Schip van „British Railways"
krijgt Hollandse geschenken
Eric de Noorman - Ve strijd omAetTïecte
m
1
I Jjusseti neus en êippen
'UU httT)ag.Caek Van
Et AAR
DE STILLE
MAN
Per week verhuizen vijf duizend haantjes van het
hok naar de braadpan
Reünie van oud-strijders Overpeinzingen
Mr. Spitzen vriend van Engelse Spoorwegen
HET PLAN-PLESMAN
Vrachtschepen aan Nederland
teruggegeven
FELLE BRAND IN MEUBELFABRIEK BIJ EDE
Voor f 75.000schade
Sa
Pluimveehandel hervat
Jaarlijks sterven Av2 millioen
mensen aan t.b.c.
Man tracht zijn vrouw
te wurgen
van Snorrebor f
VRIJDAG 23 JUNI 1950
PAGINA 3
Afscheid N.S.-dïrectielid
door
PATRICK
PURCELL
Per jeep van Indonesië
naar Rome
ONDER INVLOED
ACHTER HET STUUR
Journalist voor de rechtbank
Zestien personen dakloos
Spuitinrichting uitgebrand
Motorrijder verongelukt
Lorelei
De Vrolijke Vrouwtjes
van Denham
Even brood halen
Knikkeren
Elke zeven seconden
één dode
H. Don Bosco patroon van
Katholieke Uitgevers
Alle gedemobiliseerd en
uitgenodigd
Acht jaar geëist
Inbrekers gearresteerd
Federatie Katholieke
Universiteiten
Belgische gezant bij V.S.I.
Geniet van de mooie
daqen
Het s.s. „Amsterdam" van de British
Railways, dat tussen twee gewone
nachtelijke tochten van Hoek van Hol
land naar Harwich, in Hoek van Hol
land ligt, kreeg gistermiddag hoog be
zoek. De minister van Verkeer en Wa
terstaat, mr. D. Spitzen; de President-
Directeur van de Nederlandsche Spoor
wegen, ir, F. Q. Den Hollander; wet
houder De Roos uit Amsterdam en
vele andere autoriteiten op het gebied
van scheepvaart, verkeer en toerisme
hebben er enige uren aan boord ver
toefd om een tweetal plechtigheden bij
te wonen: twee fraaie kunstvoorwer
pen een van de stad Amsterdam
en een van de Nederlandsche Spoor
wegen die aan het schip, dat sinds
11 Juni in de geregelde vaart is, ge
schonken werden, zouden officieel
overhandigd worden.
Mr. A. de Roos onthulde allereerst een
in brons uitgevoerd reliëf, dat het wapen
van de stad Amsterdam voorstelt. Het
Werd gemaakt door de Amsterdamse
kunstenaar W. Reyers. De Amsterdamse
wethouder wees er in een korte toe
spraak o.a. op, dat men een buitenge
woon goed werk gedaan heeft door hier
de kunst met de techniek te combineren.
Ir. F. Q. Den Hollander, die een mozaïek:
aanbood mevr. A. Den Hollander
Schotel onthulde het zeide o.a., dat
men dit had willen doen, om op echt
Hollandse wijze uitdrukking te geven
aan wat men voelde. Het mozaïek stelt
een oud zeilschip voor, een oude loco
motief, een oud stadje en een wind
molen. Het werd gemaakt door de Am
sterdamse kunstenaar Jan Peeters. Ir.
Den Hollander hoopte, dat door dit teken
van vriendschap de „Amsterdam een
lang leven beschoren zou mogen zijn
voor Engeland en voor de Britse Spoor
wegen.
Minister Spitzen sprak een enkel
woord, naar hij zeide, als vriend van de
Nederlandsche Spoorwegen en dus ook ais
(Vervolg van pag. 1)
De stemverdeling in het college van
directeuren-gerCeraal zal moeten zijn
overeenkomstig de bijdrage van het
land De functionaris is afzetbaar
wanneer 2/3 van het aantal stemmen
van het parlement of 2/3 van het aan
tal leden van het college de wens te
kennen geven, dat hij af moet treden.
Na zijn uiteenzetting heeft dr. Pies-
man een kruisvuur van vragen moeten
ondergaan:
„Tegenover wie zal de Directeur-
generaal verantwoording moeten afleg
gen?"
„Er zullen tal van correctieven zijn.
Hij zal heus met met het land op hol
gaan, maar noogstens met 7 pet.".
„Hebt u dit plan al voorgelegd
aan ministers van Buitenlandse Zaken?
,Tal van ministers en vooraanstaande
diplomaten hebben er kennis van geno
men en de reactie was: Wij kunnen er
geen speld tussen krijgen; wij kunnen
de fout niet zien. Ik heb het zelfs aar
Z. H. de Paus aangeboden"
„Houdt u wel voldoende rekening
met de politieke tegenstellingen?"
,We zullen moeten komen tot een gro
te "vennootschap van naties. Dit plan zal
een basis moeten zijn om daarover te
denken. De tijd is voorbij, dat we ons
zelf moeten laten gevangen houden doo:
statuten".
