KLINKENDE AUBADE VAN 6000 MUZIKANTEN
DE STILLE
MAN
V
m
X assen neus en
m
De unie met België en Luxemburg
Overpeinzingen
Koningin en Prins in Gelderland
Hossen en dansen in het „Parijse" Arnhem
Laatste gemeente thans
toegetreden
DE SUPER MARGARINE
GEWAARBORGD gehalte vitaminen a d
Interessante causerie te Haarlem tan
mr. dr. E. Jaspar
Emile Erens Ridder van
de H. Gregorius
DINSDAG 11 JULI 1950
Bezoek aan Mijlpaal 1950"
Ver. Ned. Gemeenten
Nog 18 Nederlanders worden
in Menado vastgehouden
3.
door
PATRICK PURCELL
Neem geen namaak. Eis de échte Meppeler Kluit!
Comité „Steun Zuid-Korea"
Opgericht door katholieke
onafhankelijke partij
Vrouwenbeweging groeit
Huiselijke plechtigheid op
„Het Oude Slotte
Heemstede
BENOEMINGEN
van Snorrebor
Niwin-lectuurhuisjes worden
Rode-Kruis-lectuurhuisjes
Labour-tuinfeest
De waardigheid pan een
station
„De schunnigste diefstal
van het jaar"
Kostbare handen
Actuele reclame
.'AVJiniA O
(Van onze redacteur)
Op de glooiende, zonovergoten Sonsbeek-weide in Arnhem hebben gistermiddag
tweehonderd Gelderse muziekcorpsen, tezamen meer dan 6000 man sterk, het
Wilhelmus gespeeld voor H. M. Koningin Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard,
die een tweedaags staatsiebezoek brengen aan het zuidelijk deel van Gelderland.
Een muzikantenleger om bana voor te worden. Drieduizend blazers stonden op
die Sonsbeekweide, het glinstljffnde koper in de aanslag. De zonnestralen spatten
uiteen op de blinkend gepoetste tuba's, op angstwekkend grote hoorns, zware
bassen, lichte klarinetten en fluiten. In slagorde stonden nog eens 3000 mannen
met trommels aangetreden, kleine tamboers zowel als zwaargewicht-kampioenen
met voor hun borst geweldig grote drums, waarop ze met vervaarlijke energie
aan het rammeien waren alsof ze het laatste oordeel opriepen. Het Wilhelmus werd
door die 6000 mannen evenwel zeer schoon gespeeld. Ze ontketenden een orkaan
van klanken, die zich voortplantte over de gehele stad en kilometers ver nog te
horen was. Er was geen valse noot te horen, ofschoon die 6000 nog nooit samen
gespeeld noch gerepeteerd hadden. Dat kon omdat meneer G. van Leeuwen uit
Brummen zo voortreffelijk dirigeerde. Koningin Juliana, gezeten naast haar
lachende gemaal in de rode calèche, luisterde met warme interesse naar deze
waarlijk overdonderende aubade. Met haar luisterden tenminste 35.000 Arnhemmers,
die allen geen plaats konden vinden op het voor hen gereserveerde gedeelte van
de weide en de omliggende straten en pleinen hadden bezet.
"s Avonds, terwijl de vorstin een door
het provinciaal bestuur aangeboden
gala-avond in de Stadsschouwburg bij
woonde, zetten die muzikanten Arn
hems binnenstad op stelten. Ze hosten
en dansten door de versierde straten,
arm in arm met een groot deel van het
feestvierende Arnhemse zwakke ge
slacht. Wij weten werkelijk niet meer
wat van Arnhem te denken. De stad
lijkt één grote kermis. Al anderhalve
maand lang beeldt ze zich in Parijs
te zijn. Op het Roermondsplein staat
een miniatuur Eiffeltoren en de mensen
zijn niet meer tevreden met de aanblik
van hun straten. Daarom hebben ze
tegen de gevels vreemdsoortige voor
stellingen geplakt en verkopen de win
keliers hun waren niet meer in de win
kels, maar in stalletjes aan de straat.
Lantaarns branden er niet meer. Want
de stad baadt in een zee van licht, die
straalt uit duizenden lampen, die als
een reusachtig net over de straten zijn
uitgespannen. Op de singels is een per
manente feestverlichting aangebracht.
Klaterende fonteinen zijn gevangen in
stralenbundels van schijnwerpers. Met
latjes en plastic zijn lichtende ornamen
ten aangebracht. In de café's drinkt
men heel veel wijn en de meesten pro
beren Frans te praten.
Arnhem is dus kennelijk van plan
om, althans in de zomer, permanent
feest te vieren. Gelukkige stad! Gis
teravond bereikte alle feestelijkheid
van de laatste weken een hoogtepunt.
In de „Parijselijke'l straten bewoog
zich een menigte van tienduizenden.
Extra bussen hadden de feestgangers
van buiten aangevoerd en de treinen
waren propvol.
Bij het licht van een grote petro
leumlamp zit een palingverkoper op
de hoek van een straat. Straatmuzi
kanten, anders naarstig geweerd, spe
len sentimentele muziek. Rond het
standbeeld van Karei van Gelder
dat nu in tralies is gezet, omdat de
Parijzenaars Karei in zijn jonge jaren
gevangen genomen hebben dansen
matrozen en jongens van de lucht
strijdkrachten met Arnhefmse meis
jes „In Holland staat een huis".
