Amsterdamstraat in nieuw licht
Van Annitgen en Baefgen
die de Schout trotseerden
MODELHOTEL WONDER VAN COMFORT
m
SLEUTELS en SLOTEN
C. J. v. d. Broek
COL» WAVE??
Father C. W. van Graven
in Achilet
„De Kalverstraat van
Haarlem-Oost
VAN HET WITTE DOEK
Hun namen leven voort
LAATSTE SNUFJES VAN TECHNIEK OP DE
HORECAF-TENTOONSTELLING
De flat in het hotel
MOLENDIJKS KAPSALONS
HONGKONG
.J
SLOT DEFECT?
HERINGA WUTHRICH
Uw dans-seizoen-1950 staat
Uw dans-seizoen-1950
J. MARTIN Zonen
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950
PAGINA 7
De klap op de vuurpijl:
Rembrandt
Luxor
Palace
Frans Hals
City
Spaarne
HERENMODE CONSTANT
LAMP
„Francisca Romana"
Vijf ett twintig jaar
Feest by de H.K.W.
Afdeling Haarlem bestaat
veertig jaar
VOETBALLEND
„ALLIANCE"
Verregend programma
wordt na afgemaakt
DE UITGEEST ER KLOPJES
Langebuurt katholieke
kolonie
Prachtige reis, maar droevige
aankomst in zijn missie
Ruth Morris in
Renaissancezaal
Eerste liederen-recital op
Europese bodem
TONEEL IN HAARLEM
Op kruistocht door de RAJ. te Amsterdam
Operakoor „Haerlem"
E.H.B.O. VOOR SANT
POORT EN DRIEHUIS
O prichtingsvergadering
1 October
Niieuwe cursus Kath- Pae-
dagogische School Haarlem
Ja, maar van
Zes weken geëist wegens
hazardspel
CHINEESCH-
INDISCH
RESTAURANT
SMEDESTRAAT 21
Lunch a f 1.75
„DE SLEUTELSPECIALIST"
CENTRALE verwarming
JOHNSON OLIEBRANDERS
voor de deur 16 October
begint Uw Dans-Cursus
staat.
bovendien in het feestelijk
teken van... Martin's Jubileum!
Dans-Academie
U kunt inschrijven
voor Uw R.K. Cur
sus
en
Besloten Clubs
of
Privé-lesen
Inlichtingen
inwinnen
elke dag 11—12,
14—17, 19—21 u
Door een heuse vuurpijl te ontsteken, zag wethouder Happé kans de Amster
damstraat haar nieuwe verlichting te geven. De vuurpijl zelf heeft do foto
weten te ontlopen, maar dat ie er geweest is, mogen de gezichten der omstanders
bewijzen.
Toen wij gisteravond omstreeks half
acht de Amsterdamstraat binnenreden,
waanden wij ons ruim vijf jaar terug,
die donkere en tegelijk feestelijke
avond van de 4e Mei 1945, enkele uren
voordat onze goede stad bevrijd werd.
Gehuld in een zware duisternis lag
daar gisteravond de Amsterdamstraat,
ontelbare Haarlemse „oosterlingen" be
wogen zich als schimmen door het be
klemmende donker en in het felle
schijnsel van enkele fietslantaarns te
kende zich huis aan huis de nationale
driekleur af.
En het werd ons tenslotte duidelijk,
dat die vergelijking met de 4e Mei 1945
nog niet zo heel erg mank ging, want
per slot van zaken gold het toch ook
gisteravond een zekere bevrijding. De
nieuwe middenstraatverlichting zou de
Amsterdamstraat verlossen uit haar iso
lement van „aardige buurtstraat" en
haar in één slag bestempelen als een
hoofdstraat van Haarlem.
Eer het echter zover was, verzamel
de zich een klein gezelschap in de huis
kamer van de heer Meiland, waar de
heer Simons, voorzitter van de Winke
liersvereniging in de Amsterdamstraat,
Ofschoon wij reeds eerder een en an
der geschreven hebben van de film „De
goede aarde", kunnen wij toch niet na
laten nag eens te wijzen op deze indruk
wekkende film, waarin het bekende ver
haal van Pearl Buck tot leven wordt
gebracht. De toeschouwer wordt meege
voerd langs de levensweg van een on
bemiddelde Chinees en zijn vrouw, die
na veel armoe en ellende tot grote wel
stand geraken. De Chinees loopt gevaar
de oude tradities van zijn geslacht te
loochenen, maar de morele steun van
zijn vrouw keert alles tenslotte ten
goede.
Goed camerawerk, bescheiden spel
op het simpele af en een reële ver
filming van die moedige Chinese ge
meenschap houden de filmliefhebbers tot
het einde toe geboeid. 18 jaar.
De film „Au revoir monsieur Grock"
vertelt de levensgeschiedenis van de
grote clown met zijn befaamde nummers
als hoogtepunten en tegen een achter
grond van dreigende wereldgebeurte
nissen, die de mensen zo vaak de lust
tot lachen ontnemen. Grock's bezorgd
heid om de toekomst van onze jeugd
wordt in zijn film hier en daar nadruk
kelijk gemanifesteerd.
