Koningin en Prinses bij de
feestende redders
Hatta, Anak Agung of Sultan
van Djocja formateur?
Rouw past de Stedemaagd
Stamhoofd vraagt vergiffenis voor
huwen met blanke vrouw
Koninklijke huldiging in de met
bloemen getooide Ridderzaal
Internationale terroristenbende
in Milaan gearresteerd
VRACHTAUTO IN
RAVIJN GESTORT
Tot hoofd en hart
Het weer.
Eerbied voor de
persoonlijkheid
„Wakkere jongens,
Hollands trots"
Bij souvereiniteitsoverdracht zou Hatta
leider der Indonesische delegatie zijn
Ook spionnage in Nederland
Niet langer economische hoofdstad van
het Rijk overzee
Chaos verwacht
71 doden bij treinramp
in Zuirf-Afrika
Van de vijftig zwaar
gewonden reeds acht
overleden
Boek overgeschreven
Van rassendiscriminatie
gesproken
WOENSDAG 16 NOVEMBER 1949
73ste JAARGANG No. 24616
arbe?HVer?ntwoordeliJkheid) van de
makr,„*in de onderneming mogelijk
he \Men denke in dit verband aan
KABINETSVORMl NG IN INDONESIË
INTERNATIONALISATIE VAN
JERUZALEM
Israël sterk tegen het
plan gekant
Het grootste gevaar
Unci-rapport in Veilig
heidsraad
AMSTERDAM NA DE R.T.C.
Zeven rijtuigen storten in
Krokod illenrivier
NEDERLANDSE TANKER OP DE
THEEMS GEZONKEN
STOFFELIJK OVERSCHOT
VAN GINETTE NEVEU
Heeft men zich in Amerika
vergist?
2millioen pelgrims
naar Lourdes
Frankrijk wijst Tsjechische
diplomaten uit
MOORDAANSLAG
OP KOLONEL
Haarlemmer, die f 500
won, in arrest
KOFFIE TOT JUNI
OP DE BON?
Prijzen op wereldmarkt
sterk gestegen
BUREAUX SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
Telefoon: Redactie 21544 Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postqlro 143480
Bijkantoor Beverwijk Stumphiussti 45. tel. 5998
Voor klachten over de bezorging na 5.30
uur 's avonds 21544
Directeur: 1. W Boerrigter
Hoofdredacteur- Drs. H W M van Run.
Wnd. hoofdredacteurs W. Severin.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 28 cents per millimeter-
hoogte. ingezonden mededelingen dubbel
tarief. Omroepers 16 cents oer m.m -hoogte
De administratie behoudt zich het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRIJS 55 cents per week.
I 1.52 per maand, f 4.55 oer kwartaal.
Sociale zekerheid betekent een ze
gen voor iedere samenleving.
Maar het is met deze zegen pre
cies zo als met vele andere goede za
ken: een nu eens verhulde, dan weer
spoedig te onderkennen keerzij blijkt
onvermijdbaar. Zo draagt een progres
sieve sociale zekerheid het gevaar in
zich, dat de persoonlijke verantwoor
delijkheid in het gedrang komt; dat
men op het geestelijke front verliest
wat men op het materiële aan winst
boekt. Dan zou het zover kunnen ko
men, dat een klakkeloos bewerkstel
ligde zegen op den duur als een vloek
blijkt te werken. Zeker, zover is het
nog niet hier in Nederland, voor zover
het de uitwerking betreft der sociale
zekerheidsmaatregelen, maar men
dient bedacht te zijn op het gelijktij
dig verzorgen en invoeren der nodige
correctieven, wanneer een eenzijdige
verzorging van de halve mens schade
dreigt toe te brengen aan de hele
mens. En daarom was het een goede
gedachte van het onlangs gehouden
Partijcongres der K.V.P., om, bin
nen het kader van het algemene on
derwerp, mens en maatschappij ge
heten, een afzonderlijke behandeling
in te lassen van het bij uitstek actuele
probleem „sociale zekerheid en per
soonlijke verantwoordelijkheid".
Laten wij voorop stellen, dat het
ontbreken van iedere sociale zeker
heid, dat wil zeggen het ontbreken
van iedere garantie voor economische
bestaansmogelijkheid, includerend de
vrijwaring tegen gebrek, slechts past
in een stelsel van onmenswaardig in
dividualisme. In zulk een samenleving
zou ieder slechts hoeven te denken
aan zijn eigen belang en niemand zou
zich iets behoeven aan te trekken van
een verkommerende medemens
verkommerend, omdat hij te weinig
zou hebben wat een ander te veel zou
bezitten.
