Nieuwe Haarlemsche Courant | 1950 | 7 juli 1950 | pagina 3

Koningin opent nieuwe Coenhaven

mï

hei TJaab&ek Van

■jAVpmNGElAAR

t.

„DIAMIN0X"

7ussen neus

Met de „Piet Hein" over het IJ

J. Schouten eredoctor

DE STILLE
MAN

SLECHT WEER HANDICAP VOOR VALKENBURG

WEK DE GAL
IN UW LEVER OP

Herstel Amsterdamse haven voltooid

Minister Mansholt op
Buckingham Palace

Motten peuzelden voor
f 60,000 op

LACHENDE SNOEK

VRIJDAG 7 JULI 1950

PAGINA 3

HOUTVEEM IN GEBRUIK
GESTELD

Weinig touristenmaar de drukte zal nog tvel komen

WILDE STAKING
BIJ „TWENTHE"

Tweehonderd arbeiders
erbij betrokken

Repatriërend personeel der
Nederlandse Spoorwegen

Antwoord op vragen van
Kamerlid De Kort

Nationale Partij Suriname

Acht fractieleden treden uit

Zomercursus van Academie
voor Internationaal Recht

Zesde Garoeda-prijsvraag

„Kota Inten" thuis

PEP", VLOEIBARE PLASTIC

Vergeten gobelins in een
wasmand teruggevonden

LUCHTMAiCHTOEFENlNG
„CUPOLA"

Sialen onderlijnen, dun,
soepel en roestvrij.

E.V.C. LOKT STAKING UIT

Arbeidsconflict bij Hero

Geen audiëntie

door

PATRICK PURCELL

Klucht van vergissingen

Russische opschepperij

Voorzichtige stier

mr-mm-

(Van een speciale verslaggever)

Precies vier minuten voor drie voer Donderdagmiddag het Koninklijke jacht de
»Piet Hein", Koningin en Prins stonden op de voorplecht, de gans vernieuwde en
herbouwde Coenhaven binnen. Een doffe knal van een neervallend hijsblok en
oorverdovend getoeter en gefluit, voortgebracht op de nabij liggende boten en
bootjes, begeleidden dat plechtige moment. De nieuwe Coenhaven was officieel
ingewijd en in gebruik genomen. En daarmee was het herstel van de tijdens de
laatste oorlogsmaanden zo deerlijk geschonden Amsterdamse haven voltooid.

Aan de De Ruyterkade hadden de Vorstelijke personen zich ingescheept op de
Piet Hein; de Koninklijke Standaard werd in de mast gehesen en direct daarna
begon de feestelijke tocht over het IJ, dat lag te pralen in een uitbundig zonlicht.
Talrijke overdadig gepavoiseerde bootjes volgden dartel maar moeizaam 't vlot op-
stomende jacht, dat was omstuwd door venijnig-vlugge schuitjes van haven- en
Rijkspolitie. Aan weerskanten aan de wal op gebouwen en hijskranen, op dok en
werf de vaderlandse driekleur of fleurige snoeren kleine kleurige wimpeltjes.

Per auto begaf het Koninklijk Paar
zich vervolgens naar het Houtveem.
Want de officiële ingebruikstelling
van deze enorme anderhalve H.A.
grote hal, waarin niet minder dan
1.550.00C kg, staal werd verwerkt,
vormde het tweede grote ogenblik op
deze middag.

Koningin Juliana, gekleed in een
licht-grijs deux pièces, en Prins Bern-
hard kwamen al heel spoedig van de
salon uit op het dek, vergezeld o.m.
door Amsterdams burgemeester, mr.
Arn. d'Ailly, die met brede gebaren de
vorstelijke gasten wees op markante
bijzonderheden van de hoofdstedelijke
haven. En hij had kennelijk heel wat te
vertellen voor de „Piet Hein" de plaats
van bestemming had bereikt!

Toen het jacht aan een der kademu
ren van de Coenhaven lag gemeerd,
gleden langzaam, een voor een de volg-
bootjes in een sierlijk „défilé" langs
hun grotere en ook veel „gewichtiger"
broer. Telkens schalde een veelstemmig
hoera over het water; bijvalsbetuigin
gen, die door Koningin en Prins met
een zonnige wedergroet werden beant
woord.

Aan wal werden de vorstelijke bezoe
kers door de directeur van Publieke
Werken van Amsterdam, jhr. ir. J. E.
van Heemskerck van Beest, uitvoerig
ingelicht over de nieuwe haven en
ir. J. C. Tuijn, directeur van de Havens
en Handelsinrichtingen, voegde, daar
aan het zijne toe. Ter verduidelijking
werd gebruik gemaakt van vele en grote
kaarten.

Burgemeester d'Ailly sprak er de
vorstelijke bezoekers, die op een geïm
proviseerd podium hadden plaats ge
nomen, toe. De magistraat wees er op,
dat de heropening van de Coenhaven
en de inwijding van het Houtveem
beide een symbool inhielden, respectie
velijk dat van het voltooide herstel en
dat „van het geheel nieuwe, dat na de
oorlog tot stand was gekomen."

