Heel Zoelen speelt toneel voor
vorstelijk paar
Jltugc&n
m
lussen neus en dippen
a
Vogelpest in Barneveld ten einde?
Schade nog groot
DE STILLE
MM
Overpeinzingen
REGEN KON STEMMING NIET VERSTOREN
T oe j uichingen
in Nijmegen
Verplichte studie van
Nederlands
PREMIEREGELING
WONINGBOUW
DUITSLAND BLIJFT DE EERSTE JAREN NOG
NEDERLANDSE EIEREN ETEN
PRIJZEN STIJGEN
Reeds 35.000 kippen vernietigd
Zendelingen blijven op
Celebes werkzaam
Vrijwel hopeloze taak
voor Ambon-missie
De Nederlands-Indische
luchtvaartovereenkomst
van Snorrebor
2
WOENSDAG 12 JULI 1950
PAGINA 3
Het Koninklijk bezoek aan Gelderland
Vragen over de zaak
tegen Lemmen
MELK EN PUUR
in Zuid-Afrika
Stimulans voor particulieren
Korea in volgende Eerste
Kamer-vergadering
Export hèeft dit jaar cd 10 tot IS millioen gulden
meer opgebracht dan het vorige jaar
Oud-directeur Oranje-
Nassaumijnen veroordeeld
mHm?
Kwatta
blijven altijd geldig
dab kunt UL/tas op. de. ideaê? AUPING comóuta&e
Arrestaties op de Noord-
Molukken?
door
PATRICK PURCELL
India stelt nieuwe onder
handelingen voor
BIJEENKOMST SLACHTOFFERS
VAH CONCENTRATIEKAMPEN
Baggermaterieel in Melbourne
aangekomen
Nieuw-Guinea ter sprake
in het kabinet
Pauselijke onderscheiding
Op de oude voet
Bed als bliksemafleider
Goedkoop communisme
(Van onze redacteur)
De burgemeester, de gemeenteraad en
de gehele bevolking van Zoelen hebben
gistermiddag toneel gespeeld voor Ko
ningin Juliana en Prins Bernhard, die op
hun tocht door de Betuwe enige uren
rust genoten in dit landelijke middel
eeuwse plaatsje. Zij gebruikten daar de
lunch ten huize van de burgemeester en
zagen hun gastheer even later aan het
hoofd van zijn gemeente op de planken
staan. De Zoelenaren speelden zichzelf.
De burgemeester presideerde de ge
meenteraad en de gemeentenaren drom
den rond hen samen. Huisvrouwen had
den hun schort nog voor, jonge moeders
wandelden met hun babies in de kinder
wagen, de bakker reed met zijn witte
jas op zijn bakfiets, de postbode droeg
zijn zware leren tas, boerinnetjes had
den klompen en overalls aan en het
scheen alsof allen zo uit hun werk waren
weggelopen om even en vol vreugde de
Koningin en de Prins hun hulde te bren
gen. De Zoelenaren zijn geen geletterde
mensen. De meesten van hen zijn hard
werkende vrolijke landbouwers.
Waarschijnlijk juist daarom was hun
spel, dat burgemeester R. J. van Beek-
hoff zelf geschreven had, zo ongedwon
gen en spontaan. Koningin Juliana en
Prins Bernhard namen glimlachend en
met warme interesse deze originele
hulde in ontvangst. Voor hen stond een
dorpsgemeenschap die hun alles toonde
wat zij had.
De burgemeester, met de ambtske
ten om de hals, vertelde op plechtige
wijze eerst aan zijn gemeenteraad en
later aan de bevolking dat hij van de
Commissaris van de Koningin had
vernomen dat de Koningin en de
Prins Zoelen met een bezoek zouden
vereren. De op het grasveld saamge-
stroomde menigte ging bij het verne
men hiervan zo luidruchtig te keer,
dat de dorpsbrandweer ijlings kwam
aanrijden, omdat zii dacht dat er
brand was.
Onmiddellijk kwamen raadsleden en
volk met grote plannen. De zangko
ren zouden gaan zingen. Neen, niet
elk der drie zangkoren apart, maar
allen gezamenlijk.
De Koningin zou ook moeten zien dat
de mensen van „buiten" geen stijve
boeren zijn. De gymnastiekclub kwam
op en voerde rhythmische bewegingen
uit. De padvinders en gidsen mochten
al evenmin op het appèl ontbreken,
want het vorstenpaar is Immers ko
lf. M. Koningin Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard brachten Dinsdag een bezoek
aan de Betuwe In Tiel werd o.m. een groot jambedrijf bezichtigd.
ninklijk commissaris. En waarom de
Koningin niet laten zien wat prachtige
koeien Zoelen rijk is? Wat glanzende
vaarzen op de schrale weiden langs de
Linge grazen? Waarom ook aan de
prins de fiere paarden niet getoond of
zelfs de vruchtbare zeugen?
