Nieuwe Haarlemsche Courant | 1951 | 9 maart 1951 | pagina 3

MODERNE ZWITSERSE MOTORSCHEPEN
VAREN OP DE RIJN

ETtiCDE noorman: - nufsiecle*

VAN HOUTEN

BANDEN MET IERLAND WORDEN VERSTEVIGD

Jjutsen neut en (lippen

Gancia

Laat hel» ik U
bemind

Gebouwd op Neder 1. werven;
vaak bemand met Nederlanders

VREEMDELINGEN MOETEN ZICH IN
NIEUW VADERLAND THUISVOELEN

imssmsssmtBrnm

NEDERLAND KREEG EEM SCHERPE CONCURRENT

Overste Den Ouden
in Pusan begraven

televisieverbinding met

HERDENKING BIJ DE
„WOESTE HOEVE"

Christelijke opvoeding van de kinderen

iH

aero

Vele mogelijkheden voor industrie, handel
en emigratie

dr. j. voorhoeve

Kachel explodeert,
één gewonde

HULPACTIE

voor Grieks meisje

door ETHEL MANNIN

VRIJDAG 9 MAART 1951

PAGINA 3

FRANKRIJK EN ENGELAND?

Goedkoper dan een eigen
programma

Belangstelling daalt sterk

Zeepost voor Oost en West

Brief van Australische bisschoppen

Melkchocolade, luch
tig en bros, waardoor
de fijne smaak en
kwaliteit nóg beter tot
hun recht komen.

Het Nederlandse Merk
met Wereldreputatie.

IERLAND-WEEK TE ROTTERDAM

OVERLEDEN

Katholieke Illustratie

FRATER VAN ZON
ERNSTIG ZIEK

ZESTIG JAAR ESSO

LIKDOORNS

Amor gaat voor

Nóg meer gijzelaars

Geef mij maar rijst

Zwitserland, de kleine bondsrepubliek, die vóór de oorlog nauwelijks een
rol speelde bij het vervoer op de Rijn alleen Nederland en Duitsland
beheersten practisch dit vervoer is op dit ogenblik een zeer scherpe
concurrent voor alle Rijnoeverstaten. Het is er bijv. mede de oorzaak van ge
weest, dat de positie van Nederland is teruggedrongen naar de Beneden Rijn.
Het doet wel enigszins ironisch aan te weten, dat Nederland zelf hieraan het
hardst heeft meegeholpen! Direct na de oorïog lieten de Zwitsers n.l. nieuwe
en zeer moderne motorschepen voor hun Rijnvloot bouwen op Nederlandse wer
ven. Daarnaast varen zeer veel Zwitserse schepen met Nederlands personeel.
°e verklaring voor deze toestand ligt in het feit, dat Zwitserland zich direct
ha de oorlog de weelde kon permitteren, een moderne Rijnvloot op te bouwen,
omdat het land beschikte over harde valuta en de Nederlandse scheepsbouwers
£aarne de Zwitserse opdracht aanvaardden. Nederland was na de oorlog arm
cn kon pas in 1948 gaan denken aan de eventuele vernieuwing van zijn Rijn
vloot. De oorlogsschaderegeling liet lange tijd op zich wachten en ook de werf-
capaciteit was niet in staat aan de vraag om nieuwe schepen te voldoen.

Vóór de oorlog bedroeg de gezamen-
hjke tonnage van de Zwitserse Rijn-
schepen 76.000 ton. Voor het overgrote
deel waren het verouderde sleepsche-
Pen. Op het ogenblik bedraagt de Zwit
serse tonnage ruim 225.000 ton 80.000
'on sleepschepen en 145.000 ton moderne
|hotorschepen. De gezamenlijke sleep-
Kfacht bedraagt 23.000 P.K. Hierdoor is
de capaciteit van de Zwitserse vloot
ZeÜs groter geworden dan die van de
'ranse vloot! De Franse Rijnvaart is
door de gevolgen van de oorlog sterk
achteruit gegaan en de totale tonnage
bedraagt thans ruim 203.000 ton
slechts 35.000 ton hiervan bestaat uit
diotorschepen. Nederland bezat voor de
oorlog 204.000 ton aan motorschepen; op
"et ogenblik is deze tonnage opgelopen
tot 482.000 ton. Er zijn inderdaad een
aantal nieuwe motorschepen bijge
bouwd, maar men heeft het toch hoofd.
zakelijk gezocht in de motorisering van
°Ude schepen.

