NEDERLAND
DANK
TEGEN WIL EN
EUROPEES
eric PE noorman: 1Öe y&rnhtg oCet Steppen
r
RS
Hoofdpijn
jussen ftaas ea &Cpp&%
Laat heb ik IJ
bemind
Een Italiaan
geeft zijn oordeel
kleinbedrijf
Het intern, muziekconcours
in Kerkrade
Brand in suikerfabriek
spoedig geblust
CANADA VERSTREKT REISKOSTEN ALS
VOORSCHOT
„Het land is voor de
vrede gemaakt"
ALG. VESTIGINGSVERBOD
De politieke crisis
in Suriname
Reeds nu koortsachtige voorbereidingen
Alles wordt groots
aangepakt
TIEN JAAR ONDERWIJZERS
FEDERATIE
Beeld van het verleden
Per 1 Februari a.s
Verweer van een oud
kanselier
1) I door ETHEL MANNIN
MAANDAG 8 JANUARI 1951
PAGINA 3
Verdere buiten-werking-
stelling
Landsminister Hewitt
blijft aan
Paul Godwin voorgedragen
voor naturalisatie
HALF JOOD MOEST VOOR
DUITSERS WERKEN
Overmacht aanvaard
Ramp voorkomen
Vice-admiraal Kist
onderscheiden
Jeugdige Nederlandse werd
filmster
Het gezantschap te Madrid
GOED NIEUWS VOOR EMIGRANTEN
De heer Schols is nog
nooit gehoord
J. Derksen vrijgesteld
voorzitter van de K.O.V.
Een kunstenaar met de speld
Mooi bericht
(Van onze Romeinse correspondent)
T""\e Nederlander die zich te Rome onledig zou houden met het dagelijks door-
/J neuzen van alle twintig landelijke dagbladen die Italië arm is, zal zelden
stuiten op enig artikel, aan zijn vaderland gewijd, en in die zeldzame
gevallen krijgt hij dan meestal alleen maar ampel gelegenheid tot opwinding en
onple%ier, bij het doornemen van gebruikelijke en baarlijke nonsens over kaas en
windmolens. Nederland neemt hierin (gelukkig) geen uitzonderingspositie in,
en dat is dan ook niet te verwonderen, daar de doorsnee Italiaanse lezer slechts
geïnteresseerd is bij smeuïge verhalen over het Parijse nachtleven, moorden, dief
stallen en rampen van over de hele wereld, die met een blijmoedige gruwelijkheid
verteld worden en zich er vervolgens onafgebroken, aanhoudend en gestaag over
gelieft te verbazen dat men zich niet overal ter wereld voedt met spaghetti.
Het doet ons daarom plezier, een ar
tikel te signaleren in „II Tempo", waar
in ene Virgilio Lilli een interessante ana
lyse geeft van wat hij als de mentaliteit
Van ons volk ziet.
Ziehier de spiegel die hij ons voor
houdt:
„De Nederlander van vandaag is bit
ter gestemd. Het lijkt alsof hij lijdt aan
Wat men een „vervolgings-complex"
zou kunnen noemen. Alles wat er in de
wereld gebeurd is in de laatste jaren,
lijkt hem een kwalijke samenzwering
tegen zijn land, die erop gericht is, al
les te vernietigen, wat zijn vaderen ge
duldig voor hem hebben opgebouwd, en
om hem te dwingen, toestanden en
verschijnselen te aanvaarden, waarvoor
hij de grootste afkeer heeft. Ik geloof,
dat hij er de geschiedenis zelf diep in
zijn hart van verdenkt, iets tegen Hol
land te hebben, en dat dus de actuele
geschiedenis eigenlijk niets anders is
dan een anti-Nederlands verschijnsel.
„Van oorlog bijvoorbeeld het
zij als bedreiging hetzij als wer
kelijkheid is de Nederlander he
vig afkerig. De Nederlander is een
vreedzaam wezen. Zijn land behoort tot
die neutrale streek, die Europa in het
Noorden bekroont en die een afzonder
lijke provincie heeft in Zwitserland. De
Nederlander is misschien neutraler dan
de Zweed en de Belg. En als er één
land is dat voor de vrede gemaakt
schijnt te zijn dan is het wel Holland"
De schrijver van het artikel legt dat
laatste dan even uit en komt daarbij te
spreken over de Nederlandse zin voor
orde, stilte en netheid. Een Groningse
ingenieur „heeft me gezegd, dat Holland
geen plaats voor oorlog heeft, net zo
als iemand vertelt dat hij in zijn huis
geen biljartkamer heeft". De schrijver
vervolgt dan met te vertellen dat er
voor oorlog verlaten vlakten en onbe
woonde bergketens nodig zijn en dat
deze geriefelijkheden in Nederland ten
enemale ontbreken, zodat oorlog m Hol
land het zelfde is als een voetbal-match
in een porceleinwinkel.
De schrijver gaat dan in op de
gedachte van de Nederlander, die hij
meent te constateren, dat zijn land slag
veld zal worden.
„Zijns ondanks bereidt de Nederlander
2;ch dus psychologisch en materieel op
do oorlog voor. Zover is de paradox zelfs
gegaan, dat Nederland tezamen met Bel
gië en Luxemburg, het eerste land ge-
Weest is dat een blok gevormd heelt dat
de dreiging uit het Oosten zou kunnen
koren. De Benelux is een economisch
"lok met een ook militaire functie. De
t-tdcrianders zijn dus militairisten tegen
wil en dank."
