Katholieke Arbeidersvrouwen in Haarlem bijeen Loonsverhoging mag niet ten koste van de bedrijven komen PUNEW em de Boog v/lv Ajlljvrb 7-ussett neus ent Hopen, II DE STEM VAN DE DODE Memisa" binnenkort in het zilver ZWITSALETTEN Katholieke werkgevers op Muiderslot bijeen Overpeinzingen DAM P0 De problemen rond het meisje in loondienst NAAR ARBEIDSVREDE OP JAVA Huisapotheek als feestgeschenk Ook protest uit Bonaire tegen zetelverdeling Protest van arbeids contractanten koningin betuigt Middenstandsbonden achter de bakker Ernstige woorden van min. Van den Brink Hulde aan pater Hentzen WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1950 PAGINA 3 TWEEDE DIOCESANE JAARVERGADERING Winterprogramma Militaire attaché naar Djakarta BAKKERS OVER DE REGERINGSMAATREGELEN „BROMFIETS" BLIJVE OP FIETSPAD DIAMANTEN KLOOSTER- JUBILEUM - CYïla.cth met korte metten! Gebruik DEELNEMING Met overlijden van Smuts van Snorrebor I Plechtige H. Mis Consulaat te Bratislawa gesloten door MAX MURRAY Legendarische gwerilla- leider Pijnlijke misleiding De appel valt soms ver van de boom T oekomstmuziek In het getouw Sint Bavo te Haarlem hield de Kpcholieke Arbeiders Vrouwen beweging van het bisdom Haarlem haar tweede jaarvergadering. Deze tevens feestelijke bijeenkomst werd opge luisterd door aanwezigheid van enkele gasten, onder wie pater Engelbertus O.F.M. Cap., mevr. Van Nispen tot Sevenaer, presidente van de landelijke Katholieke Vrouwenbeweging, mevr. Hermans, presidente van de diocesane Katholieke Vrouwenbeweging, de heer Keesen namens de K. A. B., en ver tegenwoordigsters van Breda en Lim burg. In haar begroetingswoord, waarin mej. Stringa speciaal de nieuwe gees telijk adviseur, rector A. Leenders welkom heette, gewaagde de voorzitster van de moeilijke opdracht om de ver schillende groepen in de vrouwenbewe ging het hare te geven en zij had dan ook vele woorden van lof voor het lan delijk bureau, dat zoveel werk voor de vrouwenbeweging had verzet. Een korte Mariahulde vormde de in leiding bij het afwerken van het pro gramma en tijdens deze plechtigheid, welke met zang werd omlijst, hield rector Leenders een toespraak, waarin hij het een gelukkige gedachte noemde deze hulde op het naamfeest van Maria te brengen. Met gebed werd deze in tieme plechtigheid besloten. De gebruikelijke agendapunten kon den daarna betrekkelijk vlot worden afgewerkt. De secretaresse, mevr. Driessen, memoreerde de verschillende acties in het afgelopen jaar, o.a. de Kerstactie in Amsterdam, de zelfstandig wording van de K. A. V. en de gang van zaken bij het ontwikkelingscentrum. Met betrekking tot het laatste merkte zij op, dat er naar nog meer middelen moest worden uitgezien om aan de be hoefte aan scholing van de leden te vol doen. Mej. v. d. Kley, de penningmeesteres, gaf een overzicht van de stand van zaken op financieel gebied en de be stuursverkiezing, die aanvankelijk nogal wat tijd vergde, bracht tenslotte de dames Stolker (Haarlem) en Klaphaken (Amsterdam) in het bestuur. De gasten op deze jaarvergadering waren geen passieve bezoekers. Ook zij deden hun woordje en het was aller eerst mevr. Van Nispen tot Sevenaer, die met voldoening gewaagde van de groei der K. A. V. Mevr. Hermans sloot zich daarbij aan en wees nog eens op de noodzaak van een eigen K. A. V. Met nadruk bracht zij naar voren, dat de organisatie van de katholieke vrou wen een beweging is in de letterlijke zin van het woord, waarin iedereen een taak heeft te vervullen. Fijntjes en in schone woorden werd dit onderstreept door mej. Stolkman, diocesaan leidster van Limburg. De rede van de heer Keesen werd bij herhaling onderbroken door applaus, toen hij met klem van ar gumenten betoogde, dat de samenwer king tussen K. A. V. en K. A. B. meer dan noodzakelijk was voor een krachtig optreden naar buiten. Na deze rij van sprekers bleef er voor pater Engelbertus niet veel meer te zeggen over, maar hij zette nog eens duidelijk uiteen, dat de katholieke ar beiders, mannen zowel als vrouwen, zich bij hun eigen katholieke organisatie dienden aan te sluiten. In de middagvergadering kwam het komende winterprogramma aan de orde. Alle acties, ontwerpen voor bijeenkom sten en convocaties, richtlijnen voor het organiseren van bijzondere avonden en feesten waren met rake