Dringende oproep tot vrede
Wederzijds vertrouwen moet
hersteld worden
De grote misdaden
van een kleine man
Tachtig procent van de stad
Ambon is verwoest
Ook 1950 sluit voor K.L.M. met
een deficit
Samenwerking is de enige uitweg
uit ontredderde wereldtoestand
Overpeinzingen
Kerstboodschap Paus Pias XII
„Kerk heeft steeds voor
vrede gewerkt"
Van de acht kerken
vijf verwoest
Gunstiger perspectieven voor 1951
20 pet. van vrachtvervoer
naar New York
Vertrouwen in landbouw
beleid geschokt
Extra huishoud
geld in deze dure
dagen
Dienstknechten van God zullen in het Kerstfeest
het eeuwige licht ontmoeten
Het goede roept het
goede op
Willem Mengelberg zal
niet dirigeren
van Snorrebor I
Weer Nederlandse boter
naar de Y.S.?
WOENSDAG 27 DECEMBER 1950
PAGINA 3
LANDBOUW-OVERLEG
BEGINT MORGEN
Benelux in Den Haag
West-Europ. agrarische pool
Pro Ecclesia et Pontifice
„De Grafische" opgericht
Incident te Djakarta
tussen Ambonezen
Finse gezant vertrekt
Verlaagde melkprijs
Stichting voor de Landbouw
richt zich tot Tweede Kamer
De „Zuiderkruis" komt
vroeger
KERSTBOODSCHAP VAN H. Af. DE KONINGIN
Credieten voor Israël
door
LESLIE
FORD
Adventsboodschap van
Prinses Wilhelmina
MOHAMMEDAANSE ACTIE IN
ZAAK BERTHA HERT0GH
In Maart proces in hoger
beroep
STRIJD OM EEN 7-JARIGE
JONGEN
Jan L. Plasman posthuum
onderscheiden
In zyn Kerstboodschap, welke Z. H. de Paus Zaterdag tot de wereld heeft ge
richt, heeft de Heilige Vader opnieuw de volkeren der wereld bezworen de vre
de te bewaren en de Christelijke gedachte te verbreiden. De Paus herinnerde
aan de grote gebeurtenissen van het Heilig Jaar 1950 en maakte bekend, dat
officieel is vastgesteld, dat het graf van Sint Petrus zich onder de Sint Pieter
bevindt. Het is evenwel niet met zekerheid te bewijzen, dat de stoffelijke resten,
welke daar zijn gevonden, die van de Eerste Apostel zijn.
De Heilige Vader wees in zijn rede
op de betekenis van het Heilig Jaar 1950.
De viering daarvan heeft de meest op
timistische verwachtingen overtroffen,
zo zeide hij. Een onnoemelijk aantal
pelgrims is gekomen, groter dan ooit te
voren, om de jubileumaflaat te verdie
nen. Het is een jaar van in waarheid
onvergelijkelijke wonderen.
Thans, zo vervolgde de Heilige Vader,
gaan onze gedachten vooral uit naar
zekere christelijke gemeenschappen, die
van contact met het centrum der chris
tenheid beroofd zijn en wier leden de
grote afwezigen te Rome waren in het
Heilige Jaar. „Met diep gevoel van me
delijden voor degenen, die in concen
tratie- of dwangarbeidskampen vertoe
ven gaan onze gebeden tot troost naar
hen uit," aldus de Paus.
Spiekend over „mensen, die zich
laten verblinden door economische be
loften", zeide de Paus: „Wij leven in
een periode van crisis voor het kapi
talistische systeem. Sommige volkeren
streven naar onafhankelijkheid, terwijl
andere vechten voor hun bestaan.
De klove, die de wereld in twee kam
pen verdeelt, is zo vergroot, dat de vrede
op gevaarlijke wijze bedreigd wordt.
Het gevaar is zo ernstig geworden, dat
het dringend geboden is geen enkele
gelegenheid, die de overwinning van de
wijsheid en rechtvaardigheid in het te
ken van eendracht cn vrede kan ver
zekeren, onbenut te laten. Het is nodig,
dat men niets ongedaan laat om de ge
voelens van goedheid en medelijden ten
opzichte van de volken, die oprecht en
uitsluitend naar vrede streven, te bevor
deren, cn dat het wederzijds vertrouwen,
berustend on oprechtheid van voorne
mens en eerlijkheid bij besprekingen, op
nieuw gaat heersen in de wereldlicha
men.
Het is tijd dat men de grenzen openzet,
het prikkeldraad wegneemt, elk volk de
vrijheid laat om het leven van al de
andere volken te zien en dat men een
einde maakt aan de afzondering van
sommige landen van de rest van de be
schaafde wereld, daar die afzondering in
zo grote mate de zaak van de vrede
schaadt.
Men mag niet om wille van prestige
of verouderde ideeën politieke of econo
mische moeilijkheden laten ontstaan.
Na de volken bezworen te hebben er
zich rekenschap van te geven, dat het
geloof in God boven de nationale of po
litieke belangen de zekerste bondgenoot
is, vervolgde de Paus:
Wij zeggen dit bij het zien van de dub
belzinnigheid en het gebrek aan beslist
heid bij het front van de ware vrienden
van de vrede, tegenover zo grote geva
ren, omdat het heil van alle volken ons
ter harte gaat. Wij menen, dat nauwe
aaneensluiting van alle volken, die
meester zijn over hun toekomst cn ver
bonden door gevoelens van wederzijds
vertrouwen en onderlinge hulp, het eni
ge middel is om de vrede te verdedigen
en de beste waarborg om die vrede te
herstellen.
