Nieuwe Haarlemsche Courant | 1949 | 9 augustus 1949 | pagina 3

„WIJ ZIJN ERKENTELIJK, MAAR GARANTIE
IS TE BEPERKT"

Aldus overheidsdienaren overzee

w

L

Kunnen de jeugdorganisaties worden
vereenvoudigd

Nederlands Zouavenmuseum

Problemen in de verhouding der
K.A.-Jeugdbeweging

HET

WESPENNEST

Opbouw van de jeugdorganisatie

Het probleem der
50.000

Internat, motorraces
te Zandvoort

Dick Schermer stelt
poging weer uit

Herinnering aan Oorlogsvrijwilligers
van Paus Pius IX'

Twee-partijen-regering

in België?

Kom op de bruiloft

De taak van de
priester

DINSDAG 9 AUGUSTUS 1949

PAGINA 3

Vïjf-jaren-termijn is
ongewenst

JAARLIJKSE ARIËNS-
HERDENKING

(Van een onzer redacteuren)

T 7"aarach±ig, zij die nevenstaand kader gelezen hebben
VV en nu hei wijze hoofd schudden over zoveel verschil
lende katholieke jeugdorganisaties hebben misschien wel
gelijk. Haar aantal is mogelijk ie groot. Doch wij maken ons
sterk dat geplaatst tegenover de allesbeheersende vraag:
„Maar welke verenigingen dienen er volgens U dan te wor
den opgeheven?" de meesten de lust tol verdere criliek
za! vergaan. Want, mijn hemel, hei probleem is zo een
voudig niet. Hef is zelfs niet af te doen met de beantwoor
ding van bovengestelde vraag, want in laatste instantie
gaal hei niet om hei aantal, doch om de greep, die deze
gezamenlijke organisaties hebben op de gehele jeugd. Die
greep is beslissend en waar men zich, zoals wij in beide
vorige reportages hebben aangetoond, hierover ten zeerste
ongerust maakt, dan kan hef niet anders of ook de tweede
vraag, die daarmee onmiddellijk verband houdt: „Vormen
wij allen een niet ie grote verscheidenheid om de jeugd te
kunnen boeien?" heeft de volle aandacht.

Verkennerij KAN alle jongens niet boeien

III

door

David Duncan

HET EERSTE VOETBAL
PROGRAMMA

Golfk&mpioenschappen

I

de

(Van onze Haagse redactie)

Met de onlangs gepubliceerde garan
d-verklaring, waardoor de Nederland-
regering zich tegenover de in Indo-
JJcsië arbeidende overheidsdienaren fi
nancieel verantwoordelijk heeft gesteld
voor de eventuele consequenties van de
■Machtsoverdracht voor deze ambtenaren
beeft zjj een daad gesteld, waardoor zij
«aar verantwoordelijkheid voor het lot
"er ambtenaren erkent. Hoewel de sa
menwerkende vakorganisaties van over
heidspersoneel in Indonesië de S.V.O.
met erkentelijkheid kennis hebben
Benomen van deze garantie-verklaring,
b'e voor sommige groepen een ruime
mate van sociale veiligheid brengt, me-
ben zij toch te moeten spreken van een
bePerkte garantie.

Het standpunt van de S.V.O tegen
over de inhoud van de gepubliceerde
verklaring is op de eerste plaats dat
oeze niet het gehele terrein van het
m garanderen complex van pensioenen,
Vrachtgelden, onderstanden van alle ex-
HederlandsIndische ambtenaren be
dijkt, en zich slechts beperkt tot hen.
me na de oorlog aan de wederopbouw
hebben medegewerkt. Verder worden
na de oorlog benoemde tijdelijken
met gegarandeerd.

Vervolgens wordt van honderden In
dische Nederlanders met kleine salaris-
seJi. pensioenen en onderstanden en dik
wijls grote gezinnen geëist, dat zij zien
metterwoon in Holland vestigen op
straffe van verlies van de rechten op
eÖectuering der garantie-verklaring.

Deze eis is naar het oordeel der S,
v. O. veel te hoog. Om allerlei redenen.
Joals gebondenheid aan het land. aan
mmilie e.d., is het voor deze mensen,
"ie toch Nederlander wensen te blijven
moeilijk, zo niet onmogelijk naar Ne
derland te komen. Dit is wel een der
meest pijnlijke punten in deze verkla
ag. De gedwongen vestiging dezer In
dische Nederlanders zou niet alleen voor
kenzelf, maar wel heel in het bijzonder
voor de Nederlandse gemeenschap ern
stig ongerief kunnen brengen, te meer
n°g waar het streven schijnt te bestaan
°m geen Indische ambtenaren over te
hemen.

De termijn van vijf jaren noemen
de S.V.O. ongewenst en zij menen

als vaststaand te kunnen beschou
wen, dat deze begrenzing het on
gunstig gevolg zou kunnen hebben
van ontijdige liquidatie van het hui
dige corps, nodeloze verzwaring der
lasten uit de garantie-verklaring
voortspruitende of gedwongen over
gang tot het Indonesische staats
burgerschap. Elke tijdsbepaling be
rust op verwachtingen, die tot een
niet geheel te verantwoorden pro
gnose leiden. De S.V.O. zouden de
garantie willen doen gelden tot aan
het einde van de diensttijd of tot
aan de datum van de overgang in
het Nederlandse bijstandscorps of
het V.S.I.-corps.

