Arabische volbloeden in de
Nederlandse stoeterijen,
Thermogene
ERICOE noorman:
i
MEDISCHE KEURING IN DE
BEDRIJVEN
Schoonste paarden ter wereld
Veiliger dan het maken
van een foto
Wat wel en wat niet moet
r iimr
Fokkerij in ons land
voor eigen plezier
Visa voor Indonesië
Depot van ijzeren longen
Levenslang voor Joppe
50 apen van
Blij dorp naar Moskou
4
Vernietiging van auto
mogelijk
In 1949 zijn 600.000 personen doorgelicht
D1UJL Vïl
DONDERDAG 5 JANUARI 1950
PAGINA 3
Moeilijkheden in de Ver.
Staten opgelost
Handlangers van Nol de
Brabander veroordeeld
Ned.-Indonesische Unie
BEIAARD - COM POSITIE-
WEDSTRIJD
SPIERPIJN, SPIT.
Koningin danst de
polonaise
ONGELUKKEK IN DE MIJNEN
S..D.-er krijgt 12 jaar
Machtiging geldlening van
1 Vi milliard gevraagd
Wetsontwerp bij Tweede
Kamer ingediend
Onderwijzersexamens
Slechts 4 pet. slaagt niet
op Kweekschool
HILVERSUM
Bij dronkenschap achter
het stuur
Kindje gedood
bij prijsvraag Radio Anno Santo
GEDWARSBOOMDE
STEUN WETENSCHAP
PELIJK ONDERZOEK
Eerste Kamer aanvaardt
wetsontwerp
Montgomery naar Amsterdam
(Van onze redacteur)
Mohammed, de Profeet van de Islam, had een grote stal met vele,
vele mooie en edele paarden. Mohammed hield van zijn dieren, omdat ze zo
schoon en zo schrander' waren. Maar hij wilde een nog sterker ras. Hij wilde
paarden, die bestand waren tegen alle moeilijkheden en ontberingen van de
woestijn en de oorlog. Daarom liet hij alle dieren in zijn stallen vele dagen
vasten en gaf hun niets te drinken. Nadat aldus was geschied en de beesten hun
edele hoofden lieten hangen, de merries klagend van dorst hun voeten over de
grond schraapten en de hengsten van honger hinnikten, liet Mohammed ze los op
een grote weide, welke door een beek doorsneden werd. Als razenden stortten
ae dieren zich op het water en het voedsel Maar plotseling, toen ze het verkwik
kende water bijna hadden bereikt, donderde Mohammed's stem over de weide,
die hun gebood terug te keren. Slechts vijf merries kwamen terug. Hun namen
waren Obayah, Saglawiah, Koheilah, Managhiah en Hamdaniah. En bij deze
merries fokte Mohammed zijn sterkere woestijnpaarden.
Aldus vertelt een oude Oosterse legende over het ontstaan van het Arabische
volbloed ras de koning onder alle paardenrassen. Nog steeds dragen de vijf
stammen van' dit edele ras. waaraan de meeste Europese rassen hun ontstaan
danken de namen van de vijf merries, die Mohammed volgens de legende uitkoos.
Tot het einde van de vorige eeuw was
het Arabisch Volbloed het oorlogspaard
bij uitstek. Door zijn specifieke lichaams
bouw korte krachtige rug is het
in staat grote lasten te dragen en het
heeft een veel groter uithoudingsvermo
gen dan alle andere paardenrassen. Al
de eeuwen voor 1900 werden de nako
melingen van Mohammed's merries met
grote voorkomendheid behandeld. De
Bedouïnien kenden geen groter bezit op
aarde dan een mooie, vruchtbare merrie.
Trokken zij ten strijde en moesten zij
hun merrie, zelfs als zij drachtig was,
meevoeren, dan stokte het krijgsrumoer,
wanneer de merrie moest veulenen en
heerste broederschap tussen vriend en
vijarjfl. De armste Berber steeg in hoog
aanzien wanneer hij een goede merrie
bezat.
Maar bij de komst van de mecha
nische vervoermiddelen daalde de
waarde van het paard en het Ara
bische volbloed dreigde uit te ster
ven. Tot dan toe was het met de
grootste zorg nauwlettend stam-
zuiver gefokt in de landen van oor
sprong rond de Perzische Golf. De
stamzuiverheid moest bekrachtigd
worden door een eed van de Sjeik,
die dat met zeer veel plichtsbetrach
ting deed.
Maar in de tweede helft der vorige
eeuw dreigde er onzuiver bloed in het
edele Arabische ras te komen, totdat
Ali Pasha Shrif in Egypte de eerste ge
administreerde fokkerij oprichtte, on-
**3*% fV-
Een volbloed Arabische hengst i» het
vrije veld.
Als gevolg van de overdracht der sou-
vereiniteit aan Indonesië bestaat thans
in de Verenigde Staten (en vermoedelijk
ock elders ter wereld) een vacuum voor
wat betreft het verstrekken van visa
voor Indonesië. De Nederlandse consu
laten zijn thans immers niet meer ge
machtigd, voor Indonesi visa te ver
strekken en er is nog geen instantie van
de R.I.S. aanwezig om deze taak over
te nemen.