De Kerk heeft steeds voor de vrede
geijverd en gewerkt. Men belastert haar
zwaar wanneer men beweert, dat zij „de
imperialistische mogendheden tot oorlog
aanzet".
Met nadruk zeide de Paus:
„Wij willen hier verder geen toe
spelingen maken op de agressor, die
van buiten komt. die, trots op zijn
kracht, een ieders recht veracht en
iedere barmhartigheid. Hij vindt in
de crisis der volken, in hun gebrek
aan geestelijke en morele samen
hang, een machtig wapen en bijna
zijn hulptroepen in het binnenlandse
leven van de landen."
De Paus gaf uiting aan zijn afgrijzen
voor een nieuwe oorlog en voor de ver
nietiging, die moderne wapens kunnen
teweeg brengen.
„Vandaag zouden wapens van zulk een
vernielende kracht kunnen zijn, dat zij
de aarde vrjjwel „woest en ledig" kun
nen maken. Alle volkeren zouden er bij
betrokken zijn en het conflict zou zich
herhalen tussen de burgers van ieder
land. Alle burgerlijke instellingen ep de
geestelijke waarden zouden in zeer groot
gevaar gebracht worden, omdat de on-
Van officiële zijde verneemt het
A.N.P., dat over een uitstel van de in
werkingtreding van het te Luxemburg
op 21 October door de drie Benelux-
regeringen ondertekende Landbouw-
protocol geen enkele beslissing is ge
nomen.
Het is bekend, dat de Belgische rege
ring in het Parlement is gecritiseerd
over haar aanvaarding van dit protocol.
Daarom ligt het voor de hand, zo werd
gezegd, dat de Belgische regering over
leg met de regeringen der partnerlan-
den wenst te plegen. Te dien einde zul
len Donderdag a.s. in Den Haag minis
teriële besprekingen worden begonnen.
Zowel van Nederlandse als van Bel
gische zijde wenst men een einde te ma
ken aan de uiteenlopende interpreta
ties van sommige bepalingen van het
protocol van Luxemburg. Anderzijds is
het bekend, dat België streeft naar een
versnelde vrijwaringsprocedure, voor
het geval dat zijn nationale landbouw
productie bedreigd zou worden door de
al te lage Nederlandse prijzen.
De besprekingen in Den Haag zul
len geleid worden door de ministers van
Landbouw. Het is niet onwaarschijnlijk,
dat ook de eerste ministers van de
Benelux-landen er aan deelnemen en
wellicht ook de ministers van Buiten
landse Zaken er bij betrokken worden.
Frankrijk zal de landen van West-Euro
pa uitnodigen een pool hunner landbouw
producten te vormen zodra het Plan
Schuman voor de steenkolen- en staalin
dustrie werkelijkheid geworden is.
Volgens zegslieden, die het plan tot
poolvorming bestudeerd hebben, ligt de
nadruk meer op het marktaspect dan op
de productie.
Eerste Kerstdag is aan de heer L.
Dobben te Heemstede door pater H.
Finken van het het H. Hart het ere
kruis Pro Ecclesia et Pontifice uitge
reikt. De aanvraag vcor deze onder
scheiding was o.a. ingediend door mgi.
enigheid thans in zich draagt alle bran-1 Cobben uit Finland, wegens de grote
dende problemen, die in vroegere tijden verdiensten van de heer Dobben voor
ieder afzonderlijk naar voren kwamen." de missie.
De eerste indruk, welke de stad Am-
bon op een bezoeker maakt, is die ener
ontwrichte maatschappij en van ver
nieling ook: afgebrande huizen en onop
geruimde puinhopen. Daartussen leeft de
bevolking, die geestelijk en materieel
zware slagen te incasseren kreeg en een
lange lijdensweg had te gaan. aldus de
correspondent van Aneta, die het eiland
Ambon bezocht .heeft.
Ongeveer tachtig procent van de stad
Ambon is vernield in de huis-aan-huis
gevechten. In het stadscentrum is rond
de onbeschadigde Missigit vrijwel alles
kapot. Buiten de stad is de vernieling
Het vijfde na-oorlogse jaar is voor de
KLM ongetwijfeld hoopvol geweest, zo
deelt men ons van de zijde der KLM
mede. De moeilijke omstandigheden
echter, die in 1949 tot voor de KLM
ongunstige resultaten hebben geleid, heb
ben niet nagelaten ook nog op 1950, zij
het in verminderde mate, hun stempel
te drukken. Ook voor dit jaar dus mag
men niet op een overschot rekenen.
Evenwel moet hier terstond aan worden
toegevoegd, dat de toeneming van het
vervoer tezamen met de toegepaste kos
tenverlagingen gunstiger perspectieven
voor l!jjjl openen. Verwacht wordt, dat
in het komende jaar door nog grotere
efficiency het onkostenpeil verder zal
kunnen worden gedrukt en dat, zowel
in Nederland als in het buitenland, de
omzet zal kunnen worden verhoogd,
waardoor een evenwicht tussen kosten
en inkomsten wordt bereikt.
Op de lijndiensten naar Canada, de
Verenigde Staten. West-Indië, Zuid-
Amerika, Zuid-Afrika, het Nabije en
Verre Oosten alsook in West-Indië en
Europa beantwoordde het vervoer in het
algemeen aan de verwachtingen. In to
taal vlogen niet minder dan 415.000 pas
sagiers met de KLM en werden 1.410.000
kg post en 10.320.000 kg vracht vervoerd.
