„m
Hoopvolle verwachtingen voor toekomst
II
Godsdienstcursus in bisdom
Haarlem voor achttien jarigen
Mgr. Huibers tot de congressisten
VRIJWILLIGERS VOOR KOREA GEEN
GROEP VRIJGEVOCHTENEN
Anak Agung naar
Brussel?
VAN DE
DE STEM
DODE
Overpeinzingen
„Afschuwelijke bres in het Europees
front moet gedicht worden"
*BEDP£NenL.
MINISTER SPENDER IN
ONS LAND
Vrijheid van Westerling
aan zijden draad
ZWITSAL
Om de jeugd sterk te maken in het geloof
Serieuze kerels, die geen indruk van
vechtjassèn wekken
Scherpe aanval op Attlee
2
MAANDAG 28 AUGUSTUS 1950
Herderlijk schrijven van Mgr. Huibers
1) Hab. n, 4; 2) Luc. VII, 50.
PAX ROMANACONGRES BEËINDIGD
99
Respectabele rij
sprekers
Slotrede
MAAG
De grootste en de beste!
Pater P. J. Boerrigter f
Slachtoffer aanrijding
overleden
m
MAX MURRAY
van Snorrebor
r\ njrJ>aceJ1'
CHURCHILL VOOR DE RADIO:
HAZARDSPEL IN STATIONS-
KOFFIEHUIS
Vele personen in arrest
TREINONGELUKKEN IN
BELGIË EN ENGELAND
Elf doden en vele gewonden
HALF MiLLIOEN BEZOEKERS
OP AVIFAUNA
In de kerken van het bisdom Haar
lem is Zondag, een herderlijk schrij
ven voorgelezen, waarin een gods-
dienstcursus voor alle achttien jarigen
wordt aangekondigd. Deze cursus zal
van September tot April duren en on
geveer 25 wekelijkse bijeenkomsten
vorderen. Voor dit jaar worden allen,
die in 1932 geboren zijn, opgeroepen.
Het schrijven luidt:
BEMINDE GELOVIGEN.
Een verblijdend en hoopvol teken in
onze tijd is wel de in brede kringen
steeds sterker groeiende begeerte naar
diepere bezinning en degelijke kennis
van de godsdienst. „De rechtvaardige
leeft uit het Geloof", zo staat er in de
H. Schrift 1). Maar hoe zullen Wij naar
het geloof leven, als Wij het niet of
slechts ten halve kennen? Iedereen ge
voelt, dat het godsdienstonderwijs, dat
hoe voortreffelijk ook. in en bui
ten deschool aan de jeugd onder de
12 jaar gegeven wordt, daartoe niet vol
doende is.
Dit ondervindt vooral de jeugd, die
op het punt staat de volle mannelijke
of vrouwelijke leeftijd te bereiken en
zich, in de omgang met anderen, dik
werf voor vraagstukken geplaatst ziet,
■waar zij geen weg mee weet en wegens
gebrek aan voldoende kennis groot ge
vaar loopt zich door dwaalgeesten
te laten misleiden en van het rechte
pad af te wijken.
Om dit gevaar af te wenden en onze
jongens en meisjes voor hun volgend
leven sterk te maken in hun geloof,
hebben Wij besloten ook in Ons Bisdom
een cursus in te stellen uitsluitend voor
I8-jarigen. Deze cursus zal slechts een
half jaar duren van September tot
April en ongeveer 25 wekelijkse bij
eenkomsten vorderen.
In deze bijeenkomsten zullen juist die
punten besproken worden, die voor de
echte kennis en de beleving van de
godsdienst van het hoogste belang zijn.
Zij zullen gehouden worden buiten de
kerk en er zal ruim gelegenheid worden
gegeven tot het stellen van vragen en
het uitwisselen van gedachten, zó, dat
op iedere plaats iedere jongen en ieder
meisje datgene ontvangen kan, wat hem
of haar het meest nodig en nuttig is.
Het zal natuurlijk enige tijd en enige
inspanning kosten. Allereerst wordt aan
Onze eerwaarde geestelijkheid, die reeds
zozeer belast is, een nieuwe en belang
rijke taak opgedragen, waarvoor een
gestadige inspanning nodig is. Zij zullen
met liefde en toewijding deze taak voor
Uwe zielen op zich nemen. Vervolgens
wordt van de deelnemers de cursis
ten, die dikwijls zelf reeds een zware
dagtaak hebben en wellicht ook meer
dere avonden bezet zijn ook wei
enige offervaardigheid geëist. Maar Wij
vertrouwen, dat ook zij het grote nut
en het hoge belang van deze cursus zul
len inzien en aan onze oproep edelmoe
dig zullen beantwoorden.
Dat Wij daarbij rekenen op de volle
medewerking van de Ouders, behoeft ze
ker geen betoog.
