1950: WESTERSE DEFENSIE IN NIEUWE FAZE
25 Juni een „dies irae",
einde van de koude oorlog
Schuman nam op 9 Mei een
prachtig initiatief
Medeplichtigheid aan onrechtmatige
daad moet bestraft worden
Generaal Wu middelpunt
in Lake Success
Naar een Verenigd Europa
Permanente Commissie
Nederlandse rechter
bevoegd?
Missionarissen van de
H. Familie
Persoonlijkheden, die
ons ontvielen
ZATERDAG 30 DECEMBER 1950
PAGINA 13
Het gebeurde op een Zondagochtend in de zomer van dit
jaar. Truman had het Witte Huis verlaten en genoot in
Missouri van een welverdiende vacantie. Toen werd hij uit
Washington opgebeld. Voorlopig zou hem niet veel rust meer
gegund worden, want een ontstellende boodschap dwong de
president onmiddellijk weer aan het werk te gaan. 's Avonds
keerde hij per vliegtuig in de Amerikaanse hoofdstad terug.
Acheson, de minister van Buitenlandse Zaken, en Johnson, toen
nog minister van Defensie, stonden met bezorgde gezichten op
het vliegveld te wachten, toen de president arriveerde. Er was
iets gebeurd, waardoor de wereldpolitiek plotseling een geheel
ander aanzien had gekregen. Op deze Zondagochtend, bij het
aanbreken van de dag, waren communistische troepen Zuid-
Korea binnengevallen. Het was het einde van de koude oorlog.
25 Juni 1950 was de datum die de kalender aanwees. Een dies
irae, een dag van gramschap; ongetwijfeld de meest gedenk
waardige dag van het afgelopen jaar.
Het gewapend conflict in Korea vormde een ernstige waar
schuwing voor het Westen om de verdediging van het Atlantisch
gebied met de grootst mogelijke spoed op peil te brengen. De
voorbereiding van die verdediging was echter inmiddels reeds
in een nieuwe faze gekomen. Op Donderdag 18 Mei was te Lon
den de Permanente Defensiecommissie van de Noord-Atlanti
sche Raad ingesteld. De militaire paraatheid van West-Europa
liet nog zeer veel te wensen over. In de tweede helft van dit
jaar begon men dat steeds beter te beseffen, al ging er nog
heel wat kostbare tijd verloren met delibereren over problemen
van ondergeschikt belang.
De meeste West-Europese naties begrepen intussen wel, dat
zij zich nauw aaneen moesten sluiten als zij zich op den duur
wilden handhaven. Op Dinsdag 9 Mei kwam Robert Schuman,
Frankrijks minister van Buitenlandse Zaken, 's avonds zijn depar
tement binnen. Hij haalde een document uit zijn actentas. Toen
ae inhoud was voorgelezen, bleek een grootse bijdrage te zijn
geleverd tot de éénwording van Europa. De vereniging van de
Franse en Duitse kolen- en staalindustrie, zoals die door Schu
man werd voorgesteld, zou het Oude Werelddeel weer nieuwe
kracht kunnen geven.
Deze drie data zijn bruikbare aanknopingspunten voor een
overzicht van de ontwikkeling der buitenlandse politiek in het
jaar 1950. Het communistisch gevaar in Azië, de verdediging
van de Westerse wereld en de groeiende eenheid van West-
Europa zullen de drie onderwerpen zijn van deze bechouwing.
DE ZUID-MOLUKKEN EN DE K.P.M.
25 jaar missie-arbeid op
Borneo
BENOEMING
KATH. ILLUSTRATIE
Op deze delegatie-leider, Wu genaamd,
waren alle ogen gericht in de eerste
zitting die door de Rode Chinezen werd
bijgewoond. De UNO-vergaderingen wer.
den plotseling gedomineerd door de ver
tegenwoordiger van een land dat niet tot
liet lidmaatschap van de Verenigde Na
ties was toegelaten. Een merkwaardige
paradox, waarvan de onhoudbaarheid
door Attlee werd ingezien, die dan ook
overigens tevergeefs Truman
trachtte te overreden Rood China tot de
V.N. toe te laten.
