„Met de onderschikking van de arbeider
moet gebroken worden"
I
Mevr. Clementis moet haa
naar Praag terugbrengen
Congres
DEAN ACHESON IN WEST-DUITSLAND
DOOR DUIZENDEN TOEGEJUICHT
Hatta: Communistische partij
wordt niet verboden
PROF. ROMME: „De P.B.O. is een middel om elk
mens in de onderneming de plaats te
gevendie hem daar toekomt'
Bruidsschat en huwelijk
van de Benelux
Verreikende bevoegdhedenvoor de
Hoge Commissarissen
Berlijnse vraagstuk
HOE LAAT IS HET?
Haar twee kinderen als gijzelaars in
Tsjechoslowakije achtergebleven
besproken
Surakarta en Madiun
ontruimd
Chauffeur door collega
overreden
Tot hoofd en hart
Het weer
Er zijn vele duizenden communisten in Indonesië
„Merdeka" bij aankomst
te Batavia
MAANDAG 14 NOVEMBER 1949
73ste JAARGANG No. 24614
Het Congres van de Katholieke» Volkspartij te Utrecht
P.BO.
WACHTGELDREGELING
BIJ VORST
Administrateur vermoord
NOORSE HARPOENIER ZWAAR
BEBOET
Wegens hulp aan Nederl.
walvisvaart
BUREAUX: SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
Telefoon: Redactie 21544 Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postgiro 143480
Bijkantoor Beverwijk Stumphiusstr. 45. tel 5998
Voor klachten over de bezorging na 5.30
uur 's avonds 21544
Directeur. J. W Boerrlgter.
Hoofdredacteur: Drs. H M van Run.
Wnd. hoofdredacteur: W. Severia
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 28 cents per mtlftmeter-
hoogte. Ingezonden mededelingen dubbel
tarief. Omroepers 16 cents per m.m.-hooote
De administratie behoudt zich het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRIJS 35 cents per week.
f 1 -52 per maand, f 4.55 per kwartaal
Ieder K.V.P.-congres pleegt bij uit
stek getekend te worden door de niet
onaangename karaktertrek van het
«veilig onder elkaar zijn". Deze, een
zekere gemoedelijkheid met zich mee
brengende, beslotenheid werd op het
congres, gedurende het afgelopen
week-end gehouden, niet doorbroken,
doch integendeel wel opgeluisterd
door de aanwezigheid van vertegen
woordigers der geestverwante par
tijen uit België, Frankrijk, Duitsland,
Oostenrijk en Italië. Dat iedere vorm
van gemoedelijkheid door haar gemis
aan zelfcritiek echter ook haar scha
duwzijden heeft, zou, volgens bepaalde
over het algemeen ten deze milde be
oordelaars, zich op pijnlijke wijze heb
ben gedemonstreerd op de aan jolijt
en divertissement gewijde avond, bin
nen welks (temporeel) kader tevens
een rede werd uitgesproken door prof.
Gielen over een ernstig onderwerp.
Het hoofdthema van het ganse con
gres, de plaats van de individuele
mens in de maatschappij, mag dan al
niet bijster origineel heten, het is en
blijft een onderwerp, dat in een tijd
van heroriëntering en evolutie, beide
gelijkelijk op sociaal en economisch
gebied, telkenmale om nadere belich
ting en positiebepaling vraagt. En te
recht stelde men daarbij voorop het
beklemmende probleem der massifi
catie van de steeds minder bewust,
zelfstandig en op eigen verantwoor
delijkheid handelende mens. Een hoe
goed dan ook bedoelde uitbouw der
sociale voorzieningen draagt immers
in zich het gevaar van een verplaat
sing der verantwoordelijkheid yan het
individu naar de collectiviteit, met alle
gevaren van dien, geestelijke èn mate
riële.
Sprekende over deze zaken in het
algemeen en over het economisch be
leid en de sociale belastingpolitiek in
het bijzonder, merkte de partijvoorzit
ter Andriessen op, Jat het beleid van
de laatstelijk veelgesmade prof. Van
den Brink inbeginsel zijn instem
ming had (moeten wij dat „in begin
sel" beperkend verstaan?), doch dat
de fiscale politiek van minister Lief-
tinck en de zijnen critisch werd be
zien. Doelbewuste nivellering der «in
komens, alsmede het streven naar de
collectivering van privaatbezit hekel
de hij terecht als verwerpelijk, doch
Wij vragen ons wel af hoe de K.V.P.
in bijzonderheden het dilemma tussen
de dringende behoefte aan sociale
Voorzieningen voor de grote gezinnen
enerzijds en de verlichting van de fis
cale druk anderzijds tot een oplossing
denkt te brengen.
