Nieuwe Haarlemsche Courant | 1950 | 24 mei 1950 | pagina 3

»In uw persoon begroeten wij het
moedige voik van Nederland"

f ZACHTE ZEEP

FEESTELIJKE INTOCHT IN DE
HOOFDSTAD VAN FRANKRIJK

Eric de Noorman - Ve strijd omAet TjecAt

DE TIEN van Radio Anno Santo zien Rome

Noodregeling kinderbijslag kleine
zelfstandigen onvoldoende geacht

DE STILLE
MAN

Verkiezingsbladen niet
bezorgd

NEEM

LEEMHUIS, VIETOR EN
PEGELS VEROORDEELD

Sukarno herhaalt eis
inzake N.-Guinea

!wl

x y4

WEK DE GAL
IN UW LEVER OP

Strijd om eenheidsstaat
energieverspilling

z-

KONINGIN JULIANA:Wat we nodig hebben, is

de moed om opnieuw te beginnen

Koningin anwoordt

LIJDT NIET LANGER

Ambassadeurs en gezanten te Parijs maken
bij de Koningin hun opwachting

Luister in het late uur

Minister Van Schaik lost problemen bij de
Catacombe heel drastisch op

Kwatta-soldaatjes
blijven altijd geldig

Organisaties voor inkomensgrens van f 4500.-

WOENSDAG 24 MEI 1950

PAGINA 3

TOESPRAKEN DER STAATSHOOFDEN

a

P. T. T.-censuur?

Mr. De Wilde weer in
Eerste Kamer aanwezig

Thans lagere straffen

KON. JULIANA BETUIGT

MEDELEVEN
Met overstroming in Canada

door

PATRICK PURCILL

Sjahrir: Er wachten belang
rijker problemen

MELK
en PUUR

DIEFSTAL VAN POST
AUTO BERECHT

Frankrijk begroet U met vreugde.
™et bezoek, waarmede Uwe Majesteit
en Uwe Koninklijke Hoogheid de Prins
aer Nederlanden ons thans vereren,
verdiept niet slechts een oude en grote
vtiendschap, doch ook de gevoelens
yl bewondering en toegenegenheid,
I e het Franse volk voor het Neder
landse volk koestert, dat opnieuw, on-
®er de meest hachelijke omstandighe-
rieri. blijk gegeven heeft van zijn dap-
verheid en zijn vasthoudendheid, van
*tjn gevoel voor menselijkheid, van zijn
ijheidsliefdeIn Uw persoon, me-
Vrouw, begroeten wij, uit het diepst van
0ns hart, het moedige, fiere en vrije
volk van Nederland," zo begon presi
dent Auriol zijn toespraak tijdens het
bonket ten paleize ter ere van Konin-
Slri Juliana en Prins Bernhard.

Onze materiële en morele waarden
"Jn aan de harde beproeving van de
°orlog onderworpen geweest, aldus ver-
v°lgde Auriol. Nederland heeft, geïnspi-
Ï6erd door zijn geliefde Vorstin, door
2'jn verzet tegen de onderdrukking, de
bewondering gewekt van alle recht en
Vrijheidlievende mensen. Wij hebben
Oezelfde. beproevingen gekend. Deze
Bedeelde smart heeft de solidariteit van
°nze beide volken nog vergroot en
J^andaag zijn zij nog meer verenigd in
hun wil en hun hoop.

.,In de overtuiging, dat er geen moei-
hjkheid is, die niet door energie en
vasthoudendheid, tezamen met de voort
durende samenwerking van alle vrije
manden, kan worden overwonnen, hef ik,
Majesteit, het glas te Uwer ere, ter ere
van Uwe Koninklijke Hoogheid, de
?]"ins der Nederlanden, van Uwe eer
biedwaardige Moeder en het Koninklijk
Oezin, en drink op het geluk en de
helvaart van Nederland."

Uw zo wijze en zo hartelijke woor
den, waarmee U mijn man en mij
heeft begroet, geven Ons het waar
achtige gevoel van welkom te zijn,
en wij zien er de uitdrukking in van
de waardevolle vriendschap, die
frankrijk voelt voor Nederland.
Deze vriendschap is even pud als
levend en vitaal en wij hebben haar
ondervonden in de ontroerende ont-
vangst, die Parijs ons geboden heeft,
aldus Koningin Juliana in haar dank
rede.

v Persoonlijk word ik zo ging de
Koningin voort door de naam, die
hhjn familie draagt, en doordat zij het
nageslacht vormt van uw Gaspar de
U-oligny, steeds levendig herinnerd aan
het mooie van deze aldtode banden en
®a.n de verantwoordelijkheid, die deze
hhj opleggen.

In het jongste verleden hebben de
zonen van Frankrijk op onze grond ge
treden in onze gemeenschappelijke
trijd voor de vrijheid. Diegenen van
blijn landgenoten, die aan de vijandelijke
bezetting trachtten te ontkomen om de
vrije wereld te bereiken, zullen voor
altijd in dankbaarheid aan hun Franse
Grienden terugdenken, die hen onderweg
Beholpen, „hebben, .mei inzet van hun
eigen leven.

