Zelfs 2-0 voorsprong onvoldoende
voor eerste zege der Rode Duivels
Kraak, Wilkes, Lenstra, Clavan
en Van Schijndel de besten
KORT COMMENTAAR
m wm
m
m
HANDSBAL VAN STEENBERGEN EN
DE STAND WEER GELIJK
Mijn eerste
IB
Beslissing in laatste minmt
Ongeslagen record gehandhaafd
Het begon bij
Clavan
interland
G e I ij k
LENSTRA HET REST OP
DE BINNENPLAATS
i;
MAANDAG 14 MAART 1949
PAGINA 4
(Van onze sportredacteur)
AMSTERDAM, 13 MAART Misschien zal er nog lang
over gediscussieerd worden, of het handgebaar waarmee
de debuterende rechtsback Steenbergen in de laatste
minuten een Nederlandse voeibalzege op de Belgen aan
scherven sloeg, inderdaad een noodzakelijk gebaar was.
Naar onze mening zeer beslist niet. De SVV'er werkte mei
dit verboden manuaal de voorzei van rechts niet uit hei
onbeschermde doel, maar sloeg de bal eenvoudig dóór.
Hij ontnam er de achter hem staande Belgische linksbuiten
Thirifays een mogelijke kans mee, om er Mermans mid
dels een strafschop een zekere voor terug te geven.
Wij kunnen ons ook niet aansluiten bij de vanmiddag veel
geuite mening, dat dit derde Belgische doelpunt toch eigen
lijk niets deed dan de zaken lot de juiste proporties terug
voeren, omdat hei grote technische overwicht van dë Belgen
in de eerste helft een Nederlandse overwinning niet zou
rechtvaardigen. Dat is namelijk onjuist. De suprematie
waarmee ze» in iets meer dan twintig minuien iijds een
20 voorsprong hadden genomen, behielden de Belgen
ook daarna. Behalve aan het werkelijk brillante optreden
van Kraak, hadden ze hei toch voor een groot deel aan zich
zelf ie wijten, dat de poort tot hel doel, door de Neder
landse achterhoede in die eerste periode heel onvoorzichtig
op een kier gezet, niet mei een hagel van doeltreffende
schoten wagenwijd-werd opengerukt.
Toch niet voldaan
Van Schijndel uitstekend
K.-Brabantse voetballers gelijk
tegen politie: 0-0
A.F.C. verliest protest
Nederlands studententeam
over alle linies zwakker
Kr aak je
Reflex
Cijfers
Abe
Nillssod
Snapper
NederlandBelgië 33
AmsterdamBrussel 3—0
Rotterd.—Antwerpen 13
UtrechtBrugge 12
Nederl.Belg. (stud.) 05
Olie op smeulend vuur
BELGIE MIST ZIJN BESTE KANS
een bij de vele andere, waaruit ze dan
toch ééns zullen moeten leren, dat men
wedstrijden als deze met techniek alleen
niet winnen kan. Wij vernamen, dat de
Belgen teleurgesteld waren door de
nieuwe „onkans" welke hen had getrof
fen. Dat is niet juist gezien. Zij maken
een fout, wanneer zij hun recht- op de
overwinning baseren op het voortref
felijke spel dat ze in de éérste helft
demonstreerden. Daaraan danken zij hun
20 voorsprong. Aan het spel in de
tweede periode danken ze drie doelpun
ten tégen, omdat toen niet hün techni
sche suprematie, maar het prijzenswaar
dig élan van de Nederlandse combinatie,
beslissend bleek. We kunnen nu wel een
mooi gebaar willen maken door te zeg
gen, dat het zó goed is omdat Bel
gië meer dan Oranje de zege verdiende,
maar dat zou dan een leeg gebaar zijn.
De zege verdient men niet zo lang men
zijn aanspraken op het succes baseert op
zijn prestaties in eep gedeelte van de
vastgestelde speeltijd.
