Radio op de locomotieven TWEEDE „LAATSTE AVONDMAAL" VAN VAN MEEGEREN GEVONDEN ERJCDË noorman: Zó is mijn zoon Drinkwater voor de hoofdstad EEMS en DOLLARD sinds jaren een internationaal probleem villa van de schilder te Nice Vervoers kantoor regelt alles Ontdekking van Belgisch expert in een Sukarno sprak voor het K.N.I.P. HERMETISCH AFDEKMIDDEL VOOR WONDEN OP BOMEN UITGEVONDEN 3. S. de Krey, een doorzetter mmmmm WÈÊÊÈSP mm r. v Gelooft niet in de ooievaar? LET OP. Hij komt morgen Uitbaggeren van de Loenerveense plas en isolatie van Vecht en andere plassen „Studie bij kaarslicht" DINSDAG 6 DECEMBER 1949 PAGINA 3 VERBORGEN ACHTER EEN BERG MEUBELEN EN ROMMEL NIEUWSTE HOOGOVEN SNUF JE Smokkel per brief en pakket naar Indonesië 7* huis front-pakketten buiten het onderzoek „Zware verantwoordelijkheid op schouders der leden" KATHOLIEK CONGRES IN INDONESIË door CLARENCE BUDINGTON KELLAND Vertaling van H. DE GRAAFF De la Faille bestrijdt uit spraak der jury BEROEP OP AMBTELIJK BEVEL Raad veen Cassatie kan het niet aanvaarden Tegen Schooneboom weer 18 jaar geëist PATER W. LUNTER O.F.M. VERTROKKEN Bid- en boetedag bij O. L. Vrouw ter Nood (Telefonisch van onze Belgische correspondent) BRUSSEL, Maandagavond. Aan een uitgelezen gezelschap conservators van musea, kunsthistorici van faam, restaurateurs en van de pers heeft hedenmiddag de Belgische schil- deryenexpert prof. dr. Coremans, die bij het proces-Van Meegeren als des kundige is opgetreden, een tweede „Laatste Avondmaal" van de hand van deze laatste getoond, dat hij onlangs heeft gevonden in diens atelier te Nice, waar het tussen October 1938 en begin September 1939 geschilderd moet zijn. Daarmede ontzenuwde hij de beweringen van zijn landgenoot, de restaurateur Jean de Coene, die nog steeds hardnekkig blijft verklaren, dat twee der aan Van Meegeren toegeschreven schilderijen authentieke Vermeers zijn en het bewijs zegt te bezitten, dat het „Laatste Avondmaal" uit de collectie-Van Beuningen reeds vóór 1940 bestond en dus niet, zoals door prof. dr. Coremans in zijn recent boek werd aangetoond, kon geschilderd zijn op het doek van de schilder Hondius, dat door Van Meegeren in 1940 bij de Amsterdamse kunsthandelaar Douwes gekocht werd. Onder het thans bekend geworden schilderij bevindt zich de voorstelling van twee kinderen in een bokken- wagentje, waarvan Van Meegeren reeds tijdens zyn ondervraging een schets had geleverd als zijnde het oude doek, waarop hij zijn „Laatste Avondmaal" had geschilderd. eerder verward, ontwijkend, gericht op bijkomstigheden en allesbehalve overtuigend. Herhaaldelijk moest hij het antwoord schuldig blijven en bij een grondiger confrontatie van een van zijn pertinentste argumenten bleek, dat hij een door hem slecht geïnterpre teerde zin in het boek van prof. dr. Coremans als uitgangspunt had ge nomen. De discussie tussen beide deskundi gen nam enkele malen een pijnlijke wending. Zo verweet de Coene aan Coremans niet op zijn vragen te ant woorden, wat deze deed verklaren, dat hij niet langer misbruik mocht laten maken van zijn inlichtingen. Met be hulp van zijn lichtbeelden toonde hij aan, dat pogingen in het werk wer den gesteld sommige bewijsstukken te misvormen. Prof. dr. Coremans gaf ook nog als zijn mening te kennen, dat het verdwijnen van een dezer stukken hem na zijn actuele verklaring in het ge heel niet zou verwonderen. Jean de Coene was zijn optreden in het debat begonnen met de voorlezing van een brief van de heer Van Beunin gen, waarin deze zijn voornemen te kennen gaf de kwestie weldra door een andere instantie dan experts te laten uitmaken. Misschien mogen wij een nieuw proces verwachten, tenzy de nu bekend geworden ontdekking van Van Meegeren's tweede „Laatste Avond maal" alle verdere kans op een re valuatie van de vermeende Vermeers zou hebben doen verdwijnen. Han van Meegeren, kocht dit werk van de 17de-eeuwse schilder Govert Flinck op 11 October 1938 te Parijs voor een som van Fr. Fes. 16.000.Het „Laatste Avondmaal", dat hij er overheen schil derde, moest hij bij het uitbreken van de oorlog