Katholieke Arbeidersvrouwen in
Haarlem bijeen
Loonsverhoging mag niet ten koste
van de bedrijven komen
PUNEW
em de Boog v/lv Ajlljvrb
7-ussett neus ent Hopen,
II DE STEM
VAN DE DODE
Memisa" binnenkort in het zilver
ZWITSALETTEN
Katholieke werkgevers op
Muiderslot bijeen
Overpeinzingen
DAM P0
De problemen rond het meisje in loondienst
NAAR ARBEIDSVREDE
OP JAVA
Huisapotheek als
feestgeschenk
Ook protest uit Bonaire
tegen zetelverdeling
Protest van arbeids
contractanten
koningin betuigt
Middenstandsbonden achter
de bakker
Ernstige woorden van min. Van den Brink
Hulde aan pater
Hentzen
WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1950
PAGINA 3
TWEEDE DIOCESANE JAARVERGADERING
Winterprogramma
Militaire attaché naar
Djakarta
BAKKERS OVER DE REGERINGSMAATREGELEN
„BROMFIETS" BLIJVE
OP FIETSPAD
DIAMANTEN KLOOSTER-
JUBILEUM
- CYïla.cth met
korte metten!
Gebruik
DEELNEMING
Met overlijden van Smuts
van Snorrebor I
Plechtige H. Mis
Consulaat te Bratislawa
gesloten
door
MAX MURRAY
Legendarische gwerilla-
leider
Pijnlijke misleiding
De appel valt soms ver
van de boom
T oekomstmuziek
In het getouw Sint Bavo te Haarlem
hield de Kpcholieke Arbeiders Vrouwen
beweging van het bisdom Haarlem haar
tweede jaarvergadering. Deze tevens
feestelijke bijeenkomst werd opge
luisterd door aanwezigheid van enkele
gasten, onder wie pater Engelbertus
O.F.M. Cap., mevr. Van Nispen tot
Sevenaer, presidente van de landelijke
Katholieke Vrouwenbeweging, mevr.
Hermans, presidente van de diocesane
Katholieke Vrouwenbeweging, de heer
Keesen namens de K. A. B., en ver
tegenwoordigsters van Breda en Lim
burg.
In haar begroetingswoord, waarin
mej. Stringa speciaal de nieuwe gees
telijk adviseur, rector A. Leenders
welkom heette, gewaagde de voorzitster
van de moeilijke opdracht om de ver
schillende groepen in de vrouwenbewe
ging het hare te geven en zij had dan
ook vele woorden van lof voor het lan
delijk bureau, dat zoveel werk voor de
vrouwenbeweging had verzet.
Een korte Mariahulde vormde de in
leiding bij het afwerken van het pro
gramma en tijdens deze plechtigheid,
welke met zang werd omlijst, hield
rector Leenders een toespraak, waarin
hij het een gelukkige gedachte noemde
deze hulde op het naamfeest van Maria
te brengen. Met gebed werd deze in
tieme plechtigheid besloten.
De gebruikelijke agendapunten kon
den daarna betrekkelijk vlot worden
afgewerkt. De secretaresse, mevr.
Driessen, memoreerde de verschillende
acties in het afgelopen jaar, o.a. de
Kerstactie in Amsterdam, de zelfstandig
wording van de K. A. V. en de gang van
zaken bij het ontwikkelingscentrum.
Met betrekking tot het laatste merkte
zij op, dat er naar nog meer middelen
moest worden uitgezien om aan de be
hoefte aan scholing van de leden te vol
doen.
Mej. v. d. Kley, de penningmeesteres,
gaf een overzicht van de stand van
zaken op financieel gebied en de be
stuursverkiezing, die aanvankelijk nogal
wat tijd vergde, bracht tenslotte de
dames Stolker (Haarlem) en Klaphaken
(Amsterdam) in het bestuur.
De gasten op deze jaarvergadering
waren geen passieve bezoekers. Ook
zij deden hun woordje en het was aller
eerst mevr. Van Nispen tot Sevenaer,
die met voldoening gewaagde van de
groei der K. A. V. Mevr. Hermans sloot
zich daarbij aan en wees nog eens op
de noodzaak van een eigen K. A. V.
Met nadruk bracht zij naar voren, dat
de organisatie van de katholieke vrou
wen een beweging is in de letterlijke
zin van het woord, waarin iedereen een
taak heeft te vervullen. Fijntjes en in
schone woorden werd dit onderstreept
door mej. Stolkman, diocesaan leidster
van Limburg. De rede van de heer
Keesen werd bij herhaling onderbroken
door applaus, toen hij met klem van ar
gumenten betoogde, dat de samenwer
king tussen K. A. V. en K. A. B. meer
dan noodzakelijk was voor een krachtig
optreden naar buiten.
Na deze rij van sprekers bleef er voor
pater Engelbertus niet veel meer te
zeggen over, maar hij zette nog eens
duidelijk uiteen, dat de katholieke ar
beiders, mannen zowel als vrouwen,
zich bij hun eigen katholieke organisatie
dienden aan te sluiten.
In de middagvergadering kwam het
komende winterprogramma aan de orde.
