Ontwerp-procedure van B.F.O.
voor federale regering
TOUR DE FRANCE IN AOSTA
PRACTISCH BESLIST
Tweede Kamer verzet zich heftig tegen
de Spoorwegen
geen unci-ontwerp
Nieuwe zender Wereld-omroep
voor Oost en West
Paragraaf 2 van „accoord" bezorgt
Coppi de zege en gele trui
Wij luisteren naar
HET GEZEGEND
GESLACHT
Voor republiek een derde van zetelaantal
in volksvertegenwoordiging
Spoedig algemene
verkiezingen
Half duizend kleine vervoersondernemingen
stilletjes om zeep geholpen
'"IR STAAKT HET VUREN
H.M. de Koningin stelt hem in werking
DE FRANSEN GEHOOND
.J
3
DO ND F. Rn Ar, 21 JULI 1949
PAGINA 3
OPZIENBARENDE
VINDING
Van groot belang voor
de huisvrouw
Op de bres voor particuliere
ondernemers
Q Aanval op Pekalongan
Last Tan zenuwen
E. MUNDT BEGRAVEN
Stipt uitgevoerd
Amsterdam niet aan de lijn
V.
Griekse smokkelaars aan
Belgisch-Franse grens
Interim-regeling Suriname
morgen in de Kamer
Gouverneur Huender
^gstens tien afgevaardigden
Vn i concePti£ van de B.F.O. voor een
vQ °P'g0 staatsregeling van de V.S.I.
sta°ra'8^ 'n een Procedure voor de tot-
dip rf °m'nS van een federale regering,
- de souvereiniteit kan overnemen en
Ott eerste regering van de V.S.I. kan
jMreden, aldus verneemt de thans in
ï>o°S'la vertoevende politieke corres-
hdent van Aneta uit betrouwbare
Q°n. Volgens het ontwerp van de B.F.
tent- op inter"fn<fonesische confe-
Zuli ter sPrake zal worden gebracht,
1Jpn de organen van de V.S.I. zijn:
president, gekozen door ge-
van de regeringen uit de
6'eden die tezamen de V.S.I. vormen
i, ."ie een constitutioneel staatshoofd
l? ten
ministers, verdeeld in een kern-
."binet en ministers, die uitsluitend
u^rtementshoofden zijn. Drie of vijf
«en van het kernkabinet zullen be-
eemd worden door de president op
erdracht van de regeringen en gebie-
v. 'J die de V.S.I. vormen. Andere mi
sters worden door de president be-
e?td op voordracht van het kern-
dp|.!net. De ministers zijn verantwoor-
v 'jit tegenover de senaat en de
,0'ksvertegenwoordiging. De senaat,
^staande uit vertegenwoordigers van
^'"standige staatkundige eenheden,
niet ontbonden worden. Van de
'laatsleden worden er twee uit elk
Wed aangewezen door de betrokken
'bieden; zij stemmen zonder rugge-
Jtaak met de regeringen en besturen,
e hen aanwezen.
aanzien van de volks vertegen-
°ordiging verneemt Aneta's politieke
^respondent, dat deze zal worden
j «tengesteld in verband met het zie-
haantal van de samenstellende staat-
v. hdige eenheden met inachtneming
het artikel van het van Royen
jjhtti-accoord, dat de Republiek een
van zetelaantal, toekent. Ie-
r deelgebied zal minstens twee en
mogen
fjj -."tu. De minderheidsvertegenwoor-
de°'k® *s zoveel mogelijk een zaak van
betrokken gebieden,
v. 6 regering der V.S.I. kan, indien
^'tderheden onvoldpende vertegen-
°ordigd geacht worden, het aantal
aststeflen
te, volksvertegenwoordiging dient
spoedigste vervangen te worden
(jjhJ een gekozen huis van afgevaar-
Cor .n' dat tezamen met de senaat de
'stituante zal vormen.
«"•niddeHijk na de overdracht van de
O. ereiniteit dient de regering maat-
[..Stlen te treffen voor algemene ver-
voor het huis van afgevaar-
"Dh n' ^tn aanzien van de federale
k 'lw zegt de conceptie, dat, in af-
(j °hting van de voltooiing van de fe-
dj 'a|e onbouw uit onderling gelijkwaar-
hi5e' Krlijkberechtigde negara's, de thans
l slaande nee-ara's en staatkundige een
den in beginsel gelijkgerechtigd zou
j regering heeft o.m. het oppergezag
V<T de federale strijdkrachten en het
j "uemingsrecht van officieren, de ne
tjes hebben geen eigen strijdkrachten.
wetgevende macht zal worden uit
hef end dbor de regering samen met
parlement, waarbij zowel de rege-
als de senaat en volksvertegenwoor-
öe v recht van initiatief hebben.
volksvertegenwoordiging heeft wel.
J»ei^enaat niet het recht van amende-
cilï1 bet ontwerp wordt voorts de i'inan-
ho verhouding tussen de V.S.I. en de
^Sara's behandeld. Het zegt verder, dat
-r federale regering aanstonds voorzie-
,,'hgen moet treffen voor een Indone-
oSche vertegenwoordiging in Nederland
v°°r hoge commissarissen. Het voorziet
^°?rts in de erkenning van godsdienst^
-V'jheid en merkt op, dat de voorlopige
aatsregeling een bepaling moet bevat
te?' clat de bevolking van de onder-
.fteiden gebieden in Indonesië de gele-
Cf beid tot zelfbeschikking langs demo-
Atische weg zal hebben, teneinde de
aats van haar gebied te kunnen bepa-
va in negara's welke tezamen de V.S.I.
