Serrarens pleit voor aandeel arbeiders
Hoge Gezagsorgaan
in het
II
I Tuisen neus en êtppen
vraagt Engeland politiek
Kerstens
van gebaande wegen te verlaten
JOSEPH PHOLIEN EERSTE MINISTER
IN NIEUW BELGISCH KABINET
VAN DE
DE STEM
DODE
Vorming van Korea-commissie
Overpeinzingen
ZWITSALETTEN
H
Einde bestuurscrisis
op Curasao in zicht
Regering vertegenwoordigt vele
nuances in C. V.P.-opinie
?UN,EN
Krimpen van pijn
Britse mening inzake
Formosa ongewijzigd
WOENSDAG 16 AUGUSTUS 1950
PAGINA 3
RAAD VAN EUROPA
BIDAULT NIET ONTEVREDEN
Ook ministerieel comité
Verdeeldheid in
de C.V.P.
door
MAX MURRAY
Plan van India in Veiligheidsraad
Russische uitvinding
Van Nazi tot communist
maar een stap
,,/n zijn natuurlijke
omgeving
van Snorrebor f
(Telefonisch van onze correspondent)
STRAATSBURG, Dinsdagavond
Na het door Churchill ontstoken vuurwerk, waarmee de vorige week de
algemene beschouwingen over het rapport van het comité van Ministers met
een sensationele resolutie werden besloten, heeft de Raadgevende Vergadering
gisteren en vandaag zich weer kalmpjes aan het bespreken gezet van twee
nieuwe, niet minder belangrijke onderwerpen: de ontwerp-conventie over de
rechten van de mens en het rapport van de economische commissie.
de publieke opinie aanvaard zou zijn
geworden, indien het niet voorbereid
was door de stoutmoedige idee van het
Schuman-plan. Hii richtte een vurige
oproep tot de Engelsen hun politiek van
gebaande wegen te verlaten voor dit
avontuurlijke, maar grote plan.
Dit plan toch, aldus de heer Kerstens,
is een uitdaging aan de Europese intel
ligentie en het Europees vernuft.
Een niet geheel nieuw, maar in deze
omgeving vreemd genoeg nog niet aan
geroerd vraagstuk werd door de Frans
man Diop-Socé, een Senegalees senator,
ter tafel gebracht. Het probleem name
lijk van Eurafrika, dat indertijd de
Duitse geopolitici zo dierbaar was. De
economische onderlinge afhankelijkheid
van Europa en Afrika is, volgens deze
spreker, een geografische en een histo
rische realiteit, waar men niet lucht
hartig overheen kan stappen.
De bijzondere moeilijkheden, die er
thans voor België bestaan, waar de
kostprijs voor steenkool op 700 Belgi
sche francs komt, terwijl deze in de
andere landen slechts op 4 a 500 francs
neerkomt, noodzaakte de Belgische
vertegenwoordiger, de heer Motz, ge
reserveerd te zijn en als voorwaarde te
stellen, dat een fonds zou geschapen
worden om de uit dit plan voortsprui
tende nationale moeilijkheden op te
vangen. Ook de Duitse sociaal-democra
ten, bij monde van de heer Nolting,
gingen met de nodige voorwaarden
mee. Als in het plan-Schuman er reke-
De ochtendvergadering van Maandag
Was gewijd aan de conventie over de
rechten van de mens. De rapporteur Sir
David Maxwell-Fife schilderde de
lotgevallen van het onderhavige stuk,
niet zonder spijt erop wijzende, dat dit
ontwerp door het Comité van Ministers
zwaar geamputeerd was. Met name met
betrekking tot de instelling van een Eu
ropese Rechtbank. Hetgeen van het
standpunt van de ministers nogal begrij
pelijk was, want hiermee zou een bo
vennationaal juridisch gezagslichaam ge
schapen zijn en voor alles wat maar
bovennationaal ruikt is het Comité van
Ministers verschrikkelijk huiverig,. On
der de sprekers over dit punt bevond
zich de Nederlandse vertegenwoordiger
de heer Schmal. (CHU) die een vurige
openbare geloofsbelijdenis aflegde en
voor de Nederlandse oplossing van het
sehoolvraagstuk de aandacht vroeg.
Hoewel men groot respect had voor de
ze manmoedige belijdenis, was men toch
van mening, dat de heer Schmal met
zijn interventie w ellicht meer bereikt
zou hebben, indien hij de zuiver demo
cratische structuur van het Nederlandse
schoolwezen meer op de voorgrond had
geschoven.
De middagvergaderingen van gisteren
en heden waren in hoofdzaak gewijd
aan het plan-Schuman. Een Engels
Frans steekspel ontstond, waarin de
grootste figuren naar voren traden. Van
Engelse zijde opende de conservatieve
afgevaardigde de heer Eccles het debat.
Ziin hoofdbezwaren tegen het plan-
Schuman waren de ondemocratische
wijze, waarop deskundigen in deze or
ganisatie te werk zouden gaan. Er zijn
heel veel deskundigen, maar weinig,
goede ministers, stelde hij terloops even
vast. Voorts zag hij niet goed hoe het
in het plan-Schuman geprojecteerde ge--
zagslichaam een louter economische
bevoegdheid zou kunnen verkrijgen
zonder zich op het terrein van de po
litiek te begeven.