„Houdt dit plan een prijsgeven van
de nationale souvereiniteit in?
„Dat staat als een paal boven water:
Als u een huwelijk sluit, geeft u ook een
deel van uw souvereiniteit prijs. Daten
we de krachten, die in positieve zin
kunnen werken toch niet uitsluiten
door een of ander wetje van 1703! De
geesten moeten bereid zijn. Geestelijke
kracht overwint alle materiële kracht'
„Brengt u dit plan tot uitvoering
door middel van de ministers van Bui
tenlandse Zaken?"
„Ik zal de dag loven als ik van dit
plan af ben! De ministers zullen echter
eerst moeten weten hoe de publieke opi
nie er tegenover staat. Ik ga straks ge
woon weer kruien".
„Gesteld, dat de publieke opinie
er gunstig tegenover staat; hoe ziet u
dan de ontwikkeling van dit plan?"
Dan zie ik. dat er een uiting zai
komen van politieke en invloedrijke
figuren hier. Nederland zal dan in een
gezamenlijk initiatief een belangrijke
rol gaan spelen. Voor Nederland zijn de
voordelen overigens evident", zo besloot
dr Plesman. „Onze intelligentie en on
dernemingsgeest zullen hier hun grote
kansen krijgen".
In de commissarissenzaal van Hoofd
gebouw III (administratie) der Neder
landse Staatsspoor te Utrecht zal op
30 Juni a.s. voor particulieren de gele
genheid bestaan afscheid te nemen van
de heer G. F. H. Giesberger, die op 1
Juli zal aftreden als directielid der
N. S. De heer Giesberger verkreeg
vooral grote bekendheid tijdens de oor
logsjaren, toen hij als bemiddelaar op
trad tussen de Spoorwegen en de De-
zetter, doch tevens in voortdurend con
tact stond met de vrije wereld. Bijzon
dere verdiensten verwierf hij zich spe
ciaal als een der leiders van de spoor
wegstaking.
vriend van de Engelse Spoorwegen! „Ik
bezoek veel schepen," aldus de minister.
„Ik zou mezelf een expert in het bezoe
ken van schepen willen noemen. Ik blijf
er dan ook op tot het vertrekt! Dit schip
is echter wel een zeer mooi schip." Hij
wenste de British Railways daarmede
proficiat en hij hoopte, dat dit schip
veel vrienden van Holland naar Enge
land zou brengen en omgekeerd.
Namens de Railway Executive aan
vaardde mr. V. Barrington-Ward de ge
schenken.
Naar U.P., meldt zullen de 8000 ton
metende vrachtschepen „Tawan Maru'
en „Sumira Maru" aan Nederland
worden teruggegeven als gevolg van de
verzoeken, die de Nederlandse missie te
Tokio gericht heeft tot de S.C.A.P., die
het beheer over de beide schepen op
zich génomen had aan het einde van
de oorlog. De „Tawan Maru" en de
„Sumira Maru" onderhielden vroeger
de dienst tussen Singapore en Java.
Vier onlangs gedemobiliseerde Neder
landse soldaten zijn in een jeep van
Indonesië uit vertrokken om naar Rome
te pelgrimeren. Zij hopen in de loop
van September in de Eeuwige Stad aan
te komen.
In de afgelopen nacht is een gedeelte
van de meubelfabriek der firma Huibers
en Van Beek, in de buurt van Wekerom,
gemeente Ede gelegen, door een felle
brand in de as gelegd. De vuurgloed
trok de aandacht van een in de buurt
wonende landbouwersvrouw, die was
opgestaan om een klein kind te helpen.
Zü alarmeerde haar huisgenoten, waarna
pogingen werden aangewend de brand
met emmers water te blussen, hetgeen
echter onbegonnen werk was.
Ook politie en brandweer waren ge
waarschuwd en het gelukte de blussers
uiteindelijk het kantoor en een gedeelte
van de meubelwerkplaatsen voor het
vuur te behoeden. Het middelste ge
deelte der fabriek, met de kostbare ma
chines, brandde uit. De aangerichte
schade beloopt, naar schatting, een be
drag van f 75.000. Het bedrijf was op
beurspolis, doch laag verzekerd.
Tijdens het voorlopig naar de oorzaak
van de brand ingestelde onderzoek is
gebleken, dat zich Donderdagavond laat
nog personeel voor werkzaamheden in
het gebouw bevond. Een der firmanten
was omstreeks middernacht in het be
drijf ter controle van een electromotor,
die overdag warm was gelopen. Het
De bekende journalist H. L., die enige
tijd geleden terecht stond wegens het
besturen van een auto, terwijl hij onder
invloed van sterke drank verkeerde, was
tegen dit vonnis in hoger beroep ge
gaan. Gistermorgen werd zijn zaak op
nieuw door de Haarlemse Rechtbank
behandeld. Na een zeer uitvoerig getui
genverhoor kwam vast te staan, dat ver
dachte op de avond van 29 Maart in zes
uur tijds drie borrels, een derde fles
champagne, een derde fles rode wijn en
een half glaasje cognac had gedronken.