De vliegtuigen legden in 118.000 vliegu
ren niet minder dan 38.380.000 km af,
hetgeen neerkomt op een afstand van
960 maal de aardomtrek. Niet alleen
werden er in 19.50 meer passagiers ver
voerd dan in 1949, maar deze legden
gezamenlijk ook een aanmerkelijk gro
tere afstand af. Het vrachtvervoer is ten
opzichte van het vorige jaar verdubbeld.
De KLM beschikt thans over drie spe
ciaal voor vrachtvervoer ingerichte
vliegtuigen en zjj onderhoudt regelma
tig vrachtdiensten naar Kopenhagen,
Londen, Teheran en New York. Vooral
naar Amerika is het vrachtvervoer be
langrijk. De KLM neemt ongeveer 20 pet.
van de totale luchtvracht op dit traject
voor haar rekening.
Gebruikmakend van de reserves van
de luchtvloot heeft ook het bedrijf bij
zondere vluchten in 1950 zeer goede re
sultaten kunnen boeken. Er werden
tweemaal zoveel chartervluchten uitge
voerd als in het voorgaande jaar, n.l.
460. hetgeen neerkomt op een gemiddel
de van meer dan een chartervlucht per
dag. Een ander aspect van het charter-
vervoer was dit jaar het vervoer van
Advertentie
Brandend maagzuur is maar een kwestie
van één of twee minuten
als ge een paar Rennies bij de hand hebt.
Die blusser, dat zuurbranden op Uw maag
onmiddellijk en alle pijn behoort prompt
tot het verleden. Een langdurige kuur is
hierbij niet nodig. Als ge vandaag last van
zuurbranden op de maag hebt. kunt ge
ook vandaag reeds zelf constateren, wat
Rennies ook voor U zo in een hand-om
draaien doen. Inderdaad een ideale
remedie, prettig, practisch en smakelijk.
Vraag Rennies bij Uw Apotheker o£
Drogist.
emigranten door de lucht naar Canada,
Australië eft Nieuw-Zeeland. In totaal
werden in 31 vluchten niet minder dan
1750 emigranten vervoerd, voor het me
rendeel naar Australië waarheen 22
vluchten werden gemaakt. De vooruit
zichten voor 1951 voor emigrantenver-
voer zijn goed. Reeds zijn enkele vluch
ten naar Canada in voorbereiding, ter
wijl plannen bestaan naar Australië on
geveer 100 vluchten voor het vervoer
van ca. 5000 emigranten te maken.
Het personeel in binnen- en buiten
land bedroeg per December 1950 11.172
man, waarvan er 1003 behoorden tot het
vliegend personeel. Hiervan waren 358
vliegers, 207 boordwerktuigkundigen, 174
radio-telegrafisten, 126 stewards en 138
stewardessen.
De Nederlandse kring van grafici,
aangesloten bij de Nederlandse federa
tie van beroepsver. van kunstenaars en
de vereniging tot bevordering der gra
fische kunst, hebben besloten tot fusie
over te gaan. De vereniging zal de
naam dragen „Vereniging tot bevorde
ring der grafische kunst" „De Grafi
sche". Het voorlopig bestuur werd als
volgt samengesteld: H. van Dokkum. Ie
voorzitter: J- M. Prange, 2e voorzitter;
H. van Kruiningen, le secretaris; J.
Sleper, 2e secretaris; M. v. d. Jagt, pen
ningmeester; G. Gerrits, archivaris.
Hiermede is een grafische vereniging
van alle Nederlandse grafici een feit
geworden.
minder, doch ook hier ziet men velerlei
sporen van de strijd.
Van dc acht kerken zijn er vijf ver
nield en men maakt thans noodkerken
van sagopalmnerf. De pastorie, waar de
Nederlandse pastoor Westerkamp woont,
bleef gespaard cn er is weer clectriciteit.
echter niet in de voormalige kweek
school, waar het grootste deel van de
Nederlandse kolonie verblijft.
Men is doende het monument „Door
de Eeuwen Trouw" op te blazen. In
plaats daarvan komt een „Merdeka"-
monument.
De gehele Nederlandse kolonie bestaat
uit tweehonderd personen. Enkelen be
vinden zich nog in de bergen, waarheen
zij vluchtten toen de acties begonnen-
Enkelen wonen in de stad. De meeste
Nederlanders hebben de wens tot eva
cuatie te kennen gegeven.
„Ambon is een groot kamp," aldus de
correspondent van Aneta. Ongeveer
20.000 burgers zijn in kampen onderge
bracht. Allen ontvangen 250 gram distri-
butierijst dagelijks. Er zal gratis textiel
gedistribueerd worden. Het Indonesische
Rode Kruis zendt, evenals het Interna
tionale Rode Kruis, levensmiddelen en
medicijnen.
Het bureau Zuid-Molukken te Den
Haag deelt mede, dat de troepen van
de Zuid-Molukken Ceram ontruimd heb
ben. Zij hebben op Ambon een felle
aanval ingezet op dat deel van de stad
Ambon, dat in handen is van de R.I.-
troepen. Daarbij zijn de aanlegsteigers
in de lucht gevlogen.
Merkwaardig is, dat een der stukken
ondertekend is door het hoofd van Bui
tenlandse Zaken, dr. Soumokil, alhoewel
de R.I. heeft meegedeeld, dat hij was
gevlucht, aldus het bureau Zuid-Moluk
ken.
