KABINET OP BREDE BASIS
Mensen op reis
ffii het Dcuibovk ito*1
•JAK WHENÓÉIAAR
Tien procent van Volkswagens in Nederland
clandestien over de grens gevoerd
In duistere nachten met grote snelheid
naar Zaid-Limbarg
Gancia
De grote misdaden
van een kleine man
ft
Prof. Romme dringt aan op herstel
1
Overpeinzingen
Wi
SANATOGEN
ichVz^
O, DIE
Memorie van grieven
ingediend
Smokkelhandel leeft weer op
Prima chauffeyurs
WienNeerlands bloed
klonk in Texas
ZUINIG MET STROOM
IN DE PIEKUREN
Doeltreffend gebruik van
de koopvaardij
VRIJDAG 17 NOVEMBER 1950
PAGTNA 5
Men levensvreugde
door meer gezondheid
Het Zenuwsterkende Voedsel
Op vrije voeten gesteld
Audiëntie
Zuid.-Molu.kh.en en K.P.M
Kerst- en Nieuwjaars-
gesprekken
L.S.K.-soIdaat verdronken
Sa
vermoulh Torino
door
LESLIE
FORD
Harlingens burgemeester
in Harlingen
Anders dreigt afsluiting
van Snorrebor 1
Atlantisch Gezagsorgaan
VERWARMINGSINSTALLATIE
OVERGEDRAGEN
Koninklijke gift voor
gerepatrieerden
Advertentie
en meer gezondheid door Sanatogen, het
heerlijke versterkingsmiddel, waarmee U
oververmoeidheid en zenuwklacbten in korten
tijd overwint.
(Van onze parlementaire redacteur)
Prof. Romme heeft gisteren tijdens de replieken op de Algemene Beschouwin
gen in de Tweede Kamer verklaard, dat naar zjjn mening de brede basis de
basis van het kabinet, zoals die bestond in 1948 spoedig hersteld moet wor
den. Zonder die basis zou dit kabinet destijds niet tot stand zijn gekomen, het
zou dus zo moet men uit de woorden van prof. Romme concluderen poli
tiek irreëel zijn het kabinet op een veranderde basis te laten voortbestaan.
Nauwelijks had prof. Romme deze woorden uitgesproken, of voor de geamu
seerde ogen der journalisten begon zich een levendige bedrijvigheid te ont
wikkelen op het vlak der kabinetsformatie. Minister s'Jacob sprak met mi
nister Spitzen, formateur Van Schaik sprak met minister Spitzen, de een voor
de ander verdween in de ministerskamer.
Het persisteren van prof. Romme is
lastig voor het kabinet, maar het is
even logisch als begrijpelijk. Men kan
maar niet toelaten, dat een kabinet,
nadat het eenmaal op een bepaalde
overeenstemming en in een- bepaalde
i^leurverhouding tot stand is gek(*nen,
in de loop der tijden voor zijn ogen van
kleur verandert. Ér zit nu geen C.H.-man
meer in het kabinet en de heer Tilanus
vindt dit klaarblijkelijk best.
De heer Oud heeft al een désaveu
tegen het kabinet gelanceerd met
inbegrip van zijn partijgenoot Stikker
met wiens Indonesisch beleid hij zich
niet eens heeft verklaard. Waar moet
dat heen? Straks zitten er feitelijk al
leen nog katholieken en socialisten in
dit kabinet van de brede basis, bene
vens enige kleurloze figuren en dan
staat de K.V.P., die de brede basis
heeft gewild, alleen dit kabinet te
dekken, welke brede basis mislukt is-
Dat dit allerlei lastige en nadelige
consequenties zou hebben voor de po
sitie der K.V.P. ligt voor de hand.
Ook de niet-bewonderaar van de bre
de basis zal erkennen, dat prof. Rom
me volstrekt gelijk heeft door er aan
vast te houden, dat het kabinet van
thans hetzelfde kabinet moet zijn als
het kunstig mozaïekwerk, dat forma
teur Van Schaik in 1948 in elkaar
heeft geschoven.
Het was uiteraard het meest interes
sante punt van de replieken. Men kon
er jammer genoeg niet op reageren, aan
gezien prof. Romme de laatste fractie
leider was, die het woord voerde. De
heer Oud had prof. Romme tevoren na
dere opheldering gevraagd. Nu, die
heeft hij nu dus.
Overigens was het leuk de heer Oud
te horen verklaren (dit naar aanleiding
van de opmerking, dat een derde macht
een conservatieve concentratie zou zijn)
dat hij conservatief is in de evangelische
zin. Mr. Oud, evangelistDan de
heer Schouten. Die zegt tenminste zon
der meer. dat hij niet conservatief is.