In Lake Success schaarden de Rus
sen, bij monde van Malik en Vishins-
ky, zich volkomen aan de zijde van
het nieuwe China. Maar in hoeverre
het Kremlin precies de acties van Mao
Tse Tung beïnvloedt werd de wereld
ook bij deze gelegenheid niet geheel
duidelijk. Wel herinnerde men zich
hoe deze zelfde Vishinsky, diè zich nu
zo voor zijn Chinese geestverwanten
beijverde, in het begin van dit jaar
mede-ondertekenaar was geweest van
een Chinees—Russisch vriendschaps
verdrag. Mao Tse Tung zelf, die twee
maanden in Moskou verbleef, was de
andere ondertekenaar van deze op
Dinsdag 14 Februari in de Sovjet-
Russische hoofdstad gesloten overeen
komst. De tekst" van het verdrag
werd gepubliceerd, maar de diploma
ten in Londen, Parijs en Washington
kwamen al spoedig tot de ontdekking
dat dit nie* de volledige tekst geweest
kon zijn en dat er nog heel wat meer
werd afgesproken, waarvan de wereld
voorlopig onkundig zou blijven.
MacArthur, de opperbevelhebber van
de verbonden strijdkrachten in het
Verre Oosten.
sche front reeds door MacArthur werd
geleid, zcu aan het Europese front een
andere generaal die in de Tweede We
reldoorlog beroemd werd de leiding
krijgen: de populaire Eisenhower werd
Dinsdagochtend 19 December aangesteld
tot opperbevelhebber van de Atlanti
sche strijdkrachten in West-Europa. Een
lang verbeide benoeming die door alle
betrokkenen met grote voldoening werd
ontvangen.
Aan de constructie van atoombommen
is dit jaar in Amerika krachtig doorge
werkt. De atoombom immers is het voor
naamste wapen van het Westen, al zal
het nooit het enige beslissende wapen
kunnen zijn. Eerj bom die een duizend
maal sterkere uitwerking zou hebben als
deze atoombom werd intussen ontwor
pen. Het is de waterstof- ook wel H-bom
genoemd waarvan de productie Dinsdag
31 Januari te Washington door presi
dent Truman werd aangekondigd. In
tussen heeft Vishinsky medegedeeld dat
Rusland zowel over de A- als over de
H-bom beschikt. In hoeverre dit waar
is kan uiteraard aan deze kant van het
IJzeren Gordijn niemand zeggen. Zolang
de Westerse mogendheden nog niet we
ten of de formules van hun atoom- en
waterstofbom inderdaad niet in Moskou
bekend zijn is de grootste behoedzaam
heid geboden bij de productie van deze
wapenen. Dat er toch nog lekkages wa
ren bleek op 3 Februari toen de arres
tatie werd bekend gemaakt van dr.
Klaus Fuchs, een 38-jarige Britse atoom
geleerde. Op 1 Maart stond Fuchs te
recht. In de gerechtszaal van de Old
Bailey te Londen stond de spion tegen
over Engelands voornaamste officier van
Justitie, Procureur-Generaal Sir Hartley
Shawcross, en Engelands eerste rechter,
Lord Goddard. De maximumstraf door
de Britse wet in een dergelijk geval toe
gestaan werd de verrader opgelegd:
14 jaar.
Op het einde van dit jaar werd te
Brussel een conferentie op het hoogste
niveau over de Westerse defensie ge
houden. De inschakeling van Duits
land in de verdediging van West-
Europa vormde daarbij een der groot
ste problemen. In Oost-Duitsland is
ook dit jaar weer hard gewerkt aan
de opbouw van een sterke militaire
macht, het werd dus steeds meer nood
zakelijk dat daar in het Westen iets
tegenover zou komen te staan. Met
Pinksteren (28 Mei) hadden de Oost-
Duitsers een indrukwekkende demon
stratie willen organiseren om het Wes
ten vrees in te boezemen en om pro
paganda te maken voor het commu
nisme dat in West-Duitsland weinig
succes heeft. Zij hadden daartoe in
Berlijn een bijeenkomst geënsceneerd
van de Oost-Duitse jeugd. De regie
van die vertoning bleek echter niet al
te best geregeld te zijn. Bijzonder im
posant was deze „Pinkstermars" niet
en incidenten, waarvoor men aanvan
kelijk had gevreest, vonden er niet
plaats.
