Rozenkrans-
zondag
Vrees voor de gevolgen van
de Russische kwade trouw
EMC DE HOOPMAN-1>E GEHEIMZINNIGE BROM
Ernstige critiek op emigratie-politiek
Mensen op reis
Hoe zal het Kreml reageren op
de angst van het Westen
AFLEIDINGS
MANOEUVRE
Landverhuizing naar Australië niet
verantwoord geacht
Het processieverbod
r WEES ZUINIG
ZATERDAG 2 OCTOBER 1948
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
door George F. Worts
v
-
Weer vrijspraak
UITZENDING THUIS
FRONTEN
Spijsolie met Kerstmis
JOODS SCHIP NAAR
ISRAËL
Bevel over zeestrijdkrachten
Vrijlating prijzen
(Wordt vervolgd)
Kleine nederzettingen
SPIEGEL
J
Morgen viert de H. Kerk het feest
van de Rozenkrans. Op het eerste
gezicht is men geneigd geen ^bij
zondere waarde te hechten aan deze me
dedeling. In het kerkelijk jaar komen
immers zoveel feesten voor, die men,
jammer genoeg en zeer tot eigen geeste
lijk nadeel, méér lijdelijk ondergaat dan
daadwerkelijk beleeft.
De schade, die men zich daardoor be
rokkent, is eenvoudig niet te overzien.
Er is nu eenmaal geen veiliger leiding
voor ons zieleleven te bedenken, dan de
leiding van de door God Zelf gestichte
kerk, die door haar leer, haar aansporin
gen en de hulp van haar genademiddelen
ons met onfeilbare zekerheid de juiste
weg toont naar onze eindbestemming. En
wanneer wij nu zien, dat het hoogste
gezag in Gods Kerk in de loop der eeu
wen met steeds groeiende nadruk op de
uitzonderlijke kracht van het Rozen
kransgebed heeft gewezen, dan moe
ten wij toch wel aannemen, dat hiervoor
een zeer gegronde reden bestaat. Het
bidden van de Rozenkrans is niet zo
maar een devotie, zoals zovele andere,
die, hoewel nuttig en aanbevelenswaar
dig. toch niet van zo'n belang zijn, dat
men ze als onmisbaar mag beschouwen.
De geschiedenis en de officiële uitspra
ken der Pausen bewijzen overduidelijk,
dat „praktische "onmisbaarheid" geen
overdreven uitdrukking is voor de Ro
zenkrans, zowel wat ons eigen welzijn
als dat van de hele wereld betreft.
De naam van Paus Leo XIII is voor
alle tijden verbonden aan de grote actie
tegen de sociale nood, ingezet door zijn
beroemde Encycliek, die in alle parle
menten ter wereld de hoogste bewonde
ring gaande maakte. Maar evenzeer ver
dient hij, naast de eretitel van de „grote
sociale Paus", die van de grootste be
vorderaar der Mariaverering. Tijdens
zijn bestuur van 25 jaar (1878-1903) heeft
hij niet^minder dan tien Encyclieken uit
gevaardigd over de Rozenkrans: een re
cord. dat enig is in de geschiedenis van
de Kerk. Zijn grote verering voor de
Moedermaagd en zijn onwrikbare over
tuiging omtrent de macht van Maria om
voor ons Gods hulp af te smeken in
moeilijke tijden, dwongen hem ertoe
a.h.w. de hele kerk te mobiliseren om
door de voorspraak van O. L. Vrouw
redding te verkrijgen uit bittere nood.
In zijn eerste rondschrijven: „Supremi
Apostolatus" van 1883 noemt de Paus
Maria „de behoedster van de vrede en
de uitdeelster van de hemelse genade.
Haar goddelijke Zoon heeft Haar in de
hemel verheven tot de hoogste macht en
heerlijkheid, opdat Zij door Haar
hulp en bescherming de men
sen zou bevrijden van alle
lasten en noo d." En dan volgt
een zo overtuigend overzicht van de
oorsprong en verbreiding van het Rozen
kransgebed, dat er geen twijfel meer
mogelijk Is of <jeze Wijz<e van Mariaver
ering vertegenwoordigt inderdaad het
machtsmiddel bij uitstek om ons Gods
hulp te verzekeren.
Toen in de 12e eeuw het Zuiden van
Europa in onnoemelijk leed werd gestort
door de ketterij der Albigenzen, riep God
de H. Dominicus om de orde in de Kerk
te herstellen. In opdracht van de H.
Maagd zelf zou deze toen het Rozen
kransgebed hebben bekend gemaakt en
het over heel Europa verbreid, en door
de kracht van het vereende bidden en
de daarmee samenhangende opleving
van een waar deugdenleven keerden
rust en vrede in de Kerk terug en von
den veel afgedwaalden de verloren
schaapstal weer.