illustraties op papier gezet en samengevat in een wel zeer originele omslag met Gezelle's woord als motto „Ik ben een blomme". Mej. Stringa lichtte dit nieuwe en over zichtelijke winterprogramma uitvoerig toe en daarbij bepleitte zij een gedegen zelfwerkzaamheid van de leden, waar door aan de verschillende bijeenkomsten bijzondere fleur en een geheel eigen cachet zou gegeven kunnen worden. De inleiding van mej. M. A. J. G. Berden, inspectrice van de arbeid, vormde het besluit van deze tweede jaarvergadering. Sprekend over „De problemen rond het meisje in loon dienst" vertelde zij, dat er momenteel in Nederland 150.000 in een of ander beroep werkzaam zijn. Van dezen zijn er 50.000 meisjes beneden 18 jaar. Ieder jaar komen en ongeveer 15.000 veertien jarige meisjes bij. Bij haar inleiding kwam voornamelijk deze laatste groep ter sprake en zij memoreerde de woor den van de Paus, waar deze zegt, dat het helaas het fabrieksmeisje dikwijls niet zo vergaat als het metaal, dat ruw de fabriek binnen wordt gebracht en er veredeld weer uitgaat. Spr. meende, dat morele gevaren voor een meisje in de fabriek of op atelier daarom zo groot waren, omdat een meisje van 14 jaar geestelijk en lichamelijk nog niet tot rust is ge komen. Zij was er dan ook sterk voor, dat de leeftijdsgrens verplaatst werd naar 16 jaar en beschouwde zulks als een maatschappelijke plicht ondanks alle onprettige financiële consequen ties voor gezin en industrie. Een bijzondere taak was naar spreek- ster's mening weggelegd voor de zgn. fabriekskernen en zij betreurde het, dat vele mannen daarin zo weinig begrip tonen voor de problemen van het meisje. Overigens merkte zij tenslotte op, dat het in eerste instantie de moeder moet zijn, die het meisje de weg moet wijzen bij de oplossing van haar geestelijke problemen. Het Suikersyndicaat en de organisatie van arbeiders, werkzaam in de siiiker- industrie, hebben te Surabaja een ge meenschappelijke mededeling uitgege ven, waarin wordt gezegd, dat over de gehele linie volledige principiële over eenstemming is bereikt over de arbeids voorwaarden in de suikerindustrie. Uit vrees voor het uitbreken van een sta king en eventuele daaraan verbonden consequenties werd Zaterdag op vele suikerfabrieken in Oost-Java practisch niet gewerkt. Voorts zouden de bespre kingen tussen het Algemeen Landbouw- syndicaat en de Sabupri (Bond van on- dememingsarbeiders), die te Djakarta gehouden zijn, toenadering hebben op geleverd. Radio-Indonesië bericht, dat de nieu we Indonesische minister van Onderwijs, Bahder Djohan, heeft medegedeeld, dat hij de plannen voor de aanstelling van N ederlandse universiteitsleerkrachten zou herzien. Binnenkort zal het Indone sische kabinet de mogelijkheid bespre ken, naast de Nederlandse docenten an dere buitenlandse leerkrachten aan te stellen. Het Indonesische ministerie van Onderwijs maakte voorts nog bekend, dat een leerstoel voor Economie zou worden toegevoegd aan de universiteit in Djakarta. Kolonel J. C. Valk, de eerste Neder landse militaire attaché bij het Hoge Commissariaat der Nederlanden te Dja karta, is Dinsdag met de „Willem Ruys" naar zijn post vertrokken. In een onder houd verklaarde kolonel Valk, dat zijn benoeming voor hem een verrassing is geweest. Als overweging schijnt gegol den te hebben, dat hij nog nooit in Indo nesië geweest is en dus tegenover alles en iedereen volkomen nieuw staat. Dit niet kennen van Indonesië heeft volgens kolonel Valk natuurlijk ook nadelen, maar de maand tijd, die hem gelaten was om zijn vertrek voor te bereiden, heeft hij benut om zich in gesprekken met teruggekeerde autoriteiten eniger mate te oriënteren. De post van kolonel Valk heeft niets uitstaande met de mili taire missie in Indonesië. Deze immers heeft tot .taak behulpzaam te zijn bij de opbouw van de Indonesischestrijd krachten. Het was in 1925 dat de organisatie werd gesticht en wel toen in Rotterdam voor het eerst een medische missiestand werd ingericht door kapelaan Schip horst die in de daarop volgende jaren, in samenwerking met Dr. E. A. Hei mans. de stuwende kracht is gebleven. Voortgedreven door de vastberaden Advertentie (Van onze redacteur) De mannen van de Nederlandse Katholieke Bakkerspatroonsbond, gis teren en vandaag in Arnhem voor de 27ste maal in