Uiteraard zag ieder met meer dan
gewone belangstelling uit naar de rede
van prof. Romme, waarin hij „op
®>gen wijze", zoals de voor allerlei uit-
vatbare toevoeging van de voor
ster luidde, een verslag zou geven
over de parlementaire werkzaam
heden gedurende het afgelopen jaar.
Prof. Romme heeft dit verslag inder
daad uitgebracht op eigen wijze, dat
wil zeggen in een persoonlijke stijl,
die uitmuntte door een bewogenheid,
Welke bij de gratie harer oprechtheid
niet tot pathetiek verwerd. Dit bracht
evenwel het gevaar met zich mee, dat
de zaken zelf in zulk een subjectieve
sfeer werden getrokken, dat men eer
der geroerd dreigde te raken dan
overtuigd.
Sprekende over de resultaten der
n-T.C., gaf prof. Romme toe, dat de
vorm der toekomstige samenwerking
tussen Nederland en Indonesië niet
beantwoordt aan de bedoeling van het
indertijd daaraan gewijde programma-
Punt der K.V.P. Zijn verklaring, over
het ontwerp-Uniestatuut „toch niet
2° ontevreden" te zijn, wijst, naar het
ons voorkomt, eerder op de afwezig
heid van enthousiasme dan op de aan
wezigheid van tevredenheid. Maar an
derzijds bleek hij zijn geloof aan
een reële samenwerking niet te heb
ben verloren, weshalve hij zich in de
Positie verklaarde van een, die gelooft
zich derhalve niet haast. Het is wat
lichtvaardig, doch verleidelijk, hieruit
a contrario te concluderen, dat dr.
■°eel indertijd wel erg weinig geloof
fhoet hebben gehad, toen hij zoveel
haast maakte met de souvereiniteits-
overdracht. Doch afgezien daarvan
Poenen wij, dat het thans eerder van
8 o e d gelovigheid dan van gelovig
heid getuigt, wanneer men fiducie
heeft in de practische uitgroei tot een
reëel statenverband van de formeel
10 licht mogelijk gehouden Unie.
Hebben wij het goed begrepen, dan
jvas het hoofdmotief van het verdere
betoog, dat de fractie onder leiding
^an haar voorzitter niet anders han
delde dan zij deed, omdat zij eenvou
digweg niet anders kón handelen
diks tengevolge van de internatio
nale bemoeiing en rekening houdend
jbet de eigen zedelijke verantwoorde-
bkheid. Ietwat vreemd deed het aan
fP°f- Romme formeel te horen ver-
aren, dat hij persoonlijk de centrale
.pPfutwoordelijkheid droeg en wenste
in TSen van bet Sanse K.V.P.-beleid
dezen, in welke verklaring iets
°rkl°nk van het „hier sta ik; ik kan
(j n kon) niet anders". Men werd
v ard°°r Weer gebracht in die sfeer
n het persoonlijke en subjectieve,
V aPjn door een buitenstaander een-
Vnr-a weg geen oordeel kan of mag
8aat gevel(l voor zover het daarbij
ve Aom de Persoonlijke intenties zel-
ho'eft »n d0 0Prechtheid daarvan be
leid J-rohwens niet te worden getwij-
hit tp^1J zuHen de laatsten zijn om
^aat-p n' maar wi-' zien niet in,
der P}. zulk een volledig respecteren
leiden°tI^Ven en InlenUes zou moeten
biet crci een mede-geloven aan het
der in 0 ardige; wij zien nog min-
Sen en' ?ZaaTom, het met die bedoelin-
*baxiin a ngevolge der omstandigheden
niet ai bereikte eerlijkheidshalve
Ceerd af bllJven worden gekwalifi-
Waarvnp- e.en minimaal resultaat.
Sehde w -mislukking" de meest pas-
term mag heten.
ïudiënüe de Koningin heeft heden in
viCe_ari "Iwmgen de gepensionneer-
?mmandanTIr^al A' S' Pinke- °ud-
besig. der zeemacht in Indo-
(Van onze verslaggever)
Drie plenaire zittingen en vijf sectie-vergaderingen waren nodig om de golf
van welsprekendheid op te vangen, die zich baanbrak op het derde Partij
congres van de Katholieke Volkspartij, dat Zaterdag en Zondag in Utrecht
werd gehouden. Op de algemene-bijeenkomsten hoorde men de politieke pro
blemen „en gros" behandelen; „en detail" kwamen zij ter sprake in de secties,
naar de eisen des tijds gerubriceerd in „Volksgezondheid en Overheid".