Iemand gilt boven alle lawaai uit, dat
hij nog warme knakworstjes voor een
kwartje te koop heeft. Iedereen is
uitgelaten!
In de Schouwburg ging het gister
avond daarentegen waardig toe. Daar
hadden alle notabelen van de stad zich
verzameld rond Koningin Juliana en
haar gemaal om een opvoering van
Donizetti's „De Regimentsdochter" bij
te wonen. Deze operette werd stijlvol
Oo de algemene vergadering van de
Vereniging van Nederlandse Gemeenten,
die vandaag in Arnhem is gehouden,
heeft de voorzitter, mr. P. J. Oud, me
degedeeld, dat thans alle Nederlandse
gemeenten zijn toegetreden tot de ver
eniging. De laatste gemeente is Over
slag in Zeeuwsch-Vlaanderen. In een
terugblik over de afgelopen vijf jaar
constateerde de heer Oud. dat in menig
opzicht grote verbetering is ingetreden.
Financieel uitgeteerd kunnen de ge
meenten niet meer genoemd worden.
Echter echte zelfstandigheid zullen de
gemeenten zich niet kunnen verwerven,
zolang zij niet op een hechte financiële
basis komen te rusten.
Spr. beschouwde vervolgens het vraag
stuk van de organisatie van het °Pen"
baar bestuur in Nederland als geheel.
De laatste jaren valt een streven naar
ontplooiing der provinciale werkzaam
heid waar te nemen. Voorzover dat
streven is gericht op decentralisatie
juicht spr. het toe. Anders staat het
echter wanneer uitbreiding der provin
ciale taak centralisatie betekent, m.a.w.
wanneer werkzaamheden, tot dusver
door de gemeenten verricht, door het
provinciaal bestuur tot zich worden ge
trokken. De gemeenten moeten zoveel
mogelijk een dergelijke gang van zaken
voorkomen en als aangewezen genees
middel noemt spr. de samenwerking
tussen de gemeenten.
De heer Oud wijdde tenslotte enige
woorden aan de nieuwe wet op de ge
meenschappelijke regelingen. De ge
meentewet kende tot dusver alleen sa
menwerking tussen gemeenten. De nieu
we wet betrekt ook de samenwerking
tussen provinciën en tussen provinciën
en gemeenten in het geding. Hiermede
wordt erkend, dat men in de provincie
niet zonder meer hoeft te zien het
hogere orgaan, dat aan het lagere
iets kan opleggen, doch ook het
orgaan, dat met gemeenten als gelijkge
rechtigden om één tafel gezeten tot het
treffen van een gemeenschappelijke re
geling komt. Ook de deelneming van
Particulieren aan gemeenschappelijke
regelingen is mogelijk gemaakt.
door de Apeldoornse Kunstgroep met
muzikale begeleiding van het Nijmeegs
Vaudeville-orkest onder leiding van
Leo Pappenheim opgevoerd. Deze avond
viel zeer in de smaak bij de hoge gasten
die herhaaldelijk applaudisseerden. In
de pauze werden vele prominenten uit
het Gelderse leven aan Hare Majesteit
voorgesteld.
Na afloop maakte het koninklijk paar
een tocht in de rode calèche langs de
verlichte singels van de stad. En ook
in dit late avonduur ontmoette de vor
stin een groot enthousiasme en warme
aanhankelijkheid bij de duizenden die
langs de weg stonden. Dat enthousiasme
heeft haar op de gehele tocht van gis
teren vergezeld.
In een deel van onze oplage van gis
teren konden wij daarover reeds verha
len. Dat begon al bij de warme ont
vangst van het koninklijk paar door de
Commissaris van de Koningin in Gel
derland. jhr. dr. C. G. C. Quarles van
Ufford, bij de grenspaal tussen de pro
vincies Utrecht en Gelderland. De dui
zenden langs de weg van die grenspaal
tot in het hart van het feestvierende
Arnhem getuigden daarvan en over
laadden de vorstin met bloemen en ge
schenken. Vooral de jeugd had een
groot aandeel in deze grootse hulde. In
Wageningen maakten studenten en pro
fessoren van de landbouwschool hun
opwachting. In het gemeentehuis wer
den wethouders en raadsleden voorge
steld en ontving Hare Majesteit fraaie
geschenken. Vanuit de open Cadillac
wuifde zij allen hartelijk toe. Bij zie
kenhuizen en tehuizen v>oor ouden van
dagen moest zij stoppen, nam bloemen
en geschenken in ontvangst, drukte de
hand van kinderen en oudjes voor wie
zij deze dag onvergetelijk maakte.
Het werd een blijde zegetocht door
Renkum, waar het gemeentebestuur
zijn opwachting maakte, door Heel-
sum en Doorwerth, het strijdtoneel
H M. de Koningin op de tentoonstel
ling Mijlpaal 1950.
