Sint Pietersplein lag onder een dreigende hemel
waarlangs een ijskoude wind joeg
ekicpe noorman: -f{et 7yrfing - tnusiecie*
W
i
GOOD WILL-REIS VAN DE PRINS
NAAR ZUID-AMERIKA
ZUID-KOREANEN OVER DE
38ste BREEDTEGRAAD
Laat heb ik IJ
bemind
„Ter versterking van de banden
met ons land"
„Pad van minister voor Munuor
allerminst over rozen"
loopt
Herman van den Eerenbeemt
overleden
„De vrede is de vrucht van het geloothet
grootste geschenk, dat God geven kan
Gelovigen en pelgrims op
een natgeregend plein
Critiek op de diplomatieke activiteit
van generaal MacArthur
Zware verantwoor
delijkheid
SARTONO FORMATEUR
Vier Nederlanders weer
in vrijheid gesteld
Nieuwe atoomwapens
naar het front?
Voor vlijtige handen
Afvoer K.L.-militairen
2 April geëindigd
NIEUWE METHODE IN ARGENTINIË VOOR DE
VRIJMAKING VAN ATOOMENENGIE?
door ETHEL MANNIN
DINSDAG 27 MAART 1951
PAGINA 3
DE PLECHTIGE PAUSELIJKE ZEGEN URBI ET ORBI"
Kneepjens redt zijn leven
Verklaring van ir. Peters
De arrestaties te Semarang
BORSTBEELD VAN JAN
TOOROP ONTHULD
Tjerk Hiddes"
de grond
aan
Ontbinding afwikkelings
commando
De studie in het Ned.-
Indisch recht
Vrij sceptische reacties
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, Tweede Paasdag
Voor de Romeinen was het gisteren maar nauwelijks Pasen. En wie trouwens
ter wereld, wiens gedachten ooit zijn uitgegaan naar de meest feestelijke van
alle morgens, de ochtend van Pasen op het Sint Pietersplein, heeft zich iets
anders voorgesteld dan dc juichende vreugde van een overdadige zon, die nadruk
legt op de strakke lijnen van de hoge gevel van de Sint Pieter en de weidse
buiging der kolonnades? In de voorstelling, die men zich van jongs af maakt
van de plechtige zegen „Urbi et Orbi", is alleen plaats voor een strakblauwe
hemel, voor een overvloed van zonlicht, waarin het kleurig tapijt met het
Pauselijk wapen, dat van de buitenloggia neerhangt, fel schittert en helemaal
niet voor een lage dreigende hemel, waarlangs een ijskoude tramontana-wind
de wolken jaagt.
Toen de Heilige Vader gisteren bij het slaan van het middaguur op de buiten
loggia kwam, met over de schouders de witte vacht, dié alleen 's winters ge
dragen wordt, was er misschien haast niets van alles, wat de zegen op Paas-
morgen tot een vertrouwd beeld maakt, ook voor hem, die nog nooit in zijn le
ven tussen de menigte op het plein stond. Toch was het indrukwekkend.
Want juist nu bleek, dat er bijeen
komsten en meetings zijn in de open
lucht, die alleen bij stralend weer kun
nen slagen en ook in Rome is er de her
innering aan toespraken van balkons,
die alleen konden worden aanhoord
door een menigte, waarvan ook het sen
timent werd verwarmd door een feeste
lijke zon. Maar de zegen van de Paus
aan stad en land en wereld is een mo
ment van hogere betekenis, een plech
tigheid van zo grote allure, dat het niet
„in het water vallen" kan. Degenen, die
jaarlijks naar het Sint Pietersplein ple
gen te wandelen omdat het er als jaar
lijks terugkerend evenement nu eenmaal
zo bij hoort, evenals een nachtmis op
Kerstmis, waren ditmaal thuisgebleven
voor de trieste stortregens en de ijs
koude wind die door merg en been ging.
Op het grijze natgeregende pleinston
den ditmaal geen dagjesmensen, maar
alleen gelovigen, geen toeristen maar
prlgtrims.
Er werd niet zo makkelijk gejuicht
als anders op het Sint Pietersplein en
we hebben nu pas goed ingezien, hoe
het komt dat Italianen juichen en Ne
derlanders in de handen klappen, wan
neer de Paus op de buitenloggia komt.
Want onder zo'n grauwe hemel als die
van gisteren juichten ook de Italianen
met minder hartstocht dan anders. Ook
zij keken stil en vol van haast honge
rige aandacht, op naar de kleine witte
figuur hoog boven hen, naar de Paus,
die dit jaar, anders dan gewoonlijk, de
vele tienduizenden toesprak, voor Hij
Zijn Apostolische Zegen gaf. Er is een
goede reden om aan te nemen, dat de
Heilige Vader een geheel andere toe
spraak heeft uitgesproken, dan die Hij
had voorbereid en die de omroepers van
Radio Vaticana op de trappen van de
Sint Pieter in de hand hielden om er in
alle talen direct de vertaling van te
kunnen geven.
