Nieuwe Haarlemsche Courant | 1950 | 15 april 1950 | pagina 3

Acht en zestig jongens uit de Zaan
vijf dagen op Vijverduin

Stoere jonge mensen bereidden
zich voor op hun taak

Oplossing voor groot en nijpend
verkeersprobleem van New York

„IK KOM

TERUG"

Mensen op reis

Volharding

FUNCTIE BIJ O.E.E.S. IS MET HET
MINISTERSCHAP TE VERENIGEN

adviezen voor de moderne

Minister Stikker antwoordt de Eerste Kamer

Vechtpartij in de Staten
van Suriname

Mr. J. C. van Heuven

Van de schoolbanken naar het volle leven

Per jaar kannen 16 millioen voertuigen
door de tannel stromen

ACHT

Sfeer van huiselijkheid, waarbij
de baby niet ontbrak

ZATERDAG 15 APRIL 1950

PAGINA 3

Liturgische weekkalender

,Je hebt nooit een behoor
lijke schoen gehad

Binnenkort directeur in
sociaal departement V.N.

Nieuw-Guinea

3.000 meter lange tunnel nadert voltooiing

Bestudeer tjjv baardgroei! Tast met de toppen

van Uw vingers Uw baard af en stel vast in
welke richting de baardharen op de verschil
lende gedeelten van Uw gezicht groeien.

Gemoedelijk en
democratisch

door J. VERMEER

V.S.I. vordert school
gebouwen

Wij smeken U, almachtige God,
dat wij, die de Paasfeesten nu
hebben voleind, er met Uwe
genade in handel en wandel mogen
voortleven,"

Op deze wijze geeft de H. Kerk, kort
en krachtig, weer eens blijk van haar
grote en diepe mensenkennis. De aange
haalde woorden immers vormen de tekst
van de collecte uit de H. Mis van de
eerste Zondag na Pasen. Zij plaatsen
ons recht voor het allervoornaamste,
Waar het op aan komt: volharden
in de goede gesteltenis, de goede voor
nemens, die de Paasviering in onze har
ten heeft gewekt.

Pasen is het feest van Jesus' verrijze
nis, de bekroning van Zijn verblijf op
aarde, het absoluut afdoende bewijs van
de redelijkheid van ons geloof, het begin
van het bovennatuurlijk leven.

Pasen is voor iedere Katholiek, die
prijs stelt op zijn lidmaatschap van
Christus' Kerk, méér dan enig ander
feest, een dringende aanleiding tot be
zinning op zijn houding tegenover God.

Het voorschrift van eenmaal per jaar
biechten en communiceren, als minimum
van openbare plichtsvervulling, is daar
om juist met Pasen verbonden, omdat
Christus' opstanding uit de dood ons de
volheid van Zijn genadegaven heeft ge
schonken, die de onmisbare hulpmidde
len zijn voor een succesvol vervullen
van onze eerste taak op aarde, onze
zelfheiliging, die de Meester, na de vol
tooiing van Zijn eigen, noodzakelijk-
voorbereidend werk, in onze handen
heeft gelegd.

Wanneer wij in rustige overweging
onze persoonlijke tekortkomingen eer
lijk stellen tegenover de bittere drama
tiek van de Goede Week. dan bespeuren
wij gemakkelijk in ons hart een g e-
v o e 1 i g berouw. In deze stemming ligt
het voor de hand. dat wij zonder veel
bezwaren bereid zijn tot de edelmoedig
ste voornemens van verbetering van
onze levenshouding.

Van de andere kant zijn wij, eveneens
Uit gevoelsmotieven. licht geneigd, bij het
bevrijd herademen op de glorieuze Paas-
morgen, de moeilijkheden van een
nauwgezette plichtsbetrachting - in - de -
toekomst, in al te optimistisch zelfver
trouwen, sterker te onderschatten dan,
gezien de erfzondige zwakheid van onze
natuur en de opgedane eigen ervaring uit
het verleden, wel verantwoord is.

Gevoelsmotieven zijn ongetwijfeld niet
zonder meer verwerpelijk. Zij kunnen
zelfs een grote genade van God zijn,
waarmee Hij ons de aantrekkelijkheid
van een vurig religieus leven leert waar
deren en ons aanspoort tot het goede.
Voor de meeste mensen is het immers in
het algemeen een te zware taak hun ge
drag blijvend en beginselvast te baseren
alléén op een zuiver verstandelijke
overtuiging. Als factor voor beïnvloeding
van de wil werkt het hart veelal heel
wat overtuigender dan het nuchtere
verstand.

Het ideaal is intussen een vruchtbare
er. gezonde samenwerking van verstand
en hart. Eerst wanneer die beide de wil
aanzetten tot een doelbewuste, volhar
dende werkzaamheid, kan men met
reden en vertrouwen de verwezenlijking
van zijn goede voornemens verwachten.

