JACOB MAUK KRIJGT ZIJN ZIN NIET
y
w
r
Amerikaanse mariniersdivisie in
Zuid-Korea aangekomen
Om in de oren te
knopen
Voorstel om nationalistisch China
te verwijderen verworpen
Met 8 tegen 3 stemmen leed
de Rus de nederlaag
SOCIALISTISCHE TRIOMF SLOEG IN
HET GELAAT VAN ALLE GOEDE BELGEN
Prins Boudewijn zal spoedig
voor grote problemen staan
Echtpaar verdronken
bij Kijkduin
Spoedig actie tegen
Ambon?
Tot hoofd en hart
Verzet van vijf jaren heeft eigenlijk voor niets gediend
.Het weer
Bezorgdheid op MacArthur's hoofdkwartier
Toch uitlevering aan
Indonesië?
WOENSDAG 2 AUGUSTUS 1950
74ste JAARGANG No. 24813-
Gezant van Iran'bij
de Koningin
POLITIEK STEEKSPEL IN VE HERVAT
„Niet gekozen doch
verdreven"
Nobel initiatief"
„Groep van de Kwomintang
onder Amerika"
Stem genegeerd
Voor de ogen van hun
dochtertje
Bataljon van Apris
overgelopen
Zaak-Westerling
Tijdelijk zaakgelastigde
van Pakistan
Dominicaanse onderscheiding
voor minister Stikker
BUREAU: SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
Telefoon: Redactie 21544: Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postgiro 143480
Bijkantoor Beverwijk: Stumphiusstr. 45, tel. 3998
Bijkant. iJmuiden: Bonifaciusstr. 27, tel. 5790
Voor klachten over de bezorging na 5.30
uur 's avonds 21544
Directeur: 3. 3. W. Boerrigter.
Hoofdredacteur: Drs. H. W. M. van Run.
Wnd. hoofdredacteur: W. Severin.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 28 cents per millimeter
hoogte. Ingezonden mededelingen dubbel
tarief. Omroepers 16 cents per m.m.-hoogte.
De administratie behoudt z'ch het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRIJS. 35 cents per week.
f 1.52 per maand, f 4.55 per kwartaal.
De „oplossing" der Belgische ko
ningskwestie heelt in de pers
diverse commentaren uitgelokt.
Weinig bladen hebben zich daarvan
onthouden, omdat zij terecht
van oordeel waren, dat de toestand
in België niet langer kon worden be
schouwd als een strikt binnenlandse
aangelegenheid. De koningskwestie
moge zulks in den beginne al zijn ge
weest, het feitelijke verloop van de
door zijn hartstochtelijkheid veront
rustende strijd tussen regering en op
positie, welke bijna de afmeting ener
revolutie heeft aangenomen, wettigde
het ten volle dat men ging spreken
van een kwestie van Europees belang.
Dit op grond van de nauwe verbon
denheid tussen de Westelijke demo
cratische staten in het algemeen en
de Benelux-landen in het bijzonder
De perscommentaren lopen nogal
wat uiteen. En dat is begrijpelijk-
Waarmee overigens niet gezegd wil
wezen, dat er niet heel wat in te bren
gen is tegen de verschillende argumen
ten, waarmee wordt gepoogd een deel
der schuld te laden op de C.VP. en de
Koning zelf, die zich volgens sommi
gen tezamen met de regering aan
enige beoordelingsfouten zou hebben
schuldig gemaakt.
Wij willen dit verder laten voor wat
het is. Ons standpunt hebben wij gis
teren en ook reeds eerder in den
brede uiteen gezet. Wel willen wij
echter wijzen op een commentaar in
het socialistisch georiënteerde dag
blad Het Parool, omdat wij zelden
zulk een extreem voorbeeld zagen
van door partij-politieke gepraeoccu-
peerdheid ingegeven eenzijdigheid,
welke op bewust aangemeten blind
heid lijkt en anderzijds een veront
rustende openbaring inhoudt van wat
cok sommigen hier te lande onder
democratie verstaan.