Alle acties, ontwerpen voor bijeenkom
sten en convocaties, richtlijnen voor het
organiseren van bijzondere avonden en
feesten waren met rake illustraties op
papier gezet en samengevat in een wel
zeer originele omslag met Gezelle's
woord als motto „Ik ben een blomme".
Mej. Stringa lichtte dit nieuwe en over
zichtelijke winterprogramma uitvoerig
toe en daarbij bepleitte zij een gedegen
zelfwerkzaamheid van de leden, waar
door aan de verschillende bijeenkomsten
bijzondere fleur en een geheel eigen
cachet zou gegeven kunnen worden.
De inleiding van mej. M. A. J. G.
Berden, inspectrice van de arbeid,
vormde het besluit van deze tweede
jaarvergadering. Sprekend over „De
problemen rond het meisje in loon
dienst" vertelde zij, dat er momenteel
in Nederland 150.000 in een of ander
beroep werkzaam zijn. Van dezen zijn
er 50.000 meisjes beneden 18 jaar. Ieder
jaar komen en ongeveer 15.000 veertien
jarige meisjes bij. Bij haar inleiding
kwam voornamelijk deze laatste groep
ter sprake en zij memoreerde de woor
den van de Paus, waar deze zegt, dat
het helaas het fabrieksmeisje dikwijls
niet zo vergaat als het metaal, dat ruw
de fabriek binnen wordt gebracht en er
veredeld weer uitgaat.
Spr. meende, dat morele gevaren
voor een meisje in de fabriek of op
atelier daarom zo groot waren, omdat
een meisje van 14 jaar geestelijk en
lichamelijk nog niet tot rust is ge
komen. Zij was er dan ook sterk voor,
dat de leeftijdsgrens verplaatst werd
naar 16 jaar en beschouwde zulks als
een maatschappelijke plicht ondanks
alle onprettige financiële consequen
ties voor gezin en industrie.
Een bijzondere taak was naar spreek-
ster's mening weggelegd voor de zgn.
fabriekskernen en zij betreurde het, dat
vele mannen daarin zo weinig begrip
tonen voor de problemen van het
meisje. Overigens merkte zij tenslotte
op, dat het in eerste instantie de
moeder moet zijn, die het meisje de weg
moet wijzen bij de oplossing van haar
geestelijke problemen.
Het Suikersyndicaat en de organisatie
van arbeiders, werkzaam in de siiiker-
industrie, hebben te Surabaja een ge
meenschappelijke mededeling uitgege
ven, waarin wordt gezegd, dat over de
gehele linie volledige principiële over
eenstemming is bereikt over de arbeids
voorwaarden in de suikerindustrie. Uit
vrees voor het uitbreken van een sta
king en eventuele daaraan verbonden
consequenties werd Zaterdag op vele
suikerfabrieken in Oost-Java practisch
niet gewerkt. Voorts zouden de bespre
kingen tussen het Algemeen Landbouw-
syndicaat en de Sabupri (Bond van on-
dememingsarbeiders), die te Djakarta
gehouden zijn, toenadering hebben op
geleverd.
Radio-Indonesië bericht, dat de nieu
we Indonesische minister van Onderwijs,
Bahder Djohan, heeft medegedeeld, dat
hij de plannen voor de aanstelling van
N ederlandse universiteitsleerkrachten
zou herzien. Binnenkort zal het Indone
sische kabinet de mogelijkheid bespre
ken, naast de Nederlandse docenten an
dere buitenlandse leerkrachten aan te
stellen. Het Indonesische ministerie van
Onderwijs maakte voorts nog bekend,
dat een leerstoel voor Economie zou
worden toegevoegd aan de universiteit
in Djakarta.
Kolonel J. C. Valk, de eerste Neder
landse militaire attaché bij het Hoge
Commissariaat der Nederlanden te Dja
karta, is Dinsdag met de „Willem Ruys"
naar zijn post vertrokken. In een onder
houd verklaarde kolonel Valk, dat zijn
benoeming voor hem een verrassing is
geweest. Als overweging schijnt gegol
den te hebben, dat hij nog nooit in Indo
nesië geweest is en dus tegenover alles
en iedereen volkomen nieuw staat. Dit
niet kennen van Indonesië heeft volgens
kolonel Valk natuurlijk ook nadelen,
maar de maand tijd, die hem gelaten
was om zijn vertrek voor te bereiden,
heeft hij benut om zich in gesprekken
met teruggekeerde autoriteiten eniger
mate te oriënteren. De post van kolonel
Valk heeft niets uitstaande met de mili
taire missie in Indonesië. Deze immers
heeft tot .taak behulpzaam te zijn bij de
opbouw van de Indonesischestrijd
krachten.
Het was in 1925 dat de organisatie
werd gesticht en wel toen in Rotterdam
voor het eerst een medische missiestand
werd ingericht door kapelaan Schip
horst die in de daarop volgende jaren,
in samenwerking met Dr. E. A. Hei
mans. de stuwende kracht is gebleven.
