Nieuwe Haarlemsche Courant | 1949 | 23 april 1949 | pagina 3

DUIVELSBERG en ELTERBERG

Erie de Noorman en de valse koning

3

WEER CONFERENTIE MET
SOVJETS OVER DUITSLAND?

AKKERTJE

Mensen op reis

Volharding

aanwinsten voor toerisme

V*

IN SPANJE LEEFT HET KATHOLICISME

Aan wederopbouw wordt hard gewerkt

Internationalisatie" van Berlijn

DE WITTE
TULP

Zorgen over pensioenen en terzeheringen

Polen saboteert pakket
zending naar Berlijn

ZATERDAG 23 APRIL 1949

PAGINA 3

Er is heel veel
te doen

Den Helder blijft
marinebasis

-

Cacaobranderij in
vuur en vlam

Boerderij te Hoofddorp
vernietigd

Noordelijk van de

AU. Oceaan
Westelijk van Togoland
Oostelijk van de Ivoorkust
Zuidelijk van de Fr. Soedan
ligt de Goudkust. Daar werken de
paters van Cadier en Keer en den
ken met blijdschap aan de jonge
mannen, die eenmaal zullen af
maken, wat zij begonnen zijn.

Sociale actie

van de kerk

Hulp nodig

99

neem een

door HELEN GIRVAN

grote Paasfeest ligt weer ach
ter ons en zo koud of onverschil-
f'eest 's wel niemand onder ons ge-
ten u niet minstens iets van

fcjr,_ ?r"e^ende vreugde en feeststem-
Ook m Sev°eld, die hem zij het
te zo even losrukte uit een al
staa(, Lt°P het stoffelijke gerichte be-
lieken e,r)te4i'c eerlijk-willende Katho-
van e(

Ptoefd

van o ec"ter hebben de blanke weelde
ftoefd geestelijke wedergeboorte ge-
oj,, yan hun mede-verrijzenis met
vtrlan Ser' en 'n dun hart is het
bojiHo u11. gegroeid deze nieuwe ver-
zpif met God vast te houden
tant Ul* groeien tot een bloeiende
W/an de wijnstok: Christus, die de
grote r Vader, de wijngaardenier, met
Weke verzorgt om rijke vrucht te
allen Uoor het H. Doopsel zijn wij
Vi^elijfd in het mystieke Lichaam
Hij Christus, in Zijn Kerk, waarin
bij 3Ser ons voortleeft „altijd voor ons
aitiid 1Jn Va<^er tussenbeide komend",
°Pdat °n® bijstaande met Zijn genade,
*OMe tegen alle kwaad beschermd
v

iet 7^ens Christus' uitdrukkelijke wil
v0oi JO Kerk het grote Verlossingswerk
öe J* ^'jn heilsboodschap uitdragend in
bcw en haar leden aansporend tot
gC'v0n j ?an de Meester en hun leiding
leven m a^e omstandigheden van het

hunnen niet genoeg nadenken over
lieMpev°orrechte situatie, waarin Gods
H°eg ons geplaatst heeft, ons niet ge-
Gril-: doordringen van de wonderbare
leven 8, die ons geschonken is om ons
&estri de juiste richting te geven. De
Grotp ftlge uiting van Paus Leo de
en 2alls, n°g steeds letterlijk van kracht
h>ch dat ook altijd blijven: „Begrijpt
G°(j' £>J christenen, hoe rijk gij zijt".
&Hadn leeft in iedere ziel in staat van
0t1st=„j.Gl,ds almacht staat ons in alle
otis v®dI8heden ter zijde. In Hem, Die
Slijft sterkt, zijn wij tot alles bekwaam.
dc0r ,°hs leven echter leeg, groeit het,
liet °.vennatuurlijke genade bevrucht,
u't tot edele menselijkheid en

1-ebb, Sroter gelijkenis met God, dan
v<-'r\va W'J Hem alleen gelaten, Hem
"'de i Uoosd, vergeten en de enig goede
de 11 ons leven verbroken. Want aan
lielene^hing van Gods genade in onze
VVS maar één voorwaarde verbon-
t)e -S2® medewerking.

,0 erk, die op Gods bevel, de groot-
legt /S voor ons zieleheil aan de dag
,n®rinnert ons met diepe wijsheid
gewichtigste punt, waar alles
Milt, komt. Het is immers zo natuur-
®st iv, wd- mensen, het voorbije Paas-
f?®t geestdrift hebben gevierd, dat
v°or 5 zijn van een heilig optimisme
8tÜpel 'u toekomst. Dat is goed en be-
te<len wij hebben er immers alle
bt vtsor.

het leven van alle dag her-
pa3s., zijn eisen. De blijde, opgewekte
91 ggg^ming kan niet blijven. En toch,
"ofjj a de vreugdegevoelens voorbij, hun
Itotn is onvergankelijk en blijft de
bat a kerkelijkheid in ons leven.
"Üs t e h wij vasthouden tot elke

KS<l°r^-e,n krachtig formuleert de Kerk
in de collecte van de eerste
%ha Pasen de kern van de kwes-
v Viismeken U, almachtige God,
OJf,:. j> die de Paasfeestpn mi hphlvpn

«>hd

o^dlp er met Uw genade in mogen
o at hot n in handel en wandel". Daar
tpito om: volharden in de goede
Je2lI®nis, de goede voornemens.
?P Verrijzenis bekroont Zijn werk
e'd v bewijst definitief de redelijk-
°fts wan ons geloof en is het begin van
a* nieuwe leven. Na de volledige
®t den ertoe geschapen te hebben,
<Cd de plicht van onze zelfheiliging
ij, handen. Dat is de inhoud van
Plie?' Daaraan möfeten al onze aard-
"ten, welke dan ook, onderge-
éuo®emaaht worden als middel tot
w erote doel.