Het Parool schrijft o.a.:
„De eerste grote aanslag sinds 1945
op de democratische instellingen en
vrijheden van een West-Europees
land is mislukt. Een katholieke één
partij-regering heeft met ongehoorde
hardnekkigheid getracht het land de
terugkeer van een vorst op te dringen
onder wiens regiem een parlementaire
democratie niet behoorlijk meer zou
kunnen functionneren. Een zeer grote
minderheid van het Belgische volk
wenste de terugkeer niet van een
zwak man, wiens fatale omgeving bij
voortduring door het opwerpen van
byzantinistische prestigekwesties blijk
gaf een volk van vrije mensen gering
te schatten.
In een uitbarsting van liberaal en
socialistisch vrijheidssentiment is een
deel der Belgen de straat opgegaan,
diep gegriefd en gekwetst in zijn ge
voel van eigenwaarde. In een Luiks
dorp liggen thans de doden opgebaard,
wier bloed de tragische consequentie
is van een serie intimidaties, die cul
mineerden in een geforceerde terug
keer van Leopold met gelijktijdige
botte afwijzing van elke vorm van
overleg en compromis."
Even verderop kan men dan lezen:
„De eminente socialistenleider
Spaak heeft maandenlang in artikelen
en redevoeringen gewaarschuwd voor
wat zou geschieden als de katholieke
meerderheid in Vlaanderen de wil zou
opleggen aan de liberale en socialis
tische meerderheid in Wallonië en
Brussel. Hij heeft partijleiders en
clerus bezworen België de ver
scheurdheid en het bloed te bespa
ren. Hij heeft tot de laatste dag de
weg tot overleg opengehouden. Hij
heeft niet nagelaten aan zijn tegen
standers uit te leggen wat materieel
de essentie is van het in vrijheid func
tionneren van een democratie."
Maar het bontst maakt Het Parool
het wel in het slot van zijn artikel,
waar het bij wijze van peroratie
schrijft:
„Voor de toewijding en de moed
van socialistische leiders als Spaak en
de zijnen en voor de consequente
strijd der liberale voormannen mag
West-Europa dankbare bewondering
hebben."
Eigenlijk behoeft dit alles nauwe
lijks enig commentaar. Wie niet ste
keblind is geweest voor wat zich in
België afspeelde onder leiding van
„de eminente socialistenleider Spaak"
zal zelf kunnen oordelen.
Maar kortweg grof mag het worden
genoemd, dat deze verdwaasde op-
roer-kraaier, die zich tezamen met
zijn partij formeel bediend heeft van
de middelen, waarvan het communis
me zich overal ter, wereld pleegt te
bedienen en waartoe het ook in Euro
pa zijn toevlucht zal nemen zodra het
daartoe maar enigszins de kans schoon
ziet dat deze Spaak hier wordt
voorgesteld als de pionier van een
democratische vrijheidsstrijd, waar
voor hem en de zijnen met zoveel
woorden dank wordt geweten. Dat is
toch wel de dwaasheid ten top en
het gevoel dat daaruit spreekt voor
de democratie en een parlementair
staatsbestel is bijzonder verontrus
tend.
Intussen zullen wij de woorden van
dit Nederlandse socialistische blad in
de oren knopen om ze ons te gelege
ner tijd te herinneren, wanneer het op
de waardering van de democratische
gezindheid van de sociaal-democraten
in ons land aankomt.
De Koningin heeft ten paleize Soest-
<üjk de heer Hossein Navab ontvangen,
ter overhandiging van zijn geloofsbrie-
Ven als gezant van Iran.
IA Is een ander tekort schiet, toon dan
begrip en inzicht voor de omstandig-
heden.
m I
(Telegrafisch van onze correspondente)
m LAKE SUCCESS, hedenmorgen.
Een minuut voordat de vergadering van de Veiligheidsraad zou beginnen ar
riveerde gisteravond de blonde, imposante Russische vertegenwoordiger, Jacob
Malik, in een stortregen aan de ingang van het gebouw van de V. N. te Lake
Success. Tussen tweehonderd verslaggevers en fotografen schreed hq glim
lachend onder de vlaggen van alle naties het gebouw binnen, onderwijl op ver
scheidene vragen antwoordend, dat hij tot het einde van de zitting hoopte te
blijven. Na een afwezigheid van zeven maanden nam de Sovjet-Unie weer deel
aan de bijeenkomst van de Veiligheidsraad.