Voortgedreven door de vastberaden
Advertentie
(Van onze redacteur)
De mannen van de Nederlandse
Katholieke Bakkerspatroonsbond, gis
teren en vandaag in Arnhem voor de
27ste maal in congres bijeen, hebben
hun bezorgdheid uitgesproken over de
regeringsmaatregelen, die reeds ge
nomen zijn of in de nabije toekomst
hun beslag dreigen te krijgen, zoals
de loonsverhoging en de in het voor
uitzicht gestelde verhoging der omzet
belasting van 3 tot 814 procent. Wat de
loonsverhoging betreft, stelt het ver
slag van de directeur, mr. P. J. Win-
tels vast, dat deze bij de ongunstige
economische situatie voor de bedrijven
niet ten laste van de bakkerij mag
komen, maar dat hiervoor een com
pensatie gevonden moet worden in de
volksbroodprijs.
Voorafgaande aan het jaaroverzicht
van mr. Wintels werden alle aanwezigen
opgewekt om op Woensdag 20 September
deel te nemen aan de grote protestver
gadering, die dan door de samenwer
kende organisaties in de Apollohal in
Amsterdam zal worden belegd, teneinde
een standpunt te bepalen tegenover de
regeringsmaatregelen.
Het jaaroverzicht stelt vast, dat het
afgelopen jaar voor de bakkers een
economisch ongunstig jaar is geweest
tengevolge van de regeringsbemoeiing
De heer T. M. Marchena, lid van de
Staten van de Antillen voor Bonaire,
heeft een telegram gezonden aan de
Eerste Kamer, waarin hij zich, op ge
lijke gronden als worden aangevoerd in
de telegrammen uit Aruba, keert tegen
het voorstel der regering in zake de
Zetelverdeling in de Staten der Antil
len.
De K.N.A.C. raadt, daar de fietsen met
hulpmotor op autowegen een groot ge-
vaar voor zichzelf en het snelverkeer
^orrnen, de bestuurders van deze fietsen
de rijbanen uitsluitend bestemd voor
®helverkeer te vermijden en op de rij
wielpaden met geen grotere snelheid
20 km te rijden. Er snorren momen-
^1 50.000 van deze fietsen op onze we-
en dit aantal neemt elke maand met
°hgeveer 10.000 toe.
(Van onze verslaggever)
Het is zeer verbazingwekkend dat zelfs onder katholieken in Nederland de
naam en het werk van de „Memisa", het Ned. Medisch Missie-Comité, zo weinig
bekend zijn, ondanks het feit, dat door deze prachtige organisatie reeds zoveel is
gedaan, terwijl ook reeds op 15 October a.s. het zilveren jubileum zal worden
gevierd. Niettemin heeft de Memisa alle recht op wat meer erkenning en waar
dering, want zonder haar zouden honderden missionarissen over de hele we
reld in erbarmelijke toestand verkeren en zouden tevens velen onder dezen
reeds op hun posten zijn bezweken, die nu nog hun grote taak vervullen.
grondlegger bloeide de Memisa snel en
werd een begin gemaakt met het ver
zenden van medicijnen en instrumenten
naar de meest verlaten missieposten in
de wereld. Een eerste mijlpaal van pri
mair belang werd reeds in 1927 bereikt,
teen een begin werd gemaakt met een
medisch-hygiënische cursus, waarin toe
komstige missionarissen in korte tijd
een opleiding ontvingen alvorens te
worden uitgestuurd.
Een logisch vervolg op dit laatste
was een maandblad dat de uitge
zonden missionarissen „up to date"
moest houden met, de medische we
tenschap en waarin uitgebreide ver
handelingen werden opgenomen
over veel voorkomende tropische
ziektes. Als men te-ugziet op de
verdere bloei en ontwikkeling van
de organisatie, dan kan niet anders
- dan tevredenheid worden gekoes
terd; als zou er nog zoveel moeten
worden gedaan.
Het is onmogelijk om na te gaan hoe
veel ellende dagelijks door toedoen van
het missie-comité wordt verzacht en
hoeveel mensenlevens reeds zijn gered.
Vooral is ook van belang, dat indirect
de zielzorg door dit werk sterk wordt
beïnvloed, daar de missionaris door zijn
medisch werk in nauw contact komt
met de bevolking.
Het ligt in de bedoeling dat ter gele
genheid van dit jubileum al de missie
posten een feestgeschenk zullen ontvan
gen in de vorm van een zeer uitgebrei
de huisapotheek, compleet met weeg
schaal, instrumenten etc. Deze zendin
gen zullen in ieder 2 kisten worden
verpakt, hetgeen in totaal er zjjn
ruim 500 missieposten en de waarde van
het geschenk zal in de honderden gul
dens lopen een klein fortuin zal ver
tegenwoordigen.
De Memisa is voor haar financiën in
hoofdzaak afhankelijk van de collectes
buiten de kerk. Wij hepen dat katholiek
Nederland dit zich zal herinneren als de
volgende collecte weer zal worden ge
houden opdat het jubileum voor de
missie een werkelijk feest zal zijn.