Men 'heeft een oplossing gevonden, die
hierin bestaat, dat de Indonesische zaak
gelastigde, Sumitro, zodya hij zijn ge
loofsbrieven zal hebben overhandigd, een
ambtenaar zal aanstellen, die zal zijn
gemachtigd tot het afgeven van visa. De
Nederlandse consulaten verwijzen drin
gende aanvragen voor Indonesische visa
thans naar het kantoor van Sumitro te
New York, dat thans in hetzelfde ge
bouw als het Nederlandse consulaat-
generaal is gevestigd. Sumitro's kantoor
verstrekt in zulke gevallen de aanvrager
een brief, gericht aan de Indonesische
autoriteiten, waarin verzocht wordt om
toelating en om verlening van hulp en
faciliteiten.
De drie Beneluxlaanden zijn voorne
mens gezamenlijk een depot van ijzeren
longen te vestigen in Brussel, in het
belang van hun strijd tegen de kinder
verlamming. De ijzeren longen moeten
binnen zeer korte tijd vervoerd kunnen
worden naar reder deel van de drie
landen waar de ziekte uitbreekt.
,t A.N.P. verneemt nog dat de ijze
ren longcncommissie, een van de twaalf
sub-commissies van de medische com
missie der Benelux, deze aangelëgen-
reeds geruime tijd bespreekt. Er
is echter nog niet besloten welke type
ijzeren long zal worden aangeschaft.
De Amsterdammer B. Joppe. die door het
Bijzonder Gerechtshof in de hoofdstad rot
de doodstraf werd veroordeeld daar hij
was schuldig bevonden aan het verraden
van Engelandvaarders, is door de Bijzondere)
Raad van Cassatie, waarvoor een maand
geleden zijn cassatieberoep werd behan
deld. tot levenslange gevangenisstraf ver
oordeeld.
De rechtbank te 's-Hertogenbosch
beeft hedenmorgen uitspraak gedaan in
de zaken tegen drie handlangers van
Nol de Brabander. Zij veroordeelde de
32-jarige H. B. Uit Tilburg overeen
komstig de eis tot drie jyar gevangenis
straf met aftrek; de 32-jarige H. s. uit
Dongen tot vier en een half jaar met
aftrek, tegen S. luidde de eis vijf jaar;
de 31-jarige P. v. K. uit Tilburg werd
veroordeeld tot drie en een half jaar
overeenkomstig de eis,
Naar wij vernemen zal het secreta
riaat der Nederlands-Indonesische Unie
gevestigd worden op het adres: Bezui-
denhout 21, Den Haag.
Maandag zullen vijftig Rhesus-
aapjes per K.L.M. een vliegtocht ma
ken naar Kopenhagen en dan worden
overgeladen met als eindbestemming
Moskou. Deze aapjes zijn afkomstig
van Diergaarde „Blijdorp" te Rotter
dam en worden als ruilobject ge
bruikt. De dierentuin te Moskou,
waarvoor ze bestemd zijn, zal er
enige fraaie Aziatische dieren voor
in dé plaats geven, o.a. Saiga's (Sibe
rische antilopen) en Argali's (ge
bergteschapen).
middellijk gevolgd door Sir Winfred
Blunt in Engeland. Het is deze laatste
fokkerij, thans het eigendom van The
Right Honorable Lady Wentworth. waar
op de raszuivere fokkerij van de gehele
wereld steunt
Ook de bescheiden Nederlandse fok
kerij, die ideëler is opgezet, steunt op
wat in Engeland werd bereikt. Men
moet de fokkerij van Arabische vol
bloeden in ons land meer zien als een
ideaal van enkele kapitaalkrachtigen
om dit schone ras in stand te houden,
dan als handelsobject, want er bestaat
geen markt in Arabische volbloeden,
voor rijpaarden zijn ze niet zo foijzon-
der goed geschikt als andere soorten
en ze zijn te edel om ze als lastpaarden
zonder meer te gebruiken. Men houdt
deze dieren, omdat men ze de schoonste
ter wereld acht en omdat een injectie
met dit zuivere, krachtige bloed in an
dere rassen een prachtig resultaat heeft
en de decadentie van die andere rassen
teniet kan doen. Vooral voor het Ne
derlandse tuigpaard is de volbloed Ara
bier van groot belang.
Onder leiding van een der Neder
landse fokkers hebben wij een tocht ge
maakt langs de belangrijkste Neder
landse stoeterijen, zoals daar zijn die
van dr. Houtappel in Laren, die van
mevr. Baronesse de Vos van Steenwijk
in Windesheim, die van Notaris Bijvoet
in Berghem, de heer Diepen in Tilburg
en verschillende anderen.