Wij schrijven dan bq deze voor, dat
deze cursus ieder jaar zal worden ge
houden en dat alle 18-jarigen daaraan
moeten deelnemen. Dus uitsluitend 18-
jarigen, d.w.z. voor dit jaar al degenen
die in het kalenderjaar 1932 geboren
zijn. Maar dan ook allen zonder onder
scheid. Ook zij, die reeds onderricht ge
nieten in Maria-Congregatie of jeugd
beweging of school, zijn hiervan niet
uitgezonderd.
Want de cursus heeft een geheel
speciaal karakter en staat geheel los
van iedere vereniging. Zij worden op
geroepen door de geestelijkheid van
hun eigen parochie, die ook tijd, plaats
en wijze naar de verschillende omstan
digheden zal regelen. Aan het einde
van de cursus zal aan alle deelnemers
op plechtige wijze een „getuigschrift
van deelname" worden uitgereikt, zon
der dat zjj echter verplicht worden tot
lidmaatschap van welke vereniging
ook.
Wij verwachten hiervan vele goede
vruchten, zoals deze op andere plaatsen
reeds zijn verkregen.
Moge in ons allen en ook in onze jeugd
de kennis van ons heilig geloof steeds
toenemen en met de kennis de liefde,
en met de liefde de daadwerkelijke be
leving van het geloof, opdat ook Wij
eens bij de ontmoeting van Onze Heer
Jesus Christus, uit Zijn gezegende mond
die blijde woorden mogen vernemen:
„Vertrouw mijn kind, door uw geloof
zijt gij behouden" voor de eeuwigheid. 2)
Door de voorspraak van de H. Maagd
bidden wij voor alle deelnemers: „De
genade van de H. Geest verlichte onze
harten en zinnen".
En zal dit Ons herderlijk schrijven op
Zondag 27 Augustus onder alle vastge
stelde H.H. Missen op de gebruikelijke
wijzê worden voorgelezen.
Gegeven te Haarlem, 8 Augustus 1950.
t J. P. HUIBERS
Bisschop van Haarlem
Op last van Z. H. Exc.:
H. W. AGTEROF,
Secretaris.
Advertentie
mei garaniie-certi(icaat<
De Australische minister van Buiten
landse Zaken, Percy C. Spender, is Zon
dagmiddag om kwart voor vier op het
vliegveld Ypenburg bü Den Haag aan
gekomen. Hq werd begroet door de
Australische zaakgelastigde ad-interim,
Peter Hagan, de legatiesecretaris R. W.
Furlonger en de persattaché L. E. Bars-
dell. Namens minister Stikker werden
de heer en mevr. Spender begroet door
de plaatsvervangend chef van het pro
tocol, jhr. mr. Texeira de Mattos, en de
chef der directie van l»et Verre Oosten,
mr. G. E. baron van Mtersum.
Tijdens een kort onderhoud verklaar
de minister Spender minister-president
dr. Drees, minister Stikker en minister
Van Maarseveen te zullen ontmoeten.
Niet vóórdat hij hen heeft ontmoet wil
de hij iets over zijn plannen of moge
lijke onderhandelingen mededelen. Voor
zijn inzichten over het vraagstuk rond
Nieuw-Guinea verwees hij naar door
hem eerder afgelegde verklaringen te
dien aanzien.
In het kort gezegd komen deze neer
op de mening, dat de aanspraken van
Sukarno op Nederlands Nieuw-Guinea
door Australië niet kunnen worden aan-'
vaard. „Bij het bepalen van de toe
komst van dit gebied moeten de belan
gen van de inheemse bevolking, die
wordt gevormd door hetzelfde soort
mensen als in Australisch Nieuw-Gui
nea woont, voorop staan", aldus de me
ning van minister Spending en die van
de Australische regering.
Naar het A.N.P. van betrouwbare zij
de te Brussel verneemt, heeft Indonesië
tot nu toe nog geen verzoek om uit
levering van Westerling bij de Belgi
sche regering ingediend. Zou een der
gelijk verzoek worden ontvangen, dan
zou dit, indien het gemotiveerd wordt
door zuiver politieke redenen,worden
afgewezen. Indien het verzoek om uit
levering gebaseerd zou zijn op misdaden
van gemeenrecht, dan zou de regering
nagaan of aan deze misdaden een poli
tieke drijfveer ten grondslag ligt.
Daar een verzoek om uitlevering zo
wel door het ministerie van Justitie als
door dat van Buitenlandse Zaken onder
zocht moet worden en daarna, voor het
geval-Westerling, de regering een be
slissing zou moeten nemen, zou Wester
ling in ieder geval twee maanden in
België kunnen blijven.
De vrijheid van Westerling heeft Za
terdag intussen aan een zqden draad
gehangen. Het liberale blad „Het Laat
ste Nieuws" bevatte namelijk een ar
tikel met politieke inslag over Indone
sië, geschreven door een Westerling.