Op 25 Juni staken de Noord-Koreanen de 38ste breedtegraad over. Dat was het einde van de koude oorlog. De niet-com-
munistische UNO-leden gaven de agressors een duidelijk antwoord. De strijd op dit schiereiland had echter wel een zeer
verrassend verloop.
werking (OEEC) ook aan die econo
mische coördinatie voortgebouwd. Een
Nederlander, minister Stikker, werd
op Dinsdag 31 Januari tot leider van
deze organisatie benoemd. Op Maan
dag 7 Augustus kwam een andere in
stelling die zich met de unificatie van
Europa bezig houdt, de Europese As-
semblée, te Straatsburg bijeen om een
leider te kiezen. Spaak werd bij deze
gelegenheid tot voorzitter benoemd.
Spaak, te Straatsburg een der grote
voorvechters van een verenigd Europa,
had in de loop van het jaar, met niet
altijd even fraaie middelen, de eenheid
van België in groot gevaar gebracht.
Zolang er in Europa nog dergelijke con
flicten kunnen ontbranden als hier tus
sen de Leopoldisten en hun tegenstan
ders, staan wij nog ver af van een wer
kelijk eendrachtig Europa.
Op Dinsdag 1 Augustus in de vroege
ochtend deelde koning Leopold, vanuit
zijn paleis te Laeken. aan zjjn volk mee
dat hjj zich genoodzaakt zag afstand te
doen van de troon ten behoeve van zijn
zoon Boudewjjn. Reeds waren op die
zelfde morgen tienduizenden Waalse
arbeiders hun aangekondigde opmars
Op 6 December 1941 wisten niet veel
mensen waar Pearl Harbour lag, en op
24 Juni 1950 waren weinigen op de
hoogte met de nauwkeurige geografi
sche ligging van Korea. Maar in 1941
hebben de Japanse fascisten en in 1950
de Noord-Koreaanse communisten ons
op hardhandige wijze aardrijkskunde
gedoceerd. Uit een andere soortgelijke
les herinnerden de Westerse geallieer
den zich Mönchen nog, en die les bleek
men te hebben begrepen. l'Histoire se
répète, maar slechts ten dele. Truman
dacht er niet aan om naar Moskou
te reizen, waar deze plotselinge bedrei
ging van de wereldvrede misschien af
gekocht had kunnen worden. Truman
wist dat Stalin's prijs te hoog zou zijn.
Onderhandeld zou er later nog kunnen
worden. Nu moest ondubbelzinnig blij-
ken dat het Westen zich niet liet intimi
deren; vandaag werd Korea overwel
digd, morgen zou het zelfde kunnen ge
beuren met Indo-China, met Burma,
met Perzië en straks.... met West-
Duitsland en de rest van West-Europa.
Twee dagen na de verraderlijke in
val der Noord-Koreanen wisten de
Rode machthebbers, in Pyongyang, in
Peking en in Moskou, waar zij aan
toe waren. In Washington verklaarde
president Truman, dat Amerika de
veiligheid van het gebied van de Stil
le Oceaan wilde gehandhaafd zien.
Hij gaf de Amerikaanse luchtmacht
en vloot (later zouden ook troepen
gestuurd worden) opdracht de Zuid-
Koreanen te steunen. Maar hij ging
verder: ook Formosa, de Philippijnen
en Indo-China zouden door Amerika
beschermd worden. Amerika, dat
zich reeds in het Atlantisch Pact
verbonden had Europa zonodig ge
wapende hulp te bieden, gaf nu blijk
dat 't aan geen der beide grote oceanen
ordeverstoringen duldde. West-Europa
kon met voldoening constateren dat
de Amerikanen hun papieren toe
zeggingen, als het er op aan zou ko
men, ook metterdaad gestand zouden
doen.
