INDONESIË MOET DE BELOFTEN INZAKE HET
ZELFBESCHIKKINGSRECHT NAKOMEN
a
Eeuwenoude traditie van Benedictijnen in
Kennemerland voortgezet
Dom Paulus Andriessen tot
abt van Egmond gewijd
Nieuw ontwerp tot regeling van
ouderdomsverzekering
l!
Verwezenlijking slechts mogelijk door
goede samenwerking
Samen sterk
.Het weer.
Duvieusart naar koning
Leopold
Oost-Duitsland geeft
Sudetenland prijs
Met de hoop als
wapen
Tot hoofd en hart
Begroting Uniezaken en Overzeese Rijksdelen
Bezorgdheid over
bestuur N.-Guinea
Nieuw-Guinea
Nog dit jaar indiening bij de Tweede Kamer
Geen ondernemingswachten
meer in Indonesië
HEILIGVERKLARING VAN MARIA G0RETTI
ZATERDAG 24 JUNI 1950
74ste JAARGANG No. 24801
(Vervolo op pap. 5)
INDRUKWEKKENDE PLECHTIGHEID IN
HAARLEMS BASILIEK
wjËm
SB
RIS
GETRACHT HAAR MAN
TE VERGIFTIGEN
Dlrie jaar geëist
Half millioen gelovigen vanmiddag op St. Pietersplein
U kunt natuurlijk
op het laatste nippertje
„Gemeenschappelijk streven
naar de vrede"
BUREAUX: SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
Telefoon: Redactie 21544; Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postqiro 143480
Bijkantoor Beverwijk: Stumphiusstr. 45, tel. 3998
Voor klachten over de bezorging na 5J0
uur 's avonds 21544
Directeur: 3. 3. W. Boerrigter.
Hoofdredacteur: Drs. H. W. M. van Run.
Wnd. hoofdredacteur: VL'. Severin.
HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 28 cents per miMimetee-
hooate. Ingezonden mededeHngen dubbel
tarief. Omroepers 16 cents per m.m.-hoogte.
De administratie behoudt zich het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weiqeren.
ABONNEMENTSPRI3S 35 cents per week.
f 1.52 per maand, f 4.55 per kwartaal.
De nota. omtrent de ontwikkeling van zaken in Indonesië is ondanks de uit
voerige besprekingen in de Tweede Kamer in onvoldoende mate tot haar recht
gekomen, omdat, ondanks waarschuwingen, het debat overijld heeft plaats ge
vonden, waardoor het mogelijk werd. dat een op zich zelf belangrijk onderdeel
de besprekingen ging overheersen. Dit is dan nog in bijzondere mate geschied
door de onvruchtbare richting, waarin het debat werd gestuwd door de motie
van het lid der Kamer, de heer Oud. Het zelfbeschikkingsrecht, van hoe grote
betekenis ook, is in de tegenwoordige situatie vrijwel geheel afhankelijk van
de interne ontwikkeling van de Indonesische staat. Van Nederlandse zijde moet
er bij de Indonesische regering met de grootste kracht op worden aangedrongen,
dat de op dit punt gegeven beloften worden gestand gedaan, aldus betogen vele
leden in het Voorlopig Verslag der Tweede Kamer over de begroting van Unie
zaken .en Overzeese Rijksdelen voor 1950.
Het is, zo meende men, wel dui
delijk, dat in de huidige situatie
Iedere toepassing van het zelfbe
schikkingsrecht, die wil gaan in de
richting van uittreden uit de Indo
nesische staat, of van een aanslui
ting bij Nederland, bij voorbaat on
mogelijk is. Het vastkoppelen van
het zelfbeschikkingsrecht aan een
optreden, zoals op Ambon is ge
schied en elders is beproefd, kan al
léén noodlottig werken voor iedere
toepassing van dat recht binnen de
Indonesische staat en het zou ook
alle samenwerking tussen Neder
land en Indonesië verder onmogelijk
maken.
Wie het goed meent met het zelfbe
schikkingsrecht, zal dienen te begrijpen,
dat dit alleen mogelijk is binnen een In
donesische staat, aan welks hoofd 'n re
gering staat, die er van doordrongen is,
dat het een bij uitstek Indonesisch be
lang is, dat de speciale behoeften en
verlangens van de volken en gebieds
delen van Indonesië tot hun recht kun
nen komen binnen de Indonesische ge
meenschap. Een eenheidsstaat, die zou
pogen dergelijke verlangens met geweld
te onderdrukken, zou voortdurend met
onlusten, onrust en verzet te kampen
hebben. En dit zou noch een Indonesisch
noch een Nederlands belang zijn.