In de stampvolle zaal, waar Margaret Truman nauwelijks een plaatsje kon
vinden, veroorzaakte een intense spanning de diepste stilte, nadat Jacob Malik,
die presideerde, de zetel van China onbezet verklaarde, daar de aanwezige re
presentant „niemand representeerde". De Amerikaanse afgevaardigde, Warren
Austin, antwoordde, dat slechts de Raad en niet de president hierover te be
slissen had. Ondanks de bange verwachtingen werd het Russische besluit met
dan ooi/6" stemmen verworpen en dit maakte de atmosfeer geladener
lijkheid „de ernstigste consequenties
voor de wereldvrede" zou kunnen heb
ben. Sir Benegal Rau deed een beroep
op de raadsleden om zich niet „tot sla
ven van de procedure" te maken.
Toen de stemming en de daarop vol
gende woordenwisseling voorbij waren,
vroeg de Chinese gedelegeerde, Dr
Tsiang, het woord. Malik gaf hem dit
niet formeel, doch wuifde met de hand
bij wijze van toestemming. Tsiang.pro
testeerde krachtig" tegen de terminologie
die Malik met betrekking tot hem had
gebruikt. ,,Ik vergeef het u echter, daar
u deze taal waarschijnlijk uit onwetend
heid hebt gebruikt," zo zeide hij. Tsiang
verklaarde, dat hij de enige Chinese re
gering vertegenwoordigde, die door het
volk gekozen is. In zijn antwoord zeide
Malik, dat de nationalistische regering
geen gekozen, maar een verdreven rege
ring is („not an elected government, but
an ejected government").
Malik trachtte daarop de aanvaarding
van de door hem voorgestelde agenda
in stemming te brengen, doch de Ame
rikaanse gedelegeerde, Austin, stelde
voor, dat „de agressie in Korea" eerst
zou worden behandeld. „Dit is de zaak,
die de volledige aandacht van de raad
heeft gehad in alle vergaderingen van
de laatste vijf weken, die niet met uw
tegenwoordigheid zijn vereerd," zo zei
de Austin tot Malik.
Austin achtte het zeer ongepast de
Veiligheidsraad thans lasting te vallen
met de kwestie der erkenning van de
communistische regering als vertegen
woordigster van China. „Het op dit
ogenblik in de Veiligheidsraad opnemen
van een verklaarde tegenstander van de
pogingen der Verenigde Naties om
agressie af te slaan zou de steunver
lening, waarop de troepen der Verenigde
Naties aan het front recht hebben, ver
zwakken en zou al onze pogingen om
de vrede te herstellen, ondermijnen",
aldus Austin. Malik antwoordde, dat de
Amerikaanse resolutie (welke de leden
der Verenigde Naties oproept zich te
onthouden van alle steun aan Noord-
Korea) het best als punt vier op de
agenda kon worden gezet.
India en Joegoslavië steunden het Rus
sische voorstel. Malik verklaarde de
stemming „onwettig" te achten. De Ame-
riaanse afgevaardigde wilde hierna
de „agressie van Korea" behandeld zien,
de Russische afgevaardigde had echter
de Chinese vertegenwoordiging in de
Veiligheidsraad als punt één op zijn
agenda staan. Malik kondigde aan, zijn
veto te zullen uitspreken over de Ame
rikaanse resolutie, waarin wordt aange
spoord Noord-Korea niet te steunen.
Zonder dat overeenstemming over de
agenda was bereikt werd de vergadering
tot vanavond 8 uur (Nederl. tijd) ver
daagd.