De zelfgenoegzaamheid waarmee de
Belgen op hun onverwacht snel geno
men voorsprong reageerden, is hun on
dergang geweest. Zij meenden dat het
wel in orde was, toen Möring met de
moed der wanhoop achter een hem veel
te snelle Mermans aandraafde en de
Nederlandse backs nog krampachtig
naar middelen zochten om de daardoor
ontstane hiaten zo goed en zo kwaad
als dat ging te vullen. Ze lieten hun zo
succesvolle tactiek van open spel met
long-passes en harde, droge punches op
Kraak's doel domweg varen en zochten
over het algemeen weer hun heil in de
vruchteloze combinatie, waarmee ze te
gen de Nederlanders nog nimmer suc
ces hebben gehad.
Ook na die eerste periode kregen de
Belgen kansen te over om successen te
behalen, want nog altijd was niet de
muur gemetseld, die in de tweede helft
een met succes reagerende Nederlandse
ploeg plotseling voor het eigen doel
wist op te trekken. Ondanks een verbe
ten Kraak, vreemd-bleek van nerveuze
vastbeslotenheid om niets meer te laten
passeren, haddèn zij toch moeten pro
fiteren van de lauwheid en verslagen
heid die een groot deel van de oranje
mannen op dat moment zeer duidelijk
bezielde.
Zij hebben dat niet gedaan en daar
door de overwinning, die nu meer dan
ooit in hun bereik scheen, opnieuw ver
speeld. Verspeeld op het moment dat
zij op weg waren om het mooiste re
sultaat van het na-oorlogs contact tus
sen onze beide landen te gaan bereiken
En wéér zullen ze deze les kunnen voe-
Wij zouden echter een vergissing be
gaan, wanneer we uit de zo verdienste
lijke krachtsinspanning van de oranje-elf
de conclusie trokken, dat Jiet dus alle
maal zo'n vaart nog niet liep met dit
elftal. Zelfs de begeesterende geestdrift
waarmee de Nederlanders in de tweede
helft de vrij grote achterstand in een
voorsprong omzetten, kan ons moeilijk
blind .naken voor het werkelijk gehalte
van deze ploeg. Dat was absoluut te
laag. Natuurlijk hebben we altijd een
paar geduchte troeven, zo lang we over
spelers kunnen beschikken als Kraak,
Wilkes, Lenstra en Schijvenaar, maar
een viermanschap van bijzondere kwa
liteiten kan op de duur toch niet re
presentatief heten voor het Nederland
se voetbal.
Er was te weinig kader in deze ploeg.
Rijvers is voor zijn plaats in het team
tóch weer iets te licht bevonden en zal
nu wel het veld moeten ruimen; Bran-
des, ondanks zijn schitterend doelpunt,
is geen middenvoor in de nationale
ploeg, omdat hij te weinig handigheid
heeft in het ontwijken van zijn tegen
stander, omdat hij als regel te traag
denkt en handelt en omdat hij niet ge
noeg doorstoot.
En nu moet er dan ook maar eens een
einde komen aan het manoeuvreren met
Lenstra's kwaliteiten op de vleugel.
Laat men van één probleem in de voor
hoede ep niet twee maken. Lenstra en
Wilkes op de binnenplaatsen kunnen
méér bereiken dan deze twee grootmach
ten van onze aanval op één vleugel. Hoe
wel wij voldoende oog hebben voor het
gevaar dat deze beide cracks in eikaars
gezelschap voor de tegenpartij kunnen
betekenen, zagen wij toch in de eerste
helft van Lenstra op de vlèugel té wei
nig, om er enthousiast over te kunnen
zijn. Toen in de tweede speeltijd einde
lijk ook de Fries 't net vond, was hij
inmiddels terechtgekomen op de links
binnenplaats, waar we hem gaarne zul
len terugvinden. In de zo nu en dan
bewonderenswaardige combinaties met
ft
De NedeHand.se voorhoede op een kluitje
en Abe Lenstra in het middelpunt van
de algemene jeestvreugde, nadat hij
als linksbinnen! Nederland de lei
ding heeft gegeven.
Wilkes die de beste in de voorhoede
was vonden wij de bekwame Heeren-
veenspeler als buitenman wel eens een
wat lauw element.
Clavan heeft ook in zijn derde inter
land een doelpunt gemaakt en tevens
was hij de grondlegger van het tweede,
toen hij de bal met .een verre pass aan
de vooruitgeschoven Brandes overgaf.