„Maar ook de Benelux bevalt de
Nederlander niet, alles bij elkaar ge
nomen, omdat zij zo bij uitstek Euro
pees is. Nederland is een land dat tot
voor kort een eigen buiten-Europees
leven heeft geleefd, al lag het land dan
in het hari van Europa. Ondergedom
peld, als het ware, in Europa, leefde
Nederland in Indonesië: daar klopte
het hart van het land, in het verre
Oosten, in Java en Sumatra. Den Haag
lag dichter bij Batavia dan bij Brus
sel of Parijs. Maar de „geschiedenis"
heeft Indonesië voor Nederland ver
loren doen gaan. In de ogen van de
Nederlander zijn de gebeurtenissen in
Japan, China, Mandsjoerije, Indië,
Korea enz. alleen maar phases in een
Proces dat erop gericht is, Indonesië
van Holland los te maken. En zo is
Nederland opeens in de situatie ge
komen, dat het geheel tegen zijn wil
"Poet gaan deelnemen aan een Euro-
Pees leven, waarvan het lang niet
heeft willen horen. Militairisten te,ren
Wil en dank dus, maar ook Europeanen
hit noodzaak."
••pok datgene wat thans de nieuwe
®°ciale oriëntatie schijnt te moeten wor-
pet> tussen het materialistisch socia-
Jisme van Rusland en de „mierenhoop-
mentaliteit" van de Verenigde Staten
de Nederlander toe als een scort
a'lViB^werinS tegen zijn land. De Ne-
ris niet erK tot collectivisme
,.In het sociaal aggregaat 'ge
vormd uit een reeks van betrekkingen
Vldu,en (blijkbaar heeft de
Groningse gastheer van de schrijvci
angstvallig gezwegen over het genoeg-
hjk gezelschapsleven dat de Publiek
rechtelijke Bedrijfsorganisatie met zich
gaat brengen) voelt hij zich vol
komen op zijn gemak, mits hij alleen
maar individu kan zijn, met zijn per
soonlijke belangen, en zelfs zijn pers on-
lijk egoïsme. Talloze gelijke kleine hui-
Sinds September 1949 is het besluit
Algemeen Vestigingsverbod Kleinbe-
Pcdrijf 1941 buiten werking gesteld ten
aanzien van alle bedrijfstakken, waar
oor toch reeds moet worden voldaan
a.a'i de eisen van vakbekwaamheid, han
delskennis en credietwaardigheid, ge
jold op grond van de Vestigingswet
kleinbedrijf 1937. Eenzelfde maatregel
s toegepast ten aanzien van de bedrijfs
taken, waarvoor erkenningsreglemen-
:eri gelden op grond van het organisa-
.'ebesluit voedselvoorziening. Ook daar
l voor het verkrijgen van de erkenning
Aet voldoen aan bepaalde vereisten
bPodzakelijk.
Thans is in deze lijn voortgegaan en
fal het besluit Algemeen Vestigingsver-
?°d Kleinbedrijf ook buiten werking
''eden voor alle bedrijfstakken, waarop
,°ePassing van de Vestigingswet Klein
bedrijf 1937 mogelijk is, derhalve voor
hibacht, detailhandel en kleine nijver-
eid Om aan de bedrijfsorganisaties de
^ogelijkheid te geven desgewenst een
estigingsbesluit of zogenaamde spertijd
®n te vragen, zal ie beschikking 1 April
Werking treden.
Het besluit Algemeen Vestigingsver-
Kleinbedrijf 1941 blijft na 1 April
h 'een van toepassing op de takken van
rijf, ressorterende onder de bedryfs-
®f°ep hotel-, café-, restaurant-, pension,
ry aanverwante bedrijven, het reisbu-
^aubedrijf, het leesbibliotheekbedrijf,
l t schoonheidsverzorgingsbedrijf en het
Stafenisbedrijf.
zen weliswaar maar iedereen zijn
eigen huis. Geen wolkenkrabbers en
geen huurkazernes. Talloze en dezelfde
tuinen, maar elke familie één. De Ne
derlander staat heel erg op zijn particu
lier leven, op zijn eenzaamheid zou ik
haast zeggen" (Men moet bedenken dat
het onmiddellijk voorafgaande inder
daad zeer juist wordt, waar het voor
Italianen is geschreven, die inderdaad
een veel minder grote woon-cultuur
hebben, steeds graag op straat en in
grote gezelschappen leven en bijvoor
beeld in een leeg café, waar slechts een
hoektafeltje bezet is, niet precies de
verst verwijderde hoek opzoeken, zoals
wij dat doen, maar die daartegen houdt
van drukke wijnhuizen, waar het zo
enorm druk is, dat de talloze kinderen
die iedereen meebrengt, nauwelijks
krijgertje kunnen spelen).
Én nu opeens de Russische kolchoz en
de Amerikaanse bijenkorf! Alles gericht
tegen Holland, tegen het huisje en de
eigen tuin. Hoe zcu de Nederlander ai
deze brutale eisen die in strijd zijn met
al zijn verlangens zonder bitterheid
kunnen aanvaarden?
Op een goede dag zal hij collectivist
zijn. Tegen wil en dank".
In een analoge passage komt de schrij
ver dan tot de conclusie, dat het „meest
anti-Duitse volk van Europa tegen wil
en dank „Deutsch-freundlich" zal moe
ten worden.
„Ja, de Nederlander is verbitterd. Hij
ziet aan de horizon iets opdoemen, dat
radicale veranderingen met zich mee
brengt in de traditionele gedragslijn
van zijn land." Het dogma van de
neutraliteit heeft het land evenals
Noorwegen en België moeten laten
vallen. Het nieuwe leger, dat in Ne
derland gevormd wordt, heeft voor
Nederland ook iets bitters, omdat het
gevormd wordt met de troepen die uit
Indonesië terugkeren, uit de verloren
kolonie. „Een koloniaal leger, dat tegen
wil en dank Europees zal zijn."
