Nieuwe Haarlemsche Courant | 1949 | 28 september 1949 | pagina 3

P.B.O.-DEBAT IN TWEEDE
KAMER VOORTGEZET

Jongste grenscorrectie trok
veel nieuwsgierigen

ERIC IN HET RIJK VAN HET MIDDEN

Bekentenissen en nieuwe
arrestaties

HET DPMI IN EER VROUW

Van AppdCli en peren

Vooruit
komen

Herfst ii o e d j e s

Romme: „Begin van verheffing van
arbeider tot plaats waar hij
als mens hoort"

Jehova's getuigen voor
kantonrechter

m

r

Wij luisteren naar

draagbaar en pittig

HET

WESPENNEST

Pseudo-„zingend zusje" op avontuur

Regering bestudeert
devaluatie-probleem

Eerst morgen kan de Duivelsberg
bezichtigd worden
GOUDEN TIJD VOOR

Concurrente van de echte Venlose zingende
zusjes" bleek een oplichtster

WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1949

PAGINA 3

ELTEN

MINISTERIE VAN RIJKS
VERDEDIGING?

Na de bankovarval te IJsselmonde

Nieuw pijnstillend middel

Uitspraak roofdmoord

door

David Duncan

Tot levenslang veroordeeld

In de Dinsdagmiddag gehouden ver
gadering der Tweede Kamer heeft de
voorzitter medegedeeld, dat op zijn des
betreffende vraag de minister van Fi
nanciën had te kennen gegeven, dat de
studie van het door de regering te vol
gen beleid ten aanzien van de devaluatie
nog niet zover is gevorderd, dat op korte
termijn mededelingen daaromtrent aan
de Kamer kunnen worden gedaan. Hier
na werden de algemene beraadslagingen
over het wetsontwerp inzake Publiek
rechtelijke Bedrijfsorganisatie voortge
zet.

De heer Welter (N.K.P.) zeide dit
ontwerp te beschouwen als een com
promis tussen de liberale en de geleide
economie. Hij vroeg zich echter af of
het nu wel de meest geschikte tijd is om
tot invoering over te gaan. Het ontwerp
roept conflicten op, die minder dan ooit
kunnen worden aanvaard, omdat ze
catastrophaal kunnen werken voor het
behoud van een krachtig bedrijfsleven.

De kwestie der rechtspraak bespre
kende zeide de heer N. van den Heuvel
(K.V.P.) het wenselijk te vinden, dat de
bewindsman de verzekering zou geven,
dat aan de tuchtrechtspraak voorrang
zal worden gegeven boven de strafrecht
spraak. Verder stelde hij de wenselijk
heid van beroep in het licht.

De heer Van der Goes van Naters
(Arb.) ging uitvoerig in op een artikel
van pater Stokman van 1941 en betoogde,
dat de staat een dienende functie heeft
ten aanzien van belangrijke aspecten
van de bedrijfsorganisatie, welke hij
niet als staatsorganen wenste te zien.
Hij prees de bedrijfsorganisatie van prof.
Veraart, die drie organen wilde. Minister
Vos kwam met één orgaan en toen
noemde men zijn voorstel een stuk
staatssocialisme. Spr. constateerde een
ontwikkeling in katholiek syndicalisti
sche richting, welke hij voor ons land
noodlottig achtte. Spr. bepleitte het op
nemen van gemeenschapsvertegenwoor
digers in de organen met vertegénwoor-
digers van werkgevers en werknemers.
Begonnen moet worden met product
schappen, meent de spr., die gaarne wil
de vernemen of zij er werkelijk komen.
Komen ze niet, dan stemt hij tegen het
ontwerp.

De heer Romme (K.V.P.) zeide
het ontwerp vooral zo belangrijk
te vinden, omdat het niet minder
bevat dan de opzet van een funda
mentele maatschappelijke recon
structie. Het werken in die richting
ontleent zijn belang aan de zede
lijke waarde, die er uit kan voort
spruiten, zo' het inschakelen van de
werknemer als element in de eco
nomische gang van zaken. Het is
een begin van de verheffing van de
arbeider tot de plaats, waar hg als
mens in het productieproces hoort.
Wanneer bevordering van gezonde
mededinging in de bedrijven kan
worden bereikt,' dan zijn er moge
lijkheden vag ontzaglijke waarde.

Hef adres der negen hoogleraren gaat
t.i. niet uit van wat in het ontwerp is
te vinden. De P.B.O. is voor spr. ook
bij de allerbeste uitvoering geen pana
cee voor alle economische en sociale
kwalen. Herinnerend aan wat van ka
tholieke zijde op dit gebied is gedaan
zeide spr. met eerbied en hulde de naam
pan prof. Veraart te willen noemen. De
heer Romme betoogde, dat de bedrijf-
;n productschappen geen organen van
de staat zijn; het zijri organen in de
staat. De maatschappelijke krachten
kunnen terecht blijven pogen haar in
vloed geldend te maken. In het ont
werp zijn groeimogelijkheden, die voor
het maatschappelijk leven nader getra
ceerd moeten worden.