Maar meer dan door deze wapenfeiten
heeft de Hagenaar geïmponeerd door
zijn grote en zo nuttige activiteit, waar
door hij een der lichtpunten is geworden
in onze internationale spelersklasse,
Stoffelen's onvermoeid werken le
verde vooral in de eerste helft niet
voldoende resultaat op en hoewel de
Ajaxied na de pauze met het hele
team mee omhoog kwam, 'kon hij toch
geen moment in de schaduw staart van
Van Schijndel, die zonder twijfel zijn
plaats in de Nederlandse ploeg heeft
geconsolideerd. De Schiedammer was
uiterst moeilijk passeerbaar en fun
geerde zo ongeveer als struikelblok
voor de gehele Belgische voorhoede.
Het was uiteraard wel eens riskant,
maar het onderstreepte zijn bruikbaar
heid niet weinig, te meer omdat zijn
kracht vooral school in het voortref
felijk steunen van de aanval, waardoor
hij de eigen binnenspelers weer eens
wat meer kansen gaf om op te dringen,
Möring heeft het vooral in de eerste
helft te kwaad gehad met Mermans, die
hem in het begin volledig de loef afstak
en ook daarna herhaaldelijk met succes
ontliep. Blijkbaar voelde de Enschedeër
zich door zijn gebrek aan snelheid op de
„lange afstand" niet veilig genoeg en
zijn voornaamste verdiensten schuilen
dan ook in de manier waarop hij soms
letterlijk als grendel fungeerde voor
het Nederlandse doel. Maar met dat al
waren er toch hiaten in de Nederlandse
defensie, die het debuut van Steenber
gen niet vergemakkelijkten. Het was
overigens een niet slecht debuut, dat
helaas ontsierd werd door het gebrek
aan zelfbeheersing, in de laatste minuten.
Het is geen gunstig entree, wanneer een
speler moet erkennen dat door z ij n
fout de overwinning verloren ging. Schij
venaar heeft het door de verschillende
moeilijkhedeiï in de eerste helft bijzon
der zwaar gehad, maar was ook toen,
evenals in de tweede, helft weer een van
de besten. De befaamde Lemberechts
ondervond dat maar al te zeer.
Wij doen echter niemand tekort, wan
neer wij Kraak nog eens de grote man
van onze defensie noemen. Zijn opstellen
en uitlopen altijd al zijn sterkste
punten hebben ons verschillende doel
punten bespaard. Zij hebben ons bijna
de overwinning gebracht, die voor een
groot deel z ij n overwinning zou zijn
geweest. Het was vooral voor hém een
teleurstelling, dat hij in de laatste mi
nuten nog in zijn net moest duiken, om
de glasharde voltreffer van Mermans
weer naar de middenstip te trappen.
Bij de Belgen imponeerde ons vóór de
rust Lemberechts en maakte ook Givard
indruk met zijn debuut als linksback.
Hij heeft het tegen WilkesLenstra uit
stekend volgehouden. Henriet was vin
nig als steeds en Carré kon het wel
klaren met Brandes. Uitblinkers als de
Nederlandse ploeg telde de Belgische
équipe niet, maar in de periode dat het
goed ging werkte het hele team daaraan
mee en scheen het overwicht onaantast
baar. Na de rust scheen een zelfde lauw
heid zich van de Belgen te hebben mees
ter gemaakt als die welke de Nederlan
ders voor'.rust gevangen hield. Pas toen
het einde naderde kwam er weer een
beetje vuur in en toen heeft het voor de
Nederlandse doelmond nog wel eens ge
spannen. Maar het verlossende schot,
dat tenminste één punt redde, kon toch
pas worden gelost, toen Mermans zijn
niet te missen kans kreeg op de elfme-
terstip.
Te Tilburg werd een wedstrijd gespeeld
tussen een Noord-Brabants elftal en een
Nederlands politie-team met als resultaat
een 00 gelijk spel.