In dit plechtig uur, zo begon de Paus,
richten Wij tot de gelovigen en de pel
grims die hier zijn samengestroomd en
tot allen die hier in de geest zijn, de
ontroerde en bewogen groet van een
gemeenschappelijke Vader en Wij willen
bet u nog eens vol vreugde toeroepen:
Hij is verrezen." Dit feest geeft de mil.,
lioenen van de hele wereld weer de
ruime adem van de hoop. Vernieuwt u
door de kracht van het grote mysterie.
Werpt de oude gist weg voor het nieu
we Bekleedt u met de nieuwe mens na
de oude te hebben afgelegd. Herstelt de
banden met God en wordt weer broe
ders.
En doorgaande op het herstel van de
ze tweeledige vertrouwelijkheid ver
volgde de Paus: „Vrede zij U," pax vo-
bis, is de mooiste Christelijke groet die
denkbaar is. De vrede is de vrucht van
het geloof, het grootste geschenk dat
God geven kan. Bidt, opdat de vreugde
van Pasen niet vergankelijk en opper
vlakkig zij, maar in ons wordt besten
digd en doordringt in onze harten.
Als tolk van het Christenvolk bad de
Heilige Vader daarna tot God om Zijn
zegen, die Hij allereerst vroeg voor de
priesters, de bisschoppen, de priester- i
studenten, de religieuzen en allen die
hun leven geheel aan God gewijd heb
ben. Daarna voor allen die, in welke
verm dan ook, lekenapostolaat verrich
ten, voor wie Hij de hernieuwde genade
vroeg en een brandende ijver. Voor de
regeringen bad hij en voor allen die de
volkeren moeten leiden, opdat al hun
streven gericht zij op gerechtigheid en
vrede, op het herstel van het onderling
vertrouwen en de broederschap tussen
de volkeren. Dan bad hij voor de fami
lies, waaruit de Kerk van morgen zal
voortkomen. Voor de jeugd, opdat zij
zuiver mag zijn en zich bewust van wat
waardevol is en wat niet. O God, zo be
sloot de Paus, help de dwalenden en
hen, die zich tegen U gekeerd hebben
en zegen hen allen. Troost allen, die
lijden naar lichaam en ziel. Help en ze
gen de talloze verlaten kinderen, de
hulpeloze grijsaards, de vluchtelingen,
de verdrukten en de slachtoffers. Hen.
die lijden in de ziekenhuizen en hen, die
gevangen zijn. Geef hun kracht om sterk
te zijn en het geloof te blijven verdedi
gen. Laat hen in hun lijden beseffen dat
er maar één overwinnaar zal zijn: Chris
tus.
O Jezus overwin. Laat komen Uw
Rijk. Laat de luister van Uw Rijk steeds
duidelijker en stralender worden voor
alle mensen. Dit was in grote trekken
het gebed van de Heilige Vader om Gods
zegen. Daarna gaf Hij uit de kracht van
Zijn ambt de Apostolische Zegen en trad
kort daarop terug achter de hoge glazen
deur, die het balkon verbindt met de
zaal der zegeningen.
De nachtwake van Pasen met de
zegening van het vuur, het doopwater
en de paaskaars is in zeer vele ker
ken van Rome gevierd volgens de door
de Ritencongregatie gegeven mogelijk
heid van het herstel der oude gebrui
ken. In de St. Pieter werd de vigilie
echter niet gevierd in de nacht, maar
normaal op de morgen van Paaszater
dag. Maar in de Sint Jan van Latera-
nen en de Santa Maria Maggiore was
de viering 's nachts, evenals in de ker
ken van San Martino, de Jezuïeten
kerk Gesti, de Benedictijnerkerk op de
Aventijn de Maria sopra Minerva, de
Amerikaanse nationale kerk de Santa
Suzanna en vele andere.
Het blijkt, dat er enige bezwaren van
practische aard zijn tegen het herstel
van de oorspronkelijke paasliturgie. Zo
is het in Italië gewoonte op de morgen
van Paaszaterdag alle huizen te zegenen
met het pas gewijde water en deze tra
ditie zou moeten komen te vervallen.
En zo hebben de klokken van alle ker
ken van Rome ook op Paaszaterdagrnor-
gen 11 uur een kwartier lang geluid en
ook dit is natuurlijk niet in overeen
stemming met de viering van de Paas-
vigilie in de nacht van Zaterdag op Zon.
dag.