Daarna was hij in zijn auto gestapt om
de twee dames, met wie hij op Duin en
Kruidberg had gedineerd, naar huis te
brengen. Aanvankelijk volkomen nor
maal, was hij op de Mollaan erg snel
gaan rijden en had zodoende de bocht
naar de Bloemendaalseweg te groot ge
nomen. Hiervoor aangehouden, werd hij
naar het politiebureau vervoerd, waar
hij weigerde een bloedproef te onder
gaan. In zijn conversatie met de Bloe-
mendaalse politie was L. tamelijk on
welvoeglijk geweest. Voor de politie
rechter was hij voor dit feit al eerder
veroordeeld tot een boete van vijftig
gulden.
Hoewel verdediger en L. zelf herhaal
delijk wezen op de heftige gemoedstoe
stand van verdachte en er zelfs een me
disch advies werd overgelegd inzake
zijn bestand-zijn tegen alcohol, vond de
Officier, mr. Van der Valk-Bouwman,
een straf van een maand hechtenis plus
intrekking van het rijbewijs gedurende
de tijd van een jaar, toch niet te hoog.
De verdediger bepleitte vrijspraak op
grond van het feit, dat hij openbare
dronkenschap niet bewezen achtte.
Uitspraak 6 Juli, half tien.
wordt mogelijk geacht, dat de brand
door kortsluiting is veroorzaakt.
Gisteren is brand uitgebroken in de
voormalige marechausseekazerne te En
schede, welk gebouw sedert geruime tijd
werd bewoond door drie gezinnen en een
alleenwonende vrouw. De brandweer
bestreed het vuur met zes stralen en
wist de brand tot de zolderverdieping te
beperken. Deze brandde geheel uit. In
totaal zijn zestien personen dakloos ge
worden.
Hedenmorgen half tien brak brand uit
in de fabriek van. stalen meubelen „Etes-
mi", gevestigd aan de Heuvel te Tilburg.
Terwijl men in de spuiterij bezig was
met het vernissen, deed zich een ont
ploffing voor, tengevolge waarvan een
felle uitslaande brand ontstond. Pogin
gen van het personeel om het vuur met
schiumblusapparaten te bestrijden, faal
den. De gealarmeerde brandweer tastte
aanvankelijk het vuur eveneens met
schuimblussers aan met het oog op de
gassen, die zich ontwikelden. Naderhand
bestreed men het vuur met acht stralen
en ongeveer een half uur later was men
de brand meester. De spuitinrichting
brandde totaal uit.
De 20-jarige J. v. d. K. uit Stouten-
burg reed vanmorgen met zijn motor op
de Hessenweg aldaar in de richting
Amersfoort, toen uit een zandweg een
melkwagen de weg opreed, v. d. K.
trachtte uit te wijken en kwam terecht
in een greppel naast de weg, tengevolge
waarvan hij de macht over het stuur
kwijt raakte en in volle vaart tegen een
telefoonpaal botste. Hij is aan zijn ver
wondingen kort daarop overleden.
111. Schril schreeuwend jaagt Baldon zijn rijdier vooruit. Enkele krijgers springen
toe om hem tegen te houden, doch de angst doet de roofridder ieder gevaar vergeten
en verleent zijn slagen reuzenkracht. Zij vallen neer eer zij hem enig letsel kunnen
toebrengen. Dan daveren de hoeven van zijn paard de slotbrug over.
Baldon! Blijf staan!"
Het bevel van de Noorman klinkt luide boven het verwarde geschreeuw van zijn
mannen uit. Hij is de enige die op dat ogenblik de toestand overziet. Razend snel
rukt hij zijn boog te voorschijn en spant de pees.
Maar Baldon's verhitte geest onderschat ieder gevaar. Voor hem ligt de vrijheid
dat is het enige wat nog voor hem telt.
Voor de laatste maal, Baldon! Halt!"
Eric's stem is vast. De hand welke de pijl richt trilt niet het minst. De NoatP^rtan
weet dat hij zijn verraderlijke doodsvijand thans niet meer zal laten ontkomen. De
maat is vol. Als een laatste, zwijgende aanklacht liggen de stille geètalten van zijn
getrouwen achter hem geveld onder de onverhoedse slagen van de roofridder. Thans
Het liet zich aanzien, dat het verhod
om pluimvee te vervoeren spoedig moei
lijkheden met zich mede zou hrengen,
omdat de pluimveehouders met hun
overtollig pluimvee bleven zitten. Van
daar dat de kring BameveldScherpen-
zeel van de Stichting voor de Landbouw
er na de nodige goedkeuringen is toe
overgegaan op een mestbedrijf te Stroe
een centrale pluimveeslachtplaats in te
richten. Gisteren konden de pluimvee
houders voor het eerst het pluimvee, dat
ze wilden laten slachten, aangeven. De
plaatselijke bureauhouder had in één
uur tijds voor twee weken voldoende
aanmeldingen.