Tenslotte wees hij op een tegenspraak
in de uiteenzetting van de' heer Schu-
man van vorige week, waarin deze ge
zegd had dat het Hoog Gezag geen wet
gevende macht zou bezitten, maar toch
regels voor de enkele markt moest vast
stellen en erover moest waken. De En
gelse afgevaardigde, de heer Edelman,
overtuigd Labour, verdedigde het stand
punt van de Britse regering. Hij viel
zijn landgenoot de heer Eccles zakelijk
doch geestig en hoffelijk een kunst
die de Engelse parlementariërs uitste
kend verstaan aan om hem te feli
citeren met zijn rede en hem tegelijker
tijd te verwijten, dat hij datzelfde niet
in het Engelse parlement gezegd had in
plaats van de Engelse regering voor de
voeten te werpen dat zij zich in Parijs
r.iet had laten vertegenwoordigen. Voor
het overige betoonde deze LSjjourman
dezelfde reserves ten aanzien van het
plan-Schuman.
De heer Serrarens maakte blijkens <le
vele keren, waarop in het verder ver
loop der besprekingen zijn woorden ge
citeerd werden, grote indruk door een
vurig pleidooi te leveren voor het aan
deel der arbeiders in het Hoge Gezags
orgaan. Medebeheer, aldus de heer Ser
rarens, moet daar worden toegepast,
tvaar de belangen van de arbeiders
rechtstreeks op het spel staan. De waar
borg, dat deze belangen geëerbiedigd
sullen worden, is een wezenlijke voor-
Waarde voor het welslagen van het plan-
Schuman, De heer Kerstens beschouwde
bet plan van samensmelting van de
ijzer- en staalindustrie meer uit zuiver
staatkundig oogpunt. Hij vroeg zich af
of de resolutie van Churchill over een
Europees leger wel aangenomen en door
Naar verluidt, zou de meerderheid
Van de Staten van de Nederlandse An
tillen zich in commissie-vergadering
die een enigszins bewogen verloop zou
«ebben gehad hebben uitgesproken
Voor de vijf candidaten voor het nieuwe
College van Algemeen Bestuur, omtrent
Jvie de heer mr. L. C. Kwartsz als ge
machtigde van de gouverneur overleg
de Staten heeft gpleegd. Tegen
ouden zich hebben verklaard de drie
democratische Staten-leden, de heren
*rausquin en Croes, dr. Dussenbroek
a de heren Gerharts en mr. I. C. Debrot.
ning mee wordt gehouden, dat Duits
land kan komen tot een maximale ont
wikkeling van zijn productie en er ge
lijkheid is bij de mogelijkheden van
de start en bovendien de arbeiders in
de schoot van het organisatieplan wor
den opgenomen, kunnen de Duitse so
cialisten wel meegaan.
De bekende Duitse politicus uit
C.D.U.-kringen, de heer Von Brentano,
begon met zeer veel omhaal van wel
gemeende woorden de hoogheid van het
Franse initiatief te prijzen. Een geluk
kige tegenstelling tot de houding van
de Duitse socialisten, die met geen
woord over het verleden reppen, en
alles doen om nationale en politieke
munt uit het Schuman-plan te slaan. In
een gedegen betoog deed de heer Von
Brentano een poging de Frans-Engelse
tegenstelling over het gezagsorgaan tb
een oplossing te brengen door voor te
stellen naast het Hoge Gezagslichaam
een ministerieel comité te plaatsen.
Tenslotte kreeg men nog een parle
mentaire schermutseling van grote
allure, maar steeds technischer wor
dend, te horen tussen de Engelse con
servatief MacMillan en de Franse
M.R.P.-man Maurice Schumann. Na
deze besprekingen werd besloten de
binnengekomen resoluties over deze
materie, o.a. een van Italiaanse zijde,
om adhaesie te betuigen aan* het plan-
Schuman, naar de commissies te ver
wijzen, teneinde ze pasklaar te maken
voor de Algemene Vergadering.
Na de vergadering van hedenmiddag
verklaarde de Franse oud-minister van
Buitenlandse Zaken en voormalig eerste
minister. Georges Bidault, aan uw cor
respondent. dat hij niet ontevreden was
over het verloop der discussies. Deze
gedachtenwisseling was zeer nuttig ge
weest, daar heel wat misverstanden
over beider standpunt hierdoor konden
worden weggenomen, aldus de heer
Bidault. De fraaie stilist, die deze staats
man ook in zijn gesproken woord is,
sprak over de nevelachtige punten, die
door deze besprekingen waren opge
helderd. Het ziet er naar uit. zo zeide
hij, dat men nu van beide kanten de
sterren begint te zien. die deze moei
lijke zaak in de goede richting moeten
leiden.
rl-c &C& Zu/arte rcK^t&r-
(Telefonisch van onze Belgische correspondent)
BRUSSEL, hedenmorgen
Paul van Zeeland heeft Dinsdagmiddag de samenstelling van de nieuwe Bel
gische regering bekend gemaakt, waarvan hij de mimstcrlijst zo juist ter goe -
keuring aan Prins Boudewijn had voorgelegd. De formateur heeft op het laa -
ste ogenblik wegens moeilijkheden bij de samenstelling moeten afzien van
eerste ministerschap, dat thans aan de heer Joseph Pholien ten deel is gev -
len, wiens naam in dit verband de laatste week herhaaldelijk genoemd wercl.
