Katholieke Volksgezondheidsweek
eüicde moormam~7Z/pft*Uf - mysterie*
WONINGPROBLEEM IN AUSTRALIË GROTE
HANDICAP VOOR EMIGRANT
Middenstand en P.B.O.
$20333
Laat heb ik IJ
bemind
XuMeft ftzui en (lippen
Stel je voor, dat er in Nederland geen
kruisverenigingen waren!
Financiering oorlogs
schade
Duizenden moeten in kampen leven
Bestrijding van concarrentie-eavel
en beunhazerij
DE ZORG VOOR HET
SCHOOLKIND
V*COV««
Zaanse vleesoorlog in
nieuw stadium
ZES MAANDEN VOOR
SMOKKELKONING
DONDERDAG 22 FEBRUARI 1951
PAGINA 3
VAN 26 FEBRUARI TOT 5 MAART
PRO FORMA CASSATIE TEGEN
GEBR. DE V.
Jeugdleiders spreken over
Internationale Rechtsorde
KOM DE NATUUR TE HULP
EN „ONTLAST" UW INGEWANDEN.
PRIJS DUITSE EXPORT
KOLEN VERHOOGD
Beurtvaarttarief verhoogd
r H L
Onroerende goederen
Bouwplaten uit turf?
Aanpassing vraagt
zeer veel
STUDIEDAG TE UTRECHT
RHEUMATIEK...
door ETHEL MANNIN
Bijna een heel dorp
smokkelde voor hem
INZAMELINGSACTIES VOOR
SCHAARSE MATERIALEN
Minister Stikker naar
Washington
Eeuwenoude boer wil
naar school
St. Germain, géén heilige,
wel een hoogvlieger
Geen Schotten
Hondenleven
(Van onze correspondent)
Engeland heeft zijn Nationale Gezondheidsdienst; België heeft voor dit werk
organisaties, die het schone praedicaat „parastataal" dragen doch het is
de trots van Nederland, dat het een gezondheidszorg bezit, die er zijn mag
die door het volk zelf wordt georganiseerd en tot uitvoering gebracht.
®it is voor iedere Nederlander een volkomen natuurlijke zaak. Stel je voor, dat
•Je kruisverenigingen er eens niet waren!
Ja, inderdaad, stelt u zich dat eens voor! Dan zou er nietWat zou er dan
niet? Kunt u precies opsommen, wat er niet zou gebeuren op praeventief- en
curatief-medisch, op hygiënisch en sociaal terrein, wanneer wij, katholieken, geen
"'it-Gele Kruis hadden? Op deze vraag zal menigeen, toch minstens ten dele, het
antwoord schuldig moeten blijven. Nu ligt de „schuld" hier zeker niet alleen bij
katholieken, die thans met uw mond (heel of half) vol tanden staat, want het
Wit-Gele Kruis heeft altijd gewerkt, zoals het de hoogste vorm van charitas past:
•nen heeft er niet mee te koop gelopen.
Maar nu wordt er van 26 Februari
t.e.m. 4 Maart een Kathoiieke Volksge-
Zondheidsweek gehouden, georganiseerd
door de Nationale Federatie yan het
"it-Gele Kruis. Dus nu wordt de chris
telijke charitas toch maar even in de
kioemetjes gezet? Verre van dat! Maar
net Wit-Gele Kruis wil de waarde on
derstrepen van dit werk, dat het goede
en mooie eigendom is van het katholieke
Nederlandse volksdeel. Het wil de waar
de ook propageren van de mensen, die
hieraan hun beste krachten geven, en
van de ideële doelstellingen, waarvoor
werken. Het wil, om een groot en
k'echtig, maar diep-christelijk woord te
gebruiken, getuigen van zijn arbeid,
"ie arbeid wordt verricht in de afdelin
gen en daarom zullen het nóch de Na-
tionale Federatie zijn, nóch de provin
ciale bonden, waarvoor straks uw aan
dacht zal worden gevraagd, maar de
plaatselijke afdelingen, waarin het Wit
gele Kruis leeft.
Wij kunnen ons voorstellen, dat me-
big lezer van het voorgaande inmiddels
schterdochtig is geworden. Is het geen
Boede katholieke gewoonte, om, zodra de
Woorden idealen en arbeid zijn geval
kan, met de collecteschaal onder de be
minde gelovigen rond te gaan? Stel u
fprust, argwanende lezer! Zo gij door
deze woorden en/of de Katholieke
volksgezondheidsweek overtuigd mocht
borden, dat gij uonverwijld als lid
•boet melden het Wit-Gele Kruis zal
u volgaarne inschrijven en alsdan uw
contributie incasseren. Maar er zal in
deze week géén aanslag op uw porte-
fnonnaie worden gepleegd, wél op uw
heidsbesef, uw nationale gezindheid,
belangstelling, uw verantwoordelijk-
Ja, ook op dit laatste. Want als wij
over het werk zelf van het Wit-Gele
Kruis hier niet verder zullen uitwei
den, omdat uw plaatselijke afdeling u
dit wel tussen 26 Februari en 5 Maart
duidelijk zal maken dan willen wjj
toch even hier de nationale betekenis
van een goede gezondheidszorg, en dat
betekent in Nederland van krachtige
kruisverenigingen, uiteenzetten.
