Laat arbeider
in eigen dorp
in industriecentra
blijven
Gancia
E"RIC"D£ NOORMAN: Ti/ffitltf - ynifsiecte
lussen neus en (Lippen
Laat heb ik IJ
bemind
Ernstige critiek op verdeling van
provinciaal bouwvolume
Conflict bij toneelgroep „Comedia"
Onderstandsregeling Indonesische ambtenaren
Ned. onderzeeër in de
Schotse wateren
BOEKENMARKT IN AMSTERDAM,
DEN HAAG EN ROTTERDAM
Overpeinzingen
I
K.A.B. in Uitgeest bindt
kat de bel aan
Wereldomroep zendt
Uit naar o.-europa
Belangrijke krachten
ontslagen
'n kwaliteitsproduct
Diepe teleurstelling bij
Tweede Kamerleden
GEDE-ZALF
door ETHEL MANNIN
VRIJDAG 2 MAART 1951
PAGINA 3
Liefde in het eigen dorp
vermouth Torino
Fatale ontwikkeling
Officiële publicatie
LIKDOORNS
Twee dodelijke ongelukken
St. Vincentiusvereniging
thans ook voor dames
Audiënties
Zaterdag 3 Maart
I^ast van zenuwen?
van Snorrebor
V er kleed partij
49)
Bim-bam-beieren
Clausule
Midden-Oosterse rust
I
I
I
Katholieke Arbeidersbeweging, afdeling Uitgeest, heeft in haar jaarvergade
ring uitvoerig stil gestaan hij het besluit van Gedeputeerde Staten van Noord-
Holland, om door middel van zgn. migratie-voorschotten bij de verdeling van
het provinciaal bouwvolume de vestiging van arbeiders in industriegemeenten
*e bevorderen.
He afdeling stelde vast, dat de beroepsbevolking van Uitgeest voor 70 pet. uit
industriearbeiders bestaat, die voor het overgrote deel buiten de gemeente werk
zaam zijn; dat Uitgeest is gelegen in de onmiddellijke nabijheid van de indus
triegebieden Zaanstreek en Kennemerland; dat door deze woningpolitiek in de
toekomst vele arbeiders tegen hun wil en tegen hun welzijn gedwongen zullen
zijn, zich in industriegemeenten te vestigen.
Zij concludeert in een motie;
a.. dat het om redenen van religieuze, zedelijke, sociale en culturele aard ten
zeerste gewenst is, de vorming van grotere arbeidersagglomeraties tegen te gaan;
b. dat de persoonlijke vrijheid van de arbeiders op deze wijze langs een om-
Weg onnodig wordt aangetast. Tekent tegen gang van zaken ten scherpste pro
test aan en verzoekt het hoofdbestuur van de Landelijke en Katholieke Arbei
dersbeweging te Utrecht en het bestuur van de Dicesane Bond te Den Haag
»et de grootste aandrang de nodige stappen te nemen, die er toe zullen leiden,
dat aan de in deze motie neergelegde opvattingen recht zal worden gedaan, zo
ovel t.a.v. Uitgeest als van alle andere gemeenten, die in soortgelijke omstandig
heden verkeren.
Ter toelichting van deze motie merk
te de heer van Eerden het volgende op:
De motie is ingediend om uitdrukking
te geven aan de teleurstelling en de
yerontwaardiging, die in het bijzonder
in arbeiderskringen in Uitgeest is ont
staan over het aantal woningen, dat aan
onze gemeente is toegedeeld en meer in
het bijzonder over de wijze waarop het
beschikbare provinciale bouwvolume is
verdeeld.
Ongetwijfeld geldt ook voor Uitgeest
dat het woningvraagstuk het meest nij
pende probleem is waarmee de gemeen
telijke overheid te kampen heeft.
Het mag echter niet worden ontkend,
dat in weerwil van de vele moeilijkhe
den door het gemeentebestuur in dit
opzicht sinds de oorlog behoorlijk werk
is gedaan.
Echter is de woningnood in Uitgeest
hog op geen stukken na gelenigd. Er
bestaat een wachtlijst van plm. 250 a
300 gevallen, waarvan 2/3 nog in 't ge
heel niet over woonruimte beschikt en
de rest om betere huisvesting vraagt.
De grote moeilijkheid is, dat Uitgeest
door de verschillende overheidsorganen
hog steeds als plattelandsgemeente
k'ordt beschouwd, terwijl dit in werke
lijkheid reeds lang niet meer het geval
's. In de laatste decennia is Uitgeest
Van zuiver plattelandsgemeente geëvo
lueerd tot woongebied van de industrie
'n de Zaanstreek en Kennemerland.
Deze tendenz zal ook in de toekomst
blijven bestaan, omdat de bestaansmoge-
'ijkheden in de landbouw en veeteelt
op zijn hoogst gelijk blijven terwijl de
kerkgelegenheid in de industrie steeds
groter wordt.
Momenteel bestaat de beroepsbevol
king voor plm. 70 pCt. uit industriear
beiders. die bijna allen werkzaam zijn
in de Zaanstreek en Kennemerland. Ons
gemeentebestuur kan dus helaas niet zo
als andere gemeenten, bij aanvraag van
bouwvolume de troef van industrie uit
spelen maar staat wel voor de verplich
ting om de werkers in de industrie be
hoorlijk te huisvesten!
in de gemeenteraad is reeds uiten-
treure verkondigd, dat de diverse over
heidsorganen voor de moeilijke positie
Van de gemeente tot dusver nog maar
bitter weinig begrip hebben getoond.
