Vluchtend leger twee uur achter op schema
KR7C iJV HET RIJK VAN HET MIDDEN
Boeken venster)
:T DOMEI INI D
Als de SCHOOL weer
D
BEGINT
ZOMERdranken
Van Est in demifinale achtervolging
Gevoelige slag voor Italianen
HET
II
WESPENNEST
moeilijkheden van ColonnemTljden Belgisch leger naar
Bastogne, trefpunt van
militairen
DE BEST VIERDE BIJ
STAYERS
WOENSDAG 24 AUGUSTUS 1949
PAGINA 3
MOOIE EDELWEISS UITGEBLOEID
Nederland
U.O. staakt werkzaamheden
30 Juni 1950
^sters van de Allerheiligste
^eiland bestaan 100 jaar
scheermesjes
Huldiging wereldkampioen
Henk Faanhof
Bondselftal behaalt draw
tegen Free Foresters
Clubkampioenschap dammen
Damreünie op 4 September
WEER EEN NEDERLANDS SUCCES
Snelle ronden
door
David Duncan
/T74/a /iart7/?/a 1
(Van onze verslaggever te velde).
Het onherstelbare is geschied. De moedige blauwe troepen hebben de kolossale
denkbeeldige druk der rode troepen niet langer kunnen weerstaan en om 6 uur
6'stermorgen klonk plotseling dat schrikwekkende signaal „groot alarm" door
et kamp Walverdagne. Het schalde en weerkaatste van de heuvels en in minder
"en geen tijd was heel de 700 man sterke blauwe legergroep in rep en roer.
ene tent na de andere werd met donderend geweld omgetrokken en nooit
zullen wij vergeten, dat wij ons, door een donderend geraas gewekt, slechts
ernauviernood onder de neerstortende palen en zeilen konden uitwerken. Daar
bonden wij, bleek en ontdaan, in ons blauw-wit gestreepte pyamajasje, gelijk
.een kind zo hulpeloos in de wijde uitgestrektheid van het Luxemburgse keuvel
end. Rondom, ons geleek het alsof plotseling heel de schepping ineen stortte.
J'Ot een ieder dagenlang het meest illustere kampement der militaire ge-
shiedenis had toegeschenen, was veranderd in een wirwar van touwen, zeilen,
"ekens en sjouwende mensen. Ieder zwoegde, ieder commandeerde, en alleen
,JnJ stonden daar: zielig en eenzaam-
geworsteld door het schoonste land
schap dat wij kennen.
Veel tijd tot zelfbeklag werd ons ech-
ler niet gegund, want terwijl wij maar
'raag ons de zoete slaap uit de ogen wre-
en, ontnam men ons ons bed, ons eet-
j=erei en kortom alles wat wij enige
"agen lang ons heilig eigendom hadden
Stenoemd. Wij werden geduwd en voort-
Ssstoten en, voor wij ons goed realiseer-
®6n wat er eigenlijk geschiedde, bevon-
?®n wij ons in een radiowagen en trok-
^®n wij in colonneverband weg uit Wal-
Ysrdagne en weg uit Luxemburg naar
ftestogne. Het was de uittocht van een
Richtend leger. Doch meen niet, arge-
}°ze lezer, dat wij dus met razende snel-
ij-den en schrikaaanjagende roekeloos-
®eid langs baarlijke afgronden storm-
?sn. Verre van dat. Onze colonne was
*raag. Moeizaam, met een vaartje van
tQnduit twintig kilometer per uur,
5choof zy voort door het ontwakende
te'xemburgse land. Hoog aan de hemel
ï'Welierden de vogels, de groene hel-1
•'bgen glansden in de zon en zelfs bo-
y_en het geweld van onze kreunende
Retoren uit kon men nu en dan het
klagelijk geloei horen der koeien in de
*'eide. Onze chauffeurs zagen en hoor-
?®n daarvan echter niets. Soms met
klamme zweet op het voorhoofd
?teklemden zij hun stuurrad en zo,,
k'lometer na kilometer, kroop de kara
vaan voort langs ravijnen en door kron
kelende haarspeldbochten.
b8et was een adembenemende tocht.
5et waren immers nog slechts jonge
chauffeurs. Kerels, die nauwelijks het
rijbewijs in de zak hadden en die nu
!n dit ontzagwekkend moeilijk heuvel
landschap werden gedwongen tot voor
"en schier bovenmenselijke inspannin
gen. Telkens en telkens bleek dan ook,
?at vooral de pioniers het colonnever
band niet konden handhaven. Minuten-
'hg stagneerde de stoet dan ergens op
*en heuveltop, terwijl onze verbindings
wannen tevergeefs trachtten met andere
"bier» van het terugtrekkende leger con-
act te maken.
Ook hun stond het klamme zweet op
jtet voorhoofd en steeds weer, iedere 5
jhinuten opnieuw, herhaalden zij hun
"niforme oproep: „Hallo. Vier, Unie,
Jfsrard, Zebra. Wat is uw sterkte?
Over". Er kwam echter geen antwoord,
beboste heuvels en tal van andere tech
nische moeilijkheden overal in de co-
"hine belemmerden het contact. Nie
mand wist iets van iemand en waren er
"ie voortreffelijke marechaussees niet
Seweest, dieloeiende motorduivels, die
l?.°r, achter en 'overal tegelijk waren,
Wisschien zou dan de colonne zelfs nu
~°S ergens staan te wachten tussen het
?r°Omdorpje Esch en Bastogne.' Want,
raten wij er maar niet omheen draaien:
"®t colonnerijden was verre van ideaal
Stl wij mogen het majoor De Vries na-
l6Sgen, dat er nog veel, heel veel zal
boeten gebeuren voor aleer dit leger
deze manschappen beantwoorden
het ideaal van het Nederlandse le
ft) dat in West-Europees verband een
£?1 van betekenis kan spelen. Of, zoals
vram, de onvolprezen en onverstoor
bare chauffeur van de scoutingcar, het
jbtdrukte: „Het zijn geen chauffeurs,
zijn koekebakkers".
