Twee millioen man op 4000 schepen
varen over het Kanaal
Grensincident te Venlo een verrassing
voor regering en opperbevel
w
ds
"hest&
Goed Appelsap
Op zwerversvoeten door de natuur
Weergaloos opgezette onderneming
lekker, gezond en fris!
Volgelingen van De Gaulle vervoeren
in het geheim wapens
Commandanten
van Berlijn bijeen
HOE EN WAAR?
Vervalsingen van de
Duitsers
Goed Appelsap
ZATERDAG 4 JUNI 1949
PAGINA 4
MAANDAG VIJF JAAR GELEDEN DE INVASIE
Duitsers verrast
In de schoot enz.
Luitenant Klop betaalt het met zijn leven
Nederland kan juichen! Neerlands appels rijn drinkbaar
gemaakt! En nu moet U die edele drank eens proeven. U
genietMet volle weldadige teugen. Goed appelsap flonkert
goudgeel in Uw glas. Doortinteld van alle zonneschijn,
die de appel (vóór het persen) blozen deed. Hebt dank,
fruittelers van Nederland! Appelsap smaakt volmaakt!
verkwikt, vérfrist, ver
sterkt en voedt, geeft
nieuwe energie en tinte
lend bloed, 't Is een puur
natuurproduct, gelijk een
appel, vers geplukt Drink
dit edel appelsap - bewijs
van Neerland's vakman
schap.
PublicatieCentraal Bureau v. d. Tuinbouwveilingen
POGING OM R P F. IN
DISCREDIET TE BRENGEN
Het zachtste fluweel
Resultaat is nihil
Vijf jaar geleden, op zes Juni 1944, begon in Normandië de victorie, waarbij
de grondslag werd gelegd voor onze vrijheid. Vijf jaar al weer geleden
Jaren lang hadden de Duitsers gebouwd aan hun fameuze Westwall. Zij had
den langs de Franse kust een geweldig netwerk van verdedigingsstellingen aan
gelegd. „Er is geen macht in de wereld", verklaarde Hitler vol zelfvertrouwen,
d ons u" deze gebieden zou kunnen verdrijven."
5et ',s feen wonder, dat Hitier zich niet kon voorstellen tot welk een for
midabele krachtsinspanning de Geallieerden in staat zouden blijken. De voor-
Dereidmg alleen al was ontzagwekkend. Millioenen arbeiders werkten in dui
zenden fabrieken, ze maakten de afzonderlijke stukken, de onderdelen van
vreemdsoortige gevaarten, naar tekeningen die slechts onoverzichtelijke ge
deelten vormden van wat er gemaakt werd. En al die stukken en brokken kwa-
,°P e,en bepaaid ?unt' w»ar zij in het diepste geheim werden ge-
kinv Tint w J zwoegden de millioenen, dag en nacht zonder onderbre-
beuren zou 00r en de vijand kon alleen maar vermoeden wat er ge-
De Duitsers verwachtten de invasie,
maar waar? Bij Dieppe? Bij Calais? En
hoe zouden de Geallieerden er in slagen
het Kanaal over te komen? In de havens
van de Golf van Biscaye lagen op zijn
minst honderd Duitse onderzeeërs op de
Joer. En overal langs de kust waren de
kustbatterijen opgesteld, die met hun
zware kanonnen de zee konden bestrij
ken en de schepen tot zinken konden
brengen zelfs vóór ze nog de Franse kust
m zicht konden krijgen. Hoe zou men
de enorme taak volbrengen, het langver
wachte en stormachtig geëiste tweede
front formeren? En dan, als het werd
aangepakt, moest het ook succesvol wor
den volbracht. De Geallieerden konden
zich geen mislukking veroorloven. Er
moest worden aangepakt en men moest
winnen.
Dat betekende dat een wonder moest
worden volbracht.
Honderd mijlen over het Kanaal moest
alles komen. Een armada van 4000 sche
pen kwam aangevaren. Die schepen had
den in totaal 2 millioen man aan boord.