In Rijnvaartkringen is men er ech
ter wel van overtuigd, dat men zich
zal moeten gaan instellen op een ge
heel nieuwe vervoerstechniek op de
Rijn. Het motorschip gaat de sleep
schepen steeds meer verdringen. Dit
geldt nu nog niet zozeer voor de Be
neden Rijn, waar de kolen en erts
transporten overheersen, maar voor de
'est van het vervoer zal Nederland
zich zo snel mogelijk moeten gaan

Luit.-kol. M. A. P. den Ouden, de ge
keuvelde commandant van de Neder-
'andse troepen in Korea, is vandaag
acht km. ten Oosten van Pusan, op het
kerkhof van de V.N., begraven.

Het achtste leger legde een krans op
het eenvoudige graf, waarboven de vlag
Van Nederland en die van de V.N. half
stok hingen.

Luit.-gen. Ridgway, commandant van
ïet Ach,tste le§er, mr. A. H. C. Gieben,
°e Nederlandse vertegenwoordiger bij
"bommissie voor Korea, luit.-kol.
ltlCi c°mmandant van de Neder-
ndse troepen in Korea, John Muccio,
de Amerikaanse ambassadeur in Korea,
de plaatsvervangende Koreaanse minis
ter van defensie en andere Koreaanse
regeringsvertegenwoordigers waren aan
wezig.

Een Amerikaanse erewacht vuurde
een saluutsalvo af.

Een negerorkest speelde het Wilhel
mus.

De heer Gieben roemde de dapper-
jmid van overste Den Ouden en bracht
bet achtste leger dank voor het feit, dat
~e rouwdienst in de Nederlandse taal
kon worden gehouden.

Generaal Ridgway sprak woorden van
'of over ,je kwaliteiten van de Neder
landse troepen en sprak tot overste
bekhout: „Ik heb de moed van de Ne
derlandse troepen bij hun actie rondom
ftoengsong zeer gewaardeerd en ik be-
eUr de dood van uw vroegere com
mandant".

Aalmoezenier Van der Vrande leidde
rouwdienst, waarna de kist door een
;,nder]ands peleton in het graf werd
Neergelaten.

Wanneer wü een televisie-verbinding
t°t stand brengen met Engeland (waar
"Je programma's op hoog peil staan) en
nog een met Frankrijk, dan zullen
Mj maar een klein gedeelte uitgeven
Ja»» hefbedrag, dat er voor de produc-
'e van een eigen Nederlands televisie
programma nodig is. Dit houdt de Ver-
k'ging voor Experimenteel Radio-on-
"erzoek (de Veron) de Nederlandse te-
'•visie-autoriteiten voor ogen in een
l«vies, gericht aan de ministers van O.,
en YV. en van Verkeer en Water
rat, aan de directeur-generaal van de
T. T., aan de televisie-commissie en
de Nozema.

Omdat het Engelse televisiebeeld uit

^U5 beeldlijnen is opgebouwd kunnen
overgebrachte programma's slechts
°or middel van een tussenfilm door
j.?t Nederlandse systeem, dat 625 beeld-
Jhen gebruikt, worden uitgezonden. De
'erdoor veroorzaakte vertraging hoeft
chter niet meer dan één minuut te be-
j. aëen. Ook is het niet ondenkbaar, dat
'adelen zullen worden gevonden waar-
°r omzetting van het beeld in het ge-
tj.bhste lijnenaantal in nog veel kortere
J dan één minuut mogelijk wordt.
De Veron wijst er verder op, dat door
t J^ramma-uitwisseling kan worden be-
o- kt dat het programma veel gevari-

aanpassen, wil het niet helemaal uit
het Boven Rijnverkeer verdrongen
worden. Tot nu toe is men in ons land
nog te veel uit geweest op het oplap
pen van oud materiaal. Wanneer dit
niet het geval was geweest, zou de
Nederlandse Rijnvaart ongetwijfeld
thans op een punt zijn gekomen al
thans verhoudingsgewijs waarop
Zwitserland zich nu bevindt. Het geld
is op een verkeerde wijze geïnves
teerd; 20 tot 30.000 gulden heeft men
soms besteed aan het „Rijnwaardig"
maken van oude schepen. Hierdoor
heeft men in feite een concurrent als
Zwitserland op het paard geholpen.

Daarnaast is het voor de Nederlandse
Rijnvaart natuurlijk ook fataal geweest,
dat er zo weinig te vervoeren was. Het
klinkt dan ook aannemelijk, dat men er
huiverig voor was geld te steken in de
opbouw van de Rijnvloot. Thans lijkt
het echter dringend geboden om het
oude materiaal te slopen en daarvoor in
de plaats een kleiner aantal moderne
motorschepen te bouwen. In Duitsland
is men hiermede reeds met succes aan
begonnen.