De gevaren, aan het andere uiterste
Verbonden, lijken op het eerste ge
zicht minder groot, maar er is niet
bijster veel fantasie voor nodig om
zich voor te stellen wat er zou over
blijven van 's mensen persoonlijke
zelfstandigheid en verantwoordelijk
heid en daarmee van 's mensen (gees
telijke) rijkdom, wanneer een autori
taire collectiviteit haar leden, mate
rieel gezien, zou verzorgen van de
Wieg tot aan het graf, zonder aan die
leden zelf enige verantwoordelijkheid
Voor het eigen welzijn te laten. Geen
der beide uitersten is wenselijk; er is
echter een middenweg, welke beide
Verbindt, in zoverre de voordelen de
zer uitersten zo veel mogelijk en de
hadelen zo weinig mogelijk daarin tot
uitdrukking komen.
Wanneer men enig begrip heeft van
Wat een mens is en waartoe hij is ge
roepen, dan zal men onmiddéllijk in
zien, dat iedereen vooreerst zelf ver
antwoordelijk is voor zijn eigen wel
zijn. Er is een zekere mede-verant
woordelijkheid van alle anderen, gelijk
ook die ene mens mede-verantwoor
delijk is jegens hen; allen leven im
mers tezamen in één levensgemeen
schap, omdat geen in staat is op eigen
krachten in zijn behoeften, te voor
zien. Maar ieders persoonlijke verant
woordelijkheid blijft het grootst en
Seen bemoeiing van de gemeenschap
of de jegens haar optredende staat
Zal deze teniet kunnen doen.
Dit lijkt allemaal erg leerstellig en
in zoverre ver van de werke
lijkheid verwijderd. Toch kun-
hen al deze overwegingen gelden als
evenzo vele beginselen, waaraan ieder
systeem van sociale voorzieningen
°ok het Nederlandse! vrijwel on
middellijk kan worden getoetst. Want
Uit het gestelde volgt bijvoorbeeld
rechtstreeks, dat een staatspensioen
voor ieder burger beslist dient te wor
den afgewezen, want daarmee zou
mders verantwoordelijkheid voor de
Verzorging van de eigen oude dag lo
rna! worden opgeheven; anderzijds
Volgt uit de medeverantwoordelijk
heid van de staat en de gemeen
schapsleden jegens de enkeling, dat
®cn ouderdomsverzekering voor die
kleine zelfstandigen, die zich ondanks
hun inspanningen geen bestaanszeker
heid voor hun ouderdom kunnen ver
schaffen, onverwijld dient te worden
hïgevoerd.
Er is echter nog meer. Wij zijn in
■Nederland tamelijk ver op het stuk
her sociale voorzieningen. Maar wan-
Jeer het zover zou Komen, dat de ar
beider zich in alle lijdelijkheid kon
?aan instellen op de in ieder geval
ctalende staat, ongeacht zijn eigen
mspanningen, dan zou daardoor een
Uerte massa worden gekweekt, die
les zo gemakkelijk mogelijk ging
c men' geen ware liefde meer zou
Unen voor vak en ambacht en de
Vff®n verantwoordelijkheid geheel zou
j. heggen naar de al-zorgende staat.
Vo °verheld kan dit echter mede
«tn£*men' door haar zorgen van
Bpni-i subsidiaire en slechts terzij hei-
Va j aard te doen zijn: laat zij voor-
oDfl n scheppen, mogelijkheden
hiui en de zelfwerkzaamheid sti-
de„ er®n'Laat zij met andere woor-
Vonr. bezitsvorming mogelijk makén
SoeH Isfiere klassen, het geven van
en umbachtsonderwijs bevorderen
meril00r wettelljke maatregelen de
trtgrï zeggenschap (en daarmee de
ede mogelijkheden der P.B.O.
dip .y, zijn de zaken niet zo eenvou-
soci=i Z1J kunnen worden gezegd.
Zijn mc verzekeringen zullen nodig
hen' P zelfs ten dele moeten wor-
d>enen t id' Anderzijds zal men
ihkon-L waken tegen een te grote
here ®n"mvellering om de particu-
P.pdernemmgolust niet te doden.
6iUden t3 ,polltiek' die beide doel-
Ui«ODen ®^k nastreeft' zal moeten
h°mpr0mi? i° Sunstig mogelijk
het betón' dunkt ons Soed, dat
*>gen k 'l \n dezen mede door een
bering wlPPI staatkundige groe-
*anhar, bepaald en niet aan de
kch0pftS?rS der socialistische doctrine
te worden overgelaten.