Ja, Zoelen wilde haar vorstelijke gas
ten alles laten zien wat zij had. vooral
haar gezonde en frisse jeugd, die aan
het einde van dit spel met wapperende
vlaggetjes het grasveld voor de tribune
in de burgemeesterstuin oprende en
„Lang leve de Koningin!" riep. In dat
heel oude Zoelen, waar de mensen ech
ter jong zijn gebleven, had men deze
zomer alle dubbele kersen opgespaard.
Een dubbele kers dat is een heel
grote kers met twee pitten is een
zeldzamheid. In ijskasten had men ze
bewaard en nu werden ze aan de Ko
ningin aangeboden.
Wat de Koningin en de Prins in Zoelen
als spel konden aanschouwen, was hun
reeds duidelijk geworden op hun tocht
langs de dorpen en steden van Maas en
Waal en de Betuwe. De kennismaking
van de nieuwe Vorstin met haar voik
moest volledig zijn. De Koningin moest
de welvaart van dit land zien, de trots
van de landbouw en de fruitteelt even
zeer als de rijkdom van het ambacht en
de industrie. En waar zij maar heel kort
kon verblijven had de bevolking zich
met goede gaven langs de weg opgesteld.
Het Gelderse volk is niet erg uitbundig,
maar daarom niet minder bezield van
een vurige liefde voor ons Vorstenhuis.
In Nijmegen echter heeft deze stad
geen zuidelijke inslag? waren de toe
juichingen niet van de lucht, vooral in
de volkswijken der stad; in de beneden
stad en de „Wolfskuil" kende het enthou
siasme geen grenzen. Ook de ontvangst
in de zo waardig en stijlvol versierde
raadzaal droeg een opgewekt karakter
in tegensteling tot de enigszins sombere
sfeer, die dergelijke ontvangsten soms
plegen te bezitten. Het bezoek aan de
jamfabriek „De Betuwe" in Tiel was zo
mogelijk nog fleuriger. Al waren de dui
zenden langs de weg dan doornat gewor
den door een hevige regenbui, die los
barste, toen de koninklijke auto's de
pont over de Waal opreden, een vleugje
zonneschijn maakte dat alles weer goed.
Flipje", het grappige fruitbaasje van
Tiel, bood de Vorstinne bloemen aan en
de directeur der fabriek schonk poppen
voor de Prinsesjes.
Een kort, hartelijk afscheid tussen ons
Vorstenpaar en zijn charmante gastheer
van de laatste twee dagen, jhr. dr. C. G.
C. Quarles van Ufford, bracht een einde
aan dit koninklijk bezoek aan Gelder
land,
Het Tweede Kamerlid de heer Mol
(K.V.P.) heeft de minister van Sociale
Zaken, naar aanleiding van de recht
spraak tegen de Limburgse „magneti
seur" Lemmen, o.a. gevraagd of de mi
nister niet van mening is, dat het ter
rechtzitting gesprokene en de daarbij
naar voren gekomen tegenovergestelde
meningen van getuigen-deskundigen om
trent de waarde der parapsychologie en
haar toepassing voor de geneeskunde
medewerken aan de vestiging van de
opvatting, dat er aanleiding is tot her
ziening van de wet op de uitoefening
der geneeskunst.
s/z ote Zur&rte. rc&cter*
11. Verrast staarde de Noorman naar de achtervolgers van de kleine figuur.
Aanvankelijk had hij gedacht dat het er vier waren. Nu echter onderscheidde hij
ver achter hen nog een vijfde, die kennelijk de aanvoerder was. Evenals zijn mannen
was hij geheel in het zwart gekleed. Maar iets in zijn houding en voorkomen her
innerde Eric aan de raadselachtige gestalte wiens naam hij reeds zo dikwijls ver-
nomen had in de afgelopen vier en twintig uurde Zwarte Ruiter.
Zonder aarzelen gaf de Noorman zijn paard de sporen en dwong het de helling
af, de vluchteling tegemoet. Hij wist niet wie de man was, maar hij werd achtervolgd
door de Zwarte Ruiter en diens trawanten, en dat was Eric genoeg om hem te hulp
te komen. Verontwaardiging jegens de lafaards, die met z'n vijven één man achter
volgden, vlamde in hem op. s
Hij bereikte de ander bij het kleine riviertje, dat de vlakte doorsneed. Een uitloper
van het woud onttrok hem voor een ogenblik aan de ogen van de achtervolgers.
Toen de kleine man, die aanvankelijk geen aandacht aan Eric had geschonken, de
hoefslag van het andere paard naast zich hoorde, wendde hij zich met een ruk, in
het zadel om en wierp de Noorman een doorborende blik toe.