Tenslotte wordt bij net ontslag het
praedicaat „eervol" vereist, waardoor
Nederland dus aan de effectuering van
haar garantie een uitspraak verbindt
van de toekomstige V.S.I.-regeringsin-
stanties. Dit komt de S.V.O. onaan
vaardbaar voor. Voor het behouden of
verliezen van de rechten, voortspruiten
de uit de garantie-verklaring van Ne
derland, zal een Nederlandse instantie
moeten beslissen over het al of niet toe
kennen van de materiële voordelen
dezer garantie. Zij zal dus moeten be
oordelen, cf het wegblijven van het
praedicaat „eervol" naar Nederlandse
criteria gefundeerd is. De S.V.O. achten
de mogelijkheid niet uitgesloten, dat
deze criteria bij de Nederlandse instan
ties anders liggen dan bij de V.S.I.

Overigens zjjm de S.V.O. van mening
dat de garantie-verklaring voor Indo
nesië zelf van het hoogste belang is,
omdat verzwakken en ontwrichten van
het huidige ervaren corps gevolgen kan
hebben voor het gehele apparaat, die
funest voor de jonge staat zouden kun
nen zijn; dat door de garantie-verkla
ring Nederland thans in de gelegenheid
komt haar beloften, te Malino en te
Linggadjati omtrent de personele bij
stand afgelegd, in te lossen en dat in
duizenden ambtenarengezinnen weer een
gevoel van een grote mate van veilig
heid kan terugkeren, hetgeen ook op
de arbeidsprestaties een beslist gunstige
uitwerking zal hebben. Het is de op
rechte wens van de S.V.O., dat de ver
kregen garantie-verklaring nimmer zal
behoeven te worden geëffectueerd, aan
gezien zij blijven vertrouwen, dat de
V.S.I. de bestaande rechten der ambte
naren niet alleen theoretisch maar ook
practisch zullen honoreren.

r?y

(Van onze Brabantse redactie)

Oudenbosch is een Brabantse ge
meente, die bij veel Hollanders iets
meer bekendheid geniet, dan de an
dere plaatsen van gelijke grootte in
dit gewest. Het dankt deze bekendheid
uiet aan belangrijke industrieën of
een interessante historie; Oudenbosch
heeft zich naam verworven door het
jongenspatronaat „St. Louis", het
moederhuis van de „Broeders van
Oudenbosch" en door zijn Kerk. die
een grandiose imitatie van de St. Pie-
ter in Rome genoemd mag worden.
Sedert enige jaren bezit Oudenboscb
hög een zeer interessante beziens
waardigheid, het Nederlandse Zoua
venmuseum, dat thans het grootste
Van alle bestaande Zouavenmusea is
en dat in „St. Louis" is ondergebracht.

Broeder Christofoor is de conservator
dit museum en meer dan dertig jaar
veds is hij bezig geweest om alles, wat
h'j te weten kon komen over de zoua-
^6't, hun geschiedenis en strijd, te ver-
femelen. Aangezien er echter geen vast
museum was, bleef veel her en der ver
breid. Nu echter zijn in dit museum
aantal voorwerpen souvenirs, brie-
en en documenten bijeengebracht, die
?*le een eigen taal spreken en die, voor
luisteren wil, uren en uren kunnen
v®rtellen.

Broeder Christofoor verstaat deze taal
geen ander en wanneer hij u rond
i?idt, wordt het alles levend om u heen.

lijsten met de namen van de jonge
vannen die zich m 1870 spontaan lie-
ï?u inschrijven in het zouavenregiment.
bggen daar als een korte aanwijzing
au het begin. Wat daaraan vooraf is
gegaan is niet zo duidelijk met voor
dorpen aan te tonen. Het zware offer
edelmoedige jonge kerels en hun
{jBfhebbende moeders, die met een bang
bart haar kinderen lieten vertrekken
b de rechtvaardige, maar ongelijke
?trijd te strijden, laat zich slechts ra-
3?0. Soms spreken er de brieven over,
?le broeder Christofoor als relikwieën
Jn zijn archief pewaart Hoe fier en
mouw zijn ze geweest aan hun eens ge-
®®ven woord, deze zouaven en deze
moeders. Tal van voorwerpen in het
büseum geven blijk van deze trouw.

Het schoonste en heldhaftigste voor-
»eeld blijft nog steeds Pieter Jong van
J^tjebroek die viel nadat hij veertien
^aribaldistèn met de kolf van zijn ge-
eer had neergeslagen bij gebrek aan
Jfhbitie. Het is een verhaal, dat vooral

fle

jeugdige bezoekers altijd weer gaar-

horen en vol bewondering zien ze
de enorme geweren, die achter een
"rine staan opgesteld. Pieter Jong is
°or hen een held, maar wie schat de
jB'denmoed van een moeder Gijsbers,
j/e haar zoon Bert schrijft: „Liever zag

l}rak"'l00dmarteIen' dan da' uw ee<*

s Boto's zijn er van oud-Zouaven, nog
jfieds een aantal zonder naam. Soms
.men er bezoekers, die opeens hun va-
is rK0f grootvader daarbij vinden en dan
hj: broeder-conservator er als een haas
lel orn de nieuwe ontdekking vast te
ggen. Veel. heel veel, heeft hij op deze
Wfe bevallig, maar ook door naarstig
ben gevonden. Tal van voorwer
ken' die vroeger in andere musea wa-
Z0 opgeborgen, zijn thans in het
pra bvenmuseum ondergebracht. Het
kg r?Hge erevaandel van de Katholie-
e6h Vrouwen van Nederland, maar ook
vaandel, dat werkelijk in de strijd
Bran st is- Tussen de puinhopen van het
ris Se Zouavenmuseum heeft de ijve-
hw sPeurder het gevonden en hij wist
deril^2ming te krijgen om het naar Ne-
foetn d over te brengen. De oude,
er j^kochte Zouavenuniform vindt men
offj o diverse uitvoeringen, soldaten- en
die .ersimiform, maar ook erekruisen.
BerhpSj bewijzen vormen voor de dap-
v0o« van de Nederlandse strijders