H ®i'-ehjk is het heel gemakkelijk door

°verw?smg van de bittere tra
aft k ,Goede Week te komen tot
gevoelig berouw over onze vele en
Vjj "Se tekortkomingen En licht komen
vfi|dor toe, onder de indruk van de be-
?.eh v de Paasvreugde, de moeilijkhe-
c'Gg a.n een nauwgezette plichtsbetrach-
tyie m de toekomst te onderschatten.
aS, ri' niet uit ervaring de teleurstel-
te b'Jna noodzakelijk volgt op een
I°eïsmp?- istisch zelfvertrouwen? Ge-
"heven zijn heus niet zonder
?®tke erwerPehjk; ze zijn vaak een
v?i)gen aansporende genadehulp. Toch
zij eerst werkelijke waarde,
r zij overslaan op verstand en
?°elbeaardoor wij aangezet worden tot
Uste, volhardende werkzaam-

!'h Vap°ns is Pasen een begin, het be-
'e, een ons hele leven doordringen-
^Sgs®eestelijke vernieuwing. Als uit-
hhdii'rVt behoren wij ons daarom
?koijj? te bezinnen op het énig nood-
n!(1 en °ns consequent af te wen-
rPvatti" alles, wat zelfzucht en wereldse
'lie naSen ons in de weg plaatsen bij
Itijv.bSang naar God. Een min of meer
„bteel meeleven met het lijden
CVS'S voZe Verlosser is geen duurzame
lë 'stiK0r blijvende levensvernieuwing.
wVor>d vraagt een allesbeheersend,
tf%e\vi geloof. En dat eist trouwe en
d' grot verzorging. Het kost moei-
o? °hzi i,en voortdurende moeite, aan
%eral J bare geloofsinhoud altijd en
li ttfddpn- voorkeur te geven boven het
h®*hjk grijp- en genietbare van
Ia hp^ru"rlijke leven. De menselijke
oste. nu eenmaal meer naar het

j volharding komt het aan. Geen
Wp i ^oven' voordat hij het begon-
Vp hts met succes heeft bekroond.
vr,.r?gelmatig en volhardend stre-

Vo 5

Igi^Ukomend uit een levende lief-

naar het doel. De geestelijke
«t^ht "p°akt nooit plotseling en onver-
V?,Goij ®n einde aan een tot dan toe
w' ttar?®richt leven. Lang na de eerste
tJ^fsch, ket geweten door herhaalde
h»i {'Wende verwijten het verloren
'iiu even» Ug te winnen. Omgekeerd is
bije, vnii er waar, dat ondanks een eer-
C°U\v i dige bekering tot een plichts-
sla» Ven' oude gewoonten niet met
v, 0'g worden uitgeroeid. Ongeduld
verlangen naar spoedig
_i- VPrtratron ollonn nrtQor Ho Innn

stï.htsvp. Jarenlang verzuim en
tj,;'kte ''Waarlozing eisen jaren van
Igdtjp^W'Okzaamheid en toegewijde
te ening om vast op de goede
fj/oor faa"-

is a van ons. zonder uitzonde-
fl(v,Vahgp«aarorn con veelvuldig, devoot
Q0cj van de H. Sacramenten het
sj log "ZGu aangewezen middel Zon-
hp, keq de sacramentele genade te
1n?.kenip geweldige, psychologische
oaShzake]i-uan de biecht, die door het
tin^.izoefc j voorafgaande gewetens-
1'Op "Wingt tot nauwkeurige be-
v0a°tste P ons gedrag, van het aller-
belang voor onze geestelijke
ik?. Vlpilg' ®n de H. Communie? „Wie
tw kt, 2 ,s niet eet, en Mijn Bloed niet
ïp? heeft rn{ *even in zich niet heb-
sPreirp„ "ristus gezegd. Deze woor-
V?hder t, Yoor zich zelf.
kpjOlharS» aaide biecht en communie
H^tr'ng rekenen is een illusie. De
*WS Jd?re daS bewijst het.

om duidelijk, wat ons te doen

Or,'?® toe Volhard zal hebben ten
sï>apS eigen' ,Za zalig worden". Dit zijn
?hs i'hg Woorden De prijs is de in-
W;{6ven r,aer dan waard, zowel voor
ke een,?,-a?rde' als voor de zo wer-
ce"w1gheid. L.

h D

ï'tf^ b eeftr^"rBeneraal bij de Hoge
"«dpYan hpfeP°ncludeerd tot verwer-
Vetr!5landen ubeïoeP- dat d" Staat der
C®®ulrdeline ®eft ingesteld tegen de
i?hk^?rden °r bet gerechtshof te
bflt, pi'Jk Ver^aarbil de staat niet ont-
k\?rri eigpPj verklaard in de vorde-
el<JerErr.lP,msrecbt te doen gelden
onden. Uitspraak 10 Juni.

Van onze redacteur)

Van-norgen heeft ons land zijn nieuwe grenzen gekregen. In alle vroegte,
rond acht uur, zijn de mannen van Waterstaat er op uitgetrokken om de nieuwe
grenspalen in de grond te slaan op de plaatsen, die door de Britse autoriteiten
daartoe zijn aangewezen. De nieuwe grens bij Elten loopt nu onder de Elterberg
langs tot aan Hoch-Elten aan de grote weg naar Emmerik. Bij Beek-Ubbergen
hebben de „correctoren" vanmorgen hun eerste grenspaal geslagen bij de tweede
bocht in de Ooysedijk, vanwaar de grens nu loopt in een grote bocht naar de
Kleefsebnan, achter de Duivelsberg langs tot daar, waar de Kleefsebaan onder
Wyler bijna de Berg en Dalseweg raakt.