De film is, vooral in de eerste helft,
eenvoudig van trant, terwijl de tweede
helft een aaneenschakeling is van zijn
fraaiste prestaties, die als altijd met
gul gelach worden gehonoreerd. Ieder
een kan de film zien.
Ten onrechte noemt men de film „Niet
gewenst" van Ida Lupino opzienbarend,
ten onrechte een film, die „het pro
bleem" van de ongehuwde moeder be
handelt. Het verhaal komt hierop neer,
dat een meisje door haar minnaar in de
steek wordt gelaten, haar baby tot haar
groot (en natuurlijk) verdriet aan pleeg
ouders moet afstaan, doch tenslotte zich
laat troosten door een aardige, eerlijke
jongeman, die haar trouwt. Dit thema
behandelt nergens een probleem, doch
stelt alleen maar een situatie, waaruit
enige sensatie te putten valt. Een gewone
film dus, die bovendien in de gebruike
lijke stijl werd geformuleerd.
Wij achten de film voor volwassenen
aanvaardbaar.
Beau Geste, een oud thema, nog eens
opnieuw verfilmd. Het leven in het
Franse Vreemdelingenlegioen met zijn
ontberingen, zijn strenge tucht, zijn
beestachtige sergeant, maar ook zijn hel
denmoed, zijn mannelijkheid. En boven
alles uit: de edelaardigheid van de drie
gebroeders Geste, van wie de oudste zich
als een perfect gentleman gedaragt,
tot in de dood. Voor liefhebbers
van al die deugden is dit alles eten en
drinken. De film is voor achttienjarigen.
Edward O'Brien en Robert Stack spe
len de hoofdrollen in dit nakomertje
onder de oorlogsfilms, Haviksnest. De
film beschrijft de belevenissen van een
afdeling Amerikaanse vliegers, die in
Engeland gestationneerd zijn. Bijzonder
boeiend zijn de opnamen, welke gemaakt
zijn vanuit het vliegtuig dat gronddoelen
beschiet: ze zijn identiek aan die, welke
we thans zien op de journaals over de
strijd in Korea. Verder maken de op
namen van de jager, die onder de vleu
gels van een vliegend fort wegduikt
wanneer er een vijand opdaagt, omdat
hij beschadigd is, en de natuurgetrouw
opgenomen luchtgevechten, deze film
bijzonder geschikt voor 18-jarigen en
ouder.
In „Jongensranch" maakt men een
reeks avonturen mee, die zich afspelen
op een voor kleine zwervertjes ingerich
te ranch. Daar Roy Rogers en het jon
genskoor van Robert Mitchell de hoofd
rollen spelen, kan men iets aardigs ver-
Wachten. Niettegenstaande de intrigues
niet helemaal in overeenstemming zijn
met de onschuldige kindergezichtjes, is
bet geheel toch wel de moeite waard.
via de microfoon zijn zichtbare en on
zichtbare toehoorders attent maakte op
de gebeurtenis, die komen ging, voor
zover dat tenminste nog nodig was. Hij
memoreerde daarbij, hoe lang reeds er
op gehamerd was, dat er een nieuwe
verlichting en bestrating in de Amster
damstraat zouden komen. Aan één wens
was nu voldaan, en hopelijk zou de
tweede eenmaal vervuld worden.
Hartelijk waren dan ook zijn woor
den van dank aan het adres van alle
medewerkers en bijzonder stelde hij het
op prijs, dat wethouder Happé en de di
recteur van het energiebedrijf, ir. Kou-
wenhoven, deze plechtigheid wilden bij
wonen. Speciaal deed hij nog een be
roep op de winkeliers van de Amster
damstraat om ook metterdaad hun
straat tot een hoofdstraat te maken.
Wethouder Happé sprak eveneens
een kort woord en noemde deze nieu
we verlichting een lichtend teken,
dat wensen vervuld worden, wanneer
zij energiek worden ondersteund.
Daarmede gaf hij zijn gehoor de ge
ruststellende hoop, dat het met die
bestrating ook nog wel in orde zou
komen.
Een der raadsleden had in de ge
meenteraadszitting de Amsterdamstraat
destijds de Kalverstraat van het Am
sterdamse kwartier genoemd en de
meest vruchtbare wens, die de wethou
der tenslotte dan ook kon doen, was
deze, dat de nieuw verlichte straat
deze, be-noeming zou blijken te recht
vaardigen.
Daarna was het met de woorden ge
daan en baande wethouder Happé zich
buiten een weg door de duisternis, ge
wapend met een heuse vuurpijl en om
ringd door een enthousiaste schare.
Met een felle vlam schoot de pijl de
hemel tegemoet, maar maakte nog bij
tij ds een elegante buiging om dan er
gens in vergetelheid weg te vallen. Te
gelijkertijd stond de lange straat in
nieuw licht gehuld en brak zich in alle
winkels het licht naar buiten door de
étalageruiten. Daarmee was (Se plech
tigheid eigenlijk ten einde.
Muziek klonk door de feestelijke
straat, waar duizenden zich langs en
voor de étalages verdrongen, die alle
al even feestelijk waren opgetuigd.