de paus

is er er ook over de Franse
Wii] Belgische Zouaven, maar toch
zieii wij dit museum het liefst
herin s ,een hulde en een blijvende
Zeprt iSring aan de ruim drie dui
gen? Nederlaudse „Oorlogsvrijwilli-
Ne! vari p;us ix". Dat Katholiek
deej"and toen kans zag het derde
hieut *let Pauselijk Zouavenregi-
teit - jJeen te brengen, is wel een
aat onze jeugd mag kennen.

ic£dagr> Woensdag-, en Donderdag-
staat broeder Christofoor steeds

klaar om iedere belangstellende alles te
tonen en uit te leggen. De andere da
gen wil hij graag, naast zijn gewone
werk, vrijhouden voor het neerschrij
ven van alle wetenswaardigheden, die hij
wel vertelt, maar die nu nog alleen in
zijn geheugen leven. „Als ik ze niet
opschrijf, zal over een jaar of twintig
niemand ze meer weten", zegt hij,
„daarom is er haast bij, dat ik dat ga
doen." Maar ja, het museum is voor
broeder Christofoor als een kind voor
zijn moeder en hoe zal hij dus een be
zoeker weigeren het te tonen, zelfs al
komt hij niet op de bezoekdag?

Bjj K. B. is de generaal-majoor der
inf. van het Kon. Ned. Ind. leger, J. K.
Meyer, op verzoek met 1 October 1949
wegens langdurige dienst eervol ontsla
gen.

Bij K.B. is benoemd tot ridder in de orde
van de Nederlandse Leeuw prof. dr. J. P.
Bijl, oud-directeur van het instituut voor
praeventieve geneeskunde te Leiden.

Zondag zijn gelijk elk jaar de vrien
den en vereerders van mgr. Ariëns z g.
te Maarssen aan de Vecht bijeengeko
men. Na een plechtige Hoogmis, waar
in pater A. Brenninkmeyer O.P. de pre
dicate hield, verenigde men zich des
middags in gebouw „Concordia". Hier
sprak allereerst de directeur van de
K.A. in het bisdom Haarlem, rector
Kraakman, die wees op het verheven
voorbeeld, dat dr. Ariëns heeft gege
ven. De voorzitter van het Ariëns-co-
mité, prof. dr. L. Rogier, herdacht in
zijn rede twee vrienden en medewer
kers van Ariëns, die het „fgelopen jaar
gestorven zijn: dr. Poels en pastoor
Geertman te Enschede. Hij wees op het
gevaar, dat het voorbeeld van Ariëns
niet meer als een levend bezit wordt
overgedragen. Hij wees op de roeping
der christenen van deze tijd en deelde
tenslotte mee, dat het Ariëns-comité
gereorganiseerd zal worden om het be
ter te laten passen in deze tijd.

van onze Belgische correspondent)

Brussel, Maandagavond.
Het bureau van de Belgische Liberale
Party en de parlementsleden van deze
partij hebben zich Maandagmiddag uit
gesproken voor de vorming van een
twee-partijen-regering met de katho
lieken.

Zij wensen echter, dat, alvorens daar
toe over te gaan, nog een eerlijke
poging tot vorming van een drieledige
regering zal worden ondernomen.

Bovendien zouden de toekomstige li
berale ministers hun vrijheid hernemen
indien de regering, waarvan zij deel uit
maken, niet spoedig tot een nationale
oplossing van het koningsvraagstuk zou
weten te geraken.

De katholieke kabinetsformateur Eys-
kens zet nu zijn taak voort en heeft
reeds opnieuw contact gezocht met de
socialisten.

Ankie van Wickevoort-Crommelin
heeft zich als concert- en oratorium
zangeres veel faam verworven. Hoe
onverwacht veel blijkt uit het briefje,
dat zij dezer dagen ontving:

„Juffrouw,

„Ik hoorde dat u ook op bruilof
ten zingt en daar wij binnenkort
25 jaren getrouwd zijn, geven wij
een avondje. Een harmonika is er
al en mijn zoon zegt nu nog een
kroener en geeft u dan even op wat
het kost, de buren komen ook en
na afloop halen wij nog geld op.
U heb natuurlijk vrij eten en drin
ken en iemand zal u wel naar huis
brengen 's nachts. Antwoord aan
enz."

Dat chagrijnig gedrein
van Rheumatische Pijn
door al Uw lijf en leden,

maakt U niet alleen humeurig en ziek, maar
het ondermijnt allengs Uw hele gestel en....
de goede verstandhouding in Uw gezin. Laat
het zo ver niet komen. Begin bij de gering
ste aanwijzing van Rheumatische Pijnen een
bloedzuiverende kuur. Met Kruschen Salts.
Niets minder dan een wonder, die weldadige
werking van Kruschen. Dat doen de zes
minerale zouten, waaruit Kruschen is sa
mengesteld. De aansporende werkmg op de
bloedzuiverende organen doen Uw bloed
weer krachtig circuleren en onzuiverheden,
die Uw pijnen veroorzaken worden regel
matig en op natuurlijke wijze afgevoerd.
Stelt het niet uit. Begin liever vandaag
dan morgen Uw Kruschen-kuur, tot neil
van Uw hele gestel. Kruschen is verkrijg
baar bij alle Apothekers en Drogisten.