De heer Romme heeft hem er intussen
aan herinnerd, dat hij hem geen ant
woord heeft gegeven op twee vragen:
had Nederland terzake van Ambon mi
litair moeten optreden; op welke punten
Advertentie
„Ik |c«f md gulden voor }e plaat» I"
chocolade am aak t betert
Zn het licht van een Schiedamse lan
taarnpaal lezen wij: „Café-Restaurant-'.
Het ziet er netjes uit, dus stappen wij
naar binnen voor onze eeuwige uit
smijter.
Op een krukje buigt een ober zich
geeuwend naar de diendoek in zijn
handen. Aan de leestafel zit een heer
als een razende velletjes papier vol te
schrijven.
Uilsmijter-ham-koffieiegeeuwt
de ober door een luikje. Hij draait aan
zen paar knoppen, waarna een juf
frouw met een mannenstem de holle,
lege zaal probeert vol te zingen.
De man aan de leestafel denkt alleen
te zyn en rekt zich eens lekker uit.
„Hé, jij ook hier", galmt het dan en.
wij herkennen een bevriende stadge
noot.
„Wat voer jij in 's hemelsnaam uit in
Schiedam? En jij zit te pennen als een
razende".
„Luister en vertel niet verder. Ik ben
een boek aan het schrijven".
De ober komt met twee kleine glaas
jes, vanwege de ontmoeting in Schie
dam.
Als wij over de eerste slok en onze
verbazing heen zijn, vuren wij een stel
vragen af.
„Een boek? Zijn er nog geen boeken
genoeg? Waarover?
,Je weet, ik heb maar één hobby:
Film. Ik 'oen bezig aan een boek over
de Film als probleem. Man, denk nou
eens goed na. Wat heeft tegenwoordig
meer invloed op de mensen dan de
bioscoop? Vraag jij eens aan tien men
sen waar zij vanavond liever naar toe
gaan: naar het Lof of naar de bios.
Weet je, dat er over de hele wereld 70
millioen mensen minstens één keer per
Week naar de film gaan? Schuif die
gordijnen open en kijk naar buiten, dan
zie je de macht van het witte doek.
ledereen loopt en houdt zijn sigaret
vast, kleedt zich en kamt zijn haren,
glimlacht en groet zijn kennissen, zoals
hij of zij dat in de bioscoop gezien
heeft. En over die invloed ben ik nou
een boek aan het schrijven".
„Dus jij zou het liefste zien, dat alle
bioscopen gesloten werden?"
Onze film-vriend schudt zijn hoofd,
Wer ons wanbegrip en zijn leeg glaas
je.
„Natuurlijk niet. De moderne mens
15 niet meer los te maken van het ver
schijnsel Film. Maar ik hoop duidelijk
te. maken in mijn boek, dat iedereen
niet alles slikken moet, zonder smaak,
Zonder critiek of protest. Het is al net
nis met dit borreltje: van goede kwa-
htcit, met mate en bewust, dus niet als
Oewoonte, genoten, kan .je er gezond
°v blijven en oud mee worden. Proost!"
komen de grondtrekken der Nederlandse
natie in de door het kabinet gevoerde
politiek niet tot uiting?
Verder is nog interessant op te mer
ken, dat naar de mening van jhr. v. d
Goes van Naters de heer Tilanus en zijn
directe medeslanders wel geschikt zijn
om samen te werken.
Prof. Romme is aangevallen op zijn
preferentie voor een gefedereerd Euro
pa zonder Engeland. Hij antwoordde nu:
met Engeland gaarne alle medewerking
die we kunnen krijgen, maar dan spreekt
men over heel iets anders dan over fe
deratie. Die wil Engeland niet; het wil
geen ^upra-nationale organen.
De aankondiging van de besparingen
van minister Licftinck is door iedereen
met blijde instemming ontvangen. Doch
de heer Hofstra was niet blij en maakte
onderscheidingen. Primair, zei hjj, zou
het wel eens nodig kunnen zijn te let
ten op het heden (levenspeil); secun
dair op de toekomst (de investeringen).
Vijf van de zes voormalige Russische
gevangenen, die aan de zorg van de
Haagse recherche waren toevertrouwd,
zijn voorlopig op vrije voeten gesteld.
De Aartsbisschop van Utrecht, Z. Em.
Joh. Kardinaal de Jong, zal in de komen
de week alleen Donderdag audiëntie
verlenen.
Advertentie
Na de uitspraak in kort geding door
de president der Amsterdamse recht
bank in de zaak van de republiek der
Zuid-Molukken contra de K. P. M. op
2 November, is de K. P. M. in hoger
beroep gegaan. Hedenochtend diende
mr. Masthoff voor de K. P. M. een me
morie van grieven in bij de president
van het Hof. Mr. J. A. J. Bottenheim
stelde zich namens mr. Berkhouwer
voor de republiek der Zuid-Molukken
en vroeg veertien dagen beraad voor
antwoord, welk verzoek door de pre
sident werd ingewilligd.