De sinds enkele dagen heersende wrij
ving tussen Ambonese en Apri-militairen en
voormalig Ambonese leden van de K.N.I.L.
met de K.L.-status heeft Eerste Kerstdag
een incident te Djakarta veroorzaakt. Een
aantal militairen van beide groeperingen
ontmoette elkaar op Kramat, waarbij een
schietpartij ontstond. Een Ambonees var
de K.L. raakte gewond. Menend dat hij
ontvoerd was, ging een Ambonees contin
gent van de K.L., dat daar in de omgeving
gelegerd is, in stelling rond het kampe
ment. Toen zij echter vernam dat de col
lega in het hospitaal lag, keerde de rust
weer. Intussen was de Matramanbuurt ge
durende enige uren afgezet.
De Finse gezant bij het Nederland
se Hof, de heer Ivrlo, zal 1 Februari
Den Haag verlaten. Hij gaat ziin land
vertegenwoordigen in Ankara. Ver
wacht wordt, dat de huidige Finse ge
zant in Ankara, de heer Roskinen, in
Den Haag zal worden benoemd.
eric de noorman: cber Séeppen
73. Voor Eric strekte zich een eindeloze, doodse vlakte uit. De lucht trilde heet
hoven de met diepe kloven doorsneden rotsige bodem. Geen plantengroei, geen
schaduw, slechts rotsen, zand en hitte. Alleen heel in de verte staken twee scherp-
getande bergpieken op. Daar lag het Dal der Opperhoofden, waar Gonor vertoefde,
onbewust van het dodelijke gevaar, dat hem thans naderde.
Moedeloosheid bekroop de Noorman toen hij de afstand trachtte te schatten welke
hem van die bergen scheidde. Hij bleef op de stenige rand liggen, waarlangs hij
naar boven geklommen was, en schudde somber het hoofd. De „Geestensteen" had
Onga het gebied genoemd, dat thans voor hem lag. Hij kon de ontzetting begrijpen,
die de nomaden voor deze hoogvlakte gevoelden.
Dit was een rijk waarin alle leven geweken was. En tochals hij Gonor wilde
redden zou hij moeten doortrekken zo snel als maar enigszins mogelijk was.
Hij klemde de tanden op elkaar. Zijn schouder veroorzaakte hem moordende pijn.
Maar met grimmige vastberadenheid verwijderde hij de pijl en verzorgde de wonde
zo goed mogelijk. Toen rees hij moeilijk op. Er was een onverzettelijk licht in zijn
ogen. Hoe onmogelijk het ook leek om dit gebied te doortrekken, hij zou het proberen
ook al zou die daad de laatste zijn, welke hij nog kon ondernemen. Steunend op
zijn boog deed hij de eerste stappen. En zelfs in zijn meest verbitterde gevechten
en overwinningen was hij nooit dapperder geweest dan op dit ogenblik, nu hij zwak,
uitgeput, gewond, de hel van zand en hete rotsen introk in een wanhopige poging
zijn vriend te redden
De stekende zon droogde zijn kleren in een oogwenk. Terwijl hij verder liep
voelde hij zijn wond schrijnen onder het schuren van de droge stof. Zand wolklc
op onder zijn voetstappen, En naarmate de uren verstreken werden de stappen
lomer en verloren zij hun veerkracht. Hij hijgde. De iconde begon steeds meer
pijn te doen en veroorzaakte kcrorts. Een brandende gloed klopte door zijn aderen
en maakte zijn mond droog. Hij kon niet meer helder denken. Er was nog maar één
ding, dat hem vasthield, de bergen in dc verte, die maar niet nader scheven te
komen. Zijn koortsig schitterende ogen hielden die toppen vast, ook toen zij al lang
niets meer konden onderscheiden. Zo sleepte hij zich verder, langzamer, steeds lang
zamer. terwijl het stof in brede banen om hem heen bleef hangen en de zon heet
glinsterde op de rotsen
Het hoofdbestuur van de Stichting
voor de Landbouw heeft aan de leden
van de Tweede Kamer verslag uitge
bracht van het resultaat der besprekin
gen, die door de overheid en de Stich
ting voor de Landbouw zijn gevoerd over
de melkprijs 'voor het jaar 1950/1951.
Hierin wordt o.m gezegd, dat het hoofd
bestuur in volledige overeenstemming
met het bestuur van de Koninklijke Ne
derlandse Zuivelbond van mening blijft,
dat de regering de verlaging van de ga
rantiemelkprijs gebaseerd heeft op nict-
houdbaar gebleken motieven. Nu de re
gering toch haar beslissing handhaaft,
kan de georganiseerde landbouw niet
aan de indruk ontkomen, dat in feite an
dere motieven van financiële aard,
alsook in verband met de loon- en prijs
politiek van doorslaggevende beteke
nis zijn geweest. Hierdoor zijn de onge
rustheid en ontstemming in landbouw-
kringen van hoog tot laag in bijzondere
mate versterkt.
Met zorg constateert het hoofdbestuur,
dat bij vele boeren ,in toenemende mate
de opvatting gaat heersen, dat een voort
gaan op de weg naar verdere rationali
satie van de bedrijfsvoering voor hen
geen zin heeft, indien de overheid reeds
bij voorbaat bij haar prijsstelling de meer
dere resultaten van nog aan te brengen
bedrijfsverbeteringen gaat wegnemen.
