I
Militair vertoon in de „Zelfkant
Oranjeteam speelt Frans magisch
vierkant uit elkaar
Timmermans verricht hattrick
Hatta enige dagen in Batavia
Conferentie met
Or. van Royen
hart
Intocht moet op bewoners tamelijk
onprettige indruk hebben gemaakt
BEZETTING VAN ELTENERNSTIG,
VERMAKELIJK EN GOEDAARDIG
Diesels op verschillende trajecten
Verrassende 4—1-zege van goed
combinerend elftal
Voorhoede als in
vroeger jaren
op dreef
ks
Het weer.
Bandag 25 april 1949
\r
I- W,
illhöofd en nou
„En kan ik nou ook
naar Indië?"
Bevolking zo kalm als een
wolkenloze hemel
Verkeersregeling vanuit
de lucht geslaagd
Geldsanering in de
„zelfkant"
Glorieuze openingsritten de komende dagen
i
73ste JAARGANG No. 24444
Republikeins standpunt
Prins Bernhard naar Brussel
GRENSCORRECTIES VREEDZAAM VOLTROKKEN
99
Elten Nederlands station
(Van onze sportredacteur)
ROTTERDAM, 23 April. Zij was nu eens niet de grandioze
viciorie van de iheoreiici en sysieemprofeien, deze verras
sende 41-zege van de Nederlandse voeibalamaieurs op de
sierke Franse profs. Dai was eindelijk, eindelijk weer eens
de vr-uchf en triomf van de loutere, ongebreidelde speel
vreugde,- de al ie lang door magische vierkanten en andere
theorieën grimmig geknechte spontaneïteit, waarnaar we
in hei naoorlogse voeibalgebeuren tot nu toe tevergeefs
hadden gezocht en die nu, op deze zonnige middag, voor
de 65.000 opgeiogen bezoekers van hei Feijenoord-stadion
plotseling als een weldaad is opengebarsten. Dat was de
welkome wedergeboorte van hei zo aantrekkelijke en ge
vaarlijke opportuniieitsvoeibal, waarmee het Nederlands
elftal voor de oorlog zoveel verrassende resultaten kon be
reiken en dat ook nu weer als in een klucht de draak stak
met allerlei zwaarwichtige theorieën en bespiegelingen,
met sombere vergelijkingen over krachtsverhoudingen en
met wat er dies meer is bijgesleept om de wereld de trieste
mare te verkondigen, dat hei Nederlandse voetbalteam van
de sierke Fransen een ongezouten lesje zou krijgen.
^4
mi
Perfecte conditie
(Vervolg op pag. 4)
r 1
BlJREAUX van redactie en administratie
j SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
ereloon: Redactie 21544; Advertenties 21543
*?onnementen 20800 Postgiro 143480
'JKantoor Beverwijk: Stumphiusstr. 45,tel.3998
Directeur: 3. J. VI/. Boerrigter.
Hoofdredacteur: Drs. H W M. van Run»
™nd. hoofdredacteur: W. Severin.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 28 cents per milHmeter-
hoogte. Ingezonden mededelingen dubbel
tarief. OmroeDers 16 cents per m.m.-hoogte.
De administratie behoudt zich het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave ven
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRIJS 35 cents per week»
t 1.52 per maand f 4.55 per IcwertaeL
aa, Zaterdag werd Tüddem, als deel van de gebieden, die onder de grenscorrecties
SM, n> onder het Nederlands gezag gesteld. Onze fotograaf heeft deze histori-
e gebeurtenis op de gevoelige plaat vastgelegd. Van boven naar onder ziet
L hoe de marechaussee zich per truck naar het betreffende gebied begeeft,
e de Nederlandse vlag wordt gehesen op de plaatswaar tot nu toe de „Arnts-
Sel'kant" zetelde, hoe twee generaties dit met gemengde gevoelens
I hziep^ en hoe drost Dassen, peinzend over de nieuwe en zware taak die hem wacht
1 Aanbrengen van het bordje „Drostamt Tüddem" gadeslaat.
j». "et is moeilijk van de gezichten van de voormalige (en welgedane) burge-
topt?'er en var' het meisje en de jongen aan weerszijden, af te leiden hoe da
*ta rnst wordt tegemoet gezien. Zeker is het echter, dat de laatste twee een nieuw
So a}shurgerschap tegemoet gaan. Een staatsburgerschap, waarvan de keurig opge
diste marechaussee op een even keurig opgepoetste motor de eerste symp
tomen vormden.