(Van onze Haagse redacteur)
De linker revers zwaar van rinkelende rijen medailles aan lintjes in felle
kleuren, trok een hele stoet zeelieden Dinsdagmiddag van de Trèveszaal naar
de Bidderzaal, waar niet minder dan zeven ministers en vele andere autori
teiten tezamen waren gekomen voor de viering van het 125-jarig bestaan der
„Noord- en Zuid-Hollandse Bedding Maatschappij" en der „Zuid-Hollandse
Maatschappij tot Bedding van Schipbreukelingen". De grafelijke zaal, die bij
dit soort gelegenheden meer stemmig dan uitbundig versierd pleegt te worden,
was voor dit 25ste lustrum getooid volgens vrij huiselijke begrippen: bloemen
op de tafeltjes, rond welke zich de redders en hun familieleden schaarden,
en een groot schilderij van een redding tegen de achterzijde van de troon.
„De zaak zelve moet goed en prij
zenswaardig zijn, maar zich niet door
veel gedruis en ophef doen aanprij-
pen....", zo was in de rede van dr.
Drees uit de periodiek van het red
dingwezen opgediept. „Gedruis en op
hef" was er echter voor deze feestdag
wej misschien niet voor hen, die met
Haagse ogen de telkens weer andere
lustra afwerken, doch zeker voor de
bemanningen van de reddingboten, die
dan toch maar hun feest mochten vie
ren in 's lands meest excellente zaal
en daar de bewindsman, die overigens
wars is van alle plechtstatigheid, Z.
Exc. mr. Spitzen, gereed vonden staan
om hen welkom te heten.
Dat he.t een bijzondere dag was be
wees bovenal de aanwezigheid van
H. K. H. Prinses Wilhelmina gekleed
in een Bordeaux-rode japon die zich
een traditie van het Oranjehuis, de be
langstelling voor het Nederlandse red
dingwezen, getrouw toonde door bij
deze jubileumviering te verschijnen.
Toen de marinierskapel, die tijdens
het binnentrekken van de genodigden
luchtige melodieën ten gehore had ge
bracht, zweeg, nam de minister-presi
dent het woord. Hij verwelkomde de
aanwezige leden van het corps diplo
matique en vertolkte, veler leedwezen
dat Z. K. H. Prins Bernhard wegens
ziekte niet naar Den Haag had kunnen
komen. De minister releveerde de toe
wijding van Z. K. H. wijlen Prins Hen
drik, beschermheer en vriend van het
reddingwezen; hij sprak over het eco
nomisch belang van dit werk, over de
internationale good-will die er door
gekweekt wordt en over de opperste
hulpvaardigheid, die er uit spreekt.
Het was een eenvoudig woord, bij
alle beknoptheid veelzeggend. Hierop
volgde de verheugende tijding, dat het
H. M. de Koningin heeft behaagd aan
de beide jubilerende maatschappijen
het praedicaat „Koninklijke" te ver
lenen. Bij deze mededeling gingen twee
vlaggen, gesierd met de koninklijke
kroon, omhoog ter weerszijden van de
troon en de muziek speelde het „Wak
kere jongens, Hollands trots". Aan het
eind van zijn rede kondigde de minis-
ter-president een aantal benoemingen
en onderscheidingen aan. Het was het
officierschap in de orde van Oranje-
Nassau voor de directeur der N.Z.H.R.M.,
de spil waar alles nautisch, technisch
en financieel om draait. Direct hierop
volgde, wederom met applaus begroet,
dé benoeming tot ridder in de orde van
Oranje-Nassau van Mees Toxopeus,
schipper van de „Insulinde", deelnemer
aan 157 reddingstochten, waarbij 241
mensen werden gered. Lang nog was de
rij van hen, die hierop met verschil
lende onderscheidingen volgden: Douwe
Tot, schipper van de „Brandaris", de
schippers van de „Arthur", en van de
„Neeltje Jacoba", stuurlieden motor
drijvers, matrozen, opstappers en roeiers
van andere reddingsboten.
Vóór de troon in de Ridderzaal, onder
de lichtkronen en tussen fleurige bloe
men, traden ze aan om hun decoraties
in ontvangst te nemen uit handen van
prinses Wilhelmina, die voor ieder hun
ner een persoonlijk woord over had. Dit
was toch wel het grootste moment voor
deze mannen: de erkenning van hun
prestaties, die het „lintje" ruimschoots
waard zijn.
Daaroverheen hebben de beide direc
teuren der jubilerende maatschappijen
nog een flinke feestspeech afgestoken en
het einde van de middag bracht een
tweede hoogtepunt: de komst van H. M.