Dit is echter de schuilnaam van een
medewerker van het blad, die ook in
de Franstalige pers over Azië schrijft
onder de naam „L'Occidental", waarvan
Westerling de Nederlandse vertaling is.
De veiligheidsdienst was reeds gealar
meerd om de. echte Westerling, die zich
in hotel Royal-Nord bevindt, op grond
van woordbreuk in te rekenen. Juist op
tijd kwam iemand echter op het idee de
redactie van „Het Laatste Nieuws" nog
even op te bellen, waarbij men de juiste
toedracht van de zaak vernam.
(Van een speciale verslaggever)
Zaterdagnamiddag zijn de ledèn van het Pax Romanawereldcongres voor
het laatst in het Indisch Instituut bijeen gekomen. Er hing een zekere
spanning in de lucht, een atmosfeer van voldoening en geestdriftige
Verwachting, die herinneringen wekte aan een prijsuitdelingsdag. Een groot
aantal der deelnemers immers zou dezelfde avond nog naar Rome vertrek
ken, waar zy door Z.H. de Paus in audiëntie ontvangen zullen worden. een t°tale synthese.
De onvermijdelijke, officiële plichtplegingen, die zo'n laatste bijeenkomst
blykbaar behoren aan te kleven, werden dan ook in een geest van welwil
lende lijdzaamheid ondergaan, echter zonder dat deze afbreuk deed aan de
oprechte belangstelling voor de vele waarderende woorden, geïnspireerd
door oprechte bewondering. De slotzitting werd bijgewoond door Z. Exc. Mgr.
P. Giobbe, Nuntius Apostolicus, Mgr. G. P. J. van de Burg, deken van
Amsterdam en mr. H. E. G. Kortenhorst, voorzitter der Tweede Kamer.
Zaterdagmorgen is de laatste congres
dag begonnen met een stille H. Mis in
de St. Nicolaaskerk, opgedragen door Z.
H. Exc. Mgr. J. P. Huibers, bisschop van
Haarlem. In een korte toespraak tot de
congressisten zeide Monseigneur vervuld
te zijn van dankbaarheid jegens God
Voor het vruchtbaar werk,' dat Pax Ro-
•nana in de afgelopen week gepresteerd
heeft, van bewondering voor de waarde
volle inspanningen, die de deelnemers
2ich hebben getroost en van hoopvolle
Verwachtingen voor de toekomst, waar-
Van het hier uitgestrooide zaad rijke
Vruchten moge dragen.
Christus is ons aller voorbeeld. Zoals
Hjj zich uit liefde voor ons heeft willen
Vernederen tot de dood toe, zo moeten
Wij ons leven opbouwen op een onbe
grensde liefde voor God en onze mede
mensen, en in nederige onderwerping
aan de leiding van Christus' Kerk, waar
aan de Verlosser de opdracht heeft ge
geven Zjjn werk te bestendigen en te
Voltooien.
Onder voorzitterschap van de heer
O. A. Pompe begon de namiddagzitting
met een respectabele rij van sprekers,
hie allen uit naam van de organisatie,
hie zij vertegenwoordigden, hun waar-
hering en hun erkentelijkheid uitspraken
Voor het prachtige, menslievende werk,
hat het Pax Romana-congres in deze
hagen heeft tot stand gebracht.
Bijzonder mogen wij onder deze spre
kers releveren de heer Irvine, verte
genwoordiger van de directeur-generaal
"er UNESCO, die namens zijn opdracht
gevers Pax Romana in warme woorden
?ank zegde voor de medewerking aan
het wereldvrede-werk. Hij sprak de
?®op uit, dat deze samenwerking in de
/^komst nog nauwer moge worden en
verzekerde de Congressisten van UNES
CO's oprechte waardering voor hun
°ge idealen.
Vervolgens deed de heer B. de Hoog,
ecretaris-generaal van de M.I.E.C.,
ooriezing van een viertal resoluties
?h het Congres. Daarna werd bij ad
atnatie door de vergadering de tekst
goedgekeurd van telegrammen, die in
aam van de .aanwezigen gezonden zou-
Ern w°rhen aan H. M. de Koningin, Z.
Sta' Kardinaal de Jong, de Pauselijke
leersecretaris, Mgr. Montini en aan de
Gi, hihaal-Protector, Z. Em. Kardinaal
UsePpe Pizzardo.
Tenslotte nam prof. Jean Guitton
van de Universiteit van Dijon
het woord voor het uitspreken
ao de slotrede. Het was oorspronke
lijk zijn bedoeling, zo zeide hij, een
synthese van het Congres te geven,
maar bij nader inzien bleek dat een
onmogelijkheid te zijn, daar elke ge
houden redevoering reeds een synthe-
se-in-zich geweest was.