In iedere haarspeldbocht opnieuw
tverd de colonne uiteengerukt, mo
toren liepen rood gloeiend aan en
vooraleer de eerste wagen de plaats
Jan Von Rundstedts ondergang:
Bastogne, binnenstoof, was men
twee volle uren op zijn schema ach
ter geraakt. Twee uur langer dan
lh de meest bedachtzame plannen
teas voorzien had de colonne voort-
Als wij de geruchten, die op dit
ogenblik in Belgische officierskringen
de ronde doen, mogen geloven, dan is
de kans groot, dat nog in dit jaar een
groep Belgische soldaten een oefen
tocht door Nederland zal maken.
Waarschijnlijk gaat het hier om een
detachement genietroepen, die bij
onze grote rivieren zullen pionieren.
Reeds nu willen wij de hoop uitspre
ken, dat 'hun ontvangst in ons land
voor onze ontvangst in hun land niet
zal onderdoen. Op 5 September ver
trekken opnieuw 80 man Nederlandse
marechaussee naar België en Luxem
burg.
Op de rand van diepgroene, zon-over-
goten ravijnen hadden onervaren chauf
feurs geworsteld met zichzelf, hun wa
gen en hun angst. En menig officier
heeft na de veilige binnenkomst van
alle wagens een diepe zucht van ver
lichting geslaakt: God zij dank, binnen
De marechaussees hebben de koeien
niet voor niets van de weg gejaagd.
Nu, terwijl wij dit schrijven
speelt op het marktplein van Bastogne
het trompetterscorps van de Huzaren
van Boreel. Gisteravond deed het daf
in Arlon, en evenals toen, staan ook nu
in het schemerduister honderden te 'uis-
teren naar de klaterende melodieën. Zij
verwaaien bij de zoete zomeravond-
wind en zelfs wij, op eén afstand luis
terend, komen langzaam maar zeker
onder de invloed van een vreemde be
koring.
Dit is Bastogne. Bijna 5 jaar geleden
liep het Duitse wanhoopsoffensief te
pletter op de onverstoorbaarheid van
een Amerikaans generaal. Sindsdien
verbleven hier troepen van schier alle
nationaliteiten en nu, kort vóór hun
vertrek naar Indië, spelen hier Neder
landse militairen.
Zij werden, evenals in Luxemburg,
ontvangen met een hartelijkheid, die
bijna onbegrijpelijk is en zo ooit, dan
hebben wij in deze dagen iets begrepen
van de menselijke inhoud van een veel
gesmaad begrip als Benelux. Hier, vóór
de muziektent van Bastogne, verbroe
deren de inwoners van twee buurvol-
ken. Straks klinken na elkaar de Braban-
gonne en 't Wilhelmus en heel laat in de
avond zal misschien een Nederlandse
soldaat een Frans sprekend Belgisch
meisje naar huis brengen. Morgen ver
trekt hij dan weer in de richting van
Holland. Au revoir, Luxemburg. Au
revoir, België. De mooie Edelweiss is
uitgebloeid.
Een dezer dagen gedane publicatie van
gedelegeerde voor Nederland van de
internationale vluchtelingenorganisatie
pr Ver. Naties heeft nog eens in her-
Jhering gebracht, dat de ondersteu-
tjhgs werkzaamheden dezer organisa-
30 Juni 1950 een einde nemen,
„personen in ons land woonachtig, die
jtehen recht te hebben op bescherming
deze organisatie (vluchtelingen en
pftplaatste personen, die zich nog niet
.rder hebben aangemeld) zullen zich
t-°0r 1 September 1949 schriftelijk moe
rt 9 doen registreren bij het bureau van
gedelegeerde voor ons land, 't Hoen-
,aat 1, te 's-Gravenhage.
51» Ëan deze maatregel beschouwen
j s een algemene inventarisatie door de
o. (International Refugee Organi-
tv,?n), welke organisatie 1 Juli 1947 een
wgin maakte met haar werkzaamheden,
tjjprin eigenlijk alle bemoeiingen van
$ta bs en na de eerste wereldoorlog ont-
lichamen op dit terrein uitliepen
Vj et is moeilijk te zeggen hoeveel
ij ®emdelingen zich in ons land bevin-
s-A die menen recht te hebben op be-
Vtp rrning van de I. R. O. Onze Rijks-
ijpemdelingendienst beschikt niet over
fyeisfinitieve cijfers. Men schat even-
2q i;. dat dit aantal in ons land ongeveer
'u°0 bedraagt.
ga??bdag 28 Augustus zal de congre-
lj„ ,e van de Zusters van de Allerhei-
Heiland, gesticht door Schwester
te \t'6 siphons, (Elisabeth Eppingen geb.
51k„ ®derbronn, Elzas), honderd jaar be-
art 1923 werd het eerste huis van
ting congregatie, die thans acht stich-
®6od Nederland telt, te Beverwijk
teg nd, waar de zusters de huishou-
5eh« van de Bisschoppelijke Kweek-
Bfiveovc™amen. Kort daarna werd te
61e„j"wijk begonnen met de ziekenver-
W^onder leiding van het Wit-Gele
Tegelijk met het honderdjarig be-
bllr .zal te Beverwijk het zilveren ju-
van de zusters gevierd worden.