Het was een ontmoeting waarin fris en
levendig spel te zien werd gegeven, maar
waarin de beide voorhoeden beneden de
maat bleven. Voor beide teams lag de
kracht in de verdediging. Bij de Braban
ders was het de stopperspil Van Tuyl
(Eindhoven) en bij de politie Vogelsang
(ZAC), die onoverkomelijke hindernissen
bleken. Er werden wel herhaaldelijk aan
vallen opgebouwd, maar deze waren steeds
zo doorzichtig, dat de verdedigingen kon
den ingrijpen voor er ernstig gevaar ont
stond. De Brabantse doelman Kools (RHC)
was solider dan Kokhuis (Haarlem),wiens
balcontrdle nogal eens tekort schoot.
Ook in de tweede helft bleken de aan
vallers {liet in staat te doelpunten, al man
keerde het niet aan kansen. De Braban
ders waren iets meer in de aanval. De
linksback Mertens (Willem II) drong een
maal zo ver door, dat hij een flink schot
op het politie-doel kon lossen, echter zon
der resultaat.
Toen ik mijn plaats op de tribune
innam vroeg de heer, die naast me
zat en die schijnbaar rhet alle even
tualiteiten rekening wilde houden, of
hij mij bij een eventueel Nederlands
doelpunt een klap op mijn schouder
mocht geven. En hoewel ik het een
ietwat zonderling verzoek vond, stem
de ik er in toe. Want ik wil geen
enkel folkloristisch gebruik in de weg
staan. Toen kwam die heer aan de
andere kant ook los. Of hij het mocht
doen bij een Belgische goal. „Dan
heb je altijd wat", zei hij gul. Maar
tegen dat aanbod verzette zich mijn
vaderlandsliefde. Zodat ik beleefd
maar beslist weigerde.
Intussen was mijn scepticisme t.a.v.
het verschijnsel Interland na deze
inleidende besprekingen met de bei
de heren danig toegenomen. Daar
moest wat anders passeren dan een
voetbalwedstrijd, om mij in een der
gelijke staat van opwinding te bren
gen, als waarin mijn beide buren
kennelijk van plan waren te geraken.
Goed. De match begon. En daarna
ging het heel ongemerkt. Eerst ver
schoof ik alleen maar wrevelig op
mijn bank als er iets mis ging met
Oranje. Maar toen een van onze backs
woedend over de bal heenmaaide,
sloeg ik mij woedend op mijn knieën
van misnoegen. Ik geef toe, ik moest
er eerst even aan wennen; de eerste
keer dat ik „Hup Holland" riep, keek
ik schichtig om me heen of iemand
het soms gehoord had. Maar korte
tijd daarna schreeuwde ik al over
tuigd: „Laat lopen die bal" en nooit
heb ik zo hartgrondig en zo luid
keels „lummel" gezegd, als op het
moment dat Möring in ons eigen
doel kopt&
Na de lust kwamen de klappen.
De eerste toen die dekselse kleine Cla
van een rap goaltje vervaardigde.
Mijn linkerbuurman maakte zonder
dralen van het hem door mij ver
leende privilege gebruik. En ik mag
wel zeggen dat ik het volkomen met
hem eens was.
Ziet u, maar bij dat derde Neder
landse doelpunt ging 't niet door.
Want moet ik het eerlijk zeggen?
toen hield ik hem, boordevol geest
drift, zijn eigen hoed voor z'n ogen.
Nouja, het was mijn éérste in
terland.
AFC verloor het protest dat het had
ingediend naar aanleiding van het
feit, dat Velox kort voor de rust een
doelpunt scoorde in de wedstrijd tegen
de reds te Utrecht en waarbij de grens
rechters meenden, dat deze goal buiten
de speeltijd was gescoord. Hierdoor kan
DWV alleen nog maar achterhaald wor
den door een overwinning van De Spar
taan op Volendam.
De eerste officiële universitaire ontmoe
ting NederlandBelgië is voor de Neder
landse studenten geen succes geworden.
De Belgen waren over alle linies ster
ker dan de Nederlanders, die in techniek
en tactiek te kort schoten om de gasten,
die veel vuriger voetbalden en zuiverder
combineerden, de voet dwars te kunnen
zetten. Elke aanval der Belgen, die ook
sneller waren, en vaker schoten, borg ge
vaar in zich, terwijl de Nederlanders voor
doel niet doortastend genoeg waren, om de
Belgische verdediging, waarin de doelman
uitblonk, voor onoplosbare raadsels te
plaatsen.
