Waardering voor werk van Kath.
Centrale Emigratie Stichting
tt?i c de noorman: *Z)e Zoning steppen
Carmelietessen in Egmond
uit de kou geholpen
De grote misdaden
I van een kleine man
Jutten neus en dippen
Emigratie-aangelegenheden aan de
eigen standsorganisaties
Troepen vóór het einde van dit
jaar uit Indonesië
„Bedreiging van vrede
in Oost-Azië"
Mishandeling met dood
als gevolg
rm*
Mgr. Huibers zegent de nieuwe
verwarmingsinstallatie in
N.V. WONINGINRICHTING ,,'T BINNENHUIS"
Zaalberg-dekens w WASSENAAR
Overpeinzingen
Twee auto's te water
ENORME ORDER VOOR
WERKSPOOR
N
IJ
I.
Gerepatrieerden uit
Rusland
ORGANON-OSS
DONDERDAG 30 NOVEMBER 1950
PAGINA 3
EPISCOPAAT OVER EMIGRATIE
Minister s'Jacob in Eerste Kamer
Geen goede Sint
Oorlog en Marine
afgehandeld
Argentinië bestelt spoorweg-
materieel
Kwestie-N ieuw-Guinea
Memorandum Stichting
Rijksbehoud
Acht jaar geëist tegen
kellner
MEER EMIGRANTEN
NAAR ZUID-AFRIKA
::jm.
Nu nog de kolen...
en wollen stoffen
Een echte Zaalberg
deken verslijt U Uw
hele leven niet
17 7 0
IN ALLE MATEN
VEII KR IJ Cl A Alt
JULIANAPARK 58-60-62 - TELEFOON 13661
Volledige
collectie
Jansweg 17
Burgemeester van Culemborg
benoemd
47 zullen Nederlandse
nationaliteit behouden
van Snorrebor
-
Gevolg: veerdienst tijdelijk
gestaakt
Commando-overdracht op
N ieuw-Guinea
Prins heden uit Malta terug
door
LESLIE
FORD
Als je geen Rus bent
Humaan communisme!
Ingezonden stuk
B. en W. aan de grond
(Van onze Haagse redactie)
Z.H.E. Mgr. J. P. Huibers, Bisschop
Tan Haarlem, heeft een dezer dagen
namens het Nederlands Episcopaat aan
de Kath. Centr. Emigratie Stichting een
schrijven gericht, waarin met bezorgd
heid wordt vastgesteld dat moeilijke
economische omstandigheden van eeD
na-oorlogse wereld en, bijzonder in ons
land, een grote aanwas der bevolking
voor tienduizenden oorzaak zijn, dat zij
in eigen land geen toekomstmogelijkhe
den voor zichzelf en voor hun kinderen
kunnen vinden.
Het is daarom een onontkoombai
noodzaak, zo gaat dit schrijven verder,
dat vele Nederlanders in vreemde lan
den een nieuw bestaan trachten op Te
bouwen en met waardering zien Wij,
dat vele grote landen, vooral buiten
Europa, hun grenzen openen voor die
genen, die, met goede wil en werklust
bezield, voor zichzelf en hun gezinnen
een menswaardig bestaan willen ver
dienen en die daardoor ook deze landen
tot groter bloei helpen brengen.
Gelukkig mogen Wij zeggen, dat de
Nederlanders graag geziene en gewaar
deerde inrmigranten zijn. Evenwel gaan
ons, als herder van hun onsterfelijke zie
len, bijzonder de geestelijke belangen
ter harte. Het werk, van de emigratie
zou immers beslist onvolledig zijn, in
dien het zich slechts uitstrekte tot de
Verzorging van hun stoffelijke belangen.
Met insteming hebben wjj kennis ge
nomen van de werkzaamheden op dit
gebied, verricht door de Kath. Centr.
Emigratie Stichting. Wij wensen, dat
deze Stichting haar activiteit tot steeds
grotere breedte e diepte opvoere; want
het is onze vaste mening, dat de emi
gratie-aangelegenheden van onze katho
lieken vooral behartigd moeten worden
door de cmigratiebureaux van omze eigen
katholieke standsorganisaties. Wij dur
ven daarom op deze standsorganisaties
een dringend beroep te doen, dat zjj zich
de nodige offers zullen getroosten om
hun eigen katholieke emigratiebureaux
zo spoedig en zo efficiënt mogelijk uit te
bouwen.