Onze generatie kan een ontredderde
Gereld niet bij toverslag in orde bren-
Sen. Maar wat wij nodig hebben is een

Advertentie

floor rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
•^Ouwpi.inen. Neemt regelmatig Togal,
Jat verdrijft in al die gevallen snel en
««doende de pijnen. Togal baat waar an-
refe middeien falen. Zuivert de nieren en
onschadelijk voor hart en maag. Bij

is

onschadelijk voor nari en maag. r>ij
apotheek en drogist f 0.83, f 2.08 en f 7.94.

Op vragen van het Tweede-Kamerlid
fbf- J. Algera (AR) in verband met de
^Tigering van het hoofdbestuur der
f/T-T. tot verspreiding huis aan huis
\'an een tweetal verkiezingsbladen van
Anti Revolutionaire Partij in Gel-
?®rland en Bloemendaal heeft de minis-
'O1 van Verkeer en Waterstaat o.m. ge-
ahtwoord, dat de P.T.T. bezwaar maakte
legen enkele passages uit de verkie-
^Ugsbladen. In één passage werd o a.
onderkend een beledigende strekking
opzichte van een regering, waarme-
h.e de Nederlandse regering thans m
aatkundig verband heeft samen te

berken.

Ongeadresseerde verspreiding van
,.e beide in het geding zijnde verkie-
'Ugsgeschriften werd in strijd geacht
$et het maatschappelijk doel van het
?'aatsbedrijf. Een jarenlange ervaring
'°eh deed met reden verwachten, dat
^geadresseerde bezorging tot bezwaren
leiden in verband met de elemen-
Jfl, welke de betreffende passages be
ukten, waardoor ernstige hinder voor
Staatsbedrijf zou kunnen ontstaan,
herhaling heeft P.T.T, nl. klachten
J? Verwijten over dergelijke versprei-
F'hgen ontvangen. De ondervinding
?6eft voorts geleerd, dat verspreiding
ah dergelijke stukken in meerdere ge-
AUen wordt gevolgd door het aanbie
dt ter verspreiding van verweerschrif-
h, die dan weer voor P.T.T. dezelfde
szwaren medebrengen.
v Als regel geldt, dat ter beoordeling
de vraag of de inhoud van onge-
ressecrde stukken, als hier in het ge-
-jjhg zijn, geen bezwaar tegen versprei-
h hg door P.T.T. oplevert, twee exem-
jjaren aan het hoofdbestuur der P.T.T.
toeten worden overgelegd. Tot ver
leiding wordt niet overgegaan zonder
ta daarvoor door of namens#de direc-
Jr"generaal der Posterijen, Telegrafie
Telefonie toestemming is verleend.

minister deelt tenslotte mede, dat
y eheens verspreiding werd geweigerd
een viertal propagandageschriften
Raïv. de ChristeHjk-Historische Unie, de
tij'holieke Nationale Partij en de Par-
van de Arbeid.

5fl^r: J. A. de Wilde heeft wegens ziekte
Ipjhime tijd de vergaderingen der
bij. ",6 Kamer niet kunnen bijwonen.
be ^dagmiddag was hij weer aanwezig,
^oorzitter, de heer Kranenburg, heeft
her? namens de leden hartelijk begroet,
t(;irn gelukwensend met zijn herstel. De
r. heeft daarna zonder beraadsla-

3htw stemming goedgekeurd het wets-
tot aanvulling van renten krach-
tüi he Ongevallenwet 1921, de Land
zee. hou w-Ongevallcnwet 1922 en
„hgevallenwet 1919.

Laand

en
de

Het systeem

"0nd®anvulling wordt hoofdzakelijk ge-
5est.-,. 'n een bijslag van 25 pet. op de
taande rente.

houding, die vrij is van de beperkingen
van een bekrompen verleden, en de
moed om opnieuw te beginnen.

De stoutmoedige voorstellen, onlangs
door Frankrijk gedaan, kenmerken zich
door die geest van oorspronkelijkheid en
van bereidheid tot offer, die noodzake
lijk is om het nieuwe Europa geboren
te doen worden als deel van een betere
wereid.

Dat Europa zal een waar tehuis zijn
voor zijn grote familiekring en (laat
ons nooit ophouden het te hopen)
zelfs voor zijn verloren zoons, en zal
open staan voor al zijn vrienden. Zekere
opofferingen zijn tot een absolute ac
tualiteit en noodzaak geworden. Zonder
deze zullen we nooit dat levendige en
zich uitbreidend economisch leven mee
maken, noch die veiligheid, of liever
die welvaart en die vrede die nodig
zijn om te kunnen voortbestaan.

Waar Frankrijk en Nederland niets
te vrezen hebben van mislukkingen
in het verleden, daar hun strijd is
omgezet in een hechte en diepe her
vormingskracht, zullen deze beide
landen op gelijkwaardige wijze sa
men optrekken, in de geschiedenis
die komen gaat. Zij zullen de vrij-
heid van de Westelijke volken be
stendigen en tegenover West en Oost
de enig mogelijke oplossing plaat
sen: die van de vrede.