De directeur-generaal der P.T.T.
maakt bekend, dat van 18 tot en met
23. van 26 tot en met 30 Dec. 1950 en
van 2 tot en met 6 Jan. 1951 Kerst- en
Nieuwjaarsgesprekken (familiegesprek-
ken) met een maximale duur van drie
minuten zijn toegelaten over de recht
streekse radio-telefoonverbindingen met
Indonesië. Suriname en de Nederlandse
Antillen tegen het verlaagde tarief var.
f 10.50 voor de eerste cn 12.75 voor
de tweede Indonesische zone en tegen
het verlaagde tarief van 12.60 voor
Paramaribo, Willemstad/Curagao en
Oranjestad/ Aruba
Dc Koninklijke Marechaussee heeft uit
een beek op de hof Espclo bij Havezathe
het lijk opgehaald van de 22-jarige
L.S.K.-soldaat P. M. van Gerven uit
Vaikenswaard. Het slachtoffer was Zon
dagavond bij kennissen op bezoek ge
weest in de omgeving en om ongeveer
drie uur naar de vliegbasis Twenthe te
ruggekeerd. Vermoedelijk is hij door de
duisternis misleid en met zijn fiets naast
in plaats van over het bruggetje over de
beek gereden. Het heeft drie dagen ge
duurd voordat men zijn stoffelijk over
schot heeft gevonden.
epic de noorman: "Z)e Rafting eter Steppen
m
inx*o
41. Voor de man zijn zwaard had kunnen trekken, flitste het wapen van de
Noorman reeds te voorschijn. De scherpe punt drukte dreigend tegen z'n borst. „Geen
beweging," gebood Eric, „of...!" Maar die bedreiging was niet eens nodig om de
man te doen verstarrenHet blinkende wapen was welsprekend genoeg, en boven
dien overtuigde het bliksemsnelle optreden hem dat ieder verzet nutteloos was. Met
uitpuilende ogen staarde hij vaar de Noorman. Die wierp een snelle blik naar de
struiken, waaruit een zacht gekraak opklonk.
Een ogenblik later kwam Onga te voorschijn, cn hij slaakte een zucht van ver
lichting. Gedreven door haar angst voor Gonor had zij geen acht geslagen op Enc's
waarschuwing om achter te blijven, maar was ze snel en zo geruisloos mogelijk de
beide mannen gevolgd. Zij had zelfs een knuppeltje opgeraapt als mogelijk wapen.
Maar dc Noorman gebaarde haar geruststellend dat zf dat wel kon laten vallen.
„Ilc kwam nog op tijd. mijn kind!" Hij wees grinnikend op de sluipmoordenaar
voor hem. Hoewel m'n komst niet helemaal gewaardeerd schijnt te worden. Kent
gc deze man?"
Ze deed verrast een pas nader. „Maar dat is... dat is Regan. Een krijger van
mijn eigen stam."
Haar gezicht werd rood van verontwaardiging. „Hoe kunt ge tot zulk een laag
hartigheid komen. Hij hij is toch uw stamhoofd! Tijdens zijn inwijding hebt ge
hem toch ook trouw beloofd, Regan! Verklaar uIk begrijp dit niet...!"
De sluipmoordenaar zag een uitweg en trok een zo medelijdend mogelijk gezicht.
„Ik werd gedwongen. stamelde hij. Gij kent mij toch, Onga? Ge weet dat ik
mij hier anders nimmer toe zou lenen Men dwong mij. Ikik."
Doch Eric sneed zijn verward gejammer scherp af. „Toen gc mij als uw makker
begroette, was er anders weinig van die dwang te merkehwaaronder gc thans zo
gebukt gaat," zei hij droog. „Ik heb nooit erg veel waarde gehecht aan het berouw
van beroepsmoordenaars nadat hun aanslag mislukt was. Zwijg nu. Ik heb andere
plannen en wijmoeten ons haasten. Wilt ge naar binnen gaan, Onga, cn enige
riemen halen? Ge zult daar ook een tweede man aantreffen. Bind hem en sleep
hem in het struikgewas. Ik wil geen enkel spoort achterlaten."
Ze was ietwat verbaasdmaar voldeed zonder vragen 'aan z'n verzoek. Terwijl
zij zich met de man bezig hield die Eric zo geluidloos onschadelijk had gemaakt,
bond de Noorman Regan de handen samen. Hij keek toe hoe Onga de voorhang
van de tent afsloot.
„Wat zijn thans uw plannen?" vroeg het meisje, zich oprichtend.