De Britse vertegenwoordiger, Sir
Gladwyn Jebb, sloot zich aan bij Austin's
verklaring en verwees naar art. 17 der
procedure-regels van de Veiligheids
raad waarin wordt verklaard, dat ieder
lid van de Veiligheidsraad, wiens status
in twijfel wordt getrokken, zijn plaats
zal behouden totdat over de kwestie een
beslissing is genomen. Sir Gladwyn
vroeg hierop onmiddellijke stemming
over Malik's uitspraak. Chauvel, de
Franse afgevaardigde, liet zich in gelijke
zin uit en verlangda, eveneens stemming.
Zonder zijn uitspraak in stemming te
brengen, verklaarde Malik, dat de Chi
nese gedelegeerde, Dr. Tsiang, slechts
„een privé persoon is, die niemand ver
tegenwoordigt".
Malik zeide voorts, dat de president
van de Verenigde Staten korte tijd ge
leden een bevel tot de „groep van de
Kwomintang" gericht heeft en zodoende
duidelijk had aangetoond, dat hij „deze
groep" behandelt als een ondergeschikt
orgaan van het Amerikaanse departe
ment van Buitenlandse Zaken.
Bij het bekend maken van de uitslag
negeerde Malik de stem van de Chinese
gedelegeerde en gaf als uitslag: zeven
tegen drie stemmen. Malik noemde de
beslissing „onwettig".
De Amerikaanse gedelegeerde protes
teerde onmiddellijk tegen deze interpre
tatie van de uitslag, waarop Malik, na
de Amerikaanse gedelegeerde tot de
orde te hebben geroepen, de uitslag als
volgt bekendmaakte:
„Ik maak bekend, dat er acht stem
men tegen zijn uitgebracht, waaronder
die van de groep der Kwomintang."
Daarop verklaarde Malik: „Als verte
genwoordiger van de Sovjet-Unie wens
ik opnieuw te verklaren, dat ik de be
slissing van de raad in deze zaak als
onwettig beschouw."
De atmosfeer werd nog meer gespan
nen toen Austin, onderhevig aan sterke
emotie, Malik's eerste bekendmaking van
de uitslag onderbrak en de eis stelde,
dat Malik -de uitslag „waarheidsgetrouw
zou meedelen". Malik antwoordde heftig:
„Ik maak bezwaar tegen een dergelijke
terminologie." „Ik roep de geachte afge
vaardigde van de Verenigde Staten tot
de orde."
Te voren had de Indiase afgevaardig
de zijn stem tegen de nationalistische
afgevaardigde gemotiveerd door te
waarschuwen, dat de reeds zo lang han
gende kwestie der Chinese vertegen
woordiging „zeer spoedig tot een breuk
in de Verenigde Naties kan leiden, als
zij niet op bevredigende wijze wordt
opgelost". Hij geloofde, dat deze moei-
Nehroe, zoals»" hij diens bemiddelings
poging noemde.
Malik beschuldigde de Verenigde Sta
ten er verder van, dat zij het Koreaanse
conflict wilden uitbreiden tot China,
Vietnam en de Philippijnen. Hij be
schuldigde Truman er van een „de facto"
bezetting van Formosa te hebben be
volen.
De Veiligheidsraad was gisteren ge
tuige van de bitterste diplomatieke
strijd, vooral toen Malik de politiek der
V. S. in Korea aanviel. Hiervan was al
leen de Engelse vertaling gegeven, toen
de zitting in een alleronbehaagljjkste
stemming werd verdaagd tot vanavond.
De algemene verwachting van gedele
geerden en waarnemers is, dat Rusland
wel degelijk een plan achter de hand
houdt.
Aan meer dan twee en twintighon
derd ersonen moest gist»: zen de toe-
ga g tot de zitting worden geweigerd.
Onder hen bevonden zich meer dan
honderd journalisten, die hun pech in
alle Uien verwensten.
Radiografisch overgebrachte foto van Jacob Malik in de voorzittersstoel tijdens
de zitting van de Veiligheidsraad van gisteravond.
sr
De vreedzame regeling van de Ko
reaanse kwestie noemde Malik de be
langrijkste kwestie, welke de Veilig
heidsraad thans te bespreken heeft. „Wij
moeten niet steeds weer de kwestie aan
houden van voortzetting der vijande
lijkheden, zoals de Amerikaanse afge
vaardigde voorstelt", zo zeide hij.