Pater August C. M. Berge S.J., ver
blijvende op Huize Mariëndaal te Gra
ve, hoopt 26 September zijn diamanten
kloosterjubileum te vieren. De jubila
ris genoot bekendheid als professor in
Latijn en Nederlandse letteren.
Van 1928 tot 1940 was hij leraar aan
St. Aloysiuscollege te 's-Gravenhage en
van 1919 tot 1920 was hij belast
met het toezicht op de bouw van dit
college. In 1940 volgde zijn emeritaat te
Grave. Pater Berge is officier in de
orde van Oranje Nassau en onderschei
den met het kruis van verdienste van
het Rode Kruis.
ten aanzien van de vaststelling van de
broodprijs en de samenstelling van het
brood. Door de vaststelling van de
broodprijs dwingt de regering de bakkers,
hun verdiensten te zoeken in andere
bakkerijproducten. Maar door de ver
minderde koopkracht van het publiek
daalt de winst op de bijproducten. Het
is daarom, dat de loonsverhoging niet
ten laste van de bedrijven kan komen.
De aftredende voorzitter werd her
kozen, evenals de hoofdbestuursleden S.
van Heumen uit Arnhem en L. Schreurs
uit Venlo.
Drs. H. Jansen, algemeen secretaris
van de Sociaal-Economische Raad van
de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie,
heeft gesproken over de P.B.O. De bak
kers zijn op het gemeentehuis van Arn
hem ontvangen en ondanks alle zwa
righeid heeft men de rest van deze twee
congresdagen in een feestelijke sfeer
weten door te brengen.
22. Met groeiende verbazing vervolgde Eric zijn weg langs de rotswand. De
duisternis belette hem veel te onderscheidenmaar zelfs het zwakke licht van
zijn fakkel was voldoende om te laten uitkomendat de vervallen gebouwen een
grote uitgestrektheid besloegen. Als een honigraat was de rotswand uitgehold en
doorboorde gangen en kamers. Alles was nu verlaten, maar eenmaal moest hier
een groot volk geleefd hebben. Hetzelfde volk dat in voorhistorische tijden de
gang aanlegde waardoor hij hierheen gekomen was.
Geruime tijd dwaalde hij van rotskamer naar rotskamer. Hij stond op het punt
het dorp weer te verlaten en verder te gaan, toen hij plotseling bleef staan en
voor zich uit tuurde. Hij stond tegenover een der laatste holen. Een ogenblik had
hij gemeend, het licht van zijn fakkel gelig weerspiegeld te zien in iets, dat diep
in de- holte lag. Nader tredend zag hij hoe de weerspiegeling sterker werd. Velé
voorwerpen tekenden zich af in de lichtcirkel. Het waren wapens, borstschilden
en andere voorwerpen, die hier kennelijk al onnoemelijk lang gelegen hadden.
Maar wat de Noorman met grenzenloze verbazing vervulde, was dat ze vervaardigd
waren van zuiver goua
„De legende van Allard," mompelde de Noorman verbijsterd. „Daarin was ook
sprake van een legendarische schat. Zou ditHij trachtte zich het verhaal
te herinneren, zoals de oude man hem dat gedaan had. Vaag kwamen enkele
zinnen hem weer in het geheugen. Vele monsters die zich in de bergen ophielden
Allard verdreef hen, maar niet alle
Zijn adem stokte eensklaps. Onwillekeurig was hij nader gekomen. Het licht
viel nu ook in de verste hoek van de grot. Daar, voor hem. lag een kolossaal
geraamte, te groot om ooit van een mens te kunnen geweest zijn. De grote, aar>'
achtige schedel moest eenmaal met een helm bedekt zijn geweest. Ook hed deze
vergeten, niet-menselijke krijger, een reusachtig gouden borstschild gedragen.
Thans was dit doorboord door een grote pijl; de pijl die hem eenmaal, eeuwen
en eeuwen geleden, ter aarde deed storten. En met één oogopslag herkende Eric
dit wapen. Het was dezelfde pijl, die hij in de burcht gezien had bij de boog
van Allard
Advertentie
Beproefde hulp bij
verkoudheid voor Va
der, Moeder en kind.
Op een in Den Haag gehouden ver
gadering van de algemene bond van
arbeidscontractanten in overheids- en
semi-overheidsdienst (A.B.A.C.) is in
een motie geprotesteerd tegen het feit,
dat noch bij de ontslagen, noch bij de
aanstellingen in vaste dienst rekening
is gehouden met de rapporten, hierom
trent ingediend bij de hoofden van
dienst, de salariscommissie ad hoe, als
mede het ministerie van Economische
Zaken.
„Met nadruk wordt geprotesteerd"
aldus de motie, „omdat deze rapporten
niet alleen concreet zijn gesteld, doch
tevens omdat zij alle willekeur uitslui
ten en gedragen werden door 31 orga
nisaties van overheidspersoneel, omvat
tende 20.000 leden".
H. M. de Koningin heeft aan de fa
milie van wijlen Smuts een telegram
van deelneming gezonden, in verband
met het overlijden van de veldmaar
schalk.