Maar niet alleen een leger van 2 millioen
man. ook 16 millioen ton aan materiaal
werd meegevoerd. Nog nooit had de we
reld zoiets aanschouwd. Alles was voor
bereid, in het diepste geheim.
Vele tienduizenden kenden dat geheim
althans ten dele. De vijand bleef in het
onzekere. Beschermd door nevel en
nacht kwam daar dat ontzagwekkende
opduiken uit de duisternis. Britse en
Amerikaanse vlootstrijdkrachten, ver
sterkt met de oorlogsschepen van ande
re Geallieerden, hielden de zee schoon en
beschermden het gigantische convooi,
dat bestond uit golfbrekers en landings-
kaden, uit kunstmatige havens. Binnen
een fabelachtig korte tijd had men dit
alles kunnen construeren, havenwerken
van zulk een omvang, dat hierbij de ha
ven van Dover klein leek. En alles was
gereed om van de schepen naar de kust
bruggen te leggen, reusachtige schip
bruggen, waarover de tanks zouden rij
den om de vijand voor zich uit te jagen.
Twee millioen man kwamen over het
Kanaal, met alles wat ze nodig hadden
voor de strijd, voor de grote worsteling,
die over het lot van de mensheid de be
slissing zou brengen.
Niets was aan het toeval overgelaten.
De. armada der 4000 schepen werd be
schermd door een fantastisch sterke
luchtmacht, bestaande uit 11.000 vlieg
tuigen, die voortdurend in de lucht ope
reerden. Als men bedenkt hoeveel orga
nisatorische maatregelen er nodig zijn
om 11.000 vliegtuigen te doen opstijgen,
elk naar zijn eigen doel. elk met zijn
eigen grondpersoneel, elk met zijn eigen
voorziening aan brandstof, munitie en
de rest, dan krijgt men misschien een
vluchtig beeld van wat er aan dit grote
ondernemen vastzat.
De Duitsers hadden de aanval bij Ca
lais verwacht, maar niet in Normandië,
waar de rotsachtige hoge kust de groot
ste moeilijkheden opleverde. De Duit
sers werden zo lang mogelijk in de on
zekerheid gelaten. Het bombardement
van de Franse kust was reeds begonnen,
maar als er drie bommen op de Nor-
mandische kust werden neergeworpen,
vielen er vier rondom Dieppe en vier
in de omgeving van Calais. Totdat ein
delijk de grote aanval begon en er 2000
ton bommen op één bepaald gebied aan
de Normandische kust neerdaalden, die
de weg moesten openen voor de lan
dingstroepen. Vlak na middernacht
daalden er onmetelijke zwermen pa
rachutisten, die hun eigen taak had
den: ze moesten bruggen opblazen,
spoorwegen afsnijden, kortom achter
het front der Duitsers de verwarring
compleet maken. Hierna kwamen de
„gliders", de geweldige zweefvliegtui
gen, die de strijders bij duizenden aan
voerden, voorzien van kleine tanks, ma
chinegeweren en alles wat ze nodig
hadden voor de beslissende strijd. Daar
na naderde de grote armada der sche
pen, beschermd door een „paraplu" van
vliegtuigen. Er werd verwoed gestre
den, talrijke zweefvliegtuigen werden
door de Duitsers neergeschoten, de kust
batterijen namen de schepen onder vuur
en brachten menig vaartuig tot zinken
Maar zo'n kustbatterij mag dan het
voordeel hebben, dat men haar niet tot
zinken kan brengen, er staat tegenover,
dat ze zich niet kan verplaatsen.
Stuk voor stuk werden de batterijen tot
zwijgen gebracht. Elk oorlogsschip, van
slagschip tot kanonneerboot toe. had
zijn eigen doelwit. Het geheel werd met
succes bekroond, hoewel de enige niet
te berekenen factor voor de Geallieerden
nadelig was; tijdens de operatie woedde
de ergste storm, die de Junimaand sinds
veertig jaar had gekend.