■phen, dan wel in de V.S.I. zelf.
j de plenaire vergadering van de
^er-Indonesische conferentie van
t> 2ensdagmiddag werd een uitvoerig
-O.-ontwerp, dat o.m. het boven
wande behelst, aangeboden.
an betrouwbare zijde verneemt Ane-
dat de inter-Indonesische conferentie
ch voornamelijk zal bezighouden met
j^llUele en informele besprekingen over
grondwet voor de toekomstige V.S.
Indonesië en over de vorming van
(e. voorlopige regering, die de souve-
J'biteit der Nederlanders zal overne
men.
- Uok zouden de federalisten willen
&reken over het staken van het vuren.
flit republikeinse bron werd gemeld.
®at de republikeinse delegatie dit laat-
U? onderwerp liever niet op de agenda
- plaatsen. Men neemt echter aan, dat
conferentie een commissie zal benoe-
- Ch voor de informele bespreking van
b'taire vraagstukken.
- Een tweede commissie zal zich met
mitieke problemen bezig houden, ter-
- 'i' een derde zich aan financiële en
c°bomische onderwerpen zal wijden-
k-b'e federalisten wensen een klein ka-
t'^t of directoraat, bestaande uit drie
rt1 vijf leden, die bijgestaan worden
"°°r een aantal ministers, die tev"""
°°fd der departementen zullen zijn.
De republikeinen maken bezwaar te
gen vorming van een senaat in de pe
riode, dat de constituerende vergadering
nog niet gevormd is.
Politieke waarnemers in Djocjakarta
zijn van oordeel, dat men tot een com
promis zal komen, waarbij de republi
keinen de gedachte van een klein ka
binet zullen aanvaarden, mits op deze
conferentie uitgemaakt wordt, wie hier
van deel zullen uitmaken.
Anderzijds zouden de federalisten be
reid zijn een senaat te accepteren, die
slechts adviserende bevoegdheid zou
hebben.
Zoals bekend is, wordt met de term „Zelf
werkend Wasmiddel" een product aange
duid, dat gelijktijdig chemisch bleekt en
wast.
Er bestaat echter ook een andere manier
om weefsels witter te maken; in de chemie
noemt men dat „optisch bleken." Volgens
deze methode wordt het goed vele malen
witter en zachter.
In de laboratoria van Dobbelman te Nij
megen is men er nu in geslaagd, het nieuwe
„optische bleken" te combineren met reeds
bekende chemische bleekwijzen en met het
wasproces. Het resultaat is een verrassend
nieuw wasmiddel, dat een veel wittere was
oplevert, dan men ooit voor mogelijk hield
Verrassend is ook de uitwerking op bont
en gekleurd goed, dat met veel frissere,
opgehelderde kleuren uit het sop komt. De
vinding werd geregistreerd onder de naam
„Actief Wit".
Het zelfwerkend wasmiddel, waarin door
middel van „Actief Wit" het optisch bleken
wordt toegepast, draagt de naam „Castella";
dezelfde naam, waaronder Dobbelman N.V.
ook haar bekende toiletzeep en overvetté
huishoudzeep in de handel brengt.
(Adv.)
Van onze parlementaire redacteur)
De behandeling van het wetsontwerp Herziening van de wet autovervoer
personenheeft de parlementaire welsprekendheid in de Tweede Kamer weer
ruimschoots op gang gebracht. Er waren Kamerledendie de indruk vestigden
bepaald reikhalzend te hebben uitgezien naar de dag, waarop zij eindelijk eens
het ontwerp vervoerondersteboven konden keren. Een poging van de voorzitter
die wel eens door de werkzaamheden heen wil komen en misschien ook niet
zo verschrikkelijk gekt op vervoer is, althans deze kwestie nu niet het aller
hoogste belang van de staat acht en zeer gevoelig is voor het feitdat het
parlement bij zijn overstelpend grote taak gemeenlijk drie keer langer redeneert
ctan uit een oogpunt van efficiency nodig is, een poging dus van de voorzitter
om de spreektijd te rantsoeneren leed schipbreuk op de verantwoordelijkheids-
gevoelens van sommige leden, die meenden, dat zij in geweten te kort zouden
scnieten als zij niet om en nabij anderhalf uur over liet vervoer zouden spreken
Koe jammer toch, dat spreektijd niet als krantenpapier is. Het zou verschrik
kelijk leerzaam zijn voor onze parlementariërs.
h °r een aantal ministers, die tevens
j?fd der departementen zullen zijn.
b°e republikeinen schijnen echter een
j rlernentair kabinet met een premier
het hoofd te prefereren.
.j Een ander meningsverschil tussen ie-
"®ralisten en republikeinen betreft een
htiat. De federalisten houden vol, dat
(ie' volk vertegenwoordigd moet wor-
door een kamer van afgevaardigden
een senaat.
voorzitter van de week van de
hf-m issi(! der V.N., de heer Herremans,
It, hedenmorgen de uit Djocja af-
lert Se berichten,, als zouden de drie
aan nr*er commissie tijdens hun bezoek
hliu r i°c.ia aan de voorzitter dei* repu-
d,.r ei,ise delegatie, Rum, een ontwerp
stau UNCI voor een regeling tot het
ahipn van vuren hebben over-
a,gd, tegengesproken.
bisgi^dagnacht heeft een goed-georga-
Pef^'de aanval, door een zwaar gewa-
^"dë welke aanval uit drie
ÏW'.hgen werd uitgevoerd, op de etad
tt\jr '°ngan plaats gehad. Eerst om 4
d0o Woensdagmorgen kon de bende
di-6Ve p°htieen militairen worden ver-
Ueze8tl, voorzover bekend zonder ver
in aan Nederlandse zijde.