Maar wat nu dreigt te gebeuren slaat
alle records.
Ged. Staten hebben nu een plan uit
gedacht, dat voor de gemeente om het
kort en krachtig te zeggen ongeveer een
langzame verstikkingsdood betekent.
Hitgeest mag in de eerstkomende tijd
j-egge en schrijve 3 woningen per jaar
bouwen. Spreker is er van overtuigd
dat men geen bouwmaterialen uit de
hiaan kan plukken, maar dit is niets
•heer en niets anders dan belachelijk
(applaus)
Doch dit is nog niet het ergste. Er
komt bovendien nog een z.g. migratie-
Plan, dat tot strekking heeft de arbeiders
le huisvesten in de onmiddellijke nabij
heid van de fabrieken, waar ze werk
zaam zijn. Een industriegemeente als
hv. Beverwijk, krijgt nu boven het
hormale bouwvolume een aantal wonin
gen toegewezen, waarvoor alleen arbei
ders in aanmerking komen die bv. bij
de Hoogovens werken, maar buiten Be-
verwijk wonen.
Alle jonge arbeiders in Uitgeest, die
Jvillen trouwen, of arbeiders die een
hetere woning nodig hebben, zullen zich
dus in de toekomst verplicht zien een
honing te accepteren in de gemeente
^aar ze werken. Uitgeest is dus goed
genoeg om als woonplaats te dienen,
V'anneer men jong is, maar daarna moe-
*®n de arbeiders wegens de liefde van
gedeputeerde Staten voor de industrie
et dorp, waar ze geboren en getogen
z'.in verlaten, om te verdrinken in de
Sfote massa, van de industriegemeenten.
Wat hier gebeurt, is een aantasting
J[an de persoonlijke vrijheid van de ar
heider, die zelf moet kunnen beslissen,
J'aar hij wel en waar hij niet wenst
J wonen. Natuurlijk zijn er voor een
dergelijke migratie economische argu
menten aan te voeren, vooral wanneer de
arbeiders op grote afstand van hun
Iferk wonen. Maar voor Uitgeest gelden
deze argumenten niet, omdat de Zaan-
?meek en Kennemerland zeer dicht bij
'Weest liggen, ging spr. voort.
Bovendien ligt de grens van econo-
Jb'sche wenselijkheden daar, waar de
°elangen van de arbeider als mens, en
!?oral als christen, in het gedrang ko-
eh, en dit laatste is hier het geval.
Spreker werkt zelf op de Hoogovens
51 is dagelijks in de gelegenheid te con-
lateren, dat de arbeidsmentaliteit van
Tbeiders uit kleinere gemeenten aan-
'dhlijk hoger is dan die van mensen uit
Advertentie
Honderdag is Radio—Nederland begonnen
u'tzcndingen in de Franse taal, be-
(ATld voor de landen achter het „IJzeren
de^'in". Alle weekdagen zal dat deel van
fat olk'ng van de Oost-Europese landen,
g<llf Franse taal machtig is, op de korte
Haar 12531 en 49 meter) kunnen luisteren
over een nieuwsbulletin en een causerie
ei'aal actuele onderwerpen op politiek, so
il^ ~ec°nomisch of cultureel gebied, met
Öin u't de Westerse landen. De uitzen-
buren twintig minuten en wor-
^houden van 18.30 tot 18.50 en van
23.06 Nederlandse tijd.
de grotere steden. Door deze woningpo
litiek zal men derhalve op den duur ook
economische belangen schaden.
Het aantal arbeiders, dat om bedrijfs-
redenen dicht bij de fabriek wo
nen, is maar betrekkelijk klein. Daarom
wordt hier het arbeidsbelang onnodig
aangetast. Het gaat niet om een gril van
de arbeiders maar en staan hoge belan
gen op het spel.
In de motie wordt gezegd, dat de vor
ming van grotere arbeidersagglomera
ties moet worden tegengegaan om rede
nen van religieuze, zedelijke, sociale en
culturele aard. De voorstellers bevinden
zich met dit argument in het gezel
schap van niemand minder dan de ka
tholieke minister v. d. Brink, die in zijn
eerste industrialisatie-nota soortgelijke
opmerkingen maakte, terwijl ook leiden
de figuren van de K.A.B. dezelfde me
ning zijn toegedaan. Het is onbegrijpe
lijk dat Ged. Staten zich dit niet of nau
welijks gerealiseerd hebben, althans niet
wat Uitgeest en eventueel soortgelijke
gemeenten betreft.
Wanneer men bedenkt dat b.v. de
nieuwe breedband Walserij over enkele
jaren alleen al plm. 2000 arbeiders werk
zal verschaffen, nog afgezien van de op
te richten verwerkende industrie dan is
het toch wel duidelijk, dat we op het
ogenblik nog slechts aan het beginpunt
staan van een ontwikkeling, die fataal
kan worden.
In een gemeente, die zich door indus
trialisatie snel uitbreidt, zal het als re
gel toch al onmogelijk zijn om een grote
toevloed van arbeiders op een harmoni
sche wijze in de religieuze en sociale
gemeenschappen op te nemen. Bedenken
wij toch dat wij als Katholieke arbeiders
het meeste te verliezen hebben!