Bij haar aankomst in Wageningen
was H. M. gekleed in een zacht
groene deux pièce. Zij droeg een
zwart hoedje opgewerkt met een
takje lilarose rozen. Tijdens haar
bezoek aan de Mijlpaal droeg zij een
zilvergrijze robe en zwarte hoed. De
gala-voorstelling in de Stadsschouw
burg woonde zij bij in een zeegroen
avondtoilet met cape van zilvervos.
van de parachutistenlandingen rond
Arnhem, door Oosterbeek-laag en
-hoog, waar schoolkinderen de kilo
meter-s lange weg afzetten met oranje
lint. Op de grens tussen Oosterbeek
en Arnhem werd koningin Juliana
door burgemeester Matser verwelkomd
en verliet zij de Cadillac om plaats
te nemen in de rode calèche die werd
getrokken door vier moorzwarte paar
den. Heel Arnhem was uitgelopen om
de vorstin en haar echtgenoot te zien.
Op het Arnhemse stadhuis werden de
Arnhemse autoriteiten voorgesteld en
sprak burgemeester Matser Haar over
de wederopbouw van de stad. Vanaf
het bordes nam zij een grootse zang-
hulde van de Arnhemse schoolkinde
ren in ontvangst
's Middags heeft het Koninklijk Paar
met zijn gevolg een bezoek gebracht aan
de Nationale tentoonstelling Mijlpaal
1950. Na een rij tour door de stad, onder
meer langs het rusthuis voor oud KNIL-
militairen. Bronbeek waar de oude
Atjeh-strijders stram stonden opgesteld,
en langs „Sacré Coeur", waar de vorstin
zich met de zusters onderhield, arri
veerde de stoet aan de ingang van de
Mijlpaal bij het paviljoen „Onze Staat".
Jhr. Quarles van Ufford en het provin
ciaal bestuur ontvingen hier de koningin
Jhr. Quarles richtte zich in een kort
woord tot de hoge gasten. Hij zeide dat
hij de landsvrouwe gaarne had ontvan
gen in het Provinciehuis, maar dat werd
verwoest en het nieuwe bestaat nog
slechts op papier. Hij hoopte echter dat
hij H.M. over twee jaar kan uitnodigen
het te komen openen evenals koningin
Wilhelmina destijds het vorige in ge
bruik heeft gesteld. Hij verklaarde dat
de provincie Gelderland thans schulden
vrij is en volkomen in staat het hoofd
te bieden aan de moeilijkheden van onze
tijd.
Op het kasteel Zijpéndaal werden ver
volgens de regeringscommissaris en de
architect van de tentoonstelling Mijlpaal
aan de vorstin voorgesteld. Zij bezocht
daarna de paviljoens „Durven en kun
nen", waar zij zich met Nederlandse
industriëlen onderhield, en het paviljoen
van de E.C.A.-missie. Weer volgde er
een* met luid gejuich begroete rijtour
door de stad.
De nacht bracht hét koninklijk paar
door ten huize van de Commissaris van
de Koningin, vanwaar koningin en prins
vanmorgen zijn vertrokken voor een
bezoek aan Nijmegen, Maas en Waal en
de Betuwe.
Mr. 3. li. Kruithof, die behoorde tot
de aangehouden Nederlanders in Me
nado, is onlangs vrijgelaten. Er werden
geen termen aanwezig geacht om de
heer Kruithof nog langer vast te houden.
Het is evenwel nog niet bekend of het
bem ook reeds is toegestaan de Mina-
fcasa te verlaten.
De aangehoudenen te Menado, die
reeds ruim twee maanden wachten op
een beslissing, zijn dr. M. Boon, de po-
Utie-ambtenaren mr. J. Cowan, J. Ver
kerk, E. W. O. Kemper, J. W. Dabroek
en E. C. A. Harris, de landrechter mr.
O. van Schravendijk en de parket-amb
tenaren mr. R. B. van Tongeren, C.
Veenstra, de ambtenaren van de zee
visserij W. A. Mackenzie, de agent van
de KPM, J. H. van Dijk, de douane
ambtenaren M. Richter, de Rode Kruis-
werker J. F. W. Kneefel, de ambtenaar
van het Beheersinstituut W. B. J. Spaan,
de overgebrachte inspecteur van politie
N. L. Lepinat, twee ondernemingsadmi
nistrateurs en een assistent uit het bin
nenland, de heren Rengesen, Van de
Rijdt van „Marinso" en Haze Winkel
man van „Talisa", in totaal achttien.
68
En Cosby's antwoord was steevast het
zelfde. „Dat zal je aan hemzelf over
moeten laten, meneer. Markie zal geen
fout begaan, wanneer het tot zulk een
belangrijke beslissing komt".
„Inderdaad", placht Peter te beweren,
„mits hij met rust gelaten wordt. Maar
dan zijn daar de priesters van het col
lege, die waarschijnlijk verwachten, dat
hij gaan zal en al de tantes, die hem
aanraden te gaan, en ik vermoed dat hij
denkt dat ik ook wil dat hij gaat. Wel,
ik zal hem niet dwingen, noch beïnvloe
den, op de een of andere manier. Het be
sluit moet van hem komen, niet van
mij".