Voorlopig komen alleen zwaardere
„Ik weet niet, wat moet dat
beduiden,
dat ik zo treurig ben,
een sprookje uit oeroude tijden,
dat wil mij niet uit de zin".
Zo dichtte eens Heinrich Heine en ge
neraties Duitsers en hoempa's hebben
het sindsdien met een brok in de keel
gezongen en gespeeld, ook toen het
Nazi-bewind nog in volle glorie heerste,
en dat niettegenstaande Heine geen
Ariër was. Want even dierbaar als de
onsterfelijke keizer Barbarossa, wiens
baard in de Kyffhauser door blijft groei
en, is aan het romantische Duitse hart
de blonde maagd Lorelei, die op de ge
lijknamige rots in de Rijn, haar gouden
haar heet te kammen, dierbaar.
De communisten bedreven dan ook
geen onhandige propaganda, toen zij be
weerden, dat de Amerikanen het plan
koesterden in geval van een oorlog de
Lorelei op te blazen. De Amerikaanse
Hoge Commisaris heeft echter catego
risch verklaard, dat dit een boos verzin
sel is en dat de Lorelei ook in oorlogs
tijd ongerept zal blijven. Indien echter
ooit de Russen het Rijnland zouden be
zetten, zal Lorelei wel als fabrieksar-
Adverten tie
Bruxelles Kermesse 125 gram 29 ets.
53
Toen hij in de stoel zat met nietszeg
gende ogen starend naar de grijs wor
dende as, geen acht slaande op Packey's
gedwongen geklets, vond Peter O'Dea
zichzelf in diep gepeins verzonken over
het rode haar, over het witte voorhoofd,
over de slanke, lachende hals, die hem
in verrukking gebracht hadden op een
Julimorgen, lang geleden, toen Tessie
Fogarty vrolijk en opgewekt zijn klas
lokaal ié Cariglea was komen binnen
stappenzij was binnengestapt in zijn
klas en in zijn hart, om vanaf die dag
voortaan over beide te regeren... Lachën-
de hals... lachende stem? Waar had hij
die zin vroeger gehoord? O, het was het
lied, dat Fonsy over haar gemaakt had,
Fonsy's huwelijkscadeau!.... Heldere
lachende stem?.... Zachte, lachende
stem?.... Rijmde het niet als volgt?
Heldere, lachende stem
Hart, zo zorgloos blij
Ogen als een diamant
Haren als de zon in Mei
Voorhoofd zo voornaam en blank
Lippen, fris en zoet voor mij,
Carriglea, en de heldere, lachende
stem.
Peter zocht in zijn tranen omfloers
te herinneringen, om zich af te vragen
wat het was geweest, dat Packey Regan
gezegd had. Iets over vrede en vredes-
geruchten. Iets over dienstplicht of ver
kiezingen. Een afgezaagd gezegde over
vrijheid van de man in de straat. Hij
hoorde vaag, als in een droom, de naam
van Jer Coady. Zelfs dat vermocht zijn
interesse niet te wekken, en hij keerde
terug naar de herinneringen, naar de
gedachten aan zijn Tessie, de Tessie, die
hij pas vrij korte jaren geleden ge
trouwd had
Zachte lachende stem
Hals van een zwaan
Glimlach als een zonnestraal
Kuiltjes, die in je wangen staan
Wenkbrauwen als een ijle boog
Hert, in 't licht vart de maan.
Carriglea en de zachte, lachende
stem.
....Boven het gefluister van het
vuur, boven het gedempte geroezemoes
van Packey's stem, boven de voetstap
pen van de voortijlende wind daarbui
ten uit, kon Peter de plechtige woorden
horen van de priester, die hun huwelijk
had ingezegend en de echo van hun
eigen antwoordende stemmen.... „In
rijkdom",in rijkdom"in ar
moede"„in armoede"„en in
gezondheid"„tot de dood ons
scheidt." Hij kon opnieuw de hete stra
ten van Dublin zien, besmeurd met
mensenbloeden daarna scheen het
stof van die straten in de grote stad
zich op een vreemde wijze te vermen
gen met het stof, dat zo rijkelijk opge
worpen was door de auto, die hem na
hun wittebroodsweken thuis had ge
bracht, met het stof van de wagen,
waarin hij Markie ten doop had gedra
gen, met het stof van de auto, die de
beroemde long-specialist teruggereden
had naar het een of ander herenhuis
op Fitzwilliam Square, na Tessie's
doodvonnis uitgesproken te hebben.
Zoete, lachende stem.
Dé malse zomerregen, fijn
Doet mij steeds gedenken
Je zoetheid als de witte wijn,
De glimlach van je ogen
Doet vergeten alle pijn
Carriglea en de zoete, lachende stem.
.Peter O'Dea snikte luid, daar waar
hij zat in zijn stoel naast het vuur, zo
dat Packey Regan snel een eind maak
te aan zijn gewauwel, en weer heerste
de stilte in de donkerwordende keu
ken.