onvoltooid in zijn atelier te Nice achterlaten, waar prof. dr. Core mans het ontdekte achter een haast on overkomelijke berg meubelen, rommel en vuil, die vroegere speurders, waaronder twee politie-inspecteurs en ook de heer De Coene, blijkbaar weinig had aange lokt, terwijl het doek bovendien nog aan het oog onttrokken was door een dub bele plank triplex. Prof. dr. Coremans heeft zijn vondst ter plaatse door de po litie doen constateren. Het ontdekte doek is niet kunstmatig verouderd en vertoont slechts betrekkelijk geringe afwijkingen met het reeds bekende „Laatste Avond maal" van Van Meegeren. Door sommige aanwezigen werd het kwalitatief hoger aangeslagen dan dit laatste. Voorafgaand aan deze onthulling, die sensatie wekte, had prof. dr. Coremans een bijzonder helder betoog gehouden, waarin hij aan de hand van lichtbeelden nogmaals de belangrijkste elementen van het deskundig rapport zeer overtuigend naar voren bracht en vervolgens de laat ste ontdekking twee jaar na het pro ces van de aankoop van het schilderij van Flinck door Van Meegeren toeschreef aan toevallige omstandigheden. Het betoog van Jean de Coene was Hoogovens heeft de beschikking ge kregen over een radio-installatie voor draadloos contact van het vervoers- kantoor met de locomotieven. Een be langrijke uitbreiding, waarover de heer J- Ch. H. Hoeke in „Samen" een en ander vertelt. De radio-dienst van de P.T.T. heeft in het vervoerskantoor een vaste post op gesteld en vijf mobiele posten in looc- motieven. De werking van dit draadloze contact wordt door de heer Hoeke op eenvoudige wijze verklaard: Op de vaste post op het Vervoerskan toor, evenals op alle mobiele posten op de locomotieven, staat de ontvanger voortdurend ingeschakeld. Iedereen staat dus in de stand „luisteren". Gesteld, dat de rangeermeester aan de machinist van locomotief nr. 39 een op dracht wil geven. Met een op het toestel aanwezige schakelaar schakelt de ran geermeester zijn eigen ontvanger uit, en zijn zender in, en zegt in zijn microfoon b.v.: „Loco 39, loco 39, van Binnenhaven zes lege wagens ophalen en naar IJzer- park brengen; over!". Meteen na dit „over" zet hij zijn schakelaar terug in de stand „luisteren". Deze oproep van de hoofdpost word* door alle locomotieven, die immers ook in de stand „luisteren" staan, ontvangen. Zij, voor wie de oproep niet bestemd is, laten deze oproep „langs hun kouwe kleren" lopen. Alleen dus de machinist van loco 39, die zijn nummer hoort af roepen, reageert. Hij neemt zijn micro foon van de haak, en drukt op dein het handvat ingebouwde schakelaar Daarmee doet hij precies hetzelfde als Wat de rangeermeester daarnet deed: hij schakelt zijn eigen locomotief-ont- Vanger uit en zijn locomotief-zender in, en, als bewijs dat hij de opdracht be grepen heeft, antwoordt hij b.v. „Loco 39, zes lege wagens van Binnenhaven ophalen en naar IJzerpark brengen: in orde; over!...." Meteen na „over laat hij de schakelaar los; zijn zender valt af en zijn ontvanger staat weer op „luisteren." In tegenstelling tot de oproep van de hoofdpost, die door allen gehoord wordt, kan deze terugmelding van loco 39 alleen door de hoofdpost ontvangen worden. De hoofdpost kan dus met iedereen spre ken en kan iedereen ontvangen; de mo biele posten' echter kunnen uitsluitend de hoofdpost horen en met deze spre ken. Verbinding tussen de mobiele pos ten onderling is niet mogelijk. Dit kan ook moeilijk anders. Want neem nu eens aan, dat de hoofdpost zendt op, la ten we maar zeggen, een golflengte van 6 meter, en ontvangt -op een golflengte van 5 meter. (Ja, inderdaad, er wordt gewerkt met een uiterst korte golfleng te, die U tevergeefs op uw eigen om roeptoestel zult kunnen ontvangen, en de hier genoemde golflengten zijn slechts als getallenvoorbeeld genomen). Elke mobiele ontvanger moet dan dus in staat zijn om de 6 meter te ontvan gen. De» door elke mobiele zender ge bruikte golflengte van 5 meter is dus alleen door de hoofdpost op te vangen. De reikwijdte van deze zendertjes is alleszins voldoende om elke in ons bedrijf voorkomende afstand met zeker, heid