De invasie in Normandië was niet
slechts een wapenfeit van zo grote be
tekenis, dat alle krijgsverrichtingen in
het verladen er bij verbleken, het was
ook de machtigste organisatorische pres
tatie, die er ooit door mensen werd vol
bracht. Velen zien er dan ook een be
wijs in, dat de mensheid, die in oorlogs
tijd hiertoe in staat bleek, ook bij mach
te zal zijn, de grote vraagstukken in
vredestijd, die van de organisatie van de
productie en van de rechtvaardige ver
deling van de welvaart, 'tot een geluk
kige oplossing te brengen.
Maarschalk Stalin, die inmiddels het
bevel had gegeven tot een geweldig of
fensief in het Oosten, uitte zijn grote vol
doening over de geslaagde landingsactie.
„De geschiedenis der oorlogen", zo zeide
hij, „kent geen onderneming, zo breed
in opzet, zo grandioos van omvang en zo
meesterlijk uitgevoerd".
Vijf jaar geleden slaagden de landin
gen in Normandië. We konden weer ver
trouwen en hopen. Maar dat we nog
bijna een jaar op de uiteindelijke be
vrijding moesten wachten, dat lag in die
hoopvolle dagen gelukkig voor ons nog
in de schoot der goden verborgen.
In het niemandsland tussen Nederland en Duitsland, maar nog net op Neder
lands grondgebied, ligt nabij Venlo een klein café, „Backus" genaamd. Het
is de middag van de 9e Nov. 1939. Een auto komt van de richting Blerick
naar het café. De inzittenden zien e>en man op het bordes naar voren treden.
Wanneer ze vlakbij zijn heft hij de arm. En meteen nadert van de kant van
Duitsland een overvalwagen, wild schietend met een mitrailleur. De Neder
landse auto stopt. Er springt een militair uit. Hij richt zijn revolver, maar
wordt zelf geraakt. Hij probeert te vluchten. De man op het bordes verhindert
het. Geen minuut later rijdt de overvalwagen weg en de Nederlandse auto
blijft achter. Leeg
Dit is het grensincident bij Venlo.
In de Nederlandse bladen van de vol
gende dag verschijnt er een vaag be
richt over. Het Duitse nieuwsbureau
verstrekt meer inlichtingen. „De over
weldigde personen waren ambtenaren
van de Secret Service", zegt het D.N.B.
-Zij zijn aan de Duitse staatspolitie als
gevangenen uitgeleverd."
Dat de Duitsers met die gevangen
neming de Nederlandse neutraliteit
hebben geschonden door de grens te
overschrijden, deert hert niet. Nog ver
scheidene malen zal de Nederlandse
gezant protesteren. Eerst op de tiende
Mei 1940 komt het Duitse antwoord.
Von Ribbentrop overhandigt dan de
Nederlandse gekant een memorandum,
gebaseerd op een rapport van Frick en
Himmler. In dit rapport koipt het
grensincident ter sprake. Het zou de
Duitse autoriteiten een aantal „leben-
dige Zeugen und Dokumente" hebben
verschaft die bevestigden „was bereits
vorher über die hochvèrraterischen
tTmsturzplane Englands und Hollands
unter Beteiligung Belgiens bekannt
war."
Waarop baseerden de Duitsers die
hoogverraderlijke plannen? Er was een
Nederlandse officier betrokken ge
weest bij de gebeurtenissen aan de
grens van Venlo. HU had de ambte
naren der Secret Service vergezeld. Er
bestond dus aanleiding aan de neu
traliteitspolitiek van de Nederlandse
regering te twijfelen. Het onderzoek,
dat de parlementaire enquêtecommis
sie aan deze zaak heeft gewijd, onthult
echter, dat dt Nederlandse regering
van de activiteit van deze officier niets
geweten heeft. Het brengt ook aan het
licht welke waarde men aan de „Ieben-
dige Zeugen und Dokumente" moet
toekennen. Het geef» een gedetailleerd
beeld van wat zich rond het incident
afspeelde en legt de verantwoordelijk
heid waar zij zijn moet: niet bij de
Nederlandse regering.