„Regan vertelde ons dat hv onder dwang handelde, nietwaar? Zelf hebben wij
de derde man gadegeslagen. Ik ben zeer verlangend hem te leren kennen." Hij gaf
zijn gevangene een doorborende blik. „Dit is uw enige kans om. uw waardeloos
leven te redden, Regan. Breng ons naar uw opdrachtgever! Ik ben benieuwd te
zien wie de aanstoker is van dit duivelse complot
n de loop der jaren is het bij mij
thuis een vaste gewoonte gewor
den, dat ik op mijn verjaardag,
tussen de overige presentjes, een hen
gelsport-attribuut kan aantreffen. Zoals
ik van tevoren welhaast zeker mag
veronderstellen dat ik in het bezit kom
van een nieuwe pijp en eveneens kan
rekenen op óf een sjaal óf een das, zo
zie ik tevens, en met belangstelling, de
komst van een nieuwe reel, een net of
een serie lepeltjes tegemoet. Ik wil
ingevoerde aan de man gebracht wor
den.
S."
(Van een verslaggever)
Nog niet zo heel lang geleden is er een tijd geweest dat smokkelaars van den
bloede een baantje moesten aannemen in de industrie omdat er in het vak hun
ner vaderen weinig meer te verdienen was. Die periode is voorbij en een opleven
de smokkelhandel bezorgt de douane en marechaussee weer handen vol werk.
Naast de gewone smokkel in koffie, thee, metaalwaren en wat al niet meer die
sedert jaar en dag omdat er grenzen zijn door een bepaalde kaste wordt -be
oefend trekt sedert dit jaar een nieuw, veel ruwer en groter aspect de aan
dacht van de betrokken autoriteiten: de smokkel op grote schaal van Duitse
auto's. Mede als gevolg van de hoge invoerrechten op deze wagens levert deze
smokkelhandel handen vol geld op. Een zeer moeilijk te bepalen aantal Volks
wagens, die in Nederland rijden, zijn dat staat nu wel vast op illegale wijze
over de grens gebracht. Er zijn schattingen gemaakt, die vaststellen, dat van alle
in Nederland aanwezige Volkswagens tien procent gesmokkeld is
Vooral aan de grens tussen Zuid-Lim
burg en Duitsland schijnt deze smokkel
te floreren en reeds verschillende malen
heeft de douane de hand op gesmokkelde
auto's weten te leggen. Teneinde de om
vang er van vast te stellen en drastisch
ingrijpen mogelijk te maken, is het wel
licht nodig, dat alle bezitters van een
Volkswagen in ons land een nieuw na-
tionaliteitsbewijs voor hun auto aanvra
gen, want het merendeel der gesmokkel
de Volkswagens wordt gedekt door een
vals nationaliteitsbewijs, hetgeen alleen
bij controle over de gehele linie te ach
terhalen is.
Jle} Zuid-Limburgse grensgebied,
va." |G.,kop van de Selfkant tot het meest
zuidelijke Drielandenpunt, waar veel
heuvelachtig terrein met bossen en zand
paden de grenscontrole zeer moeilijk
maakt, rollen in de duistere nachten de
Volkswagens over de grens. Het zijn on
verschrokken, vastberaden en uitsteken
de chauffeurs, die dit werk uitvoeren.
Voor tweehonderd tot tweehonderdvijf
tig gulden jagen zij in grote snelheid de
wagens over de slechte wegen naar hun
contactpunten op Nederlands gebied.
Voor het echter zover is, hebben
zich aan de Duitse zijde van de grens
veel duistere handelspraktijken afge
speeld. Daar heeft een handelaar een
auto gekocht, deze weer doorverkocht
aan een ander, die er wel weer iemand
voor weet die in de keten opgenomen
is, zodat, via vier tot vijf eigen
aars, de wagen eindelijk aan de
grens belandt. Daar wordt hij overge
spoten, motor- en chassisnummer wor
den weggefraist en andere erin gedre
ven, een Nederlands nummerbord
wordt erop bevestigd cn het geval is
klaar voor „transport".
In Duitsland worden de wagens als
gestolen aangegeven en in geval van
verzekering wordt ook de uitkering op
gestreken. In Nederland worden de
Volkswagens op de automarkten cn waaq-
al niet meer aan de man gebracht en
daar er een goed vervalst nationaliteits-
bewijs aanwezig is, is er niemand die
er iets op aan kan merken. Een gesmok
kelde Volkswagen kan voor ongeveer
duizend gulden goedkoper dan een legaal
En om de onverschrokkenheid van de
smokkelchauffeurs te demonstreren:
Op een nacht kregen patrouillerende
douane-beambten in de Selfkant een ge
smokkelde Volkswagen in het vizier, die
met grote snelheid over de grens raasde.
Zij openden 't vuur. De banden werden
stuk geschoten en de benzinetank werd
geraakt, maar desalniettemin wist de
chauffeur zijn wagen in bedwang te nou-
den en door te rijden. Even later von
den de douaniers de zwaargehavende
wagen langs de weg, maar van de chauf
feur was geen spoor te vinden.