Om de geestelijke belangen van de
katholieke emigranten immers veilig te
stellen, zal grote zorg aan hen besteed
moeten worden. Nauwkeurig moet
worden toegezien, waarheen zij geleid
Worden. Het verdient de voorkeur, dat
zij emigreren naar katholieke landen
of streken, waar de Katholieke Kerk
voldoende is uitgebouwd en waar met
name behoorlijk voorzien is in kerken
en katholieke scholen.
Zou dit niet altijd mogelijk zijn, dan
moet worden onderzocht of hun gees
telijke verzorging anderszins gewaar
borgd zal worden. Wij leggen er bij
zonder de nadruk op, dat de katho
lieke emigratiebureaux van onze ka
tholieke standsorganisaties zich zeer
zullen beijveren voor de goede en
juiste voorbereiding van hen die wil
len emigreren. Deze voorbereiding zal
niet slechts omvatten het geven van
taalcursussen, technische voorlichting
en inzicht in de structuur van het
land, waarheen zij gaan, maar zal zich.
vooral moeten richten op de geeste
lijke paraatheid der geloofskennis en
beklemtoning van de katholieke ge
zinsgebruiken. De samenstelling van
op de geloofspractijk der emigranten
afgestemde godsdienstboeken juichen
Wij toe als een kostbaar hulpmiddel
De Kath. Centr. Emigratie Stichting
zal vooral de emigratie van die Neder
landers bevorderen, die door hun per
soonlijkheid en mentaliteit waarborg
geven, dat zij een aanwinst betekenen
voor het land en het bisdom, dat hen
opneemt.
Wij mogen in de emigratie immers ook
een middel zien door God in Zijn al-
wijze voorzienigheid gebruikt, om Zijn
Kerk verder op aarde uit te breiden of
te versterken. Het is om die reden dan
ook, dat vele bisschoppen van emigra-
tielanden gaarne onze goede katholieke
Nederlanders zien komen ter versterking
van het aantal katholieken en tot ver
dieping van het geloofsleven.
De beslissing over het al dan niet
emigreren berust tenslotte vanzelfspre
kend bij de emigrant zelf. Maar behalve
de emigrant hebben de maatschappelijke
organen, de burgerlijke overheid en ook
de kerkelijke overheid haar verantwoor
delijkheid en daarvan zullen en kun
nen zij zich niet ontdoen.
Wij geven gaarne de verzekering, dat
dit schone en noodzakelijke werk
tevens een werk van zielzorg zich
gesteund mag weten door Onze bijzon
dere belangstelling. Wij bidden God, dat
Hij al diegenen, die zich zo beijveren
voor emigratie van onze katholieken,
Zijn meest rijke en onmisbare zegen
geven moge.
Met oprechte hoogachting verblijven
Wij gaarne, namens het Hoogwaardig
Episcopaat,
J. P. HUIBERS,
Bisschop van Haarlem.
Advertentie
voor een vrouw of meisje wan
neer ze als geschenk niet een tube
Hamea Gelei heeft ontvangen.
De Eerste Kamer heeft Woensdag de
begrotingen van Oorlog en Marine voor
1950 z. h. s, aangenomen, met de aante
kening dat de communisten tegen zijn.
Te voren heeft minister s' Jacob, voor
het eerst in het parlement het woord
voerend, aan het adres van de heer
Kerstens die heeft gepleit voor een af
zonderlijk ministerie van bevoorrading,
geantwoord, dat het niet aan hem is
hierover een beslissing te nemen. Het
zou wel moeilijk zijn, de verschillende
inkoopafdelingen in een departement
onder te brengen.
Onze marine is thans internationaal
in het verband goed ingeschakeld.
Wij behoeven ons niets aan te trek
ken van hetgeen een senator van een
ander land buiten de senaat zegt. Het
ligt niet in de bedoeling, de mari
niersbrigade op te heffen.
De luchtmacht ontwikkelt zich be
hoorlijk. Met de opleiding in Amerika
van piloten zijn de beste resultaten be
reikt. De moeilijkheden liggen alleen op
technisch terrein.
Voor de landmacht bestaat in hoofd
zaak het personeelsprobleem. De Gene
rale Staf is topzwaar genoemd. Spr.
deelt mede, dat naar die klacht een on
derzoek gaande is. Aan de paraatheid
van het leger wordt grote aandacht
besteed. Deze is de eerste zorg van de
Generale Staf. De mobiliteit der divisies
is nog niet geheel te verwezenlijken.
Aan het einde van 1951 kan een be
vredigende mobiliteit zijn bereikt. De
Nationale Reserve is absoluut noodzake
lijk bij iedere moderne oorlogsdreiging.