In 1935 vluchtte uit Duitsland zekere
dr. Franz Fischer. Hij kwam in contact
met de voormalige perschef van de rijks
kanselarij ten tijde van Marx en Wirth,
dr. Spieckcr. Deze dr. Spiecker organi
seerde van Londen uit het verzet tegen
de Nazi's. Hij moet in verbinding hebben
gestaan met een oppositiegroep in de
Duitse generale staf. De generaals von
Rundstedt, von Fritsch en von Wieters-
heim zouden daarbij hebben behoord.
Via majoor Travaglio van de Luftwaffe
kwam dr. Fischer met dr. Spiecker in
contact. In Amsterdam kwam een eerste
ontmoeting tot stand. Bij de volgende
ontmoetingen werd de Secret Service in
geschakeld. Twee harer ambtenaren, ma
joor Stevens en kapitein Payne Best.
voerden nu met Travaglio en Fischer be
sprekingen.
Om het de Duitsers makkelijker te
maken wilde men het overleg in het
Nederlandse grensgebied doen plaats
hebben. De Engelsen gingen nu naar
de chef van de Nederlandse inlichtin
gendienst," generaal Van Oorschot. Zü
zeiden, dat zij met belangrijke Duitsers
wilden praten. De mogelijkheid tot het
openen van vredesonderhandelingen
zat daarbij voor. Generaal Van Oor
schot verstrekte hun geen blanco-vol
macht. maar stond hun alleen toe zich
naar de grens te begeven in gezelschap
van een van zijn officieren. Dit was de
Nederlandse luitenant Klop.
Deze luitenant ging met de Engelsen
de 19e October 1939 naar Dinxperlo. Zij
dachten daar een Duitse generaal te zul
len treffen. Er kwamen echter twee
Duitse officieren. Later is gebleken, dat
door verraad van dr. Fischer de S.D. van
de besprekingen op de hoogte is ge
bracht. De Duitse onderhandelaars wa
ren allen werktuigen van de Duitse con-
tra-spionnage. Deze ontmoeting te Dinx
perlo" leverdo weinig concreet nieuws.
Generaal Van Oorschot kreeg van luite
nant Klop maar een heel summier ver
slag. Hij wilde de zaak stopzetten. Daar
luitenant Klop toestemming vroeg nog
eenmaal samen te mogen komen, omdat
dan de Duitse generaal zou verschijnen,
heeft hij hem, als uiterste waartoe hij
wilde gaan, die toestemming verleend.
De tweede bijeenkomst vond plaats in
Den Haag. Weer ontbrak de generaal,
maar de Duitsers hingen een verhaal op,
dat zij Hitier gevangen wilden nemen.
Ze wensten echter te weten welke de
Engelse vredesvoorwaarden waren. Die
kregen ze te weten. Dat gebeurde op
7 November in café Backus. De Duitsers
zeiden ruggespraak te willen houden met
hun chef. De volgende dag zouden ze
met hun antwoord komen. Luitenant
Klop was daarbij tegenwoordig. De ge
neraal ontbrak weer. Hitler had een be
spreking met de generale staf, zeiden
de Duitsers, maar wanneer men nu
9 November weer bijeenkwam kon er
een beslissing genomen worden. De En
gelse onderhandelaars keerden dus de
9e November terug in gezelschap van
luitenant Klop. Hij handelde tegen zijn
instructies. Hij was de militair, die uit
de Nederlandse auto sprong, toen de
Duitsers hem wilden overweldigen. Niet
veel later is hij in het ziekenhuis te
Düsseldorf aan de verwondingen van de
schietpartij overleden. Een patrouille
marechaussee, die hij geïnstrueerd had
hem van Venlo af te vergezellen, heeft
hij niet afgewacht. De patrouille arri
veerde te kwart over drie. Het incident
geschiedde om drie uur.