Juist daarom is samenwerking met de
Wie geregeld inzage krijgt van de
resultaten van de opiniepeilingen,
waarmee het Ned. Instituut voor
de Publieke Opinie zich bezighoudt,
staat herhaaldelijk verbaasd over het
feit, dat een groot percentage mannen
en vrouwen zelfs van de belangrijkste
gebeurtenissen, waar pers en radio soms
dagelijks maanden achtereen over
spreken, nooit iets gelezen of gehoord
blijken te hebben. Het percentage, dat
geen oordeel heeft, is meestal nog gro
ter, waaruit weer blijkt, dat velen óf
geen begrip van óf geen interesse voor
hoogst belangrijke en soms diep in het
maatschappelijk leven ingrijpende fei
ten hebben.
Zo kan men tegenwoordig vrijwel
dagelijks berichten lezen, welke in di-
lect of indirect verband staan met de
Pu bliekrechtelij ke Bedrijfsorganisatie.
Toch maken wij ons sterk, dat, wan
neer er een enquête gehouden zou wor
den over betekenis, doel en werk
wijze van de P.B.O., het percentage van
degenen, die eerlijk zouden moeten be
kennen er weinig of niets van te be
grijpen, ontstellend hoog zou zijn. Nu
moeten wij toegeven dat. wie de wet
op de P.B.O. met haar talloze voor de
leek vaak duistere artikelen in handen
krijgt, niet gemakkelijk enig enthou
siasme zal kunnen opbrengen om zich
in deze doolhof te begeven. Niettemin
is deze wet zó belangrijk, dat, wanneer
zij eenmaal volledig in werking is,
langzaam maar zeker de hele maat
schappelijke structuur fundamenteel zal
wijzigen. Wil men derhalve dit gebeu
ren. waar eenieder van ons min of meer
bij is betrokken, niet gelaten over zich
heen laten gaan, dan is het dringend
noodzakelijk dat men enig inzicht krijgt
in de betekenis van deze wet en vooral
de geest leert kennen, waaruit zij na
een jarenlang zoeken en tasten is ge
boren. Des te dringender is deze eis
voor ons katholieken, omdat deze wet
kan dienstbaar worden gemaakt aan de
verwezenlijking van wat in de ency
cliek ..Quadragesimo Anno" met zoveel
overtuiging en met zulk een kracht van
argumenten is verdedigd. Het is im
mers voor een groot deel aan het initia
tief en de onvermoeide arbeid van de
katholieke partij en de sociale organi
saties te danken, dat deze wet is tot
stand gekomen. Het is dan ook een
goede gedachte geweest van de K V.P.
een brochure te doen verschijnen,
waarin wezen, aard en karakter van
de P.B.O. op heldere wijze worden uit
eengezet. De lezer krijgt geen reeks
dorre wetsartikelen te verwerken, maar
op populaire wijze wordt hem de ge
hele ontwikkelingsgang uiteengezet, te
beginnen bij de gilden uit de tijd der
Middeleeuwen. De schrijver schetst het
liberale tijdperk en leidt de lezers door
de periode van Veraart—Aalberse—
Verschuur naar de totstandkoming der
nieuwe wet. Hij vertelt ons wat eigen
lijk „publiek-rechtelijk" betekent en
voert ons binnen in het huis met vele
woningen, dat Publiekrechtelijke Be
drijfsorganisatie heet. Het is een huis,
waarin de bedrijfsgenoten zelf het recht
hebben of krijgen orde te scheppen.
Deze brochure zal ongetwijfeld veel
begrijpelijk misverstand, dat nog altijd
over de P.B.O. heerst, kunnen weg
nemen. Wij spreken van een „begrijpe
lijk" misverstand, want deze wet, die
nu wel op papier gereed is, moet nog
in het maatschappelijk leven groeien en
vele weerstanden overwinnen. Geleide
lijk wordt zij een levende werkelijk
heid. Wie niet als enkeling buiten deze
levende werkelijkheid wil blijven staan,
jVorrac zich een gefundeerd oordeel over
en lere de geest kennen van hetgeen in
ons maatschappelijk leven thans plaats
grijpt. Hiertoe kan ongetwijfeld deze
brochure, die de pakkende titel heeft
„Samen sterk" en verlucht is met enige
aardige tekeningen, in aanzienlijke mate
bijdragen.
tegenwoordige Indonesische regering,
die beseft, dat een loyaal zelfbeschik
kingsrecht een Indonesisch belang is, de
beste bijdrage tot de verwezenlijking van
dit recht in Indonesië, en daarom moet
het Nederlandse pleidooi bij de Indone
sische regering in deze geest geschieden
en duidelijk losstaan van pleidooien voor
het zelfbeschikkingsrecht in de geest
van Westerling, Ambon of de Nederland
se oppositie.