Malik, die herhaaldelijk verklaarde,
dat de Sovjet-Unie de Verenigde Naties
als een instrument van de vrede be
schouwt, keerde zich fel tegen de Ver
enigde Staten, die hij van „flagrante
agressie tegen het Koreaanse volk" be
schuldigde. Als bewijs van de „agres
sieve politiek" van de Verenigde Staten
haalde Malik Acheson's verwerping aan
van „het nobele initiatief" van Pandit
Verwachting tot Donderdagavond:
Zwaar bewolkt met opklaringen en
plaatselijk buien. Meest matige wind
tussen Zuid-West en West. Vrjj koel.
Zon: 5.04—20.28. Maan: 22.14—1L19.
(Telefonisch van onze
Belgische correspondent)
BRUSSEL, HEDENMORGEN.
anneer wij de balans opmaken van de ontstellende
gebeurtenissen, waarvan Belgié vooral de laatste
vijf dagen door de schuld van zijn politici het
slachtoffer is geworden, dan blijft er reden tot ongerust
heid. Zeker is er op sommige punten aanleiding tot vol
doening of respect. De intenties van Koning Leopold om
de onenigheid der Belgen uit de weg te ruimen, de mo
narchie opnieuw boven de partijen, te plaatsen en aan de
minderheid nieuw vertrouwen te schenken, zijn zeer zeker
eerbiedwaardig. En men kan dat'zelfs nog zeggen van de
bedoelingen van de regering, die op het uiterste ogenblik
de chaos en het bloedbad heeft willen vermijden en dan
tenslotte toch maar geopteerd heeft voor een verzoening
rond de Kroonprins. Alleen komt dit veel te laat en men
moet vaststellen, dat heel het verzet van vijf jaren eigen
lijk voor niets gediend heeft en dat zij, die de wettelijke
orde trouw waren gebleven, tenslotte de ezelsstamp heb
ben moeten incasseren.
Dit geeft dan ook te denken als men achteraf poogt te
icht er halen, welke redenen de regering tot een totale
capitulatie hebben bewogen. Want dat is het, hoezeer het
communiqué dit ook poogt te verdoezelen, teneinde de Leo-
poldisten en Vlaanderen niet al te botweg voor de kop te
stoten.
Hoe is Duvieusart er toe gekomen zich na het bloedig
incident te Grace Berleur door Spaak en de andere socia
listische afgevaardigden de volledige verantwoordelijkheid
voor het drama te laten toeschrijven in termen, die men
fatsoenshalve niet aan de openbaarheid prijsgeeft, terwijl
juist de socialisten zelf het vuurtje tot een toen ai nauwe
lijks meer te bedwingen brand hadden opgestookt en het
bloed van de slachtoffers minstens zozeer hun handen be
vlekt? De regering heeft wij zien geen ander antwoord
op dat ogenblik het hoofd verloren. Of hoopte zij misschien,
dat de oppositie de meerderheid nu werkelijk de gematigd
heid zou gaan toeschrijven, waarop zij zich bij haar elec
torale overwinning zo beroemd had? De toen uitgesproken
woorden „Wij zullen iedereen verwonderen door onze ge
matigdheid." krijgen thans wel een heel ironische klank.
om zich te rehabiliteren in de ogen van
haar kiezers.
Kon de regering anders? Mocht zij
het bloedbad verkiezen boven de capi
tulatie in een wettige zaak? Deed zij
genoeg om het niet zo ver te laten
komen? Heeft zij bijvoorbeeld te Brussel
op tijd en op de juiste wijze ingegre
pen? Heeft zij de communistische bel
hamels en het gepeupel gearresteerd,
dat de straatterreur organiseerde en
waarvan de socialisten zich dankbaar
als een chantagemiddel hebben bediend?
Heeft zij alles in het werk gesteld om
bij haar pogingen om de oproerige be
weging te onderdrukken het publiek te
sparen, het ongedisciplineerde Belgische
publiek, dat overal met zijn neus voorop
gaat staan en diep verbolgen is als het
dan klappen oploopt? Dit feit heeft
nochtans in Brussel de doorslag gegeven.
