a
BLoldoot
Ttusen neuien
Oude tramwagens
als zomerhuisjes
jMuqjcfin
Vrij luchthartig beleid van
K.L.M. en regering
II DE STEM
VAN DE DODE
Nederland trekt VA millioen uit
Overpeinzingen
BRITSE MINISTERIE VRAAGT OM RAPPORT
Zes procent niet komen
opdagen
Onverlaten mishandelen
buschauffeur
Prof. dr. W. Vogelsang
gehuldigd
Omzet in detailhandel
Ten achterstelling van
de scheepvaart
Voor steun aan de laagontwikkelde
gebieden
Öoidoo/ p
DONDERDAG 10 AUGUSTUS 1950
PAGINA 3
De zaak-Bertha Hertogh
Onderzoek van gouverneur
van Singapore
De mobilisatie-oefening
Niet te mopperen
Drietal Diemenaren
ingerekend
Moslims achter huwelijk
van Bertha
MR. VAN KLEFFENS IN
ONS LAND
Apeldoorns Avondsprookje
begroet 50.000ste bezoekster
Luit.-Gen. Giebel gaat heen
als Chef Luchtmachtstaf
Juni
lager dan in Mei
Afdankertjes uit Amsterdam
DESERTEUR IN DIENST
GENOMEN
Provinciaal overste van de
Priesters van het H. Hart
11
MAX MURRAY
van Snorrebor
de beste wenk
voor een
zomer
geschenk
HARRIMAN OVER
FORMOSA
GUUS HERMUS BIJ
„COMEDIA"
Examens
Hardnekkig
Was kommt da von
der Hok'?
Te veel van het goede
Zo Vader zo Dochter
Het Britse ministerie van Koloniën
heeft de gouverneur van Singapore, sir
franklin Gimson, om een rapport over
de zaak-Hcrtogh verzocht en daarbij het
verzoek gericht, een onderzoek te doen
instellen naar het huwelijk van het
meisje, en daarbjj speciale aandacht te
wijden aan haar leeftijd. Er werd in dit
Verzoek op aangedrongen, dat, ingeval
ZÜ als een minderjarige wordt aange
merkt, er voor haar welzijn zal worden
gewaakt.
De Nederlandse zaakgelastigde in
Londen, W. J. G. baron Gevers, heeft
Woensdag een bezoek gebracht aan de
Britse secretaris generaal van Buiten
landse Zaken, sir William Strang. In de
afgelopen week heeft baron Gevers ge
durende twee eerdere bezoeken aan het
foreign Office inlichtingen gevraagd
over de mogelijkheid, dat de Britse re
gering effectieve maatregelen zou ne
men om het kind naar haar ouders te
doen terugkeren. Baron Gevers heeft
een aide-memoire afgegeven met een
overzicht van de rechtszaak en waarbij
Nederland van Engeland alle mogelijke
hulp inroept die het terzake geven kan.
In zijn antwoord zegt het Foreign
Office, dat Engeland niet in staat is, in
juridische zin te interveniëren. In het
Britse antwoord wordt geadviseerd/» de
Nederlandse consul-generaal te Singa
pore de zaak te doen opnemen met de
rechterlijke autoriteiten aldaar.
Het te Bergen op Zoom opgerichte
comité „Bertha Hertogh" hield Woens
dagavond zijn eerste officiële bijeen
komst. Het comité, aldus werd volgens
een communiqué besloten, zal op de
eerste plaats appelleren aan de gevoe
lens van sympathie en medelijden, welke
blijkens talloze brieven en anderszins in
het Nederlandse volk voor deze zaak
bestaan. Het comité wil verder de acti
viteiten coördineren en stimuleren, wel
ke, de laatste tijd vooral, spontaan van
vele zijden aan de dag treden, om de
familie Hertogh te helpen. Tenslotte
stelt het comité zich voor' een nauw
Ongeveer zes procent van de mannen
van het garderegiment jagers, die Dins
dag bjj wjjze van oefening per radio
zijn opgeroepen, zijn niet In de Knoop-
kazerne te Utrecht verschenen. Dat
Percentage niet opgekomenen had men
ook als het ernst was geweest kunnen
verwachten, aldus deelde overste F. A.
M. Michiels van Kessenich, de leider
van de oefening, ons mee. Hij was te
vreden over het resultaat van deze oefe
ning.
Per onderdeel zijn zes a tien man niet
verschenen. Er zal een onderzoek wor
den ingesteld naar de redenen van niet-
opkomen, maar de overste zag in het
geringe percentage der „absenten" aan
leiding om voorshands aan te nemen,
«at verreweg de "meesten een geldige,
reden kunnen aanvoeren. Van de 94
procent, die wel opkwamen, waren de
iheesten voor twaalf uur Woensdag
middag binnen.
(Van onze correspondent)
Een drietal Diemenaren wilde een
dezer dagen de bloemetjes eens buiten
zetten en koos als operatieterrein een
bal te. Abcoude. Wat de heren ook pro
beerden, het wilde daar niet lukken.
