NEDERLAND SIGARENLAND?
DE WERELD ROND
VOORTAAN GAAN WE MET DE NEUS KOPEN
Truman's eerste tegenslag in gevecht
met de „Vrijbuiter"
Het gaat om iets belangrijkers dan
een reglementskwestie
A TLANTISCH PACT VERÖÖRZA
PARLEMENT EEN WARE POLITIEKE VELDSLAG
De Gasperi, Sceiba, Togliatti en
Nenni meesters van het gevecht
|g
Een griezelig symbool
Zuiveringsactie bij
Peniwen
J
Voorbereiding van internationaal
perscongres te Rome
Advertenties, die naar ham,
chocolade en gas ruiken
Truman's programma der
„burgerrechten"
KLM gaat op Milaan
vliegen
Debat van negen en veertig uur aan één stuk
Wachtkamer van een groot spoorwegstation
4
VRIJDAG 25 MAART 1949
PAGINA 5
ENGELSE MINISTER VAN
VERKEER IN NEDERLAND
Voor ondertekening van
accoord voor verhuur
van onze vloot
Elf doden en negentien
arrestaties
Staking in Suriname
opgeheven
i Ma-
•11 13
rail-
lend
.rtie-
Ifond
loon
na-
Serie
furde
in
niet
|uter,
B op
oor-
iven
oor-
'iens
Side,
l*7age
wei
sla-
Él af
i ster-
tbert
staf
ordt
nde
gen.
neur
ver-
fh en
jeedt,
"ana-
be-
bij
ond
ege-
uit-
■oor-
verd
sver
Op
dese
tant-
voor
De H. Vader heeft vorige week een aan
tal Mexicaanse pelgrims in audiëntie
ontvangen.
Met het m.s. „Mecklenburg" is Woens
dagavond de Britse minister van Verkeer,
mr. Alfred Barnes, in Nederland aan
gekomen. Hij werd in Hoek van Holland
verwelkomd door zijn Nederlandse ambt
genoot, mr. D. G. W. Spitzen, door de
Britse ambassadeur, sir Philip Nichols,
alsmede door de waarnemend directeur-
generaal van Waterstaat, mr. P. J. Vos.
Op uitnodiging van de Nederlandse
regering zal de Britse minister een vier
tal dagen in ons land doorbrengen ter
gelegenheid van de ondertekening van
een overeenkomst tussen beide regerin
gen over de financiële afwikkeling van
vorderingen, voortvloeiende uit het ge
durende de oorlogstijd verhuren van
een groot gedeelte der Nederlandse
koopvaardijvloot aan de Britse regering.
Door de toenmalige minister van Ver
keer werden reeds op 25 Maart 1947 en
op 23 Maart 1948 te Londen overeen
komsten afgesloten. Thans zal een derde
overeenkomst worden aangegaan, waar
door op enkele ondergeschikte uitzon
deringen na, de gehele financiële rege
ling zal zijn afgewikkeld.
De vergoeding zal omstreeks 850.000
bedragen, terwijl bij de vroegere over
eenkomsten omstreeks 12 millioen is
betaald
Deze overeenkomst is vandaag gete
kend in de Trèves-zaal van het mi
nisterie van Verkeer en Waterstaat. Bij
deze gelegenheid zouden zowel de mi
nister van Verkeer cn V atesrstaat, mr.
D. G. W. Spitzen, als zijn Britse ambt
genoot het woord voeren.
Het begint er naar uit
te zien, dat de tabak
het laatste distri
butie-artikel zal worden.
Ja, ook de sigaar, want al
is de sigaar officieel zon
der bon te krijgen, in
werljelijkheid is dat niet
het geval. Men koppelt
sigaren aan sigaretten en
pijptabak. Het begint wel
iswaar te luwen, maar tot
dusver was de situatie
zo, dat de sigaren roker
sigaretten of pijptabak
moest kopen om aan siga
ren te kunnen komen.
En wat voor siga
ren! De gepoeierde sten
gels stinken de winkels
uit en het is nog lang niet
zeker, dat het poeder is
die de sigaar dekt. Het
kan evengoed verf zijn.
Afgaande op de reuk en
de smaak, vermoedt men
verf. Een goed roker be
gint met het mondstuk
van zijn sigaar af te vegen
met zijn zakdoek. Dit be
tekent doorgaans het ein
de van die zakdoek, maar
dat heeft een roker er
voor óver. Voor alle ze
kerheid draait hij dan het
mondstuk in een papieren
pijpje om het beledigend
contact met eventuele
restanten van verf en zelfs
met de huid van het zon
derlinge gewas te ontgaan.
