Nieuwe Haarlemsche Courant | 1951 | 20 februari 1951 | pagina 3

eric de noorman Tyrfiny - mysterie

Mr. Oud: Keuze van nieuwe
formateur zeer toe te juichen

I ïuói&n. mm en iCppen.

Laat heb ik IJ
bemind

SP OORBUSSEN MOETEN VAN
STATION TOT STATION RIJDEN

Eervol ontslag uit de
militaire dienst

VLOOT VAN ROTTERDAMSCHE LLOYD
OP OUDE GETALSTERKTE

OPBRENGST KINDERPOSTZEGELS EEN
TON MEER DAN VORIG JAAR

240.000 schoolkinderen hielpen mee
aan de verkoop

F

I

Geen vergadering van
V.N. in ons land

Ampenan" begint de
eerste reis

'n kwaliteitsproduct

Nederlandse vliegers
in Ierland

DINSDAG 20 FEBRUARI 1951

PAGINA 3

VERVOERSCONFLICT IN HET NOORDEN

N.S.-diensten plotseling stopgezet,
passagiersvervoer gestremd

het

K°REA-VRIJWILLIGERS
v TE ROOSENDAAL

Regering acht het niet
verantwoord

KOLONEL F. VAN DUN

Benoeming tot sous-chef
van Generale Staf

tr

Griepepidemie niet
ernstig

Propaganda voor algemene
inenting voorbarig

WET OP MATERIËLE
OORLOGSSCHADE

Motie van Stichtingen voor
Oorlogsgetroffenen

VVD in de hoofdstad bijeen

„Een man met sterk realiteitsbesef"

Brief van MacCarthy in
de Haagse raad

Geen audiëntie

Rijkspostspaarbank

Gekwelde sterren

Wanordelijk voorstel van
orde

door ETHEL MANNIN

Geen platvloerse
materialisten

Dagje vrij" wordt vrij
oude-dagje

Wie schaakt in het donker
vergist zich in de stukken

ket stoffelijk overschot van mgr. P. A. W. Hopmans, bisschop van Breda, opge-
°&ard in het Gasthuis der Eerw. Zusters aan de Haag dijk, waar monseigneur
zijn laatste levensjaren doorbracht.

In zake het conflict dat gerezen was
nissen de busondernemingen in "net
Woorden, de D.A.M. en de Marnedienst,
c°ntra de Nederlandse Spoorwegen, naar
Aanleiding van het onderhouden van
busverbindingen door de Spoorwegen op
lijnen GroningenRodeschool en
GroningenUithuizen, in verband met
b® kolenschaarste, heeft de president
t'an de Groninger rechtbank, Jhr. mr.

W. W. Feith gistermiddag uitspraak ge
daan.

De busondernemingen hadden in een
kort geding geëist primair stopzetting
Van de N.S.-busverbindingen, omdat in
een oneerlijke concurrentie ernstig af
breuk gedaan werd aan hun belangen,
subsidiair het naleven van de dienstre
geling in de juiste zin van het woord.

'I® president nam In overweging de
ofzang op de N.S. inzake het snelle na-
Oorlogsc herstel, welke lofzang hij gaar-
onderstreepte. Het beroep van ge
daagde de Ned. Spoorwegen op
dvermacht (plotselinge kolenschaarste)

J^®rfl evenwel niet aanvaardbaar geacht.

°k ontkende de president van de Gro-
d'hgcr rechtbank, dat de rechter in deze
'nbevoegd zou zijn. De rechter is zeer
.eker bevoegd om te oordelen of de na-
«ving van een vergunning juist is. Het
de taak van de rechter om de parti-
hlleren beschermen wanneer de bur-
jr'ijke rechten worden aangetast, door

de

wijze van uitvoering van een vcr-

*dnning.

De primaire vordering van eisers
staking van de spoorbusdiensten
dient evenwel ontzegd te worden.
Evenwel hebben de N.S. in deze in
strijd met de vergunning gehandeld,
tvaardoor de autobusondernemingen
G.A.M. en "Marnedienst schade werd
Aangedaan. De subsidiaire vordering
"Werd dan ook toegewezen.