Opeens riep Kitty vanaf de overloop
boven de trap; door haar anders zo
zachte stem klonk nu een vreselijke
toon van gejaagdheid.
„Peter!" riep ze. „Peter! Vlug. Pe
ter! Ik ben bang dat ze sterft! Packey
loop hard naar de kapel voor een pries
ter!"
Hij vloog de trap op, verbaasd
over zichzelf, dat hij zich zo koud en
kalm voelde. Toch, op het laatst, ont
zonk hem de moed, en hij bleef, een
ogenblik aarzelend, voor de slaapka
merdeur staan.
Daarbinnen las de oude Mevr. Fo
garty het gebed voor, waarvan Tessie
boven alle andere had gehouden. De
vermoeide stem strompelde voort on
der een vloedgolf van tranen, maar
de ouderdom en de smart verhoogde
slechts de milde glorie van de litanie
van de H. Maagd, zodat Peter, door de
beidster in de wapenindustrie te werk
worden gesteld. En dan zal zij op haar
beurt met een brok in de keel zingen:
„Ik weet niet, wat moet dat
beduiden,
dat ik zo treurig ben".
Veertig echtparen werden dezer dagen
te Denham in Engeland overgetrouwd.
In de Anglicaanse huwelijksformule
dient de bruid te verklaren: „Ik wil ge
hoorzamen", maar de veertig vrouwtjes
hadden de eerste keer alleen maar „Ik
wil" gezegd en het „gehoorzamen"
arglistig ingeslikt. Begrijpelijkerwijze
namen de mannen met dit al te veel
zeggend verzwijgen geen genoegen.
Daarom werd er overgetrouwd. Nu
maar hopen, dat de vrolijke vrouwtjes
van Denham zich evenzeer aan haar
woord zullen houden als haar echtgeno
ten het haar deden.
In 1907 zou de 23-jarige Ewald Buchotz
in Milwaukee (V.S.) even voor zijn
moeder brood halen. Dezer dagen is hij
eerst als 66-jarige man teruggekeerd.
In plaats van brood te kopen klom
Ewald indertijd op een goederentrein
om in de graanstreek vy^rk te zoeken,
zoals hij vertelde.
„Waarom ben je thuis gekomen?"
vroeg zijn stokoude moeder.
„Och, ik voelde me de laaste dagen
een beetje eenzaam en daarom besloot
ik maar eens te gaan kijken, hoe ze het
thuis maakten", antwoordde Ewald, die
nog altijd vrijgezel is, laconiek.
Geen jongen, die je om een boodschap
kunt sturen!
In New Jersey in Amerika wordt jaar
lijks een nationaal knikkertournooi ge
houden. De Amerikaanse knikkeraars
hebben nu besloten de knikkerkampioe-
nen van Rusland en de Russische satel
lietstaten uit te nodigen om het volgend
jaar aan hun tournooi deel te nemen,
omdat zij, zoals zij zeggen, in nauwer
contact willen komen met de kinderen
van andere landen „niettegenstaande de
volwassenen in de koude oorlog schijnen
te moeten modderen".
De knikkerende kinderen in New Jer
sey schijnen nog niet te weten, dat het
de volwassenen niet om het spel. maar
om de knikkers te doen is
gewoonte van jaren, zichzelf de ant
woorden hoorde herhalen.
..Zetel der Wijsheid.Bid voor ons
.Oorzaak van onze blijdschap.Bid
voor ons
...Mystieke Roos.. Bid voor ons
...Toren van David.. Bid voor ons
Gulden HuisBid voor ons
..Ark des Verbonds.. Bid voor ons
..Poort des Hemels.. Bid voor ons
.Morgenster.Bid voor ons.
„Peter", zachtjes riep Kitty nogmaals
Zich vermannend, stiet hij de deur
open, liep onhoorbaar op zijn tenen naar
binnen. Hij kon de smart met klamme
vingers om zijn hart voelen knellen
om zijn keelHij kon zijn vrouw zien
in haar laatste doodsstrijd, trachtend
naar hem te glimlachen vanaf de plaats
waar zij lag, ginds achter de kaarsvlam
En hij kon nu geen enkel woord
van de litanie meer horen. Zijn hersenen
konden niets meer verwerken, niets dan
de rondwarrelende regels van het lied,
dat Fonsy Farrell geschreven had, om
haar bruiloft op te luisteren.
Heldere lachende stem
Haren als de zon in Mei
Glimlach als een zonnestraal
Doet vergeten alle pijn,
Carriglea en de zoete lachende stem.
DERDE DEEL
De Kroonprins
HOOFDSTUK I
Peter O'Dea, toch al teruggetrokken
van aard, voordat hij zijn Tessie ver
loor, werd, vanaf die dag, een opnieuw
aan ernst en zwijgzaamheid overgele
verd mens. Wordt vervolgd
soort jonge hanen in aanmerking. Per
week zullen ongeveer vijfduizend haan
tjes geslacht worden, maar de commissie
van toezicht van genoemde kring is
drukdoende dit aantal op te voeren. De
prijzen zijn lager dan de pluimveehou
ders wel wensen. Dit is een gevolg van
het feit, dat de haantjes niet gemest
mogen worden en voor de export wei
nig of in het geheel niet gevraagd wor
den. Overigens betekent een en ander,
dat in zekere zin de handel hervat is.