(Van onze correspondent)

Ter gedachtenis aan de 117 Nederlan
ders, die op 8 Maart 1945 op de Arnhem-
seweg bjj de Woeste Hoeve tussen Apel
doorn en Arnhem naar aanleiding van
de op die plek gepleegde aanslag op
Rauter vielen als slachtoffers van de
Duitse terreur, hield de Reünistenver
eniging van oud-illegale werkers te
Apeldoorn gistermiddag bij het ter
plaatse opgerichte monument haar jaar
lijkse samenkomst, waarbij autoriteiten
en de familieleden en vrienden dezer
slachtoffers aanwezig waren.

Burgemeester mr. A. L. des Tombe,
van Apeldoorn, merkte in een toespraak
op te geloven, dat het handhaven dezer
jaarlijkse herdenking zeer goed is, om
dat de vrede der volkeren nog steeds
niet verzekerd is. Hij bracht op deze
toestand verzen van het Wilhelmus van
toepassing en besloot met aan te moedi
gen God als Schildt ende Betrouwen in
deze moeilijke tijd te kiezen. Vervol
gens spraken nog ds. J. de Groot, her
vormd predikant te Apeldoorn, en de
heer M. Buitenhuis, voorzitter van de
Reünistenvereniging. Deze laatste con
stateerde een verminderde belangstel
ling voor deze jaarlijks weerkerende
plechtigheid, hetgeen hij betreurde. Na
afloop werden bloemstukken bij het mo
nument neergelegd.

Met de volgende schepen kan zee
post worden verzonden. De data, waar
op de correspondentie uiterlijk ter post
moet zijn bezorgd, staan tussen haak
jes achter de naam van het schip ver
meld. Indonesië; m.s. „Willem Ruys"
(13 Maart); Ned. Antillen: m.s. „Oran
jestad" (13 Maart); Suriname m.s.
„Hersilia" (22 Maart).

TOPHOER

44. Snel treedt de Noorman op de wachter toe.

„Waar is uw makker?" vraagt hij scherp.

De oude soldaat ziet de koning verschrikt aan.

„Hij is even weggegaanstamelt hij, „hij zei, dat hij onmiddellijk zou terug
komen!"

„Mijn hevelen luidden anders!" zegt Eric met nadruk.

Strak kijkt hij de man in de ogen

Met uw leven staat gij er borg voordat deze post bewaakt blijft!"

Snel begeeft de Noorman zich naar de andere doorgangen. Hier, daar en daar ook
weeroveral zijn mannen verdwenen! Dus toch! denkt Eric. Niet alleen de Fret,
maar ook anderen! Een deel van de krijgslieden moet dus in het complot betrok
ken zijn!

Met afgebeten bevelen spoort hij de overgebleven wachters aan tot de grootst
mogelijke waakzaamheid. Met Olaf en zijn eigen ridders Awain en Ewoudneemt

hij zelf de meest belangrijke punten voor zijn rekening. Van minuut tot minuut stijgt
de spanning in de burcht. Waar is Vagen gebleven? Zal hij een aanval durven wagen?

Intussen stapt in een van de gangen Pum-Pum krijgshaftig heen en weer. De
algemene opwinding heeft ook de dwerg aangetast en aan alle kanten heeft hij zich
met wapens omhangen. Een veel te wijde helm zakt hem op de oren, in zijn gordel
steekt een vervaarlijke dolk en aan een boog en lans heeft hij de kleine handen
vol. De oude wapenknechten hebben moeite hun lachen te bedwingen, als zij Pum-
Pum met argwanende blik zien voorbijstappen.

Spijtig kijkt Pum-Pum naar de oude snorrebaarden.

„Pum-Pum geen snor meer," denkt hij, „met snor veel meer echt soldaat!"

Maar al is hij dan zijn snor ook kwijt, de ogen van de dwerg zijn er niet minder
scherp en waakzaam door geworden. En het ontgaat Pum-Pum niet, dat daar, net
om die 'hoek, een gewapende wachter wegsluipt. Waar wil die man heen?

„Ik hem volgen denkt Pum-Pum.

I

In een herderlijk schrijven, overgeno
men in „Herstel", heeft het Australisch
Episcopaat de gelovigen in dit wereld
deel gewezen op de grote verantwoor
delijkheid, die de opzienbarende groei
van de bevolking in dit onderbevolkte
land de katholieken oplegt. In dit schrij
ven wordt o.a. gezegd, dat in de onna-

Advertentie

Ha..,dat is

aero

is thans overal verkrijgbaar

oe wordt, terwijl ook de toekomsti-

f Nederlandse televisie-artisten goede

(höen trekken. Tenslotte wordt een

4. Plllflirool nnnfnnf tnccnn dn jjg,

uit buitenlandse programma's
j,a nen trekken. Tenslotte wordt
tf.r^ cultureel contact tussen de
Rken landen bereikt.