De grootste stal vindt men in Laren,
waar dr. Houtappel negentien prachtige
paarden heeft lopen. En vraagt, men
waarom deze Amsterdamse chirurg zo
veel van deze prachtdieren bezit, dan is
het enige antwoord dat men krijgt, „om
dat hij van ze houdt; voor zijn eigen
plezier." Negentien prachtige dieren, de
zeldzame merrie Mish-Mish, die u aan
kan kijken met haar diepe ovale ogen,
de hengsten Nizzam en Rijthal, en nog
zovele namen. Namen, die doen denken
aan het donkere, mysterieuze Oosten,
namen, die de betekenis en de schoon
heid van dit Arabische paard, waaraan
ook b.v. het Engelse Volbloed zijn af
komst dankt, volledig dekken. Men moet
ze zien dansen met afgemeten gang door
de weiden, de hoofden fier en een
staartdracht, schoner dan van welk
paard ook, om te ervaren dat het bezit
van deze dieren rijkdom betekent.
Stilleven: twee paardenhoofden, niet aan de muur.
De Rotterdamse beiaardcommissie
heeft in samenwerking met de Ned.
Klokken-vereniging een compositiewed
strijd uitgeschreven, waaraan alle Ne
derlandse componisten en musici kunnen
deelnemen. De compositie, waarvan de
vorm geheel vrij is, moet een minimum
speelduur hebben van drie minuten en
bestemd zijn voor een drie en half octaafs
beiaard. Eén exemplaar van „de compo
sitie moet vóór 1 April 1950 ingezonden
zijn aan de secretaris van de Ned. Klok
kenspel-vereniging, de heer D. S. Gorter,
Waalstraat 33, Amsterdam-Z.
De eerste prijs zal f 250 bedragen, de
tweede f 150 en wellicht worden er nog
meer prijzen toegekend. Bovendien zal
eike andere aannemelijke compositie met
f 50 worden beloond. De jury zal bestaan
uit de heren: Toon van Balkom, beiaar
dier te 's-Hertogenbosch, dr. John Dariis
cas. directeur Toonkunst-conservatorium
te Rotterdam, dr. W. van der Eist, voor
zitter der Ned. Klokkenspel-vereniging
te Utrecht, Kor Kuiler, orkest-dirigent te
Groningen, en J. A. H. Wagenaar, oud
beiaardier te Utrecht.
Advertentie
Advertentie
Dat laaiende branden op de maag, dat
U elke maaltijd tot een obsessie maakt.
Maar aan. dat lijden kunt ge toch dadelijk
een einde makenl Neem bij de minste aan
wijzing van zuurbranden op de maag een
of twee Rennies Innemen zonder water of
Wat ook gewoon maar laten smelten in
Oe mond en die brandende pijn verdwijnt als
hij toverslag van de ene minuut op de an-
ere. En Rennies smaken nog lekker ook.
forg er Voor, altijd een paar Rennies bij U
„eken. Om zelf gewapend te zijn bij de
eerste aanval van zuurbranden ofom
een Uwer disgenoten te helpen. Rennies
gorden uitsluitend verkocht bii Apothekers
Drogisten.
't Loert overal. De weldadige warm
te van de pijnstillende Thermogène
verdrijft de snerpende pijn.
Bij het afscheid van mej. M. W. Bar-
ger als algemeen secretaresse van de
Christen Jonge Vrouwen Federatie te
Utrecht heeft ook Koningin Juliana van
haar belangstelling getuigd. De Koningin
was, gekleed in een eenvoudig grijs toi
let, even uit Soestdijk komen „over
wippen" en toen een eenvoudige polo
naise gedanst werd aarzelde zij niet en
voegde zich bij de dansenden.
(Van onze correspondent)
In 1949 heeft men in de bedrijven van
de Limburgse mijnindustrie 14 dodelijke
ongevallen genoteerd, waarvan 12 in de
ondergrondse werken. De Staatsmijnen
hebben 3 en de particuliere mijnen 9
doden te betreuren. In 1948 werden 17
personen het slachtoffer van ongelukken
bij de Limburgse steenkolenmijnen en in
1947: 34.
De Amsterdammer W., die door het
Amsterdams Bijzonder Hol indertijd,
wegens het verrichten van diensten voor
de S.D. lot 16 jaar gevangenisstraf met
aftrek was veroordeeld, werd door de
Bijz. Raad van Cassatie tot 12 jaar ge
vangenisstraf veroordeeld.
Stctm om (hitta
52, Zij vonden Ming en diens mannen tussen de rotsen aan de oever van de
brede stroom. Een wachtpost zag hen naderkomen en slaakte een opgewonden kreet.
Enige ogenblikken later werden zij omringd door een dichte troep verheugde man
nen, die aan alle zijden tussen de rotsblokken te voorschijn sprongen. De mandarijn
zelf drong zich gevolgd door Lotus van Jade, naar voren en trad op de Noorman toe.
„Ik ben blij 'dat ge teruggekeerd zijt, vriend Noorman. En?. Zijt ge iets te weten
gekomen in de herberg van de Gele Lotus?"