J*atta is Zondag per vliegtuig
^CI van Banka te Batavia aan-
berj®611- Hij verklaarde iegenover de
tub('ilr- °P uitnodiging van de re;
*e,,1se delegatie was gekomen. Hij
&atie deel uitmaken van de deie-
staan'„ "och hjj zou de delegatie „bij-
verneemt, dat Hatta vandaag
•bet rfi ?rmeel onderhoud zou hebben
^an Royen, nadat hij Zondag-
een informele ontmoeting
ierle Cochran heeft gehad.
h6 and^at'a reisden mee Moh. Rum en
ar Rre rePul:,likeinen die eergisteren
R;ittaanka waren vertrokken,
tf aanSeen antwoord op de vraag.
rt§keer e's t°t onvoorwaardelijke te-
?tar n; v?n de republikeinse regering
f*ij Zei- T,'la zou worden vastgehouden
•J^rn -,tk ben altijd optimistisch", toen
huiri,^raagci werd wat hij dacht van
Vaflgö stand van zaken.
t Stld van stijven.
r aaS zijn de republikeinse minis-
Latnk e,n Djuanda en het delegatie-
?aar Dio^ y per vliegtuig van de UNCI
(iCJa vertrokken, waar zij onder
s. .1 i vj, uulVnCU) Wa«I J UI1VZCI
jVHap iijact zullen opnemen met de
voiri wordt van republikeinse
federale leiders
I °ntvUn rnpr dan het genoegen lof te
Pen, is het gevoel lof te hebben
verdiend.J
onder wie de premiers van Oost-Indone-
sië en Pasundan, die de republikeinse
leiders op Banka hebben bezocht, even
eens in Batavia teruggekeerd. Zij ver
klaarden „niet ontevreden te zijn" over
hun bezoek aan de republikeinse leiders.
Zij vestigden er de aandacht op, dat zij
niet in BFO-verband naar Banka waren
geweest.
Een republikeins woordvoerder te Ba
tavia heeft officieel verklaard, dat de
resolutie van de Veiligheidsraad voor
een definitieve oplossing alléén bruik
baar is, indien beide partijen ernstig be
reid zfjn, alle delen van de resolutie als
één geheel na te komen.
Hij voegde daaraan o.m. toe: „Een te
rugkeer van de republikeinse regering
naar Djocja zonder een werkelijk uit
zicht op een alles omvattende oplossing,
zou de republikeinse regering in een on
houdbare en bijzonder gevaarlijke situ
atie plaatsen, welke geen enkele Indone
sische leider voor het volk en de ge
schiedenis zou kunnen rechtvaardigen.
Er dient op gewezen te worden, dat de
resolutie van de Veiligheidsraad het her
stel van de republiek eiste, alsmede een
bevel tot staking van het vuren en het
terugtrekken van de Nederlandse troe
pen."
Hij besloot aldus: Bijna 90 dagen zijn
er verlopen sedert de resolutie van de
Veiligheidsraad werd aangenomen, zon
der dat er iets is gedaan, en onderwijl
duren de guerilla en de represailles der
Nederlanders voort.
Z. K. H. Prins Bernhard zal ter ge
legenheid van de Nederlandse dag op
6 Mei a.s. een bezoek brengen aan de
internationale jaarbeurs te Brussel.
(Van een onzer speciale verslaggevers)
Zaterdag om precies 12 uur is het onvermijdelijke gebeurd. Landdrost Dassen
heeft in het Kreisamt Tüdderen de Nederlandse vlag gehesen. Hij heeft in de
kramankele kamer die voortaan de zijne zal heten Hare Majesteit's portret op
gehangen en daarmee was de correctie van het grootste aan Nederland toege
wezen gebied, namelijk de zak bij Sittard, ook formeel een feit geworden. Men
moet zeggen, dat de heer Dassen zich van deze taak tactvol heeft gekweten. De
speech waarmeae hij onmiddellijk na zijn intocht buiten voor het havenloze
gemeentehuis in Tüdderen de bestuursbevoegdheid van Kreisdirektor R. Görts
overnam was er een vol begrip en welgemeende vriendelijkheid. En ook
elders heeft hij bij voortduring blijk gegeven van zijn wil, om de „gecorrigeerde
bevolking" met alle hem ten dienste staande middelen te helpen.