congres bijeen, hebben hun bezorgdheid uitgesproken over de regeringsmaatregelen, die reeds ge nomen zijn of in de nabije toekomst hun beslag dreigen te krijgen, zoals de loonsverhoging en de in het voor uitzicht gestelde verhoging der omzet belasting van 3 tot 814 procent. Wat de loonsverhoging betreft, stelt het ver slag van de directeur, mr. P. J. Win- tels vast, dat deze bij de ongunstige economische situatie voor de bedrijven niet ten laste van de bakkerij mag komen, maar dat hiervoor een com pensatie gevonden moet worden in de volksbroodprijs. Voorafgaande aan het jaaroverzicht van mr. Wintels werden alle aanwezigen opgewekt om op Woensdag 20 September deel te nemen aan de grote protestver gadering, die dan door de samenwer kende organisaties in de Apollohal in Amsterdam zal worden belegd, teneinde een standpunt te bepalen tegenover de regeringsmaatregelen. Het jaaroverzicht stelt vast, dat het afgelopen jaar voor de bakkers een economisch ongunstig jaar is geweest tengevolge van de regeringsbemoeiing De heer T. M. Marchena, lid van de Staten van de Antillen voor Bonaire, heeft een telegram gezonden aan de Eerste Kamer, waarin hij zich, op ge lijke gronden als worden aangevoerd in de telegrammen uit Aruba, keert tegen het voorstel der regering in zake de Zetelverdeling in de Staten der Antil len. De K.N.A.C. raadt, daar de fietsen met hulpmotor op autowegen een groot ge- vaar voor zichzelf en het snelverkeer ^orrnen, de bestuurders van deze fietsen de rijbanen uitsluitend bestemd voor ®helverkeer te vermijden en op de rij wielpaden met geen grotere snelheid 20 km te rijden. Er snorren momen- ^1 50.000 van deze fietsen op onze we- en dit aantal neemt elke maand met °hgeveer 10.000 toe. (Van onze verslaggever) Het is zeer verbazingwekkend dat zelfs onder katholieken in Nederland de naam en het werk van de „Memisa", het Ned. Medisch Missie-Comité, zo weinig bekend zijn, ondanks het feit, dat door deze prachtige organisatie reeds zoveel is gedaan, terwijl ook reeds op 15 October a.s. het zilveren jubileum zal worden gevierd. Niettemin heeft de Memisa alle recht op wat meer erkenning en waar dering, want zonder haar zouden honderden missionarissen over de hele we reld in erbarmelijke toestand verkeren en zouden tevens velen onder dezen reeds op hun posten zijn bezweken, die nu nog hun grote taak vervullen. grondlegger bloeide de Memisa snel en werd een begin gemaakt met het ver zenden van medicijnen en instrumenten naar de meest verlaten missieposten in de wereld. Een eerste mijlpaal van pri mair belang werd reeds in 1927 bereikt, teen een begin werd gemaakt met een medisch-hygiënische cursus, waarin toe komstige missionarissen in korte tijd een opleiding ontvingen alvorens te worden uitgestuurd. Een logisch vervolg op dit laatste was een maandblad dat de uitge zonden missionarissen „up to date" moest houden met, de medische we tenschap en waarin uitgebreide ver handelingen werden opgenomen over veel voorkomende tropische ziektes. Als men te-ugziet op de verdere bloei en ontwikkeling van de organisatie, dan kan niet anders - dan tevredenheid worden gekoes terd; als zou er nog zoveel moeten worden gedaan. Het is onmogelijk om na te gaan hoe veel ellende dagelijks door toedoen van het missie-comité wordt verzacht en hoeveel mensenlevens reeds zijn gered. Vooral is ook van belang, dat indirect de zielzorg door dit werk sterk wordt beïnvloed, daar de missionaris door zijn medisch werk in nauw contact komt met de bevolking. Het ligt in de bedoeling dat ter gele genheid van dit jubileum al de missie posten een feestgeschenk zullen ontvan gen in de vorm van een zeer uitgebrei de huisapotheek, compleet met weeg schaal, instrumenten etc. Deze zendin gen zullen in ieder 2 kisten worden verpakt, hetgeen in totaal er zjjn ruim 500 missieposten en de waarde van het geschenk zal in de honderden gul dens lopen een klein fortuin zal ver tegenwoordigen. De Memisa is voor haar financiën in hoofdzaak afhankelijk van de collectes buiten de kerk. Wij hepen dat katholiek Nederland dit zich zal herinneren als de volgende collecte weer zal worden ge houden opdat het jubileum voor de missie een werkelijk feest zal zijn. Pater August C. M. Berge S.J., ver blijvende op Huize Mariëndaal te Gra ve, hoopt 26 