Vervolgens wees de heer Oud (V.V.D.)
er op, dat tegen omvangrijke delegatie
van wetgevende bevoegdheid de grond
wet zich z.i. niet verzet. Veel kan aan
de algemene maatregel van bestuur
worden overgelaten. Dit geldt speciaal
het geven van regelen. De vraag of wat
voor regelen geldt opk van toepassing is
op het instellen van organen en licha
men, beantwoordde spr. ontkennend.
Op dit punt staat het ontwerp op zeer
gespannen voet met de grondwet.

De heer Stapelkamp (A.R.j zeide, dat
het ontwerp zijn sympathie heeft, maar
hij hoopte, dat de discussies er toe zul
len leiden, dat het in nog ruimere mate
aan zijn doel zal beantwoorden. De be
drijfsorganisatie staat of valt z.i. met de
goede gezindheid. Het speet hem zeer,

dat op belangrijke punten is afgeweken
van het advies van de commissie-Van
der Ven.

De heer Stufkens (Arb.) bestreed ten
slotte uitvoerig de scherpe scheiding
tussen staat en maatschappij, zoals die
door de anti-revolutionnairen wordt ge
maakt in hun beginsel der souvereiniteit
in eigen kring.

Tegen middernacht werd de vergade
ring verdaagd tot hedenmiddag.

Wederom stonden Dinsdag voor eer.
Brabants kantongerecht 'n drietal getui
gen van Jehova terecht, ditmaal niet
omdat zij gecolporteerd' hadden met
hun tijdschrift „De Wachttoren," maar
omdat zij Zaterdag 27 Augustils j.l. in
Eindhoven door de straten hadden ge
lopen met borden, waarop een open
bare lezing, die gratis toegankelijk was,
stond aangekondigd.

De politie van Eindhoven voerde die
middag een actie uit tegen circa tachtig
c.ezer Jehova's getuigen op grond van
art. 74 van de algemene politie-veror-
dening van de gemeente Eindhoven,
waarbij het verboden is zonder vooraf
verleende vergunning met borden langs
de openbare weg te lopen.

Voor het Einahovcns kantongerecht
erkenden de drie verdachten 't hun ten
laste gelegde, waarop de ambtenaar van
het Openbaar Ministerie tegen ieder een
boete van f 6,of drie dagen hechte
nis eiste.

De kantonrechter deed niet onmid
dellijk uitspraak doch verklaarde deze
schriftelijk over veertien dagen te zul
len doer..

(Van onze redacteur)

De geringste grenscorrectie is in staat
de reislust van ons goede Nederlandse
volk danig te prikkelen en als eertijds
Heemskerck, De Ruyter, Coen en welke
andere grootheden voor ons land on
sterfelijke roem verworven mogen heb
ben, wil men elk nieuw verkregen ge
bied onmiddellijk gaan verkennen en
zich koesteren, in de illusie buiten de
traditionele grenzen geweest te zijn,
ook al is het maar enkele kilometers.
Nadat Zaterdag een klein stukje Duits
land tussen Beek en Groesbeek als cor
rectie op de grote grenscorrecties aan
Nederland werd overgedragen, was men
er onmiddellijk als de kippen bij om dit
„nieuwste Nederland" te gaan verken
nen. Maar de nieuwsgierigen, die van
heinde en ver zelfs uit België ge
komen waren om deze luttele hectare
grond, de tien boeren, die er op wonen
incluis te gaan bezichtigen, vonden
een gesloten barrière en een cordon
plichtsgetrouwe douaniers, die hun de
weg tot dit gebied versperden. Onver-
richterzake moesten zij terugkeren,

Morgen zullen zg echter hun nieuws
gierigheid kunnen bevredigen, want
dan is het douanekantoor, dat voorlopig
in een houten barak is ondergebracht,
naar de nieuwe grens verplaatst en
worden de barrière en het prikkeldraad
opgeruimd, zodat de weg van Beek
langs de Duivelsberg naar Groesbeek
voor het verkeer is opengesteld.

Hoewel het seizoen reeds is afgelo
pen, trekken dagelijks nog velen, die
van een verlate vacantie genieten, naar
de Elterberg, waar zij zich in het bui
tenland wanen, omdat zij er een voor
hen vreemd dialect horen spreken en
vreemd klinkende straat- en familiena
men hun aandacht trekken. Deze voor
vacantiegangers fortuinlijke zomer is
een gouden tijd geweest voor de hou
ders van de Eltense café's en restau
rants en voor de venters, die zich in
dat gebied langs de straten hadden op
gesteld. Dagelijks stonden tientallen
autobussen, afkomstig uit alle delen
van het land, onder de bomen van het
rommelige Eltense marktplein en fla
neerden honderden dagjesmensen door
de nauwe straatjes van dit mistroostig
dorp en bewonderden zij de grauwe,
lelijke huizenrijen en vlijden zich in
volslagen gemoedsrust onder de scheef
hangende toren van de verpulverde
Abdijkerk op het hoogste punt van de
Elterberg. De Eltense winkeliers beur
den dagelijks handen vol geld, want
het was voor de vele uitgaansmensen
een graag aangegrepen gelegenheid een
souvenirtje te kopen in een winkel,
waar men in een vreemde taal werd
aangesproken. Want de Eltenaren
ook niet mis, bewaarden hun kennis
van de Nederlandse taal die zij zeer
goed machtig zijn voor andere tij-,
den en stonden hun gasten in hun
vleiendste Duits te woord.