Pasen vraagt van ons in de volle zin
van het woord een geestelijke
vernieuwing. Geen min of
meer sentimenteel, gevoelerig meeleven
met de natuurlijkerwijze ontroerende
afsluiting van Jesus' taak op aarde.
Wanneer deze indrukken geen steviger
basis hebben dan een plotseling opgeko
men gevoel, vervagen ze spoedig in
de dagelijkse sleur van geestelijke on
verschilligheid.

Wat we nodig hebben is een overtuig
de bezinning op en beleving van het
enig-noodzakelijke. Een consequent de-
*ug-toekeren aan alles, wat wereld en
zelfzucht ons aan hindemissen in de weg
stellen bij onze opgang naar God. Een
leven van geloof, zoals Christus dat van
ons vraagt, eist trouwe en welbewuste
verzorging.

Het ligt niet m de menselijke aard de
voorkeur te geven aan de onzichtbare
geloofsinhoud boven het onmiddellijk
grijp- en genietbare van het natuurlijke
leven. Dat kost moeite, voortdurende
inspanning! Op volharding komt het aan.
Hev is goed ons deze gedachte eigen te
maken. Geen mens immers is te loven
zolang hij net begonnen werk niet met
een goed einde heelt bekroond.

Slechts regelmatig en volhardend stre
ven. dat zijn kracht put uit een geest
driftige en warme liefde, bereikt het
gewenste resultaat.

De geestelijke dood treedt niet plotse
ling in een goed geordend leven. Lang
na de eerste, diepe val werken herhaal
delijk losse herinneringen na, die trach
ten ons terug te voeren naar de verlaten
weg.

Zo moeten wij, omgekeerd, na defini
tief het goede te hebben gekozen, ons
er op voorbereid houden, dat verkeerde,
oude gewoonten niet met één slag uit te
roeien zijn en dat zij steeds weer zullen
proberen de verloren invloed terug te
winnen.

Ongeduld en al te onstuimig verlan
gen naar spoedig succes vertragen alleen
maar de loop der dingen. Jarenlang ver
zuim of valse levenshouding vragen
jaren van wakkere waakzaamheid en
volhardende deugdbeoefening, voordat
wij vast in het goede spoor raken.

Alleen wie volhard zal hebben ten
einde toe zal zalig worden, zegt Christus.
De prijs is de inspanning méér dan
waard, zowel voor ons leven op aarde
"als voor de zo w e r k e 1 ij k e eeuwig
heid.

Het is echter van het grootste belang,
speciaal in onze tijd, dat wij ons terdege
rekenschap geven van het feit, dat zelf
heiliging slechts het eerste deel is
van de taak, die Christus ons heeft op
gelegd.

Wij moeten óók apostelen zijn.
bekeeraers en verbeteraars van de zich
steeds verder van God verwijderende
wereld. Dit is de voornaamste intentie
van het H. Jaar, die de Paus aan alle
gelovigen zo zeer heeft aanbevolen. Als
wij de bittere ernst van het ogenblik be
grijpen en de naakte waarheid is, dat
ons aller bestaan op het spel staat
dan zullen wij ook inzien, dat wij ons
onder géén voorwaarde aan deze godde
lijke opdracht mogen onttrekken. Van
hoog tot laag hebben wij allen dezelfde
plicht. De wereld wacht op ons, ook al
wil zij het nauwelijks erkennen. Zij
wacht op ons goede voorbeeld. Op het
b e w ij s, dat alléén het voorbeeldig be
leefde Christendom in staat is alle pro
blemen. waaraan zij dreigt ten onder te
gaan, op bevredigende wijze op te los
sen. Maar daarvoor moeten wij eerst
zelf echte Christenen zijn. Wij smeken U
daarom, almachtige God. schenk ons de
genade in de door Uw dood en verrijze
nis verkregen Paasvernieuwing te mogen
volharden. L.

ZONDAG 16 April: Beloken Pasen; Mis v.
d. dag: Credo; Paasprefatie; wit.

MAANDAG: H. Liduina, maagd; eigen
Mis (.in gelezen Missen: 2 H. Anicetus: prfe.
v. d. Apostelen); Paasprefatie; wit.

DINSDAG: Mis v. d. vorige Zondag; i
tot de H. Maagd; 3 voor Kerk of Paus; Paas
prefatie; Breda: H. Ursmarus, bisschop, be
lijder: Mis Sacerdotes: Paasprefatie; wit.

WOENSDAG: als Dinsdag, behalve Breda,
enz.

DONDERDAG: als Woensdag.

VRIJDAG: H. Anselmus, bisschop, belijder,
kerkleraar; Mis In medio; Credo; Paaspre
fatie: wit.

ZATERDAG: H.H. Soter en Cajus, Pausen,
martelaren; Mis Si diligis; 2 tot de H
Maagd; 3 voor Kerk of Paus; pref. v. d.
Apostelen; rood.

ZONDAG 23 April: 2de Zondag na Pasen;
Mis v. d. dag; 2 H. Georgius; 3 tot de H.
Maagd; Credo; Paasprefatie; wit.