De Nederlandse Spoorwegen werd
■pfhalve opgelegd, zich te houden aan
dienstregeling. De bussen moeten de
Qutes rijden langs de stations, of althans
2 de onmiddellijke nabijheid van de
ations. Het onderhouden van z.g. snel-
®nsten regelrechte verbindingen
- n de beide eindpunten via de kortst
K^olijke route is onrechtmatig. Ook
opnemen of uitlaten van passagiers

Op

andere plaatsen dan de haltes is niet
°orloofd in het algemeen. Met nadruk
81e de de president hieraan het „in het
gemeen" toe, omdat de dienstregeling
g et altijd nauwkeurig is op te volgen,
d kunnen zich wegversperringen en
^Sclijke voordoen of verkeersomleg-

,j Gp de naleving hiervan werd een
- Angsom gelegd van 2.000 voor iedere
vertreding.

k®nkeie uren na de uitspraak van dit
Su'l' geding hebben de Nederlandsche
tn?''rwe£en plotseling besloten in de
ba? een Roodeschool en Delfzijl geen

meer te laten rijden.

H laatste bus, die nog van het Hoofd-
'°n vertrok was de bus van 14.22,

W

Roodeschool, welke bus evenwel

u het - - - - - --

De Noorderstation reeds „strandde'
bi», de chauffeur de opdracht kreeg

verder te rijden.
oP(1® chauffeurs van de bussen kregen
a°ht direct terug te keren naar de
Vpr Aan het Noorderstation stonden
rppj^hillende bussen voor vertrek ge-
V'uld' Alle bussen waren behoorlijk gc-
n,ct reizigers. De passagiers kre-
*h®t ^hdracht uit te stappen, in verband
öe opheffing van de diensten.

moesten maar zien. dat ze met de

Am

en de Marnedienstbussen op de
f»arcj Van bestemming kwamen. Üiter-
Redunverw®kte deze maatregel onder de
heid de reizigei"s grote ontevreden-

De i-i 1

k'as Gado-directie hierover gehoord,
dVan mening, dat het onmogelijk
öer 'jBe2e diensten te onderhouden, zon-
hgen j^hDlct te komen met de bepa-
Sor j>' °le de President van de Gronin-
chtbank heeft uitgevaardigd bij

Eii 5e-i K225 Korea-vrijwilligers die in
rt°°8«iida ch' van Nassaukazerne te
p,Ul"ehdoaal worden verwacht om er ge-
andotrWeken een intensieve com-
"aan aming te ondergaan, zijn van-

ag

[lv®erd neorste 29 manschappen gear
r,groeDeTe- overig® vrijwilligers volgen
h e vrin? de 1°°P van de week.

«LaaS onlo gers worden allen te Den
kitrnh- ePen. w-aar zij hun kleding
stmë ontvangen.

het kort geding. De diensten leveren
dan zoveel bezwaren op en moeilijkhe
den, dat men zich genoodzaakt zag de
verbindingen op te heffen.

De President heeft echter het rijden
van de spoorbussen geenszins verboden.
Alleen zijn de N. S. enkele bepalingen
opgelegd, n.l. het rijden van station tot
station in het algemeen met extra
accentuering van het „in het algemeen"
omdat afwijkingen hiervan door ver
keerssituaties noodzakelijk kunnen zijn
het niet opnemen of uitlaten van pas
sagiers onderweg buiten de haltes en het
onderhouden van sneldiensten.

De belangen van de Noordelijke rei
zigers zijn in ieder geval wel erg in het
gedrang gekomen door deze maatregel.

Zoals bericht is, hebben de Verenig
de Naties haar beslissing over de vraag
of de volgende algemene vergadering
der Verenigde Naties in de Verenigde
Staten dan wel in Europa gehouden zal
worden uitgesteld tot 10 Maart a.s. De
vraag of er voor Nederland aanleiding
is stappen te ondernemen opdat deze
algemene vergadering zo mogelijk in
ons land zal worden gehouden, indien
in Lake Success de keuze op Europa
mocht vallen, heeft een onderwerp van
bespreking in de ministerraad uitge
maakt. nadat het gemeentebestuur van
Den Haag deze kwestie naar voren had
gebracht.

Wij vernemen, dat de ministerraad
besloten heeft dat Nederland deze stap
pen niet zal ondernemen. Naar de me
ning van de ministerraad zou in de
tweede helft van dit jaar onvoldoende
accommodatie kunnen worden aangebo
den voor een groot gezelschap als de
algemene vergadering der Verenigde
Naties is, terwül, indien dit niettemin
zou worden geprobeerd, aanzienlijke
kosten niet te vermijden zouden zijn.