Het tweede historische besluit, dat
op deze zelfde dag, laat in de avond,
werd genomen, was de beslissing van
de Veiligheidsraad der V.N., in spoed
zitting bijeen, om de leden van de
U.N.O. te adviseren de Zuid-Koreanen
te helpen. (De Sovjets hadden hun
boycott van deze en andere U.N.O.-
organisaties nog niet beëindigd en wa
ren dus op deze vergadering niet ver
tegenwoordigd).
De strijd op dat schiereiland in het
Verre Oosten zoo wel een zeer ver
rassend verloop hebben. Twee strate
gische manoeuvres, de tweede nog veel
belangrijker dan de eerste, gaven de
Koreaanse oorlog tweemaal een beslis
sende wending.
Op 15 September, toen de Noord-Ko
reanen hun tegenstanders nog slechts
een klein bruggenhoofd, rond de Zuid-
Oostelijke havenstad Pusan, hadden ge
laten en de geallieerden gevaar liepen
geheel van het schiereiland te worden
verdreven, wisten de U.N.O.-strijd-
krachten plotseling het initiatief te hor-
nemen. Bijna was, na precies tien jaar,
Pusan een tweede Duinkerken gewor
den.
Een grootscheepse landing bij Inchon,
tegenover Zuid-Korea's hoofdstad Seoul,
deed echter de kansen keren voor Mac-
Arthur's trijdkrachten. De oorlog scheen
spoedig in het voordeel van de verbon
den legers te zullen worden beslist.
MacArthur ging in zijn optimisme zelfs
zo ver dat hij zijn strijders beloofde hen
voor Kerstmis naar huis te laten gaan.
Kort te voren was (op Zondag 15 Octo
ber) Truman de Stille Oceaan over
gevlogen en had hij MacArthur op Wake,
een onaanzienlijk koraaleiland, ontmoet.
Het herstel van het reeds als veroverd
beschouwde Korea was het voornaam
ste punt van bespreking. Maar het zou
anders lopen, zoals enkele weken later
duidelijk werd.
Hoorngeschal weerklonk op 26 Novem
ber, nog voor de zon was opgekomen,
vanuit het vijandelijk kamp in het
Noord-Westen van Korea. Met dit hoorn
geschal, zo constateerden de UNO-le-
gers korte tijd later, was een fel tegen
offensief aangekondigd. Over een front
van 50 km. breedte rukten sterke com
munistische eenheden op. De Roden had
den opnieuw de leiding in de Koreaanse
strijd. De Westerse politici maakten zich
met reden ernstig ongerust. Frankrijks
premier Pleven vloog naar Attlee, Attlee
vloog naar Truman. Vrijdagavond 8 De
cember gaven de president van de Ver
enigde Staten en de premier van het
Verenigd Koninkrijk een gezamenlijk
communiqué uit: ,,Wij dulden geen
agressie, noch in het Verre Oosten, noch
elders", verklaarden zij. Tevens toonden
de beide staatslieden zich echter bereid
te onderhandelen met de communistische
leiders die achter het nieuwe offensief
stonden. Het waren nu niet meer de
Noord-Koreanen waarvoor men- vooral
bevreesd was. Troepen van de Chinese
Volksrepubliek waren in zo groten getale
de Noordelijken komen versterken dat
de UNO-strijdkrachten met kracht wer
den teruggedreven. Oorlog met dit nieu
we China zou een ramp betekenen voor
het Westen. Mocht er al niet direct een
derde wereldoorlog uit ontstaan, dan
toch zouden de Westerse geallieerden zo
in het Verre Oosten gebonden worden
dat de verdediging van het Atlantisch
gebied gevaar zou lopen. Wat waren de
plannen van Mao Tse Tung, Stalin's
machtige bondgenoot? Men trachtte het
antwoord op deze bange vraag te ver
nemen van de leider der met spanning
verbeide delegatie van Rood China bij
de UNO.