Koningin Juliana. Zij was gekleed in het
zwart en maakte haar entree in de Rid
derzaal tussen een brede haag autori
teiten en redders. Er zat weinig offi
ciééls in dit bezoek, er klonk genn Wil
helmus, maar het was met recht een
ongedwongen samenzijn van de vorstin
met de mannen van de zee, tussen wie
de koninklijke hoogheden en ministers
vele malen werden gefotografeerd.
Een bezoek ook, dat geruime tijd ge
duurd heeft. Aan de buffetten deden
zich inmiddels anderen, die niet tot de
dichte kring rond de koningin en prinses
Wilhelmina konden doordringen, tegoed.
Eten stevige borrel, de medailles weer
in hun colbertzak en de redders gingen
huiswaarts, klaar voor hun ruige werk
waarover op deze 25ste lustrumdag met
reden de loftrompet is gestoken.
In een Dinsdagochtend te Amsterdam
gehouden bijeenkomst is de di' ecteur
van de N. Z. Holl. Reddingmij., de heer
H. Th. de Booy, als geschenk van het
personeel een glas-in-lood-raam aange
boden.
Volgens betrouwbare kringen in Djocja
zijn de drie personen, die het meest in aan
merking komen om als formateur van het
eerste kabinet der Verenigde Staten van
Indonesië op te treden, Moh. Hatta, Anak
Agung en de sultan van Djocja, aldus meldt
Aneta uit Djocja.
Volgens deze kringen zal het kernkabinet
er naar alle waarschijnlijkheid als volgt uit
zien: Hatta, minister-president, Sultan Ha-
mengku Buwono minister van Defensie,
Anak Agung minister van Binnenlandse Za
ken en Djuanda minister voor Welvaart.
Er worden drie personen genoemd, die in
aanmerking zouden komen om minister van
Buitenlandse Zaken van de R.I.S. te wor
den, namelijk Sjahrir, Palar of Hatta zelf.
De verdere samenstelling van de regering
hangt nog in de lucht.
Supomo wordt genoemd als minister van
Justitie, Husein Djajadiningrat als minister
van Onderwijs. Sjamsuddin zou een goede
De politie van Milaan heeft een uit 48
leden bestaande terroristenbende gear
resteerd, die onder leiding stond van de
48-jarige Armeniër Megherian, bekend
staande als „de professor".
De bende streefde, volgens de politie,
naar gewelddadige umverwerping van
regeringen, handelde met Israël in wa
pens en springstoffen en bedreef spion
nage in Nederland, Italië, België, Lu
xemburg, Zwitserland en Spanje.
In de flat van „de professor" vond de
politie een grote hoeveelheid wapens en
springstoffen, die volgens de arrestant
over was van een verscheping naar Is
raël, doch volgens de politie voor ge
bruik in Italië bedoeld was.
In deze opslagplaats waren tevens een
groot aantal Franse nummerborden en
politie-uniformen opgeborgen.
De bende zou vier leden in het Ita
liaanse leger hebben gehad, die daar
spionneerden en met andere bendeleden
muiterij in het leger voorbereidden.
Volgens de politie had de bende poli
tiek contact met de neo-fascistische Ita
liaanse sociale beweging en een niet-
genoemde uiterst-linkse partij.
De Italiaanse communistische partij
verklaarde, dat zij „de professor" als
spion bij de politie heeft aangegeven na
hem uit de partij te hebben gestoten.
Megherian heeft aan zijn bendeleden
echter verteld, dat hjj uit de communis
tische partij was gezet om de tegenstan
ders een rad voor de ogen te draaien.
Alle andere hendeleden waren commu
nist of lid van andere linkse politieke
partijen.
In een 35 pagina's tellend memoran
dum, dat gisteren aan de ITNO-gedele-
geerden ter hand is gesteld, verzocht Is
raël de gedelegeerden het plan van de
Palestijnse verzoeningscommissie om
Jeruzalem te internationaliseren, als on
rechtvaardig en „onrealistisch" van de
hand te wijzen.
Tegelijkertijd herhaalde Israël zijn
aanbod met de UNO overeenkomsten
af te sluiten, waardoor de veiligheid van
de Heilige Plaatsen in Jeruzalem wordt
verzekerd en de religieuze rechten ge
waarborgd.
kans maken om minister te worden, belast
met voorlichtingsaangelegenheden.
Voorts verluidt te Djocja, dat Hatta de
leiding zal hebben van de Indonesische de
legatie, waaraan, indien de parlementen in
Nederland en in Indonesië hun goedkeuring
hebben gehecht aan de ter Ronde-Tafelcon
ferentie genomen besluiten, de souvereiniteit
over Indonesië door Nederland zal worden
overgedragen.
In welingelichte kringen te Washington
wordt volgens A.P. gezegd, dat het groot
ste gevaar dat Indonesië bedreigt is, dat het
leger door communistische elementen ge-
infecteerd zal worden.