Aan de burgemeester van Den Haag
is daarom medegedeeld, dat het aan
trekken van de algemene vergadering
der V.N. onder de huidige omstandig
heden niet verantwoord kan worden
geacht. Daarbij is de waardering van de
ministerraad uitgesproken voor de acti
viteit, welke het Haagsp gemeentebe
stuur in deze zaak betracht heeft.

Bij K.B. zijn met ingang van 1 Janu
ari i951 eervol ontslagen- uit de militaire
dienst op het daartoe door hen gedaan
verzoek: aan kolonel J. van Rhijn en
majoor B. F. C. de Hosson, beiden van
l%t wapen der infanterie, majoor D. T.
Hendriks, van het wapen der infanterie,
generaal-majoor L. Ézerman, van het
wapen der artillerie, onder dankbetui
ging voor de vele en belangrijke
diensten door hem aan den lande be
wezen, majoor G. H. Scholten, van het
wapen der infanterie en aan luitenant
kolonel U. C. C. Noordenbos, van het
wapen der infanterie.

Naar wjj vernemen zal kolonel F. H.
W. C. J. van Dun benoemd worden tot
sous-chef van de generale staf als op
volger van generaal M. R. H. Cal-
meycr. Kolonel Va>:i Dun is militair-
attaché van Nederland te Washington.

Luit.-koionel A. L. van den Berge is
benoemd tot militair attaché te Wash
ington. Hij was laatstelijk commandant
der landmacht op de Ned. Antillen.

29. Zonder veel moeite vindt de Noorman met zijn ridders het pad, dat naar het
huisje leidt waar de Tong der Vergetelheid woont. Heidrun heejt duidelijk uitgelegd
waar zij de oude man kunnen vinden.

Maar zodra zij de hut in het oog krijgen, bemerken zij, dat er iets gaande is Er
ivordt geschreeuwd en op de deur gebonsd; paarden staan klaar en een ruiter houdt
de wacht

Snel geeft Eric zijn metgezellen een téken om af te stijgen. Behoedzaam komen
zij naderbij. Maar hoe omzichtig zij zich ook voortbewegentoch krijgt de ruiter
hen in het vizier. Met een kreet waarschuwt hij de anderen, die het huisje binnen
gedrongen zijn. In een oogwenk verzamelen de mannen zich en werpen zich op hun
paarden.

De Noorman stormt naar voren, het zwaard in de hand. Juist als de laatste naar

buiten komt om zich snel uit de voeten te maken, grijp Eric hem in de nek.

„Weer een overval!" zegt Awain bitter, die ook naderbij is gekomen.

Een wenk van de koning doet hem zwijgen. Strak kijkt Eric de gevangene aan.
Deze deinst verschrikt terug en krimpt ineen voor die dwingende ogen.

„Maar ik ken u toch!" zegt Eric langzaam. „Herkent gij hem niet?" wendt hij
zich tot de beide ridders. Weifelend kijken zij naar de ineengedoken gestalte.

„Ik heb hem meer gezien," meent Awain„maar

„Op Tyrfing!" roept Eric, „in de stallen. De knecht, die zo doof was, dat hij geen
gouden keten wilde verdienen! Doof, n\et waar vriend? Maar toch niet stom
hoop ik!"

Er ligt een dreigende klank in zijn stem.

Advertentie

w FOR QUALITY

(Van onze Rotterdamse redacteur)

Tegen het eind van de oorlog heeft de
Nederlandse regering te Londen bij de
General Electric Co. in Philadelphia een
vol-automatische voortstuwingsinstallatie
aangekocht, bestaande uit een hoge- en
een lage-druk turbine met een gezamen
lijk vermogen van 8500 P.K. d.i. de
kracht, nodig om een gewicht van 637.500
kg. in één seconde een meter hoog op te
heffen. Na de bevrijding werd deze in
stallatie overgenomen door de Konink
lijke Rotterdamse Lloyd, die er door de
Rotterdamse Droogdokmaatsch. a.h.w.
een Nederlands schip omheen heeft laten
bouwen. Zo is de twintigste aanwinst
voor de Lloyd na de oorlog ontstaan, op
9 September j.l. „Ampenan" gedoopt.

Bezoekers van Rotterdam-Ahoy! heb
ben reeds met dit schip kennis kunnen
maken, want bij deze tentoonstelling
werd de brug van het toen nog naamloze
schip op de Parkkade geëxposeerd.