„Men zou nu na dit alles kunnen den
ken, dat Nederland dus afkerig is van
de belangengemeenschap en van de
moeite die Europa dag in dag uit doet.
Dit is niet het geval. Nederland voelt
zich van nu af aan opgenomen m de
Europese sfeer, het voelt dat het in de
oorlogssfeer getreden is. Ook Nederland
heeft zich gebogen voor dat wat het ge
meenschappelijk lot is van alle landen
van het oude werelddeel:, verbroedering
eerder uit angst dan uit liefde. Ook Ne
derland voert de grote vlag van de nieu
we Europese federatie: de vlag van de
vrees. In die zin, is Nederland even Euro
pees als Frankrijk en Italië, als Oosten
rijk, België en Noorwegen. Sovjet-Rus
land heeft zeker geen rekening gehouden
met deze katalysator, die formeel nega
tief is, maar die in werkelijkheid alleen
maar positief werkt: de vrees."
„Zo is de situatie in Nederland, zoals
zij zich aan een objectief toeschouwei
voordoet (het is altijd prettig, wanneer
een auteur opmerkt, dat hij objectief is,
dan weet men tenminste waar men aan
toe is). Laat het land zijn bitterheid voor
zich zelf houden, maar zijn vrees delen
met heel Europa. Misschien zal er dan
eens een dag komen, dat Nederland, op
genomen in een grotere wereld, open
staande voor de grote dialoog tussen de
continenten, er blij. over zal zijn, bang te
zijn geweest, tezamen met zijn Europese
broeders."
De regeringsraad van Suriname heeft
een communiqué uitgegeven, waarin een
motivering wordt gegeven van de be
reidheid der ministers Zaal, Currie en
Brakke om het besluit tot een eventuele
ontbinding der Staten te tekenen. Hier
in wordt er voorts op gewezen, dat 16
November de coalitie te kennen heeft
gegeven, vastbesloten te zijn wegens het
orde-verstorende optreden van de op
positie niet meer deel te zullen nemen
aan de vergaderingen der Staten. Ver
der wordt verklaard: „Ware het niet
dat de termijn tussen 16 November en
1 Januari te kort was voor het houden
van algemene verkiezingen, het bijeen
roepen der nieuwe Staten, het samen
stellen van een nieuwe regeringsraad en
het behandelen van urgente onderwer
pen, dan zou de regering onverwijld
zijn overgegaan tot de enig mogelijke
oplossing n.L ontbinding der Staten".
De regeringsraad deelt verder mede,
dat dadelijk nadat artikel 174 zal zijn
toegepast (waarbij een ander lichaam
dan de Staten zou kunnen worden in
geschakeld In het bestuur) en nadat het
dan aangewezen gezag zijn taak zal
hebben volbracht, verkiezingen zullen
worden gehouden.
In een schrijven heeft de coalitie in
de Staten de aandacht van gouverneur
Klaasesz gevraagd voor „de vreemde en
parlementair zeer ongebruikelijke han
delingen, die thans door u worden ver
richt. Thans vergadert u met een min
derheid in de Staten en hebt u haar
zelfs gevraagd, een persoon aan te
wijzen, die u enige suggesties zal kun
nen doen voor het aanvullen van de
regeringsraad". In het schrijven wordt
vervolgens gezegd, dat het parlementair
zeer ongebruikelijk is, dat bij zoiets
de meerderheid niet wordt gekend.
In overeenstemming met de coalitie
heeft landsminister Hewitt (die zoals
bekend tegelijk met landsminister Licht
veld ontslag vroeg) er in toegestemd
voorlopig aan te blijven en te helpen
de lopende zaken af te doen. Hierdoor
is aanvulling van het kabinet niet no
dig. Het ontslag van de heer Lichtveld
gaat de volgende week in.
Bij de Tweede Kamer is ingediend een
wetsontwerp tot naturalisatie van Mar
kus Blumenthal en 20 anderen. Onder
dezen bevindt zich de Pool Pinkus
Goldfayn. Deze werd zo lezen wij in
de memorie van toelichting in 1902
te Sosnowiec (Polen) geboren. Hij
kwam in 1933 uit Duitsland naar ons
land. Verzoeker, die onder de naam
Paul Godwin als musicus bekendheid
geniet, bezocht daarna nog andere
West-Èuropese landen. In 1939 vestigde
hij zich opnieuw in ons land. Geduren
de de oorlog heeft hij zich gedragen, zo
als van een toekomstige Nederlander
mocht worden verwacht. Het ministerie
van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen heeft om een voorrangsbehan
deling verzocht.
Naar het A.N.P. verneemt wordt op
het ogenblik de laatste hand gelegd aan
de tekst van een cultureel accoord tus
sen Nederland en Zuid-Afrika.
De publicatie van deze tekst kan over
enige tijd tegemoet worden gezien.
82. Verwonderd en argwanend hield Eric de ingang van de kloof in het oog. Hij
had na de dood van Char een wilde stormloop van wraakzuchtige Stichi verwacht,
doch in plaats daarvan daalde na het jammerende gehuil een onwezenlijke stilte
neer over het strijdtoneel.
Char was dood; de sluwe, berekenende geest van de oude wolf der steppen beheerste
niet langer deze stam van paria's. Wat dan konden de Stichi in het schild voeren?
Zou ToeghirWél had Eric de afvallige onder de Stichi opgemerkt, doch de
zwerver boezemde hem geen vrees in. Een tegenstander van formaat was het niet.