- (Van onze correspondent)
bjj 68-jarige leeftijd is te Oudenrijn

-'-'„Utrecht overleden de geneesheer-di-

<,l6, -r van 't bekende Homoeopathische
Tolhuis aldaar, dr. J. N. Voorhoeve.
'h0 promoveerde hij tot doctor in
ais ®G"eeskunde, waarna hij te Leiden
ktt. ®ssistent van prof. Van Calcar in
SC(^*|s kwam met de Duitse hoogleraar
>nogp5'. die in de homoeopathie grote
en zag. Geruime tijd stu-
thijp?6 dr. Voorhoeve toen in homoeopa-
hjS f16 klinieken te Berlijn, Leipzig, Pa-
W* Londen. In 1915 werd hij tot de
ki® geroepen, die hij tot zijn dood
de ,?Ur mm

lip'JVen uitoefenen en waarin hij zich
achtj^ de zijner patiënten en de hoog-
S van zijn collèga's wist te ver-

zijner patiënten en de hoog-

j'Srvp., -r—

cwL Dr- Voorhoeve was officier in

Otd

e van Oranje-Nassau.

Morgenmiddag wordt te Rotterdam de
Ierland-week geopend. De Ierse gezan
te, H. Exc. mrs. J. McNeill, zal dan in
het Museum voor Land- en Volkenkun
de een folkloristische en foto-tentoon
stelling openen. De bedoeling van deze
Ierland-week, die georganiseerd werd
door de vereniging „De Ierse Vrienden
kring", is. de banden tussen Nederland
en Ierland te verstevigen en wel door
de Nederlanders iets te tonen en te ver
tellen van het eiland en zijn bevolking.
Tot voor kort hoorde men weinig van
Ierland. Zo nu en dan kwam het voor
in het weerbericht en dan was het nog
ongunstig, daar er zeer dikwijls depres
sies voorkomen!

Na de oorlog breidde de belangstel
ling zich echter uit en kwamen er be
halve een groter commercieel ook een
cultureel contact. Deze week zal een ge
legenheid zijn om Nederland en Ierland
nog dichter bij elkaar te brengen.

Ierland is een nog betrekkelijk jong
land, dat echter zeer vele mogelijkheden
biedt ook voor de Nederlandse handel
en industrie. Er bestaat in Ierland be
langstelling voor Nederlandse kapitaals
investeringen en vestigingen van Neder
landse industrieën. Voor de Nederland
se export ligt in Ierland ook een zeer
groot gebied braak. Ondanks de jaren
lange strijd tussen Ierland en Engeland
zal dit laatste land echter wel een grote
concurrent voor ons blijven.

Onder bepaalde omstandigheden is
emigratie naar Ierland mogelijk. Grote
aantallen emigranten kunnen echter
niet toegelaten worden en het betreft
hier voornamelijk boeren en tuinders.

Zoals bekend zijn er enige tjjd gele
den strubbelingen geweest met Ier
land naar aanleiding van de oefeningen
die Nederlandse vliegers in Noord-Ier-
land in het kader van het Noord-At
lantisch Pact hielden. Het protest, dat
Ierland hierop liet horen was niet zo
zeer gericht tegen Nederland als wel

tegen de hele wereld, die maar niet wil
erkennen, dat de Ieren de souvereiniteit
hebben over het hele eiland. Wanneer
het een ander land betroffen had, zou
men even goed geprotesteerd hebben.
Een boycott van Nederlandse producten
was hiervan het gevolg. Achteraf is ge
bleken, dat Engeland te voren wist, dat
het laten oefenen van Nederlanders op
Noord-Ierland deze gevolgen zou heb
ben. Men wist ook tevoren en dit
stelt de zaak wel in een merkwaardig
daglicht dat men zijn belofte, de Ne
derlanders te laten oefenen op een vlicg-
dekschip er zou dan niets aan de

hand geweest zijn niet gestand kon
doen. Vlak vóór de komst van de Ne
derlanders vertrok het schip n.l. naar

de Middellandse ZeeIntussen

is de zaak tussen Nederland en Ierland
weer in het reine gebracht.

De K.R.O. geeft Zondag een Ierland-
Dag, waarop men o.a. zal kunnen be
luisteren een Hoogmis vanuit „St.
Patrick's College" te Maynooth. Er is
verder Ierse muziek en er zijn Ierse
verhalen en volksliederen en er is een
hoorspel: „Matt Talbot" van Philip Roo-
ner.

Maandag a.s. wordt er een Ierse schil
derijen-tentoonstelling gehouden in het
Stedelijk Museum te Amsterdam. Ver
der zijn er toeristische avonden te Rot
terdam (Maandag); Amsterdam (Dins
dag) en Den Haag (Woensdag).