„Burger en Gemeente", „Sociale zekerheid en Persoonlijke verantwoordelijk
heid", „De Onderneming in deze tijd" en „De Vrouw in de Maatschappij".
„Plenair" spraken de groten uit de politieke arena: prof. Romme, prof. Gielen,
dr. Albering en voorzitter Andriessen. Op de miniatuur-congressen, die sectie
bijeenkomsten zijn, besteeg ieder onbekommerd de katheder, die de unieke
gelegenheid om voor een uitgebreid forum van politiek-toegewijden er het
zijne van te zeggen, eenvoudig niet voorbij kón laten gaan. Het onvermijde
lijke „Mijnheer de voorzitter, ik ben van mening" was ook het wachtwoord
op dit congres, dat een festijn werd van beurtelings vakkundige en argeloze
welsprekendheid; en dat, wellicht ten overvloede, nogmaals het bestaansrecht
bewees van de democratie als probaat geneesmiddel voor allen die kampen
met een opgekropt (politiek) gemoed
Hoogtepunt van al de Oratorische bewogenheid was de rede van prof. Romme,
die een verantwoording gaf van de werkzaamheid van de K.V.P. in het afge
lopen jaar en die met zijn toespraak dit derde K.V.P.-congres optrok naar een
hoog plan. Uiteenzettingen over de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie, de
materiële vergoeding van oorlogsschade en de Indonesische politiek vormden
het merg van zijn speech. En misschien heeft men nooit beter beseft dat
laatstgenoemde kwestie, naast een gecompliceerd politiek-staatkundig vraag
stuk, ook een menselijk probleem is dan tijdens deze rede van de leider van
de katholieke Tweede Kamer-fractie, die overigens een bijzondere zitting van
de Partijraad der K.V.P., ter bespreking van de resultaten der R.T.C. en alles
wat daaraan vast zit, in het vooruitzicht stelde.
zicht voor het partij-congres twee
jaar geleden het parlementaire
kabinet-Beel werd vervangen door het
extra-parlémentaire kabinet-Drees. Spr.
had de voorkeur gegeven aan een par
lementaire regering op brede basis,
maar voor de Partij van de Arbeid
„bleek die sprong te groot". De mede
werking van elke volksgroep, aldus
prof. Romme, is noodzakelijk om ons
er weer bovenop te werken, altijd onder
voorwaarde, dat op brede basis tenslot
te een gemeenschappelijk beleid is op
te bouwen. Ten aanzien van het huidi
ge kabinet stelde spr. vast: ..Ook al zou
ieder van ons wel eens anders willen,
men zou het kabinet-Drees onrecht aan
doen wanneer men het 't voeren van
een samenhangend. gemeenschappelijk
beleid zou ontzeggen". Overigens voeg
de hij daaraan toe. „dat dit beleid al
leen kan worden voortgezet, wanneer
met het toenemen van de moeilijkheden
recht evenredig gepaard gaan de aan
scherping en de practisering van de
zin voor gerechtigheid en vooral
voor sociale rechtvaardigheid". In dit
verband kwam prof. Romme te spreken
over de Publiekrechtelijke Bedrijfsor
ganisatie, betogende, dat het jammer is,
dat de rijpwording en de opbouw van
de P.B.O. geen sneller verloop hebben
gehad en dat men nog niet verder is.
dan dat de Kamer onlangs de raamwet
heeft aanvaard.
„Wanneer ik", aldus de professor,
„dit wetsontwerp-P.B.O. zie tegen de
achtergrond van ons program, dan
Het moet overigens gezegd dat aan
prof. Romme's rede 'n brillante ouver
ture van veeltalige welsprekendheid
voorafging, nademaal vóór hem een
reeks buitenlandse gasten van diverse
zusterpartijen aan het woord kwam.
De Oostenrijkse minister van Onderwijs
Huides, tevens secretaris van de
Oostenrijkse Volkspartij, sloeg golven
van geestdrift los door in zijn zangerig
Wienerisch te verzekeren dat Oostenrijk
in een gevaarlijke situatie sterk ge
maakt wordt voor de verdediging van
de Christelijke Cultuur en dat 'n nieuw
Europa Christelijk of helemaal niet zal
zijn. „Es lebe die Katholische Volks
partei; es lebe das hollandische Volk".