Ondertussen is de eerste Volkswagen
smokkel al voor het gerecht geweest en
er zullen spoedig nog enkele zaken vol
gen. Men weet niet of men met een
bende of met een reeks ongeorganiseerde
smokkelaars te doen heeft. In beide ge
vallen zal het opsporingswerk evenwel
zeer moeilijk zijn.
hierbij even opmerken, dat het reeds
zogenaamde „vis-cadeautje" in de regel
het best in de smaak valt.
De macht der gewoonte ls een niet te
onderschatten macht. Zo keek ik bij de
laatste gelegenheid nogal verwonderd
rond. Ik miste iets. Daarom telde ik de
aanwezige lieden zowel als de snuiste
rijen en ik constateerde dat dit althans
klopte. De roethoorn was er, de zelf-
binder eveneens; ook dat was in orde.
Maar het was niet in de haak dat er
geen vis-bullen waren te bespeuren.
En ik was zo vrij te informeren of men
enig nut zag in het verbreken van goe
de oude tradities. Waarop een mij zeer
wel bekende dame mij wees op de por
tefeuille die ik van haar had gekregen.
Het was weliswaar een eenvoudig, maar
zeer solide geval. Ten eerste had ik al
zo'n papier-vergaarplaats en ten tweede
snapte ik niet recht wat het ding met
vissen heeft uit te staan.
Op verwijtende wijze werd mij toen
gevraagd, door diezelfde dame natuur
lijk, of ik dan helemaal vergeten was
hoe ik onlangs door het oogje van de
naald gekropen was. De electrische cen
trale begon te werken en mij ging, niet
een lichtje, maar hèt licht op. Dit stuk
koeienvel nu, deze portefeuille zou moe
ten dienen om actes, vergunningen en
al dergelijke, soms voddige, dan weer
waardevolle,, met moeite verkregen pa
piertjes te herbergen. Voorheen zat dit
gedoe gedeeltelijk in mijn visjasje cn
voor de rest in een sigarenblikje
geborgen in mijn tas. Bovendien kwam
ik ook in de een of andere la of kast
wel eens zo'n vergunning tegen. Zo,
doende kon het gebeuren, dat ik, bij
het water gekomen, aan het vissen was
zonder dat ik de nodige paperassen bij
me had. Teneinde moeilijkheden met
dienders te voorkomen, had ik alles
zorgvuldig bij elkaar gescharreld en
een, naar ik meende permanente, plaats
Gistermiddag werd het hoogste punt van het in aanbouw zijnde Groothandels
gebouw te Rotterdam bereikt. De heer H. J. M. Peeperkorn, directeur van de
Maatschappij tot financiering van het Nationaal Herstel N.V., hees in tegen
woordigheid van vele genodigden de vlag op de enorme betonconstructie.
27
„Maar moord is een vreemd iets, me
vrouw Latham. Als de moordenaar
iemand geweest is, die u beiden her
kend heeft, dan zal hij zich ongerust
maken, nietwaar? Hij zal denken: Mis
schien hebben die twee dames, me niet
gezien. Misschien deden ze ook maar
net of ze me niet zagen, om heelhuids
weg te komen. Waarmee ik maar zeg
gen wil, dat u en mevrouw Hallet goed
op uw tellen dienen te passenKunt
u me volgen?"
Ik knikte. Ik begreep het angstig
goed.
„Uitstekend. En nu, wat weet u van
Betty Livingstone. U hoeft het me niet
dadelijk te vertellen. Ik stuur u nu naar
huis om er over na te denken Belt i'
mevrouw Hallet op en vertelt u haar,
wat ik u hier heb laten zien. En ik zou
graag weten, wat voor een pruik en wat
voor soort kleren het waren";
„Een grijze pruik", zei ik, „een droge,
warrige pruik. En de japon was van de
goedkoopste kunstzij met vlekken erop
van de regen".
„Bericht voor u, kapitein." Een detec
tive kwam aan de deuj en overhandig
de over mijn schouder heen een telex
bericht. Kapitein Lamb pakte het aan
en las het.
Hij keek langs me heen naar sergeant
Buck. „U had gelijk. Ze was door een
New Yorks theater-agentschap gehuurd
voor een vertrouwelijke opdracht hier
in Washington. Haar adres moest het
Preston Hotel zijn. Dat is bij het sta
tion. In orde Buck. Breng mevrouw
Latham naar huis en zorg dat ik je
binnen het half uur in het Preston Ho
tel tref."
„Ik kan wel alleen naar huip gaan",
zei ik.
„Ik zal zo vrij zijn, u naar huis te
brengen." Ik hoop, dat de sergeant
het minder grimmig bedoelde dan het
klonk. Hij kan het ook niet helpen,
dat hij het uitgesproken type is van de
ouderwetse legersergeant, uit de goede
oude tijd, toen de moeders van de re-
cruten nog geen klaagbrieven schreven
naar het congres. Ik hoopte tenminste,
dat het dat was en zei: „Dank u, ser
geant", alsof ik het meende.