„Ik drink op uw geluk, mijnheer de
president, op dat van onze beminnelijke
gastheer en gastvrouw, de heer en me
vrouw Auriol, en op dat van geheel
Frankrijk. Als we onze welwillendheid
beperken zoals dit glas deze wijn, dan
zullen we resultaten krijgen, die beperkt
worden door een glas. Als we de wijn
laten uitvloeien, beslaat die een grote
uitgestrektheid. Ais onze welwillendheid
niet wordt verkleind door de listigheid
van beperking, maar al haar mogelijk
heden ontvangt, kunnen de resultaten
weergaloos zijn.

En ik drink op „La France éternelle",
die altijd haar buren bestraald heeft, en
die thans draagster is van creatieve ge
dachten, op de welvaart en het geluk
van onze geliefde zuster Frankrijk."

De rede van Koningin Juliana, die
onder doodse stilte werd aangehoord,
maakte op alle aanwezigen diepe indruk

Advertentie

De bijzondere strafkamer van de ar
rondissementsrechtbank te 's-Hertogen-
bosch heeft uitspraak gedaan in de zaak
van de voormalige Haagse politieman
nen Leemhuis, Vietor en Pegels. Voor
dien deelde mr. Reuser, één der raads
lieden, de rechtbank mede, dat verdach
te Leemhuis een dezer dagen onderschei
den werd met het herinneringskruis
1940/1945 van het Nederlandse Rode
Kruis.

De bijzondere kamer is van mening,
dat de door verdachten gepleegde feiten
van zeer ernstige aard zijn en dat ver
dachten volkomen aan de zijde van de
vijand hebben gestaan tijdens de Duitse
bezetting. Niettemin meende de recht
bank, dat er strafverzachtende omstan
digheden zijn aan te voeren wegens de
moeilijke positie van de politie tijdens
de bezetting.

De rechtbank veroordeelde C. LeeA-
huis tot een gevangenisstraf van tien
jaar met aftrek van voorarrest (de eis
was achttien jaar met aftrek), J. Vie
tor elf jaar met aftrek (eis twintig jaar
met aftrek) en S. Pegels tot negen jaar
met aftrek (eis vijftien jaar met aftrek)
benevens ontzetting uit de beide kies
rechten en het recht ambten te bekle
den voor de tijd van tien jaar. De recht
bank bevai, formeel, de onmiddellijke
gevangenneming.

Verdachten hebben het recht binnen
acht dagen tegen dit vonnis in cassatie
te gaan.

(Vervolg van pag. 1)

Grootse momenten bij de intocht wa
ren het passeren van de brug over de
Seine en het afzwenken, voor de obe
lisk langs, van de Place de la Concorde
de Champs Elysées op, met de Are de
Triomphe in het verschiet. Hier vorm
den de schoonste stadsgezichten ter we
reld de achtergrond van deze waarlijk
vorstelijke entrée. Helaas had de buiige
lucht van heel de dag juist dit ogenblik
uitgekozen om na lang aarzelen een
kortstondige, maar stevige Meiregen
over Parijs uit te gieten. In die regen
kwam de stoet uiteindelijk in de smalle
Rue Faubourg St. Honoré aan, voor
numéro 55, de hoofdingang van het Pa
lais de l'Elysée. Na een inspectie van de
erewacht der Garde Républicaine op
het voorplein, begaf het gezelschap zich
naar binnen. In een korte bijeenkomst
in de Salon des Ambassadeurs werden
de leden van het civiele en militaire
huis voorgesteld. Hare Majesteit over
handigde bij die gelegenheid aan Presi
dent Auriol de versierselen van het
Grootkruis van de Nederlandse Leeuw.

In een hierop volgende Cercle Di
plomatique maakten de ongeveer zes
tig ambassadeurs en gezanten te Parijs
bij Hare Majesteit, bij wie zij tijdens
haar verblijf in de Franse hoofdstad
zijn geaccrediteerd, hun opwachting.
Zij werden voorgesteld door de Ne
derlandse gezant in Frankrijk, Baron
van Boetzelaer. Hare Majesteit onder
hield zich daarbij langere tijd met de
Australische ambassadeur Kenneth,
die vroeger in Den Haag werkzaam is
geweest, alsmede met de Indonesische
ambassadeur Nasir Datuk Pomotjak.
Laatstgenoemde droeg de zwarte
petji, zoals ook zijn confrater van In
dia het nationaal accent vertoonde in
zijn kledij. Verder trok de imposante,
donkere verschijning van de gezant

In een persgesprek met Reuter heeft
Sukarno opnieuw uiting gegeven aan
Indonesië's aanspraken op Westelijk
Nieuw-Guinea. Hij ontkende echter
categorisch dat de Indonesische repu
bliek aspiraties heeft ten aanzien van
het bezit van Oost-Nieuw-Guinea, dat
onder gezag van Australië staat.