Onlangs heeft de minister een oefening
medegemaakt van dit jonge corps. Deze
geschiedde met zoveel animo, dat hij
Zich nauwelijks levend eruit heeft kun
nen werken. Spr. zal bijzondere aan
dacht schenken aan het huisvestingspro
bleem voor militair personeel.
BUENOS AIRES, 29 November. Het Ar-
fentijnse Ministerie van Verkeer heeft de
legering toestemming verzocht voor de
bankoop ran rollend spoorwegmaterieel
Van Nederland tot een waarde van enkele
honderden milliocn guldens
Reuter spreekt in dit verband van een
bedrag van f 200 millioen; Associated Press
*neldt zelfs, dat de te besteden bedragen
*h totaal f 395 millioen zullen belopen.
Wanneer de regering van Argentinië
haar toestemming verleent, zullen bij
Werkspoor in Amsterdam 20 Dicsel-elec-
^ische treinstellen van elk vijf rijtuigen
borden gekocht, zomede 25 Diesel-electri-
*che motorrijtuigen, 70 air-conditioned rij-
^igen en 400 andere rijtuigen voor pas-
*aKicrs- en bagagevervoer. Het is de be
doeling, dat het materieel geleverd zal
borden in het kader van de handelsover-
*onkomst tussen Argentinië en Nederland,
"ie in Maart 1948 is gesloten. Naar ver
bidt zullen de eerste afleveringen over
••seveer 12 maanden geschieden.
Het is de uitdrukkelijke bedoeling der
regering de K. L.-troepen uit Indonesië
vóór het einde van dit jaar hier of
varende naar hier te hebben.
De terugkeer is vertraagd door de be
scherming der Ambonezen. De bedoeling
is nu deze laatsten zo spoedig mogelijk
naar andere plaatsen te vervoeren, waar
zij heen willen.
Een memorandum, dat samengesteld
is door de heer C. J. I. M. Welter en dr.
J. W. Meyer Ranneft is onder het hoofd
„zeer vertrouwelijk" door de Stichting
Rijksbehoud te Den Haag 'opgezonden
aan diverse personen en dagbladen in
de Verenigde Staten, aldus meldt Aneta
uit Washington. Het bejreft hier de
kwestie Nieuw-Guinea. welke in het
memorandum een „bedreiging van de
vrede in Oost-Azië" en een „rechtstreeks
gevaar voor de Amerikaanse en Austra
lische belangen en voor de Westerse be
schaving in het algemeen" wordt ge
noemd.
De schrijvers beschuldigen Indonesië
ervan aspiraties te koesteren om een
koloniale mogendheid te worden en in
tussen anti-koloniale formules te ge
bruiken om zijn werkelijke bedoelin
gen te verbergen, zodat de „overdracht
van Nieuw-Guinea aan Indonesië geen
stap zou zijn op de weg naar het cinds
van het kolonialisme". Voorts wordt be
toogd, dat Indonesië van de eerste dag
af onder communistische druk heelt
gestaan en dat de overdracht van
Nieuw-Guinea de positie van het com
munisme in de Stille Oceaan aanzienlijk
zou versterken.
Het memorandum van de Stichting
Rijksbehoud doet tenslotte een scherpe
aanval op de Amerikaanse regering
door haar ervan te beschuldigen de po
litiek te hebben gevolgd van vriend
schap te zoeken met Indonesië ten kos
te van Nederland.
In verband met het bovenstaande kan
nog worden gemeld, dat Aneta wederom
de verzekering van Amerikaanse rege
ringsfunctionarissen heeft ontvangen, daï
er generlei wijziging is gekomen in de
houding van de Verenigde Staten in
zake Nieuw-Guinea. Deze houding isM
een van strikte afzijdigheid, uitgaande
van het standpunt, dat deze kwestie
rechtstreeks en vreedzaam tussen Ne
derland en Indonesië, zonder inmenging
van derden, moet worden opgelost. „Wij
hopen van ganser harte, dat de aan
staande Nieuw-Guinea-conferentie te
Den Haag zal slagen", aldus deze func
tionarissen.
Acht jaar met aftrek van de preven
tieve hechtenis eiste Wbensdag de Offi
cier van Justitie bij de Leeuwarder
rechtbank tegsn de 25-jarige kellner A.
M. D. te Leeuwarden, die in de nacht
van 3 op 4 Juli de oberkellner J. Fun-
cke zodanig heeft mishandeld, dat het
slachtoffer enige minuten daarna over
leed. Uitspraak 14 December.
De emigratie van Nederlanders naar
de Utiie van Zuid-Afrika neemt toe.