Gedurende de laatste maanden zijn vol
gens deze zegslieden een groot aantal com
munisten, die directe volgelingen zijn van
Moskou, er in geslaagd posities te verove
ren in het leger op de verschillende eilan
den. Hubert Goupillon schrijft in een
artikel in de Javabode onder de titel
„Australië's mentaliteit onthuld" o.a.: „In
dien de notulen van de op het Amerikaan
se State Department gehouden besprekin
gen goed zijn bijgehouden en aan de
openbaarheid worden prijsgegeven, zal
daaruit kunnen blijken, dat in April en
Mei van 1944 dr. Evatt daar op bezoek is
geweest met in zijn actentas 'n geheim me
morandum, waarin hij voor Australië het
bezit van Nederlands-Timor, Nederlands-
Nieuw-Guinea en de daartussen gelegen
Kei-, Aroe- en Tanimbareilanden opeiste
Sukarno heeft een afgevaardigde ontvan
gen van de beweging van godgeleerden op
Madura, Mohamad Iskandar. Deze bood een
schriftelijke betuiging van trouw aan,
waarin de onderworpenheid van de bevol
king van Madura aan de Bepublik Indo
nesia tot uitdrukking wordt gebracht.
Hierin wordt o.m. verklaard, dat het volk
van Madura de Negaar Madura niet kan
erkennen, omdat deze eigenlijk uit een door
de Nederlanders in eht verleden bescherm
de separatistische beweging was ontstaan.
Dr. van Royen, Nederlands vertegen
woordiger in de Veiligheidsraad, zou
vandaag met Merle Cochran aan boord
van de „Isle de France" te New York
aankomen. Men verwacht, dat hij Neder
land weer zal vertegenwoordigen. Vol
gens welingelichte kringen zal dit ech
ter waarschijnlijk niet voor het eind van
de- volgende week geschieden.
Verwachting tot Donderdagavond:
Over het algemeen veel bewolking
met plaatselijk mist en hier en daar
wat motregen. Zwakke tot matige
Oostelijke wind. Weinig verandering
in temperatuur.
Zon: 8.02—16.47 Maan: 3.54—15.21
(Van onze verslaggever)
Langs de grachten van Amsterdam valt het laatste dorrend blad, het
herfsttij der stad, dat in deze voor haar kritieke dagen de herfst dreigt
te worden van haar economisch bestaan. Want als ergens de schaduw
valt van het resultaat der Ronde-Tafelconferentie, wanneer ooit de vlaggen
halfstok moeten hangen, ergens in Nederland, dan is het in dit uur langs de
grachten van Amsterdam. In naam de hoofdstad van Nederland was zij in
feite, de eeuwen door, de economische hoofdstad van de Insulinde, van Neder
lands Indië, van Indonesië. Zij was het hart, dat het bloed stuwde tot in de
fijnste vertakkingen van 't leven van de Archipel, zij was het, die haar initia
tieven, ondernemingslust, koopmanschap en beleid en uiteindelijk haar groei
ende rijkdom investeerde in het land overzee, zij was het, die de schatten
van een tropische wereld stapelde aan haar water. Voor de tweede maal
in z(jn historie dreigt Amsterdam een dode stad te worden: grachtenhuizen,
pakhuizen en vemen, bankgebouwen en ondememerspaleizen nog slechts
monumenten, die van het verleden alles, maar voor de toekomst weinig meer
te zeggen hebben. Tenzij de ontwikkeling der gebeurtenissen in een souve-
rein Indonesië gunstiger is dan zich voor het ogenblik laat aanzien, het pes
simisme, dat thans heerst omtrent de chaos, die voor de eerste tijd ginds ver
wacht wordt, wijken zal voor tekenen van voorspoed eit nieuwe bloei.
Wie in deze dagen zijn oor te luiste
ren legt bij cultuurmaatschappijen,
bankinstellingen, transportondernemin
gen, veilingen, vemen, handelshuizen,
ontmoet haast overal neerslachtigheid
en zorg. Men verheelt zich niet, dat de
eerste tijd Indonesië weinig perspec
tief biedt en dat men afwachten moet
in hoeverre de toekomst er voor Am
sterdam nog mogelijkheden opent. Het
afknijpen van het betalingsverkeer tus
sen Indonesië en Nederland, in het ka
der van schuldenregeling en crediet,
doet vrezen, dat alleen nog voor aller
eerste levensbehoeften, die men van Ne
derland betrekken wil, uiterst zuinig
en sober dus, gelden uit Indonesië naar
hier worden overgemaakt. Wat wij, als
contra-prestatie, aan Indonesische pro
ducten kunnen verwachten, speelt
nauwelijks een rol. Terwille van kost
bare deviezen, nodig voor rehabilitatie
en verdere industrialisatie van het land,
zal de export in hoofdzaak direct op
Amerika worden gericht.