Hij vond het daarom beter zijn toe
hoorders een laatste gedachte naar
huis mee te geven, die als een gouden
draad door St. Paulus' lering loopt:
Christus, de synthese van al het ge
schapene, in het bijzonder van de
mens.
In het met liefde gedragen lijden ligt
de oplossing van de levensproblemen.
Vorming en herstel zjjn de twee as
pecten der Verlossing, die in onze dagen
méér aandacht vragen dan ooit! De
Universele mens moet geboren worden.
De grote vraag is slechts of de eindsyn-
these, die alle volkeren tot één, grote
mensengemeenschap moet maken, tot
stand komt door een totale oorlog of
In het geloof ligt onze hoop. Zo wq
geloven, dat Christus de verbindings
schakel en de hoeksteen is, moeten wjj
bidden, dat de eenheid van de mensen
moge opbloeien in de Vrede van Chris
tus.
Hieraan naar best vermogen mee te
werken is de verheven taak van de Ka
tholieke intellectueel.
Een hartelijk applaus dankte de spre
ker voor zijn warme woorden, die een
sonore weerklank vonden in de harten
van de toehoorders.
Daarna zongen alle aanwezigen het
Credo, waarna de bisschoppen de ver
gadering zegenden.
Nog enkele woorden van de voorzitter,
die allen een hartelijk weerzien toewen
ste over twee jaar in Canada, en het
welgeslaagde 21e Pax Romanacongres
te Amsterdam was ten einde.
Advertentie
per rol
Eric en ue Boog
8. Hijgend deed Gudrun een pas achteruit, als wilde hij zich tegen de muur weg
drukken. Eric had nimmer iemand gezien die zo bevangen was door angst als deze
man Het komt..." mompelde Gudrun verwezen. „Vader... Het komtZijn
blik richtte zich op de deuropening, en plotseling leek het of hij daarin de duistere
gang, waaruit hij was weggevlucht, iets zag naderen, zo onzegbaar gruwelijk, dat
zijn laatste zelfbeheersing brak. Met een schorre kreet wendde hij zich om en
vluchtte blindelings weg door een tweede deur, welke in de zijwand waaangebracht.
Het geluid van voetstappen galmde hol weg in de duisternis
De oude Allard had zich aan de leuning van zijn stoel vastgegrepen, toen hij zijn
zoon eensklaps voor zich zag, Hij wankelde. Het was of hij plotseling alles begreep
en deze waarheid haast niet dragen kon. „De vloekHij heeft ae vloek oucr
ons losgelaten.1" mompelden zijn droge lippen. Wij zijn verlorentenzij.... tij
deed, half vallend, een paar passen voorwaarts, bereikte de stookplaat en rukte met
wilde haast de reusachtige boog naar zich toe. „De boog van AllardSnel.
Eric had zich reeds omgewend om de jonge Gudrun achterna te springen, toen
de uitroep van de oude man zijn oor bereikte. Haastig terugkomend zag hij hoe deze
een vertwijfelde poging deed om het zware wapen te spannen Maar de hevige op
winding scheen te veel te zijn voor zijn verzwakte krachten Een duizeling overviel
hem. Alle dingen wentelden voor hem rond, en met een zachte uitroep zakte hij m
elkaar. De zware boog viel uit zijn handen. m-n*.
Eric stond op het punt zich over hem heen te buigen, toen een onverwachts
gerucht hem deed verstijven. Op hetzelfde ogenblik zag hV een
de deuropening naar binnen schieten: een grauwend ietsdat m een flits voorbv
schoot en wegdook in de richting waarin Gudrun verdwenen was
(Van een speciale verslaggever)
Bijna tweeduizend Nederlandse jon
gens hebben zich gemeld ais vrijwilli
ger voor de strijd in Korea. Het behoort
welhaast tot de bon ton over hen te
spreken als over een groep vrijgevoch-
tenen, die niet anders voor oge:i hebben
dan een avontuur-met-enig-risico. En
ook hoort men wel beweren, dat vrij
wel alleen ontredderde en gedesillusion-
neerde jongelui, die niet meer konden
aarden in de na-oorlogse maatschappij,
zich aanboden voor „het karwei". Zon
der te willen ontkennen dat beide ele
menten een zucht naar „afwisseling"
en een zekere ontevredenheid met de
bestaande toestand hetzij bewust,
hetzij onbewust in sommige gevallen
van invloed zijn geweest op het ver
strekkende besluit van deze knapen,
menen wij toch dat men hun beslist on
recht aandoet, indien men over het
hoofd ziet dat de meesten van hen wel
degelijk gedreven worden door ideële
motieven. Een summiere, maar volko
men i,ongeplande" enquête onder hen
heeft ons daarvan overtuigd.
Wim Roozen: „Een herhaling van 1940
voorkomen
Anak Agung zal binnenkort worden
benoemd tot gevolmachtigd minister in
Brussel, aldus meldt United Press uit
Djakarta.