In de 16e eeuw dreigde Europa onder
de macht van de Islam te geraken. Paus
Pius V riep de hele Christenheid op ter
verdediging van geloof en zeden, vooral
door het Rozenkransgebed. En toen de
Turken door Johan van Oostenrijk in de
baai van Corinthe verslagen waren, ter
wijl een leger van biddende Christenen
de strijdenden ondersteunde, schreef
de Paus deze overwinning zonder aarze
ling toe aan de hulp van de Moeder
Gods. Uit dankbaarheid stelde hij een
feestdag in ter ere van de zegevierende
Maagd Maria, waaraan Gregorius VIII
later de naam gaf van Rozenkransfeest.
In de 17e eeuw behaalden de Christe
nen een nieuwe overwinning op de Tur*-
ken by Temesvar en Corcyra. Voor men
ten strijde trok werden algemene open
bare Rozenkransgebeden voorgeschreven.
Deze zichtbare hulp van de Moeder
maagd was voor Paus Clemens XI aan
leiding om voor de gehele kerk een
jaarlijks terugkerend feest voor te schrij
ven uit dankbaarheid jegens. O. L. Vrouw
Van de Rozenkrans.
Bij yoortduring hebben in de volgen
de jaren zo goed als alle pausen telkens
weer de gelovigen gewezen op de gro
te kracht van dit gebed. Leo XIII, die
in Zijn tijd de behoefte aan goddelijke
hulp niet minder dringend noemde dan
in de 12e eeuw, meende daarom niets
beters te kunnen doen dan ook nu
weer alle hoop te stellen op de Rozen
krans. Hij bevorderde krachtig de broe
derschap van de H. Rozenkrans en die
van de Altijddurende Rozenkrans, en
verrijkte beide met steeds meer gees
telijke gunsten. Aan hem dankt de O c-
toberviering haar oorsprong en
aan de Litanie van de H. Maagd voegde
hij de aanroeping: „Koningin van de H.
Rozenkrans" toe.
Pius XI, die al even diep overtuigd
was van de onmisbaarheid van Maria's
steun, vaardigde in 1937 op zijn beurt
een nieuwe Rozenkransencycliek uit. En
hoe onze tegenwoordige Paus daarover
denkt, dat behoeft zeker geen nadere
uitleg. Na al deze uitdrukkelijke
verklaringen van de Stedehouders van
Christus op aarde over de onvergelijke
lijke waarde van Maria's hulp kan er
wel geen twijfel meer bestaan aan de
juistheid van deze opvatting. De plaats
van de Moedermaagd in het goddelijk
heilsplan is bovendien door de theolo-
In een angstwekkend tempo zijn de
gebeurtenissen elkaar in de laatste
weken opgevolgd. Twee maandën
lang had men vergeefs uitgezien naar
een communiqué uit Moskou, waaruit
enige toenadering tussen de vier grote
mogendheden zou kunnen blijken. Doch
toen dit uitbleef, wist men, dat de der
de Algemene Vergadering der Verenig
de Naties onder een zware onweers-
lucht bijeen zou komen en dat in Parijs
beslissingen zouden vallen en situaties
zouden kunnen ontstaan, die de wereld
direct voor een nieuw oorlogsgevaar
zouden kunnen plaatsen.
Terwijl de wereld nog schokt van de
doodskrampen van de tweede wereld
oorlog, terwijl grote delen van de we
reld nog een directe strijd voeren om
het blote bestaan, doemen aan de kim
reeds de tekenen op van een orkaan,
die, als hij eenmaal zou losbarsten, ver
nietigender zou zijn dan al het voor
gaande. Met angst en vreze ziet de we
reld de hemel steeds meer verduisteren.
En weer dreigt het gevaar uit het Oos
ten. Uit blote machtswellust en met een
afschuwelijk huichelachtig cynisme
heeft de Russische beer zijn klauw uit
gestrekt naar de rest van de wereld.
En het is die klauw die de wereld
vreest.