Alle Nederlandse verdedigers op een paar vierkante meter. Schijvenaar oukt
zich diep om Kraak volop de gelegenheid te geven de bal weg te stompen. Achter
onze doelman, gedeeltelijk zichtbaar, Möring en links de beide SVV-ers Van Schijn
del en Steenbergen. De Belg Coppens „zit", maar zo gemakkelijk wordt een doel
punt niet gemaakt!
Door een 6 y23% overwinning op de
Haagse Christelijke Schaakvereniging, is de
Amsterdamse Schaakclub VAS afdelings
kampioen geworden in de hoofdklasse
competitie van de KNSB. Verdere uitsla
gen luiden: DDHSG 64, PionPhilips
53, KralingenCentrum 3]/26%.
In Se tweede helft vuurde Torke
Lemberechts een kbgel af, zó scherp en
hard, dat Kraak de bal slechts tot hoek
schop kon verwerken. Maar „krak" zei
een middenhandbeentje van Kraak en
gewond zette de doelman het spel
voort. Een foto zal moeten aantonen of
de verwonding ernstig is. Het is nog
niet zeker, aldus dr. Jan Thomee, dat
het beentje gebroken is. Maar of Piet
Kraak Zondag tegen Het Gooi in de
competitie zal kunnen uitkomen voor
de beslissing, welke club degradatie
wedstrijden zal moeten spelen, is nog
zeer de vraag.
De blonde reus, Steenbergen, dronk
na afloop in de kleedkamer uit een
flesje limonade. De bondsvoorzitter
Karei Lotsy vroeg hem: Kgfi je niet an
ders of ging het per ^rigeluk? Met wei
nig woorden en met meer gebaren leg
de de S.V.V.-er uit, hoe dat in die laat
ste minuut was gebeurd. Ik schrok van
die Belg, die plotseling bij mij opdook
(Mermans) en mijn hand schoot toen
uit voor ik het wist. Misschien had ik
het leer kunnen wegkoppen, maar ja,
dat kan ik achteraf nu wel zeggen. Ik.
vind het vervelend voor de jongens.
Niet minder dan 23 maal hebben de
Belgen een vrije schop tegen zich ge
kregen, voor „hands", voor ruw spel,
voor off-side enz. De Belgen mochten
9 maal een vrije trap nemen. Denk niet,
dat de Belgen ruw hebben gespeeld.
Het ging zeer vriendschappelijk in het
veld, menig handje werd tijdens de wed
strijd gedrukLeen klap op de schouder,
een lachje. Tien hoekschoppen namen
de Belgen op het doel van Kraak en
de Nederlanders vier op dat Van Meert.
Over cijfers gesproken, directeur
Bessem zei, dat 64.000 toeschouwers, een
record, welletjes waren. Het Stadion is
op 50.000 gebouwd en de uitgangen zijn
voor meer dan 65.000 niet geschikt. Tij
dens de wedstrijd vond één van de tij
delijke tribunes, vlak vóór de Marathon
tribune, het ook welletjes en met een
„krak" stortte het ineen. Het liep alle
maal nog al goed af, enkele licht ge
wonden.
Abe Lenstra stond in de kleedkamer
zijn zwarte pruik te kammen, Zijn com
mentaar was als volgt: Op een binnen
plaats presteer ik meer dan op de vleu
gel. Ik moet me vrijer kunnen bewe
gen, niet aan een lijn vastzitten en ik
moet ook op een plaats staan, waar je
betere scoringskansen krijgt.
We troffen ook de vriendelijke Zweed
Nilsson, de scheidsrechter. Onze eerste
vraag betrof het spelpeil, maar daar
over wilde hij zich in geen geval uit
laten. Hij zei dit op een hoffelijke ma
nier. De Zweed was kennelijk bang ons
met de waarheid te kwetsen.... Wat
hij wel wilde vertellen was, dat het een
erg prettige wedstrijd was geweest om
te leiden. De sfeer waarin gespeeld
werd was voorbeeldig, uiterst sportief.
Dat is in Zweden nogal eens anders."
Wat de uitslag betreft, vond de heef
Nilsson dat het 3—3 gelijke spel de ver
houding het beste weergaf. „Uitblin
kers? Die zou ik ook liever niet willen
noemen, maar de Nederlandse goalie
was wel zeer goed."