De bedreiging van onze hoogste waar
den vanuit het Oosten noopt de regering
™ii haar sociaal programma evenzeer
®'s op ander terrein de uiterste zuinig
heid te betrachten. Nu leert echter de
droeve ervaring, nog uit de tjjd van Co-
['jn, hoe eenvoudig het is juist door die
kleine 10 millioen van de Volksgezond
heid een rode streep te halen. Wat
bwrkt men daarvan? De mensen zullen
beus niet dood langs de weg vallen! On
getwijfeld zullen zij dat niet, maar zeker
?°n de regering voor zo'n daad de re-
bening gepresenteerd krijgen. De her
bewapening immers, èn de industriali
satie, eisen een verhoogde arbeidspro
ductiviteit; onze veiligheid eist de vor
ming van weerbare strijdkrachten.
De vleesoorlog in de Zaanstreek heeft
®en nieuw stadium bereikt, nu de loon-
®i«cht,ers en vleesrijders ook na'de uit
braak van de president van de Haar
lemse Rechtbank weigeren voor de
k'tgesloten slager te Zaandam te slach-
n en het vlees te vervoeren.
Destijds hebben de loonslagers en
F® vleesrijders een schriftelijke ver
jaring tegenover de leden van de
,a neringscommissie moeten afleggen,
5ft zij geen dieren voor de uitgesloten
jagers zouden slachten en/of vervoe-
nn. Het aantal uitgesloten slagers was
'öe»'i beperkt tot vier, zodat zij de
jp'ootste partij in deze, de georgani-
•cerde slagers, kozen.
De leden van de saneringscommissie
nebben deze verklaringen thans ver-
b'etigd, zodat zij niet in strijd komen
n?e' de uitspraak van de president van
Qe Haarlemse Rechtbank.
Zoals bekend had de bijzondere straf
kamer van de Arnhemse rechtbank de
gebroeders A F. en C. F. de V. vrijge-
x?'oken van 'het hun ten laste gelegde,
aar wij thans vernemen, heeft de Offi-
'Cr van Justitie bij deze rechtbank cas-
j?'16 aangetekend tegen dit vonnis. Dit
evenwel pro forma geschied, om de
c>'mijn binnen welke cassatie moet wor-
{i 'J aangetekend niet te laten verlopen.
j.01 is dus nog geenszins zeker of de
ak Opnieuw zal worden behandeld.
lm? het Vredespaleis te 's Gravenhage
j hen op 18 Mei a.s. een groot aantal
d '?hleiders van de gezamenlijke Ne-
i„ *ar>dse jeugdorganisaties, verenigd
biip Nederlandse Jeugd Gemeenschap,
Pf^yokomen om te confereren over de
0rd'' van be internationale rechts-
pp®nhele deskundige inleiders zijn uit-
van en Dr. E. Hambro, Griffier
heeft het Internationale Gerechtshof,
ivpj. reeds toegezegd te zullen spreken
tiQn Mak en praktijk van het Interna-
Maar hoe wil men dit bereiken, wanneer
de volksgezondheid langzaam maar ze
ker achteruit zou gaan? Want de cura
tieve zorg van geneeskundigen, zieken
fondsen en ziekenhuizen moge niet te
verwaarlozen zijn, wanneer er geen
wijkzuster was, die naast de ziekenver
pleging, de kraamverzorging en de zorg
nale Gerechtshof.
jj. Advertentie
Uij^k'ooende Rheumatiek
h 1 U humeurig en ziek,
van„bovendien raakt Uw hele gestel er
Jtyf "versteboven. Ga toch zo niet verder,
jf"e slopende pijnen uit Uw leden.
hiinerafUscllen! Wonderlijk, wat die zes
'"•■hem, zouten, waaruit Kruschen is
V°®rt '^teld, voor U doen. Met Kruschen
r'es d»t de bloedzuiverende organen pre-
,rn Wel ne toe, wat ze nodig hebben
LUnetion met jeugdige kracht te kunnen
«'achti„neren- Het bloed gaat weer
'e :j_ stromen en de onzuiverheden,
Advertentie
Het is een gebiedende eis de natuur een
handje te helpen, wanneer Uw ingewanden
hun werk niet met de vereiste regel
maat doen: Want dan ontstaat verstop
ping met alle gevolgen daarvan, zoals
hoofdpijn, een vale gelaatskleur, onwel,
riekende adem, neerslachtigheid. Zorg dat
de giftige stoffen tijdig en regelmatig uit
Uw lichaam worden afgevoerd. Neem
daarom eens per week één of twee Laxeer-
Akkertjes die vlug en veilig Uw inge
wanden zuiveren. Ook bij chronische
verstopping het aangewezen middel want
Laxeer-Akkertjes veroorzaken geen
kramp en geen gewenning.
voor zuigeling en kleuter, ook nog de
opvoeding op hygiënisch terrein en de
praeventieve gezondheidszorg ter harte
nam, dan zou de actieve heelkunde haar
taak nauwelijks aankunnen.
