Radio op de locomotieven
TWEEDE „LAATSTE AVONDMAAL" VAN
VAN MEEGEREN GEVONDEN
ERJCDË noorman:
Zó is mijn zoon
Drinkwater voor de hoofdstad
EEMS en DOLLARD sinds jaren
een internationaal probleem
villa van de schilder te Nice
Vervoers kantoor
regelt alles
Ontdekking van Belgisch expert in een
Sukarno sprak voor het
K.N.I.P.
HERMETISCH AFDEKMIDDEL VOOR WONDEN
OP BOMEN UITGEVONDEN
3. S. de Krey, een
doorzetter
mmmmm
WÈÊÊÈSP
mm
r. v
Gelooft
niet
in de
ooievaar?
LET OP.
Hij komt
morgen
Uitbaggeren van de Loenerveense plas en
isolatie van Vecht en andere plassen
„Studie bij kaarslicht"
DINSDAG 6 DECEMBER 1949
PAGINA 3
VERBORGEN ACHTER EEN BERG
MEUBELEN EN ROMMEL
NIEUWSTE HOOGOVEN SNUF JE
Smokkel per brief en pakket
naar Indonesië
7* huis front-pakketten
buiten het onderzoek
„Zware verantwoordelijkheid
op schouders der leden"
KATHOLIEK CONGRES
IN INDONESIË
door
CLARENCE BUDINGTON
KELLAND
Vertaling van H. DE GRAAFF
De la Faille bestrijdt uit
spraak der jury
BEROEP OP AMBTELIJK BEVEL
Raad veen Cassatie kan het
niet aanvaarden
Tegen Schooneboom weer
18 jaar geëist
PATER W. LUNTER O.F.M.
VERTROKKEN
Bid- en boetedag bij O. L.
Vrouw ter Nood
(Telefonisch van onze Belgische correspondent)
BRUSSEL, Maandagavond.
Aan een uitgelezen gezelschap conservators van musea, kunsthistorici van
faam, restaurateurs en van de pers heeft hedenmiddag de Belgische schil-
deryenexpert prof. dr. Coremans, die bij het proces-Van Meegeren als des
kundige is opgetreden, een tweede „Laatste Avondmaal" van de hand van
deze laatste getoond, dat hij onlangs heeft gevonden in diens atelier te Nice,
waar het tussen October 1938 en begin September 1939 geschilderd moet zijn.
Daarmede ontzenuwde hij de beweringen van zijn landgenoot, de restaurateur
Jean de Coene, die nog steeds hardnekkig blijft verklaren, dat twee der aan
Van Meegeren toegeschreven schilderijen authentieke Vermeers zijn en het
bewijs zegt te bezitten, dat het „Laatste Avondmaal" uit de collectie-Van
Beuningen reeds vóór 1940 bestond en dus niet, zoals door prof. dr. Coremans
in zijn recent boek werd aangetoond, kon geschilderd zijn op het doek van
de schilder Hondius, dat door Van Meegeren in 1940 bij de Amsterdamse
kunsthandelaar Douwes gekocht werd. Onder het thans bekend geworden
schilderij bevindt zich de voorstelling van twee kinderen in een bokken-
wagentje, waarvan Van Meegeren reeds tijdens zyn ondervraging een schets
had geleverd als zijnde het oude doek, waarop hij zijn „Laatste Avondmaal"
had geschilderd.
eerder verward, ontwijkend, gericht
op bijkomstigheden en allesbehalve
overtuigend. Herhaaldelijk moest hij
het antwoord schuldig blijven en bij
een grondiger confrontatie van een
van zijn pertinentste argumenten bleek,
dat hij een door hem slecht geïnterpre
teerde zin in het boek van prof. dr.
Coremans als uitgangspunt had ge
nomen.
De discussie tussen beide deskundi
gen nam enkele malen een pijnlijke
wending. Zo verweet de Coene aan
Coremans niet op zijn vragen te ant
woorden, wat deze deed verklaren, dat
hij niet langer misbruik mocht laten
maken van zijn inlichtingen. Met be
hulp van zijn lichtbeelden toonde hij
aan, dat pogingen in het werk wer
den gesteld sommige bewijsstukken te
misvormen. Prof. dr. Coremans gaf ook
nog als zijn mening te kennen, dat het
verdwijnen van een dezer stukken hem
na zijn actuele verklaring in het ge
heel niet zou verwonderen.
Jean de Coene was zijn optreden in
het debat begonnen met de voorlezing
van een brief van de heer Van Beunin
gen, waarin deze zijn voornemen te
kennen gaf de kwestie weldra door een
andere instantie dan experts te laten
uitmaken. Misschien mogen wij een
nieuw proces verwachten, tenzy de nu
bekend geworden ontdekking van Van
Meegeren's tweede „Laatste Avond
maal" alle verdere kans op een re
valuatie van de vermeende Vermeers
zou hebben doen verdwijnen.