Prof. I. Snapper, eertijds een der be
kendste Nederlandse internisten, ver
bonden aan het Wilhelminagasthuis te
Amsterdam en 20 jaar lang hoogleraar
in de interne geneeskunde aan de Am
sterdamse Universiteit, thans hoofd van
de tweede interne afdeling van het
grote Mount Sinai Hospital te NeU>
York en clinical professor of Medicine
aan de Columbia University te Nero
York, is per vliegtuig uit Amerika naar
Nederland gekomen om Nederland
België te zien. Zondagavond is hij weer
per vliegtuig naar New York terugge
keerd.
1Bij Nederland-B elgië kwam ditmaal de hele
Benelux-conferentie zich verpozen en zo zaten in de
ereloge ditmaal twee ministers-presidenten, de heer
Drees en de heer Spaak, van wie we hier de laatste
zien bij het begroeten van de spelers. Van links naar
rechts: Stoffelen, Van Schijndel, Steenbergen en Len
stra.
(2) Het ging de Belgen glad voor de wind in hei.
begin. Na vier minuten al een onfortuinlijk doelpunt
door de onvrijwillige medewerking van Möring en
ruim een kwartier later de tweede voltreffer. Hier
zocht middenvoor Mermans over de verslagen Kraak
heen juichend zijn weg-terug naar het middenveld.
Links Schijvenaar.
(3) Clavan, de jonge linksbuiten, die ook in zijn vorige
interlands, te Antwerpen en Oslo had gescoord, deed
de hoop in de Nederlandse harten herleven, toen hij
kort na de hervatting de achterstand tot 2—1 terug
bracht. Meert, die zijn eerste schot retourneerde, werd
door de tweede kogel gepasseerd, ondanks een reuzen
sprong van Gillard.
(4) Brandes heeft zijn keuze slechts éénmaal gerecht
vaardigd, maar dat was dan ook de moeite waard om
op de plaat vast te leggen. Een prachtige pass van
Clavan bereikte hem in vooruitgeschoven maar moei
lijke positie. Carré en Gillard probeerden hem nog te
„mangelen", maar Brandes werkte zich los en maakte
prachtig gelijk.
(5) De Belgische doelman Meert (rechts) en links
achter Gillard (links) zouden wel in de grond wille
kruipen, terwijl ook Arnouds een gebaar van teleur
stelling maakt. Maar Lenstra steekt spontaan z'n beide
armen hoog in de lucht, evenals Clavan, want zojuist
heeft de Fries Nederlands achterstand in een voor
sprong omgezet: 32.
4
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 13 Maart Doodstil was het in het Olympisch stadion, waar
vier en zestig duizend toeschouwers schouder aan schouder kort voor het
einde van de wedstrijd NederlandBelgië op de beslissing wachtten, de be
slissing, die door een strafschop moest vallen. Ze stonden er nog, de cijfers
Op het grote scoringsbord, vlak boven de klok, die onverbiddellijk „nog één
minuut" aanwees: België 2 en daaronder Nederland 3. Mermans streek zich
zenuwachtig door de zwarte krullen, Kraak stond diep voorover gebogen op
de doellijn, als een kat klaar vobr de sprong. Dan een roffel van snel sprin
tende voeten, een schoten de Nederlandse doelman, die de gehele tweede
helft met succes redding had gebracht in de meest gevaarlijke situaties, lag
geslagen languit op de grond. Het schot was té hard en de weelde van een
32 voorsprong té groot. België kón juichen, het had zijn zoveelste draw
tegen Nederland behaald, een resultaat, dat het record van de oranjemannen:
„ongeslagen tegen België na de oorlog" niet kon breken.
balde en waarin het bekende „kwar
tiertje" uit het verleden te hulp werd
geroepen om een 2-0 achterstand om te
zetten in een 3-2 voorsprong.