Rubber, tabak, tin, thee, als stapel
plaats van al deze producten dreigt
Amsterdam te hebben afgedaan. Wat
hier nog aan de markt zal komen aan
thee, tabak, kapok zijn geringe hoe
veelheden, een kleine fractie van wat
vroeger werd geveild. En het is aan
grote twüfel onderhevig of de R.I.S.
de overeenkomst zal erkennen, waar
bij de tin-opbrengst als zekerheids
stelling werd gegarandeerd voor het
aan Indonesië verleende crediet. Het
gehele vraagstuk van de economische
ontwikkeling in Indonesië wordt ver
der bepaald door exportmogelijkhe
den en deze op hun beurt door de
mate, waarin de ondernemingen bij
voldoende veiligheid zullen kunnen
produceren. In dit opzicht is men
door het beeld, dat de situatie van het
ogenblik biedt, over het algemeen
niet optimistisch gestemd.
Nederland betrok vóór de oorlog vijf
tien pet. van zijn volksinkomen uit In
donesië: de winsten, uitgekeerd in di
vidend, van de cultuurmaatschappijen.
Voor Amsterdam alleen ligt dat percen
tage veel en veel hoger en het wordt
pas recht indrukwekkend als men de
zgn. afgeleide inkomsten mede in aan
merking neemt. De inkomsten dus van
veem- en veilingbedrijven, makelaars
firma's, stoomvaartmaatschappijen enz.
Deze winsten en inkomsten bepaalden
in hoofdzaak de voorspoed der stad; de
echte tuinen der grachtenhuizen lagen
op de hellingen van de Preanger, in cte
Lampongs of op Sumatra's Oostkust.
Die tuinen, de ondernemingen, zijn
in naam nog Nederlands bezit, dat de
Indonesiërs met de gebruikelijke re
serves hebben beloofd te zullen res
pecteren. In hoever zij nog voor Am
sterdam directe economische beteke
nis behouden dient men af te wachten.
De terugslag van die onzekerheid,
de geringe kans op eventueel be
trekken van winst, zal de animo om
verder kapitaal te investeren niet be
vorderen. En ook de handel in Indi
sche fondsen op de Beurs zal de te
rugslag ondervinden. Als een grote
fout bij de gevoerde onderhandelingen
beschouwt men het dan ook, dat met
de Indonesische schuldenkwestie ons
sterkste wapen te vroeg uit handen
werd gegeven en er op het juiste mo
ment geen grotere economische con
cessies meer mee waren af te dwin
gen.
Buitenlands kapitaal zal nu de on
vermijdelijke economische teruggang in
Indonesië moeten stuiten; de banden
tussen Amsterdam en de Archipel zullen
er slechts losser door worden. Enkele
Lijnbanen van de Oost-Indische Com-
pagfiie aan de Oostenburgergracht te
Amsterdam worden gerestaureerd. Ze
ventiende eeuwse museumstukken
grote bankinstellingen, die voor een be
langrijk deel op het bezit van cultures
en fabrieken steunen, komen in dit op
zicht voor moeilijkheden en problemen
te staan. Hetzelfde moet worden ver
wacht voor de cultuurmaatschappijen.
Zo is dit, in eeuwen, de somberste herfst
voor Amsterdam. Bijkans ontbladerd in
regen en wind staan de nomen langs de
grachten, waarvan de luister schijnt
verbleekt. Pakhuizen, lijnbanen, maga
zijnen van de Compagnie, zij ruiken
sinds lang niet meer naar peper, foelie
en harpuis. De vemen houden de luiken
gesloten, de zolders buigen niet langer
onder wat van week tot week geborgen
werd uit de schepen. En het ziet er naar
uit, dat de koffieveilingen van de Han
delmaatschappij thans pas recht histo
rie zijn geworden. Maar niet de eerste
maal in het bestaan der stad keerde
voor haar de ongunst van het tij: stel
lig zullen Amsterdams initiatief en Am
sterdamse ondernemingslust nieuwe we
gen naar welvaart vinden. En niet on
mogelijk, dat die toch weer naar hei
Oosten leiden, naar de eilanden der Ar
chipel, waar de Nederlandse, de Am
sterdamse ondernemingsgeest nog al
tijd leeft.
In tegenwoordigheid van Koningin
Juliana en Prinses Wilhelmina is Dins
dag het 125-jarig bestaan herdacht van
de N.Z.H.R.M. en de Zuid-Hollandse
Mij. tot redding van schipbreukelingen.