te kunnen overbruggen en gaat in vele gevallen, nog een heel eind verder ook. Voor de transportafdeling is deze ver betering van grote betekenis. De provinciale Raad van Limburgs Thuisfront heeft een protest ingediend hij de ministers van Oorlog en Finan ciën in verband met een voorgenomen hiaatregel betreffende onderzoek naar Je inhoud der voor de militairen in Indonesië bestemde Kérstpakketten. Deze contróle werd beschouwd als een biting van wantrouwen ten opzichte Van alle thuisfronten. De minister van Oorlog heeft thans San Limburgs Thuisfront medegedeeld, öat het ministerie van Financiën een onderzoek heeft gelast op brieven en hakketpost als gevolg van geconsta teerde smokkel van geldwaardige pa- Pieren. Niettegenstaande in de pers en door de radio herhaaldelijk is gewezen ?P het verbod om Nederlandse bank biljetten en andere geldswaardige pa- Pieren in brieven of pakketten in te guiten, wordt telkens opnieuw over reding van dit verbod geconstateerd. °eze maatregel is dus geenszins geno den uit enig wantrouwen jegens de •Potiever der diverse Thuisfronten, V'ier werk erkentelijkheid en waarde- ,'Pg van de zijde der regering ten volle indient maar omdat particulieren zich Oiijkbaar niet aan de terzake gestelde egels storen. Het ministerie van Oorlog zal even- e> aan de minister van Financiën ver beken een regeling te treffen, waarbij opcler bepaalde voorwaarden en kente ken de Thuisfront-pakketten buiten min of meer tijdrovend onderzoek llllllllllllllllllllllllltlilllllllllllllllMllllllllltllllllillilllllll llll President Sukarno heeft in de verga dering van het K.N.I.P. van heden een redevoering gehouden, waarin hij er op wees, dat het nemen van een juist be sluit met betrekking tot de resultaten der Ronde-Tafelconferentie een zware verantwoordelijkheid legt op de schou ders van de leden. Moh. Hatta sprak zijn aangekondig de regeringsverklaring uit met betrek king tot de resultaten) der R.T.C. en verklaarde daarbij, dat zij het beste be helzen dat kon worden bereikt, name lijk de overdracht van de souvereiniteit door het Koninkrijk der Nederlanden aan de R.I.S, Het denkbeeld dat bij de Nederlanders heeft voorgezeten, n.l. om van de Unie een superstaat te maken, kon niet worden verwezenlijkt, dank zij de sterke wil van de Indonesische ge delegeerden. Hatta zei, van het comité van voor bereiding een telegram te hebben ont vangen, dat de presidentsverkiezing vóór 15 December dient plaats te hebben. Daarom moet de ratificatie van de resul taten der R.T.C. door het K.N.I.P. vóór 12 December haar beslag hebbèn gekre gen. Omstreeks 20 December zal een Indonesische delegatie naar Nederland vertrekken. Stom ovetGma 27. Enige ogenblikken later keerde de wachter terug in gezelschap van een rijk- geklede krijger, in -wie Eric onmiddellijk de wachtcommandant vermoedde. Dus dit was de man die, volgens Mingzo uitermate verzot was op het schaakspel! Even klemden zijn handen tezamen. Thans was het critieke moment aangebroken. Indien zijn roekeloos plan slaagde was er een kleine kans dat hij de ontvoering van de keizer kon voorkomen. Faalde het, dan „Je schijnt een oneerbiedige liefde te hebben^opgevat voor een spel dat feitelijk te hoogverheven is om door de handen van een gevangen hond te worden bezoedeld klonk de stem van de commandant eensklaps. Zijn loerende blik rustte een ogenblik aandachtig op het primitieve schaakbord. „En verder blijkt me dat je een slecht schaakspeler bent, barbaar! Je koningin staat schaak!" „In mijn eigen land had ik een zekere roep als spelermompelde Eric. Vergeef mij daarom dat ik met u van mening verschil. Het in gevaar brengen van mijn koningin is slechts een kwestie van tactiek. Kijk," hij verschoof enige stukken „op deze manier had mijn tegenspeler zeker deze partij verloren." De wachtcommandant was een hartstochtelijk schaakspelerMet diepe interesse had hij de zetten van de Noorman gevolgd en ondanks zichzelf voelde hij bewon dering in zich opkomen voor de vernuftige tactiek van de ander. „Je bent inderdaad een beter speler dan ik dacht," zei hij