Bedroeg het aantal Nederlandse emi
granten naar Zuid-Afrika in het vorig
jaar 110 per maand, in de eerste achf
maanden van dit jaar bedraagt het aan
tal Nederlandse emigranten per maand
223. Het vorig jaar emigreerden in to
taal 1320 Nederlanders naar de Unie van
Zuid-Afrika. In de eerste acht maan
den van dit jaar vertrokken er 1789.
52. „Onga!!!!"
De naam van het meisje scheen een ogenblik lang iedere gedachte van de Noor
man in beslag te nemen, zo hevig was de schok waarmee h\j plotseling begreep wat
er gaande was. Onga was in het kamp achtergebleven. Alles wat er hier bij de
kudde gebeurde moest een afleidingsmanoeuvre zijn, nodig om ieders aandacht van
het meisje af te leiden.
Zijn gelaat was doodsbleek en verwilderd, toen hij met een ruk zijn paard wendde.
Zo hevig zette hij het dier aan dat het omhoog steigerde om dan in volle vaart
vooruit te schieten, terug in de richting van het kamp.
Maar hoe groot de snelheid van zijn rijdier ook mocht zijn, de Noorman had het
gevoel dat hij als een slak voortkroop over de schemerige steppen. Zijn angst en
onrust werden steeds groter. Wat wachtte hem daarginds bij de tenten? Zou hij
nog op tijd komen om Gonor's bruid te redden? Die vragen drukten hem als een
loden last. Machteloos verwenste hij z'n eigen impulsief gedrag. Indien hij niet
naar de kudde was gegaanMaar zijn tegenstanders hadden geweten dat hij
nimmer weigerde als er een beroep op hem werd gedaan. Met duivelse geslepenheid
hadden zij zijn hulpvaardigheid tegen hem uitgespeeld. Achteraf beschouwd leek het
allemaal zo begrijpelijk. Ze hadden een wachter neergeschoten om Raven gelegen
heid te geven de kudde te naderen, en terwijl alle beschikbare mannen toeijlden
om de stampeiide kudde tegen te gaan, hadden zijHij durfde niet verder te
denken. Zijn mond verstrakte zich tot een grimmige lijn en laag .over de hals van
zijn paard gebogen, joeg hij voort tot de tenten van het nomadenkamp voor hem
opdoken.
Het kamp was leeg. Alle mannen waren bij de kudde. Dat er zelfs geen wachter
was die hem aanriep, gaf alleen maar voedsel aan zijn sombere angst. Deze tegen
standers waren gewend hun werk grondig te doen.
Terwijl hij in volle galop langs de tenten stormde zag hij in de verte een troep
vrouwen en kinderen als in doodsangst wegvluchten. Hun geschreeuw drong vaag
tot hem door, maar hij gunde zich geen tijd. Reeds zag hij Onga's tent voor zich,
slingerde zich in volle ren uit het zadel en stond met twee lange sprongen in de
tentopening.
Een doodse leegte grijnsde hem tegen. Verward dooreen liggende voorwerpen,
en gebroken vaatwerk gaven aan dat er gevochten moest zijn. In de schaduw tekenden
zich de roerloze lichamen van een paar neergeslagen schildwachten af. Maar Onga
was er niet, van haar ontbrak ieder spoor. Maar door de stilte drong iets anders
tot hem door. In de verte, zo zwak dat ieder geluid het overstemd zou hebben,
stierven hoefslagen weg. De Noorman aarzelde geen seconde. In wilde haast sprong
hij de tent uit en rende naar de rand van het kamp. Roerloos lag de steppe voor
hem. Maar door de klare avondlucht drongen de wegstervende hoefslagen thans iets
helderder tot hem door, en in de verte onderscheidde hij een donkere groep ruiters
die in de richting van de bergen wegstormde. Er verscheen een dreigende uitdruk
king in de grijze ogen van de Noorman
(Van onze verslaggever)
Het is dan toch zover gekomen. Het
klooster van de Carmelietessen in Eg-
mond heeft een verwarmingsinstallatie
gekregen- In betrekkelijk korte tijd is
het werk van de initiatiefnemers, die de
wel zeer schrijnende toestajid van een
vrijwel geheel onverwarmd klooster
wensten te veranderen, met succes be
kroond. Meen niet, dat de zusters de
warmte begeren om een meer comfor
tabel leven te kunnen leiden. Neen, maar
waar de koude het lichaam zo kon de
ren als in het klooster te Egmond daar
is de warmte geen kwestie van luxe of
comfort, maar van leven.