VIII
WIE IS BERTHA TAYLOR?
Mijnheer Ellery Seymour stond in de
deuropehing van mevrouw Kelly's ka
mer ongeduldig te wachten. Ik kreeg
zo'n idee, dat kapitein Lamb misschien
niet wist, wie het was, die hij op zich
liet wachten en ik bleek het bij het
rechte eind te hebben.
„Kent u mijnheer Ellery Seymour,
kapitein Lamb?" vroeg ik.
„O, komt u binnen, mijnheer Sey
mour."
Ellery Seymour knikte tegen mij, ter
wijl sergeant Buck de opzichtige kamer
binnenstapte, die mevrouw Kelly de
hare noemde. Ik zag de dame zelf maar
een ogenblik haar haar was zo oran
je als een mandarijn voordat kapi
tein Lamb haar verzocht ons alleen te
laten.
„Gaat u zitten, mijnheer Seymour, ik
was al van plan me met u in verbinding
te stellen. Ik was van mening, dat u
ons de helpende hand zou kunnen rei
ken."
Ellery Seymour glimlachte een kort
ogenblikje tegen mij. „Ik neem aan, dat
mevrouw Latham u ai ten dele heeft
verteld, wat ik u kwam mededelen",
zei hij, „ik maak me werkelijk ongerust
over deze kwestie."
Het was hem aan te zien. Uiterlijk
leek hij even onbevangen en beheerst
als altijd, maar er scheen hem iets te
hinderen als bij een man, die over
werkt is en doorzet, vechtend tegen zijn
zin om de boel erbij' neer te gooien en
eens flink vacantie te nemen.
„Ik heb geprobeerd contact te krijgen
met u, toen ik hier vannacht of liever
gezegd vanochtend was", ging hij voort
„Maar u was al weg en de agent bij het
hek sommeerde iedereen om door te lo
pen, zodat ik niet de kans kreeg, mezelf
bekend te maken. Het gaat over de
vrouw, van wie dat meisje gisteren de
rol heeft gespeeld. Bertha Taylor. Haar
naam is Bertha Elizabeth Taylor en zii
had een dochter, wier toneelnaam Bettv
Livingstone is. Ik veronderstel, dat wij
ons gisteren door de onderlinge gelij
kenis tussen die twee hebben laten mis
leiden. Mevrouw Latham zal het u al
wel verteld hebben"
„u kende dat meisje dus?" Kapitein
Lamb sprak, voordat ik iets had kun
nen zeggen; met opzet vermoed ik
„Ik wist, dat ze bestond, kapitein",
zei Seymour. „Ik wist niet, dat ze hier
was. Ik dacht, dat het haar moeder
was. Zowel de Stubblefields als ik wa
ren die mening toegedaan. Het is niet
de eerste keer, dat Bertha Taylor erop
uitgetogen is, om mijnheer Stubblefield
schrik aan te jagen; hoewel het de eer
ste keer is geweest dat het in het pu
bliek gebeurde.
„Wat zou haar kunnen bewegen mijn
heer Stubblefield schrik aan te jagen,
mijnheer Seymour?" vroeg kapitein
Lamb. „Wat heeft die geheimzinnigheid
tp hpfplfPnpn'"
Ellery Seymour schudde zijn hoofd.
„Het is een zielige geschiedenis, kapitein
Lamb. Bertha Taylors man was bij ons
in diénst. Hij was een knappe kop, maar
een ongeregelde werker. Ik was van me
ning, dat we hem moesten houden ter-
wille van zijn talenten, maar mijnheer
Stubblefield dacht er anders over. Hij
vond dat hij meer dan geduldig met
Taylor geweest was en hij ontsloeg hem.
Toevallig was Taylor toen juist met een
buitengewoon lastig karwei bezig aan
een dam, die we in aanbouw hadden.
Hij ging er de volgende morgen heen en
schoot zichzelf door het hoofd. Mijnheer
Stubblefield was er erg door van streek.
Inplaats van drie maanden duurde het
een jaar, eer het werk klaar was. Niet
temin liet hij zich overhalen, Taylors
vrouw een lijfrente te geven. De ge
schiedenis had haar geestesgesteldheid
geen goed gedaan."
Kapitein Lamb zweeg een ogenblik.
„Wanneer kwam u er achter dat het niet
mevrouw Taylor, maar haar dochter
was?"
(Wordt vervolgd/
gegeven in het zijvakje van mijn tas.
En nu, waarde collega, lees nu wat mij
is overkomen.