Op St. Patrick's Dag wordt de Ier
land-week op de Ierse Legatie gesloten.

speurljjke wegen van de Goddelijke
Voorzienigheid Australië een toevluchts
oord en een schutse wordt, een tehuis
voor duizenden ontheemden, statenlozen
en vervolgden uit de oude wereld. Aan
gezien de toekomst van de Kerk hij Haar
en bij Haar kinderen ligt, moet alles in
het werk worden gesteld om de duizen
den nieuwe kinderen de christelijke op
voeding in de eigen katholieke scholen
te geven.

Op scholen, kerken, weeshuizen, zie
kenhuizen en andere katholieke instel
lingen zal een beroep gedaan worden
om bestaande gebouwen te vergroten en
nieuwe op te richten.

Geduld, vriendelijkheid, sympathie en
practische hulp moeten zonder uitstel
aan allen bewezen worden. Grote edel
moedigheid en onbaatzuchtigheid moe
ten de gestes zijn van het Australische
volk bij de voortdurende hulp aan de
nieuwe burgers, die zich een bestaan
wensen te vormen onder het Zuider
kruis. Door vriendelijkheid en hulp
vaardig advies zal aan de nieuwe bur
gers de acclimatisering binnen het
Australische kathdieke leven gemakke
lijk gemaakt moeten worden.

De bisschoppen vervolgen; Laat ons
edelmoedig zijn voor allen van alle
landen, die de veiligheid en vrijheid in
Australië zoeken. Zjjn zij eenmaal hier,
laat ons dan zorgen, dat zjj zich thuis-
voelen. Laat iedere Australische katho
liek het als een heilige plicht beschou
wen te helpen in het plaatsen en op
nemen van immigranten binnen de
Australische gemeenschap. In het hij
zonder: hebt sympathie voor hen en
spreekt niet over hen als vreemdelin
gen!

Wist u, dat Vlaardingen binnen een
paar jaar zal uitgroeien van één tot drie
parochies? Een-reportage hierover in
het nummer van deze week doet dienst
als „steekproef" in het complex van
problemen, waarvoor de bevolkingstoe
name en de industrialisatie van ons land
ook de kerkelijke overheden stellen. Een
artikel van de Romeinse correspondent
over de taak van de sacrista van de
Paus is geïllustreerd met een serie
fraaie foto's van de bisschopwijding van
mgr. van Lierde. „Achter de muren van
de studio" is de titel van een serie ar
tikelen over de inwendige organisatie
van de K.R.O.het eerste vertelt over
het totstandkomen van een programma.
Er zijn voorts interessante fotorepor
tages uit het buitenland: over Spitsber
gen, waar de Russen een grote geheim-
zinnighèid tentoonspreiden, over de be
tekenis van de ezel als trek- en lastdier
in het arme Ierland, en van de rei
zende redacteur over een vergadering
van het parlement van Ethiopië. Een ar
tikel over gedresseerde katten- met
charmante foto's geeft een goede karak
teristiek van dit zelfbewuste, uiterst
moeiliik te dresseren huisdier. Verder
de gewone rubrieken.

De in binnen- en buitenland bekende
esperantist frater Wigbertus van Zon uit
Vught is in het ziekenhuis van Johannes
de Deo in Den Bosch opgenomen. Zijn
toestand is ernstig.

De familie H. de Groot te Oudega in
Friesland had zich geruime tijd reeds
bezig gehouden met het benauwende
probleem, hoe een kurk van een kruik
te krijgen. Totdat de heer des huizes op
het lumineuze idee kwam om de kruik
in de kachel te, houden. De kurk zou
er zeker afvliegen. Maar de kurk zat er
vaster op. dan de kruik sterk was, met
als gevolg dat er een explosie volgde.
De explosie was zo enorm, dat de gehele
kachel uit elkaar sprong. De eierkolen
vlogen gloeiend en brandend door
de kamer. De heer des huizes werd ern
stig door brandwonden verwond, doch
het vuur was men spoedig meester.

De Apeldoornse groentehandelaar, die
tussen zijn voorraad vijgen een
Grieks briefje vond, weet thans, dat
dit afkomstig was van Ekaterini Ko-
raki, Taxiarchon 39 te Calamata
(Griekenland). Een nadere informatie
heeft uitgewezen, dat de bevolking
van Calamata door de plunderingen
van de partisanen reeds meer dan
een jaar in grote nood verkeert. De
ouders van de zeventienjarige Eka
terini, vroeger welgestelde lieden,
wonen nu in een krot en lijden ge
brek aan voedsel en kleding. Het
meisje, dat bij een exportbedrijf van
vijgen werkt, heeft haar briefje om
hulp op goed geluk tussen een zen
ding vijgen gestoken, welke in Apel
doorn terecht is gekomen. De heer
Slijkhuis aan de Nieuwe Enkweg 19
te Apeldoorn heeft zich bereid ver
klaard levensmiddelen en goederen
in te zamelen voor dit ondernemende
Griekse meisje.