September zijn diamanten kloosterjubileum te vieren. De jubila ris genoot bekendheid als professor in Latijn en Nederlandse letteren. Van 1928 tot 1940 was hij leraar aan St. Aloysiuscollege te 's-Gravenhage en van 1919 tot 1920 was hij belast met het toezicht op de bouw van dit college. In 1940 volgde zijn emeritaat te Grave. Pater Berge is officier in de orde van Oranje Nassau en onderschei den met het kruis van verdienste van het Rode Kruis. ten aanzien van de vaststelling van de broodprijs en de samenstelling van het brood. Door de vaststelling van de broodprijs dwingt de regering de bakkers, hun verdiensten te zoeken in andere bakkerijproducten. Maar door de ver minderde koopkracht van het publiek daalt de winst op de bijproducten. Het is daarom, dat de loonsverhoging niet ten laste van de bedrijven kan komen. De aftredende voorzitter werd her kozen, evenals de hoofdbestuursleden S. van Heumen uit Arnhem en L. Schreurs uit Venlo. Drs. H. Jansen, algemeen secretaris van de Sociaal-Economische Raad van de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie, heeft gesproken over de P.B.O. De bak kers zijn op het gemeentehuis van Arn hem ontvangen en ondanks alle zwa righeid heeft men de rest van deze twee congresdagen in een feestelijke sfeer weten door te brengen. 22. Met groeiende verbazing vervolgde Eric zijn weg langs de rotswand. De duisternis belette hem veel te onderscheidenmaar zelfs het zwakke licht van zijn fakkel was voldoende om te laten uitkomendat de vervallen gebouwen een grote uitgestrektheid besloegen. Als een honigraat was de rotswand uitgehold en doorboorde gangen en kamers. Alles was nu verlaten, maar eenmaal moest hier een groot volk geleefd hebben. Hetzelfde volk dat in voorhistorische tijden de gang aanlegde waardoor hij hierheen gekomen was. Geruime tijd dwaalde hij van rotskamer naar rotskamer. Hij stond op het punt het dorp weer te verlaten en verder te gaan, toen hij plotseling bleef staan en voor zich uit tuurde. Hij stond tegenover een der laatste holen. Een ogenblik had hij gemeend, het licht van zijn fakkel gelig weerspiegeld te zien in iets, dat diep in de- holte lag. Nader tredend zag hij hoe de weerspiegeling sterker werd. Velé voorwerpen tekenden zich af in de lichtcirkel. Het waren wapens, borstschilden en andere voorwerpen, die hier kennelijk al onnoemelijk lang gelegen hadden. Maar wat de Noorman met grenzenloze verbazing vervulde, was dat ze vervaardigd waren van zuiver goua „De legende van Allard," mompelde de Noorman verbijsterd. „Daarin was ook sprake van een legendarische schat. Zou ditHij trachtte zich het verhaal te herinneren, zoals de oude man hem dat gedaan had. Vaag kwamen enkele zinnen hem weer in het geheugen. Vele monsters die zich in de bergen ophielden Allard verdreef hen, maar niet alle Zijn adem stokte eensklaps. Onwillekeurig was hij nader gekomen. Het licht viel nu ook in de verste hoek van de grot. Daar, voor hem. lag een kolossaal geraamte, te groot om ooit van een mens te kunnen geweest zijn. De grote, aar>' achtige schedel moest eenmaal met een helm bedekt zijn geweest. Ook hed deze vergeten, niet-menselijke krijger, een reusachtig gouden borstschild gedragen. Thans was dit doorboord door een grote pijl; de pijl die hem eenmaal, eeuwen en eeuwen geleden, ter aarde deed storten. En met één oogopslag herkende Eric dit wapen. Het was dezelfde pijl, die hij in de burcht gezien had bij de boog van Allard Advertentie Beproefde hulp bij verkoudheid voor Va der, Moeder en kind. Op een in Den Haag gehouden ver gadering van de algemene bond van arbeidscontractanten in overheids- en semi-overheidsdienst (A.B.A.C.) is in een motie geprotesteerd tegen het feit, dat noch bij de ontslagen, noch bij de aanstellingen in vaste dienst rekening is gehouden met de rapporten, hierom trent ingediend bij de hoofden van dienst, de salariscommissie ad hoe, als mede het ministerie van Economische Zaken. „Met nadruk wordt geprotesteerd" aldus de motie, „omdat deze rapporten niet alleen concreet zijn gesteld, doch tevens omdat zij alle willekeur uitslui ten en gedragen werden door 31 orga nisaties van overheidspersoneel, omvat tende 20.000 leden". H. M. de Koningin heeft aan de fa milie van wijlen Smuts een telegram van deelneming gezonden, in