Naat dezelfde nacht had een aanval
habjjS de suikerfabriek Kali Openga,
Oezg Eemarang, door een grote bende.
0hdern en<fe, die twee maal een aanval
J'acht werd door de ondernemings-
vi>.versterkt door militairen, zon-
hezen afgeslagen.
In miniatuurverhouding gezien zit er
wel iets als strijd tussen geleide en
vrije economie in het ontwerp. Het
gaat daarbij namelijk in belangrijke
mate om de daden, die de Commissie
Vervoer Personen heeft gesteld, en deze
daden schijnen zo bar „geleidelijk" ge
weest te zijn, dat geleidelijk het hele
oerwoud der autobusondernemingen ge
slecht is op 50 streekondernemingen en
.41 lijnondernemingen na. Het particu
lier initiatief bloeide ook nergens zo
weelderig als op dit gebied, waar een
tien jaar geleden iedereen meende, het
openbaar welzijn te dienen door op een
hebbelige weg met een hotsende auto
bus te gaan rijden. In het diepste van
de zaak zit er ook nog een strijd in
tussen de Spoorwegen en de particulie
ren om het autobusverkeer in handen
te krijgen.
Het merkwaardigste daarbij is, dat
vervoersdeskundigen zo weinig histo
rische zin blijken te bezitten. Ieder
een zou heden ten dage zijn handen
ten hemel heffen, wanneer wy 50
streekspoorwegondernemingen en 41
lijnspoorondememingen zouden heb
ben, want men acht het de meest
normale en gezonde gang van zaken
te beweren, dat wij van enkele hon
derden concurrerende spoorwegonder
nemingen in het begin slechts één
Nederlandse Spoorwegen hebben over
gehouden. Nochtans hopen «Ie meeste
sprekers, dat wjj vooral die bijna 100
autobusondernemingen zullen houden
en kijkt men de C.V.P. met een boos
oog aan, omdat zij de kleine half
duizend ondernemingen, die er ge
weest zijn, stilletjes om zeep heeft
geholpen, En de meeste sprekers ver
zetten zich op het ogenblik heftig
tegen de Spoorwegen, die iets van
vervoer weten en proberen een flink
stuk van al dat autobusvervoer in
handen te krijgen.
Iets anders is natuurlijk of de C.V.P.
strikt genomen het recht heeft gehad zo
huis te houden onder het particulier auto
businitiatief. Daar schijnt iets aan te man
keren, want zelfs de heer Schilthuis, die
als socialist, zij het niet van het allerfelste
rood, van ordening houdt, kon er niet
helemaal omheen, te verklaren, dat de com
missie toch wel zwaar aan het ordenen is
geweest en daarbij wel erg veel autobus-
vervoer naar de dochterondernemingen van
de Spoorwegen heeft georganiseerd. Het
geen de heer Schilthuis niet belette te ver
klaren, dat de C.V.P. het goed gedaan heeft.
Uiteraard wist men toen niet precies, wat
de heer SchUthuis daarmede bedoelde, doch
dit weet men wel eens vaker niet. De heer
Algera, die de meeste vaderlandse tijd no
dig had om het vervoer te bespreken, sprak
ziin bezwaren het meest principieel uit.
De commissie heeft in de eerste bezet
tingstijd voor zij aan de kant werd gezet,
in de zogenaamde machtsperiode, maat
schappelijke wijzigingen tot stand ge
bracht buiten de volksvertegenwoordi
ging om. Dat was niet mis, zoals men
ziet. Verder had de heer Algera het
axioma, dat de Nederlandse Spoorwegen
het wegvervoer niet mogen beheersen,
een van de dierbare stellingen, die men
niet bewijst, omdat het leveren van zulk
een bewijs niet eenvoudig is. Waarom
mogen de Nederlandse Spoorwegen het
wegvervoer niet beheersen en het spoor
wegvervoer wel? Het spoorwegvervoer
wordt nog al goed beheerst, zou men zo
denken. Overigens moest de heer Algera
toegeven, dat de toestand in 1947 beter
was dan in 1937 en waarom moet men
dan toch zoveel critiek hebben op het
werk van de C.V.P.? Kan het misschien
zijn, dat de particuliere autobus som
mige mensen minder tot autobus dan tot
stokpaard dient?
Ook de heer Maenen maakte niet de in
druk, het zo verschrikkelijk erg te vinden,
wat er tot dusverre is geschied. Althans óver
liet verleden wilde hij de spons halen, mits
de status quo dan maar verder gehand
haafd bleef. Neen, bepaald verhelderend
werkt dit debat niet. Maar in ieder geval
willen de heren Maenen en Algera wel
enige waarborgen scheppen. Zo willen zij
beslist, dat de C.V.P. haar richtlijnen niet
zal ontvangen bij onderhandse ministeriële
aanwijzingen, doch bij algemene maatregel
van bestuur, zodat de zaak openbaar wordt
en duidelijk in grote lijnen wordt voorge
legd. In die zin verscheen een amende
ment en zo zijn er nog enkele amendemen
ten van soortgelijke geest gedeponeerd.
Ook willen de 4 rechtse partijen, dat de
schadeloosstelling aan degenen, wier ver
gunning niet wordt verlengd, zal worden
vastgesteld' door een commissie van des
kundigen, die geheel buiten de instantie
staan, die bij de vergunningverlening zelf
betrokken is. Voor de belangen van de
particuliere ondernemers zijn waarlijk op
deze middag lieel wat lansen gebroken. Dit
is op zichzelf waarschijnlijk heel billijk.