Ondanks de ernst van de situatie had Eric moeite zijn lachen in te houden.
Zelden had hij een vreemdsoortig er ruiter ontmoet. Morsig gekleed in een leren
wambuis, met een enorm, roestig zwaard aan zijn zijde en enige messen tussen
de schachten van zijn laarzen gestoken, leek hij nog het meest op een rondzwervende
huursoldaat. Daarbij beschikte hij maar over één oog. Maar de spot, die daann
fgnkelde, de besliste trek om de lippen, de driftige beweging, waarmee hij zijn
haar naar achteren schudde, gaf de Noorman de indruk dat hij hier tegenover
iemand stond, die steeds gewend was zijn eigen besluiten te volgen en van niemand
bevelen aannam. Hij vroeg zich af wie dit kon zijn.
„Wat zoek jij hier, jonge snuiter?" vroeg de ander scherp. En toen Eric hem met
enkele, eenvoudige woorden zijn hulp aanbood, wierp hij het hoofd in de nek en
lachte spottend. „Hulp? Ha ha! Dat zou dan de eerste keer zijn dat ik hulp van
een pronk-jonker aannam. Rij liever een eindje om, jochie. Die zwarte kerels zitten
me al meer dan een uur op de hielen en dit wordt een veel te mooi gevecht om
het door een jonge melkmuil te laten verknoeien. Die knapen denken het op te
kunnen nemen tegen Yark de Stijfhoofdige
Advertentie
Advertentie
beveiligt U eo Uw kinderen ter
wijl U slaapt tegen muggebeteo.
FLACON 50 en 90 et.
,Het Nederlands moet niet als een
aparte cursus aan de Zuid-Afrikaanse
universiteiten en scholen gedoceerd wor
den, maar als een noodzakelijk en ver
plicht onderdeel van het onderwijs in
Zuid-Afrika," aldus een verslag van een
commissie van de Zuid-Afrikaanse Aca
demie voor Wetenschap en Kunst over
het Nederlands op de Zuid-Afrikaanse
universiteiten en scholen.
Bovengenoemd verslag werd voorge
legd aan de faculteit van taal, letteren
en kunsten en door deze faculteit aan
vaard.
In het verslag wordt gepleit voor het
doen samenstellen van een eenvoudige
grammatica van de Nederlandse taal ten
gebruike op de scholen en voor comité's
van advies om raad te geven bij het
voorschrijven van „fris moderne Neder
landse lektuur".
Tenslotte wordt de wenselijkheid ge
poneerd om tot een uitwisseling van
tijdschriften tussen Afrikaanse en Ne
derlandse scholen over te gaan en, in
samenwerking met de leerstoel voor het
Zuid-Afrikaans te Amsterdam, plannen
te beramen voor een intensiever ver
spreiding van het Nederlandse boek in
de Unie van Zuid-Afrika.
Van het verslag van de Commissie van
Rapporteurs uit de Tweede Kamer over
het wetsontwerp betreffende de pre
mieregeling woningbouw 1950 ontlenen
wij het volgende:
Vele leden begroeten het voornemen
Van de minister om tot invoering van
een premieregeling over te gaan met
instemming. Zij zijn van oordeel, dat
hierdoor o.m. de mogelijkheid wordt
geschapen om op ruimere schaal de
particuliere bouwers in te schakelen,
Waardoor naar het oordeel van deze
leden de oplossing van het woningpro
bleem in een sneller tempo naderbij
kan worden gebracht.
Vele andere leden gaven wel de
voorkeur aan het particulier initiatief
met betrekking tot de woningbouw,
<ioch dit moet wel worden onderschei
den van het winststreven. De bouw en
de exploitatie van de volkswoning die
hen naar hun mening zoveel mogelijk
Je worden overgelaten aan dat particu
lier initiatief, dat primair gericht is op
de behartiging van de belangen der
volkshuisvesting.
Zeer vele leden, achten locale diffe
rentiatie noodzakelijk bij de vaststel
ling der premiebedragen. Het is im
mers een feit, dat de kosten voor de
aankoop van grond van plaats tot
Plaats sterk variëren.
b» de vergadering van de Eerste Ka
mer, Dinsdagmiddag, heeft de beer Van
«enven Goedhart (P. v. d A.) te ken
nen gegeven in overleg met andere frac
ties op de eerstvolgende vergadering
een motie in te zullen dienen naar aan-
eiding van de regeringsverklaring In
take Korea.