Toen de zomer voorbij was en de
herfst weer aanbrak, ging Markie
O'Dea rustig naar Maynooth om voor
priester te studeren. Of de jongen zelf
dacht, dat hij een duidelijke roeping
voor het altaar voelde, wist niemand.
De vader trachtte niet tussenbeide te
komen, maar van de andere kant,
leefde de hele parochie met de jongen
mee. Men vertelde de meester, dat de
dag van Markie's wijding een beroem
de datum voor Carriglea zou zijn; en
daar had je alle tantes Fogarty. die
Markie nooit lieten vergeten, dat ze
niet eerder zouden rusten, vooraleer zij
rix, en. cCe Zurczrte rou-ten
een bisschopsstaf in zijn hand en een
bisschopsmijter op zijn hoofd zagen.
Tenslotte ging Markie naar Maynooth.
maar of hij daar uit eigen vrij wil
heen ging, of omdat hij besloten had
iedereen, behalve zichzelf, een plezier
te doen, bleef altijd en eeuwig een ge
heim tussen Markie O'Dea en zijn ge
weten.
Markie had drie volle jaren In
Maynooth doorgebracht, toen er op een
morgen in October een brief van hem
kwam, die Peter van vreugde deed op
springen van de stoel tegenover Cosby
aan de ontbijttafel. „Conor," verkon
digde Peter, en de hand die de brief
vasthield, beefde een beetje, „we heb
ben een candidaat in de letteren in de
familie!"
„Je kon erger hebben, verdorie," gaf
Cosby toe. „Een academische graad
heeft nog niemand ooit kwaad gedaan
En het werkt zeer op de verbeeldings
kracht van de lagere standen, mijzelf
inbegrepen."
„En niet alleen een candidaat in de
letteren, maar een candidaat cum laude
met een eerste plaats in philosophie en
moraal."
„In philosophie en moraal?" Cosby
floot tussen zijn tanden door. „Ver
draaid, meneer, we zullen vanavond
nog onze boeken te voorschijn moeten
halen en de kennismaking met de
philosophie hernieuwen. Wij zouden
voer altijd geblameerd zijn, als Markie
vandaag of morgen hier bij ons kwam
binnenwandelen, en zou praten over
philosophie en moraal, terwijl noch jij,
noch ik het verschil kennen tussen
beide."
Peter lachte afwezig, zijn ogen ston
den bezorgd, toen hij zicfiSweer ever de
brief boog. „Ik ben bang, dat die phi
losophie en moraal een te zware taak
10. Het kostte Eric enige moeite de plek terug te vinden waar hij de Zwarte
Ruiter voor de eerste maal ontmoette. Maar zijn uitstekend geheugen voor plaatsen
en kleine bijzonderheden liet hem ook ditmaal niet in de steek, en enige uren
later liet hij zich reeds uit het zadel glijden. Hier was het geweest. Er was geen
twijfel mogelijk.
De grond was zwaar begroeid en de ochtenddauw had het gras weer opgericht.
Slechts een ervaren spoorzoeker kon hopen hier nog tekenen te vinden. Het uiterst
vage spoor leidde in de richting van het woud. Hier werd het iets duidelijker,
zodat hij het zelfs een tijdlang te paard kon volgen. Maar onder de dichte bomen,
die de bosgrens aankondigde, verloor hij het weer en het duurde zeker een half
uur eer hij een zwakke afdruk van hondenpoten vond. Van toen af liet hij het niet
meer los. Zich diep over de kop van zijn rijdier buigend volgde hij het tot daar
waar een schemering tussen de bomen het einde van het woud aankondigde.
Ondertussen woog hij de feiten tegen elkaar af. Agar was dood. Het meisje Astara
verdwenen, waarheen? Als hij Sigurd moest geloven had deze geen wolfshond gezien.
Maar de Zwarte Ruiter was er de vorige nacht van vergezeld geweest. En wie was
Yark de Stijfhoofdige? Welke rol speelde hij in dit raadselachtige drama? Het was
een verwarde geschiedenis.
Zozeer was hij hierin verdiept, dat hij pas op het laatste ogenblik de kreet hoorde,
welke van de vlakte onder hem opklonk. Scherp toekijkend zag hij dat deze
geslaakt was door een kleine ruiter, die in de verte nagezeten werd door enkele
pnderen. Maar wat hem het meest verraste was, dat deze achtervolgers gekleed
waren in zwarte mantels
Advertentie
Op uitnodiging van de afdeling Ken-
nemerland van het „Comité van Bel
gischNederlandsLuxemburgse sa
menwerking" sprak mr. dr. E. J. E. M.
H. Jaspar, secretaris-generaal van
ue NederlandsBelgischLuxemburgse
douaneovereenkomst, te Haarlem over
ue economische unie tussen België, Ne
derland en Luxemburg. De voorzitter
van de afdeling Kennemerland, mr. P.
O. F. M. Cremers, sprak een inleidend
woord, waarin hij onder meer gewaag
de van een culturele uitwisseling van
Haarlem en Ostende, en misschien ook
van Gent, welke in de naaste toekomst
zal kunnen worden verwezenlijkt.