1 April a.s. bestaat de Standaard
Amerikaanse Petroleum Compagnie
N.V. 60 jaar. Dit feit zal op 30 Maart
herdacht worden met een feestelijke
bijeenkomst in het Esso-gebouw in Den
Haag. Personeel van het hoofdkantoor
en deputaties uit het gehele land zullen
daar worden toegesproken door de
directeur van de N.V., de heer B. Klaa-
re. Zes plaatsen in het land zullen dan
door de P. T. T. met het hoofdkantoor
verbonden worden, zodat het daar aan
wezige personeel de toespraken kan
horen en ook op zijn beurt kan
antwoorden. Het is voor de eerste
keer, dat iets dergelijks in Nederland
zal gebeuren. Tenslotte zal voor het
eerst het Esso-museum worden openge-
I steld.

De maatschappij is opgericht 1 April
1891 met als hoofdkantoren Rotter-
d-m en Antwerpen. In 1920 ontstonden
i daarop twee A.P.C.'s, een te Antwerpen
en een te Rotterdam., De Nederlandse
tak behield het afzetgebied op de lin-
ker-Rijnoever. Dit werd in 1930 aan de
Duitse zustermaatschappij afgestaan. De
verschillende naamswijzigingen leidden
tenslotte in 1948 tot die van Esso.

De Esso is een volbloed Nederlandse
maatschappij. Van directeur tot jongste
bediende zijn de personeelsleden Ne
derlander. Alle mate.rialen worden ook
zoveel mogelijk in Nederland besteld.
Een deel van de producten komt inder
daad uit het buitenland, maar 50 pet
van de opbrengst van de Nederlandse
Aardolie Maatschappij komt de Esso
ten goede, aangezien de Standard Oil
Company (N. J.) voor 50 pet. mede
eigenares is van de N. A. M.

In de eerste jaren verkocht de maat
schappij in hoofdzaak lichtpetroleum;
men herinnere zich „De Automaat".
Thans brengt men nagenoeg alle olie
producten aan de markt. Men bezit
thans d'ie motortanksche.pen met een
totale capaciteit van 50,000 ton. De bin
nenvloot beloopt 8.000 ton: men bezit
verder 200 eigen spoorwegtankwagens.

De Universiteit van Oxford heeft beslo
ten op 1 Mei het eredoctoraal in de natuur
wetenschappen te verlenen aan dr. J. H.
Oort, hoogleraar in de Astronomie te Lei
den, zo meldt de „Times".

De uitvoer van 200 ton r(jst van Suri
name naar Venezuela is om redenen van
voorzichtigheid uitgesteld. De aanvoer op
de binnenlandse markt is van dien aard,
dat er stagnatie zou kunnen ontstaan. In
Nickerie is namelijk nog niet voldoende
padi ten verkoop aangeboden.

Advertentie

verdwijnen pijnloos,
snel en zeker met

Tussen Watlington in Oxfordshire en
Princess Risbourough in Buckingham
shire in Engeland rijdt sinds enige dagen
geen trein meer, omdat de machinist
Vincent Benham van dit lokaaltreintje
twee weken vacantie heeft genomen om
te gaan trouwen. Zijn liefde moge dan
al geen bergen verzetten, zij is sterk
genoeg om een trein stop te zetten. De
Britse spoorwegen hebben medegedeeld,
dat het niet mogelijk was een plaatsver
vanger aan te wijzen, omdat de man, die
Benham anders regelmatig vervangt,
voor militaire dienst is opgeroepen. De
reizigers op dit traject kopen als ge
woonlijk hun kaartje op het spoorweg
station, maar worden dan per bus ver
voerd. De 17de Maart zal het reizigers
leed tengevolge van Benham's huwelijks
vreugde weer zijn geleden, want dan
zal de machinist met de smaak van h,et
wittebrood in de mond weer aan het
werk gaan op zijn zwarte machine.

De twee gevangenen, die, zoals wij
gisteren vertelden, in Omaha twee gij
zeiaars n.l. de plaatsvervangend sheriff
en een advocaat bij hun ontsnapping
uit de plaatselijke gevangenis meena
men, hebben tijdens hun verdere vlucht
hun collectie gijzelaars nog uitgebreid
Zij maakten zich n.l. meester van een

Advertentie

Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK

55)