»iifet wetsontwerp inzake financiering
*>eicenhuisbouw werd vervolgens aan
genomen. De staatssecretaris van de
volksgezondheid, dr. Muntendam deel-
mede, dat de, minister heeft besloten
k_ commissie in te stellen ter voor
leiding van een wetsontwerp tot re
ken?8 Y811 de financiering van de zie-
d» yjnsbouw op basis als genoemd in
the- -otle~Moll> dle in de Tweede Ka-
r *s aangenomen.
(Van onze Haagse redactie)
Duitsland zal in de eerste jaren voor
een van onze belangrijkste agrarische
export-producten, eieren, onze grootste
afnemer blijven. Zoals bekend tracht de
Duitse landbouw, door protectionistische
maatregelen en door het opvóeren van
benen te staan. De varkens- en rundvee
stapel worden snel uitgebreid en ook
tracht men de veevoedervoorziening in
eigen hand te krijgen. De grote zorg,
die een pluimveestapel eist en de hoge
eisen, waaraan het voeder moet voldoen
maken het evenwel voor de eerste jaren
onmogelijk voor de Duitse landbouw om
zelf in de behoefte aan eieren te voor
zien.
Op het ogenblik is de vraag uit
Duitsland zeer groot. Naar Engeland
worden geen eieren meer geëxpor
teerd; het z.g. long term-contract
wordt dit jaar n.l. niet uitgevoerd. In
het begin van dit jaar heeft Engeland
de wens te kennen gegeven 400 mil
lioen eieren te willen kopen. De prijs,
die men wilde geven lag echter bene
den de kostprijs, zodat de onderhan
delingen mislukten; de pluimvee-orga
nisaties verzetten zich n.l. hevig tegen
deze Engelse „prijsafbraak". Overigens
was het duidelijk, dat de Nederlandse
pluimveehouder de eieren kon expor
teren naar andere landen, tegen winst
gevende prijzen.
Op het ogenblik heeft de eieren-ex
port naar schatting van af het begin van
dit jaar reeds 10 a 15 millioen gulden
meer opgebracht dan over dezelfde pe
riode van het vorige jaar.
De grote vraag uit Duitsland; het feit,
dat de hoogste top in de eierenproductie
thans gepasseerd is en in zekere mate
ook het feit, dat op verschillende plaat
sen van ons land pseudo-vogelpest voor
komt pluimveestapels worden af
geslacht en er zullen eieren opgeslagen
worden in kpelhuizen zijn er de oor
zaken van, dat de eieren voor de Neder
landse consument duurder zullen wor
den. Op dit moment valt moeilijk te
zeggen hoe het prijsverloop zal zijn.
Dinsdagmorgen heeft het Gerechtshof
te 's-Hertogenbosch vonnis gewezen in de
zaak tegen de voormalige directeur van
de Oranje Nassau-mijnen, ir. F. J. C. B.
te Heerlen. Ir. B. werd veroordeeld tot
een voorwaardelijke gevangenisstraf van
drie maanden met een proeftijd van drie
jaar, een geldboete van f 15.000 en ver
beurdverklaring van een bedrag van
f2.025, dat aangetroffen werd bij zijn
aanhouding.
Tegen hem was wegens deviezensmok-
kel drie maanden gevangenisstraf, een
boete van f 15.000 subs, twee maanden
hechtenis en verbeurdverklaring van de
f 2.025 geëist.
N.V. KWATTA - BREDA
Barneveld houdt de adem in. Er be
staan verwachtingen, dat de vogelpest,
die sedert enige tyd aan het afnemen is,
ten einde is gekomen. De burgemeester,
mr. C. E. E. Kuntze, en de gemeentearts
tevens plv. inspecteur van de Vee-
artsenijkundige Dienst in Gelderland
dr. M. H. Hoogland, wijzen met tevre
denheid op het geringe aantal gevallen
van vogelpest in deze maand. In de week
van 30 Mei tot 4 Juni waren er in Bar
neveld vijf gevallen; het aantal steeg
tot veertien in de week van 18 tot 25
Juni, van 2 tot 9 Juli waren er vier
gevallen en sinds 9 Juli slechts één ge
val van vogelpest. Sedert Donderdag
j.l. heeft zich slechts één nieuw geval
voorgedaan.
In totaal zijn in Barneveld van de
anderhalf millioen kippen 35.000 ver
nietigd. Men rekent, dat voor deze kip
pen gemiddeld een schadevergoeding
van ƒ4.tot ƒ5.per kip betaald zal
Uit rapporten van personen die een
onderzoek hebben ingesteld naar de vei
ligheid van zendelingen op Celebes
blijkt, dat de toestand in Midden-Cele
bes allerminst duidelijk is, maar dat tot
onmiddellijke evacuatie geen aanleiding
bestaat. Intussen zijn toch verschillende
zendelingen geëvacueerd, deels naar
Makassar. Zij wachten de mogelijkheid
af, naar hun gebied terug te keien. Het
is niet overeenkomstig de werkelijkheid,
wanneer uit de gebeurtenissen de con
clusie wordt getrokken, dat aan de zen-
dingsarbeid op Celebes een einde geko
men zou zijn of zou dreigen te komen.