Namen de Duitsers de stervende lui
tenant nog een verhoor af? Het Duitse
„bewijsmateriaal" bevat vier verklarin
gen. Twee ervan zijn van dr. Jung, die
de gewonde het* eerst medische hulp
verleende. Zijn verklaringen zijn van
dezelfde datum, maar geven een ander
uur en een andere plaats aan. In de
eerste verklaring treft dr. Jung de lui
tenant bewusteloos aan met een kogel
door de hersens. In de tweede spreekt
hij slechts van een ernstige schaaf
wond. Dr. Jung heeft deze tweede ver
klaring moeten schrijven op last van
het hoofd van het bureau der staatspo
litie te Düsseldorf. Hij moest er mel
ding in maken van een verhoor en het
feit dat Klop het bewustzijn niet heeft
verloren voor 18.25 uur. Aan dit bevel
heeft dr. Jung getrouw voldaan. De bei
de andere verklaringen zijn van de
hand van dr. Berends, arts van het
Evangelisch es Krankenhaus, waarheen
luitenant Klop later werd overge
bracht. Ook hier beschrijft de tweede
verklaring Klop's verwonding als niet
dodelijk.
Het is duidelijk, dat de Duitsers met
deze verklaringen van medische zijde
de mogelijkheid wensten te scheppen
voor een zogenaamd verhoor van Klop.
Bij dat verhoor moest de luitenant
dan zelf een verklaring afleggen, die hij
met zijn handtekening bekrachtigde.
Er zijn papieren gevonden met handte
keningen van Klop. De handtekeningen
waren fors en krachtig en allerminst
die van een man, die nog maar weinige
minuten te leven heeft en bovendien
zwaar in de rechterbovenarm is ge
wond.
Voorts is het lijk van Klop gebal
semd. Heeft men dat gedaan om te zij
ner tijd een „corpus delicti" bij de hand
te hebben? Er schijnen zelfs plannen
geweest te zijn om het Venlo-incident
uit te spelen in een monsterproces, dat
na de aanslag op Hitler in de Braukel-
ler te München op 8 November 1939
moest gehouden worden. Dat proces zou
dan tegen de Secret Service gericht zijn.
Himmler stelde zich daar veel van voor,
maar durfde het schijnbaar toch niet
aan.
Eerst na het incident te Venlo is de
regering te weten gekomen, dat er on
derhandelingen tussen Engelsen en'Duit
sers aan de Nederlandse grens hadden
plaats gevonden. De reactie was niet erg
genoeglijk. Nog in Engeland, zo verteit
generaal Van Oorschot, heeft minister
president De Geer gezegd, dat Nederland
geen oorlog met Hitier gekregen zou heb
ben, „als wij dat geval-Venlo niet gehad
hadden". De minister van Defensie, Dijx-
hoorn, wist eveneens van niets. Generaal
Reynders, toentertijd opperbevelhebber,
verklaarde, dat hij wel eens van de be
sprekingen gehoord had, maar zich er
nooit uitdrukkelijk mee had bemoeid. De
volle last kwam dus op de schouders van
generaal Van Oorschot, die geen inlich
tingen had verstrekt. Hij werd uit zijn
functie ontheven. Luitenant Klop be
taalde zijn onvoorzichtigheid met zijn
leven.
De hele toedracht der gebeurtenissen
toont echter wel duidelijk welke machi
naties de Duitsers ook nu gebruikten om
materiaal te verzamelen voor de be
schuldiging, dat Nederland zich niet aan
zijn neutraliteitspolitiek gehouden zou
hebben. In een eigenhandig schrijven
droeg Himmler aan Hitier de deelnemers
aan het Venlo-incident voor tot een be
loning met het IJzeren Kruis eerste en
tweede klasse, omdat zij de opdracht om
bewijsmateriaal aan te brengen, dat
moest aantonen hoe Nederland zijn neu
traliteit opofferde voor het belang van
Engeland, zo goed hadden vervuld...
in volle glazen uit!