meesmuilend. „Hm! Volg me! Je mag me deze zet persoonlijk nog eens voordoen op mijn eigen bord Hij wierp een dreigende blik naar zijn soldaten, onder wie een gemompel van ver bazing ging bij het horen van dit ongebruikelijke voorstel. „Wie waagt het te spreken!" Tai, die Eric een grimas vol uiterste voldoening had toegezonden, zag nu zijn kans schoon. „Inderdaad!" riep hij streng. „Uw mannen vergeten zichzelf heer commandant. Hiertegen verzet de Wijsheid zich!" Hij moest een ogenblik zwijgen omdat er een luid gelach onder de mannen opging, en vervolgde dan met een guitige blik naar de aanvoerder: „Wilt gij mij niet toestaan hen te straffen, heer? In de tijd dat gij mijn onwaardige vriend in het schaakspel onderwijst, wil ik uw mannen gaarne een 'onnoemelijk aantal keren laten verliezen bij 't edele spel Mah Jong. Dat zal hun leren uw waardigheid niet meer in twijfel te trekken!" Eric, die het gelaat van de wachtcommandant nauwlettend had gadegeslagen, zag een spottende glimlach om diens dunne lippen verschijnen. De commandant wist dat hij eigenlijk buiten z*n bevoegdheid ging door de Noorman met zich mee te nemen. Door zijn mannen eenzelfde onbevoegdheid toe te staan, kon hij hun te allen tijde beletten hem ooit te verraden. Het was precies waarop Eric gerekend had. maar toch ontglipte hem een zucht van verlichting toen de wachtcommandant z'n toe stemming uitsprak. Ming, die onopgemerkt vanachter een muurstuk het gehele toneel had gadege- slagen, knikte goedkeurend toen de wachters met Tai en de Noorman verdwenen. Eric's plan scheen inderdaad werkelijkheid te worden. „Snel piannen!" beval hij gedempt. „Naar de geheime gang en aan het werk! Dit is onze grote kans!" (Van onze speciale verslaggever) Nadat hij met de uitvinding van een zurenwerenct middel „Ellah" nog niet lang geleden van zich deed spreken, heeft de heer J. S. de Krey te Amster dam thans opnieuw de aandacht op zich gevestigd. Hij heeft namelijk een pasta weten te vervaardigen, waarmee men wonden op bomen kan afdekken zonder dat daardoor het groeiproces wordt belemmerd. Nieuwe weefselvor ming op de afgedekte plek kan nor maal voortgang vinden en na verloop van tijd, als de wond eenmaal is dichtgegroeid, valt de pasta er af. Wij hebben de heer De Krey in zijn laboratorium opgezocht, waar hij voor de oningewijde een kleine expositie heeft ingericht, die tegelijk al het docu mentatiemateriaal bevat, om de leek van het voordeel zijner uitvindingen te overtuigen. De heer De Krey windt er geen doekjes om. „U mag zelf nagaan, of ik u wat wijs maak, mijnheer," zegt hij en hij stelt u een papier ter hand, waarop de Plantenziektekundlge Dienst te Wageningen in officiële bewoordin gen meedeelt tegen de toepassing van zijn pasta geen bezwaar te hebben. De heer De Krey, die een doortastend man is, heeft de vervaardiging dan ook zelf ter hand genomen en eerlang zal het onder de naam Anti-dancer in de han del verschijnen. Octrooi is al aange vraagd Is er verband tussen deze uitvinding en die van de „Ellah", vraagt men de heer De Krey. De vraag legt hem het antwoord al in de mond. De heer De Krey was zelfs eerder klaar met zijn „Anti-cancer" dan met zijn „Ellah". In de twintiger jaren in Amerika woon achtig, is hij lange tyd werkzaam ge weest in de tuinbouw. Vanzelf maakte hij toen kennis met de problemen, die Op de herdenkingsdag van Napoleon's overwinning te Austerlitz legden leer lingen van de voorbereidende militaire scholen voor de Bijzondere Militaire Academie te Parijs de eed van eer en trouw aan het Franse leger af. De toe komstige officieren zingen de Marseil laise tijdens de plechtigheid, welke op de binnenplaats van de Dóme des Inva lides plaats vond. zich bij het afdekken van wonden aan bomen voordoen. Wil men het groeipro ces niet belemmeren, dan dient hef ma teriaal, dat men er voor gebruikt, elas tisch en antiseptisch te zijn. Met zijn „Anti-cancer" denkt de heer De Krey de oplossing te hebben gevonden. Toen hij echter de voordelen van zijn prepa raat overwoog, kwam hij op de ge dachte de samenstelling iets te wijzi gen om het