Verschillende andere leden verklaar
den met kracht stelling te nemen tegen
de hierboven geponeerde opvatting, wel
ke het zelfbeschikkingsrecht denatureert.
Van wat er tot dusver internationaal al
gemeen onder verstaan werd, wordt het
op deze wijze op een bloot nationaal
plan gebracht en beperkt tot de vraag,
welke positie de Indonesische volkeren
onderling zullen innemen binnen, de
staat Indonesië. Krachtens het ter Ron
de Tafel-Conferentie overeengekomen?
was het evenwel de bedoeling, dat da
Indonesische volken ook zouden kunnen
kiezen de staat en het verbond van sta
ten, waartoe zij wensten te behoren.
Verscheidene leden, vóórstemmers
van de motie-Oud, verklaarden ook
thans weder met kracht tegen het
regeringsbeleid met betrekking tot
Indonesië, op welks deviaties zij bij
iedere voorkomende gelegenheid had
den gewezen, stelling te willen ne
men. Al is dit beleid in grote lijnen
kabinetsbeleid geweest, hun bijzon
dere bezwaren waren toch wel ge
richt tegen de minister voor Unieza
ken en Overzeese Rijksdelen, omdat
deze in het beleid een bijzondere
sfeer brengt, die zij ten stelligste af
keurden.
Ook vroegen deze leden zich af hoe
het te verklaren is, dat de Unie, die de
samenwerking heet te verwezenlijken
tussen het Koninkrijk der Nederlanden
en de V.S.I., ten aanzien van een zo
uitermate belangrijk punt als het zelf
beschikkingsrecht klaarblijkelijk ge
heel gefaald heeft. Is bij de bespreking
van de ministers in Maart j.l. dit on
derwerp in het geheel niet ter sprake
gekomen, zo neen, waarom niet, zo ja,
waarom zijn dan eerst per brief van 15
Mei j.l., volgens de mededeling van de
regering bij het jongste debat over het
Indonesisch beleid, ter zake vertogen tot
de V.S.I. gericht? Moet dit niet de in
druk wekken, dat, voor zover de Unie
werkt, daarin de V.S.I. verreweg de
sterkste partij is en de regering van het
Koninkrijk de zwakste, die tracht door
soepelheid en toegeven de krachtigste
der partijen te apaiseren?
Zeer vele leden, die begrip hadden
voor de moeilijkheden, aan instelling
van de Nieuw-Guinea-raad verbonden,
spraken niettemin de hoop uit, dat met
kracht en voortvarendheid de bijeen
komst van deze raad zou worden be
spoedigd. Het instellen van zulk colle
ge zou uit democratisch oogpunt onge
twijfeld ook tegenover de internationa
le wereld van de Nederlandse bedoe
ling getuigenis afleggen.
Met een zekere verontrusting hadden
vele andere ieden de zware opzet van
het bestuur over Nieuw-Guinea vastge
steld en daarbij het besef gemist, dat,
zolang de status van dit eiland niet de
finitief is vastgesteld, alleen voorlopige
regelingen op haar plaats zijn. Zij
meenden, dat de Kamer zich niet van
beschouwingen over deze toekomstige
status onthouden kan. Met zorg hadden
zij geconstateerd, dat hoe langer hoe
stelliger van de zijde van de onderhan
delende partijen een bot „ja" tegenover
een bot „neen" komt te staan, en zij
vreesden daarvan een mislukking van de
besprekingen, die de innerlijke kracht
der Unie ernstig zal schaden. Zij vroe
gen daarom om een behandeling van dit
probleem, die de belangen der bewoners
vooropstelt, de mogelijkheden, met
name de financiële, in strakke za
kelijkheid in de beslissing betrekt en die
ten volle rekening houdt met het inter
nationale aspect der zaak. Dit bracht
hen er toe aan de regering de vraag te
stellen of niet alleen langs de weg van
een gezamenlijk bestuur dan wel langs
die van een mandaat namens de U.N.O.
een bevredigende oplossing te verkrij
gen zal zijn.
