
we veel besparen door kleding zelf te
maken. Voor de abonné's van dit blad
wordt daartoe de inschrijving geopend voor
een schriftelijke KNIBCURSUS. De lessen
worden thuisbezorgd. Zij zijn rijk geïl
lustreerd met voorbeelden en vormen een
practische handleiding bij alle knip- en
naaiwerk. In de eërste les maakt men
reeds een rokje, in de 7e een japon. Het
lesgeld bedraagt 75 ct. per les. Deelneem
sters ontvangen GRATIS een fraaie mode
plaat. Geef schriftelijk Uw naam en adres
op aan het bureau van dit blad. Op de
enveloppe of briefkaart vermelden: KNIP
CURSUS TT .MO. (Adv.)

Vertaling: Herman Antonsen

4)

G. A. schakelde de korte golf in. Met
de vlakke hand op tafel steunend wacht
te hij ongeduldig. De luidspreker begon
zachtjes te sputteren. Een zwakke stem
zei:

Wichita voor Kansas City. Rapport.
Winslow. Vijf over. Zeven één.

Een andere stem zei:

In orde, In orde.

G. A. draaide aan de knop.

Weer een andere stem begon:

Vlucht één voor

Hij draaide verder, maar zorgde dat
de wijzer binnen de sector van de vlieg-
berichten bleef. Laura vroeg zich af of
het goed voor hem was. Ze wist, wat hij
zocht. Eindelijk vond hij het. Tussen de
sputteringen van het toestel door zei
een rustige, even gedempte stem:

Negentig voor Cramer. Negen en
negentig voor Cramer.

G. A. keek op de kaart. Het stadje
Cramer was ongeveer zevenhonderd

kilometer rechts van Kinley. Daartussen
lagen de vliegvelden van Danty en Ca
non Bend.

Hij zei opgewekt:

Negen en negentig, dat is de Blau
we Pijl, Laura. Die vliegt regelrecht van
New-York naar Kinley. Een paar maan
den geleden zijn we ermee van New-
York naar Los Angeles gevlogen. Weet
je nog?

Laura lette op zijn jukbeenderen. Daar
waren zijn wangen rood. Ze wist het nog
heel duidelijk: Voor l\et grootste gedeel
te hadden ze op een hoogte van vijftien
duizend voet gevlogen. Onder veel ruk
winden: een afschuwelijk woeste tocht,
waarop ze bijna aldoor luchtziek was
geweest, zodat ze twee dagen daarna nog
een barstende hoofdpijn had.

Ze stelde zich Zelma Tadema voor
aan een der langwerpige raampjes ge
zeten, nu en dan uitkijkend naar een
groen of rood lichtje op de vleugel, of
omlaag naar de lichten van een dorp.
Ze zou wel plaats 14 hebbende pret
tigste plaats in het vliegtuig. Daar zou
de een of ander wel voor gezorgd heb
ben. Maar misschien ook niet. Laura be
dacht, dat Gouverneur Pruden vannacht
met de Blauwe Pijl naar huis vloog
Pruden, die zichzelf als een ernstige
candidaat voor het presidentschap be
schouwde. Laura vond het een dwaas
idee. Maar Pruden scheen het ernstig
op te vatten. Hij moest natuurlijk reeds
vier jaar geleden een oogje op die mo
gelijkheid hebben gehad; maar nu liet
hij zich zelfs als candidaat noemen....

Hoe dan ook, een en ander had Pruden
meer bekendheid en invloed bezorgd.

Ze vroeg:

Heb je niet verteld, dat Gouverneur
Pruden ook met de Blauwe Pijl reisde?

Ja. Hij is aan boord, antwoordde
G. A. kortaf. En opeens sloeg hij met
zijn vuist op tafel. Laura dacht, dat een
onaangename herinnering aan miss Ta
dema de oorzaak daarvan was, doch ze
had het mis. Hij sloeg op tafel, 2oals
hij dat meer deed, nadruk op elk woord
leggend. Als die communist gekozen
wordt, is het land verloren!