Met enkele woorden legde Eric hem uit hoe hij Baldon en de keizerin beluisterd
had, en wat hun plannen waren. Zich terdege bewust zijnde van de wanhopig korte
tijd, die hun ten dienste stond, beperkte hij zich tot de hoofdzaken en schetste in
grote trekken het plan van de keizerin om de keizer aan de Japanners uit te leveren
en met hun hulp het rijk te veroveren. Terwijl hij sprak zag hij de gezichten van
de mannen versomberen en een verslagen uitdrukking verscheen in hun ogen. Ming
vertolkte de algemene ontmoediging toen hij zei: „Ge brengt ons wel opgewekt
nieuws. Bekijk ons, slecht bewapend en slecht gevoed. Wat denkt ge dat wij uit
kunnen richten tegen een zo enorme overmacht?
„Hoe weet ge dat die overmacht zo groot is?
„Wij hebben niet stilgezetende mandarijn maakte een moedeloos gebaar. „Terwijl
ge' weg waart heb ik mijn mannen de oevers van de Gele Rivier laten afzoeken en
zij hebben het kamp van de Honden der Eilanden reeds gevonden. Zeker tienduizend
man legeren daar. Nu komt ge ons vertellen dat de keizer zich daarginds bevindt.
Man denk na! Hoe bij Mao zullen wij ooit kans zien door die overmacht tot hem
door te dringen?"
De gestalte van de Noorman scheen groter te worden. Alle ogen vestigden zich
op hem.
„Mannen!" zei hij met heldere stem. „Hebben wij niet reeds eerder het onmoge
lijke waar gemaakt? Zijn wij niet ontsnapt uit de Toren der Tienduizend Uiterste
Smarten? Laten wij onze geestkracht niet verliezen! Inderdaad, wij zijn met te
weinigen om met goed gevolg een aanval te ondernemen. Maar wel kunnen wij de
Japanners schade berokkenen, hun afbreuk doen en mogelijk zelfs tegenhouden
terwijl enigen van ons de naastbijzijnde grensregimenten waarschuwen. Hoe ver zijn
die van ons verwijderd, Ming?"
„Wanneer mijn berichten mij niet bedriegen is er op het ogenblik Zuidelijk
van ons een doorgangskamp, dat ongeveer in één dagreis te bereiken is." Het
cynische glimlachje, dat Eric zo goed kende, speelde een ogenblik op de lippen
van de mandarijn. „Uitmuntend, nietwaar. Ik wil uw enthousiasme zeker niet
dempen, vriend Noorman, maar wie wilt ge daarheen sturen? Van onze toch al veel
ie kleine macht kan geen <man gemist worden, leder zwaard moet thans de taak
van- tien zwaarden verrichten. Wie zal dan de boodschap naar de grensregimenten
overbrengen?"
Op dat ogenblik deed Lotus van Jade een stap naar voren.
„Ik!" zei het meisje trots. En Eric en Ming staarden haar verbaasd aan
Aan de Tweede Kamer is aangeboden een
wetsontwerp tot het aangaan van geldle
ningen ten laste van het Rijk. Daarin wordt
machtiging gevraagd tot het sluiten van
binnenlandse leningen tot een gezamenlijk
beloop van anderhalf milliard gulden.
In de memorie van toelichting zegt de
minister van Financiën, dat hij het nodig
acht te kunnen beschikken over een wet
telijke machtiging tot het aangaan van een
of meer geldleningen, welke voldoende
luimte eft om op gunstige tijdstippen aan
de leningbehQefte van het Rijk te kunnen
voldoen.
Hij denkt hier aan de wenselijkheid, ter
financiering van de kapitaaldienst d*er
begroting zoveel mogelijk langlopende le
ningen aan té gaan, alsmede aan de wen
selijkheid, oyer te gaan tot het aangaan
van langlopende leningen ter consolidatie
van thans in verschillende vormen ten las
te van het Rijk uitstaande vlottende schuld.
Wel is van de machtiging, vervat m de
Leningwet 1946 nog niet ten volle gebruik
gemaakt, doch de ingevolge die wet nog
beschikbare machtiging tot het opnemen
van rond 225 millioen biedt voor de naas
te toekomst niet voldoende armslag.
(Van onze Haagse redactie)
Het maandblad van het Katholiek
Onderwijzers Gezelschap, het Orgaan
van het Katholiek Onderwijzers Ver
bond en enkele lezers hebben ver
ontwaardigd gereageerd op een eni
ge tijd geleden in ons blad versche
nen bericht over het zakken van
veertig procent der candidaten voor
het Staatsexamen Onderwijzer (es).
Of wij soms willen suggereren, dat het
slecht onderlegde en miserabel voorbe
reide, misschien inferieure jongelui zijn,
die naar het onderwijs-diploma dingen?
En zou het ons niet bekend zijn, dat
slechts een zeer klein deel der adspi-
rant-onderwijzers de z.g. wilde can
didaten op het Staatsexamen terecht
komt, terwijl het overgrote deel (rond
90%) eindexamen doet aan de Kweek
school, met als resultaat niet meer dan
vier a vijf procent gezakten?