De stilte werkte op zijn zenuwen. De Noorman voelde er weinig voor ten eeuwigen
dage in zijn schuilplaats te blijven en juist wilde hij zich oprichten, toen een zwak
gerucht zijn oor trof. Het geleek veel op het verward rumoer van twistende stem
men. Aandachtig luisterde hijdoch even later rezen de haren hem te berge. Een
vreemde, wilde kreet klonk op. Een gil, als van een mens in doodsangst. Eric hui
verde en spitste de oren om nog meer op te vangen. Doch de Stichi lieten zich niet
weer horen en in de nu volgende stilte sloop Eric behoedzaam weg
In het Dal der Opperhoofden legden Gonor en zijn mannen eerbiedig het inge-
bundelde lichaam van het oude stamhoofd op de harde grond. Keien werden aange
dragen en spoedig zou er een stenen grafheuvel naast de vele andere verrijzen
Eensklaps slaakte een der helpers een zachte kreet. Verstoord blikte Gonor op,
terwijl zich een diepe rimpel tussen zijn wenkbrauwen tekende. Zenuwachtig wees de
krijger voor zich uit en onwillekeurig keek Gonor in de aangegevenrichting. Op
hetzelfde ogenblik sprong hij op. Zijn ogen flonkerden woedend.
„Raven!" zei hij schor, de hengst nakijkende. „Dit betekent dat de Noorman hier
in de buurt is! De onbeschaamde! Dit zal hem het leven kosten."
Snel en zakelijk gaf de aanvoerder enige bevelen. Omsingel de uitgang van de
kloof! Zo de Noorman zich in het Dal der Opperhoofden bevindt, zult gij hem ver
hinderen er uit te ontsnappen. Doch opgelet! Hij is listig! Ik zelf zal de kloof
doorzoeken!"
En met vlugge, driftige passen verwijderde Gonor zich. Behoedzaam trok Eric
zich terug uit zijn stelling. De aanhoudende stilte begon hem meer en meer te be
vreemden. Wat had dat gegil daarnet te beduiden? En waarom vielen de Stichi niet
aan? Was het een listig plan om hem in een val te lokken? Wantrouwend zag Eric
rond, een pijl op de pees
„Heer Eric!" De snijdende stem deed hem opspringen en omkijkend zag de Noor
man een donkere gestaltedie hem met sluipende tred naderde
Advertentie
Plotseling opkomende of langaan-j
houdende hoofdpijnen zijn een ware
kwelling. Bestrijdt ze onmiddellijk metj
Wie het nog niet mocht weten, die
wete het nu, zegt men in Kerkrade,
oudste kolenstad van Europa, wij heb
ben hier niet alleen het eerst de kolen
uit de grond gehaald in een tijd, toen
de rest van Nederland nog in een toe
stand van barbarendom verkeerde,
maar we organiseren ook als eerste stad
in Nederland een internationaal muziek
concours, waarin het wereldkampioen
schap voor amateurmuziekgezelschap
pen zal worden weggeblazen. In Augus
tus van het vorige jaar kwam het plan
gereed en in Augustus van dit jaar
om juist te zfjn van 3 tot en met 19 Au
gustus zal het worden uitgevoerd.
De organisatie van een en ander
loopt op volle toeren, er komen in
Kerla-ade stapels post binnen uit de
halve wereld en de medewerking van
autoriteiten in het buitenland is nog
veel enthousiaster dan die in ons eigen
lieve Nederland. Ministers, gezanten,
ambassadeurs, interesseren zich voor
dit muzikale gebeuren; harmonieën uit
Noorwegen, Denemarken, Finland, En
geland, België, Luxemburg, Oostenrijk,
Italië, Frankrijk, Ierland, Canada en de
V.S. staan in voortdurend contact met
net algemeen secretariaat in de Kerk-
raadse Hoofdstraat 46; en iedereen in
Kerkrade is nog veel geestdriftiger dan
de vreemdeling kan zijn over dit inter
nationale muziekfestijn.
Er wordt nu reeds koortsachtig ge
werkt aan de détails van een reusach
tige voorbereiding. Terreinen worden
gereed gemaakt, onderdak voor enkele
duizenden vreeindelingen wordt ge
zocht, tenten worden gehuurd en aan
trekkelijke folders vonden reeds hun
weg over de halve aardbodem.
Meer dan tachtig buitenlandse corp
sen van naam, landelijke muziekkam-
pioenschappen uit vele landen en tal
van Nederlandse corpsen nemen deel
aan dit concours: de wereldtitel staat
op het spel.
Buitenlandse dirigenten, vertrouwd
met grote beroepsorkesten, hebben zich
bereid verklaard in de internationale
jury zitting te nemen. Italianen, Finnen,
Denen en Canadezen, die toch niet voor
een wissewasje even naar het uiterste
Zuid-Oosthoekje van Nederland komen
reizen, hebben aangevoeld, dat het hier
een groots festijn betreft. En zo denken
er bijvoorbeeld ook de Nederlandse
Spoorwegen over, die voor speciale ver
bindingen zullen zorgen, de Limburgse
Federatie van V.V.V.'s, wier energieke
directeur met alle middelen die hem
ten dienste staan het concours gaat steu
nen. Dat G.S. van Limburg er even een
andere opinie op na hielden en afwij
zend adviseerden op een aanvrage om
een kleine subsidie, was voor de Kerk
radenaren alleen maar een spoorslag
om op het ingeslagen pad voort te gaan.