Als, aldus Sukarr.o, aan onze eis is
voldaan, zal een punt van wrijving met
de Nederlanders zijn weggenomen, zal
de basis zijn gelegd voor vriendschap
pelijke betrekkingen en samenwerking
met Australië, vrij van achterdocht, en
zal aan de wereld zijn getoond, dat wij
onszelf niet willen, buitensluiten. Su
karno deed een beroep op andere naties
om kapitaal te beleggen, niet slechts in
West-Nieuw-Guinea, maar in geheel In
donesië. Dan kunnen de beleggers op
goede baten rekenen, mits zij tevens
aandacht willen besteden aan de ont
wikkeling van het land.

Officiële Indonesische kringen toon
den zich Maandagavond verrast over de
snelle Australische reactie op de eis van
Sukarno, die hij Zaterdag maakte, dat
„West-Nieuw-Guinea tot Indonesië moet
terugkeren."

De Canadese minister-president, Lau
rent, heeft te Ottawa in het Lagerhuis
een telegram van Koningin Juliana voor
gelezen, waarin zij haar medeleven be
tuigt met de slachtoffers van de over
stroming in Winnipeg. De minister las
eveneens een telegram van medeleven
van de Engelse koning voor.

Aan de bewoners van Winnipeg is ver
zocht één dag loon af te staan voor de
80.000 mensen, die door de overstromin
gen have en goed verloren hebben.

van Liberia de aandacht, evenals de
ambassadeur van de Sovjet-Unie Pav
lov, met zijn opmerkelijk grijs haar
en zwarte baard. Na aan de Koningin
te zijn voorgesteld, onderhielden de
vertegenwoordigers van de verschil
lende naties zich met de Nederlandse
minister van Buitenlandse Zaken, de
heer Stikker.

Na het diner ten paleize, waarbij 130
personen aanzaten en Hare Majesteit
de toast van de President der Republiek
beantwoordde, volgde een divertisse
ment ter ere der hoge gasten in de
grote feest- en ontvangzaal. Hier ver
zamelde zich in de late avond een uit
gelezen gezelschap, onder wie tal van
vooraanstaande persoonlijkheden, zoals
Bidault, Herriot, Boncour. In het stra
lende licht van de brandende kronen
die het rijke interieur met zijn gobelins'
plafondschilderingen en rijke ornamen
tiek in luisterrijke sfeer zetten, betra
den Koningin en Prins, vergezeld van
President Auriol en echtgenpte, de zaal,
waar de Comédie Franpaise een twee
tal schetsen van Carmontelle vertoon
de: „Le Seigneur Auteur" en „Le Veuf",
welke door inhoud cn costumering wel
bijzonder pasten in de entourage van dit
samenzijn. Mademoiselle Michelin Bou-
det droeg enkele gedichten voor en ten
slotte zorgde Noël Noël voor een char
mante afwisseling, waarbij hij een zeer
geapprecieerde poging deed om Neder
lands te spreken.

De Koningin was voor deze gelegen
heid gekleed in een crèmekleurig avond
toilet met banen van goud, terwijl het
geheel glinsterde van de pailletten. De
diadeem in het haar en het halssnoer
flonkerden van kostelijke edelgesteen
ten. Over de borst droeg zij de rode sjerp
van het Legioen van Eer. Prins Bern
hard was gekleed in de gala-uniform der
grenadiers. Na afloop werden de ac
teurs, die het spectacle hadden ver
zorgd. aan H.M. de Koningin en aan
Z.K.H. de Prins voorgesteld. Het voor
rijden en het vertrek der genodigden
trok buiten veel bekijks. Parijs stond
trouwens deze dag in het teken van de
aankomst der koninklijke gasten, wier
grootse entrée heel de bevolking in haar
ban betrok, terwijl de feestelijke deco
raties. de bevlagde bussen en in het late
uur de in strijklicht badende monumen
ten der stad aan de bijzondere gebeur
tenis van dit bezoek accent verleenden.

28

Smartelijk klaaglied van Alphonsus
Farrell of het Hartzeer van Carriglea,
was de titel die hij aan het lied had ge
geven, en hij had ongetwijfeld reden ge
noeg tot lamenteren en droefheid op de
dag dat Jer Coady, om zijn eigen woor
den tijdens zijn afscheidstoespraak te ci
teren, „hartelijk vaarwel zei aan de lage
heuvelen boven de rivier, om voortaan
terug te keren naar het geliefde Glenea-
ly, mijn geboorteplaats, om daar, voor
eeuwig, gelijk de prins uit een sprookje,
vreedzaam, gezond en gelukkig te leven
op Zijne Engelse Majesteit's milddadig
pensioen van één pond per maand".

Het was op een regenachtige Zaterdag
in Juni, dat Jer Coady afscheid nam van
Carriglea, het Koninkrijk waar hij zo
lang geregeerd had. Uit de richting van
de Comeraghs striemden woeste regen
vlagen van een naderende onweersbui
toen zijn bed, zijn boek en zijn boterdo-
zen, zijn baard en hijzelf, als een steeds
hoger wordende pyramide van gewich
tigheid, boven op een sleperswagen geht-
seq werden, die Packey Regan van de
kastelein had geleend.

