MIDDENSTAND MOET NOG EEN
GROTE ACHTERSTAND INHALEN
X
i
lx
£Ric de noorman: eter Séej?f?en
mk
ADELAAR ZEEP
IXuJJen neM ett Oppen
De grote misdaden
van een kleine man
Er hoort een centraal orgaan voor
middenstand in P.B.O. te komen
ih,
-H Verpakking
Vol Verse
EERSTE NEDERLANDSE EMIGRANTEN
NAAR NIEUW-ZEELAND VERTROKKEN
Samenwerking bepleit tussen Vincentius en de
Kinderbescherming
Fru"ctf m« C'"°'
Twee jaar lang in de zuivel werken
Alleen vrijgezellen...
Vet en overvloedig
schuimend
Tijdelijke
aanbieding
DONDERDAG 14 DECEMBER 1950
PAGINA 3
K.V.P. ziet zaken
juist in
Hoofdredacteur ,,De Waarheid"
veroordeeld
Belediging van katholiek
volksdeel
HONE'S
kippensoep
4 Wde»;
P»<W'n6
JOHN MOW
Butter^otc7.
Vanille kods^
Voor Uw eigen gebak:
Homes Caki - of Bakmeel
Ook aandacht voor
het gezin
Legioen van Eer voor
Antoon Molkenboer
D-TREIN BAZEL-DEN HAAG
ONTSPOORD
Twee doden en vele
gewonden
VOOR EEN FRISSE, HELDERE WAS
per dubbelsiuk
de ideale huishoudzeep
Iers bijgeloof
Kindje verkouden?
door
LESLIE FORD
Collectie
Hypnose tegen roken
Verschil
Oudjes, aantreden! 4
Malik over MacArthur
(Van een speciale verslaggever)
In de jaren na de oorlog is de Nederlandse Middenstand
in zijn organisatievorm ten achter gebleven bij de
andere groeperingen van ons volk en daardoor in zijn
emancipatie en sanering. Hiervoor zijn verschillende oor
zaken aan te wijzen die buiten het bereik van de midden
stand zelf liggen. In de eerste plaats is deze achterstand
ontstaan door de prolongatie van het vakgroepen-spinrag
hit de organisatie-WoItersom, waardoor de ontwikkeling en
hitbouw van de vrjje organisaties sterk werd afgeremd.
Want, wanneer de organisatievorm van de middenstand in
ons land nog vele feilen aankleven, dan wil dat niet zeggen
dat de middenstander niet bereid is zich te organiseren;
blaar dan betekent dat, dat de coördinatiegedachte van
ba de oorlog niet voldoende ingang en verwezenlijking kon
vinden omdat ze werd tegengehouden door een reeks
tegenstrijdigheden die in de praktijk bleven bestaan. Het
is deze structurele achterstand in de sfeer van de vrije
organisatie en in het overheidsapparaat, waardoor de po
sitie van de middenstand in het huidige maatschappelijke
bestel niet tot volle ontplooiing kan komen.
Dit is ons verteld door verschillende vooraanstaande
mensen uit de Nederlandse Katholieke Middenstandsbond.
Het was bij gelegenheid van het zevende lustrum van deze
bond, die in vele zaken de toon aangeeft in de huidige
middenstandspolitiek, dat wü leidinggevende figuren vroe
gen naar de positie van de middenstand in ons huidige
maatschappelijke bestel.
Alvorens over de middenstand te spreken, dient men eerst
een schets te geven van ons maatschappelijk bestel.
In onze maatschappijvorm krijgt ie
dere groep alleen datgene wat die
groep krachtens haar betekenis toe
komt. De Nederlandse wetgeving wordt
t'oor een groot deel gedragen door de
maatschappelijke groeperingen, aldus
de heer Koops. Wanneer de midden
stand maatschappelijk nog niet heeft
gekregen waarop hij recht heeft, dan
gaat de reden hiervoor schuil in het
feit dat zijn organisatievorm nog niet
in overeenstemming is met hetgeen de
maatschappelijke inrichting vraagt.
Na de oorlog hebben de vrije mid-
denstandsorg'anisaties getracht zich op
nieuw op te richten uit de resten die
van het openbare leven door de vernie
tigende werking van de oorlog waren
overgebleven. Maar het privaatrechte
lijk leven van de middenstand werd
Voor een groot deel beheerst door de
organisatie-Woltersom en het was niet
mogelijk die constellatie te doorbreken.