De Nederlandse R.K. Middenstands
bond, de Chr. Middenstandsbond en de
Kon, Ned. Middenstandsbond hebben in
een adres aan de ministerraad en de
leden van de Tweede Kamer hun vol
ledige instemming betuigd met het
adres van het landelijk actiecomité der
Nederlandse bakkerij en banketbakkerij
in verband met de voorgestelde verho
ging en wijziging van de omzetbelasting.
De betreffende bonden verklaren geheel
achter de actie te staan.
De drie middenstandsbonden geveh
uiting „namens de gehele Nederlandse
middenstand" aan de steeds groeiende
bezorgdheid en onzekerheid, daar her
haaldelijk maatregelen getroffen wor
den of voorbereid, die in feite de be
staansmogelijkheid van de zelfstandige
ondernemer in midden- en kleinbedrijf
bedreigen.
(Van onze verslaggever)
Minister Van den Brink heeft enige zeer ernstige woorden gesproken tot de Ka
tholieke Werkgevers, die gisteravond als ouverture op de feestdag van heden
gastreerden in het Muiderslot. Hij sprak er zijn teleurstelling over uitdat de
resultaten van drie jaren politiek ploeteren door de ongunst der tijden verloren
dreigden te gaan en hij eventueel gedwongen zou kunnen worden, weer op de
afgelegde weg terug te keren. Hij liet er geen twijfel over bestaandat hij
daar niets voor voelde en, als het enigszins mogelijk wasde veroverde vrijheid
op economisch gebied niet weer eens zou gaan beknibbelen. Hij deed een bewogen
beroep op de werkgevers om zich niet te laten verleiden door de mogelijkheid
een slaatje te slaan", doch het algemeen welzijn te laten prevaleren. Hij deed
zulks overigens daar, aan de dis in het Muiderslotin groot vertrouwengezien
het begripdat door de aanwezige werkgevers steeds aan de dag was gelega
voor het algemeen welzijno.mblijkend uit hun medewerking wn de P.B.O.,
waarvan de Heilige Vader' hem nog onlangs verzekerd had, dat zij de Pause
lijke Encyclieken zo voortreffelijk realiseerde
Het woord van minister Van den
Brink gaf aan het gezellig diner, waar
aan nog twee andere ministers aanza
ten, namelijk minister Teulings en mi
nister Struycken, een cachet, dat eigen
lijk voorbehouden was voor de evene
menten van heden. Doch de minister,
door de Kamer verzocht op korte ter
mijn een schriftelijke nota in te dienen
was verhinderd om overeenkomstig het
programma vandaag te compareren. Hij
wilde echter, wat hij zich voorgenomen
had, de Katholieke werkgevers op het
hart te binden, niet onuitgesproken la
ten.
Onderscheidde zich de rede van mi
nister Van den Brink door haar te
neur, zo mag men daar toch geenszins
uit afleiden, dat er zich aan de fees
telijke maaltijd der Katholieke werk
gevers in het Muiderslot niet méér
ernstige momenten voordeden. Prof.
Albregts, die de rij der sprekers
opende, liet zich door de gelegenheid
niet weerhouden, zijn visie te geven
op de taak van de A.K.W.V., hetgeen
hij moeilijk anders kon doen dan in,
van hoog idealisme getuigende, diep
serieuze woorden. En dr. Kortenhorst,
die tot taak had, het verleden van de
A.K W.V. on te roepen, deed dit al
evenmin op een oppervlakkige, luch
tige wijze. Zijn rede, die hij geestig
improviserend aanving, ontwikkelde
zich tot een waarlijk magistraal be
toog, waarvan men niet wist wat meer
te bewonderen, de inhoud of de vorm
Deze uiterlijk zo zakelijke, uitgekien
de man blijkt telkens weer niets mm
der dan een artist te ziin.
Maar het werd. de buitenstaanderdie
het voorrecht had aan deze maaltijd
mee aan te zitten, al spoedig duidelijk,
dat géén van de aanwezigen beoordeeld
mocht worden naar het geacheveerde,
vooral het vermogen tot koel overleg
weerspiegelend uiterlijk. Er leeft in de
A.K.W.V. een zeer groot idealisme en
het is een vreugde, dit te mogen vast
stellen in een zo ongekunstelde sfeer, als
een diner schept, wanneer men dat
idealisme eerst in een min of meer ste
riele terminologie heeft aangeboden ge
kregen als programma. Wie. op zo on
gedwongen wijze, als ons dat gister
avond vergund was, met de Katholieke
werkgevers samen mag zijn, weet spoe
dig alle scepsis, welke de terminologie
van een programma kan wakker roepen
totaal verdwenen.
Ontroerend in zijn bezield pathos was
de enig overlevende oprichter van de
A.K.W.V., de heer E. van Oppen, die in
zijn tafelrede, meer misschien nog door
de hartstocht, waarmee hij sprak, dan
door de feiten, die hij ophaalde uit het
verleden, overtuigend duidelijk maakte,
hoe dat idealisme, dat ons gisteravond
zozeer getroffen heeft, de A.K.W.V. in
het leven heeft geroepen en de basis
heeft gelegd voor haar opbouw.