Pessimisten hebben gezegd: als er
alleen maar muziek te horen zal zijn,
veertien dagen lang, dan kunnen jul
lie beter direct ophouden, want dan
eindigen jullie met een fabelachtig te
kort. Maar er zal niet alleen muziek
te horen zijn. Ondanks de faillure van
Damstadt, ondanks het fiasco van de
Arnhemse Mijlpaal is er in Kerkrade
dan toch maar weer eens een stich
ting uit de grond gerezen, die een
grote internationale nijverheids- en
industrietentoonstelling op touw wil
zetten, annex lunapark en soortgelijke
vermakelijkheden. En deze stichting,
die de toepasselijke naam Kirchroa
Alaaf draagt, is helemaal niet bang
uitgevallen, maar pakt de dingen aan
in een tempo, die er het beste van
verwachten doet.
Zo!, dacht een bouwpastoor van de
eerste Maria Goretti-kerk in Nederland,
toen hij al deze voorbereidingen zag. Als
er dan eenmaal toch zoveel internatio
naals te doen is, dan zal ik nog even
de organisatie van een internationale
poppententoonstelling op mijn schou-1
ders nemen. En hij deed het prompt.
Zaterdag is de Alg. Onderwijzers Fe
deratie (ANOF) in hotel Noord Bra
bant te Utrecht in feestvergadering bij
een geweest ter viering van het 10-ja
rig bestaan. Aanwezig waren behalve
het ANOF-bestuur de complete hoofd
besturen der aangesloten organisaties
het Katholieke Onderwijzers Verbond,
de Unie van christelijke onderwijzers,
de Vereniging van christelijke onder
wijzers en onderwijzeressen en de Ned
Onderwijzers Vereniging.
De voorzitter van de ANOF, de heer
A. C. van Zevenbergen, gaf in een his
torisch overzicht 'n kijk op het ontstaan
en het leven van de ANOF sinds de
stichting op 1 Januari 1941. Hij memo
reerde de activiteit en de kracht van
de ANOF als de representant van alle
Nederlandse onderwijzers by de rege
ring en de volksvertegenwoordiging.
De voorzitters van de aangesloten or
ganisaties, de heren Wiltschut, Bos, Van
Bennekom en Lootsma, die daarna het
woord voerden, wezen allen op het gro
te belang van de ANOF en brachten
hulde aan de voorzitter Van Zevenber
gen voor zijn vele werk. Na de herden
king verenigde het gezelschap zich aan
een feestdis waar in diverse speeches
dank werd gebracht aan het bestuur.
De Bijzondere Raad van Cassatie
heeft het beroep van de Officier van
Justitie te Rotterdam tegen het vonnis
van de Rotterdamse rechtbank, waarbij
de directeur van de „N.V. A. de Hoop
Electrotechnisch Bureau", De H. van
alle rechtsvervolging werd ontslagen,
behandeld.
Aan De H. was ten laste gelegd, dat
hij zich aan collaboratie met de Duit
sers zou hebben schuldig gemaakt, om
dat hij OP verscheidene Duitse oorlogs
bodems electrische installaties heeft
doen aanbrengen. De H. werd van alle
rechtsvervolging ontslagen, omdat hij
gedurende de bezetting in overmachts
positie heeft verkeerd. De H. is name
lijk half jood, waardoor hij meer dan
andere Nederlanders aan Duitse maat
regelen bloot stond.
De procureur-fiscaal verklaarde het
vonnis van de rechtbank volkomen te
onderschrijven. Ook hij aanvaardde de
overmacht. Uitspraak 17 Februari.
De ingenieur George de la Warr te
Oxford (Engeland) beweert op weg te
zijn naar de constructie van een ap
paraat, waarmede gebeurtenissen uit
het verleden „posthuum" op de ge
voelige plaat zullen kunnen worden
vastgelegd. Hij zou reeds in het afge
lopen jaar 1950 een foto hebben kun
nen maken van zijn eigen bruiloft in
1928.
De 1 Warr zegt, dat zijn vinding ge
baseerd is op verbinding van Ein
stein's relativiteitstheorie met de
kwantum-theorie, de grondslag van
de Gold-voortplanting, aannemende,
dat elke gebeurtenis, die ooit heeft
plaats gehad, alsnog ergens in de tijd
bestaat in de vorm van energiegol-
ven. Zijn toestel zou deze „uitstra
lingen van het verleden" kunnen op
vangen en vastleggen op de gevoeli
ge plaat.
Zaterdagavond is brand uitgebroken on
der de machinekamer van de Friesch-Gro-
ningsche Suikerfabriek te Groningen.
Wanneer het vuur vrij spel gekregen zou
hebben, zou de ramp niet te overzien zijn
geweest, want op dat moment bevond zich
vrijwel de gehele opbrengst van de zo
juist beëindigde campagne 50 millioen
kg. suiker in de entrepots, afgezien nog
van het gebouw, dat een der grootste fa
brieken van West-Europa is. De fabrieks-
bewaking ontdekte Zaterdagavond grote
rookkolommen in de machinekamer. On
middellijk werd de brandweer gewaar
schuwd en de alarm sirene in werking ge
steld, die veel publiek naar het fabrieks
terrein trok. De Groninger brandweer
geholpen door enkele leden van de be
drijfsbrandweer wist gelukkig het vuur
in de grote kelders onder de machineka
mer spoedig te blussen. Oorzaak is het
gebruik van lasapparaten.
Bij K. B. is benoemd tot ridder in de
orde van de Nederlandse Leeuw tijdelijk
vice-admiraal N. J. Kist, vlagofficier
der Koninklijke Marine in Indonesië.