Te Roskilde in Denemarken, waar hij
pastoor was, is in de leeftijd van 60 jaar
overleden de zeerwaarde pater P. J.
Boerrigter, Monfortaan, afkomstig uit
Haarlem. De begrafenis zal Donderdag
te Roskilde plaats hebben.
De 12-jarige J. W. Eckhardt, een van
de drie Dordtse jongens, die Vrijdagmid
dag op de onbewaakte overweg bij de
Oude Dijk te Dubbeldam door een trein
werden gegrepen, is in het R. K. Zieken
huis te Dordrecht aan de bekomen ver
wondingen bezweken. De toestand van
de twee andere jongens is redelijk.
Neem Wim Roozen, 28 jaar, van be-
roep gereedschapmaker; een serieuze
kerel, lie beslist niet de indruk maakt
van iemand, die zo'n allemachtig ple
zier in „knokken" heeft. Vraagt tnen
hem naar de beweegreden voor zijn
aanmelding voor de Korea-vrijwilligers;
dan antwoordt hij zonder dralen: „Wij
moeten in ieder geval een herhaling
voorkomen, van wat v^T in 1940 met het
fascisme hebben meegemaakt". En ziet
in „de aanval op Zuid-Korea wel dege
lijk een eerste poging tot een geforceer
de herhaling van de zeer onverkwik
kelijke historie, die de wereld in die
dagen beleefde. Wim Roozen is ge
trouwd; hij heeft één kind en hij wil
er graag voor vechten om althans voor
zijn nageslacht „een betere wereld" te
verwezenlijken. Avontuur? Hij heeft de
tweede reis van de „Willem Barendsz"
meegemaakt; toen was het hem inder
daad begonnen om de sensatie. Maar
„Korea" is voor hem beslist een zeer
ernstige zaak.
Niet minder voor M. Velt, een rustige,
sympathieke jongeman. Hij is een in
Bandoeng geboren Indo-Europeaan, die
tijdens de politionele strubbelingen in
Indonesië aan Nederlandse zijde stond
en die in 1947 naar Nederland kwam.
„Ik ben zwaar tegen het Communis
me", zegt hq, „en er moeten mensen
zqn die de strijd tegen dat stelsel aan
pakken. Anderen worden misschien
door familie-relaties weerhouden zich
aan te sluiten; maar ik heb hier niets
wat mij bindt". Velt, die anderhalf jaar
geleden zijn Hollandse vrouw verloor,
is van mening, dat hij „wat doet voor
de mensen", door zich bij de Korea-vrq-
willigers aan te sluiten.
„Een felle anti-communist" noemt zich
Adr. Cleen, technicus bij een grote fir
ma en 26 jaar oud. Hij heeft enige zeer
overtuigende redenen om zulks te zijn.
Hij werd n.l., na door de Duitsers bij
een razzia te zijn opgepikt, aan gene
zijde van de grens door de Russen be
vrijd en hij had toen gelegenheid in
overvloed om te constateren dat het
optreden van die heren „tamelijk beest
achtig" was. Cleen hij verbleef drie
jaar in Indonesië voelt zich tot deel
neming aan de strijd in Korea verplicht.
De 24-jarige chauffeur-monteur Ni
co den Dekker eveneens. En vrijwel
om dezelfde reden. Ook hij werd (27
December 1944) tijdens een razzia
door de Duitsers gearresteerd eri hij
werd eveneens na verloop van tijd
door de Sovjets „bevrijd". De herinne
ring aan het „onmenselijk te keer
gaan" van die lieden heeft ook hem
M. Velt
„wil wat doen voor de
mensen."
■L
door
81
„Majoor Torrens." De stem van de
inspecteur klonk onzeker. Hij dacht nog
na over de dokter en hij voegde eraan
toe: „Hoe weet je dat, als je hem niet
gezien hebt?"
„Hij loopt erg zwaar," zei Jackie.
„Dus je hoorde majoor Torrens langs
komen?"
„Jawel, maar we zorgden, dat hij ons
niet zag. We hoorden hem de weg af
gaan en weer terug, komen."
„Bleef hij lang weg?"
„Nee, maar tien minuten zowat. Hij
kwam terug vlak voordat de dokter
wegreed."
„Denk je dat de majoor bij juffrouw
Pewsey op bezoek was geweest?" Hij
zei dat omdat het idee alleen al hem
belachelijk leek.
„Hij is misschien wel zijn papieren
terug gaan halen."
Inspecteur Powler kreeg een schok.
„Zijn wat?"
„Zijn papieren, die we juffrouw
Pewsey uit zijn huis mee hebben zien
nemen.
„Wou je zeggen, dat ze bij hem ge-'
weest is en met een stuk of wat pa
pieren is weggegaan?"
„Ja, maar toen ze ging, was majoor
vredesnaam
Torrens niet thuis." -
„Wat bedoel je daar in
mee?"