Het merkwaardige van de verbouwing
die de herenmodezaak van Constant
Lamp in de Barteljorisstraat heeft on
dergaan, is dat door een uitbreiding van
vier meter in de diepte een dubbele
verkoopruimte is ontstaan. Architect
Tuninga heeft dit wonder verricht. De
firma Lamp heeft daardoor haar afde
ling „betere heren-confectie" belangrijk
kunnen uitbreiden en de clientèle een
rustiger omgeving om te passen ver
schaft. Daaruit volgt weer, dat overhem
den, hoeden en andere artikelen, die de
man niet wil versmaden, beter tot hun
recht zijn gekomen. Het doet ons goed,
dit nieuws te kunnen melden, omdat het
voor de stad van belang is, dat er veel
„heren" rondwandelen. En bovendien is
de Barteljorisstraat een van onze belang
rijkste winkelstraten
Morgen, 1 October, viert de vereni
ging Francisca Romana op de Kouden-
horn haar zilveren feest. In Mei 1925
kreeg pastoor Lühn, toen kapelaan aan
de Jozefkerk, de opdracht een Romana-
werk te stichten in Haarlem. Het was
catacombenwerk. Ergens hield men
club, ergens gaf men naailes en gods
dienstonderricht. 's Zondags kwamen de
meisjes bijeen voor de H. Mis in de
Jozefkerk. De goede oude tijd, met nog
geen dak boven het hoofd e» zonder
enige gledmiddelen. Dat laatste is zo ge
bleven. Maar een dak is er gekomen.
Onder directeur Leesberg kwam het
huis tot stand op de Koudenhorn. Ge
zellige clubruimten en een eigen kapel.
En dan begint onder hem en zijn op
volger, directeur Mol, het grote werk
van inwendige groei en uitwendige op
bouw. Het werk met duizend-en-een
mogelijkheden en onbekende resultaten.
Een werk dat naar gelang de tijd in
zin aspect ook aan vele veranderingen
onderhevig is. Een staf van mede
werksters heeft deze priesters bij hun
taak geholpen. Het is het werk ge
weest van vele onbekenden, die heel
veel van haar tijd aan dit werk be
steed hebben. Eén mogen wij wel noe
men: mejuffr. L. Smits, die practisch
vanaf het begin er bij geweest is en
hog met onvermoeide ijver en niet te
breken idealisme haar taak vervult.
Zondag is het dus ook een beetje haar
feest.
Vele ouders heeft Romana geholpen
bij de opvoeding van hun kinderen.
Hoeveel meisjes hebben in de loop der
jaren niet geleerd haar vrije tijd goed
door te brengen en voor hoevelen is
het een steun geweest voor heel haar
leven met als herinnering de mooie
tijd bij Romana doorgebracht. Hoeveel
moeders zijn er niet gekomen op de
moederavonden, de enige verpozing bij
alle huiselijke zorgen.
(Morgen viert Francisca Romana dan
feest. Om negen uur draagt de stichter
de H. Mis op in de kapel. Om twaalf
uur is er receptie in het eigen gebouw,
Koudenhorn. 's Avonds vindt er in de
Leeuwerik voor ouders en kinderen de
uitvoering plaats van een operette
door onze kinderen van Fr. Romana.
's Maandags spelen zij voor de geno
digden, terwijl er binnenkort nog een
avond komt voor onze donateurs.
Op 10 October zal het 40 jaar geleden
zijn dat de Nederlandsche Katholieke
Bond van Administratief Verkopend- en
Verzekeringspersoneel „Sint Franciscus
van Assisië" afdeling Haarlem, werd op
gericht.
De feestelijkheden ter herdenking zul
len reeds op 4 October 's avonds om 8
uur beginnen met een feestvergadering
in het gebouw „Sint Bavo" Smedestraat
met als spreker pater Eusebius Peters
OESA.
Op Zondag 8 October worden de fees
telijkheden voortgezet overeenkomstig
het volgende programma, 's Morgens om
8 uur H. Mis in de St. Josephkerk aan
de Jansstraat, waaronder algemene-. H.
Communie. Na deze H. Mis gemeen
schappelijk ontbijt in gebouw „St. Bavo".
's Avonds om 19.30 grote cabaretavond
in het „St. Bavo"-gebouw. Het bekende
gezelschap „Chiel de Boer" zal deze
avond verzorgen. Na afloop bal.
H.K.W.-leden die zich nog niet opge
geven hebben dienen dit alsnog snel te
doen. De feestzaal laat zich niet uitbrei-
den! 'V i.ó>
Vorige wéék publiceerden wij enkele
mededelingen over de heroprichting van
voetballend „Alliance". Door de weers
omstandigheden kon het programma
vorige week geen doorgang vinden. Dit
zal nu het komend weekend afgewerkt
worden. Buiten de uitgebreide selectie
wedstrijden herinneren wij aan de bij
zondere attractie van Zondagmiddag,
wanneer omstreeks 3.15 uur een elftal
samengesteld uit de „Oude roem van
Alliance, een propagandawedstrijd speelt
tegen een elftal van leraren van het
Triniteitslyceum.
De ambachtsman A. Willemsen her
denkt 1 October de dag, waarop hij
veertig jaar geleden in dienst kwam bij
de N.Z.H. Hij is werkzaam bij de Tech
nische Dienst.