Hoe krjjg ik mijn rijbewijs? Dit
handige boekje van H. J. Peppink, in
samenwerking met de A.N.W.B. uitge
geven, is bedoeld om de aspirant-auto
mobilist enigszins „wegwijs" te maken.
Storm op Komst door Georg- R. Ste
wart is een uniek boek. Het heeft na
melijk als „hoofdpersoon" een depressie,
welke de assistent-weerdienstleider op
het meteorologisch instituut, die alle
depressies een naam geeft, „Maria"
heeft gedoopt.
Bij ons weten bestaat er geen tweede
roman over het weer. Stewart waagde
het met deze primeur en het voorwoord
van een erkend Nederlands weerkundige
die er zich eerliik over verbaast, dat een
literator zo'n kennis van deze materie
heeft, garandeert de lezer, dat behou
dens wellicht enkele zeer technische
détails, welke de leek niet kan beoorde
len er geen nonsens over de meteoro
logie wordt gedebiteerd.
Bleef het daarbij, men zou „Storm op
Komst" kunnen signaleren als een po
pulaire. verhandeling over een onder
werp, waar de buitenstaander doorgaans
moeilijk hoogte van krijgt.
Het boek heeft echter andere kwali
teiten; van hét moment af, dat het weer
bericht wordt vrijgegeven, krijgt een le
der er mee te maken: een schip op de
oceaan, piloten, de wegopzichter van de
grote autostrada, de directeur van de
telefoonmaatschappij, die moet letten op
het behoud van zijn lijnen, de belasting
verdeler van de electrische centrales en
de mensen betrokken bij de waterstand
van de grote rivier.
Het is ongemeen knap hoe Stewart ex
in slaagt de spanning op te voeren tus
sen de werkers op het meteorologisch
instituut, die hun meldingen binnen krij
gen en de mensen, die tezelfder tijd hun
maatregelen moeten nemen tegen wind,
sneeuw en regen. Hij slaat als het ware
telkens een toets aan op de piano en
komt op diezelfde toon later weer terug.
Aan het gevaar, dat de auteur zich zo
zeer inleeft in zijn stof, dat hij de be
tekenis ervan gaat overschatten, ontkomt
Stewart niet altijd: soms krijgt men de
indruk, dat hij het weer een te grote
rol laat spelen in het lever van de per
sonen, die hij bij de depressie-Maria be
trekt. Maar over het geheel genomen
weet hij met talent de spanning op te
voeren, zodat de leek, die ten dele de me
teorologische bijzonderheden niet volgen
kan, er toch bepaald door geboeid raakt.
„Storm op komst" verscheen in de
Nederlandse vertaling bij Lodewijk's
Uitgeversmij.
T. E.
„Een huis in de Dulcimerstraat", net
boek van' Norman Collins, dat in Ne
derland verscheen bij Uitgeverij Keesing
te Amsterdam, lazen wij met grote inte
resse. In deze knap vertelde historie
over het wel en wee der bewoners van
een -Londens familiepension vinden we
de sfeer van het kille kamerleven ten
voeten uit. Hoewel het boek lijvig is en
men het dikwijls opnieuw ter hand
moet nemen, blijft het toch fns_ en
boeiend'. Mijnheer Josser, Lucullus Pud-
dy, Connie, O. K.-Percy en last but not
least Londen zelf tot en met de verschrik
kelijke nachten van de Slag om Engeland,
blijven onze aandacht vragen voor hun
pakkend vertelde historie. Een historie,
die, behalve wat Londen betreft, over
het algemeen nogal zielig is. Maar om
die reden toch geer triest of miezerig
boek. want de humor doet zijn werk
uitstekend.
De onbekende God, door Alfred
Noyes. Uitgave de Koepel, Nijmegen,
Wij aarzelen niet dit boek een waar
kunstwerk te noemen. De schrijver is
een Engelse bekeerling. Hij beschouwt
de nood der hedendaagse wereld, te
recht,, als essentieel religieus. Zo is zijn
boek geworden tot een klinkende apo
logie van het Christendom, die iedere
ernstige lezer van het begin tot het ein
de boeit. Zonder twijfel een boek, dat
niemand ongelezen mag laten, die zich
interesseert voor de geestelijke stromin
gen van deze tijd. Met nadruk aanbe
volen.
Das Katholische Jahrbuch 1948-1949.
Uitgeverij Kemper. Heidelberg-Waib-
stadt. Dit is voor het eerst dat sedert
1933 in Duitsland een dergelijk boek
uitgegeven wordt. Allerlei, maar vooral
materiële, moeilijkheden, aldus de uit
gever, maakten vooralsnog een bredere
opzet onmogelijk. Desondanks geeft dit
boek in 292 bladzijden een heel behoor
lijk overzicht van de toestand van het
Katholieke leven in het naoorlogse
Duitsland. Het eerste hoofdstuk bevat
een zestal artikelen van vooraanstaande
Katholieken over onderwerpen van
hoogst actueel belang, die naast degelijk-
zakelijke uiteenzettingen ook de in
zichten van leidende figuren en hun
kringen inhouden. Het is ongetwijfeld
van groot gewicht, dat het buitenland
op deze wijze zich een objectief beeld
kan vormen van wat er momenteel aan
goeds, maar tevens ook aan al-te-Duitse
mentaliteit in de actio catholica leeft,
Het tweede hoofdstuk bespreekt de ca
nonisaties van 1947, het Charitas-werk
in de tegenwoordige tijd en de katholie
ke culturele arbeid. Daarna volgt een
overzicht over aard en inrichting van
de Kerk en een opstel over het katholi
cisme in Amerika. Het vierde hoofdstuk
begint met de toespraak van Z. H. de
Paus bij de sluiting van de Duitse Katho
liekendag in 1948 en geeft vervolgens
talrijke uittreksels uit de brieven der
verschillende Duitse bisschoppen. Bui
tenlandse lezers zullen deze zeker als
uitermate „leerzame" lectuur beschou
wen. Tenslotte een uitvoerige statistiek
over de Duitse bisdommen, de klooster
orden, de katholieke pers en het leken
apostolaat. Alles tezamen een boek vol
gegevens over de tegenwoordige stand
van zaken, waarvan men hopen moet
dat het aanwezige werkelijk goede
spoedig de overhand móge krijgen. Vol
gens een begeleidende mededeling van
de uitgever is dit boek door middel van
elke Nederlandse boekhandel te bestel
len.