Francisque Gay, een schilderachtige
fin-de siècle-figuur met patriarchale
baard, sprak namens de MRP en meen
de dat de K.V.P. „de gezondste van onz»
verlangens incorporeerde"; en hij prees
de eenvoud, de moed en de wijsheid van
Koningin Juliana.
'n Vriendelijk, maar temperamentvol,
donker en gedrongen man bleek de af
gevaardigde van de Italiaanse Christe
lijke Democratische Partij, Benvenuti,
de Hollandse zin voor
vrijheid, die hij des te meer waardeer-
de na twintig jaar gezucht te hebben
onder het juk van de dictatuur.
„Als w«", zo riep Benvenuti in gescan
deerd Frans uit, „ons met onze beginse
len en tradities uit de strüd zouden
terugtrekken, dan was Europa al ver
loren". In beslist bloemrijke taal sprak
de heer Van Elstande, vertegenwoordi
ger van de Belgische CVP, een enigs
zins extatische jongeman met profe
tische blik, die zich voelde „als werd
hij voorgesteld aan de familie van zijn
a.s. bruid". En hij voegde er aan toe:
„Wij zijn het niet altijd eens over de
bruidsschat, maar wij weten allen dat
het economische huwelijk, de Benelux
gesloten zal worden".
Zijn opvolger op het internationale
spreekgestoelte, tevens zijn tegenpool,
was de heer Dorpinghaus, secretaris-ge
neraal van de Christelijk-Democratische
Unie in West-Duitsland, die in niet al
te vief Duits de wens uitsprak dat
„na enige tijd Duitsland, waar lange
tijd alle tien geboden met de voeten
werden getreden, weer een Christelijke
natie zou worden."
Dit boeket van niet zelden beminne-
lijk-demagogische buitenlandse toespra
ken werd door het congres met ovatio
nele toejuiching ontvangen. Dat de rede
van de exacte prof. Romme na al het
vuurwerk van-over-de-grens niet min
der indruk maakte pleit voor hem en
voor iedereen.
De leider van de Tweede Kamer
fractie begon zijn betoog met te con
stateren, dat sinds zijn laatste over-
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Dean Acheson, die Zater
dag vanuit Parijs in Frankfort was aangekomen, waar hij besprekingen heeft
*iloi Amerikaanse militaire en burgerlijke autoriteiten, heeft gisteren
een officieel bezoek gebracht aan de West-Duitse hoofdstad Bonn. Acheson
arriveerde met een uit drie wagons bestaande dieseltrein op het station van
kW»hmet%Trdabegr°Jet door ka»selier Adenauer en enkele leden van
?ïf duizendkoppige menigte juichte de ministers toe, toen
hco-alil. voorafgegaan door Duitse motorpolitie, naar Godesberg
begaven, waar Acheson een onderhoud had met president Heuss in diens
ambtswoning De acht kilometer lange weg van Bonn naar Godesberg was
geheel afgezet door politie. Van vele gebouwen woeien voor het eerst na
de oorlog naast elkaar de Duitse en de Amerikaanse vlag.
ben ik tevreden; het doet onze socio
logische opvattingen recht wederva
ren".
Ook in historisch opzicht achtte
spr. zulks het geval en hij bracht in
dit verband hulde aan de katholieke
pioniers op dit gebied, in het bijzon
der aan prof. Veraart, reeds lang ge
leden voorvechter van de P.B.O.
Nochtans was prof. Romme wel te
vreden, maar niet voldaan".
De P.B.O., zo zette hü uiteen, is
slechts een middel voor het bereiken
van verder liggende doeleinden. Zy is
een middel om elk mens in de onder
neming de plaats te geven, die hem
daar toekomt; er moet gebroken wor
den met de onderschikking van de ar
beider onder leiding van de onderne
mer; hij is niet alleen een technisch in
strument, maar een verankerd deel van
het economisch organisme. Het doel
blijft de winst, maar de arbeider is sub
ject in wat z ij n onderneming is op
grond van zjjn bijdrage, de kapitaal
verschaffer op grond van de zjjne.
De vergoeding materiële oorlogsschul
den. Dat was het tweede onderwerp,
waarover prof. Romme zijn licht liet
schijnen. De K.V .P.-fractie stond op het
standpunt dat de enig juiste vergoe
ding die op basis van de vervangings
waarde is, waarbij de economisch
zwakkeren voorrang hebben. De rege
ring schrok terug voor de financiële en
technische consequenties van dat
standpunt en zij ging uit van een ver
goeding op de (fictieve) basis van 9 Mei
1940. Er ontstond toen, zo schetste spr.,
een „strijd op twee fronten", die om
het uitgangspunt en die om de correc
ties op de regeringsplannen; een strijd,
die tot. het uiterste werd volgehouden.
