Nieuwe Haarlemsche Courant | 1951 | 23 februari 1951 | pagina 3

ETiic t>€ noorman 7 mysterie*

\fi

Tuiten neut en (Lippen

Laat heb ik IJ
bemind

Gancia

Tien millioen bollen ontkiemen op
uitgebreid terrein van 20 H.A.

DE RAMP MET DE DAKOTA
IN ZUID-NOOR WEGEN

Regeling voor het onderwijs aan
schipperskinderen

i

25 jaar Misuitzendingen uit het

gehele land

Overpeinzingen

750 soorten tulpen
onder glas

Verscheidene factoren oorzaak van ongeluk,
dat alleen Isaac Allal overleefde

Acties Nederlanders
in Korea

25.000 Nederlanders
naar Australië

Verhoging van vele
premies

'n kwaliteitsproduct

MAJOOR W. EEKHOUT

Technicus N. W. Koster kent bijna alle
kerken en kapellen

van Snorrebor

CL423' teL 42493-

door ETHEL MANNIN

VRIJDAG 23 FEBRUARI 1951

PAGINA 3

„Keukenhof" ontwaakt in bos en broeikas

SPOORWEGEN EN HET
BOLLENSEIZOEN

Dit jaar:

EUCHARISTISCH CONGRES
IN DE GOUDKUST

Vrijwillig verzekerden

DODELIJK ONGELUK IN
DEN HAAG

60-jarig kloosterfeest

Commandant Nederlands
detachement V.N.

Troepenschip Nelly" onder
weg naar Nederland

Beschaving doorbreekt wet
der wildernis

E.H.B.O. tijdens Stille
Omgang

,Ook jarig'

Bij nader inzien

vermouth Torino

Hoe wisselvallig het klimaat in ons landje is, hebben wjj gisteren weer onder
bonden. Tijdens een helderblauwe lucht en een reeds verwarmend zonnetje wan
delde een aantal journalisten in voorjaarsstemming door de onvolprezen „Keu
kenhof" te Lisse en toen men enige uren later afscheid nam van het bestuur der
Stichting zette de sneeuw zich vast op de winterjassen. Maar de eerste crocussen
trokken zich daar niets van aan, zomin als de duizenden taaie groene blaadjes
«er nog verborgen tulpen en de eleganter opgeschoten beschermelingen van em
bryonale narcissen.

De nationale bloemententoonstelling
„Keukenhof" opent op 20 Maart voor
de tweede maal haar poorten. Tijdens
de eerste persconferentie werd ons
verzekerd, dat er telken jare méér te
zien zou zijn en het was nu de tijd om
te tonen, welke verrassingen het pu
bliek in de afgelopen maanden be
reid zijn.

Het terrein is 25 HA groot, waarvan nu
20 in exploitatie werden genomen, of
ongeveer 8 meer dan in 1950. Architect
*an der Lee, de kunstenaar met inter
nationale reputatie, heeft nieuwe ter-
reinnen ontgonnen, bomen gerooid, mooie
bosranden gespaard en zijn speelse geest
de vrije teugel gelaten. Het aantal deel
nemende bollenmensen nam toe van vijf
tig tot zeventig en de onderlinge wed
ijver om het beste van het beste te tonen
groeide met het aatal geplante bollen,
dat insiders op tien millioen schatten.
Veel bosterreinen werden intensiever
beplant, noodzakelijke hergroeperingen
vonden plaats en de laatste variaties zul
len de kijkers in bewondering brengen.

De belangrijkste noviteit is echter de
'norme broeikas met een oppervlakte van
2000 M2, waarin 750 soorten tulpen
in totaal 38.000 stuks zullen bloeien,
V'anneer buiten alleen nog maar de nar
cissen pralen.

Het voorjaar 1950 was slecht, zodat er
nog niet veel te zien was toen de eerste
belangstellenden een tocht naar Lisse
maakten. Een Amsterdammer maakte de
opmerking, dat hij gras en bomen ook in
bet Vondelpark kon zien en het bestuur
gaf de man groot gelijk. Ondernemend
als bollenmensen echter zijn, zonnen ze

onmiddellijk op een mogelijkheid om
herhaling van deze klacht te voorkomen.
Ook indien het voorjaar ditmaal even
slecht is, dan nog zal eind Maart een
tocht naar de Keukenhof de moeite
waard zijn. Die moderne reuzen-broei
kas moest verwarmd worden en liefst
met het nieuwste systeem. Kerken en
andere grote gebouwen worden vaak
met hete lucht verwarmd, maar kassen
werden altijd nog ontsierd door veis
waterbuizen.