Advertentie
(ORIGINELE AUPING ONDERMATRAS
EN RIJPING PARADIJS BOVEN MATRAS)
worden, in bet geheel dus een bedrag
tussen de 140.000 en i 175.000 in.
Verder is uitgerekend, dat een pluim
veehouder per kip ƒ6.— tot ƒ7— per
jaar verdient, dat wil zeggen: dit is zijn
arbeidsloon. Wanneer alle vernietigde
kippen goede legkippen zouden zijn ge
weest, zou er in totaal dus ondanks de
schadevergoeding nog een schade van
ƒ210.000 tot ƒ245.000 geleden zijn. Bij de
vernietigde kippen was echter een aan
tal slachtkippen. Aangenomen mag wor
den ongeveer 10.000.
Teneinde paal en perk te stellen aan
het besmettingsgevaar van de vogelpest
voor de vele pluimveebedrijven in Wa
terland, hebben de burgemeesters van
Landsmeer, Oostzaan en Ilpendam een
verbod afgekondigd honden en katten
los te laten rondlopen.
Volgens Ambonese kringen te Makas
sar is de taak van de Ambon-missie
bemoeilijkt door de bekendmaking, dat
de voorbereidingen tot een invasie op
de Zuid-Molukken gereed zijn Radio
Ambon heeft het desbetreffende bericht
uit Djakarta omgeroepen en hieraan
toegevoegd, dat men „bereid was het
tienvoudige van het genoemde aantal
invasie-troepen tegemoet te treden."
In deze Ambonese kringen wordt ver
klaard, dat de leden van de. missie pes
simistisch zijn over het welslagen van
hun opdracht en men betwijfelt het nut
der missie.
Volgens de correspondent op Ternate
van Radio Nasional Makassar zouden op
de Noord-Molukken verscheidene aan
houdingen zijn verricht in verband met
ongeoorloofde betrekkingen met de
Zuid-Molukken. Ook het daerahhoofd
van de Noord-Molukken en leden van
verschillende zelfbesturen zouden vol
gens deze berichten zijn gearresteerd.
Volgens A.P. zouden de sultans van
Ternate en Batjan tot de gearresteerden
behoren.
President Truman heeft Hooker A
Doolittle benoemd tot Amerikaans ge
delegeerde in de Unci.
6»
Ja, en God zegene die avond, toen
Markie, acht jaar oud, had zitten snuf
felen in een boekenkast, die zo weinig
bevatte, wat voor zijn leeftijd geschikt
was, en een verbaasde geestelijke be
zoeker in verwarring gebracht had met
de ernstige vraag: „Kanunnik Walsh,
waarom vertelt u ons 's Zondags nooit
van de zonden tegen de maatschappij."
En God zegene de al wat oudere Mar
kie, haantje de voorste van de openbare
school daar boven, die iedere bezoe
kende inspecteur in verrukking bracht
met zijn snedige antwoorden en zijn
charme, en zijn bijna bovennatuurlijke
kennis over allerlei onderwerpen, zo
dat zij, voor ze vertrokken, altijd te
gen Peter zeiden: „Dat is een zoon om
trots op te 2iijn, Mr. O'Dea. Eeri derge
lijk talent groeit met aan bomen of
struiken
O, Markie was altijd, zelfs nadat hij
naar Maynooth was gegaan, zo verzot
geweest op de dingen, waar zijn vader
van hield: 's avonds rond de haard zit
ten met de oude boezemvrienden; iede
re regel, die zij kenden van Fonsy's
millioenen gedichten, van buiten op
zeggen; vlug woorden en muziek leren
van volkswijsjes of reidansen; lang
zaam maar triomfantelijk de Keel Row
spelen op Peter's bruine bandonion....
En God zegene de dag waarop Peter
zich voor het eerst het feit bewust
werd, dat Markie, na een snelle en
voorspoedige tocht door het rijk der
examens, was aangeland op dergelijke
hoogten, dat zijn vader er hem onmo
gelijk zou kunnen volgen; waarop Pe
ter, bladerend door de lijvige Latijnse
boekdelen, voor de eerste keer sinds
Jer Coady's dood de volle druk der
eenzaamheid voelde.