Voor vele leden was het van de aan
vang af duidelijk geweest, dat de souve-
reiniteitsoverdracht ten aanzien van de
positie van de Nederlanders in Indonesië
een veelzijdig probleem medebracht.
(Van onze speciale verslaggever)
„Sta vast in gerechtigheid en heiligheid en behoud de plaats, a door God toe
vertrouwd". Met deze woorden doet Haarlem's grijze kerkvorst, mgr. J P. Huï-
bers,, de pas gewijdde abt van Egmond, dom Paulus Andriessen, deze morgen
in de kathedrale basiliek te Haarlem plaats nemen op zijn zetel en het Te Deum
dat daarop volgt is het danklied, dat recht uit het hart opstijgt. De abdij van
Egmond heeft haar drie en dertigste abt en in hem wordt de eeuwenoude tra
ditie van de Benedictijnen in Kennemerland voortgezet.
Klokke half tien trekt een indrukwekkende stoet van monniken en prelaten
over het plein voor de kathedraal. Het zonlicht doet de contrasten tussen het
zwart en wit van de kledij nog scherper uitkomen en terwijl de klokken zwaar
beieren over de oude bisschopstad, trekken honderd en vijftig monniken stil en
devoot achter een groot blinkend kruis de kathedraal binnen. Achter hen volgen
enkele kanunniken van het Haarlems kapittel en dan schrijdt daar in zijn
sneeuwwit habijt en met mijter en staf de abt van de trappistenabdij te Zundert.
Achter hem komen de Benedictijner abten van Parijs, Fontanell, Kergonan, Li-
guge en Haute-Combe, allen in het zwart en met de witte mijter en kroonstaf
getooid. De abt van Solemn was door ziekte verhinderd aanwezig te zijn
Klein en met de verwachting in het
hart op het grote gebeuren, dat komen
gaat, volgt Dom. Andriessen tussen de
abten varu Wisques en Oosterhout, en
tenslotte schrijdt daar achter in die
lange stoet de wijdende bisschop, Mgr.
J. P. Huibers.
Wel zelden zullen de honderden aan
wezigen zo'n indrukwekkende stoet door
de kathedraal hebben zien gaan en groot
moet deze plechtigheid zijn geweest voor
de moeder van Dom. Andriessen, die met
de naaste verwanten deze uren heeft
mogen beleven.
Behalve kardinaal De Jong en de an
dere hoogwaardigheidsbekleders woon
den ook mgr. H. J. van Deursen, presi-
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp tot wijziging der
noodwet-Ouderdomsvoorziening. Uit de
Memorie van Toelichting blijkt o.m.,
dat. genoemde wet van toepassing is
ten aanzien van personen, die op 1 Oc
tober 1947, de datum van het in wer
king treden der wet, 65 jaar of ouder
waren of binnen drie jaren na genoem
de datum derhalve vóór 1 October
1950 de leeftijd van 65 jaar hebben be
reikt. Zoals in de Memorie van Toelich
ting op het desbetreffende ontwerp van
wet is opgemerkt, is hierbij uitgegaan
van de verwachting, dat na verloop van
een drietal jaren de algemene herzie
ning van de sociale verzekering haar
beslag zou hebben gekregen. In het bij
zonder werd hierbij gedacht aan de tot
standkoming van een nieuwe de gehele
bevolking omvattende wettelijke ouder
domsverzekering.
Deje verwachting is tot het leedwe
zen der regering niet verwezenlijkt.
Wèl wordt er naar gestreefd, dat nog
dit jaar, zoals de minister van Sociale
Zaken reeds bij vroegere gelegenheden
te-^feennen heeft gegeven, de Indiening
van een ontwerp van wet ter regeling
van de algemene ouderdomsverzekering
bij de Tweede Kamer der Staten-Gene-
raal zal worden ingediend, doch er zul
len naar schatting na deze indiening nog
twee jaren verlopen, alvorens de nieuwe
reereling, zo zij kracht van wet ver
krijgt, in werking zal kunnen treden.
Voor deze periode is een uitbreiding
van de werking van de noodwet-Ouder
domsvoorziening tot degenen, die in
middels na 30 September 1950 de leef
tijd van 65 jaar zullen bereiken, onver
mijdelijk.