Mao Tse Tung, Stalin's bondgenoot in China, sloot op 14 Februari te Moskou een
verdrag met Rusland. De interventie van de Chinese communisten in de Ko
reaanse oorlog deed de kansen keren voor de UN O-troepen.
Aan de West-Europese defensie zou in
een versneld tempo gewerkt worden, zo
kwamen Attlee en Truman op het einde
van hun besprekingen te Washington
overeen. Die defensie van de Westerse
wereld kon eerst doelmatig worden
voorbereid, toen op Donderdag 18 Mei
de ministers van buitenlandse zaken van
de ledenstaten van het Noord-Atlantisch
Pact, die vier dagen te Londen gecon
fereerd hadden, besloten plaatsvervan
gers aan te wijzen die zich geheel aan
de opbouw van deze organisatie zouden
kunnen wijden. Daarmee kwam de Per
manente Defensie-commissie van het
Noord-Atlantisch Pact tot stand, een
commissie, die onder meer een oplos
sing zou moeten vinden voor de coördi
natie van economische en militaire
kwesties die zich zouden voordoen bij de
voorbereiding van de Westerse defensie.
Amerika zou bij deze verdediging van
het Atlantisch gebied uiteraard de lei
ding hebben. Amerika zag zich op Dins
dag 12 September genoodzaakt een nieu
we minister van Defensie aan te stellen.
Louis Johnson, mede verantwoordelijk
voor het Koreaanse avontuur en deswe
ge door de Amerikaanse Republikeinse
partij fel becritiseerd, moest het veld
ruimen, ook al omdat Acheson het niet
met zijn opvattingen eens was. Een man
wiens naam, door het naar hem genoem
de plan, in Europa een goede klank heeft,
en die ook bij het Amerikaanse volk een
grote populariteit geniet, kwam aan het
hoofd te staan van het Pentagon, Ame-
rika's ministerie van Defensie. (Had
Truman deze drastische maatregel niet
genomen dan zou hij er bij de verkiezin
gen die op Dinsdag 7 November werden
gehouden heel wat slechter afgekomen
zijn. Nu behield zijn Democratische par
tij in het Congress een kleine meerder
heid.) Met de benoeming van Marshall
kwam de Amerikaanse verdediging in
een nieuw stadium. Maar enkele maan
den later ging Truman nog een stap ver
der; Rood-China had zich nu rechtstreeks
met de Koreaanse oorlog ingelaten en
bijgevolg werd men in de V.S. meer
ongerust over een mogelijk conflict met
deze onmetelijke Oosterse natie. Zater
dagmiddag 16 December werd in het
Witte Huis te Washington de president
een stuk ter ondertekening voorgelegd:
in de Verenigde Staten werd de nood
toestand ingesteld; aan het Amerikaanse
staatshoofd werden tal van bevoegd
heden verleend, waardoor snel gehan
deld zou kunnen worden wanneer het
tot een botsing zou komen.
Terwijl de verdediging van de niet-
communistische wereld aan het Aziati-
„Hier passeert u de 38ste Breedte
graad" staat op dit bord, dat door
Amerikanen ergens op de grens
van Noord- en Zuid-Korea werd
opgericht. Toen precies in het mid
den van dit jaar communistische
troepen deze grens overschreden,
ontbrandde een oorlog, die een wel
zeer verrassend verloop zou heb
ben. De 38ste Breedtegraad zou, zo
werd reeds in de oorlog tussen
Amerika en Rusland overeengeko
men, het schiereiland in tweeën de
len. De Russen bezetten aanvanke
lijk het Noordelijk deel, de Ameri
kanen het Zuiden. In 1948 trokken
de Russen zich terug, in Juli 1945
de Amerikanen. Noord-Korea werd
een communistische staat, Zuid-
Korea een parlementaire democra
tie.