Eerlijk gezegd, zouden wij deze be
wering voor de overige, bij deze opera
tie betrokken personen niet durven her
halen. Daarvoor hadden met name de
bij de overname betrokken marechaus
sees en douanebeambten zich te veel
beijverd om te tonen hoe goed zij voor
hun taak berekend waren. Beide, overi
gens kleine corpsen staken practisch ge
heel in nieuwe uniformen. De mare-
chaussées droegen glanzend witte hel
men met dito uitmonstering en het aller
meest heeft ons getroffen, dat zij te pas
en te onpas lieten uitkomen, dat allen
met stenguns waren bewapend. Men be-
grijpe ons goed. Er is tijdens de hele
bezetting geen enkele onregelmatigheid
gebeurd. Er is geen Duitser gearresteerd,
geen huis doorzocht en geen mens af
geblaft. Doch desniettemin moet deze
intocht en het leek met alle auto's,
die er aan deel namen, toch nog op een
klein leger op de bewoners een tame
lijke onprettige indruk hebben gemaakt.
Nu kan men natuurlijk tegenwerpen, dat
men bij het uitvoeren van grenscorrec
ties toch moeilijk met fluwelen hand
schoenen kan te werk gaan.
Maar daar staat tegenover, dat het ge
heel soms iets pijnlijk belachelijks kreeg,
wanneer met razende vaart een of an
dere truck met drie, vier soldaten op
de bumper het dorp kwam binnen
vliegen, waar rustig midden op de weg
wat kippen rondscharrelden. Al dit ver
toon was overbodig. Er was niemand
onder de vele armelijke boeren, die dit
gebied bewonen, die er ook maar een
ogenblik aan dacht, iets te doen, dat in
strijd met de voorschriften zou zyn.
Evenmin was er iemand, die er aan
dacht oprecht te juichen. Nee. wanneer
wii onze indruk van de bevolking in
enkele woorden vastleggen, dan moeten
wij zeggen: men was nerveus, angstig
en in afwachting. Deze elementen wa
ren het, die de mensen langs de slech
te en schier onbegaanbare wegen deden
samendrommen. Meestentijds zwegen zij
daarbij. Sommigen lachten, anderen
wuifden en het is zelfs moeilijk, dat u
straks op het filmjournaal hele massa's
juichende en dansende kinderen ont
waart. Wanneer dat gebeurt, weet dan
dat deze kinderen juichten, omdat de
Gazet van Limburg zo verstandig was
geweest, stapels kranten in dit gebied
te doen verspreiden en dat dit voor het
nerveuze grut de lang verwachte aan
leiding vormde tot actie.
Niet met open armen
Overigens moeten wij ons echter
niet. wijsmaken, dat wij in het gecor
rigeerde gebied met open armen
ontvangen worden. Oh zeker, enthou
siastelingen waren er bij. Er was
zelfs een jonge kerel, die ons vroeg:
,.En kan ik nou ook naar Indië?"
Maar verder waren angst en beducht
heid voor de toekomst schering en
inslag.
Dat is ook begrijpelijk. Deze bevol
king gehuld in de wonderlijkste res
ten leeerkleding is zeer onontwik
keld. Haar wijsheid moet zij putten
uit de plaatselijke Duitse pers Aache-
ner Nachrichten. etc. en die had zich
wel tot taak gesteld de mensen tegen
de correcties in te nemen, doch niet
hen daarover voor te lichten Men was
dan ook bevreesd en telkens als wij
met onze stofopwerpende colonne in
een nieuw dorp arriveerden, werden
wij door de bevolking gevraagd naar
de maatregelen in de naaste toekomst.
Wij hebben Nederland's grootste aan
winst, rond 41 vierkante kilometer, nu
gezien. Het heeft, zoals gezegd, ontzet
tend slechte wegen, die de Rijkswater
staat handen vol geld kosten. He.t heeft
tien dorpen, waarvan er niet één is, dat
niet in de oorlog onbeschrijfelijk is ver
nield. Daaraan is sindsdien niets ge
daan. Het puin is verweerd en daartus
sen leeft een armelijke, geheel katho
lieke boerenbevolking in slechte en
zwaar beschadigde woningen.