Woensdagmiddag begaven mgr. Hui
bers, de pastoor van Egmond, de rector
van het klooster, de leden van het comité
„Warmte voor de Carmel" o.w. pastoor
v. d. Burg uit Den Haag, (de oprichter
van 't klooster), de burgemeester van Eg
mond de heer M. Niele, zich naar de
spreekkamer van het klooster. Tezamen
met de zusters, die door het bekende tra
lievenster van de bezoekers gescheiden
waren, luisterden zij naar de heer N.
Sluyter, die namens het comité de ver
warmingsinstallatie overdroeg. Hij sprak
daarbij op de eerste plaats zijn dank uit
jegens God, die op dit werk Zijn zegen
zo duidelijk heeft laten rusten op voor
spraak van de H. Theresia van het Kind
Jezus. De velen die hun daadwerkelijke
medewerking hebben verleend kwamen
daarna in aanmerking voor de oprechte
dank van het comité. Het ingenieurs
bureau A. van Etten uit Weesp kreeg
niet alleen lof toegezwaaid voor de de
gelijke wijze waarop het de installatie
Advertentie
Een eeMe
•ZAALBERG
DEKEN
herkent U aan
dit etiket
(t/o Station)
dit bureau dit werk heeft willen ver
heeft aangebracht, maar vooral omdat
richten voor het betrekkelijk geringe
bedrag, dat men bijeen had weten te
brengen. Zonder deze grootse geste had
het werk pas na een veel langere tijd
verricht kunnen worden. Ook de ande
re firma's die gedeelten van de beno
digde materialen aanboden, door de ver
zorging van drukwerk meehielpen aan
de realisering van de plannen, de werk
lieden, kortom allen die spontaan en
voor het grootste deel belangeloos hun
arbeid hebben verricht, werden in deze
dankzegging betrokken. De firma Pes-
sers van Zuylen uit Tilburg kwam spe
ciale hulde toe voor de originele wijze
waarop zij een bijdrage voor de warmte
van de Carmel leverde, namelijk door de
schenking van een twintigtal dekens.
Mgr. Huibers nam hierna het woord.
Ontroerd feliciteerde hij de zusters
met hun verworven bezit. „Kou kan
oorzaak zijn van ziekte en zo een be
lemmering voor het geestelijk leven
vormen", zo sprak monseigneur. „Dit
geestelijk leven kan nu meer opbloeien
en hopelijk zullen wij in ons Bisdom
de vruchten daarvan bespeuren. De
aanwezigheid van een Carmelictessen-
kloostcr is een bron van zegen. Een
bron van zegen in een ontredderde
wereld. Wanneer het mogelijk ware
dat God bedroefd was, hoe bedroefd
zou hij dan bij de aanblik van deze
wereld zijn. Maar met welk een vreug
de zou hij dan op een kleine plek als
de Carmel neerblikken."
Mgr. Huibers hoopte, dat de verwar
ming in lengte van dagen mag voortdu
ren. Daarna begaf men zich door de oude
smalle gangen naar de kelder, waar de
verwarmingsketels staan opgesteld. Hier
verrichtte mgr. Huibers de zegening,
waarmede het klooster van de Carme
lietessen in Egmond officieel in het bezit
kwam van deze zo noodzakelijke appa
ratuur.
Zo is een werk, dat verricht diende te
worden, tot een prachtig einde gekomen,
maar alle moeilijkheden zijn nog niet
overwonnen. Zowel mgr. Huibers als de
heer Sluyter wezen er in hun toespraak
op, dat de kolenvoorziening nog wel
eens een probleem zou kunnen vormen.
Zij deden daarbij een beroep op de pers
dit onder de aandacht van de Neder
landse katholieken te brengen. Wellicht
behoeft dan ook dit noodzakelijk onder
deel niet ai te lange tijd geen vraagstuk
meer te vormen. Zij dankten tevens voor
de medewerking, die de katholieke
kranten door hun publicaties reeds heb
ben verleend. Het mag ons met gepasle
trots en voldoening vervullen, dat onze
lezers het eerst met het probleem van de
koude in het klooster te Egmond werden
geconfronteerd.
De koude in het klooster, die thans
heeft moeten wijken voor de warmte, en
die haar kansen niet meer zal krijgen,
wanneer de vuren van de verwarmings
installatie blijvend gevoed zullen kun
nen worden met de onontbeerlijke
brandstof.
Met ingang van 16 December is be
noemd tot burgemeester van Culem
borg de heer H. A. J. M. van Konings-
bruggen, thans burgemeester van de ge
meenten Harmeien en Veldhuizen.