Zeker, het bloedbad, dat zonder twijfel
van de rode mars op Brussel het gevolg
zou zijn geweest, had de C.V.P.-regering
gediscrediteerd, doch stellig niet in erger
mate dan de socialisten, die het gepro
voceerd hadden tegen alle recht in en
louter uit partijberekening, waarmee de
persoon van Koning Leopold amper iets
te maken had. Het is duidelijk, dat de
socialistische partij de toestand niet
meer meester was, wat echter tevens be
wijst, dat zij nooit deze kaart had mo
gen spelen zonder zich te schamen, iets
waarvan amper 24 uur na de gebeurte
nissen niet in het minst sprake is. In
tegendeel.
Hebben wij Spaak gisteravond niet
horen verklaren: „Wij vertegenwoordi
gen de politieke eer van België; wij
hebben gestreden voor de democratische
vrijheid!" En de fameuze volksvertegen
woordigster Isabelle Blume: „Een rege
ring en een koning zijn teruggedeinsd
voor de arbeidersklasse. Wij hebben de
elementen in handen om het land te
transformeren. Wij hebben de huid van
de koning, nu willen wij de huid van
de C.V.P.!"
Voor de grote Fokker-hangars staat dagelijks een aantal nieuwe toestellen
opgesteld, gereed om door Fokker-piloten aan een testproef te worden onder
worpen, vóór zij worden afgeleverd. Behalve de licentiebouw van Gloster Meteor
straaljagers van de Nederlandse en Belgische militaire luchtmacht werkt Fokker
momenteel nog aan de bouw van 100 toestellen van het type S 11. Deze vliegtui
gen zijn bestemd voor de Rijksluchtvaartschool; de leger-luchtmachtopleidingen
in het buitenland.
V
In werkelijkheid is deze socialistische
triomf een slag in het aangezicht van
alle goede Belgen, het is de triomf van
de muiterij, een aanmoediging om het
in de toekomst weer eens met onwet
telijke, ondemocratische middelen te
proberen. Het is de triomf van de wraak,
die het socialisme wilde koelen en nóg
wil koelen op dè succesvolle Christelijke
Volksparty. Het is een gevaarlijk pre
cedent. Het is een hevige schok voor
het vertrouwen van talloze Vlamingen
in de Belgisch«%eenheidsstaat, een schok
voor het vertrouwen van talrijke Bel
gen in het Belgisch parlementair
systeem.
Misschien zal het voor sommigen een
les zijn, dat het Belgisch socialisme tot
alles in staat is. Maar dat is dan ook
het enige. Wij vrezen, dat de jonge ko
ning Boudewijn weldra voor onoplos
bare problemen zal staan, want tot een
loyale verzoening achten wij de socialis
ten na het nu vertoonde werkelijk niet
meer bekwaam. Zij willen eenvoudig de
baas zijn in dit land, ook zonder abso
lute meerderheid, waarop juist de sterke
bevolkingstoename in Vlaanderen hun
geen kans geeft en naar het schijnt in
de toekomst nog minder zal geven.
Dit betekent niet noodzakelijk, dat de
C. V. P. na de jongste gebeurtenissen
haar meerderheid zal kunnen behou
den. Zij heeft echter nog vier jaar tijd
Maar zullen de Vlamingen de pil slik
ken? Zullen de separatistische gedach
ten niet herleven uit afkeer voor een
Wallonië, dat zijn wil met geweld op
legt? De Vlaamse eenheid is en was
altijd uiterst broos. Het zal de partij
heel wat inspanning kosten haar aan
hangers te doen begrijpen, dat er alleen
dank zij eenheid nog iets te redden en
te bereiken valt.