Vanaf zijn verheven zetel, over de op
gestapelde eigendommen heen, stak Jer
zijn laatste redevoering af, terwijl hij als

-nTV-* \j

m

86. Met een snelle beweging ontneemt Eric Erwin de kleine boog. Tevreden ziet
hij hoe de pijl de duif heeft gemist en het dier snel wegvliegt. Dan wendt hij zich
streng tot z'n zoon.

„Ik heb graag dat je één ding goed onthield," zegt hij streng. „Een goed krijger
doodt nimmer wanneer het niet nodig is! Schiet nooit op wild als je het niet als
voedsel wilt gebruiken!" Hij heeft moeite om een glimlach te weerhouden bij het
zien van het doodongelukkige gezichtje van de jongen. Maar hij wil dat Erwin eens
en voorgoed van dit soort dingen doordrongen raakt. Zelf heeft hij deze fundamentele
wet der wildernis door harde noodzaak als de enig juiste leren waarderen.

Wanneer de troep enkele ogenblikken later behoedzaam verder trekt loopt
Erwin zwijgend en beschaamd terzijde. Eric heeft zich naar de Lynx begeven. Zij
worden echter gestoord door een uitroep van een der voorste krijgers, en als zij zich
bij hem voegen zien zij hoe een oude man uit de kleine hoeve te voorschijn is ge
komen. Hij schijnt zeer opgewonden.

„Dat is Ole Peer", zegt de Lynx verrast. „Een trouw aanhanger van u, heer Eric.
Hij diende nog als lansknecht onder uw vaderKoning Wogram. Hij geeft de be

richten door welke mijn verspieders hem doen toekomen. Maar wat heeft zijn
onrust opgewekt?"

Haastig treden zij de grijsaard tegemoet. „Ik zag u aankomen, heer," hijgt deze
„En bijna op hetzelfde ogenblik bracht een postduif mij dit bericht." Zo groot ts
zijn opwinding dat hij zich nauwelijks schijnt af te vragen om welke reden de Lynx
met al zijn mannen naar het Noorden is gekomen. Met trillende hand geeft hij de
aanvoerder de strook perkament, welke deze op zijn beurt aan Eric overreikt. Gij
zijt de bevelhebber

Eric's ogen vliegen over de weinige regels; regels die in al hun soberheid
mededelen welk drama zich op Baldon's burcht heeft afgespeeld. Baldon is met
Lauri overeengekomen de muitende troepen te betalen! In ruil hiervoor zal hij
macht over het rijk krijgen. Het goud wordt vervoerd

Hier breekt het schrijven plotseling af. Maar schuin daaronder staat in een ander
veel haastiger handschrift: wij zijn verloren! Red ons

Eric wendt zich met een ruk tot de Lynx. Een diepe onrust vlamt in zijn ogen.
„Uw verspieders zijn in Baldon's handen gevallen. Dit doorkruist al onze plannen.
Lynx

Advertentie

V «alt morgens „kiplekker**

ait bed springen.

dag moet uw lever een liter gal la

aw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet. het bederft. U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem
de plantaardige CARTER'S LEVERPII^-
LETJES om die liter gal op te wekken en
uw spijsvertering en stoelgang op natuur
lijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht
middel, onovertroffen om de gal te doen
stromen. Eist Carter's Leverpilletjea.

In een interview met een correspon
dent van Het Vrije Volk in Djakarta
heeft Sjahrir gezegd, dat de strijd tus
sen unitarisme en federalisme een ener
gieverspilling is, die totaal onverant
woord is nu in Indonesië zoveel belang
rijker problemen op oplossing wachten.
Als Sjahrir's partij aan de regering was
zou hij eerst deze problemen aanpakken.
Bij de kwestie Nieuw-Guinea spelen
de sentimenten een veel te grote rol.
De eerste vraag moet, aldus Sjahrir,
zijn, hoe kan het staatsapparaat met de
gegeven krachten zo goed mogelijk
functionneren.

Naar de mening van deze Indonesi
sche leider der socialisten is de R.T.C.
te overhaast beëindigd, zodat de par
tijen die toen de aanneming steunden,
nu de felste bestrijders zijn. Wellicht
was dan de souvereiniteitsoverdracht
iets later geschied, maar het resultaat zou
duurzaam geweest zijn. De mislukking
van de conferentie op de Hoge Veluwe,
aldus ging Sjahrir voort, heeft de Indo
nesische politiek der volgende jaren
bepaald. Mijn kabinet wilde voor alles
geweld en rassenhaat vermijden. Op de
Hoge Veluwe lag de beste kans voor
een vreedzame oplossing van het Indo
nesisch conflict. Maar het Nederlandse
volk was hier nog niet rijp voor.

Over de toekomst van de Nederlands-
Indonesische Unie liet Sjahrir zich niet
optimistisch uit, hoewel „niemand weet
hoe alles zich zal ontwikkelen".