De gouden tijd is voor dit gebied
thans voorbij, en men weet. en betreurt
dit. Het volgend jaar is Elten waer
„gewoon" Nederlands en zal de belang
stelling danig verminderd zijn. Niette
min blijft dit dorp een niet onbelang

rijke aanwinst voor het toerisme, maar
dan in dezelfde mate als de Hoge Ve-
luwe of de Bedriegertjes in Arnhem
dat zijn. Verrassend snel en zonder
veel moeilijkheden heeft de bevolking
zich op haar nieuwe vaderland inge
steld, hetgeen begrijpelijk is, daar een
groot deel van de Eltense arbeiders
reeds vóór de Nederlandse grenscor
recties in Nederlandse fabrieken werk
te. De wederopbouw wordt ter hand
genomen en binnen niet al te lange
tijd zullen Elten en omgeving van de
Duivelsberg gewoon Nederlands zijn.
waar Nederlands wordt gesproken, zij
het met een ietwat vreemdsoortig dia
lect en waar alles heel erg Nederlands
toegaat.

39. Triomfantelijk lachend wees de overste naar het eilandje. Geheimzinnig en
onheilspellend lag het op het donkere, spiegelende water. Op de achtergrond rezen
massieve bergwanden onbarmhartig steil omhoog.

„Ziedaar," grijnsde hij. „Lokt het u nog aan? Het water in dit bergmeer is uitzon
derlijk koud! En diep zéér diep

Met wijd opengespalkte ogen staarde Tai naar het water, naar het eilandje en
weer naar het water. Ook Eric voelde zich allesbehalve op zijn gemak. Met grim
mige blikken nam hij de situatie op. Zou hier een valstrik van hun onbetrouwbare
gids achter schuilen? Tai onderbrak zijn gedachten. De kleine filosoof had zijn
spraak teruggevonden.

„Over datwater?" vroeg hij ontzet. „W-wij o-over dat w-water? Zijn wij
soms v-vogels met vlerken?"

Maar Eric ging niet op zijn protest in. „De prinses bevindt zich op dat eilandje?"
vroeg hij. De overste keek zegevierend, zeker van zijn overwinning.

„De prinses zult ge slechts via dat eilandje kunnen bereiken," antwoordde hij.

„Ginds, tussen het geboomte staat de Pagode der Ontheven Smarten. Die zult gij
moeten betreden, hetgeen ik u overigens in ieder opzicht afraad. Bovendien herhaal

ik, wat ik reeds gezegd heb: het is ons niet vergundDe Noorman sneed

hem abrupt het woord af. Zijn besluit stond vast.'

„Welaan, dan zul je ons ook dóórheen geleiden," zei hij en kwam dreigend op
de man af. „Ga ons voor in het water, maar weet, dat mijn pijl op je gericht zal zijn."

Als bij toverslag week de zelfverzekerdheid van het gezicht van de overste Hif
maakte nog een onwillig gebaar doch Eric deed nog een stap in zijn richting,
„Vooruit.' Het water in!" beval de laatste onbarmhartig. En zich tot Tai wendend
zei hy: „Het is voor Lotus van Jade, wijze vriend. Het gaat om haar leven!" Daarna
liep hij naar de overste.

Zodra Eric weer met zijn rug naar hem toe stond, bracht de kleine zwerver met
een ruk zijn wijnkruik te voorschijn. „Wijsheid en water gaan zelden samen,"
mompelde hij misstroostigZijn handen trilden toen hi) de kruik naar zijn mond
hief en een ferme teug nam. „.O, plaatsten de goden toch eens een meer dat uit
sluitend met wijn gevuld was, op de weg van mijn onwaardig lichaam."

In een uitvoerig betoog, dat hij voor de
Vereniging van Marine-officieren te Den
Haag hield, heeft kapitein-luitenant ter zee
S. D. Duyverman zijn inzichten over het
al of niet vormen van een ministerie van
Rijksverdediging weergegeven.

Overste Duy verman acnt de tijd nog niet
gekomen om tot samengaan van de depar
tementen van Oorlog en Marine over te
gaan. Z. i. is de tijd hiertoe nog niet rijp,
omdat men zowel nationaal als internatio
naal op beide gebieden nog niet weet,
waar men administratief en organisatorisch
aan toe is.

Organisatorische en doelmatigheids
factoren leiden spr. tot de conclusie, dat
het bij eventuele instelling van een mi
nisterie van Rijksverdediging gewenst is
de voorwaarde te stellen om de staats
secretariaten voor Oorlog en Marine tot
zekere grens zelfstandige beleids-eenhe-
den te laten blijven.