Er werd deze avond uiteraard aan
menigeen hulde gebracht, niet het
minst aan pater Cassianus Hentzen,
„Christofoor Cassiaan", gelijk het origi
neel menu vermeldde, „die so ten naes-
tebij in vijfmaal seven jaren 't Chris-
tuskindjen torste dwars door 't klotsend
waater van 't spciaal ghetij."
Mr. B. van Spaendonck liet natuur
lijk ook geen verstek gaan. Hij spotte
goedmoedig met zijn postuur „omvade
mend" weer citeren wij het menu
„twee vachen", maar wist, watervlug
jonglerend met begrippen de geest is,
als het goed is, souverein over het li
chaam voor het A.K.W.V.-Fonds het
zttm
'.nmmmiiiiHitiiiiii
iHiiiMmiRunnmaviiMmiimtmuiM
„Ik snap niets meer van de men
sen," klaagds Snorrebor. „Eindelijk
komt de bewapeningsmachine van de
Westerse mogendheden een beetje op
toeren om de doodsgevaarlijke ach
terstand bij Rusland en zvn satellieten
wat in te halen en om zo mogelijk een
derde wereldoorlog te voorkomen. Nu
zou je zo denken, dat dat de mensen
gerust moet stellen en hun wat meer
vertrouwen moet geven. Niks hoor, tn
de defensie-maatregelen, die thans ge
nomen worden en waarover ze steen
en been geklaagd hebben, dat ze zo
lang uitbleven, zien ze nu een teken,
dat een derde wereldoorlog onvermij
delijk is en beginnen te hamsteren van
je welste. Alsof er iemand zijn voor
raadje zal kunnen houden, wanneer
ooit de Russen zouden komen! Dat
kun je nét denken. Die zullen niet als
de Duitsers indertijd beginnen met
mooie smoesjes te verkopen in de
hoop, dat we erin zullen trappen. Nee,
die maken korte metten. Reken maar.
Maar zo ver is het nog niet en God
geve, dat het ook nooit zo ver zal ko
men. In ieder geval staan we er nu
een stuk beter voor, dan toen het
Westen nog in dagdromen zich zonder
een behoorlijke defensie veilig waan
de. En elke dag komen we er beter
voor te staan. De hamsteraars en de
achterhouders verspreiden alleen maar
de pseudo-vogelpest van een redeloze,
slap makende angst en trekken het
kluwen van lonen en prijzen nog ort-
ontwarbaarder in de knoop en daar
door doen ze weer een flink stuk van
de defensieve kracht van het Westen
teniet. Het is zonde, dat ik het zeg,
maar die lui spelen met hun gedoe
alleen maar Moskou in de kaart. En
ik ben er nog niet zo zeker van, of
wij het al die lui maar moeten ver
geven, omdat ze niet zouden weten,
wat ze doen."
perspectief te openen op een aan de zijne
gelijkende kwantiteit.
Het was een zeer geslaagde avond,
stijlvol in de synthese tussen ernst en
luim, welke spelenderwijs tot stand
j kwam.
Met een plechtige Heilige Mis van
dankbaarheid door mgr. Paolo Giobbe,
'Apostolisch Nuntius in de Begijnhof
kerk te Amsterdam opgedragen, heeft
de Algemene Katholieke Werkgevers
Vereniging hedenmorgen de- viering van
haar 35-jarig bestaan in het openbaar
ingezet. Vele belangstellenden waren in
het kerkje bijeen. De algemeen geeste
lijk adviseur der vereniging, pater dr.
lssianus Hentzen O.F.M., hield de feest
predikatie.
Naar U. P. uit Praag meldt, heeft de
Nederlandse regering haar consulaat te
Bratislava gesloten. Het consulaat stond
onder leiding van een Tsjechische honorai
re consul. Die functionaris heeft inmid
dels ontslag genomen. De Nederlandse re
gering heeft daarom besloten het consu
laat op te heffen.
Leden van de feestvierende Alg. Kath. Werkgeversvereniging tijdens een onge
dwongen samenzijn in de kelder van het Muiderslot.
'l
45
„O, nee, ik zinspeelde er alleen op,
dat dat eejj van de hoofdredenen is,
waarom de mensen doorgaans vluchten
dat, en vrees natuurlijk."
Graham verbleekte. „Niemand heeft
mij nog ooit van lafheid beschuldigd,
Prentice."
„Werkelijk niet?" Hij zweeg en stak
langzaam een sigaret op.
„Waarvan dan wel?"
Graham trachtte zichzelf meester te
worden, maar het bleef bij een poging.
Toen hij weer sprak, klonk zijn stem
half smekend.
„Ik dacht, dat je hier was gekomen
om je hulp aan te bieden. Waar wil je
eigenlijk heen?"
„In de eerste plaats: weten waarom je
weggelopen bent".
„Ik zeg je, dat ik niet ben weggelopen.
Heb ik het recht om naar de stad te
gaan of niet?"
„Je zou bijvoorbeeld je adres achter
gelaten kunnen hebben, nietwaar?"
„Bij Celia, bedoel je? Dat was niet de
moeite waard. Ik was hier maar voor
een paar dagen."