In Uitgeest bestaat God zij dank nog
een grote gave kern van Katholieken,
merendeels arbeiders, die koste wat
kost moet behouden blijven.
Spreker wees o.a. op de bijna totale
ontkerstening van de Brabanders, die in
het verleden naar Rotterdam zijn ge
trokken. Het is voor onze Katholieke
arbeiders toch al zo moeilijk zich te ont
trekken aan de op zijn zachts gezegd,
nivellerende invloed van de neutrale
personeelsverenigingen, waartegen de
Bisschoppen zo terecht hebben gewaar
schuwd. Het valt immers niet te ontken
nen dat ook de Katholieke arbeider vat
baar is voor de materialistische massa
geest van het industriële proletariaat.
Spr. heeft vernomen, dat ook in
K.V.P.-kringen in onze provincie tegen
het migratieplan onoverkomeijke be
zwaren bestaan en dat van deze zijde
ook oppositie zal worden gevoerd. Niet
temin behoort ook de Kath. Arbeiders
beweging tegenover dit plan een krach
tig protest te laten horen. Spreker ver
zoekt daarom het bestuur hiervoor de
gehele K.A.B. met haar 300.000 leden in
het geweer te roepen. Het moet voor de
arbeiders in Uitgeest, evenals voor alle
arbeiders in ons vrije vaderland moge
lijk zijn, in vrijheid te beslissen, waar
ze willen wonen, om gelukkig te kunnen
zijn. (Langdurig applaus).
De heer Zijp vroeg zich af waar men
't recht nu op eens vandaan haalt, om
de arbeiders op deze manier te dwingen
bij de fabriek te gaan wonen. Vroeger
hoefde dit toch ook niet? Toen moesten
we ook heen en weer fietsen en we wil
len dit nog. We hebben toch ook op Ka
tholieken gestemd, om onze belangen in
de provincie te behartigen?
De heer van Eerden antwoordt, dat
men zich als K.A.B.'ers niet op politiek
terrein moet begeven, daar is de K.V.P.
voor, waarin over deze kwestie ook nog
wel een hartig woordje zal vallen. Van
daag spreken we alleen over zuivere ar
beidersbelangen. Zijp heeft inderdaad
gelijk, dat migratie niet dringend nodig
is. Dit bleek o.a. heel duidelijk uit een
onderhoud, waarbij spreker tegenwoor
dig was, waarin men van de zijde van
de afd. Huisvesting van het Hoogoven-
bedrijf zich onmiddelijlc bereid ver
klaarde eraan mee te werken, dat in
Uitgeest woningen zouden worden ge
bouwd voor Hoogovenarbeiders.
Overigens bevreemdt het hem ten
zeerste, dat b.v. Castricum en Bergen
veel mieer woningen mogen bouwen.
De heer Tromp werkt bij de Hoog
ovens en voelt er ook niets voor om tus
sen „de grote hoop" in Velsen te gaan
wonen. Alle Uitgeester mensen zijn aan
hun dorp gehecht. Ze hebben hier b.v.
tuintjes en wonen echt buiten. Hij hoort
en ziet genoeg van de slechte geest
onder de mensen, die „opgepakt" wo
nen, en die alle geloof in God zijn kwijt
geraakt. 't Worden allemaal communis
ten. Dat wil hij ook niet voor zijn kin
deren. De hele arbeiderspartij (bedoeld
is K.A.B. moet alles in het werk stellen
om dit tegen te gaan. 'n Arbeider is toch
even vrij als een ander?
Na enige verdere discussie werd de
motie aangenomen.
38. Door een andere gang voert Olaf de Noorman terug.
„Ik breng u nu bij Pum-Pum," zegt hij eenvoudig en hij kijkt de koning onder
zoekend aan.
Maar de ogen van Eric staan welwillend en langzaam gaat de heer van Tyrfing
voort
„Deze dagen zijn een hel voor mij geweestin eigen burcht als een dief rond
te moeten gaan het gepraat van de knechten en de argwaan, die ik ook bij u
moest wekken
„Het ware verstandiger geweest mij vroeger uw vertrouwen te schenkenant
woordt Eric. „Ik had u kunnen verzekeren, dat het geheim van uw zwaard ook bij
Pum-Pum veilig is!"
„Hier zijn wij er," zegt Olaf, stilstaande voor een zware deur. „Pum-Pum heeft
niets ontbroken!"
De burchtheer opent de deur en treedt terzijde. Een juichkreet klinkt Eric in
de oren. Pum-Pum, nog kleiner lijkende dan hij al is in dit met zware meubelen
gestoffeerde vertrek, is buiten zichzelf van vreugde. Zijn meester zelf komt hem
verlossen uit zijn gevangenis!
„Meester Eric!" begint de dwerg, „ik
De ontroering snoert hem de keel dicht, maar de tranen die in zijn trouwe ogen
blinken, spreken boekdelen.
„Het is goed, Pum-Pum!" zegt de Noorman lachend. „Ge ziet, ik laat de trouwe
makker, die zoveel gevaren met mij deelde, niet in de steek!"
Pum-Pum richt zich nu tot de burchtheer.