Frankrijk heeft dit jaar (Dinsdag 9
Mei) een uiterst belangrijk initiatief ge
nomen. Men spreekt over het Plan-
Schuman, men zou met meer recht kun
nen spreken over het Plan-Monnet, want
niet de minister van Buitenlandse Zaken,
maar Frankrijks commissaris voor de
economische Wederopbouw was de gees
telijke vader van dit project. Maar hoe
dan ook, het waren Fransen die hier een
waardevolle bijdrage hadden geleverd
tot de eenwording van Europa. Frank
rijk stak Duitsland de hand toe, en
kwam met een plan dat de basis zou
kunnen worden voor een hecht West-
Europees verbond.
Duitsland, Italië en de Benelux-landen
verklaarden zich bereid tot deelname.
Engeland, aanvankelijk ook aangezocht,
hield zich afzijdig. De zes West-Europese
naties zouden hun kolen- en staalproduc-
tie coördineren. Zij zouden onderling
geen invoerrechten meer heffen voor
deze producten. Zij zouden het trans
port goedkoper doen worden en ondoel
matige mijnen en hoogovens zouden
worden opgeheven. Al deze maatregelen
zouden onderworpen zijn aan het gezag
van een boven-natiooaal bestuur, dat de
Hoge Autoriteit zou worden genoemd.
De betrokken ministers van Buitenland
se Zaken moeten dit plan nu nog offi
cieel goedkeuren, nadat zij reeds in prin
cipe hun instemming betuigd hebben.
Dan zullen de zes parlementen er hun
oordeel over uitspreken. In het komen
de voorjaar is dat alles wellicht gebeurd
en kan het Plan-Schuman in werking
treden
Intussen heeft dit jaar de Organisa
tie van Europese Economische Samen-
naar Brussel begonnen, waar zjj Leopold
tot abdicatie badden willen dwingen.
Sinds op Maandag 1 Maart de uitslag
van de volksstemming, oyer terugkeer
of niet, slechts een geringe meerderheid
voor de koningsgezinden had aangewe
zen, was de spanning in België voortdu
rend toegenomen. Toen Leopold's laatste
besluit bekend gemaakt werd, keerde de
rust weer, maar het was een zwarte dag
voor België. Europa telt nog maar wei-
nij» monarchieën, de Belgische monar
chie was ditmaal gespaard gebleven,
maar het prestige was ernstig onder
mijnd.
Nog een andere gebeurtenis in het
oude Europa trok dit jaar de bijzon
dere aandacht. Op 22 Februari gingen
de Britten ter stembus. De Conserva
tieven maakten een goede kans. Ten
slotte kwam Labour met de hakken
over de sloot. Met een uiterst geringe
meerderheid hielden de socialisten de
leiding in het Britse Lagerhuis.
Het rode gevaar in het Verre Oosten,
de Westerse defensie, en de unificatie
van Europa, de drie thema's van boven
staand betoog, zullen ons ook het vol
gend jaar wel weer voortdurend bezig
houden. Als we tenminste veronderstel
len mogen dat de wereldvrede bewaard
blijft, hetgeen we maar vurig moeten
blijven hopen!
H. BRONKHORST
Het proces, dat door de republiek der
Zuid-Molukkcn contra de K.P.M. wordt
gevoerd,was Vrijdagmorgen in tweede
instantie in het stadium gekomen der
pleidooien voor het gerechtshof te Am
sterdam.
Mr. Masthoff voerde namens de
K.P.M. aan, dat de republiek der Zuid-
Molukken werd geproclameerd door de
Zuid-Molukkenraad. zonder dat enig
plebisciet was gehouden of op andere
wijze de volkswil was gepeild. De repu
bliek is nimmer door enig andere staat
erkend. De Nederlandse regering is op
het punt der n i e t-erkenning zelfs zeer
positief geweest. Bovendien is de Neder
landse rechter onbevoegd kennis te ne
men van dit geschil.
Mr. dr. Berkhouwer, optredende na
mens de Zuid-Molukken, zei, dat de
rechter niet is getreden in de politieke
sfeer der overheid. Het staat de rechter
vrij te constateren, dat verdragen wor
den geschonden.
Is dc republiek Zuid-Molukken zo
maar in het leven geroepen? vroeg mr.