Han van Meegeren, kocht dit werk van
de 17de-eeuwse schilder Govert Flinck
op 11 October 1938 te Parijs voor een
som van Fr. Fes. 16.000.Het „Laatste
Avondmaal", dat hij er overheen schil
derde, moest hij bij het uitbreken van
de oorlog onvoltooid in zijn atelier te
Nice achterlaten, waar prof. dr. Core
mans het ontdekte achter een haast on
overkomelijke berg meubelen, rommel en
vuil, die vroegere speurders, waaronder
twee politie-inspecteurs en ook de heer
De Coene, blijkbaar weinig had aange
lokt, terwijl het doek bovendien nog aan
het oog onttrokken was door een dub
bele plank triplex. Prof. dr. Coremans
heeft zijn vondst ter plaatse door de po
litie doen constateren. Het ontdekte doek
is niet kunstmatig verouderd en vertoont
slechts betrekkelijk geringe afwijkingen
met het reeds bekende „Laatste Avond
maal" van Van Meegeren. Door sommige
aanwezigen werd het kwalitatief hoger
aangeslagen dan dit laatste.
Voorafgaand aan deze onthulling, die
sensatie wekte, had prof. dr. Coremans
een bijzonder helder betoog gehouden,
waarin hij aan de hand van lichtbeelden
nogmaals de belangrijkste elementen van
het deskundig rapport zeer overtuigend
naar voren bracht en vervolgens de laat
ste ontdekking twee jaar na het pro
ces van de aankoop van het schilderij
van Flinck door Van Meegeren toeschreef
aan toevallige omstandigheden.
Het betoog van Jean de Coene was
Hoogovens heeft de beschikking ge
kregen over een radio-installatie voor
draadloos contact van het vervoers-
kantoor met de locomotieven. Een be
langrijke uitbreiding, waarover de
heer J- Ch. H. Hoeke in „Samen" een
en ander vertelt.
De radio-dienst van de P.T.T. heeft in
het vervoerskantoor een vaste post op
gesteld en vijf mobiele posten in looc-
motieven. De werking van dit draadloze
contact wordt door de heer Hoeke op
eenvoudige wijze verklaard:
Op de vaste post op het Vervoerskan
toor, evenals op alle mobiele posten op
de locomotieven, staat de ontvanger
voortdurend ingeschakeld. Iedereen staat
dus in de stand „luisteren".
Gesteld, dat de rangeermeester aan de
machinist van locomotief nr. 39 een op
dracht wil geven. Met een op het toestel
aanwezige schakelaar schakelt de ran
geermeester zijn eigen ontvanger uit, en
zijn zender in, en zegt in zijn microfoon
b.v.: „Loco 39, loco 39, van Binnenhaven
zes lege wagens ophalen en naar IJzer-
park brengen; over!". Meteen na dit
„over" zet hij zijn schakelaar terug in
de stand „luisteren".
Deze oproep van de hoofdpost word*
door alle locomotieven, die immers ook
in de stand „luisteren" staan, ontvangen.
Zij, voor wie de oproep niet bestemd
is, laten deze oproep „langs hun kouwe
kleren" lopen. Alleen dus de machinist
van loco 39, die zijn nummer hoort af
roepen, reageert. Hij neemt zijn micro
foon van de haak, en drukt op dein
het handvat ingebouwde schakelaar
Daarmee doet hij precies hetzelfde als
Wat de rangeermeester daarnet deed:
hij schakelt zijn eigen locomotief-ont-
Vanger uit en zijn locomotief-zender in,
en, als bewijs dat hij de opdracht be
grepen heeft, antwoordt hij b.v. „Loco
39, zes lege wagens van Binnenhaven
ophalen en naar IJzerpark brengen: in
orde; over!...." Meteen na „over laat
hij de schakelaar los; zijn zender valt
af en zijn ontvanger staat weer op
„luisteren."
In tegenstelling tot de oproep van de
hoofdpost, die door allen gehoord wordt,
kan deze terugmelding van loco 39 alleen
door de hoofdpost ontvangen worden.
De hoofdpost kan dus met iedereen spre
ken en kan iedereen ontvangen; de mo
biele posten' echter kunnen uitsluitend
de hoofdpost horen en met deze spre
ken. Verbinding tussen de mobiele pos
ten onderling is niet mogelijk. Dit kan
ook moeilijk anders. Want neem nu
eens aan, dat de hoofdpost zendt op, la
ten we maar zeggen, een golflengte van
6 meter, en ontvangt -op een golflengte
van 5 meter. (Ja, inderdaad, er wordt
gewerkt met een uiterst korte golfleng
te, die U tevergeefs op uw eigen om
roeptoestel zult kunnen ontvangen, en
de hier genoemde golflengten zijn
slechts als getallenvoorbeeld genomen).
Elke mobiele ontvanger moet dan dus
in staat zijn om de 6 meter te ontvan
gen. De» door elke mobiele zender ge
bruikte golflengte van 5 meter is dus
alleen door de hoofdpost op te vangen.