„Gij zijn slecht mens!" zegt hij kwaad en zijn grote ogen schieten vuur. „Ik zoeken
geliefde meester, gij mij opsluiten hier!"
Verontwaardigd zwaait hij zijn kleine handen voor Olaf's gelaat.
„Meester mij toch vinden! Hij u zal
„Kalm maar, Pum-Pum," onderbreekt de Noorman hem. „Heer Olaf heeft u geen
kwaad gedaan! Gij zult ons helpen de geheimen hier te ontsluieren
De Toneelgroep Comedia is voornemens
haar tableau de la troupe voor het ko
mend seizoen dusdanig samen te stellen,
dat niet meer dan ongeveer twintig spe
lers op het ogenblik zijn dat er ten
naaste bij veertig er deel van uit zullen
maken. Dat geschiedt, naar men ons ver
zekerd heeft, hoofdzakelijk op artistieke
gronden. De huidige samenstelling van
het gezelschap was gebaseerd op het
doublure-systeem, d.w.z. dat steeds naast
elkaar gespeeld werd. De artistieke be
zwaren daartegen komen in hoofdzaak
hierop neer, dat men daardoor in de keu
ze der spelers te zeer gehandicapt was.
Het volgend seizoen zal men nu in prin
cipe niet doubleren. Dientengevolge is
een aantal spelers dertien aange
zegd, dat hun engagement het volgend
seizoen niet verlengd zal worden. Boven
dien geeft Jan Teulings er de voorkeur
aan niet langer vast aan een gezelschap
verbonden te zijn, doch op te treden als
gast-regisseur, Joeki Broedelet is voor
nemens naar het buitenland te gaan en
Frits van Dijk verlaat „Comedia" even
eens, om andere redenen dan de voorge
nomen reorganisatie. Overigens zal het
Advertentie
Zeer veel leden van de Tweede Kamer
zijn diep teleurgesteld over de wijze,
waarop veel ambtenaren in Indonesië
na de souvereiniteitsoverdracht in grote
moeilijkheden zijn geraakt, uiteraard
voor zover zulks niet aan eigen schuld
of toedoen kan worden geweten. Zij ge
ven uiting aan hun respect voor de ma
nier, waarop deze ambtenaren veelal aan
die moeilijkheden het hoofd bieden, en
voor de liefde, welke zij aldus betonen
voor land en volk van Indonesië.
Deze leden zijn van oordeel, dat in
verband met de positie, waarin, en de
omstandigheden, waaronder de ambtena
ren vooral ook de Nederlanders onder
hen thans verkeren, het geheel van
waarborgen, in de Garantiewet vervat,
een eigenlijk niet passend sluitstuk is
gebleken op de RTC-overeenkomst in
zake de positie van de burgerlijke over
heidsdienaren in verband met de souve
reiniteitsoverdracht. Zij menen zelfs te
mogen stellen, dat het ontbreken in deze
wet van de onvoorwaardelijke erkenning
van het vrijwilligheidsbeginsel mede
oorzaak is geworden van de voor de
ambtenaren ontstane moeilijkheden.
Aldus blijkt uit het voorlopig verslag
der Tweede Kamer over het ontwerp
van wet houdende onderstandsregeling
ingevolge de „Garantiewet burgerlijk
overheidspersoneel Indonesië".
Verscheidene andere leden merken op,
dat het motief voor de ver doorgevoerde
differentiatie in de onderstandsregeling
was: een remmende invloed op de af
vloeiing van ambtenaren uit te oefenen.
Dienstnederlegging mocht niet door een
gunstige onderstandsregeling aantrekke
lijk worden gemaakt. Dit motief nu,-geldt
thans niet meer, daar de dienstvoorwaar-
Een belangrijk bericht voor degenen,
die over 1950 een vordering hebben op
een rijksinstelling.
's-GRAVENHAGE, 26 Jan. Het mi
nisterie van Financiën vestigt er de aan
dacht op, dat alle vorderingen op rijks
instellingen over 1950 zo spoedig moge
lijk moeten worden ingediend. Vorderin-
ten laste van de verschillende departe
menten van algemeen bestuur en de
daaronder ressorterende diensten, instel
lingen, enz. moeten uiterlijk 31 Mei a.s.
bij het betrokken departement zijn inge
diend.
Vorderingen op het staatsdrukkerij
en uitgeversbedrijf, op het bedrijf der
P.T.T., op het staatsmijnbedrijf, op het
staatsvissershavenbedrijf te IJmuiden en
op de staatsmijnen moeten uiterlijk 15
Maart a.s. worden ingezonden. In het
belang van de schuldeisers wordt er na
drukkelijk de aandacht op gevestigd, dat
latere indiening tot langdurig uitstel der
den, de dienstverhoudingen en de le
vensomstandigheden voor het overgrote
deel der ambtenaren dermate ongunstig
ziin geworden, dat doordienen in rede
lijkheid niet meer kan worden gevergd.
Daarom past de algemene maatregel, die
ter bekrachtiging werd aangeboden, niet
meer op de huidige situatie, waarin het
grootste gedeelte der ambtenaren ver
keert.