ook dienstbaar te maken voor het afdekken, van hout en ijzer om zodoende de schadelijke invloeden van vocht en zuren tegen te gaan. Hij slaagde er in die samenstelling zo te wijzigen, dat er een product ontstond, luisterend naar de naam „Ellah". De mogelijkheden voor toepassing zijn enorm groot. Wanneer het aan de heer De Krey lag zouden wij het gebruiken bij het aanbrengen van ons behang, het stoppen van naden en kieren in schuren en barakken, het dichten van dakbe dekkingen, broeikassen en huizen, maar vooral: bij alle objecten, die aan de in werking van zuren onderhevig zijn. En ten bewijze giet hij wat salpeterzuur op een stuk ijzer, dat Onmiddellijk wordt aangetast, maar op het me.t zijn pro duct bestreken stuk ijzer gist en borrelt het salpeterzuur niet Ook water krijgt geen kans zijn uitvinding oneer aan te doen en met zichtbare trots somt de heer De Krey een trits bedrijven op, die de deugdelijkheid van zijn praepa- raat bevestigen. „Want ik vertel u geen grapjes," zegt hij. De heer De Krey zelf is ook geen man om grapjes mee te maken. Dat we ten zijn vrienden uit de. illegaliteit en de heren, die dank zij zijn bemoeienis sen niet langer als „voortvluchtig" bij de politieke recherche te boek staan Een impulsief man, die uitvindt en zich niet laat ringeloren. Dat is het portret van de heer J. S. de Krey. Van 7 tot en met 12 December zal te Diokja een „Kongres Umat Katolik In donesia" worden gehouden. Tijdens dit congres zullen problemen besproken worden van politieke, sociale en cultu rele aard alsmede betreffende de jeugd- en vrouwenbeweging en de missie. Op uitnodiging van de Stichting „Commissie voor de Vecht en 't Oostelijk en Westelijk Plassenge- bied", die Zaterdag te Utrecht in vergadering bijeen was, sprak ir. C. Biemond, directeur van het Amster damse Gemeentelijk Waterleiding bedrijf, over de plannen, welke Am sterdam ten opzichte van de Loos- drechtse Plassen heeft. Sinds 1930 bestaat er een overeen komst tussen Amsterdam en de gemeen ten rond de plassen. A'dam verkreeg het recht water aan de Loosdrechtse Plassen te onttrekken, op voorwaarde, dat deze gemeente de zorg voor de be- malingswerken, sluizen en wegen op zich zou nemen. Anderzijds verplichtte Loenen zich de watersport op de Loe nerveense plassen te verbieden. Deze overeenkomst droeg een tijdelijk karakter, doch daar de Loenerveense plassen ongeveer 40 van het A'damse drinkwater leveren, streeft men thans naar een definitieve overeenkomst, waar na men belangrijke verbeteringen wil gaan aanbrengen. Om sUbvorming tegen te gaan zal de Loenerveense Plas geheel worden uit gebaggerd, hetgeen betekent, dat onge veer 5 millioen m3. veen moet worden verplaatst. De bodem en de wanden van het drinkwaterbassin" zullen dan uit zand "bestaan, hetgeen de zuiverheids- graad van het water zal vergroten en kostbare filter-installaties overbodig maakt. Het ligt voorts in de bedoeling, de Loenerveense Plas geheel van de Vecht en de overige plassen te isoleren, dit om verontreiniging te voorkomen. Rondom het bassin worden dijken ge legd, waarvoor men het zand uit de plas haalt In de hierdoor ontstane kuil wordt het uitgebaggerde veen gestort, dat door de grote hoeveelheid in de plas 'n eiland zal gaan vormen. De dijken dienen te vens om de drinkwaterpias, die thans in het inundatiegebied van de Vesting Holland ligt, in de toekomst van even tueel inundatiewater vrij te houden. Momenteel wprdt er nog water uit de andere plassen betrokken, doch men be oogt deze geheel uit te schakelen en de drinkwaterpias te laten voeden door het AmsterdamRijnkanaal en de Be- tunenpolder. Dat het afsluiten van de Loenerveen se Plas voor de watersport nadelen op levert voor de recreatie en daardoor voor Loosdrecht, is onbetwistbaar. Men dient echter te bedenken, dat de drink watervoorziening van Amsterdam dit offer noodzakelijk maakt. Door het geschikt maken van de Loe nerveense Plas voor drinkwatervoorzie ning kan het natuurschoon worden aan getast. De gemeente Amsterdam is ech ter bereid met de bevoegde instanties overleg te plegen, teneinde dit