Mr. d'Ailly schetste in enkele zinnen
de verwoestingen, die in de haven tij
dens de oorlog waren aangericht, „niet
om slechts, bij wijze van verhaal gelijk
Odysseus nog eens alle rampen op te
halen, die ons zijn overkomen, doch wel
om in uw tegenwoordigheid met trots
te gewagen van hetgeen sedertdien is
hersteld en nieuw tot stand gebracht,
om u te tonen, hoe met recht de haven
als de vogel Phoenix uit haar as her
rezen is."

Spr. zette de betekenis van het Hout
veem, voor Nederland een heel nieuw
bedrijf, uiteen. „Het is bestemd", zo zei
hij „voor opslag en sortering en het
opent de mogelijkheid in Amsterdam

(Van onze redacteur)
Het grootste Zuid-Limburgse toeristencen
trum Valkenburg ondervindt schade van het
slechte weer van de laatste maand. De
maand Mei was veelbelovend. De Pinkster
dagen waren zelfs bijzonder druk. Maar Ju
ni was voor de Valkenburgse hotelhouders
niet best, Er waren veel lege plaatsen in de
hotels. In vergelijking met de drukke Juni
maand van het vorig jaar hebben de ho
teliers thans geen reden tot juichen. Het
slechte weer moet als de voornaamste oor
zaak hiervan gezien worden. Daar komt bij
dat de deviezenbepalingen dit jaar meer
ruimte toestaan en de Nederlander zijn va-
cantie in het buitenland gaat zoeken. Velen
hebben daarenboven hun vacantietoeslag in
een Homereis geïnvesteerd. De inschrijvin
gen voor de drie komende maanden doen
de Valkenburgers echter hun goed humeur
bewaren.

De touringcarondernemers zijn echter
minder in hun schik. Sedert het begin van
het zomerseizoen hebben vele garages en
handelaren vergunning gekregen om als
reisbureaux op te treden. Deze organise-

Te Almelo is btf de N.V. Stoomspin
nerij „Twenthe' een wilde staking uit
gebroken, waarbij tweehonderd arbei
ders en arbeidsters betrokken z(jn._Het
Werk werd neergelegd, omdat de direc
tie de arbeiders, die in een bepaalde tyd
tot de nachtploeg behoorden, wilde la
ten werken in de nachten van VVoensdag
tot Maandag, te beginnen om één uur.

De betrokken arbeiders kwam dit
Voorstel ter ore, toen één der kernleden
ha afloop van de bespreking over deze
regeling in zijn afdeling terugkeerde.
Officieel was er nog niets bekend ge
maakt De arbeiders wachtten evenwel
hiet op het officiële voorstel en gingen
ha de mededeling van het kernlid in
staking. Ook vrouwelijk personeel, dat
niets met de nachtploeg heeft te maken,
Verklaarde zich solidair met de mannen
legde het werk neer. De directie
stelde de arbeiders toen voor een depu
tatie te zenden alsmede de kernleden,
tvaarmee dan nader overlegd zou wor
den. Zij stelde evenwel voorop, dat het
overleg niet zou kunnen beginnen, in
dien er niet gewerkt werd.

Men ging toen Woensdagmiddag om halt
drie aan 't werk, doch terwijl de bespre
kingen nog gaande waren, kwamen de
arbeiders op hun schreden terug en deel
den mede, dat zij vóór half zes wilden
weten, waar zij aan toe waren. De di
rectie kon hieraan niet voldoen, omdat
de voorstellen nog uitgewerkt moesten
worden. Thans heeft men echter een
nieuw voorstel gedaan, dat aan het per
soneel werd medegedeeld. Dit voorstel
houdt in, dat het aantal nachturen voor
de nachtploeg aanzienlijk wordt ver
minderd. Inmiddels is een tiental ar
beiders weer aan het werk gegaan.

Op vragen van het Tweede Kamerlid
°e Kort (KVP) over het feit, dat de
Ned. Spoorwegen uit Indonesië gerepa
reerde Nederlandse militairen, die voor
hun oproeping in werkelijke dienst bij
ueze N.V. in betrekking waren, weder
m dienst neemt in functies, welke soms
niet gelijkwaardig zijn aan de voorheen
Waargenomen functie, heeft de minister
Van Verkeer en Waterstaat geantwoord,
®at genoemde personeelsleden bij dit
bedrijf ten minste in dezelfde rang
J®rugkeren als welke zij bekleedden toen
het bedrijf voor het vervullen van
bun militaire dienst verlieten. Als ge-
y°'g van het voortschrijdend herstel van
bet bedrijf en de daarmede gepaard
Baande ingrijpende wijzigingen in de
.xploitatie gedurende de laatste jaren
het in een aantal gevallen echter on-
ei"mijdelijk, dat de betrokkenen in die
ahg een andere standplaats aangewezen
krijgen.