Hierdoor heeft ons land enkele prachtige brokken natuurschoon gewonnen,
welke toeristisch bezien van onschatbare betekenis zijn. Reeds lang voor de
oorlog gold de Duivelsberg als een vermaard toeristenoord en ook de Elterberg
bezat grote bekendheid bij de Nederlanders. Machtig golft het heuvelland naar
omlaag, naar de polderrijk afgewisseld door bossen en akkers.

'De stemming onder de bijna vierdui
zend Duitsers, die bij de correcties in
deze gebieden betrokken zijn, is er een
van een zekere moeheid en gelaten
heid. Zij zijn de felle critiek der Duitse
bladen moe en ook de spanning van de
laatste dagen heeft hen afgemat, zodat
zij met gelatenheid wachten wat komen
gaat. Tot voor 48 uur wisten zij niet
met zekerheid wat hun lot zou zijn. De
meesten hoopten op een afwijzende be
schikking van de Eerste Kamer, al be
grepen zij er geen spaan van dat een
Nederlands bestuurslichaam zoveel be
zwaren kon maken tegen deze grens
correcties, die juist door de hardnek
kigheid der Nederlandse regering thans
zijn doorgevoerd. Zij snappen geen jota
van ons democratisch stelsel, waarbij
een dergelijke ontwikkeling mogelijk
is. Maar nu de beslissing gevallen is,
beschouwt men deze correcties als een
soort van avontuur, dat men gewillig
over zich heen laat gaan.

Deze stemming heeft vooral post ge
vat nadat de Duitsers van de Neder
landse autoriteiten de verzekering heb
ben gekregen, dat zij ook na vandaag
nog naar Duitsland terug kunnen gaan
wanneer zij dat wensen en dat al hun
rechten op pensioen en rente verzekerd
zijn, al is hun vertrouwen in die ver
zekering maar betrekkelijk. Ook is hun
toegezegd, dat zij op gemakkelijke wijze
passen kunnen verkrijgen om hun werk
in Duitsland te verrichten of daar hun
familie te bezoeken.

Al vormen enkele principiële beginse
len de ondergrond van de houding der
tegenstanders van de grenscorrecties
het Deutschland für uns en het pan-ger-
manisme leven nog steeds in het onder
bewustzijn van iedere Duitser het
zijn voornamelijk practische overwe
gingen, die de boventoon voeren. Siga
retten en textiel zijn bonloos in Duits
land te verkrijgen, men maakt zich zor
gen over pensioentjes en verzekeringen,
men is bang dat de Nederlandse boeren
hun nieuwbakken landgenoten ernstig
zullen beconcurreren en dat hun pro
ducten geen afzet meer zullen vinden
in Nederland, dat volgens hen toch al
reeds een overproductie heeft.

Een duizendtal arbeiders in dit gebied
rond Elten, dat in de industrieën van
Emmerik werkt, riep over „broodroof",
omdat zij door de nieuwe grenzen van
hun baantjes zijn afgesneden. Is het
een soort schuldgevoel, dat hen dit doet
zeggen, omdat zij mogelijk verwachten,
3at. de Nederlanders hen met dezelfde
munt zullen betalen als zij ons tijdens
de bezetting hebben gedaan? Maar de
Nederlandse ambtenaren, die bij de uit
voering van deze correcties betrokken
zijn, vatten de kwestie uiterst nuchter
op en als goede ambtenaren doen zij
hun werk degelijk en nauwkeurig, zon
der veel ophef. Zij wensen geen potte-
kijkers en de Nederlandse douane, die
vandaag overal rondzwerft, zal de eer-
ste week iedereen, die er mets te
ken heeft, buiten de nieuwe Nederland-
se gebieden houden.

Maandag begint de registratie van de
bewoners en totdat die helemaal gere
geld is, blijven de gebieden voor een
ieder volledig gesloten. De betrokken
Duitsers zullen hun Marken tegen de
koers van ongeveer 80 cent bij het
dichtstbijzijnde kantoor van de Neder
landse Bank kunnen omwisselen en
daarna zal het leven zijn gewone gang
gaan hernemen. De katholieken in het
Eltense gebied beschikken over hun
eigen parochiekerk, maar die uit het gé-
bied rond Ubbergen en Groesbeek wa
ren voorheen aangewezen op de kerken
van Zyflich en Wyler, welke door één
pastoor werden bediend. De deken van
Ubbergen heeft zolang aangedrongen,
dat de katholieken uit het nieuwe ge
bied in zijn dekenaat, dat zijn er 120,

Vlak by Berg en Dal bij Nijmegen,
daar waar de grens de Nederlandse
weg raakt, is gistermorgen door een
fabrikant uit Berlijn een groot huis
aangekocht, waarin hij gistermiddag
plotseling zijn intrek heeft genomen.
De man is Berlijn ontvlucht uit vrees,
dat de eventuele oplossing van het
Berlijnse geschil zou uitvallen ten
voordele van de Russen. Dit huis is
vanmorgen Nederlands geworden.

morgenochtend naar de kerk zullen
kunnen gaan.

Nog staan er borden, die in grote
letters de oude „Deutsche Grenze"
aankondigen. Die „Grenze" is een
vormeloze hoop prikkeldraaddie is
overwoekerd door braamstruiken en
wingerdranken. Het er s^tl nan de
grens, akelig stil. De huizen zijn ver
vallen of gedeeltelijk verwoest en het
leven daarbinnen schijnt dood en on
bewegelijk. Twee uur lang hebben wij
gedwaald door het gebied onder
Groesbeek en Ubbergen, dat vandaag
Nederlands is gewordenen slechts
drie levende wezens hebben wij in
die twee uren ontmoet, een oude
vrouw, een jonge boer en een mager
paard. Eén persoon per uur.