Dat de Benelux geen werk van ambte
naren is of een plezierig tijdverdrijf,
meende mr. Jaspar nog eens met na
druk naar voren te moeten brengen,
daarbij betogend, dat de samenwerking
tussen de drie landen meer dan nood
zakelijk is. Wanneer die samenwerking
er niet zou zijn, dan zal ieder land op
zichzelf in het grote wereldgeheel een
klein land zonder betekenis zijn.
Uitvoerig ging spreker in op de psy
chologische zijde en hij wees er daar
bij op, dat de Nederlander in sommige
opzichten nu eenmaal van zijn voetstuk
af zal moeten komen, wil hij voorkomen,
dat de unie alleen op papier tot stand
komt. De Nederlander heeft zijn goe
de eigenschappen, die graag door de
unie-partners worden erkend, maar bij
al zijn vasthoudendheid en nuchterheid
ontbreekt hem ten enenmale de fantasie,
durft hij niet over één nacht ijs gaan en
is hij bij alles veelal zwaar op de hana
De Belg vormt hierbij nu eenmaal een
grote tegenstelling en daarom is het zo
noodzakelijk, dat er tussen beiden een
stevig contact ontstaat, dat zich in alle
mogelijke sectoren moet bewegen.
Veel is er in dezen reeds bereikt en
met voldoening kon mr. Jaspar wijzen
op het culturele accoord, waardoor vrij
wel alle diploma's in België en Neder
land gelijke rechtskracht hebben. Voorts
kon hij wijzen op het werk van de com
missie voor unificatie van het recht
(vooral op economisch terrein), waar
door thans de eerste verdragen gereed
zijn gekomen. Binnenkort zal dit ook het
geval zijn op het gebied van de volks
gezondheid, wanneer met name de wa
renwet geüunificeerd zal zijn.
Wat het zuiver economische betreft,
kon mr. Jaspar weliswaar gewagen
van de belangrijke resultaten, die in
dezen reeds bereikt zijn, maar hei
moest hem toch van het hart, dat men
toch nog niet in geen van de drie
landen voldoende doordrongen was
van de betekenis van samenwerken.
Hij kon zich hierover niet bepaald op
timistisch uitlaten, want naar zijn me
ning werkte men nog niet samen om
het doel van de samenwerking zelf,
maar uit vrees, dat eigen economische
belangen in het gedrang zouden ko
men. En vrees noemde spreker wel
het meest funeste, dat de samenwer
king ten gunste zou kunnen beïnvloe
den. De drie landen moeten zich er
nu eenmaal op instellen om te treden
uit de nationale economie en zich los
te maken van dat „gezellige en in-
is gebleken, zelfs voor Markie. Hü
voelt zich niet erg goed, zegt hij, sinds
het examen, daarom is hij eens met de
Collegedokter gaan praten. De dokter
adviseerde hem, flink uit te rusten, en
hij hoopt morgen hier te zijn met een
maand ziekenverlof."
„Dat is het beste nieuws van alles,"
zei Cosby, van tafel opstaande. „Het
is een zuurverdiende maand. Ik moest
maar eens opstappen, meneer, om de
poort te openen. U blijft zeker niet lang
meer weg?"
„Ik zal je op de hielen zitten," be
loofde Peter hem. „God weet, waar
om, maar in al mijn practijkjaren heb
ik nog nooit zo'n stel domkoppen mee
gemaakt als de Plechtige-Commmunie-
klas, die we dit jaar hebben. Je hebt
hamer en beitel nodig, cm godsdienst
in hun hoofden te prenten."
„Zij weten niets en willen ook niets
weten." Cosby trok zijn pet over een
wenkbrauw en wurmde zich toen in zijn
regenjas. „Maar vóór vanmiddag zullen
ze de eerste helft van de twaalf Arti
kelen van het Geloof kennen of anders
wordt er bloed vergoten in Carriglea.
Een van de twee, of zij breken mij het
hart of ik breek hun de nek." Hij liep
naar de deur. „Zij of ik, is de leus deze
keer, en de twaalf artikelen vormen
een ideaal gevechtsterrein."
Toen Cosby weg was, vouwde Peter
de brief van zijn zoon op en dacht een
ogenblik na, zich afvragend of het al
leen Markie's gezondheidstoestand zou
zijn, die hem uit Maynooth thuis deed
komen, of was er een andere reden
voor deze onverwachte terugkeer? Kon
het zijn, dat Markie niet verder wenste
te studeren voor het priesterschap?
Wanneer de jongen nu opgaf, zou zijn
mislukking voor de O'Dea's een bittere
tegenslag betekenen, een zware beproe-
heemse", dat ieder zo dierbaar ge
worden is.
Sprekend over hetgeen reeds bereikt
is op economisch terrein, memoreerde
mr. Jaspar de pogingen om te komen
tot unificatie van de omzetbelasting.
Dat men hiertoe nog niet is gekomen,
vindt zijn oorzaak in het feit, dat Bel
gië bij doorvoering daarvan drie tot
vier millioen francs derft.
De kracht van een unie toonde spre
ker aan uit het optreden van een hech
te Benelux-delegatie, waardoor het an
dere landen niet mogelijk bleek hun
verdeel- en heerspolitiek toe te passen.