Niet als vroeger is er aan deze crisis
een politieke en diplomatieke machts
strijd voorafgegaan. Na de tweede we
reldoorlog was er bij de Westelijke
grote mogendheden en in vrijwel alle
kleine democratieën een oprecht ver
langen naar vrede en internationale
samenwerking waarneembaar. En na de
Russische houding in de oorlog en zijn
ondertekening van het Atlantic Charter
had men verwacht, dat Rusland naar
zijn beste kunnen zou trachten te ko
men tot samenwerking met de rest van
de wereld. Doch met het duivelse cy
nisme van machtsbewuste en machts
wellustige dictators hebben de heersers
van het Kreml van meet af aan de
koude oorlog ontketend, die de rest van
de wereld onder hun macht zou moeten
brengen. In de landen, welke direct
onder hun bereik lagen, was terreur
hun wapen. Het een na het ander wer
den de Oost-Europese landen door de
klauw van de beer achter het IJzeren
Gordijn gesleurd, en in de rest van de
wereld, West-Europa, China en Zuid-
Azië, trachtte Moskou, door wanorde te
stichten, de volkeren rijp te maken voor
een Sovjet-dictatuur. Nergens toonden
de Sovjets hun goede wil en van de
lichamen, die bestemd waren om inter
nationale samenwerking en veiligheid
te brengen, de V.N. en de Veiligheids
raad, maakten zij een forum voor hun
propaganda en een diplomatiek slag
veld, waar nieuwe haat tussen de vol
keren gekweekt werd.
In de afgelopen jaren reeds zag ieder
dat dit niet goed kon blijven gaan, dat
de goedwillende landen dit Russische
optreden niet konden blijven dulden.
Zij zouden er zelf aan ten onder gaan.
Het was duidelijk dat de botsing
moest komen daar waar de Sovjet-Unie
en de Westelijke mogendheden het
nauwst met elkaar in contact waren:
Duitsland en de V.N. Op beide punten
gen zo scherp en duidelijk omschreven,
dat wij hier met een absolute zeker
heid hebben te doen. 'Voor ons gewone
menselijke gevoel is het trouwens zo
iets van zelfsprekends: Wie heeft er gro
tere macht over haar kind dan de eigen
moeder? Wie gaat het succes van het
werk van een kind meer ter harte dan
zijn moeder? Daarom mogen wij gerust,
moeten wij zelfs in alles onze
toevlucht nemen tot Haar, die in de
letterlijke zin van het woord onze
mede-verlosseres is geweest.
Als ooit de wereld behoefte had aan
Haar voorspraak, dan wel in onze ont
redderde tijd. „De heilige waarheden,
die de Kerk bewaart en overlevert,
worden ontkend en bestreden, de deugd
belachelijk gemaakt, het hoofd dei-
Kerk belasterd en zelfs tegen Christus
staat men op". Deze woorden van Leo
XIII konden wel voor onze tijd ge
schreven zijn.
De pas begonnen Octobermaand be
tekent voor ons, Kathplieken, een grote
kans, een rijke genadenmogelijkheid.
Het lot van de wereld ligt in onze
handen. Dit is geen overdrijving! Dit is
de waarheid! Het geloof leert het ons.
Maar ook de geschiedenis. De geschie
denis van de H. Rozenkrans!
Wij moeten de hemel een heilig ge
weld aandoen.
De almachtige voorspraak van O. L.
Vrouw is onze redding.
In geen enkel katholiek huisgezin,
dat die naam waardig wil zijn, mag
daarom geen dag voorbijgaan van deze
aan goddelijke genade zo overrijke
maand, zonder dat het gezamenlijke
bidden van de machtige Rozenkrans
allen vereint in een vurig smeekgebed
voor ons zeL «n je redding van de we-
reld-in-uiterste- n0(j.
Vertaling: Herman Antonsen
22)
Is het dan nog niet bij je opgekomen,
vroeg hij driftig, dat Sam Pruden in
zijn vulpen de sleutel voor alle gevan
genissen in deze Staat bezit? Ben je
nog niet op dat idee gekomen? Jij kunt
aan niets anders denken dan aan
iemand doodschieten. Waarom gebruik
je voor de afwisseling je hoofd niet
een keertje, in plaats van je trekvin-
ger?
Hoor me zo'n wijsneus nou eens! spot
te ze. Ze ging naar de piano, zwaaiend
met haar handen, haar ellebogen wijd
uit, in langzame golvende beweging op
de maat der muziek, met de vingers
knippend en op haar heupen wiegend.
Laura plakte de laatste hechtpleister
vast en zei: r
Wil u nu nog wat te drinken hebben,
mijnheer Covert?
jill was bij de piano gekomen, sloeg
een toets aan, keerde zich om en keek
het vertrok- met. bestudeerde kalmte
rond.
1 vertoonde zich de cynische machtswel
lust der Sovjets, die in Duitsland culmi
neerde in het drama-Berlijn en in de
V.N. en de Veiligheidsraad in de ont-
wapenings- en veto-kwestie.