RODENTA AMERSFOORT

Enige dagen geleden heeft de politie
een kleine grijze auto, merk Citroën, in

beslag genomen, die, naar men vermoedt,
is gebruikt bij de overval op de Boeren
leenbank te IJsselmonde. Tevens werden
hierbij twee mannen gearresteerd, te
weten de 26-jarige chauffeur J. B. van
R. en de 38-jarige buffetbediende J. C.
van de B.

De aangehoudenen zijn voor de Offi
cier van Justitie geleid en uit hun be
kentenissen blijkt, dat de reeds gearres
teerden C. P. van de B., los werkman, en
J. J. L., bediende grote vaart, de hoofd
daders zijn. Zij hebben n.l. verbinding
gezocht met twee mannen ook oude
bekenden van de politie van de rech
ter Maasoever. De buffetlpediende J. C.
van de B. en de chauffeur J. B. van R.
zorgden ieder voor een pistool. De chauf
feur huurde de auto en zou de wagen
ook rijden bij de overval. Enige dagen
voordat de overval zou geschieden heb
ben ze in de omgeving van de Boeren
leenbank eens rondgeneusd om de kust
te verkennen. Daarna werd de datum
van de overval bepaald op 14 September.

Op de bewuste avond vertrok de auto
's avonds om acht uur van de Pretoria-
laan, waar de heren samengekomen wa
ren. In de auto namen plaats de los
werkman C. P. van de B., de bediende
grote vaart J. J. L. en de chauffeur J. B.
van R., alsmede twee zware jongens van
de rechter Maasoever. Honderd meter
voor de bank werd gestopt, waarna de
laatste twee uitstapten, de omgeving
verkenden en weer terug in de auto
kwamen. Deze reed de bank voorbij en
stopte voor het volgende pand, waar het
zeer donker was. De chauffeur bleef in
de wagen terwijl de vier anderen zich
naar de bank begaven. De Jos werkman
en de bediende grote vaart namen ieder
een pistool, waarna C. P. van de B. hls
eerste naar binnen ging. Vervolgens had
de overval plaats. Direct warefl de
daders weer in de auto en in razende

vaart ging men er van door, de Smeet-
landsedijk af, de Kerkedijk op.

In de buurt van het Afrikaanderplein
stapten ze uit en gingen naar de woning
van C. P. van de B. om de buit te ver
delen. De chauffeur kreeg 1500, die hij
moest delen met de buffetbediende,
omdat zij beiden niet rechtstreeks bij
de overval betrokken waren geweest.
Nadat de chauffeur Van R. de auto in
de garage- had teruggebracht, ging hij
naar een café aan de Hillelaan om de
buffetbediende zijn ƒ750 te overhandi
gen. De beide pistolen en de tas, waarin
het geld van de bank had gezeten, heeft
deze laatste in een van de nabijgelegen
havens geworpen.

Hoewel zij nog niet in finesses zijn
getreden, hebben de hoofddaders toege
geven, dat zij op de plaats van de over
val zijn geweest. De politie verklaarde,
dat zij reeds in beginsel hebben bekend.
Zij weigeren evenwel de namen te noe
men van de twee onbekende mannen. De
politie heeft echter twee personen van
de rechter Maasoever gearresteerd, die
zg van medeplichtigheid verdenkt.

Na maandenlange onderzoekingen
heeft het laboratorium voor scheikun
dige synthese te Gent, volgens een
nieuw procédé een pijnstillend genees
middel vervaardigd, dat de naam
„Mephenon" draagt. Dit product is,
bericht het A.N.P., drie tot vier keer
zo sterk als morphine en bezit niet de
nadelige gevolgen daarvan. Verwacht
wordt, dat het geneesmiddel een omme
keer zal teweeg brengen in de behan
deling van pijn in al haar vormen. De
wetenschappelijke naam van dit mid
del is; Dimethylaminodiplhenylheptano-

nechlorhydraat.

WOENSDAG

HILVERSUM I, 301 m. - 18.00 orkest,
18.30 strijdkr., 19.00 nieuws, 19.15 piano.

19.30 actualiteiten, 19.45 gram., 19.55 cau
serie, 20.00 nieuws, 20.05 proloog, 20.15
jeugd, 21.30 orkest. 22.30 gram-, 22.15
Avondoverdenking, 23.00 nieuws, 23.15
gram.

HILVERSUM II, 415 m. - Na 18 uur
ook 245 en 1875 m. - 18.00 nieuws. 18-15
varia, 18.25 gram., 18.30 R.V.U., 10.00
causerie, 19.15 regeringuitz-, 19.30 cau
serie, 19.45 klankbeeld, 20.00 nieuws,
20.05 actualiteiten, 20.15 opera, 21.30
hoorspel. 22.30 orgel, 22.45 boekbespr.,
23.00 nieuws, 23.15 gram.

DONDERDAG

HILVERSUM I. 301 m. - 7.00 nieuws,
7.15 gymn., 7.30 gram., 7.45 Morgengebed,
8.00 nieuws, 8.15 gram.. 9.00 vrouw, 9.05

Morgendienst, 10.45 orgel, 11.00 zieken,
11.45 schooluitz., 12.00 Angelus, 12.03
gram., 12.30 mededelingen, 12.83 concert,
12 55 Zonnewijzer, 13.00 nieuws. 13.20
concert, 13.45 vrouw, 14.00 sextet, 14.40
vrouw. 15.00 orkest, 16.00 lezing, 16.45
gram., 17.00 jeugd, 17,30 orkest.