Hoe gewichtig en onmisbaar!
deze regeringssubsidie ook is, deze
grootste katholieke organisatie in ons
land is steeds toch een bezit van het
volk zelf geweest, daar alleen reeds
de vrijwillige contributies de over
heidssteun verre en verre overtreft.
Maar er wachten het Wit-Gele Kruis
- nog vele taken, die het, wanneer het
ledental van een half millioen niet
verdubbeld wordt, niet zal kunnen
volvoeren.
De zorg voor het schoolkind bijv. is,
in flagrante strijd met het subsidiari
teitsbeginsel, geheel een gemeentezaak,
d.w.z. berust in overheidshanden. Waar
de schooldienst zich steeds meer in
geestelijk-hygiënische richting ontwik
kelt; waar blijkt, dat een lichamelijk
onwel-zijn van het kind vaak zijn oor
zaak vindt in psychische moeilijkheden,
bijv. door gezinsomstandigheden; waar
in deze gevallen de inschakeling der
medisch-opvoedkundige bureaux een
gebiedende eis is voor het welzijn van
het kind (en er zijn er nog maar zo wei
nig!) daar kan de katholieke gezond
heidszorg niet dulden, dat hier de over
heid blijft ingrijpen. Zovele andere ta
ken wachten nog: de rheumatiekbestrij-
ding, de gebrekkigenzorg, de revalida
tie, waardoor invaliden weer lichamelijk
en geestelijk op de maatschappij wor
den voorbereid, en zoveel meer nog.
Juist wanneer het volk zich in zijn
geheel bereid toont de lasten der volks
gezondheidszorg, die het op zich nam,
vrijwillig verder te dragen door en bloc
de kruisverenigingen te steunen, zal het
de regering onmogelijk worden het
werk der volksgezondheid te beknotten.
Tua res agitur het gaat om uw
zaak. Maar ook: het gaat om onze ka
tholieke zaak in de wereld. Doch over
het internationaal aspect in het werk
der volksgezondheid hopen wij u nog
iets in een volgend artikel te vertellen.
Na de plechtige Requiemmis in de Kathedrale kerk ter nagedachtenis van mgr. P.
Hopmans, Bisschop van Breda, werd het stoffelijk overschot Woensdagmiddag te
rusten gelegd op het R.K. kerkhof „Zuylen" te Breda. De absoute werd verricht
door de opvolger van mgr. Hopmans, mgr. Jos. Baeten.
De geallieerde hoge commissie lieeft een
verzoek van de regering der Duitse bonds
republiek ingewilligd om de prijzen voor
exportkolen te verhogen. Het betreft hier
een prijsverhoging van gemiddeld 2,50 mark
per ton. Als voornaamste reden voor de
verhoging noemt de bondsregering de ho
gere vrachttarieven. Deze nieuwe prijzen
moeten nog door het Int. Ruhrorgaan wor
den bekrachtigd.
Krachtens een beschikking van de Min.
van Econ. Zaken is het de beurtvaart toe
gestaan boven het bepaalde maximumta
rief een toeslag van 5 pet. in rekening te
brengen.
De sterke kostenstijging van de laatste
maanden hebben het Ned. Binnenvaartbu-
reau aanleiding gegeven het thans inge
willigde verzoek tot tariefsverhoging in
te dienen.
Advertentie
boenen
^beren*
Brume
oóellen
ifcEfS
Dive"*
Het ministerie van Wederopbouw en
Volkshuisvesting deelt het volgende
mede: Ter bevordering vaiy het herstel
en de herbouw van door oorlogsschade
getroffen onroerende goederen zijn vóór
24 Februari 1950, de datum van inwer
kingtreding van de wet op de materiële
oorlogsschade, van Rijkswege credieten
resp. rentevergoedingen toegekend. Vol
gens art. 72 van genoemde wet worden
deze door een aanvullende bijdrage ver
vangen (de zgn. afkoop), wanneer be
langhebbenden daartoe binnen één jaar
na bovenaangehaalde datum 'n aanvraag
indienen. In verband met het naderen
van de sluitingsdatum van genoemde
termijn, wordt medegedeeld, dat een
wetswijziging in voorbereiding is ter
verlenging van die termijn. Derhalve
behoeft met het indienen van bedoelde
aanvraag geen haast te worden gemaakt.
Het verdient zelfs aanbeveling hiermede
voorlopig te wachten. Er zal nog nader
worden bekend gemaakt voor welke
datum een aanvraag ingediend moet zijn.
Naar wij vernemen is een vraag, of turf
te verwerken is tot vezelmateriaal waaruit
bouwplaten te vervaardigen zouden zijn, on
langs door het Vezelinstituut T.N.O. te Delft
positief beantwoord. Afgewacht moet nu
worden, of aan de ontworpen omzetting in
dustriële vorm gegeven zal kunnen worden.