(Adv J

Omdat het onmogelijk moet
worden geacht iets te begrij
pen van de verhoudingen en
problemen, die schuilen in het hart
der kath. jeugdorganisaties zelve,
zonder enig inzicht te hebben in
haar organisatorische samenhang,
publiceren wij hieronder de voor
naamste bijzonderheden daarvan.

Toporgaan voor het gehele kath.
Jeugdwerk is de Kath. Jeugdraad,
Lange Puttstraat 44, Den Bosch.

Toporgaan voor de mannelijke
jeugd: Nationaal beraad Kath. Man
nelijke Jeugd. Haarlem.

Toporgaan voor de Vrouwelijke
Jeugd: Kath. Vrouwelijk Jeugd
werk, Nieuwe Gracht S5, Utrecht.

Het mannelijk Jeugdwerk ts dan
weer onder te verdelen in jeugd
werk voor jongens onder en boven
de 17 jaar.

Tot het jeugdwerk voor jongens
onder de 17 jaar behoren: a. de ka
tholieke jeugdbeweging op haar
beurt weer uiteenvallend in Verken
nerij. Jongensgilden en Jongens
clubs; b. Jong Nederland, soortge-
i lijke organisatie alleen in het bis
dom Roermond; c. Het Sint Fran-
ciscus Liefdewerk.

Tot het jeugdwerk voor jongens
boven de 17: a. de Kath. Arbeiders
Jeugd; b. de Kath. Jonge Midden
standsver.; c. de Kath. Ned. Jonge

Boeren- en Tuindersbond; d. de
Kath. Jonge Werkgeversver.; e. Unie
van Kath. Studentenver. in Neder
land; f. de Ned. Kath. Sportbond.

Naast al deze organisaties, doch er
tegelijkertijd ten nauwste mee ver
weven door het zeer dikwijls sa
menvallen van functies, staat nog
de Kath. Actie Mannelijk Jeugd
werk

Het Kath. Vrouwelijk Jeugdwerk
valt uiteen in: a. de Ned. Gidsenbe-
weging, bestaande uit Kabouters-
Gidsen- en Pionierstersgroeperin
gen; b. de vrije jeugdgroepen, te
weten de Trekvogels Aartsbisdom
het St. Genovevagilde (Den Bosch)
en de Jonge Garde (Roermond en
Breda); c. de Kath. Nat. Meisjes
jeugdzorg; d. Zorg voor de ongeor
ganiseerde Jeugd; e. de Jeugdorga
nisatie boven 17 jaar uiteenvallende in
J ongerengemeenschappen (Utrecht
en HaarlemVrouwelijke Jeugd-
standorganisaties (Den Bosch) en
een combinatie van beiden (Roer
mond).

Bij de meisjes vallen het Kath.
Vrouwelijk Jeugdwerk en de Kath.
Actie Vrouwelijk Jeugdwerk sa
men.

Noot: Waar deze organisaties in
diverse lichamen samengaan is dit
met volledig behoud van eigen zelf
standigheid.

59. Deze strijd was een der zwaarste, die Eric ooit had meegemaakt. Van alle
zijden tegelijk drongen de inboorlingen op en een hagel van speren suisde op de
oeide mannen toe. Eric had Aitka toegeroepen, dat zij achter hentussen de bomen,
beschutting moest zoeken. Van daaruit keek het meisjemet bonzend hart toe hoe
de Noorman en Halsa zich staande trachten te houden tegen de overweldigende
overmacht.

Zij vuurden nu als razender» en hun pijlen zongen een lied van dood en ontmoe
diging tussen de aanstormende krijgers. Doch terwijl hij zijn boog opnieuw spande,
realiseerde Eric zich dat het, ondanks de vele gewonden aan de andere zijde,
nog slechts een kwestie van tijd was dat er een van hen door een speer getroffen
zou worden.

„Terug Halsa!'* hijgde hij„Langzaam terugtrekken in de richting van het strand.
Misschien kunnen wij tussen de rotsen meer beschutting vinden."

Zo, aanhoudend hun boog gespannen en voet voor voet wijkend, trokken zij lang
zaam terug naar de kust, zoveel mogelijk Aitka beschermend, die dapper de wan-
aopige situatie onder de ogen zag en uit niets haar verwarring en angst liet blijken.

Éindelijk, achter zich de ruisende zee, hielden zij voor de laatste maal stand.
De zon blakerde het gele zand en overal tussen de rotsen bewogen de felgekleurde
schilden der inboorlingen. Eric en Halsa knielden neer, vastbesloten hun leven zo
duur mogelijk te verkopen. Doch nauwelijks hadden zij dit gedaan of een waar
schuwende kreet van het meisje trof hun oor. Aitka duidde opgewonden naar zee
&n zich omwendend zag Eric een aantal oorlogskano's naderen, alle gevuld met
giimmig uitziende speerdragers. Moedelooshezd beving de Noorman. Nog meer aan
vallers? Ook Halsa scheen die mening toegedaan, want hij wendde zich met een
ontsteld gebaar tot Eric en fluisterde hees: „Een aanval in de rug, Eric! Wat moeten
we doen!"

mm -m I a iwa4a*a n *rï I IIA A

Direct na de oorlog iedereen weet
dit had men daarover algemeen maar
één opvatting. Er zou één jeugdbewe
ging komen. Als bewoners van één land
en belijders van één godsdienst zouden
wij broederlijk, hand in hand, oprekken
naar een betere toekomst met voorbij
zien van allerlei maatschappelijke ver
schillen. De verkennersbeweging ale
gevolg daarvan tot nationale organisatie
voor de mannelijke jeugd beneden 17
jaar geproclameerd zou dit ideaal in
gans het land uitdragen.