Laat men dan zijn criti-
sche zin thuis, dan wil
men wel eens een vleugje
aroma in de neus of een
trekje tabaksrook op de
tong ontwaren, doch door
gaans duurt dit niet lan
ger dan een minuut. Dan
dringen zich kleine genie
pige stankjes op, die her
inneringen wekken aan
oorlogskruid en weemoe
dig verlangen naar de
tabak van weleer, toen
Nederland nog rookwaren
afleverde voor eigen volk.
Wie de weg kent, kan hier
en daar nog wel eens een
gelukkig resultaat opvan
gen van de goede zorgen
des werkmans, die kans
heeft gezien een redelijk
partijtje behoorlijk te men
gen en als goed vakman
geweigerd heeft de poe
derspuit te gebruiken. Maar
dit is een uitzondering en
een tref, welke dan ook al
leen te beurt valt aan ken
ners. die hun neus in de
goede richting hebben ge
stoken.
Maakt Nederland dan'geen
goede sigaren meer? Och ja,
ze zijn er bij millioenen,
maar ze gaan naar het bui
tenland en te oordelen naar
de exemplaren die we heb
ben geproefd, houden ze re
kening met de buitenlandse
reis. Ze kunnen namelijk de
vergelijking met het product
van vroeger niet doorstaan.
Ze zijn bovendien óók ge
verfd. maar dat is een zaak
die de buitenlandse kopers
Corona (of een dubbele),
zo'n Henry Clay of een
Romeo. En soms treffen
we een meesterlijk meng
sel van Cuba en Bahia,
hetgeen ons dan inspireert
tot het mooie lied: Ai. ai,
ai. Maria, sigaren uit
Bahia. En dan denken
we met droefheid in het
hart aan de tijd, dat Ne
derland tabak verwerkte,
die na noeste arbeid en
bij goed vakmanschap dat
brave, degelijke, door
werkte product afleverde,
zonder hetwelk de Brazi
liaan en de Havana niet
eens tot hun recht kon
den komen. Want deze
hoogtepunten in de ta-
aangaat. De buitenlandse?
Ook gij, Nederlander, kunt
die sigaren kopen, als ge er
het geld voor over hebt en
dit geld in buitenlandse va
luta beschikbaar hebt. Voor
de rest moogt ge er naar kij
ken. Ze liggen bij honder
den te pronken in uitstal
kasten van hotel en schouw
burg. Ze liggen daar reclame
te maken tegen de tijd, dat
ze weer verkrijgbaar zullen
zijn en het mag u verba
zen, dat ze daar zo veilig
liggen. Want zou het wonder
wezen, wanneer een of ande
re hartstochtelijke roker,
die nu eindelijk wel eens een
goede sigaar wil roken, de
ruiten insloeg en een kistje
te voorschijn trok? Zou hij
dit doen, hij zou toch^ nog
zijn zakdoek nodig hebben
om de verfstof weg te ve
gen. ''"'ant aan poeder geen
gebrek. Al die sigaren heb
ben één kleur, van welke ta
bakken zij ook stammen.
Men rookt geen tabak meer,
men rookt een kleurstof,
zelfs dóar.
Zo nu en dan valt ons
een Braziliaan in handen.
Zo'n echte uit Bahia, zo'n
Suerdieck, zo'n Danne-
mann, zo'n Costa Penna.
En we lopen wel eens
tegen een Cubaan op. Zo'n
bakscultuur van alle dag
vonden hun betekenis in
het regelmatig gebruik
van de goede Nederlandse
sigaar, die de onmisbare
achtergrond vormde, waar
tegen hun glorie zichtbaar
werd.
Ach, het is allemaal
maar heimwee naar een
ver verleden. Zal het nog
ooit goed komen? Zal de
traditie niet verloren zijn,
als we weer over Tabak
kunnen gaan praten? Alle
berichten, die de kranten
rondstrooien over ophef
fing van de tabaksdistri
butie, over uitstel van op-
heffig, over vermindering,
over verhoging van de
rantsoenen, over de ver
betering der kwaliteit.
het is, geloof ik. alleen
maar begonnen om die
glazen uitstalkasten voor
bestorming te vrijwaren.
In alle geval: dat de sigaar
het laatste distributie-ar
tikel gaat worden in
Nederland, is op zichzelf
al een griezelig symbool™
Dbg.
Naar het Indise departement van Bui
tenlandse Zaken heeft meegedeeld, is me
vrouw Wijajalaks'jmi Pandit, zuster van
Pandit Nehroe, tot ambassadrice te Washing
ton benoemd. Zij stond tot dusver aan het
hoofd van de Indise ambassade te Mos
kou.