5 October viert de conducteur C. N.
Lahey zijn zilveren jubileum bij de
N.Z.H.
Twee oude huisjes in de Langebuurt
te Uitgeest, tegenover de katholieke kerk
gelegen, dragen twee sierlijke namen:
Annitgen en Baefgen. De vreemdeling
begrijpt daar niets van, de dorpsgenoot
let er meestal niet meer op. Maar deze
namen zijn voor het dorp Uitgeest veel
zeggend, herinneren aan twee vrome
vrouwen, die klopjes waren in de dagen,
dat het katholicisme vervolgd werd en
het uitoefenen van de ere-dienst ten
strengste was verboden.
De oorsprong van de naam klopje is
nog niet met zekerheid bekend.
De verklaring, die zegt dat deze naam
verband houdt met het kloppen op de
deur waarmede deze vrouwen wanneer
zij 's avonds heimelijk door de straten
gingen de katholieke gezinnen waar
schuwden, dat er 'n priester in het dorp
gearriveerd was, werkt wel op onze ver
beeldingskracht vooral op die van
kinderen in de schoolbanken maar is
toch niet wetenschappelijk verant
woord.
Meestal waren de klopjes vrouwen
die zich als meisje geroepen voelde voor
het kloosterleven, maar aangezien in
déze tijd in de Noordelijke Nederlanden
de kloosters verboden waren, maakten
zij hun leven op een andere wijze dienst
baar aan God.
Zij hielden zich in alle stilte bezig met de
zielzorg van hen die ondanks de ver
drukking, de katholieke geloofsleer
trouw waren gebleven, gaven les in de
katechismus, vooral aan de jeugd, ver
vaardigden en onderhielden het kerk-
linnen en de paramenten, waarschuw
den de gelovigen, als er een priester in
het dorp was, en beoefenden de liefda
digheid.
Ook Armitgen en Baefgen die in de
Langebuurt woonden hebben als onge
huwde boerinnen hun leven op deze
wijze vruchtbaar gemaakt. De arbeid
van deze vrouwen, die altijd in het ge
heim moesten werken, zal niet gemak
kelijk geweest zijn. Paapse stoutig
heden werden streng gestraft en het
vérraad loerde aan alle zijden, want
velen hadden zich in Uitgeest onder de
leus „Onse afscheydinge is wettelyck
gegrondet op Gods gebodt" welke
woorden nu nog te lezen zijn op een
houten bord aan de muur in de Ned.
Herv. Kerk dat gedateerd is met 1641
van de Kath. Kerk afgewend,
acht
Zonder kerkgebouw, zonder klokken,
scholen en priester was de toestand
van de katholieken wel zeer bedenke
lijk. Men moest zich echter behelpen
met een schuilkerkje. Enkele schilde
rijtjes die daarin gehangen hebben
kunnen we nu nog vinden op het
priesterkoor van de huidige katholieke
kerk. In de schuilkerk deden deze
schilderijen dienst als altaarstukken.
Ze zijn van de hand van Bloemaert en
Horstok.
Op het werk van Annitgen en
Baefgen moet wel een bijzondere zegen
gerust hebben. iMet de klopjes in haar
midden is de Langebuurt een sterk
katholieke gemeenschap gebleven.
Haast huis aan huis bleef dit deel van
Uitgeest de ware Kerk trouw. Tot nu
toe is de Langebuurt het grote katho
lieke centrum van Uitgeest gebleven.
Hier vinden we de kerk in 1884 ge
bouwd door bouwmeester Malgry. Deze
is opgetrokken in neo-Gothische stijl,
niet mooi, maar berekend op een grote
aanwas van parochianen. Ook staan
hier de jongens-, meisjes- en kleuter
school en het klooster van de eerw.
Zusters Ursulinen van Bergen. Alles
bijeengenomen een geweldig complex,
dat getuigt van een bloeiend parochie
leven.
Inmiddels valt het te betreuren dat
de naam ,,'t Huis Baefgen" sinds korte
tijd niet meer op de kroonlijst van het
huisje naast de jongensschool te lezen
staat. Een veelzeggende naam dreigt
hiermede voor katholiek Uitgeest ver
loren te gaan. Van oudsher hebben ,,'t
huis Annitgen" en ,,'t huis Baefgen"
tegenover elkaar gestaan als enige her
inneringen aan twee vrome vrouwen,
die de katholieken in de meest benar
de tijden hebben geholpen.
AdoertenM»
Father C. W. van Graven uit Lisse, de
ruim 60-jarige missionaris, die verleden
jaar voor de derde maal naar Achilet in
Uganda vertrok, schreef ons het volgen
de:
Ja, U zult het wel goed vinden als ik
U eens een klein kort briefje schrijf van
uit Midden-Afrika. Het is bijna alweer
een jaar geleden dat ik in mijn oude
missie terugkeerde. Mijn reis van Mar
seille naar Mombasa was erg vermoei
end vanwege net warme weer en een
langzame vrachtboot s.s. Nijkerk. Doch
van Mombasa naar mijn laatste station,
drie dagen en drie nachten in de trein
was erg fijn. Een goeie tafel en een
schitterend bed. En overdag echt na
tuurschoon met heel veel dieren. Ik heb
het nog nooit zo getroffen als deze reis
naar Midden-Afrika. De tweede dag
was bijzonder mooi. Het eerste wat we
zagen en wel vlak langs de lijn waren
acht giraffen groot en klein en honder
den struisvogels. Twee dagen lang gin
gen we door kudden zebra's en gnus en
struisvogels en langs de rotsen de babo-
nes, die grote staartloze apen. En het
grote getal antilopen en herten. Nu moet
U niet denken dat ik er millioenen van
die dieren gezien heb, maar ik geloof
niet dat ik jok als ik zeg van zeker over
de 1000. En erg interessant te zien hoe
zebra's en herten meegraasden met het
Europese vee van de settlers.