Op een mooie herfstdag zat ik, achter
hot riet verscholen, nauwlettend mijn
pen te bespieden. Ik had het op karper
voorzien maar het stukje aardappel lag
sinds een uur of zeven nog altijd onbe
roerd. De plas, waarin ik viste was
eigendom var, een hengelvercniging die
er veel zorg aan besteedde en er regel
matig karper in pootte. Ze lieten je dan
ook een lieve duit neertellen om er
slechts met één hengel in te mogen vis
sen. Het valt te begrijpen dat een strikte
controle werd uitgeoefend, niet alleen
door bevoegde bestuursleden dier vere
niging maar ook van politiewege.
Het verwonderde mij dan ook geens
zins dat, na een „zitting" van een paar
uur, ik de bekende uniform, met een
man erin verscholen, op mij zag toestap
pen. We wisselden een groet, de weer
berichten, en ik verwachtte al: „Zou ik
misschien even uw papieren enz." te
horen, toen ik de Rotterdammer nauw
merkbaar omhoog zag komen.
De Hermandad-dienaar beet mij
toe: „Beet", en zweeg verder als het
graf. Luttele seconden daarna zonk het
dobbertje weg. Ik hoprde: „Ha", waar
op volgde: „Nu slaan". Inderdaad volg
de ik die raad in zoverre dat ik vast-
tikte. Als eCn bezetene ging de vis er
vantussen en het gewone, doch opwin
dende gevecht van hengelaar met een
zware karper nam een aanvang. Onze
vriend cle krachtpatser was van goeden
huize en pas «ia een kwartier kon ik
het wat kalmer aan doen. De raad
gevingen waren tot dusver niet van
de lucht geweest cn ik had in de gaten
dat mijn geestelijke bondgenoot zelf
ook een verwoede hengelaar was. Ik
was over de eerste emoties heen en
r op een overzichtelijke manier ging ik
te werk om de vis uit te putten. Ik
maakte geen fout en ruim een half
uur nadat ik beet had gekregen, trad
ik als overwinnaar uit het strijdperk:
een twaalf-ponder lag uitgeput onder
mijn hengeltop. Zonder verdere tegen
stand werd nij door de politie-agent
met trillende handen geschept. Na de
vangst nog een poosje te hebben be
wonderd, groette hij cn ging heen,
elders zijn plicht vervullend.
Het was tegen de middag dat ik me
bedacht dat hij had verzuimd om naar
mijn vergunning te vragen: zonder twij
fel" vergeten door de opwinding die het
vangen van grote karpers met zich mee
brengt.
Voorwaar geen schokkende gebeurte
nis, zult u zeggen. Laat u zich r.iet drin
gen doch wacht mijn thuiskomst af.
Want eenmaal achter een kop thee ver
scholen. antwoordde ik op de vraag, of
ik ook moeilijkheden met de politie had
gehad. „Juist helemaal niet, integendeel."
"Waarop als wederwoord volgde: „Nou,
dan heb je geboft, zeg. Je papieren in dat
Ritmeester-blikje heb je op je bureau
laten liggen!"
Wat er op dat ogenblik door mijn
hoofd gegaan is en welke taal ik gebe
zigd heb: vraag mij er niet naar. Maar
u weet nu in ieder geval hoe voor mij
de weg naar een portefeuille door het
oog van de naald leidde.
y>
f»
Het honderd man sterke middelbare
school-orkest van de Amerikaanse stad
Harlingen in Texas speelde Woensdag
het „Wien Neerlands Bloed" toen de
burgemeester van het Nederlandse Har
lingen, de heer Hannema, uit het vlieg
tuig stapte. Daar was de Fries wel even
van onder de indruk. Zichtbaar ont
roerd was hij toen achttien Harlingers,
die de burgemeester hadden uitgeno
digd, hem verwelkomden. De heer Han
nema heeft naast de vele geschenken
ook zijn burgemeestersketen meege
bracht. Hij zal die Vrijdagavond op de
receptie dragen. Het stelde hem teleur,
dat de Amerikaanse burgemeesters niet
zo'n keten hebben. „Hoe moet je hier
nou een burgemeester herkennen", ver
zuchtte hij.
Het ministerie van Economische Za
ken vestigt er de aandacht op, dat op
het naleven van de voorschriften be
treffende beperking van het electrici-
teitsverbruik tijdens de piekuren streng
zal worden gelet. Speciaal waar het be
treft het in acht nemen van de bepa
lingen inzake etalage- en reclamever
lichting, buitenverlichting van openbare
gebouwen, inrichtingen voor publieke
vermakelijkheid, hotels, café's, restau
rants enz. zal nauwlettend worden toe
gezien. Bij het niet nakomen der voor
schriften stelt men zich bloot aan af
sluiting van de electriciteitstoevoer.
umvatHiiifiiiiiiiiMiNiiiiiuiiniuiimiiiiiiiiiiiiiiiiuaiiiiiiMiiiS
„Is het niet om uit je vel te sprin
gen," viel Jan Snorrebor Jr. uit, die ja
renlang in dienst in Indië is geweest
en de twee halve politionele acties
heeft meegemaakt, „Ter ere van het
koninklijk bezoek aan Den Haag'vlag-
den alle buitenlandse legaties, behalve
die van de naties achter het IJzeren
Gordijn en God-betere-het het Hoge
Commissariaat der Republiek Indone
sië, terwijl H. M. de Koningin toch het
hoofd van de Nederlands-Indonesische
Unie is."