58. Verrast kijkt de Noorman op.
„Baldon! Zeker heb ik daarvan gehoord!" zegt h\j grimmig. „Heel veel onheil
heeft juist die Baldon over mij gebracht, voordat hij aan zijn einde kwam
„Baldon en de Fret waren beide zoons van dezelfde vader legt Olaf verder uit.
„En naar wat ik hoorde, waren zij aan elkaar gewaagd
Een donkere wolk glijdt over de trekken van de Noorman.
„Hij kreeg wat hij verdiende!" zegt de koning met nadruk. „Hij, en nu ook zijn
broeder Vagen!"
„Er was nog een derde broeder," vertelt Olaf verder. Jaren geleden is hij weg
gevaren met een schip, naar men zegt in Westelijke richting. Nooit heeft iemand
nog iets van hem gehoord."
De komst van Heidrun onderbreekt hun gesprekHet schijnt Eric toedat ook
zij er veel fleuriger uitziet. De dood van haar verloofde heeft haar blijkbaar niet
aangegrepen.
Alsof ze zijn gedachten heeft geraden, zegt het meisje met een lange blik:
„De Fret als echtgenoot was niet mijn keus!"
Eric ziet haar vriendelijk aan. Inderdaad, dit meisje was de eerste hier op de
burcht, waarin hij meende vertrouwen te kunnen stellen en hij heeft zich daarin
niet vergist.
„Waarom komt ge niet met ons mee, naar Wogram's burcht?" vraagt hij. „Wtnonah
zal u gaarne ontvangen en u nog vele dingen leren, die ge hier bij al deze strijd'
bare ridders misschien mist!"
Eric ziet Olaf's gelaat betrekken en hij heeft bijna spijt van zijn uitnodiging. Maar
Heidrun ziet hem aan met ogen, waaruit de blijdschap straalt en zegt zacht: „Het
zou mijn liefste wens in vervulling doen gaan!"
„Dan moet ge ook maar gaan!" zegt Olaf wat bars, als om zijn ontroering te ver-
bergen. „Maar vergeet uw eenzame, oude vader niet!"
Met een hartelijke kus stelt Heidrun de burchtheer gerust.
Welaan dan!" zegt Eric opgeruimd. ,J3ij het aanbreken van de dag rijden wij van
Tyrfing weg, naar huis."
EINDE VAN HET 19DE AVONTUUR.
Advertentie
De heer A. Kneepjens, vertegenwoordiger
in insectenpoeder, muggenolie, vliegen-
lijm, rattenkruit en andere verdelgende
middelen, was een man van levendige
verbeeldingskracht. Zo opende hij nimmer
de klerenkast, zonder te kijken of er
wellicht achter een van zijn colbertjes
een inbreker verdekt stond opgesteld.
Ook stapte hij nooit in bed, zonder zich
eerst even te bukken om te zien, of er
onder het ledikant een Man met Laag
hartige Bedoelingen verborgen lag. Op
een nacht kwam de heer Kneepjens, wel
niet dronken, maar toch innerlijk op
gebeurd, thuis en begaf zich zingend naar
zijn slaapvertrek. Ongetrouwd zijnde
wierp hij zijn kousen, bretellen en onder
wolletje zorgeloos de kamer rond en
vloog, in zijn haast om onder de dekens
te komen, met één sprong zijn bed in,
zonder eerst te kijken of er iemand onder
lag. Hij maakte zich een holletje en keek,
knorrend van behaaglijkheid, de duistere
kamer in. Plotseling verstijfde hij van
schrik. Want van onder zijn ledikant
hoorde hij het zachte slijpen van een mes.
Nu was de heer Kneepjens tegen onge
vallen verzekerd, maar toch kon hij een
gevoel van onbehaaglijkheid niet van zich
afzetten. Hij bukte zich over de rand van
het bed en keek midden in de verlopen
gelaatstrekken van Loze Arie, een voor
aanstaande figuur uit de Amsterdamse
onderwereld. De heer Kneepjens bedacht
zich geen ogenblik. Hij grabbelde zijn
enigste pakje „North State" uit het nacht
kastje en liet dit aan een touwtje omlaag
zakken. „Is dit genoeg, Arie?" vroeg hij
zacht. „Meneer", antwoordde de diep ge
zonken man, „daar lig ik nou al een uur
naar te snakken." En zo geschiedde het,
dat het leven van deze uitnemende ver
tegenwoordiger gespaard bleef.
North State
H. M. de Keningpn en Prins Bemhard
zijn Zaterdagmiddag, uitgeleide gedaan
door minister Stikker en de gezanten van
Argentinië en Chili, met een regerings-
Dakota van Soesterberg naar Zurich
vertrokken, vanwaar de Prins en zijn ge
volg met het KLM-lijntoestel naar Bue
nos Aires de goodwill-reis naar Argenti
nië, Chili en Uruguay hebben voortgezet.