Juist met het oog op de rol. die de
landbouw in de gehele economie van ons
land ook verder zal kunnen en moeten
vervullen, acht het hoofdbestuur het be
denkelijk, dat de onrust in de landbouw
de laatste tijd sterk is toegenomen en dat
het vertrouwen in het huidige cn toe
komstige landbouwbeleid van de rege
ring geschokt is.
De „Zuiderkruis", die met 1600 repa-
triërenden uit Indonesië op Oudejaars
dag te Rotterdam werd verwacht, zal
reeds in de nacht van Donderdag op
Vrijdag arriveren.
Advertentie
re staat ervan te kijken,
dat zoveel huisvrouwen
extra huishoudgeld heb-
ben als het erop aan komt:
Hoe doen ze dat? Heel
eenvoudig: als er wat
extra's nodig is. wisselen
ze De Gruyter s cassabons
in. Voor elke tien gulden
aan bons krijgen ze één
gulden contant uitbetaald.
En alle extra uitgaven voor
de feestdagen brengen
weer extra cassabonnen-
winst.
Daarom is het winkelen
bij De Gruyter voor een
huisvrouw, die bij de pin
ken is juist in deze tijd
vanzelfsprekend.
H.M. de Koningin heeft Eerste Kerst
dag over beide Hilversumsc zenders en
de kortegolfzenders van de Wereldom
roep een Kerstrede uitgesproken. Hier
in heeft H.M. o.m. het volgende gezegd:
„Over het algemeen voelen we het
Kerstfeest als het licht in de nacht, de
hoop in de nood, en we voelen de be
hoefte, dit op de een of andere wijze te
beleven, en eens in het jaar, als een
tl oost, ons te laten doorgloeien.
Dit willen we gaarne samen doen.
Daartegenover steekt dan af onze
mensen-machteloosheid, allen tezamen
datgene van onze wereld te maken, wat
we, eik van ons, zo duidelijk voor ons
zien, zoals het mogelijk zou moeten zijn:
zonder oorlog, zonder gebrek, misschien
zelfs zonder ziekte en, als iedereen er
zich ten volle voor gaf, zelfs zonder haat
en nijd. Daarbij mogen mensen onder
lings enigszins verschillen van idealen
maar hoofdzaak is, dat vast staat, dat
we vrede op aarde willen, en die aarde
veilig en vruchtbaar, waar het leven
goed is. omdat wij goed voor elkander
zouden zijn.
Dit is onbereikbaar, zo lang enkelin
gen, ja ook groepen, ja zelfs zeer grote
groepen, zich buiten de gemeenschap
houden, of er zich tegen keren.
Laten 'we het bekennen, dat ons aller
liefste wens zou zijn, dat dat veran
derde.
Maar intussen kunnen we de hand
aan de ploeg slaan en beginnen de
na-oorlogse gemeenschap wel degelijk
op te bouwen, voor zover dat binnen
ons bereik ligt.
Gelukkig is dat begin gemaakt,
maar wij moeten er met volle kracht
aan doorwerken, wetende, dat als man
aan iets goeds werkt, er ook altijd iets
goeds uit voortkomt, zij het resultaat
ook soms anders dan was verwacht.
Deze gemeenschapsopbouw zal op
internationaal plan moeten geschieden,
even goed als tussen de verschillende
groepen van onze eigen samenleving
onderling.
Het zich stellen buiten de gemeen
schap, het niet meedoen, is de eerste
stap naar het strijden er tegen. Afzij
digheid in een strijd op leven en dood
Burgemeester en Wethouders van
Amsterdam hebben van het bestuur van
het Concertgebouw vernomen, dat noch
bij het bestuur noch bij de directie van
het Concertgebouw van een uitnodiging
aan dr. Willem Mengelberg om te diri
geren iets bekend is, aldus delen B. en
W. in de Memorie van Antwoord inzake
de gemeentebegroting 1951 mede.
De Export-Import-bank heeft, bekend
gemaakt dat Israël voor 35 milioen dol
lar nieuwe credieten zijn verleend buiten
de 100 millioen dollar die reeds voor het
grootste deel zijn besteed. De nieuwe cre
dieten dienen voor aankoop in de Ver.
Staten van landbouwmachinerieën en ma
terialen. Deze aankopen zullen worden
gebruikt voor de verbetering van de land
bouw in Israël.
Hebzucht en wraakzucht geven aan
dit werk zijn aantrekkelijkheid. Be
halve dan, dat ik nooit voorge
steld had, dat Betty Livingstone hier
heen zou komen. Ik had een telefoon
gesprek met haar, terwijl ze in het Pres
ton Hotel was. Ze zou in het hotel van
de Stubblefields verschijnen, niét hier.
Ik stond even verbijsterd als de ande
ren, toen ze binnentrad. Naderhand heb
ik gedacht, dat het een idee van Kramer
was geweest, maar nu vermoed ik, dat
het van haarzelf afkomstig was. Kra
mer had blijkbaar zijn gevolgtrekkingen
gemaakt, toen hij inij bij het Preston
Hotel naar haar hoorde vragen. Ik denk,
dat hij er de volgende dag heen is ge
gaan in de veronderstelling, er enkele
inlichtingen te krijgen, die ze achterge
laten had, toen ze naar I Street vertrok".
„Het zou zeer pijnlijk voor u zijn ge
weest, als hij zulke inlichtingen had ge
kregen, nietwaar?"
Het was er uit. voor ik goed besefte,
wat ik eigenlijk zei en voor ik de ver
schrikte blik in Dorothy s ogen had op
gevangen. Het stond natuurlijk gelijk
met hem van moord, althans van drijf
veren tot moord, te beschuldigen. Ik
wilde, dat ik mijn mond had gehouden.