Onverrichter zake keerden de jeugdige
Diemenaren met de laatste bus naar
Amsterdam. Op het Rijnspoorplein be
gonnen zij de chauffeur van de bus te
sarren en gingen zelfs voor de auto lig
gen. Teneinde raad stapte hij uit de
bus, waarna de onverlaten hem zo
toetakelden, dat hij naar een Amster
dams ziekenhuis moest worden overge
bracht. De vrouw van de chauffeur, die
baar man juist kwam afhalen, trachtte
hem te ontzetten, maar kreeg van een
der vechtersbazen zo'n klap in het ge
zicht, dat ze twee tanden moest missen.
Oe toegesnelde chef van de N. B. M.
met een vierde persoon wisten de
chauffeur te bevrijden. Inmiddels kwam
Politie ter plaatse, die het drietal inre
kende en het op he.t politiebureau in
sloot. Voor de rechtbank zal zich het
laatste bedrijf van deze kwalijke ver
toning afspelen.
Prof. dr. W. Vogelsang, de bekende
utrechtse oud-hoogleraar in de kunst
geschiedenis, is Woensdag in verband
Jnet zijn 75ste verjaardag door een gro
te schare van vriendeiv en vereerders
gehuldigd. Op de drukbezochte receptie,
Jvelke in de middaguren in het kunst
historisch instituut werd gehouden, is
allereerst het woord gevoerd door de
ïector-magnificns van de Utrechtse
Universiteit, prof. dr. H. J. M. Weve
namens de academische senaat, vervol
gens door prof. dr. H. Wagenvoort,
Sle in een geestige toespraak namens
?e vrienden en oud-leerlingen een zorg-
jhluig samengesteld geschrift aanbood
met biografische en bibliografische bij
zonderheden, alsook een enveloppe met
mhoud. Prof. dr. A. W. Bijvanck sprak
Jht naam van de Nederlandse kunst-
v'st°rie en tenslotte prof. dr. J.
an Gelder, de opvolger en oud-leerling
an prof Vogelsang, die de jubilaris
amens de „Vereniging van vrienden
e„-.het kunsthistorisch instituut" hét
ce-iidmaatsohap van deze vereniging
aanbood.
contact tot stand te brengen met de
officiële instanties, wier taak het is de
dertienjarige Bertha naar haar familie
terug te voeren.
Een uitvoerige gedachtenwisseling
werd gewijd aan de verschillende inge
wikkelde juridische aspecten van deze
kwestie, waarbij tot uiting werd ge
bracht het algemeen gevoelen dat, hoe
gecompliceerd deze zaak ook moge zijn,
het eenvoudige recht der ouders op te
ruggave van het hun ontnomen kind
de beslissing in deze aangelegenheid
dient te bepalen.
De Vereniging ter Behartiging van
het Welzijn der Moslims te Singapore
heeft een sub-commissie ingesteld van
vijf personen om Bertha Hertogh bij
haar echtgenoot te houden, aldus heeft
de voorzitter van deze vereniging me
degedeeld.
Hedenmorgen acht uur is onze nieuw
benoemde gezant in Portugal, mr. dr. E.
N. van Kleffens, met zijn echtgenote
uit Amerika in Nederland aangekomen
£n wel met het Zweedse m.s. „Uruguay",
dat in de Merwehaven te Rotterdam lig
plaats koos.
Mr. van Kleffens hoopt een paar we
ken in Nederland te blijven om zich voor
te bereiden op zijn taak in Portugal.
Ziet U deze taak als een belangrijke?"
vroegen wij.
„U moet niet vergeten, dat Portugal
ook deel uitmaakt van het Atlantisch
Pact en het heeft een zeer belangrijke
geografische ligging.
„Ik heb het jammer gevonden", zo
vervolgde de heer Van Kleffens, „afscheid
te moeten nemen van Washington, maar
overwegingen, samenhangende met de
gezondheid van mijn vrouw, hebben dit
nodig gemaakt. Het is een zeer bijzon
dere tijd geweest in Washington, om
twee redenen, allereerst omdat daar bin
nen viel de ontknoping van de Indo
nesische kwestie en in de tweede plaats
de uitwerking van het Atlantisch Pact".
(Van onze correspondent)
Het Apeldoornse Avondsprookje van Ca-
rel Briels, dat thans twintig avonden is ge
speeld, heeft Woensdagavond de 50.000ste be
zoekster ontvangen. Het was mejuffrouw J.
Steenhuis uit Deventer, die in gezelschap
van haar vader naar Apeldoorn was gereisd.
Uit handen van burgemeester mr. A. L. des
Tombe ontving zij een fraai uitgevoerd werk
van de verzamelde sprookjes van Ander
sen. Na haar dromden zeker nog wel drie
duizend bezoekers het park binnen.
Het sprookje staan nu nog vijftien speel
avonden te wachten. Het kon pas één avond
wegens regen niet gespeeld wordèn. De or
ganisatoren hadden toen in zoverre geluk,
dat juist die avond hun regenverzekering
inging.