„Onze speciale verslaggever seint.
een verzameling schetsen van Martin
Duyzings, verschenen bij De Boekerij te
Baarn. Een sportboek van de goede
soort; goede journalistiek vooral, leven
dig en handig en tot lezen dwingend;
óók voor degenen, die zich over het al
gemeen met het sportleven niet erg in
laten. Propaganda dus, maar dan van d'e
goede soort. 1
Cr.
„Wandelingen" door oud-Dordrecht en
oud-Leiden zijn aardige boekjes voor
degenen, die zich voor oude architec
tuur interesseren. De boekjes bevatten
knappe pentekeningen (hofjes, gracht
jes, straatjes enz.) van Leo Zeldenrust.
Uitg. Burgersdijk en Niermans Leiden.
n
9. Temidden van het oorverdovende wapengekletter spoedde Eric zich achter
loeng Cho aan, die het dek, waar de prinses ongerust het gevecht volgde, intussen
had bereikt. Met een enkele zwaardhouw velde de piraat de laatste wachtpost, die
hem. nog van het beeldschone meisje scheidde. Kreunend zonk de getrofiene neer.
Toeng Cho stormde hijgend naar vorende prinses uitte een angstkreet
Bijna gelijktijdig belandde Eric met een forse sprong op de overloop, die naar
het dek van de prinses leidde. Woedend wendde Toeng Cho zich om. Kwaadaardig
blonken zijn kleine1 oogjes en dreigend hief hij zijn vlijmscherp zwaard omhoog.
Scheer je weg, onwaardige withuid" siste hij de Noorman toe, die juist overeind
kwam. „Houd je gereed, piraat!" beet Eric terug. „Ik voor de prinses!" Met een
grauw drong Toeng Cho op de Noorman toe en sloeg met ontembare kracht op hem
in. De prinses, in wier ogen nieuwe hoop had geglansd bij het verschijnen van de
onbekende, blanke redder, verbleekte toen zij zag hoe Toeng Cho hem een geweldige
siag toebracht. Eric wist hem nog net te pareren maar de kracht van de slag deed
hem even wankelen. De piraat schreeuwde een schrille triomfkreetOnwille
keurig deed Eric een stap terug naar de rand van de kampanje en toen voelde
hij tot zijn grote schrik, dat hij zijn evenwicht begon te verliezen, wankelde, viel....
Al
is bos
of hei
hem
lief
als zee
en strand
hij scheert zich uitsluitend
met
AMEFA FABRIEKEN APELDOORN N EE Dr E
In gewoonlijk betrouwbare kringen te
Athene wordt vernomen, dat vandaag een
accoord tussen Griekenland en Italië zou
worden getekend, waarbij enkele uit het
vredesverdrag voortvloeiende kwesties ge
regeld worden.
Het bedieningspersoneel van de liften in
de mijnen in Yorkshire heeft gisteravond
besloten zijn staking te beëindigen.
De wereldkampioen der amateurs op
de weg, Henk Faanhof, die lid is van
„Olympia" te Amsterdam, heeft aan het
bestuur van zijn vereniging medege
deeld, dat hij Zaterdagavond 27 Augus
tus a.s. in Amsterdam zal aankomen.
Faanhof en zijn clubgenoot Jan La-
grouw, die in de overwinning van Faan
hof een groot aandeel had, zullen dan
in een triomftocht door de stad naar
het Minervapaviljoen worden gebracht,
waar zij door het hestuur van „Olym
pia" zullen worden gehuldigd.
Op 28 Augustus rijdt Faanhof zeer
waarschijnlijk te Beek en Donk, op 30
Augustus wordt hij in het Olympisch
Stadion te Amsterdam gehuldigd en
rijdt daar $en omnium-nummer. Op 4
September komt hij te Milaan uit en
op 6 September te Brasschaet.
Het ligt in de bedoeling van Faan
hof om in 1950 voor de Franse fabriek
Garin te rijden. Reeds heeft men hem
gepolst voor de klassieke wegwedstrijd
ParijsRoubaix. De mogelijkheid is
voorts niet uitgesloten, dat Faanhof het
volgend jaar in een grote ronde zal star
ten, waarbij zijn gedachten uitgaan naar
de Tour de France.
AMSTERDAM, 24 Aug. Na een zeer
spannend slot is het Bondselftal er> in ge
slaagd in de tweedaagse cricketwedstrijd
tegen de Free Foresters een draw te be
halen, een resultaat, waarmede het Bonds
elftal tevreden mag ziin, gezien de sterkte
van deze Engelse combinatie, die vooral in
het batten uitmunt.