Weer andere leden daarentegen achten
een wending ten goede, gelegen in de be
reidheid van de Indonesische organen
om deze ambtenaren weer in de actieve
dienst in te schakelen, zeer wel mogelijk
en op deze grond zouden zij er bezwaar
tegen hebben een gunstiger afvloeiings
mogelijkheid door een wijziging van de
onderstandsregeling te bevorderen.
Vele leden menen voorts, dat de thans
aangeboden regeling de noodzakelijk ge
achte vrijwilligheid tot een valse schijn
terugbrengt. Het ontwerp ontmoet bij
deze leden daarom ernstige bezwaren.
Het dient ingrijpend te worden herzien.
Zeer vele andere leden verklaarden zich
hierbij aan te sluiten.
Advertentie
verdwijnen pijnloos,
snel en zeker met:
Ten Westen van Schotland oefent de
Nederlandse onderzeeër „Zwaardvis" sa
men met de Britse onderzeeër Ancho
rite.
De 59 officieren en manschappen aan
boord van de „Zwaardvis" krijgen een
practische training met de laatste Britse
vindingen ter bestrijding van het onder
zeebootgevaar. Verwacht wordt, dat de
„Zwaardvis" in het begin van deze
maand naar zijn thuishaven zal terug
keren.
Donderdagmorgen is de 22-jarige mo
torordonnans van de luchtmachtstaf H.
C. C. Deckers uit Hilvarenbeek nabij
het viaduct over de Rijksstraatweg te
Wassenaar dodelijk verongelukt. Hij
botste in volle vaart tegen een tankauto,
die onder het viaduct uit kwam.
Donderdagmiddag is bij werkzaamheden
te Hurwenen bij Zaltbommel de 54-
jarige arbeider W. J. C. U om het leven
gekomen. Toen een op een stellage ge
monteerd vliegwiel op een auto werd
gebracht, sloeg de stellage om, waardoor
U. werd getroffen. Hij was op slag dood.
gezelschap enige nieuwe leden aantrek
ken.
De heengaande spelers zijn: Truus Dek
ker, Frits van Dijk, Ko van Dijk, Ludzer
Eringa, Han Everts, Wim Grelinger, Jef
de Groot, Vera HarbrinkNuman, Em
my LopezDias, Luc Lutz, Onno Mo
lenkamp, Riek Schagen, Otto Sterman,
Jan Teulings, Ellen de Thouars en Jopie
Tourniaire.
Het is ons niet bekend, wanneer de
tendenz naar ontslag is gaan werken in
de directie van het gezelschap, maar wij
stellen de vraag, of zij geen verband
houdt met het feit, dat een Nederlandse
toneelgroep, die uitstekend werk heeft
verricht, in het afgelopen seizoen een
zekere matheid is gaan vertonen, omdat
de resultaten de laatste jaren niet aan
de verwachtingen hebben beantwoord.
Comedia heeft bij gebrek aan subsidie
van de hoofdstad haar toevlucht moeten
nemen tot steden buiten Amsterdam,
waar het gezelschap slechts sporadisch is
opgetreden, en het ziet er toch wel naar
uit, dat men elders niet op een zo uit
gebreid toneelpubliek kan rekenen als
in de grootste stad des lands, zodat het
vandaag of morgen toch tot moeilijk
heden moest komen. Met een zekere be
wondering hebben wij van tijd tot tijd
vastgesteld, dat Comedia (evenals de
Nederlandse Comedie) op verschillende
punten van het land verschillende voor
stellingen kon handhaven. Doch achteraf
blijkt dit verschijnsel meer spectaculair
dan gezond te zijn. Thans is men zover,
dat men moet overgaan tot een ontstel
lend uitgebreid ontslag aan zeer belang
rijke leden van het gezelschap. Dit is een
veeg teken, dat erop wijst, hoe ongezond
de toneelpolitiek op het ogenblik in Ne
derland is.
De St. Vincentiusvereniging stond tot
voor korte tijd uitsluitend open voor
mannen. Weliswaar werd voor een doel
matige verzorging van de geestelijke en
stoffelijke belangen van de evenmens in
nood met bestaande vrouwenorganisa
ties op sociaal charitatief terrein sa
mengewerkt, terwijl de laatste jaren
voor dat doel de St. Vincentiusvereni
ging tevens de vorming van afzonder
lijke vrouwengroepen onder de naam
van damesconferenties zoveel mogelijk
bevorderde, maar samenwerking tussen
mannen en vrouwen binnen het kader
van de vereniging was tot dusver niet
mogelijk.
Met goedkeuring van de desbetref
fende verenigingsinstanties en in over
eenstemming met de wensen van ons
Hoogwaardig Episcopaat zullen voortaan
vrouwen in pi gen conferenties met
mannenconferenties samenwerken in
dezelfde vereniging en zullen zij ook
vertegenwoordigd zijn in de bestuurs
organen van de St. Vincentiusvereni
ging.
Als gevolg hiervan zijn in de laatste
vergadering van de Hoofdraad de eerste
damesleden opgenomen, n.l. mevrouw
E. Tellegen-Basquin, Den Haag; me
vrouw M. Levelt-Vermolen, Naarden, en
mej. M. van Lanschot, 's-Hertogen-
bosch. Deze dames vertegenwoordigen
dus voortaan de specifieke belangen
van de damesconferenties van de St.
Vincentiusvereniging in Nederland.
De Aartsbisschop van Utrecht, Z. Em.