John Lewis, president van de United
Mijnwerkers-vakvereniging, heeft de
463.000 bij dit verbond aangesloten mijn
werkers, order gegeven om Maandag a.s.
dus na twee weken, weer aan het werk te
gaan.
De Amerikaanse Senaat heeft gisteren met
algemene stemmen de benoeming van
Louis Johnson tot minister van Defensie
bekrachtigd. Johnson zal James Forrestal
op 1 April opvolgen.
Minister-president Themistocles Sofoulis
heeft zigji uitgesproken voor het gebruik
van Amerikaanse en andere geallieerde
troepen bij de bescherming van de Griekse
Noordelijke grenzen tegen communistische
infiltraties.
Dr. Konrad Adenauer, voorzitter van het
Westduitse Parlement en leider van de
Christen-Democraten, heeft de Westelijke
bezettingsmogendheden in een toespraak
tot een groep Zwitserse Parlementsleden
te Bern cr van beschuldigd-haar ontfoari-
telingspolitièk te gebruikertvoor het ver
nietigen van de Duitse concurrentie in an
dere dan oorlogsinduc 'ieën. „Vijf Juni. de
dag waarop de zones werden ingesteld, is
de zwartste dag in de Europese geschie
denis", zo zei hij.
Het Internationale Bureau voor Katho
lieke Journalisten, dat 28 Maart a.s. te
Luzern zal samenkomen, zal worden
verzocht een internationaal perscongres
voor te bereiden, dat in 1950 te Rome
zal worden gehouden. Wanneer dit con
gres zal worden gehouden, waaraan
journalisten van de gehele wereld zui
len deelnemen, zal een plan worden
voorgelegd, waarin wordt verzocht een
internationale organisatie van katho
lieke journalisten op te richten. Deze
organisatie zou dan boven de landelijke
organisaties moeten staan en dienen om
de samenwerking in de katholieke pers
wereld op het gebied van essentiële
vraagstukken van deze tijd te bevorde
ren, en in bijzondere gevallen haar stre
ven te coördineren.
De ministers van Buitenlandse Zaken
der drie Westelijke bezettingsmogend
heden zullen 6 April te Washington een
conferentie openen over Duitse aange
legenheden, aldus wordt volgens AP. in
Franse officiële kringen verkiaerd. Op
deze conferentie zullen de ministers
trachten een oplossing te vinden voor
de voornaamste punten van het gepro
jecteerde bezettingsstatuut voor Duits
land.
Als zekere Amerikaanse
reclamepsychologen hun zin
krijgen, zal binnenkort een
krant voor u geen onverdeeld
genoegen meer zijn.
Want dan gaat een adver
tentie voor ham naar ham
ruiken, een annonce voor
bonbons naar chocolade, een
reclame van de gasfabriek
naar gas en de minzame aen.
beveling van een gerenom
meerd eethuis zal de hele
geurengamma van de keuken
bevatten. En dat alles in een
en hetzelfde nummer van
uw lijfblad.
De heren hebben n.l. ont
dekt, dat, zoals de liefde
althans bij de man door
de maag gaat, de kooplust bij
de vrouw en bij de man
door de neus gaat.
De dames kopen b.v. kou
sen met haar neus. Als men
haar twee dozen kousen van
hetzelfde fabrikaat, van de
zelfde kwaliteit, priis en
kleur voorlegt, zullen zij die
kiezen, die een beetje lekker
ruiken.
Dat is geen grapje, maar zo
waar, dat een bepaalde kou
senfabrikant van plan is een
stapje verder te gaan en ge
bruik te maken van de mo
gelijkheid om drukinkt te
parfumeren.
Hij wil al zijn advertenties
met speciaal geparfumeerde
inkt laten drukken en dezelf.
de inkt gebruiken voor zijn
briefhoofden, zijn drukwerk,
zijn verpakkingen enz. m de
hoop, dat de dames door naar
neusjes onweerstaanbaar
naar zijn fabrikaat zullen
worden getrokken.
Sommige brandverzeke
ringsmaatschappijen hebben
dit denkbeeld reeds in prak
tijk gebracht, ze sturen u
een folder, waarop een bran
dend huis is afgebeeld en u
ruikt de lucht van brandend
hout.
Het beroerde van de geu
rende inkten is, dat u geen
hond of kat meer zult kun
nen houden, want zodra in
een krant of tijdschrift een
advertentie van vleeswaren
voorkomt, zal het lieve dier,
aangetrokken door de ver
lokkende geur, zodra het de
kans krijgt naar de voor
deur vliegen en het blad od-
vreten voor u het in handen
krijgt.