Maar mijn aankomst in mijn missie
was ellendig. Het kon nou echt niet be
roerder. Mijn arm kerkje en mooie
school in puin door brand en overgroeid
met gras en onkruid. De Zondag daarop
de H.H. Missen buiten in de zon. Het
was gewoonweg naar. We zijn aan de
slag gegaan, doch nu is mijn kerk nog
steeds niet helemaal opgelapt. Zondags
de H.H. Missen in de kerk, doch door
de week in een kamertje van ons klei
ne huisje, waar we ook het H. Sacra
ment bewaren. De school is gereed ge
komen en verleden week zijn onze pl.m.
180 jongens er Weer in getrokken.
We hebben net iedere dag erg druk
en 's avonds zijn we te moe om brieven
te schrijven. Mijn kapelaan werkt erg
hard en ik heb een pracht Broeder om
het zaakje op te bouwen.. Ik houd mij
hoofdzakelijk bezig met het geestelijk
werk, omdat ik niet sterk genoeg meer
ben om wat veel te lopen of handenar
beid te doen iri de Afrikaanse zon. Met
ons drieën hebben we veel pret en ge
zelligheid en we zingen en dansen zelfs
met onze zwartjes mee. Laatstleden Juli
hadden we ons halfjaarlijks doopfeest
van pl.m. 180 grotere jongens en meis
jes. Vanaf Januari hebben we reeds 120
huwelijken ingezegend. In laatst Juli op
één dag 23 paartjes, waarvan verschei
dene bruidjes haar kindje meebrachten
naar het altaar.
Babies dopen we bij dozijnen. Van
Januari tot eind Juni dit jaar 400. Klei-
ne lieve zwarte molletjes. Doch. de kin
dersterfte is hier heel groot, vanwege de
slechte verzorging en hygiëne.
Als U missievrienden tegenkomt, zeg
hun dan dat mijn gironummer altijd
blijft: Achterweg 25, Lnsse (Z.H.) no.
52 12 93, ten name van C. W. van Gra
ven.
Onder auspiciën van de Stichting
„Haarlems Bloei" gaf de neger-sopraan
Ruth Morris, aan de vleugel begeleid
door de organist-dirigent der St Mar
tin's Church uit New York, William
King, in de Renaissancezaal van het
Frans Halsmuseum haar eerste liederen-
recital op Europese bodem. Bij een criti-
sche beschouwing harer prestaties dient
men twee belangrijke dingen in het oog
te houden, en wel ten eerste haar geestes
gesteldheid ten opzichte van Europese
cultuur en interpretatie, ten tweede het
aanpassingsvermogen bij de omgeving
waarin zij zong. Wat het eerste betreft,
viel ogenblikkelijk het onderscheid in
vertolking op, toen zij haar recital af
sloot met enkele negro-Spirituals. Hier
in kwamen haar kwaliteiten eerst goed
tot haar recht, hetgeen overigens zeer
begrijpelijk is. Men vertolkt in de regel
het beste die werken, waarmede men op
een of andere manier het nauwste ver
want is.
De stem van Ruth Morris heeft geen
buitengewone kwaliteiten, hoewel zij
met het beschikbare materiaal ongetwij
feld goede dingen doet. Het midden-
register is goed ontwikkeld, terwijl de
hoogte, bij juist gebruik maken der re
sonans soms verrassend is. Jammer was
echter, dat dit niet altijd gebeurde,
waardoor enkele hoge noten als het
v/are afgesloten werden, om tot ruimere
ontwikkeling te komen. Hierdoor wekte
het geheel de indruk van een klein vo
lume, hetgeen echter naar onze mening
niet helemaal het geval is. Wat haar
kunstzinnige opvatting betreft, deze deed
in de liederen van Brahms en Fauré be
slist voor onze oren onwennig aan. De
vreemde, niet veel op Duits en Frans
gelijkende uitspraak, en de enigszins
rommelig overheersende pianopartij, die
de zang zelf absorbeerde, deden in ieder
geval deze prachtige liederen niet ge
noegzaam tot hun recht komen. In „Wie
Melodien zieht es mir" van Brahms werd
op enkele punten een geheel andere
weergave geschonken, dan die in de be
kende versie gedrukt is.
Zo boven reeds gezegd, in de negro-
Spirituals, kwamen de kwaliteiten van
Ruth Morris het meest tot haar recht.