De eerste innings van het Bondselftal nam
op een totaal van 51 runs een einde. (Van
der Vegt 18, Pelser 19 not out), waarna
de Free Foresters in zeer snel tempo 156
runs maakten voor het verlies van slechts
twee wickets. Willatt 59 not out, Hewet-
son 52, en Chignell 40 not out) waarna
de innings gesloten werd. Pelser bowlde
2 voor 41 Het Bondselftal kreeg derhalve
tot taak 235 runs te moeten maken om te
winnen, doch met de thee-pauze waren er
reeds vijf wickets neer voor 42 runs, zo
dat niets anders overbleef dan op een
draw te spelen.
De veelomstreden beslissingswedstrijd
tussen „Gezellig Samenzijn" uit Amster
dam en het Haagse R.D.G. om het club
kampioenschap dammen van Nederland,
werd na veel verwikkelingen tenslotte de
finitief vastgesteld op Donderdag 25 Augus
tus op neutraal teprein te Haarlem. Zoals
men weet eindigden beide clubs in de fi
nale met een gelijk aantal punten en kon
een beslissingswedstrijd aanvankelijk niet
worden vastgesteld omdat R.D.G. niet op
Zondag wenste te spelen en „Gezellig Sa
menzijn" vasthield aan het recht om in
eigen omgeving te spelen.
De Noord-Hollandse Dambond houdt,
ter opening van het komende damsei-
zoen, een grote damreünie op Zondag
4 September in Zaandam. In alle klas
sen worden snelwedstry den met een
tempo van dertig zetten per half uur
gespeeld in groepen van vier spelers.
Iedere deelnemer speelt dus drie par
tijen, terwijl de winnaars een prijs ont
vangen. Een aparte busverbinding van
het station met het speellokaal zal de
grote opkomst van de deelnemers ver
werken.
ank zij de vacantiesprei-
ding liggen dit jaar
de data, waarop de
scholen weer beginnen, een
eind uit elkaar, maar toch
als September nadert, zijn
we allemaal weer zo ver.
dat we of juist ons kroost
naar school hebben zien ver
trekken, of dat we de laat
ste voorbereidingen treffen.
De een zal een zucht van
verlichting slaken, omdat het
rumoerige troepje nu weer
gedurende de schooltijd van
de vloer is, de ander ziet met
een tikje weemoed haar oud
ste zoon of dochter de eerste
stap op de weg van de le
vensernst zetten. Zij zal het
bekende kindergebabbel in
huis missen en met verlangen
kijkt ze naar de klok of het
nog geen tijd is om de kleu
ter te gaan afhalen of te zien
thuis komen.
Vol belangstelling infor
meert ze naar de eerste er
varingen en nu wordt het
een kwestie van tactisch in
zicht om te zorgen, dat het
toekomstige schoolleven goed
en ylot gaat marcheren.
Soms zal de jeugdige scholier
enthousiast zijn over het ver
loop van de ochtend, over de
nieuwe juffrouw, ,die zo leuk
verhalen aanhoort over de
kinderen die stout en de kin
deren die braaf zijn geweest,
als ze luistert wat het kind
allemaal voor nieuwe dingen
leert, kan er tussen moeder
en kind een geheel nieuw
begrip gaan leven.
Het kind doet nu eigen er
varingen op zonder dat moe
der daar rechtstreeks deel
aan heeft, maar door belang
stellend luisteren zal zij al
gauw leren, waar de interesse
van het kind naar uitgaat. Zij
kan de verhalen eventueel
aanvullen of waar het geheu
gen faalt bijspringen. Het
kind zal, trots zijn op zijn
kennis en toch merken, dat
het nog altijd bij moeder te
recht kan. Zeg niet, dat u het
te druk hebt om naar ai die
verhalen te luisteren. Als u
geen tijd hebt, als het kind
uw belangstelling nodig heeft.
zal het al heel gauw ophou
den met zijn spontane me
dedelingen naar u toe te ko
men. Verwijt het dan alleen
aan u zelf, als er een dag
komt, dat het kind zijn eigen
weg gaat zonder rekening
te houden met u. Het is be
langrijk, dat het huishoude
lijk werk op tijd en goed ge
beurt. Het is echter nog be
langrijker, dat wij als moe
der klaar staan voor onze
kinderen. Tenslotte is een
mensenleven altijd voorna
mer dan welk materieel be
lang ook.
i
heeft verteld enz. Als moeder
dan in een onverstandige op
welling gaat zeggen, dat zij
de hele dag zo alleen is ge
weest, is het al heel gemak
kelijk om het kind afkerig te
maken van de school. Als ze
echter hartelijk meeleeft, de
Op warme zomerdagen
hebben wij gewoonlijk meer
dorst dan honger. Naar een
frisse dronk gaat het meest
ons verlangen uit.
Er zijn allerlei melk- en
yoghurtdranken te brouwen
vooral in combinatie met
limonade en vruchtensappen
die verrassend goed sma
ken. Hoe koeler zij worden
opgediend, hoe beter. Heeft
U wel eens melk of karne
melk vermengd met spuitwa
ter? Met een scheutje limo
nadesiroop of vruchtensap
met suiker vormt dit een heel
smakelijke drank!
Karnemelk en yoghurt kun
nen ook heel goed gecombi
neerd worden met vruchten
moes en vruchten zoals ont
pitte pruimen, stukjes peer,
frambozen, bramen, meloen
of sinaasappel. Inplaats van
suiker kan men ook honing
of kunsthohing toevoegen.
Opgediend in glazen ziet
een dergelijke drank er fees
telijk en aantrekkelijk uit!