Het vervelende is altijd maar, dat men zo
onzeker in het compromis tussen het ene
en-het andere stelsel blijft hangen.
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
rOQKDif. S-JDIO
43. De oude koning der Ozmecs nam Eric apart en vroeg met zachte stem wat
dit eigenlijk te betekenen had. In enkele woorden legde Eric hem uit dat Baldoa
en Aider niet verantwoordelijk waren voor de laaghartige moord die Mordegai pleegde.
Een zorgelijke trek gleed over het gelaat van de oude man.
„Het is wel," sprak hij, doch dit voorval zal ongetwijfeld kwaad bloed zetten bij
het volk. Het is niet gemakkelijk een verklaring voor hun aanwezigheid hij duidde
naar Baldon en diens metgezel te vinden, die het volk zal bevredigen. In u zien
zij nog steeds een Zoon-van-de-Zon, doch dat zullen zij na deze gebeurtenis nimmer
van uw rasgenoten geloven."
Eric dacht een ogenblik na.
„Zeg hun dan dat deze mannen dienaren der onderwereld zijn," stelde hij voor,
opgeroepen door de dienaren van Techola om hun behulpzaam te zijn. Verzeker
het volk verder dat ik deze onderwereld-dienaars heb weten te overwinnen en dat
zij onder mijn persoonlijke bescherming staan. Is dat niét voldoende?"
„Gij zijt een listig man, heer Eric," knikte de oude vorst. Dit is inderdaad vol
doende. Het zal het leven van uw rasgenoten redden."
Baldon putte zich uit in dankbetuigingen en roemde Eric's edelmoedigheid met
veel hoogdravende woorden. Deze legde hem echter met een handgebaar het zwijgen
op. ,^Zeg mij liever hoe uw aanwezigheid hier te verklaren is," voegde hij daar aan
toe, en Baldon vertelde hem het relaas van hun vruchteloze speurtocht naar goud.
„in de gangen van dit gebouw werden we eensklaps overvallen door een aantal sol
daten, die ons voor u brachten," besloot hij zijn verhaal. Eric knikte langzaam. Dus
goud is hun enige drijfveer geweest. Wat kon men anders van Baldon verwachten.
„U in dit land achterlaten zou laf zijn," zei Eric ernstig. „Ik heb daarom besloten
u en Aider met mij mee te nemen, wanneer ik naar Noorwegen terugkeer. Ver
moedelijk zal dat zeer binnenkort zijn. Het .zal van uw gedrag tijdens deze terugreis
afhangen hoe zwaar de straf is, die ik bij aankomst over u uitspreek. Gedraagt ge
u als een loyaal vazal, dan ben ik wellicht bereid uw houding tijdens dit avontuur
te vergeten," voegde hij er edelmoedig aan toe. ,JJe koning der Ozmecs heeft mij
een scheepslading goud toegezegd. Ik van mijn kant ben nog steeds bereid de afpraak,
die Ik voor ons vertrek uit Noorwegen met u maakte, na te komen en u een gedeelte
van dit goud af te staan, heer Baldon."
Een ogenblik keken Eric en de roofridder elkander scherp aan. Dan drukte Baldon
hem zwijgend de hand. Doch in zijn brein welde een sluw plan op
Gistermiddag vond op de begraaf
plaats Crooswijk te Rotterdam onder
zeer grote belangstelling de teraarde
bestelling plaats van de heer E. G.
Mundt, in leven een der bekendste of
ficials van de K.N.V.B. Onder de aan
wezigen waren vele K.N.V.B.-officials,
onder wie de ere-voorzitter en oprichter,
de heer P. Mulier, de heer K. J. 3.
Lotsy, voorzitter van de K.N.V.B., de
beer Herberts, voorzitter van de Keuze-
Commissie van de K.N.V.B. en de heer
L. Boeljon, hoofdconsul. Aan het graf
sprak nog een oud vriend van de over
ledene, de heer D. Lotsy.
(Van onze Utrechtse correspondent)
Hedenmiddag heeft H. M. de Konin
gin te Lopik de nieuwe zender van de
Wereld Omroep in werking gesteld met
een korte toespraak bestemd voor In
donesië en West-Indlë. De heren L,
Neher. directeur-generaal van de P.T.T.
en mr. A. J. d'Ailiy, de voorzitter der
Stichting Radio Nederland Wereld Om
roep, die deze middag als gastheren op
traden, hielden eveneens korte toespra
ken, waarin zij vertelden van de tech
nische ontwikkeling, die de Nederlandse
zendapparatuur voor de wereldomroep
heeft doorgemaakt, resp. van de steeds
groeiende betekenis en bekendheid van
de in aantal en omvang steeds toene
mende programma's over de P. C. J.-
zender, die zich over de gehele wereld
grote faam heeft verworven.
Ruim 20 jaar geleden, toen het grote
publiek nog maar pas vertrouwd was
geraakt met uitzendingen over een af
stand van enkele kilometers, kon H. M.
Koningin Wilhelmina te Eindhoven
voor de eerste maal een radiotoespraak
houden tot land- en rijksgenoten in Ne
derlands Indië. De Nederlandse P. C. J.-
zender van toen was een uniek staaltje
van Nederlands kunnen, dat de gehele
wereld verbaasde, maar op het ogenblik
is de Nederlandse in de internationale
aether, die in 1927 het rijk vrijwel voor
zich alleen had, slechts een zwak geluid
in het koor der honderden zenders, die
elkaar nu vaak het leven zuur maken.