Het verloop van het Berlijnse dra
ma kent men. Thans is door de
Westelijke Grote Drie de Veilig
heidsraad opgeroepen om een uitspraak
te'doen. Weinigen geloven, dat Rusland
zich bij die uitspraak zal neerleggen en
beter nog kan men veronderstellen, dat
Rusland zal trachten om het niet tot
een uitspraak te laten komen. Zeker zal
de Russische afgevaardigde de Veilig
heidsraad het recht betwisten om hier
te oordelen en er zal dan ook een in
gewikkelde procedurestrijd gestreden
worden. Wat et echter zal gebeuren als
de Veiligheidsraad werkelijk tot een be
handeling van de Berlijnse kwestie komt.
valt moeilijk te zeggen. Zal Rusland
evenals destijds bij de behandeling van
de kwestie-Iran dan uit de raad weg
lopen? Zal het komen tot een breuk in
de V.N.? Niemand kan het vooruit zeg
gen, doch tekenend is, dat zowel Bevin,
Schuman als Spaak in hun grote rede
voeringen in de Algemene Vergadering
der V.N. met de mogelijkheid, zelfs
met de wenselijkheid, hebben rekening
gehouden dat de V.N. haar taak zouden
trachten te volbrengen zonder de ob
structie-voerende landen.
Men ziet hoe de kwestie-Berlijn en de
kwesties in de V.N. hier nauw ineengrij-
pen. Alle zijn zij tenslotte terug te voe
ren tot het gebrek aan goede wil bij de
Russen, die steeds opnieuw geweigerd
hebben, door vriendschappelijk overleg
te komen tot een oplossing voor gerezen
kwesties en gezamenlijk gemaakte fou
ten.
Het meest tekenend toonde zich dat ge
brek aan goede wil wel, toen Vishinsky
in de Algemene Vergadering zijn ont
wapeningsvoorstel deed, nadat tevoren
de Sovjet-Unie het werk der ontwape
ningscommissie volledig had gesaboteerd.
Men kan in Vishinsky's voorstel dan
ook slechts een propaganda-manoeuvre
zien, want nooit zal de Sovjet-Unie toe-
COP. HARTEN TOONDER STUDtCTS
26. Verschrikt ging Eric onwillekeurig enkele stappen achteruit, zo'n beest had
hu nog nooit ontmoet en ongetwijfeld was deze olifant het vreemdste schepsel dat
luj ooit gezien had. Tot zijn niet geringe verontrusting rukte het machtige beest
zonder de minste moeite een grote armdikke tak van een boom en begon met smaak
hout en bladeren op te peuzelen! Intussen naderde de grote olifant langzaam en
bedachtzaam de besluiteloze Eric. De grote oren klapperden en hij stootte een zacht
geluid uit. Op alles voorbereid legde Eric een pijl op de pees en spande zijn boog.
Het machtige dier scheen echter geen boze bedoelingen te hebben. Nu was de olifant
zo dicht genaderd, dat de lange slurf Eric kon aanraken. Vol ontzag bekeek onze
held de lange slagtanden en de dikke, geplooide huid. Maar toen had hij zijn
aandacht voor iets anders nodig. De olifant stak zijn slurf vooruit en snuffelde
bedachtzaam in de buurt van Eric's weitas. Met een klein, vingervormïg uitsteeksel
probeerde het dier de klep op te lichten, maar toen dat niet ging stak hij zijn
slurf in de lucht en liet een lang, ontstellend getrompetter horen.
staan, dat een internationale commissie
haar gewapende macht zou controleren.
Bovendien getuigt de vorm van het voor
stel zelf weer van kwade trouw.
Vishinsky stelde de vermindering van de
bewapening met een derde voor. Doch
wat heeft dit te betekenen als Rusland
een millioenenleger op de been heeft dat
groter is dan de legers van de westelijke
mogendheden samen?
In dramatische woorden hebben de
vertegenwoordigers van de westelijke
landen, Bevin, Schuman en Spaak, deze
twijfels en verwijten uitgesproken. Zij
hebben Rusland nogmaals zeer dringend
verzocht zijn machtspolitiek te laten va
ren en loyaal met de rest van de wereld
samen te werken. Men kan betwijfelen
of het enig nut gehad heeft. Men kan
zich zelfs afvragen of deze van vrees
voor een oorlog getuigende woorden
die Spaak openlijk uitsprak wel het
vurig gewenste effect zullen hebben. Het
zien van vrees bij zijn - tegenstander
maakt de Oosterling nog machtswellus-
tiger. Overal ziet men ei- thans de
symptomen van.
In de komende dagen zal in Parijs blij
ken in hoeverre deze twijfels en deze
vrees gerechtvaardigd zijn, in hoeverre
de dramatische woorden van het Westen
invloed hebben gehad op de harde kop
pen van het Kreml. Ademloos ziet de
wereld toe, hopend dat het ergste ver
meden zal worden.