Artikel 1 van het nu ingediende ont
werp van wet bevat de, overeenkomstig
het vorenstaande, nodig geachte voor-
Eerlijkheid jegens onszelf is dikwijls
vex te zoeken. J
ziening. Als gevolg van de voorgestelde
wijziging der noodwet-Ouderdomsvoor
ziening zullen ook personen, die in het
tijdvak van 1 October 1950 tot en met
30 September 1952 de leeftijd van 65
jaar bereiken, voor een ouderdomsuit-
kering in aanmerking kunnen komen.
Naar schatting zal een aantal van
5.000 ouden van dagen alsnog onder de
noodwet-Ouderdomsvoorziening wor- -
den gebr ht. De daaraan verbonden i bisdom Haarlem, zal van nu af voor al-
kosten zijn te stellen op een bedrag van tijd trouw en gehoorzaam zij'n aan de
rond f 250.000 per jaar H. Apostel Petrus, aan de H. Roomse
dent van het Groot-Seminarie te War
mond, dr. C. J. Henning, regent van het
Klein-Seminarie „Hageveld" te Heem
stede, en verschillende dekens uit het
Haarlemse diocees, de plechtigheid btf.
Van de burgerlijke autoriteiten noe
men wij dr. J. E. Baron de Vos van
Steenwijk, Commissaris der Koningin
in de provincie Noord-Holland, de
burgemeester van Haarlem, mr. F. O.
M. Cremers, burgemeester Nielen
van Egmond, Graaf en Gravin Urees-
mann, prof. mr. C. P. M. Romme, prof.
dr. L. Beel, de voorzitter van de Twee
de Kamer, mr. dr. L. G. Kortenhorst en
vele leden der Eerste en Tweede Ka
mer.
De assistent-abten, Dom Augustinus
Savaton van de St. Paulus-abdij te
Wisque en Dom Maximilianus Maeh-
ler van de St. Paulus-abdij te Ooster
hout, leiden de wijdeling voor de
wijdende Bisschop, mgr. J. P. Huibers,
en in smetteloos Latijn klinkt uit de
mond van de Franse abt het verzoek
om „degene, die uit naam van de
monniken van het klooster van de H.
Adelbert van Egmond, van de Orde
van de H. Benedictus, in het bisdom
Haarlem, hier voorgesteld is, tot abt
van genoemd klooster te willen wij
den".
Een heilige stilte wordt voelbaar in
die weidse kathedraal, wanneer de wij
deling voor de Bisschop neerknielt en
ten aanhoren van de honderden, die in
de' basiliek aanwezig zijn, de lange eeds
formule uitspreekt. „Ik, Paulus Andries
sen, gekozen tot abt van het klooster
van de H. Adelbert van Egmond, van
de Orde van de H. Benedictus, in het
Kerk en aan onze heer Paus Pius XII
en aan zijn wettige opvolgers". En dan
volgt een opsomming van verplichtin
gen, waartoe de nieuwe abt zich zal
verbinden en met de hand op het
Evangelieboek legt de wijdeling de ge
bruikelijke eed af.
Na het epistel beginnen de eigenlijke
ceremoniën van de abtswijding. De bis
schop knielt voor zijn armstoel, de as
sistent-abten knielen eveneens voor hun
zetels en de wijdeling legt zich plat ter
aarde aan de linkerzijde van de bis
schop. De boete is neergelegd in een
reeks van psalmen, die de monniken in
beurtzang zingen. Met de regelmaat van
een klok klinken de versregels en ter
wijl zij in de litanie Alle Heiligen
aanroepen geeft de bisschop tot twee
maal toe de wijdeling zijn zegen.
Met herderlijke vermaningen worden
het regelboek, de staf en de ring over
handigd en de nieuwgewijde abt ont
vangt de vredekus van de bisschop en
de twee assistent-abten.
De H. Mis wordt voortgezet, totdat
na de Communio de wijdingsplechtig
heid voltooid wordt. Midden voor bet
altaar gezeten wijdt de bisschop de
mijter en zet deze de nieuwe abt op
het hoofd en tenslotte trekt hij de
wijdeling de handschoenen aan. Dan
neemt de bisschop de nieuwe abt
bij de hand en laat hem plaats nemen
op zijn zeteL
Met vaste stem zet de Bisschop het
Te Deum in en terwijl langs de gewel
ven dit loflied omhoog klimt, schrijdt
Dom Paulus Andriessen. de 33ste Abt
van Egmond, zegenend door de kathe
draal, begeleid door de assistent-abten.