Op Schiphol arriveerde Zondagavond
de 19-jarige Didi Sonneveld uit Amster
dam, die vijf maanden geleden naar Is
raël vertrok en daar door samenloop van
omstandigheden „ontdekt" werd voor de
film.
Zij vertelde, dat de schrijver Alexan
der Ramati in haar toevallig een goed
type ontdekte voor het door hem ge
schreven filmscenario „Moedlet" (vader
land), een film, die handelt over het
leven der Joodse pioniers in Israël en
die vervaardigd werd door de maat
schappij „Kerq. Kajemet". De filmopna
men hebben twee maanden geduurd en
zijn thans beëindigd. De première zal in
April te Jerusalem worden gegeven, de
stad, waar ook de handeling zich af
speelt.
Didi weet niet hoe lang zij in Neder
land zal blijven. Zij is, naar zij verklaarde,
hier op familiebezoek.
Onze toekomstige gezant in Madrid,
ir.r. W. C. Graaf van Rechteren
Limburg, zal zijn nieuwe functie tegen
het eind van deze maand aanvaarden.
De Canadese minister van Immigratie,
de heer Harris, heeft dezer dagen een
regeringsplan aangekondigd om aan
a.s. emigranten naar Canada een deel
van de reiskosten als voorschot te ver
strekken. De voorschotten zullen dan
bestemd zijn voor het vervoer van de
haven van inscheping naar de plaats
van bestemming in Canada. Het plan
treedt in werking op 1 Febr. a.s. De
heer Harris verklaarde hierby, dat de
voorschotten zullen worden verstrekt op
een invorderbare basis aan gezinshoof
den of ongehuwde personen, die niet
over voldoende geld beschikken om
liun overkomst naar Canada te betalen.
De subsidie zal verkrijgbaar zyn voor
geselecteerde emigranten uit Engeland
en West-Europa. Zy kunnen hun aan
vraag indienen bjj de Canadese immi-
gratiebureaux in Nederland.
Van de emigranten zal echter vereist
worden dat zij niet minder dan dertig
dollar of een gelijkwaardig bedrag in
het valuta van hun eigen land inbren
gen. Immigranten, die deze voorschotten
aanvaarden, moeten erin toestemmen te
werken voor een werkgever en in de
zelfde vorm van werkgelegenheid te
blijven voor een periode van één jaar
of tot die tijd, dat zij het voorgeschoten
geld hebben terugbetaald aan de rege-
ing. Om de terugbetaling te vergemak
kelijken, zal van de immigranten vereist
worden dat zij de werkgever machtigen
een bedrag van hun loon in te houden,
dat kan worden aangewend voor af
betaling van de lening. De periode, ge
durende welke de inhouding zal ge
schieden, hangt af van de verdiensten
van de immigrant, maar zal niet uit
komen boven vier en twintig maanden.
De aankondiging van dit plan ge
schiedt om de toeloop van de zozeer
gewenste immigranten te vergemakke
lijken. Zij was het resultaat van een
overeenkomst met de door de regering
geëxploiteerde Trans Canadian Air
lines, waardoor immigranten uit Europa
vliegtuigpassage konden boeken vanuit
Engeland naar Canada voor eigen reke
ning tot een bedrag van 160 dollar (on
geveer ƒ585.gelijkwaardig aan de
prijs voor passage overzee per toeristen
klasse. De normale passageprijs per
vliegtuig van Engeland naar Montreal is
$383. De Canadese regering zal de
Trans Canadian Airlines het verschil in
de boekingsprijzen vergoeden. Er zijn
nog vele personen op het continent en
in Engeland, zo verklaarde de heer
Harris, wier vakkennis in Canada thans
nodig is en nog dringender nodig zal
zijn bij het tekort aan mannelijke ar
beidskrachten in het voorjaar van 1951.
Nader vernemen wij nog, dat dc Ca
nadese regering sinds enige tijd veel
royaler wordt in het toelaten van immi
granten met alle mogelijke beroepen.
Ook de procedure van relatiegevallen,
waarbij familieleden in Canada hun
Nederlandse familieleden kunnen laten
overkomen, zal worden vergemakkelijkt.
Naar aanleiding van het verslag van
de commissie voor de verzoekschriften
uit de Eerste Kamer omtrent het ver
zoek van de heer L. P. Schols, oud-kan
selier aan het Nederlandse gezantschap
te Lissabon, een onderzoek te doen in
stellen naar de door hem aangevoerde
klachten en hem in zijn functie van
kanselier ter legatie te herstellen van
welk verslag wij in ons blad van 21
December een uittreksel hebben ge
plaatst doet de heer Schols ons zijn
verweer toekomen.
De heer Schols stelt, dat hij in 1940
geweigerd heeft met onbetrouwbare
ambtenaren aan het gezantschap te Lis
sabon samen te werken, waarop hij van
de minister van Buitenlandse Zaken,
mr. E. N. van Kleffens, onbepaald ver
lof kreeg De klachten, aangevoerd over
onbetrouwbare ambtenaren en de slechte
behandeling van het vluchtelingen
vraagstuk, zijn nooit in de publicatie
van de Eerste Kamer vermeld.
Het departement van Buitenlandse
Zaken noemt, volgens de heer Schols,
zijn brieven over onbetrouwbare amb
tenaren krankzinnig. Het verlangt, dat
hij zich aan een zielkundig onderzoek
zal onderwerpen. Men zal hem, aldus
deelt hij mede, dan krankzinnig laten
verklaren, waardoor hem het wapen
van zijn brieven uit handen zal worden
geslagen.