De Franse politie heeft Donderdag
avond aan de rand van Parijs twee au
tobussen aangehouden, die een aantal
wapens vervoerden. De politie heeft 16
personen in hechtenis genomen, waar
van er 12 met de bussen meereisden.
De gearresteerden zijn voor het groot
ste deel volgelingen van De Gaulle. Zij
worden beschuldigd van een poging tot
„demoralisatie van het Franse leger".
De arrestanten zijn gisteren door het
militair tribunaal in Parijs verhoord.
De bussen kwamen van Perigeux in
Zuid-Frankrijk. Er werden een klein
aantal geweren, lichte machinegeweren,
revolvers en munitie gevonden.
De politie kreeg haar inlichtingen
over het wapentransport na een voor
lopig verhoor van vier personen, die
Donderdag waren gearresteerd op ver
zoek van generaal Paul Devinck, com
mandant van het eerste militaire dis
trict. Onder hen bevond zich Jacques
Rateau, gemeenteraadslid van Parijs
voor De Gaulle's R.P.F.
Nader Wordt gemeld, dat 5 der 16
aangehouden personen in staat van be
schuldiging zijn gesteld in verband met
activiteit, „die te maken heeft met de
moralisatie van het leger". Deze vijf
zijn:
Jean Delore, 50 jaar, een ingenieur,
die op 20 Maart door de politie in ver
hoor werd genomen wegens een demon
stratie tijdens de zitting van de Raad
der Republiek; Jacq. Rateau, Gaullistisch
lid van de Parijse gemeenteraad; Pierre
Fouet, eigenaar van een vissersbedrijf
in Bretagne, en Edmond en Gustave
Thuault, employé's in een garage te
Parijs. Zij zijn opgesloten in de gevan
genis La Santé in afwachting van de
vervolging, die de militaire autoriteiten
tegen hen zullen instellen.
Tot de overige gearresteerden, die nog
worden vastgehouden voor verhoor,
sommigen zullen wellicht op dezelfde
gronden vervolgd worden behoren
een voormalige kolonel uit het Franse
leger en verzetsleider; een lid van de
veiligheidspolitie van de R.P.F.een
Gaullistisch lid van het gemeentebestuur
van Nevers en de propagandachef van
de R.P.F. in het departement Dordogne.
Autoriteiten van de Sureté générale
verklaarden reden te hebben om aan te
nemen, dat een kleine groep R.P.F;-le-
den doende is geweest legerofficie
ren over te halen tot een revolte op 18
Juni a.s„ de negende verjaardag van de
Gaulle's vermaarde radioboodschap tij
dens de oorlog tot het Franse volk om
de strijd voort te zetten. Zij zeiden, dat
het centrale bestuur van de R.P.F. zelf
de politie hierover had ingelicht, omdat
het afwijzend tegenover een dergelijke
actie stond.
Generaal De Gaulle zelf heeft tot nu
toe geen commentaar op het gebeurde
gegeven, maar een woordvoerder van
het hoofdkwartier der partij verklaarde,
dat de beweging geen enkele connectie
had met het een of andere subversief
plan. „Iedereen weet, dat de R.P.F. alge
mene verkiezingen en geen revolutie
wenst", zo zeide hij.
Een andere Gaullistische woordvoer
der zeide: „Wij wisten reeds enige tijd,
dat de autoriteiten nogmaals een poging
voorbereidden om de R.P.F. in discre-
diet te bréngen". Verscheidene maanden
geleden, aldus de woordvoerder, werd
een politie-beambte voor een dergelijke
poging geschorst.