„Er was geen mens thuis. Meneer en
mevrouw Watson, die voor majoor
Torrens werken, waren er ook niet. Ze
gaan iedere Woensdagavond naar Ton-
bridge en blijven daar de nacht over,
en dan gaat majoor Torrens naar Lon
den. We hebben juffrouw Pewsey op
Donderdagochtend gezien."
„Hoe laat?"
„Even voor zessein."
De inspecteur scheen het niet te gelo
ven. „Wat doen jullie in 's hemelsnaam
om zes uur 's ochtends al buiten?"
Alfie schuifelde wat met zijn voet,
„Nou, we waren net op."
„Vooruit, voor de dag ermee! Wat
voerden jullie in je schild?"
„Nou, meneer, ziet u, we hadden zo'n
beetje een strik gespannen. Maar we
hebben heus niks gevangen, alleen maar
zo'n gek konijn, niet groter dan zó."
„Afijn," zei inspecteur Fowler zwaar-
gewichtig, „die pekelzonden van jullie,
dat is werk voor de plaatselijke politie."
Hij schraapte zijn keel. „en op dat on
gewone uur zagen jullie dus juffrouw
Pewsey."
„Jawel!" Jackie was eens zo prompt.
„We zagen haar uit de zijdeur glippen."
„Weet je zeker absoluut zeker dat
het juffrouw Pewsey was?"
„Tuurlijk. Dat zag je dadelijk, zoals
ze huppelde en sprong. Ze scheen vrese
lijk opgewonden te zijn. Vlak bij ons
bleef ze staan en keek naar de papieren,
die ze bij zich had. Toen drukte zij ze
tegen haar borst en begon een ronde
dans te doen. en daarna holde ze de op
rijlaan af en het hek uit."
De inspecteur zag het bijna met zijn
eigen ogen: de grijze dageraad, de half-
verschrikte, opgewonden jochies, die als
een paar wilde dieren in het struikge
was hurkten, de schrikaanjagende ver
schijning van Angela Pewsey, haar eigen
ongebreidelde opwinding, haar vreugde
over haar vondst het was een leven
dig tafereel.
Die verduivelde vrouw!" Hij zei het
hardop en was dadelijk boos op zichzelf.
Hoe lang is het geleden, dat het alle
maal gebeurd is?" vroeg hij kortaf.
„Een week, of tien dagen, denk ik-
Misschien wel twee weken."
Natuurlijk zou majoor Torrens het
ontdekt hebben, indien er belangrijke
papieren uit zijn huis gestolen waren.
Hij nam zich voor, bij de plaatselijke po
litie te informeren of de majoor aangif
te had gedaan.
„Goed," zei hij tegen de jongens, „jul
lie kunnen wel weer gaan spelen."
De inspecteur keek op en zag Firth
naast zich staan.
„Hallo, inspecteur, dat tweetal zal wel
erg blij zijn dat ze nu voor een echte
detective kunnen werken. Ik vrees, dat
ik ze wreed teleurgesteld heb."
„Is dat waar, mijnheer Prer.tice? Ik
wist niet, dat u zich met het geval be
moeid had."
„O, jawel. Ik heb een ogenblik ge
dacht, dat ik het kon oplossen."
Wou u zeggen," zei de inspecteur,
dat het te moeilijk voor u was?"
„Misschien. Aan de andere kant heh
ik misschien ook wel gedacht, dat ik het
beter aan de autoriteiten kon overlaten.
Op den duur is dat altijd het beste."
„Hm, dat standpunt is wel een tikje
anders, niet?"
„Nee, r.ee, werkelijk met. Alle ande
re standpunten die ik voordien uiteen
gezet heb, waren niet echt."
„Maar ze verschillen toch veel van
uw houding tegenover agent Wilks."
„Inspecteur, Wilks was werkelijk een
bezoeking. Hij scheen verschrikkelijk
overtuigd te zijn, dat ik hem van geen
enkel nut kon wezen." Hij grinnikte.
„Indien agent Wilks u verteld heeft dat
ik mijn hulp heb aangeboden, dan hoop
ik dat hij erbij verteld heeft, dat hij niet
bepaald vriendelijk was.' Ik voelde me
werkelijk in mijn eer aangetast."
De inspecteur schudde zijn hoofd.
„Afgezien van alles," zei hij „een ad
vocaat kun je niet beledigen. Zoudt u
mij misschien precies willen vertellen
waarom u agent Wilks eigenlijk uw hulp
aanbood?"
„Ik wilde alleen maar helpen."
„Goed dan, u zult mij helpen."
Firth schudde zijn hoofd. „O, nee. één
keer afgeblaft te worden, is meer dan
genoeg."
„Wilt u zeggen, dat u weigert?'
„Zeer zeker. Ik ben niet gewoon als
een achterlijke behandeld te worden."