De heer Schols heeft een gerechtelijk
onderzoek inzake het „England
Lissabon-Spiel" verlangd, doch de ver
schillende instanties hebben steeds niet
thuis gegeven. Hij is als kroongetuige
in dit Spel niet gehoord door het depar
tement van Buitenlandse Zaken, nóch
door de commissie-Cleveringa, de Par
lementaire Enquêtecommissie en het
Ambtenarengerecht. Ook de heren van
het Londense beleid zijn, aldus de heer
Schols, Oostindisch doof gebleven.
Op de Zondag te Utrecht gehouden
verbondsbestuursvergadering van het
Katholiek Onderwijzers Verbond is vol
gens besluit van de laatst gehouden al
gemene vergadering voor de eerste
maal een vrijgesteld voorzitter gekozen.
Zondag is als zodanig benoemd de heer
J. H. M. Derksen (Amsterdam). Deze
zal ingaande 1 September 1951 zijn
werkzaamheden aanvangen en op die
datum de heer W. Wiltschut opvolgen,
die van 1934 hét Katholiek Onderwij
zers Verbond als voorzitter geleid heeft.
Als U een dame bent en in Parijs
naar een avondfeest moet, waar
avondtoilet verplicht is en U, zoals da
mes in zulke omstandigheden plegen
te doen, constateert, dat U „niets hebt
om aan te trekken", dan behoeft U
niets anders te doen dan Pierre La-
cheze (niet te verwarren met „Père
Lachaise") op te bellen. Voor onge
veer 190 guldentjes speldengeld komt
hij U in plusminus drie minuten een
droom van een avondjurk opspelden,
die al uw concurrenten scheel zal doen
kijken van afgunst. En kunt U zich
als dame een grotere voldoening in
denken? Al wat U heeft te doen is
stil te staan, terwijl Pierre Lacheze
het „toilet voor één keer" om uw le
den drapeert.
Pierre is een negentienjarige Parijse
student, die als schilder is begonnen.
Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
Steven had nooit geduld gehad met
zijn kleine zuster, en hij ging naar
school toen zij op een leeftijd kwam,
dat zij besef begon te krijgen van zijn
bestaan; eigenlijk gezegd hadden zij
elkander nooit werkelijk leren kennen.
Maar toen zij zes was aanbad Cathryn
Francis, en de jongen was dol op het
fijne kleine meisje met de lange steile
vlassen haren en grote donkere ogen;
hij had een gevoel alsof hij haar moest
beschermen. Toen zij twaalf was en hij
achttien, werd hij er zich langzamer
hand van bewust, dat zij meer als per
soonlijkheid bij hem begon te „passen";
hij voelde niet langer behoefte haar te
beschermen, maar verlangde de dingen
met haar te delen hij las Oscar Wil
de met haar, diens Soul of Man en
poëzie; zo deelde hij ook Shelley met
haar en zijn hartstocht voor bergbeklim
men. Op twaalfjarige leeftijd leek zij,
met haar lange dunne benen en het
steile haar dat over haar gezicht viel,
een jong veulen. Zij zou mettertijd een
schoonheid worden, dacht hij. En Cath
ryn was ervan overtuigd, dat zij nooit
verliefd zou kunnen worden op iemand,
die niet op Francis leek en niet als Fran
cis zou zijn. Uiterlijk leken zij zeer veel
op elkander; zij hadden beiden hun moe
ders zwaar blond haar, mooie donkere
ogen, en gevoelige trekken en handen.
Met handen als de hare, zo meende Do
rothea, zou Cathryn heel goed piano
kunnen spelen en zij drong er steeds op
aan, dat Cathryn haar handen verzorgde.
Cathryn voelde zich echter altijd ge
prikkeld door een dergelijke raad; goede
handen betekenden voor haar handen,
die licht een teugel konden houden,
handen die zich aan een naakte rots
wisten vast te klemmen, en die, op het
linnen, een verfkwast konden laten doen
wat zij wilden. Reeds toen zij acht jaar
oud was wist zij, dat zij wilde gaan
schilderen, zoals Francis wist dat hij
zou gaan schrijven. Deze talenten hadden
zij geërfd van hun moeder, die voor haar
huwelijk een kleine bundel middelma
tige verzen had uitgegeven en heel haar
leven middelmatige aquarellen schilder
de. Francis' verzen waren echter zeker
niet middelmatig en van het begin af
ontwikkelde Cathryn's schilderkunst een
nadrukkelijke belofte; zij bezaten bei
den een vitaliteit, welke hun moeder
miste, maar zij erfden haar gevoeligheid
en verbeeldingskracht op gelijke wijze
als Steven ontegenzeglijk zijn vaders
nuchterheid had geërfd.
Daar de Sables midden in het heuvel
land woonden, was het heel natuurlijk,
dat de kinderen al in hun prilste jeugd
konden klimmen, maar was voor Steven
het klimmen een doodgewone aangele
genheid als klauteren over rotsen,
zwemmen in het meer, paardrijden,
vissen, jagen, voor Francis werd het
klimmen een ware hartstocht en 2|jn
tochten naar de hoge rotsen van Wasdale
naar de Needie, de Pillar en Scafell
Pikes beschouwde hij enkel als voor
oefeningen van serieuzer werk in Zwit
serland. Zijn plannen werden echter
doorkruist door datgene wat bekend is
geworden als de eerste wereldoorlog,
en dat doorkruiste ook zijn carrière in
Oxford. In 1917, het jaar waarin zijn
moeder in de Kerk werd opgenomen,
werd hij onder dienst geroepen; Steven
was toen al twee jaar in het leger.