verband met het overlijden van de veldmaar schalk. De Nederlandse R.K. Middenstands bond, de Chr. Middenstandsbond en de Kon, Ned. Middenstandsbond hebben in een adres aan de ministerraad en de leden van de Tweede Kamer hun vol ledige instemming betuigd met het adres van het landelijk actiecomité der Nederlandse bakkerij en banketbakkerij in verband met de voorgestelde verho ging en wijziging van de omzetbelasting. De betreffende bonden verklaren geheel achter de actie te staan. De drie middenstandsbonden geveh uiting „namens de gehele Nederlandse middenstand" aan de steeds groeiende bezorgdheid en onzekerheid, daar her haaldelijk maatregelen getroffen wor den of voorbereid, die in feite de be staansmogelijkheid van de zelfstandige ondernemer in midden- en kleinbedrijf bedreigen. (Van onze verslaggever) Minister Van den Brink heeft enige zeer ernstige woorden gesproken tot de Ka tholieke Werkgevers, die gisteravond als ouverture op de feestdag van heden gastreerden in het Muiderslot. Hij sprak er zijn teleurstelling over uitdat de resultaten van drie jaren politiek ploeteren door de ongunst der tijden verloren dreigden te gaan en hij eventueel gedwongen zou kunnen worden, weer op de afgelegde weg terug te keren. Hij liet er geen twijfel over bestaandat hij daar niets voor voelde en, als het enigszins mogelijk wasde veroverde vrijheid op economisch gebied niet weer eens zou gaan beknibbelen. Hij deed een bewogen beroep op de werkgevers om zich niet te laten verleiden door de mogelijkheid een slaatje te slaan", doch het algemeen welzijn te laten prevaleren. Hij deed zulks overigens daar, aan de dis in het Muiderslotin groot vertrouwengezien het begripdat door de aanwezige werkgevers steeds aan de dag was gelega voor het algemeen welzijno.mblijkend uit hun medewerking wn de P.B.O., waarvan de Heilige Vader' hem nog onlangs verzekerd had, dat zij de Pause lijke Encyclieken zo voortreffelijk realiseerde Het woord van minister Van den Brink gaf aan het gezellig diner, waar aan nog twee andere ministers aanza ten, namelijk minister Teulings en mi nister Struycken, een cachet, dat eigen lijk voorbehouden was voor de evene menten van heden. Doch de minister, door de Kamer verzocht op korte ter mijn een schriftelijke nota in te dienen was verhinderd om overeenkomstig het programma vandaag te compareren. Hij wilde echter, wat hij zich voorgenomen had, de Katholieke werkgevers op het hart te binden, niet onuitgesproken la ten. Onderscheidde zich de rede van mi nister Van den Brink door haar te neur, zo mag men daar toch geenszins uit afleiden, dat er zich aan de fees telijke maaltijd der Katholieke werk gevers in het Muiderslot niet méér ernstige momenten voordeden. Prof. Albregts, die de rij der sprekers opende, liet zich door de gelegenheid niet weerhouden, zijn visie te geven op de taak van de A.K.W.V., hetgeen hij moeilijk anders kon doen dan in, van hoog idealisme getuigende, diep serieuze woorden. En dr. Kortenhorst, die tot taak had, het verleden van de A.K W.V. on te roepen, deed dit al evenmin op een oppervlakkige, luch tige wijze. Zijn rede, die hij geestig improviserend aanving, ontwikkelde zich tot een waarlijk magistraal be toog, waarvan men niet wist wat meer te bewonderen, de inhoud of de vorm Deze uiterlijk zo zakelijke, uitgekien de man blijkt telkens weer niets mm der dan een artist te ziin. Maar het werd. de buitenstaanderdie het voorrecht had aan deze maaltijd mee aan te zitten, al spoedig duidelijk, dat géén van de aanwezigen beoordeeld mocht worden naar het geacheveerde, vooral het vermogen tot koel overleg weerspiegelend uiterlijk. Er leeft in de A.K.W.V. een zeer groot idealisme en het is een vreugde, dit te mogen vast stellen in een zo ongekunstelde sfeer, als een diner schept, wanneer men dat idealisme eerst in een min of meer ste riele terminologie heeft aangeboden ge kregen als programma. Wie. op zo on gedwongen wijze, als ons dat gister avond vergund was, met de Katholieke werkgevers samen mag zijn, weet spoe dig alle scepsis, welke de terminologie van een programma kan wakker roepen totaal verdwenen. Ontroerend in zijn bezield pathos was de enig overlevende oprichter van de A.K.W.V., de heer E. van Oppen, die in zijn tafelrede, meer misschien nog door de