31. Zonder zich één ogenblik te bedenken, snelt de Noorman naar de deur van
het huisje. Wie deze pijl heeft afgeschoten kan nog niet ver weg zijn. Maar slechts
een schaterend hoongelach treft zijn oor, boven het geluid van paardenhoeven uit
die zich wegspoedenhet duistere woud in.
De beide ridders voegen zich weer bij hem en zien de koning vragend aan. Maar
Eric staart in de verte. Het stormt in hem! Twee moorden achtereen om de waar
heid voor hem verborgen te houden. Schurken zonder vergiffenis, denkt hij. Zij
deinzen voor niets terug. De ene misdaad stapelt zich op de andere. Maar nu is het
de vrees die hen drijft.
„Het wordt nu tijd om te handelenzegt hij, uiterlijk weer volkomen rustig tot
de ridders. „Wij zullen terugrijden naar de burcht. Maar geeft uw ogen de kost!
voegt hij er aan toe. Wij mogen in geen hinderlaag meer vallen
Op Tyrfing aangekomen, begeeft de koning zich onmiddellijk naar het vertrek
van de burchtheer. Hij treft Olaf aan in gezelschap van zijn dochter. Nieuwsgierig
en verrast kijkt Heidrun de Noorman aan en beantwoordt zijn korte groet met een
vriendelijke lach. De burchtheer heet hem waardig welkom.
„Gij wilt mij sprekenheer Koning?" klinkt zijn schorre stem.
Eric ziet de onrust flikkeren in zijn ogen en antwoordt met vaste stem:
Op enkele vragen zult gü moeten antwoorden, heer Leenman!"
Hij legt de nadruk op deze benaming, om de ander zijn koninklijk gezag te doen
voelen. En hij voegt er aan toe:
„En ditmaal zult gij u aan deze vragen niet kunnen onttrekken.
Advertentie
(Van onze Haagse redactie)
Het is zo onderhand wel voldoende bekend, dat het woningprobleem in Austra
lië voor de vele Nederlandse emigranten de grootste handicap is om als im
migrant te slagen. Zij komen namelijk voor een groot deel terecht in kam
pen om daar te blijven tot er een woning, of wat daarvoor door moet gaan,
gevonden is. Gezien de enorme achterstandaan woningen die er in Australië
heerst bij een tekort aan honderdduizend woningen worden er per jaar
slechts vijftigduizend gebouwd en het grote aantal emigranten dat naar
Australië komt uit alle mogelijke landen per jaar tweehonderdduizend
is dit zoeken naar een woning ontzettend moeilijk en kan het verblijf in
een of ander kamp langdurig zijn.
ook niet welgevallig. Op het platteland
is men met een dergelijke concentratie
zelfs niet eens gebaat.
Vervolgens zou men kunnen denken
aan geldelijke steun van Nederlandse
zijde. De vraag is dan maar van welke
kant die steun zou moeten komen. En
denken wij dan maar niet eens aan de
deviezenmoeilijkheden!
De verbetering van de woningpositie
in Australië is een voor de hand lig
gende oplossing. Het meenemen van
pre-fabricated-houseg is echter een
griezelige onderneming vanwege de
voorschriften, die er in Australië be
staan. De achthonderd verschillende
gemeenten hebben natuurlijk ook acht
honderd verschillende bepalingen op
Afgezien van het ieven in de kampen
zelf en de toestanden aldaar kan gezegd
worden, dat het verblijven in kampen
ernstige nadelen biedt. Op de eerste
plaats is daar de gezinsscheiding, die na
enige tijd noodzakelijk moet volgen. De
man moet er namelijk op uit om de kost
te verdienen en om naar een woning te
zoeken; het gezin blijft in het kamp ach
ter. Hoogstens in het weekend kan de
man, wanneer hij niet al te ver uit de
buurt aan het werk is, zijn gezin op
zoeken. De praktijk is echter, dat hij
Zondags blijft doorwerken dat wordt
goed betaald! om zo spoedig mogelijk
de middelen te bezitten om zijn gezin uit
het kamp te halen. Ook komt het veel
vuldig voor, dat de man op Zondag zijn
reis voor het volgende weekend moet
verdienen. Het is begrijpelijk, dat dit op
den duur de gewoonte kweekt van Zon-
dagswerk.
Voor de mensen in de kampen zelf
wordt het kwaad der verveling een
realiteit. De vrouwen hoeven zelf niet
te koken, alles wordt voor hen klaar
gemaakt en hebben hoogstens drie ka
mertjes te onderhouden, waarmede zjj
natuurlijk in korte tijd klaar zijn. Het
hoeft geen betoog, dat deze verveling
op het moreel van de mensen werkt
en zedelijke gevaren in zich houdt.
De oorzaak van vele klachten over
de kampen is o.a. te zoeken in de on
voldoende voorlichting hier te lande.