Hij dacht: wanneer ik deze berg heb
gehad en Cathryn veilig heb terugge
voerd in de armen van Johann ga ik
andere bergen beklimmen met Hans en
Willi; nog meer bergtoppen bij mijn
verzameling. Ik keer weer terug naar
Parijs om drukproeven te verbeteren; ik
zal weer een boek schrijven; weer naar
partijen gaan en er zal wel weer een
andere Merrilee Browne opduiken...,,,,
omdat Sue weigert bij de verzameling
gevoegd te worden.... Je maakte de
Merrilee's het hof, omdat de Sues niet
te krijgen waren, tenzij op haar eigen
voorwaarden en die wenste je niet te
aanvaarden. En de Sues bleven interes
sant, omdat zij onbereikbaar bleven, wat
heel verstandig van hen was, maar het
bracht ze ook geen steek verder. Enfin,
er waren genoeg vrouwen, die je het
hof kon maken, het was alleen geen
liefde; je dronk en maakte pret, het was
alleen geen pret; je pakte maar weer je
koffers en ging op reis, omdat de duivel
der rusteloosheid in je woonde en zo
hield je jezelf aan de gang... Dan voelde
je, hoezeer je geestelijk en psychisch
uitgeput was, je wilde er uit en beklom
weer bergen, leed kou, werkte je in het
zweet op rotspartijen, voelde je geeste
lijk en lichamelijk weer verfrist., en
keerde naar Parijs terug om opnieuw

boeken te gaan schrijven, te fuiven, te
flirten... en dat was nu je leven. Wat gaf
het echter? Duizenden die hem benijd
den! Het was al metal een gemakkelijk
leventje. Zijn boeken eisten niet veel
van hem, omdat hij schreef vanuit zijn
intellect en niet vanuit dat onzinnige
samenstel van emoties, dat men „het
hart" beliefde te noemen. Hij had succes
en verdiende geld een hele boel geld
en zonder veel moeite; leidde een
prettig leven; was niet gebonden, had
geen verantwoordelijkheden omdat hij
die niet zocht. Er was een tijd, dat hij
zich echt verbeeldde socialist te zijn, 'n
Shelleyaanse revolutionnair, toen hij
een ballast meedroeg van zogenaamde
beginselen en idealen... hij was daar
echter weer aan ontgroeid. Als hij er
over nadacht wat zelden gebeurde
ontdekte hij dat de beginselen nog stand
hielden. Nog altijd hield hij vol, dat
iemand geen berg, meer of moeras of
bos in eigendom mocht bezitten; hij was
zich terdege bewust van de ongelijkheid
en de onrechtvaardigheden, welke voort
vloeiden uit het vigerende sociale
systeem, maar kon niet toegeven, dat
Sovjet-Rusland de oplossing had ge
bracht, niet omdat die oplossing com
munistisch was maar omdat ze in het
geheel geen oplossing was. Analyseerde

hij zijn politieke idealen, dan ontdekte
hij, dat hij in zo-iets oudmodisch ge
loofde als democratie; hij wenste een
socialistische democratie. Maar dit ana
lyseren deed hij hoegenaamd nooit,
omdat het hem eigenlijk weinig kon
schelen. Want in de grond van de zaak
had hij weinig sympathie voor het men
selijke ras. Als massa was het smerig,
stompzinnig en grof. Wat zei Wilde toch'
ook over de democratie dat zij een
slachting was van het volk, door het
volk, voor het volk. Dat hoefde echter
niet. De ware democratie was zo niet.
Tenminste niet die welke hij zelf be
doelde.

In dit opzicht kon hij volmaakt sym
pathiseren met die figuur van Aldous
Huxley, die zei: „die verdomde armen
die ellendige armen, weg met de wer
kende klassen' Sociale revolutie was
een sociale noodzaak, best maar dit
was hun zaak, niet de zijne.

Daar zat jij, Francis Sable, oud dertig
jaren, op tien duizend voet hoogte op de
Drindelhorn, en dit was je politieke
filosofie en voor de rest was je een
epicurist. Je leidde het zinnelijke leven,
dat Augustinus van Hippo, filosoof,
geleerde, mathematicus, gedurende drie
en dertig jaren had geleid, voordat hij
van het Manicheïsme tot het Christen
dom overging, en de koestering van het
lichaam verving door zijn kastijding.
Wanneer je geloofde in het eeuwig le
ven was dit mogelijk; geloofde je, dat
er niets meer was dan dit leven, was
het niet mogelijk. En voor Francis Sa
ble was het niet mogelijk. Dus je ver
zamelde rozen, vrouwen, bergen en al
les wat zijn bezit waard was, zolang je
kon. En je genoot. Je genoot het le
ven. „Geef mij mijn momenten. U moogt
uw jaren houden!" Dat was het Leven
als in een sprookjeswereld. Maar wan
neer je dertig was kreeg je het gevoel,