De wilde sering bloeit tegen de puin
hopen van wat eens een machtige boer
derij geweest moet zijn, de bloeiende
kersebomen staan vrij in het land en op
de akkers staan de landbouwwerktui
gen onbewaakt. Het lijkt wel, alsof de
bevolking is geweken bij het zien van
de komst van Nederlanders. De akkers
zijn intensief bewerkt en de grond is
vruchtbaar. De bossen daarentegen
zijn verwaarloosd en ernstig geschon
den door ongecontroleerde kap en zelfs
telegraafpalen zijn door de bevolking
afgezaagd als aanvulling van het brand-
stoffenrantsoen. Overal verspreid ligt
nog munitie en overblijfselen van de
hevige gevechten in September 1944.

Als twee polen steken de Elterberg en
de Duivelsberg naar voren in het Duit
se land. Ze schijnen geladen door de
nerveuze spanning van de bevolking,
welke door de stilte wordt verraden.
Nieuw land, nieuwe mensen. Voor ons
Nederlanders is er in deze verwaarloos
de streken veel, zeer veel te doen.

Hedenmorgen acht uur:

Onze verslaggever seint nader:
De grens bij Elten is even rustig als
altijd. Vanmorgen om acht uur zijn En
gelse etl Nederlandse autoriteiten
met nieuwe grenspalen de grens over
getrokken het nieuwe gebied in.

De grens is voorlopig voor iedereen
gesloten, zelfs voor de douane. De Duit
se grenspost ligt verlaten. Alleen een
armzalige Duitse douane houdt de een»
zame wacht bij de tolboom. Naar men
zegt zal zijn plaatsje om twaalf uur
door de Nederlandse douane worden in
genomen. Vlak aan de grens, waar de
remise van de oude Kleefse Strassen-
bahn ligt, wonen nog drie mensen. De
rest is vertrokken. Dit zijn merendeels
pensioen- en rentetrekkers, die, uit angst,
dat zij hun inkomen zullen verliezen,
hun heil in Duitsland hebben gezocht

In de memorie van antwoord naar aan
leiding van het rapport der Eerste Ka
mer over de marinebegroting 1949, heeft
de minister van Marine a.i. gemeld, dat,
ten aanzien van het inrichten van een
marinebasis, de keuze op Den Helder
is gevallen.

56. Briesend en tandenknarsend verlaat Omon, vergezeld van de hoofdmannen
die hem trouw gebleven zijnde burcht, doch geen der achterblijvenden treurt
daarom of maakt zich ongerust over de dreigende woorden van de wrede heerser
Integendeel, er heerst vreugde onder de mannen, want aan allen is het nu duidelijk
dat hun koning, en een betere dan de valsaard die zich voor hem uitgaf, in hun
midden is. Ontroerd moet Eric het huldebetoon der oude Noormannen in ontvangst
nemen en daar hij wel begrijpt, dat men verwacht dat hij enkele woorden tot hen
zal spreken, zegt hij onder de indruk:

„Mannen, ik dank u allen voor uw oprechte trouw, welke mijn hart met trots
vervult. Helaas geloof ik, dat daadwerkelijke trouw maar al te zeer nodig is, want

mijn neef Omon schijnt een aanval op deze burcht in de zin te hebbenLaten

wij ons gereed maken tot de strijd en het feestvieren tot 'n betere datum bewaren

Een gejuich gaat op en de mannen maken zich gereed voor de komende strijd.
Eric, die nu werkelijk voor het eerst als koning kan optreden, inspecteert in gezel
schap van de burchtheer de voorzorgsmaatregelen en waar het nodig is brengt hij
nog enkele verbeteringen in de verdediging aan. Uit piëteit rept onze held riet meer
over de vijandige ontvangst, welke hem van de zijde van de burchtheer te beurt
viel, daar hij wel begrijpt dat het uit bestwil gebeurde, maar niettemin heeft ae
stijfhoofdigheid van deze edelman hen allen in een lelijke situatie gebracht
De burchtheer beseft dit zelf heel goed en doet zijn best te redden wat nog te
redden valt. In de vesting heerst nu een geladen atmosfeerdoch lang behoeven
de mannen niet te wachten op de aanval van Omon, want reeds enkele uren later
schreeuwt de wacht op de transen alarmDe koningsstrijd is ontbrand

Vrijdagavond omstreeks kwart over
zes is brand uitgebroken in Frank
Rademakers cacao- en chocoladefa
briek aan de Voorhaven te Rotterdam.
De gehele cacaobranderij brandde uit.
De droogovens bleven echter behouden.
Een grote partij amandelen en hazel
noten gingen verloren, terwijl de water
schade zeer aanzienlijk is.

Hoogstwaarschijnlijk is de brand
ontstaan in een kleedlokaal van het
personeel. De brandweer wist het vuur
in een half uur tijds met zes stralen te
bedwingen.

Vrijdagmiddag is brand ontstaan
in de kapitale boerderij van de heer
B. Bus aan de Hoofdweg te Hoofddorp.
Een colonne militaire motorrijders, die
juist passeerde, bestreed samen met
de inmiddels gewaarschuwde Hoofd-
dorpse brandweer het vuur, dat zich
zowel over het woonhuis als de grote
voorraadschuur verspreidde. Een grote
hoeveelheid opgeslagen koren, alle land
bouwmachines, drie paarden en een
koe werden door het vuur vernietigd.
Men slaagde erin een gedeelte van de
huisboedel te redden. Door de tamelijk
krachtige wind was het niet mogelijk
nog iets van de gebouwen te redden.