„Beziet men de resultaten," aldus
prof. Romme, „vanuit het standpunt
van de vervangingswaarde, dan zijn
zy onbevredigend. Maar de fractie
meende toch in het desbetreffende
wetsontwerp een tegemoetkoming te
bespeuren en besloot toen tot de aan
vaarding er van.
Enkele woorden wijdde spr. ook aan
de buitenlandse politiek, die „trieste
promotoren" heeft en die mede bepaald
wordt door de „realiteit van een nieuwe
oorlogsdreiging". Drie „toppunten"
Benelux, Atlantic Charter en de Raad
van Europa liet hij de revue passe
ren. daarbij met teleurstelling vaststel
lend dat de Benelux nog geen parle
mentair overleg kent In het Atlantisch
Pact zag prof. Romme e.en afweer tegen
een bedreiging uit het Oosten. „Deze
organisatie," zo riep hij uit, „kan de be
dwinging van het communistische ge
vaar betekenen, maar niet het opzuigen
daarvan; het laatste kan alleen ge
schieden door het leggen van een vaste
bodem van sociale gerechtigheid."
De sociale gerechtigheid deed prof.
Romme belanden bij de kinderbijstag
voor zelfstandigen, die hij noodzakelijk
achtte „Wil men niet grote groepen
van hen ten ondergang voeren". Ook
de zelfstandige met een groot gezin
heeft recht op levensruimte, zo steldt
hij vast; en hij hoopte, namens de frac
tie, bij de verwezenlijking van een en
ander daad van eenvoudige mense
lijkheid de krachtige medewerking
van het kabinet te ondervinden.
(Vervolg op pag. 3 eerste kolom)
Vandaag verjaart Prins Charles, de jongste telg van het Britse Koningshuis. De
jarige prins gefotografeerd met zijn moeder, Prinses Elizabeth.
Tal van landgenoten hebben zich
Zondagmorgen afgevraagd of hun hor
loges en wekkers plotseling niet meer
in orde waren. Want op de electrische
klokken in een gedeelte van ons land,
hoofdzakelijk in de provincies Noord-
Holland, Zuid-Holland, Noord-Bra
bant en Limburg was een tijd af te
lezen, die belangrijk verschilde met
die van niet-electrische uurwerken.
Nog vreemder werd het toen men be
merkte, dat de telefonische tijdopgave
wél klopte met 'alle niet-electrische
klokken. Wat teas het geval? Sinds
kort is een gedeelte van ons land
aangesloten op het Europese electri-
citeitsnet, dat niet gehtel gelijk loopt
met het onze. De klokken liepen on
geveer een kwartier voor.
Er werd op deze Zondag weinig
ongerief door veroorzaakt, omdat
slechts weinig mensen werkten. Wel
ontstond bij de Amsterdamse tram,
die op de tijd van de openbare elec-
triciteitsklokken rijdt, enige stagnatie.
De treinen liepen normaal, omdat de
electrische klokken op de grote sta
tions niet zijn aangesloten op de bij
de storing aangesloten netten.
(Eigen bericht)
De minister van Sociale Zaken heeft in
een circulaire aan de gemeentebesturen
medegedeeld, dat hij het standpunt hand
haaft, dat voorziening tegen de gevolgen
van werkloosheid door vorst een zaak is
van het bedrijfsleven zelf. Ondernemingen
die bij vorst stagnatie in hun werkzaam
heden vrezen, zullen dus zoveel mogelijk een
wachtgeldregeling bij de minister moeten
aanvragen. De minister acht het onjuist dat
overheidslichamen hun losse arbeiders bij
vorstwerkloosheid niet langer het loon uit
betalen. De overheid dient hier het voor
beeld te geven.
Voor dor vorst, sneeuwval e.d. werkloos
geworden arbeiders, die geen loon of wacht
geld ontvangen, heeft de minister van So
ciale Zaken een vorstverletregeling vastge
steld.