De minister van Buitenlandse Za
ken heeft de Eerste Kamer geant
woord op haar in het Voorlopig
Verslag gemaakte opmerkingen be
treffende het buitenlands beleid.
Over de nieuwe functie van de mi
nister by de O.E.E.S. wordt het vol
gende medegedeeld:

De benoeming van de minister in
zijn functie van politiek bemiddelaar
bij de organisatie van de Europese eco
nomische samenwerking is een gevolg
van een evolutie in de verhoudingen
tussen de Europese en de trans-Atlanti
sche mogendheden, waarbij Nederland
het grootste belang heeft, en waarop
een ingewikkeld samenspel van factoren
invloed heeft uitgeoefend. Intussen
biedt deze functie in velerlei opzichten
gelegenheid om Nederlands stem te la
ten horen, hetgeen vooral daarom tot
voldoening stemt, omdat in de afgelo
pen periode Nederland zich terecht heeft
kunnen beklagen over een tamelijk al
gemeen bestaand wanbegrip ten aanzien
van zijn politieke doelstellingen voor
wat betreft de behandeling van het In
donesische vraagstuk.

De vraag of het mogelijk zal blijken
om deze functie met die van hoofd van
het departement van Buitenlandse Za-

In een rumoerige vergadering van de
Staten van Suriname heeft het lid J.
Pengel een vuistslag toegediend aan het
lid L. Eliazer. Dit geschiedde tijdens
een vergadering van het desbetreffende
comité over het tijdstip, waarop aan
minister Lichtveld gelegenheid zal wor
den gegeven, een toelichting te geven
in antwoord op een interpellatie over
wantoestanden bij de geneeskundige
dienst. De minister had zich hiertoe be
schikbaar gesteld op Maandag, 17 dezer.
De heren Pengel, Findlay en dr. Van
Ommeren wilden de behandeling zien
uitgesteld.

Tijdens het debat hierover had het lid
Pengel gezegd er voor te zullen zorgen,
dat de leden der Nationale Partij Suri
name, die zouden stemmen vóór een
spoedige behandeling der interpellatie,
door de partij zouden worden geroyeerd,
waartegen het lid Eliazer protesteerde
en deze woorden een bedreiging noem
de. Op een gezegde van de heer Eliazer
antwoordde de heer Pengel: „me
schoen" (een equivalent voor „onzin"),
waarop de heer Eliazer antwoordde: „Je
hebt nog nooit een behoorlijke schoen
gehad". Hierop diende de heer Pengel
hem een klap toe. De bril en hef hor
loge van de heer Eliazer waren gebro
ken; hij zelf liep verschillende kneu
zingen op. Door het ingrijpen van
andere leden werd verhinderd, dat de
heer Eliazer terugsloeg. De heer Eliazer
heeft nu een aanklacht tegen de heer
Pengel ingediend.

Mr. J. C. van Heuven, administrateur
bij het ministerie van Sociale Zaken te
Den Haag, zal binnenkort worden be
noemd tot directeur in het sociale de
partement van de Verenigde Naties te
Lake Success.

ken te verenigen is niteraard zeer ern
stig overwogen en voorlopig in beves
tigende zin beantwoord.

Ongetwijfeld is de vervulling van de
functie van minister van Buitenlandse
Zaken van Nederland op zichzelf een
taak, welke de werkkracht van een ge
hele persoonlijkheid opeist. Anderzijds
is het onmiskenbaar dat het gezag in
internationale vraagstukken en de in
vloed, welke daarin door een bepaald
land of door een bepaalde persoon kan
worden uitgeoefend, ten nauwste sa
menhangen met de positie, die dit land,
en die, welke die persoon inneemt- in
hef krachtenveld der internationale ver
houdingen.

De omstandigheid dat -deze taak aan
Nederland is toegevallen schrijft de mi
nister voor een belangrijk gedeelte toe
aan de omstandigheid dat Nederland door
zijn ligging tussen de Germaanse en de
Romaanse wereld en tussen Noord-Eu
ropa en Zuid-Europa met zijn Benelux-
partners van nature de verbindingsscha
kel vormt tussen de grotere economische
en politieke eenheden, welke deze bei
de kleinere landen omringen. Wel is het
natuurlijk noodzakelijk voor een rich-
tige vervulling van deze tijdrovende in
ternationale functie om zorg te dragen
voor een ontlasting van de minister
voor wat betreft een belangrijk gedeel
te van de zaken, welke op het departe
ment van Buitenlandse Zaken behande
ling vinden. Hoever hiermede moet
worden gegaan, zal alleen de practijk
kunnen leren. Intussen is voor de mi
nister de benoeming van een Staats
secretaris die voorlopig meer in het bij
zonder belast wordt met de behande
ling van Indonesische aangelegenheden,
waarnaast ook gedacht wordt aan an
dere opdrachten, aanstonds een grote
feitelijke verlichting van zijn werkzaam
heden gebleken.

Nadrukkelijk zij gesteld, dat van een
tegenstelling tussen Nederland en Bel
gië inzake de benoeming geen sprake
is geweest. De minister heeft zyn can-
didatnur voor de functie van bemidde
laar slechts aanvaard, nadat hem de
instemming van de Belgische regering
gebleken was.