Per 15 September zal luitenant-gene
raal C. Giebel heengaan als chef Lucht
machtstaf. Hij zal waarschijnlijk opge
volgd worden door generaal-majoor I.
A. Aler, thans Nederlands lid van de
„Air Advisory Council" van de West-
-Europese Unie.
In vele branches van de detailhandel
waren de omzetten in Juni j.l. lager dan
die in de voorafgaande maand. Zulks
blijkt uit het cijfermateriaal, dat door
het Economisch instituut voor den Mid
denstand met betrekking tot het omzet-
verloop in de genoemde maand werd ge
publiceerd. Het feit, dat de Pinksterda
gen en Moederdag in Mei j.l. vielen, ver
klaart deze omzetdaling ten dele. Voorts
lopen de omzetten in vele branches
steeds van Mei op Juni terug, hetgeen
als een normale seizoensfluctuatie moet
worden beschouwd. Slechts in het krui-
deniersbedrijf, in de detailhandel in
aardappelen, groenten en fruit en in de
detailhandel in zuivelproducten kon ten
opzichte van Mei enige omzetstijging
worden behaald. Vergelijking van de in
Juni j.l. genoteerde omzetten met die
in de overeenkomstige maand van 1949
geeft een sterke omzetdaling te zien in
het banketbakkers- en in het chocolate-
riebedrijf. Ook in de detailhandel in
alcoholhoudende en alcoholvrije dranken,
in parfumerieën, cosmetische en toilet
artikelen, in tabaksfabrikaten alsmede
in het bakkersbedrijf was t.o.v. Juni
1949 sprake van omzetdaling. Het uit
breken van het Koreaanse conflict heeft
het omzetverloop in Juni j.l. nog niet
noemenswaard beïnvloed. Slechts enkele
kruideniers en drogisten (zeep) waren
van mening, dat de omzetstijging met de
oorlog in Korea verband hield.
(Eigen bericht)
Een Beverwijkse firma biedt tramwa
gens als zomerhuisjes aan. Toen we eens
onderzochten waar die toevloed van
tramwagens plotseling vandaan komt,
bleek ons dat het de Amsterdamse af
leggertjes zijn, die na veertig en meer
dienstjaren door het Gemeentelijk Ver
voerbedrijf zijn verkocht omdat er nu
meer dan 100 nieuwe motor- en bijwa
gens in bedrijf zijn gesteld.
Destijds heeft de directie van het
Gemeentelijk Vervoerbedrijf ons mede
gedeeld dat al deze (110) afleggertjes
aan een sloper verkocht waren op één
na, dat in het particuliere tramweg-
museum te Weert een plaats heeft ge
kregen, Maar de sloper vond de wagen
tjes blijkbaar nog te mooi om ze radi
caal te vernietigen en biedt ze nu als
zomerhuisjes te koop aan. Vele woning
zoekenden zullen het wel niet slechts als
„zomer"huisjes willen gebruiken. De
moeilijkheid is echter een gemeentebe
stuur te vinden dat deze oude tramwa
gens als zomerhuisjes wil toelaten. In
Amsterdam zal men ze wel zeer be-
beslist niet willen toelaten Men is
veel te blij dat men ze kwijt is!
Advertentie
beveiligt U en Uw kinderen ter
wijl U slaapt tegen muggebeten.
FLACON 50 en 90 ct.
Advertentie
^uürbrand op Uw maag kunt ge blussen
111 even weinig tjjd
s 6e 'n lucifer uitblaast....
Rennt' die PromPte weldadige werking van
Wiiri 5 maakt de Rennies-remedie zo ge-
altiirt Iaak er een vaste gewoonte van,
om V® paar Bennies bij U te stenen,
Met p„apend te zijn tegen elkt aanval.
Weer paar Rennies bij de hand kunt ge
houdt rustlg alles eten, waarvan ge zo
Renniè maar dat wel eens verkeerd valt.
één S z'in aandig verpakt één voor
ttien en ge kunt ze onopvallend urne-
t°ng gewoon maar laten smelten op de
n°g er water of wat ook. En ze zijn
Vraa^'hk bovendien!
Bennies Apotheker of Drogist een Dak
V Vandaag nog. Mogelijk komen
morgen te pas.
Aan het voorlopig verslag der Eer
ste Kamer over de beide wetsontwer
pen ter tegemoetkoming in de verliezen
welke de K.L.M. in 1949 heeft geleden
en tot nadere regeling van de verhou
ding tussen het Rijk en deze Mij. is het
volgende ontleend:
Het algemeen beleid der K.L.M. heeft
tot dusver een bij uitstek visionnair en
persoonlijk karakter gedragen. Voor de
belangstellende toeschouwer scheen dat
beleid wel eens gekenmerkt door zekere
luchthartigheid waarbij financiële con
sequenties te licht werden geteld. Her
innerd werd hierbij o.a. aan de, van
spaarzaamheid weinig getuigende, op
zet van het omvangrijke kantoorgebouw
der K.L.M. en aan de dure opleidings
internaten, niet alleen voor het tech
nisch, doch zelfs voor het administra
tieve personeel. Zeker spoor van een
zelfde luchthartigheid achtte de hier
aan het woord zijnde leden mede aan\
wezig in het luchtvaartbeleid van de re
gering zelf.