Men weet eenvoudig niet wat er te
wachten staat, of wat erger is
men wil niet luisteren en denkt, dat
men wel zal behoren tot de geluk
kigen, die tóch een woning krijgen.
Verder kent men de taal niet en doet
men ook geen moeite om ze te leren.
Men werkt hierdoor zelf een sociale
geïsoleerdheid in de hand. Tenslotte
kan men niet de kracht opbrengen om
zich aan te passen en bljjft men te veel
denken aan de beschermende wetten
en wetjes waarvan men in Nederland
kon genieten.
Men zou deze klachten en de oor
zaken daarvan nog met vele kunnen ver
meerderen. Belangrijker is het echter,
dat er een afdoende oplossing voor dit
alles komt. Wat nu de voorlichting be
treft is het een feit, dat op dit punt door
vele organisaties goed werk wordt ver
richt. Het lijkt ons echter een onbegon
nen werk om per jaar twintigduizend
emigranten een degelijke voorbereiding
te geven. En dit zijn dan nog maar alleen
de emigranten naar Australië! Het is
duidelijk, dat men er niet komt met één
enkele voorlichtingsavond. De praktijk
heeft dit overigens reeds uitgewezen.
Een andere oplossing zou zijn het op
vangen van de moeilijkheden in Austra
lië zelf, b.v. door het vormen van emi-
granten-comité's. In de praktijk komt
hier echter weinig van terecht. De Ne
derlandse immigranten in Australië heb
ben meestal wel voldoende aan hun
eigen zorgen.
Verder zou men kunnen denken aan.
een concentratie van Nederlanders om
dan nog maar niet van kolonievorming
te spreken. In de grote steden is dit ech.
ter niet gewenst en de Australiërs is dit
dit gebied! Zou het echter niet moge
lijk zijn om Nederlandse firma's in
Australië huizen voor emigranten te
laten bouwen? Men zou die huizen ge
deeltelijk in Nederland kunnen betalen
en de rest in Australië met zelfver
diende ponden. Voor minvermogenden
zouden in Australië credietmogelijk-
heden geschapen kunnen worden met
bepaalde garanties van de Nederlandse
regering.
Een laatste mogelijkheid, waarvoor,
gezien de huidige situatie en de slechte
vooruitzichten op een verbetering daar
van, het meest te zeggen valt, is een zo
spoedig mogelijk op drastische wijze af
remmen van de stroom van emigranten
naar Australië. Het is immers duidelijk,
dat een gestadige toevoer van grote aan
tallen Nederlanders de moeilijkheden
steeds ernstiger maakt. Het lijkt ons
daarom in het belang van de emigrant
zelf en in het belang, dat gelegen is in
de opbouw van een goede emigratiebasis
van Australië, zeer gewenst dat men
eenvoudig wacht tot de toestand verbe
terd is. Alleen die emigranten, waarvan
men de zekerheid heeft, dat zij goed
voorbereid zijn en hun onderneming niet
uitloopt op een langdurig en funest ver
blijf in een of ander kamp, zou men mo
gen laten vertrekken.
Of zou er langs diplomatieke weg nog
een allerlaatste mogelijkheid gevonden
kunnen worden?
Naar het A.N.P. verneemt zou vandaag
in Canberra de emigratieovereenkomst
tussen Nederland en Australië worden
ondertekend.
FOR QUALITY
(Van onze correspondent)
De Publiekrechtelijke Bedrijfsorgani
satie moge voor grote lichamen en on
dernemingen al voldoende moeilijkhe
den in zich bergen, voor een zo tame
lijk heterogene groep als de midden
stand, die geen centraal orgaan kent;
biedt zij nog haar eigen problemen.
Daarom heeft de vakraad van de Ned.
Kath. Middenstandsbond te Utrecht een
P. B. O.-studiedag belegd, waarop mr.
F. J. H. Bachg, lid van de Tweede Ka
mer, en de heer H. J. 3. Neefs, econ.
drs„ resp. over de algemeen-politieke
aspecten en de meer technische zijde
van de zaak hun licht hebben doen
schijnen.
Mr. Bachg wees er op, dat de P.B.O.
voor de middelbare en kleine onder
nemingen zowel een beveiligende als
een sanerend-versterkende werking zal
hebben, mits men komt tot een mid
denstandsorgaan in de centrale sector,
doch naarnaast ook tot zelfstandige be
drijfstakken. Deze laatste zullen o.a. de
concurrentie-euvelen uitsnijden en de
beunhazerij bestrijden, in welke orde
ning de positieve en eigen betekenis
van de P.B.O. voor de middenstand ligt.
Deze economische ordening en op
bouw richt zich primair op de onder-
nemings-resultaten: gezonde zelffinan
ciering en persoonlijke sociale zelfstan-
Advertentie
Uw tergende winterkwaal legt het
af tegen de weldadige warmte
van de pijnstillende Thermogène.
Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
42)
-'uiucii cii uir uiiLUivcnicuuii
van Uw tergende pijn,
ngs natuurlijk weg afgevoerd
atl6 en radicaal.
Zij dacht, dat hij het kloppen van haar
hart moest horen, in ieder geval moest
hij haar kleur hebben gezien.
Hij had die gezien en was er blij om.
Zijn hart zong van vreugde. Hij verzette
zich niet langer tegen de gedachte, die,
sinds hij wist dat zij zou komen, steeds
in kracht was toegenomen de weten
schap, dat het meer was dan een diepe
sympathie, welke hij voor haar voelde;
dat hij, doodgewoon, verliefd op haar
was.
De Sables gebruikten hun souper al
leen. Het was wel wat vroeg voor Abend-
essen, verklaarde Frau Amanshauser
maar na hun reis en lange wandeling
zouden zij wel hongerig zijn en Hans
en Willi, de beide jonge Duitsers wer
den pas laat terug verwacht, zo zij die
nacht niet uit zouden blijven, en Herr
en Frau Knoedl kwamen op zo'n lichte
avond zeker niet voor negen uur terug.
Zij gaf hun een tafeltje bij het raam,
van waaruit zij de straat in haar gehele
lengte konden overzien. De balcons der
houten huizen waren vrolijk versierd
met bloemenbakken met rose en hel
rode geraniums, terwijl in de raamkozij
nen bakken stonden met rose en witte
en paarse petunia's; er hingen zelfs bak
ken met petunia's aan de lantaarns mid
den in de straat. Het Gasthaus Amans
hauser was, vanwege het zomerseizoen,
zoals Frau Amanshauser verklaarde,
op dezelfde wijze met bloemen versierd.
Toen zij gegeten hadden zei Francis:
„Wat zou je nu willen doen, Cathy? Ben
je te moe voor een wandeling door het
dorp of zullen we in het café gaan zit
ten om iets te drinken en een praatje
maken met de Amanshausers?"
Zij bekende: „Het liefst zou ik mct
Johann willen gaan wandelen en praten
alleen."
Zij was blij. dat hij juist een sigaret
aanstak en niet naar haar keek. Daarna
hing er een dun grijs wolkje prikkelen
de tabaksrook tussen hen. Hij glimlachte
fijntjes en sloeg de rook weg.
„Het is nog niet zo lang geleden, dat
je beweerde niet tot het soort te be
horen, dat trouwde kun je je nog
herinneren? Je dacht dit van mij ook".
„O. Francis, ik was een echt verwaand
spook. Je had volkomen gelijk."
„Lieve kind, je was heel lief. Je was
twee en twintig en je had je nog tot
niemand aangetrokken gevoeld, zodoen
de moest je wel tot een dergelijke voor
barige conclusie komen. Maar vertel
eens, zou je met Johann Amanshauser
willen trouwen, als hij je vroeg?"
„Ik weet het niet, Francis. Hoe kan ik
dat nu weten? Ik heb er nog niet over
gedacht. Ik heb alleen sinds vijf minu
ten begrepen, dat hij verliefd op mij is.
Ik moet aan dat idee gewend raken. Het
is zo verbijsterend
Ze kon haast niet stil zitten en hij las
verwarring in haar blik.
Dat was onhandig van me, dacht hij.
„Treed zacht of je zou mijn dromen ver
treden". Ik had het kunnen weten. Het
is allemaal nog zo bekoorlijk en teer, zo
onwerkelijk. „O gelukkige, gelukkige
liefde!"
Hij zei vriendelijk: „Laten we naar
het café gaan en als Johann er is of als
hij komt zal ik een praatje maken met
Pappa of Mamma en dan kun je hem
omhelzen of je kunt een wandeling gaan
maken of doen wat je maar wilt."
In het café vonden zij Herr Amans
hauser, die bij het raam een krant zat
te lezen; hij hield de krant zo, dat er
licht op viel, maar hij moest zijn
ogen er vlak bij houden. Johann stond
achter het buffet, waar hij, over heen
geleund, met tvree bruin-verbrande, erg
stoffig er uit ziende jongens stond te
praten, de twee Duitsers, die van hun
tocht in de bergen waren teruggekeerd.
Ze hadden alle drie grote stenen potten
bier voor hen staan.
Francis zette zich naast Herr Amans
hauser, die dadelijk zijn krant neer
legde. Cathryn aarzelde een ogenblik en
zette zich dan naast Francis. Dit was het
enige, wat ze kon doen, dacht zij bij
zichzelf; er was slechts één handeling
mogelijk, doch die moest van zijn kant
komen.
Die kwam ook prompt. Nauwelijks
had zij plaats genomen of Johann dronk
zijn pul leeg. verontschuldigde zich bij
de beide Duitsers en kwam naar haar
toe. Hij zei precies wat zij verlangde
dat hij zou zeggen. Het was alsof zij hem
door haar wil gedwongen had het te
zeggen.
„Bent u te vermoeid voor een wande
ling?"
Zij hief haar gelaat glimlachend naar
hem op. „Ik ben helemaal niet moe."