Uit handen van Prinses Wilhelmina
ontving de bekende redder Mees Toxo
peus de onderscheiding van ridder in
de orde van Oranje-Nassau. Ook Ko
ningin Juliana onderhield zich met de
redders. Men ziet Haar in gesprek met
Koen Tot. Minister-president dr. Drees
hoort aandachtig toe.
Minstens zeventig inheemsen en een
blanke zijn om het leven gekomen toen
in de nacht van Maandag op Dinsdag
bij Waterval Boven in Oost-Transvaal,
een trein vanaf een hoge spoordijk in
de Krokodillenrivier is gestort. Het on
geluk geschiedde kort na middernacht.
De trein was op weg van Witwaters-
rand naar Portugees Oost-Afrika. met 500
inheemsen, die juist hun contract met
de Witwatersrand goudmijnen hadden
beëindigd en naar huis terugkeerden.
De rivier was sterk gezwollen en toen
de door twee locomotieven getrokken
trein de 16 meter hoge brug was ge
passeerd, zakte het bruggehoofd weg,
waardoor de trein 25 meter in de diepte
storttte. Zeven rijtuigen kwamen in de
rivier terecht. Een zeventigtal gewonden
zijn per vliegtuig naar het nabijgelegen
Belfast vervoerd.
In de Thames heeft Dinsdagavond de
Nederlandse tanker „Mercurius" een
aanvaring gehad met het Britse schip
„Sedulity". De tanker is met lichte
slagzij voor anker gegaan. Enkele leden
der bemanning geraakten te water,
maar konden door middel van een
sloep, die van de „Sedulity" uitgezet
was, gered worden. Niemand wordt
vermist.
Roger Neveu, een broer van de Fran
se violiste Ginette Neveu, die onlangs
bij de vliegramp op de Azoren om het
leven kwam. heeft gisteren verklaard,
dat het stoffelijk overschot, dat door de
Air France ter beschikking van de fa
milie Neveu is gesteld, niet dat van zijn
zuster is.
Volgens Roger Neveu had de jonge
vrouw die hem was getoond zeer lange
en puntige nagels, terwijl een violiste
zeer korte nagels moet hebben. Ander
zijds droeg de gestorvene om de hals
een ketting, waaraan een Egyptische
medaille hing, die niet aan Ginette be
hoorde. Tenslotte was zijn zuster op de
dag van het ongeval in een rode pull
over gekleed, terwijl deze vrouw een
paarse trui droeg. Daar het stoffelijk
overschot niet door de vlammen was
aangetast, was vergissing uitgesloten,
aldus Ginette's broer. De begrafenis, i" ie
morgen1 zou plaats vinden, is uitgesteld.
Dit jaar kwamen al 2.400.000 pelgrims
naar Lourdes, een millioen meer dan
verleden jaar, zo maakt het stadhuis
van Lourdes bekend. Per trein en vlieg
tuig arriveerden 21.000 zieke pelgrims
op brancards.
De Franse regering heeft de terugroe
ping verzocht van een secretaris der
Tsjechoslowaakse ambassade en een vi
sum voor een nieuwe Tsjechische mili
taire attaché geweigerd. Aan deze stap
is ongeveer veertien dagen geleden voor
afgegaan de uitwijzing van de Franse
militaire attaché en zijn secretaris uit
Praag.
Zondagmiddag is een vrachtauto met
voetballers en supporters in de omge
ving van Semarang in een ravijn ge
stort, doordat de rem weigerde. Alle
acht en zeventig inzittenden werden ge
wond, van wie circa vijftig ernstig. In
Kendal zijn inmiddels zes patiënten
overleden en in het ziekenhuis in Se
marang twee. De chauffeur en de
naast hem zittende knecht konden tij
dig uit de auto springen, toen zij be
merkten dat de remmen weigerden. Zq
liepen slechts schaafwonden op. Zq
bevinden zich thans in arrest op de
politiepost te Kendal.
Naar AFP uit Batavia meldt, hebben
dertien personen een moordaanslag ge
pleegd op de Nederlandse brigade-com
mandant Johannes Breemouwer, toen
hq zich met zijn gezin in zijn huis be
vond te Djangli, bij Semarang. Zijn 16-
jarige zoon werd door een kogel in het
hoofd gedood, zijn vrouw en dochter
werden gewond.
In 1948 schreef de Haarlemse Uitge
verij Boom Ruygrok een literaire prijs
vraag uit. Van de 19-jarige Haarlemmer
W. de G„ die voorgaf een letterkundige
te zijn, ontving men een manuscript, dal
getiteld was „Wij bouwen aan een toe
komst". Als schrijversnaam gaf de jon
geman „W. van der Laan" op. Het boek
bleek zó goed te zijn, dat de jury hem
de tweede prijs, zijnde 500, verleende.