Joh. Kard. de Jong, zal in de komende
week alleen Maandag audiëntie verle
nen. Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem
zal Woensdag 7 Maart geen audiëntie
verlenen.
De boekenmarkten van de Bijenkorf
horen langzamerhand al tot de traditie
van de Boekenweek. Dit jaar krjjgt Rot
terdam de literatoren als boekverkopers
te zien; in Amsterdam en Den Haag
brengt men het uiteenlopende genre, dat
de Engelsen onder de naam „non-fiction"
samenvatten, op de markt. In alle drie
de plaatsen gebeurt dat op Zaterdag 3
Maart, van tien uur des morgens af tot
's middags half zes.
Deze markten, drie jaar geleden in
Amsterdam naar Frans voorbeeld begon
nen, trekken blijkbaar veel belangstel
ling, niet alleen onder het publiek (het
vorig jaar heeft men in Amsterdam het
aantal bezoekers op 2022 duizend ge
schat), maar ook onder de schrijvers.
Voor Rotterdam heeft men, omdat de
ruimte er niet al te groot is, de uitnodi
gingen moeten beperken tot 35 literato
ren. Van de dichters zullen daar A. Ro
land Holst en J. C. Bloem verschijnen
met Ed. Hoornik en Adr. Morriën. Van
de prozaschrijvers Top Naeff, prof. A.
Donkersloot, V. van Vriesland. Szekely
Lulofs, Jeanne van SchaikWilling, om
maar enkele namen te noemen.
Het aardige van de markten in Am
sterdam en Den Haag is, dat er de aan
dacht valt op een genre literatuur, dat
wel een groot aantal lezers telt, maar tot
dusverre weinig op de voorgrond is ge
schoven. Voor de auteurs zit er deze
aantrekkelijkheid aan, dat zij op deze
markt met elkaar kennis kunnen maken.
Zij komen namelijk uit verscheidene
delen van het land en bestrijken een
nogal uiteenlopend geestelijk terrein.
Het zou bijvoorbeeld helemaal niet
vreemd zijn, als dr. B. Delfgaauw, die in
Amsterdam filosofie aan de man zal
brengen, mevrouw LotgeringHille-
brand in haar stalletje met kookboeken
voor het eerst van zijn leven ontmoet.
Fred Thomas en Ton Koot, die ook op
deze markt zullen wedijveren in liefdes
verklaringen aan de stad van hun hart,
kennen elkaar al langer. Van oud-com
missaris H. Voordewind mag men in
ieder geval geen ambtelijke bekendheid
verwachten met zijn medestanders van
deze marktdag. Hem zelf kan men vin
den bij de detective-romans en de poli-
tielectuur. I. W. Smirnoff hoort uiter
aard bij de boeken over luchtvaart thuis,
Anthony van Kempen en dr. A. Melchior
bij de reisbeschrijvingen, G. van Raven-
zwaay bij de muziek, dr. W. Tenhaeff bij
de parapsychologie gecombineerd met
psychologie en opvoedkunde.
Advertentie
Mijnü«trdt'> ^eouwublettei
helpen U ex overheen
am
Snorrebor zat te lezen bij het rijtje
geraniums voor het keukenraam. Er
viel een streep zonlicht op zijn boek.
De omstandigheden schenen gunstig
voor een gesprek over de boekenweek.
En inderdaad begon hij, half voor
zich uitpratend, half zich tot mij rich
tend: Ze hebben 't wel eens over
propaganda maken voor de boeken
week, maar ik heb alweer gemerkt
dat haast niemand propaganda maakt
of ie doet 't voor z'n eigen. Moet je
nou 'ns lezen in deze krant ja, d'r
zit hier en daar wel een vlekje op,
maar dat komt omdat ie afkomstig is
van de groenteboer, die er de uien in
verpakt had Ik zag dat Snorre
bor een nogal verfomfaaid nummer
van de Volkskrant van de vensterbank
vandaan trok. Hij wees op een stukje
in een hoek van de voorpagina en zei:
„Ik hoorde van m'n zoon Jan, dat er
deze week iedere dag zo'n stukje in
staat, dat gaat dan over welke boeken
iemand zou kiezen als ie 't voor 't uit
zoeken had. Daar kun je de mensen
aan kennen, zeggen ze. Maar ik vind,
dat ze d'r eigen laten kennen, door
dat ze te kennen geven, hoe ze gekend
willen zijn. Neem nou 'ns wat er hier
in dit stukje staat. Dat gaat er over
wat 'n staatsman z'n naam staat
er ook bij, maar dat doet er nou niet
toe voor boeken zou hebben ge
kozen." En Snorrebor las (moeizaam):
„Von Moskou nach Berlin Ver
zamelde geschriften van Alphons Die-
penbrock Sovjet wetenschap en
Sovjet cultuur Das Buch der Ketzer
Vreugde van bos en heide."
„En jij, wat zon jij nou kiev.enV
vroeg ik, brandend van nieuwsgierig
heid.
Snorrebor knipperde met zijn ogen
wat tegen de zon, haalde met een ver
legen gebaar een verfrommeld stukje
lijntjespapier te voorschijn en las:
„Een geheel jaar in de tuin Het
snoeien van bomen en struiken Uw
tuin een lusthof Van week tot week
in eigen tuin bloemen in onze tui
nen
Marie schonk intussen wat water bij
de geraniums. Zij morste nogal. Er
viel een grote natte plek op een stukje
Volkskrant, op de keuze van de staats
man, zag ik.