A.s. Donderdag vertrekt dc „Ampenan"
voor haar eerste reis naar Indonesië. Wij
waren dezer dagen in de gelegenheid het
schip te bezichtigen, een prettig vracht
passagiersschip, huiselijk ingericht en ac
commodatie biedend voor twaalf volwas
sen passagiers. De hutten zijn met edel-
hout gefineerd en een novum is de op
het promenade-dek gelegen salon, in
welke men door het ontbreken van tus
senliggende dekruimte ook werkelijk
„aan zee" zit.

De „Ampenan" (geheten naar de ha
venplaats van het eiland Lombok) heeft
een draagvermogen van 12.200 ton, de
bruto-tonnenmaat is bijna 10.000 register-
ton; het schip heeft 20 tanks, zes laad
ruimen en de in Amerika gegoten
schroef, met een diameter van 6Vu m.,
weegt ongeveer 20.000 kilo. Zo goed als
nieuw voor Nederland en zelfs nog maar
heel weinig voorkomend op de wereld-
vloot is de accommodatie voor de 64
koppen tellende bemanning: deze is bij
na geheel ondergebracht in éénpersoons
hutten.

Op vragen van het Tweede-Kamerlid
de heer Mol (K.V.P.) in verband met de
berichtgeving inzake het optreden en het
bestrijden van Influenza heeft de minis
ter van Sociale Zaken geantwoord, dat
hjj op grond van deskundige voorlich
ting van oordeel is, dat de huidige
griepepidemie naar ernst en omvang
niet afwijkt van de epidemieën, die om
het andere jaar plegen voor te komen.
De sterfte is geenszins abnormaal en het
aantal ernstige complicaties niet groot.

Op grond van de stand der medische
wetenschap kan door deskundigen nog
geen definitief oordeel gegeven worden
over de waarde van inenting ter voor
koming van influenza. De voor een alge
mene inenting tegen influenza gevoerde
dagbladpropaganda moet voortijdig ge
acht worden. In de ons omringende
landen wordt evenmin op grote schaal
inenting tegen influenza toegepast.

Met het gereedkomen van dit stoom
schip is de Lloyd-vloot weer op haar
vooroorlogse getalsterkte; de totale capa
citeit is zelfs groter geworden dan voor
1940. De twintig schepen, die na de be
vrijding aan de vloot zijn toegevoegd,
meten gezamenlijk 235.000 ton en verte
genwoordigen een waarde van 200 mil
lioen gulden. De „Ampenan" heeft tien
millioen gulden gekost, doch zou, als zij
nu gebouwd moest worden, reeds op één
millioen meer komen. Er is nog een
nieuw schip in Duitsland in bestelling,
dit zal waarschijnlijk dienen ter vervan
ging van de 29 jaar oude „Tosari".

(Van onze verslaggeefster)

De netto-opbrengst der kinderpostzegels,
die in 1950 werden verkocht, zo deelt
die „Stichting voor het Kind" ons mede,
bedraagt f 800.000. Dat is een ton meer
dan in 1949, toen f 700.000 binnen kwam.

Dit is verheugend, want voor de hon
derden tehuizen, instellingen en ver
enigingen van Kinderbescherming in
het gehele land, van alle gezindten, die
er van profiteren, wordt het leven ook
steeds duurder en er komen er steeds
bij! Een strop was het, dat ditmaal dc
frankering by abonnement niet meer
met kinderzegels mocht geschieden,
omdat de P.T.T. meent, dat daardoor
onregelmatigheden in de hand gewerkt
kunnen worden.

Vol lof zijn de organisatoren over de
deelname, die de schooljeugd aan de
verkoop heeft gehad en de stipte wijze,
waarop zij unaniem de vrijwillig aan
vaarde taak heeft uitgevoerd. Waren
het de voorlaatste maal 5600 schoolklassen
oftewel 140.000 kinderen die meededen,
bij de laatste actie hadden zich 9500 klas
sen, met gezamenlijk 240.000 kinderen,
ingezet. En als de 'totale opbrengst na
venant, berekend volgens een gemid
delde per kind, niet nog groter is, dan
ligt dat allerminst aan hun ijver, maar
aan de economische achteruitgang, die
overal te bespeuren is.