De Zoon van £dc deïloowwn

Het optreden van een nieuwe legering
in Australië heeft er toe geleid, dat zo
wel de toon als de inhoud van de ver
klaringen van Anstralische zijde over
aangelegenheden, die voor Nederland
van betekenis zyn Nieuw-Guinea
onmiskenbaar getuigen van een andere
zienswijze.

54. Eric heeft één voordeel boven zijn schel schreeuwende achtervolgers: hij is
alleen. Als zij zich nog op de trap verdringen heejt hij de bovenverdieping van de
burcht reeds weer bereikt. En als de eersten aan het einde van het trapportaal ver
schijnen, liggen de gangen donker en verlaten voor hen. Woedend beginnen zij de
bovenverdieping af te zoeken. Doch zij merken de stille schim niet op, die thans
geruisloos, steeds dekking zoekend achter zuilen en uitspringende hoeken, in de
richting van de verdedigingsgang ijlt.

Die gang is het doel van Eric geworden. Van daaruit is het wellicht mogelijk de
hoofdpoort te bereiken. Een geringe kans maar in de wanhopige situatie waarin
de Noorman nu verkeert grijpt hij iedere mogelijkheid aan. Als hij eindelijk de
verdedigingsgang bereikt, haalt hij verlicht adem. Koel is de nachtlucht om hem
heen en het maanlicht werpt nog steeds zijn stil, onwezenlijk licht over de transen
en muren van de burcht. Onder hem ligt de binnenhof.

Onder beschutting der overdekte afweergang spoedt hij zich naar de toren, waarop
de gang aansluit. Beneden in de verte, ziet hij reeds de poort, zijn enige kans op
leven. Vanaf de toren moet een trap naar de binnenhof leiden, meent hij zich te
herinneren. En bij de poort ziet hij maar enkele wachters. Zijn hoop begint te

herleven Doch juist- als hij de toren bereikt ziet hij onder zich een soldaat de
binnenplaats oprennen. „Sluit de poort!" schreeuwt deze de wachters toe. „Bevel
van heer Lauri! Er is een schurk in de burcht doorgedrongenNiemand mag
vertrekken!"

Haastig beginnen de wachters aan dit bevel gevolg te geven. En boven voelt
Eric zich de moed ontzinken. Zal ook deze kans waardeloos blijken op het laatste
moment? Eer hij de binnenhof kan hebben bereikt zal de poort reeds gesloten zijn.
Er is geen enkele uitweg meer.

Geen enkelePlotseling valt zijn oog op een gezadeld paard onder hem.
Tijd om na te denken is er niet meer. Reeds beginnen de zware deuren elkaar te
naderen. Hier valt slechts roekeloos alles op één kaart te wedden. Zonder aarzelen
slingert Eric zich over de balustrade en springt

Een angstig geschreeuw gaat op onder de wachters als zij eensklaps een
zwarte gestalte op het paard zien neersuizen. Het dier hinnikt wild en springt naar
voren. Doch ijzeren vuisten hebben reeds de toom gegrepen en met al zijn kracht
ment de Noorman het dolgeworden paard in de richting van de poort, die zich
langzaam, tergend langzaamsluit

A cht en zestig jonge kerels uit de Zaanstreek hebben vijf dagen lang het grote
gezin gevormd, dat zijn intrek had genomen op de villa „Vijverduin" te
Bloemendaal. Dinsdagochtend zijn zij welgemoed op de fiets gesprongen en
hebben bij Zaandam, Zaandijk, Krommenie, Assendelft of waar zij dan ook van
daan mochten zijn gekomen de rug toegekeerd, om zich in Bloemendaal temidden
van gezonde ontspanning zich voor te bereiden op hun taak in het bedrijfsleven.

Vandaag zijn zij weer thuis gekomen, wellicht minder welgemoed, omdat die
vijf dagen zou gauw waren voorbij gegaan, maar in ieder geval enthousiast over
de mooie dagen, die zij daar hadden doorgebracht.

Een half uurtje vrije tijd kan vele
punten opleveren. Handenarbeid in
allerlei vorm wordt flink gewaar
deerd. Hier zijn enkele jongens
bezig rond de schouw en wie kan
beweren, dat zij zich daar niet thuis
voelen?

In Surabaja dreigt een staking van
de havenarbeiders. De vakbond van ha
venarbeiders heeft een ultimatum ge
steld, dat Donderdag zou aflopen. Daar
de industriële bond gisteren een ver
gadering zou houden, verzocht de bond
het ultimatum te verlengen tot heden,
Zaterdag. De bond van havenarbeiders
heeft hierop niet geantwoord.

Op 35 Mei zal te New York de „Brooklyn Battery Tubeworden geopend, de
op één na langste timnel voor motorvoertuigen ter wereld. Bijna zeven jaar lang
is met koortsachtige spoed gewerkt onder de druk bevaren East-rivier om de
dubbele ongeveer 3000 meter lange tunnelbuizen te leggen. Alleen de Mersey-
tunnel te Liverpool, die circa 3700 meter lang is, overtreft de Brooklyn Battery

Tube m lengte.