HILVERSUM II, (115 m. - Voor 10 uur
ook 245 m. - 7.00 nieuws, 7.15 gram., 7.50
Dagopening, 8.00 nieuws, 8.15 gram., 8.55
vrouw, 9 00 gram., 9.30 waterstanden,
9.35 gram., 10.00 Morgenwijding. 10.15
concert, 10.50 kinderen, 11.00 viool en
piano, 11.20 orkest, 11.45 causerie, 12.00
amusementsmuziek, 12.30 mededelingen,
12.33 Spionnetje. 12.38 piano. 13.00
nieuws 13.15 dansmuziek, 13.45 gram.,
14.00 vrouw, 14.30 bariton en piano. 15.00
zieken. 16.00 gevar. progr., 17.00 kalei-
dos coop, 17.30 gram., 17.40 R.T.C., 17.50
Rijk over zee.

gram., 9.40 schooluitz., 10.00 gram., 10.15^

Vroeger was het altijd
reuze gezellig bij de
familie De Waal. Het ge
zin bestond uit vader, moe
der en zes kinderen. Ze
woonden in een der grote
steden op een bovenhuis, dat
feitelijk veel te klein was.
Je moest je er altijd min of
meer behelpen. Dat gaf ech
ter niets. Op welk uur van
de dag er ook gasten kwa
men, wanneer er een onver
wachte logé kwam binnen
wandelen, men was altijd
klaar om hen te ontvangen
en, op welke wonderlijke
wijze zal wel altijd onopge
lost blijven, er kwam altijd
een bed, waar de bezoeker
kon slapen. Moeder zorgde
gauw voor thee of koffie, er
was wat lekkers op tafel,
de kinderen vertelden over
school en als vader 's avonds
thuis kwam, werd het pas
echt genoeglijk. Dan werd
er gekheid gemaakt, werden
er spelletjes gedaan en 't
was laat voor je er erg in
had. Vader had een uitste
kende betrekking, waar hij
uitermate geschikt voor was.
Hij koesterde echter een
droom: een eigen zaak be
zitten.

Die droom, het dient ge
zegd. was de droom van va
der alleen. Hij was er ech
ter zo door bezeten, dat hij
moeder en de kinderen er
min of meer warm voor wist
te krijgen. Dank zij een
enorme hoeveelheid inspan
ning en taai doorzettings
vermogen heeft hij het in
derdaad zover gebracht, dat
hij nu een eigen zaak be
zit. Het is een jong bedrijf,
dat natuurlijk nog wel ette
lijke jaren nodig zal heb
ben om tot bloei te komen.
Vader houdt dus zijn betrek
king aan. Het gevolg is, dat
moeder en- een of twee van
dé oudste kinderen de hele
dag in de zaak staan. De
avonden worden goeddeels
in beslag genomen door de
boekhouding en het contro
leren van voorraad- en ver
kooplijsten. Als de kinderen
thuiskomen, is moeder in de
zaak. Komt er bezoek, dan
is iedereen bezig en er is
nauwelijks tijd voor een rus
tig gesprek. De Zaterdag
middag, vroeger de gezellig
ste tijd van de week, is het
hele gezin in rep en roer
voor de zaak en de avond
moet besteed worden aan het
opmaken van de weekstaat.
Vroeger naaide moeder zelf
jurkên en mantels, maar
daar is nu geen tijd meer
voor. Alles, alles is ten of
fer gebracht aan de ij dele

droom van vader, die een
eigen zaak wilde hebben. De
kinderen, in wier belang hij
meende te handelen, ver
foeien dit alles. Al menig
maal hebben ze het tegen
moeder gezegd: „Vroeger
was het hier zo leuk, maar
nu met die rotzaak, is er
niks meer aan." De vriendjes
en vriendinnetjes blijven
weg. Er is immers voor hen
geen tijd meer.

Misschien dat, als het hele
gezin zo nog jaren doorploe
tert, vader in staat zal zijn
aan een van zijn kinderen
een renderende zaak na te
laten, maar zou men niet be
ter af geweest zijn, als al
deze energie op andere wijze
was besteed?

Maatschappelijke vooruit
gang kan ook te duur ge
kocht worden.

Nu de appelen en peren,
dank zij de ruime oogst,
overvloedig verkrijgbaar
zijn, zullen wij goed doen
zoveel mogelijk van dit na-
jaarsfruit te profiteren. Zij
zijn zo geurig en smake
lijk, dat zij er bij iedereen
wel graag ingaan!

Ook toebereid zijn deze
vruchten smakelijk. En het
aantal gerechten, dat er van
klaar te maken is, is ontel
baar groot.