«Tijdens zijn vierdaags bezoek aan
Ooi 5 heeft de minister van Land-
g uw, Visserij en Voedselvoorziening
veir-Mansholt. gisteren tuinbouwbedrij-
ty-b ten Oosten van Londen bezocht.
Ko^bsdagavond was hii de gast van de
Bajbing en de Koningin op Buckingham-

ren reizen naar bekende bezienswaardig
heden in België tegen twintig procent la
gere prijzen dan door de touringcarbe-
drijven onderling zijn vastgesteld. Acqui
siteurs, „snorders" noemde een der groot
ste bedrijven deze mensen, trachten op
straat klanten te werven voor deze goed-
kopere reizen. De bonafide ondernemingen
achten deze kwestie een negatie van de
Vestigingswet en zijn van plan hierover
bij de minister te protesteren.

De N.V. „Valkenburg Omhoog", exploitan-
te van het Valkenburgse Openluchttheater,
dat in 1916 naar een ontwerp van de grote
architect Cuypers werd aangelegd, heeft
gistermiddag in een persconferentie haar
plannen voor dit seizoen uiteengezet. Vol
gens de traditie zal ook dit jaar weer de
crème van de Limburgse toneelwereld hier
voor het voetlicht verschijnen.

Het Limburgs Beroepstoneel zal daar
„Othello", „Midzomernachtsdroom" en „De
Burger Edelman" brengen. De Dramatische
Kunstkring uit Heerlen komt met het door
de mijnbeambte J. Willems geschreven stuk
„Het meisje uit het Westen", de „Fliereflui
ters" brengen „Een zomerzotheid", een ope-
rettegezelschap komt met „Gravin Maritza
en ook zal de opera „De klokken van Cor-
neville" worden opgevoerd. Het hoogtepunt
van dit programma zal gevormd worden
door de opvoering van een nieuw Limburgs
spel van Lou Maas, dat een bokkerij ders
geschiedenis ten grondslag heeft. Dit wordt
volgens de woorden van Lou Maas „een ge
zellig griezelig spel", dat tot titel heeft
„Met masker en pistool" In de eerste jaren
van de 18de eeuw opereerde in het gebied
van Valkenburg, Hoensbroek, Schinnen en
Grevenbicht een beruchte bokkerij dersbende
onder leiding van de Hoensbroekse vilder
Matthijs Ponts. De gehele familie van de
ze beruchte Matthijs zijn huis is nog
te vinden in Hoensbroek behoorde tot de
bokkerijders, zelfs zijn dochter Gertrud
Gertrud wordt naast Matthijs de hoofdper
soon in dit spel. Het is geschreven naar zui
ver historische gegevens. Zo is het dan ge
beurd dat Gertrud na een zeer avontuurlijk
leven in 1737 is geradbraakt en verbrand
door de beulsknechten van de rechter in
Aken. Het Zuid-Limburgs Toneel zal dit
stuk in samenwerking met de „Fliereflui
ters" onder regie van Pierre Cox opvoe
ren.

een stapelmarkt te vormen voor tropisch
hout, dat in grote voorraden uit Oost
en West en uit Afrika naar Europa
wordt verscheept". En hij besloot met
de verzekering dat „Amsterdam gereed
is zijn taak in de rij van West-Europese
havens in te nemen".

Na de toespraak van burgemeester
d'Ailly begaf Hare Majesteit zich naar
het enkele tientallen meters van Haar
zitplaats verwijderde contact om met een
druk op de knop het ganse bedrijf in
werking te zetten. Dat werd een groots
moment. De simpele handeling had een
verbluffende uitwerking. Het geheel van
staal geconstrueerde gevaarte toonde
zich ineens een speels mechaniek. De
loopkranen bleken heel soepele instru
menten: langzaam schoof de eerste balk,
die uit de „Nigerstroom" werd getild,
door de hal naar de andere zijde van
de haven; hijskranen jongleerden met
vervaarlijke brokken hout alsof het
lucifers waren. Triomfantelijk trompet
geschal galmde door de hal en ver
mengde zich met de knersende geluiden
van schurend metaal tot één symphonic
van de arbeid. De Amsterdamse Haven
lééft weer, dat was de verblijdende ge
dachte die zeker ieder op dat joyeuse
ogenblik beving.

Koningin en Prins onderhielden zich
na deze plechtigheid nog geruime tijd
met de vele autoriteiten wij zagen
minister D. Spitzen, de Commissaris van
de Koningin, dr. J. E. Baron de Vos van
Steenwij k, mr. J. J. Ooyevaar, dir.-gen.
voor de Scheepv. en gen. mr. H. J. Kruis
die mede getuige waren van de be
slissende gebeurtenissen op deze middag,
gebeurtenissen, wellicht bepalend voor
de toekomst van Neerlands hoofdstad.

Acht fractieleden van de Nationale
Partij Suriname hebben bedankt als lid
van deze partij. Het zijn de heren G.
van der Schroeft. Statenvoorzitter en
een der oprichters van de N.P.S., E de
la Fuente, ondervoorzitter van de Sta
ten. P. Wijngaarde. fractie-voorzitter en
een der oprichters van de N.P.S., L.
Eliazer, J. Raatgever. O. Wong, W. Bos
Verschuur en Lawriers.