De Battery-tunnel is een absolute
noodzakelijkheid om het hoofd te bie
den aan het nijpende verkeersprobleem
van New York. Een groot deel van de
acht millioen zielen tellende bevolking
van de wereldstad moet dagelijks op
weg naar het werk de drie rivieren
kruisen, die Manhattan Island omsnoe-
len. Dat is de kern van de transport
moeilijkheden. De nieuwe tunnel loopt
van Battery in Lower Manhattan naar
Brooklyn, op Long Island, waar bijna
3.000.000 mensen wonen. Zij zal de ge
weldige last, die de oude Brooklyn-brug
de laatste eeuw te dragen heeft gehad,
aanzienlijk verlichten.

Advertentie

Maandag u. bat volgend» adv ia».

N.V. PHILIPS' VERKOOPMAATSCHAPPIJ VOOR NEDERLAND EINDHOVEN

Per jaar kunnen 16 millioen voertuü
gen door de tunnel stromen. Zonder
onderbreking zal een dubbele rij van
voertuigen zich in beide richtingen
voortbewegen. Deze tunnel is de eerste
ter wereld, die geheel zal worden ver
licht met fluorescerende buizen, waarvan
het licht in de betegelde gewelven zal
aandoen als daglicht.

Wijlen president Franklin Delano Roo
sevelt heeft in October 1940 de eerste
spade voor de tunnel in de grond ge
stoken. Twee jaar is er vervolgens aan
gewerkt. Toen noodzaakte de oorlog tot
stopzetting der werkzaamheden. Zij wer
den hervat in 1945.

Voor drie kwart moest de tunnel met
behulp van springladingen door hard
gesteente worden geboord, maar on
danks het gevaarlijke karakter van
deze arbeid zijn er volgens de autori
teiten minder ongevallen voorgekomen,
dan bij welk ander werk ook, dat met
de bouw van de tunnel vergeleken
kan worden.

Nadat de tunnel was gegraven, wer
den twee buizen van aan elkander ver
bonden reusachtige ijzeren ringen
gelegd, één voor het verkeer naar
het Noorden en èèn voor het verkeer
in Zuidelijke richting. Door gaten in
die ringen werd onder hoge druk een
mengsel van grint, cement en water
gespoten om de buitenwand van de
tunnel te vormen. Thans is het binnen-
betonwerk zo goed als klaar en rest
nog slechts het betegelen.

Een berg van werk moet nog worden
verzet voor de aanleg van de boven
grondse toegangswegen tot de tunnel,

De katholieken van de Zaanstreek
hebben hiermede de primeur voor Ne
derland gehad en het laat zich aanzien,
dat dit werk van modern apostolaat
maar dan met de financiële steun van
de overheid in de toekomst zal wor
den voortgezet.

Reeds lang was er naar een oplossing
gezocht om de jongens, die de ambacht-
of mulo-school hadden doorlopen, een
gedegen voorbereiding te geven op hun
taak in het bedrijfsleven en. de proble
men, die hen daar te wachten zouden
staan. Gebleken was wel. dat het prac-
tisch onmogelijk was de jongens nog
op te vangen, als ze eenmaal in de be
drijven werkzaam waren. Daarom wilde
men als proef deze jongens bij elkaar
brengen in hun laatste vacantie, waarbij
iedere vorm van retraite zou vermeden
worden, maar toch aan de geestelijke
problemen de nodige aandacht zou wor
den gegeven.

Rector H. M. van Spanje wilde dit
experiment allereerst in de Zaan onder
nemen en daartoe vormde hij een com
missie in Zaandam, waarin onder meer
zitting hadden rector J. B. Schotten, het
hoofd van de V.G.L.O.-school en voor
zitter van de Katholieke Jeugdraad te
Zaandam, de heer N. Tervoort, en wet
houder J. Meulenkamp.

Tijdens twee ouderavonden werd con
tact met de ouders opgenomen en aller
wegen bleek er belangstelling te bestaan
en was er ook geen bezwaar tegen de

onkosten, die overigens zo laag mogelijk
waren gehouden.

En zo trokken acht en zestig jongens
naar Bloemendaal, waar ze op Vijver
duin in contact kwamen met hun sociale
voormannen en prominente figuren uit
het Zaanse bedrijfsleven.

Het ging er gemoedelijk en vooral
democratisch toe. daar op Vijverduin. en
de vreemdeling, die in die grote familie
kring plotseling zou zijn binnengevallen,
zou slechts enkele minuten nodig gehad
hebben om zich daar mét de jongens vol
komen thuis te voelen.

Zo is het tenminste ons vergaan, toen
wij enkele uren al die jonge mensen
bezig zagen. Een staf van vijf leken-
arbeiders en pater Amideus Cap droeg
zorg voor een vlot verloop van het dag
programma en de bekwame leiding
van de heer Tervoort, die daar als de

13

HOOFDSTUK 8

„Zie zo," meende dr. De Jong, ter
wijl hij zich met een voldaan gezicht
in zijn bureaustoel liet vallen. „We
schieten nu tenminste een klein beetje
in de goede richting".