hartstocht, waarmee hij sprak, dan door de feiten, die hij ophaalde uit het verleden, overtuigend duidelijk maakte, hoe dat idealisme, dat ons gisteravond zozeer getroffen heeft, de A.K.W.V. in het leven heeft geroepen en de basis heeft gelegd voor haar opbouw. Er werd deze avond uiteraard aan menigeen hulde gebracht, niet het minst aan pater Cassianus Hentzen, „Christofoor Cassiaan", gelijk het origi neel menu vermeldde, „die so ten naes- tebij in vijfmaal seven jaren 't Chris- tuskindjen torste dwars door 't klotsend waater van 't spciaal ghetij." Mr. B. van Spaendonck liet natuur lijk ook geen verstek gaan. Hij spotte goedmoedig met zijn postuur „omvade mend" weer citeren wij het menu „twee vachen", maar wist, watervlug jonglerend met begrippen de geest is, als het goed is, souverein over het li chaam voor het A.K.W.V.-Fonds het zttm '.nmmmiiiiHitiiiiii iHiiiMmiRunnmaviiMmiimtmuiM „Ik snap niets meer van de men sen," klaagds Snorrebor. „Eindelijk komt de bewapeningsmachine van de Westerse mogendheden een beetje op toeren om de doodsgevaarlijke ach terstand bij Rusland en zvn satellieten wat in te halen en om zo mogelijk een derde wereldoorlog te voorkomen. Nu zou je zo denken, dat dat de mensen gerust moet stellen en hun wat meer vertrouwen moet geven. Niks hoor, tn de defensie-maatregelen, die thans ge nomen worden en waarover ze steen en been geklaagd hebben, dat ze zo lang uitbleven, zien ze nu een teken, dat een derde wereldoorlog onvermij delijk is en beginnen te hamsteren van je welste. Alsof er iemand zijn voor raadje zal kunnen houden, wanneer ooit de Russen zouden komen! Dat kun je nét denken. Die zullen niet als de Duitsers indertijd beginnen met mooie smoesjes te verkopen in de hoop, dat we erin zullen trappen. Nee, die maken korte metten. Reken maar. Maar zo ver is het nog niet en God geve, dat het ook nooit zo ver zal ko men. In ieder geval staan we er nu een stuk beter voor, dan toen het Westen nog in dagdromen zich zonder een behoorlijke defensie veilig waan de. En elke dag komen we er beter voor te staan. De hamsteraars en de achterhouders verspreiden alleen maar de pseudo-vogelpest van een redeloze, slap makende angst en trekken het kluwen van lonen en prijzen nog ort- ontwarbaarder in de knoop en daar door doen ze weer een flink stuk van de defensieve kracht van het Westen teniet. Het is zonde, dat ik het zeg, maar die lui spelen met hun gedoe alleen maar Moskou in de kaart. En ik ben er nog niet zo zeker van, of wij het al die lui maar moeten ver geven, omdat ze niet zouden weten, wat ze doen." perspectief te openen op een aan de zijne gelijkende kwantiteit. Het was een zeer geslaagde avond, stijlvol in de synthese tussen ernst en luim, welke spelenderwijs tot stand j kwam. Met een plechtige Heilige Mis van dankbaarheid door mgr. Paolo Giobbe, 'Apostolisch Nuntius in de Begijnhof kerk te Amsterdam opgedragen, heeft de Algemene Katholieke Werkgevers Vereniging hedenmorgen de- viering van haar 35-jarig bestaan in het openbaar ingezet. Vele belangstellenden waren in het kerkje bijeen. De algemeen geeste lijk adviseur der vereniging, pater dr. lssianus Hentzen O.F.M., hield de feest predikatie. Naar U. P. uit Praag meldt, heeft de Nederlandse regering haar consulaat te Bratislava gesloten. Het consulaat stond onder leiding van een Tsjechische honorai re consul. Die functionaris heeft inmid dels ontslag genomen. De Nederlandse re gering heeft daarom besloten het consu laat op te heffen. Leden van de feestvierende Alg. Kath. Werkgeversvereniging tijdens een onge dwongen samenzijn in de kelder van het Muiderslot. 'l 45 „O, nee, ik zinspeelde er alleen op, dat dat eejj van de hoofdredenen is, waarom de mensen doorgaans vluchten dat, en vrees natuurlijk." Graham verbleekte. „Niemand heeft mij nog ooit van lafheid beschuldigd, Prentice." „Werkelijk niet?" Hij zweeg en stak langzaam een sigaret op. „Waarvan dan wel?" Graham trachtte zichzelf meester te worden, maar het bleef bij een poging. Toen hij weer sprak, klonk zijn stem half smekend. „Ik dacht, dat je hier was gekomen om je hulp aan te bieden. Waar wil je eigenlijk heen?" „In de eerste plaats: weten waarom je weggelopen bent". „Ik zeg je, dat ik niet ben weggelopen. Heb ik het recht om naar de stad te gaan of niet?" „Je