Het parfumeren met een
bepaald doel is overigens
niets nieuws. Denk aan de
zeep. Voorts waren er al al
lerlei artikelen, die wegens
hun onaangename geur een
behandeling ondergingen,
films kan een bijpassend
geurtje geleverd worden, b.v.
de geur van vers hooi voor
een film, die in het boeren
leven speelt. Variaties zijn
mogelijk van frisse berglucht
tot de stank van pas geteerde
wegen en van ozon tot de
zwoele geuren van een fcou-
waardoor die onaangename
geur werd geneutraliseerd of
door een aangenamer geurtje
vervangen.
De toepassing der parfums
wordt alleen maar aanmer
kelijk uitgebreid.
Om de verkoop van cake te
stimuleren, .laat men b.v. de
winkel naar vanille of ci
troen ruiken. Sommige v a-
renhuizen in Amerika persen
in de Kerstweek een den-
nenbomengeurje dooc hun
luchtverversingssysteem.
Ook bij het afdraaien van
doir. Felicitatiekaarten met
„bloemetjes" er op kunnen
tegelijkertijd naar die „bloe
metjes" ruiken en u zult de
inkt voor uw vulpen kunnen
laten parfumeren met het bij
uw persoonlijkheid passende
reukwerk.
Zelfs „geurconcerten" zul
len mogelijk zijn, waar de
neus te gast kan gaan aan
meeslepende symphonieén
van geuren, lichte en zware,
zuivere en zwoele, die u
naar ongekende hoogten en
diepten van emotie zullen
voeren.
Naar aanleiding van het door ds. Hil-
dering gesignaleerde militair optreden
in Peniwen wordt officieel gemeld,
dat. hiervan bij geen enkele officiële
militaire of civiele instantie in Batavia
bij ontvangst van het in Nederland ge
publiceerde bericht iets bekend was.
Uiteraard zijn onmiddellijk telefonisch
inlichtingen gevraagd bij de betrokken
militaire autoriteiten van Oost-Java
waarbij bleek, dat het rapport van de
predikant van Peniwen eerst 18 Maart
door de troepencommandant van Ma-
lang werd ontvangen. Deze stelde aan
stonds een onderzoek in, dat nog niet
beëindigd is.
Ten aanzien van de feiten kan voors
hands alleen het volgende aan de hand
van een patrouillerapport worden mee
gedeeld: „Bij het ziekenhuis van Peni
wen werd vuurcontact verkregen met
een bewakingsgroep, die deel bleek uit
te maken van een bende, welke naar
schatting van de bevolking 560 man
sterk was. Bij het eerste contact werden
vijf leden van de groep gedood. Bij een
daaropvolgende zuivering van het zie
kenhuisgebouw vluchtte de bende in
alle richtingen, waarbij nog zes man
vielen. Acht verplegers en elf verpleeg
sters werden in arrest gesteld. Nadere
bijzonderheden zullen gemeld worden,
zodra het onderzoek is afgesloten.
Nog steeds vervullen onze jongens in
Indonesië een zware plicht. Zij blijven
waakzaam teneinde de bevolking te be
schermen tegen de aanvallen van de
rondzwervende guerillabenden. Soldaat
P. A. Luyten uit Breda bü het. overste
ken van een kali in de omgeving van
Bamiaju.
(Bijzondere correspondentie)
WASHINGTON, 16 Maart.
Wat ik onlangs schreef over het eigengereide en draadharige karakter van
de Amerikaanse Senaat te Washington, wordt levensgroot en in technicolor
geïllustreerd door het gevecht, dat sedert 28 Februari gevoerd wordt over
Regel XXII van het reglement op de senaatsvergaderingen. In dit gevecht
heeft president Truman het afgelegd zijn eerste tegenslag, en een zware
tegen een minderheid, die juist op het stuk van senatoriale eigenmachtigheid
de steun van een meerderheid kreeg.
Ret gaat in de verte om iets veel belangrijkers dan een reglementskwestie,
h.l. om Truman's program betreffende de „burgerrechten", dat voornamelijk
Verbetering beoogt van de rechtspositie en de maatschappelijke gelijkheid
der negers. Alvorens echter zijn voorstellen bij de Senaat aanhangig te maken,
had de president een wijziging van het reglement nodig. Want zonder die
Wijziging is er weinig of ge.en kans, dat de Senaat over de oppositie van de
minderheidsgroep der Zuidelijke democraten, de senators uit de neger-staten,
heenkomt. Wat in de weg staat, is de „filibuster".
„Filibuster" is de ver-Spaansing van
het woord „vrijbuiter" en betekent
eigenlijk hetzelfde als boekanier. Maar
in de parlementaire taal is een filibuster
een spreker, die eindeloos aan het
Woord blijft om de voortgang van de
behandeling te verhinderen, en vandaar
Wordt ook de gehele opzet van een
minderheid, om de stemming over een
voorstel onmogelijk te maken door géén
einde aan het debat te laten komen, een
„filibuster" genoemd.