Het was de avond van die geluksdag,
waarop hij de inval in de Oleander
straat gedaan hadden. Wij hadden vor
stelijk gedineerd in Deux Villes met
zijn vieren: de dokter, de inspecteur,
de journalist en zijn veilig terugge
wonnen vrouw, en we waren dienten
gevolge in een rooskleurige stemming.
Nu hielden we nog een kleine confe
rentie voor bedtijd.

De inspecteur was bijna enthousiast.
„Het gaat schitterend eenvoudig vond
hij. „Het is nu nog maarkeen kwestie

van tijd en volhouden

„Kalm aan wat", vermaande mijn
vriend hem. „Vergeet vooral niet, dat
onze man nog steeds frank en vrij zon
der enig schrammetje rondloopt en dat
je eigenlijk niets bereikt hebt. We
hadden een dot van een kans vandaag,
maar we hebben het weer heel onhandig
aangepakt. Toen hij daar zo rustig aan
kwam rijden voor zijn huis, had ik hem
zo netjes voor de loop van mijn schiet
ijzer als ik maar wensen kon. Maar de
doortastendheid ontbrak mij en ik maak
mij er nog een verwijt van. Enfin, wat

gebeurd is, is gebeurd. Volgende keer

beter!"

„Kom, kom dokter, we mogen heus
nog al tevreden zijn", vond Elly, ter
wijl ze wat dichter tegen mij aankroop.
„Twee van zijn vooraanstaande helpers
gevangen, zijn beide steunpunten be
zet, een van zijn auto's buitgemaakt
en mij bevrijd. Maar hij kan het ons
nog lastig genoeg maken, dat is waar".

„O zo. In elk geval boffen wij er niet
bij, dat jij ons geen dankbare inlichtin
gen kan geven".

„Ja, hij bracht mij dadelijk naar dat
huis in de Oleanderstraat en liet mij
daar als gevangene, verzorgd door de
neger. Ik heb hem na de eerste dag zelfs
niet meer gezien. Hij was doorlopend in
actie. Die Piet is overigens geen onge
schikte jongen, al sprak hij geen woord.
Maar hij is absoluut de slaaf van zijn
meester."

„Waar ik mij over verbaas, dat is die
vliegmachine," deelde ik mede. „Wat
een enorm toestel moet dat wel zijn."

„Man, schei toch uit," verzocht dr. De
Jong. „Over dertig jaar of eerder nog
tuffen wij allemaal in dergelijke machi
nes. Dat Satan er nu al een heeft, pleit
voor zijn capaciteiten, maar zo iets bij
zonders is het niet. Ondanks dat zullen
wij hem overwinnen. Alleen moeten we
even wachten, tot hij op de begane
grond is, en dat beter oppassen dan van
ochtend."

„Maar wat wilt u nu verder doen in
deze zaak?" vroeg Bouman nieuws
gierig. „Afwachten weer?"

„Natuurlijk niet. We zijn nu in een
stadium gekomen, dat we kunnen han
delen. Kijk eens hier, ik geloof dat ik
een aardig idee heb."

„Wat dan?" vroegen we als met één
mond.

„Dat Soestdijkse villaatje, Mon Repos.
Ik denk, dat daar een aardige muizen

val van te maken zou zijn."

De politieman glimlachte sceptisch.

„Ik denk het niet," deelde hij mede.
„Hij zou toch wel gek zijn, als hij daar
nog terug kwam. 't Krioelt er van onze
mannen."

Heel juist. Reden ta meer voor hem
om er terug te komen."

„Maar waarom dan toch? Levensmoe
heid?"

„Doe niet zulke domme vragen. Na
tuurlijk om zijn zaken daar op orde te
stellen, voordat wij er de kans toe heb
ben gekregen. Vergeet niet, dat Mon
Repos eigenlijk zijn hoofdsteunpunt was,
en dat huisje in de Oleanderstraat weer
een pied a terre, maar lang niet veilig
achteraf als dat kleine, ouderwetse, af
gelegen villaatje in de Soestdijkse wil
dernissen. Daar zal hij zich in hoofd
zaak geïnstalleerd hebben en aangezien
onze overval hem verraste, moe.t hij
daar, onvoorbereid als hij was, nog alle
mogelijke dingen te regelen hebben,
't Zou wellicht gemakkelijk genoeg zijn
om onder sterke politiebewaking de
rommel daar eens grondig te onderzoe
ken. Maar daarmee hebben wij onze ge-
bochtelde vriend zelf nog niet. Nee, de
agenten moeten daar weg op twee of
drie in de onmiddellijke omgeving na,
en wij trekken er in, in het geheim na
tuurlijk. En als de baas komt, eventjes
opgepast, en hap zeit-ie."

„Hum. 'tls te proberen", gaf Bouman
toe, ietwat aarzelend.