Jongens, komt! Vraagt inlichtingen
aan Pater B. Eerden S.M.A., Huize
De Tafelberg, Oosterbeek (Gld.).

Spanje is een achterlijk land, beiveren velen. En wanneer 'de trein, die
's morgens om acht uur in Madrid zou moeten arriveren, eerst des middags om
drie uur aankomt omdat onderweg op de lijn een paar brandende goederenwa
gons de weg versperden, dan is men geneigd om deze bewering te geloven. Een
verblijf van enkele weken in Spanje doet de buitenlander evenwel inzien, dat
er hard wordt gewerkt om de achterstand in te halen.

Spanje is een katholiek land! 98 pet. van de bevolking is katholiek, en niet
slechts van naam. Het katholiek voelen leeft in alle lagen der bevolking. En
wat de plicht tot mishoren op Zondag betreft: al is de toestand op het platteland
in dit opzicht minder rooskleurig, in de steden is het misverzuim op Zondag,
ook van de mannen, zeer zeldzaam. De 'missen in de week zijn in de steden goed
bezet en het aantal communicanten is groot. Mede tengevolge van de geloofs
vervolging in 19361937, die naar een zeer voorzichtige raming toch minstens
aan 5000 tot 6000 priesters het leven heeft gekost, is er een gebrek aan priesters.
Bovendien is het parochiewerk practisch geheel in handen van de wereldgeeste
lijkheid. Vele katholieken hebben dan ook de wens geuit, dat ook de religieuzen
zouden deelnemen aan het parochiewerk, evenals zij dit doen als missionarissen
op de Philippijnen en in Zuid- en Centraal Amerika.

maar men moet bedenken, dat het in de
Zuidelijke landen geen schande is te
bedelen. De bedelaar zal U aanspreken
als „hermano" (broer); hij is vertrou
welijk, maar beleefd.

De culturele belangstelling moge blij
ken uit de grote belangstelling van
Spanjaarden voor de musea, niet slechts
voor het beroemde El Prado, maar ook
vocir het oudheidkundig en het natuur
kundig museum te Madrid.

Het enthousiasme van de Spanjaarden
voor de stierengevechten geeft niet het
recht hen als een minder beschaafd volk
te beschouwen. Bij de felle voetbalwed
strijd SpanjeItalië (13) op 27 Maart
te Madrid gespeeld, kwamen meer per
soonlijke accidenten voor, dan bij het
stierengevecht, dat daags tevoren ter
ere van de gasten werd georganiseerd.

Stond en staat Spanje hoog op cul
tureel, artistiek en wetenschappelijk ge
bied, op het terrein van de techniek
tracht men een werkelijke achterstand
in te lopen. Er worden bruggen ge
bouwd, waterwerken aangelegd, maar
een langdurige droogte teistert het land.
Enige dagen per week liggen tengevol
ge daarvan de fabrieken stil, een ramp
die de moed van het Spaanse volk op
een zware proef stelt. m

In verschillende delen van het land
heerst armoede. Er zijn veel bedelaars,

De sociale wetgeving is vooruitstre
vend. Speciaal aan het grote gezm wordt
gedacht. Op 19 Maart reikte Franco in
het paleis El Prado de prijzen uit voor
de grootste gezinnen. De eerste prijs
verwierf 'n familie met negentien kinde
ren. De oplossing van de economische
moeilijkheden wordt gezocht in uitbrei
ding van de productie, niet in geboorte
beperking. De kerk werkt mee aan de
oplossing van de sociale problemen. De
bisschop van Cordova is bekend door de
uitvoering van zijn groots opgezette wo
ningbouwplannen voor de arbeiders.
Men tracht de handelsbetrekkingen met
het buitenland te verbeteren. Een Ne
derlandse handelsdelegatie arriveerde
op 5 April in Madrid.

Spanje, dat gekweld wordt door een
ongekende droogte; dat slechts tien
jaar geleden een binnenlandse oorlog
beëindigde en dat daarna de gevol
gen moest ondervinden van de twee
de wereldoorlog, heeft behoefte aan
hulp van buiten; Dat het van de
Marshall-hulp en van het Atlantisch
Pact wordt uitgesloten, wordt als een
onrechtvaardigheid gevoeld. Radio
Nacional de F,spa na gaf bijv. het vol-

f

De Franse minister van Buitenlandse Zaken, Robert Schuman, heeft gisteren
te Parijs bevestigd, dat er te Lake Success tussen Rusland en de Westelijke
geallieerden informele besprekingen gevoerd zijn over een eventuele beëin
diging van de Berlijnse blokkade.

Op een persconferentie na de kabinetsraad zei Schuman, dat de Russen echter
nog geen definitieve voorstellen gedaan hadden voor een oplossing van de
Berlijnse crisis.

Schuman gaf zelfs te kennen, dat het mogelijk is, dat" er in de zeer nabije
toekomst een viermogendhedenconferentie over Duitsland gehouden zal
worden.

Dit zou evenwel niet het programma der Westelijke mogendheden voor een
West-Duitse staat vertragen.

Het kerkje van Elten,

De minister van Buitenlandse Zaken
zei, dat de Westelijke mogendheden zich
er nooit tegen verzet hebben nu met de
Russen te confereren over hetgeen in
Berlijn gedaan zou kunnen worden na
opheffing van de blokkade, maar dat zij
er nog steeds op stonden, dat het ophef
fen van de blokkade de allereerste ver
eiste is voor eventuele formele viermo-
gendheden-onderhandelingen over de
toekomst van Duitsland.