Waar arbeid en landbouw een geslo
ten geheel vormen, kent de midden
stand een enorme differentiatie. De
Stichting van de Landbouw vindt bo
vendien bij de Overheid een aan haar
instelling beantwoordend ministerie
van Landbouw en de georganiseerde
Arbeid kan zichzelf begroeten bij So
ciale Zaken. De middenstand ziet zich
daarentegen geplaatst tegenover een
Directoraat maar heeft daarbij met veel
ministeries te maken. In dit opzicht be
staat er een grote structurele achter
stand in het instrumentarium van de
regering.
Zoekend naar een oplossing voor dit
probleem is de middenstand tot de con
clusie gekomen dat deze alleen gevon
den kan worden in een coördinerend
orgaan, dat de sociale, economische en
fiscale belangenbehartiging voor de
gehele middenstand ter hand neemt. Er
moet in de publiekrechtelijke sfeer een
orgaan komen dat de gehele midden
stand omvat en in het apparaat van de
regering dient een lichaam geschapen
dat daaraan beantwoordt. Ook bij de
Overheid heeft deze oplossing ingang
gevonden.
Met de instelling van een interdepar
tementale commissie voor de midden
stand. die zal staan onder de persoon
lijke leiding van de Staatssecretaris,
zal tbans een eerste stap in die rich
ting gezet worden. En bij de midden
stand groeit men na vier jaar van
ntrijd naar overeenstemming betreffen
de een centraal middenstandsorgaan in
de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisa--
tie. Het ziet er naar uit, dat dit li
chaam binnen afzienbare tijd verwe
zenlijkt zal worden. Hierdoor zal het
mogelijk zijn alle belangen van de
middenstand centraal te behartigen.
Tot heden toe was de middenstand niet
voldoende in staat als groep op te tre
den. En dit tekort belemmerde hem in
zijn emancipatie. Er zijn daar vele voor
beelden voor aan te geven. Wanneer
men b.v. de resultaten zou afwegen van
het Landbouw-Economisch Instituut en
dat voor de middenstand, dan zou blij
ken. dat het Ec. Instituut voor de land
bouw, ondanks een tien jaar korter be
staan, veel meer kan doen dan het Ec.
Instituut voor de Middenstand. En dat,
terwijl er op economisch gebied zo bij
zonder veel voor de middenstand te doen
is. Want het grootbedrijf kan zich een
eigen economische research veroorloven.
Het kleinbedrijf zal dit alleen gezamen
lijk kunnen verrichten. Maar het Econo
misch Instituut is financieel niet m staat
om dit naar behoren te doen. Ook op
sociaal gebied Wreekt zich dit tekort, b.v.
bij de doorberekening van de Joekes-
gulden en de 5 pet. loonsverhoging. Uit
dit alles blijkt, dat de middenstand nog
niet beschikt over een afdoende appa
raat, dat de belangenbehartiging vol
doende kan verrichten.
Er wordt nogal eens gemeend, dat er
bij de overheid en de politieke partijen
een te geringe belangstelling zou be
staan voor de problemen van de midden
stand. Dat is echter niet juist. Een be
wijs hiervoor mag men zien in de jong
ste fiscale maatregelen en in het verloop
van de begrotingsdebatten de laatste
twee jaren. Vooral bij de K.V.P. ziet men
zeer goed in, hoe de zaken liggen. Er
bestaan dan ook geen twijfels meer over
de vraag, wat de waarde is van de mid
denstand in ons maatschappelijk bestel.
Deze wordt zeer groot geacht. Het mid-
denstandsbedrijf is door zijn specificatie
een dam tegen de massificatie en de
kleine zelfstandige bedrijfsvoering is
sociaal-economisch van bijzonder belang.
De middenstand kan zijn taak echter
alleen dan goed verrichten, wanneer hij
in staat is de best mogelijke dienst tegen
de laagst mogelijke prijs te leveren.
Gestreefd moet worden naar groter ra
tionalisatie, verhoging van de producti
viteit, waardoor verlaging van de kost
prijs mogelijk zal zijn. Het is noodzake
lijk dat het middenstandsbedrijf wordt
gesaneerd. De vestigingswet dient con
sequenter te worden toegepast, waardoor
de mensen gedwongen worden zich vol
doende kennis en bekwaamheid eigen te
maken, alvorens een bedrijf te kunnen
beginnen. Een middenstand, wil hij ge
zond zijn, mag niet economisch zwak
zijn! En op het moment is de economi
sche kracht van een groot deel van de
middenstand slechts gering.