De financiële politiek der regering,
neergelegd in het tweede wetsontwerp,
achtten zij bovendien niet verenigbaar
met de wederom toenemende budgetai-
re moeilijkheden, waarvoor het beheer
van 's rijks schatkist is gesteld.
Het had de aandacht getrokken, dat
het rijk de verliezen, door de K.L.M.
ten gevolge van de devaluatie geleden,
voor zijn rekening wilde nemen. Indien
de regering derhalve van oordeel is, dat
die verliezen van overheidswege dienen
te worden gedekt, achtte men de vraag
gewettigd, of nu ook de scheepvaart
maatschappijen niet eenzelfde recht op
dekking van zodanige verliezen kunnen
doen gelden. In het algemeen was men
van mening, dat die maatschappijen,
vergeleken bij de K.L.M. wel enigszins
ten achter zijn gesteld. Men betreurde
levendig, dat overeenstemming tussen
de scheepvaartmaatschappijen en de
K.L.M. niet was bereikt.
rüc eri cte zuxwrte nuëten
36. Snel rukte de krijger zijn zwaard te voorschijn. Zijn mond opende zich voor
een waarschuwende schreeuw. Maar als een panter sprong Eric op hem toeen
diens wapen trof hem eer het geluid de lippen- kon bereiken. Terwijl de man
voorover sloeg, luisterde de Noorman scherp toe of het zachte gerucht van de strijd
ook ergens opgemerkt was. Doch alles bleef stil in de duistere gangen. Met een
hoofdbeweging wenkte hij Astara. „Ga voor!" fluisterde hij. „Gij weet de weg!"
Geruisloos glipte zij langs de dode krijger heen en na een laatste blik op zijn
verslagen tegenstander te hebben geworpen, volgde Eric het meisje, wier
tengere gestalte bijna met de schemering versmolten was. Zonder enig gerucht te
maken slopen zij voort door de ruime gangen van de burcht. Astara hield haar boog
gespannen en Eric's ogen dwaalden gedurig over de omgeving. Beiden waren
gereed om bij het minste teken van onraad te handelen. Zij beseften dat hierin
het hol van de leeuw, vergiffenis gevraagd noch gegeven werd.
Maar er deed zich geen nieuwe strijd voor. Eén keer bemerkten zij in de verte een
troepje krijgersdoch een snel wegschuiven in de schaduw was voldoende om de
(Van onze Haagse redacteur)
In Juni van dit jaar is door vertegen
woordigers van 50 landen te Lake Suc
cess een conferentie gehouden, waarop
voor ruim 20 millioen dollar in verschil
lende muntsoorten, te besteden gedu
rende de komende anderhalf jaar, werd
toegezegd voor „Point Four" van Tru
man's „Bold New Program": de ont
wikkeling van laag-ontwikkelde gebie
den.
Nadat in een nota aan de Kamer
reeds het Nederlandse aandeel 114
millioen gulden was toegelicht heeft
gisteren te Den Haag prof. dr. E. de
Vries, die pas benoemd is tot hoofd van
de „Economie Resources Division" van
de Internationale Bank te Washington,
voor zijn vertrek naar Amerika, nog
eens verduidelijkt waar het bij deze
hulp om gaat.
Het is niet zozeer de bedoeling met
deze 20 millioen direct projecten te gaan
financieren als wel gunstiger omstandig
heden te scheppen voor de uitvoering
dezer projecten. Dit wil zoveel zeggen
als dat de beter ontwikkelde landen hun
reservoir aan intellect openstellen voor
gebieden, die daaraan behoefte hebben.
Het Nederlandse aandeel 1,4 pet..
hetgeen overeenkomt met onze contri
butie in de Verenigde Naties wordt
in niet-convertabele guldens ter be
schikking gesteld en krijgt daardoor
speciaal het karakter van dienstverle
ning.
Daaraan ziet men het grote belang
verbonden, dat deskundigen uit laag
ontwikkelde landen, die hier hun ken
nis zullen kunnen komen verrijken, een
indruk van het Nederlandse bedrijfsle
ven en de Nederlandse wetenschap krij
gen; dat Nederlandse specialisten, die als
adviseurs werden uitgezonden niet alleen
onze naam kunnen hooghouden, maar
ook wegbereiders kunnen zijn voor on
ze export en tenslotte, dat het Neder
landse intellect, nu Indonesië als afzet
gebied in betekenis zal verminderen,
nieuwe kansen krijgt.