In verband met de charme welke er
volgens het getuigenis van vele vrou
wen blijkt uit te gaan van een uniform,
mag men het erop wagen te veronder
stellen, dat een uniform de schijn der
mannelijkheid vermag te verlenen aan
wie in burger nauwelijks voor een man
zou worden aangezien.
Een voorval in Wales heeft echter be
wezen, dat een uniform tot nog heel
wat anders in staat is: het vermag van
een vrouw een man, van een Muriel
(hetgeen een meisjesnaam is) een Mi
chael (hetgeen een jongensnaam is) te
maken.
Deze Michael dan was zo op het oog
een voortreffelijk lid van de landstorm
in Wales. Hij kon schieten en exerceren
als de beste. En toch moest hij uit de
landstorm worden verwijderd.
Dat kwam zo. Het was een sergeant
opgevallen dat Michael zich in een uni
form had gestoken alvorens zich aan de
keuring te onderwerpen. En dat was voor
Dit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWEN DIJK
Toen zij, na het souper, hand in hand
door de schemering dwaalden, spraken zij
over de tocht van de volgende dag, maar
met geen woord over de Drindelhorn.
Zij zouden de volgende pacht in de Piz
Hotte doorbrengen, de dag daarop de
top beklimmen, zodat zij 's avonds weer
in Glocken terug konden zijn. De dag
daarop zouden ze naar Drindel terug
keren. Dat was dus Donderdag, dacht
Cathryn bij zichzelf. Misschien dat zij
en Francis dan Vrijdag de Drindelhorn
op konden gaan en Zaterdag terug
keren; zij moesten "dit doen. of het uit
stellen tot Maandag, daar zij op Zondag
niet wilden klimmen; maar hoe eerder
het achter de rug was des te eerder zou
Johann over zijn angst heen zijn. Ze had
er al zo veel jaren op gewacht, het moest
dus nu maar spoedig gebeuren
Er liep een pad zig-zag naar de oude,
verweerde Glockendorf Hütte, over
zacht glooiende hellingen, door pijnbos-
sen, over stromen, verder over hoger
gelegen weidegronden, waar het gras
harder werd en bezaaid met rotsblok
ken, langs dichte bossen, laag groeiende
Alpenrosen en Preiselbeeren. Daarna,
omdat er te veel mensen in de Hütte
waren, weer verder; zij aten buiten en
trokken verder, door een woestenij van
afdoening kan leiden. Van de indiening
kan op verzoek schriftelijk bewies wor- gruis en rotsblokken, en verdwenen in
den verkregen. de nevel van een wolk; het dal en de
met bloemen bezaaide weiden, met de
verspreid liggende zomerhutten, badend
in het zonlicht, werden ineens een deel
van een andere wereld. Zelfs de grote
witte top verdween uit het gezicht. Er
was niets dan deze trieste eenzaamheid
van steen en rotsen en kille mist. Zij
spraken niet meer, de lust om te praten
en te lachen viel weg tegelijk met het
zonlicht en het groen. Ineens zagen zij
de hut, laag en vierkant, stevig opge
trokken van steen, weggekropen tegen
de voet van de top, die, naar Cathryn
dacht, zelf wel een berg leek.
Binnen in de hut waren mensen, die
kaarten zaten te bestuderen, anderen
zaten kaart te spelen, weer anderen za
ten sandwiches te eten en dronken hete
koffie uit de thermosflessen; er lag een
hele stapel rugzakken, touwen en ijsbij-
len. Er stond een lange, kale houten
tafel met banken aan weerszijden, van
de zoldering hing een olielamp. Er wa
ren Engelsen, in kniebroek en met ver
moeide. roodverbrande gezichten; ste
vige, door de zon verbrande Wander-
vögel in Lederhosen; jonge, gehard er
uitziende vrouwen, met open shirts,
plus-fours en ski-sokken; er heerste een
algemene sfeer van losheid, camaraderie,
ruwheid, Bergfreundschaft. Er waren
gidsen met verfomfaaide groene hoeden,
puttees om de benen, verweerde gezich
ten. Er stonden grote potten Erbensuppe
te dampen en er werd gekruide wijn ge-
di onken uit tinnen mokken. Als een
dunne grijze rook gleed de mist langs
het raam. De wind stak op en het werd
ijzig koud. Een gids bracht een stapel
hout binnen en stak een vuur aan. Een
der Wandervögel haalde een mondhar
monica te voorschijn. De hut vulde zich
met warmte, rook en gezang. Voortdu
rend liepen er naar de deur van de hut
om naar het weer te kijken.
Cathryn leunde met haar hoofd tegen
Johann's schouder. Zij was, na een dag
in de open lucht, slaperig van de warm
te, de rook en de wijn.
„Zou het morgen slecht weer zijn?"
vroeg zij slaperig. Iedereen schijnt er on
gerust over te zijn."
„De gidsen denken, dat het misschien
gaat sneeuwen en het is een beetje moei
lijk om met verse sneeuw de top te be
klimmen.''
„Ik zal het wel klaar spelen", mom
pelde Cathryn. „Of het nu gaat waaien,
hagelen of sneeuwen. Hoe is het slapen
hier geregeld?"