Er zijn cijfers bekend, die aantonen,
dat bij 68 procent van de detailhandel
en bij 51 procent van het ambacht de
inkomens liggen beneden 3000 gulden.
Vele middenstanders verkeren in liqui
diteitsmoeilijkheden in verband met de
hoge belastingaanslagen die deze jaren
zijn uitgekomen. De fiscus is inderdaad
in niet onbelangrijke mate schuldig aan
het afnemen van de financiële kracht
van de middenstand. Op de zakenman
ligt de laatste jaren een veel te hoge
belastingdruk. De ondernemersbelasting,
die thans is verdwenen, was in feite een
tweede inkomstenbelasting en het feit
dat de omzetbelasting zo ongeveer een
bedrijfsbelasting is geworden plaatst de
middenstanders voor enorme moeilijk
heden. Er zijn reeds vele verbeteringen
getroffen, al voelt de zelfstandige be
drijfsvoerder die nog niet in zijn porte-
monnaie.
Voor de oorlogsgetroffenen liggen de
zaken echter anders. Zij worden over
laden met vele narigheden. Zowel de
moedigen, die hun verwoeste panden
hebben opgebouwd, als de schuchteren,
die nog niet daartoe zijn overgegaan,
verkeren in verre van gunstige omstan
digheden. De eersten vanwege de bij
zonder zware lasten die zij op hun
schouders hebben geladen en de laatsten
door de veelal benarde situatie waarin
zij hun bedrijf moeten uitoefenen. De
wettelijke regelingen zijn nog steeds ten
enenmale onvoldoende en zijn verre be
neden de gerechtvaardigde verwachtin
gen gebleven.
Alle middenstanders dienen zich ten
slotte bewuster te gaan worden van de
grote problemen die hen omringen en te
hopen is dat deze bewustwording zich zal
uiten in een groter enthousiasme en in
teresse. Het oplossen van de organisa
torische problemen stelt allen die hier
mede bezig zijn voor een zeer zware
en omvangrijke taak. Zij kunnen hierin
alleen slagen, wanneer zij overtuigd
kunnen ziin van dé volledige steun en
belangstelling van alle middenstanders.
De Amsterdamse politierechter heeft
Woensdag de hoofdredacteur van „De
Waarheid", Fred. Schoonenberg, we
gens het publiceren van een artikel met
een beledigende inhoud voor het Katho
lieke volksdeel veroordeeld tot f 75 of
vijf dagen. De Officier van Justitie had
f 250 of 25 dagen geëist.
Advertentie
Vooraf:
9 m ietB
Als dessert:
In verband met de vele proble
men die in deze dagen de Neder
landse middenstand bezighouden
en waarvoor een grote belangstel
ling bestaat, zowel bij de over
heid als he+ bedrijfsleven, heeft
een onzer speciale verslaggevers
een studiereis gemaakt door het
land om in een reeks interviews
met „grote'' en „kleine" mensen
uit de middenstand de omvang van
die problemen vast te stellen. In
een reeks artikelen, die wij dezer
dagen zullen publiceren en waar
van het eerste hiernaast wordt af
gedrukt, zullen wij zijn bevindin
gen weergeven, in de hoop dat de
moeilijkheden, verbonden aan de
strijd om het bestaan van deze, door
velen te lang verwaarloosde bevol
kingsgroep, de belangstelling mag
trekken, ook van de niet-midden-
standers, die echter dagelijks met
deze groep in aanrakinn komen en
daarvan in vele opzichten afhan
kelijk zijn.
Advertentie
Jap
urmacz PRODUCT
64. „Hij dacht ons te kunnen ontkomen," snoefde de man, die de vluchteling
had neergeschoten, terwijl hij op het slachtoffer toetrad. „Ge zult van nu af geen
last meer hebben van die vervloekte Noorman, Char
Hij snakte plotseling naar adem. De rest der Stichi verstarde eveneens. Allen
staarden naar Char, die thans het slachtoffer omgedraaid had. Het gezicht van
de aanvoerder was verwrongen van woede.