Van Zeeland blijft minister van Buitenlandse Zaken, doch z(jn taak wordt ver
licht door het instellen van een departement voor Buitenlandse Handel en
Europese aangelegenheden, waarvan de Waal Joseph Meurice titularis wordt.
Oscar Behogne verhuist, van Arbeid
en Sociale Voorzorg naar Openbare
Werken. P. W. Segers, Jean van Hout-
te, Pierre Harmei en Alfred de Taeye
behouden respectievelijk Verkeerswe
zen, Financiën, Openbaar Onderwijs en
Volksgezondheid en Familie, terwijl
Albert Coppé, in het vorige Kabinet
minister van Openbare Werken, de heer
Eyskens opvolgt bij Economische Za
ken en Middenstand. Justitie zou als
titularis de Aalstenaar Ludovic Moyer-
soen krijgen, doch op het ogenblik dat
wij dit schrijven, staat diens toezegging
nog niet helemaal vast.
Maurice Brasseur wordt minister van
Binnenlandse Zaken, Kolonel de Greef
krijgt Landsverdediging, Charles Heger
Landbouw, terwijl Arbeid en Sociale
Voorzorg worden toevertrouwd aan de
heer Gerard Vandendaele. André
Dequae verhuist van Wederopbouw
naar Koloniën, terwijl zijn vroeger de
partement wordt overgenomen door
senator De Boodt uit Turnhout.
Het Kabinet bestaat uit acht Vlamin
gen, zeven Walen en een Brusselaar. De
aftredende ministers zijn de premier
Duvieusart en de heren De Vleeschau-
wer (Binnenlandse Zaken), Carton de
Wiart (Justitie), Orban (Landbouw),
Moreau de Mélen (Landsverdediging),
Wigny (Koloniën) e» Eyskens.
Van Zeeland verklaarde, dat het
probleem er in had bestaan, een sa
menstelling te vinden, die zöu kunnen
bijdragen tot kalmering van de ge
moederen en verzoening rond de
Kroonprins in de geest van 's Konings
boodschap. Het Kabinet vertegen
woordigt dan ook zoveel mogelijk
nuances in de C.V.P.-opinie en tracht
tevens aan zoveel mogelijk streken
van het land voldoening te bieden.
Het is geen strijdkabinet, zoals „Le
Peuple" enkele dagen geleden het
reeds noemde, terwijl het blad de
aanstelling van Van Zeeland als for
mateur karakteriseerde als provocatie.
Ook de liberale „Dernière Heure"
pakte toen uit met heftige grieven
tegen deze formateur, die zij wel de
minst geschikte persoon noemde om
een nationale verzoening te bewerk
stelligen. Het blad bediende zich daar
bij van argumenten, die ook in pro
gressieve C.V.P.-kringen tegen de
heer Van Zeeland naar voren worden
gebracht.
In tegenstelling met wat Van Zeeland
Maandagavond had te verstaan gegeven,
is er in het nieuwe Kabinet geen vice-
eeiste ministerschap voorzien, waarvoor
hii van de Antwerpenaar Segers reeds
dë medewerking had toegezegd gekre
gen. Deze opzet had ten doel de christe-
li.ik-sociale vleugel van de partij gerust
té stellen, die in Van Zeeland blijkbaar
niet veel vertrouwen heeft. Uit dien
hoofde had men ook de deelname var.'
40. „Sigurd!" schreeuwde Eric opgewonden. „Hij ontkomt!"
Woedend duwde hij Yark terzijde en sprong op het gordijn toe, waarachter de
kasteelheer verdwenen was. De kleine man week verschrikt achteruit. Voor het
eerst begon het besef bij hem boven te, komen, dat de toestand anders was dan
hij al die tijd gemeend had, en zijn drift maakte plaats voor verbijstering.
„Wa-wa-watstotterde Yark de Stijfhoofdige, terwijl hij Eric een radeloze
blik toewierp. Doch de Noorman gunde zich geen tijd om veel aandacht aan zijn
makker te besteden.
„Als ge zelf te weinig hersenen hebt om iets te begrijpen, luister dan voortaan
naar anderen, eer ge als een wilde uw zwaard trekt!" beet hij hem kort toe. Gele
genheid tot antwoorden bleef Yark niet over, want met een sprong verdween Ene
achter het voorhang. De middengang van de burcht lag schemerig voor hem. Even
luisterde hij scherp. In de verte verwijderden zich rennende voetstappen. Hij wenkte
Astara, die hem op de voet gevolgd was. „Vlug!" gebood de Noorman. Misschien
kunnen wij hem nog te pakken krijgen!"