Toen die eerste intellectuele scheiding
eenmaal tussen hen was gekomen, ging
de verzwakking van hun kameraad
schap langzaam, maar onvermijdelijk,
voort. Van St. Kieranscollege had Pe
ter nog veel geweten, al was het maar
van horen zeggen, maar hij had geen
aandeel in de boeken- en bijbelwereld
van Maynooth, kon geen onderscheid
maken tussen „St. Jozef" en „de Vier
hoek", tussen het „Klooster van St
Mary" en „de wandelgang van St. Pa
trick"; kon niet meedoen aan een dis
cussie over de moraalvoorschriften, die
hij in de afgelopen drie jaren zo dik
wijls had beluisterd in de gesprekken
tussen Markie en de jonge Kieran Gor
man, die nu eveneens in de gangen van
Maynooth wandelde. Werkelijk wen
sen, in hun gesprek over het religieuze
leven te worden betrokken, deed Peter
evenmin. Hij had zijn zoon aan de
Kerk afgestaan, gewillig, zo niet blij
moedig, en hij was er de man niet
naar, te klagen als hij, door aldus te
handelen, afstand moest doen van zijn
eigen rechten op de jongen.
En nu kwam Markie naar huis. Voor
een bepaalde tijd. Op ziekenverlof
thuis, weliswaar.maar datgene,
wat oorspronkelijk een vage angst in
Peters hart was geweest, werd nu een
flauwe hoopIndien Markie eens
geen roeping had.... Als Markie eens
thuis zou blijvenLaat degenen, die
dat willen doen, Markie of hemzelf
maar minachtend nawijzen. Als Markie
thuis zou komen. voor goed.
konden ze samen, Markie en hij, lang
zaam maar zeker, hun vroegere intimi
teit weer opbouwen, hun kameraad
schap van voorheen doen herleven....
Als Markie eens thuis zou blijven.
HOOFDSTUK IV
In het begin, toen Markie O'Dea
thuiskwam van Maynooth, was de al
gemene opinie in Carriglea, dat hij zich
zodanig overspannen had bij de zware
studie voor het candidaatsexamen in
de letteren, dat de voorgeschreven lang
durige rust de enige oorzaak was ge
weest van zijn thuiskomst. Maar een
rusttijd is een rusttijd en toen er een
maand verstreken was, en daarna nog
een, en toen de korte, donkere dagen
van December de komende Kersttijd
reeds voorspelden, staken de nieuws
gierigen de hoofden bij elkaar, ten be
gonnen ten laatste openlijk te zeggen,
dat hij feitelijk weinig neiging vertoon
de om terug te gaan. En hoewel zelfs
de meest nieuwsgierigen Peter te zeer
respecteerden om hem lompe vragen te
stellen, zagen ze er toch geen kwaad
in, af en toe bij Markie te informeren
naar de waarschijnlijke datum van zijn
vertrek naar het klooster. „Volgende
week," placht hij steeds te antwoorden
met zijn warme stem, maar het was een
„volgende week" die nóóit kwam, zo
dat, na Kerstmis, toen de avonden be
gonnen te lengen in afwachting van de
lente, het voortdurend zwijgen van de
vader en de wijze, waarop de tantes
Fogarty hun hoofd lieten hangen, wan
neer ze Markie's naam slechts hoorden
noemen, spoedig aan iedereen duidelijk
maakte, dat Markie O'Dea Maynooth
niet mèer terug zou zien.
De parochie en Carriglea was al
tijd een ruimdenkende en dikwijls een
eerlij kdenkende parochie concludeer
de dadelijk dat het, als de jongen geen
roeping voor het religieuze leven voel
de, verreweg de beste oplossing voor
hem zou zijn, terug te keren voordat/
hij te ver op de weg naar het priester
schap was gevorderd. Maar de parochie
concludeerde eveneens, dat zelfs zo'n
philosophische houding de pijnlijke
wonde niet zou verzachten, die het fa
len van zijn zoon aan de meester toe
gebracht moest hebben.
Ondanks alles hield Peter O'Dea zich
toch aan zijn plan, en deed het goed.
Of hij al of niet instemde met Mar
kie's doen en laten, hij wilde geen
kwaad woord over zijn zoon horen. Toen
Ritchie Roughane, de koster, hem een
of andere opmerking maaktel hoe spij
tig iedereen het voor hen beiden vond,
verspilde de meester geen minuut, om
Ritchie een passend antwoord te ge
ven.
„Het leven van de jongen behoort
aan hem toe, Ritchie," zei hij, „hij kan
ervan maken, wat hU wil. Het ligt niet
op mijn weg, noch op de jouwe, om
hem te vertellen hoe hij moet leven.
Wij zullen hem dat zelf uit moeten laten
vechten."