„In kooien. Er is een kamer voor de
mannen en een andere voor de vrou
wen. Er zijn ook een paar kleinere ka
mers voor getrouwden."
„Het zou prettig zijn als we 'n ge
trouwd stel waren
„Als het God belieft de volgende
keer wanneer we samen een berg be
klimmen." Zij zag de gloed in zijn ogen.
Zij legde haar hoofd op haar armen
op tafel en keek hem met een slaperig
lachje aan.
„Dus gaan we nog meer bergen be
klimmen?"
„Natürlich! Bij mij ben je altijd vei
lig."
Haar verstand zei: „Francis is een even
goed klimmer misschien zelfs wel een
beter!" Maar er was iets in zijn. ogen
en zijn stem, dat alle argumenten deed
zwijgen. Zij voelde de warmte van zijn
lichaam, toen hij zich over haar heen
boog. Zij hield van hem.
Van de tien mensen in de hut, Ca
thryn en Johann meegerekend, wilden
nog twee groepjes van drie, ieder met
een gids, de top beklimmen; zij vertrok
ken kort voordat Cathryn en Johann
opbraken, twee keerden naar omlaag.
Het was donker toen zij de hut verlie
ten; de mist was opgetrokken en de
sterren stonden te schitteren; er lag geen
Neuschnee. Johann zei, dat het licht zou
zijn als ze de gletscher bereikten.
Toen zij de hut verlieten sloeg Jo
hann zijn arm om haar schouder en
kuste haar op de lippen. In een instinc
tief gebaar vlochten haar armen zich
om zijn hals en een poos hielden zij el
kander omarmd.
„Heb je goed geslapen?" vroeg hij ein
delijk.
„Als een marmot. Die prikkelende
lucht. En die gekruide wijn. En jij?"
„Sinds ik wist, dat jij naar Drindel
kwam en dat ik verliefd was, heb ik
eigenlijk geen enkele keer meer goed
geslapen. Ik denk, dat ik het pas weer
kan, wanneer we getrouwd zijn. Moeten
we werkelijk tot Kerstmis wachten, lie
veling?"
Zij glimlachte. „Vraag het nog maar
eens, wanneer ik terug ben van de Drin
delhorn
Daarna begaven zij zich, achter elkaar
lopend, op weg, bij het licht van de
sterren; het was vinnig koud; de rots
steen onder hun voeten was bedekt met
een dunne laag ijs; in de verte zagen zij
de lichtjes bewegen van de zaklantaarns
die de groepen vóór hen bij zich had
den.
(Wordt vervolgd)
hem voldoende reden om argwaan te
koesteren. Er volgde wat gepraat over
en weer en tenslotte moest Michaël voor
de rechter verschijnen, die aldra achter
haalde, dat Michael eigenlijk Muriel
heette en dus een meisje was. Haar mo
tieven tot de vermannelijking bleken
van teleurstellend materialistische aard:
zij meende als man beter haar brood te
kunnen verdienen dan zij het tevoren
als vrouw had gekund in de functie van
banketbakster. Misschien ook vond zij
het alleen maar naar om slechts brood
te kunnen verdienen terwijl ze de hele
dag met banket bezig was.
De klokkengieterijen in Duitsland be
leven dank zij Hitler, die tijdens de
oorlog de klokken van kerken en stad
huizen naar de smeltkroes heeft verwe
zen om er kanonnen van te laten gie
ten, op 't ogenblik een gouden tijd. Tal
van kerk- en gemeentebesturen bestel
len thans n.l nieuwe klokken voor cue
gebouwen. Alleen de 461 jaar oude klok
kengietersfirma Rincker te Sinn denkt
dit jaar 4000 tot 5000 nieuwe klokken te
gieten.
Wij zouden intussen wel eens willen
weten hoeveel der indertijd bij ons ge
roofde klokken nog niet gerestitueerd
werden.
Bij dat alles komt ons onwillekeurig
het bekende volksrijmpje in het geheu
gen;
Bim-bam-beieren
Duitsland wil (van ons) geen eieren
Wat wil het dan?
Het onderste uit de kan:
Daar krijgt het zelf nieuwe klokken
van
Volgens Associated Press heeft een
Belgische verzekeringsmaatschappij, die
vele wielrenners onder haar cliëntèle
telt in zoverre deze zich hebben laten
verzekeren tegen ongevallen met de
(ren-)fiets, de volgende clausule in haar
polissen opgenomen:
„De verzekering is alleen van kracht
voor ongevallen binnen Europa, met uit
zondering van Rusland en gebieden die
door deze natie bezet zijn of bezet kun
nen worden". (Spatiëring van ons).
Als oud-president Hoover, die onlangs
beweerd heeft, dat gans Europa binnen
20 dagen door de Russen zou kunnen
worden bezet, met een verbindende in
terpretatie van deze clausule zou worden
belast, zou de verzekeringsmaatschappij
niet veel schadegelden hoeven uit te ke
ren!
Te Cairo is één dezer dagen het jaar
verslag verschenen van het Ministerie
van Openbare Werken over1935
1936. Als men bedenkt, dat Cairo nog
altijd tot het Middenoosten behoort, kan
men zich voorstellen hoe verrukkelijk
de volop Oosterse rust moet zijn.