Dat is Nieuw Limburg. Wij zagen het
op een van de schoonste dagen, die
deze lente ons kan bieden en het heeft
ons desniettemin triest gemaakt en ont
moedigd. De prachtig glooiende velden,
die wij soms even door de stofwolken
konden waarnemen (het noodlot heeft
gewild, dat de gehele bezettingscolonne
ook nog op een bepaald ogenblik gran
dioos verdwaald,) hebben dat niet
veranderd. Nieuw Limburg is doodarm,
het heeft geen waterleiding en het zal
handen vol geld kosten vooraleer de
wederopbouw ook hier enigermate op
streek is gekomen.
Een vriend vatte onze gedachten
treffend samen. „Het is onmogelijk",
zei hij. ..dat het kabinet hier geweest
is. Anders had het daarvoor zijn be
staan niet op het spel gezet."
(Van onze redacteur)
„This is about the best occupation 1 have ever seen" zei de Britse controle
officier, Lt Cot Collins toen hij Zaterdagmiddag omstreeks half een in het ge
meentehuis te Elten, het bestuur over het door Nederland geannexeerde gebied
rond Elten overdroeg aan de landdrost dr. A. Blaauboer. Die bezetting was ernstig
en vermakelijk tegelijkertijd; vervaarlijk en toch goedaardig. De mannen van de
Koninklijke Marechaussee en de Nederlandse militaire politie, die klokslag
twaalf uur de oude grens bij Elten overtrokken, zagen eruit alsof bezetten hun
dagelijks werk was. Kauwgom kluivend zaten ze nonchalant achter het stuur
van hun truck en degenen, die, als op overvalwagens, achterin zaten, speelden on
verschillig met hun ongeladen stenguns. Ze zagen eruit als heuselijke bezettings
troepen, die men met een gerust hart met een gevaarlijker opdracht er op uit had
kunnen sturen <lan met de vreedzame missie; het Nederlandse gezag te vestigen
in een verre van vijandelijk gestemd gebied.
Verwachting tot Dinsdagavond:
Meest matige wind uit Westelijke
richtingen. Wisselend bewolkt met
nog enkele plaatselijke regenbuien.
Vrij koel.
Zon: 5.21—19.55; Maan: 4.53—18.05.
(Van onze verslaggever)
Het „luchtige" verkeersexperiment van
de Rotterdamse politie ter gelegenheid van
de wedstryd Nederl.Frankrijk is volkomen
geslaagd. Dat deelde de heer Staal, hoofd
commissaris in de Maasstad, toen hy uit
zyn tweemotorig vliegtuig stapte, waar*
mede hy de zaken van de lucht uit radio
grafisch had geregeld, met kennelijke vol
doening mede. En de chef van het verkeer
op de begane grond, de heer Müller, die
de scepter zwaaide op de radioluisterpost
op de Breebrug, was het volkomen met
hem eens. Een half uur voor de wedstryd,
om ongeveer half vier, was alles in kan
nen en kruiken. „Zo gauw hebben wy het
nog nooit voor elkaar gespeeld" was de
mening van de Rotterdamse agenten.
Ongeveer kwart voor drie seinde de
hoofdcommissaris van zyn vliegtuig uit,
dat het verkeer, dat zich in de richting
van de bollenvelden bewoog, drukker was
dan dat, wat op Rotterdam aankoerste.
En even later gaf hy het bericht door,
dat bij Leiden de zaak was vastgelopen,
maar die stagnatie duurde slechts een
paar minuten.
De aanwijzingen, die de hoofdcommissaris
vanuit zijn uitermate beweeglijke uitkijk
post gaf, werden op de Breebrug zonder
enige hapering geregistreerd en onmidael-
lijk doorgegeven en uitgevoerd. En vooral
omstreeks kwart voor drie toen de druk
te een toppunt bereikt had was het in
de radioluisterpost een va-et-vient van
agenten, die orders kwamen halen of gin
gen uitvoeren.
In Rotterdam zelf heeft het in ne stroom
van auto's slechts nu en dan luttele mznu-
ten gehaperd. De ongeveer 5500 moto/Tij
tuigen, die de bruggen passeerden stonden,
zoals gezegd, al geruime tijd voor de wed
strijd op hun plaats. Dat was overigens niet
alleen te danken aan de uitstekend regeling,
In een auto van Van Gend en Loos
werd vanmorgen vroeg het benodigde
Nederlandse geld, naar schatting onge
veer f 300.000.van het agentschap van
de Nederlandsche Bank te Maastricht via
Sittard naar Tüddern gebracht, waar
heden al het Duitse geld ingeleverd zal
worden. In Sittard sloten zich bij dit
transport achttien bank-employé's aan.