Nu zijn wij vier jaar verder. En als ei
op dit ogenblik een ding met zekerheid
kan worden vastgesteld, dan is het dat
de verkennersbeweging voor die taax

ongeschikt is gebleken. Dat betekent
niet dat de verkennersbeweging ils
jeugdorganisatie heeft gefaald, mijn he
mel neen, maar dat betekent wel dat
men niet van achter zijn bureau kan
vaststellen welke organisatie de jeugd
zal kiezen. Dit doet de jeugd zelf en de
jeugd zelf was het. die bepaalde dat de

verkennersmethodiek voor de -neesten
van hen te moeilijk was. Gelukkig ble
ken toen de verkennersleiders met be
reid hun prachtige spel terwille van de
massa te laten verwateren en zo is er
nu in het jongensgilde naast de verken
nerij een nieuwe jeugdorganisatie groei
ende, waarvan men verwacht, dat zij
degenen zal grijpen, die door scouting
niet geboeid worden.

Dit, dunkt ons, is een belangrijK voor
beeld. Het toont o.i. aan, dat men jrver
keerd aan doet de veelheid van organi
saties te willen bestrijden met opheffing
of gewelddadige sanering. Er ligt een n
dere weg. Een weg, die Gode sij d .ns
de katholieke jeugdorganisaties reeds
zelf zijn ingeslagen en die hoewel nifc.
dan na eindeloze moeilijkheden en te
leurstellingen naar hetzelfde foei zal
leiden. Dat is de weg van onderling
overleg. Vorig jaar October heeft men
die weg ingeslagen door de instelling
van het Nat. beraad Mannelijke JeugC
en de Kath. Jeugdraad. En ofschoon hei
eerste orgaan nog niet veel meer is dan
enkel naam, het tweede de Katr.
Jeugdraad begint langzaam meer ze

ker steeds grotere activiteit te ont
plooien.

Het lijkt ons goed juist in verbanc
met die benauwende veelheid van orga
nisaties bij dit lichaam, dat de op
richting van instellingen voor gemeen
schappelijke activiteit tot een van zijn
voornaamste doelstellingen heeft geko
zen, wat langer stil te staan. Want in
zijn korte periode van bestaan heeft oe
Kath. Jeugdraad reeds een aantai insti
tuten in het leven geroepen, die teikens
opnieuw samenwerking van diverse
Kath. jeugdorganisaties vorderen. Wij
noemden daarvan tot dusverre al de
stichting Kath. Nat. Jeugdzorg, het or
gaan dat met en voor alle organisaties
dat monsterachtig grote probleem dei
ongrijpbare jeugd moet bestuderen. Wij
noemden ook de Culturele Raad, die be
halve een kioskenblad ook boeken wil
doen uitgeven en die misschien zeil
straks eindelijk die eigen kath jeugd
film zal doen vervaardigen, waarop
reeds te lang gewacht moest worden. Wij
noemen nu verder de Duitsland-com-
missie, die vorig jaar met een prachtig
gebaar dat „schip voor Keulen" deed va
ren en die ook in de toekomst voortdu
rend actief zal blijven om de katn
jeugdorganisaties in Duitsland al die
hulp te bieden, die een klein en arm
land vermag. Daar is voorts de buiten-
land-commissie, het orgaan dat dezer
dagen te Brussel de plaats van kath. Ne
derland bepaalde in de „World Assem
bly of Youth" en dat alle contac'en on
derhoudt met het buitenland, waar d v
ook in Amerika een Kath. Jeugdraaci
bekend is. Wij gaan voort en wij noe
men de studieraad, die de wetenschap
pelijke zijde van het jeugdwerk moei
bepalen de bibliotheek- en documentatie
dienst, de financiële adviescommissie
die centraal het gehele subsidiewerk oe-
kijkt, de vacantiebestedingscommissie
de kampeercommissie enz. enz.

Stuk voor stuk zijn dit lichamen waar
in telkens vertegenwoordigers van bi'-
kans alle jeugdorganisaties samenwer
ken. En wanneer men ons nu vraagi
waar toch in 's hemelsnaam de oplossing
voor het vraagstuk van de vele en te
vele kath. jeugdorganisaties ligt dar
antwoorden wij:

„Die oplossing ligt niet in het zonder
meer opheffen van sommige organisaties.
Integendeel, wij schreven het reeds, mis
schien komen er wel nieuwe bij. Zij ligt
echter in de richting waarheen de Kath
Jeugdraad (tussen haakjes binnenkort

verhuist hij naar Utrecht) duidt: In
een steeds groter wordend onderling con
tact, in samenwerking waar samenwer
king mogelijk is en in een steeds grotere
waardering voor elkaar, zodat in de toe
komst vooral in de parochies de
grenzen tussen de organisaties zullen
kunnen vervlakken tot heil van het ge
heel. Nog te veel immers is iedere orga
nisatie uit op eigen eer en eigen roem
en nog te weinig beseft men, dat men
door isolement verarmt.

In feite gaat het hier dus om een lang
zame, koude sanering. een natuurlijke
groei naar de eenheid, die men kort na
de oorlog wilde forceren. Met dien ver
stande echter, dat die eenheid nooit één
organisatie zal betekenen, doch eenheid
Oij efficiente verscheidenheid.