Later bleek, dat de „schrijver" zich aan
oplichting had schuldig gemaakt.
Om aan de prijsvraag mee te kunnen
doen, had hij namelijk het in 1939 door
de Amsterdamse Uitgeverij H. Meulen-
hof uitgegeven meisjesboek „Start" van
Tiny Pulles van het begin tot het eind
letterlijk overgeschreven. Alleen had hij
de titel van het boek en de naam van
de hoofdpersoon veranderd.
De 19-jarige Haarlemmer is ter zake
van oplichting aangehouden. Van zijn
,boek" waren reeds 700 exemplaren bq
de boekhandel ondergebracht.
(Eigen bericht)
Naar wq vernemen, ligt het in de
bedoeling van de regering de dis
tributie van koffie, het laatste ar
tikel dat met de brandstof op de
bon bleef, nog ongeveer acht maan
den te continueren. De jongste toe
wijzingen aan de Horeca-bedrqven
lopen tot Juni a.s.
Kort vóór de devaluatie heeft de re
gering grote koffie-aankopen verricht
met de bedoeling dit artikel te kunnen
vrijgeven. De devaluatie heeft deze
transacties gekruist en ten dele zijn zij
als gevolg daarvan geannuleerd. Nadat
de mislukte oogst in Brazilië en over
stromingen in Columbia en Guatemala
de koffieprijzen reeds ongunstig hadden
beïnvloed, zijn deze na de devaluatie
tot ongekende hoogte gestegen en be
dragen zij bijna het drievoudige van de
noteringen in Januari. De voorraden,
waar de regering over beschikt, zouden
het mogelijk maken ook bij vrije ver
koop de prijzen van het ogenblik te
handhaven: men vreest echter, dat min
stens 30 pCt. in dat geval over de grens
zou verdwjjnen daar in Duitsland en in
België het prijsniveau veel hoger ligt.
De koffie tegen de geldende wereld-
prijs vrij te geven, zou ook hier een ex
orbitante prijsverhoging ten gevolge
hebben.
Voorlopig wil men dus de distributie
handhaven; in Juni a.s. hoopt men. dat
met de nieuwe koffieoogst het wereld-
tekort van het ogenblik opgeheven of
althans gereduceerd wordt, zodat men
gunstiger dan thans zal kunnen inkopen
en alsdan het vrijgeven van dit distri
butie-artikel, tegen redelijke prijs, kan
overwegen.
Het geschil tussen Seretse Kbarna, het
nieuw gekozen maar nog niet geïnstal
leerde stamhoofd van de Bamangwatos
in Bechuanaland (Afrika) en zijn blanke
vrouw, de vroegere Londense typiste
Ruth Williams, enerzijds en de stam
der Bamangwatos, die Ruth niet als
koningin wil erkennen, anderzijds, zal
dezer dagen worden beslecht door een
Britse regeringscommissie, die ter plaat-
Se een onderzoek instelt.
De commissie heeft gisteren in 'n gro
te tent een getuigenverhoor afgenomen.
Ruth Williams volgde dit, buiten de
tent in een auto gezeten. Het meest dra-
Er worden veel bloemen gedragen
naar de graven van hen, aan wie ze
tijdens hun leven onthouden zijn.J
matische moment tijdens het verhoor
was het ogenblik, waarop een oud stam
hoofd zei, dat Seretse volgens hem de
tradities van de stam had geschonden.
Persoonlijk was hij gekant tegen het
huwelijk van Seretse met een blanke
vrouw.
„Seretse is echter in ons aller bijzijn
op zijn knieën gevallen en heeft ons
vergiffenis gevraagd voor zijn verkeerde
daad," verklaarde hij.Wij hebben hem
vergeven en als wij de macht er toe
hadden bezeten, zouden wij hem op dat
zelfde moment tot stamhoofd hebben
verheven. De uiteindelijke beslissing
berust echter bij de regering."
Sir Walter Harrigan. de voorzitter van
de commissie, vroeg welke status de uit
het huwelijk van Ruth en Seretse voort
spruitende kinderen zouden hebben.
Het oude stamhoofd zei: „De kinderen
zijn van hem en zijn onverbrekelijk
met hem verbonden."
Sir Walter: „Gq zoudt dus bereid zt)n
een halfbloed als uw volgend stamhoofd
te erkennen?"
„Als hij van ons opperhoofd af
stamt, is hq ons kind en zullen wq hem
aanvaarden," antwoordde de oude ge
tuige.