„Dat weet ik". Firth wachtte.
„Aangezien je toch al op de hoogte
schijnt te zijn, kan ik je wel vertellen,
.dat ik naar het vasteland vertrek."
„Waarom?"
„Verduiveld omdat ik voel, dat ik
behoefte heb aan vacantie."
„Ja, je ziet er een beetje verlept uit."
Firth bekeek hem peinzend. „Hoe komt
dat? Onzekerheid?"
„Wat bedoel je?"
„Ik bedoel of je in spanning geleefd
hebt of de inspecteur zou komen."
„Wat zou die van mij moeten weten?"
„Ik zou zo denken, dat hij in de eerste
plaats zou willen weten, waarom jij je
door Angela Pewsey bedreigd voelde
dus, om nauwkeurig te zijn, wat ze van
je wist."
„Ze wist niets."
„Waarom trek je er dan tussenuit?"
„Dat heb ik je al verteld. Ik ga met
vacantie."
„Je zult een raar figuur slaan, als ze
je een grote politieagent achterna sturen
om je terug te halen. Je kunt rekenen
op een pracht van een foto in de krant
jullie samen hand aan hand op de
valreep."
„Sta je soms in dienst van de politie?"
„O, nee."
„Zo. Dan heeft Celia je dus achter me
aan gestuurd. Of was het misschien haar
moeder?"
„Nee, ik heb het helemaal zelf verzon
nen."
„Met de galante bedoeling om de fa
milie in bescherming te nemen, hè?"
schamperde Graham.
„In eerste aanleg is dat wel de reden,
ja."
„Dan zal het je misschien genoegen
doen, te vernemen daf ik hetzelfde mo
tief huldig. Ik ga weg om een boel on
smakelijke opschudding te vermijden."
„Er komt helemaal geen opschud
dingnatuurlijk ten zij ze jou terug
halen en van moord beschuldigen. Ik
raad je aan, terug te keren, te blijven
totdat de politie je ondervraagd heeft
,en dan te gaan waar het je belieft."
„En ik zeg je, dat ik me niet zal laten
ondervragen. Ik zeg je, dat ik het niet
verdraag." Hij bracht een lucifer bij zijn
sigaret en Firth zag, dat zijn hand beef
de.
Firth wachtte opzettelijk even en zei
toen: „Ik denk niet, dat deze ondervra
ging zo erg zal zijn als de vorige keer."
Graham bleef de lucifer vasthouden
tot het vlammetje zijn vingers brandde.
„Ik weet niet waarover je het hebt."
„O, nee? Angela Pewsey had het je
wel kunnen vertellen. Om juist te zijn
ze heeft het je verteld, nietwaar?"
Graham leek een dier in het nauw.
Zijn stem trilde zo dat zijn woorden bij
kans niet te verstaan waren. „Dat wijf!
Dat wijf! Waarom jagen ze op de wel
doener die haar vermoord heeft?! En jij
waar bemoei je je mee? Je hebt
je hebt gezien wat er met haar gebeurd
is! Haar neus was ook te lang!"
„O, mijn neus is niet te lang. Ik pro
beer je aan het verstand te brengen, dat
je beter zelf de politie op de hoogte
kunt brengen, dan dat een ander het
doet. Ze zouden hun licht bijvoorbeeld
bij Bert Repton kunnen opsteken.'"
Graham antwoordde met een bijna
dramatische uitval. „Bert zou niets zeg
gen. Ik heb voor hem gezorgd alsof hij
mijn zoon was. Heeft hij soms iets ge
zegd toen de Jappen opgeruimd waren
en wij bevrijd werden?"
„Neen, behalve tegen zijn vrouw."
„Zo'n smerige, kleine rat. Mijn hemel,
na alles wat ik voor hem gedaan heb!"
„Misschien was hij van mening, dat
hij je daarvoor voldoende beloond heeft
door niets tegen de militaire autoriteiten
te vertellen. Maar zijn vrouw ik ver
onderstel, dat hij haar heeft moeten uit
leggen hoe hij al zijn vingernagels was
kwijtgeraakt."
„Zonder mij was hij zijn leven kwijt
geweest."
„Wie weet. Hij moet een dapper kerel
tje geweest zijn. Ze trokken hem zijn
nagels één voor één uit, maar hij ver
klapte niet waar het vliegveld was, wel?
Hij moet zijn offer wel een beetje nut
teloos gevonden hebben, toen jij het da
delijk daarna wel verklapte. Zijn vrouw
denkt er in ieder geval zo over."
Graham zat star in zijn stoel en staar
de met grote angst-ogen voor zich uit.
Zijn tong scheen verlamd.
„En ik denk," ging Firth voort, „dat
ze Bert het eerst aanpakten, omdat hij
maar een onnozel soldaatje was en jij
een officier. Ze gingen natuurlijk uit
van de veronderstelling, dat Bert gau
wer zou praten."
Graham hervond zijn stem. Hij
schreeuwde bijna. „Je bent er niet bij
geweest! Je kunt het je niet indenken!