„In elk geval, ik ga mee. of Jack gaat
niet mee," verzekerde Elly plotseling,
heel gedecideerd, ,,'t Lijkt mij een heel
gevaarlijke onderneming."

Wij protesteerden in koor, maar zij
bleef op haar stukken staan, en het eind
van het liedje was natuurlijk, dat ze
haar zin kreeg.

Villa Mon Repos bleek inderdaad wel
heel achteraf te liggen. De vorige be

woner, die haar had laten bouwen, was
al een jaar of vier geleden gestorven
en zijn erfgenamen hadden nooit naar
't sombere afgelegen en slecht onderhou
den ding omgezien. Het kleine, uit rode
zandsteen opgetrokken gebouw, lag te
midden van een grote verwaarloosde
moestuin, want de vorige bewoner was
amateur-warmoezier geweest. Een soort
kluizenaar was hij blijkbaar ook, want
zijn woning lag niet eens aan een bruik
baar fietspad, laat staan aan een straat
weg. Een wandeling langs een bochtige
zandweg bracht ons eindelijk ter plaat
se, nadat wij onze Spijker bij een boer
derij aan de Lage-Vuurse-Straatweg
hadden gesteld.

Vrijwel onmiddellijk na onze aan
komst vertrok een detachement Utrecht
se rechercheurs, dat er gestationneerd
was geweest. Zij meldden niets bijzon
ders. De leidende inspecteur wilde ons
zes van zijn mannetjes achterlaten, maar
mijn vriend zocht er drie uit en stuur
de de rest weg, en zelfs die drie wees
hij de boerderij, waar onze auto stond,
als domicilie.

..Patrouilleer maar zo'n beetje in de
buurt", zei hij. „Je kunt nooit weten,
en als er wat gebeurt, dan merkt je
het directHetgeen onze pessimis
tische Bouman de opmerking ontlokte:

„Jawel, heel goed. En als je tegen de
een of andere pistoolkogel oploopt, merk
je het ook direct. Enfin, dat is het vak,
moet je maar denken."

Wij lieten hem praten en installeerdén
ons in de benedensuite. Het huis was
zeer degelijk, wel wat ouderwets gemeu
bileerd, maar alles zat dik onder het
stof en kraakte van de last der jaren.
Toch konden wij het ons tamelijk ge
zellig maken, het haardvuur trok als
een lier in de koude vroeg-winterat-
mosfeer en snorde behaaglijk, terwijl
mijn vrouw de meegenomen mondvoor
raad en diverse benodigdheden uitpakte.

(Wordt vervolgd)

pater familias fungeerde, stond er
borg voor, dat hij z'n mensen kreeg,
waar hij ze wilde hebben. Het was dan
ook wel heel goed gezien om een deel
van die leiding aan de jongens zelf
over te dragen, waardoor zij nog meer
de gelegenheid kregen persoonlijk
initiatieven te nemen.

De hele groep was namelijk onderver
deeld in zes kleinere, die elk afzonder
lijk een leider hadden en een assistent
leider. Daardoor werd meteen de mo
gelijkheid geschapen om de zelfwerk
zaamheid te stimuleren, omdat zowel de
groepen als geheel als de jongens in
dividueel iedere dag punten konden be
halen voor geleverde prestaties. Dat
daarbij gedrag, vlijt en netheid niet de
minste „vakken" waren, moge wellicht
vanzelfsprekend zijn

Piet van Nugteren uit Zaandijk, een
jonge timmerman-in-spe, die binnen
kort de ambachtschool gaat verlaten,
liet ons met bescheidenheid, maar toch
ook met veel trots het mooie Vijverduin
tot de nok toe zien. In de slaapkamers
was het een drukke bedoening, waar de
jongens pas van een stevige sportmiddag
waren thuis gekomen, maar straf ston
den de bedden in het gelid, stevige le
dikanten, waar tussendoor af en toe een
kampbed opdook. Kampbed of ledikant,
het slaapt allemaal even goed, werd ons
toevertrouwd, maar een onvervalste
Zaandammer voegde er aan toe: op een
kampbed verdien je een volle aflaat en
een flink portie punten

Hoe het ook zij, het was een waar
feest in dit gedisciplineerde gezin, waar
de dienstploeg van de dag het werk vlot
afkonden en Zaanse „dienders" met
schalen brood jongleerden alsof ze nooit
iets anders hadden gedaan.

Een overzicht van het volledig week-
programma houde men ons te goed,
want wat zal er niet te vertellen zijn
van de verschillende excursies, de
sportwedstrijden en alle andere ont
spanning, die een verkwikkende om
lijsting vormde van het meer geestelijke
deel.

Wij troffen het net, dat wethouder
IMeulenkamp een inleiding hield over
de strijd en de offers, die de arbeiders
in de loop der eeuwen hebben moeten
voeren, om hun rechten als mens te
doen gelden, een interessante bijeen
komst, waarop ok pastoor J. van der
Marck uit Zaandam tegenwoordig was.
Na afloop kregen de jongens drie vra
gen voorgelegd, die zij in groepsverband
moesten bespreken. De resultaten daar
van werden gezamenlijk later uitgediept
en het was soms de.moeite waard om
te horen, hoe de jongelui op de ver
schillende vragen reageerden en hun
visie gaven op bepaalde problemen.