„Maar dat is verwarring snoerde de boogschutter de keel dicht. „Dat is uw
makker, die bij de paarden in de grot waakte. O gij dwaas!" siste Char. „Gij
hebt een van onze eigen mannen gedood." Zelfs de geslepen aanvoerder had enige
moeite om de snelle feitenwisseling te volgen én de list te begrijpen, welke de Noor
man had uitgevoerd.
Doodse stilte viel over de groep, die de dode man op het paard omringde.
Geen van hen zag hoe in de verte Raven in een wijde boog om hen heen stoof
en verdween. Aller aandacht was bij de spookachtige gedaanteverwisseling. Pas nu
beseften zij volledig de legendarische naamwelke de Noorman had verkregen.
„Hij - - hij heeft geesten in zijn dienst," mompelde de boogschutter met bijge
lovige angst. „Zij zorgen, dat hij van lichaam verwisselt
„Geen geesten! Maar hij heeft genoeg verstand om te beseffen, dat wij als
dwazen achter iedere vluchteling aan zouden jagen, die zich maar vertoonde" beet
Char hem bitter toe. „Kijk!" Hij wees naar de voeten van het slachtoffer, die
onder de buik van de merrie waren vastgesnoerd. „Hij drong de paardengrot bin
nen, maakte deze man onschadelijk en bond hem vast op de merrie. Hij wist dat het
dier overal doorheen zou breken om Raven te bereiken. Daarom liet hij de paarden
los. O, hij is geslepen Hij vertoonde zich eerst opzettelijk aan ons, opdat wij
zouden denken dat hij een poging tot ontvluchting waagde. Hij heeft alles vooruit
berekend." Ondanks alles kwam er bewondering voor de vermetelheid van zijn
doodsvijand in de stem van de oude aanvoerder.
Maar waarom?" hijgde de boogschutter.
„Waarom? Zijn uw hersens week geworden, door de zon? Om ons uit het kamp
te lokken, teneinde zelf gelegenheid te krijgen het meisje te bevrijden!" Char wendde
zijn eigen rijdier, en gaf het de sporen. „En als wij niet snel genoeg zijn, gelukt het
hem ook nog! Vooruit mannen! Terug naar het kamp!"
Terwijl daar buiten een groep ruiters in wilde haast langs hun eigen spoor terug
joegen, hief in het kamp der Stichi Onga moeilijk het hoofd en trachtte uit al haar
macht haar snikken te bedwingen. Nu zij wist dat Eric dood was, leek alles haar
verloren. Toeghir keek grijnzend naar haar.
„Laat thans uw dwaas verzet varen, Onga!" sprak hij triomfantelvk. „Stuur
bericht naar mijn broeder Gonordat hij mij als opperhoofd erkent. Niets kan u
meer helpen! Zelfs uw vriend de Noorman is dood..."
Wel, wel wel!" zei een minzame stem in de deuropening. „Het schijnt een
alleraardigste ochtend te zifn voor het vertellen van sprookjes, vriend Toeghir
In de deuropening een lach op zijn gebruind gelaat, stond Ene de Noorman...!
(Van onze verslaggever)
Met als passagiers negen en vijftig vrij
gezellen vertrok de bekende K.L.M.-
piloot A. Viruly vanmorgen in alle
vroegte, met de Skymaster „Overloon"
van Schiphol, en zoals men zal begrijpen,
had niet het toeval deze jonge Neder
landers bjleen gebracht. Hiervoor had
den in eerste instantie de Stichting
Landverhuizing en verscheidene arbeids
bureau^ zorg gedragen, terwijl de
Nieuw-Zeelandse en de Nederlandse re
gering er eveneens 'In belangrijke mate
aan hadden meegewerkt; de passagiers
van de „Overloon" vormen de eerste
groep Nederlanders, die naar Nieuw-Zee-
land kunnen emigreren, dank zij een
overeenkomst, die kortelings tussen de
beide regeringen is gesloten.
Voor het einde van het komende jaar
hoopt Nieuw-Zeeland in totaal twintig
duizend ongehuwde Nederlandse emi
granten te mogen ontvangen.