(Van onze correspondent)
Enkele dagen geleden is de echtgenote van de Tsjechoslowaakse minister van
Buitenlandse Zaken, dr. Wladimir Clementis, van geboorte een Frangaise, per
vliegtuig via Londen naar New York gereisd, waar haar man Tsjechoslowakije
vertegenwoordigt in de Algemene Vergadering der Verenigde Naties. Deze
reis heeft in Tsjechische kringen opzien gebaard, omdat men verwacht, dat
Clementis na de terugkeer in zijn land zal worden gearresteerd. Mevrouw
i Clementis reisde alleen. Haar twee kinderen moest zij als gijzelaars in
Tsjechoslowakije achterlaten. Voor haar vertrek had men haar de raad ge
geven, haar invloed bij haar man aan te wenden om hem te bewegen na de
slotzitting van de V.N. naar Praag terug te keren, waar hij, zo werd haar
gezegd, ongehinderd zijn ambt zou kunnen blijven uitoefenen. De geruchten
over zijn arrestatie, zo zei men, waren producten van „imperialistische fan
tasieën". Dr. Clementis bezat nog steeds het voile vertrouwen van president
Gottwald en ook van de communistische party, wat o.a. wei bleek uit de
vriendschappelijke omgang met kameraad Vishinsky in New York.
Of de echtgenote van Clementis ge
loof schenkt aan deze uitdrukkelijke
verzekering van de Tsjechische macht
hebbers, zal eerst over enkele dagen of
weken blijken, wanneer het tijdstip
voor de terugkeer van de Tsjechische
minister van Buitenlandse Zaken naar
Ook voor de ambtswoning van presi
dent Heuss waren honderden Duitsers
samengestroomd om Acheson te ver
welkomen.
Volgens dr. Kleiger, hoofd van het
bureau van de president, legde dr.
Heuss, in zijn onderhoud met minister
Acheson, dat twintig minuten duurde,
de nadruk op het gewicht van het
Berlijnse vraagstuk. Hij zeide, dat
dit probleem niet door de Duitsers
alleen, doch slechts met hulp en
steun van de geallieerden kon wor
den opgelost. President Heuss sprak
verder over het vluchtelingenpro
bleem van West-Duitsland, dat wordt
verergerd door het voortdurend bin
nenkomen van nieuwe, uit Oost-
Duitsland afkomstige uitgewekenen.
Acheson antwoordde, dat hij ter
zake volledig op de hoogte was ge
houden door de Amerikaanse Hoge
Commissaris in West-Duitsland, McCloy.
Na het onderhoud met president
Heuss begaf Acheson zich in gezelschap
van Adenauer naar hotel Königshof. Zij
gebruikten er de lunch, waarna Ache
son op een receptie de leden van -ie
regering, de partijleiders en de Hoge
Commissarissen der bezettende mo
gendheden ontmoette. Hq had o.m. een
onderhoud van een half uur met dr.
Kurt Schumacher en andere socialisti
sche leiders.
Van het hotel begaf Acheson zich
naar de West-Duitse kanselarij, waar
Zaterdag trokken 35 Oost-Duitsers,
die illegaal de grens hadden over
schreden en naar het Westen waren
gevlucht, door de regen naar Bonn
om te protesteren tegen het besluit,
dat zij weer achter het 'jzeren gor
dijn zouden moeten terugkeren. Het
was een droeve stoet. Er waren
zwaar verminkten uit de oorlog bij
sn drie vrouwen zakten in elkaar en
moesten in een ziekenhuis worden
opgenomen.
hy zich een uur onderhield met kan
selier Adenauer. De conferentie was
strikt geheim. Adenauer was slechts
vergezeld van zijn secretaris en een
tolk. Bij het onderhoud waren verder
aanwezig de Amerikaanse Hoge Com
missaris John McCloy en het hoofd van
de Europese afdeling van het Ameri
kaanse ministerie van Buitenlandse Za
ken, George Perkins.
Naar A.P. verneemt zal Adenauer Dins
dag een onderhoud hebben met de Hoge
Commissarissen, die hem op de hoogte zul
len brengen van de tn Parijs met betrek
king tot Duitsland genomen besluiten.
Waarschijnlijk zullen daarna nog meer be
sprekingen volgen.
Dit viel eveneens op te maken uit de
woorden van Acheson, die op een pers
conferentie, welke hij hield na zijn onder
houd met de Duitse politieke leiders, ver
klaarde, dat de geallieerde politiek t.o.v
Duitsland In de komende weken en maan
den ontvouwd zou worden.
Acheson verklaarde verder, dat de Britse,
Franse en Amerikaanse ministers van Bui
tenlandse Zaken de Hoge Commissarissen
hunner landen in Duitsland „verreikende
bevoegdheden" hebben verleend. Hij zeide.
dat de drie Westelijke ministers van Bui
tenlandse Zaken uitvoerig van gedachten
hebben gewisseld over het ontmantelings-
vraagstuk, doch dat er niet is gesproken
over de problemen van een Duitse defensie
of over Duitse deelneming aan een Weste
lijk verdedigingsstelsel.