De geldinlevering voor het gehele gebied
geschiedt in zaal Hochstenbach te Tüd
dem.
Bij de bankemployé's sloten zich aan
achttien distributie-ambtenaren, zes uit
uit Heerlen, zes uit Roermond en zes uit
Sittard, die in dezelfde zaal een aanvang
maken met de uitreiking van de distri
butiebescheiden voor de inwoners van
dit gebied. Verder was aanwezig de
voedselcommissaris in Limburg, de heer
Niesten, geassisteerd door twee ambte
naren.
In verband met de grenscorrecties is het
station Elten een Nederlands station gewor
den. Dit betekent, dat thans in het binnen
lands verkeer wagonladingen, vracht en
snelgoed. alsmede levende dieren naar en
van dit station kunnen worden verzonden.
maar zeker ook aan de medewerking nan
het publiek, dat kennelijk de goede road
van de politie, om vroeg te komen, had op
gevolgd.
Oorspronkelijk was slechts één tunnelbuis
voor het „zware" verkeer geopend, maar
tegen drie uur werd, om alle risico's te ver
mijden, ook de tweede in gebruik genomen.
Politie-autoriteiten uit Den Haag en Am-
sterdam sloegen de verrichtingen van hun
Rotterdamse collega's gade en van het Par
ket van Rotterdam kwam onder meer mr.
v. Dedem poolshoogte nemen. Zij allen wa
ren enthousiast over de resultaten van het
in alle opzichten baanbrekend werk van de
Maasstedeljjke verkeerspolitie en wij waren
er getuige van, dat de Amsterdamse poli
tiemannen hun Rotterdamse confrères op de
Breebrug van harte geluk kwamen weusen.
Misschien is deze hoogvliegerige verkeers
regeling iets voor het Muntplein in Am
sterdam?
Tot elf uur Zaterdagmorgen was de
grens bij Elten uiterst rustig. Er was
niets bijzonders te zien en de Neder
landse douane deed als altijd haar werk.
Maar toen begon het. Vanuit de richting
Zevenaar kwamen de eerste trucks
aanrijden geflankeerd door motorrij
ders, die hagelwitte Amerikaanse hel
men droegen, en bezonnebrilde officie
ren in jeeps. De bezettingskaravaan ver
zamelde zich voor de grenspost. Er
kwamen zelfs enkele vervaarlijk uitzien-
zuchtige aanblik werd echter onmiddel
lijk daarop helemaal weggenomen door
dat een autobus, volgeladen met nieuws-
de pantserwagens bij. Deze oorlogs-
gierige journalisten, zich bij het „be
zettingsleger" voegde.
De „operatie Pik-in", zoals deze ver
wezenlijking der grenscorrecties smade
lijk door de aanwezige journalisten
werd betiteld, verliep naar wens. Met
de stengun in de aanslag (al zaten er
geen patronen in) trokken de wit-be-
helmde politietroepen langs de huizen,
teneinde zich bij mogelijke moeilijk
heden met de bevolking teweer te kun
nen stellen.
Die bevolking was zo kalm als de
wolkenloze hemel. Naar men ons vertel
de waren het voornamelijk de personen,
die weggetrokken zijn, die het lawaai
tegen deze grenscorrecties maakten. Zij
rukten de deurknoppen van de deuren
uit de huizen, die verlaten werden en
hadden zelfs een bloeiende kersenboom
omgezaagd en die als trofee meege
voerd. Maar verder was alles rustig.
Men had geprobeerd het „Nur Deutsch-
land" van een der muren weg te wassen
en dit was maar gedeeltelijk gelukt.
Elders was het „Deutsch" van ,.Wir
wollen Deutsch bleiben" weggesmeerd.
Voorstanders van de grenscorrecties
hadden de Nederlandse vlag met oranje
wimpel uitgestoken en stonden wuivend
langs de weg. Aan de overkant echter
stond een oude vrouw te huilen. Kin
deren renden met de colonne mee en
zwaaiden met een van de Nederlandse
provinciale kranten die door ijverige
lieden daar reeds waren uitgedeeld. In
Elten zelf, was dc gehele bevolking uit
gelopen om te zien hoe de Nederlanders
daar binnen kwamen. Alles verliep vol
gens plan.