Dat alles is nu weer voorbij, de jon
gens zijn weer in de Zaanstreek terug
gekeerd en per saldo doet het er nu
niet meer toe, welke groep het hoogste
aantal punten behaalde. Maar het suc
ces is onverdeeld geweest en het ware
te wensen, dat de Overheid voor dit
prachtige werk eens diep in de beurs
tastte om met subsidie dit alles te steu
nen. Want zou zulks niet mogelijk zijn,
dan zouden wij het betreuren, dat die
bevoegde autoriteiten die vijf dagen op
Vyvcrduin niet hebben meegemaakt.
Dan zouden ook zy zijn opgegaan in die
gezonde sfeer van vriendschap en werk
lust, waaraan de huiselijkheid zo'n goe
de warmte gaf. En dit mag tot slot toch
wei gezegd worden, dat ook de huis
moeder-verpleegster niet ontbrak en het
kraaien van de baby onder het avond
eten meer gezellig dan hinderlijk was.
Maar dat is weer een ander verhaal.

Woensdagmiddag hebben troepen van
de V.S.I. vier scholen in Semarang be
zet. Van de vordering werd ongeveer
gelijkertijd met het binnentrekken aan
de Dienst van Onderwijs kennis gege
ven. Ook andere civiele instanties wer
den van te voren niet van de vordering
op de hoogte gesteld; 2000 leerlingen
zijn hierdoor gedupeerd.

Advertentie

N.V.

&CO

BOTTERDAM
KOM. MÉ U BELFABI 1EI

KLEIWEG 244 TEL 84764

Meubelen en
betimmeringen voor:

Directiekamers
Vergaderzalen
Hotels
Woningen
Schepen
Adviezen voor
bin nenhuisarchitectuu r

TOON KAMERS

Utrechts Binnenhuis
Museum laan 7 .Utrecht
TeL 17285

f J;t korte eindje diesel-electrische
trekt ons door de heuvels van
■*- Limburg. Tussen Schinnen en
Spaubeek vlokken weer witte en rose
bloesems tussen de takken van de
vruchtbomen.

Tegenover ons zit een tweejarig
meisje bij vader op schoot. Vader is
schipper. Compleet met trui en pet.
Dochtertje is vies. Ongelooflijk vies.
Rond haar mondje liggen een paar
opgedroogde modderplasjes, haar hand
jes en polsen zijn gestreept als een
zebra. Zij manipuleert met iets dat
vermoedelijk bij het verlaten pan de
fabriek een pepermuntje en wit was.

„Twee koffie aan bakboord" bestelt
de schipper en neemt er twee amandel
broodjes bij.

Van grote hoogte laat de schipper de
suikerklontjes in de koffie plonzen.
Dochtertje haalt de kleverige suiker-
laag van een amandelbroodje over
neusje en wenkbrauwen.

Op de wissel voor Geleen gulpt de
koffie uit de kopjes op onze gloed
nieuwe actentas.

„Bent U ook diplomaatwil onze
buurman, een vrolijk-uitziende derti
ger, weten.

„Óók diplomaat?", omzeilen wij een
rechtstreeks antwoord.

„Ja, diplomaat. Vroeger noemde mijn
baas mij vertegenwoordiger. De laat
ste tijd spreekt hij mij met „Excellen
tie" aan."

„Dan is Uw baas zeker erg tevreden
over Uw verkoop" veronderstellen wij.

„Nee, dat is-ie juist niet", lacht
Diplomaat, „verkopen is er niet meer
bij. Alleen maar klusjes. Zien dat de
centen binnen komen. Chicanes behan
delen, afspraken maken en regelingen
treffen, en maar reizen, reizen. Net als
een minister. Ik klets maar en kost de

baas alleen maar gelcL. Pas op

Dochtertje laat haar amandelbroodje
op de grond glijden. Schipper probeert
te vangen. Zijn koffie golft over onze
knie. Dochtertje bukt en gebruikt onze
andere knie als steuntje, wat enige
haarscherpe vingerafdrukken nalaat.
Een tweede koffie-golf komt over. Op
onze rechterjaszak. Trein schokt stil in
Sittard en het tweede amandelbroodje
op onze tas. Dan brengen wij onze ge
voelens onder woorden. Frontaal, recht
op de schipper af.

en als U hier blijft zitten, zoek

ik een ander plaatsje", besluiten wij.

„Geen diplomaat", constateert onze
buurman, „zo treden ministers niet op.
Die zoeken vast geen ander plaatsje
als zij gelijk hebben".

Volgens een bericht in de New York Ti
mes zijn geheime plannen ontworpen tot
intensivering van de Russische actie in Azië
en Australië. Met name zou besloten zij%
te proberen, de havens van Brisbane, Cal
cutta, Saigon, Hongkong en Singapore door
stakingen Lam te leggen.