In antwoord op vragen van het Twee
de-Kamerlid J. H Scheps (P. v. d. A.)
in verband met de repatriëring van
een groep Nederlanders uit Rusland,
heeft de minister van Justitie geant
woord. dat 47 der gerepatrieerden ver
moedelijk de Nederlandse nationaliteit
behouden. 23 hunner hebben deze natio
naliteit verloren. Aan 8 der teruggekeer
den kan, blijkens het eerste onderzoek,
waarschijnlijk niets ten laste worden
gelegd. De overigen zijn destijds nage
noeg allen in dienst gegaan van het
Duitse leger of andere Duitse overheids
diensten.
De minister is van mening, dat de
parketten betrokken bij het onderzoek
van deze gerepatrieerden zich terecht op
het standpunt hebben gesteld, dat het
billijk is, dat bij het bepalen van de
te vorderen straf ernstig rekening wordt
gehouden met de reeds ondergane vrij
heidsberoving.
211» S
mé
Advertentie
MMMMtiuMiiaiiiiiiiiotiimmiiimiiiaiiiamiiimmiiiiimiu
„Als ik zo de trieste verslagen van
het communistische proces in Praag
tegen de Katholieke geestelijken lees,
krijg ik een misselijke smaak in m'n
mond, maar één keer heb ik er toch
m'n pleizier aan beleefd," zei Snorre
bor.
„Hoe zo?"
„Nou, volgens Reuter zou de oud
secretaris van mgr. Beran, de aarts
bisschop, de beklaagde en beklagens
waardige mgr. Boukal voor de rode
rechters hebben verklaard, dat het
doel van de Herderlijke Brieven van
mgr. Beran was „de regering omver
te werpen en het kapitalisme te her
stellen." Mgr. Beran zou dit doel in
1948 hebben willen bereiken met be
hulp van de „tussenkomst van een
Nederlands bezettingsleger, dat door
Brits-Amerikaanse kapitalisten als
hulpgroep zou worden uitgezonden."
Uitgerekend 1948, toen ons leger de
handen meer dan vol had in Indone
sië. De rode heren in Praag, die mgr.
Boukal deze verklaring in de mond
hebben gelegd, schijnen een betere
dunk van de grootte van ons leger
te hebben dan tvij zelf, die met moeite
en pijn in 1951 misschien zegge en
schrijve drie hele divisies met voor
een deel cadeau-uitrusting op de been
zullen brengen. Maar wat weten de
Pragenaren van Nederland? Waar
schijnlijk alleen, dat we een halve
man en een paardekop naar Korea
hebben gestuurd om vrijwillig tegen
de roden te vechten, en dat is voor de
heren voldoende. Is het niet om je een
breuk te lachen?"
De veerdienst BreskensTerneuzen is
sinds Woensdagavond acht uur tijdelijk
gestaakt, daar twee auto's bij de aanleg
plaats te Breskens in het water zijn ge
reden.
Toen de veerboot door de wind enigs
zins los van de wal raakte, gleden de
auto's, die reeds op de klep stonden,
terug in het water. De bestuurder van
een der wagens, de heer Appelboom uit
Amsterdam, verdween met zijn wagen
in de diepte, doch kon spoedig op het
droge worden gebracht.
Om gezondheidsredenen is de com
mandant legerstrijdkrachten Nieuw-
Guinea, kolonel K. J. Luchsinger, ver
vroegd naar Nederland vertrokken. Tij
dens een plechtigheid te Ifar werd het
commando tijdelijk overgedragen aan
majoor O. A. L. Korinth.
Prins Bernhard is Woensdagavond, na
een bezoek van twee dagen aan het Ne
derlandse vliegkampschip „Karei Door
man", in Valetta teruggekeerd. De Prins
heeft als gast van Prinses Elizabeth en
de hertog van Edinburgh de nacht te
Valetta doorgebracht en is vandaag
per vliegtuig vertrokken.
38
Bill Kent had dus gelijk met het
avondtasje het pistool op kunnen pak
ken. En Dorothy kon ook werkelijk
van mening zijn geweest, dat Milton
Minor het had weggenomen. Ik vroeg
me eveneens af of ze wist, dat Bill
het weggenomen had en ik trachtte
wanhopig mijn argwaan op Milton over
te planten. Ik keek jnaar Susan. Ze
zat rechtop en keek de kamer rond,
niet langer starend en levenloos. En
plotseling, zonder enige waarschuwing
kromp ze ineen tot een sidderend
hoopje mens.
„O, hij is weg! Ik weet me geen
raad! Ik weet me geen raad!" Het was
alsof ze de dood had zien toeslaan en
voorbijgaan, om nu pas te beseffen, dat
zijn werk onherroepelijk was, dat de
geliefde, die zij slapend gewaand had.
dood was,
„Hij komt vanavond terug, Susan"
zei ik.