Voor het eerst in Europa is in „Keu
kenhof" een Zwitsers hete lucht-systeem
toegepast, dat uitstekend voldoet en een
kleine revolutie in de verwarmingstech
niek teweeg zal brengen.

Nieuw zijn ook de model-tuintjes in de
nabijheid van de kas. Een zestal hove
niers heeft naar eigen ontwerp en smaak
een voorjaarstuintje ingercht en daar de
maten overeen komen met het gemid
delde stadstuintje, zal het publiek veel
ten eigen bate kunnen leren. Men ver
wacht meer bezoek dan het eerste jaar
en daarom moest de hoofdingang meer
ruimte laten, werd het restaurant ver
dubbeld waardoor de keukens aan alle
eisen kunnen voldoen en kreeg het thee
huis een artistieke waranda, gedeeltelijk
met glaswanden. De zitjes op de terras
sen zullen uitzicht bieden op onvergete
lijk panorama.

Waar de praktijk heeft uitgewezen,
dat het verkeer beter gediend moest
worden, zijn verbeteringen aangebracht.
Als men de tentoonstelling nadert vindt
men door middel van borden allerlei
aanwijzingen en het auto-parkeerterrein
is thans gereed voor een paar duizend
wagens tegelijk.

Het was nu reeds heerlijk vertoeven
op het bosterrein. Over een maand zal
het fantastische kleurenspel weer be
ginnen, om ruit zes weken bloemenlief
hebbers uit de gehele wereld in extase
te brengen.

Het Noorse ministerie van Verkeers
wezen heeft vandaag een rapport uitge
bracht over het vliegongeluk van 20
November 1949, waarbij een Dakota van
Aero-Holland, aan boord waarvan zich
34 kinderen bevonden, voor het meren
deel Joodse vluchtelingen uit Noord-
Afrika, in Zuid-Noorwegen werd ver
nield.

Naar A.P. meldt, worden de volgende
oorzaken aangegeven. De piloot ver
trouwde te veel op contact met en zicht
van de grond in plaats van zijn instru
menten te gebruiken. De bemanning
Was vermoeid en uitgeput. De vliegcon-
«"oleur op het vliegveld Fornebu had
Seen ervaring.

Slechts de 11-jarige Isaac Allal over
leefde het ongeluk. Het vliegtuig was
Sehuurd voor het vervoer van de kin
deren van een rustkamp in Frans Noord-
Afrika naar Noorwegen waar ze een va-
eantie zouden doorbrengen.

De procureur-generaal van Noor-
Wegen heeft opdracht gegeven, het
ongeluk niet verder te onderzoeken.
Het ligt niet in de bedoeling tegen
wie dan ook maatregelen te nemen.

Het rapport verklaart, dat de vlucht
biet in overeenstemming is geweest met
de Noorse vliegvoorschriften. Het vlieg-

Van de nieuwe commandant van het
Ned. detachement V. N. zijn thans enkele
hadere bijzonderheden ontvangen om
rent de acties, waarin het detachement

de afgelopen dagen was verwikkeld.

Na de Chinese aanval op 12 Februari
Werd een korte reorganisatie doorge-
voerd en werd terstond opnieuw een
stelling betrokken in de algemene defen-
S'elijn. Aldaar werd op 14 Februari '51
door een overmachtige vijand een aanval
gedaan op de linkervleugel van het de
tachement. De daaropvolgende nacht
ts'erd door de vijand weer een aanval
gedaan, waarbij een heuvel in de front-
Kin door de vijand werd veroverd. Deze
"euvel werd door het detachement her
overd.

Hndanks deze aanvallen bleef het front
gehandhaafd, waarover de commandant
Jan het Amerikaanse regiment, waaraan
"et detachement is toegevoegd, zjjn bij
zondere waardering uitsprak. Op aan
gingen van de commandant V.N. ging
bet detachement daarop in rust in ach
terwaarts gelegen gebied.

De zeer goede gevechtskwaliteiten van
je Nederlandse soldaat zijn in deze
uiterst moeilijke en vermoeiende om
standigheden gebleken. Deze gevechten
rbn tot nu toe de zwaarste geweest,
jjclke het Ned. Korea-detachement heeft

"toegemaakt.

De Nederlandsche Spoorwegen zullen
"'Jzondere maatregelen nemen voor het
vervoer naar en van de Bollenstreek.