Het was geen overbodige luxe, deze
Nederlandse uitgooier na de rust, want
in de eerste helft kwamen de oranje
mannen er vrijwel niet aan te pas. Toen
domineerde België, van het eerste schot
van Govard in de allereerste minuut,
tot het moment, waarop Coppens de bal
drie minuten voor rust keihard in de
handen van Kraak knalde. Het begoij
met een onzuiver schot van de Belgische
Het succes van Schijvenaar en zijn
teamgenoten begon bij Clavan en het
eindigde bij Lenstra. Ruim een half uur
in de tweede helft lag er tussen deze
twee punten, dertig minuten, waarin
het Nederlands Elftal werkelijke voet
rechtsbinnen bij de openingsaanval op
het doel van Kraak, maar twee minu
ten daarna kwam Lemberechts zich
melden met een hoekschop, zuiver ge
nomen met de linkervoet van de rech
tervleugel. De bal werd opgenomen
door de wind, geen speler kon zijn be
rekening juist maken, maar Mermans
had het goed gezien. Hij sloeg het leer
met het hoofd naar het Nederlandse
doel, waar alleen Möring nog redding
zou kunnen brengen. De Enschedeër
sprong hoog op om het gevaar koppend
te keren, maar hij raakte de bal half,
waarna negen duizend Belgische sup
porters, zó spoedig na het begin al, de
rood-geel-zwarte vlaggetjes met een
juichkreet omhoog konden steken: 0-1.
Het offensief der Rode Duivels duur
de onverminderd voort, hun doelpunten-
honger was na dit plotselinge voorge
recht nog bij lange na niet gestild. Weer
volgde een corner van Lemberechts,
maar toen greep Kraak in met een
goed getimede sprong en grijpende ar
men. Mermans groeide in deze eerste
periode, want Möring was zwakker. De
blonde reus kon zijn tempo niet volgen
en alleen Kraak zag kans uitlopend
redding te brengen toen de Belgische
middenvoor na elf minuten spelen was
doorgebroken. Zo gebeurde het tiental
len malen in deze rumoerige ogenblik
ken, dat 'een Belgische aanvaller geheel
alleen voor onze nationale doelman
kwam te staan, die zich steeds opnieuw
onvermoeid en onverschrokken voor de
voeten van de tegenstander wierp om
een zeker schijnend doelpunt te voor
komen. Wij noteerden een keihard
schot van Coppens, een doorbraak van
Govard en een schuiver van Mermans
nog voordat er zeventien minuten om
waren. Toen volgde de eerste goede te
genaanval van de Nederlanders, waar
bij Wilkes voor de afwerking zorgde.
Zonder succes echter, want doelman
Meert bracht redding met een snelle
duiksprong.
De zondvloed van Belgische at-
tacques was echter niet te stuiten.
Opnieuw kwamen zij lustig com
binerend op het doel van Kraak af
en nu kon ook hij niet voorkomen,
dat Govard, na een felle worsteling
met Möring, vallend inschoot (20).
De Nederlandse verdediging kon ook
hierna het hoofd maar nauwelijks bo
ven water houden. Twee minuten na
het doelpunt van Govard scoorde de
zelfde speler nogmaals, maar Kraak
had de bal al in de handen, toen de
Belg zijn voet er gevaarlijk tussen
priemde en het leer voor de derde maal
over de Nederlandse doellijn rolde.
Scheidsrechter Nilsson had echter al
gefloten voor té fors aanvallen, zodat
De voet van Devroet was niet goed en
daarom zat de aanvoerder van het Ne
derlands elftal op het bankje langs het
veld. Stoffelen nam zijn plaats in en
Schijvenaar speelde voor captain. Onder
leiding van Devroet had Nederland nog
niet van België verloren en Schijvenaar
handhaafde de traditie.
een vrije trap uitkomst kon brengen. Na
een half uur spelen was de voorhoede
van de oranje-hemden nóg niet voltal
lig in actie geweest. Het bleef bij een
mislukte kopbal van Lenstra uit een
voorzet van Clavan en een te zacht
schot van Wilkes vlak voor de rust. De
keren echter, dat onze nationale doel
man de handen uit de mouwen moest
steken waren niet te tellen. Hij ver-
dedigde zijn doel echter uitstekend, zo
dat alle pogingen van de Belgen om
nieuwe successen te behalen vruchte
loos bleyen. Schijvenaar was de enige,
die voor de rust in de schaduw van
zijn doelman kon staan en de rush, die
hij een halve minuut voor halftime op
zijn eentje naar de linksbuitenplaats on
dernam hield vele beloften in voor de
drie kwartieren van de tweede helft.