Juist daarom, omdat tengevolge van
de algemene situatie de vrijgevigheid
minder groot is, is bij deze algemene
landelijke actie de hulp van de school
jeugd onmisbaar. Vele druppels maken
tenslotte dc emmer vol en de kinderen
helpen de druppels loskomen, wanneer
zij als kleine, maar nijvere mieren, over
het gehele land, ieder in eigen con
treien, uitzwermen, om huis aan huis
voor een paar dubbeltjes te laten in
tekenen.

De schoolkinderen van alle richtin
gen. die zo enthousiast meewerken voor
deze nationale zaak van algemeen so
ciaal belang (die ook alle richtingen
dient) zijn een onmisbaar onderdeel
geworden van de verkoop van de post
zegels voor het kind.

En wie schooljeugd zegt, zegt tege
lijkertijd: het onderwijzend personeel.
Want dat kost het handen vol extra
werk, dat het echter met liefde op zich
neemt.

Wat de onverkwikkelijke geschiede
nis betreft met het comité van actie,

uitgaande van de groothandelaren in
prentbriefkaarten, die menen zich door
de kinderkaartenverkoop benadeeld te
zien, daarmee zijn de onderhandelingen
nog steeds gaande.

Want de gelden der postzegelop
brengst zijn nog niet verrekend of ver
deeld, of de volgende verkoop wordt
alweer voorbereid. Het moet voortgaan.
De Nederlandse Kinderbescherming is
verantwoordelijk voor 50.000 kinderen.

„Het hoofdbestuur van de landelijke
federatie van stichtingen voor oorlogs
getroffenen heeft met toenemende te
leurstelling en verontwaardiging kennis
genomen van de wijze, waarop de uit
voering van de wet op de materiële
oorlogsschade tot op heden geschiedt",
aldus de motie, welke door de landelijke
federatie van stichtingen voor oorlogs
getroffenen gezonden is naar de bestu
ren van alle politieke partijen, naar aan
leiding van het besprokene op de alge
mene vergadering van deze federatie,
welke dezer dagen te Arnhem werd ge
houden. Met klem wordt verzocht, die
maatregelen te treffen, waardoor waar
borgen geschapen worden, dat de wet
op loyale wijze zal worden uitgevoerd.

(Van onze verslaggever)

Op een door de VVD in Amsterdam
belegde vergadering heeft mr. P. J.
Oud de keuze van mr. M. Steenberghe
als kabinetsformateur zeer toegejuicht.
Hij achtte het in dit verband van bete
kenis dat de heer Steenberghe in de ac
tieve politiek van de laatste jaren geen
rol heeft gespeeld. „Dat biedt het voor
dcel", aldus zei mr. Oud, „dat deze for
mateur geen rekening heeft te houden
met allerlei gevoeligheden". Hij schetste
de heer Steenberghe als een man „met
sterk realiteitsbesef", en vergeleek diens
herverschijning in het openbare leven
met die van minister Cort van der Lin
den, die er in 1913 na 12 jaar politieke
zwijgzaamheid in slaagde „een uitste
kend kabinet te vormen, dat Nederland
vele grote diensten heeft bewezen". In
tussen sprak mr. Oud de hoop uit dat
dc nieuw aangewezen formateur „zal
beginnen te zoeken in de richting van
een Nationaal Kabinet, waarin vijf ka
tholieke, vijf socialistische en vijf minis
ters uit de „derde macht" zitting hebben.

Aan dit alles liet de heer Oud een
uitvoerige beschouwing over de voorge
schiedenis van de kabinetscrisis vooraf-

AdvcrlenUe

gaan, zoals hij dat ook al in zijn Dordt-
rechtse rede had gedaan. Hij schetste
hoe zijn fractie tot de ontdekking was
gekomen dat „deze regering maar in
één ding onveranderlijk bleek. n.l. in
haar veranderlijkheid" en stelde ver
volgens nogmaals nadrukkelijk vast dat
er geen sprake is van een conflict tussen
hem en mr. Stikker. „Stikker staat even
hecht op de grondslag van onze partij
als wij", stelde spr. onder instemmend
applaus vast; al bleef hij het betreurëfi
dat dc minister van Buitenlandse Zaken
van Nieuw-Guinea geen portefeuille
kwestie had gemaakt.