(Van een onzer speciale verslaggevers)
Er bestaat, zo is ons gisteren gebleken tijdens een bijeenkomst van de Centrale
Stichting Landbouwemigratie te Utrecht, een ernstig en principieel verschil
van inzicht tussen de in deze stichting verenigde boerenorganisaties en de
regering over het tot dusver gevoerde beleitMnzake de emigratie. Deze stich
ting namelijk, waarii^ ook de K.N.B.T.B. is opgenomen, is van mening, dat
de overheid het probleem der emigratie te zeer ziet als een economische
kwestie en daarbij de deviezenschaarste een onevenredig grote rol laat spelen.
Bovendien beklaagt men er zich over, dat met de verlangens en inzichten van
het bedrijfsleven geen rekening wordt gehouden, dat de daarvoor aangewezen
organen niet worden geraadpleegd en dat over het algemeen de emigratie
door een teveel aan bureaucratie een te traag verloop heeft.
Tenslotte heeft men ernstige beden
kingen ten aanzien van de nu plotseling
door het ministerie van Sociale Zaken
geëntameerde emigratie naar Australië,
waarvoor zelfs êen troepenschip wordt
gebezigd en waarvoor eensklaps met
man en macht, tot door de Rijksarbeids-
bureaux toe, emigranten worden aange-
f-
Berlijn is sinds enkele maanden de eerste voorpost in de koude oorlog tussen Moskou en het Westen. Alle pogingen
om in Moskou tot een vergelijk te komen mislukten, waarna de Westelijke mogendheden de kwestie Berlijn tenslotte
voorlegden aan de Veiligheidsraad. Hoewel de Londense „Times" dezer dagen suggereerde, dat he,, ondanks alles wel
eens zou kunnen gebeuren, dat de Westerse mogendheden Berlijn zouden verlaten, toonden Marshall en Bevin zic'i
vast besloten om geen krimp te geven en de Westerse bezettingstroepen in Berlijn te hananuven. Met spoed werken
de Amerikanen in Berlijn nog aan een vliegveld, dat, het mogelijk zal maken om nog Orotere voorraden per vliegtuig
naar de vroegere Duitse hoofdstad te brengen. Dag en nacht wordt, doorgewerkt. Onder het «ent aer schijnwerpers doen
bulldozers in de nacht hun werk.
Pastoor J. Scheepers te Acht bij
Eindhoven en deken J. Buijsrogge, pas
toor te Steenbergen, hebben maanden
geleden resp. voor de rechtbank in Den
Bosch en te Breda terecht gestaan we
gens overtreding van het processiever
bod. De eis voor beiden luidde toen vrij
spraak. De officieren van Justitie der
beide rechtbanken tekenden hoger be
roep aan. Gisteren werd dit hoger be
roep in Den Bosch behandeld. De proc.-
generaal mr. baron Speijart van Woer
den, achtte het tenlastegelegde weder
om niet bewezen en ook thans wera
andermaal vrijspraak gerequireerd. ui -
spraak 15 October.
De hoofdbesturen van «iejand Ne
derland—Indle, het Katholiek s-
front en het Protestants Interkerke
lijk Thuisfront zullen in een gemeeri-
schappelijk programma heden Zater
dag 2 October, m de uitzending van
het programma voor de Nederlandse
Strijdkrachten het woord richten tot
het Nederlandse volk in verband met
de steun van de thuisfrontorganisaties
aan de militairen in Indonesië onder
de huidige omstandigheden.
Naar wij vernemen, zal met Kerstmis
a.s. 180 gram spijsolie worden ver
strekt.
worven. Het stichtingsbestuur, aldus
heeft de directeur, de heer T. Cnossen,
gisteren te Utrecht medegedeeld, is
namelijk van oordeel, dat voor deze
emigratie niet zodanige waarborgen
aanwezig zyn, dat zij verantwoord is te
achten.
Deze waarborgen achtte hij wel aan
wezig in Canada, dat hij voor Nederland
hèt emigratie-oord achtte en waar de
algemene resultaten tot dit ogenblik
over het geheel genomen uiterst bevre
digend zijn. Ten eerste is in Canada
door een zekere vlucht van het platte*
land voor onze boeren gemakkelijk vol
doende werk te krijgen, ten tweede
liggen de grondprijzen er voor de stich
ting van een eigen bedrijf betrekkelijk
laag en tenslotte zijn de algemene om
standigheden daar zodanig, dat er de
beste kans bestaat, dat de acclimatise
ring zich zonder al te grote schokken
voltrekt. Wel waarschuwde de heer
Cnossen eventuele aspirant-emigranten
met grote nadruk niet te emigreren,
wanneer niet ook de vrouw de huizes
het emigratieplan zonder voorbehoud
toejuicht. Het was hem namelijk tijdens
een rondreis gebleken, dat niet zelden
juist zij zich het slechtst kan schikken
in de nieuwe omstandigheden, die vaak
grote eenzaamheid met zich brengen.