De Zuidelijke democraten zijn filibus
ters bij uitstek en bijna van natuur.
Tot 1917 was er geen enkele beper
king op de vrijheid van de Senaat, of
ook van één senator, om te spreken zo
lang hij wilde en kon. In 1917 werd de
tegenwoordige regel XXII ingevoerd,
die het mogelijk maakt, de beraadsla
gingen te sluiten tegen de wil van een
of meer senatoren. Regel XXII bepaalt
n.l., dat de Senaat met een meerderheid
van twee-derden besluiten kan, de be
raadslagingen over een aanhangige
maatregel te sluiten, en dat daarna
iedere senator nog slechts op één uur
spreektijd aanspraak kan maken.
Maar het vorig jaar bleek ineens, dat
de stop van regel XXII geen stop is.
Een wetsvoorstel wordt in de Senaat
aanhangig gemaakt door middel van een
motie, die voorstelt het in behandeling
te nemen.
Toen nu het vorig jaar de motie werd
ingediend om een wetsvoorstel in be
handeling te nemen tegen de stern-be
lasting (één van de middelen waarmee
de negers in sommige zuidelijke staten
Van de stembus weggehouden worden),
begonnen de zuidelijke democraten een
filibuster tegen deze motie. En toen
daarop een aantal senatoren de voorge
schreven petitie indiende om het debat
Volgens regel XXII tc sluiten, betoogden
de zuiderlingen dat zulks niet tc pas
kwam, daar regel XXII alleen spreekt
over „aanhangige maatregelen"; een
motie, zeiden zij, is geen aanhangige
maatregel, maar slechts een voorstel om
een maatregel aanhangig te maken, cn
valt dus niet onder regel XXII. Voor
zitter van de Senaat was toen Vanden-
berg, cn deze republikeinse voorman, of-
een motie nu eenmaal geen aanhangige
maatregel zijnde het debat over een
een motie niet kon worden gesloten.
Zulk een beslissing-van-orde van de
Voorzitter kan door de Senaat bij ge
wone meerderheid weer omvergeworpen
Worden, maar dat gebeurde in dit geval
biet. De filibuster ging door en won.
Staande Vandenberg's beslissing was
de enige manier, om een filibuster (over
'n motiea- te beëindigen, de physieke
uitputting van de filibusterende minder
heid: dag en nacht doorvergaderen tot
hun de knieën doorzakken en de keel
knarst. Bij een minderheid van enige
omvang en goede gezondheid is dat, zoal
geen onbegonnen werk, dan toch een
Wekenlang karwei, waarbij dan nog
komt, dat de wetgevende arbeid onder-
Wijl stil ligt, hetgeen de regering tot
toegeven kan dwingen.
Van Truman's wet kwam dan ook in
'48 niets terecht. Voor zijn nieuwe pro
gram, waarin de burgerrechten zulk een
voorname plaats innemen, achtte de pre
sident het daarom nodig, eerst de fili
buster aan banden te lengen.
Daarmee zijn we aan de 28e Februari,
cn het begin van een nogal Ingewikkeld
verhaal, dat ik vereenvoudigd zal weer
geven.
Eerst werd een amendement ontworpen
op regel XXII: voortaan zou het debat over
aanhangige maatregelen, moties of andere
zaken met een twee-derden meerderheid ge
sloten kunnen worden. Democraten en
Republikeinen werkten samen aan de op
stelling. Dit amendement werd vervat in
een resolutie, nummer 15 op de lijst, en op
28 Februari diende Senator Lucas, leider
Van de democratische senaatsmeerderheid,
een motie in om resolutie nr. 15 in be
handeling te nemen. De zuidelijke democra
ten begonnen onmiddellijk deze motie in
een „filibuster" te smoren.
Daarop verzamelden de regerings-vrien-
den handtekeningen voor de gebruikelijke
Petitie aan de voorzitter om sluiting van
het debat volgens regel XXII. De bedoe
ling was, dat de nieuwe voorzitter, de de
mocratische vice-president der VS. Bark-
ley, thans een andere uitspraak zou doen
dan Vandenberg in 1948 en als voorzitter
beslissen zou, dat debat over de motie wel
onder „aanhangige maatregel" valt.