WU hebben het eerste niet willen sug
gereren en het tweede was ons wel be
kend. In het bericht, dat op 29 November
1949 in „De Tijd" verscheen, wordt dan
ook in de tweede regel uitdrukkelijk het
Staatsexamen genoemd. De steller van
het bericht was wél op de hoogte van
het daarnaast bestaande, veel meer can
didaten omvattende Kweekschool-exa
men, doch beschouwde het verschil tus
sen de twee als een vrü algemeen be
kend feit.
Dat dit niet expliciet er bij vermeld
werd kan als een omissie onzerzijds wor
den opgemerkt; dat bovendien de kop
pen boven het bericht een verkeerde in
druk konden vestigen, dient erkend.
Aan protesterende lezers en lezeressen
zij derhalve gemeld, dat het bepaald niet
in onze bedoeling ligt het onderwijzers
corps in een ongunstig daglicht te stellen.
Anderen, die een verkeerde indruk kre
gen van de onderwijzersprestaties, zij
het ons vergund alsnog te wijzen op de
cijfers, hierboven genoemd.
Advertentie
Vraagt ons prospectus
MIDDENSTANDSDIPLOMA
ALGEMENE ONTWIKKELING
De aannemer D. K. te 's-Hertogen
bosch kreeg een proces-verbaal wegens
het besturen van een auto, terwijl hij
onder zodanige invloed van alcohol
houdende drank verkeerde, dat hij niet
in staat moest worden geacht het mo
torrijtuig naar behoren te besturen. Te
vens werd de auto in beslag genomen.
De kantonrechter in Den Bosch heeft
na afloop van het politie-onderzoek het
beslag opgeheven uit overweging o.m.,
dat het algemeen belang reeds voldoende
wordt beschermd door art. 31 der Mo
tor- en Rijwielwet, dat de mogelijkheid
schept, dat de bestuurder de bevoegd
heid, motorrijtuigen te besturen voor
ten hoogste één jaar kan worden ont
zegd. Daarnaast is volgens de kanton
rechter geen plaats voor een bevel tot
vernietiging of onbruikbaarmaking van
het motorrijtuig.
De ambtenaar O. M. is van deze be
schikking in cassatie gegaan en thans
heeft de Hoge Raad eveneens een be
schikking gegeven en die van de kanton
rechter vernietigd. De Hoge Raad be
sliste, dat krachtens artikel 354 van het
wetboek van strafvordering de vernie
tiging of onbruikbaarmaking van een
motorrijtuig, dat gediend heeft tot het
begaan van een strafbaar feit bij de uit
spraak op gronden, aan het algemeen
belang ontleend, kan worden gelast
Woensdag is het bijna driejarige
zoontje van de familie Franken in de
Fransenstraat te Zaandam onder een
auto gekomen en op slag gedood. Het
kind liep uit het steegje naast de wo
ning en struikelde, waardoor het voor
de wielen viel van een passerende au
to van de gemeentelijke reinigings
dienst.
(Van onze verslaggever)
In Nederlandse bedrijven en instellingen zijn in 1949 600.000 personen op
t.b.c. gekeurd. Twee per duizend bleken aan deze ziekte te lijden. Bij drie
a vier per duizend was er reden tot twijfel. Bij drie per tienduizend kwam
open t.b.c. voor. De totaalindruk is, dat het aantal gevallen in Nederland een
dalende tendenz vertoont.
Dat is, in een paar cijfers, een alge
mene indruk van een omvangrijk keu-
ringswerk, dat in ons land geleidelijk
aar. grotere omvang en grotere belang
stelling krijgt. Grotere belangstelling,
cmdat men in bredere kring het nut van
een. dergelijk onderzoek gaat inzien.
Scepticisme blijft er natuurlijk toch be
staan. Wij. hebben trouwens ook wel
eens gedacht: hoe kan zo'n dokter eigen
lijk in nog geen minuut zien, wat er aan
onze longen hapert. Maar eer, bedrijfs
leider die deze keuringen bij het lagere
personeel moest toelichten, nad daar
een tekenend antwoord op: hij nam een
td stuk papier, maakte er een prop
i en streek het weer glad. „Jullie zien
smaal met één oogopslag, dat dit stuk
papier gekreukeld is," zei hij. „Zo'n dok
ter ziet in één oogopslag, of je longen
gekreukeld zijn."
Het is in hoofdzaak een kwestie van
routine. Negen jaar ervaring had de
vrouwelijke arts achter de rug, die wij
dezer dagen over haar werk spraken.
Gemiddeld honderdvijftig paar longen
krijgt zij per dag onder de ogen, sinds
zij bij de bedrijfskeuringen is ingescha-
De jongste actie van de Stichting Radio Anno Santo, een briefkaarten-
actie met kans op een reis naar Rome, verloopt tot dusver wel be
vredigend, maar laat nog zeker wat te wensen over. Heel wat in
zenders blijken namelijk de voorwaarden aan deze actie verbonden niet
begrepen te hebben. Zij behoeven slechts aan de adreszijde van de brief
kaart, die zij naar de Stichting sturen, een kwartje extra aan postzegels
te plakken boven de normale frankering dus. Wat zij echter in vele
gevallen doen, komt hierop neer:
1. Zij plakken bij de verschuldigde porto éen postzegel van 20 cent,
menend, dat men met het totaalbedrag aan de somma van 25 cent toe
komt, die voor deelneming aan de actie is vereist.