zou bijvoorbeeld je adres achter gelaten kunnen hebben, nietwaar?" „Bij Celia, bedoel je? Dat was niet de moeite waard. Ik was hier maar voor een paar dagen." „Dat weet ik". Firth wachtte. „Aangezien je toch al op de hoogte schijnt te zijn, kan ik je wel vertellen, .dat ik naar het vasteland vertrek." „Waarom?" „Verduiveld omdat ik voel, dat ik behoefte heb aan vacantie." „Ja, je ziet er een beetje verlept uit." Firth bekeek hem peinzend. „Hoe komt dat? Onzekerheid?" „Wat bedoel je?" „Ik bedoel of je in spanning geleefd hebt of de inspecteur zou komen." „Wat zou die van mij moeten weten?" „Ik zou zo denken, dat hij in de eerste plaats zou willen weten, waarom jij je door Angela Pewsey bedreigd voelde dus, om nauwkeurig te zijn, wat ze van je wist." „Ze wist niets." „Waarom trek je er dan tussenuit?" „Dat heb ik je al verteld. Ik ga met vacantie." „Je zult een raar figuur slaan, als ze je een grote politieagent achterna sturen om je terug te halen. Je kunt rekenen op een pracht van een foto in de krant jullie samen hand aan hand op de valreep." „Sta je soms in dienst van de politie?" „O, nee." „Zo. Dan heeft Celia je dus achter me aan gestuurd. Of was het misschien haar moeder?" „Nee, ik heb het helemaal zelf verzon nen." „Met de galante bedoeling om de fa milie in bescherming te nemen, hè?" schamperde Graham. „In eerste aanleg is dat wel de reden, ja." „Dan zal het je misschien genoegen doen, te vernemen daf ik hetzelfde mo tief huldig. Ik ga weg om een boel on smakelijke opschudding te vermijden." „Er komt helemaal geen opschud dingnatuurlijk ten zij ze jou terug halen en van moord beschuldigen. Ik raad je aan, terug te keren, te blijven totdat de politie je ondervraagd heeft ,en dan te gaan waar het je belieft." „En ik zeg je, dat ik me niet zal laten ondervragen. Ik zeg je, dat ik het niet verdraag." Hij bracht een lucifer bij zijn sigaret en Firth zag, dat zijn hand beef de. Firth wachtte opzettelijk even en zei toen: „Ik denk niet, dat deze ondervra ging zo erg zal zijn als de vorige keer." Graham bleef de lucifer vasthouden tot het vlammetje zijn vingers brandde. „Ik weet niet waarover je het hebt." „O, nee? Angela Pewsey had het je wel kunnen vertellen. Om juist te zijn ze heeft het je verteld, nietwaar?" Graham leek een dier in het nauw. Zijn stem trilde zo dat zijn woorden bij kans niet te verstaan waren. „Dat wijf! Dat wijf! Waarom jagen ze op de wel doener die haar vermoord heeft?! En jij waar bemoei je je mee? Je hebt je hebt gezien wat er met haar gebeurd is! Haar neus was ook te lang!" „O, mijn neus is niet te lang. Ik pro beer je aan het verstand te brengen, dat je beter zelf de politie op de hoogte kunt brengen, dan dat een ander het doet. Ze zouden hun licht bijvoorbeeld bij Bert Repton kunnen opsteken.'" Graham antwoordde met een bijna dramatische uitval. „Bert zou niets zeg gen. Ik heb voor hem gezorgd alsof hij mijn zoon was. Heeft hij soms iets ge zegd toen de Jappen opgeruimd waren en wij bevrijd werden?" „Neen, behalve tegen zijn vrouw." „Zo'n smerige, kleine rat. Mijn hemel, na alles wat ik voor hem gedaan heb!" „Misschien was hij van mening, dat hij je daarvoor voldoende beloond heeft door niets tegen de militaire autoriteiten te vertellen. Maar zijn vrouw ik ver onderstel, dat hij haar heeft moeten uit leggen hoe hij al zijn vingernagels was kwijtgeraakt." „Zonder mij was hij zijn leven kwijt geweest." „Wie weet. Hij moet een dapper kerel tje geweest zijn. Ze trokken hem zijn nagels één voor één uit, maar hij ver klapte niet waar het vliegveld was, wel? Hij moet zijn offer wel een beetje nut teloos gevonden hebben, toen jij het da delijk daarna wel verklapte. Zijn vrouw denkt er in ieder geval zo over." Graham zat star in zijn stoel en staar de met grote angst-ogen voor zich uit. Zijn tong scheen verlamd. „En ik denk," ging Firth voort, „dat ze Bert het eerst aanpakten, omdat hij maar een onnozel soldaatje was en jij een officier. Ze gingen natuurlijk uit van de veronderstelling, dat Bert gau wer zou praten." Graham hervond zijn stem. Hij schreeuwde bijna. „Je bent er niet bij geweest! Je kunt het je niet indenken! Ze hadden ons in het oerwoud te grazen gekregen! We waren volkomen aan ze overgeleverd! Zwets jij maar over Bert Repton en zijn