Er waren ondertekenaars voor de peti
tie genoeg. In plaats van de vereiste 16
had zij 33 handtekeningen waarvan
17 democraten en 16 republikei
nen, de laatsten met Taft aan
het hoofd. Senator Lucas bracht de pe
titie bij de voorzitter en Barkley deed
geredelijk uitspraak, dat sluiting volgens
regel XXII mogelijk was, en stelde die
aan de orde. Daarmee zou dus een stem
ming over de sluiting zélf, waarvoor een
twee-derden meerderheid nodig is, aan de
beurt geweest zijn, als de zuidelijke de
mocraten niet onmiddellijk de uitspraak
van-orde van Barkley hadden bestreden.
Zoals boven reeds werd gezegd, kan zulk
een uitspraak door de Senaat met een
eenvoudige meerderheid worden omver
geworpen, en de zuiderlingen haden van
te voren al hard gewerkt om die meer
derheid bijeen te brengen.
Het debat was nu zeer spits en gespan
ben. Barkley trachtte enerzijds Vandenberg
!e sussen door aan te tonen, dat zijr. uit
spraak niet tegen die van Vandenberg
iiiging; de omstandigheden, zo verklaarde
hij, waren geheel anders, want de motie
van 1948 stelde voor, een nieuw wetsvoor
stel in behandeling te nemen in plaats
a n een reeds aanhangige maatregel. An
derzijds betoogde hij, dat regel XXII to
taal zinloos zou zijn, als onder „maatre
gel" niet ook „motie" begrepen is. Hij
hon niet geloven, zei hij, dat de Senaat in
l!)l7 niet geweten had wat zij wilde en wat
*ij deed.
Maar Vandenberg trad in het debat en
Verdedigde zijn stelling van 1948. Ofschoon
Self een voorstander van wijziging van re-
®el XXII en uitbreiding van het sluitings-
Secht, bleef hij erbij, dat regel. XXII, zoals
Sij nu luidt, niet op moties slaat en dat
dus Barkley's uitspraak onjuist was.
v Deze houding van Vandenberg was
^slissend voor die ve i een aantal re
publikeinen; vooral uit het Midden Wes-
*eh. Zijn gezag gaf aan de oppositie te
gen Barkley's uitspraak een waardig
heid, die de filibuster zelf miste.
Daarbij kwam nu, dat president Tru
man een eigen knuppeltje In het hoen
derhok gegooid had. Op de zelfverzeker
de en ietwat uitdagende manier, die hij
na zijn herverkiezing soms aan de dag
legt, had hij aan de pers verklaard, dat
naar zijn mening iedere beraadslaging
bij eenvoudige meerderheid van stam
men gesloten moest kunnen worden.
Deze uitspraak zaaide ontsteltenis on
der de senatoren.
Zóver wilde n.l. niemand gaan, ook
Lucas niet. Als de president zijn zin
kreeg, zou een eenvoudige meerderheid
van uitgebrachte stemmen en dat be
hoeven er slechts 25 te zijn, als de ver
gadering juist haar minimale bezetting
van de helft plus één, dus 49, heeft
een minderheid de mond kunnen snoe
ren.
De voorstanders zelf van Barkley's
uitspraak schrokken en de zuiderlingen
deden er hun voordeel mee.
Hoe het zij, de uitspraak van voor
zitter Barkley werd op 11 Maart door
de Senaat met een meerderheid van
49 tegen 41 omvèrgestemd. En de
„vrijbuiter" kreeg de ruimte. Gisteren
werden er kussens voor de Senatoren
gebracht om gedurende de nachtzitting
het hoofd op te rusten te leggen, in
slaap gewiegd door het kabbelend ge
keuvel der zuiderlijke boekaniers. En
een van hen, Senator Ellender, werd
door een klinkende kus van zijn gade
Tweehonderdduizend eendagskuikens te
gen 170.000 sigarettenaanstekers. De Ne
derlandse en Oostenrijkse regeringen
besloten tot een dergelijke ruil. De
K.L.M. zorgt voor het vervoer.
beloond, toen hij het spreekgestoelte
verliet na 12 uur en 20 minuten.
Intussen is cr van verschillende zijden
reeds naar een compromis gezocht, dat
de instemming van de zuidelijke demo
craten zou hebben. Senator Lucas zelf,
leider van de regerings-democraten,
schijnt een regeling geopperd te hebben,
waarbij 1. een meerderheid van twee
derden der aanwezige stemmen
(minimaal 33) tot sluiting kan overgaan;
2. deze mogelijkheid niet van toepas
sing is op een debat over een (verdere)
wijziging van het reglement, zodat de
vrijbuiters daar vrij spel hebbon; 3. tot
v/ijziging van het reglement, slechts door
tv.ee-derden van de hele senaat (64
van de 96) kan worden besloten.