2. Zij plakken de extra postzegel(s) voor deelneming niet aan de adres
zijde. Hoewel de P.T.T. zulke postzegels doorgaans niet accepteert, hoopt
de Stichting alsnog voor deze gevallen een bevredigende regeling te treffen.
3. Zij plakken extra postzegels voor een bedrag van méér dan één
gulden. Hoe goed de bedoelingen ook zijn, dat is niet geoorloofd. Op één
briefkaart mag men voor een bepaald doel slechts tot hoogstens één gulden
aan extra-zegels plakken.
4. Zij sturen een briefkaart zonder extra-zegels. Veronderstellend,
dat men door de briefkaart alleen al meedingt. Hetgeen beslist niet het
geval is.
Wie aan de actie meedoet neme derhalve de voorwaarden in acht, zoals
de Stichting ze heeft gesteld in haar oproep van 24 December. Men heeft
daarvoor dus niets anders te doen dan op een briefkaart naam en adres
duidelijk, liefst in blokletters, te vermelden. Aan de adreszijde boven de
normale frankering f 0.25 aan postzegels extra te plakken maximum één
gulden, wat vier kansen betekent) en deze briefkaarten vóór 10 Januari te
zenden aan het adres van de Stichting: Radio Anno Snnto, Amsterdam.
Ten overstaan van een notaris vindt de trekking uit deze briefkaarten
plaats plaats waarbij degenen, die meer dan f 0.25 op ééh briefkaart plakten
(men kan ook meer briefkaarten sturen) naar evenredigheid kansen krijgen
Door de trekking worden tien afzenders aangewezen om deel uit. te maken
van de delegatie, die in Rome aan Z. H. de Paus de maquette van het ge
schenk der Nederlandse Katholieken, een radiozender, zal aanbieden.
door
PATRICK PURCELL
Vertaling
JOHANNA PERENBOOM
16.
„Als ik je zou hoor praten, ben ik
bang dat je mij de wedstrijd op m'n
eentje wilt laten winnen."
Hij Vok zijn broek uit en reikte langs
ens heen om die aan een haak te hangen.
„Neen dat willen we niet, ik tenminste
niet. Maar ik zal je vertellen wat ik
hoop dat je doen zult: ik hoop dat je
zorgen zult dat we niet al te veel doel
punten bij hen achterkomen. Je zult
zorgen" en terwijl hij zijn hemd ging
weghangen, wierp hij een snelle blik om
zich heen in de kamer en boog zich
naar mijn oor, terwijl ik mijn tweede
schoen dichtreeg „je zult zorgen,
misschien, dat onze oude eer gered
wordt."
Ik keek hem met grote ogen aan.
„Maar waarom
„Sst", waarschuwde hij. „Laat niets
merken. Ik weet, dat je de vorige keer
niet bij de wedstrijd geweest bent. Ik
breng je nu op de hoogte, omdat je een
vreemde bent. Anders zou je je zelf ver
wijten doen, als de wedstrijd voorbij is
en wij klop gekregen hebben. Ik ben
er bijna zeker van dat dat gebeuren zal."
Ik gaf geen antwoord, maar dacht
ernstig na. Degenen, die me verteld
hadden van het geluk van Mooncom in
de vorige wedstrijd, hadden dus gelijk
gehad, want ik wist dat Walsh één van
de schranderste veteranen op het hui-
lingveld was. Als er iemand verstand
van het spel had, was hij het.
Walsh glimlachte om de onzekere en
vragende uitdrukking op mijn gezicht.
Hij was al gekleed en moest alleen z n
schoenen nog dichtrijgen.
om sen ogenblik mee naar buiten,
zei' hij half fluisterend, „dan zal ik je
vertellen waarom."
Wij gingen met ons tweeen achter de
tribune staan. Walsh, met zijn voet op
een dwarsbalk terwijl hy de veters aan
trok, praatte snel en heftig.
„Kijk, dit wil ik ie maar vertellen,
Joe Doyle, ik speel nu al tien jaar full
back. Die voorhoedespelers van Tulla-
roan, met de meesten heb ik gespeeld,
mét en tegen ze, vijftig keer, clubwed
strijden, wedstrijden voor het graaf
schap, voor Ierland. Ik ken die lui zo
goed dat ik wel haast hun gedachten
kan 'lezen. Er zijn er minstens drie bij,
kerel, die vsin de besten zijn die ooit een
stick in handen hebben gehad. Je kunt
ze één keer nemen, rnsflr niemand heeft
ze ooit voor de tweede keer te grazen
gehad."
Hij veranderde van stand en begon
met zijn andere schoen.