Speciaal in „Great Gittin up Mormn
kon men de geesteseigenschappen van
deze soort liederen prachtig horen weer
geven. William King heeft helaas geen
grootse indruk als pianist-begeleider ge
maakt. Dat we in hem meer de organist
moeten zien dan de pianist is aanneme
lijk. De begeleiding was stug en hard,
kennelijk niet op de pianistische aanslag
berekend.
Na afloop van het concert dankte wet
houder Geluk Ruth Morris voor het feit
dat zy haar eerste recital hier in Haar
lem had gegeven, en wenste haar op de
volgende concerten, elders te geven, veel
succes.
Zowel Ruth Morris als William King
dankten zelf het aanwezige publiek in
korte bewoordingen en met een muzikale
toegift.
JAN LAARVELD
Woensdag 4 October brengt de Neder
landse Comedie in de Stadsschouwburg
een opvoering van „Nina", blijspel van
André Roussin met Mary Dresselhuys,
Guus Oster, Henk Rigters, Pierre Myin
en Gerard Rekers. De regie is van Jo-
han de Meester-
(Van onze speciale verslaggever)
y fet kleinste vertrek van het modelhotel, dat de grote attractie vormt van de
f~~Ê internationale Horecaf-tentoonstelling in het R.A.I.-gebouw te Amsterdam,
A- wordt bewoond door een kaketoe. Deze huist in een wonderlijke bolvor
mige kooi, die boven het vijvertje van de exotische wintertuin hangt. De vogel
laat telkens de hoornige oogleden zakken en lijkt eindeloos slaperig. Hij heeft
jlan ook de blik gericht op een doorloop, waarlangs een dubbele reeks verschil
lend gemeubelde eerste klas hotelkamers is gegroepeerd en men behoeft waar
lijk geen kaketoe te zijn om van het zicht op die kamers slaap te krijgenZij zijn
een en al belofte van behaaglijkheid on comfort, prettig gemeubeld, gestoffeerd en
behangen in warme kleuren, de bedden een uitdaging aan Morpheus, het sanitair
van de meest moderne makelij. Bedden om er vroeg in te kruipen, genietend de
rust, proevend de sfeer van service, die zo'n goed hotel weldadig ademt, om
dan bij het zachte licht van de leeslamp een boek op te slaan, liefst van Vicky
Baum: Menschen im Hotel, Sjanghai Hotel, Berlin Hotel en volop te geloven
in het avontuur, dat elk hotel, hetzij klein en bescheiden dan wel groot en
luxueus, voor ieder van zijn gasten in petto heeft. Als men door de wanden der
hotelkamers heen kon kijken, dan was er de stof voor duizend romans. Op de
Horecaf-tentoonstelling kan men overal door de muren zien, men mag de kamers
vrij betreden, genietend voor een wijl van de sfeer en zich de gast dromen, die
er voor kort of langer woont en deel heeft aan het leven van zo'n hotel, dit
bezige, geheimzinnige, nooit rustende leven, waar zoveel voor elkander onbeken
den deel aan hebben.
Bijna zou men zeggen: het is een
droomhotel, zoals het daar in de R.A.I.
is opgebouwd en door de meest bekwame
installateurs verzorgd. Het centrale punt
is het restaurant, waar in het midden
een volledig gedekte feestdis wacht en
rondom tal van kleine tafels, gereed
voor de gasten. Heel de aankleding is
speciaal voor deze expositie gemaakt:
het gespijkerde tapijt, tafellinnen, glas
werk, de serviezen. Een strijkje speelt
Efongaarse en Weense melodieën. Elk
ogenblik kan een hand op de kandela
bers de kaarsen ontsteken, de anjers
van de tafelversiering bevend in de
gloed. En men verwacht de entrée der
gasten, geroes van stemmen, de lach
van een vrouw, de glans van haar ogen
boven het glas, waar de wijn in fonkelt.
Men dwaalt verder naar de bar, dit hoog
altaar der moderne beschaving met die
merkwaardige vertrouwelijkheid tussen
bezoekers, geklauterd op de krukken, en
het bedienend personeel, en tussen die
zelfde bezoekers onderling. Een barman
verklaarde eens: „Wat ze niet vertellen
aan hun vrouw, aan hun chef, aan hun
procuratiehouder, aan hun notaris of aan
hun privé-secretaresse, dat vertellen ze
aan ons, zonder dat wij er om vragen en
zonder dat wij er zelfs nieuwsgierig naar
zijn."
Uit alles blijkt hoe het Horeca-be-
drijf niet langer eet-, drink- of slaap
gelegenheid is zonder meer, maar uit
groeide tot een recreatie-oord voor de
moderne mens, die er sfeer zoekt, com
fort en verstrooiing. Daartoe hoeft men
sleohts een blik te slaan in de lounge,
de conversatiezaal, de bibliotheek en
schrijfkamer. En het laatste woord op
gebied van hotelinrichting is stellig de
flat, eigen woning in het hotel, de in
timiteit van het
thuis
neerd
zoals
hotel
kan.
gecombi-
met service,
alleen een
die bieden
(Men dringt
Glaswerk van Leerdam; de inzending op de R. A. I. een
sprookje van broze schoonheid.
hier op de R.A.I.
ook door tot de
verborgenheden
van het bedrijf,
keukens, patisserie,
linnenkamer, was
serij, waar het al
lernieuwste en bes
te wat de industrie
in dit opzicht pres
teert, te zien is.