De betrokken landbouworganisaties
stelde hij met grote aandrang voor,
te komen tot de instelling van voorbe
reidende curussen, waarbij vooral aan-
Woensdag vertrekt het eerste Joodse
schip uit de haven van Amsterdam. Het
is het 5544 ton grote, vroegere Neder
landse s.s. „Luxor", dat in 1915 te Vlis-
singen Hej'd gebouwd, vele reizen naar
West-Indië heeft gemaakt, in de oorlog
Amerikaans troepentransportschip werd
en thans als derde schip van de Israëli
sche scheepvaartmij. onder de naam van
„Negbah" naam van een dorp in Is
raël naar Israël zal varen met 650
passagiers aan boord, o.a. 63 uit Zweden,
44 uit België en 440 kinderen uit de
Joodse stichting in Apeldoorn, die dan
tegelijkertijd zal worden geliquideerd.
De Engelse Commander Miller is kapi
tein. van het schip, dat een Italiaans-
Joodse bemanning heeft. Het ligt in de
bedoeling ongeveer 4000 emigranten uit
Europa per maand met het schip naar
Palestina over te brengen.
Gistermiddag is het schip in de Am
sterdamse haven in gebruik genomen
waarbij o.a. dr. Weissmann, vertegen
woordiger van de Staat Israël bij de
Benelux, een redevoering hield. Rabbijn
voorzitter van het bestuur
van de Ned. Israehetische hoofdsynagoge,
bood twee gebedsrollen aan, te" gebrui
ken op het schip. 6
Naar het A.N.P. verneemt, is na het
aftreden van luit.-admiraal C. F. L,
rielincht zijn functie van bevelhebber
aer zeestrijdkrachten samengevoegd met
die van de chef van de marinestaf.
Deze gecombineerde functie wordt met
ingang van 1 October vervuld door de
huidige chef van de marinestaf, vice-
admiraal jhr. E. J. van Holthe.
De Staatscourant van gisteren bevat
beschikkingen betreffende de vrijlating
van prijzen van scheermesjes en van
sigaretten en kerftabak. Deze beschik'
kingen gaan heden in.
Wat is er, kindje?
Blijf doorspelen. Houd je klaar. Nu
hebben* we een goede kans.
Ga je hem neerschieten?
Neen, zo lang als hij doet, wat ik zeg,
niet. Mischien weet je niet, dat die kerel
in zijn vulpenhouder de sleutel van alle
gevangenissen hier in de Staat bezit.
Als hij een middel weet te bedenken,
om ons hier veilig vandaan te helpen,
dan is het mij goed!
Dat lijkt me nog al riskant. Is dat
soms een idee van die kerel daar?
Bek dicht- Blijf spelen en let op, wan
neer het jouw beurt wordt!
Oké!
De dikke was opgestaan en dribbelde
omzichtig naar het grote radiotoestel
om het aan te draaien.
Laura liep naar de G. A. toe. Haar
gezicht was opgeblazen en haar ogen
stonden wijd open.
Wat zijn ze van plan te gaan doen,
Gerry?
Ze heeft nog geen besluit genomen,
engel; maar dat komt wel. Ze is door
het roekeloze heen.
En hoe moet het met Pruden?
Zijn politieke leopbaan zit aan de
grond. Hij weet, dat ik hem net heb,
waar ik hem hebben wilde.
Laura was verbaasd, maar zonder de
minste belangstelling.
Ik doelde eigenlijk op die twee. Zijn
ze van plan, hem neer te schieten?
Misschien niet, als hij tenminste op
ziin tellen past. Maar misschien doen ze
het toch. Van het ogenblik, dat hij has
gratie geweigerd heeft, heeft ze een
beetje hekel aan hem gekregen.
Laura lachte daar niet om.
Je kunt geen peil op die meid trek
ken, zei G. A.
Ze keek hem aan met èèn opgetrok
ken en één neergelaten wenkbrauw. Als
ze niet goed wist, hoe ze het had, kon
ze die malle gezichtsuitdrukking even
min afwennen als het zitten op haar ene
been of het schuintrekken van haar
mond, als ze opgewonden was.
Zijn kalmte maakte ook haar wat rus
tiger. Hij was niet angstig of al te be
zorgd. Hij zag er veel beter uit. Hij had
meer kleur op zijn gezicht. Laura keek
hem vertederd aan.
Je schijnt dat meisje nog al te mogen
lijden, Gerry.
Zeker, ze fascineert me. Ze is zo'n
verdraaid krachtige persoonlijkheid.