De Duitsers sloopten de P. C. J.-zen-
der in de oorlog ten dele en een andere
zender, de P. H. I. ging geheel verloren.
Direct na de bevrijding vond de eerste
proefuitzending plaats met de inmid
dels door de P. T. T. en de N. S. F.
herstelde zender, waarmede Nederland
op 13 October 1945 weer in de lucht
kwam, waarna er met korte tussenpo
zen nog een drietal provisorische zen
ders in gebruik werd gesteld.
Nu is er vandaag de nieuwe zender
van 40 kilowatt in werking gesteld, die
is ondergebracht in een onaanzienlijk
houten gebouwtje, dat scherp afsteekt
bij het grote gebouw, waarin de twee
zenders Hilversum I en II zijn onder
gebracht. Maar daar is de grote aan
winst niet minder belangrijk om. De
heer Neher noemde hem vandaag „een
der beste uitingen, van hetgeen door
Nederlands vernuft en techniek tot
stand kon worden gebracht op het ge
bied van radiozenderbouw. De nieuwe
zender voldoet namelijk aan zeer hoge
eisen.
Het overschakelen op een andere
golflengte geschiedt geheel automatisch
door het zgn. palknoppensysteem. Dit
kan binnen één enkele minuut geschie
den, terwijl men vroeger de verschil
lende handelingen met de hand moest
verrichten, waarvoor een tijdsverloop
van 20-25 minuten nodig was eh daar
bij ook telkens'weer andere fouten kon
den optreden.
Deze vereenvoudiging is c-aarom van
zo groot belang, omdat het nodig is her
haalde malen van golflengte te verwis
selen, naar gelang de tijd van de dag en
van het jaargetijde en ook in verband
met het deel der wereld waarvoor de
uitzendingen bestemd zijn. De twee eer
ste antennes bundelen de energie samen
in de richting Zuid-Afrika en in de
richting Indonesië en West-Indië. De
achterstand die Nederland in de oorlog
heeft opgelopen nadat het eerst zo'n
prachtige voorsprong had gehad, zal nu
zo snel mogelijk worden ingelopen. De
zender die vandaag in de aether kwam
is alleen nog maar een begin. Het be
lang van goede uitzendingen voor onze
politiek* en culturele positie in de we
reld van vandaag, is wel overduidelijk
gebleken.
(Van onze sportredacteur)
AOSTA, 20 Juli. Zelden hebben een paar duizend mensen zo uitgelaten
staan juichen en tegelijkertijd zo toegewijd staan huilen, ais de Italianen die
zich Dinsdagmiddag verdrongen rond de eindstreep van de tweede Alpen
etappe. Waarschijnlijk zou het nog erger zijn geweest, wanneer niet Fausto
Coppi, maar de drager van de gele trui, Gino Bartali, deze etappe had ge
wonnen, omdat Bartali nog altijd heel wat populairder is in zijn land dan zün
grote tegenstander. Maar ook zo was het welletjes. Er moest een klein regi
ment carabinieri aantreden om te verhinderen dat de glorierijke overwinnaar
van de Kleine Sint Bernard onder de kussen en omhelzingen van een respec
tabele massa vrienden en bekenden werd verpulverd. Fausto's overwinning
niet bijna vijf minuten op Bartali en ruim elf vóór nummer drie, Kobic, stond
beschreven in paragraaf 2 van „het accoord van Cannes" dat de eer van deze
Konde zo eerlijk mogelijk onder de beide Italianen had verdeeld.
Met dit resultaat is de Tour de
France practisch beslist. Wanneer
Bartali op dit moment de Gele Trui
had gehad, was'het nog absoluut niet
zeker geweest dat hij er ook mee in
Parijs zou komen. Nu Coppi die van
ziin landgenoot heeft overgenomen,
is die zekerheid vrij groot, tenzij op
het laatste ogenblik de bom in de
Italiaanse equipe toch nog barst en
Fausto door zijn eigen landgenoten
van de eerste plaats wordt wegge
rukt. Dit is echter niet waarschijn
lijk; de discipline in de Italiaanse
ploeg heeft tot nu toe boven verwach
ting goed gewerkt, en al zal Signore
Alfredo Binda zich dankbaar de
zweetdruppels van het voorhoofd
wrijven zodra hij zonder ongelukken
in Parijs is gearriveerd, tot nu toe is
het resultaat boven alle vc -wachting.
Niet echter met betrekking tot de
prestaties van Coppi en Bartali zelf.
Het was bekend dat zij beiden waar
schijnlijk te sterk zouden zijn voor dit
veld van tegenstanders en in beide Al
penritten, waarin zij tweemaal de eer
ste plaatsen bezetten, is wel heel duide
lijk gebleken, dat er aan de macht van
de Italianen om de Ronde van Frank
rijk in de bergen te beslissen, niet te
tornen viel.
Toen het plan werd geopperd om zo
wel Coppi als Bartali op te nemen in
de Italiaanse ploeg voor de Tour de
France, werd in een voorbespreking
uitgemaakt dat de maestro's mochten
doen wat ze wilden, maar dat ze in
ieder geval eikaars kansen niet moch
ten stukrijden. Coppi, de sterkste van
de twee, vond dat uitstekend, want nu
kon hij rustig zijd gang gaan en elk
moment de aanval lanceren, waarop hij
dat geschikt achtte tenzij Bartali hem
op een bepaalde dag was voor geweest.
Maar Bartali zou van die kansen zo
weinig mogelijk gebruik maken, omdat
hij een stuk ouder is dan Coppi en on
der die omstandigheden zo lang moge
lijk rust prefereerde.
Natuurlijk kende ook Bartali de na
delen van die afspraak maar al te goed.