Van 17 Juli tot 12 Augustus zal in de
Haagse Academie voor Internationaal
Recht de zomercursus worden gehouden.
Veertien buitenlandse hoogleraren zul
len colleges geven, die door vijfhonderd
personen van meer dan vijftig nationali
teiten zullen worden gevolgd. Verschil
lende toehoorders, die aan de daarvoor
gestelde wetenschappelijke toelatings
eisen voldoen, kunnen aan het eind van
de cursus een examèn afleggen ter ver
krijging van het diploma der academie

Aan de Lloydkade te Rotterdam be
gon gistermiddag de ontscheping van
het troepentransportschip „Kota Inten",
dat 905 militairen uit Indonesië naar
Nederland bracht. Voor de ontscheping,
die een vlot verloop had, begon, werden
woorden van welkom gesproken door
ritmeester W. F. K. Bischoff van Heems
kerck, namens H.M. de Koningin, mr.
W. H. Fockema Andreae, staatssecretaris
van Oorlog, namens de regering en na
mens de inspecteur-generaal van de Ko
ninklijke Landmacht, Prins Bernhard,
door luitenant-kolonel P. H. Lach de
Bère.

De raad van beheer van de Kon.
Ver. Indisch Instituut te Amsterdam
schrijft wederom een Garoeda-prijsvraag
uit, de zesde sinds 1937.

Deze prijs wordt uitgeloofd voor de
schrijver of schrijfster van het beste
jeugdboek, waarvan het verhaal speelt
in Indonesië, Suriname of de Nederl.
Antillen. Hij zal bestaan uit een eerste
prijs van f 250. een tweede van f 100
en ten hoogste twee eervolle vermeldin
gen.

Manuscripten dienen uiterlijk 31 De
cember a.s. te worden ingezonden bii
de centrale boekerij van het Indisch
Instituut, Mauritskade 63, Amsterdam,
waar tevens een circulaire met. nadere
bijzonderheden op aanvraag verkrijg
baar is.

Advertentie

Rol Marie 40 ets.

rl-c Cfz. <?Le Zumrte refter

w 'pfw rv»°

7. „Wat bedoelt ge daarmee?" informeerde Eric, nadat Sigurd hem met een
handgebaar had uitgenodigd plaats te nemen en enkele bekers wijn had laten aan
dragen.

De ander staarde een ogenblik somber voor zich uit.

„Vergun mij een andere vraag, alvorens op de uwe te antwoorden," zei hij tenslotte
zacht. „Js het voor de Zwarte Ruiter dat ge naar deze streken gereisd bent

„Ik hoorde iets van zijn optreden en ging uit om zelf poolshoogte te nemen. Wie is
hij? Hoe lang geleden dook hij op?"

„Het is enige maanden geleden dat de Zwarte Ruiter voor het eerst toesloeg,"
antwoordde Sigurd. „Sinds die tijd beleven wij moeilijke dagen. Ik zeg u, er moet

zich een duivel van boosaardigheid achter dat masker verbergen."

„Het is mogelijk." Eric wierp de ander een scherpe blik toe. Weer, zonder zelf
weten waarom, overviel hem dat vreemde gevoel van afkeer tegen Sigurd. „Waar is
heer Agar?" vroeg hij, om het pijnlijke stilzwijgen te verbreken. „Ik zou hem gaarne
de hand drukken."

Sigur maakte een hulpeloos handgebaar.

„Helaas," mompelde hij. „Ik vrees dat dit niet mogelijk is. Wilt ge de reden weten
van mijn verdriet? Van de grondeloze haat die ik de Zwarte Ruiter toedraag? Heer
Agar is dood.' Hij was het eerste slachtoffer van de gemaskerde

II

Te Vught ls de American Pep Co.
Nederland begonnen met de productie
van koud vloeibare plastic, het
welk genoemd wordt „Pep". Dit pro
duct op basis van poly acrylzuur is na
verharding bestand tegen chemische
en electrische inwerkingen. De gemid
delde dagproductie is 500 kg., hetgeen
binnenkort zal worden opgevoerd,
waarna wellicht tot export zal kunnen
worden overgegaan.

De zgn. Weeskamer van het Enkhui-
zer Stadhuis was destijds versierd met
unieke gobelins van grote waarde. De
tand des tijds had echter duchtig aan
de wandtapijten geknaagd en in het be
gin van de oorlog werden ze naar
Haarlem gezonden om (onder leiding
van mej. dr. Van Eysselstein) te wor
den gerestaureerd. Om de een of andere
onnaspeurbare reden is dit echter niet
gebeurd en na de bevrijding kwamen
de gobelins te Enkhuizen terug, ver
pakt in een grote wasmand. De mand
werd in de kluis in het stadhuis gezet
en bleef daar tot September 1949. Toen
bleek, dat de gobelins grotendeels wa
ren vergaan en door de motten opge
vretenRestauratie zou nu ƒ60.000

moeten kosten. In de gemeenteraad van
Enkhuizen zijn over deze affaire scher
pe woorden gevallen. Daar echter nog
niet is komen vast te staan wie ver
antwoordelijk gesteld moet worden
voor de betreurenswaardige gang van
zaken, stellen B. en W. nu voor een
commissie van onderzoek in te stellen.