„Wij staan op de drempel van het
gebouw van een economische unie", zo
ging hü voort, „maar er zjjn nog vele
vraagstukken, die om een oplossing
vragen". Verreweg het moeilijkste hier
bij is wel het landbouwvraagstuk, door
dat de Belgische landbouw nog lang niet
op het Nederlandse niveau staat. Daar
om zal er een overgangssituatie moeten
komen, die vier of vijf jaren zal duren.
Ook het monetaire en sociale vraagstuk
werd nog eens nader onder de loupe
genomen en daarbij sprak mr. Jaspar
als zijn mening uit, dat het verschil
In loon- en prijspolitiek geen beletsel
zal zijn om tot de gewenste unie te ge
raken.
De katholieke onafhankelijke partij
in Noord-Brabant heeft een comité
„Steun Zuid-Korea" opgericht, dat ten
doel heeft alle mogelijke steun te ver
lenen aan Zuid-Korea, in de jeerste
plaats via het Rode Kruis. Voorzitter is
de heer H. Kuypers te 's-Hertogenbosch,
en secretaris-penningmeester is het lid
der Provinciale Staten A. Rademakers,
Molenstraat 114, Roosendaal.
Het diocesaan bestuur van de Ned.
Katholieke Vrouwenbeweging in het
bisdom Haarlem heeft Maandag haar
eigen bureau, gevestigd in het gebouw
van de Vrouwelijke Jeugdbeweging,
Scheveningseweg 90, Den Haag, offi
cieel in gebruik genomen. Voorts heeft
men uitvoering gegeven aan het be
sluit, door de laatste algemene leden
vergadering goedgekeurd, tot benoe
ming van een permanente kracht, die
gedeeltelijk de zorgen van het secre
tariaat op zich zal nemen en gedeelte
lijk zal zorgen voor het contact met
de afdelingen, vooral van het vrouwen
gilde. In deze functie is mej. M. Lau-
fersweiler aangesteld. Daardoor is het
mogelijk geworden een groter activiteit
te ontplooien, hetgeen wenselijk wordt
geacht, nu de organisatie weldra de
29.000 leden zal hebben bereikt. Men
wil het geestelijk leven van de katho
lieke vrouw en haar gezin, de beoefe
ning van onderling sociaal en charita
tief werk en de voorlichting en ontwik
keling der leden bevorderen.
ving voor Peter, een nog zwaardere
beproeving voor Markie, en een harde
slag voor alle tantes Fogarty. Niet dat
deae brief enige aanwijzing bevatte
over grote beslissingen, die in Markie's
brein waren opgekomen; niet dat Mar
kie iemand was, die zijn gedachten uit
sprak, en sedert hij van Kilkenny naar
Maynooth was gegaan, was hij steeds
geheimzinniger geworden.... Toch, zei
Peter bij zichzelf, was het voor zijn
vader gemakkelijk, de verandering in
hem op te merken, gemakkelijk aan te
voelen, dat zij inplaats van geheel in
elkaar op te gaan, zoals dat vroeger
geweest was, begonnen terug te keren
naar de normale verhouding, die tussen
vaders en hun volwassen zoons bestond.
Spoedig dwaalden Peter's gedachten
af naar die langvervlogen dagen, dat
Markie van hem en van hem alléén
was geweest, en dat niemand of niets
anders enige plaats in de genegenheid
van de jongen kon opeisen, behalve zijn
opgewekte moeder, die nu, met haar
gezicht naar de zonsopgang en de ri
vier, sliep op het kerkhof op de helling
bij Three Elms.
O. God zegene die vroegere, stunte'
lige dagen, toen hij Markie voor het
eerst uit Clashmairead naar Carriglea
had teruggebracht.
God zegene die avonden, waarop zij
knus in bed hadden gelegen, terwijl hij
Markie zijn eerste gebedje leerde, en
God -zegene het triomfantelijk ogenblik,
dat Markie voor het eerst, zonder hulp.
kon herhalen:
Vier hoeken zijn er aan mijn bed,
Vier engelen aan mijn zij,
Lukas en Mattheus,
Johannes en Markus,
Lieve Heertje zegen mij.
Z.H. de Paus heeft de bekende hagio
graaf Emile Erens bij gelegenheid *an
diens 85ste verjaardag benoemd tot
Kidder in de Orde van de H. Gregorius.
Enkele weken geleden reeds werd de
85-jarige Erens officieel en in het bij
zijn van vele letterkundigen en andere
kunstenaars gehuldigd in de sociëteit
„Teisterbant" te Haarlem en zo werd
het gisteren meer een huiselijke plech
tigheid op „Het Oude Slot" te Heem
stede.
Een klein gezelschap had zich gister
middag op Het Oude Slot verzameld,
waaronder de naaste familie, pastoor
A. F. C. van Noort van de parochie van
O. L. Vrouw Hemelvaart te Heemstede,
de beeldhouwer (Mari Andriessen, de
schilder Otto de Kat en Godfried Bo-
mans als voorzitter van „Teisterbant".