De emigranten, die uit vrijwel alle
delen van Nederland komen onge
huwd, maar sommigen met trouwplan
nen hebben zich voor twee jaar ver
bonden in de zuivelindustrie te gaan
werken. Het zijn voor het merendeel
demobilisanten, die in dit vak onge
schoold zijn. In Nieuw-Zeeland zullen
zij echter onmiddellijk en in de prac-
tijl» een opleiding genieten en men
heeft hen verzekerd, dat zij ondanks
dat bij een 48-urige werkweek
een minimum-salaris van ruim hon
derd gulden per week zullen ontvan
gen. Gezien het feit, dat veien van deze
In de vergadering van het Katholiek
Verbond voor Kinderbescherming, wel
ke Woensdag in Utrecht is gehouden, is
het vraagstuk van de samenwerking
tussen de St. Vincentiusverenigingen en
kinderbescherming aan de orde geko
men. Het onderwerp werd ingeleid door
mr. J. Notermans, voorzitter van de af
deling voogdijverenigingen in het ver
bond. Hij betoogde, dat tegenwoordig
het te beschermen kind misschien te
eenzijdig wordt gezien. Men ziet het te
vaak los van het gezin en de familie,
waaruit het voortkomt. Voor dat gezin
en die familie nu dient men meer be
langstelling te hebben, aldus spr. Want
opvoeding in het gezin is nu eenmaal
ideaal en zo moet het blijven. In talloze
gevallen kan het gezin weer gezond
worden. Zorgen wij daarvoor niet, dön
schieten wij in de opvoedende taak
t.o.v. de pupil te kort, aldus spr. Natuur
lijk kosten de pogingen daartoe veel
werk en offers, vooral omdat er onge
veer 10.000 R.K. pupillen zijn en het
aantal kinderbeschermers eigenlijk te
gering is. Maar er zijn gelukkig bijna
9000 Vincentianen en juist dezen stellen
zich ten doel gezinnen te saneren. De
Hoofdraad van de Vincentianen is voor
het denkbeeld de kinderbescherming te
helpen enthousiast. Ook bij de gezins
voogdij en de patronage is er volgens
spr. een tekort. Hier staan 2000 ge
zinsvoogden tegenover 5000 pupillen.
Ook hier ligt een terrein voor de Vin
centianen. De samenwerking dient niet
van bovenaf te komen, maar van onder
af, in de vorm van samenwerking tussen
personen en parochiële conferenties.
Naar sprekers oordeel bestaan er geen
hopeloze gevallen, ze lijken alleen maar
hopeloos. De gezinnen moeten echter
herkerstend zijn, voor de kinderen kun
nen terugkeren, want de belangen van
de kinderen moeten allereerst gediend
worden. Namens de Hoofdraad der St.
Vincentiusverenigingen werd toegezegd,
dat men zal trachten deze denkbeelden
te concretiseren.
Naar wij vernemen is de kunstschil
der mozaist Antoon Molkenboer door
de regering der Franse republiek be
noemd tot Ridder in het Legioen van
Eer als erkenning voor zijn werken in
en voor Frankrijk, voroal op kunst
gebied. Onder deze laatste werken
noemen wij het onlangs te Capelle
(Zeland) onthulde Franse oorlogsmonu
ment en de koormozaieken en „Le
Tombeau de St. Frangois de Sales" te
Annecy (Savois)."
groep zo van de kantoorkruk komen
en geen enkele vakbekwaamheid heb
ben, kan dit bedrag naar onze begrip
pen zeker hoog genoemd worden. Bij
de beoordeling ervan dient men echter
niet uit het oog te verliezen, dat de
levensstandaard in Nieuw-Zeeland on
geveer tien procent hoger is dan in
Nederland.
Gisteravond werden in hotel „Het wa
pen van Friesland" in Amsterdam de
laatste formaliteiten vervuld en kregen
de emigranten nog de nodige instructies.
Tijdens de gesprekken, die wij daar met
hen hadden, bleek ons, dat het meren
deel de zuivelindustrie slechts als een
aanloopje beschouwt en zal trachten in
Nieuw-Zeeland tenslotte weer in zijn
oude vak te belanden. Zij dienen echter
eerst twee jaar lang hun krachten te wij
den aan de productie van kaas en boter.
Doen zij dit niet en plegen zij dus con
tractbreuk, dan zijn zij verplicht de reis
volledig te betalen.
„Want," zo vertelde ons de heer J.
V. Brennan, de New Zealand Emigra
tion-Officer voor ons land, „ingevolge
de tussen Nederland en Nieuw-Zee
land getroffen overeenkomst betaalt
men de overtocht naar vermogen. De
beide regeringen passen van de rest
van het bedrag ieder de helft bij en
zonodig bekostigen zij zelfs samen de
gehele vliegreis. Voor het einde van
het volgend jaar kan Nieuw-Zeeland
twee duizend ongehuwde Nederlandse
emigranten tussen de achttien en vijf
en dertig jaar ontvangen; twaalfhon
derd mannen en achthonderd vrouwen.