Hij gaf hoe langer hoe meer tekenen
van ontevredenheid en het was een
nederlaag voor hem dat hij moest toe
stemmen in een tweede accoord. Zondag
op de rustdag in Cannes gesloten. In
deze beide Alpenritten is duidelijk ko
men vast te staan wat dit accoord pre
cies behelsde. De eerste tocht door de
Alpen een zege, en zo mogelijk tegelijk
de gele trui voor Bartali; de tweede
voor Coppi en dan liefst met overname
van de Maillot Jaune. omdat men die
in de zware laatste ritten na de Alpen
liever in handen zag van de jongere,
die bovendien in de tijdrit alle gelegen
heid zou krijgen om de laatste kansen
van de. niet-Italianen uit de weg te
ruimen.
Deze plannen werden stipt uitge
voerd. Zo stipt, dat Coppi, die tussen
Cannes en Briancon absoluut heer en
meester was, op Bartali wachtte toen
die bij de afdaling van de Isoard, en
kele kilometers voor de eindstreep, een
lekke band kreeg en hem daardoor in
Briancon liet winnen. In de tweede
bergrit, bij de afdaling van de Kleine
Sint Bernard, liep de band van Bartali
opnieuw leeg en maakte de campionis-
simo bovendien nog een val. Maar nu
hoefde Coppi niet te wachten.
Hij mocht door, omdat paragraaf twee
van het accoord de zege van Coppi be
helsde. Een zege, die ook inderdaad is
gekomen en die door de tweede plaats
van Bartali opnieuw heel duidelijk de
nadruk legde op de absolute overmacht
van de squadra. Het is niet nodig te be
schrijven- hoe alle Italianen langs de
weg in miniatuur-vulkaantjes verander
den toen hun matadoren triomferend
voorbijstoven. Wij zagen mensen elkaar
omhelzen alsof ze de honderdduizend
hadden gewonnen; we zagen een starre
lach van gelukzalige verbijstering in
heel wat fanatieke ogen; we zagen zelfs
tranen vloeien en we zouden het niet
geloofd hebben, wanneer de ijzige regen,
die op de horribele Isoard was geval
len, niet inmiddels door de vriendelijke
zon van deze vallei van Aosta was ver
jaagd. We zagen een man, die totaal
sprakeloos met een fles liep te zwaaien,
een ander, die alleen nog maar een schor
„Bartali!" kon uitbrengen toen we hem
passeerden en die toen beide handen
voor het gezicht sloeg. Ja, zelfs de doua
ne, die bij de eerste passage van de grens
een militante bedrijvigheid aan de dag
had gelegd, was in de zevende hemel
en vergat ons te controleren!
(Van onze sportredacteur)
Zes telefonisten, drie directeuren
van het plaatselijk regionaal en de
partementaal telefoondistrict, en nog
een stuk of wat Italiaanse collega's
die zich een beetje gêneerden, zijn
Dinsdagnacht tot drie uur bezig ge
weest om de desastreuze gevolgen ie
overwinnen van een totaal mislukte
organisatie der buitenlandse telefoon
verbindingen. De directeuren deden
er achtereenvolgens hun jasje, hun
das en hun overhemd bij uit en de
telefonisten braken in snikken los.
Maar toen diep in de nacht de laatste
Franse en Belgische journalisten
honend en dreigend waren vertrok
ken en wij onze stenograaf veilig
in zijn bed wisten, hebben wij zijn
voorbeeld gevolgd. Zelfs de onge
controleerde bewering van een der
telefonisten, dat zij wel twintig me
ter diep in de grond wilde zakken
van schaamte, kon niet verhelpen
dat de lezer gisteren althans van
ons geen nieuws kreeg over de
Tour de France.
Helaas, de Italianen bevlekten zelf
de glorie van deze dag, hun dag. door
een onsportieve houding tegenover
de buitenlandse renners. Vooral Ro-
hic. voor wie ze in hun hert toch
blijkbaar wel bang waren geweest,
moest het ontgelden. Honend infor
meerden zij bij het passeren van de
Franse volgwagens naar het welzijn
van „le petit monsieur Robic' en het
werd zelfs een demonstratie van een
dergelijk karakter, dat de Italiaanse
journalisten in hun volgwagens met
koppen als vuur naar dat onsportieve
gedoe zaten te kijken.
In Aosta heeft men getracht dit
kwaad zoveel mogelijk te hersteilen. Er
werd een communiqué uitgegeven door
het regionaal gouvernement van de
Aosta-vallei, waarin men het had over
„extremistische elementen" en waarin
men de hoop uitsprak, dat de buiten
landse journalisten op de incidenten
langs de weg niet hun oordeel zouden
funderen over de sportiviteit van het
Italiaanse publiek. Tenslotte kwam er
ook nog een bekendmaking van het
triumviraat Binda-Bartali-Coppi waar
in men met grote nadruk getuigde van
de sportieve hartelijkheid die de Italia
nen steeds in Frankrijk hadden onder
vonden en waarin men over alles wat
hier gebeurde zijn felle afkeuring uit
sprak. Maar als ik mij niet vergis zijn
er die avond, voor zover de slechte te
lefoonverbindingen dit toelieten, voor
al naar Frankrijk over de onverkwik
kelijke houding van deze elementen
pittige commentaren doorgebeld.
DONDERDAG
HILVERSUM I, 301 m. - 18.00 gram.,
18.15 lezing. 18.30 strijdkr 19.00 nieuws,
19.15 orgel, 19.30 actueel geluid, 19.45 le
zing. 20.00 nieuws, 20,05 progr.prol., 20.15
varia, 21.00 lezing, 21.20 piano, 21.30
kapel, 22.15 lezing, 22.35 conc., 22.45
Avondoverd., 23.00 nieuws, 23.15 kamer
orkest.