Dit compromis is echter door de zege
vierende zuiderlingen afgewezen, en
dezen schijnen nu de voorkeur te geven
aan een voorstel van de republikein
Knowland, dat inhoudt: 1. dc debatten
over ieder voorstel, motie incluis, kun
nen gesloten worden bij besluit van
twoe-derden van de hele Senaat;
2. deze regel is niet van toepassing op
(toekomstige) voorstellen tot wijziging
van de regels, als wanneer filibusteren
onbeperkt toegelaten zal zijn.
Wat de uitkomst zal zijn, is niet te
voorzeggen. Lichamelijke uitputting
van de vrijbuiters is niet in het ver
schiet. Dringende wetsvoorstellen
wachten; voor 31 Maart moet bijv. het
E.R.P. aan dc beurt geweest zijn. Wor
den deze onderwerpen ingeschoven,
dus in pauzes onder de filibuster be
handeld, dan vervalt daarmee de kans
op physieke uitputting. De regerings
democraten hebben het initiatief ver
loren en kunnen het slechts herwin
nen door een streep door hnn eigen
rekening te maken, n.l. de reglements
wijziging van de agenda af te voeren.
Daarmee gaan feitelijk ook de burger
rechten van de agenda af.
De situatie is voor hen bitter, temeer,
omdat een verbond van de zuidelijke
democraten met de conservatieve repu
blikeinen tegen de regering zijn eerste
proeve geleverd heeft als veelbelovend
stiuikelblok voor de toekomst.
Maar ook voor de republikeinen heeft
het resultaat geen glans. Zij zijn even
zeer, zo niet méér, op een program voor
burgerrechtelijke gelijkheid vastgelegd
als de Truman-democraten. De republi
keinse stemmen tegen de beslissing van
Barkley, hoe zeer ook formeel gegrond
op „de integriteit van de werkwijze van
het Congress" hebben feitelijk geholpen
om iedere desbetreffende wetgeving naar
Sint Juttemis te verwijzen.
Wat de president zal doen, moet nu
spoedig blijken. Voor hem staat niet,
zoals voor de parlementaire regeringen
in Europa, de weg van ontbinding en
nieuwe verkiezingen open. Hij moet
regeren met dit Congress, vrijbuiters
inbegrepen.
Naar wij vernemen, zal de K.L.M. met
ingang van 3 April een nieuwe lucht
lijn openen op Milaan. De dienst gaat
via Frankfurt of Stuttgart en wordt
tweemaal in de week. Dinsdag en Zater
dag. gevlogen. Er wordt gevlogen met
toestellen van het type „Convair", die
veertig passagiers kunnen vervoeren en
voorzien zijn van een drukcabine, waar
door zonder bezwaar hoog boven de
Alpen gevlogen kan worden.
Waarschijnlijk zal de Italiaanse maat
schappij Alitalina binnen korte tijd een
vliegdienst van Milaan naar Amsterdam
openen.
De staking bij de Billiton in Suriname
is formeel geëindigd. De arbeidersleiders
namen genoegen met een week loon
extra, een week loon als bonus over
1948, alsook over 1949, en voorts een
week loon als compensatie voor over
werk.
(Van onze bijzondere correspondent)
ROME, 18 Maart 1949.
De Italiaanse Tweede Kamer heeft op 18 Maart, na een ononderbroken
debat van 49 uren, met een meerderheid van 172 stemmen, een motie
van vertrouwen in het kabinet-De Gasperi aangenomen, waardoor aan
de Italiaanse regering volmacht wordt gegeven met de Verenigde Staten van
Amerika onderhandelingen over een eventueel toetreden tot het Atlantisch
Pact te openen. De tegenstemmers van deze motie waren de leden van de
Italiaanse communistische partij en de linkse socialisten onder aanvoering
van hun respectievelijke leiders Togliatti en Nenni.
Men kan hier zeer goed het woord aanvoering gebruiken, want het debat
heeft zich geleidelijk tot een ware politieke veldslag ontwikkeld, gedurende
welke de generaals De Gasperi, Sceiba, Togliatti en Nenni blijk hebben ge
geven de tactiek van het gevecht meester te zijn en te weten toe te slaan,
eenieder naar gelang de omstandigheden van de strijd dit eisten.