Het geslachte pluimvee wordt normaal
door de poeliers gekocht, slechts moeten
maatregelen tegen uitbreiding van de
pseudo-vogelpest in acht genomen wor
den.
Deze breidt zich in de gemeente Bar-
neveld nog steeds uit, zy het gelukkig
langzaam. Het aantal direct besmette
bedryven zal thans tegen de dertig lo
pen. Juist één procent van het totale
aantal. In het dorpje Renswoude bij
Bameveld is uit voorzorg ook een op-
hokgebod afgekondigd.
Te Ottersum is op het bedrijf van de
landbouwer K. eveneens vogelpest ge
constateerd. Nadat negentig dieren wa
ren gestorven heeft men de rest van de
kippenstapel verbrand.
Volgens een conservatieve schatting
sterven er jaarlijks in de gehele we
reld vier en een half millioen personen
aan tuberculose, dat is één dode in
iedere zeven seconden, aldus dr. C. van
den Berg, directeur-generaal voor de
internationale volksgezondheid, tijdens
zijn rede in de congreszaal van de na
tionale tentoonstelling „Mijlpaal 1950"
te Arnhem.
De Wereldgezondheidsorganisatie houdt
thans een enquête over de stand van
zaken op het gebied van de tubercu
lose, teneinde te beoordelen waar de
grootste behoeften aan hulpverlening
bestaan en hoe daarin het best kan
worden voorzien.
Medewerking wordt verleend aan de
grootscheepse actie, die door het Kin
dernoodfonds in samenwerking met een
drietal Scandinavische organisaties is
ondernomen op het gebied van de vac
cinatie tegen tuberculose, n.l. de B.C.
G.-vaccinatie. Van de omvang van deze
actie en van het karakter der medewer
king van de Wereldgezondheidsorgani
satie gaf spr. een uitvoerige uiteenzet
ting.
Bij Apostolische Breve heeft de Hei
lige Vader de Heilige Don Bosco uitge
roepen tot patroon van de katholieke
uitgevers.
zal er gerechtigheid gedaan worden.
„Hierbij oordeel ik u, Baldon! Ontvang uw straf...!"
Eric's woorden worden onmiddellijk gevolgd door èen snijdende kreet. Midden in
zijn ren is het of een onzichtbare hand Baldon terzijde werpt. Krampachtig heft
hij de armen. En terwijl zijn zwarte mantel wijd uitwaait stort de roofridder
zijdelings uit het zadel en tuimelt neer van de slotbrug.
Wanneer de Noorman het midden van de brug bereikt is een hevige beweging
in de gracht het enige wat hij nog ziet. Zwijgend kijkt hij toe hoé grote kringen
zich over het donkere water uitbreiden. Voor altijd sluiten de golven zich boven
hel lichaam van de man, die gedurende zijn bestaan een spoor van leed en verraad
achter zich heeft gelaten. Even treft Eric de sombere symboliek van dit einde.
„Zo sterft een verrader," mompelt hij zacht. „Een pijl in z'n rug en begraven
in het zwarte water. Een leven zonder eer; een dood zonder grootheid. De goden
kennen rechtvaardigheid
De commissie tentoonstelling „Met
Inns Bemhard op reis" bericht ons
dat voor de reünie van oudstrijders op
j 1 a-s- te Utrecht, waarvoor alle
gedemobiliseerden uitgenodigd zijn,
zich een commissie van aanbeveling
gevormd heeft, bestaande uit de gene
raal majoor der mariniers De Bruyne en
de generaais-majoor der K.L. Van
Dürst Britt, Engles en Baay. Inschrij
vingen kunnen tot 24 Juni gezonden
worden aan kapitein Rietveld, Lucas
Bolwerk 12, Utrecht. Het is onmogelijk
geweest alle gedemobiliseerde militai
ren persoonlek uit te nodigen, zodat de
commissie iedereen verzoekt dit bericht
te willen doorgeven aan belanghebben
den.
Voorts organiseert de commissie in
samenwerking met de Rijksarbeids-
bureaux, de Stichting Landverhuizing
Nederland en de verschillende emigra
tiecentrales op 28 Juni een emigratie-
avond in het Gebouw voor K. en W. te
Utrecht. Aanvragen voor uitnodigingen
kunnen gericht worden tot het bu
reau tentoonstelling, Jaarbeursgebouw
Utrecht. Een uitgave, waarin men alle
gegevens over emigratie kan vinden, is
tevens in voorbereiding en op de ten
toonstelling bij de emigratiestand ver
krijgbaar.