Verder zijn er de
cafetaria, een
volkscafé, terras
met tuin, kortom
alle aspecten van
het bedrijf, prac
tisch en aantrek
kelijk vertoond en
vooral modern.
Want eethuysjes en
proeflokalen en
diepzeegrotten als
waarin de meest
exclusieve Horeca
figuur Nieolaas
Kroese zijn gasten
pleegt te onthalen,
daar zal men tever
geefs in het hotel
complex of elders
op de tentoonstel
ling naar zoeken.
Wanneer Neder
landse hotels alle
naar het peil stre
ven, waarop de
eigen industrie
hier toont het be
drijf, zowel wat
inrichting betreft
als technische ou
tillage, geleidelijk te kunnen brengen,
dan zal dit een belangrijke factor
zijn voor de groei van het vreemdelin
genverkeer. Wij leven in een uithuizige
tijd, de plaats, die hotel en café-restau
rant in het leven innemen, wordt steeds
groter. En vooral wanneer men door
zijn werkzaamheden herhaaldelijk op
een hotel is aangewezen, dan mag men
wensen gehuisvest te worden als hier in
dit model-hotel, zowel wat de eerste als
tweede klasse betreft, is gedemon
streerd. Wat ons daarbij opviel, was ook
de wandversiering, een collectie bij
zonder fraaie reproducties van Franse
meesters, die stuk voor stuk weinig
kostbaar blijken te zijn, maar toch be
langrijk tot de sfeer van een tijdelijk
verblijf kunnen bijdragen. Het scheelt
zoveel waar men tegen aan kijkt bij het
ontwaken. Wij zagen reproducties van
Renoir, die ons meteen in stemming
zouden brengen, in de koesterende
schoonheid van het leven, tonica, tégen
alle vormen van ochtendhumeur.
De sfeer van het hotel wordt be
halve door het interieur, bepaald door
de service, maar ook door het uiter.
lijk der mensen. Er is in het R.A.I.-
hotel een formeel panopticum van
geüniformeerde domestiquen, zoals
men die in hotels op Vicky Baum-ni-
veau wil aantreffen, van chasseurtje
en groom tot ober en huisknecht toe.
De nieuwste kellnerdracht is grijs
smoking, de huisknecht schijnt altijd
in hemdsmouwen te moeten gaan,
maar deze opvatting van zyn dienst-
kledij is door de exposerende firma
waardig gestileerd. Tot de levende
have van hotels behoren tegenwoor
dig ook vogels en vissen. Had Joseph
Roth nog geleefd, hy zou zich op de
snor hebben gebeten. Hy was eens in
Zandvoort, Joseph Roth, waar vrien
den hem vroegen om -nee een zeebad
te nemen. Hij gaf daarop ten ant
woord: „Waarom zou ik gaan zwem
men, de vissen komen ook niet in het
café!" Vandaag doen de vissen dat
wel, het ingebouwd aquarium is in de
mode; scherpe psychologen als Hore-
ca-lieden zyn waarschijnlijk anime
rend voor het drankverbruik.
Niet alleen de weelderige verlokking
van zijde en damast, cretonne en gobe
lin, zeegroen van baden en verder sani
tair. de loze W.C.-potten door het be
zoek prompt als asbak gebruikt, had
op de R.A.I. onze volle interesse, maar
ook de blinkende „grootkeuken-instal
latie". Wij zagen pannen, waar zes We
derdopers tegelijk in konden worden
gezoden, een kiepbare braadschaal voor
20 ooteletten ineens, wij leerden het
verschil tussen gasbok en marmite en
het voordeel van gesloten gloeiplaten in
een gasfornuis. Wij hebben ons verlus
tigd in het glaswerk, kreeften en
langoustes in het steeloog geblikt. Wij
mochten te kust en te keur gaan Dij
champignons en augurken, desinfectie-
blocks en hotelporselein. Het bier bleek
in alle toonaarden best erf er verhieven
zich Babylonische torens van conserven.
Closetbedekkingen en taartranden, tar
bot en galantines, boerenjongens uit
Schipluiden, amandelwrijfmachines en
vleesvermalsers, het wordt hier alles en
nog veel meer in rijke variatie onder de
aandacht gebracht, van vakmensen al
lereerst, maar ook van een verbaasd
publiek, dat nauwelijks kon vermoeden
welk. een wereld zich opent achter zijn
kleintje koffie, borrel of pils, gehakte
biefstuk met andijvie of logies met ont
bijt.
Op Donderdag 5 October zal 't Opera
koor „Haerlem" een concert geven in de
Gem. Concertzaal. Als solisten werken
mede de dames Leonie Smits, sopraan,
Hermine Preyer, alt-mezzo en de heren
Jan Hensen en Wim v. d. Sluys, beiden
tenor, George Spijkstra, bariton en Ge
rard Kruithof, bas. Het programma bèvat
aria's, duetten en koren jjit opera's van
Verdi, Donizetti e.a. Aan de vleugel
mevr. Rie Vring-Servaas, het geheel on
der leiding van E. H. Kerkhoven.