Diezelfde gedachte hield Sigurd bezig, dreef hem steeds sneller voort, terwijl hij
langs de trappen naar omlaag vluchtte. Een blinde angst was over de kasteelheer
gekomen. Steeds zag hij de Noorman voor zich, zag hij het blanke zwaard flitsen,
dat Yark de Stijfhoofdige zo weergaloos snel ontwapend had. Zweetdroppels parelden
op Sigurd's voorhoofd. Hij wist bij voorbaat, dat hij tegen deze zwaardvechter
machteloos was. Ontkomen! Dat was de enige gedachte die hem beheerste H\ rend
sprong hij de laatste treden af en bereikte de geheime deur. Met bevende hand
duwde hij de deur verder open en joeg voort door de duisternis. Was zijn. voor
sprong groot genoeg? Of kwam ook hier de slanke gestalte achter hem aan, de man
die hij het meest van al in de wereld had leren vrezen? Doodsangst kneep Sigurd's
hart samen. Voortijlend door de lage gang, iedere zenuw tot het uiterste gespannen
leerde Sigurd voor het eerst de angst kennen, zoals Astara die had moeten door?'aan
in de afgelopen maanden. Sneller! Sneller! Klonken daar in de verte stappen achter
hem? Hij durfde niet blijven staan om te luisteren. Voort!
Plotseling zag hij een lichtglinstering in de verte. Het einde van de gang. Jets van
zijn oude zekerheid keerde terug. Als hij maar eenmaal buiten toas, zoudc-i ze hem
niet te pakken krijgen. Het woud bood gelegenheid genoeg om zich te verbergen.
Haastig legde hij de laatste meters af en boog de slingerplanten uit elkaar, die de
opening bedekten, om eensklaps als vastgenageld te blijven staan.
Uit het struikgewas voor hem dook een donkere vorm op. Twee gloeiende ogen
richtten zich op hem. En met een schorre uitroep van ontzetting herkende Sigurd
de reusachtige hond, die Astara steeds vergezeld had, de wolfshond, die eenmaal zijn
broèder Agar toebehoorde
Advertentie
cYYlaak met
korte metten!
Gebruik
de heer Eyskens aan de regering ver
wacht. Of de heer Pholien meer sociale
garanties biedt dan de eigenlijke forma
teur weten wij niet, doch zeker is, dat
hij evenmin het vertrouwen van de
Vlamingen geniet, die daarom de aan
stelling van de heer Segers als vice-
eerste minister zeker op prijs zouden
hebben gesteld.
Intussen geeft de in de gegeven om
standigheden vrij grote vertraging,
waarmee het nieuwe Kabinet tot stand
is gekomen, blijk van de innerlijke ver
deeldheid, waaraan de C.V.P. momenteel
onderhevig is, en die sommigen zich
zelfs doet afvragen of de C.V.P.-meer-
derheid in feite nog wel bestaat. Met
zijn gebruikelijke handigheid en subti
liteit is Van Zeeland er nochtans in ge
slaagd een regering samen te stellen,
waarin de tegenstellingen elkaar rede
lijk in evenwicht houden. Of dit echter
voldoende zal blijken om de eenheid
van de party in alle omstandigheden te
handhaven en na het gebroken vertrou
wen, tengevolge van de ontknoping van
het Koningsdrama, met behulp van de
partijtucht nog in stand te houden, zal
nog moeten biykcn.
Inmiddels is de onderzoekingscommis
sie van de partij, die de verantwoorde
lijkheden van de jongste gebeurtenissen
nioet vaststellen, onder voorzitterschap
van de vroegere partijsecretaris Michie]
van Kerckhove, haar werkzaamheden
begonnen. De commissie zal op het par
tijcongres, dat half September wordt
gehouden, verslag uitbrengen. Velen zien
in deze commissie, ondanks de algemeen
erkende integriteit van de voorzitter,
toch een middel van de kopstukken om
de hele zaak maar liever te begraven.
Men zal trouwens, wil men tot resul
taten komen, dc verantwoordelijkheden
dikwyis zo ver in het verleden moeten
gaan terugzoeken, dat de partij er nog
heviger door op haar grondvesten ge
schokt zou kunnen worden, dan thans
al het geval is. Het is immers bekend,
dat katholieke ministers door hun slappe
houding reeds in 1945 aan de socialist
Van Acker de kans hebben gegeven de
Koningskwestie op een zo scherpe wyze
te stellen.