Schuman gaf te kennen, dat de vor
ming van een voorlopig federaal be
stuur misschien de oplossing zou zijn
van de verschillen tussen het Oosten
en Westen in Duitsland.

Als een mogelijkheid noemde Schu
man een overkoepeling van een afzon
derlijke West- en Oost-Duitse staat. Een
van de oplossingen voor Berlijn zon

zijn, er een internationale stad van t«
maken.

De minister vertelde nog, dat de Wes
telijke mogendheden niet de hoop heb
ben opgegeven, dat misschien de vol
gende week de Duitse (constitutionele)
toestand opgelost zal worden in over
eenstemming met onze wensen. Tenslot
te varen de Duitsers hier wel bij.

Over het Atlantisch Pact zei de minis
ter, dat dit zo spoedig mogelijk aan de
Nationale Assemblée ter bekrachtiging
zal worden voorgelegd na het Paas-re-
ces, dat tot 17 Mei loopt.

In antwoord op een vraag zei Schu
man, dat er geen sprake van was, Duits
land op te nemen in het Atlantisch Pact.

Een land kan geen lid van het Pact
zijn, tenzij het beschikt over enige mili
taire kracht. Duitsland is niet bewapend
en zal het ook niet worden, verklaarde
hij.

Het Amerikaanse militaire bestuur
heeft gisteren geprotesteerd tegen de
„door de Sovjets geïnspireerde maatre

gel" van Polen om het verzenden van
geschenkpaketten voor behoeftige West-
Berlijners via Polen te beletten.

In de mededeling van het Amerikaan
se militaire bestuur wordt gezegd, dat
tengevolge van de Poolse maatregel de
verzending van bijna 65.000 pakketten
per maand, inhoudend ruim een milli-
oen pond aan levensmiddelen en kle
ding, verhinderd wordt.

De V. S., Groot Brittannië en Frank
rijk hebben gisteren de verkiezingen
voor het „Volkscongres" in West-Berlijn
verboden.

Deze verkiezingen zullen 15 en 16 Mei
in Oost-Duitsland en Oost-Berlijn plaats
vinden. In het Volkscongres hebben de
communisten de meerderheid, ofschoon
de christen-democraten en socialisten
ook enige vertegenwoordigers kunnen
afvaardigen.

De Westduitse communisten dwongen
gisteren de economische raad voor Bi-
zonia te Frankfort een verzoek in te
dienen om de handelsbetrekkingen tus
sen het Oosten en het Westen te her
stellen.

De motie, van handtekeningen van de
zes communistische leden van de raad
voorzien, werd in Westelijke diplomatie
ke kringen van Duitsland gezien als een
nieuwe poging van de Russen om tot
een bespreking te komen over de
Duitse problemen.

Er werd op gewezen, dat deze pogin
gen tot nu toe alle van Duitse zijde
uitgegaan waren en door de Russische
propaganda luide ondersteund werden.

(Copyright Uitg. De Koepel, Ntfmegen)

48

„Laten we daarop gaan zitten." Pie-
ter wees naar de boomstronk en bracht
haar er heen.

„Kijk, Pieter. Er is hier al iemand
voor ons geweest, die zijn oranjesjerp
hier heeft laten liggen," merkte Elspeth
op, toen ze dichterbij kwamen.

Pieter gaf geen antwoord, maar ging
nog wat langzamer rijden en liet haar
handen los. Opeens beval hy haar kort
weg „wacht hier" en schoot vliegens
vlug vooruit.

Met verbazing zag Elspeth hem weg
schieten. Naast de boom stopte hij en
bukte zich. Ze zag, dat hij iets opbeur
de en het hevig schudde. Snel ging ze er
ook heen.... Het was een jongetje, met
een oranjemuts op, dat Pieter heen en
weer geschud had.

„Wakker "worden, wakker worden!"
schreeuwde hij.

Na een poosje kwam er uit de jon
gen, die Elspeth erg bekend voorkwam,
een klagelijk geluid. Pieter pakte hem
vast en bracht hem op het ijs. Hij
schaatste met hem op en neer, heen en

terug, totdat het klagend geluid een
luid huilen werd.

„Maak jij zijn gezicht een beetje
warm, terwijl ik met zijn handen be
zig ben," beval Pieter, terwijl hij naast
haar zitten ging. „Als we een paar mi
nuten later gekomen waren, zou het
kind bevroren zijn geweest."

Toen Pieter de jongen zo ver gekregen
had, dat hij praatte, wist Elspeth eens
klaps van waar ze zich de knaap her
innerde. Het bleek, dat zijn vader Hans
Loppen van Haarlem was en dat was
de apotheker, die zoveel van kinderen
hield. En dit was de jongen, die ze ge
zien had in de driehoekige winkel, toen
hij van achter de wijde broek van zijn
vader gluurde.

Zijn vader had hem in de ijszeilboot
meegenomen naar Leiden, zo vertelde
hij in antwoord op Pieter's geduldige
vragen. Dat was gisteren. Vanmorgen
hadden ze de terugreis weer aanvaard.
Er bleek onderweg iets niet in orde te
zijn met de boot en ze hadden een ogen
blik gestopt. Zijn vader had gemeend,
dat hij rustig lag te slapen onder de
reisdeken, maar het jongetje had aan
de kant van het kanaal een stok gezien,
die hij graag wilde hebben en was toen
uit de boot gekropen.