Op bijna 300 plaatsen in ons land staan
dag en nacht duizenden mannen en
vrouwen gereed om hun medemens die
in nood verkeert te helpen. Daar komt
nu niet de portemonnaie bij te pas!
Het is klare, ondubbelzinnige naasten
liefde. Iemand die je- nog nooit gezien
hebt, of misschien je naaste buur is,
helpen, zonder om die hulp te vragen
Tussen haakjes, in de oorlogstijd ver
stonden die mannen en vrouwen zozeer
dit liefdegebod, dat er zeer Velen zijn
geweest die niet alleen have en goed,
doch zelfs het leven in de waagschaal
hebben gesteld. Naastenliefde van het
beste soort. Het mooiste en het beste
wat je zelf hebt geven om een ander
te redden! Dat is E.H.B.O.! Nu is er
gelukkig geen oorlog in een normaal
geval wordt uw leven niet gevraagd,
maar wel wordt gevraagd een ander
het leven te geven en dat kan in veel
gevallen. De stand is zo: 1500 mensen
verongelukken alleen (dodelijk) tenge
volge van het snelverkeer in een jaar!
350.000 mensen verongelukken in bedrij
ven, fabrieken enz. enz. Ruim 400 men
sen verdrinken jaarlijks. Iedere dag
wordt er een kind gedood door het snel
verkeer. Er is dus wel oorlog, ook al
is het een ander front. Gelooft u nu
maar gerust, ondanks alle voorgehouden
verschrikkingen van de atoombom, dat
als u zelf door het ongeval wordt ge
grepen het practisch ook een atoombom
betekent die poogt in te grijpen in uw
leven, of dacht u dat het anders was? Na
de aanrijding zullen dezelfde verschijn
selen practisch waarneembaar zijn als
tengevolge van een atoomaanval, ook al
was het nu een aanval door het snel
verkeer of door de wrede machine in
uw bedrijf Anderen helpen, het zit in
ons bloed. Iemand die in nood verkeert
bijstand verlenen? Het mag er dan 2000
jaar geleden anders hebben uitgezien
er gingen mensen voorbij, hoewel ze een
verongelukte langs de weg wisten wij
geloven dat dit voor Santpoort en on
middellijke omgeving niet het geval zal
zijn. En daarom roepen wij u op om de
oprichtingsvergadering, die gehouden
wordt in het klaslokaal van de St. En-
gelmundusschool te Driehuis Westerveld
op Zondag 1 October des namiddags 8
uur, bij te wonen. Na de oprichting zal
zo spoedig mogelijk worden gestart met
een cursus die gedoceerd wordt door dr.
Roling. De vergadering is vry toegan
kelijk gesteld voor R. K. dames en heren
boven de 17-jarige leeftijd. Het is een
vergadering, waarvan u na afloop zegt:
„Neen, dat had ik niet mogen missen".
Dezer dagen is de nieuwe cursus, be
staande uit 30 lessen over praktische
kinderopvoeding, begonnen met een in
leidende les van mej. dr. Sis Heyster.
De moderator van de school, pater
Gianotten QFM, opende met een kort
woord, waarin hij de 80 deelnemers en
deelneemsters, waaronder ouders en toe
komstige ouders, maar ook jeugdleidsters
en gezinsverzorgsters, van harte welkom
heette.
Daarna sprak dr. Sis Heyster op haar
bekende boeiende en leerzame manier
over de betekenis van de paedagogie in
het algemeen, bedoeld als inleiding en
algemene oriëntering omtrent wat in de
volgende 29 lessen gaat komen.
De volgende week zal, als tweede do
cent, mevr. Boudens-van Heel uit Vlaar-
dingen aan het woord komen met haar
interessante „lessen uit de praktijk";
daarna spreekt dr. Th. Schlichting over
„de hygiëne in de opvoeding".
De lessen worden elke Donderdag
avond om 8 uur, in het gebouw Velser-
straat 17 gegeven.
Nieuwe deelnemers kunnen zich nog
opgeven bij het secretariaat van de
school. Marnixstraat 51, telefoon 25114
(liefst''s avonds tussen 6 en 7 uur); of
zij kunnen zich Dinsdag a.s. bij de eer
ste les in praktijk vervoegen aan het les
lokaal, Velserstraat 51.
Advertentie
SANTPOORTERPLELN L, Tel 19706
Advertentie
betrouwbaar verzorgd door
hoofdvert. Lips' Slotenlabr.
Advertentie
Tegen de 56-jarige Amsterdammer J.
Th. H., die ter zitting van het Amster
damse Hof mededeelde, dat hij de laatste
drie jaar als bootverhuurder in zijn on
derhoud voorziet, eiste mr. J. Fabius,
procureur-generaal, zes weken gevange
nisstraf wegens het gelegenheid geven
tot hazardspel in het begin van 1946
Met deze eis vroeg hij het Hof de straf
te bevestigen, die de rechtbank aan ver
dachte heeft opgelegd in 1946. Uitspraak
12 October.
(Van 11 tot 15 tiur)
1. Soep van de dag;
2. Loempia
3. Bami of nasi goreng
4. Koffie
Advertent**
LANGE VEERS TRAAT 10 TOI U48J
Advertentie
HAARLEM
Advertentie
Schagchelstraat 29 Haarlem Telefoon 10806