nadeel zo gering mogelijk te doen zijn. (Van onze correspondent) Sinds veie jaren vormen Eems en Doliard een internationaal probleem. Twee kwesties zyn er aan de orde. Allereerst die van de inpoldering der Doliard. De grens tussen Nederland en Duitsland loopt dwars door de Doliard heen. Duits land doet met zyn strook niets. Zou Nederland haar in bezit kunnen nemen dan ware inpoldering mogelijk. Zolang het echter nodig zal zijn een djjk aan te leg gen om in zo'n polder de grens tussen ons land en Duitsland aan te geven, wordt de inpoldering een veel te kostbare geschiedenis. Een tweede geschilpunt, waar over in de naaste toekomst beslist moet worden, vormt dan nog het .probleem van de vaarwegen op de Eems. Er is voor de visserij op de Eems thans een regeling ad hoe getroffen, die conflicten tussen Duitse instanties en Nederlandse vissers moet voorkomen. Meermalen is het al gebeurd, dat Duitse patrouilleschepen Nederlandse vissers opbrachten naar Emden, waarbij zij zich beriepen op een situatie die gedurende de eerste wereldoorlog stilzwijgend als juist werd erkend. Evenals in de laatste oorlog was ook toen Emden een belang rijke militaire haven. Passeerde toen een Duits oorlogsschip de Eems. dan zweeg Nederland, waardoor erkend werd dat de Eems een Duits vaarwater werd ge acht. Ofschoon men aannam, dat de grens tussen Nederland en Duitsland van de Eemsmond af direct naar Termunten liep om vervolgens vlak langs de Neder landse kust naar de Westereems te gaan, is er geen enkel tractaat of overeen komst. waarop men deze opvatting kan baseren. Bij de komende vredesonderhande lingen zal deze kwestie afdoend gere geld moeten worden. De Eems heeft twee vaargeulen: de bocht van Watum en het Oostfriese Gaatje. By eb komt uit de Doliard zoveel water, dat beide vaargeulen er door bevaarbaar blijven. De Duitsers hebben echter het Oost- friese Gaatje nog beter bevaarbaar ge maakt door de aanleg van een dam. Een veel natuurlijker geul is echter de bocht van Watum. Deze geul wordt nu niet gevolgd. De scheepvaart maakt de te korte bocht om Paap Zuid. Zoals de toestand nu is kan hij ech ter onmogelijk gehandhaafd worden. Het lid van de Gedeputeerde Staten van Groningen, mr. N. Bolkestein, die ook zitting heeft in de tyiven-commissie van Delfzijl, gaf desgevraagd als zijn mening te kennen, dat men maatregelen moet treffen om de bocht van Watum van de natuurlijke stroming van de Eems te laten profiteren. Dit zal dan ten koste moeten gaan van het Oost- friese Gaatje, dat voor de schepen uit Delfzijl veel minder verkieslijk is. Ondanks het feit dat in een geschil tussen Duitsland en Nederland de be zettende autoriteit meestal vóór Duits land kiest, moet Nederland met kracht een oplossing van de moeilijkheden in deze zin bepleiten. Te meer omdat de Duitse haven Emden er in het geheel niet door wordt geschaad, terwijl Ne derland er veel voordeel van heeft. 51 Als onderdeel van de onderhande lingen," zei Butterick. „Waarover wil je, onderhandelen? ,','Ér is een vrachtwagen verdwenen, die op weg was naar mijn ranch. Ik verlang hem terug, met inhoud en al." „Als ik tenminste iets van die vracht wagen afwist," zei ik. „Dat weet je," zei Butterick. Opeens scheen de albino, die zich tot nog toe onder een ijskoud masker be dwongen had, een soort aanval van ra zernij te krijgen. Zijn gezicht vertrok krampachtig. Zijn ogen rolden als van een waanzinnige en de oorzaak van zijn waanzinnigheid was Maggie Jones. Hij haatte haar met een ongelimiteerde haat. Ik heb vaak mensen afschuwe lijke woorden horen gebruiken, maar nooit zo afschuwelijk als deze albino dit moment uitbraakte. Alles wat hij aan vergif uitspuwde, kwam op dit ene neer: dat Maggie een spionne en een bedriegster was. Dat het haar schuld was dat ze in het nauw zaten. Dat zij de, oorzaak was van al hun stroppen, en dat ze al lang afgemaakt had moeten worden, vóórdat ze haar verderfelijk werk had kunnen doen En hij bezwoer bij hel, duivel en verdoe menis, dat hij geen kans voorbij zou laten 'gaan om haar een pond lood in haar lijf te pompen. Weer vloog