Wanneer het Te Deum verklonken
is, beklimt de nieuwe abt in vol or
naat, met mijter en staf. het bisschop
pelijk altaar en geeft de aanwezigen
zijn plechtige zegen.
Ad muitos annos zegt hij tenslotte
tot de bisschop, wie hij dank brengt
voor de wijding, aan hem verricht.
Radio-Indonesia meldde gisteren, dat
het instituut van de ondernemingswach
ten in Indonesië is opgeheven. De wach
ten zullen zo spoedig mogelijk in de
Staatspolitie worden opgenomen. Voor
taan mogen de eigenaren of administra
teurs van de ondernemingen geen spe
ciale gewapende wachten meer in dienst
houden ter beveiliging van hun eigen
dommen.
Omgeven door een luisterrijke stoet van
monniken en prelaten begaf Dom Paulus
Andriessen, zich hedenmorgen naar de
Kathedrale basiliek te Haarlem, waar
Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers hem wijdde
tot abt van Egmond's abdij.
DOM PAULUS ANDRIESSEN
Aan het einde van de kabinetsraad van
gistermorgen heeft de Belgische eerste
minister de raad er van in kennis ge
steld, dat hij voor Maandag a.s. een
audiëntie heeft aangevraagd bij de ko
ning. Minister Duvieusart zal Dinsdag
morgen te Brussel terug zijn.
Gisteren werd voor de rechtbank te
Assen in een voortgezette zaak een ge
vangenisstraf van drie jaar met aftrek
en voorwaardelijk ter beschikking stel
ling van de regering geëist tegen de
44-jarige Trijntje E. uit Rotterdam. Vol
gens de ten laste legging heeft zij tot
driemaal toe met chloor, zuringzout en
gas een aanslag op het leven van haar
man, D„ te Assen gepleegd. De pogingen
mislukten echter, doordat D. een onaan
gename smaak proefde aan de medicij
nen en bij de poging, om hem 's nachts
door middel van gas van het leven te
beroven, tijdig wakker werd.
Het groot aantal pelgrims en Romeinen
dat vanmiddag op het Sint Pietersplein
te Rome zal saiflenkomen om de heilig
verklaring van Maria Goretti, de kleine
martelares der reinheid, mee te maken,
zal de geweldige mensenmenigten, die
met Pasen en Sacramentsdag voor de
basiliek waren samengestroomd, waar
schijnlijk evenaren en mogelijk zelfs
overtreffen. Meer dan honderdduizend
pelgrims zullen de plechtigheid, die, zo
als onze Romeinse correspondent reeds
gemeld heeft, voor de eerste maal in de
geschiedenis van de Kerk in de open
lucht wordt gehouden, bijwonen. Bij hen
zullen zich duizenden bruidjes uit alle
delen van Italië bevinden en er is kans,
dat duizenden Romeinen het aantal aan
wezigen tot vijfhonderdduizend opvoe
ren.
De grootste verrassing voor de bezoekers van de Internationale Luchtvaart Ten
toonstelling, die dit week-end in België wordt gehouden, zal ongetwijfeld de
Hawker P. 1081, Engelands nieuwste gevechtsvliegtuig, zijn. De technische bijzon
derheden van deze door Rolls Royce straalmotoren voortgedreven machine wor
den echter streng geheim gehouden
Uw vacantie-adres opgeven.
U bent echter niet de enige abonné
die ons blad gaarne óók op zijn
vacantie-adres ontvangt en het is
dan ook voor ons onmogelijk om al
die tijdelijke adreswijzigingen vlot
te verwerken als niet aan ons
vriendelijk verzoek, ons toch min
stens 5 dagen vóór Uw vertrek op
de hoogte te stellen, wordt voldaan.
Natuurlijk zullen wij onder alle
omstandigheden trachten U toch
tevreden te stellen, maarmo
gen wij ook een beetje op Uw
medewerking rekenen?
Weekabonné's gelieven over de
periode, dat ae afwezig zijn, het
abonnementsgeld vooruit te vol
doen aan de bezorger, van wie zij
op hun vaste adres de krant ont
vangen.