Om de waarheid te zeggen, Peter
O'Dea had geen medelijden of troost
nodig. De eerste schok van Markie's
mislukking was snel voorbij gegaan, en
daarvoor in de plaats was een behaag
lijk gevoel van opluchting, ven tevre
denheid gekomen, omdat Markie thuis
was. Telkens wanneer wijze hoofden
schudden en scherpe tongen fluister
den, hield Peter zijn eigen hoofd des te
rechter en zei hij bij zich zelf, dat het
geheugen kort, en de praatjes goedkoop
waren, en hij ging zijn eigen gang, in
dachtig Jer Coardy's geliefkoosd ge
zegde:
Stokken en stenen
Breken onze benen,
Maar woorden doen geen pijn.
(Wordt vervolgd)
De regering van India heeft met een
opzegtermijn valt een jaar de Neder
landsIndische luchtvaartovereenkomst
opgezegd en onderhandelingen over een
nieuwe overeenkomst voorgesteld, zo
wordt uit betrouwbare bron te New-
Delhi vernomen. De overeenkomst was
van 30 Juni 1947.
De K.L.M. voert thans zes vluchten
per week uit naar Indonesië, waarvan
er een over India gaat. India heeft geen
eigen dienst op Indonesië. Naar men
echter verwacht zal India spoedig een
dienst op Singapore openen, welke la
ter via Djakarta naar Australië uitge
breid zal worden.
In het kader van het lustrumcongres
van de Nederlandse vereniging van ex-
politieke gevangenen, dat van 19 tot 22
Juli in Den Haag zal worden gehou
den, zullen 20 Juli besprekingen wor
den gevoerd over de oprichting van
een nieuwe internationale organisatie
van slachtoffers van concentratiekampen
en de instelling van een internationale
enquêtecommissie tegen het „concen-
trationnaire" regime. Het is niet onmo
gelijk, dat de zetel der nieuwe organi
satie in Nederland zal komen.
De 550 ton metende Nederlandse
sleepboten „Humber" en „Noordzee"
zijn Dinsdag, na een reis van 154 da
gen, in Melbourne aangekomen met bag
germaterieel voor de nieuwe haven van
deze stad. Deze haven zal ongeveer 1.8
millioen pond sterling kosten. Twee
maatschappijen, waarin Engelse en Ne
derlandse belangen zijn vertegenwoor
digd, zullen haar aanleggen.
Het verzoek van de regering der V.S.I.
in Augustus een speciale conferentie der
Nederlands-Indonesische Unie over
Nieuw-Guinea te houden, is op de weke
lijkse zitting van het kabinet besproken.
Ter gelegenheid van het gouden huwe
lijksfeest van de heer en mevr. C. J. J.
SchaepmanVan Rijckevorsel te Zwolle,
heeft Z. H. de Paus mevrouw Schaepman
begiftigd met het gouden ere-kruis Pro
Ecclesia et Pontifice voor het vele verdien
stelijke werk verricht voor kerkelijke, so
ciale en liefdadige instellingen.
in»
ruw
'iMMtHHiniitmitiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiitimitiiiil
Zondag na de Hoogmis, toen de
drommen kerkgangers uit de deuren
van de kerk stroomden als tandpasta
uit een geknepen tube, ontdekte ik in
de massa Snorrebor, dat wil zeggen
ik ontdekte Mien en Jan en Lei da. en
aan hen herkende ik Snorrebor. die
ondanks zijn Cerbrandy-snor althans
op het eerste gezicht onherkenbaar
was. Snorrebor had n.l. een boord
met omgeslagen punten en gerafelde
randen aan en de knoop van een
knalrode das onttrok het glimworm
pje van zijn boordenknoopje ctan het
oog. Ofschoon dit voldoende was om
hem geheel van gedaante te doen ver
anderen, droeg hij ook nog een groe
nig jacquet met gekortwiekte panden,
vermoedelijk hetzelfde als dat, waar
in hij generaties geleden met Mien in
de echt werd verbonden, een bolhoed
als een ingezakte kassoufflé en
zwart-garen handschoenen.
„Je ziet er uit als een collectant",
merkte ik lachend op.
„Ben ik ook geweest. jarenlang",
antwoordde Snorrebor trots. Het heeft
maar een haartje gescheeld of ik zou
als collectant mijn zilveren jubileum
hebben gevierd."
Dat was dan zeker toch geen haar
tje van jou," zei ik, op z'n kale sche
del zinspelend. „Of was 't misschien
een snorhaartje?''
„Het was het laatste wilde haar,
dat hij had," kwam Mien tussenbeide.
„Wat moet ik daarvan denken?"
„Och, niets bijzonders," zei Snorre
bor. „We waren aan 't potverteren en
je begrijpt
Ik begreep.
Toen we uit het gedrang geraakt
ons in slagorde hadden opgesteld en
Snorrebor en ik tezamen de achter
hoede vormden, fluisterde hij me ver
trouwelijk toe: „Van dat jubileum ka»
me niet schelen, maar dat ik daar
door Cregorius de Grote ben misge
lopen. heb ik moeilijk kunnen ver
duwen."