Men stelt bijzonder prijs op landbou
wers, bouwvakarbeiders, ingenieurs,
arbeiders in de metaalbedrijven, ver
pleegsters (met een voltooide oplei
ding) en meisjes voor de huishouding
en de textielfabrieken"
Iedere emigrant, die wij gisteravond
spraken, was vol lof over de medewer
king, die men van officiële instanties had
ondervonden. Er zijn er bij, die in Octo
ber hun eerste aanvraagformulier invul
den en wij troffen er zelfs een Amster
dammer, die twee weken geleden nog in
militaire dienst was en er toen geen idee
van had, dat hij vanmorgen naar Nieuw-
Zeeland zou vliegen.
Maandagmiddag is de D-trein Bazel-
Den Haag, nabjj Saint Hubert in Bel
gisch Luxemburg, ontspoord. De stoker
werd onmiddellijk gedood, de machi
nist raakte bekneld tussen tender en
locomotief. Hij werd zwaar gewond en
is later in het ziekenhuis te Libramont
overleden. Er waren voorts vierentwin
tig gewonden, van wie zes ernstig. Een
weduwe uit Den Haag werd licht aan
de voet gewond.
De locomotief, de postwagen en een
rijtuig zijn in een zeven meter diep ra
vijn gestort. Nog twee andere rijtuigen
zijn ontspoord. Men vermoedt dat het
ongeluk hieraan te wijten is, dat de
machinist te hard reed op een plaats,
waar herstelwerkzaamheden werden
uitgevoerd. Volgens ooggetuigen reed
de trein 40 km., terwijl op deze plaata
slechts met een snelheid van 20 km.
gereden mocht worden. Enkele spoor-
wegemployé's hebben nog getracht de
machinist te waarschuwen door met
een gele vlag te zwaaien.
Advertentie
In Ierland beweert men, dat de ge
vreesde hond Cu Na Cogadh (spreek
uit: Koe Na Cuggoe), wiens verschij
ning al twee keer een wereldoorlog zou
hebben aangekondigd, weer gehuild
heeft. Bovendien zouden in het grootste
spookhuis van het graafschap Mayo.
waar volgens de traditie de geesten
vreedzaam plegen te dansen, totdat er
een oorlog op til is, de spoken nu alle
stoelen en tafek kort en klein hebben
geslagen. De laatste keer. dat zelfs de
meest bijgelovigen de hond en de boze
geesten in het oude huis hebben ge
zien. was in September 1939. Daarvoor
huilde de hond alleen in de nacht, vóór
dat een student in Serajewo de aarts
hertog Ferdinand cn zijn gemalin dood
schoot, hetgeen de aanleiding van de
eerste wereldoorlog werd.
Van de tijd van München tot het be
gin van de tweede wereldoorlog sloop
Cu Na Cogadh elke nacht over de da-
Advertentie
Dan rug", keel en borstje
i n vv r ii v e n met
50)
Dat scheen alles te zijn behalve dan
nog zijn afscheidsgroet: „Ik zou niet
zoveel praten als ik u was, mevrouw.
Als ik in uw schoenen stond, dan zou
ik heel wat voorzichtiger zijn".
Hij wilde weer naar buiten gaan, doch
bleef nog even staan. „Hoe laat was u
van plan naar dat juffertje Kent toe te
gaan, mevrouw?"
„Dat was ik helerrtaal niet van plan",
zei ik.
„Ik zou het doen, als ik u was. On
officieel natuurlijk. Arme stakkerd, ze
krijgt vanochtend een lelijk drankje te
slikken".
„Goed", zei ik. Ze had al een flinke
dosis naar binnen. Ik deed mijn mond
open om dat te zeggen, maar aangezien
hij me aangeraden had, niet te veel te
praten, bedacht ik me.
Ik bleef zijn raad indachtig, toen de
telefoon rinkelde, terwijl ik bezig was
mij klaar te maken voor het onofficiële
bezoek aan het tuinhuis van de Hallets.
De begaafde schrijver was aan de tele
foon.
„Zin om met me te lunchen, Grace?"
vroeg hij. „Ik moet wat met je babbelen.