De laatste keer hadden we ze; toen
hadden we jou nodig gehad. Maar ik
wist wel, dat niemand je over kon halen
behalve McAuliffe, en die wou niet
gaan. Je bent nu vandaag hier, en je
zou wél zo goed uit zijn, als je thuis
was gebleven."
„Maar McAuliffe heeft me gewoonweg
uitgelachen, toen ik hem zei, dat jullie
nog vijf andere goede spelers nodig
hadden."
Walsh was klaar met zijn schoenen en
keek mij nu aan.
„Kom, kom, jongenlief, telt het voor
jou mee, wat Tommy McAuliffe in zo'n
geval doet? Die vent denkt toch zeker
dat het begin en het eind van alle hur-
len uit de hoofdstraat van Mooncoin
komt!"
„Nou," zei ik, „ik wou dat ik eerder
geweten had, dat jullie vooruitzichten
niet zo schitterend waren. Want ais jul
lie vandaag klop krijgen, krijg ik na
tuurlijk de schuld".
Walsh fronste zijn wenkbrauwen.
„Dat probeer ik je toch immers aan
je verstand te brengen? En wat meer
ls, ik vertel het aan jou, terwijl ik het
niet zou willen vertellen aan de jongens
binnen, omdat die me niet zouden ge
loven. Ik vertel jou wat ik zelfs tegen
McAuliffe niet zou durven zeggen, want
hij zou er kapot van zijn, als hij moest
denken dat Mooncoin al verslagen was.
voor ze nog maar een voet op het veld
hadden gezet." Hij zweeg een ogenblik.
„En een andere reden, waarom ik het
jou zeg, is, dat er daar binnen zijn, die
je in geen geval mee wouen laten doen;
en die zullen nu maar al te blij zijn,
als ze kunnen uitmaken, dat het niet de
jongens van Mooncoin, maar de man
van buiten is, die de schuld draagt van
de verloren wedstrijd. „Maar", de
klank van zijn stem was een smeek
bede „als je te laat bent gekomen
om het voor ons te winnen, Joe, dan
hoop ik toch, dat je zult hurlen alsof
ik nooit één woord gezegd had."
Ik wist niet wat ik moest antwobrden
of hoe ik me houden moest. Tenslotte
zei ik en het moet wel heel zwak ge
klonken hebben dat hij zich mis
schien vergiste in zijn oordeel.
Hij lachte en sloeg me op mijn rug.
„Ja, ik hoop ook, dat ik me vergis.
Maar' ik speelde de laatste keer full
back en, al zeg ik het zelf, ik moest hun
voorspelers op mijn eentje tegenhouden,
het hele laatste kwartier, en Collins
achter me in het doel heeft de laatste
tien minuten de bal vaker geraakt dan
alle andere Mooncoiners bij elkaar. Ik
weet veel te goed dat Collins vandaag
niet dezelfde kans zal hebben en ik
evenmin. Ik weet het veel te verdommes
goed, dat je van die lui geen tweede
kans krijgt." Hij keerde zich weer om
in de richting van de kleedkamer.
„Overigens weet je nooit hoe een koe
een haas vangt. Als dat gebeurt, moet je
alles, wat ik je heb gezegd, maar ver
geten."
En met deze woorden liet hij me al
leen.
Daarna was ik naar het speelterrein
toe getrokken. Er was werkelijk geen
andere plaats waar ik heen kon gaan,
ofschoon er niemand in de omtrek
scheen te zijn, met wien ik kon praten.
Malachy zat daar ergens in de schaduw
van de tribune met Tim Donovan en
zijn jongens. En om weer terug te gaan
naar 't paviljoen, waar ik vandaan was
gekomen, waartoe kon ik met mijn pas
opgedane kennis niet besluiten. Ik wilde
niet meer komen waar ik alleen maar
geduld werd en niet welkom was.
Terwijl ik het veld opkwam, klonken
er hier en daar bijvalskreten, toen som
mige supporte.rs en zij waren met
velen de kleuren van Mooncoin
zagen. En terwijl ik daar stond, alleen,
leunend op mijn hurley, keek ik neer
op mijn zware wollen trui, die helemaal
groen was, behalve de witte boord en
manchetten en de diagonaal, die de
witte sjerp er over heen trok.
Ze waren dus, God beter het, al weer
aan het schreeuwen, die vurige aan
hangers van Mooncoin. Keken daarbij
natuurlijk met fierheid neer op de
lintjes van groen-en-wit band, die ze
in hun knoopsgaten droegen, of staarden
scheel naar boven, waar dezelfde linten
onder een of andere onmogelijke hoek
op de gedraaide punten van hun grijs
witte petten gespeld zaten.
Dat soort, dat nu aan het schreeuwen
was, ik kende ze door en door! Krach
tige boerenzonen, zwaar gespierd, fors
van botten, met blinkende pakken van
Zondagse serge onder hun regenjassen
met strakgetrokken ceintuurs, zaten
dicht opeengepakt op de banken langs
de zijkanten. Geharde, tenger gebouwde
vissers, met aderen als snaren, die uit
de verre, witgekalkte dorpen kwamen.