In sommige kringen in Nederland is
men van mening dat indien Indonesië
in 1945 geressorteerd had onder het
Amerikaanse en iet onder het Britse
opperbevel, dit de toekomst beslissend
zou hebben beïnvloed, aldus merkt de
interviewer op en hij vraagt Sjahrir:
Wat is uw mening daarover?

Indien hier vijf Amerikaanse divisies
waren geland, aldus de Indonesische
ex-premier, in plaats van de Britse
troepen en met sterke hand „rust en
orde" hadden hersteld, dan was dit
land nog rijper geweest voor het com
munisme dan thans.

In Rome vallen alle slandenv er schillen
weg Wat eigenlijk voor de hand ligt,
want in Rome Zingen ook tientallen na
tionaliteiten gezamenlijk één en hetzelfde
Credo. De plechtigheid van de Heilig
verklaring op Hemelvaartsdag was van
deze eenheid in verscheidenheid een
treffende uiting. Niet de overigens
indrukwekkende, pompeuze praal van
dit gebeuren was het die ons in het
hart raakte, maar veeleer de omstan
digheid, dat de zwart-gesluierde Portu
gese vrouw, de in exotisch gewaad ge
hulde Brits-Indiërs, de in slagorde achter
een balustrade staande Duitsers en de
hevig in Amerikaans slang orerende
achter mij zittende dames, allen tezamen
hetzelfde kruis maakten en dezelfde
devote gebaren bij de Consecratie.

Wat ik eigenlijk maar wilde zeggen
is, dat he.t in Rome helemaal niet zo
vreemd aandeed, dat Driessen, in de bus
dos a dos zat met ir. Ridder de van der
Schueren, Commissaris van de Konin
gin in Overijsel. De veekoopman uit
Monster was overigens helemaal onkun
dig van die bijzondere omstandigheid.
De commissaris trouwens ook. En Hilde
Benders en mijnheer Dijkers beseften
evenmin, dat die minzame heer, met wie
zij in conversatie geraakten, Zijne Ex
cellentie minister Van Schaik was Niet
dat dit nu zulke wereldschokkende ge
beurtenissen zijn; maar» in Nederland
moet er toch een revolutie uitbreken
voor een minister en een vuurtoren
wachter in één en dezelfde bus reizen.
In Rome is dat allemaal anders.

■j

Maar goed. De minister en de
oud-minister liepen even later ook
samen met de veekoopman en de
vuurtorenwachter in dezelfde pro
cessie in de St. Paulus buiten de Mu
ren; zij zongen samen de litanie van
Alle Heiligen, het Attende Domine
en zij baden samen dezelfde, gebe
den.

Samen bezochten zij ook, de auto
riteiten en de tien, de Catacombe
di San Callisto, aan de ingang waar
van men tegenwoordig een reclame
van Coca Cola kan lezen.

't Ging nogal moeilijk daar bij die
Catacombe. De toegang werd er slechts
groepsgewijze en naar nationaliteit ver
leend. En de Nederlanders waren nog
lang 'niet aan de beurt. Maar minister
Van Schaik loste alle problemen heel
drastisch op door eenvoudig door te
lopen; indien hem iets gevraagd werd,
wees hij met zijn duim vaar achteren.
Niemand die daar iets bijzonders ach
ter ztocht.

Advertentie

een drenkeling de schoorsteenklok om
kneld hield, die hij. tezamen met een
beurs sovereigns, van de dankbare paro
chie ten geschenke had gekregen, als
beloning voor zijn bekwaamheid, het
A.B.C. te pompen in de hoofden van twee
hardleerse generaties van haar zonen.

En hét was een opmerkelijk betoog ook
ondanks het feit, dat Jer in de opwinding
en misère van het komende vertrek, één
of twee glaasjes méér had gedronken
dan zelfs zijn harde kop normaal kon
verdragen. Het was niettemin een toe
passelijke speech, doorspekt met menige
aanhaling uit Shakespeare en Rabelais,
verfraaid met dichterlijke juweeltjes,
voor deze gelegenheid aan het oeuvre
van Alphonsus Farrell ontleend en om
de een of andere, niet zeer duidelijke
reden, gegarneerd met lange citaten uit
Robert Emmet's pleidopi vanuit de be
klaagdenbank. Tussen al dat kunstig
woordenspel door flitste nu en dan toch
weer het scherpzinnig brein van Jer
Coady, toen hij bijvoorbeeld zijn toe
hoorders op het hart drukte, vooral geen
gewetensbezwaren te koesteren bij het
in toom houden van het vrouwelijk ge
slacht, dat hij als de oorzaak van alle
kwaad beschouwde; hij besprak zowel
de zondenval van onze eerste ouders, als
de stijgende prijs van Guinness' Bier en
andere simpele levensbehoeften van de
mens.