Advertentie
Kwatta soldaatjes blijven altijd geldig
Vraagt Uw winkelier of ons om de uitgebreide cadeauxlijst. N.V. KWAVVA - BREDA - (Holland)
'L
Ze aar ik zal tegen brigadier Porter
fechfn dat u kereid bent hem op het
Brëi' spoor te brengen, zodra hij dat
Plg oordeelt."
v p dat ogenblik stak, tot hun beider
b0„„az'nf?. mevrouw Sim haar hoofd
■*irthn» de tuinmuur uit. „Werkelijk,
\v0q zei zij, „ik heb je woord voor
va» rtl gevolgd. En als je een vermaning
ik n8gen-t Wilks gekregen hebt. dan kan
Ve>-ru 1 anders zeggen, dan dat je die
pf'fnd hebt."
dat h- keek beledigd. „Hebt u gehoord,
heeft?V, bnijn bewijsmateriaal geweigerd
l»ie^®tuurlijk heeft hij dat. Ik twijfel er
v°°r dn of llet is vreselijk vervelend
zich Tf p°btie, als allerlei vreemden
Wendd bun werk bemoeien." Ze
herq n? zi°b tot Wilks. „Neemt u het
tn°eizipvar niet kwalijk, agent. Dat be-*
eWd. gij beeft hij van zijn vader ge-
•••-..of vader is een erg bazige man
Agènt ^as het zijn oom?"
Wijsheid Wilks besefte fier, dat zijn
8sngaat gezegevierd had. „Wat mij
*eid, an evr°uw," zei hij, „ik ben be-
s vergeten." Zijn stem klonk
strenger. „Maar u moet goed begrij
pen, dat ik het voorval aan brigadier
Porter zal moeten rapporteren."
„Dat begrijp ik volkomen, agent,"
antwoorddq zij. „En als deze jongeman
zichzelf een standje van brigadier Por
ter op de hals haalt, dan heeft hij zijn
verdiende loon."
Agent Wilks salueerde stram en be
klom zijn fiets; zijn vierkante schou
ders spraken boekdelen, toen hij weg
reed.
Mevrouw Sim kwam de oprijlaan af
en haakte haar arm door die van Firth.
„Zie je, jongeman, ik heb ontdekt dat
je heel wat meer hersens hebt, dan ik
gedacht had."
Hij glimlachte. „Hebt u gehoord, dat
hij mijn bewijsstukken weigerde?"
„Natuurlijk. Nu kunnen we ze met
een gerust geweten houden, nietwaar?"
„Een gerust geweten! Ik zal u zeg
gen, dat ik hoe langer hoe meer over
tuigd raak, dat een massa mensen hier
geen geweten bezitten!"
Ze wandelden een poosje zwijgend
voort.
Toen zei mevrouw Sim: „Zie je.
Firth, dokter Daw mag dan een erg
dwaze jongeman zijn, hij is ook erg
aardig."
Hij keek haar scherp aan. „Dokter
Daw hoezo?"
„Ik heb je bij het hek met hem zien
praten."
„Maar u hebt toch niets gehoord?"
„Nee, ik heb alleen maar mijn ge
dachten laten gaan. Ik dacht zo, dat het
verschrikkelijk zou zijn, als een brief
die voor hem bestemd was, in verkeer
de handen raakfe."
„Weet u iets dat tot zijn nadeel strekt,
mevrouw Sim?"
„Maar, Firth, ik weet iets ten nadele
van bijna al mijn vrienden! Ik ken Eric
en Joyce al lang. Je kunt het in hun
ogen lezen."
„De moeilijkheid is, dat hij dokter is,
en zij verloofd."
Ze zuchtte. „Je moet werkelijk zor
gen dat je de moordenaar gauw vindt,
mijn beste."
„Aha. En als die moordenaar nu eens
een van die vele vrienden van u blijkt
te zijn?"
„Dan vergeet je de hele zaak en gaat
dadelijk naar Londen terug."
„En doe verder niets?"
„Maar natuurlijk mijn beste.
„Angela Pewsey was de gruwelijkste
vrouw, die ik ooit gekend heb. Ik wist
al lang, dat ze dood moest."
Firth bleef staan en keek haar aan.
„Luister hier, mevrouw Sim. In ieders
leven komt een tijdstip, waarop men de
werkelijkheid onder ogen moet zien. Dit
zijn de feiten: niet ik stel een onderzoek
in naar de moord op Angela Mason
Pewsey, maar de politie. Als de heren
Porter en Wilks er niet in slagen hun
landloper te vinden, dan zal een be
kwamer iemand hun taak overnemen."
„Maar, mijn beste, dat zei ik immers.
Jij bent veel intelligenter dan briga
dier Porter en agent Wilks. Bovendien
zal ik je helpen. Ik zou je bijvoorbeeld
kunnen vertellen waar het dagboek is
Firth sprong bijna een voet van de
grond. „Wat?!"
„O, hemel, heb ik soms iets verkeerds
gezegd?"
„Ik: dacht, dat u iets over een dag
boek zei," antwoordde hij met een
grafstem.
„Och, ja, natuurlijk. Dat had ik mis
schien al eerder moeten zeggen."
„U moet het aan de politie geven."
Zij knikte peinzend en het viel hem
op hoe de zon op haar glanzende haar
speelde. .,Ja, ja, dat moet ik zeker
doen. Maar natuurlijk vragen ze waar
ik het gevonden heb."
„Vanzelf. Waar hebt u het dan ge
vonden?"
„Dat is juist de moeilijkheid, Firth.
Ik heb het in haar huis gevonden."