heldendaden! Best. Wat kwam het er voor hem op aan of ze zijn botten kraakten, of ze 'm mishandelden? Is hij niet altijd een mismaakte dwerg geweest? Maar zie mij eens!" Hij sprong op uit zijn stoel en richtte zich in zijn volle lengte voor Firth op. „Ze dreigden me met allerlei duivelse gemeenheden. Hoe had ik thuis kunnen komen met een verminkt, mismaakt lichaam?" Hij spreidde dramatisch zijn handen uit. „Hoe zouden die er uitgezien hebben met afgerukte nagels?" Firth schudde zijn hoofd. „Daar weet ik geen antwoord op. Ofschoon ik denk. dat je je dan vrij wat prettige!» gevoeld zou hebben dan op het ogenblik." „Dat is niet waar. Wat zou er in me omgaan als de mensen me met tegenzin een hand gaven?" „Ik weet het niet. Het lijkt me overi gens, dat de meeste mensen er trots op zijn, als ze Bert Repton een hand mogen geven." (Wordt vervolgd) Amerikaanse patrouilles aan het front bij de Naktong zoeken in de heuvels van Korea even naarstig als tevergeefs naar een Engels sprekende communis tische guerillaleider, die in de centrale sector van dit front langzamerhand een legende is geworden. Er is weinig over de man bekend. Men weet alleen, dat hij met een groep van ongeveer 40 com munisten de steden afstroopt en zich meestal mengt onder de Koreaanse vluchtelingen. De Zuid-Koreaanse poli tie beweert, dat het een stevig gebouw de kerel van ongeveer 150 pond is. Hij heeft een geweldige stem en spreekt vloeiend Engels. Zijn laatste aanval lan ceerde hij op een batterij Amerikaans afweergeschut, waarvan hij de man schappen drie uur lang met handgrana ten in bedwang hield, terwijl hij tussen de ontploffingen door de Amerikanen met stentorstem opriep zich over te geven of anders te sterven. Een Amerikaanse kapitein, die drie uur lang in een ongemakkelijke houding naar de guerillaleider had moeten luis teren, vertelde, dat het leek alfeof de kerel een politieke vergadering toe sprak. Onder andere beweerde hij, dat het hem geweldig aan het hart ging jon ge Amerikanen te moeten doden en dat zii zich daarom maar moesten overge ven. Toen de dageraad aanbrak vuurde de batterij van de kapitein 40 granaten van 20 m.m. af, die een grote sprei dende kracht bezitten. Zes of acht Noord-Koreanen werden gedood, maar de Amerikaanse veiligheidsdienst ach ter het front gelooft dat de geheimzin nige guerillaleider ontsnapt is. De Canadese jagers hebben de spoor wegen verzocht het geluid van de sire nes van de diesellocomotieven, die nu .hoe-hoe" brullen, te veranderen, om dat de mannetjes-elanden door dit ge luid in de waan zouden worden ge bracht, dat het de verliefde invitatie van een elandkoe is, en zij zich dien tengevolge tegen de locomotieven te pletter rennen. In één week tijds zouden reeds elf elandstieren het slachtoffer van deze tragische misleiding zijn geworden- Het spoorwegpersoneel drijft echter de spot met dit verzoek en deze veronder stelling, want het is van mening, dat de mannetjes-elanden door het felle licht van de koplampen worden aangetrok ken. Als dat werkelijk het geval is, zou den de elandkoeien wijzer zijn dan hun mannelijke soortgenoten. En is dat in dit geval niet een al te menselijke ver onderstelling? De 23-jarige Hanni Schal! is in Rimi ni tot „Miss Europa 1950" gekozen. Zij is een afstammelinge van de vermaarde Oostenrijkse dichter Adalbert Stifter, wiens naam nu wel weer op de lippen zal komen van lieden, die tot dan toe nooit van zijn bestaan hadden gehoord noch ooit iets van hem zullen lezen. Het Parlementsgebouw in Londen, aat tijdens de oorlog door bommen ern stig werd beschadigd, is gerestaureerd. Om de regeling van de temperatuur en de acoustiek van de vergaderzaal van het Lagerhuis te controleren, hebben 450 Britse militairen er volksvertegen woordiging gespeeld. De 19-jarige re- cruut Ronald Chicken had plaats ge nomen in de zetel van de leider aer Conservatieven, Winston Churchill, en de 21-jarige soldaat Donald Thompson zat op de plaats van de premier Attlee. Verwacht men, dat de vergaderzaal van het Britse parlement binnen afzienbare tijd oorlogsgeluiden te verwerken zal krijgen, dat men voor dit werk soldaten heeft gebruikt? Of past deze proef in het kader van de opvoering der Britse de fensiemaatregelen?

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1950 | | pagina 3