Wij laten hier nog enkele re
cepten volgen:
Karnemelk met pruimenmoet
(8 glazen)
500 g. pruimen, 2 dl- (1
kopje) water, suiker of
(kunst)honing naar smaak 1
liter karnemelk.
De pruimen wassen, met
het water tegen de kook aan
verhitten gedurende 5 4 15
minuten. De vruchten zeven.
Het pruimenmoes met de sui
ker of de (kunst) honing ver
mengen. De karnemelk door
het moes roeren. De drank
koud geven in glazen.
Karnemelk met bessensap
(8 glazen).
3 dl. bessensap, het sap van
1 citroen 1 liter karnemelk,
honing of suiker naar smaak.
De karnemelk onder roeren
vermengen met het bessen
sap, het citroensap en de sui
ker, of de honing in de drank
oplossen. Ze koud opdoen in
glazen.
Yoyghurt met limonadesiroop
(6 a 7 glazen).
liter yoghurt, liter
melk, 2% dl. limonadesiroop.
De melk met de yoyghurt
vermengen. De limonadesi
roop onder goed roeren bij
de drank doen en deze in gla
zen schenken. De drank koud
opdienen.
Y oghurt-ijsdrank.
Glazen half vullen met
vruchten, hierop een laag
vanilleijs (dit kan verpakt ge
kocht worden), daarop yog
hurt met suiker. De glazen
versieren met vruchten.
Onze sportredacteur telefoneerde ons Dinsdagavond uit Kopenhagen:
De reeks Nederlandse successen op de wereldkampioenschappen wielrennen
is vandaag voortgezet met een bijzonder goede prestatie van Van Est, die zich
een plaats heeft veroverd in de halve finale achtervolging. De West-Brabander
heeft in twee ritten evenveel uitstekende overwinningen behaald en de tijd we'
ke hij in zijn laatste ronde, de kwartfinale, maakte, was zo goed (6.30.1), dat
hij morgen de wapens zal mogen kruisen met de Luxemburger Gillen, die hem
naar alle waarschijnlijkheid de weg naar de finale tegen Fausto Coppi niet zal
kunnen versperren. Van Beek is minder gelukkig geweest. Hij had in zijn rit
tegen de Deen Pedersen een geduchte inzinking en op het moment dat hij zich
herstelde en zijn achterstand van ongeveer 20 meter tot niet meer dan vijf mewr
had verkleind, kreeg hij een lekke band. Dat gebeurde in de laatste ronde an
reglementair werd daardoor de overwinning toegekend aan de nog altijd lei
dende Deen, die toen overigens op zijn beurt de pedalen haast niet meer kon
rond krijgen.
meter voorsprong op Koblet opnieuw
moest starten. Hij behield die voor
sprong gemakkelijk, won de race en
kreeg daardoor een kans tegen de Deen
Pedersen. Die kans echter kon hij niet
grijpen. Te laat kwam hij los uit de in
zinking, welke hem in de derde ronde
te pakken had gekregen; te laat althans
voor de tegenslag, die hem in de laatste
ronde nog eens trof. Hij was aardig op
weg om de murw gereden Deen in te
lopen en hem zo mogelijk op de streep
te verrassen, toen hij ook in deze rit
zijn lekke band kreeg en werd uitge
schakeld zonder werkelijk verslagen te
zijn.
Wim van Est had al van zich doen
spreken in zijn eerste rit, toen hij de
Fransman Le Nizerhy met groot ge
mak versloeg in 6.39, een tijd, die de
beste was van de achtste finales. Coppi
immers, had de Oostenrijker Pohnetal
zonder moeite ingelopen en voor hem
werd er dus geen tijd genoteerd. Ook
Van Beek had zijn achtste finale ge
wonnen en de verrassing was, dat hij
die overwinning had kunnen bevech
ten op de Zwitser Koblet, die het
vorig; jaar in de demifinale van de
wereldkampioenschappen te Amster
dam bijna Schulte had verslagen. Ko
blet echter was nog maar nauwelijks
hersteld van een gebroken been en
kon zich daardoor dus niet helemaal
geven.
Toch zou waarschijnlijk ook de tijd
van de Zaankanter uitstekend zijn ge
weest, wanneer hij normaal had kunnen
doorrijden. Dat gebeurde niet, omdat hij
in de achtste van de 13)4 ronde een
lekke band kreeg en daarna met vijftig
Met Van Est ging het heel wat beter.
Die maakte na een snelle start uitste
kende rondetijden, waarmede hij de
Deen Nielsen, die hem veertien dagen
te voren te Ordrup nog had verslagen,
al gauw achter liet. Er was van strijd
toen al niet veel sprake meer, maar Van
Est vocht voor een goede tyd, om de
halve finale tegen Coppi te ontgaan en
inderdaad slaagde hij daarin. Hy no
teerde slechts één ronde van 30 secon
den, een' prestatie, die alleen Coppi met
29 als maximum hem verbeterde. Hij
noteerde 6.30.2 tegen de Luxemburger
wordt het Atlantisch Pact van
ytehiatJI'30 2al président Truman een pro-
JSteenden. Het pact wordt dan
h^hkriifc aIs de vertegenwoordigers van
h-"' IW ,hun ratificatie-instrument indie-
Oio»? Ik is het laatste land dat dit
doen.
Paus zal ook dit jaar een radio-
Sru ^5g t houden tot de Duitse Katholie-
e Bochum. De uitzending zal ge-
°P Zondag 4 September.
21
(iis buiten bij het huis. Als je
schreeuwt, komen ze binnen. Schreeuw
dus niet. En praat niet luider dan je
op het ogenblik doet. We spelen niet
langer voor broer en zuster."