Pastoor Van Noort las de oorkonde
van de benoeming voor en feliciteerde
Emile Erens met deze bijzondere onder
scheiding. Ook Godfried Bomans sprak
een kort woord van gelukwens.
Verschillende schriftelijke felicitaties
waren binnengekomen, o.a. van Anton
van Duinkerken.
De Algemeen Overste van Mill Hill
heeft de volgende Nederlanders be
noemd voor de Missie of een der Hui
zen in Europa.
Pref. v. Sarawak: W. Michielsen (Am
sterdam); Bisdom Rawalpindi: J. Kla
ver (Wijde Wormer) en K. Heideman
(Hoorn); Vic. v. d. Boven Nijl: (Oegan
da): W. v. Leeuwen (Hazerswoude), F.
v. d. Hurk (Amsterdam) en Broeder
Bavo de Zeeuw (Amsterdam); Vic. v.
Basankusu (Belg. Congo): J. Hanrath
(Hillegom), J. Kroon (Volendam), M.
Paulisse (Rotterdam) en de Broeder
Gabriel v. d. Eerden (Amsterdam); Phi-
lippijnen: P. Hornman (Loon op Zand)
en J. Tielen (Zevenbergen); Bisdom
Euea (Kameroen): J. Boekema (Wor-
kum) en M. v. d. Werff (Hoogezand);
Bisdom Nellore (Z. India): H. Kaskens
(Diemen), H. Vollenberg (Hees) en
Broeder Cyprianus Kropman (Andelst);
Vie. v. Kisumu (Kenya): J. Spierings
(Amsterdam) en J. Leyen (Akersloot);
Vic. v. Kampala (Oeganda): V. v. d.
Nes (Purmerend) en J. Slot (IJssel-
stein).
Mill Hill: Broeders Patrick Beers
(Zwaagdijk) en Vitalis Koppers (Haar-
lemmerliede-Spaarnwoude)Freshf ield:
A. Bijvoet (N. en Z. Schermer) Roosen
daal: J. v. Bleisem (Koog a. d. Zaan) en
Broeder Isodore Lanters (Didam); Til
burg: G. Heins (Utrecht), J. Bouma, M.
O (Joure) en H. Janssen (Baarlo);
Hoorn: W. de Wijs (Standdaarbuiten),
S v. d. Hoorn (Lisse), J. Tijsen, M.O.
(Soerendonk) en Broeder Wilfrid Ver
hoef (Utrecht); Haelen: P. v. Gestel
(Tilburg), H. Hermans (Helden) G.
Mertens (Weert) en J. Stumpel (Hoorn)
Freshford: S. Ponjé (Bergharen); Vrij
land: H. Heggf (Rector) (Kloosterbu
ren) en Th. Lefeber Proc. (Lisse); Oos
terbeek: N. Beerendonk Proc. (Fijnaart)
en Broeder Herbert Sanders (Ensche
de); Hogere Studies: Cambridge: W.
Dekker (Hoorn).
'llUIHIIIIItlllllllttlllllllllllflIIIIIHIIIIIIIIIIIIIitllllliliiiiiintia
Op weg naar huis liep ik nog even
voor tafel bij Snorrebor aan. Mien,
zijn vrouw, was nog niet in de keu
ken, maar troonde in haar bijna-
alomtegenwoordigheid in de pluche
crapaud met de zelf-gehaakte anti
makassar. Snorrebor. in zijn hemds
mouwen, zat een beetje verzakt en
sip in zijn fauteuil, die hü jaren ge
leden bij zijn zilveren jubileum Had
gekregen. In tegenstelling met zijn
gewoonte nipte hij niet als een ka
nariepiet aan een minuscuul borrel
glaasje, maar slurpte lauw geworden
thee uit z'n snorrekop. Ook het ge
bruikelijke rokertje ontbrak. Mien
leek in haar knal-rode zomerjurk met
witte ballen op een al te groot mens
dat zich voor de grap in kinderkleren
had gestoken.
Scheelt er wat aan. Snorrebor?
vroeg ik belangstellend.
..Helemaal niet. Integendeel. Is niet.
Mien?"
Mien knikte met de voorzijde van
hun huwelijksmedaille, waarvan het
gezicht van Snorrebor de keerzijde
leek te zün.
„We hebben het plan-Schuman in
gevoerd. moet je weten," verklaarde
Snorrebor. „We hadden wel eens
woorden over mijn roken en drinken
er. over Mien d'r snoep- en kleed
geld. We hebben nu de centen daar
voor bijeen in één potje gedaan en
overleggen eerst met elkaar, voor we
er iets uitnemen."
„Een prachtoplossing." zei ik opge
togen. „Het werkt zeker uitstekend.
„En of." zei Snorrebor. „Ik mag met
meer roken en drinken, omdat .Mien
d'r voeten pijn doen van nieuwe
schoenen."