Dat is de richting, waarheen de Kath
Jeugdorganisaties naar vooraanstaande
leiders ons verzekerden zich zullen ont
wikkelen Doch wie meent, dat een derge
lijke ontwikkeling snel zal kunnen verlo
pen, vergist zich. Zij is n.l. meer een
kwestie van rijping der geesten, dan van
organisatorische moeilijkheden.

Bovendien is er nog een omstandigheid
en ook dit stelden wij reeds terloops
in het licht die het geheel sterk remt
Het is het schreeuwend gebrek aan goede
leiders en leidsters met als natuurlijk ge
volg, dat de beschikbare krachten boven
hun krachten worden beproefd.

Cumulatie van functies en overlading

met werk zijn in de wereld der jeugd
organisaties schering en inslag.

Het droeve resultaat daarvan is, dat
men in het algemeen gesproken zo
zeer door de zorgen van de dag wordt

beziggehouden, dat er geen tijd resteert
voor het werk, dat visie en bezinning
vordert.

Het is onze stellige overtuiging, dat
een niet gering deel van de huidige
jeugdproblemen mede daaraan is te
wijten en voorzover dit een verwijt be
tekent, komt het ten volle neer op hen.
die als stuurlui aan de wal smaal
den, maar niet hielpen.

En hulp is er nodig. Nodig, omdat sinds
de oorlog de gehele jeugdbeweging op de
eerste plaats een zaak van ons, leken, is
geworden. De priester-jeugdleider is
zoals een geestelijke het zeer spitsvondig
formuleerde van directeur aalmoezenier
geworden. Daarmee is zijn taak niet ver
kleind, doch die der leken vergroot. HU
de priester, heeft zich bepaald tot zijn eigen
specifieke taak: de zielzorg en aan de leek
heeft hij het zoals past in de aposto-
laatsgedachte overgelaten heel de jeugd
beweging te vormen en te leiden.

In de Interdiocesane contactcommissie
bezit het Episcopaat een adviesorgaan van

priesters, dat Het over de zielzorgproble
men in de jeugdbeweging adviseert en in
een geestelijke raad, instituut van de Kath.
Jeugdraad, bezitten die priesters een mid
del om zelf die problemen voor de prac-
tijk van elke dag te bespreken.

Ook deze ..nieuwe' figuur van de pries
ter in de jeugdbeweging leek en pries
ter hebben het ons vaak met grote open
hartigheid verzekerd is echter nog met
volgroeid. Ook zij levert haar typische
moeilijkheden op. Moeilijkheden, die nog
eens extra vergroot worden door de nau
welijks te omschrijven figuur van de K A.
in de jeugdbeweging. Men denkt mis
schien, dat wij overdrijven, doch dan wil
len wij toch wijzen op een uitspraak van
die nationale aalmoezenier, die wij al eer
der sprekende opvoerden en die op onze
vraag: hoe precies moeten wij de verhou
ding zien tussen KA. en jeugdbeweging?,
antwoordde

Eerlijk, ik weet het niet. Het gaat hier
om het begrip: Zending Wie krijgt van
de kerkelijke overheid die speciale, offi
ciële zending, die hem meenden de
anderen verantwoordelijk maakt
voor het (her— kerstering van het eigen
milieu? Bij het vrouwelijk jeugdwerk
ligt die zaak o.i. het eenvoudigst. Daar
zijn het Kath. Vrouwelijke Jeugdwerk en
de Kath. Actrie-Vrouwelijke Jeugd min
of meer identiek. Daar is het speciaal
de jeugdleidster, die zending ontvangt
en daar zijn het, over het algemeen, de
jeugdleidsters, die de kerngroepen der
K. A. vormen. Bij het mannelijk Jeugd
werk is die binding echter veel geringer.
Het Nat beraad Mannelijke Jeugd int-
ving nog geen zending en evenwijdig
aan de activiteiten der diverse jeugd
groepen liepen in de parochie de werk
zaamheden der K.A.-kemgroepen. Vor-
mings- en verlovingsweken. voorberei
dingscursussen op huwelijk en militaire
dienst, bezinningsdagen en schoolverla-
tingsacties vermengen zich met het werk
der jeugdorganisaties en uit de moeilijk
heden, die dat in de practijk oplevert is
de vraag geboren: Is deze situatie ze
aanvaardbaar? Moeten naast de jeugd
organisaties nog aparte K.A.-groeperin
gen bestaan, die gedeeltelijk hetzelfde
terrein bestrijken, of moet de apostolaats-
gedachte in de jeugdbeweging dus zo
worden uitgelegd, dat de jeugdbeweging
dus ook de kern der K. A. moet uitma
ken? Entegenover de velen, die meen
den dat inderdaad de K.A. zich in deze
richting zou moeten ontwikkelen, ston
den anderen, die deze ontwikkeling als
een onheilzame verwatering van de K.A.-
dealen kenschetsen.

Voor wat ons standpunt betreft, wil
len wij in een vierde artikel hierop na
der terugkomen, omdat wij ons voor
stellen dan nog enige andere zaken
aan de orde te stellen, die hiermede
ten nauwste verband houden.

De K.N.M.V. zal Zondag 28 Augus
tus a.s., een van de dagen waarop het
Zondagsrijverbod niet geldt, op het
fraaie Zandvoortse circuit de laatste
motorraces van dit seizoen organiseren.
Deze wedstrijden,, die de beslissing
moeten brengen voor het kampioen
schap van Nederland, beloven een
waardig slotfestijn te worden, daar uit
sluitend seniores deelnemen, zodat in
alle klassen onze nationale cracks aan
de start verschijnen.