Gevoel van eigenwaarde komt zo zel
den voor bij een meisje, dat niet knap
is. En juist dat gevoel maakt tóch een
meisje, dat van zichzelf niet mooi is,
aantrekkelijk.
Laura bemerkte, dat hij weer in span
ning geraakte. Een gevoel van naderend
onheil overmeesterde haar opnieuw.
Voel jij je helemaal goed, Gerry? Al
die opwinding is zo verschrikkelijk ver
keerd voor je.
De dikke man stond met zijn hoofd
vlak voor de radio.
Blijf bij me in de buurt staan, zei
G. A. bedaard
Waarom?
Omdat je me zo kalmeert, engel.
Ze had zich niet vergist. Er ging iets
gebeuren. Jack speelde nog steeds pia
no, maar heel zachtjes. Jill kwam lang
zaam naar G. A. toe met haar ondoor
grondelijke gelaatsuitdrukking. Ze
hield haar hand in haar leren jas. Lau
ra's hart begon te jagen.
Een omroeper zei bijna ademloos: De
beide bestuurders en Sir Guy Arden
zijn omgekomen. Leroy Covert, de film
acteur is ernstig aan het gelaat gewond.
De overige passagiers onder wie gou
verneur Pruden. zijn secretaris Jasper
Cowdray en Oscar Rudd, vertegenwoor
diger van de Centrale Pers, zijn onge
deerd gebleven. Verder zijn er geen bij
zonderheden te vermelden. De passa
giers bevinden zich op de Axton Ranch,
waar ze bekomen van de schrik. Een
ambulancewagen en twee politieauto's
zijn vanuit Kinley onderweg, om zoveel
mogelijk hulp te verlenen
De oorzaak van de ramp is nog niet
bekend gemaakt, maar het was van
nacht uiterst slecht weer om te vliegen.
Bijna het gehele Westen ligt dicht in de
mist. Het vliegveld van Kinley rappor
teert, dat de mist zich daar plotseling
geheel gesloten heeft en dat aan de pi
loot van de Blauwe Pijl instructie ge
geven was, om een noodlanding te be
proeven op de Axton Ranóh, die een
uitstekend ingericht vliegveld bezit.
Sir Guy Arden was belast met een
diplomatieke missie, om te trachten de
toestand in het Verre Oosten te verbe
teren. Het is onmogelijk te zeggen, van
hoeveel invloed zijn dood op de inter
nationale politieke 'verwikkeling zal
zijn. Hij had ons land bezocht als spe
ciaal diplomatiek gevolmachtigde en
was tot gisteren gast op het Witte
Huis.
En nu, dames en heren, voordat
wij ons program voortzetten, wil ik nog
even de vragen beantwoorden, die om
trent Jack en Jill zijn ingekomen. De
bandieten, die hedenmorgen uit de do
dencel van de staatsgevangenis wisten
uit te breken, lopen nog vrij rond. Men
heeft hen voor het laatst gezien in een
blauwe Chevrolet 1935. Ze zijn in noor
delijke richting gereden en op het ogen
blik vermoedelijk
Jack was van de piano opgesprongen.
Hij reikte langs de dikkerd heen en
draaide de radio af. En hij zei:
Schei uit daarmee. Laten we wat
Jazz-muziek zien te krijgen!
Best, zei de dikkerd, hijgend. Dat
zeg ik ook. We moeten jazzmuziek heb
ben. Hij sprak nog volkomen normaal,
maar was heel bleek. Het zweet brak
hem aan alle kanten uit. Ziin voorhoofd
glom.
Jill was op enige afstand achter de
stoel van G. A. gaan staan. Haar zijden
rok ritselde, toen ze zich omdraaide.
Zoals ze daar stond, zonder iemand ach
ter zich, beheerste ze het gehele ver
trek.
Ten tijde dat Lodewijk XIV, de
Zonnekoning, zich nog bekommerde
om de emigratie naar Amerika, aldus
vertelde de heer Cnossen, gingen de
zaken nog enigszins anders toe.
Aspirant-emigranten werden eenvou
digweg in Parijs van de straten
opgepikt, emigranten die vrijgezel
bleven werden beboet en geëmigreer
de meisjes beneden de zestien jaar,
die dan al trouwden, kregen ter
gelegenheid daarvan van de regering
haar uitzet. Op deze wijze poogde
Lodewijk XIV zijn overzeese gebieds
delen zo snel mogelijk te bevolken.
dacht moet worden besteed aan twee
onderdelen, die voor de boer het groot
ste struikelblok vormen: te weten de
taal en de mechanisatie. Doordat de
Nederlandse emigrant zijn boer vaak
niet verstaat (men vertrekt niet zonder
de zekerheid een jaar vast in loondienst
te komen) en niet gewend is op geheel
gemechaniseerde bedrijven te werken,
waar het tempo aanmerkelijk hoger ligt,
ontstaan er in de aanvangsperioden met
zelden moeilijkheden. Moeilijkheden, die
tot dusver echter na verloop van tijd
steeds werden opgelost.