Terwijl hij me aankeek kroop opnieuw
de koude rilling langs mijn rug. De
roerloze, ondoorgrondelijke blik waar-
I mee hij mij scheen te meten, gaf mij een
gevoel van huivering. Ik maakte mijn
lippen vochtig. Ik was bijna niet tot
spreken in staat, want ook mijn keel
voelde kurkdroog.
„Ik bedoel
„Ik weet wat u bedoelt, mevrouw
Latham. U bedoelt precies wat u zegt.
En u hebt gelijk. Op dat ogenblik, ter
wijl ik nog aan de uitvoering van mijn
plan werkte, zou het buitengewoon pijn
lijk voor mij zijn geweest. Het zou om
razend te worden zijn geweest. En daar
op kunt u voortbouwen. U kunt zeg
gen, dat de reden waarom ik vanochtend
mijn voornemen opgaf, was, dat ik al
te veel onder hoogspanning had gestaan.
Met twee moorden op mijn geweten kon
mijn wraakgierigheid in zekere zin be
vredigd worden geacht en kon ik mij
veroorloven Stubblefield met rust te la
ten en mijn geld te redden. Misschien
ook, mevrouw Latham, oordeelde ik het
veiliger, niet verder te gaan met de po
litie reeds op mijn spoor. En vooral, me
vrouw Latham, zoudt u kunnen volhou
den, dat een levende Betty Livingstone,
die mij wellicht zou herkennen, en een
argwanende Joe Kramer, die mij naar
het hotel volgde, beiden meer dan ge
vaarlijk voor mij waren. Ik zal de laat
ste zijn om dit te ontkennen, aangezien
de dag voor mij aangebroken schijnt,
waarop ik open kaart zal spelen".
„Ik geloof niet, dat zij dat bedoelde.
Ellery", kwam Dorothy vlug tussenbei
de. „Het was maar een gedachte, die
haar zo inviel"
„Ongetwijfeld", zei Ellery Seymour
koel. „Ik vertrouw, dat niemand andets
zulke invallen zal krijgenen dat
ze geen plannen maakt, het als een
theorie ten overstaan van kapitein
Lamb te ontwikkelen."
De koude rilling langs mijn rug ging
over in een trommelvuur van ijzige spel-
deprikken.
„Het zou trouwens moeilijk te bewij
zen zij, mevrouw Latham," zei hij los
jes. „Ik doe zelden
Op dat ogenblik werd hij onderbro
ken door het gerinkel van de telefoon
en Dorothy rees haastig op Dorothy,
die ik nog nooit haastig een telefoon
had zien opnemen, al stond zij er vlak
naast. Ze liep vlug naar de salon en
opende het Chinese kabinet. „Met me
vrouw Hallet," hoorde ik haar zeggen,
terwijl Ellerv Seymour de rest van
wat hij had willen zeggen, scheen
in te slikken en zich tot Susan Kent
wendde.
„Het spijt me, dat ik je daarin be
trokken heb, Susan", zei hij. „Dat is
de enige verontschuldiging die ik aan
te bieden heb. Ik vrees, dat ik je in het
begin niet erg hoog heb aangeslagen en
het liet me betrekkelijk onverschillig,
of en in hoeverre jij door mijn opzet
het slachtoffer zou worden. Ik dacht,
dat je eenvoudig een van die eerzuch
tige vrouwen was. die een deugdelijk
onderzoeker de geldmarkt op trachten
te jagen. Ik heb misschien zelfs ge
dacht, dat hoe gauwer hij toe zou hap
pen, hoe beter hij af zou zijn:"
Susan ging rechtop zitten. „Je hoeft
dat allemaal niet te zeggen Ellery. Het
was mijn eigen schuld. En als ik epn
greintje hersens had gehad, dan zou ik
begrepen hebben, dat ik je niet kon
beetnemen. Laat het hier maar bij. Ik
tel niet langer mee. En ik zal je terug
betalen."
„Het geld, dat je hebt gekregen, heb
je ruimschoots verdiend".
„Maar Bill
Ze had zijn naam nauwelijks over haar
lippen, of Dorothy's stem klonk door de
open balcondeur: „O. het is onmogelijk.
Ik geloof het niet! En Bill Kent het
kan niet!"
Susan was in een tél overeind en ren
de naar de salon. Ze scheen te trachten
Dorothy de telefoon uit de hand te ruk
ken, want ik hoorde Dorothy's scherpe
vermaning: „Schei uit, Susan! Doe niet
dwaas!" Daarna richtte ze haar stem
weer tot de microfoon; „Neem me niet
kwalijk," zei ze ademloos. „Ga door."
Ze luisterde zwijgend. Toen hoorde ik
haar zeggen: „O hemelse goedheid!" en
daarna zweeg ze met: „Goed," waarna
een klik van de haak het gesprek afsloot.
„Toe Susan, ga zitten," zei ze.
„Wat is er?" vroeg Susan hartstochte
lijk. „Zeg me, wat er met Bill aan de
hand is. Wat is er?"
„Ga zitten, dan zal ik het je vertellen.
Je kunt niets doen."
Ze kwam terug naar het balcor., door
Dorothy aan haar arm meegevoerd. Alle
kleur was uit haar gezicht geweken, fk
had haar nog nooit zo gezien.
Ellery Seymour stond op. „Wat is er
Dorothy?"
Haar stem klonk volmaakt beheerst.