(Vervolg bp pag. 3 kolom 7)
(Van onze Utrechtse redacteur)
Het is zeker een glorieus aantal ope
ningsritten, waarmee de Nederlandse
Spoorwegen binnenkort feestelijk hun
diesel-electrische diensten gaan openen
naar Groningen en Leeuwarden, naar
Vlissingen en naar Enschedé en hun
dienst met electrische tractie naar Maas
tricht.
De nieuwe dienstregeling der N.S.,
die in Mei ingaat, zal een aanzienlijke
verbetering brengen voor de verbindin
gen met de uithoeken des lands. Boven
de normale 2 uursdiensten van het ogen
blik, zullen er dan dagelijks vier ex-
presse-treipen gaan lopen op de lijn Am
sterdamAmersfoortEnschedé en op
die van Den Haag (Rotterdam) en via
Amersfoort naar Groningen en Leeu
warden. Drie expresse-treinen in beide
richtingen gaan er rijden tussen Utrecht
en Vlissingen. En behalve deze diesel-
electrische treinen is er nog de aan
winst voor de lijn AmsterdamEind
hovenMaastricht van vier expresse-
treinen met electrische locomotieven in
beide richtingen. Deze expressen zijn
uitsluitend bestemd voor het verkeer
op de lange afstand en wanneer men
bijvoorbeeld welgemoed en verheugd is
ingestapt in Utrecht met de in dit ver-,
band beuzelachtige bestemming Amers
foort, dan zal men, zoals het nieuwe
spoorboekje het onvriendelijk maar dui
delijk zegt, „geacht worden zonder gel
dig plaatsbewijs in de trein te hebben
plaatsgenomen".
Ook voor de normale dienst zullen de
rijtijden korter worden, maar deze tijd
wordt wel zeer aanzienlijk bekort voor
de expresse-treinen:
Norm. Expr.
thans trein trein
Den HaagGroningen 4.40 4.05 3.12
AmsterdamEnschedé 3.03 2.50 2.15
RotterdamVlissingen 8.08 2.49 1.45
EindhovenMaastricht 1.57 1.24 1.17
De lijnen AmsterdamEnschedé en
Den HaagGroningen (Leeuwarden)
sluiten op elkaar aan in Amersfoort.
En zo zullen er dan in de komende da
gen vele feestelijke ritten plaats ♦leb
ben met versierde treinen, toespraken
van burgemeesters en harmonie-muziek.
Naar Groningen gaat het op 27 April,
op 29 April gaat de feest-expresse naar
Enschedé langs alle stations op deze lijn
boemelen om te worden befeest. Tussen
Rotterdam en Vlissingen dienen de bur
gemeesters zich gereed te houden op 3
Mei en de voorlopige apotheose zal op
12 Mei plaats hebben, wanneer ook de
Limburgse hoofdstad haar eerste wer
kelijke sneltrein zal begroeten met ba
zuingeschal en feestgejuich.
„Bravo Faas", de voorzitter van de K.
N. V. B., Karei Lotsy, geeft een goed
keurende klap op de schouder voor de
uitblinker van het Nederlandse team
Faas Wilkes. Links Lenstra en in het
midden de Franse grensrechter, die zo
ijverig voor buitenspel appeleerde op
momenten, dat er geen sprake van was.
zelfsprekend aanvaard Frans doelpunt,,
binnen twee minuten, plotseling vuur
en vaart kwam in de oranje-gelederen.
Zóveel vuur en vaart alsof hier heetge
bakerde Zuiderlingen instede van koele,
En nu hebben die elf brave amateurs
uit Nederland, een bloemist, «en verhui
zer, een gemeente-ambtenaar en nog zo'n
stu kof wat anderen, die heus wel an
dere dingen aan hun hoofd hebben dan
'n internationale voetbalzege, duveltje-
uit-het-doosje gespeeld voor de elf uit
gebalanceerde. met grote zorg opge
kweekte en vertroetelde Franse voet
balprofs. In wanhoop liepen die naar
hun vorm en zelfrespect en naar de ijze
ren consequentie van hun Carré Ma-
gique te zoeken, toen er na een ais van-
Voor het eerst, als wij het wel hebben,
in een na-oorlogse wedstrijd hebben onze
spelers, en dan speciaal onze kanthalfs, zich
tijdens een interland-wedstrijd tegen
Frankrijk niet schuldig gemaakt aan ver
keerd ingooien.
gesloten en wat sombere bewoners van
het Noorden in het veld stonden. En
waren die 65.000 in extase geraakte be
zoekers op de twee verdiepingen van
het stadion in hun geestdriftige aanmoe
digingen niet even fanatiek en onver
flauwd als Nigois of Marseillaan?