Blijkbaar had ziin vader dat niet ge
merkt, want de ijszeilboot was zonder
het kind verder gegaan. Het had nog
geprobeerd zijn vader weer in te ha
len, vertelde het kind snikkend, maar
die was hoe langer hoe verder uit het
gezicht verdwenen. En toen was het
neergevallen bij de boomstronk. En nu
wilde hij zo graag weer gauw bij zija

vader zijn.

Toen Pieter zijn woorden zo'n beetje
vertaalde voor Elspeth, nam deze zijn
blozende, maar behuilde Hollandse
gezichtje tussen haar handen en sprak
lieve, troostende woordjes. Maar ze
schrok zelf bij de gedachte, wat er ge
beurd zou zijn als ze niet besloten had
den bij deze oude boom even stil te
houden.

„Wat zullen we met hem doen, Pie
ter? Zou de vader naar hier terugkeren,
als hij bemerkt, dat zijn zoontje niet

meer onder de reisdeken ligt?Dat

was natuurlijk de ijszeilboot, die we zo
straks tegengekomen zijn!"

Met een ernstig gezicht knikte Pieter
bevestigend. Hij peinsde erover, wat hij
zou moeten doen, als Hans Loppen die
ontdekking pas zou doen als hij in
Haarlem aankwam. „En de jongen is
te jong en trouwens ook te overstuur
om ver te kunnen schaatsenrijden. Wc
kunnen hem zelfs niet meenemen naar
Noordwijkerhout, als hij niet in een

claa Iran 7l'ttPTI

„Maar wat moeten wij dan dan begin
nen?" riep Elspeth in verslagenheid uit.
„Moeten we hier blijven tot de vader
terugkomt?"

Neen, dat konden ze ook niet doen,
want als Hans Loppen het verlies van
zijn zoon pas in Haarlem zou constate
ren, zouden zij hier al wachtende wel
haast bevroren zijn. Pieter wist met
goed raad met het geval. Eindelijk vond
hij een oplossing.

„Tien minuten van hier is een boer
derij," zei hij. „Ik zal daar heen schaat
sen en een slee trachten te lenen. Ik ben

werkelijk heel gauw terug!" Hij haal
de zijn pakje brood met kaas uit zijn
zak en overhandigde het haar. „Terwijl
ik weg ben, kunnen jij en de jongen
wat eten. Je bent toch niet bang om
even achter te blijven, wel?"

„Bang." Milady trok minachtend haar
neus op. Ze nam het bundeltje brood
aan en keek toe, hoe Pieter zijn schaat
sen nog eens nakeek en zijn aas dich
ter om zijn hals sloot „Maar je loopt
kans, dat we al je brood opeten," waar
schuwde zij. „Ik heb een reuze honger.
En ben zo slaperig," voegde ze er met
een lange geeuw aan toe. toen Pie
ter zich wilde verwijderen.

Hij maakte bij Elspeth's woorden een
cirkel om haar heen, kwam toen weer
naderbij en boog zich voorover naar
haar om het pakje brood weer van
haar over te nemen. Bedachtzaam deed
hij het weer in zijn zak.

„Het is toch maar beter, dat ik je niet
alleen laat. Je zou in slaap kunnen val
len en steenkoud worden. Kom, we gaan
samen naar de boerderij. Ik zal de jon
gen wel meetrekken."

Teleurgesteld had Milady het brood
en de kaas in Pieter's zak zien verdwij.
nen. „Maar ik val natuurlijk niet in
slaap! En ik heb honger," was Elspeth's
tegenwerping. Ze geeuwde, terwijl ze
haar hand naar het eten uitstak.

„Kom! Sta dadelijk op," zei Pieter
kort en krachtig.

Elspeth kon een ogenblik niet spre
ken; zo verwonderd was ze. Ze kon-
hem eerst alleen maar ongelovig aan
zien, maar begon toen hardop te lachen
Ze ging echter niet mee.... „Je moet

een ander zien te vinden, Pieter, om je
bevelen in ontvangst te nemen!"

„Kom, je zou hier toch in slaap val
len en bevriezen. Als je niet uit jezelf
meerijdt, zal ik je naar de boerderij
moeten slepen

Milady opende even haar mond, maar
sloot die al gauw weer, tot zwijgen ge
bracht door de onverbiddelijkheid in
Pieter's stem, die duidelijk zijn boosheid
liet doorschemeren. Hij zag er toch wel
aardig uit zo vond ze heimelijk
als hij haar met vlammende ogen aan
keek. Zcu ze nu toegevend zijn en doen
wat hij wilde, öf zou het het er op laten
aankomen om eens te zien of hij wer
kelijk zijn dreigement zou uitvoeren?

Voordat ze tot een besluit kon komen,
kwam snel een ijszeilboot om de bocht
te voorschijn. Die maakte aan de moei
lijkheid met één slag een eind. Want
het kind stootte een schreeuw uit, toen
het zijn vader herkende. Pieter ging di
rect naar hem toe.

•Hans Loppen was in grote angst en
verwarring teruggekeerd om naar zijn
zoontje te zoeken en hij was zo overge
lukkig, toen hij het kind opeens terug
zag, dat hij niet kon ophouden ziin
dankbaarheid te uiten tegenover Pieter
en Elspeth. Zonder hen zou zijn Dirk
nu al bevroren zijn. Toen hij vernam,
dat ze op weg waren naar Leiden, stond
hij er op, dat hij hen daarheen brengen
zou.