Van 24 Maart tot ongeveer half Mei
ai des Zaterdags en des Zondags, bo-
pendien op Maandag 26 Maart (Tweede

aasdag), een aantal treinen van de ge-
°ne dienstregeling te Lisse stoppen.

teMCZe maatregelen gelden niet op Za-
dP 21 April (bloemencorso) en op
bondagen 15, 22 en 29 April. Op deze
den611 zuHen er extra-stoptreinen rij -
jj b tussen Amsterdam en Den Haag.
elk treinen zullen tussen 10 en 19 uur
uur in beide richtingen rijden en
alle tussenstations stoppen.
kaap. zeer veel stations zullen dagretour-
tari f naar Lisse tegen gereduceerd
Zen met aangehechte toegangsbewij
zen Voor de „Keukenhof" verkrijgbaar

op

tuig vloog aanvankelijk boven Noors
territoir op een hoogte van 600 meter.
Dit is de minimumhoogte toegestaan in
het Hurumlandetdistrict, waar het onge
val geschiedde. De vliegcontroleur zag
geen reden andere instructies te geven.

Het rapport zegt, dat de piloot een
Britse kaart gebruikte, die de grootste
hoogte in Hurumlandet op 164 meter
boven de zeespiegel stelde. Toen het
vliegtuig voor het eerst de bomen raak
te, vloog het op ongeveer 300 meter bo
ven de zeespiegel. Het rapport legt er
de nadruk op, dat de kaart misschien
een van de hoofdoorzaken van het on
geluk is. Verder wordt gezegd, dat er
niets aan de motoren of aan de radio
uitrusting mankeerde.

Vandaag is te Canberra het immigra
tieverdrag tussen Nederland en Austra
lië getekend. Dit verdrag is vijf jaar
geldig en gaat 1 April van dit jaar in
Australië verplicht zich in 1951 25.000
Nederlandse emigranten op te nemen en
dit getal zal zo mogelijk volgende jaren
verhoogd worden

Van 19 tot 26 Februari wordt in de
Goudkust (West-Afrika) een Eucharis
tisch Congres gehouden onder leiding
van de missionarissen van Cadier en
Keer, van wie er honderd twintig in dit
gebied werkzaam zijn.

Van de zijde van de Ziekenfondsraad
wordt medegedeeld, dat hij een besluit
heeft genomen met betrekking tot de
hoogte van de premie voor de vrijwil
lige ziekenfondsverzekering in het
jaar 1951 met ingang van 4 Maart.

Bepaald is, dat het bedrag, dat aan
ijkssubsidie zal v, orden uitgekeerd, aan
de algemene ziekenfondsen zal worden
toegekend in de vorm van een uni
form bedrag voor iedere bij een fonds
ingeschreven vrijwillig-verzekerde en
dat de fondsen een premie-reductie van
f 0.30 per week zullen verlenen aan
bepaalde groepen vrijwillig-verzekerden
van 65 jaar en ouder.

Met ingang van 4 Maart zullen de
premies der vrijwillige verzekering, die
tot dusverre in het gehele land gelijk
waren, in vele gevallen worden ver
hoogd, zodat in verscheidene gedeelten
van het land verschillende premies zul
len worden geheven al naar gelang van
de kosten van de genoemde verzekering.

De 74-jarige mej. R. A, uit de Per-
ponchestraat te Den Haag geraakte Don
derdag op de Emmakade, toen ze onop
lettend overstak, onder een wagen van
lijn 10. Eerst toen de tramwagen opge
vijzeld was kon ze worden bevrijd,
doch de levensgeesten waren toen inmid
dels reeds geweken.

22 Febr. was broeder Clemens 60 jaar
in de kloosters van de Congregatie O.
L. Vrouw van Zeven Smarten.

Wegens de vasten zal zijn feest ge
vierd worden Zondag Laetare 4 Maart
in De Heibloem Heythuizen (Lbg.).

Advertentie

tegen Kou Die Vastzit

karsote rub

Bestrijdt hardnekkige kou
van twee kanten tegelijk

ld ApotK. «n Drog. Imp. N.V. Rowntraa. A'ómm

HBBH VHp-o

32. In spanning kijkt Heidrun beurtelings naar haar vader en naar de Noorman.
Als vanzelf is de burchtheer opgestaan. Hij werpt een schuwe blik op de Noorman
en wendt zich dan tot Heidrun:

„Laat de koning met mij alleen

Zichtbaar teleurgesteld begeeft het meisje zich naar de deur. Zij keert nog even
het hoofd, om en ziet Eric met een droevige blik aan. Het moet hard voor haar zijn,
denkt de Noorman, indien haar vader in dit alles betrokken is. Eerst veel later zal
hij gewaar worden, dat het niet in de eerste plaats haar vader is, die Heidrun's
geest bezig houdtmaar veel meer zijn eigen verschijning.