Maar hoe een eenheid bewerken als
de volgelingen het vertrouwen in de
leiders verliezen, iets dat in de komen
de dagen zeker het onderwerp van de
dag zal zijn. En wat wanneer bijvoor
beeld de schoolkwestie aan de orde zal
komen en de C. V. P. tot het plura
lisme wil besluiten? Zullen de socialis
ten dan opnieuw onder het mom van
sociale eisen een algemene staking ont
ketenen, die zat woden uitgespeeld te
gen een maatregel, die deze partij wel
de grootste bedreiging acht van de
mogelijkheid om nog ooit een absolute
meerderheid rond zich te verenigen?
Of zullen de Vlamingen nu gaan reage
ren met dezelfde ongematigdheid als de
Franstaligen zich in vroeger jaren al
tijd hebben veroorloofd?
Heeft de socialistische partij eigen
lijk wel een ogenblik aan de .oe-
komst van België gedacht, toen zij in
1945 de Koningskwestie organiseerde
als wapen in de partijstrijd? Of meent
zij nog altijd de wereld slechts te kun
nen redden door het Christendom te
verslaan? Eerlijk gezegd, voor ons Ne
derlanders blijft dit soort „politiek" een
onsmakelijke puzzle.
Dinsdagmiddag zijn dokter C. A. G.
Beins uit Enschede en zijn vrouw voor
de ogen van hun elfjarig dochtertje bjj
het baden in zee bjj Kijkduin ver
dronken.
De man stapte in een kuil en op zijn
hulpgeroep kwamen vrouw en doch
tertje toegesneld. De dokter pakte zijn
vrouw zo stevig vast, dat hij haar mee
sleurde. Het dochtertje kon nog het
strand bereiken.
Badmeester De Wit sprong onmid
dellijk in een boot en wist spoedig bei
de drenkelingen te bereiken. Kunst
matige ademhaling werd direct toege
past, doch mocht niet meer baten.
Een heel bataljon van het Indone
sische federale leger in Kebumen op
Zuid-Centraal-Java is verleden week
overgelopen naar een Mohammedaanse
extremistische strijdorganisatie, bekend
als de Angkatan Umat Islam, aldus
mtldt A.P. uit Djakarta.
De deserteurs hebben een ultimatum
om Dinsdag naar hun kwartieren terug
te keren van de hand gewezen. De
Apris zal nu tegen hen optreden.
„Wy willen de Ambonese kwestie
voor het tot standkomen van een nieuwe
unitarische Indonesische staat oplos
sen". Deze verklaring van een woord
voerder van het ministerie van Defensie
der V.S.L tegenover A.P. duidt er op,
dat de federale troepen vóór 17 Augus
tus met de aanval op Ambon zullen be
ginnen, tenzij er op het laatste moment
nog een vredelievende regeling gevon
den kan worden.
De substituut-procureur-generaal van
het Hof van Appèl te Singapore heeft
vandaag bij de behandeling van het
verzoek Westerling, de procedure van
zijn uitwijzing aan Indonesië stop te
zetten, een verklaring van het Foreign
Office voorgelezen, waarin gezegd
wordt, dat het uitleveringsverdrag tus
sen Groot Brittannië en Nederland ook
van toepassing is op Indonesië.
Tevoren had Westerling's raadsman,
de heer F. R. Massey, aangevoerd, dat
het oorspronkelijke uitleveringsverdrag
tussen Nederland en de Britse regering
geen rechtsgeldigheid kon hebben met
betrekking tot de nieuwe onafhankelijke
Indonesische staat.
Men verwacht binnenkort in Neder
land de komst van de heer S. Lal Shah
Bokhari, tijdelijk zaakgelastigde van
Pakistan. In afwachting van de benoe
ming van een ambassadeur van Pakistan
zal de heer Bokhari de belangen van zijn
land ter ambassade waarnemen.
De minister van Buitenlandse Zaken,
mr. D. U. Stikker is benoemd tot Groot
kruis in de Dominicaanse orde van ver
dienste Juan Pablo Duarte.