Berkhouwer zich af. Tot de vorming der
republiek is besloten na dc gebeurte
nissen in Makassar, waar het zelfbe
schikkingsrecht was geschonden en na
dat er overal volksvergaderingen waren
gehouden, zodat wel degelijk de mening
van de bevolking was getoest. De R.I.
heeft Unierecht en Nederlands tractaten-
recht geschonden. Dat mag de Neder
landse rechter constateren en hjj mag
medeplichtigheid daaraan door een Ne
derlandse maatschappij bestraffen. De
republiek der Zuid-Molukken is een
staat. Hij persisteerde bij de reeds eerder
genomen conclusie.
Vrijdagmiddag werd voorwaarde-
1 Januari zal het vijf en twintig jaar
geleden zijn, dat dc eerste missionarissen
van de H. Familie naar Borneo ver
trokken om er van de paters Capucjjnen
het missiegebied in de Zuider- en Oos
terafdeling over te nemen. Er was toen
maar één statie, Laham, op 600 km van
de kust verwijderd.
Bij de overname kwamen er twee pa
ters en één broeder. Maar sindsdien
begon de missie uit te groeien. In 1938
werd het gebied tot Apostolische Pre
fectuur en in Maart van het vorig jaar
tot Apostolisch Vicariaat verheven, met
als zetel Bandjarmasin. Onder de leiding
xan Z. H. Exc. mgr. J. Groen, van de
zelfde congregatie, werken er nu 32
priesters en 3 broeders en telt het Vi
cariaat twintig staties en verschillende
bijstaties.
Hendrik Timan, Dajak van geboorte,
trad in 1946 tot de congregatie toe en
genoot zijn theologische opleiding in het
Scholasticaat te Oudenbosch. 12 Januari
keert hij naar zijn land terug, om er uit
de handen van mgr. Groen de heilige
wijdingen te ontvangen en er dan, als
eerste priester van zijn volk, werkzaam
te zijn.
Schuman (geheel links), Frankrijk's
minister van Buitenlandse Zaken,
maakte op 9 Mei een project bekend,
dat een krachtige stoot zou geven aan
de unificatie van Europa. Met de Franse
premier Pleven (geheel rechts) trachtte
hij Attlee en Bevin voor de idee van
een verenigd Europa te winnen.
lijk behandeld de incidentele con
clusie tot interventie, uitgebracht
namens P. W. Lokollo, vertegen-
wooriger der Zuid-Molukken in Ne
derland, en F. A. Apono. hoofd van
de delegatie van oud-K.N.I.L.-mili-
tairen, door mr. Van Rijckevorsel,
bijgestaan door de procureur mr,
Giltay Veth.
Mr. van Rijckevorsel betoogde, dat het
de Ambonezen niet te doen is om het
geld van de dwangsom, slechts om het
recht. Zij willen dat de K.P.M. niet meer
vaart, zolang de vernielende krijgsver
richtingen voortduren.
Mr. Masthoff, die vervolgens zijn con
clusie van antwoord uitsprak, bestreed,
dat de republiek der Zuid-Molukken
berust op de volkswil. De R.T.C.-over-
cenkomsten regarderen niet personen en
dus kunnen individuele Ambonezen
daaruit geen rechten ontlenen. H(j voer
de aan, dat de K.P.M. volgens het zgn.
„Groot-Archipel-contract" verplicht is
schepen aan de regering van Indonesië
beschikbaar te stellen ook voor troepen
vervoer. Mr. Masthoff concludeerde, dat
het Hof onbevoegd is kennis te nemen
van de vordering.
Het Hof zal 8 Februari uitspraak doen.
In 1950 zijn ons land o.m. de volgende
bekende persoonlijkheden door de dood
ontvallen:
mr. J. B. Luykx, notaris, Hilversum,
dr. H. J. Beckers, Limb, archeoloog.
George Tielens, kunstschilder,
prof. dr. C. de Lange, kinderarts,
ir. W. v. Rijckevorsel, oud-dir. Nederl.