HILVERSUM II, 415 m. - Na 18 uur
ook 245 en 1875 m. - 18.00 nieuws. 18.15
sport, 18.40 zang en vleugel, 19.10 lezing,
19.25 muziekjournaal, 20.00 nieuws, 20.05
zoeklicht, 21.15 luisterspel, 22.30 zang en
guitaar, 22.45 rhapsodic. 23.00 nieuws,
23.15 reportage, 23.30 gram.
VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m. - 7.00 nieuws,
7.15 gymn., 7.30 Ger de Roos, 7 45 Mor
gengebed, 8.00 nieuws, 8.15 pluk de dag,
9.00 zang en piano, 9.30 gram., 10.00 voor
dracht, 10.20 ochtendconc., 11.00 Zonne
bloem, 11.35 als de ziele luistert, 11.45
zang, 12.00 Angelus, 12.03 piano, 12 30
mededelingen. 12.33 Bietenbouwers. 12 55
Zonnewijzer. 13.00 nieuws, 13.20 Klaas
v. Beeck, 13.50 lezing. 14.00 solisten, 15.00
cabaret, 15.30 Metropole-ork.. 16.00 Zon
nebloem, 17.00 jeugd. 17.15 kinderkoor,
17.45 boekbespr.
HILVERSUM II, 415 m. - Vóór 10 uur
ook 245 m. - 7.00 nieuws. 7.15 selecties,
8.00 nieuws, 8.18 orgel. 8.50 vrouw, 9.00
kamermuziek. 10.00 „Thuis". 10.05 Mor
genwijding, 10.20 liedjes, 10.30 vrouw,
10.45 zang en piano, 11.00 gram., 11.15
voordracht, 11.30 Vincentino, 12.00
Rhythm Club, 12.30 mededelingen. 12.33
sport, 12.45 gram., 13.00 nieuws, 13.15 Jo
Bos, 14.00 kookpr., 14.20 kamerork.. 15.00
voordracht, 15.20 kamerork., 16.00 Jan
Vogel, 16.30 jeugd, 17.00 Concertgebouw
orkest. 17.25 lezing.
Roman door
C. ASTER O.f.m. Cap.
48
Zo handelde ik althans uitwendig. De
mensen zullen wel eens gedacht hebben,
dat ik erg zakelijk en weinig moedig
was op het gebied van onze priester
roepingen. Dat ik niet meer deed dan
in onze oude sleur voortleven. Hen niet
werk stelde om de gewone gang van za
ken tegen te houden.
Ik zou het ook niet gedurfd hebben.
Van binnen had ik lang de zekerheid
niet, die ik uitwendig aan de dag legde.
En zelfs als ik aan een vader betoogde,
dat het met zijn jongen niets gedaan
was, werd het om mijn hart warm van
schrik, dat ik iets kapot maakte van wat
God had laten groeien. Het van het be
gin af tegengaan, hoe duidelijk het ook
was, zou ik nooit gedurfd hebben.
Ik zou dat misschien hebben kunnen
doen als ik niet tegelijkertijd had ken
nis gemaakt met jongens, die goed van
inborst waren en met oprecht verlan
gen hun studie begonnen. Op hen had
ik mijn hoop gevestigd. Na de grond
slag, die in ons leven gelegd was dooi
de bouw van kerk en school en de be
langstelling, die daar om heen stond,
kon het niet lang meer duren of ook de
uitbouw van dit streven zou bereik!
worden.
Met opzet had ik mijn eigen kinde
ren ik was getrouwd en kinderen
gingen ons huis bevolken met vaste re
gelmaat nooit met een woord gerept
van het verlangen in mij, dat een van
hen priester zou worden. Ik had nog te
veel herinnering aan mijn eigen jeugd
om daartoe over te gaan. Ik vond het
niet goed hen ook maar enigermate te
dwingen, omdat ik wist wat voor ramp
zalige gevolgen dit in een kinderhart
kon hebben. Zelfs vond ik het ongepast
hen te laten merken, dat het mij zeer
aangenaam zou zijn, indien zij in die
richting verlangens hadden, omdat in
onze boerenhuishoudens met zijn patri
archale verhoudingen, de verlangens
van een vader zo gemakkelijk tot een
ijzeren wet worden.
Ik voelde mij zelfs verplicht mijn
oudste jongen, zo gauw hij er begrip
voor had, in kennis te brengen van al
de onmogelijke pogingen, die ons voor
geslacht had aangewend om op de top
van Gods uitverkiezing te geraken. Ik
wilde, dat hii zich terdege afvroeg wat
hij ging ondernemen en of hij alles zóu
kunnen overwinnen voor hij tot deze
stap besloot. Maar nooit zei ik hem, dat
wij deze mislukkingen beschouwden ais
straf voor een oude misdaad.
Mijn jongen was vlug van begrip en
jverig. Hij wilde alles weten. Op school
jleek hij aanstonds de beste leerling te
zijn en hij is dat alle zes jaar gebleven.
Niets liever deed hij dan leren. Uit zich
zelf begon hij zijn moeder te vertellen
wat er op school behandeld was, niet
alleen de eerste dagen, maar tot de
laatste dag toe en met zelfverzekerdheid
bracht hij ons er van op de hoogte, dat
hij alle opgaven goed volbracht had. Zijn
catechismus kende hij in een oogwenk.