Om de races aantrekkelijk te maken
en om tevens te voldoen aan de veel
vuldige verzoeken van verschillende
buitenlandse rijders is voor de 350 cc
en 500 cc-klasse een aantal prominen
te Engelse, Australische en Belgische
renners uitgenodigd. Ook de zijspan-
rijders zullen in het strijdperk komen.

In de tweede ronde van het gemengd
dubbelspel te Oostende wonnen Nei
Hermsen en De Bodt met 46 61 8—6
van het Belgische paar NanyDe Rid-
der-Nauts. In de halve finale van het
damesdubbel sloegen Nel Hermsen en
mej. Marcellin met 61 75 mevr.
Isaac en mej. Wilford (G. B.).

9

Aan de overzijde van het water
stonden de grote gebouwen tegen de
heuvels als millioenen lichtende kaarsen,
terwijl waar de bus reed brede straten
hun vergezichten openden. Van de brug
naar het eindpunt bij de Zevende Straal
was het maar een paar minuten. Terwijl
we het stadscentrum inreden, schoof ik
het raampje een eindje open, zodat ik
het helse, maar in mijn oren heerlijke
geraas van het verkeer kon horen. Na
dat de bus tot stilstand was gekomen,
wandelde ik naar de wachtkamer, in af
wachting van mijn bagage. Ik had nog
maar tachtig dollar over, maar ik maakte
me geen zorgen. Ik had in San Francisco
wei meer op de keien gezeten, en trou
wens, ik had het zo gewild. Op deze
zelfde plaats had zich dertien jaren ge
leden de tweesprong voor mij geopend,
dit keer ging ik de andere tak proberen.

Myn koffer was niet zwaar, dus be

sloot ik te gaan lopen en een onder
komen voor de nacht te zoeken. Ik stapte
naar buiten en stond in de Zevende
Straat.

Vóór mij zwenkte een taxi naar het
trottoir en stopte. Ik meende dat de
chauffeur mij met ni'n koffer gezien had
en op een vrachtje hoopte, maar het
portier ging open en er stapte een meisje
uit. Ik weet zeker, dat ik niets deed om
de aandacht te trekken. Zo ik al naar
bet meisje keek, dan kwam dat alleen
doordat ze toevallig recht tegenover mij
stond, en maar een paar meter van me
vandaan. Maar toen ik eenmaal gekeken
had, keek ik weer. Zij droeg een groen
costuumpje en een witte hoed met een
voile, maar haar uiterlijk maakte niet
zo'n indruk op mij. Het waren haar
ogen. Ze waren bruin. En groot en ver
bazend droefgeestig, fluweel gelijk, wel
zacht maar zonder glans.

Ik kende haar. Althans ik dacht dat ik
haar kende, en het verbaasde mij, dat ze
zo klein was. Ik had een groter en op
zientiger type verwacht. Het eerste wat
ik dacht was, dat ik haar van vroe
ger uit San Francisco kende. Maar het
duurde slechts een paar seconden of ik
besefte, dat ik daarvoor te lang weg ge
weest was. Ze kon hoogstens 25 zijn.
dus had ze vóór mijn vertek een jaar
of twaalf, dertien moeten zijn. Hoe het
ook zij, ik zou dit alles op rekening van
mijn verbeelding geschreven hebben, was
het niet. dat ze mij vragend had aange
keken. Toen deed ze een paar stappen
naar voren en raakte met haar vinger
toppen licht mijn mouw aan.

Het was meer dan vreemd. Om ons
heen rumoerde de stad, met een voor
mij onbeschrijfelijk rauwe luidruchtig
heid, met,gepiep van remmen, ongedul
dig claxongetoeter en het aanslaan van
motoren. In het licht van een blauwe
neon-reclame boven onze .hoofden leek
haar gezicht ziekelijk geel.

„Pardon", zei ik. „Dit moet een ver
gissing zijn."

Ze schudde het hoofd. „O, nee, Philip.
Het is geen vergissing." Haar woorden
waren niet meer dan een gefluister.
„Kom nu mee." Ze deed een paar stap
pen terug naar de taxi en maakte een
uitnodigend gebaar.

Nu wist ik opeens wie zij was. Dit
was een beeld uit mijn geheugen. Ca
therine Tremaine, de zuster van Philip
Tremaine. Ik had zelf haar foto in mijn
portefeuille. Tremaine had bij diverse
gelegenheden nogal het een en ander
over zichzelf verteld, maar ik kon me
niet herinneren, dat hij ooit San Fran
cisco ais zijn woonstad had jenoemd.
En juist, juist hier moest ik terechtko
men! Er rinkelde zoiets als een alarm
signaal in mijn hoofd. Dit was geen
toeval. Ik schudde mijn hoofd.

„U vergist zich." Ik keerde me om,
op het punt weg te lopen, ontoeganke
lijk voor de smekende blik in haar ogen.
En op dat ogenblik zag ik Dikzak weer.

Hij stond op de hoek van de straat
naar mij te kijken. Hij droeg hetzelfde
pak. maar de knieëen in zijn broek wa
ren slordiger dan ooit, en onder zijn
ogen waren wallen. Hij had niet ge
slapen.

Ik voelde er niets voor door hem aan
gesproken te worden. Hij was te voet.
Links van mij wachtte een taxi, het por
tier geopend en de achterbank vrij.
Het zou fout zijn te beweren, dat ik na
dacht. De taxi was de enige, maar
levensgrote kans om te vluchten, een
middel om Catherine Tremaine en Dik
zak van elkaar te houden, totdat ik ze
allebei van mijn lijf geschud had. Ik
wendde me opnieuw tot het meisje.