„Vind je dat. zo zonderling?" vroeg
vader Snorrebor schamper. „Indonesië
heeft siiids de souvereiniteitsoverdracht
wel vaker neiging vertoond om liever
solidair met Moskou dan met het Wes
ten te schijnen. En dat is geen wonder,
want aan een democratisch gekozen re
gering en parlement zijn ze daar nog
niet toe en met Ambon hebben^ze ge
handeld als Noord-Korea met Zuid-
Korta. Goede manieren behoef je van
de huidige machthebbers van het om
zijn oude cultuur vaak zo hoog gepre
zen Javaanse volk niet direct te ver
wachten. Dat heeft de chantage-poli
tiek van Soekarno en Yamin in verband
met Nieuw-Guinea wel bewezen."
„Ja, vader, daarin moet ik je helaas
gelijk geven en misschien is het wel
goed, dat de heren duidelijk laten
zien, dat ze de fictie van de Unie eigen
lijk aan hun bruine hiel lappen. Die
fictie heeft ons reëel al veel te veel
gekost."
„Net als. die andere fictie, dat er in
Indonesië orde en rust en een sterk
gezag zouden heersenNu is door ram-
pokkers de hele tabaksoogst van Be-
soeki naar de bliksem gegaan, om van
de vele mensenlevens nog maar niet te
spreken. Het zal mij benieuwen, wan
neer de Nederlandse regering er einde
lijk tabak van zal krijgen."
„Och, die is toch dc sigaar," ant
woordde Jan.
De 12 landen van het Noord-Atlan
tische Pact zjjn overeengekomen, een
„gezagsorgaan voor de scheepvaart" op
tc richten, dat in geval van oorlog be
last zal worden met het toezicht op de
gemeenschappelijke koopvaardijvloot en
de toewijzing van koopvaardijschepen.
De voornaamste taak van het orgaan
zal zijn, er voor te zorgen, dat de koop
vaardijvloot van de Atlantische landen,
die naar schatting 75 millioen ton be
vat, 'doeltreffend wordt aangewend ter
ondersteuning van de gemeenschappe
lijke militaire krachtsinspanning. De 12
landen, die deel uitmaken van het
nieuwe gezagsorgaan, beschikken teza
men over bijna 90 procent van het we-
rel Itonnage.
De oprichting van het nieijxye gezags
orgaan werd gisteravond bekend ge
maakt door het Amerikaanse departe
ment van Buitenlandse Zaken. De op
richtingsvergadering heeft vier dagen
geduurd en werd bijgewoond door des
kundigen uit alle bij het Atlantische
Pact aangesloten landen.
(Eigen bericht)
In tegenwoordigheid van mgr. Huibers,
bisschop van Haarlem, zal het Comité
„Warmte voor de Karmel te Egmond"
op Woensdag 29 November a.s. de nieuwe
verwarmingsinstallatie aan de zusters
Carmelietessen overdragen.
Prinses Wilhelmiria heeft aan „Pelita",
van welke stichting H. K. H. erevoorzitster
is en che ii! samenwerking met „Nederland
helpt Indië" onder de naam „Hulp aan ge-
repatrieerden" velerlei steun verleent aan
de gerepatrieerden, die slachtoffers zijn van
de oorlog met Japan, een belangrijke schen
king gedaan uit de opbrengst van de ten
toonstelling „De Vrouw", welke opbrengst
te harer beschikking werd gesteld.
Advertentie
Acht van de tien
mannen cn vrouwen boven de veertig
zijn vatbaar voor Rheumatische pijnen.
Dat komt omdat, als die eerste jeugd ach
ter de rug is, de bloedzuiverende organen
allengs trager gaan werken. En zo is het
dan de hoogste tijd om regelmatig
Kruschen te nemen. De zes minerale zou
ten van Kruschen hebben een natuurlijke
aansporende werking op die bloedzuive
rende organen. Naarmate die nu weer op
gang komen, krijgen de onzuiverneden in
het bloed geen kans meer zich vast
te zetten en hun slopende werk te doen.
Rheumatische pijnen maken chagrijnig,
want ze verstoren Uw goede humeur; op
de duur zit ge Uzelf en anderen in de
weg. Wordt liever weer de oude. Neem
Kruschen als een vaste dagelijkse ge
woonte