Volgens „Le Monde" is deze affaire 'n
uitvloeisel van een ander complot, dat
op 20 Maart Wórd ontdekt. „Le Moiide"
berichtte voorts, dat het blad van de
R.P.F. van déze week een waarschuwing
bevat tegen „agents provocateurs", die
zouden pogen leden van de R.P.F. tot
„dolle avonturen" te verleiden en de
partij in opspraak te brengen.
Laat ik eerst een vergis
sing in mijn vorig
praatje goed maken. De
stengelloze sleutelbloem is
n.l. niet de Primula Veris,
doch de Primula Acaulis. De
Pr. Veris is de gewone tuin-
primula, dit om botanici on
der de lezers niet het hoofd
te doen schudden.
Intussen staat de Meidoom
in volle bloei en reeds van
verre waait de zware geur
op de wandelaar toe, vooral
als het heeft geregend. De
rode vorm, een kweekpro-
duct, die veel minder geurt,
hier en daar in de parken
of langs de wegen uitgeplant,
is minder fraai dan de wit
te, waarvan de bloemen zo
markant contrasteren met
het donkere loof.
Het hooiland heeft door de
regen al goede wasdom en
reeds zijn er boeren aan het
maaien. Wat een gezicht is
dat, zo'n welige wei. Talrijke
grassoorten heffen bloeiaren
van velerlei vorm in de
wind, die het hele' veld doen
golven. Weet U dat er een
honderdtal inheemse gras
soorten voorkomen en nog
ongeveer zo'n zelfde aantal
aangevoerde soorten, die hier
geacclimatiseerd zijn? Loopt
U maar eens een weiland
door en verzamel een hand
vol verschillende bloeiaren,
U zult verbaasd zijn over de
sierlijkheid en de verschei
denheid van vormen. De
kleine leeuwerik heeft er zijn
nest tussen de pollen op de
bodem, jonge kieviten schar
relen er ongezien in rond en
een enkele maal heeft er een
haas zijn leger en treedt z'n
permanente paden.
Langs de sloten tussen het
riet bloeit de gele Lis, de be
kende wilde iris, door de Vox
Populi Iris Slootkantiana ge
doopt. De grote karmijnrose
schermen van de Valeriaan
beginnen kleur te krijgen.
Onder aan de kant fleurt het
Madonnablauw van de scho
ne moeras-vergeet-me-niet
en op de drassige zoom
tooien grote planten zich met
vele, gele bloempjes. Dit is
de blaartrekkende boter
bloem. Geen koe of ander
vee zal het in de kop halen
de plant te eten vanwege de
zeer scherpe smaak. (Let op
de naam).
Vanaf de modderige bodem
rekken zich de stelen met de
niervormige bladen van de
Waterlelie. Onder water zijn
deze bladen opgerold, eerst
aan de oppervlakte spreiden
ze zich plat uit. Die vlezige
bladen zijn bedekt met een
dikke waslaag, het water
rolt er in grote ronde drup
pels direct weer af. Zo be-
schefmt de plant zichzelf
tegen verrotting. De Gele
Plomp of Kikkerbeet steekt
de knalgele bloemen enkele
centimeters boven het water
uit, honderden insecten aan
lokkend, die op hun beurt
weer worden gezocht door de
zwaluwen, die in 'pijlsnelle
wendingen over het opper
vlak schereil en met de bek
vol muggen en ander klein
grut terugvliegen naar het
nest met hongerige jongen.
Want de zwaluwnesten zitten
vol warm leven. Ook het nest
van Zwerver's zwaluw, die
nu al enkele jaren woont,
broedt en jongen grootbrengt
tegen de zolderbalken in
een.... autogarage. Het ge
rij beneden hen deert ze
niet. Ze vliegen af en aan
door de open deur en ver
zorgen ongestoord hun kroost.
De jonge mussen vliegen
uit. Zwerver slaat dagelijks
het zorglijke gedoe van de
oude wijfjes en ventjes gade.