De reikwijdte van deze zendertjes is
alleszins voldoende om elke in ons
bedrijf voorkomende afstand met zeker,
heid te kunnen overbruggen en gaat in
vele gevallen, nog een heel eind verder
ook.
Voor de transportafdeling is deze ver
betering van grote betekenis.
De provinciale Raad van Limburgs
Thuisfront heeft een protest ingediend
hij de ministers van Oorlog en Finan
ciën in verband met een voorgenomen
hiaatregel betreffende onderzoek naar
Je inhoud der voor de militairen in
Indonesië bestemde Kérstpakketten.
Deze contróle werd beschouwd als een
biting van wantrouwen ten opzichte
Van alle thuisfronten.
De minister van Oorlog heeft thans
San Limburgs Thuisfront medegedeeld,
öat het ministerie van Financiën een
onderzoek heeft gelast op brieven en
hakketpost als gevolg van geconsta
teerde smokkel van geldwaardige pa-
Pieren. Niettegenstaande in de pers en
door de radio herhaaldelijk is gewezen
?P het verbod om Nederlandse bank
biljetten en andere geldswaardige pa-
Pieren in brieven of pakketten in te
guiten, wordt telkens opnieuw over
reding van dit verbod geconstateerd.
°eze maatregel is dus geenszins geno
den uit enig wantrouwen jegens de
•Potiever der diverse Thuisfronten,
V'ier werk erkentelijkheid en waarde-
,'Pg van de zijde der regering ten volle
indient maar omdat particulieren zich
Oiijkbaar niet aan de terzake gestelde
egels storen.
Het ministerie van Oorlog zal even-
e> aan de minister van Financiën ver
beken een regeling te treffen, waarbij
opcler bepaalde voorwaarden en kente
ken de Thuisfront-pakketten buiten
min of meer tijdrovend onderzoek
llllllllllllllllllllllllltlilllllllllllllllMllllllllltllllllillilllllll llll
President Sukarno heeft in de verga
dering van het K.N.I.P. van heden een
redevoering gehouden, waarin hij er op
wees, dat het nemen van een juist be
sluit met betrekking tot de resultaten
der Ronde-Tafelconferentie een zware
verantwoordelijkheid legt op de schou
ders van de leden.
Moh. Hatta sprak zijn aangekondig
de regeringsverklaring uit met betrek
king tot de resultaten) der R.T.C. en
verklaarde daarbij, dat zij het beste be
helzen dat kon worden bereikt, name
lijk de overdracht van de souvereiniteit
door het Koninkrijk der Nederlanden
aan de R.I.S, Het denkbeeld dat bij de
Nederlanders heeft voorgezeten, n.l. om
van de Unie een superstaat te maken,
kon niet worden verwezenlijkt, dank zij
de sterke wil van de Indonesische ge
delegeerden.
Hatta zei, van het comité van voor
bereiding een telegram te hebben ont
vangen, dat de presidentsverkiezing vóór
15 December dient plaats te hebben.
Daarom moet de ratificatie van de resul
taten der R.T.C. door het K.N.I.P. vóór
12 December haar beslag hebbèn gekre
gen. Omstreeks 20 December zal een
Indonesische delegatie naar Nederland
vertrekken.
Stom ovetGma
27. Enige ogenblikken later keerde de wachter terug in gezelschap van een rijk-
geklede krijger, in -wie Eric onmiddellijk de wachtcommandant vermoedde. Dus dit
was de man die, volgens Mingzo uitermate verzot was op het schaakspel! Even
klemden zijn handen tezamen. Thans was het critieke moment aangebroken. Indien
zijn roekeloos plan slaagde was er een kleine kans dat hij de ontvoering van de
keizer kon voorkomen. Faalde het, dan
„Je schijnt een oneerbiedige liefde te hebben^opgevat voor een spel dat feitelijk
te hoogverheven is om door de handen van een gevangen hond te worden bezoedeld
klonk de stem van de commandant eensklaps. Zijn loerende blik rustte een ogenblik
aandachtig op het primitieve schaakbord. „En verder blijkt me dat je een slecht
schaakspeler bent, barbaar! Je koningin staat schaak!"
„In mijn eigen land had ik een zekere roep als spelermompelde Eric. Vergeef
mij daarom dat ik met u van mening verschil. Het in gevaar brengen van mijn
koningin is slechts een kwestie van tactiek. Kijk," hij verschoof enige stukken „op
deze manier had mijn tegenspeler zeker deze partij verloren."
De wachtcommandant was een hartstochtelijk schaakspelerMet diepe interesse
had hij de zetten van de Noorman gevolgd en ondanks zichzelf voelde hij bewon
dering in zich opkomen voor de vernuftige tactiek van de ander.
„Je bent inderdaad een beter speler dan ik dacht," zei hij meesmuilend. „Hm!