Via Lissabon en Dakar was de Prins
Maandagavond reeds in Montevideo.
Tweede Paasdag is Prins Bernhard in
Montevideo aangekomen. Luid applaus
van honderden belangstellenden klonk
op toen de Prins uit het vliegtuig stapte.
Tevoren, toen het vliegtuig na de lan
ding over de startbaan taxiede naar het
platform, speelde de kapel van het
Florida-regiment het Wilhelmus en het
Uruguese volkslied, waarna saluutscho
ten werden gelost. Ter verwelkoming
waren aanwezig de onder-minister van
Buitenlandse Zaken en de Uruguese be
velhebber van leger en vloot. Na de in
spectie van de erewacht en de officiële
ontvangst vertrok Prins Bernhard, per
auto, naar een groot landhuis aan het
strand van Carrasco dat hem als verblijf
zal dienen. Op weg daarheen werd hij
luide toegejuicht door de menigte langs
de weg. Vandaag heeft de Prins een
officieel bezoek gebracht aan de presi
dent van Uruguay, Martinez Trueba, en
een krans gelegd aan de voet van het
monument van de nationale held van
Uruguay, generaal Jose de Artigas.
Bij zijn aankomst op het vliegveld te
Montevideo heeft Prins Bernhard in
vloeiend Spaans tot de journalisten ge
zegd dat hij zeer verheugd is zich in
Uruguay te bevinden en dat hij erken
telijk is voor de uitingen van sympathie,
die het volk van Uruguay via hem aan
Nederland betuigt. „Mijn missie is er een
van goodwill en ik verwacht de vriend
schappelijke banden tussen onze beide
landen nauwer te kunnen aanhalen", al
dus zei de Prins tot de journalisten.
Vóór zijn vertrek van Soesterberg
heeft prins Bernhard voor de microfoon
de volgende verklaring afgelegd:
„Nu ijc op het punt sta mijn good
will-reis naar Zuid-Amerika te be
ginnen, spreek ik de wens uit, dat
deze reis zal beantwoorden aan haar
doel: versterking der banden tussen
Zuid-Amerika en Nederland. Tot
weerziens, hasta la vista".
Herman v. d. Eerenbeemt
De Marine-Voorlichtingsdienst heeft
bij monde van de heer H. Hermans, het
hoofd van de „Voorlichtingspost Neder
landse Antillen", een radio-interview
met de nieuw-benoemde minister van
Minuor, ir. L. A. H. Peters, gehad, toen
de minister op de „Van Speyk" met
volle kracht van de Bovenwindse Eilan
den naar Bonaire stoomde om afscheid
te nemen van de bevolking van dat
eiland.
Na verklaard te hebben, dat het af
scheid van de West hem zwaar viel, zei
ir. Peters, dat er in het leven van een
minister maar twee gelukkige dagen
zjjn: de dag, waarop hij optreedt, en die,
waarop hij zijn ambt weer kan neerleg
gen. Daartussenin draagt hij een zware
verantwoordelijkheid voor 's lands be
lang. Ik ben mij maar al te zeer van die
Verantwoordelijkheid bewust, aldus de
minister, die vervolgde: Het pad, zeker
Van een minister voor Uniczaken en
Overzeese Rijksdelen, loopt in deze da
gen allerminst over rozen. De proble
men, die mij wachten, zijn verre van de
eenvoudigste. Het betreft geen wisseling
Voor genoegen, ook al niet, omdat ik
afscheid moet nemen van de Nederland
se Antillen, die mij ik mag dat gerust
heggen in de loop van de jaren zeer,
aeer na aan het hart zijn komen te
liggen.
Advertentie
Rij brandend maagzuur
«en of twee Rennies
eenvoudig laten smelten oP de tong. Nog
vóór U het weet. behoort de pijn tot net
verleden. Ook voor U is er nu geen reden
"leer. bepaalde lievelingsgerechten te
[aten voorbijgaan. Als er eens iets ver
keerd valt, hebt ge toch Uw Rennies bij
°e hand. En ge kunt ze innemen zonder
water of wat ook. altijd en overal,
vraag Uw Apotheker of Drogist een pak
Rennies. Een pracht remedie, prettig om
te nemen en.... zo doeltreffend.
De voorzitter van het Indonesische par
lement, het. P.N.I.-lid Sartono, is aangewe
zen als kabinetsformateur. Sukarno, die
hiervan op Paasochtend mededeling deed,
verklaarde: „Het doel is een nationaal
coalitiekabinet op brede basis te vormen".
Sartono heeft later tegenover Aneta ver
klaard, dc opdracht tot vorming van een
kabinet te aanvaarden. De uitvoerende
raad van de P.N.I. heeft hieraan zijn goed
keuring gehecht.