Een paar jaar later werd hij gek op
lezen. Het ene boek na het andere ver
slond hij. Hij sleepte ze overal vandaan.
De school had een bibliotheek, die hij
in een half jaar had leeggelezen. Toen
ging hij naar de onderwijzers en naar
de pastoor. Ze hadden er allen plezier
in en hielpen hem graag. Ik was er
trots op en voelde mij verplicht zo nu
en dan een boek voor hem te kopen..
Hij was in die tijd niet van boeken
af te krijgen. Mijn vrouw heeft het hem
wel eens uit handen getrokken als zij
wilde, dat hij in huis mee hielp werken.
Zonder dat hoorde hij niet eens, dat
hem een bevel gegeven werd, of hi.i
zei: „Ja", maar het drong niet tot zijn
bewustzijn door, dat hij het zei. Hij ging
geheel op in hetgeen hij las.
Wie zou er verwonderd over staan,
dat op een dag de pastoor bij ons kwam
en ons meedeelde, dat Jan priester wil
de worden? Ik had het zo verwacht. Ik
had er zelfs op zitten wachten. Mijn va
der zou zich geërgerd hebben, dat hij
niet als eerste van dit verlangen in
kennis gesteld was. Hij zou het zijn
jongen trouwens uit de mond getrok
ken hebben en het zo geleid, dat hij zich
vastpraatte tot er geen uitweg meer mo
gelijk was.
Ik voelde mij veel meer dienaar. Mijn
taak was het niet te leiden of te sti
muleren. Ik had alleen uit te voeren
de dingen, die mij van hogerhand op
gelegd werden. Daarom ging Jan naar
de pastoor. Want bij mij zou hij zelf het
woord genomen moeten hebben. Ik
praatte nooit over het priesterschap. De
pasto.or kwam het meedelen. Mijn vrouw
zei: „Wie had dat er achter gezocht."
Ik zweeg. Jan ging naar het seminarie.
Zijn studie was schitterend.
Ik schrijf dit niet om mijzelf op een
of andere wijze op te hemelen. Ik ben
er mij te goed van bewust, dat mijn
instelling tot mislukking gedoemd is.
Maar toen wist ik het niet. Ik meende
iets op mijn voorgeslacht verbeterd
te hebben door dat krampachtige in
zijn handelwijze te weren en zijn ide
aal slechts na te streven langs geleide
lijke en vanzelfsprekende wegen. Een
katholiek gezin heeft aanleiding genoeg
om zijn kinderen de verhevenheid var.
het priesterschap bij te brengen, zeker
op een boerendorp, waar de pastoor
priester, burgemeester, advocaat, en dok
ter tegelijk is.
Pas in later tijd drong 't tot mij door,
dat juist door deze veelzijdigheid van
functies, door het beheersen van alles
wat boven de gewone maat van een
boer ligt, het niet de goddelijke genade
was, die ons tot deze verlangens op
wekte. In kwade ogenblikken heb ik mij
later zelfs ooit gelijk gedacht met Ste
ven Gerrits, de mopperaar. Ook hij wil
de onder het sleurige boerenleven uit
komen en zocht naar iets hogers. Hij
heeft gefaald door zijn hovaardij. Ook
bij ons dreef eerzucht tot handelen. Wij
grepen naar alles wat hoog en invloed
rijk scheen. De strijd van Israël met
de Engel was een strijd van de mens
met God. Het zal niemand verwonderen,
dat de mens onder kwam te liggen en
heel zijn leven kreupel ging.
Jan was op studie ik kon over hem
tevreden zijn. Zijn rapporten waren uit
stekend en ook op zijn gedrag had men
geen aanmerking van naam.
Als hij met de vacantie thuiskwam,
liet ik hem op de boerderij helpen.
Vooral in Augustus kwam zijn hulp
goed van pas en het was mijn mening,
dat hij er niet slechter van zou worden.
Het was goed, dat hij aan den lijve on
dervond. hoe zwaar het boerenwerk
was en wat wij er voor over moesten
hebben om hem tot zijn studie in staat
te stellen. Gewoonlijk hielp hii ook
voldoende. Men kon van hem ook niet
zoveel eisen als van andere jongens van
zijn leeftijd, die dit werk heel het jaar
door deden. Daar was zijn spierkracht
niet voldoende voor en ook zijn belang
stelling niet. Maar hij bracht zijn tijd
niet door met lanterfanten. Dit achtte
ik voldoende.
(Wordt vervolgd)
Dezer dagen zijn vier Griekse zeelie
den en twee Belgen bij de douanepost
te Haluin aan de Belgisch-Franse grens
aangehouden. Bij fouillering vond men
goudstukken en dollars op de aangehou
denen tot 'n totaal van 106 goudponden
en 16.300 dollar in papiergeld. De vier
Grieken zouden partisanen zijn, op weg
naar de guerilla-troepen in Griekenland.
Een der Belgen zou hun het overschrij
den van de grens hebben moeten verge
makkelijken. De Griekse ambassade te
Brussel heeft bij navraag door het A.N.P.
verzekerd, dat de vier aangehouden
Grieken behoren tot de zeelieden die
onlangs in Rotterdam verdwenen zijn.
Naar wij vernemen is de minister
zonder portefeuille, mr. J. R. H. van
Schaik, zover van zijn ziekte hersteld,
dat verwacht wordt, dat hij reeds mor
gen in de Tweede Kamer het wets
ontwerp betreffende de Interimregering
voor Suriname zal kunnen verdedigen!
Gouverneur Huender en zijn gezin
zullen 22 Augustus met de „Cottica"
van de K.N.S.M. Suriname verlaten.