Volg me! Je mag me deze zet persoonlijk nog eens voordoen op mijn eigen bord
Hij wierp een dreigende blik naar zijn soldaten, onder wie een gemompel van ver
bazing ging bij het horen van dit ongebruikelijke voorstel. „Wie waagt het te
spreken!"
Tai, die Eric een grimas vol uiterste voldoening had toegezonden, zag nu zijn
kans schoon.
„Inderdaad!" riep hij streng. „Uw mannen vergeten zichzelf heer commandant.
Hiertegen verzet de Wijsheid zich!" Hij moest een ogenblik zwijgen omdat er een
luid gelach onder de mannen opging, en vervolgde dan met een guitige blik naar
de aanvoerder: „Wilt gij mij niet toestaan hen te straffen, heer? In de tijd dat gij
mijn onwaardige vriend in het schaakspel onderwijst, wil ik uw mannen gaarne een
'onnoemelijk aantal keren laten verliezen bij 't edele spel Mah Jong. Dat zal hun
leren uw waardigheid niet meer in twijfel te trekken!"
Eric, die het gelaat van de wachtcommandant nauwlettend had gadegeslagen, zag
een spottende glimlach om diens dunne lippen verschijnen. De commandant wist dat
hij eigenlijk buiten z*n bevoegdheid ging door de Noorman met zich mee te nemen.
Door zijn mannen eenzelfde onbevoegdheid toe te staan, kon hij hun te allen tijde
beletten hem ooit te verraden. Het was precies waarop Eric gerekend had. maar
toch ontglipte hem een zucht van verlichting toen de wachtcommandant z'n toe
stemming uitsprak.
Ming, die onopgemerkt vanachter een muurstuk het gehele toneel had gadege-
slagen, knikte goedkeurend toen de wachters met Tai en de Noorman verdwenen.
Eric's plan scheen inderdaad werkelijkheid te worden.
„Snel piannen!" beval hij gedempt. „Naar de geheime gang en aan het werk! Dit
is onze grote kans!"
(Van onze speciale verslaggever)
Nadat hij met de uitvinding van een
zurenwerenct middel „Ellah" nog niet
lang geleden van zich deed spreken,
heeft de heer J. S. de Krey te Amster
dam thans opnieuw de aandacht op
zich gevestigd. Hij heeft namelijk een
pasta weten te vervaardigen, waarmee
men wonden op bomen kan afdekken
zonder dat daardoor het groeiproces
wordt belemmerd. Nieuwe weefselvor
ming op de afgedekte plek kan nor
maal voortgang vinden en na verloop
van tijd, als de wond eenmaal is
dichtgegroeid, valt de pasta er af.
Wij hebben de heer De Krey in zijn
laboratorium opgezocht, waar hij voor
de oningewijde een kleine expositie
heeft ingericht, die tegelijk al het docu
mentatiemateriaal bevat, om de leek
van het voordeel zijner uitvindingen te
overtuigen. De heer De Krey windt er
geen doekjes om. „U mag zelf nagaan,
of ik u wat wijs maak, mijnheer," zegt
hij en hij stelt u een papier ter hand,
waarop de Plantenziektekundlge Dienst
te Wageningen in officiële bewoordin
gen meedeelt tegen de toepassing van
zijn pasta geen bezwaar te hebben. De
heer De Krey, die een doortastend man
is, heeft de vervaardiging dan ook zelf
ter hand genomen en eerlang zal het
onder de naam Anti-dancer in de han
del verschijnen. Octrooi is al aange
vraagd
Is er verband tussen deze uitvinding
en die van de „Ellah", vraagt men de
heer De Krey. De vraag legt hem het
antwoord al in de mond. De heer De
Krey was zelfs eerder klaar met zijn
„Anti-cancer" dan met zijn „Ellah". In
de twintiger jaren in Amerika woon
achtig, is hij lange tyd werkzaam ge
weest in de tuinbouw. Vanzelf maakte
hij toen kennis met de problemen, die
Op de herdenkingsdag van Napoleon's
overwinning te Austerlitz legden leer
lingen van de voorbereidende militaire
scholen voor de Bijzondere Militaire
Academie te Parijs de eed van eer en
trouw aan het Franse leger af. De toe
komstige officieren zingen de Marseil
laise tijdens de plechtigheid, welke op
de binnenplaats van de Dóme des Inva
lides plaats vond.