„Nee, je bent mijn broer niet,"
zei ze.
„Ik ben nooit je broer geweest. En
dat heb je ook nooit gedacht. Zomin als
je moeder in de veronderstelling ge
leefd heeft, dat ik haar zoon was. Waar
is Z6?"
„Ze is terug naar Palo Alto."
„Ze heeft zeker geen last meer van
haar hart, wel?"
„Ik denk niet dat ik haar nog terug
zal zien."
„Dat gaat mij niet aan. Luister. Weet
je wie ik ben?"
Ze keek me vragend aan en schudde
toen haar hoofd. „Nee."
,Als je dat niet weet, waarom dacht
je dan dat ik liever in je broers plaats
terecht zou staan dan mijn eigen naam
bekend te maken?"'
„Maar dat heb ik helemaal niet ge
dacht."
„Wat dan wel?
„Ik weet 't niet, zei ze.
„Zeg het maar liever."
„Wat wil je eigenlijk?"
„Ik wil weten of jij weet wie ik
ben."
„Nee. Dat heb ik toch al gezegd. Ik
wil het niet eens weten."
Zolang ze bleef ontkennen kon ik op
geen enkele manier bewijzen, dat ze
onwaarheid sprak. Aangezien ik niet
van plan was haar te zeggen wie ik
was, stond ik op.
„Dan heb ik maar twee verlangens
te kennen te geven. In de eerste plaats
wil ik ;geld hebben. Het weinige dat ik
bij me had, is me in de gevangenis af
genomen."
„Ja," zei ze bedaard. „Je had een
portefeuille bij jé, met mijn foto erin.
Waar had je die 'vandaan?"
„Gestolen, maar 'dat wil helemaal
niet zeggen dat ik prijs stelde op die
foto. De portefeuille heb ik ook ge
stolen, met de papieren, die erin zaten.
Die fout zal ik mezelf niet licht ver
geven."
„Waarom heb je dat gedaan?"
„Ik heb totaal geen zin mijn dom
heid goed te praten. Ik stal die porte
feuille met een doel, dat me op dat
ogenblik verantwoord leek. Nu heb ik
geld nodig. Voor mijn part kun je dat
ook stelen noemen, maar ik ben in
i geen geval van plan de stad te ver
laten zónder geld. Het is in je eigen
belang dat je me helpt. Als men mij te
pakken krijgt, zal ik bewijzen dat ik
Philip Tremaine niet ben, en ik zal
ook aantonen dat twee vrouwen mij in
een val gelokt hebben om me een
moord in de schoenen te schuiven."
Ze schudde het hoofd. „Moeder zou
gewoon beweren dat je een bedrieger
bent en dat ze werkelijk dacht dat je
haar zoon was."
„Geld."
„Ik heb niet veel. Myn beurs ligt
daar op die stoel." Ze wees, en ik nam
hem op. Het was een bruine, suède-
leren beurs, tamelijk versleten. Hij was
zacht en hij rook naar parfum. Ik trok
de ritssluiting open en stak mijn hand
eirin. Toen ik haar terugtrok, bleven
er twee kiekjes halverwege de ope
ning steken. Ze waren allebei van mij.
Gp de ene stond ik op het strand van
Calisto onder een palm, met op de
achtergrond de rieten daken^ van het
dorp. Het was een foto, die" volkomen
bij verrassing was genomen. Ik rookte
een sigaret en tuurde over de golven.
Op de andere foto zat ik op het terras
van Jim Taylors hotel met een glas
bier. Het leken beelden uit een andere
wereld.
„Hoe kom je hieraan?" vroeg ik.
„Ze kwamen een week geleden over
de post."
„Dus zo herkende je me bij het sta
tion?"
„Ja."
„Waar kwamen ze vandaan?"
„Van ergens in Mexico, geloof ik. Ze
waren aan moeder geadresseerd."
„Met een brief erbij?"
„Ik denk van wel. Ik heb er geen
een gezien. Ze heeft me alleen de fo
to's gegeven."
„Van wie waren ze afkomstig?"
Ze zweeg even. „Het moet mijn
broer geweest zijn." Ik vond het een
opluchting haar iets te horen zeggen
dat waarschijnlijk met de waarheid
strookte.
„Heb je hier ook een foto van je
broer?"
„We hebben er geen. Nadat hij eh
nadat hij weggegaan was, heeft moe
der al zijn foto's verbrand om publici
teit in de kranten te voorkomen. We
hebben er niet één meer. Jij had im
mers mijn broer kunnen zijn. Ik ik
probeerde me in te denken dat je het
was."
„Dat zal dan wel moeite gekost heb
ben. Hij wilde iemand anders voor zijn
doodvonnis op laten draaien."
Haar gezicht verbleekte een beetje
„Dat weet ik nu ook. Maar je bent im
mers niet dood. Je bent vrij. En nu
moet ie zover vluchten dat ze je niet
kunnen vinden." Ze stond op en rukte
de beurs uit mijn hand. „Je moet vlug
zijn!" Ze had'een rolletje bankbiljetten
in haar hand en stak me dat toe. „Het
is niet veel. Zowat vijftig dollar, maar
misschien ben je ermee geholpen. Het
is alles wat ik heb. Houd het."
Ik pakte het aan en stopte het, met
de twee foto's, in mijn zak. „Nog iets,"
zei ik: „heb je ze, dan moet je ze mij
geven. Zo niet, dan moet ik me behel
pen. Ik heb kleren nodig." Ze liet een
blik over mijn kleding glijden.
„Ja, werkelijk, je hebt ze hard no
dig. Met die kleren aan kom je de stad
niet uit. Op de zolder is een koffer met
kleren van Philip. Ik zal je ze wijzen."