De gedachte aan Snorrebor in een
olijfgroene uniform deed me bijna in
de lach schieten.
„Maar Snorrebor. als je vüf en
twintig jaren collectant in de kerk
bent, word je toch nooit Gregorius-
ridder, hoogstens krijg je bij een gou
den jubileum „Pro Ecclesia et Ponti
fice", zei ik ernstig.
,Jk niet. Ik zou de Gregorius heb
ben gekregen. De pastoor heeft het
me zelf verteld," verzekerde Snorre
bor met onwankelbare geloofsovertui
ging.
„De pastoor lijkt mij een strenge
biechtvader, die je een zware peni
tentie heeft gegeven," zei ik.
„Ja," zuchtte Snorrebor, „de mooi
ste onderscheidingen zijn altijd die.
die je niet krijgt."
Met de dood van de wereldberuchte
Amerikaanse bendeleider Al Capone, die
met de exploitatie van de misdaad een
onmetelijk fortuin verdiende en als een
Oosters vorst leefde, scheen indertijd
het Amerikaanse banditisme, dat zich in
Chicago concentreerde, van zijn gruwe
lijke luister beroofd. Het mag verwon-
AL CAPONE
derlij k lijken, dat in die vooroorlogse
dagen aan de fiscus gelukte, wat de
Amerikaanse politie niet kon klaarspe
len n.l. de gladde vogel Al Capone te
pakken te krijgen en in het gevang te
stoppen. .Immers het was op grond van
een zware vordering der belastingen, dat
de toenmalige staatsvijand no. I werd
opgepakt en in verzekerde bewaring
werd gesteld. Sinds wij hier te lande
de fiscale recherche hebben leren ken
nen, kunnen we ons daarover echter niet
meer verbazen. Al Capone stierf in ge
vangenschap, maar daarmee was zijn
vakvereniging van boeven, die onder
de naam van „het syndicaat" bekend
stond, nog niet geliquideerd.
Dit blijkt uit de mededelingen van
Virgil Peterson, voorzitter van de crimi
nele commissie in Chicago, die in de
Senaat heeft verklaard, dat de oude bende
van Al Capone opnieuw leven is inge
blazen en over geheel Amerika reeds
haar vertakkingen heeft. In New York
heeft het oude syndicaat, dat zich tijdens
de drooglegging van Amerika vooral op
de clandestiene handeL in rum, bier en
blanke slavinnen had gespecialiseerd,
een coöperatie aangegaan met de „gang"
van Frank Costello. Onder de twaalf
medewerkers van wijlen Al Capone be
vinden zich enkele lieden, die naar de
bijnamen „Grote mond", „Kleine New
York", „Mops" en „Golftas" luisteren.
Het Capone-Syndicaat 1950 zet de voor
oorlogse zaak op de oude voet voort, zo
dat de op sensatie beluste pers binnen
kort weer heel wat te smullen zal krij
gen.
Volgens Amerikaanse deskundigen is
er tijdens een hevig onweer geen vei
liger plaats danin een metalen ledi
kant. Als de bliksem inslaat, zal hij het
metaal volgen en de in bed liggende
persoon ongedeerd laten. Mocht er echter
in huis brand ontstaan, dan is het niet
raadzaam om in het metalen bed te
blijven liggen, want dat zou dan wel
eens te heet kunnen worden. Gezien
de nukken van onze zomer zijn wij
dankbaar voor het Amerikaanse advies.
Tengevolge van de dollarschaarste
worden in het India van Pandit Nehru
helemaal geen Amerikaanse en veel
minder Engelse boeken ingevoerd dan
vroeger, en dat terwijl de vraag naar
boeken in het zich aan het analphabe-
tisme ontworstelende land steeds toe
neemt De boekhandelaren importeren
thans uit de Sovjet-Unie uit het Russisch
vertaalde boeken, die veel goedkoper
zijn, al zullen zij op de duur India veel
duurder te staan kunnen komen. Een
korte levensbeschrijving van Vadertje
Stalin gaat er vlo* van de hand en
grif in het hoofd.
Advertentie
Brandend maagzuur is maar een kwestie
van één of twee minuten
als ge een paar Rennies bij de hand hebt
Die blussen dat zuurbranden op L w maag
onmiddellijk en alle pijn behoort prompt
tot het verleden. Een langdurige Kuur is
hierbij niet nodig. Als ge vandaag last van
zuurbranden op de maag hebt. kunt ge
ook vandaag reeds zelf constateren, wat
Rennies ook voor U zo in een hand-om
draaien doen. Inderdaad een ideale
remedie, prettig, practisch en smakelijk.
Vraag Rennies bü Uw Apotheker of
Drogist.