In de Maandagmiddag gehouden ver-
gadering van de Haagse gemeenteraad
is aan de orde gekomen een brief van
31 Januari j.l. van de heer Sean Mac
Carthy, burgemeester van de stad Cork
in Ierland, waarbij deze de gemeente
raad en de burgemeester verzoekt al
het mogelijke te doen om terugtrekking
van de militaire vliegers te bevorde
ren. B. en W. hadden voorgesteld de
brief in handen van de burgemeester le
stelien ter afdoening.

De heer Geelhoed (CPN) gaf zijn ver
wondering hierover té kennen; hij stel
de voor sympathie met de motie ken
baar te maken. De voorzitter, burge
meester mr. Schokking, verklaarde, dat,
aangezien het een- kwestie van inter
nationale politiek geldt, in overleg
het departement van Buitenlandse Za
ken besloten was tot het voorstel van B.
en W.

Naar het oordeel van de heer Geel
hoed was het niet nodig het departe
ment er in te betrekken. De voorzitter
deelde mede, dat er een voorschrift is,
behelzende, dat niet direct in interna
tionale aangelegenheden behoort te
worden gecorrespondeerd.

Het voorstel van de heer Geelhoed
werd bij zitten en opstaan verworpen,
alleen de vier leden der CPN stemden
voor. Het voorstel van B. en W. is
daarna z.h.s aanvaard met aantekening
dat de CPN-fractie geacht wilde wor
den te hebben tegengestemd.

Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem
zal Woensdag 21 Februari a.s. geen
audiëntie verlenen.

Bij de Rijkspostspaarbank werd in Ja
nuari 1951 (Jan. '50) ingelegd f24.531.907
(32.219.085) en terugbetaald f 35.098 826
(25.617.562), een ontsparing van bijna f 10
millioen.

Filmster zijn is ook niet altijd zo
prettig. Het kan bepaald onprettig zijn
als je moet werken onder een regisseur
als Nicholas Ray, die van mening is dat
je iets zelf moet hebben meegemaakt
om het goed te kunnen spelen.

Een voorbeeldje van zijn werkwijze
is het volgende: Roberth Ryan en enige
andere acteurs, die allemaal voor ma
rinepiloten speelden in „Fying Leather
necks", moesten er in een scène vuil en
doodmoe uitzien.

Ray zette ze eenvoudig enige minuten
voor een windmachine, liet dat ding op
volle kracht draaien en zijn slachtoffers
stof en zand in het gezicht slingeren.
Hun kleren werden hun bijna afgerukt
Terwijl de acteurs nog op hun benen
stonden te trillen, draaide Ray zijn
scène

De conservatieve afgevaardigde Ro
bert Turton, een advocaat van middel
bare leeftijd, nam een dezer dagen in
het Engelse Lagerhuis het woord met
een modieus blauw fluwelen dames
hoedje op zijn hoofd.

Onder gesmoord gelach deed hij een
voorstel van orde. Daarna zette het con
servatieve lid Hugh Molson het hoedje
op en voegde een paar opmerkingen aan
het voorstel toe.

Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK

40)

De weg liep langs het meer, het was
echter niet nodig deze weg te volgen;
er baande zich een smal pad over de
lager gelegen berghellingen, zich slin
gerend door boomgaarden, over weiden,
door beukenbossen, langs larlksen en
door pijnbossen, langs zomerhutten en
hier en daar een midden in het veld
staande houten boerenhoeve. Soms steeg
het pad een weinig en dan verdween
de witte, stoffige weg beneden hen uit
het zicht. Soms zagen zij benéden zich
een dorpje, met de huizen samengedron
gen bij het meer een verzameling van
houten huizen, een kerktoren als speel
goed, een houten steiger die tot ver in
het water liep, met bij de palen hoog
opgroeiend riet. Een speelgoed-stoom
bootje trok een spoor van wit schuim
over het helder blauwe water van het
meer. Zij konden de kleine donkere
figuurtjes der passagiers onderscheiden,
die stonden te wachten terwijl de boot
zich naar de pier wendde. Nu en dan
hoorden zij het geluid van de bellen van
het vee, dat op de zonnige hellingen liep
te grazen of zij hoorden op het meer
het puffen van de stoomboot. Wolken
verzamelden zich rond de toppen van de
bergen, dreven uit elkaar en verzamel
den zich opnieuw. Heel in de verte, aan
de andere zijde van het dal, boven Drin-
del, verhief zich majestueus de witte top
van de Drindelhorn tegen de blauwe

hemel. De bergen aan de andere zijde
van het dal leken kolossaal zolang je
niet naar de Drindelhorn keek, meende
Cathryn; doch dan leken ze slechts hoge
heuvels. In de winter, wanneer alles met
sneeuw bedekt lag, was er hoegénaamd
geen onderscheid, doch nu er alleen
maar sneeuw op de toppen lag, schenen
zij de Drindelhorn slechts tot schouder
hoogte te reiken. Zij had, in gedachte,
de vallei reeds zo vaak in haar zomerse
gouden en groene tooi gezien, dat zij nu
helemaal niet het gevoel nad alsof zij
alles voor de eerste maal zag, maar alsof
het volkomen klopte met haar herinne
ring.