De fractie-voorzitter van de Masju-
mi, Prawoto Mangkoesasmito, heeft
tegenover Aneta verklaard, dat de aan
wijzing van Sartono tot kabinetsforma
teur geschied is volgens de internatio
nale gewoonte. Dit betekent dat de op
positie het door haar vastgestelde be
leid kiest als basis van een te vormen
kabinet.
Mangkoesasmito zei op de vraag, of een
kabinet te vormen is, waarin de P.N.I.
en Masjumi-Ieden zuilen worden opgeno
men, dat hij zulks niet uitgesloten acht.
Over de arrestatie van vijf Nederlan
ders te Semarang, waarover de woord
voerder van het ministerie van Defensie,
majoor Bachtar Loebis, een mededeling
deed naar aanleiding van de verklaring
van de Nederlandse Hoge Commissaris
over de moordaanslagen op Nederlan
ders in Indonesië, verneemt Aneta van
betrouwbare zijde, dat twee hunner,
Bastiaanse en Smid, spoedig wederom op
vrije voeten zijn gesteld. Twee anderen,
Van de Broek en Visbeen, zijn vrijgela
ten op voorwaarde, dat zij zich regelma
tig zullen melden bij de politie. De vijf
de, Robbie Andrea (die de schuilnaam
Robinson voert), is overgegeven aan de
politie
Herman van den Eerenbeemt, direc
teur van Van Munsters Uitg. te Am
sterdam en letterkundige te Amsterdam,
is op Eerste Paasdag, na een langdurige
ziekte, overleden. Hij was Bosschenaar
van geboorte, maar hij woonde al jaren
lang in Amsterdam, waar hy tal van
functies heeft bekleed en in en buiten
zijn Internationaal Cultureel Centrum als
kunstbeschermer is opgetreden. De to
rige zomer heeft hy zün zestigste ver
jaardag gievierd.
27 Juli 1890 is Herman van den Eeren
beemt in 's Hertogenbosch geboren. Aan
de universiteiten van A'dam, Berlijn,
Londen en Parijs heeft hij pharmacie ge
studeerd en letteren met bijzondere aan
dacht voor de philosophie van de kunst
geschiedenis. Hij heeft ook drie jaar in
een apotheek gestaan, is drie jaar lang
bij Heyermans geweest. Belangstelling
voor het toneel heeft hij altijd daad-
werkelUk gehad. Voordat hij in 1919
directeur werd van Van Munster's uit
geverij in de hoofdstad, heeft hij ver
schillende treurspelen gepubliceerd: „Ju
dith, en heldenspel in verzen", dat „Tho
mas Aquinas" in 1916 in de Amsterdamse
Stadsschouwburg heeft gespeeld. „Sam
son", Quadrille en „Malmström" in 1918.
„Samson" is in het jaar van zijn verschij
nen door Heyermans in de A'damse Stads
schouwburg gespeeld. „Malmström" is in
1923 onder regie van Frits Bouwmeester
gespeeld en is ook in het Duits vertaald,
taald.
Maar voor alle takken van kunst had
Herman van den Eerenbeemt aandacht.
Hij heeft er zijn leven lang zijn tijd en
zijn grote werklust aan gegeven. Hij
was een goed organisator, die het ook
verstond de financiële kant van het
kunstleven goed te behartigen. Kun
stenaars vonden in hem een hartelijk be
schermer; vooral voor jonge kunstenaars
heeft hij zeer veel gedaan. Dit is vrijwel
allemaal in Amsterdam gebeurd, want
hij was al spoedig niet alleen een be
kende figuur geworden in de hoofdstad,
hij voelde zich ook volop Amsterdammer.
Het was daar heel goed mee te rijmen,
dat hij toch ook Brabander en Bossche
naar bleef. Toen Den Bosch 750 jaar
bestond heeft men hem dan ook de
feestelijkheden daar laten leiden en hij
heeft dat zó gedaan, dat men hem tot
ereburger van Brabants hoofdstad be
noemde.
Herman van den Eerenbeemt heeft in
een zeer groot aantal organisaties en
verenigingen zitting gehad. Hij was voor
zitter van de Raad voor de Kunst, be
stuurslid van de vereniging „Vrienden
van het Concertgebouworkest", voorzit
ter van de katholieke kunstkring „De
Violier", directeur van de „Fondation
Internationale contre les bombardements
des populations civiles et la guerre totale",
voorzitter van de R- K. Oratoriumver
eniging, regent van het Museum Amstel-
kring.
Bij zijn zestigste verjaardag is Herman
van den Eerenbeemt, vooral om zijn
verdienstelijk werk voor jopge katho
lieke kunstenaars, benoemd tot com
mandeur in de orde van St. Sylvester.