Francis knikte haar lachend toe en
zette zijn gesprek met Herr Amanshau
ser voort.
„Deze kant uit", zei Johann vlug,
toen zij naar de buitendeur liep; hij
legde even zijn hand op haar arm en
leidde haar in de richting van een lage
deur naast het buffet. Hij deed deze
voor haar open en zij bevond zich in de
gang, die naar de keukens leidde. Hij
opende een andere deur en nu kwam
zij in een laan, die tussen het hotel en
de kerk liëp.
„We kunnen over het kerkhof gaan
en dan de helling op", zei Johann.
Het gras tussen de graven was hoog
opgeschoten en overal bloeiden bloemen
in het wild. Een lage stenen muur
scheidde het kerkhof van het land er
omheen: het deed haar denken aan het
kerkhof in Wasdale.
Zij bereikten de helling waar zij en
Francis van af waren gekomen.
„We zouden tot de hut kunnen gaan
om er de zon te zien ondergaan", stelde
Johann voor.
Zij liepen naast elkander, zonder iets
te zeggen, met het licht van de dalende
zon in het gelaat. Toen zij een poos ge
lopen hadden vonden hun handen elkaar
als vanzelf, zij spraken echter niet. Bij
de hut gekomen, zei Johann plotseling:
„Het speet mij heel erg, dat u met Pasen
niet kwam."
„Ik was nog niet klaar."
„Dan had u toch wel kunnen komen."
„Ik wilde wel, maar ik dacht dat het
een teleurstelling voor u zou zijn ge
weest. wanneer ik terug was gekomen
zonder dat ik de Mis op Paas-Zondag
kon bijwonen."
„Maar dat kon toch."
„Niet zoals ik zou willen."
(Wordt vervolgd)
digheid. Daarnaast vormen zij een ga
rantie dat de zelfstandigen voor de
werknemers niet zullen hoeven onder
te doen in inkomen en sociale zeker
heid.
Het bedrijfschap echter zal zich
moeten beperken tot de taak, die het
publiekrechtelijk te vervullen heeft
t.w. verordenen, uitvoeren en recht
spreken, zo besloot spreker.
Vervolgens besprak de heer Neefs
aan de hand van art. S3 wet P.B.O.
de concretisering van de toe te ken
nen bevoegdheden. De registratie van
de ondernemingen en daarmee in ver
band het opleggen van de plicht de
hiervoor benodigde gegevens te ver
strekken is wel de meest fundamen
tele dezer bevoegdheden.
Voorts zullen lonen en arbeidsvoor
waarden, alsmede vakexamens en (her)
scholing hiertoe moeten behoren. Wel
iswaar noemt art. 93 nog andere on
derwerpen, doch deze zouden, naar
sprekers mening, niet tot de competen
tie van de bedrijfschappen moeten beho
ren, indien zij in de vrije sfeer behoor
lijk werden geregeld of eventueel aan
een regeling geen behoefte bestond. Wèl
zal er naar moeten worden gestreefd,
dat het verlenen van vestigingsvergun
ningen aan de bedrijfschappen komt
Spreker wees er tenslotte op, dat zo
nodig en indien mogelijk ook in de vrije
sector (b.v. vakopleiding) medezeggen
schap moet worden verleend.
Na de bespreking in werkgroepen,
deelde de voorzitter mede, dat nog
enige dagen aan dit onderwerp zullen
worden gewijd.
De Belg Henri de S„ die beschuldigd
werd van medeplichtigheid aan een uit
gebreide smokkelhandel van costuum-
stof en tapijten uit België naar Neder
land, hoorde zich Woensdag door de Bre
dase politierechter tot zes maanden ge
vangenisstraf met aftrek veroordelen.
Laat in de namiddag nam de Of
ficier van Justitie requisitoir en eis
te een jaar gevangenisstraf met af
trek tegen De S. Mr. Heukels wees
er in zijn requisitoir op, dat verdach
te drie jaar lang ongeveer het hele
plaatsje Sint Willebrord, dat vlak
bij de Belgische grens ligt, voor
zich had laten smokkelen, waarbij
hij zelf buiten schot was gebleven,
doch de smokkelaars zelf alle risi
co's liet dragen. De medeplichtigheid
aan smokkel achtte de officier dui
delijk bewezen.
De beide verdedigers van verdachte
betoogden, dat in feite „een ontluisterde
smokkelkoning" terecht stond, die reeds
enige malen gestraft was voor hetgeen
hem nu weer ten laste werd gelegd.
In antwoord op vragen uit de Tweede
Kamer heeft Min. van den Brink om. me
degedeeld, dat i.v.m. de schaarste aan ma
terialen en de hoge grondstoffenprijzen in
Benelux-verband gewerkt wordt aan ge
meenschappelijke productieregelingen met
betrekking tot het gebruik van bepaalde
schaarse grondstoffen, terwijl in O.E.E.S.-
verband het initiatief wordt genomen om
productieregelingen, als hier bedoeld, in
ruimer verband ingang te doen vinden.