De deur sluit zich zachtjes achter haar en zonder woorden nodigt de burchtheer
Eric uit om plaats te nemen. Het kost hem kennelijk moeite zijn gemoedsbeweging
te bedwingen. Hij tracht Eric aan te zien, maar telkens weer laat hij zijn ogen
afdwalen. Zenuwachtig krampen zijn handen zich op het tafelblad tot vuisten, als

wil hij daarmede zichzelf meester worden.

„Heer Olaf!" begint Eric, en in zijn stem ligt zoveel ernst en overwicht, dat de
burchtheer als het ware gedwongen wordt hem aan te zien. „Ik eis thans rekenschap
van u over dit leen Tyrfing!"

Zwijgend blijft de burchtheer zijn koning aanzien.

„Ik hoor de naam te vaak!" vervolgt de Noorman. „Overvallen in het leen van
AstaraTyrfing! Een ridder vermoord Tyrfing! Een boer op zijn land over
vallen Tyrfing! Onze oude Gost neergestoken op Tyrfing!"

Secondenlang blijft de koning zwijgen. Dan zegt hij met een onmiskenbare dreiging

in zijn stem:

„Ik verlang nu uw antwoord en ik begin bij het begin: Wat hebt ge, heer leenman,
gedaan met mijn dienaar? Waar is Pum-Pum?"

Advertentie

Het onderwijs aan de 9 a 10.000 schip
perskinderen daarvan verblijven er
rond vijfduizend aan boord van varen
de schepen; de rest vertoeft aan de wal
is reeds jarenlang een probleem, dat
om een oplossing vraagt.

Op het ogenblik bestaan er twee vor
men van onderwijs aan schipperskin
deren, n.l. het z.g. continu-onderwijs en
het ligplaatsonder'wijs. Bij het continu-
onderwijs blijft het kind aan de wal en
wordt het ondergebracht in een inter
naat of bij een particulier. Het kan dan
regelmatig de school bezoeken en ver
gaart, door de instelling van een derde
leertijd, in vier jaren dezelfde kennis
als andere kinderen op de gewone lagere
school. Veertien continu-scholen telt
ons land op het ogenblik.

Anders is het gesteld met het ligplaats-
onderwijs. Wanneer schipperskinderen
gedwongen zijn, aan boord te blij
ven dikwijls om financiële redenen

kunnen ze de „ligplaatsschool" slechts
bezoeken, wanneer het schip enige tijd
aan de wal ligt. Van dit soort scholen
bezit ons land er negen, terwijl er daar
naast twaalf g.l.o.-scholen klassen voor
ligplaatsonderwijs instelden. Steekproe
ven die men genomen heeft om de waar
de van een dergelijke manier van
onderwijs te kunnen vaststellen wezen
uit, dat de kinderen doorgaans in ont
wikkeling niet verder kwamen dan de
derde klas van de lagere school. Om nu
in dit onderwijs meer eenheid te bren
gen heeft, zo vernemen wij van de zijde
van het ministerie van O., K. en W.. een
commissie, waarin vertegenwoordigers
van verschillende richting zitting had
den, richtlijnen opgesteld voor het lager
enderwijs aan schipperskinderen, volgens
welke de klasse-indeling wordt vervan
gen door een takenstelsel.

De individuele onderwijsmethode van
het ligplaats-onderwijs schept de moge
lijkheid. dat het tempo, waarin de taken
worden verricht, aangepast wordt aan de
geestelijke ontwikkeling van de leerling.
De klasse-indeling van de gewone school
wordt hier dus practisch vervangen door
het takenstelsel. Elke leerkracht is door
het raadplegen van het administratie
boekje in staat zich volledig omtrent
de leerling te oriënteren

Voor de leerkrachten is er dan nog het
z.g „onderwijzersboekje", waarin de ant
woorden der verschillende taken zijn op
genomen, hetgeen de eenheid in het be
oordelen der vorderingen verzekert.

Nu alle omroepverenigingen het zilveren feest gevierd hebben, komen ook
de eerste medewerkersjubilca. De oogst is nog schaars want de radio is jong.
Het zijn bijna alle technici en dat is niet te verwonderen: vóór de artisten kwam
techniek. Voor de omroepverenigingen was er de N. S. F., waar de Engelse in
genieur White experimenteerde met primitieve zenders. Met de hoofdingenieur
kwam hij 25 jaar geleden de instrumentmakerij binnenstappen en nam de jonge
N. W. Koster mee als assistent naar ziin laboratorium. Zo begon de radioioop-
baan van een der jubilarissen die 1 Maart a.s. in het Hof van Holland gehul
digd zal worden.