Aan een en ander zit uiteraard <le
nodige organisatie vast. Op internatio
naal niveau is een Raad voor Techni
sche Hulp in het leven geroepen, waar
o.a. het secretariaat van de V. N., de
F.A.O., de Internationale Arbeids Orga
nisatie, de Unesco, de Wereldgezond
heidsraad en de Burgerluchtvaart Orga
nisatie vertegenwoordigd zijn; deze
krijgen resp. 23, 29, 11, 14, 22 en 1 pet.
van de beschikbare gelden. Over ge
noemde raad lopen alle aanvragen om
hulp van de laag ontwikkelde gebie
den; het begrip „laag ontwikkeld land"
is niet vast omlijnd men kan hier
vooral denken aan landen in Azië en
Zuid-Amerika.
In het binnenland komt een Commis
sie voor Technische Hulp onder leiding
van dr. C. L. Patijn van Binnenlandse
Zaken, die de verzoeken, tot ons land
gericht, behandelt en contact onder
houdt met universiteiten en departe
menten voor het aanwijzen van des
kundigen.
Onderzocht wordt de mogelijkheid
van aanpassing van het universitair
onderwijs aan de internationale be
hoeften; ook wordt b.v. gedacht aan
het instellen van trainingscentra, waar
in het Engels of het Frans zou kunnen
worden gedoceerd.
Het eerste practische voorbeeld van
hulp, te bieden door on- land, wordt
een luchtkarteringsinstituut tc Delft.
De hogescholen van Delft en Wagenin-
gen staan hier achter. De KLM en de
Koninklijke Shell hebben op dit gebied
zeer veel ervaring. Luchtkartering be
tekent een aanzienlijke versnelling van
de exploratie van onbekende gebieden
met het oog op land-, bos-, mijn- en
wegenbouw enz. Wanneer deskundige
buitenlanders in Delft onderricht ont
vangen betekent zulks behalve hulp
voor hun eigen land ook een toename
van Nederlands aanzien
Een Amsterdamse polijster had een
jongeman in dienst genomen, van wie
hij wist dat hij „ondergedoken" was
voor de militaire dienst, omdat hij niet
naar Indonesië wilde getransporteerd
worden. Hij was dus een deserteur en
een deserteur mag men niet in dienst
nemen. Daar staat zelfs gevangenisstraf
op. De polijster kwam voor de Amster
damse politierechter en de Officier van
Justitie eiste dan ook drie dagen gevan
genisstraf. De rechter wist echter toch
nog een wetsartikel te vinden waardoor
hij met f 50 boete kon volstaan.
De Provinciaal Overste van de Priesters
van het H. Hart, de Hoogeerw. Pater L. Le-
blane S.C.J., is van zijn visitatiereis uit In
donesië teruggekeerd.
Kopstukken van de Raad van Europa,
die momenteel in Straatsburg bijeen is.
V. I. n. r.: Georges Bidault, Graaf Carlo
Sforza, Paul-Henri Spaak, Paul Rey-
naud, Winston Churchill en Robert
Schuman.
'l
door
17
Opnieuw vlamde er een toornige blos
over Grahams gezicht. „Wat bedoel je
daarmee?"
Nu verloor Firth zijn geduld. „Wat
doet het er in vredesnaam toe wat ik
denk? De hele beweging gaat me im
mers geen zier aan."
Celia lachte eensklaps luid. „Dat denk
je maar, jongeman. Wou je beweren,
dat je vergeten bent wat moeder bij
het ontbijt gezegd heeft?"
„Ik zeg je nogmaals, Celia, dat het
me niet kan schelen, wat je moeder ge
zegd heeft."
„Maar, m'n beste, beroepshalve moet
je blij zijn, dat degene, die in het dag
boek van Pewsey ter sprake kwam, een
man was."
Graham keek haar nieuwsgierig aan.
Treedt hij in deze zaak namens jou
en je moeder op?"
Ze lachte opnieuw. „Ja, erg tegen zijn
zin, en ondanks alles wat hij zegt."
Maar Graham lachte niet; hij dacht
na over wat zij hem verteld had. „In
dat geval," zei hij even later, „als hij
jullie belangen behartigt, dan zou het
nog zo gek niet zijn, als hij de mijne
tegelijk behartigde."
„Nee." Firth zei het kort en nadruk
kelijk. „Het spijt me, maar dat kan
niet."
„Waarom niet? Ben je soms bang, dat
je een moordenaar de hand boven het
hoofd zult houden?"
„Ik ben nergens bang voor. De dood
eenvoudige reden is, dat ik al meer met
dit zaakje te maken heb gehad, dan me
lief is."
„Ik neem het je niet kwalijk," zei
Graham na een kort stilzweigen. „Ik
zie wel in dat je het niet tegelijkertijd
iedereen haar de zin kunt maken."
„Dank je."
„En waarschijnlijk," ging Graham
voort, „aangézien er een man in dat
document genoemd wordt, is het in het
belang van je vrouwelijke cliënten, dat
je het aan de politie ter hand stelt. Het
spijt me, dat ik zo dom gepraat heb."