DE ADMINISTRATIE
De pauselijke stoet zal vanavond van
de Sixtijnse kapel uit het Sint Pieters
plein betreden langs de koninklijke trap
en door de beroemde bronzen deuren
van het Vaticaan, waar de Zwitserse
garde de wacht zal betrekken. Daarna
gaat de stoet direct naar de grote ruimte
voor de Centrale Pdétt, waar voor de
plechtigheid een tijdelijk altaar opge
richt is. Morgen zal de Heilige Vader in
de Sint Pieter de eerste Pauselijke Mis
ter ere van de nieuwe Heilige opdragen.
De officiële Tsjechische radio-omroep
maakte gisteravond bekend, dat de Oost-
Duitse „democratische republiek" alle
aanspraken op Sudetenland heeft prijs
gegeven en de uitwijzing van twee mil
lioen Duitsers uit dit gebied als
manent heeft erkend. Deze punten zijn,
naar de radio onthulde, vastgelegd in een
overeenkomst, die te Praag ondertekent
is door de waarnemend minister-presi
dent van Oost-Duitsland Walter UI-
brieht en de premier van Tsjechoslowa-
kije Antonin Zapotocki. pc besluiten, zo
werd gezegd, waren geheel in overeen
stemming met de verdragen van Yalta
en Potsdam en dienden als „definitieve
regeling" te worden gezien.
Ulbricht en Zapotocki ondertekenden
volgens de Tsjechische radio tevens een
economische en handelsverdrag en be
loofden elkaar door middel van culturele
en wetenschappelijke uitwisseling „de
culturele samenwerking en het gemeen
schappelijke streven naar de vrede te
verdiepen en uit te breiden". Het eco
nomische verdrag voorziet in een cre-
diet op korte termijn aan Oost-Duits
land.
Verwachting tot Zondagavond:
Overdrijvende wolkenvelden maar
op de meeste plaatsen droog weer.
Meest matige Zuid-Westelijke wind.
Hogere temperaturen.
Zondag: Zon 4.2021.04, Maan 16.63
—1.00.
Maandag: Zon 4.2121.04, Maan
17.37—1.16.
(Van een bijzondere medewerker)
En dag na dag rijgen zich de woor
den tot zinnen; de zinnen tot arti
kelen, beschouwingen, essay's,
boeken; tot prae-adviezen. inleidingen,
speeches, peroraties. En steeds dieper
peinzen de filosofen, vorsen de geleer
den, beraadslagen de diplomaten. Nooit
was er meer overleg in de wereld, nooit
werden meer wereldreizen gemaakt, be
doelend dat mensen elkander zouden
gaan verstaan. Nooit waren de tech
nische hulpmiddelen daartoe volmaak
ter, maarvoort gaat de koude oor
log, de dreiging van atoombom en nieu
we wereldbrand. Ieder neemt het woord
vrede in de mond, maar slechts weini
gen geven blijk de diepe zin van dat
prachtige woord te verstaan. De rust
én de orde, naar het woord van St. Au
gustinus, de grenspalen van de vrede,
zijn verre. En men denke dan niet aan
Viët Nam en Indonesië, aan concentra
tiekampen achter het IJzeren Gordijn
en onvrede tussen ons vreemde volke
ren. Blijft maar dicht bij huis, gij die
over vrede spreekt en tracht door liefde
en rechtvaardigheid de vrede te her
stellen tussen Uw kijvende buren, Uw
twistende kinderen, bij mokkende ou
derparen.
Het is wel een vreemde ontboezeming
in een rubriek, die doorgaans tracht
heel nuchter en zakelijk kleine facetjes
van grote problemen even in een flits te
belichten. Maar wie durft nadenken,
constateert telkens weer opnieuw, dat
het waarachtig niet zinloos is, sprekend
en schrijvend over sociale problemen
zo nu en dan eens een stap achterwaarts
te doen om het geheel beter te kunnen
overzien. Dreigt anders niet het gevaar
dat we, ook in een rubriek als deze,
niet anders meer gaan zien dan kwesties
en kwestietjes, die slechts in causaal
verband staan tot het grote probleem.
Het grote probleem dat de inzet is van
alle mensenstrijd. Strijd met de wape
nen, strijd tussen grote menselijke gees
ten. strijd tussen kijvende buurvrouwen,
strijd tussen ouders en kinderen, tussen
komende en afnemende generaties. Het
probleem: hoe te voldoen aan de God
delijke opdracht, vervat in het Genesis-
woord: „Weest vruchtbaar en vermenig
vuldigt U en bevolkt de aarde en onder
werpt ze aan U;" En deze, van de zon
deval reeds durende strijd om de aar-
debeheersing, het eerste slachtoffer ei
sende bij de eerste broedermoord, duurt
voort en verandert slechts van vorm.