„Mijnheer Stubblefield is doodgescho
ten. Ze hebben Bill Kent gearresteerd."
HOOFDSTUK XVI
THEODORE
Duidelijk drong het gezoem van de
onafgebroken stroom auto's over de
Massachusetts Brug door in de stilte,
die tussen, ons hing.
(Wordt vervolgd)
is onbestaanbaar, het is een laffe uit
vlucht van de ziende blinde, die daar
door onvermijdelijk in het verkeerde
kamp eindigt.
En we kennen allen de gulden waar
heid van het feit, dat men het als deel
van een samenleving beter heeft, dat
men ook beter tot zijn recht komt, dan
alleen, eenzaam en mokkend in zijn ho
ge souvereiniteit. Ik spreek niet over
gedwongen samengaan maar over sa
menwerking. Dit woord houdt aller vrij
willigheid en hoogste verantwoordelijk
heid in.
Dit alles geldt over de hele linie: voor
de enkele mens. het geldt tussen naties,
en ook voor alle andere soorten van
groeperingen van mensen, dat samen
werking nog nooit iemand heeft pijn ge
daan, integendeel geholpen en vaak
meer geholpen dan werd verwacht. U
hebt allen uw herinneringen uit de oor
logstijd; daar wil ik naar verwijzen.
Willen we uitredding uit de toestand
waarin onze wereld thans verkeert, dan
is samenwerking de enige uitweg ge
lukkig. Wel worden we door aile om
standigheden tot meer eenheid g e -
dwongen, maar het staat ons allen
vrij, dit op waardige wijze te aanvaar
den, bewust en vrijwillig.
Ons wordt nu een kans geboden iets
van de wereld te maken.
Nooit waren we technisch beter toe
gerust, noch geestelijk rijper, noch zo
aan het losscheuren van verkeerde tra
dities.
Doen wij het niet. dan verdienen wij
zeker niet, het aardrijk té beërven.
Het is merkwaardig, dat dit interna
tionaal saamhorigheidsgevoel, onbewust
instinctief, veel sterker leeft dan men
oppervlakkig gezien aanneemt. Ik ben
zelf in de g^.egenheid geweest, dit waar
te nemen.
Wij hoeven ons dat alleen maar allen
bewust te worden, en wij zijn een heel
eind verder.
Onze wereld een heel stuk bewoon
baarder te maken is eigenlijk maar zo'n
kleine prestatie, vergeleken bij wat een
mens verder in zijn leven presteren
moet.
Op een feest als Kerstmis mogen wij
daar met elkaar wel over spreken, want
we weten allen heel goed, dat onze le
vens niet beëindigd worden, dan nadat
we uiteindelijk het uiterste geofferd
hebben van wat we bezaten zij het,
dat dit verspreid ligt -over een heel le
ven, zij het. dat het samengevoegd is in
enkele seconden.
Blijkbaar verbetert onze aarde niet
zonder onze medewerking en dan na
tuurlijk ons aller medewerking.
De gebeurtenissen in de wereld, die de
tijdperken als het ware ontzetten, kun
nen maar niet tot voldongen, feit bezin
ken, omdat de wereld in zichzelf daar
voor niet te vinden is.
De maskeraden, die dc tijden verbin
den als wereldse heerschappijen, worden
toch daarheen geleid, waar de dreigende
volkomen vernietiging zich overgeeft
aan de lotsbeschikking van de wereld
door God. Daarom zullen zij, die. door
ilnzct van hun eigen leven, trachten te
komen tot begrip van deze lotsbestem
ming, dienstknechten zijn van God, zij
zullen in het Kestfeest het eeuwige
licht ontmoeten, wat in de duisternis
aanwezig is, en zij zullen daaruit de
kracht ontvangen om de mensheid door
de duisternis heen te leiden naar zijn
bestemming van kinderen van God in
dc wereld.
Voor hen zal Christus niet een histo
risch feit betekenen, maar het levende
zoenoffer voor nu en alle tijden.
En juist in deze tijd zal een wecr-
standsvlak ontstaan van dit licht, waar
tegen iedere duisternis opgolft, om in
dit weerstandsvlak te worden opgeno
men en z zullen de tijden worden be
stendigd in dit licht.
Van Prinses Wilhelmina is een Ad
ventsboodschap op de gramofoonplaat
opgenomen. Voor het ogenblik, dat onze
Heiland, aldus H.K.H., onze gestalte
aannam in die zalige Kerstnacht, gaat
als het ware de hemel uiteen en ont
vouwt zich voor ons geestesoog Gods
heerlijke plan. Dit treedt nog altoos in
werking. Dit is de grote blijdschap, de
eenvoud en de diep aangrijpende wer
kelijkheid, waarmede Kerstmis zich nu
weer voor ons plaatst met de vraag van
de Heiland tot ieder persoonlijk en tot
de mensheid als geheel, of zij zich wil
keren tot Hem, die de enige weg is terug
tot de Vader. De Grote Onbekende en
Zijn leer zijn volkomen onherkenbaar
door al het onware, wat in de wereld
van Hem gemaakt is. In het openbare
leven is er niets gekomen van waar
achtigheid, van naastenliefde, van
eenvoud en eerlijkheid des harten. Als
oasen in de woestijn van zelfzucht en
eigenbelang en onwaarachtigheid zijn
zij. die een verkwikkende uitzondering
daarop maken. Weet ge, wie er nooit
genoeg kunnen zijn? Dat zijn mensen,
die Christus laten zien in het dagelijkse
leven, op kantoor, op de fabriek, op de
boerderij, in hun gezinnen. Mensen, die
de eenvoud des harten en waarachtig
heid hebben 'teruggevonden. Die naas
tenliefde betrachten en, zichzelf verge
tend, zich aan de medemens geven.