zijn hand naar zijn oksel. Maar ditmaal greep Butterick hem met beide armen aan en hield hem in bedwang. „Laat hem los," zei Straight, die nu voor het eerst sinds het begin van het gesprek een mond opendeed. „Laat hem los, mister." Hij leunde met beide ellebogen op tafel, een pistool in zijn hand. Je kon aan zijn gezicht zien dat hij ernaar snakte, met Bolitho te doen, wat deze met Maggie Jones wilde doen. Butte rick bedwong de worstelende man, tot dat de aanval van razernij wat gezakt was en hij bleek en overdekt met zweetdroppels de tegenstand opgaf. „Ik geloof, dat het beter is dat je hem wegbrengt," zei ik. Het tweetal ging naar de_ deur. Waarvoor hun bezoek goed was ge weest, was mij een raadsel. Butterick, die toch niet dom was, had van te vo- jen kunnen weten dat zijn dreigemen ten doelloos waren en zijn aanbod be lachelijk.-Nu drong Bolitho naar de deur toe en scheen ook self liever te maken dat hij weg kwam. Butterick!" riep ik op scherpe toon. Hij keerde zich om, zijn gezicht bleek. „Wordt een mens zó van marijuana?" vroeg ik. Butterick trok Bolitho mee, de deur door en naar de poort. Straight stond naast mij, zijn pistool in de hand, op alle eventualiteiten voorbereid. Maar er gebeurde niets. Ze stapten in de au to en ditmaal ging Butterick aan het stuur zitten. De albino was kennelijk niet in staat om de auto te rijden. Bei den reden zwijgend, maar woedend weg." Straight en ik keerden naar de eet kamer terug. Ik had een raar gevoel ter hoogte van mijn maag. Straight stak zijn pistool weg. Er ging een deur open en Jenner trad uit Maggie Jones haar kamer. „Dat heb je goed aangepakt, Strawn," zei hij, „afgezien van die laatste scham pere opmerking over marijuana." „Jenner," zei ik, „die twee mannen kwamen onderhandelen. Zij wensten vertrouwelijk met Straight en mij te spreken. Dat was overeengekomen. Jij hebt die overeenkomst geschonden." Jenner trok met zijn lip. „Zover als ik me herinneren kan," zei hij, „heb ik geen overeenkomst gesloten." En hij vervolgde: „Wat Butterick ook in zijn schild gevoerd mag hebben, je bracht de boel aan he| overkoken toen je het woord „marijuana" uitsprak. „Hou je hoed vast, jongens. D'r is een orkaan op komst" XXI. Alsof er niets aan de hand was ge weest of ooit aan de hand zou zijn, ze snorde de boormachine en rinkelde en en ratelde de bulldozer, zo lang de dag duurde. Tussen het woonhuis en de ri vier, waar eerst struikgewas welig ge woekerd had, strekte zich nu de gladde aarde uit. Slechts de irrigatie-kanalen, die het drenkende water in de dorstige grond moesten brengen, ontbraken nog. Zelfs temidden van al onze angsten en zorgen, gaf de aanblik van al deze voorbereidingen mij een aangename ge waarwording. Het ogenblik, dat de pomp begon te werken en de eerste gulp water uit de pijp naar buiten stortte, zou een groots ogenblik voor mij zijn. Ik stond daar in de blakende zonnebrand met dichte ogen en zag reeds in verbeelding de bruine, stoffige grond overdekt met een weelderig, groen tapijt. Maggie Jones kwam naar buiten en voegde zich bij mij. „Het is een heel ding!" zei ze. „Wat bedoel je?" vroeg ik. Ze maakte een omvattend handge baar over het landschap vóór ons. „Dit zijn geen woorden, op papier geschre ven", zei ze, „of verf op een stuk lin nen uitgesmeerd. Dit is iets. Het is werkelijk. Het is geen namaak ergens van en geen studie. Nee, het is een werk ten bate van ander» mensen. HUIDKLEURIG SNELVE&8ANO waaróver men later schrijven zal at dat men schilderen zal." „Het schenkt werkelijk een zekere voldoening," zei ik. „Ben je van plan hier te blijven?" vroeg zij. „Ik bedoel, ook nadat het werk gedaan is en er water stroomt, en gras groeit, en koeien grazen." „Ik weet het niet," zei ik. „Ik heb vader beloofd een jaar te blijven. Wat ik daarna doe, weet ik nog niet." Ik dacht zwijgend na. Liefde voor de ranch, ook voor die stoffige, geblakerde, arm tierige ranch dat was het: die liefde had in mijn wezen wortel geschoten. Maar zou die liefde voldoende zijn om mij verder heel mijn leven te geleiden? Zou zij niet tanen, als eenmaal dit werk