Dan weer is het de vraag wie, dan weer
de wijze waarop de aarde zal worden
beheerst. Het zijn de grote cultuurperio
den die in het verleden dat „wie" be
paalden: Egyptenaren, Perzen. Babylo-
niërs, Hellenen, Romeinen. De wijze
waarop Iaat zich niet uitdrukken in
een of ander economisch stelsel, maar
laat zich slechts bepalen door de
vraag of die aarde-beheersing in dienst
bleef staan van God, dan wel of men
het zonder Hem, ja zelfs tegen Hem
poogde. En wie nu maar in durft zien
dat slechts de tijdperken, waarin het
volk zich werkelijk tot God keerde, al
le strijd werkelijk in Zijn dienst stelde,
zich hebben gekenfnerkt door rust in de
orde, weet welke zijn houding thans
behoort te zijn.
Men mag zich afvragen of het niet
hopeloos idealistisch is zo hoog te mik
ken. niet al te vrijmoedig te durven
hopen, dat nog eens de tijd zal aanbre
ken, waarin werkelijk het volk, als
volk, zich weer tot God zal keren.
Maar is daar dan niet die prachtige
Goddelijke belofte: Zie Ik zal met U
zijn tot aan de voleinding der tijden,
en de poorten der hel zullen haar niet
overweldigen. Ja, maar. O, we ken
nen het wederwoord. Geen Jeremias
gaat meer rond om in schreeuwend
harde taal te waarschuwen. Hoogstens
klinkt zijn erfenis nog als een contem
poraine dreiging: opstaan immers, zal
volk tegen volk en koninkrijk tegen
koninkrijk. „Eén woestenij wordt heel
het land. maar volkomen vernietigen
zal Ik het niet." Dat is het juist, ook
wanneer de dreiging het felst klinkt,
komt er telkens weer de belofte van de
redding „Gaat op de weg staan en ziet
om U heen en vraagt naar de paden
van weleer: Welke is hier de goede
weg? en volgt die. Dan vindt ge rust
voor Uwe zielen."
Ja maar, is het niet hopeloos om te
gen het communisme en tegen het ma
terialisme en tegen de onverschilligheid
te vechten. Ziet toch, hoe de Gods
dienstloosheid toeneemt, het aantal
echtscheidingen stijgt, de ontspanning
plaats maakt voor verdoving. Mogen
we nog wel hopen? Wanneer men de
deugd van hoop maar (weer) ging ver
staan. er maar (weer) de wezenlijke
betekenis aan ging hechten die deze
Goddelijke deugd kenmerkt. Is het ob
ject van onze hoop God en het motief
het onsterfelijk verlangen naar geluk,
we mogen niet vergeten dat hoop is
het tot actie brengend innerlijk verlan
gen naar een moeilijk bereikbaar (maar
toch bereikbaar) goed, gepaard aan het
vaste vertrouwen dit goed ook te zul
len bereiken. Welnu, dat het opnieuw
vestigen van een Christen-leef- en
werkgemeenschap moeilijk bereikbaar
is, hebben we zo langzamerhand wel
leren verstaan. Maar bereikbaar is het.
anders ware Christus nooit op de we
reld gekomen zoals Hij kwam en met
die geestelijke bagage. Intussen, ver
langen alléén is geen hoop, slechts het
juiste verlangen dat de mens tot daden
aanzet is de uitdrukking var de hoop
als deugd waarbij als tweede voor
waarde geldt: het vertrouwen, de ze
kerheid, dat wat we willen we ook
inderdaad kunnen bereiken. Hoe schijn-
baar hopeloos stond vaak de Christen
gemeenschap voor de opgave de wereld
van aanschijn te doen veranderen.
Maar nooit versaagden die Twaalf Eer
stelingen, nooit weifelden, 'n Servaas,
n Willibrord. Zij bezaten de Goddelijke
deugd van Hoop. Zij moesten zelf de
steunpunten zijn of bouwen waarop de
brug naar de nieuwe Christelijke ge
meenschap moest worden gebouwd. Wij
mensen van de 20e eeuw kunnen toch
rekening houden met het feit dat er
nog talrijke brandpunten van echt
Christelijk leven zijn. Laten wij ons
daarom weer wapenen met de hoop en
sterken met een niet aflatend vertrou
wen. Object en motief van de Hoop
hebben recht op onze totale persoon
lijkheid.