Laura had niet gedacht aan zijn bit
tere haat tegen gouverneur Pruden. G. A.
had een afschuw van de New Deal in
al zijn vertakkingen, aan zijn bureau
cratie, zijn buitensporigheden en proef
nemingen. Maar hij had nog groter he
kel aan senator Pruden met zijn alge
mene verdelingspolitiek. Toen Pruden
zich plotseling tot een nationale figuur
had weten op te werken, had G. A. een
honderdtal telegrammen aan zijn overal
verspreide grote zakenvrienden verzon
den met het verzoek die ratelslang de
kop te verpletteren, voordat hij bijten
kon. Dat was een der geliefde manieren
van G.A. om stoom af te blazen....
telegrammen bij de vleet.

Bij wijze van vergelding had gouver
neur Pruden toen in zijn eigen staat
belastingen doorgedreven, die beslist
scherp gericht waren tegen de financiële
belangen van de Axton-groep en de
Axton ranch. Éi

Springdale bewolkt, klonk het uit

de radio. Veel regen. Zwakke mist. On
weer in noorden.

Tien minuten geleden onweerswolken
over station naar Oosten. Temperatuur
acht en zestig. Dauwpunt acht en zestig.

G. A. sloeg weer met de vuist op tafel.
Dat betekende, dat hem die dauwpunten
niet aanstonden. Laura bestudeerde de
kaart. Deze vroeger voor haar zinloze
woorden waren nu een begrijpelijke taal
geworden, die ze snel kon omzetten in
gevoelens. Temperaturen en dauwpun
ten en barometers spookten door baar
slapeloze nachten.

Als de Blauwe Pijl geen tijdverlies
had, zou Zelma Tadema in minder dan
twee uur in Kinley aankomen. Laura
keek naar de zwarte punt op de kaart
rechts van de zwarte ster. Er stond Dan
ty naast.

Ze zullen wel in Kinley landen, zei
Laura.

Dat zou het beste zijn ook. Die
dauwpunten zijn zo slecht. Het kan op
slag dicht worden. Als ik die omroeper
was, dan zou ik hem in Cramer laten
dalen. Pruden zal hem wel zitten knij
pen. Hij heeft een hekel aan vliegen.
G. A. begon te lachen, liep naar de deur,
trok die open en keek naar de lucht.

Draai het baken eens aan, Laura.

Ze draaide de schakelaar om. Toen

ze bij de deur kwam, schoot de lange
witte lichtbundel ver over de vallei. Om
hoogkijkend zei ze:

Tweeduizend voet hoog wolkendek
en zowat vier mijl zicht.

Ja, zo ongeveer. G.A. sloot de

deur. Laura draaide het bakenlicht uit.
Zij was ervan overtuigd, dat Bert het
vannacht niet zou wagen naar de hoeve
te vliegen. En ze was er zeker van, dat
Negen en negentig niet verder dan Kin
ley zou doorvliegen. En als Negen en ne
gentig daar oponthoud had, zou Zelda
Tadema zich dan laten overtuigen door
Pedro? Als de Blauwe Pijl voor onbe
paalde tijd in Kinley moest wachten,
bestond er kans, dat miss Tadema naar
de hoeve zou komen. Ze was er meer
geweest eri kende de weg. Het zou span
nend worden, als ze kwam.

G. A. stond met de armen over elkaar
geslagen naar Laura te kijken en glim
lachte een beetje geheimzinnig.

Ze zal hier niet komen, zei ik. Ik
heb tegen Pedro gezegd, dat hij haar de
boodschap moest geven, dat ik haar het
huis zou uitgooien, als ze het waagde,
hier te verschijnen. Ze zal dat wel niet
helemaal geloven, maar ze zal toch ook
niet zeker van haar zaak zijn en als
Zei weifelt, kan ze niets doen. Daarvoor
ken ik haar genoeg.

Laura lachte onderdanig, maar in haar
hart wist ze, dat Zelma zich door haar
weifeling niet zou laten weerhouden,
naar de hoeve te komen. Al had G. A.
haar dan ook met honderd duizend dol
lar van zich afgeschoven, waarom zou
zo'n vrouw niet méér geld kunnen ver
langen?