volbracht was? „Zou jij hier je leven willen slijten?" vroeg ik. „Maar, mijnheer Strawn!" riep zij uit. „Betekent dat „Een doodgewone vraag, meer niet," verzekerde ik haar. „Daar was ik al bang voor," zei ze. „Ik dacht namelijk een ogenblik, dat het een uitnodiging voor moest stellen." „En als dat zo geweest was, zei ik, „hoe zou je dan hebben gereageerd?" Het was eruit voor ik er erg in had. Maar hu het eenmaal gebeurd was, zorgde ik er wel voor, niet te laten mer ken hoe benieuwd ik was naar het ant woord. „Heb je in de Bijbel wel eens over Ruth gelezen?" vroeg zij. (Wordt vervolgd) De Amerikaanse jury, die dezer dagen, zoals gemeld, de resultaten van haar onderzoek naar de authenticiteit van „Studie bij kaarslicht" heeft bekend gemaakt, heeft, volgens A.P., verklaard, dat waarschijnlijk wel nooit definitief zal kunnen worden vastgesteld, of het doek al dan niet van Van Gogh is. Zij meende echter, dat het werk afwijkin gen vertoont van de bij Van Gogh ge bruikelijke techniek en keurbehande ling en dat daarom ernstige twijfel aan de echtheid gerechtvaardigd is. Intussen heeft de Nederlandse expert, dr. J. Baart de la Faille, die indertijd het doek voor een Van Gogh heeft ver klaard, volgens A.P. bekend gemaakt dat hij bij zijn oorspronkelijke mening blijft en dat de uitspraak van de jury weinig waarde hqeft Hij blijft „Studie bij kaarslicht" voor een authentiek zelf portret houden en rekent het tot de op merkelijkste werken van de schilder. Hij zou de kwestie willen voorleggen aan internationaal erkende deskundigen. De Bijzondere Raad van Cassatie heeft in een uitvoerig arrest in de zaak tegen de Duitser F. Neubacher, opnieuw ziin standpunt bekend gemaakt ten aanzien van het regelmatig door requiranten en advocaten gedane beroep op „ambtelijk bevel". De Raad van Cassatie is van oordeel, dat beroepen op ambtelijk bevel in ge val van moord of executie, verricht door Duitse ondergeschikten, niet kan worden aanvaard. Het Duitse militaire wetboek namelijk stelt uitdrukkelijk vast, dat de verantwoordelijkheid voor zijn daden, blijft bij de dader zelf, ongeacht de ge geven bevelen. Het Duitse militaire recht kent de mogelijkheid van ongestrafte gehoorzaamheid. - Het „Befehl ist Befehl" wordt door verschillende Duitse „Kommandatura" tot in 1943 verworpen en zij verklaren, dat het Duitse militaire recht geen blin de, doch alleen „sehende" gehoorzaam heid kent Het beroep op ambtelijk bevel, moet volgens het oordeel van de Raad naar Duits recht, en niet naar Neder lands recht, worden bezien, zolang ten minste dit Duitse recht aan een mini- mum-standaard voldoet Het Bijzonder Gerechtshof te Amster dam heeft nog twee getuigen déchar ge gehoord in de zaak tegen de 51-ja- rige Amsterdamse batterijenfabrikant J. H. Schooneboom. De advocaat-fisc^l persisteerde by zijn eis: achttien jaar met aftrek. Uitspraak 16 December. (Van onze verslaggever) Pater W. Lunter, O.F.M., de pas be noemde provinciaal van het nieuwe pro- vincialaat der Franciscanen in Brazilië, is Maandag per K.L.M.-toestel van Schiphol naar het terrein van zijn werk zaamheid vertrokken. Hij maakt de reis echter via Rome, waar hy tot 13 Decem ber zal verblijven, en waar hij door Z. H de Paus in audiëntie zal worden ont vangen. Pater Lunter. die 64 jaar oud is en die, behalve missionaris in Brazilië, reeds provinciaal in Ecuador was. is belast met de organisatie van het nieuwe provincia- laat ex missiegebied dat nu reeds 220 leden, onder wie 50 Braziliaanse priesters, telt In aansluiting aan de dringende op roep van H. de Greeve om van 11 De cember een „bid. en boetedag" te ma ken en liefst daarvoor een bedegang te doen, zullen ongetwijfeld velen naar O.L. Vrouw-ter Nood willen. Om hen te gemoet te komen en de kans te geven in Heiloo de H. Mis bij te wonen, zal er om 8.30 uur een H. Mis zijn en 10 uur een plechtige Hoogmis; vervol gens is om 1.15 uur een Kruisweg 'bij droog weer buiten) en om 3 uur Boete lof met een korte toespraak. Alles in de grote Bedevaartskerk.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1949 | | pagina 3