„Bedoelt u dat u er geweest bent
terwijl Angela weg was?"
Ze schudde haar hoofd. „Nee, mijn
beste. Ik ben er geweest, toen Angela
Pewsey dood was."
Hij staarde haar stomverbaasd aan
„Wou u zeggen, dat de politie het niet
gevonden had?"
„Nee, de politie was nog niet ge
weest." Ze keek hem aan met een ver
ontschuldigende blik, als speet het
haar dat ze hem zo voor raadsels stel
de. „Zie je nu wat een probleem het
is?"
Een probleem dat was nog tam
uitgedrukt. En wat meer was, hij be
twijfelde zelfs of ze wel waarheid
sprak.
IX
Celia zag er werkelijk lief uit, zoals
ze daar in de vouwstoel lag. Ze leek zo
natuurlijk. Maar, dacht Fith, hoe kon het
ook anders. Dit was haar eigen om
geving, deze tuin met zijn golvende
bloembedden en grote, lome bomen
maar dadelijk schoot het hem te binnen,
dat ze er in Londen ook lief had uit
gezien. Hij nam een kussen van een
tuinstoel, wierp het op de grond en ging
zitten met zijn rug tegen de boom.
Ze glimlachte. „Uitgeput van een
morgen zwaar speurderswerk?"
„Ik ben het nog niet met mezelf eens,
wie van jullie de strop krijgt. Wat mij
aangaat, ik geloof niet, dat het veel
verschil zal maken".
(Wordt vervolgd)
In de Veiligheidsraad heeft de Indiase
gedelegeerde, Sir Benegal Rau, Maandag
aangedrongen op de vorming van een
commissie der zes niet-permanente
raadsleden, die alle voorstellen „voor
een vreedzame en rechtvaardige rege
ling in Korea" zou moeten bestuderen.
Deze commissie zou bestaan uit Cuba,
Ecuador, India, Joego-Slavië, Noorwe
gen en Egypte, „omdat geen van deze
landen kan worden beschuldigd of ver
dacht van expansionistische ambities'.
De Franse afgevaardigde, Jean Chauvcl.
steunde het Indiase voorstel
De vergadering van de Raad cpende
met redevoeringen van verschillende
gedelegeerden, die antwoordden op de
beschuldigingen van de Russische voor
zitter. Jacob Malik, aan het adres van
de V.S. en de andere landen, die hulp
aan Zuid-Korea hadden gezonden. Chau-
fel noemde Malik's bewering, dat dt
V.S. Zuid-Korea voor agressie bewapend
hadden, een „ergerlijke onbeschaamd
heid".
Voorzitter Malik keerde zich tegen
Chauvel met de opmerking: „Als de
Franse gedelegeerde heeft verwacht,
dat ik in de Veiligheidsraad ben te
ruggekeerd om volmondig voor de
Amerikaanse agressie in Korea te
stemmen, zal hij worden teleurge
steld". Sprekend over zijn afwezigheid
uit de Raad gedurende zes maanden,
zeide Malik, dat het handvest de leden
niet verplicht op alle vergaderingen
van de Veiligheidsraad aanwezig te
zijn. Daar de procedure-regels echter
wel het rouleren van het voorzitter
schap vereisten, had de Sovjet-delega
tie deze regel opgevolgd.
In het bijzonder antwoordende op de
rede van de Franse gedelegeerde zeide
Malik, .dat dit precies het soort redevoe
ring was, dat men kon verwachten va"
een land, „welks heersende klassen een
beruchte en smerige oorlog voeren tegen
het Vietnamese volk. dat voor zijn on
afhankelijkheid vecht". De Franse ver
tegenwoordiger Ordonneau verklaarde
hierop, dat Malik's opmerking „bewijst
dat de houding van de Sovjet-regering
ten opzichte van Indo-China dezelfde is
als haar houding tegenover Korea".
„Ik dank de Sovjet-gedelegeerde voor
deze informatie en ik neem er met veel
genoegen nota van". Malik haastte zich
hierop te zeggen, dat hy refereerde aan
Frankrijks houding ten opzichte van
Korea en geenszins aan de houding van
de Sovjet-regering inzake de kwestie
van Indo-China.
De zitting van de Raad werd tot mor
genavond verdaagd.
Het Indiase voorstel om een commis
sie van de zes niet>permanente leden van
de Veiligheidsraad te benoemen om aüe
voorstellen voor een vreedzame en
rechtvaardige oplossing in Korea te be
studeren heeft te Lake Success een
gunstig onthaal gevonden. Austin, de
Amerikaanse vertegenwoordiger in de
Veiligheidsraad, zeide, dat zijn regering
het voorstel waardeerde en bereid is
„elk voorstel in sympathieke overwe
ging te nemen, dat ontwikkelingen be
looft, die zullen leiden tot bevrijding
van het Koreaanse volk uit gevangen
schap, herstel van de vrijheid en gele
genheid tot zelfregering en veiligheid in
het gehele schiereiland. Ook de Britse
en NooTse gedelegeerden, ofschoon deze
hun regeringen nog niet geraadpleegd
hadden, lieten zich gunstig over het In
diase voorstel uit.