peteren en op tijd te zijn in verband
met de komende uitzending. Over kloos
ters die graag bereid waren hun jubi
leum maanden te verzetten als de K. R
O. het dan wilde uitzenden. Op reis is
de technicus alleen verantwoordelijk
voor het gehele bestel en deze verant
woordelijkheid is niet gering. Zoals in
Amsterdam in de allervroegste dagen
van de omroep toen de (felrode) VARA
op 30 April (verjaardag Prinses Ju
liana) in een kerk een vooravondfeest
van 1 Mei organiseerde en de felle ar
tist Wichman „Leve de Koningin" in
de microfoon schreeuwde om het appa
raat vervolgens tagen de grond te smij
ten. De solide microfoon kon beter te
gen de stoot dan Wichman tegen de
vechtpartij die volgde. Maar technicus
Koster had de knoppen allang dichtge
draaid.

Elke omroepveteraan zal met lichte
weemoed vertellen over de primitivl
teit van het begin. De regelkamer van
de KRO-studio aan de Herengracht in
de kleine keuken met de gramofoon op
de gootsteen, en later in het toilet van
„D_u Commerce" aan de Herenstraat in
Hilversum. Maar wist u dat de rege
ring nog elk jaar bij de opening van
de Staten Generaal de (keurig geklede)
technici in de smerige kolenkelder van
de Ridderzaal laat afdalen voor hun
werkzaamheden?

De N. S. F. had een bescheiden zen
der en de jonge omroepverenigingen
zaten in Amsterdam. Zij gaven concer
ten uit Cinema Royal, waar Hugo de
Groot het strijkje dirigeerde en L. Bom-
li viool speelde, of uit Tuschinsky waar
Max Tak en Pierre Palla de favorieten
waren. Geen omroepvereniging dacht er
aan het technische deel zelf te doen,
daar zorgde de N. S. F. voor.

Bij de K. R. O. heeft ze dat tot 1938
gedaan. Alle Amsterdamse uitzendin
gen gingen met een telefoonlijntje naar
het Gooi en technicus Koster zat al
gauw „aan de lijntjes". Hij heeft ze nog
in handen en heeft er geen moment
spijt van gehad. Van het eerste moment
af toen hij naar Venlo voor een uitzen
ding werd gestuurd en zijn daar wo
nend meisje vertelde dat ze volgend
jaar gingen trouwen. De apparatuur was
in die dagen loodzwaar, maar oerdege
lijk; de auto's waren niet al te betrouw
baar. Maar een ongelukkige reis naar
Spaubeek van Zaterdagmiddag 12 uur
tot Zondagmorgen 3 uur behoorde ge
lukkig tot de uitzonderingen. Vooral
toen het nog bijna twee uur duurde
voordat men de sleutel van de kerk
had bemachtigd vanwaar de uitzending
reeds enkele uren later moest plaat.*
hebben. Het verzorgen van Misuitzen
dingen is een stilzwijgend privilege van
de heer Koster. Bijna geen kerk of ka
pel in Noord of Zuid of hij heeft er
reeds eenmaal zijn installatie opgesteld
Bijna geen pastoor of kapelaan in het
land of hij heeft reeds eens de hand
van de heer Koster geschud. In het
Zuiden ging dat vroeger gemoedelijk
In Maastricht waren celebrant, predi
kant en koorleden reeds Zaterdags niet
van de microfoon weg te slaan en wa
ren niet tevreden voordat ze ieder een
deel van hun vocale prestaties ten beste
hadden gegeven. In Rotterdam rukte de
politie eens met sterke macht uit in de
nacht omdat ze allerlei ongewone za
ken als versterkers en microfoons in de
kerk had waargenomen. Laat de
heer Koster u eens iets over dit werk
vertellen en ge begrijpt waarom het
hem zo aan 't hart gaat. Over Roden
rijs waar reeds 11 maanden voor de uit
zending een bord op het koor hing om
de zangers op te wekken trouw te re-

sprekend. Vele technici zijn in de loop
der jaren met het stijgen der eisen
uitgevallen. De „man aan de knop
pen" heeft een macht in de omroep
wereld, die alleen de „man voor
de microfoon" volkomen kent en
waardeert. Reeds 20 jaren lang ver
zorgt de heer Koster de uitzendingen
van het Stedelijk Orkest van Maas
tricht en volgt in de partituur de mu
ziek. Altijd bedacht op plotselinge
„pieken" van fortissimopassages. Goe
de oren „microfoonoren" noemt
men het in de omroep moet de
doorgewinterde technicus hebben.

Hij moet weten hoe hij zijn micro
foons het best hangt, of het er nu
één is bij de piano of negen, zoals bij
de passiespelen in Tegelen.