Hij werd toen ook officier in de Orde
van Oranje Nassau. In 1924 was hem
„Pro Ecclesia" toegekend. Amsterdam
heeft hem met de zilveren medaille van
de stad vereerd en het Concertgebouw
heeft hem de gouden Concertgebouw
medaille uitgereikt.
Ter gelegenheid van de 60ste ver
jaardag van mevr. Charley Toorop is
te Bergen Zaterdagmiddag op de hoek
van de Buerweg (waaraan Charley
Toorop woont) en de Jan Tooropweg
een borstbeeld onthuld, dat door de
kunstverzamelaar S. J. Sala aan het
gemeentebestuur van Bergen was aan
geboden.
Bij de plechtigheid waren, behalve
mevrouw Toorop, tal van Bergense schil
ders tegenwoordig, evenals mr. A. F.
Kamp, voorzitter van het kunstenaars
centrum Bergen.
Het Znid-Koreaanse leger maakte van
daag bekend dat zyn troepen aan het
Oostelpk deel van het ruim 200 kilome
ter brede Koreaanse front de 38ste
breedtegraad hebben overschreden en
zich daar hebben meester gemaakt van
het dorp Vonpo-Ri, vier en een halve
kilometer binnen Noord-Koreaans ge
bied gelegen. Dit was de eerste maal dat
een geallieerde eenheid voet op Noord
Koreaanse bodem zette sedert de ver
bonden troepen in December van het
vorig jaar met de grote terugtocht be
gonnen. Zaterdag maakte generaal Mac
Arthur bekend dat de verbonden troe
pen zo nodig de grens zouden overschre
den.
Naar door het U. P. te Washington
vernomen wordt heeft het departement
van buitenlandse zaken aan het Penta
gon (het departement van defensie) en
het Witte Huis verzocht de activiteit
van generaal MacArthur op diplomatiek
gebied te beknotten. Naar verluidt is
het verzoek van het departement in
tameiyk krachtige bewoordingen vervat.
Het departement is hier biykbaar toe
overgegaan na MacArthur's dramatische
aankondiging van de vorige week, dat
hü bereid was te velde met de commu
nistische opperbevelhebber in Noord-
Korea over een wapenstilstand te con
fereren.
Radio Peking had gisteren nog niet
gereageerd op het door generaal Mac
Arthur gedane voorstel om met de
communistische bevelhebber te velde
besprekingen te voeren over een wa
penstilstand. Ook Radio Pyongyang
(Noord-Korea) heeft tot nog toe over
deze kwestie gezwegen.
De Amerikaanse minister van defensie
George Marshall onthulde Zaterdag, dat
de Amerikaanse stryders in Korea en
elders wellicht spoedig zullen worden
uitgerust met nieuwe in het geheim
Advertentie
in het schoonmaakgetij: Hainea-Gelei
ontwikkelde wapens, waaronder atoom
wapenen. Deze verklaring legde de ge
neraal af in zyn eerste halfjaariykse
verslag sedert hy tot minister van de
fensie werd benoemd.
Het vlaggeschip van de Indonesische
marine, de „Gadjah Mada" (de voorma
lige „Tjerk Hiddes") is de vorige week
tijdens een proefvaart nabij Madura aan
de grond gelopen.
31 Mei wordt het afwikkelingscom
mando van de Nederlandse troepen in
Indonesië ontbonden, aldus is in een
gezameniyk communiqué van de chef
staf van de APRI (Indonesische strijd
krachten) en de commandant van het
Nederlandse afwikkelingscommando te
Djakarta medegedeeld. 2 April zal met
het vertrek van de „New Australia" de
afvoer van militairen van de Konink-
iyke Landmacht geëindigd zyn.
Nadien zullen de werkzaamheden die
betrekking hebben op het vervoer van
Ambonese leden van het voormalige
KNIL geregeld worden door een aantal
ex-KNIL-leden en enkele leden van de
K.L., die aangezocht worden te blijven.
Na 2 April zijn er in Indonesië nog 7.725
Ambonese ex-KNIL-leden en voorts 375
leden van de K.L. en 150 niet-Ambonese
leden van het voormalige KNIL. 1 April
zal het rayon-Bandung geheel verlaten
zijn. De laatste rayons Djakarta en
Semarang zullen eind Mei geheel ver
laten zijn. Vóór 16 Maart bevonden zich
nog 10.955 militairen met K. L.-status
in Indonesië. Volgens deze gegevens
worden in Indonesië 250 militairen ge
demobiliseerd.
Naar het A.N.P. verneemt is binnenkort
een Koninklijk Besluit te verwachten
waarbij de studie in het Ned.-Indisch
recht wordt opgeheven. Voor hen, die thans
nog in dit vak studeren, zou nog gelegen
heid gegeven worden tot 14 April 1951
candidaats- en tot 14 April 1954 doctoraat
examen te doen.