„Kom, kom, mijnheer Prentice. Als
ik goed begrijp, hebt u een stuk papier
in uw bezit."
ja?"
„In vredesnaam man, speel geen ver
stoppertje. Die jongens hebben ,me al
les verteld. Ze hebben het u gegeven."
„Agent Wilks wist alles van dat stuk
papier af. Het was iets uit een school
schrift. Hij zette me danig voor gek
toen hij me vertelde wat het was."
„Waar is het?"
„M'n beste man, wat verwacht u van
me? Dat ik het bewaard had als een
aandenken aan mijn flater?"
De inspecteur keek hem nadenkend
aan. „Heel handig," zei hij. „U hebt net
zo lang geschipperd tot u een waardevol
be wij stuk kon achterhouden zonder
strafbaar te zijn. Wie denkt u dat u de
hand boven het hoofd houdt?"
Firth glimlachte alleen maar.
„Het zou wel interessant zijn het te
weten. Dan wisten we misschien tege
lijk de naam van de moordenaar."
(Wordt vervolgd)
Nico den Dekker maakte, kennis met
de Sovjets. x
doen besluiten zich aan te melden
voor „het leger van de Verenigde Na
tie". Even spontaan als hij zich met
een na de bevrijding aanbood om „de
Jap uit Indonesië te trappen".
Tenslotte J. D., 25 jaar, van beroep
radiomonteur, nu vertegenwoordiger.
Bij hem schijnt de verandering van lucht
nogal zwaar te wegen. Hij wil alleen als
sergeant (die rang bekleedde hij in In
donesië ook) en als boordschutter naar
Korea. En hij is dan meteen van plan
nooit meer terug te komen; want wan
neer het „werk" daarginds is afgelopen
wil hij oversteken naar Amerika of Ca
nada. Maar dat neemt allemaal niet weg
dat ook bij hem de weerzin tegen het
Communisme („als ik voorbij „De Waar
heid" kom moet ik even spugen") een
voorname drijfveer tot actieve deelne
ming aan de strijd is.
„De nota van de regering over het
komende dejensiebeleid is als een
steen in een stille poel gevallen", zei
Snorrebor. „Er is wat beweging in het
watermaar ook wat modder omhoog
gekomen. En veel doorzichtiger is de
zaak daardoor niet bepaald geworden.
Dat blijkt wel uit het Voorlopig Ver
slag van de Commissie van Rappor
teurs uit de Tweede Kamer over de
oorlog sbegroting 1950. Ik ben geen
■militair deskundige, daarvoor moet je
onze Jan hebben, die drie jaar in In-
dië, pardon, Indonesië is geweest.
Maar over één ding ben ik toch geval
len. De deskundigen zoeken 't' vaak te
ver, terwijl de oplossing vlakbij voor
de hand ligt. Moet je horen. Ze hebben
de vraag gesteld, waarom het regiment
infanterie met rijwielen en niet met
motoren wordt uitgerust. Een redelijke
vraag over een onredelijk plan, zou je
zo zeggen. Motorisering is een eis van
de tijd, als je niet overal achteraan
wil fietsen. Maar ik kan me best voor
stellen, dat motoren in aanschaf en
verbruik een beetje begrotelijk zijn
en dat je in ons drassige landje met
de fiets meer overal kunt komen.
De oplossing van deze tegenstelling
lijkt van de heren deskundigen moei
lijk, maar ik zou zeggen: geef de in-
fanterie rijwielen met een hulpmotor".
„Maar met welke hulpmotor", vroeg
ik.
„Dat is niet mijn zorg", zei Snorre
bor. ,Jk ben tenslotte geen deskun
dige".
Advertentie
ZALF e« ZETPILLEN
he/pen sneen afdoende
De leider van de Britse conservatie
ven, Winston Churchill, heeft Zaterdag
avond in een radiorede in het nationale
programma van de BBC verklaard, dat
Europa in groot gevaar voor een com
munistische aanval verkeerd. Hij be
loofde steun van zqn conservatieve
partq voor alle noodzakelijke verdedi
gingsmaatregelen. „Wij moeten trachten
de afschuwelijke bres in het Europese
front te dichten", zo zeide hij.
Churchill herhaalde, dat hij niet ge
loofde in de onmiddellijke nabijheid van
een nieuwe wereldoorlog. Hij voegde er
echter aan toe: „Niemand kan dit met
zekerheid zeggen, doch ik voor mij ge
loof, dat wij nog een korte tijd heb
ben. Als wij deze goed gebruiken, kun
nen wij deze verschrikking nog van de
wereld afwenden.
Op de zitting van de Raad van Europa",
zo verklaarde Churchill, „zijn twee
zeer opmerkelijke dingen gebeurd. De
Duiters hebben verklaard dat zij geen
nieuw nationaal Duits leger wilden vor
men, doch bereid waren in een Europese
verdedigingsmacht te dienen. En ten
tweede heeft Frankrijk met een nobel
gebaar het denkbeeld verwelkomd dat
Franse en Duitse soldaten naast elkaar
zullen staan bij de verdediging van de
vrijheid".