De Gasperi had op de plaats zelf van
de politieke veldslag zijn troepen, be
staande uit de leden van de christen
democratische partij, die van de repu
blikeinse en van de liberale partij met
de rechtse vleugel van de Saragatianen,
in een aaneengesloten fi-ont om zich
heen geschaard, zodat van wijken of
overlopen naar de oppositie gedurende
het debat geen sprake was Sceiba, in
zijn hoedanigheid van minister van Bin
nenlandse Zaken verantwoordelijk voor
de rust en de orde in het land, dekte,
buiten de vergaderzaal, deze onneem
bare positie van De Gasperi met enige
henderden jeeps, bemand met carabi
nieri in oorlogsuitrusting, die in Rome
„Montecitorio" en het paleis „Chigi".
zetel van het ministerie van Buitenland
se Zaken, en de daarop uitkomende stra
ten volkomen en voortdurend in hun
macht hadden, terwijl gelijkluidende be
velen golden voor de politietroepen in
de overige steden van het land. De
Gasperi, bewust van de onneembaarheid
van zijn positie, heeft dit debat over het
Atlantisch Pact vrijwillig uitgelokt, niet
tegenstaande de grondwet aan het kabi
net de macht toekent onderhandelingen
over verdragen met vreemde mogend
heden te openen en deze af te sluiten,
zonder enige verplichting daarin de
volksvertegenwoordiging te kennen.
Woensdagmorgen om twee uur, na tien
uren lang onafgebroken de sprekers
van de oppositie te hebben aangehoord,
sloot De Gasperi het debat met de vraag
om vertrouwen. Hierop volgde de indie
ning van een tegenmotie van de oppo
sitie en grepen Togliatti en Nenni de
gelegenheid aan om het debat, niet met
uren. maar met dagen te verlengen,
daar, volgens het reglement van de Ka
mer, de leden individueel het recht heb
ben gedurende tien minuten de motie toe
te lichten. Van dit recht hebben dan ook
alle communisten en linkse socialisten
gebruik gemaakt in de vermetele hoop,
dat op een zeker ogenblik, vooral in het
donker, nachtelijk uur, de troepen van
De Gasperi, door de slaap overmand,
hun nositie op de banken van de afge
vaardigden zouden prijsgeven, waarop
Togliatti en Nenni dan onmiddellijk het
in stemming brengen van hun motie ge
vraagd zouden hebben Als tegenzet ech
ter hebben toen meer dan 200 leden van
de christen-democratische partij hun
namen op de lijst van de sprekers doen
plaatsen. zodat de „compagni" rustig
dag en nacht, als ware gramophoonpla-
ten, hebben kunnen doorbabbelen en
een klein gedeelte van De Gasperi's
mannen, elkaar om beurten aflossend,
verplicht was m de vergaderzaal te blij
ven, om de roden de kans te ontnemen
hun gedebatteer te onderbreken en tot
stemming over te gaan.
In de vroege morgenuren van deze
dagen geleken de gangen van het paleis
„Montecitorio", waar de Tweede Kamer
vergadert, op een grote wachtkamer van
ëen internationaal spoorwegstation. Op
de met rood fluweel overtrokken cana
pe's en sofa's lagen de „onorevoli"
afgevaardigden, bleek en afgemat, enige
met vertrokken gezichten, andere met
open mond, in een onrustige slaap ge
dompeld en niet zelden deelde een
christen-democraat op democratisch-
progressieve wijze i|jn geïmproviseerde
legerstede met een communistische col
lega. Nu en dan werden deze vreedzame
pactsmeders opgeschrikt door een ruzie
achtig lawaai, komend uit de richting
van de vergaderzaal. Dit was voor hen
het teken, dat de inluidende ruwe woor
den reeds gevallen waren en de debat-
terenden elkander wakker hielden door
middel van kortstondige, maar meestal
hardnekkige schermutselingen. Gedu
rende de 49 uren van het debat zijn de
afgevaardigden vijfmaal slaags geraakt
en deze Kamerzitting, de langste in de
geschiedenis van het Italiaanse parle
ment, is dan ook plechtig met een hand
gemeen gesloten.
Even voor de stemming van de motie,
Vrijdagmiddag om 5 uur gehouden, waar
aan 531 afgevaardigden hebben deelge
nomen, 19 zich van stemming hebben
onthouden, 170 tegen en 342 voor de
motie van vertrouwen gestemd hebben,
heeft Togliatti zijn excuus aangeboden
voor de schijnbaar te drastische houding
van enkele leden van zijn partij. Met
deze woorden van excuus heeft hij wel
licht mede de bedoeling gehad zijn ver
ontschuldiging aan het Nederlandse volk
aan te bieden voor de beledigende woor
den die hij Dinsdagavond in zijn rede
voering had gebezigd over onze Ko
ningin.
Het Italiaanse volk moet De Gasperi
dankbaar zijn, dit debat over het Atlan
tisch Pact te hebben aangedurfd, want
eenieder weet nu, dat de Italiaanse com
munisten blindelings onder de bevelen
van Moskou staan, terwijl de democra
tische partijen, juist door het vertoon
van deze verraderlijke figuur van de
rode partij, sterker dan ooit uit dit debat
te voorschijn zijn gekomen.