Behalve de vele gestoofde
nagerechten, die er van dit
fruit te maken zijn, kan men
appelmoes en gestoofde
peertjes ook bij wijze van

De vrouwen die van kleine
hoedjes houden, van hoedjes
die zich niet opdringen, die
lekker vast op het hoofd zit-

Zwart, sierlijk, chic.

Modellen „Angelique"
van K. Poelmann

ten en waar men geen last
van heeft, krijgen deze herfst
haar zin. Want de hoedenmo-
de voor de aanstaande winter
schrijft kleine modellen voor,
die het hoofd omsluiten, die
eigenlijk neel pretentieloos
zijn, maar waarvan de garne
ring alles doet. Die garnering
is in vele gevallen veren of
veerachtige versiersels van
het materiaal van de hoed,
dus vilt. Heel veel ziet men
lussen van smal viltband, zo
als ook de foto laat zien. Het
geeft een pittig en harmoni
eus geheel.

Duurdere hoeden hebben
als garnering struisveer, ha-
nenveren, de sier uit de
staart van de fazant of de
fijne pluim van de paradijs
vogel. Ook de nerveuze altijd
bewegende aigrette, die van
de reiger afkomstig is. Dit
echter heeft alle garnering

van de herfst- en winterhoed
1950 gemeen, dat ze omhoog-
strevend is.

Wij zagen bij een van on
ze eerste Nederlandse hoe-
denfabrikanten de collectie
voor het aanstaande seizoen,
waarvan een deel naar Ca
nada zal worden verzonden.
Een aardige bijzonderheid
wérd ons daarbij verteld,
namelijk, dat in het dieren-
lievende Canada en ook in
Amerika geen hoedenver-
siering mag gebruikt wor
den waarvoor de vogel is
gedood. PAradijsveren zijn
er dus taboe, maar hanen-
veren mogen wel, want die
verliest de haan bij leven uit
zijn staart!

De meest gevraagde kleu
ren voor hoeden in ons land
zijn bruin en groen he
lemaal in stijl met de herfst
daarnaast blauw en
zwart. Nieuw zijn de knal
harde kleuren als paars
blauw en cerise om hij een
zwarte tailleur te dragen.
Maar dat is niet voor ieder
een. Slechts voor wie het
staat en meent het te kun
nen dragen

ASTRID

Groen vilthoedje met sierlijke
fazantenveer.

groente geven. Hierbij laten
wij enige recepten voor 4
personen volgen:

Gebakken appelschijven
met chocoladesaus.

4 appels, 35 g suiker, boter
of margarine, 5 dl melk, 15 g
maïzena, 30 g cacao, 60 g sui
ker, zout.

De melk op een klein ge
deelte na aan de kook bren
gen. De maizena met de sui
ker en wat zout en de cacao
vermengen en met de ach
tergehouden melk tot een
papje roeren. De koken
de vloeistof met dit papje
binden en even laten door
koken. De appels schillen,
de klokhuizen verwijderen
en de vruchten in schijven
snijden. Deze in de koeken
pan in boter of margarine
langzaam bruin bakken en,
wanneer ze warm zijn, be
strooien met de suiker.

De appelschijven in een
schaal overdoen en met de
chocoladesaus bedekken.

Dit gerecht warm of koud
opdienen.

Peren met caramelvla

500 g handperen, ta liter
melk, 25 g custardpoeder,
125 g suiker, iets zout, aard
appelmeel.

De peren schillen, in vie
ren snijden en het klokhuis
verwijderen. De peren op
zetten met zoveel water dat
ze half onder staan. De vruch
ten zachtjes gaarkoken tot
ze glazig zijn en er 25 g sui
ker aan toevoegen. Dan het
vocht tot vla-dikte biibinden
met wat aangemengd aard
appelmeel. De peren met het
vocht in een vlaschaal over
doen. De overige suiker in
een pannetje tot caramel
branden. Er iets water bij
gieten (dan schift de melk
niet).

Het custardpoeder aan
mengen met wat koude
melk. De rest van de melk
met de caramel en iets zout
aan de kook brengen en on
der roeren binden met het
custardmengsel. De vla laten
afkoelen en over de peertjes
gieten.

Men kan ook custardvla of
chocoladevla bij de peertjes

geven.

Stoofperen met beschuit

500 g stoofperen, 4 be
schuiten, suiker naar smaak,
een stukje citroenschil, bes
sensap, wat Kaneel, aardap
pelmeel.

De stoofperen schillen in
vieren snijden en de klok
huizen eruit verwijderen. De
peren zacht laten gaarkoken
in een mengsel van water
en dl bessensap, citroen
schil en wat kaneel. Suiker
naar smaak toevoegen en de
peertjes laten doorkoken tot
ze mooi rood zien. De peren
uit het sap nemen en cLe be
schuiten even weken in het
perensap. De rest van het
sap bijbinden met wat aan
gemengd aardappelmeel, de
peertjes op de beschuiten
leggen en het gebonden sao
er overheen gieten.

Het gerechtshof te 's-Gravenhage
heeft uitspraak gedaan in de Naald-
wijkse roofmoordzaak. De Duitser S. uit
Herzogenrath werd veroordeeld tot
vijftien jaar gevangenisstraf en de Ha
genaar Z. tot vier jaar.