zich bij het afdekken van wonden aan
bomen voordoen. Wil men het groeipro
ces niet belemmeren, dan dient hef ma
teriaal, dat men er voor gebruikt, elas
tisch en antiseptisch te zijn. Met zijn
„Anti-cancer" denkt de heer De Krey
de oplossing te hebben gevonden. Toen
hij echter de voordelen van zijn prepa
raat overwoog, kwam hij op de ge
dachte de samenstelling iets te wijzi
gen om het ook dienstbaar te maken
voor het afdekken, van hout en ijzer
om zodoende de schadelijke invloeden
van vocht en zuren tegen te gaan. Hij
slaagde er in die samenstelling zo te
wijzigen, dat er een product ontstond,
luisterend naar de naam „Ellah". De
mogelijkheden voor toepassing zijn
enorm groot. Wanneer het aan de heer
De Krey lag zouden wij het gebruiken
bij het aanbrengen van ons behang, het
stoppen van naden en kieren in schuren
en barakken, het dichten van dakbe
dekkingen, broeikassen en huizen, maar
vooral: bij alle objecten, die aan de in
werking van zuren onderhevig zijn. En
ten bewijze giet hij wat salpeterzuur op
een stuk ijzer, dat Onmiddellijk wordt
aangetast, maar op het me.t zijn pro
duct bestreken stuk ijzer gist en borrelt
het salpeterzuur niet Ook water krijgt
geen kans zijn uitvinding oneer aan te
doen en met zichtbare trots somt de
heer De Krey een trits bedrijven op,
die de deugdelijkheid van zijn praepa-
raat bevestigen. „Want ik vertel u geen
grapjes," zegt hij.
De heer De Krey zelf is ook geen
man om grapjes mee te maken. Dat we
ten zijn vrienden uit de. illegaliteit en
de heren, die dank zij zijn bemoeienis
sen niet langer als „voortvluchtig" bij
de politieke recherche te boek staan
Een impulsief man, die uitvindt en zich
niet laat ringeloren. Dat is het portret
van de heer J. S. de Krey.
Van 7 tot en met 12 December zal te
Diokja een „Kongres Umat Katolik In
donesia" worden gehouden. Tijdens dit
congres zullen problemen besproken
worden van politieke, sociale en cultu
rele aard alsmede betreffende de jeugd-
en vrouwenbeweging en de missie.
Op uitnodiging van de Stichting
„Commissie voor de Vecht en 't
Oostelijk en Westelijk Plassenge-
bied", die Zaterdag te Utrecht in
vergadering bijeen was, sprak ir. C.
Biemond, directeur van het Amster
damse Gemeentelijk Waterleiding
bedrijf, over de plannen, welke Am
sterdam ten opzichte van de Loos-
drechtse Plassen heeft.
Sinds 1930 bestaat er een overeen
komst tussen Amsterdam en de gemeen
ten rond de plassen. A'dam verkreeg
het recht water aan de Loosdrechtse
Plassen te onttrekken, op voorwaarde,
dat deze gemeente de zorg voor de be-
malingswerken, sluizen en wegen op
zich zou nemen. Anderzijds verplichtte
Loenen zich de watersport op de Loe
nerveense plassen te verbieden.
Deze overeenkomst droeg een tijdelijk
karakter, doch daar de Loenerveense
plassen ongeveer 40 van het A'damse
drinkwater leveren, streeft men thans
naar een definitieve overeenkomst, waar
na men belangrijke verbeteringen wil
gaan aanbrengen.
Om sUbvorming tegen te gaan zal de
Loenerveense Plas geheel worden uit
gebaggerd, hetgeen betekent, dat onge
veer 5 millioen m3. veen moet worden
verplaatst. De bodem en de wanden van
het drinkwaterbassin" zullen dan uit
zand "bestaan, hetgeen de zuiverheids-
graad van het water zal vergroten en
kostbare filter-installaties overbodig
maakt. Het ligt voorts in de bedoeling,
de Loenerveense Plas geheel van de
Vecht en de overige plassen te isoleren,
dit om verontreiniging te voorkomen.
Rondom het bassin worden dijken ge
legd, waarvoor men het zand uit de plas
haalt In de hierdoor ontstane kuil wordt
het uitgebaggerde veen gestort, dat door
de grote hoeveelheid in de plas 'n eiland
zal gaan vormen. De dijken dienen te
vens om de drinkwaterpias, die thans
in het inundatiegebied van de Vesting
Holland ligt, in de toekomst van even
tueel inundatiewater vrij te houden.
Momenteel wprdt er nog water uit de
andere plassen betrokken, doch men be
oogt deze geheel uit te schakelen en de
drinkwaterpias te laten voeden door
het AmsterdamRijnkanaal en de Be-
tunenpolder.
Dat het afsluiten van de Loenerveen
se Plas voor de watersport nadelen op
levert voor de recreatie en daardoor
voor Loosdrecht, is onbetwistbaar. Men
dient echter te bedenken, dat de drink
watervoorziening van Amsterdam dit
offer noodzakelijk maakt.
Door het geschikt maken van de Loe
nerveense Plas voor drinkwatervoorzie
ning kan het natuurschoon worden aan
getast. De gemeente Amsterdam is ech
ter bereid met de bevoegde instanties
overleg te plegen, teneinde dit nadeel
zo gering mogelijk te doen zijn.