Niet één toeschouwer zal er waar
schijnlijk in de rust op de tribunes van
het stadion zijn geweest, die nog aan
een Nederlandse zege of een gelijk spel
durfde te denken. In de kleedkamer van
de elf Nederlandse voetballers heerste
echter een andere gedachte. Daar wer
den enkele woorden gewisseld, die als
olie op het smeulende vuurtje werkten.
Er kwam een nieuw elftal in het veld,
een team, dat zich nog lang niet gebro
ken voelde en dat geheimzinnige krach
ten in zich verborgen hield.
Negen minuten waren er nog nodig
om zijn geheimen bloot te leggen, maar
toen Was dan ook het hek van de dam.
Toen speelde het oranje-team als bij
toverslag in topvorm. Wilkes begon met
een dribble over het middenveld, twee
Belgen trok hij naar zich toe, waardoor
Clavan vrij kwam te staan. Een goed
geplaatste schuiver volgde en de jonge
Hagenaar knalde onmiddellijk op doel,
waar Meert de bal met een reflex-bewe
ging terug stompte. Opnieuw schoot
Clavan iner was geen redden meer
aan (1-2).
Dit doelpunt gaf de morele steun aan
een ploeg, die op het punt stond te wor
den overspeeld.
Nog geen volle minuut was er no
dig om doelman Meert voor de tweede
maal te belagen. Rijvers zette hoog voor
en Clavan kopte, hoog opspringend in
volle ren, keihard in. De handen van de
Belgische doelman kwamen echter juist
op tijd om een nieuw doelpunt van de
ADO-speler te voorkomen. Hierna kwa
men de Rode Duivels even terug, snel
en doortastend, maar weer stond Kraak
als enige op zijn post, toen de hele
achterhoede bleef staan, omdat zij een
buitenspelgeval vermoedde.
Clavan speelde een grote rol in het
stuk, want ook het tweede doelpunt
kwam voor een groot deel op zijn re
kening. Met een lange trough-pass
van het midden veld stuwde hij de
bal langs Brandes door de Belgi
sche verdediging. De Feijenoord-speler
schoof er achter aan met naast zich
Aemaudts en Gillard, die de Neder
lander, op het moment, dat hij zon
schieten mangelden. Brandes hield de
bal echter in zijn bezit en wist wan
kelend, nog op één heen staand, te
schieten, een schot, dat voor Holland
het tweede doelpunt betekende (2-2).
Nóg had oranje al zijn kruit niet ver
schoten. De voorhoede combineerde als
een machine, de achterhoede groeide
ver boven haar vorm van vóór de rust
uit. Möring had zijn tegenstander Mer-
njans weer in zijn macht en ook Steen
bergen was baas op eigen terrein. Stof
felen en vooral Van Schijndel konden
zich nu met het opbouwen van de aan
vallen bemoeien. Rijvers ging rechts-
buitenspelen, Wilkes plaatste zich aan
de spits van de aanval, terwijl Brandes
en Lenstra hem op de beide binnen
plaatsen assisteerden. Een derde doel
punt kon niet lang meer op zich laten
wachten.
En het kwam er ook, want toen de
gehele Belgische achterhoede met de
handen naar de haren greep, omdat te
gen dit samenspel geen wapen te
teren scheen, schoot Lenstra snel SP1**,
tend raak, nadat hij de bal had ontvaw
gen van Wilkes: 3-2.
Drie minuten waren er toen nog
spelen en de Belgen verzoenden zich ®jï
met een nieuwe nederlaag tegen
onberekenbare Nederlandse team. Toc
volgde er nog een aanval van de
Duivels en die betekende gelijk hn"
redding, want toen de bal gevaarW
dicht langs het Nederlandse doel zwe®L
de kon Steenbergen zich niet bedWjPj
gen en greep met de hand naar
leer, omdat hij meende hiermee
doelpunt te voorkomen. Het doelpwL
kwam echter toch. Daarvoor zorf^L
Mermans, toen de spanning ten top
gestegen, in de allerlaatste minuut v*.
deze sensationele en spannende we<'
strijd.