Geïnspireerd, of misschien verleid, door
de grote gebeurtenis, stond hij op het
punt aan een smachtende wereld het
langbewaarde geheim van zijn was
tobbe-tovenarij te onthullen, en was
zelfs al begonnen zijn gepatenteerd re
cept voor wittere hemden op te geven
toen Sullivan's merrie, niet gewend aan
de grote sleperskar, ofwel tot woede ge
bracht door Jer's voortdurende beschul
digingen aan het adres van haar sexe-

KWATTA - BREDA

genoten, er geheel onverwachts in volle
galop van door ging, aldus Packey en
de kar en Jer met speech en. al mee
sleurend.

Zodat Carriglea voor 't laatst de be
roemde Jerry Coady te zien kreeg, lang
uit liggend over zijn oude matras met
zijn schoorsteenklok nog stevig onder de
arm, terwijl hij er, zo goed en zo kwaad
als 't ging, in slaagde, mede dank zij de
machtige baard, een waardige en plech
tige indruk te maken. De merrie, de
wagen, de koetsier, het opeengepakte
hebben en houden van Coady, en einde
lijk de voorname passagier zelf, sloegen
de eerste bocht in van de weg, die naar
Waterford en het spoorwegstation leidde,
daarna naar het verre graafschap
Wicklow met het verwaarloosde land
huisje bij de brug van het slaperige Gle-
nealy

En er waren omstanders, die na af
loop durfden zweren, dat er hete tranen
over Jer Coady's wangen biggelden bij
zijn aftocht.

In Peter O'Dea's ogen brandden in
ieder geval dikke tranen, toen hij terug
keerde naar het eenzame huis, waar de
oude Jer zolang de scepter had ge
zwaaid. Met iedere stap, bij het zien van
elke steen, zweefden massa's herinnerin
gen om hem heen en brachten hem terug,
via de gelukkige, zorgeloze jaren, via de
lechende, zingende, overvolle jaren, naar
die avond, lang geleden, dat Peter, on
bekend en eenzaam op de deur, die nu
voor hem open gaapte, had geklopt, en
begroet was door die vriendelijke ogen
boven de kolossale baard en de warme
golf van vriendschap had gevoeld, dis
niet langer meer sloeg door het grote
huis, zo eindeloos leeg na Coady's heen
gaan.

En terwijl Peter O'Dea over de drempel
stapte, echode en weergalmde door zijn
gedachten de laatste strophe van Fonsy

Zo kwam het dat wij, Nederlanders,
als Engelsen de grotten in trokken; een
omstandigheid, die de verplichting met
zich mee bracht om te zijner tijd vol-
kmen natuurlijk „Yes" of „No" te zeg
gen, of, als het kon, een Engelse zin
van iets meer omvattende betekenis.

Zij was gauw voorbij, die wande
ling in de Catacomben; te gauw om er
herinneringen van meer duurzame aard
aan te bewaren. Maar buiten in de zon
was het zeer warm. En daarom zaten
wij e.ven later in Ristorante „la Viletta",
een heel idyllische gelegenheid in de
buurt. Ook allemaal samen Nu zat
Driessen, die man bofte geweldig van
daag, weer naast de minister. En nu
besefte hij wel de uitzonderlijkheid.

De minister en Driessen dronken
ieder een glas vino bianco. Zij ^we
gen allebei een poos. Maar er moest

een conversatie van komen, dat was
duidelijk.

„Bent u al meer in Rome ge
weest," vroeg de minister.
„Nee, meneer, dat is de eerste keer",
zei Driessen.

„Ik ben er al drie keer geweest", zei
de Excellentie.

„Maar u bent ook al een dagje ouder",
stelde Driessen onbarmhartig vast.

Toen wilde de minister weten hoe oud
Driessen hem wel schatte. Die zei: „U
tent wel zeventig." En hij keek twijfe
lend, toen de excellentie verklapte dat
hij pas acht en zestig was.

Nu heeft Driessen een afspraak lopen
met minister Van Schaik, dat die (Zijne
Excellentie) nog dit jaar naar het West-
land zal komen,

Zo'n alle afstanden overbruggende af
spraak kan alleen maar tot stav.d kqmen
in Rome, in een schilderachtige Ris
torante bij wijn en zon.

Of zij ifc Nederland gehouden wordt?
Driessen was overtuigd van wel. „Als-ie
maar even loskomt," zei hij.

HERMAN HOFHUIZEN.

(Van onze Haagse redacteur)

Zoals te verwachten was heeft het
organisatieleven zich tot de Tweede
Kamer gewend om zijn teleurstelling uit
te spreken over de Noodregeling Kin
derbijslag voor kleine zelfstandigen In
het gisteren door het Koninklijk Neder
landse Landbouw Comité, de Nederland
se Katholieke Boeren- en Tuindersbond
en de Nederlandse Katholieke Midden
standsbond verzonden adres wordt, bij
alle waardering voor het uitgangspunt
der noodregeling, gesteld dat deze be
paaldelijk onvoldoende is.

Wanneer het w.o. bedoelt de tegen
stellingen weg te nemen tussen de
loonarbeiders en de met hen in sociaal-
economisch opzicht gelijk te stellen
zelfstandigen, dan wordt te dien aan
zien opgemerkt, dat dan de inkomens
grens, welke geldt voor de sociale
voorzieningen bij de loontrekkenden,
namelijk f 4500 per jaar, had dienen
te worden aangehouden.