Voor de rechtbank te Den Haag, ge
presideerd door mr. A. Ikman van
Burck, heeft J. Z. uit Leiden terecht
gestaan, wien poging tot moord door
wurging op zijn echtgenote ten laste
was gelegd. Verdachte, die reeds meer
malen wegens openbare dronkenschap
met de politie en justitie in aanraking
is geweest, had na zijn daad tegenover
de politie verklaard, zijn vrouw van
kant te hebben gemaakt. Zodra hy
hoorde, dat zijn poging mislukt was, zei
hij het wederom te zullen doen.
De Officier wees erop, dat verdachte
feit en intentie erkend had. Z., die
geen berouw vertoont, al zegt hij nu
„geen interesse meer in een moord te
hebben", geeft blijk van een bedenkelijke
mentaliteit. Volgens het uitgebrachte
psychiatrische rapport is verdachte, die
verminderd toerekeningsvatbaar is, een
gevaar voor de samenleving. De Offi
cier, die zich met de conclusie van de
psychiater kon verenigen, meende toch
dat Z. behoorlijk gestraft diende te
worden. Hij eiste daarom een gevange
nisstraf van acht jaar en terbeschik
kingstelling van de regering.
De Tilburgse recherche heeft een se
rie inbraken tot klaarheid gebracht, die
de laatste drie maanden in Tilburg en
andere plaatsen van Noord-Brabant
werden gepleegd. Een tweetal personen
is in verband hiermede aangehouden.
Het zijn de 31-jarige scheepskapper A.
H. J. H. te Amsterdam, afkomstig uit
Tilburg, en de 21-jarige havenventer
H. E. L. W. te Haarlem. 1
riiiiiiiiniiiiiiiiiiMiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiniT
„Onze Leida is onderlaatst naar de
gala-avond in het vogelpark Avifauna
te Alphen aan de Rijn geweest ter ge
legenheid van de opening van het
nieuwe grote paviljoen," vertelde
Snorrebor. „Het heeft me een aardige
hap centen gekost. Onze Jan, je weet
wel. die uit Indië. is met haar meege
gaan."
Leida, die al zesentwintig is, al
geeft ze zich uit voor tweeentwintig,
heeft sproeten als een kievitsei, maar
bij haar zelfgemaakte grasgroene
avondjurk valt dat niet zo op.
„Heeft ze pleizier gehad?" infor
meerde ik belangstellend.
„Dat gaat wel, al is de avond een
beetje in het water gevallen. Het
stortregende, zodat alles naar binnen
moest, ook het Ballet van de Lage
Landen en Dolf van der Linden met
z'n Metropole-orkest. Het was er zo
tjokvol, dat ze geen bliksemheeft
kunnen zien, maar gehoord heeft ze
genoeg. Het zijn me daar maar slechte
onguren in Avifauna."
„Onguren?"
„Ja, je weet wel die kerels bij de
Romeinen die uit de vlucht van de
vogels het weer en de toekomst voor*
spelden."
„O, je bedoelt auguren."
„Juist," zei Snorrebor. „Auguren. D'r
zijn in Avifauna zeker te veel vogels.
Ze kunnen d'r niet meer uit wijs. Rn
koud dat ze het er heeft gehad. Het
tochtte in die tent als in een pendop-
po, zei onze Jan. Maar later hebben ze
gedanst en toen had ze het er best
naar haar zin."
„Durf je je dochter zo maar in zo'n
gelegenheid laten dansen?"
„D'r waren een paar geestelijken
onder de gasten," vertelde ze, „dus
het was om zo te zeggen zo goed als
in Rooms verband."
„En heeft ze er geen jongen opge
daan om mee te trouwen?"
„Och, onze Leida is een vliegende
vogel, die nooit wat vangt, en in Avi
fauna had ze concurrentie van te veel
vogels, begrijp je?" zuchtte Snorre
bor mismoedig.
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 21 Juni
Bij Apostolische Breve heeft de Hei
lige Vader een Federatie gesticht tussen
alle katholieke universiteiten der wereld
en vastgesteld, dat de statuten van
deze federatie zullen worden uitgevaar
digd door de Congregatie van de Semi
naries en de Universiteiten. De B^eva
herinnert aan .de onophoudelijke zorg
van de Kerk voor de verschillende stu
diecentra door de eeuwen heen.
De Belgische consul-generaal te Dja
karta, P. van der Stichtelen, is benoemd
tot Belgisch gezant bij de regering der
Verenigde Staten van Indonesië.
Het stond als een paal boven water,
dat mijn vriend Piet een artist was, een
geniaal artist, op het gebied van kar
peren. Mocht ik hem al de baas zijn in
het vissen met kunstaas, met karperen
was hij mijn meerdere, en leermeester.
Wat je noemt een ras-karperaar. Niet
alleen bezat hij een engelengeduld,
maar ook een soort instinct gepaard
aan vernuft en dat alles stelde hem in
staat op slechte dagen toch nog altijd
één of twee karpers te bemachtigen,
terwijl andere hengelaars zonder een
enkele keer beet gezien te hebben huis
waarts moesten keren. Wanneer het
echter zo'n dag was, waarop over het
algemeen goed gevangen werd, dan kon
aan het einde van zo'n dag Piet toch
altijd twee karpers meer vertonen dan
één van de anderen.