Koningin Juliana is Zondag voor een
korte wintersportvacantie in Sankt An
ton (Arlberg) aangekomen. De prinsessen
Beatrix, Irene en Margriet waren hier
reeds Donderdag gearriveerd.
President Peron van Argentinië heeft
Zaterdag op een persconferentie, die
alleen voor Argentijnse journalisten toe-
gankeiyk was. verklaard, dat Argentinië
atoom-energie kan vrymaken, volgens
een methode welke in andere landen
onbekend is De Argentynse methode
is, aldus Peron, veel goedkoper dan het
kostbare kemsplitsingsproces, dan in de
V. S., Engeland en Rusland wordt toe
gepast.
Hij omschreef de methode als geba
seerd op thermonucelaire acties iden
tiek met die, waardoor de zon atoom
energie vrijmaakt.
De proeven vonden 15 Febr. j.l. plaats
op het eiland Huemil, bij San Carlos
de Bariloche, waar het Argentijnse
proefstation voor atoomenergie is ge
vestigd.
Volgens Peron leiden de Argentijnse
proeven tot de conclusie, dat althans
een deel van de zogenaamde kosmische
stralen zijn oorsprong vindt in pro
cessen, die binnen in de zon plaats
hebben.
Argentinië heeft een nieuw apparaat
ontwikkeld, een zogenaamde thermo-
tron. Dit wordt gebruikt bij de bestu
dering van de reacties in de zon, als
mede bij het bestuderen van de proble
men, die in verband staan met de wa
terstofbom.
Peron verklaarde, dat deze onder
zoekingen hebben aangetoond, dat
buitenlandse geleerden wat de wa
terstofbom betreft nog ver van hun
doel zijn, althans te oordelen naar
hetgeen ze er tot nu toe over heb
ben gepubliceerd.
Argentinië zal de atoom-energie
op grote schaal gebruiken, echter
uitsluitend in centrales en andere
industriële installaties. Radio-actieve
bijproducten zullen voor weten
schappelijk onderzoek worden ge
bruikt.
De genaturaliseerde Oostenrijkse pro
fessor Ronald Richter is de ontdekker
van Argentinië's nieuwe methode voor
het vrijmaken van atoom-energie. Hij
verklaarde, dat Argentinië thans ook de
atoombom kan maken, maar niet zal
overgaan tot productie.'
Het nieuws van Peron's verklaring
wekte over het algemeen vrij sceptische
reacties. Men ziet er een politieke ma
noeuvre in, bedoeld' om Argentinië
steun te verlenen in zijn houding tij
dens de inter-Amerikaanse conferentie
te Washington. De mogelijkheid, dat
Argentinië iets nieuws en belangrijks
heeft ontdekt, wordt evenwel niet ver
worpen. Peron's verklaring bevat ech
ter te algemene en te vage wetenschap
pelijke gegevens om zich een juist oor
deel over de waarde der ontdekking te
kunnen vormen.
Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
69)
Hy zei vlug: „Je bedoelt toch niet
dat hij zichzelf iets heeft aangedaan?"
„Hij probeerde het. Hij wierp zich te
gen middernacht van de Pont Neuf. Hij
werd door de rivier-politie opgepikt en
naar het hospitaal gebracht."
„Hemel! Wat gebeurt er nu met hem?
Er wordt toch geen rechtszaak van ge
maakt?"
„In dit land blijkbaar niet. De Fran
sen zijn in dit opzicht geciviliseerder
dan wij. Maar de dokter, die hem ver
zorgt, is nogal vasthoudend Hij belde
me op en vroeg me of ik naar het hos
pitaal wilde komen, omdat hij me wilde
spreken. Het schijnt dat Johnny hem
heeft verteld, dat hij voor me werkte
en verliefd op me was, maar dat het
hopeloos was een dat hij het niet langer
kon verdragen."
Hij staarde haar verbijsterd aan.
„Hoe komt-ie daar in godsnaam bij?"
„Dat is nog wat jij noemt zijn ploer
tige loyaliteit. Begrijp je het niet? De
dokter stelde hem alle mogelijke vra
gen en hij moest iets zeggen, maar wil
de jou er niet bij betrekken. De dok
ter was zeer sympathiek en met alle
geweld wilde hü, dat ik zou proberen
Johnny te troosten en in een betere
geestestoestand te krijgen voor hij het
hospitaal verliet. Op zijn voorstel heb
ik met Johnny een gesprek gehad, on
der vier ogen. Ik vroeg hem wat dat al
les had te betekenen en hij zei, dat hij
het eerste het beste dat er bij hem op
kwam aan de dokter verteld had; het
enige waar hij nog aan kon denken
was: hoe hy Mr. Francis er buiten kon
houden. Toen begon hij te huilen."