„Zonder een goede technische dienst
doen wij niets", zal elke radioreporter
u vertellen, en menig jong reporter, die
voor het eerst met de reportagewagen
op avontuur gaat, voelt zich een stuk
geruster als een geroutineerde technicus
hem vergezelt. Een goed technicus is
altijd een rustig, weinig spraakzaam
vriendelijk maar zeer critisch man. Hij
zit naast de regisseur in de regelkamer
en zijn oordeel over de prestaties wordt
door geen goed regisseur over het hoofd
gezien, zoals S. de Vries Jr. getuigt in
zijn boek.

Hoofdtechnicus Koster heeft bijna al
le grote gebeurtenissen in Nederland
van de laatste 20 jaren meegemaakt
Doch zijn wekelijkse Mis ligt hem het
meest na aan het hart. Hij beschouwt
het als zijn apostolaat. Dat er nog bijna
nooit een hapering is voorgevallen heeft
men ook te danken aan een van de
stille werkers van de omroep.

Min 2

"nMHUtuwimiHuiniHiimiHiimmumimnmnnimHHg

„Heb je gelezen", vroeg Snorrebor,
„hoe kranig die Staphorster boeren zich
gehouden hebben voor de Zwolse rech
ter?" Omdat ik van niets wist, begon
hij te vertellen. „Dat zat ongeveer zo:
die boeren wilden niks weten van de
verplichte t.b.c.-bestrijding voor 't vee.
Uit eerbied voor 't Woord konden ze
daar niet aan mee werken, zeiden ze.
De Schepper had na de zondeval ook
ziekte en allerhand ellende over de
wereld gestuurd en 'n mens mocht zich
daar niet tegen verzetten".

,Ja maar. onderbrak ik hem,
menend dat het evenzeer geschapen
redelijk inzicht wel erg veel geweld
werd aangedaan. „Niks te ja-maar",
stoof Snorrebor op, ,,'t kan zijn dat die
boeren ongelijk hebben. Maar ik zeg
maar zo: laten we éérst 'ns maatregelen
nemen tegen 't kwaad dat de mensen
d'r eigen aandoen dat is heel wat
groter dan wat de Schepper ons laat
dragen".

„Snorrebor", zei ik sussend, „ik merk
weer, dat je 't buskruit ook niet uit
gevonden hebt". „Kan wel zijn", was
't vinnige antwoord, „maar de atoom
bom ook niet. En daar wou ik 't nu
juist 'ns over hebben.

20 Februari heeft het troepenschip
..Nelly" de haven van Tandjong Priok
verlaten met bestemming Nederland.
Aan boord bevinden zich 1523 passa
giers.

De volgende onderdelen varen met
dit schip thuis: het 431e bataljon in
fanterie. het 434e bataljon infanterie,
het 436e bataljon infanterie, de 43e
hulpverbandplaatsafdeling (gedeeltelijk
reeds aan boord van de Johan van Ol-
denbarnevelt), alsmede detachementen
van het subsistenten-bataljon, van het
voormalige KNIL en van de Koninklij
ke Marme.

Advertentie

Men nam in vroeger dagen zijn tijd
voor een uitzending. Voor de begrafe
nis van Kardinaal van Rossum werd
2 y. uur aan een stuk uitgetrokken
Er was toen ook nog echte dankbaar
heid. Elke goed doorgekomen uitzen
ding bracht stapels dankbrieven ook
voor de technicus. Nu is het vanzelf-

In Australië heerst een ware konij-
nenplaag. Bij millioenen huppelen de
langoren onbekommerd door de dre
ven, ieder grassprietje verslindend, dat
zij op hun weg tegenkomen. En al zou
zulks door generaal Kruis indertijd wel
zijn gewaardeerd, wanneer de Neder
landse konijnen precies eender hadden
gedaan, omdat hij de bescherming der

Advertentie

de nachten van de Stille Om-
Anton- ®,eft de R-K.E.H.B.O. Ver. „St.
8rar-h*1Us haar post gevestigd Heren-

°ok f"groepen hulp nodig hebben,
Amsterdam, worden deze

Zocht

genoemde post op tc bellen.

Tot commandant van het Nederlandse
detachement Verenigde Naties is be
noemd majoor W. D. H. Eekhout, die na
het overlijden van de iuit.-koionel M.
P. A. den Ouden belast was met de
waarneming van dit commando. Majoor
Eekhout wordt met ingang van 1 Maart
bevorderd tot tijdelijk luitenant-kolonel.