alsof alles zich slechts herhaalde. Je
had alles al gehad, alles gedaan, wist
alles en kwam er iets bij dan was het
toch bedroevend weinig. Je voelde je
op een of andere wijze bedrogen. Je had
je momenten gehad, maar je citeerde
toch graag Wilde „Het leven is een
aaneenschakeling van kwade kwartie
ren met enkele seconden van verruk
king!" Je geloofde nog wel, dat het zo
was. maar het voldeed toch niet hele
maal. Je voelde je ergens bedrogen, het
leven moest méér zijn. Wat betekende
het voor Cathryn? Een droom, dacht
hij, een ononderbroken droom waaruit
zij nimmer ontwaakte; waaruit zij ook
niet verlangde te ontwaken. Zij had
een droomlandschap geschilderd en zij
dreef op een stroom van dromerig mys
ticisme naar de Katholieke Kerk en in
een droom zou ze Johann Amanshauser
trouwen. Zelfs deze berg was, ondanks
al zijn ruwheid, deel van haar droom,
en daarom kon zij op duizend voet
hoogte op de berg vredig liggen sla
pen zonder zich in haar kooi te liggen
kwellen met vragen, waar toch geen
antwoord op was. Hij benijdde haar...
wat (zei hij bij zichzelf, boos de slaap
zak dichter om zich heen trekkend) be
lachelijk was. Hij sloot, vastberaden
zijn ogen, maar sliep niet. De wind
huilde en de hemel werd donkerder, het
was avond.

Hij stond op en stak de kaarsen aan,
welke zij hadden meegebracht, hij stak
de primus aan, opende een blikje soep
en goot die in een kleine pan. Zijn be
wegingen, het licht en het suizen van
de primus deden Cathryn ontwaken.
Zij bleef een ogenblik verward stil lig
gen, starend naar de beweeglijke scha
duwen op de muren en de zolder.

„Het is nacht", zei ze verbaasd.

„De nacht onder de nachten",' zei hij.

(Wordt vervolgd).

auto en de chauffeur daarvan werd hun
derde gijzelaar. Toen de benzine op was,
requireerden zij een tweede auto en ook
de chauffeur van deze wagen werd mee
genomen. Dit escorte van vier gijzelaars
werd hun 80 km ten Zuiden van Omaha
blijkbaar toch wel wat te omvangrijk.
Daarom lieten zij het zorgvuldig gebon
den, maar overigens ongedeerd in een
boerderij achter en gingen er met een
derde auto vandoor. Manus Oly doet
het anders, maar is vooralsnog ook nog
onvindbaar.

Dr. Walter Kempner, die verbonden
is aan de Duke Universiteit jn Durham
in Amerika, heeft een rapport uitge
bracht over de invloed van een rijst
dieet. op te hoge bloeddruk. Dit rapport
is gebaseerd op waarnemingen bij 1800
patiënten. Van deze 1800 hebben volgens
Kempner 1200 bij zijn rijstdieet veel
baat gevonden, zó zelfs, dat men kan
zeggen dat voor hen een nieuw leven
is begonnen. Sinds 1944 zijn hem de
patiënten toegestroomd. JEr waren er,
die op brancards moesten worden ge
bracht; sommige waren blind, vele bijna
stervende, alle ellendig van duizeligheid
en de pijn aan het hart, die met te hoge
bloeddruk gepaard plegen te gaan. In
bepaalde gevallen daalde de bloeddruk
tot normaal, hartvergrotingen verdwe
nen, blinden konden weer zien en aan
gedane bloedvaten kregen hun tonus
terug. Het dieet bestaat uit een beker
droog afgemeten rijst per dag en zoveel
vers fruit en sap als gewenst plus on
geveer een handvol suiker. Hieraan
worden vitamine-tabletten toegevoegd.
Naarmate de patiënten vooruitgaan kan
dit dieet met kleine hoeveelheden aard
appelen, mager vlees of een schijf to
maat worden uitgebreid.

Dr. Kempner erkent, dat dit een on
prettig dieet is, dat bijna evenveel van
de dokter als van zijn patiënten eist,
omdat hij voortdurend moet blijven
controleren of zij zich eraan houden.
Immers alleen dan kan een goed resul
taat worden verwacht. De behandeling
duurt lang, omdat de ziekte even lang
zaam komt als verdwijnt. Het Rocke
feller Instituut te New York en de Co-
lumbia-Universiteit hebben gedurende
twee jaar patiënten, die dit dieet hiel
den, bestudeerd en gerapporteerd, dat
twee derden van hen zich er wel bij
bevinden. Ook een groep doktoren van
de British Medical Research Council
bevestigt de conclusies van dr. Kemp
ner. Waarom deze methode succes heeft,
is niet bekend. Dr. Kempner kwam op
het idee door het feit, dat Aziaten, die
hoofdzakelijk van rijst leven, nooit last
hebben van te hoge bloeddruk. Hij be
weert, dat dit rijstdieet ook goede re
sultaten oplevert bij hartkwalen en
aderverkalking.

Advertentie