(Van onze correspondent)
Sinds veie jaren vormen Eems en Doliard een internationaal probleem. Twee
kwesties zyn er aan de orde. Allereerst die van de inpoldering der Doliard. De
grens tussen Nederland en Duitsland loopt dwars door de Doliard heen. Duits
land doet met zyn strook niets. Zou Nederland haar in bezit kunnen nemen dan
ware inpoldering mogelijk. Zolang het echter nodig zal zijn een djjk aan te leg
gen om in zo'n polder de grens tussen ons land en Duitsland aan te geven, wordt
de inpoldering een veel te kostbare geschiedenis. Een tweede geschilpunt, waar
over in de naaste toekomst beslist moet worden, vormt dan nog het .probleem
van de vaarwegen op de Eems.
Er is voor de visserij op de Eems
thans een regeling ad hoe getroffen, die
conflicten tussen Duitse instanties en
Nederlandse vissers moet voorkomen.
Meermalen is het al gebeurd, dat Duitse
patrouilleschepen Nederlandse vissers
opbrachten naar Emden, waarbij zij zich
beriepen op een situatie die gedurende
de eerste wereldoorlog stilzwijgend als
juist werd erkend. Evenals in de laatste
oorlog was ook toen Emden een belang
rijke militaire haven. Passeerde toen een
Duits oorlogsschip de Eems. dan zweeg
Nederland, waardoor erkend werd dat
de Eems een Duits vaarwater werd ge
acht. Ofschoon men aannam, dat de grens
tussen Nederland en Duitsland van de
Eemsmond af direct naar Termunten
liep om vervolgens vlak langs de Neder
landse kust naar de Westereems te gaan,
is er geen enkel tractaat of overeen
komst. waarop men deze opvatting kan
baseren.
Bij de komende vredesonderhande
lingen zal deze kwestie afdoend gere
geld moeten worden. De Eems heeft
twee vaargeulen: de bocht van Watum
en het Oostfriese Gaatje. By eb komt
uit de Doliard zoveel water, dat beide
vaargeulen er door bevaarbaar blijven.
De Duitsers hebben echter het Oost-
friese Gaatje nog beter bevaarbaar ge
maakt door de aanleg van een dam.
Een veel natuurlijker geul is echter de
bocht van Watum. Deze geul wordt
nu niet gevolgd. De scheepvaart maakt
de te korte bocht om Paap Zuid.
Zoals de toestand nu is kan hij ech
ter onmogelijk gehandhaafd worden. Het
lid van de Gedeputeerde Staten van
Groningen, mr. N. Bolkestein, die ook
zitting heeft in de tyiven-commissie
van Delfzijl, gaf desgevraagd als zijn
mening te kennen, dat men maatregelen
moet treffen om de bocht van Watum
van de natuurlijke stroming van de
Eems te laten profiteren. Dit zal dan
ten koste moeten gaan van het Oost-
friese Gaatje, dat voor de schepen uit
Delfzijl veel minder verkieslijk is.
Ondanks het feit dat in een geschil
tussen Duitsland en Nederland de be
zettende autoriteit meestal vóór Duits
land kiest, moet Nederland met kracht
een oplossing van de moeilijkheden in
deze zin bepleiten. Te meer omdat de
Duitse haven Emden er in het geheel
niet door wordt geschaad, terwijl Ne
derland er veel voordeel van heeft.
51
Als onderdeel van de onderhande
lingen," zei Butterick.
„Waarover wil je, onderhandelen?
,','Ér is een vrachtwagen verdwenen,
die op weg was naar mijn ranch. Ik
verlang hem terug, met inhoud en al."
„Als ik tenminste iets van die vracht
wagen afwist," zei ik.
„Dat weet je," zei Butterick.
Opeens scheen de albino, die zich tot
nog toe onder een ijskoud masker be
dwongen had, een soort aanval van ra
zernij te krijgen. Zijn gezicht vertrok
krampachtig. Zijn ogen rolden als van
een waanzinnige en de oorzaak van zijn
waanzinnigheid was Maggie Jones. Hij
haatte haar met een ongelimiteerde
haat. Ik heb vaak mensen afschuwe
lijke woorden horen gebruiken, maar
nooit zo afschuwelijk als deze albino
dit moment uitbraakte. Alles wat
hij aan vergif uitspuwde, kwam op dit
ene neer: dat Maggie een spionne en
een bedriegster was. Dat het haar
schuld was dat ze in het nauw zaten.
Dat zij de, oorzaak was van al hun
stroppen, en dat ze al lang afgemaakt
had moeten worden, vóórdat ze haar
verderfelijk werk had kunnen doen En
hij bezwoer bij hel, duivel en verdoe
menis, dat hij geen kans voorbij zou
laten 'gaan om haar een pond lood in
haar lijf te pompen. Weer vloog zijn
hand naar zijn oksel. Maar ditmaal
greep Butterick hem met beide armen
aan en hield hem in bedwang.
„Laat hem los," zei Straight, die nu
voor het eerst sinds het begin van het
gesprek een mond opendeed. „Laat
hem los, mister."