De jongen vliegen al mee,
pikken stuntelig aan een
broodkorstje, maar als de
ouden in de buurt komen,
sperren ze de nog weke bek
wagenwijd open en snavel in
snavel wordt het voer over
gegeven. Merkwaardig hoe ze
hun eigen klanten kennen,
voor vreemdelingen doen ze
de mond vast niet open.
De vleermuizen fladderen
ln het schemeruur ook al
weer rond, op jacht naar
voedsel. Meikevers zijn hun
liefste kost en soms kunt u
's morgens onder een eike
boom tientallen afgebeten
dekschildjes van die insec
ten vinden. Tien tegen een
hangt dan in een holte van
de boom zo'n vliegende muis
te slapen. Een griezelig dier,
vindt u? Zachter fluweel dan
de vlieghuid Van een vleer
muis hebt u nog nimmer tus
sen de vingeren gevoeld, me
vrouw.
Langs de wegen op lichte
gronden staat de'Boksbaard
in bloei. Óp het eerste ge
zicht lijkt deze bloem <op een
paardebloem, waar ze trou
wens familie van is. Ze on
derscheidt zich daarvan ech
ter door de langere kelkbla
den, die buiten de gele lint-
bloemen uitsteken en door
het blad, dat niet un een roset
staat en in vorm ïo geheel
afwijkt van dat van de paar
debloem. Als de zon schijnt
spreiden de bloemen zich
plat open en zijn dan ju
weeltjes van kleur.
Zo gaan we weer op de zo
mer aan en al stooft de zon
dan nog niet lekker warm, de
natuur staat niet stil en wie
zwervend langs de wégen
trekt, ziet hét groeien van
dag tot dag.
Voor het eerst sinds Juli 1948 zijn
teren de vier geallieerde bevelhebber?*
Berlijn bijeen geweest. Een Britse *°ot
voerder wéés er echter op, dat de
dering geen herleving van de KoniW*"
datura betekende. De geaUleerde conunj^^
danten bespraken de verkeersmoeUiJI
den, die door de Berlijnse spoorweg'
king zijn ontstaan en trachtten een
lossing te vinden voor de staking. D®
spreking van gisteren, die drie-en-een-
nnr duurde, bracht echter geen enkel
sultaat.
Na afloop van de bespreking verkl^f,
de de Franse commandant generaal
neval, dat de atmosfeer buitengewoon o e»
feltjk geweest was, doch, dat de t>esy
kingen tot niets hadden geleid.
Gameval zeide, dat de Westelijke f°pe'
mandanten zes concrete voorstellen to
eindiging van de staking hadden 8® De-
variërende van een gemeenschappelIJ.JVtel-
vel der vier Commandanten tot bet m De
len van een bemiddelingslichaam. o0t'
staande uit afgevaardigden van de ?jtr3ie
wegdirectie, de stakers en een n® eCj,-
scheidsrechter. Alle pogingen waren
ter te vergeefs.
Generaal-majoor Bourne, de
commandant verklaarde op een pe*5
ferentie, dat „vijf minuten direc e
deelhandelingen op het hoofdbestuur^ ^ct
de spoorwegen de stakers weer a®
werk zouden krijgen".
l/C
Hij achtte zich echter gelukkig rfe
kunnen zeggen, dat' de Reichsbahn nter
Oostelijke sector hoe langer hoe rtl9p-
gaat functionneren, waardoor on
delingen noodzakelijk zullen wor e
t #0'
Generaal Bourne zei, dat slecbjf
tikofop de Westelijke voorstellen itse
Had geantwoord, dat, indien d® teüjk
politie uit de stations in het w® „„trok"®-
deelte van de stad werden teru*ft beh®£
en het spoorwegbestuur weer d
over de spoorwegen zou verkri] „eregem
staking gemakkelijk kon wow®1. BO<£^l«
Dit weigerden wij, aldus Seneraal ^o^
aangezien de politie daar w<^ .^aveO
neerd om orde en recht te han
ed
.ZWERVER, dit ook had gedaan.