Majoor Eekhout werd geboren te Ba
tavia op 6 Juni 1917. Hij begon zijn mili
taire loopbaan op 20 Augustus 1936 als
cadet aan de Koninklijke Militaire Aca
demie te Breda. Hij werd 30 Juli 1939
beëdigd als tweede luitenant van het
voormalige Koninklijk Nederlands-In
disch Leger en vertrok naar Indonesië.
20 October 1941 werd hij bevorderd tot
eerste luitenant. Hij nam deel aan de
strijd in Indonesië en verbleef daarna in
krijgsgevangenschap. Na de bevrijding
kreeg hij de tijdelijke rang van kapitein
welke rang K5 Juli 1949 werd geëffec
tueerd. Intussen had hij de opleiding
gevolgd aan de school opleiding para
chutisten te Tjimahi.

Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK

43)

„Maar nu bent u toch terug gekomen,
zonder dat u in de Kerk bent opgeno
men. Wat is er dan voor verschil?"

„Francis wilde dat ik meeging. Hij
stelde voor, dat we samen de Drindel-
horn zouden beklimmen. Al vanaf dat
ik vijftien was wilde ik met Francis
een berg beklimmen, maar hij ging al
tijd zonder mij. Hij had nu naar Zermatt
willen gaan, maar zijn vriend is plotse
ling ziek geworden."

„Waarom nam hij u dan niet daar
heen mee?"

„Hij dacht, dat het te moeilijk voor
me zou zijn en dat ik liever hier
naartoe ging."

„Had u liever naar Zermat gegaan?"

„Neen, ik wilde hier naar toe. Het
leek me te mooi om waar te zijn, toen
Francis ermee voor de dag kwam."

„Het leek mij ook te mooi om waar
te zijn, toen ik hoorde dat u zou ko
men."

Zij wandelden weer zwijgend verder
en kwamen eindelijk bij de hut.

Ze keken naar beneden in het dal.
Alle licht was er uit weg getrokken,
alieen in het Westen was er nog enige
gloed te bespeuren. Het meer leek koud
en grijs.

Johann wendde zijn blik af van het
dal en keek naar het meisje naast hem.

„Het is heerlijk, dat u er weer bent",
zei hij. „Ik had niet kunnen denken
dat het zoveel voor me betekende. Toen
u de eerste keer hier was, was mijn
voornaamste zorg dat u tot de Kerk

zou toetredenHoewel ik toen al

Hij zweeg plotseling en wendde weer
zijn blik van haar af. „Het is erg moei
lijk voor me. En ik zou het toch graag
uitleggen Opnieuw keek hij haar
aan, met een zekere hulpeloosheid.
„Ziet u, ik heb vanaf het begin van u
gehouden, maar ik wilde geen liefde
begrijpt u? Ik ben niet geroepen om
priester te worden, maar door een be
paalde interpretatie van Augustinus
dacht ik dat God wilde, dat ik zou
proberen als een priester te leven.

Cathryn ging zitten en leunde met
haar rug tegen de hut; hij liet zich
naast haar neer.

Ze zei, zacht: „Als God niet wilde,
dat u priester werd, waarom denkt u
dan, dat Hij zou willen dat u toch als
priester zou leven?"

„Het leek me zo. Ik raakte nooit ver
liefd. Ik voelde me tot niemand aan
getrokken. Ik voelde me vooral ook tot
u aangetrokken omdat ik vond, dat ik
met u kon praten. Ik vond u sympa
thiek en daarna voelde ik, dat ik van
u begon te houden en toen op Kerst

avond zag ik plotseling hoe mooi u
was en het liefst had ik mijn arm om
u heen geslagen. En toen we afscheid
namen had ik u willen kussen."

Ze zei, stil: „Dat had ik ook gewild.
Waarom deed je het dan niet, Johann?"

Hij staarde naar de in het donker
verdwijnende bergen. Hij scheen ver
legen te worden.

„Er is een plaats in Augustinus, daar
staat „bemin, maar weet wat ge be
mint" en ergens anders „men kan niet
de geest aanhangen zonder het vlese
lijke te verzaken". Ik had daar mijn
hele mentaliteit, mijn hele wezen op
vastgelegd."

Ze zei: „Augustinus zegt ook, dat
„een zaak, omdat die hard is. nog niet
waar behoeft te zijn."

Hij lachte en wendde zich onmiddel
lijk tot haar; zijn spanning was gebro
ken: ..Dat staat in „De Civitate Dei"
Ken je de hele passage?"

„Niet goed. Ik herinner me alleen de
context. Dat de mens zijn menselijkheid
verliest, wanneer hij het menselijk af
fect buitensluit."