Ze hadden ons in het oerwoud te grazen
gekregen! We waren volkomen aan ze
overgeleverd! Zwets jij maar over Bert
Repton en zijn heldendaden! Best. Wat
kwam het er voor hem op aan of ze zijn
botten kraakten, of ze 'm mishandelden?
Is hij niet altijd een mismaakte dwerg
geweest? Maar zie mij eens!" Hij sprong
op uit zijn stoel en richtte zich in zijn
volle lengte voor Firth op. „Ze dreigden
me met allerlei duivelse gemeenheden.
Hoe had ik thuis kunnen komen met
een verminkt, mismaakt lichaam?" Hij
spreidde dramatisch zijn handen uit.
„Hoe zouden die er uitgezien hebben met
afgerukte nagels?"
Firth schudde zijn hoofd. „Daar weet
ik geen antwoord op. Ofschoon ik denk.
dat je je dan vrij wat prettige!» gevoeld
zou hebben dan op het ogenblik."
„Dat is niet waar. Wat zou er in me
omgaan als de mensen me met tegenzin
een hand gaven?"
„Ik weet het niet. Het lijkt me overi
gens, dat de meeste mensen er trots op
zijn, als ze Bert Repton een hand mogen
geven."
(Wordt vervolgd)
Amerikaanse patrouilles aan het front
bij de Naktong zoeken in de heuvels
van Korea even naarstig als tevergeefs
naar een Engels sprekende communis
tische guerillaleider, die in de centrale
sector van dit front langzamerhand een
legende is geworden. Er is weinig over
de man bekend. Men weet alleen, dat
hij met een groep van ongeveer 40 com
munisten de steden afstroopt en zich
meestal mengt onder de Koreaanse
vluchtelingen. De Zuid-Koreaanse poli
tie beweert, dat het een stevig gebouw
de kerel van ongeveer 150 pond is. Hij
heeft een geweldige stem en spreekt
vloeiend Engels. Zijn laatste aanval lan
ceerde hij op een batterij Amerikaans
afweergeschut, waarvan hij de man
schappen drie uur lang met handgrana
ten in bedwang hield, terwijl hij tussen
de ontploffingen door de Amerikanen
met stentorstem opriep zich over te
geven of anders te sterven.
Een Amerikaanse kapitein, die drie
uur lang in een ongemakkelijke houding
naar de guerillaleider had moeten luis
teren, vertelde, dat het leek alfeof de
kerel een politieke vergadering toe
sprak. Onder andere beweerde hij, dat
het hem geweldig aan het hart ging jon
ge Amerikanen te moeten doden en dat
zii zich daarom maar moesten overge
ven. Toen de dageraad aanbrak vuurde
de batterij van de kapitein 40 granaten
van 20 m.m. af, die een grote sprei
dende kracht bezitten. Zes of acht
Noord-Koreanen werden gedood, maar
de Amerikaanse veiligheidsdienst ach
ter het front gelooft dat de geheimzin
nige guerillaleider ontsnapt is.
De Canadese jagers hebben de spoor
wegen verzocht het geluid van de sire
nes van de diesellocomotieven, die nu
.hoe-hoe" brullen, te veranderen, om
dat de mannetjes-elanden door dit ge
luid in de waan zouden worden ge
bracht, dat het de verliefde invitatie
van een elandkoe is, en zij zich dien
tengevolge tegen de locomotieven te
pletter rennen. In één week tijds zouden
reeds elf elandstieren het slachtoffer van
deze tragische misleiding zijn geworden-
Het spoorwegpersoneel drijft echter de
spot met dit verzoek en deze veronder
stelling, want het is van mening, dat de
mannetjes-elanden door het felle licht
van de koplampen worden aangetrok
ken. Als dat werkelijk het geval is, zou
den de elandkoeien wijzer zijn dan hun
mannelijke soortgenoten. En is dat in
dit geval niet een al te menselijke ver
onderstelling?
De 23-jarige Hanni Schal! is in Rimi
ni tot „Miss Europa 1950" gekozen. Zij
is een afstammelinge van de vermaarde
Oostenrijkse dichter Adalbert Stifter,
wiens naam nu wel weer op de lippen
zal komen van lieden, die tot dan toe
nooit van zijn bestaan hadden gehoord
noch ooit iets van hem zullen lezen.
Het Parlementsgebouw in Londen,
aat tijdens de oorlog door bommen ern
stig werd beschadigd, is gerestaureerd.
Om de regeling van de temperatuur en
de acoustiek van de vergaderzaal van
het Lagerhuis te controleren, hebben
450 Britse militairen er volksvertegen
woordiging gespeeld. De 19-jarige re-
cruut Ronald Chicken had plaats ge
nomen in de zetel van de leider aer
Conservatieven, Winston Churchill, en
de 21-jarige soldaat Donald Thompson
zat op de plaats van de premier Attlee.
Verwacht men, dat de vergaderzaal van
het Britse parlement binnen afzienbare
tijd oorlogsgeluiden te verwerken zal
krijgen, dat men voor dit werk soldaten
heeft gebruikt? Of past deze proef in het
kader van de opvoering der Britse de
fensiemaatregelen?