Francis drukte zijn sigaret uit in een
asbak. Een poos duurde hun zwijgen,
toen vroeg hij. zonder haar aan te
zien: „Waar is hy nu?"
„Ik bracht hem naar mijn huis. Hij
blijft daar tot we de nodige regelingen
voor hem getroffen hebben om weer
naar huis te gaan."
„Wil hij dat?"
„Ja. Volgens zijn eigen woorden is
hij Europa zat. Hij is trouwens alles zat,
de arme jongen."
Hij dacht: „Waarom zegt ze dat er
bij?" Hij vroeg even later: Zou het
helpen, denk je, als ik eens met hem
ging praten?"
„Ik ben bang van niet. Ik vroeg het
hem en hij werd er bijna hysterisch
onder. Ik geloof, dat hy je onder geen
voorwaarde meer wil zien."
Francis drukte zyn handen tegen zijn
gelaat
„O God." zei hij vol afkeer.
Hy keek haar aan. „Wat moet ik dan
doen?"
Zij zag de dringende vraag in zijn
ogen en hardheid en toorn smolten
weg. Zij was gekomen om hem alle mo
gelijke verwijten te doen en hem van
alles te beschuldigen. Nu had ze alleen
maar medelijden met hem. Ze zei
zacht: „Ik geloof niet dat je iets zou
kunnen doen."
„Dat is mijn straf."
Hij kwam overeind en leunde tegen
het raam, met het hoofd op zijn arm.
Het balcon was vrolijk versierd met
Johnny's bloembakken, vol rose gera'
niums en witte margrieten en een blau
we rand lobelia's. Er groeide een cle
matis in een bak. die hy aan de muur
bevestigd had. Die plechtige, stipte,
humorloze Johnny met zijn grenzenloze
loyaliteit, die zich in het donker van de
Pont Neuf wierp....
„Heel je leven de kennis by je moe
ten dragen, dat je je zuster voor haar
dood mee een berg opnam en een jon
gen tot zelfmoord dreef."
Zij wilde iets zeggen, dat niet banaal
zou klinken, zij kon echter niets vin
den en hij ging voort: „Wroeging, een
van de minderwaardigstemenselijke
gevoelens. Ik zei dat eens tegen Ca-
thryn, toen mijn moeder zich na de
dood van myn vader zo ellendig voel
de."
Ze zei: „Je hoeft geen wroeging te
voelen over Cathryn dat had ik je
in Drindel al willen zeggen, maar je
liet me er geen gelegenheid toe."
„Ik nam Cathryn met me mee naar
Drindel, omdat ik door Framley in de
steek gelaten was en niet alleen wilde
gaan. Ik had haar gewoon op een va-
cantiereisje mee kunnen nemen, maar
ik wilde gaan klimmen, en ik wist, dat
zij het voorstel van een vacantie in de
bergen enthousiast zou aangrijpen. Ik
nam haar mee, hoewel ik wist, dat moe
der een bijna ziekelyke angst er voor
had, dat Cathryn zou gaan klimmen. Ik
wist, dat zy zich zorgen makkte, dat
zij zich ongelukkig voelde, toch deed ik
het. Toen ik daar was nam ik Cathryn
mee de Drindelhorn op, onmiddellijk na
een andere inspannende tocht, in plaats
van dat ik haar een paar dagen rust
gunde. Ik deed dat, omdat het zo met
mijn eigen plannen uitkwam. Zij viel,
omdat zij vermoeid was. En nu wil je
me nog vertellen, dat ik geen wroeging
hoef te gevoelen.
Zij bleef zwijgen.
„En na dat alles", ging hij onbarm
hartig voort, „werd ik zo'n zwyn, dat
ik een arm joch er toe dreef om in do
Seine te springen".
„Francis, houd daar nu mee op. Dat
is alleen maar masochisme, zelfkwel
ling".
„En minderwaardig, zoals wroeging,
niet? Nu, wat moet ik dan doen om
gered te worden?"
Het oude cynisme klonk weer in zyn
stem.
„Ga weer aan het werk, wanneer je
maar enigszins kunt". Hij slaakte een
ongeduldige uitroep. „O, daar moet ie
niet mee spotten, Francis. Je weet, dat
een mens helemaal kan opgaan in zijn
werk. Dat dit soms het enige is, dat ons
creatieve kunstenaars is overge
bleven. Je probeerde te ontsnappen
door te veel te drinken, en het ging niet,
dat wist je van tevoren. Het is alsof je
plotseling in een donkere tunnel ver
dwijnt maar op de een of andere ma
nier kom je er altijd aan de andere
kant weer uit, en er is niets veranderd.
Je kan je leven niet veranderen in een
reeks tunnels. Je kan niet maar blyven
weglopen. Het spijt me, dat het alle
maal erg leger-des-heilsachtig klinkt
maar het is waar".
(Wordt vervolgd).