Jhr. mr. P. Th Six. directeur van de
Niwin, heeft vanmiddag in het gebouw
van het Rode Kruis te Den Haag de
Nrwin-lectuurhuisjes aan het Nederland
se Rode Kruis overgedragen. Hij
onderstreepte daarbij de belangrijke
functie, die de lectuurhuisjes van de
Niwin in de afgelopen jaren hebben ver
vuld 125.000 kg. aan tijdschriften en
enige tienduizenden boeken gingen naar
de militairen in Indonesië en hij wees
verder op de grote behoefte, die er nog
steeds blijkt te bestaan. Als representant
van de 132 huisjes, die op het ogenblik
in ons land staan, overhandigde jhr. Six
aan de heer A. van Emden, directeur van
het Nederlandse Rode Kruis, een minia
tuur lectuurhuisje.
De heer Van Emden wees er op, dat
naast de duizenden patiënten in zieken
huizen en sanatoria de militairen in
Nieuw-Guinea en de West van lectuur
zullen worden voorzien. De afdracht van
lectuur is in de laatste maanden terugge
lopen, omdat men meent, dat het nu niet
meer nodig is. Een oproep tot het Ne
derlandse volk, om in de Niwin-lectuur
huisjes, die nu Rode Kruis-huisjes zijn
geworden, lectuur te deponeren, zoveel
als gemist kan worden, leek hem dan
ook zeer op zijn plaats en het Nederland
se Rode Kruis zal de lectuuractie dan
ook stimuleren.
De staking, welke vorige week bij de
stoomspinnerij Twenthe te Almelo uit
brak, is voorbij. Het conflict tussen de
directie en de arbeiders is opgelost en
alle arbeiders er waren ca. 250 stakers
hebben het werk hervat.
Dezer dagen hebben wij melding ge
maakt van leden van de Britse hoge
adel en hun gevolg van geld-aristocra-
ten, die na een liefdadigheidsbal in het
beroemde museumachtige Blenheim Pa
lace tal van brandgaten in kostbare ta
pijten en andere verwoestingen als blij
vende en ergerlijke herinneringen aan
hun illustere aanwezigheid achterlieten.
Thans moeten wij berichten, dat het
eens spreekwoordelijke gentlemanship
ook bij de Labours aardig op weg is een
onwezenlijke legende te worden. Op een
tuinfeest van de Labourpartij in Lon
den zouden de bezoekers n.l. de gelegen
heid krijgen om een gipsbuste van
Winston Churchill, waaromheen een
aantal houten sigaren waren opgesteld,
met tennisballen te bekogelen. Officieel
heette het. dat men niet de buste, maar
de sigaren moest treffen, want wie de
buste van Engelands „grand old man"
raakte, zou als straf een sixpence in de
partijkas hebben te storten. Men specu
leerde er natuurlijk op, dat menige la
bour graag een duit in het partijzakje
zou doen om het lolletje te mogen be
leven van tenminste de afbeelding van
de gehate oppositieleider te beledigen.
Het door Labour-wansmaak opgezette
feestnummer ging echter niet door, om
dat te veel protesten van bewonderaars
van de man. die Engeland en de met
Engeland verbonden mogendheden in de
tweede wereldoorlog mede-leidde en
redde, binnenkwamen.
Er z ij n gelukkig nog gentleman in
Londen, maar zij schijnen te behoren
tot de verdwijnende soort!
Oost-Berlijn krijgt binnenkort de be
schikking over zijn eerste ondergrondse
station, dat naar Moskovietisch model in
rood marmer zal worden uitgevoerd. Er
■m
zullen geen cwnmerciële reclameborden
(Wordt vervolgd) mogen worden aangebracht, want de re
gering van de Russische sector wil „dat
het nieuwe station er bijzonder waardig
zal uitzien". Wij zouden ook niet weten
wat er in de Russische sector nog ge
adverteerd zou kunnen worden, tenzij de
bolsjewistische theorie en practijk, maar
deze kunnen niet bepaald „waardig"
worden genoemd.
De politie betitelt de inbraak die te
Dartford in Engeland werd gepleegd als
„de schunnigste diefstal van het jaar".
Deze inbraak werd gedaan in een tehuis
voor invalide mannen en vrouwen
Achthonderd teddyberen, die door de
verpleegden waren vervaardigd, werden
gestolen en daardoor zagen de stakkers
zich een bedrag van ongeveer 7000 gul
den ontgaan. De lafheid van de valide
dieven, die deze wraakroepende misdaad
bedreven, is te groter, omdat ze uiter
aard niet konden worden achterna geze
ten.
De handen van New York's meest be
roemde dameskapper, die vele „eigen
creaties" op zijn naam heeft staan, wa
ren voor een millioen verzekerd- De
dood, de grote verachter van alle men
selijke ijdelheid, werd door deze hoge
som echter niet in het minst geïmpo
neerd, want op 55-jarige leeftijd is de
haarkunstenaar, die Louis Napolitan
heette en uit Italië afkomstig was, dezer
dagen overleden. Nu zitten zijn schone
klanten met de eigen handen in het haar.
Een schiettent in een lunapark in New
Jersey heeft goede zaken gemaakt, door
dat bij de ingang een grote kaart van
Noord-Korèa was geschilderd, waarvoor
veel kijkers, die schutters werden, zich
verdrongen. AJs men ook zulk een kaart
in de tent zelf had aangebracht, zou er
waarschijnlijk nog lustiger op los ge
schoten zijn.