Ze ging naar de deur, bleef dan staan
met een plotselinge uitdrukking van
vrees op haar gezicht.
„Waarom heb je ze in de gevangenis
niet verteld wie je bent?"
„Ze hebben me niets gevraagd," zei
ik.
„Maar je had ze toch kunnen zeggen
dat alles op een misverstand berustte."
„Zeg eens, denk je dat ik je broer
zijn papieren voor de grap gestolen
heb?"
„Bedoel je dat je niet kón vertellen
v/ie je bent?" zei ze. Haar ogen werden
groot en rond.
„Kom, laten we die kleren gaan ha
len."
„Jé hebt tegen me gezegd dat je wel
eens iemand gedood hebt."
Ik lachte haar uit. „Er lopen een
paar honderd duizend mensen in dit
land rond, die één of meer mensen ge
dood hebben."
„O." Ze was kennelijk opgelucht.
„Bedoel je de oorlog?"
„Wat. dacht je anders? Nee, ik ben
geen moordenaar. Ik ben geen beroeps-
dief en geen oplichter. Ik ben zelfs
geen afperser en geen oplichter. Ik ben
zzlfs geen ontsnapte veroordeelde."
„Waarom wü je dan vluchten?"
(Wordt vervolgd)
Gillen, die tot ieders verbazing de Ita
liaan Benfenatti uitschakelde, 6.31.5 en
Pedersen 6:36. Door dit resultaat komt
Van Est Woensdag in de halve finale
tegen Gillen en moet Pedersen de bijna
hopeloze stryd voeren tegen Coppi,
wiens tyd niet werd genoteerd, omdat
ook zijn serie tegen Piel door een
lekke band werd onderbroken. Piel, de
matador van het snelle begin, kon van
de dubbele start geen profijt trekken
en verloor kansloos.
De nederlaag van Benfenatti was
slechts één van de gevoelige slagen,
welke de Italianen op „hun nummer",
de achtervolging werden toegebracht,
's Ochtends had de Ordrupbaan al ge
daverd van de toejuichingen voor de
Deen Jörgensen, die de Italiaanse we
reldkampioen der amateurs Messina
met meer dan een seconde verschil
royaal klopte, 's Middags verloren de
Azzuri hun tweede troef hun hoog
ste door de nederlaag van Aldo
Gandini tegen de JDeen Andersen in de
halve finale. Dat was een race om niet
gauw te vergeten. Toegejuicht door
zijn duizenden landgenoten gaf Ander
sen alles wat hij kon. Inderdaad slaag
de hij er vrij gauw in zijn voorsprong
te nemen en die zelfs te-vergroten tot
ruim tien meter. De Italianen stonden
al beteuterd te kijken, toen Gandini
met een krampachtige poging nog even
terug kwam en drie ronden voor het
einde zelfs weer bijna gelijk lag. Maar
toen ging Andersen nog even wat die
per voorover op het stuur en lang
zaam maar zeker liep hij opnieuw uit.
De laatste ronde telde niet meer mee,
omdat Andersen) zijn slag toen al lang
had geslagen.
De Deense hoop op een volledige va
derlandse amateur-finale ging niet in
vervulling. - Wel maakte Jörgensen de
snelste start tegen Cartwrigbt, maar
de Engelsman, voor wiens kwaliteiten
wy gisteren al de aandacht vroegen,
reed rustig zijn eigen wedstrijd en
won tenslotte met duidelijk verschil.
De finalisten voor Woensdag. Andersen
en Cartwright, noteerden resp. 5.13.7
en 5.15.6.
Er was geen nieuwe roem voor de
Nederlandse stayers in de derde serie,
die een allersaaist verloop had. De
Best, die een zeer gering tempo draai
de, kon geen enkele maal op de voor
grond treden en raakte onmiddellijk
ronden achter, toen de strijd door een
lange démarrage van Lesueur een wat
sneller karakter kreeg. En ook Frosio
vond het blijkbaar best vandaag. Niet
eenmaal heeft hij de Fransman werke
lijk strijd gegeven en 't gevolg was dat
Lesueur, die een constant hoger tempo
reed, met bijna vier ronden voor
sprong op de Italiaan eerste werd. De
Belg Michaux werd derde op ruim 7,
De Best vierde op ruim 9, en de Zwit
ser Lohmüller vijfde op ruim dertien
ronden. In de herkansing start De Best
o.m. tegen Frosio en Lambolev en
moet dus vrijwel kansloos worden ge
acht.
De uitslagen luiden:
Stayers derde serie: 1. Lesueur 1 uur
31 min. 12 sec.; 2. Frosio op 4 ronden
150 meter; 3. Michaux op 7 ronden
150 meter; 4. De Best op 9 ronden
180 meter; 5. Lohmüller op 13 ronden.
Halve finales achtervolging amateurs:
le rit: 1. Andersen (Denemarken) 5
min. 13,7 sec.; 2. Gandini (It.) 5 min.
15,9 sec.; 2e rit: 1. Cartwright (Eng.)
6 min. 15,6 sec.; 2. Joergensen (Den.)
6 min. 21 sec.
Kwartfinales achtervolging profs; le
rit: 1. Coppi, 2. Piel; 2e rit: 1. Peder
sen; 2. Van Beek; 3e rit: 1. Van Est
6 min. 30,1 sec.; 2. Nielsen 6 min. 34.4
sec.; 4e rit: 1. Gillen (Lux.) 6 min. 31,5
sec.; 2. Benfenatti (It) 6 min. 40,9 sec.