Ze schudde haar hoofd in het kus
sen heen en weer. Ze wist beter en ik,
die hem had gezien, kon nu niet vol
houden, dat zij ongelijk had. „Het is
te laat." Ofschoon gestameld en nau
welijks hoorbaar, klonk er een wereld
van wanhoop uit.
Ik wist niet wat te doen. Ik kon
daar niet ten eeuwige dage blijven. Ik
kon haar evenmin alleen achterlaten.
Na enkele ogenblikken begaf ik mij
naar boven en haalde de kimono, bor
stel en kam. Ik vond een valies, deed
ze daar in en ging weer naar beneden.
„Je gaat met me mee naar huis Su
san", zei ik. „We zullen Bill vanmid
dag te pakken zien te krijgen en\hem
vragen bij mij thuis te komen. Je kunt
natuurlijk ook vanavond na het eten
teruggaan."
Ik zette het valeis op een stoel en
ging door de keuken naar de garage.
De agent van kapitein Lamb was daar
nog en zat op de stoep met een agent
van de motorpolitie te praten. Ik ben
niet bijster gesteld op ritjes in politie
wagens, maar het leek me wel zo een
voudig als een taxi, met de politie toch
op onze hielen. En hij bleek tot de
ruimst mogelijke medewerking bereid.
Hij hielp me zelfs Susan de trap af de
wagen in te krijgen, en sloot de deu
ren en ramen voor ons.
X.
GOLIATH GEVELD
Nadat ik Susan aan Lilac's zorgen
had toevertrouwd, ging ik naar de tuin.
waar Milton Minor wachtte, 't Zelfver
zekerd uiterlijk van de begaafde schrij
ver, zijn fonkelende maliënkolder van
vrijpostigheid, had hem begeven. Er
was niets overgebleven dan een deer
lijk geschrokken ventje. Hij transpireer
de rijkelijk, maar ofschoon iedereen dat
tegen wil en dank doet, zolang het zo
mer is in Washington, konden noch het
seizoen, noch het klimaat verklaren,
waarom Milton's handen zo trilden en
waarom hij in het algemeen zo veel
weg had van een ontredderde zeekwal.
Ik sloeg hem een ogenblik gade, zon
der dat hij mijn aanwezigheid daar in
de tuindeur gewaar werd, hoewel hij
zijn ogen onafgebroken over de ven
sters van de zitkamer liet dwalen. Zo
dra hij me zag, haastte hij zich naar
me toe.
„Wat is er gaande. Grace? Om 's he
mels wil, hier ben ik ik weet niets
van wat er aan de hand is!"
„Heeft iemand je dan soms tegen de
muur genageld?" vroeg ik. „Je zei toch,
dat je nog steeds journalist was?"
„E. B. verzocht mij uit de buurt te
blijven Hij
„E. B.? Wie? Welke van de twee,
bedoel ik?"
„Stubblefield natuurlijk", zei hij ge
prikkeld. „Hij wil voorkomen, dat het
spoor naar hem leidt en dat kun je
hem niet kwalijk nemen. Hij is werke
lijkHij aarzelde en zweeg. „Wat
is er aan de hand?"
„Niets", antwoordde ik. Ik draaide
me om naar de zitkamer terug te ke
ren, waar het zowat 20 graden koeler
was. „Ik ben alleen maar verwonderd.
Gisteren noemde je hem 'n grote baviaan.
Gisteravond speelde je de trotse ama
teurdetective, die er wel eventjes ach
ter zou komen, wat er aan de hand
was. En nu sta je te trillen als een
juffershondje. Ik tracht het verband te
vinden."
Hij ging zitten, trok een zakdoek te
voorschijn, die al zo droop van het vocht,
dat ook zijn zak kletsnat was, veegde
zijn voorhoofd af en stond weer op.
„Was hij kwaad op je, omdat je met
Bertha Taylor op de hoogte bent?"
„Hij weet niet, dat ik haar ken. Denk
daarom, Grace. Praat daar niet over. Je
vat wei, dat dit een verduiveld ernstige
zaak is. Ik bedoel, nog afgezien van dat
vermoorde juffertje. Je weet niet half
hoe ernstig. Het is om razend te worden.
Een boek bijna klaar en geen kopers. Ik
kan me dat niet veroorloven. Ik zit te
springen om duiten".
„Och, nee", zei ik. „Is dat niet eens
eerder gebeurd?"
„Dit is heel anders. Ik lig eruit. Ik
heb de schepen achter me verbrand".