Toch had hij geen geheim recept
van een wonderdeegje en evenmin
kweekte hij zelf zijn wormen Wei was
hij erg secuur op het koken van de
aardappelen, waarmee hij viste. Dit was
dan ook een werkje, dat hij geen an
der zou toevertrouwen. Niet te zacht
mochten ze wezen, maar ook nie.t te
hard, vooral niet te hard
Maar ja, elke hengelaar weet wat
een teer punt aardappelen zijn en hij
zal er de nodige zorg wel aan besteden.
Ook ik wijd mijn bijzondere aandacht
aan dit alom bekende vangmiddel. Het
vorige jaar is het Jan echter gepas
seerd, dat hij, tot zijn eeuwige schande,
zijn aardappeltjes had vergeten en hij,
bi; de waterkant gekomen, mij moest
vragerf er hem een paar af te staan. Niet
zonder trots hoorde ik hem zoiets als
„net mooi" mompelen. Ook die dag
toonde hij zijn meesterschap door een
betere vangst.
Neen, aan die soort dingen ligt het
hem niet: het ligt aan Piet zelf. Het
ligt aan de manier, waarop hij zijp ogen
ide kost geeft en zijn hersens laat wer
ken. Neem bijvoorbeeld de manier,
waarop hij vorig jaar op een snikhete
zomermorgen twee karpers van om en
bij elf pond verschalkte. Wij visten die
dag in een druk bezochte veenplas in
het Noorden de.s lands.
Iedereen vist daar met aardappel en
met lijnen en haken variërend van nor
maal tot zeer zwaar en altijd zo ver
mogelijk van de kant af. De leus daar
luidt: „Hoe langer hengel hoe beter".
Er groeit ter plaatse geen riet langs de
wallekant, die recht en gelijkmatig van
hoogte, is, terwijl er ongeveer een me
ter water staat.
Van donker af hadden we er geze
ten en om negen uur had niemand, en
er waren naar schatting zeker wel 25
hengelaars, een stootje gezien, zelfs Piet
niet. Toen werd het hem te machtig;
hij lichtte de haak uit het water en
schoof achteruit. Het 35/100 nylonnetje
met gesmede haak en lange Rotterdam
mer werd op een rekje gewonden en
verdween in zijn tas, terwijl de aard
appelen eenzelfde lot ondergingen. Van
een brasemtuig werd twee meter 18/100
nylon afgesneden en uit Piet's binnen
zak kwam een envelopje te voorschijn,
dai schijnbaar reserve-haakjes bevatte.
Piet liet zijn keus vallen op een goud
haakje, zo eentje als de meeste mensen
zouden gebruiken om voorn of brasem
te vangen. Het haakje kwam aan het
dunne nylonlijntje te zitten, vat op zijn
beurt bevestigd werd aan de zijden lijn
van de reel. Toen werd aan de haak
Advertentie
een grote pluim gedrukt,
totaal verdween.
Alles was nu in gereedheid. Tk wacht
te om te zien, hoe Piet het wilde aan
leggen om zo, zonder pen en zonder
lood in te leggen. Dit gebeurde echter
niet, althans niet, zoals ik vermoed had.
Hij schoof niet terug naar de water
kant, maar bleef er integendeel een
heel eind vandaan en hij tilde het
pluimpje net over de grashalmen heen
en liet het nog geen halve meter uit de
kant op het water zakken. Daar bleef
het even aan de oppervlakte drijven,
doch al gauw werd het vochtig en zwaar
en begon het langzaam te zinken, totdat
het de bodem bereikt had Luchtiger
dan op deze manier zal er' wel nooit
een aasje op de grond gelegen hebben-
Het is dan ook alleen maar mogelijk
m stilstaand water bij bladstil weer
Maar dit nu tekende Piet ten voeten
uit. Hij had begrepen, dat de karper in
zo r plas zelfs in eer. overmoedige bui
wantrouwend al die zware lijnen en
stukken aardappel bekijkt en nu, door
de warmte traag en zo mogelijk nog
argwanender, helemaal niet te vangen
was op de gewone manier.
Piet's variant had tot resultaat, dat
hij drie keer beet kreeg, waarbij hij
twee karpers ving en er één verspeelde,
doordat het haakje uitboog. Dit laatste
was jammer, doch van geen belang.
Driemaal immers had hij zijn lijn zien
straklopen en evenzoveel keren had hij
eer karper vastgetikt. Hij had de strijd
kunnen aanbinden met vissen, die zich
vrijuit konden geven in het gevecht
door de lichtheid van onderlijn en haak.
Dat hij er desondanks toch twee
exemplaren in zijn schepnet kreeg en
nog wel op een dag, die door andere
hengelaars als „hopeloos" werd be
schouwd, deed mijn respect voor zijn
vindingrijkheid en vakmanschap als
hengelaar nog toenemen.
D.