Ai mi, wat ranselden die Hollandais
erop los met hun diepborende aanvals-
spitsen! Wat dreven zij het Franse ver-
dedigingsblok tot een wanhopig paniek
voetbal, wanneer Wilkes en Timmer
mans, en ook Brandes soms, op het do
mein waar zij nimmer vrije toegang
mochten hebben, een paar staaltjes voet-
bal-aorobatiek ten beste konden geven,
waarvoor de penningmeesters in La
Douce met liefde een halve ton of daar
omtrent aan francs zouden willen neer
tellen.
O hemel neen, wij zullen niet van de
daken verkondigen, dat het na deze
wedstrijd van ons Nederlands elftal tijd
wordt, revanche te vragen voor de 82
van Huddersfield. Liever dan dat we
ons laten wegdrijven op het enthousias-
hie waartoe deze wedstrijd ons mis-
Eén zwaluw maakt nog geen lente, weet
u welVoordat wc over lente praten,
wachten we eerst nog maar eens op de
wedstrijd van het bondsteam tegen de En
gelse B-profs op 18 Mei in het Olympisch
Stadion.
schien zou kunnen verleiden, houden
we vast aan dat betrouwbare vaderland
se principe, dat ons adviseert één zwa
luw niet aan te zien voor de lente zelve.
En onder ons gezegd, was die zwaluw
van het Feijenoordstadion toch ook
weer niet zo'n feilloos gave vogel, dat
we. omderwille van dit succes, geen
woord van critiek mogen laten horen.
Wél willen we bij dit uitstekend re
sultaat nu eens één keer vergeten wat
er de laatste weken allemaal is ge
sproken en geschreven over probleem
en theorie, over Brandes ensRoozen, Rij
vers of Timmermans, Abe binnen of
buiten. En wel omdat de aanval van
oranje deze middag zo dikwijls hart
verwarmend en als een juichkreet door
het stadion ging. En omdat wij zo dank
baar waren voor dit verkwikkend ele
ment van zuivere spelvreugde, dat ds
sport en sportbeoefening zoveel nader
staat dan het systeem of de uitblinker.
Maar daarbij verzuimen we niet, re
kening te houden met de teleurstelling
welke het spel van de Fransen ons
heeft bereid. Terwijl wij erop verdacht
waren, dat elke minuut het uiterste van
de oranjemannen zou vergen en dat het
van begin tot einde een strijd zou wor
den met de rug tegen de muur, hebben
de blauwhemden eigenlijk geen vier
keer in totaal als een levensgrote be
dreiging voor het doel van De Munck
gestaan. Ze konden eenvoudig niet, om
dat die spontane Nederlandse amateurs
hun geen seconde tijd gaven aan te ha
ken bij het beproefde eigen spel en hen
door tempo en élan volkomen onderste
boven speelden. Maar zij kregen pas tijd
om daarover na te denken toen het fluit
signaal van de brave scheidsrechter
Franken het ogenblik van rust aankon
digde en dat was te laat. Want tegen de
verwachting in was de conditie van de
Nederlanders perfect genoeg om ook in
de tweede helft een hoog tempo te kun
nen ontwikkelen en toen na twaalf mi
nuten tijds de stand op vier-één was ge
komen, gaf Frankrijk zich op genade of
ongenade over.
Daarmee was de stimulans er voor de
Nederlanders ook wel een beetje uit
en in het besef van hun volledige su
prematie, begonnen de oranje-aanval
lers te demonstreren, zodat het werke
lijk overwicht tenslotte toch niet in een
hogere score kon worden uitgedrukt.
Maar een enkele maal brandde ook toen
de Nederlandse speldrift nog wel eens
los en de kwieke Vignal, sterker op
hoge dan op lage ballen, had tot drie
maal toe de assistentie van het hout
werk nodig, om het op 41 te houden.
Dat was een onverwacht slechte
beurt van de Fransen, bij wie vrijwel
niemand zijn collega aan de overzijde
in de schaduw stelde. Zowel in de
voorhoede, als in de defensie en mid
denlinie voelde men zich blijkbaar
gekluisterd door het parate Neder
landse spel, waartegen alleen Marche,
Hon en Prouff als verbindingsspe
ler konden opboksen. Voor de rest
was het allemaal zeer matig en voor
al van de voorhoede ging weinig of
geen kracht uit.
I