Als meest ideale vorm gaf de heer
Cnossen een soort groepsemigratie aan,
die leidt tot vorming van kleine Neder
landse nederzettingen. Daarbij waar
schuwde hij er echter voor, dat men
niet moet streven naar isolatie, doch
dat men zich dient open te stellen voor
het Canadese plattelandsleven, waar de
burenhulp zo'n grote rol speelt. „In
zeker opzicht, zou ik willen zeggen",
aldus de hr. Cnossen, „hoe eerder de ge-
emigreerde Nederlander Canadees wordt,
hoe beter". Uitvoerig heeft hij tenslotte,
zoals wij in het begin al schreven, stil
gestaan bij de houding van de Neder
landse overheid, in dit geval vertegen
woordigd door de Stichting Landver
huizing Nederland. Hij critiseerde het
feit. dat de emigranten naar het onme
telijke Canada niet de gelegenheid
wordt geboden althans een deel van hun
bezittingen mee te nemen. Hij maakte
de aanmerking, dat het gehele emigra-
tienlan practisch nog in de lucht hangt,
dat er in de Troonrede met geen woord
van gerept werd en dat men aan de
andere kant wel plotseling een actie
voor Australië ontketent, waar emigra
tie. gezien de vijandige houding van de
bevolking, vooralsnog weinig aanbeve
lenswaardig is.
Ten aanzien van emigratie naar
Frankrijk, Argentinië, Zoid-Afrika, Bra
zilië en Uruguay ^deelde hy mede, dat
de voorbereidingen hiertoe nog in be
ginstadium verkeren, dat desniettemin
gezegd moet worden, dat deze gebieden
de volle aandacht verdienen. Emigratie
immers is voor onze boerenstand bijna
een noodzakelijkheid!
op Uw dure markiezen en laai ze
gedurende de winter opbergen dooi
leidscbegracht 101-105, AMSTERDAM
Tol. 32077-31980
„Sneltrein Utrecht". Met deze roef
stelt de conducteur hen, die niet ge'
wend fijn te reizen en naar Utrecht
moeten, gerust: zij zitten in de goede
.trein.
Voor onze coupé ts dat overbodig.
Onze mede-reizigers hebben het hele
N.S.-net in hun hoofd en gebruiken
het vetkoppige spoorboekje maar zel
den
Tussen grote pakken en onder een
volgestouwd bagagenet zitten de
marktkooplieden.
„Wat heb jij vandaag voor han
del?"
„Kammen! Ik had een mazzeltje:
een klein grossiertje zat met een par
tijtje in zijn maag. Voor een kopie
op de kop getikt."
„Ik wil je niet bang maken, maar
kammen, man, dat wordt een dikke
sof! Fok, ouwe Jaap en Bocheltje
staan ook al met zo'n kraam."
„Ach wat, het is vandaag de dag
allemaal pet. Heb jij soms zo'n goed
artikel?"
„Daur zal je van staan te kijken,
vader!"
De jonge kerel-als-een-boom, in stof
jas boven gummi-laarzen, lacht ge
heimzinnig. „Weet je wat er in die
pakken zit? Raai je nooit: aquariums."
Zijn collega trekt zijn onderlip naar
boven en zijn stekelbaardige kop tus
sen zijn schouders.
„Aquariums? Phuh, die zegt wat
van mijn kammen. Man, als ik al lang
los ben, moet jij nog handgeld van
gen."
„Dacht jij dat? Nee, vader, mis. Ik
verkoop die dingen aangekleed, ge
stoffeerd, compleet. Een laagje zand,
een rotsie of een stenen kaboutertje,
een paar waterplantjes...."
„En een paar potvissen der in!"
„Potvissen! Je zuster op een houtvlot!
Kijk hier eens: je zuiverste import."
Uit de stofjaszijzak komt een jam
potje omhoog, waarin een aantal hele
kleine visjes, nog geen centimeter
lang.
„Asjeblieft: Braziliaanse baars, en
hier," een tweede jampot verschijnt:
„Trompetraria Venus. Prachtgoed! Een
gulden per paar."
„Gaat dat per paar?"
„Natuurlijk! Een mannetje en een
vrouwtje."
„Hoe kan je die nou in hemels
naam uit elkaar houden?"
„Doodeenvoudig: je gooit een stuk
je brood in het water en let goed op'
komt hij naar boven, dan is het een
mannetje; komt zij naar boven, dan
is het een vrouwtje!"