Rondom huize Stubblefield is vanoch
tend de hel losgebroken. Seymour houdt
die rubbertransactie tegen. E. B. staat
op punt een beroerte te krijgen: hij gaat
te keer als een loeiende stier. Ik waag
de het, mijn neus naar binnen te steken.
maar ik hem, zo snel ik kon, terug
getrokken. Wat doe je vandaag? Waar
ga je heen?"
„Ik denk, dat ik thuis blijf".
„Okay, dan kom ik wel aanwaaien",
zei Milton opgewekt. „Nog nieuws? Nog,
iets gehoord vanochtend? Al gehoord
van Joe Kramer? Hij was vriendje met
Betty Livingstone".
„Wat! Joe Kramer?"
De brieven' waren dus zeker al gele
zen voordat sergeant Buck ingewijd
was.
„Degene, die hem om zeep gebracht
heeft, moet hen van een of andere op
lichterij verdacht hebben. Ik zelf snap
er geen lor van, maar ik zal het wel
mis hebben. Ik veronderstel, dat de
scheppende verbeeldingskracht mij een
poets gebakken heeft. Ik had een dot
van een complot m elkaar gezet, maar
Ellery verzet zich tegen de transactie.
Ik had gedacht, dat hij zo gauw moge
lijk zijn handtekening onder dat zeven
en een half millioenzaakje zou zetten.
Ik snap er geen jota meer van. Jij?"
„Ik net zo min", zei ik.
„Ach, zo'n onnozel bloedje, hé", zei
Milton. „Goed, goed. .Ik zie je nog wel".
Maar ik snapte het werkelijk niet en
het had geen nut het tegendeel te be
weren. Het had bovendien weinig zin
om te gaan fantaseren. Indien Kramer
„man-op-reis" was uit Betty Livingsto
ne's onvoltooide brief, dan betekende
dat in bepaalde opzichten een oplossing,
maar in andere opzichten weer niet. En
wat die rubberkwestie aanging, die was
nog even duister als voorheen. Mis
schien waren de proefnemingen, waarop
Ellery aangedrongen had, niet naar ge
noegen uitgevallen. Misschien ook was
hij intussen tot de ontdekking gekomen
dat Susan Kent hem beetgenomen had
en dat Bill niet zo kneedbaar was a.s
hij had willen geloven. Er konden nog
wel een dozijn andere mogelijkheden
zijn, die mijn begrip te boven gingen.
Hoe het ook zij, zeven en een half mil-
lioen dollar was geen grapje en, zoals
beide E. B.'s van oordeel waren, het was
Ellery Sevmour's werk, te zorgen, dat
de Grote Baas zich niet hals over kop
in de afgrond stortte. Daarvoor betaalde
mijnheer Stubblefield hem immers.
ik vertelde zelfs Lilac niet waar ik
naar toe ping. Alleen Theodore Hallet
was in het geheim betrokken, want ik
kwam hem tegen op het stenen pad.
toen ik mij voor een niet-officieel be
zoek naar Susan Kent begaf. Hij kwam
juist van die kant vandaan.
„Ik ben erg van streek, Grace", zei hij.
een mededeling, die werkelijk overbodig
was. „Ik heb geprobeerd Susan over te
halen Frazier voor haar te raadplegen.
Hij is meer dan mijn advocaat hij is
ook mijn intieme vriend en hij zou
haar ongetwijfeld goede raad kunnen
geven. Maar ze is erg koppig Grace. Ik
begrijp niet waarom vrouwen zo koppig
moeten zijn. Probeer eens wat jij bij
haar bereiken kunt, Grace".
Hij zette zijn wandeling voort, maar
keerde dadelijk terug op zijn schreden.
„O, zeg, Grace. Ik ben van mening,
dat jij en Dorothy heel erg voorzichtig
dienen te zijn. Jullie zijn beiden net zo
koppig als Susan. Jullie hadden niet
naar zo'n huis moeten gaan. zoals jullie
gisterneeaceht gedaan hebben. Jullie
hadden mij mee moeten nemen. Jullie
vrouwen brengen jezelf nog eens in
ernstige moeilijkheden. Het lijkt me
het veiligst, dat jullie een tijdje ergens
anders heen gaan. Naar Quebec bijvoor
beeld. Je kunt Susan mee nemen".