De Amerikaanse Eerste Mariniersdi
visie is vanmorgen in een Zuid-Kore-
aanse haven aangekomen, vijf en zestig
kilometer van het Zuid-Oostelijk ge
vechtsfront gelegen De divisie, waarvan
de voorhJfcde gisteren al arriveerde,
komt rechtstreeks uit de Verenigde Sta
ten. De mariniers kunnen onmiddeliyk
in de strijd geworpen worden. Zq zijn
uitgerust met tanks, raketkanonnen,
super-bazooka's het nieuwe Ameri
kaanse anti-tankwapen, dat al met suc
ces tegen de Noord-Koreaanse tanks is
gebruikt en eigen vliegtuigen. Onge
veer tien procent van de manschappen
zijn veteranen uit de tweede wereldoor
log. Naar verluidt worden de mariniers
pas morgenochtend ontscheept. Zij zul
len dan in volledige gevec: f sbepakking
van boord gaan.
De commanderende generaal van de
mariniers begroette zijn manschappen,
die een belangrijke en noodzakelijke
uitbreiding van de Amerikaanse strijd
krachten in Korea vormen. De stem
ming aan boord wa^ uit.lekend. „Is er
hier bier te krijgen?", werd over de re
ling van een der schepen geroepen, en
„Hoe staat het in dit oord met de vrije
tijd?". Toen het nieuws ,a.an de fronten
bekend werd, voer er een golf van hoop
en geestdrift door de Amerikaanse
troepen. De G. I.'s waren er van over
tuigd, dat de Eerste Mariniersdivisie
spoedig hun gewicht in de strijd zou
den doen gevoelen.
Oqdertussen is er nog geenszins re
den voor groot optimisme. Walter Sim
mons, correspondent van de Chicago
Tribune, seinde vanmorgen uit Ko
rea, dat op het hoofdkwartier van
MacArthur de bezorgdheid over de
militaire toestand in Korea is toege
nomen en dat de sterke Noordelijke
strijdkrachten grote terreinwinst blij
ven boeken. Het was de vraag hoe
lang vijf Amerikaanse divisies het te
gen vijftien vijandelijke divisies kunnen
uithouden. „Ondanks de aanvoer van
twee nieuwe divisies", aldus de cor
respondent, „is de situatie hopeloos.
Strategisch is het als een reusachtig
schaakspel, waarbij de Amerikanen
een paar stukken achter staan."
De communistische troepen hebben
Amerikaanse soldaten, nauwelijks in staat om te lopen, worden de stad Pyongyang
binnengevoerd, nadat zij aan het Koreaanse front krijgsgevangen gemaakt waren.
Het is een afschuwelijk en triest beeld, dat het lot van de Amerikaanse strijders,
wanneer zij in gevangenschap raken, wel sterk tekent.
U.P. meldt, dat „een groep eommunis-
zich onttrokken aan een Amerikaanse
tegenaanval in de heuvels 13 km ten
Noord-Oosten van Chinju en zijn van
morgen begonnen een aanvallende be
weging uit te voeren om de aanvallende
Amerikanen.
Amerikaanse Sherman-tanks steunen
met hun vuurmonden de aanval, maar
vanmiddag om drie uur waren zij nog
niet in actie gekomen.
De gevechten vinden ongeveer 65 km
ten Westen van Pusan plaats, aldus
meldt A.P.
In Tokio heeft een woordvoerder van
het hoofdwartier verklaard, dat uit een
overzicht blijkt, dat het „vijandelijk of
fensief wel ingetoomd is, maar nog niet
tot staan gebracht is".
tische tanks" bij de gevechten op de
vlakten ten Westen van Pnsan, door
gestoten zijn tot de omgeving van Ma-
san. Deze plaats is sl»rht« veertig
kilometer van de belangrijke aanvoer
haven Pusan verwijderd. Masan zelf
bevindt zich echter nog in Amerikaanse
handen. Het meest verbitterde gevecht
wordt geleverd tussen deze stad en het
meer Westelijk gelegen Chinju. dat de
Rode troepen veroverd hebben. Gene
raal Douglas MacArthur beschrijft de
strijd in dat gebied en de gevechten die
meer naar het Noorden gaande zqn om
Kcchan. honderdtwintig kilometer ten
Noord-Westen van Pusan. als „van
grote betekenis". Een dergelijke vermel
ding in een communiqué van MacArthur
duidt wel op de ernst van de situatie.