am*
üiiiiiniiiitiiiiiiiiiititiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiuiiis
„De Rode Chinese delegatie, die de
oorlogspolitiek in Korea nog niet wil
opgeven, had bii haar vertrek uit
Amerika het Amerikaanse volk de bes
te wensen voor Kerstmis doen toe
komen en op doorreis in Londen had
ze dezelfde vriendelijkheid aan het
Engelse volk bewezen, maar in Tsje.
choslowakije hield ze de kiezen op
elkaar. Waarom? Wel, dat is. dunkt me,
nog al duidelijk. In Amerika en En
geland had ze met Chinese beleefd
heden, die je, zoals je weet, met wel
een pond zout moet nemen, gespecu
leerd op de Angelsaksische Christmas,
gevoeligheid, maar in Tsjechoslowakije
was ze al dicht bij Vadertje Stalin en
dat is een Kerstmannetje, dat niets van
het Kerstkindje en alles wat daar
maar op zinspeelt moet hebben. Trou
wens, de Tsjechen zaten onder de com.
munistische terreur bij een Kerstboom
van prikkeldraadhulst met bloeddrop
pels als bessen. Hun een prettig
Kerstfeest toewensen, zou een al te
wrange spot zijn geweest, die hen maar
woedend zou hebben gemaakt. Als de
Chinezen het wel hadden gedaan, zou
den ze misschien als spionnen in dienst
van het kapitalistische, imperialistische
Amerika achter slot en grendel zijn
gezet of als dwangarbeider naar de
uraniummijnen zijn gestuurd. Wij, hier
'in Nederland, mogen God danken, dat
we elkaar nog een echt Zalig Kerst
feest hebben kunnen wensen, want
juist in slechte en angstige tijden
heeft het arme Kerstkindje in de krib
met een Golgotha in het verschiet
ons veel te leren."
Snorrebor stopte nadenkend zijn
pijp met tabak, die Mien onder de
Kerstboom had gelegd.
Ambtenaren van het Amerikaanse mi
nisterie van Landbouw zijn momenteel
sterk van mening, dat de regering der
Ver. S^ten overweegt om voor het eer
ste kwartaal van 1951 op beperkte
schaal de invoer van boter uit Denemar
ken, Nederland en Nieuw-Zeeland toe te
staan. Dit zou voor het eerst weer boter-
export naar de V.S. zijn na ruim 10 jaar,
aldus U.P.
De voorraad boter van de regering
slinkt zo snel, dat hij misschien al in een
maand is uitgeput.
Een ambtenaar verklaarde, dat het mi
nisterie niet bereid was importquota be
schikbaar te stellen voordat de huidige
voorraad is uitgeput.
De gedelegeerden op de Mohamme
daanse zendingsconferentie voor Zuid-
Oost-Azië, te Singapore, hebben Maan
dag de tweede en laatste dag hunner
conferentie besloten met een gebed, dat
Nadra Binte Maarof (Bertha Hertogh)
het Islamietische geloof trouw zal blij
ven. De conferentie gaf uiting aan haar
afkeuring over „de relletjes, die een
gevolg waren van het besluit van het
hof te Singapore, om Bertha aan haar
Nederlandse moeder terug te geven".
In een uit negen punten bestaande
resolutie wekte de conferentie, die ge
leid werd door Maulana Abdul Aleem
Siddiqui. uit Pakistan, alle Mohamme
danen op bij te dragen aan een „Nadra-
fonds", om de beste juridische hulp le
verkrijgen voor een beroep op het hoog
ste Hof van Appèl. Het doel van dat
appèl is Bertha terug te geven aan
Tsje Aminah, haar Mohammedaanse
pleegmoeder, cn Mansoer Adabi, haar
Maleise echtgenoot, wiens huwelijk met
het meisje door een Britse rechtbank
van nul en gener waarde verklaard
werd. Het appèl zal in Maart aanstaande
behandeld worden door het opperste
gerechtshof van Singapore.
Het echtpaar MeindersRossChaert in
Assen voert al sinds enkele jaren strijd
om zijn zevenjarig zoontje Nanno Sjoert,
dat in 1943, toen beide ouders gedwon
gen in Bremen werkzaam waren, is ge
boren. Daar toen aan de baby weinig
zorg kon worden besteed is hij tijdelijk
bij pleegouders, het echtpaar Üllner,
ondergebracht. Tengevolge van de oor
logshandelingen verloor het echtpaar
Meinders de familie Ullner uit het oog,
maar toen deze later weer werd opge
spoord, bleek zij weigerachtig het kind
af te staan.
Frau Ullner is ongeveer twee jaar ge
leden in Assen bij het echtpaar Mein
ders geweest Zij gaf toen te kennen dat
zij niet van plan was het kind af te
staan. Sindsdien zijn er vele brieven naar
vele instanties geschreven, doch voor
lopig zit de Nederlandse jongen Nanno
Sjoert nog in Duitsland.
De consul-generaal van Frankrijk
heeft aan dr Plesman het oorlogskruis
19391945 met de palm uitgereikt als
posthume onderscheiding van zijn zoon.
de reserve-kapitein Jan L. Plesman.
Jan Plesmen sneuvelde 1 December
1944 bij een luchtgevecht boven Saint -
Omer.