In een niet-officiële bespreking ver
klaarde Sir Benegal Rau tegenover Reu
ter, dat alle plannen, die de commissie
naar voren zou brengen, onvermijdelijk
zouden moeten afhangen van (a) eeD
staken van het vuren, en (b) terugtrek
king van de Noord-Koreaanse strijd
krachten op de 38ste breedtegraad.
Wanneer men de Russen zou moeten
geloven, dan zijn alle Europese en Ame
rikaanse uitvinders maar zielige prut
sers, die niets anders hebben gedaan
dan Russische genieën na-apen of ach
ter deze aankomen. Edison, Marconi, en
hoe alle kopstukken uit de wereld van
het genie ook mogen heten, zij allen
hebben alleen maar gevonden, wat Rus
sen vóór hen al hadden gevonden en
wisten. Alleen het auteursrecht van de
atoom- en waterstofbom hebben de
Sovjets nog niet voor hun marxistische
geleerden opgeëist. Maar daartegenover
staat, dat, volgens Radio-Moskou, thans
professor Nikolai Vekhov een vinding
heeft gedaan, waardoor hii bomen twee
maal zo snel als normaal kan laten
groeien en viermaal meer hout dan
normaal kan laten opleveren. Onder de
door hem „aangevuurde" bomen beant
woorden vooral populieren, lariksen,
acacia's en kastanjes aan de verwachtin
gen. Een kastanje, verklaarde professor
Vekhov, wordt in vijf jaar tijds vi.if me
ter hoog. De lariks bereikt in 14 jaar
de hoogte van een gebouw van twee
verdiepingen.
Deze vinding opent onvermoede per
spectieven. Weldra zullen de Russen
door hun bomen het bos helemaal niet
meer zien.
Zij hebben daar nu al last mee. Boven
dien zullen ze, wat er ook moge gebeu
ren, nimmer verlegen zitten om een
houtje om op te bijten.
Een uit Tsjecho-Slowakije uit de ge
vangenis ontsnapte Nazi heeft onthuld,
dat voormalige Nazi-officieren in Tsje
cho-Slowakije worden vrijgelaten om
zich te kunnen melden bij een commu
nistisch vreemdelingenlegioen. De ont
snapte gevangene, die Walter Hagel heet
en S.S.-officier is geweest, kwam bij
Tirschenreuth over de Duitse grens. Hij
was tot 10 jaar gevangenisstraf veroor
deeld wegens zijn lidmaatschap van de
S.S. Hij vertelde, dat na het uitbreken
van het conflict in Korea, waarmee de
Russen en hun satellieten officieel niets
te maken zeggen te hebben, hii en zijn
collega's medegevangenen van de Tsje
chische autoriteiten een aanzienlijke
vermindering van straf kregen aange
boden, mits zij zich „vrijwillig" verbon
den om in het communistisch vreemde
lingenlegioen 'n Korea te dienen. Ver
scheidene S.S.-officieren hebben dit
aanbod aanvaard, maar Walter Hagel
nam de benen naar het Westen. Een erg
betrouwbaar getuigenis achten wij dat
van Hagel niet, maar dit neemt niet
weg, dat de practijkenv, der Nazi's zo
weinig-van die der bolsjewieken ver
schillen, dat voormalige S.S.-ers geen
omscholing behoeven om zich bij de ge
welddadige communisten op hun plaats
te voelen.
De badgasten aan het Meer van Ge
neve durven slechts aarzelend te wa
ter te gaan om zich te verfrissen. Zij
verkeren nl. in grote ongerustheid over
de aanwezigheid van een echte, ander
halve meter lange krokodil. De eige
naar van het dier, die het tot dan toe
in een vijver in ziin tuin had gehouden,
had het naar het Meer van Genève ge
bracht om, zoals hij zeide, het beest eens
in zijn natuurlijke omgeving te zien. In
hoeverre het Meer van Genève overeen
komt met de Nijl of een andere rivier in
Afrika, althans voor een gluiperig kro-
kodillenoog, staat nog te bezien, maar
over het aantal blote mensen zal het
in ieder geval zich wel niet verwonderd
hebben. Het beviel de krokodil zó goed
in het Zwitserse meer. dat hij evenals
Kravchenko de vrijheid verkoos en zich
niet meer liet vangen. Ter geruststel
ling deelde de eigenaar mede, dat het
dier goed gevoed was. Men hoopt nu, dat
het een der rivieren zal opzwemmen,
waar men het gemakkelijker te pakken
zal krijgen.
£111»
Tl II llf lift llllll It l| lilt BIJ II III III III tl IIUJIIMMIIMMMIMtllltf MIMI0
zyn met de sociale
vroeg ik bezorgd
„Zou het gedaan
rust in ons land?"
aan Snorrebor.
Snorrebor rimpelde zijn voorhoofd
als een wasbord.