Advertentie

V uit 's morgens „kiplekker"
ait bed aprlUKCO.

Elke das moet uw lever een Ut er gal la

uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft. U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem
de plantaardige CARTER'S LEVBRPIL-
LETJES om die liter gal op te wekken en
uw spijsvertering en stoelgang op natuur
lijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht

■tromen.

onovertroffen om de gal te
Eist Carter's Leveroilletjee.

De Vrije Universiteit te Amsterdam
heeft tot eredoctor aan de juridische fa
culteit benoemd de heer J. Schouten, lid
van de Tweede Kamer der Staten Gene
raal, prof. Bohatec te Wenen en prof.

Max Huber te Zürich, aldus is bekend
gemaakt op de te Middelburg gehouden
jaarvergadering van de Ver. voor Hoger
Onderwijs op Gereformeerde grondslag.

Voorts is bekend gemaakt, dat, ten
einde te komen tot een volledige oplei
ding candidaatsexamen medicijnen aan
de medische faculteit van de Vrije Uni
versiteit, zijn benoemd tot hoogleraar
dr. G. A. Lindenboom te Amsterdam, met
opdracht algemene ziektenkunde, klini
sche propaedeuse en de encyclopaedie
der medische wetenschap, dr. A. T.
Knoppers te Amsterdam met opdracht
physiologie en pharmacologic en dr. A.
Stolk te Rotterdam met opdracht ana
tomie en aanverwante vakken.

De luchtmachtoefening „Cupola" van de
landen der Westerse Unie zal de laatste
week van Augustus worden gehouden.

Zoals bekend zal bet hoofdkwartier van
deze oefening in Scheveningen worden ge
vestigd.

Reeds een paar weken liep bij ons in

de buurt het gerucht, dat er op het
Paterswoldse Meer veel snoekbaars ge
vangen werd. Nu zijn er op genoemd
meer in de zomertijd altijd een groot
aantal lieden aan te treffen die gekleed
gaan in een vaak zeer bonte kledij.
Gewoonlijk voeren zij een guitaar of
eer. banjo met zich mee en gesterkt door
de aanwezigheid van één of meer ver
tegenwoordigsters van het schone ge
slacht verlaten zij de vaste wal en kie
zen het ruime sop in een met een mast
versierd aantal planken. Dat jongelui
plezier maken: ik gun het hun van harte.
Maar hun aanwezigheid, als ik aan het
vissen ben, verwekt bij mij een voort
durende bron van ergernis. Zwemmen
de pleziermakers en stuurlui, die meer
oog hebben voor hun charmant gezel
schap dan voor een vaste koers, kunnen
een rustig hengeldagje in no time in de
war sturen. Vandaar dat ik in de regel
eerst na het vacantieseizoen mij met
hengel en toebehoren in deze streken
waas,.

Geruime tijd had ik van verschillende
kanten moeten horen: „Ga der nou toch
es naar toe, joh. Je vangt beslist; 't is
er enorm".

Het zal ongeveer einde September ge
weest zijn, toen ik er, voor de eerste
keer sedert vele jaren, heen ging. Op
een mooie nazomerse Zaterdag vertrok
ik met opzet 's middags, opdat ik de
boel een beetje zou kunnen verkennen.
Door mijn lange afwezigheid wist ik mij
niet precies meer te herinneren, welke
peilingen je moest trekken op de ver
schillende punten aan de wal om zo
doende op de juiste plaatsen voor de
snoekbaars in het open water te komen.
Het was maar goed ook dat ik met dag
licht ging, want het meer had een ander
aanzicht gekregen ten gevolge van het
verdwijnen van sommige eilandjes en
het aangroeien van behoorlijk grote riet
velden-

Dank zij enkele aanwijzingen van de
bootjesverhuuider duurde het echter
niet lang of ik was op de juiste plaats
aangekomen. Ik liet het emmertje, dat
ik als anker gebruikte, zakken. Mijn
hengel had ik reeds tevoren in orde ge
bracht en al spoedig ging het aas te
water. Hiertoe had ik voorntjes van zes
cm lengte. Ik had juist mijn tuigje zo
afgesteld, dat het aasvisje, voorzichtig
door het neusje aangeslagen, niet meer
dan een halve decimeter boven de grond
rondzwom. Het was hier bijna drie en
een halve meter diep en aan de ge
dragingen van mijn pen kon ik zien
dat het aasje nog vrij dartel was.

Voor zover het de snoekbaars betrof,
had het ook wel steendood kunnen zijn,
want alles wat ik zag: zeker geen beet
Na een half uurtje besloot ik te ver
kassen. Snoekbaars moet je zoeken en
zoeken zou ik die middag. Of ik ze
ook gevonden heb blijft een eeuwig
raadsel, maar één ding is zeker: gevan
gen heb ik ze niet. Die hele middag
heb ik practisch niet anders gedaan dan
verkassen en aasvisjes aanslaan. Dit
laatste op alle denkbare manieren en
ik behoef eigenlijk niet te vertellen dat
je op zo'n manier heel rap de bodem
van het aasketeltje te zien krijgt. Van
alles heb ik geprobeerd: ver van de
boot af en dichtbij, zelfs eronder.
Boven de grond en, net als bij een
brasemtuig, erop. Het mocht niet baten.