50

XXIV

Langzaam verschoof de minutenwij-
,zer. Toen rinkelde de telefoon in de
kamer naast ons. Wickersham drukte
op een knopje en nam de hoorn op.
Ferrari, dacht ik.

„Ja," sprak Wickerham. „O, ben jij
het, Grover. Een zekere Larsen, zeg je?
Hm. Hoe laat was dat? Kan haast niet,
zou je zeggen, maar ik zal het Tremaine
eens vragen. Ja, hij is hier nog. Maar hij
blijft niet lang. dus als je hem wat vra
gen wilt, moet je er vlug bij zijn. Be
dankt voor de mededeling." Hij legde
de hoorn op de haak en keek mij aan.

„Het was Niles maar," zei hij. „Hij
is iets te weten gekomen, denkt hij. Een
zekere Larsen, een man die een ben
zine-station drijft, heeft gerapporteerd
dat er vanochtend, om een uur of ze-
Ven, iemand bij hem geweest is, die aan

het signalement van Finney beantwoord
de. Hij vertelde dat die kerel onder het

bloed zat hij had een auto-ongeluk
gehad. Als dat Finney geweest is, dan
vraag ik me af hoe hij zo vlug naar
San Francisco is kunnen komen, dat hij
Rex Tuttle om half negen kon vermoor
den,"

„Ik weet het ook niet."

„Onmogelijk is het natuurlijk niet.
Maar het interessante is dat die man
bij het benzinestation is afgezet door
iemand, 'die veel op Tuttle leek. Ze heb;
ben Larsen gehaald om te zien of hij
het lijk herkent."

„Finney's lijk?"

„Nee, het lijk van Tuttle natuurlijk.
Niles vroeg of je ook daarheen wilde
komen."

„Naar het lijkhuis? Nee, beslist niet."

„Dat dacht ik wel. Hij zou ons op de
hoogte houden, zei hij."

„Buitengewoon aardig van hem."

„Je moet er rekening mee houden, dat
je een man van betekenis bent sinds
vandaag. Hij heeft reden te over om
aardig tegen je te zijn."

„Ach. natuurlijk." De deur ging open
en de secretaresse kwam binnen. Ze
had het geld in een verzegelde enve
loppe, die ze aan Wickersham overhan
digde. Hij gaf de enveloppe aan mij,
zonder het zegel te verbreken."

„Controleer even."

Ik scheurde een hoek van de envelop
pe af en liet mijn duim over de randen
van de bankbiljetten glijden. Ze snor

den onder mijn vinger door als een spel
kaarten. Ik hoefde het geld niet te tel
len, het was ruimschoots voldoende. Het
zat in twee pakjes: één bundeltje van
duizend-dollar-bilj etter), het andeje met
kleinere coupures. Ik stak het geld in
mijn zak.

„Bedankt," zei ik. „Bedankt voor al
les. En nu gaan moeder en Catherine en
ik er vandoor. We hebben elkaar een
massa te vertellen."

„Dat wil ik geloven," zei Wickersham,
wiens gezicht opklaarde bij dit eerste
teken van wederzijdse genegenheid. „Ga
maar gauw. Als er nog iets is dat je
weten moet, dan kan ik je altijd nog
op het station bereiken, voordat de trein
vertrekt."

„Afgesproken." Ik manoeuvreerde
Catherine en Reba Tremaine het privé-
kantoor van Wickersham uit en de gang
in. Terwijl we naar de lift liepen, hoor
de ik de telefoon weer rinkelen.
Wickersham's stem klonk.

„Mgnheer Ferrari? O, ja. Nee, hij is
net weg. Een moment geduld. Misschien
kan ik hem nog achterhalen."

Ik spoorde de vrouwen tot een drafje
aan. Reba Tremaine was zwaarlijvig,
maar geen van beide vrouwen had aan
moediging nodig. De lift was er niet en
tijd om te bellen evenmin. Als Ferrari
naar mij vroeg, dan moest hij mij per
soonlijk hebben. Misschien waren de
agenten al met de handboeien naar my
onderweg.

Ik opende de deur, die toegang gaf

tot de hpodtrap langs de liftschacht en
duwde de vrouwen voor mij uit. Ik
ging naast hen staan en liet de deur
dichtvallen. Een ogenblik later hoorde
ik vlugge voetstappen over de gang aan
komen. Dat moest Wickersham zijn. Op
een korte afstand vóór. de liftschacht
hielden de voetstappen stil. Wickersham
zag dus dat er niemand meer stond te
wachten. Even later keerde hij langza
mer terug.

„Ziezo", zei ik. „Naar beneden". Geen
van beiden zei iets. Ik hield hen beiden
bij een arm en liet ze een halve pas
voor mij uit gaan. Toen we een verdie
ping gedaald waren, verlieten we de
trap, belden de lift en bleven zwijgend
wachten tot hij kwam. Geen woord werd
gesproken. Buiten hielden we een taxi
aan. Op straat zwaaiden de kranten
jongens met hun bladen en schreeuw
den hun keley hees, dat Tremaine ge
rehabiliteerd was. Ik zag in de gauwig
heid een exemplaar van de Evening Re
gister met de twee foto's van mij over
de hele voorpagina. Onder de ene stond:
Tremaine, onder de andere: Finney.
Over niet al te lange tijd zouden mas
sa's mensen tot de ontdekking komen
dat het twee foto's waren van een en
dezelfde mèn. De chauffeur van onze
taxi tponde weinig last van nieuwsgie
righeid te hebben. Hij keek ons nauwe
lijks aan.