Opnieuw had Firth moeite, zijn ver
ontwaardiging te onderdrukken. „Mijns
inziens bestaat er geen enkele reden om
in het belang van mijn vrouwelijke
cliënten te handelen. Er dreigt ze niets."
„Natuurlijk niet, ouwe jongen. Het
zou alleen maar een verstandige voor
zorgsmaatregel zijn."
„Luister hier," zei Firth ongeduldig.
„Dat heeft niets te maken met mijn
cliënten of wie dan ook, maar heb je er
geen ogenblik bij stilgestaan, dat, als
ze die bladzijde in handen krijgen, ze
het dagboek zelf ook zullen willen heb
ben?"
„O!" Celia bracht verschrikt haar
hand naar haar mond. ,Denk je, dat ze
daarin alles opgeschreven heeft?"
„Vermoedelijk. Uit de sappige stijl
maak ik op dat alleen al het opschrijven
haar een massa plezier verschafte."
„Met naam en toenaam." Grahams
stem klonk alsof hij het schoorvoetend
toegaf."
„Dat denk ik ook."
„Maar, Firth, waar is dat dagboek?"
Celia twijfelde er niet meer aan, dat het
bestond of had bestaan.
Hij schudde zijn hoofd. „Geen idee
van."
„Maar waar heb je die bladzij dan
vandaan?"
„Van twee jochies. Die zullen haar
wel ergens gevonden hebben.'
„Dus je bent van mening,' zei Graham,
„dat iemand die bladzij eruit gescheurd
heeft."
„Dat zeg ik niet. Ze kan haar zelf
uitgescheurd hebbenmisschien be
viel de stijl haar niet of vond ze het
verslag niet geschikt voor haar dagboek.
Ik weet het niet. En omdat ik haar niet
ken, kan ik ook niet naar de reden gis
sen."
„Zou de politie het dagboek hebben?"
vroeg Celia.
Firth schudde zijn hoofd. „Dan zou
brigadier Porter zich niet suf zoeken
naar een landloper."
„Als ze het niet gevonden hebben,"
zei Celia, „dan moet het nog in haar
huis zijn."
„Tenzij de mooi denaar het meegeno
men heeft."
Graham schudde zijn hoofd. „Stel je
voor, dat ze hem met zo'n groot, zwart
boek hadden zien sjouwen." Hij zweeg
plotseling, geschrokken van zijn eigen
woorden.
„Graham," zei Celia op een eigenaar
dige toon, „heb jij het dan gezien?"
„En wat dan nog?" Hij trachtte zijn
flater te verdoezelen; „Ik heb haar in
een boek zien schrijven; is dat soms een
misdaad?"
„Maar wanneer dan? Ik wist niet eens,
dat je ooit naar haar toe geweest was."
„Ik ben ook nooit bij haar geweest.
Wat ik gezien heb, heb ik door het raam
gezien." En toen zij niet antwoordden.
ging hij voort: „Twee weken geleden
kreeg ik vlak bij haar huis motorpech.
Je herinnert je nog wel, Celia, dat ik
het je verteld heb. Ik was laat die dag."
Ze knikte opgelucht. „Ik herinner het
me."
Hij lachte kort. „Gelukkig, misschien
heb ik je nodig als getuige. Door het
raam zag ik die ouwe heks zitten. Ze
had altijd haar venster open, zodat niets
haar kon ontgaan. Ze zat in dat ver
vloekte boek te schrijven, 'n Prettig
idee, te bedenken dat ze misschien ik-
weet-niet-wat over mij zat te pennen."
Firth knikte. „Het lijdt geen twijfel
dat het juffrouw Pewsey's lust en leven
was Zei je dat er een zwarte kaft om
zat?"
„Ja."
„Hoe kon je dat zien? Terwijl ze
schreef, lag het toch open?"
Graham kleurde donkerrood. „Zo. Dus
je neemt Celia en haar moeder in be
scherming door vallen te zetten voor
hun vrienden?"
„Graham!" Nu was Celia boos boos
en kennelijk erg verschrikt.
„Wat moet ik dan denken dat hij
doet me helpen?"
„Precies ik help je, je verhaal op
poten te zetten. Je zou een treurig fi
guur slaan, als je nu voor de politie
stond."
„Misschien ben je dan niet van de
politie, maar ik vind dat je verduiveld
je best doet, om voor politieagent te
spelen. Ik voor mij heb liever met ze
zelf te tioen."
Celia, sprong overeind. „Dat is het
laagste dat ik ooit gehoord heb," zei ze.
„En je stapelt de ene gemeenheid op
de andere. Ik ga weg."
(Wordt vervolgd)
mannen onopgemerkt voorbij te laten gaan. Eindelijk hield het meisje stil voor een
zwaar gordijn, dat duidelijk de toegang tot een groot vertrek afsloot.
hierachter is de burchtzaalimompelde zij. „Waarschijnlijk zullen wij Sigurd
hier aantreffen!"