Toen eenmaal vast stond, dat zij samen
zouden gaan, had Francis aan de Amans-
hausers geschreven om te vragen of zij
in Juni gedurende drie weken kamers
voor hen beschikbaar hadden, want
wegens het vacantieseizoen zou het hotel
wel druk bezet zijn. Frau Amanshauser
had onmiddellijk teruggeschreven, dat.
al zou het huis van onder tot boven
geheel bezet zijn, er altijd plaats zou zijn
voor Mr. Francis en Miss Cathryn. Zij
zaten echter niet „vol"; ze hadden alleen
maar een rustig, aardig, bejaard echt
paar uit Wenen, dat niet aan bergsport
deed en wat rondscharrelde op de lager
gelegenhellingen. en twee jonge Duit
sers, die het huls alleen maar als pled
a terre gebruikten en soms dagenlang i

de bergen in trokken. Zij was er zeker
van, dat het Mr. Francis zou verheugen,
dat, ondanks zijn sombere voorgevoelens.
Drindel nog niet door zijn landgenoten
ontdekt was. Dit bericht verheugde Mr.
Francis inderdaad buitengewoon; maar
het verheugde hem niet minder te horen,
dat het hotel niet overstroomd was door
geestdriftige jonge Duitsers en Oosten
rijkers, die allemaal hem en Cathryn
in letterlijke zin op hun expedities
zouden willen meeslepen. Johann, zo
had Frau Amanshauser er aan toege
voegd, hoopte zijn vacantie zodanig te
kunnen regelen, dat hij twee van de drie
weken, dat zij wilden blijven, thuis kon
zijn. „Dat zou leuk zijn", had Cathryn
gezegd toen Francis haar dit vertelde.
Daar zij er bij bloosde vond hij, dat zij
wel wat erg mat in haar uitdrukking
was geweest.

Terwijl zij op die zonnige namiddag
het smalle pad over de lager gelegen
berghellingen afsjouwden, hadden zij
er geen idee van of Johann er reeds zou
zijn, wanneer zij aankwamen. Het was
echter Vrijdag, bedacht Cathryn; zelfs
als hij er niet in geslaagd zou zijn zijn
vacantie te nemen wanneer zij er wa
ren, zou hij er toch met het week-end
zijn als hij tenminste genoeg van
haar hield. Zij verbeterde onmiddellijk
die gedachte. Hij hield van haar; maar
niet op die manier. Doch hoe dan ook,
op welke manier hij van haar mocht
houden, ze zou hem weer zien, zou weer
zijn stem horen, de aanraking van zijn
handen voelen, aan dezelfde tafel met
hem zitten en dezelfde bergpaden met
hem beklimmen.

Het pad verdween in een pijnbosje en
steeg weer, toen het bos dunner begon
te worden. Er hing een sterke zure lucht
van pas geveld hout en daarin mengde
zich de zware zoete geur van de door
de zon beschenen pijnbomen. Zij traden
uit de onrustige schaduw van het bos
en voor hen breidde zich de wijde, zon

nige vlakte uit van een grashelling; het
gras stond vol bloemen, grote witte ma
delieven, in het wild groeiende klokjes
en lupinen, en gele leeuwenbekken. Het
was reeds hoog genoeg om gemaaid te
worden. In het rijpende licht van de
namiddag leek het dal een wijde kom,
boordevol met goudkleurig licht en de
bodem van de kom was van blauw glas.
Zij zaten een poos met de rug geleund
tegen een aimhut en keken naar het
verdampen van de wolken boven de top
van de Drindelhorn. De bergen aan de
andere zijde van het meer werden som
berder van uitzicht naarmate het zon
licht zich verder terug trok naar de
toppen, zij zagen er koud en donker uit
nu de eenzaamheid van de avond over
hen begon te dalen. Naar de kant van
Drindel baadde het dal nog in de war
me gloed van de zon.