Ik wendde mijn blik af. Zijn laatste
woorden hadden kruiperig geklonken.
Daarenboven was de oprechtheid ervan
twijfelachtig. Hij was bang, maar niet
op die manier niet om zijn baantje
kwijt te raken, althans.
„Ellery Seymour weet, dat je Living
ston, Montana, hebt opgebeld, en ook
waarom, Milton", zei ik. „Lamb kreeg
vanmorgen een rapport. Waarschijnlijk
weet mijnheer Stubblefield het op het
ogenblik dus ook".
Ik had half verwacht, dat dit hem de
genadeslag zo geven. Het tegendeel
bleek waar. Hij veerde op.
„Wat weet hij nog meer? Je vriend
Lamb bedoel ik?"
Het kwam zo onverwacht, dat ik mijn
schrik niet kon verbergen. Hij duwde
met beide handen zijn vochtige haar
naar achteren.
„Ik weet niet wat er met mij aan de
hand is. Ik geloof dat ik iets moet drin
ken. Mag ik?"
Hij was al in de eetkamer voor ik
kans had gehad om te zeggen of hij
mocht of niet. Hij schonk zichzelf iets
in, wat bij nader inzien nogal een kop
pige dosis leek.
(Wordt vervolgd.)
Een 31-jarige Engelse zeeman, die
drie maanden in Rusland in de gevan
genis heeft gezeten, keerde dezer dagen
per vliegtuig uit de Sovjet-Unie terug.
Hij slaakte een zucht van verlichting,
toen hij het IJzeren Gordijn gepasseerd
was. De zeeman, die Vivian Barnes heet
en stuurman is, vertelde, dat hij gear
resteerd was in Archangelsk op be
schuldiging van het mishandelen van
een Russische havenarbeider en dat hij
daarna twee maal veroordeeld was we
gens het mishandelen van Sovjet-bur
gers. Hij had echter niets anders ge
daan dan in krachttermen, die des zee
mans zijn, uitgevaren tegen havenarbei
ders, die traag en onoordeelkundig
laadden en zich van zijn opmerkingen
niets aantrokken. Toen hij tenslotte het
verder „luieren en knoeien" had willen
beletten, was hij ingerekend.
Was hij Rus en communist geweest,
dan zou hij de luiwammesen in de ge
vangenis hebben kunnen laten werpen,
want de communistische bonden sprin
gen met de arbeiders even hardhandig
om als de machthebbers in Moskou met
hen.
In Roemenië wist een ambtenaar van
de Amerikaanse legatie een Roemeens
dokter over te halen zijn vrouw wegens
een blindedarm-ontsteking te opereren.
De operatie slaagde, maar een paar da
gen later werd de Roemeense dokter
door de geheime politie gearresteerd,
omdat hij een Amerikaanse vrouw in
het leven had gehouden. Hij werd uit
het recht om het medisch beroep uit te
oefenen ontzet.
De vrouw van een functionaris van
het Amerikaanse ministerie van Buiten
landse Zaken te Praag kreeg haar baby
een paar weken te vroeg, zodat het met
de fles moest worden gevoed. Zij richtte
zich tot het communistische ziekenhuis
om melk, maar kreeg te horen: „Het
spijt ons, maar uw kind is een Ameri
kaanse kapitalist en kan daarom vol
gens de voorschriften niet voor ver
strekking van melk in aanmerking ko
men".
In de „Times" troffen we dezer dagen
het volgende ingezonden stuk aan:
„Mijne Heren",
„Naar aanleiding van de brieven over
het schrijven met de hand en het ge
bruik van ganzeveren, die onlangs in
„The Times" zijn opgenomen, voel ik
mij, die mijn levenlang ganzeveren heb
gebruikt, in te stemmen met anderen
op grond van mijn recente ontdekking,
dat pauweveren nóg beter voldoen. Zij
duren onbeperkt en voldoen in alle op
zichten veel beter. Ik heb niet de mooie
staartveren geprobeerd, maar gebruik
vleugelpennen van ongeveer 12 of 13
inch lengte. Ik geloof, dat de staartveren
te stug zijn.
hoogachtend,
Isabel Fry.*'
De brief was gedateerd niet 22 Novem
ber 1450, maar 1950. O, die Engelsen!
Wanneer burgemeester en wethouders
van Palermo niet ijlings met geld over
de brug komen, zullen ze op de grond
moeten gaan zitten als ze willen ver
gaderen. Enige werklieden van de ge
meente, die nog een vordering op de
gemeente hebben, hebben n.L het meu
bilair van de vergaderzaal van B. en W.
gerechtelijk in beslag laten nemen.