(Zaterdag waren in de West-Duitse bladen
alarmerende artikelen verschenen over de
geruchten, dat de geallieerden een West-
Duits leger uit de grond zonden willen
stampen.
De Dienst Legercontacten te Batavia
heeft vandaag bekend gemaakt, dat de
ontruiming van Surakarta en Madiun
voltooid is.
Zaterdag werd by een plechtigheid op
het station van Surakarta het militaire
gezag over de twee steden aan het re
publikeinse leger overgedragen.
Zondagavond omstreeks zes uur stopte
een chauffeur van de N.V. Wabo uit Wijk
bij Duurstede, die op weg was naar Utrecht,
zijn bus even buiten de gemeente Werkho
ven, omdat hij uit de tegenovergestelde
richting een andere bus van de onderne
ming zag naderen.
Hij wilde de chauffeur van deze bus iets
mededelen, liep derhalve achter zijn eigen
wagen om., teneinde zijn collega aan te hon
den, maar werd toen hij achter zijn bus
vandaan kwam pardoes door de andere
bus overreden. Enige ogenblikken later
overleed hij aan zijn verwondingen.
Het ongeluk is ten dele te wijten aan de
zware slagregen, die neerviel. Deze was er
de oorzaak van, dat de chauffeur van de
naderende bus zijn plotseling te voorschijn
komende collega niet tijdig opmerkte. Het
slachtoffer laat een vrouw met drie kinde
ren na. De beide chauffeurs waren zwagers.
I Wij zijn het meest geneigd met ande-
ren te twisten, als wij ontevreden zijn
met onszelf.i
zijn land zal zijn aangebroken. Goed
ingelichte Tsjechische politici geloven
niet, dat Clementis vrijwillig in de
voor hem gereed staande val zal lopen.
Al kan Clementis dan ook niet be
schouwd worden als Titoïst, hq is
zich toch de rol bewust, die hij in de
afgelopen jaren heeft gespeeld en het
proces-Rajk is voor hem mogelijk
zeer instructief geweest. Dr. Clemen
tis is reeds meer dan twintig jaar
lid van de communistische partij,
doch in de laatste tien jaar maakte
hij zich herhaaldelijk schuldig aan
insubordinatie. Toen hij vóór het uit-
breken van de oorlog naar Frankrijk
vluchtte, uitte hij zich in zeer bele
digende termen tegen de Sovjet-
Unie naar aanleiding van het sluiten
van he.t verdrag met Duitsland. Toen
Hitier Rusland binnenviel, weigerde
hij in militaire dienst te treden er.
werd hij uit de communistische pa
tij gestoten. Hij begaf zich naar
Londen, waar hij in dienst trad van
Verwachting tot Dinsdagavond:
Vannacht in het binnenland hier
en daar weinig bewolking, overigens
half tot zwaar bewolkt met plaatse
lijk nog enkele buien, voornamelijk
in de kustgebieden. Matige en langs
de Waddenkust tijdelijk nog krach
tige of harde wind tussen West en
Noord. Ongeveer dezelfde tempera
tuur als vandaag.
Zon: 7.59—16.50. Maan 0.59—14.57
de B.B.C. en zün diensten aanbood
aan dr. Benesj.
Na zijn terugkeer naar Tsjechoslo
wakije in 1945 werd hü staatssecretaris
van het ministerie van Buitenlandse
Zaken. De Moskouse groep van de
Tsjechen was niet op de hoogte van
zijn activiteit tijdens de oorlog. In zün
ambt deed hij niets, waardoor men vat
op hem zou kunnen krijgen. Steeds
omgaf hij zich met mannen, die men,
zoals in het geval Rajk. „spionnen van
de imperialisten" kan noemen. Tijdens
zijn verblijf in de Verenigde Staten
werd zijn ministerie grondig gezuiverd.
Als Clementis naar Praag zou terug
keren, zou hü geen van zijn vertrouw
den. meei op zijn ministerie aantreffen.
Wel zitten nog enige van zün ver
trouwelingen, als de vroegere gezant in
Joegoslavië Corbel, die oorspronkelijk
Körber heette, op belangrijke posten
in het buitenland.
Een van zijn intiemste medewerkers
was de afdelingschef Heidrich, die
naar de V. S. vluchtte, waar Clementis
met hem in verbinding trad, wat de
controleurs onmiddellijk aan Praag
meldden en waarvan Moskou vanzelf
sprekend op de hoogte is gebracht.