De dag verstreek en de zon begon
al aardig naar de gezichtseinder te
zakken. Het was intussen bladstil ge
worden en ik had mijn emmertje wel
kunnen ophalen; mijn schuitje zou toch
niet zijn afgedreven. Had ik het maar
gedaan

Op een gegeven ogenblik kreeg ik
toch nog een teken van leven. Grappig
genoeg toen ik alle hoop net had op
gegeven en alleen nog maar een beetje
van de natuur en de mooie avond zat
te genieten. Heel langzaam gleed mijn

dobber over een afstand van anderhalve
meter door het water om dan gelei
delijk te verdwijnen. Ik gaf nog wat
„loos" en sloeg toen vast. Er gebeurde
niets en ik had zo'n beetje de gewaar
wording dat ik in een boomstronk
geslagen had. Maar direct daarop be
gon de 20/100 nylon var. de reel te
slippen. Het siste letterlijk door het
water en hoewel ik altijd een vol klosje
van 75 meter silk gebruik, begon ik
weldra te vrezen, dat ik zonder lijn
zou komen te zitten.

Als een laatste middel om de vis te
doen omkeren gaf ik hem een paar
lange vinnige rukken met mijn hengel.
Ik durfde dit te wagen omdat er op die
lengte, naar schatting ruim 60 meter, in
nylon een zeer grote rek zit. Het hielp
onmiddellijk; de oppervlakte van het
rimpelloze watervlak werd gebroken
door een snoek. Een aartsvader moet
het geweest zijn. Ik schatte hem min
stens een meter lang. Twintig minuten
hebben wij gevochten; ik met knikken
de knieën en bevende handen. Soms kon
ik wat lijn terug nemen doordat hij iets
terugkwam en soms weer won hij ter
rein.

Dan, ineens, schoot hij op mij af en
ik kon niet snel genoeg opwinden om
de lijn strak te houden. Hoe het precies
gegaan is weet ik niet, maar hij ging
onder het bootje door en toen ik weer
spanning op mijn hengeltop voelde
kwam dat doordat het onderste deel van
de lijn verward zat om het ankertouw
van het emmertje. Haak en lood weg.
Ik kon wel huilen.

De ouwe leperd had kans gezien om
het touw heen te draaien en daarna was
het voor hem maar een koud kunstje
de 20/100 te breken met een slag van
zijn staart De redenering: „Grote snoe
ken zijn slim, anders worden ze immers-
niet groot", was voor mij slechts een
schrale troost

Die snoek leeft waarschijnlijk niet
meer. Vermoedelijk heeft hij zich om
mij doodgelachen. D.

Advertentie

Het arbeidersconflict bij de fabriek
Hero, waardoor een 50-tal arbeiders ..it
Den Bosch in staking is gegaan, blijkt
inderdaad uitgelokt te zijn. Naar men
zegt zou de E.V.C. hierin de hand heb
ben. De arbeidscontractanten, die vol
gens hun zeggen niet het contractloon
ontvingen, staan niet in het gelijk. Zij
ontvingen wel degelijk het gecontrac
teerde uurloon, doch waarschijnlijk
door het niet juist kunnen lezen van
het contract meenden zij, dat zij te wei
nig uitbetaald kregen. De arbeiders
vergaten evenwel, dat zij ook sociale
lasten dienden te voldoen, waardoor
het netto bedrag lager was dan de
overeengekomen uurlonen.

Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem
zal Dinsdag 11 en Woensdag 12 Juli
geen audiëntie verlenen.

i

65

Andy Gorman, wel wetend, dat hij de
enige van de mannen daar was, die er
varing in zulke problemen had, sprak:
„Ja, die opvoeding op het college! Tegen
woordig kom je nergens meer in zonder
zoiets. Kijk maar naar mij bijvoorbeeld.
Vier kinderen, en ik kan de boerderij
maar aan één overdoen. En wat moet
ik met de rest beginnen? Hen laten trou
wen met boeren of boerendochters? Hen
door dezelfde modder en tobberij en
tegenspoed laten gaan als ik zelf gehad
heb? Wees maar niet bang! Ik zal hen
laten studeren, zolang als zij kunnen, en
daarna kunnen zij hun kans waar
nemen". Stralend keek hii in het rond.

Paddy Mc Keown, de smid, eenvoudig
man als hij was, schraapte zijn keel. „Ik
denk, dat het beter voor je zou zijn,
Markie naar de school in Waterford te
sturen. Je weet hoe dol hij is op frisse
lucht en zonneschijn, door de velden te
zwerven en bij de rivier te zitten. Zou
het geen grote schande zijn, meester,
hem op te sluiten tussen de stenen
muren van het College? Ingesloten, zou
men kunnen zeggen. Eten en slapen,
leven op commando en onder toezicht;
en hij was altijd gewend aan vrijheid
in de open lucht".