Dat de inkomensgrens van f 2000 te
laag is genomèn, zelfs wanneer men deze
als maatstaf zou wensen te hanteren

Farrel's treurzang op de gevallen Ko
ning van Carriglea.

Ik maak een eind aan onze rouw,
maar moet nog eens naar waarheid

zeggen,

dat steeds Uw warme vriendentrouw
een krans van rozen wist te leggen.
Gelijk de huiv'ring van een winteravond,
wanneer de droeve zon ten onder gaat;
Gelijk het zuchten van een zomers

briesje

als het maan'tje aan de hemel staat:

Zo is voor ons Uw heengaan, Coady
en met ons treurt heel Carriglea.

TWEEDE DEEL
„De goede koningin Tess"

HOOFDSTUK I

Peter O'Dea trachtte zich zelf moed
in te spreken, toen hij de weg naar
school insloeg. Eenzaam was hij en bang,
meer dan bang, ondanks zijn zeven en
dertig jaren, op deze eerste morgen als
hoofdonderwijzer van Carriglea.

Nog nooit in al die jaren van zijn
schoolervaring had hij tegenover een
moeilijk probleem gestaan, zonder de
steun van Jer Coady naast hem, de en
gelbewaarder met de baard, die hem
hielp en raad gaf en hem leidde. Maar
vandaag vestigde Jer zich in het verre
Olenealy en bevond Peter zich in een
situatie, waarvoor zelfs de gebaarde
wijsgeer misschien zou terugdeinzen.

Speurend naar menselijk gezelschap,
verlangend naar de balsem der vriend
schap. vond Peter tot zijn grote vreugde
Packey Regan, kortgeleden ingelijfd in
de rijen der Gemeente-werklui, die al
ijverig bezig was overal het lange gras
weg te maaien, waar het met lange
speerpunten boven de greppels langs de
weg uitstak.

Wordt vervolgd)

voor een vergelijking met loonarbeiders,
die een dergelijk inkomen genieten,
blijkt ook uit de feitelijke inkomens
situatie van de zelfstandigen, die de zeer
reële inkomenswaarde, welke gevormd
wordt door de wettelijke dekking tegen
risico's als ziekte, ongevallen, invalidi
teit en ouderdom, ontberen. Zij zijn ook
vaak gedwongen hun zogenaamd netto
inkomen aan te spreken voor kleine
investeringen en dit inkomen is dus
geenszins risico-loos zoals dat van de
loonarbeider.

De adressanten vragen om een nood
regeling voor die groepen, waar wer
kelijk nood heerst en menen, dat. wan
neer de regering wil vasthouden aan
een inkomengrens van f 2000 bij twee
kinderen, zij beter doet te spreken van
een noodregeling voor de allerkleinste
zelfstandigen.

Het request besluit met enkele criti-
sche opmerkingen over de oplopende
inkoken grens per kind en de uitkerin
gen per dag, welke beide te laag worden
geacht.

De wens wordt uitgesproken, dat het
geen twee a drie jaar zal duren voor
een definitieve regeling tot stand komt.
Uit een oogpunt van sociale rechtvaar
digheid is het dringend geboden daar
mee de grootst mogelijke spoed te be
trachten.

8 Januari 1948 werd te Nijmegen voor
een postagentschap een postauto gesto
len. De auto werd later beroofd van de
inhoud onbeheerd langs de weg aange
troffen. Het heeft geruime tijd ge
duurd, eer de politie de hand kon leg
gen op de daders. Gisteren stonden
deze voor de Arnhemse Rechtbank te
recht.

Uit de behandeling bleek, dat het
plan om de paitauto te stelen was ge
rijpt tijdens gesprekken, die de schoen
maker A. Th. R. met zijn buurman, de
P.T.T.-chauffeur A. L. voerde. Wat
eerst onschuldige fantasie leek, werd
later, speciaal door B., als een voor ver
wezenlijking in aanmerking komend
plan bekeken. B. zocht naar helpers;
toen zijn Nijmeegse vrienden terug
deinsden voor de vermetele opzet,
wendde hij zich tot relaties buiten Nij
megen en vond medewerkers in de
Amsterdamse chauffeur D. R. N. en de
Bussumse autohandelaar P. M. Drie
weken lang bestudeerden B. en zijn
bondgenoten de route van de postauto
en 8 Januari sloegen zij hun slag.

De Officier, mr. De Vries, eiste tegen
B. drie jaar en zes maanden gevange
nisstraf. M. hoorde drie jaar tegen zich
eisen, de P.T.T.-chauffeur L. twee jaar
en zes maanden evenals de chauffeur N.

Een Nederlandse SS-er. die in Neder
land gezocht wordt in verband met door
hem gepleegde oorlogsmisdaden, is in
Stockholm gearresteerd en naar Kopen
hagen overgebracht. Zijn naam wordt
voorlopig geheim gehouden.