Hij leunde met beide ellebogen op
tafel, een pistool in zijn hand. Je kon
aan zijn gezicht zien dat hij ernaar
snakte, met Bolitho te doen, wat deze
met Maggie Jones wilde doen. Butte
rick bedwong de worstelende man, tot
dat de aanval van razernij wat gezakt
was en hij bleek en overdekt met
zweetdroppels de tegenstand opgaf.
„Ik geloof, dat het beter is dat je
hem wegbrengt," zei ik.
Het tweetal ging naar de_ deur.
Waarvoor hun bezoek goed was ge
weest, was mij een raadsel. Butterick,
die toch niet dom was, had van te vo-
jen kunnen weten dat zijn dreigemen
ten doelloos waren en zijn aanbod be
lachelijk.-Nu drong Bolitho naar de
deur toe en scheen ook self liever te
maken dat hij weg kwam.
Butterick!" riep ik op scherpe toon.
Hij keerde zich om, zijn gezicht
bleek.
„Wordt een mens zó van marijuana?"
vroeg ik.
Butterick trok Bolitho mee, de deur
door en naar de poort. Straight stond
naast mij, zijn pistool in de hand, op
alle eventualiteiten voorbereid. Maar
er gebeurde niets. Ze stapten in de au
to en ditmaal ging Butterick aan het
stuur zitten. De albino was kennelijk
niet in staat om de auto te rijden. Bei
den reden zwijgend, maar woedend
weg."
Straight en ik keerden naar de eet
kamer terug. Ik had een raar gevoel
ter hoogte van mijn maag. Straight
stak zijn pistool weg. Er ging een deur
open en Jenner trad uit Maggie Jones
haar kamer.
„Dat heb je goed aangepakt, Strawn,"
zei hij, „afgezien van die laatste scham
pere opmerking over marijuana."
„Jenner," zei ik, „die twee mannen
kwamen onderhandelen. Zij wensten
vertrouwelijk met Straight en mij te
spreken. Dat was overeengekomen. Jij
hebt die overeenkomst geschonden."
Jenner trok met zijn lip. „Zover als
ik me herinneren kan," zei hij, „heb ik
geen overeenkomst gesloten." En hij
vervolgde: „Wat Butterick ook in zijn
schild gevoerd mag hebben, je bracht
de boel aan he| overkoken toen je het
woord „marijuana" uitsprak. „Hou
je hoed vast, jongens. D'r is een orkaan
op komst"
XXI.
Alsof er niets aan de hand was ge
weest of ooit aan de hand zou zijn, ze
snorde de boormachine en rinkelde en
en ratelde de bulldozer, zo lang de dag
duurde. Tussen het woonhuis en de ri
vier, waar eerst struikgewas welig ge
woekerd had, strekte zich nu de gladde
aarde uit. Slechts de irrigatie-kanalen,
die het drenkende water in de dorstige
grond moesten brengen, ontbraken nog.
Zelfs temidden van al onze angsten en
zorgen, gaf de aanblik van al deze
voorbereidingen mij een aangename ge
waarwording. Het ogenblik, dat de
pomp begon te werken en de eerste
gulp water uit de pijp naar buiten
stortte, zou een groots ogenblik voor
mij zijn. Ik stond daar in de blakende
zonnebrand met dichte ogen en zag
reeds in verbeelding de bruine, stoffige
grond overdekt met een weelderig,
groen tapijt.
Maggie Jones kwam naar buiten en
voegde zich bij mij.
„Het is een heel ding!" zei ze.
„Wat bedoel je?" vroeg ik.
Ze maakte een omvattend handge
baar over het landschap vóór ons. „Dit
zijn geen woorden, op papier geschre
ven", zei ze, „of verf op een stuk lin
nen uitgesmeerd. Dit is iets. Het is
werkelijk. Het is geen namaak ergens
van en geen studie. Nee, het is een
werk ten bate van ander» mensen.
HUIDKLEURIG SNELVE&8ANO
waaróver men later schrijven zal at
dat men schilderen zal."
„Het schenkt werkelijk een zekere
voldoening," zei ik.
„Ben je van plan hier te blijven?"
vroeg zij. „Ik bedoel, ook nadat het werk
gedaan is en er water stroomt, en gras
groeit, en koeien grazen."
„Ik weet het niet," zei ik. „Ik heb
vader beloofd een jaar te blijven. Wat
ik daarna doe, weet ik nog niet." Ik
dacht zwijgend na. Liefde voor de ranch,
ook voor die stoffige, geblakerde, arm
tierige ranch dat was het: die liefde
had in mijn wezen wortel geschoten.
Maar zou die liefde voldoende zijn om
mij verder heel mijn leven te geleiden?
Zou zij niet tanen, als eenmaal dit werk
volbracht was? „Zou jij hier je leven
willen slijten?" vroeg ik.