De koster snoof. „En wie van ons

Mc Keown, is vrij in deze wereld, wan
neer hij eenmaal in de maalstroom van
het leven wordt opgenomen. Ben ik vrij
in mijn doen en laten? Noch hij, noch
ik, noch jij. Verdraaid, we zijn niet vrij,
maar we moeten allen de weg afleggen,
die voor ons is uitgestippeld". Hij pau
seerde, fragmenten van alle preken,
waarnaar hij ooit geluisterd had. schoten
hem te binnen. „Wij moeten allen onze
eigen zaligheid bewerken op de wijze
zoals God daarboven dat van ons ver
langt, in het zweet van ons aanschijn.
Regels en voorschriften zijn juist in het
belang van de studenten. Met wandelen
over groene velden en kijken naar de
rivier en frisse lucht inademen en uit
ademen heeft nog nooit iemand de kost
kunnen verdienen, noch heeft een van
die dingen ooit een penny in iemands
zak gebracht". Hij snoof opnieüw.
„Groene weiden, hoe kom je er bij! De
jongen is toch geen meststier, die daar
op vet zou kunnen worden".

De schoolmeester liet een kort eigen
aardig lachje horen. „De velden en de
rivier en de heuvels zijn in ieder geval
gevaarlijke dingen, Ritchie, wanneer een
man of een jongen te veel tijd heeft,
om naar hem te luisteren of te kijken.
Ik weet dat". Hij hield verlegen op, en
ging toen weer voort: „Ik was een jonge
man toen ik hier kwam. vijfentwintig of
dertig jaar geleden. Ik was eerzuchtig.
Ik wilde graag vooruitkomen. Ik dacht
dat Carriglea slechts een springplank
naar de glorie zou zijn. En dat is de
reden, waarom ik begrijp, wat je be
doelt, Teddy Ms Keown. Indien zij een
maal vat op iemand hebben gekregen,
wordt hij door heimwee naar de rivier
en de heuvels gekweld, denkt aan hen,
en verlangt naar hen. Dertig jaar ge
leden hebben ze mij betoverd. Dikwijls
dacht ik hoger op te gaan, een hogere
plaats in de wereld te zoeken, maar de

heuvels en de rivier lieten mij niet los,
vochten met mij, overwonnen mij en
wilden mij niet laten gaan".

„Verdraaid, je hebt gelijk, meester",
zei Roughane. „De rivier en de heuvels
zullen nooit iemand goed doen. En zou
het niet heerlijk zijn, als Markie roeping
kreeg voor de Kerk? Hij zou een fijn
priester worden, meester! Een fijn pries
ter!"

Peter O'Dea was zo traag met ant
woorden, dat Andy Gorman hem vóór
was. „O, hij is uitverkoren voor het
priesterschap, Peter, als er tenminste
ooit iemand uitverkoren was, en ik heb
zelf een jongen, Kieran, die ook uit het
goede hout gesneden is. Hij vraagt zijn
moeder steeds, hem priester te laten
worden. En over een jaar of twee zal
hij zeker klaar zijn voor het college.
Het zou fijn zijn voor die twee. Peter,
wanneer zij samen konden gaan".

De schoolmeester zuchtte en zei lang
zaam: „Ik zou 't zelf ook graag zien, dat
Markie priester gewijd werd; God geve,
dat hij voor die richting voelt."

„Priester?" riep de koster, met zijn
pijp zwaaiend. „Je zult die jongen nog
eens de bisschopsmijter zien dragen,
meester En dat is iets, wat hij nooit zou
krijgen als hij bij de sloten moest blij
ven kniezen, zoals Paddy McKeown hem
wilde laten doen."

Voor hij die avond naar bed ging,
stond Peters besluit vast. Hij zou Mar
kie weg sturen. Hij moest Markie weg
sturen. Maar zijn hart was nog niet
gerust, zodat hij voordat de week om
was, op weg was naar het orakel, waar
in hij het meeste vertrouwen stelde, en
zijn zorgen en twijfels aan de oude
mevr. Fogarty boven in Clashmairead
voorlegde.

De oude vrouw, „verlamd in de be
nen", zoals ze zichzelf beschreef, ont
ving hem, ondersteund door kussens in

haar invalidenwagentje en luisterde
zwijgend naar zijn verhaal. Toen hij
uitgesproken was, voorzag zij zichzelf
van een snuifje, nieste tweemaal, ze
gende zichzelf, en snoof haar neus uit
in haar zakdoek van geborduurde zijde.

„Als je. mijn raad aanneemt, Peter,"
zei zei, „laat je hem gaan. Je stuurt hem
nu van je weg, terwijl hij jong is en
voordat je oud bent Als je hem te lang
vasthoudt, zul je alleen maar hem en
jezelf te gronde richten. Er zou .mis
schien een dag kunnen komen, dat hij
je zou verwensen, hem zolang vastge
houden te hebben, dat hij weg zou lo
pen van je, zonder boe of bah te zeggen
en er niet aan zou denken, ooit terug
te keren."