„Goed, Catherine, kom dan." Ik
stapte na haar in de taxi en trok de
deur met een smak dicht.

„Humboldt Terrace", zei ze. „Nummer
9000."

De taxichauffeur stuurde zijn wageri
in de stroom van verkeer. Dikzak bleef
achter op het trottoir en staarde de
taxi na

De taxi draaide linksaf Market Street
in en ik keek om door het achter
raampje. Zover het oog reikte: verkeer
Als we soms door een auto gevolgd wer
den, dan viel dat toch niet uit te ma
ken. Ik keek naar het meisje.

Ze zat lichtelijk naar voren gebogen,
haar hand om de lus. en keek naar
buiten.

„Waar gaan we naar toe?" vroeg ik.

„Naar huis. We gaan naar huis,
Philip."

Weer die naam. Ik stak een hand in
mijn achterzak en haalde er Tremaine's
portefeuille uit. Bij het maken van dit
gebaar verstijfde zij even en keek me
strak aan. Ik haalde de foto er uit, be
keek hem en richtte dan mijn blik op
haar. Geen vergissing mogelijk.

„Mijn foto", zei ze. Het klonk bijna

als een vraag.

„Ja", Ik kon haar niet uitleggen hoe
ik er aan kwam. Nog niet.

„Die is al een paar jaar oud. Er is zo
veel veranderd

„Wat?"

Ze aarzelde enkele ogenblikken,

„Natuurlijk heb ik je foto", zei ik. Het
was een vreemd, intiem gesprek en het
werd grotendeels gefluisterd gevoerd.
Ik Drobeerde meer van haar te weten
te komen zonder mijn eigen hachelijke
Dositie te schaden.

.Ja. natuurlijk", zei ze. „Ik heb 'm je
gestuurd.... Philip". De naam kwam er
aarzelend achteraan, als hoorde hij niet
bij de rest- van de zin.

„Ik zou graag meer weten", zei ik.

Ze schoof naar achteren en vouwde
haar handen in haar schoot. „Toe. Zul
len we niet liever straks praten? Als we
alleen zijn?"

Ik keek haar scherp aan. maar vond
op haar gezicht geen oplossing van het
raadsel. Ik boog me naar voren en sprak
de chauffeur aan.

„Laat me er op de volgende straat
hoek uit".

Ze maakte een beweging van schrik.
„O, nee, Philip. Dat kan je niet doen!"

„Waarom niet?"

„Omdat het niet kan. Je bent pas terug
en je kunt niet dadelijk weggaan. Het
is niet veilig".

(Wordt vervolgd)

Het eerste voetbalprogramma voor
het nieuwe seizoen (11 Sept.) is ais
volgt vastgesteld:

District I: ZeeburgiaHaarlem DOS
Hermes, ADOVSV, Blauw Wit—
Sparta, FeyenoordKFC.

District H: EDOVolewijckers t Gooi
—Xerxes, NeptunusDWS, SWAjax.

District III: Hengelo—Zwolse oys,
WageningenEnsch. Boys, NECGo
Ahead, HeraclesQuick N., Enschede—
AGOW.

District IV: PSVKerkrade, Noad—
Brabantia, Limburgia—Helmondia. VVV
RBC, MVV—Sitt. Boys.

District V: VelocitasFrieslana. HSC
—Achilles, SneekGVAV, Be Quick
Leeuwarden, FrisiaHeerenveen.

District VI: BWNAC, Eindooven
Willem II, MauritsTSC, LongaSC
Emma, BleijerheideJuliana.

Dick Schermer heeft Woensdag be
sloten zijn poging om Het Kanaal over
te zwemmen tien dagen uit te stellen,
zulks in verband met ongunstige om
standigheden van stromingen en getij.

Temme, de 45-jarige oud-Kanaal
zwemmer en trainer van twee der aspi
ranten, verklaarde, dat de slechte weer
berichten, tot zelfs van New Foundland
af, de eerste vier dagen elke poging om
Het Kanaal over te zwemmen onmoge
lijk zullen maken.

Volgens Temme zijn Willy Croes van
Rijsel en Mickman absoluut in topcondi
tie. „Zij zijn beiden jong 'en taai en de
wandeling van ruim 24 km, die zij gis
teravond maakten, heeft hen hoege
naamd niet vermoeid. Ik verwacht, dat
ze alle twee zonder moeite Het Kanaal
zullen overzwemmen.

Voor zijn laatste ronde in de interna
tionale open kampioenschappen, gehou
den op de baan van de Haagse Golf
Club, had de Brit James Adams 75 sla
gen nodig, hetgeen zijn totaal op 294
bracht. Hij liet zijn landgenoot Faulkner,
die eveneens met 75 eindigde. 5 slagen
achter zich. Met zijn 72 in de eerste ron
de vestigde Adams een professional
baanrecord. Einduitslag: 1 Adams (GB)
294; 2 Faulkner (GB) 299; 3 en 4 For
rester (GB) en Pellissier (Fr.) 302; 5
Rühl (Ned.) 304. De best geplaatste ama
teur was Irvine Edwards (GB) met 344.

De stand in het vijflandentoumooi op

Curacao luidt thans:

Curagao 2 1 1 0 3 41

B. V. V. 2 1 1 0 3 3—1

Columbia 2 1 1 0 3 43

Guatemala 3 1113 66

Aruba 3 8 0 2—8