Churchill noemde het een zwaar
moedige gedachte, dat er niets anders
tussen Europa en een overweldigende
militaire aanval staat dan de Ameri
kaanse atoomvoorraden.
Churchill zeide het te betreuren dat
er geen poging was gedaan om tot „een
persoonlijk gesprek op het hoogste ni
veau met de leiders van de Sovjet
regering" te komen. Hij bracht in her
innering dat hij dit in een van zijn ver
kiezingsredevoeringen in Februari had
voorgesteld.
Churchill deed een scherpe aanval op
premier Attlee die volgens hem de
verdediging van Engeland heeft ver
waarloosd. De zwakte van Europa en
van Engeland brengt de vrede in ge
vaar. Wq bevinden ons in een ernstige
situatie.
De socialistische regering heeft een
maand nodig gehad om te besluiten,
een gering aantal troepen naar Korea
De Rijkspolitie te Scheemda heeft
Zondagmiddag een inval gedaan in het
stationskoffiehuis aldaar en ruim tien
personen gearresteerd wegens het spelen
van hazard. De plaatselijke politie
had reeds geruime tijd een vermoeden
dat tijdens de paardenrennen gegokt
werd in een der plaatselijke café's.
Toen zij Zondagmiddag een inval deed
in het stationskoffiehuis vond zij een
tiental personen bezig met het spel,
terwijl bij deze personen veel geld werd
aangetroffen. Nadat het proces-verbaal
was op gemaakt, konden enkele arres
tanten op vrije voeten worden gesteld.
Anderen werden evenwel in voorlopige
hechtenis genomen. Het onderzoek, dat
door de Rijkspolitie geleid wordt, is
nog in volle gang.
te zenden overeenkomstig het verzoek
van de UNO, aldus Churchill. „Het zal
zeker nog anderhalve week duren voor
dat deze troepen hun reis van zes
weken kunnen aanvaarden. Verbazing
wekkend is het feit, dat wjj honderden
van onze straaljagers aan Egypte en Ar
gentinië hebben verkocht in een tijd, dat
we ze zelf dringend nodig hebben. Door
in Oost-Engeland Amerikaanse lucht-
bases te vestigen een politiek, die
ik om nationale redenen heb gesteund
hebben wij ons in de frontlinie geplaatst
van een eventuele luchtoorlog. En onze
jagers verkopen we".
Gistermorgen is in Engeland een ex-
prestrein tegen een locomotief gebotst
en ontspoord en in België is een trein
door nog onbekende oorzaak uit de
rails gereden. Bij deze twee treinram
pen kwamen in totaal elf personen om
het leven en werden meer dan veertig
passagiers gewond.
Het had weinig gescheeld, of het
treinongeluk in Engeland, waar de ex-
prestrein „Irish Mail" met een groot
aantal passagiers die van vacantie te
rugkeerden in botsing kwam met een
rangerende locomotief, was de oorzaak
geworden voor een nog grotere ramp.
Onmiddellijk na het ongeluk naderde
een goederentrein geladen met explo
sieve stoffen met vrij grote snelheid de
plaats van de ramp.
De 21-jarige machinist van de Irish
Mail wist echter tijdig uit zijn verbrij
zelde cabine te klauteren. Hij snelde
de spoorbaan op en wist de goederen
trein te doen stoppen. Later werd hq
naar het ziekenhuis gebracht voor be
handeling van de opgelopen kwets
uren.
Bij de treinbotsing van de Irish
Mail werden vijf passagiers en een
kellner van het restauratierijtuig ge
dood. 35 andere personen werden ge
wond.
Bq het treinongeluk in België wer
den vijf reizigers gedood en verschei
dene gewond. De trein, die uit Doornik
kwam, ontspoorde even voor het station
van Havinnes. De spoorwegdiensten
van Leuven, Doornik en Brussel en
het parket van Doornik stellen een on
derzoek in.
Zondagmiddag wandelde mej. C. J. v. d.
Berg uit Den Haag met haar verloofde
voorbij het struisvogelkamp op Avifauna,
toen zij hoorde omroepen, dat haar nummer
A. 370i5, het half miilioenste was.
Zij werd naar de bovenzaal van het
restaurant ontboden, ward zij werd toege
sproken door de directeur, de heer G. v. d.
Brink, die haar een enveloppe met inhoud
overhandigde. De heer v. d. Brink merkte
op, dat wel weinig mensen verwacht zullen
hebben, dat Alphen a. d. Rijn een half mil-
lioen bezoekers zou trekken voor „Avi
fauna".
De cassière, die het kaartje had verkocht,
gaf mej. v. d. Berg een tuil bloemen en
tenslotte werd het paar nog een diner aan
geboden.