„Wanneer mensen zo ijdel en on
menselijk zouden zijn er prat op te
gaan, dat zij voor alles volkomen on
gevoelig blijven en door geen enkel
gevoel worden bewogen of beïnvloed,
dan zullen zij eerder hun menselijkheid
g-sheel verliezen, dan dat zij de ware
vrede des harten zullen vinden." Hij
nam haar hand die naast hem in het
gras lag. „Ik zelf dreigde mijn mense
lijkheid te verliezen, Cathryn, tot ik
jou ontmoette." Hij bracht haar hand
aan zijn lippen.

Hij keek haar aan. „Vind je het raar.
dat ik nog nooit een meisje de hand
heb gekust?"

Ze zei, en even beefde haar stem:
„Vind jij het raar, dat ik nog nooit eer

der verliefd ben geweest en nog nooit
iemand heb gekust? Ik dacht, dat dit
allemaal niets voor mij was. Vanavond
herinnerde mijn broer me er aan."

„Was het voor jou ook moeilijk?"

„Niet zoals voor jou. Ik was alleen
bang, dat je niet zo van me zou houden
als ik graag wilde."

„Ik wist tot vanmiddag helemaal
niet, dat jij me wel wilde en zelfs nu
vraag ik me af of ik me niet vergis
of ik niet geloof wat ik wil gelo
ven

Zij lachte, maar haar ogen waren
vochtig.

„Nee, Johann, je vergist je niet."

Hij keerde zich tot haar en sloeg zijn
arm om haar heen.

„O Cathryn, lieveling.

Het was donker, toen zij de helling
weer afdaalden. Zij liepen zwijgend tot,
Johann plotseling op zachte toon vroeg:
„Wanneer trouwen we?"

Haar antwoord kwam dromerig: „Zo
dra de appelbomen weer in bloesem
•taan".

„Dan pas? Dat duurt nog bijna een

jaar".

„Nu, wanneer de sneeuw gaat vallen".

„Is dat een belofte'"

„Ja, dat is een belofte, Johann. Met
Kerstmis ziin we getrouwd".

„We zullen het niet rijk hebben".

„In Parijs heb ik op een zolderkamer
gewoond".

Hij bleef midden op het pad staan om
haar een kus te geven.

„We zullen gelukkig zijn!", zei hij in
nig. „Laten we het nu maar dadelijk
aan allemaal vertellen".

(Wordt vervolgd)

sprietjes onverenigbaar achtte met het
gebrek aan militaire oefenterreinen, in
Australië schijnt men der konijnen
vraatzucht minder op prijs te stellen. En
dit voornamelijk tengevolge van het
feit, dat ook de schapen zich met spriet
jes plegen te vceden, doch nu door toe
doen der konijnen overal kale oefenter
reinen aantreffen, waar zich voordien
grazige weiden voor hun ogen ontrolden.

De gevorderde lezer zal begrijpen, dat
in deze strijd om de sprietjes de voort-
plantingsfrequentie van het konijn een
belangrijke voorsprong oplevert tegen
over het ook ter zake der procreatie
meer langzame schaap.

Edoch, de mensen zijn er ook nog. Die
sturen er nu muggen op af, doodzieke
muggen, die aan de konijnen de ziekte
aandoen, waaraan zij zelf lijdende zijn.
Myxomatosis heet die ziekte.

De Australische regering meent dat
het konijnenprobleem nu binnen afzien
bare tijd zal zijn opgelost. En de scha
pen lachen in hun vachtje.

De geboortedag van George Washing
ton leverde dit jaar een vrije dag op
voor vrijwel alle Amerikaanse school
kinderen. behalve voor die van Fair
fax, de geboorteplaats van Washington.
Die moesten Donderdag hun achterstand
inhalen, ontstaan ten gevolge van ge
dwongen vrijaf tijdens slecht weer in
de afgelopen weken. De jarige George
mag zich nog zo hard omkeren in zijn
graf, hij zal niet kunnen verhinderen,
dat de kinderen in zijn geboorteplaats
„ook jarig" zijn.

In het Engelse blad „The Times" stond
enige dagen geleden de volgende klei
ne advertentie („Omroeper" zouden wij
zeggen) onder de rubriek „Persoonlijke
aangelegenheden":

„Wil heer in hef grijs, die op 29 Juli
'932 van Victoria Station naar Zuid-
Frankrijk vertrok en aan 17-jarig meis
je vroeg wat zij wilde worden („Jour
naliste", heeft ze geantwoord) s.v.p.
nader contact opnemen? Kaartje, dat
aan moeder van meisje werd gegeven,
is zoek geraakt."

Naar wij vernemen werd deze adver
tentie door de thans 36-jarige vrouw ge
plaatst, omdat zij bij nader inzien haar
onoverdachte antwoord van „Journa
liste" wil wijzigen in „Ik weet het nog
niet zo zeker."

Aavertentt*