„Maar als ik hem nu laat gaan, zal
hij ook van mij weg zijn, en zelfs nog
vroeger."

„Ik ken Markie," zei de oude vrouw.
„En ik zal je dit vertellen: Als je de
jongen nu weg stuurt, Peter, en als ]e
hem in de komende jaren de vrije hand
laat, zal hij altijd en eeuwig bij je te
rug komen, uitgezonderd één mogelijk
heid. Behalve, wanneer God hem roe.pt.'

„Steekt er een priester in hem?"
vroeg hij gretig.

„Dat," zei ze, „is een kwestie tussen
Markie en zijn Schepper. Doe geen po
ging hem te dwingen en me.er nog, laat
niemand anders trachten hem te dwin
gen. Ik geef je deze waarschuwing, Pe
ter, omdat ik niet lang meer hier zal
zijn, om een oogje op jullie allemaal te
houden, en omdat ik weet, dat niemand
hardnekkiger zal proberen hem er toe
te dwingen, dan sommige van mijn
eigen dochters."

Ze nam een nieuw snuifje.

„Het zal beneden eenzaam zijn, zon
der hem," zei Peter.

(Wordt vervolgd)

De brave politie-agent Samuel Bibbs
zat in het bureau te Birmingham rustig
aan een broodje van zijn twaalfuurtje
te peuzelen, toen een coliega kwam bin
nenstormen, zich van het halfverorberde
broodje meester maakte en het in de
drekbak smeet. Daarna werd de ver
bijsterde Bibbs zelf overweldigd, in een
politieauto gestopt eh naar een dokter
gebracht.

Op weg daarheen kreeg hij te horen,
dat zijn vrouw het bureau had opgebeld
en had verteld, dat zij bij vergissing zijn
brood in een papier met rattenkruit had
verpakt.

Bibbs zat bij de dokter te kokhalzen
van de maagpomp, toen de telefoon rin
kelde. Het was mevrouw Bibbs, die dit
maal mededeelde, dat alles in orde was,
omdat zij thuis het gevaarlijke papier
had gevonden. Zij zal wel blij zijn ge
weest als de vrouw van de drachme uit
het Evangelie, al zal Bibbs haar bij zijn
thuiskomst wel op een giftig hartig hap
je hebben getracteerd.

Toen indertijd bekend werd, dat er in
Sovjet-Rusland atoom-explosies hadden
plaats gehad en daaruit bleek, dat de
Russen over het geheim van de atoom
bom beschikten, kwam Moskou met het
aandoenlijke verhaal, dat deze explo
sies alleen vredelievende en economisch
belangrijke doeleinden hadden gediend.
Ze hadden bergen, die sta-in-de-wegen
waren, opgeruimd, de ongewenste loop
van rivieren in de gewenste banen ge
leid enz. Van deze verhalen behoeven
we echter niet méér te geloven dan van
die, welke in Sovjet-Rusland over de
wereldberoemde uitvindingen, die reeds
lang vóór het bolsjewistisch bewind aan
bod was op naam van Westerse ge
leerden en uitvinders stonden, aan de
onwetende schooljeugd worden opge
diend. -

Dr. Frederick Heines, een lid van de
staf van het wetenschappelijk laborato
rium voor vervaardiging van atoombom
men te Los Alamos in Amerika, heeft in
„Het Bulletin van Atoomgeleerden" ver
klaard, dat men met een atoombom
hoogstens een kleine heuvel kan opbla
zen. Voor het opblazen van ook maar
een klein gedeelte van een berg zou
den duizenden atoombommen nodig zijn.
Het wijzigen van de loop van rivieren
door atoombommen zou dus alleen kun
nen geschieden, wanneer slechts be
trekkelijk kleine obstakels daarvoor ver
wijderd moeten worden en dan nog
alleen, wanneer dit niet in bewoonde
streken behoeft te geschieden, want de
daardoor ontwikkelde radioactiviteit zou
ernstig gevaar opleveren voor in de na
bijheid levende wezens.

Voor de Engelsen is „een stier in een
porceleinwinkel" hetzelfde als voor ons
een olifant in een dergelijk établisse
ment. De makers van een documentaire
film kwamen echter tot de verrassende
ontdekking, dat de Engelse zegswijze
evenals vele andere Britse uitspraken
niet helemaal verantwoord is. Zij had
den n.l. een bekroonde stier voor een
opname losgelaten in een porceleinwin
kel te Madresfield en joegen hem op,
opdat hij er een vrolijke keuken van
zou maken. Het beest liep echter met
huisvaderlijke voorzichtigheid meer dan
een half uur lang tussen de tafels en
étalagekasten met aardewerk door zon
der ook maar een oortje te kraken. Ten
einde raad riepen de filmers, die stierlijk
het land begonnen te krijgen, een be
koorlijke vaars te hulp. De prijsstier
loeide veelbetekenend en stormde als
een tank dwars door al het porcelein,
terwijl zijn zwiepende staart de tafels
schoon en de vloer vol scherven veegde.
De scherven hebben hem en de makera
van de film tenslotte geluk gebracht

S'