(Wordt vervolgd)
,:eld en haar ogén weten precies, wat
r.og normaal is en wat niet meer.
Zelfs acht zij dit doorlichten secuurder
dan het systeem, dat men bij grotere be
drijven met meer dan duizend man
personeel toegepast. Daar maakt een
groep getrainde mensen röntgenfoto's
KleinDeeldïoto's die later door een
arts worden bestudeerd. Bij een foto
loopt men het gevaar, dat een vlek
schuil gaat achter een rib of achter het
hart, en dus onopgemerkt blyft; by het
doorlichten loopt een geroutineerde arts
dat gevaar niet, omdat hij de longen in
verschillende standen kan bekijken.
Het vraagt hem nog nauwelijks na
denken een uitspraak te doen. Zijn
uitspraak is trouwens in zekere zin maar
een voorlopige. Constateert hij een af
wijking, dan stuurt hij de patiënt door
naar het consultatiebureau, waar men
nauwkeuriger nagaat, wat er hapert.
Zegt hij: alles in orde, dan betekent dat,
dat op dat ogenblik inderdaad alles in
orde is. Er blijft slechts 'het risico, dat
men zeer onlangs besmet is geraakt en
dat kan niet op staande voet geconsta
teerd worden, want het duurt 6 weken
eer de besmetting zich openbaart. Daar
om herhaalt men voor milieu's waar het
besmettingsgevaar groot is, de keuring
om de twee maanden; in normale om
standigheden echter blijkt een keuring
eens per jaar wel voldoende waarborgen
te bieden.
Dit werk van het Centraal Bureau
voor keuringen op medisch en hygiënisch
gebied, ontsproten uit particulier initia
tief en nog steeds een particuliere in
stelling, gesteund door het bedrijfsleven,
bestaat sinds 1939. Het was toen dr. N.
Eykel, oud-hoofdinspecteur van de
Volksgezondheid, die er het initiatief
toe nam. Uit zijn practijk wist hij, hoe
zeer het nodig was, dat de samenleving
beschermd werd tegen het besmettings
gevaar, dat rondlopende patiënten op
leverden.
Want dat is het beginsel van de on
derneming: het aantal gevallen vermin
deren door de ziekte te voorkomen, dus
het besmettingsgevaar zoveel mogeluk
weg te nemen. Natuurlyk is het keu-
ringswerk ook daar maar weer een on
derdeel van, maar het is een belangrijk
onderdeel, omdat het de besmettings
haarden opspoort en poogt te isoleren.
Enige dwang kan men daarbij niet toe
passen, en dat is vermoedelyk voor de
Nederlandse opvattingen ook maar het
beste, maar men tracht de patiënten te
beïnvloeden en verantwoordelykheids-
besef by te brengen en ber;ikt daar
goede resultaten mee.
De Eerste Kamer heeft Woensdagmiddag
het wetsontwerp betreffende bevordering
van het zuiver wetenschappelijk onderzoek
z. h. st. aangenomen.
Bij het voorafgaand debat heeft de heer
Cramer (Arb.) opgemerkt, dat de positie
van een volk niet enkel door zijn weten
schappelijke prestaties wordt bepaald. Dit
neemt niet weg, dat ons land tot een twee
de of dercfe rangs natie zou terugvallen, als
het het wetenschappelijk tempo niet zou
kunnen bijhouden.
Het ontwerp biedt de waarborg, dat de
Universiteiten en Hogescholen ten nauwste
bij de ontwikkeling van het wetenschap
pelijk onderzoek worden betrokken. Spr.
bepleitte nog de vorming ener permanente
commissie die zich zal bezig houden met het
toegepast niet-natuurwetenschappelijk on
derzoek. Voorts vroeg hij overleg met de
republiek Indonesië om ook aldaar tot een
dergelijk centrum te komen.
De heer Woltjer A.R.) was van oordeel,
dat de regeling niet voldoende recht doet
wedervaren aan de taak van het Hoger
Onderwijs. Hij verklaarde tegen te zullen
stemmen.
De minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen, de heer Rutten heeft ge
zegd van oordeel te zijn, dat de huidige
regeling verdwijnen moet. Zuiver-weten-
schappelijk onderzoek is zeker niet de taak
van de minister, maar bevordering ervan
is heel wat anders. De overheid moet z.i.
zeker iets doen, b.v. door gunstige voor
waarden te scheppen en subsidies te ver
lenen. Dat de Universiteiten en Hogescho
len bedreigd zouden worden, kan spr. niet
inzien.
Tenslotte ging de Kamer accoord met het
wetsontwerp.
Montgomery zal Vrijdag 13 Januari,
op verzoek van de Britse organisatie
„Concordia", een bezoek aan Amsterdam
brengen.
H. M. de Koningin heeft met ingang
van- 1 Januari benoemd tot haar opper
kamerheer ir. F. C. C. Baron van Tuyll
van Serooskerken heer van Zuylen te
Zuilen.