De minister is van oordeel, dat het nood
zakelijk is, dat zoveel mogelijk oude ma
terialen worden ingezameld en bij de pro
ductie benut. Door de krachtige prijsstij
ging, is de inzameling van oude materialen
reeds sterk gestimuleerd.
Ten einde tot een verdere activering van
de inzameling te geraken, heeft de minister
contact doen opnemen met de organisatie
van opkopers van oude materialen. Door
deze organisatie ingediende voorstellen,
welke beogen het gehele Nederlandse volk
op doelmatige wijze aan de inzamelingsac
tie te doen deelnemen, worden thans onder
zocht en uitgewerkt. Binnenkort kunnen
hierover nadere mededelingen tegemoet
worden gezien. Tevens worden daarbij de
wenselijkheid en de practische uitvoer
baarheid van een inleveringsplicht van
oude materialen bil de aanschaffing van
nieuwe artikelen onder het oog gezien.
De minister van Buitenlandse Zaken,
mr. D. U. Stikker, zal Zaterdag naar
Washington vertrekken, waar hij in zijn
functie van voorzitter van de O.E.E.C.
op uitnodiging van de E.C.A. en het
State Department enkele besprekingen
zal voeren. Minister Stikker zal onge
veer een week afwezig zijn.
De voorbereidingsdagen op het hoogfeest
van Pasen op het pelgrimshuis „Casa No
va" (Heilig-Land-Stichting). worden ge
leid door pater R. Bévort, S.S.S. uit het
klooster van het H. Sacrament te Brak-
kenstein, die het onderwerp: Eucharistie
en Lijden zal behandelen.
De deelnemers worden Woensdag 21 Maart
verwacht. De conferenties worden gehou
den 22, 23 en 24 Maart a.s.
Milosj Roetzitsj, een boer te Belgi
Polge (Bosnië), die vermoedelijk de
oudste man in Joego-Slavië is, vierde
Zaterdag zijn 115de verjaardag, zo meldt
het blad Politika. Hij deelde aan eer.
verslaggever mede, dat hij nooit ziek is
geweest en zeer goed zonder bril kan
zien. „Ik kan 15 km. lopen zonder te
rusten," zo voegde hij er aan toe.
Toen de verslaggever hem naar zijn
plannen voor de toekomst vroeg, zei
Roezitsj: „Ik wil leren lezen en schrij
ven zodra men hier met een cursus be
gint."
Roezitsj' zuster is vorig jaar op 118-
jarige leeftijd overleden.
Ingenieur Arthur St. Germain heeft
plannen ontvouwd voor een raket die
twee man naar de maan en terug zal
kunnen brengen.
We zijn dichter bij die gebeurtenis dan
de meeste mensen zich realiseren, zegt
St. Germain, die verbonden is aan de
afdeling geleide projectielen van het
oefenstation dat de Amerikaanse marine
hier heeft.
Het ruimteschip van St. Germain zou
uit vijf compartimenten bestaan, die
samen 325 voet lang zouden zijn en 180
ton zouden wegen. Wanneer het projec
tiel eenmaal los van de aantrekkings
kracht van de aarde zou zijn, zou het
met een snelheid van 25.000 mijl naar de
maan reizen. Wat brandstof betreft,
denkt St. Germain de heen- en terug
reis met 5 pond uranium te kunnen doen.
Het geheel zou uit vijf afdelingen be
staan. Telkens als de brandstof van een
afdeling zou zijn uitgeput, zou die afde
ling worden losgelaten. De laatste afde
ling wordt een compleet gevind raket
van 10 voet lengte en met een gewicht
van 10 ton. In dit raket worden de ca
bine en de instrumenten gebouwd. Bij
nadering van maan en aarde wordt de
raket omgedraaid, zodat de aandrijvings
kracht dan als remmend vermogen kan
dienen.
De Britse kroonjuwelen een van de
belangrijkste collecties edelstenen ter
wereld zullen tijdelijk uit de Tower in
Londen worden verwijderd. De ruimte,
v/aar zij te zien zijn, moet n.l. opgeknapt
worden met het oog op het a.s. Festival
ol Britain. Wanneer bepaalde geruchten
over de diefstal van de Engelse kro
ningssteen waar zouden zijn en er even
eens geloof moest worden gehecht aan
een zeker soort van anecdotes, ware het
niet raadzaam hierbij Schotten aan het
werk te stellen.
Twee en twintig personen, onder wie
13 kinderen, zijn aangetroflen in een
eenzame vallei in centraal Japan in een
staat van onbeschrijflijke vervuiling. Zij
leefden samen met liefst 28» honden, die
tafel en bed met hen deelden. De politie
heeft een eind aan deze toestand ge
maakt. De groep bestond uit leden van
een sekte, die gelooft, dat honden de
boodschappers zijn van de Boeddhisti
sche heilige Kobo en dat kinderen, door
te leven als honden, van ziekten kunnen
genezen.