„Maar, mijnheer Strawn!" riep zij uit.
„Betekent dat
„Een doodgewone vraag, meer niet,"
verzekerde ik haar.
„Daar was ik al bang voor," zei ze.
„Ik dacht namelijk een ogenblik, dat het
een uitnodiging voor moest stellen."
„En als dat zo geweest was, zei ik,
„hoe zou je dan hebben gereageerd?"
Het was eruit voor ik er erg in had.
Maar hu het eenmaal gebeurd was,
zorgde ik er wel voor, niet te laten mer
ken hoe benieuwd ik was naar het ant
woord.
„Heb je in de Bijbel wel eens over
Ruth gelezen?" vroeg zij.
(Wordt vervolgd)
De Amerikaanse jury, die dezer
dagen, zoals gemeld, de resultaten van
haar onderzoek naar de authenticiteit
van „Studie bij kaarslicht" heeft bekend
gemaakt, heeft, volgens A.P., verklaard,
dat waarschijnlijk wel nooit definitief
zal kunnen worden vastgesteld, of het
doek al dan niet van Van Gogh is. Zij
meende echter, dat het werk afwijkin
gen vertoont van de bij Van Gogh ge
bruikelijke techniek en keurbehande
ling en dat daarom ernstige twijfel aan
de echtheid gerechtvaardigd is.
Intussen heeft de Nederlandse expert,
dr. J. Baart de la Faille, die indertijd
het doek voor een Van Gogh heeft ver
klaard, volgens A.P. bekend gemaakt
dat hij bij zijn oorspronkelijke mening
blijft en dat de uitspraak van de jury
weinig waarde hqeft Hij blijft „Studie
bij kaarslicht" voor een authentiek zelf
portret houden en rekent het tot de op
merkelijkste werken van de schilder.
Hij zou de kwestie willen voorleggen
aan internationaal erkende deskundigen.
De Bijzondere Raad van Cassatie heeft
in een uitvoerig arrest in de zaak tegen
de Duitser F. Neubacher, opnieuw ziin
standpunt bekend gemaakt ten aanzien
van het regelmatig door requiranten en
advocaten gedane beroep op „ambtelijk
bevel".
De Raad van Cassatie is van oordeel,
dat beroepen op ambtelijk bevel in ge
val van moord of executie, verricht door
Duitse ondergeschikten, niet kan worden
aanvaard. Het Duitse militaire wetboek
namelijk stelt uitdrukkelijk vast, dat de
verantwoordelijkheid voor zijn daden,
blijft bij de dader zelf, ongeacht de ge
geven bevelen. Het Duitse militaire recht
kent de mogelijkheid van ongestrafte
gehoorzaamheid. -
Het „Befehl ist Befehl" wordt door
verschillende Duitse „Kommandatura"
tot in 1943 verworpen en zij verklaren,
dat het Duitse militaire recht geen blin
de, doch alleen „sehende" gehoorzaam
heid kent
Het beroep op ambtelijk bevel, moet
volgens het oordeel van de Raad
naar Duits recht, en niet naar Neder
lands recht, worden bezien, zolang ten
minste dit Duitse recht aan een mini-
mum-standaard voldoet
Het Bijzonder Gerechtshof te Amster
dam heeft nog twee getuigen déchar
ge gehoord in de zaak tegen de 51-ja-
rige Amsterdamse batterijenfabrikant
J. H. Schooneboom. De advocaat-fisc^l
persisteerde by zijn eis: achttien jaar
met aftrek. Uitspraak 16 December.
(Van onze verslaggever)
Pater W. Lunter, O.F.M., de pas be
noemde provinciaal van het nieuwe pro-
vincialaat der Franciscanen in Brazilië,
is Maandag per K.L.M.-toestel van
Schiphol naar het terrein van zijn werk
zaamheid vertrokken. Hij maakt de reis
echter via Rome, waar hy tot 13 Decem
ber zal verblijven, en waar hij door Z.
H de Paus in audiëntie zal worden ont
vangen.
Pater Lunter. die 64 jaar oud is en die,
behalve missionaris in Brazilië, reeds
provinciaal in Ecuador was. is belast met
de organisatie van het nieuwe provincia-
laat ex missiegebied dat nu reeds
220 leden, onder wie 50 Braziliaanse
priesters, telt
In aansluiting aan de dringende op
roep van H. de Greeve om van 11 De
cember een „bid. en boetedag" te ma
ken en liefst daarvoor een bedegang te
doen, zullen ongetwijfeld velen naar
O.L. Vrouw-ter Nood willen. Om hen te
gemoet te komen en de kans te geven
in Heiloo de H. Mis bij te wonen,
zal er om 8.30 uur een H. Mis zijn en
10 uur een plechtige Hoogmis; vervol
gens is om 1.15 uur een Kruisweg 'bij
droog weer buiten) en om 3 uur Boete
lof met een korte toespraak. Alles in
de grote Bedevaartskerk.