Eigenlijk was het geen kwaad idee,
bedacht ik, terwijl ik verder liep. Ik
persoonlijk zou het niet betreuren, een
tijdje in Quebec of ergens anders te ver
toeven. En voor Susan zou een veran
dering van omgeving niet anders dan
heilzaam kunnen zijn. Ze was in de
keuken met trage bewegingen de ont
bijtboel aan het afwassen, kennelijk in
een toestand van halve verdoving, het
huiselijk blauw geruite schortje in felle
tegenstelling tot haar bleek ongedaan
gezicht.
„Ze hebben hem meegenomen naar
het politiebureau, Grace" fluisterde zij.
„Ik weet niet. wat hij zal doen".
„Heb je hem dan nog niets uitgelegd,
Susan?" vroeg ik geduldig.
„Ik heb het geprobeerd, maaf hij laat
me niet aan het woord komen. Iedere
keer als ik begin, staat hij op en loopt,
een andere kamer in. Hij wil niet luis
teren. Hij zegt, dat hij er niet meer van
wil horen dan hij al weet. Hij voelt
zich beledigd. En hij tracht zich te hou
den alsof het hem niets kan schelen".
Ze trok de gootsteenprop uit de afvoer
pijp en liet het waswater weglopen.
„Die Kramer schijnt hem iets verteld
te hebben, voor hij hem uit het huis
trapte." Ze draaide de kraaii open en
maakte traag de gootsteen schoon. „Ik
weet 't niet. Als ik hem in die waan
laat dan hoeft hij misschien nooit ach
ter de rest te komen. Ik ben er nog niet
zo zeker van, of dat niet beter zou zijn."
(Wordt vervolgd)
ken, beweren de dorpsbewoners. „De
geesten liegen nooit", zei een oud
vrouwtje. „Als de oorlogsgeesten ver
schijnen, komt er een wereldoorlog en
niets kan daartegen gedaan worden.
Attlees reis is vergeefs. Het lot is
beslist in Belville House".
Voorbijgangers zweren, dat zij luide
kreten en zuchten hebben gehoord in
het grote gebouw, waar honderden ja
ren geleden een bewoner zich de keel
afsneed. Zelfs de politie is van mening,
dat het huis behekst is. Zeker is, dat de
bijgelovige Ieren door angst voor een
nieuwe oorlog behekst zijn en daardoor
spoken zien. Zgn. parapsychologische
verschijnselen vinden hun oorsprong en
bestaan alleen in de om een of andere
reden gewekte angst van de mensen
zelf.
De Australische filmacteur Michael
Pate, die op het ogenblik in Hollywood
vertoeft, heeft een collectie van 325 prui
ken. die een waarde vertegenwoordigt
van 25.000 dollar.
De Deense hypnotiseurs beleven gou
den dagen. Honderden Denen laten zich
hypnotiseren om.... van het roken af
te komen. Niet omdat ze door prof. Kor-
teweg bang gemaakt zijn voor longkan
ker, maar omdat de regering de tabaks
accijns heeft verhoogd, waardoor de si
garetten 15 pet. duurder zijn geworden.
De „Tarzan's Peril "-company maakte
in Afrika opnamen voor een nieuwe
wildernisfilm. Zij liet daarvoor dertig
grote hutten bouwen. Kosten 72 dollar.
Weer in Hollywood terug had de maat
schappij één kleine hut in de geluidsstu
dio nodig. Ze liet die bouwen. Kosten
250 dollar.
De Amerikaanse vereniging van dok
ters voor ouderdomskwalen heeft een
landelijke commissie ingesteld om van
advies te dienen, betreffende tewerkstel
ling van oudere mensen in de industrie
en maatregelen van preventief-genees-
kundige aard, dienende om deze oude
ren in goede conditie te houden. Men
verwacht hiervan belangrijke voordelen,
zowel voor de civiele als de militaire
industrie, nu zoveel meer jonge man
nen actieve militaire dienst zullen moe
ten doen. Bovendien zullen de ouderen
met betaalde arbeid beter af zijn dan
met pensioen.
De Russische afgevaardigde bij de
Veiligheidsraad, Jacob Malik, verklaar
de tijdens een gesprek met een journa
list in de wandelgangen: „Het valt te
betreuren, dat het lot van de Verenigde
Naties in de handen van een dwaas
rust".
Wij zouden daarop hebben willen ant
woorden, dat het nog dieper te betreu
ren is, dat het lot van de wereld in
handen van gewetenloze machtswellus
telingen ligt.