Stakingen zijn als olievlekken. Ze
breiden zich. uit. Hoe ver kan nie
mand van tevoren zeggen. Hel be
gint met de taxichauffeurs en net
kan eindigen met de brood-, de melk
bezorgers en de straatvegers. Natuur
lijk zit Moskou er achter, dat blijkt
wel uit de rol die de E. V. C. er
weer in speelt."
„Het is zeker, dat elke staking in
de Westerse landen van Europa Mos
kou in de kaart speelt, vooral nu so
ciale rust, hard werken en het bren
gen van offers méér dan ooit nodig
zijn om de defensie tegen de Mos-
kouse bedreiging op het noodzake
lijke peil te brengen, maar we moeten
Moskou toch niet ai leen de schuld
geven," zei ik. „De stijging van de
kosten van het levensonderhoud maakt
een derde loonronde binnen af
zienbare tijd, hoe ongelegen ook, ze
ker moeiiijk te vermijden."
„Dat is juist het bedonderde, dat
daardoor de tot staking aanstokende
ff. V. C. haar politieke actie in een
sociaal pakje kan vermommen. Ze
zou anders helemaal geen succes heb
ben. De stakenae arbeiders zouden
voor de levensstandaard van de Rus
sische arbeiders feestelijk bedanken,
wanneer die hier werd ingevoerd, die
communisten en hun nalopers niet
uitgezonderd. Als de Rus het hier
ooit te vertellen zou krijgen ais tn
dc satellietstaten, dan zouden de hard
ste schreeuwers van vandaag terugver
langen naar het tegenwoordige le
venspeil als naar de vleespotten van
Egypte. Maar dan zal het te laat zijn.
Dan zullen zy, die niet horen wil
len, moeten voelen en wij mét hen."
„De regering moet daarom de Rus
sen vóór zijn en de stakers voor hun
eigen en ons aller bestwil doen voe
len, als zij niet horen willen," zei ;k.
„Daar zeg je zo.iets," zei Snorrebor
en er kwam nog een rimpel bij op het
wasbord van zijn voorhoofd. „De re
gering is tot nu toe niet bepaald
sterk gebleken inhet oplossen van
puzzles, en een puzzle blijft het om
de defensie 0p te voeren ei. tegelijker
tijd de lonen te verhogen en de kosten
van net levensonderhoud te drukken."
„Een kruiswoordpuzzle" zei ik. „Je
moet vooral het kruis er niet in ver
geten. Het kruis van het of)er, aat wij
moeten aanvaarden om ons vrije
volksbestaan te redden en te handha
ven. Daarvoor zijn edelmoedigheid en
overtuigingskracht nodig. )oor nu of
fers te brengen moeten wij de vrijheid
en de democratie voor de toekomst
verdienen, voor een toekomst, die dan
minder offers van ons zal vragen dan
een communistisch schrikbewind."
„Daar heb je gelijk aan," stemde
Snorrebor in. „Maar hoe breng je dat
de kwaadwilligen aan het verstand?"
„Voor zover kwaadwilligen verstand
hebben door hen te overtuigen en
voor zover ze geen verstand hebben
door hen te dwingen. De goedwillen-
den en de argeloos misleiden rijn ge
lukkig nog tn de meerderheid," zei ik.
„Dat het zo moge blijven," ver
zuchtte Snorrebor.
Advertentie
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
zenuwpijnen is onnodig. Togal bevrijdt U
snel en afdoende van die pijnen. Togal baat
waar andere middelen falen. Togal zuivert
de nieren, is onschadelijk voor hart en maag.
Bij apoth. en drog. f 0.83. f 2.06. f 7.94.
Premier \Attlee heeft gisteren nog
maals laten blijken, dat Groot-Brittan-
nië door zijn aandeel in de Koreaanse
oorlog in geen enkel opzicht gebonden
is om Formosa tegen een eventuele aan
val van de Chinese communisten te ver
dedigen. Attlee verklaarde in antwoord
op een telegram van het socialistische
Lagerhuislid Fenner Brockway, dat zijn
regering zeer goed de gevaren van de
situatie op Formosa beseft. „Wij hebben
duidelijk uiteengezet dat ons optreden
in Korea strookt met de resolutie van de
Veiligheidsraad en geen verband houdt
met Formosa. Ik geloof dat men dat in
China heeft begrepen."
Brockway had Attlee in een telegram
verzocht duidelijk te maken, dat Britse
steun in Korea niet zou kunnen uit
groeien tot „acties tegen China, welke
nie.t de goedkeuring van de V. N. weg
dragen."
De Britse regering heeft de V. S. ver
zocht te voorkomen dat generaal Tsjang
Kai Sjek een militair offensief zou ope
nen tegen communistisch China, aldus
wordt uit bevoegde diplomatieke bron
te Washington vernomen.
De Amerikaanse ambassadeur in Lon
den heeft van de Britse regering rap
porten ontvangen van Britse diploma
tieke vertegenwoordigers in het Verre
Oosten, waaruit zou blijken, dat Tsjang's
acties een ongelukkig effect hebben ge
had op de onafhankelijke staten in het
Verre Oosten en zelfs in koloniale ge
bieden zoals Malakka en Hongkong.