Een korte wenk van de Noorman liet haar geen twijfel betreffende zijn bedoe
lingen, en met een ruk schoof zij de zware stof terzijde.
De grote burchtzaal was geheel verlaten. Alleen aan de tafel zat een man. Toen
hij de stof hoorde bewegen, wendde hij zich snel omen op dat ogenblik staarden
Sigurd en het meisje elkander recht in de ogen. Een dodelijke bleekheid overtrok
het gezicht van de kasteelheer.
ttAsAstaramompelde hij schor. Zij trad langzaam op hem toe.
„Ja, Astara!" herhaalde zij. „Of moet ik zeggen de Zwarte Ruiter? Gij had niet
gedacht mij nog eens terug te zien, heer Sigurd!"
In haar stem lag een dodelijke dreiging.
Advertentie
*üdecoiogh* Wm
JS-
"IPtpiAlt i
Eau de Cologne
IMPERIALE
De speciale adviseur van president
Truman, W. Averell Harriman, is gis
teren uit Tokio in Washington terug ge
keerd. Hü zeide dat er geen wijziging
is gekomen in de Amerikaanse politiek
ten opzichte van Formosa. Die politiek,
zo vertelde hij tijdens een persconfe
rentie, is Formosa te verdedigen tegen
een invasie van de Chinese communis
ten en te trachten deze zaak van de
Koreaanse oorlog gescheiden te houden.
Het bezoek, dat generaal MacArthur
verleden week aan het hoofdkwartier
van generaal Tsjang Kai-Sjek gebracht
heeft, veroorzaakte bespiegelingen over
een mogelijke nieuwe wending in de
Amerikaanse politiek.
Harriman zei verder:
„Het bezoek van generaal MacArthur
aan Formosa had niets te maken met
mijn bezoek aan Tokio". Hij zeide dat
de conferentie van MacArthur en Tsjang
uitsluitend ging over militaire aange
legenheden en dat president Truman,
en de ministers van defensie en Buiten
landse Zaken Louis Johnson en Dean
Acheson wisten van het bezoek van
MacArthur aan Tsjang.
Indien een Chinees-communistische
inval op Formosa werd gedaan, zou deze
naar de mening van Harriman tot staan
worden gebracht.
De Zuid-Koreanen strijden volgens
Harriman dapper en goed en er waren
geen eenheden die zich overgegeven
hadden. Wel waren herhaaldelijk een
heden onder de voet gelopen. De Ame-
rikai#n stelden vertrouwen in de Zuid-
Koreanen. Het moreel was „behoorlijk
hoog".
Generaal MacArthur vertrouwde er op
de overwinning te behalen en dit volgens
Harriman terecht.
itiivmiiitiliimiiiiMiiii
„Die Stalin is toch maar van a tie
markten thuis," glimlachte Snorrebor.
„Hij heeft de laatste tijd als je de kran
ten mag geloven (en sinds de Moffen
weg zijn, mogen we dat weer) ver
schillende artikelen in de Russische
pers geschreven, waarin hij de taal
geleerde uithangt. Zo heeft hij onder-
laatst de ongeduldige vernieuwers
onder zijn partijgenoten uitgelegd,
dat het Russisch van vandaag nog
altijd hetzelfde Russisch is van Poesj-
kin en hoe al die andere snuiters van
de vroegere Russische letterkunde ook
mogen heten, en dat het dit ook moet
zijn en blijven."
Daarin heeft Stalin evenzeer ge
lijk als ongelijk," merkte ik op. „Na
tuurlijk is het Russisch Russisch ge
bleven, zoals ook vele toestanden en
verhoudingen in Rusland niettegen
staande de revolutie hetzelfde zijn
gebleven. Maar bepaalde woorden
hebben in het Russisch een heel an
dere betekenis gekregen dan vroe
ger. „Tsaar" betekent nu „secretaris
generaal van de communistische partij",
„democratie" nu „tyrannie", „aristo
cratie" nu „communistische partij",
„volk" nu „massa", „vrijheid" nu
„terreur", „vrede" nu „bedrog", en ga
zo maar door. Het Stalinistisch com
munisme heeft zo zijn eigen, door nie
mand, die niet communist is, meer
te verstane taal geschapen. Vandaar,
dat de rest van de wereld zich niet
met de Sovjet-Unie kan verstaan."
„Maar dat zal anders worden, heeft
Stalin in de „Bolsjewïk" dezer dagen
geschreven," vertelde Snorrebor.
„Wanneer het socialisme (of dat wat
Stalin zo gelieft te noemen) eenmaal
dewereld veroverd zal hebben, heeft
hij geschreven, zal geleidelijk aan een
algemene wereldtaal ontstaan. Deze
taal zal natuurlijk niet de Duitse,
noch de Russische, nèch de Engelse
taal zijn, maar een nieuwe taal, die
in zich de beste elementen van de
nationale en zonale talen bergt."
„Natüürlijk zal er dan nog maar
één taal zijn," zei ik.