(Wordt vervolgd)

Vrijdagavond heeft de cineast Henk
Alsem verschillende gedeelten getoond
van de kleurenfilm die hij heeft ver
vaardigd van de plechtigheden rond de
inhuldiging van H. M. Koningin Juliana.
Alsem heeft duizenden meters opgeno
men op een 16 mm-lilmband en hij moest
voor de ontwikkeling ervan naar Lon
den reizen. Na dagen en nachten van
ingespannen arbeid kon hij de voorlo
pige resultaten laten zien, voorlopig, om
dat de film nog gemonteerd en ook om
dat het geluid nog bijgevoegd moest
worden. Van het ruwe materiaal, dat
dus een opeenvolging is van tal van
beelden, zonder dat de montage, dit is
de zinvolle ordening, is toegepast, kan in
ieder geval gezegd worden, dat de op
namen met vakmanschap zijn gemaakt.
Het meest dringt zich vanzelfsprekend
naar voren de kleur die men slechts no
de mist in het Polygoon-Profilti-jour-
naal. Een spectaculair schouwspel, als
de inhuldiging en de rit met de Gouden
Koets was, komt het best tot zijn recht
in kleuren en gezegd moet worden dat
de maker deze zeer goed heeft aange
wend. De bonte en prachtige opeenvol
ging van de schitterende uniformen in
fel-rood of blauw met gouden stiksels,
van de fraaie toiletten der dames en ook
van de Gouden Koets is van een grote
bekoring, al kan getwijfeld worden of
het „natuurlijk" aspect verkregen is.
Hoogstens is dit benaderd; een verge
lijking met de kleuren der Amsterdam
se huizen en bijv. het asfalt doet zien
dat de kenschetsing: geheel geslaagd,
misplaatst is. Toch zal deze film als zij
gereed is vandaag zou zij al in het
Haagse Metropole-Palace gaan draaien
zeker zeer velen kunnen boeien. Jam
mer is 't, dat het Alsem niet toegestaan
was in de Nieuwe Kerk opnamen te ma
ken. zodat men niet in de gelegenheid
is de plechtige gebeurtenissen van de
eigenlijke inhuldiging te zien. G.

(Van onze correspondent)

Na Brabant en Limburg, die het vorige
jaar een wilde-zwijnenplaag beleefden,
worden thans grote drijfjachten gehou
den in de West-Duitse bossen. Veelal
op voor-historische wijzen worden in
het Zwarte Woud jachten op de ever
zwijnen gehouden met speren en vossen-
klemmen, omdat men daar niet de be
schikking heeft over geweren. Meestal
verlopen deze drijfjachten niet vlot.
Het is maar zelden, dat een vossenklem
een wild zwijn vangt' en gewoonlijk
weet de ever zich wel los te worstelen.
Speciale vallen voor wilde zwijnen vindt
men zeer sporadisch. Het is echter drin
gend nodig, dat in West-Duitsland tegen
de wilde zwijnen wordt opgetreden. Uit
alle delen van het Nederrijnse land ko
men de klachten over grote vernielin
gen, die de beesten aanrichten. Sommi
ge boeren durven zelfs geen aardappel*
meer te poten, omdat de ongenode gas
ten het juist daarop voorzien hebben.
Volgens de West-Duitse houtvester*
zijn de thans overal in de Nederrijnse
streken voorkomende zwijnen tijden*
de oorlog door het gedreun van de ka
nonnen en de troepenverplaatsingen uit
het Eifelgebied en het Westerwoud ver
jaagd. Thans zoeken zij nieuwe verblijf
plaatsen. Men schat het aantal wilde
zwijnen, dat op het ogenblik in Noord-
Rijnland en Westfalen rondzwerft, op
ruim 40.000 en het is vrijwel onmogelijk
paal en perk te stellen aan de verwoes
tingen, die de beesten veroorzaken door
het totaal ontbreken van vuurwapenen.
In het Sauerland heeft men in ieder
jachtgebied al de beschikking gekregen
over zegge en schrijve één geweer,
maar in het grote jachtdistrict van
Westfalen heeft men er in het geheel
zeven. Geen wonder, dat de zwijnen
zich hier thuis voelen.

De belangstelling voor de Airborn-pilgri-
mage 1948 op 17 September is zéér groot.
Zo zal b.v. de Engelse pers op grote schaal
vertegenwoordigd zijn. De nieuwe electri-
sche -trein, die de 25 buitenlandse deel
nemers aan de pilgrimage van Hoek van
Holland naar Arnhem brengt, zal de naam
Airborn-special krijgen en behouden.

Mgr. Valerio Valerie, die Z. H. de
Paus vertegenwoordigde bij de inhuldi
gingsplechtigheid, is naar Rome ver-
-trokken.