Spoorwegen,
dr. S. E. B. Bierema, Eesste Kamerlid,
prof. mr. dr. J. C. Naber, oud-hoogleraar.
Utrecht.
Th. B. J. Wilmer, hoofdred. Leidse Cou
rant.
ir. T. E. v. Putten, oud-dir. Gem. Tram,
Amsterdam,
mr. A. I. M. J. baron v. Wijnbergen, oud
lid Tweede Kamer.
J. W. J. Hutschenruyter, oud-dir. Con
certgebouw,
mevr. dr. J. Aleida Nijland, Vondelken-
ster.
prof. mr. G. André de la Porte, A'dam.
mgr. Jos. Sweens, Apost. Vicaris van
Zuid-Nyanza.
F. J. M. Oremus, dir. Utr. Kath. Dagblad.
A. Asscher, dir. diamantslijperij, A dam.
W. Maas, architect.
B. H. M. Lips, dir. brandkasten- en slo-
tenfabriek.
dr. R. J. Th. Meurer, Amsterdam,
prof. dr. C. F. A. Koch, heelkundige,
pater dr. B. Lijdsman, oud-secr. Kard.
v. Rossum z.g.
E. J. Voute, burg. A'dam tds. bezetting,
mevr. J. J. Riemens-Reurslag, red. „Het
Kind".
mgr. F. Filbry, plebaan en proost kapit
tel, Haarlem.
H. Rongen, prior abdij Tegelen.
H. N. P. J. Berkhout, em.-rector Maag
denhuis Amsterdam, historicus,
mr. J. A. de Visser, oud-minister v. Jus
titie.
prof. dr. R. H. A. Huysmans, Rolduc.
Balthazar Verhagen, oud-dir. Toneel
school, Amsterdam.
A. J. Loerakker, oud-Tweede Kamerlid.
Jan Oudegeest, oud-voorz. SDAP.
A. J. Boskamp, dir. Alg. Handelsblad.
Nelly Ernst, actrice,
prof. dr. A. A. Verdenius, oud-hoog
leraar, Amsterdam.
Carel Scharten. letterkundige,
pater J. C. J. Kleyntjens S.J., historicus,
drs. Wim Snitker, journalist,
prof. G. v. d. Leeuw, oud-minister van
O., K. en W.
mgr. H. Schrauwen, oud-plebaan en ka
nunnik, Breda.
J. H. v. Oosten, oud-lid hoofdred. Nw.
Haarl. Crt.
pater L. Verschueren O.F.M., lector.
Maastricht.
Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem
heeft benoemd tot rector van het In-
situut St. Jeroen te Noord wijk, de wei-
eerw. heer P. J. van Bakel.
Het Oudejaarsnummer bevat een ge-
iliustreerd artikel over een nieuwe werk
wijze voor de bereiding van mond- cn
klauwzeer, gevonden door dr. H. S. Frenkel,
directeur van het Staats -Veeartsenij kundig
Onderzoekingsinstituut te Amsterdam, welke
ook in het buitenland veel belangstelling
heeft getrokken. Dank zij de zending per
speciale KLM-vluchten van ruim 23.000 ke
vaccin kon in Venezuela het op gro*e
schaal heersende mond- en klauwzeer
krachtig worden bestreden. Er zijn voorts
fotoreportages van een H. Mis, opgedragen
in een afgelegen hoeve in Ierland, ter
berinnering aan de geheime samenkomsten
daar in de tijden der vervolging; van een
geheel nieuw, schilderachtig dorp langs de
Nijl, gebouwd in Arabische stijl, maar met
toepassing van moderne doelmatigheid en
hygiëne, met mooie foto's van de K.I.-foto-
graaf; van de levensgevaarlijke grensover
schrijdingen door Tsjechoslowaaksc vluch
telingen, die in Duitsland de vrijheid zoe
ken, en twee pagina's foto's van de fami
lie Hertogh te Bergen op Zoom, na de
terugkeer van Bertha, met een nabeschou
wing over de loop van zaken. Verder arti
kelen, roman, verhalen en de gewone
rubrieken.