„Waarom is dat zo natuurlijk?"
vroeg Snorrebor.
„Wel omdat dan niemand anders
dan de communisten nog iets te zeg
gen zullen hebben."
Guus Hermus, die lange tijd in En
geland verbleef is thans door het to
neelgezelschap „Comedia" geëngageerd.
AMSTERDAM, Engels L.O.: mej. J.
Lansen. Utrecht; P. Loogman, Alkmaar;
N. de Metz, Amsterdam; G. Somers,
Rotterdam; B. Schoonderwoerd. Oude
water; A. Sikkink, Den Haag; M. v. d.
Steen, Raamsdonkveer; H. Zikken, Apel
doorn; en de heren: G. Brinkman, Schie
dam; W. Tuijkschot, Zaandijk; E. Jan
sen, Rotterdam; A. Kwist, Schiedam; G.
Sommerdijk, Vlaardingen; H. Stipdonk,
Utrecht: J. den Bruigom, Beverwijk; H.
Folkers, Arnhem; J. Hansson, Amster
dam: A. Bremer, Almelo; Q. de Kort,
Breda: M. Golsteijn. Mill (N.-B.); E.
Jasper, Enschede; P. Broos, Krimpen
a/d IJsel; W. Dumans. Wemeldinge; D.
Kleinbussink, Breda.
Geslaagd voor het notarieel examen 1950
(tweede gedeelte) P. Stroucken, Heerlen.
Wij hebben in deze rubriek verteld
van de Canadese majoor Lloyd Hill, die
het in zijn hoofd had gezet de beroem
de Niagara Falls op de Amerikaans-
Canadese grens in een ton over te ste
ken, hoewel een dergelijke onderne
ming, zoals uit de practijk gebleken is,
méér dan levensgevaarlijk moet worden
geacht. Tien minuten nadat de majoor
zich had laten inkuipen, moest hij door
zijn vrienden uit het water worden op
gevist, aangezien zijn ton in een draai
kolk was terecht gekomen en als een
razende in het rond bleef tollen. Niet
temin begaf de majoor zich twee uur
later weer in zijn ton te water, maar
na een tocht van 9 km., die hij in 35
minuten aflegde, moest hij wederom
naar de wal worden gesleept, zonder
zijn doel te hebben bereikt. Hij was
doorweekt en gewond en voelde weinig
lust zich ten derden male in de kokende
stroom te begeven. Toch geeft de ton-
vaarder het nog niet op. Op 10 Sept. a.s.
wil hü een nieuwe poging wagen.
Men mag zich afvragen, of de hard
nekkige majoor niet in ernstige mate
levensmoede is of in nog ernstiger mate
gehecht is aan het geld, dat hii door het
op het spel zetten van zijn leven kan
verdienen.
Een Engels-Zwitserse groep bergbe
klimmers heeft het hoogterecord van
radio-uitzendingen behaald wanneer
men tenminste die, welke vliegtuigen
uitzenden, niet mederekent. De groep
bestond uit de bekende Zwitserse berg
gids Furrer, de Engelse alpinist Lamb,
vijf andere Zwitsers en twee dragers.
De dragers droegen ieder een speciale
„walkie-talkie" radio-uitrusting met
zich mede. Het gezelschap beklom met
succes de top van de 4500 m. hoge Mat-
terhom en gaf onderweg met tussen
pozen een beschrijving van de klauter-
tocht. De uitzending werd over de ge
hele wereld gerelayeerd door de B.B.C„
de Franse en de Zwitserse Radio-Om
roep. Bovengekomen gaf Furrer, die he
lemaal niet buiten adem was, een be
schrijving van het zich 85 km. uitstrek
kende uitzicht, terwijl Lamb zijn in
drukken van de tocht weergaf. Na het
zingen van het Zwitserse en het Brit
se volkslied aanvaardde men de terug
tocht naar het ruk der luisterende huis-
Kamers laag bij de grond.
In een meubelmagazijn te Parijs
wordt een kalf tentoongesteld, dat in
het bijzonder de aandacht trekt van de
heren veeartsen, die het graag onder
hun patiënten zouden tellen, om
dat het dubbele kansen op het uit
schrijven van rekeningen biedt. Het
heeft n.l. twee stel hersens, drie ogen,
vier horens en twee snuiten en is bo
vendien nog van beiderlei kunne. Het
beest is twee maanden oud. Voorwaar,
een zonderling meubel.
De Amerikaanse spoorwegman Ro
bert Rihn in Pittsburgh is ondanks het
feit, dat een zijner benen geamputeerd
is en hij toevallig zijn kunstbeen niet
aan had. erin geslaagd zijn vierjarige
zoon uit zijn brandende woning te red
den. Achter hem aan kwam zijn zes
jarige dochter Dolores uit het laaiende
huis hollen met het kunstbeen van haar
vader als een lievelingspop in de ar
men geklemd. De familie Rihn kon nu
met een gerust hart naar de brand
blijven staan kijken, omdat zij er geen
been meer in zag.