Dr. Heidrich zou getracht hebben
Clementis ervan te overtuigen, dat een
terugkeer naar Tsjechoslowakije gelijk
zou staar, met zelfmoord. Met of zon
de:- medeweten van Clementis heeft
Heidrich getracht voor Clementis asyl
in de Verenigde Staten te verkrijgen.
Naar verluidt heeft men in Washington
hierover nog geen definitieve bt
sing genomen Het is intussen niet erg
waarschijnlijk, dat Clementis thans nog
herisico van een terugkeer naar huis
op zich zal nemen.
Opgewacht door een grote menigte
is hedenmorgen om half twaalf Mo-
mammed Hatta na een afwezigheid van
drie maanden in Indonesië terugge
keerd. On het vliegveld Kemajoran
werd hij verwelkomd door de adjudant
van de H.V.K., de directeur van het
kabinet van de H.V.K., dr. P. 3. Koets,
de voorzitter van de Nederlandse dele
gatie, mr. s' Jacob en de Amerikaanse
consul, de heer Beam. Onder het uit
gebreide gezelschap republikeinse au
toriteiten, dat Hatta welkom heette, be
vonden zich de Sultan van Djocja, prof.
Supomo, Sjahrir, mr. Ali Budiardjo,
mr. Suzanto, Suriadarma en vele T.N.I.-
officieren.
Hatta verklaarde aan Aneta, dat hij
de mogelijkheden tot samenwerking
tussen de Nederlanders en de Indone
siërs goed achtte. Hij verwachtte, dat
de resultaten van de R.T.C. over het
algemeen door de politieke partijen
gunstig zouden worden ontvangen. In
antwoord op een vraag of hij nadere
toelichting kon geven over zün uit
lating, dat Indonesië de communistische
Chinese regering zou willen erkennen,
zei Hatta, dat indien de Chinese re
gering de R.I.S. zou erkennen, deze ver
plicht zou zijn tot erkenning van de
Chinese regering.
Om één uur vertrok de premier met
hetzelfde toestel, dat hem van Singa
pore naar Batavia had gebracht, naar
Djocja, o. m. vergezeld door de Sultan
van Djocja.
Hatta heeft Zondag by zijn aankomst
te Singapore, naar Reuter meldt, mede
gedeeld, dat de communistische party
volgens de nieuwe democratische
grondwet niet verboden zou worden.
Hy zei voorts, dat er vele duizenden
communisten in Indonesië zijn. Verder
verklaarde Hatta, dat het communisme
geen bedreiging voor de te vestigen
R.I.S. zou zijn „indien w(j de levens
voorwaarden van ons volk kunnen ver
beteren".
Op een persconferentie te Batavia
heeft dr. J. J. van de Velde medege
deeld, dat de republikeinse delegatie
heeft ingestemd met het aanwijzen van
Indonesische vertrouwensmannen, die
op de departementen zich van de gang
van zaken op de hoogte zullen stellen,
en heeft toegezegd zo spoedig mogetijk
een namenlijst in te dienen.
De republiek meende geen gevolg te
kunnen geven aan het tweede deel van
het Nederlandse verzoek, n.l. om per
sonen aan te wüzen, die op regerings
niveau de lopende vraagstukken van
het algemeen beleid zouden kunnen be
spreken, „daar dit ligt op het terrein
van de R.I.S.". Van de delegatie der
B.F.O., waaraan gelijktijdig het voor
stel werd overhandigd, werd een gehjk-
luidend antwoord ontvangen.
De administrateur O. J. A. Munters
van de onderneming „Bangelan" is, toen
hij op weg was naar de onderneming
„Wonosari", ten Noorden van Malang
vermoord. De heer Munters laat een
vrouw en twee kinderen achter.
Wegens het werken op een Neder
landse walvisvaarder gedurende drie
seizoenen na de oorlog is een Noorse
walvisharpoenier beboet met 1000 Kro
nen (530 gulden). Verder is zijn bezit,
ter waarde van 6000 Kronen, geconfis
queerd. De harpoenier verklaarde voor de
rechtbank dat hü de Nederlanders had
willen helpen, omdat zü onmiddeUük
na de oorlog met hongersnood werden
bedreigd. Er werd een getuigenis over
gelegd van de burgemeester van Am
sterdam, die beklaagde dank bracht voor
hetgeen deze voor Nederland heeft ge
daan.
(Volgens de Noorse wet mogen Noren
geen dienst doen op walvisvaarders van
landen, die vóór de oorlog niet regel
matig ter walvisvaart gingen).