„Het ziet er verschrikkelijk eenzaam
uit nu de zon weg is", zei Cathryn. sta
rend naar het bergmassief tegenover
hen. „Ik zou bang zijn om daar te ver
dwalen, als het donker viel".

„Het blijft nog lang licht", zei Francis
zorgeloos. „Toch kunnen we beter voort
maken".

Zij kwamen overeind en gingen weer
op pad, Francis voorop; boven hen lie
pen de weiden glooiend op tot aan de
rand van de kom; de bergen achter hen
waren uit het zicht verdwenen; bene
den hen daalde de helling, verdeeld in
weiden, graslanden en boomgaarden,
zacht af naar de onzichtbaar geworden
grote weg. Cathryn's opmerking over de
eenzaamheid der bergen had iets in
Francis gaande gemaakt. De bergen wa
ren niet eenzaam; eenzaamheid ontstond
in de mens, die, geplaatst tegenover hun
oneindigheid, zich plotseling bewust
werd van zijn kleinheid; door hun on
beweeglijkheid vervulden zij een mens
met het besef van zijn onbeduidendheid.

Wordt vervolgd)

Het hoofddeksel, dat zienderogen min
der coquet werd, verhuisde daarna over
het gangpad naar de Labour-kant. De
öl-jarige John Rankin tooide zich er
mee en hield een korte rede. Tenslotte
bemachtigde staatssecretaris Hector
McNeil, Labour, het hoedje, schreed er
mee naar de conservatieve afdeling en
gaf het aan de eigienares, Irene Ward,
terug.

Het zonderlinge vertoon vond plaats
vanwege een regel van het huis, die
voorschrijft, dat ieder lid, dat een voor
stel van orde doet of over een dprgelijk
voorstel het woord voert, terwijl er ge
stemd wsrrdt, een hoed op moet hebben.
Mej. Ward was de enige die een hoed
bij zich had.

Twee revolverhelden hebben zich bij
een overval op een bijkantoor van de
Canadian National Bank te Montreal
meester gemaakt van 14.000 gulden en
een kus van twee vrouwelijke klanten.
Als de dieven niet zo veel aandacht voor
de dames hadden gehad, zouden ze niet
de 30.000 gulden, die als het ware voor
het grijpen lagen, aan hun neus voorbij
hebben laten gaan.

Kurt Neithardt, redacteur van het
Oostduitse persbureau A.D.N., is naar
West-Berlijn gevlucht, zo deelde het
anti-communistische voorlichtingsbureau
_n West-Berlijn mede. Dat bureau
meldde verder dat ook Neithardts assis
tent, Bernard Wilker, de wijk naar
West-Berlijn heeft genomen en dat bei
den asyl hebben verzocht.

Maar het A.D.N. deelde aan United
Press mede, dat Neithardt „een dagje
vrij" had genomen en de volgende dag
werd terugverwacht.

Het voorlichtingsbureau berichtte
voorts dat ook een journaliste uit de
Russische zone, Ellen Senger, toevlucht
in West-Berlijn heeft gezocht als poli
tiek vluchtelinge.

De politie zocht onlangs het land rond
San Giuseppe Jato af op zoek naar een
jonge Siciliaan, die de dorpsschone had
willen ontvoeren, maar per abuis in het
donker haar vader meenam.

De 28-jarige Onofrio Terranova drong
enkele dagen geleden 's avonds de wo
ning binnen van de 18-jarige Anna
Cipollaro, het knapste meisje van San
Giuseppe Jato.

Anna zat alleen bij de lamp te bordu
ren. Onofrio, die reeds vaak steelse blik
ken naar de schone geworpen had,
trachtte haar te schaken, maar het meis
je stootte de kaars om en vluchtte een
slaapkamer binnen, waar zij zich onder
het bed verborg.

Onofrio en zijn twee makkers grepen
in de duisternis ia het bed en droegen
Salvatore Cipollaro) die daar lag te sla
pen naar buiten in de mening, dat het
schone Anna was. 's Anderendaags
kwam de heer Ciporallo thuis en deed
aangifte bij de politie. „Ze wilden mij
niet hebben" zei hij, „het ging om Anna.
Maar ik zweer dat ze die nooit zullen
krijgen, ik stuur haar terstond naar een
zusterschool."

i