„Waar naar toe?" baste hij.

„Rijd maar wat rond, tot ik een be
sluit genomen heb". Dat scheen hem

te bevallen. Ik schoof het glazen raamp
je voor ons dicht en liet hem zijn gang
gaan. Hij keerde de wagen en koos de
richting Broadway, waar hij uit de
grootste drukte kon komen en de taxi
meter harder kon laten snorren. Ik keek
de twee vrouwen tegenover mij aan.
Catherine zat in een hoekje gedoken;
ze had haar ogen gesloten en leek vol
komen uitgeput. Reba Tremaine zat
evenwel kaarsrecht. Er lag een grimmi
ge trek op haar gelaat.

„Niets meer aan te doen", zei ik tegen
haar. „Nu is het te laat om me nog te
vermoorden. Ferrari zal eisen dat mijn
lijk geïdentificeerd wordt. Met uw ver
klaring alleen zal hij geen genoegen
nemen". Ze antwoordde niet, dus ging
ik verder: „Uw zoon is absoluut veilig,
zolang hij niet de fout begaat te voor
schijn te komen. Dat zal hij trouwens
bij voorkeur niet doen, als hij de foto's
in de krant gezien heeft. Hij lijkt he
lemaal niet op mij. Zijn eigen gezicht
is voldoende vermomming. En mocht u
soms bang zijn dat ik nog kans zou
zien, zijn erfenis in handen te krijgen,
zet dat dan maar uit uw hoofd. Die
kans bestaat niet. En al bestond hij wel,
dan zou ik er nog geen gebruik van
willen maken. In haar hoekje bewoog
Catherine zich en opende haar ogen.

„Moet je werkelijk nog praten?"
vroeg ze hees. „Je hebt maar weinig
tijd meer".

(Wordt vervolgd)

De Venlose zingende zusjes, die door
hun optreden voor verschillende radio-
omroepen en hun tocht naar Indone
sië bekendheid hebben verkregen,
maakten zich ai enige maanden zorgen
over een raadselachtige dubbelgang
ster, die onder hun naam door Neder
land zwierf en allures aannam, welke
de reputatie van de echte zusjes scha
de deed.

Zo belden o.m. taxi-chaufferus aan
het Venlose adres aan om de zusjes te
herinneren aan onbetaalde taxi-ritten,
die zij echter nooit gemaakt hadden.
Er volgden telefoongesprekken met al
lerlei heren in verschillende steden des
lands, die op de toon van „oude be
kenden" spraken, terwijl de zusjes deze
heren niet kenden noch zelfs in hun
woonplaatsen waren* geweest. De ont
knoping volgde, toen op een Augustus
dag twee jongelieden uit Venio arri
veerden, die beweerden in Gulpen met
een van de zingende zusjes te hebben
gedanst, en die haar thuis nog eens
wilden opzoeken. De verwondering
van de echte zusjes en de jongelui was
wederzijds even groot, want men was
elkaar even onbekend. Nog groter was
der jongelieden verbazing, toen ze een
portret in de foto-etalage van de papa
der zusjes aanwezen en daarop „hun"
zingend zusje herkenden.

Het was het portret van een veer
tienjarig meisje uit Baarlo, dat al enige
maanden lang werd gezocht om we

gens wangedrag in een gesticht te
worden opgenomen. Het meisje, dat er
enige jaren -ouder uitzag dan ze in wer
kelijkheid was, wist echter aan de han
den der justitie te ontsnappen en is
toen als „zingend zusje" door de we
reld gegaan. Dezer dagen is het meisje
door de politie te Breda uit een hotei
gehaald en in bewaring genomen. Zij
vertoeft thans onder de hoede der
Venlose politie. Zij zal heel wat op te
biechten hebben, want aan verschillen
de oplichterijen heeft ze zich schuldig
gemaakt o.a. van een chauffeur, met
wie ze gelift was en die ze onderweg
naar Eindhoven in Weert voor twjgitig
gulden wist op te lichten, nadat ze in
een winkel kledingstukken had ge
kocht.

De zingende zusjes ondervonden de
laatste tijd herhaaldelijk, dat zij uit
een of andere plaats, waar zij zouden
optreden, om niet genoemde redenen,
in het geheel niets meer vernamen.

Levenslange gevangenisstraf was de
eis van de officier van Justitie bij de
Almelose rechtbank tegen de 35-jarige
Almelose spinner H. J. V., die in April
van dit jaar een moord pleegde op het
13-jarig zoontje van zijn kostbaas J. te
Almelo.

De zaak werd met gesloten deuren
behandeld. Uitspraak over veertien da
gen.