Francis had nauwelijks zijn eerste
ster of hij werd op de rol geplaatst om
naar Frankrijk gezonden te worden,
toen plotseling, tot zijn grote opluch
ting, de oorlog ten einde was; hij was
geen lafaard, maar hij vond die hele
„schiet-partij" (zoals hij het noemde)
een kolossale bezoeking en een schande
lijke tijdverspilling. Steven keerde als
kapitein uit de oorlog terug, met een
decoratie en een stijf been.
Steven verlangde er niet meer naar
nog naar Oxford terug te gaan, hij gaf er
de voorkeur aan thuis het beheer over
het landgoed te leren. Op de achter
grond van zijn gedachten bleef, onuit
gesproken, de afkeer van tegelijk met
Francis daar te zijn. Hij voelde er wei
nig voor om met een tweede plaats ge
noegen te nemen, terwijl Francis met
de eerste prijzen zou gaan strijken. Zo
als hij natuurlijk ook deed; hij las
klassieken, haalde een eerste prijs in
„Mods" en „Greats" en won de New-
digate met een gedicht, dat nog altijd
als zyn beste wordt beschouwd.
De eerste maal, dat hij Zwitserland
bezocht was in 1920, kort na zijn een
en twintigste verjaardag, terwijl hij nog
in Oxford was. Cathryn had hemel
en aarde bewogen om verlof te krijgen
met hem mee te gaan, maar voor één
keer was Francis het volkomen eens
met zijn moeder inzake Cathryn en
bergsport.
„Wanneer je ouder bent", beloofde
Francis.
„We kunnen geen kleine meisjes om
ons heen hebben op de Matterhorn",
vertelde Steven haar, ..en grote broers
willen niet altijd hun kleine zusjes aan
het andere eind van het touw heb
ben!"
Zij schudde met een kort, toornig ge
baar het steile blonde haar uit haar
ogen. Hoewel zij vijftien was leek zij
nog altijd een jong veulen.
„Ik ben even goed als Francis!"
Francis glimlachte. „Nog niet hele
maal, lieverd."
O, Francis kon wreed zijn. Steven's
sarcasme betekende niets voor haar,
maar de minste afkeuring of weigering
van Francis deed haar pijn.
Dorothea was vast besloten dat Cath
ryn nimmer zonder haar toestemming
een berg zou beklimmen buiten Enge
land. Het is waar, zy zou over het meis
je niets meer te zeggen hebben, wan
neer het een en twintig was, maar voor
die tijd kon er zo veel gebeurd zijn; zy
kon getrouwd zyn en helemaal opgaan
in haar huis, haar man en haar kinde
ren; of Francis kon getrouwd zyn en
dan zou Cathryn vanzelf ophouden zich
met hem te identificeren; of Cathryn
zou misschien haar hartstocht voor de
bergsport verliezen aan haar hartstocht
voor haar schilderkunst.
CWorcit vervolgd)
Twee jaar lang heeft hij de academie
voor Moderne Kunst bezocht. In die
tijd kwamen enkele van zijn schetsen,
onder de ogen van de Parijse mode
koning Jaques Fath, die hem in zijn
salon een baantje als tekenaar gaf.
Daar ontdekte Pierre Lacheze, dat hij
een knobbel had voor het draperen van
lappen stof op zodanige wijze, dat het
echte, volkomen afgewerkte japonnen
leken. Na twee jaar practijk stelde hij
voor een nachtclub een nummer sa
men. dat hoofdzakelijk bestond in het
draperen van avondtoiletten om de
gestalten van koormeisjes, die nog
minder dan nachtkleding droegen. De
echtgenote van een ryke Argentijnse
industrieel bracht hem toen op de ge
dachte van zijn drapeerkunst een
winstgevend beroep te maken.
Nadat Pierre in drie minuten drie
meter goudkleurige zijde rondom zyn
model mejuff. Stella Danforay had ge
drapeerd en met twee gewone spelden en
een ceintuur van zwart lakleer had
bevestigd, was het resultaat, dat Stella
eruit zag, alsof zij zo uit het beste
modehuis van Parijs kwam. Terwille
van de filmopname, die van deze de
monstratie werd gemaakt, versierde hij
haar schouder met een clip van 76000
gulden, die door Mellerio was ont
worpen.
De rijke Argentijnse vroeg hem, of
hij haar ook zo'n toilet zou kunnen
opspelden, zodat zy het de volgende
avond zou kunnen dragen. Pierre deed
het en met daverend succes. Sindsdien
heeft hij honderden klanten gehad,
maar daarbij komen geen clips van
76000 gulden, doch slechts dingsig-
heidjes te pas, die de dames zelf heb
ben. Voor het draperen van een één-
avondsjapon berekent hij 170 tot 230
gulden, naar gelang de te gebruiken stof
en de meerdere of mindere ingewik
keldheid van het verlangde model. Hij
doet ook in middagjaponnen en die
kosten maar 60 tot 120 gulden. Hy is
de eerste man, die niet aan spelden
geld te gronde gaat, maar er royaal
van kan leven.
„Ik heb een mooi bericht voor U", zei
een haveloze jongeman, toen hy het re
dactiebureau van een krant in Düssel-
dorf binnenstapte.
Hy vertelde, dat een dief vroeg ln de
morgen een winkelruit had ingegooid,
een paar flessen jenever had gestolen
en toen aan de niets vermoedende poli
tie was gaan verklaren, dat hij alles had
gezien. „Die dief was ik zelf", voegde
de jongeman trots aan zyn verhaal op
de redactie toe en hij vroeg: „Wat kryg
ik nu voor dit bericht?"
„Kom morgen maar eens terug", zei
de redacteur. Hij deed het en vond er
vijf mark beloningen de politie.