(Wordt vervolgd)

gende sarcastische commentaar: „Het
zou voor Spanje schijnbaar meer
waard geweest zijn, als de Spanjaar
den de Duitsers door hun gebied had
den laten trekken. Spanje deed het
niet ondanks de Duitse en Italiaanse
aandrang en Spanje wordt behandeld
als een uitgestoten natie. Als Spanje
Hitier Noord-Afrika had laten win
nen. zou het thans ongetwijfeld even
goed behandeld worden als Denemar
ken". (A.B.C. 30 Maart 1949 pag. 20)

Maar kan men een land als Spanje,
waar een dictatuur heerst, deelgenoot
maken van de Marshall-hulp en het
Atlantisch Pact? Is het gemis aan vrij
heid in Spanje niet te groot om het
gelijk te stellen met de „democratische"
landen?

Wanneer men door Spanje reist krijgt
men niet de indruk in een onvrij land
te zijn. Zeer vele buitenlanders pas
seren dagelijks de Spaanse grens. In
de treinen kan men vele malen kri
tiek horen op de lagere regeringsper
sonen, die zich dictatoren wanen op
him terrein (wat overigens ook in de
z.g. democratische landen voorkomt).
De vrijheid der dagbladpers kon gro
ter zijn, zonder dat dit schade zou
doen aan de regering. Doch dat er nog
wel vrijheid van drukpers bestaat blijkt
bijv. uit de felle kritiek op de huidige
regering, die in het falangistische stu
dentenblad „La hora" verscheen.

Dat men op 1 April de passen en
persoonsbewijzen controleerde van hen,
die naar Madrid reisden, waar Franco
de parade van de overwinning zou
afnemen, is te begrijpen. Dat in Gra
nada. Madrid en enkele andere plaat
sen door traditionalistische heethoofden
de inboedel van Protestantse kerken
werd beschadigd, is te betreuren en
werd door de Kerk en de regering af
gekeurd, ook al had de uitdagende
houding van de Adventisten en de
Pinkster-gemeente aanleiding gegeven
tot dit optreden.

Deze losstaande feiten geven echter
geen recht op de hevige anti-katho
lieke propaganda, die er in de neu
trale pers op volgde. In het katho
lieke Spanje is de Katholieke de of
ficiële godsdienst, doch de Protestan
ten, Joden en Moren mogen er vrij
hun godsdienstoefeningen houden en
doen dit ook. De Protestantse kerken,
165 in aantal, worden echter hoofd
zakelijk door buitenlanders bezocht,
daar het aantal Spaanse Protestanten
gering is.

In het door de Oficina Informativa
Espanola uitgegeven boek „Twaalf jaar
sociale bijstand in Spanje" leest men
op pagina 15: „De Spaanse staat is een
katholieke staat voor een natie, waar
van de bevolking bijna geheel katho
liek is. Omdat zij dit is, en omdat zij
dit zijn wil. feitelijk en rechtens, moest
zij zich onderwerpen aan een doctrine
en aan een moraal, volgens welke de
mens een persoonlijkheid is, die eeuwi
ge waarden in zich draagt, en de staat
een dienares van de mens, en niet
andersom."

In het buitenland heerst veel wanbe
grip omtrent Spanje. Bovengenoemde
Oficina Informativa Espanola (Spaan
se informatiedienst), waarvan het nieu
we gebouw op 6 April door de wijbis
schop van Madrid, Mgr. Casimori Mor-
cillo werd ingezegend, kan het hare
bijdragen tot een beter begrip van
Spanje en de Spaanse toestanden. Want
in de strijd voor of tegen God kan het
niet aan twijfel onderhevig zijn aan
welke zijde het huidige Spanje staat.

W. M. TEURLINGS O.P.

„Ze hemmn de vlag ook uute-
steekt" wijst de Zondagszwarte boer
naar een bruin rieten dak, ergens in
het Broekland tussen Apeldoorn en
Deventer.

Het kromme vrouwtje in langzwart
onder een echte Gelderse muts knikt
en constateert:

,X>aor bie de kark kommn Na en
Tiest ook an."

„Welkom Bruidspaar" roept een
dennegroene erepoort, waarbij de
bruiloftsgasten zich nu verenigen.
Links staan de weduwen en meisjes.
Oud en jong, zwart-wit naast new-
look. Rechts brommen de mannen-
bassen het Gelders dialect langs
enorme sigaren.

„As ut bruudspaor dur is, zingen
we tesaomen het welkomstlied", roept
de ceremoniemeester naar de vrou
wenkant.

„Daor sien ze ol!"

Onder de ereboog staat een kleine
blozende bruid naast een zwart sleep
je. De enorme krachtfiguur van de
jonge boer hangt in het nieuwe
zwarte costuum.

„Welkom klienke blie en htud

„Up dit feestgetie"

Het lied ketst tegen de schuurmuur
om direct te verwaaien over de ak
kers: Een paard en kar knersen over
het grintpad. Een koe loeit. Melkbus
sen rinkinkelen in de verte.

Onder doodse stilte schrijdt het
jonge paar de boerderij binnen. En
neemt plaats op een troon van spar-
regroen en bloemen in de schuur, die
omgetoverd is tot feestzaal.

JBn dat is dus het beghin van jullie
ries per huweliksboot" Zo begint
oom zijn felicitatie.

„En het einde van jullie vriepar-
tieën op mien erf." De buurman
lacht breed.

„Och, och, wat wordt een miens
toch old. Ik heb jou nog op de p - t
gebeurd." Hoofdschuddend kijkt tan
te nu op naar de bruid.

De rij vangasten wordt gesloten
met een rasechte Amsterdammer.
Tijdens de oorlog dook hij op deze
boerderij onder. Op deze dag.

„Op deze dag mot ik jou toch nog
wat segge, Toon". De bruidegom trekt
lachend zijn wenkbrauwen omhoog.
„Je weet, self bin ik al zeven jaar de

klos. Man, als ik alles geweten had

was ik vyf jaar eerder getrouwd!"