„Berliner Ballade" een
wrange persiflage
Feiten wijzen nood in Kennemer-
landse tuinbouw aan
De Amsterdamse burge
meester op Marquette
Congres Nijverheidsonderwijs
in Haarlem
Botten- en aardbeiencampagne
waren slecht
Minimumprijzenregeling redde
aardbeiencampagne
^Pullman
^ITlatraóóen
m■■iii
Regie van Stemmle
BURGEMEESTER KWINT BIEDT EXCUUS AAN
Een verbouwing in
Italiaanse stijl
Pullman matrassen
Product was van slechte
kwaliteit
AUTO-FINANCIERING
DE GROOT
ZATERDAG 31 MAART 1951
PAGINA 6
Luxor
Cinema Palace
City
Rembrandt
Spaarne
Voordracht gemeente
ontvanger
NHfrmr.y
Snelheid
Deelnemers ontvangen
op stadhuis
SCHOONHEID VAN KENNEMERLAND
Regenten-wee
Postzegeltentoonstelling
De grote campagnes
Bonencampagne teleur
stellend
Verbouw van Marquette
[GEZONDE SLAAP;!
bü WASSENAAR
Verenigde Kath. Dammers
„Het Witte Paard'
Biljarten
Minimumprijzenregeling
van nut
Belastingconsulent
N.V. W. JAGER GERLINGS
AKA - Fa, F. H. JANSSEN - Telefoon 19635
JANSWEG 42. Ook ten voordele van U.
D U IJ R S M A
SPUIT ALLES
WOMNGRUIL
KNIPPATRONEN
Nieuwstraat 3
Er komt uit Duitsland nauwelijks een
film, die niet het lot van het Duitse
volk tot onderwerp neemt. Het is
te begrijpen, zeker van een volk. dat zo
met zichzelf is begaan als het Duitse. Het
is ook te begrijpen, dat al die films min
of meer in de vorm van een persiflage
uitvallen, want de persiflage, die zo ge
makkelijk aanleiding tot overdrijving
geeft, ligt de Duitsers wel.
Een en ander wordt weer eens beves
tigd door de film ..Berliner Ballade" van
Stemmle. die een beeld ontwerpt van
het leven van de „gewone Duitser", hier
genaamd Otto Normalverbraucher, een
soort moderne Berlijnse Jedermann, aan
de buitenkant
De film begint met een uiterlijk beeld
van Berlijn, zoals het er in het jaar 2050
zou kunnen uitzien. Hoge vierkante hui.
zenblokken. stil en koel luchtverkeer.
Een stem verklaart, dat de Duitse hoofd
stad wel eens een ander beeld vertoond
heeft, met name in de jaren, die eindig
den met de totale vernieling van de stad.
Dan barst de macabere persiflage los:
Otto Normalverbraucher wordt van het
heden naar het verleden en terug geslin
gerd als gewoon burgee als minimum
lijder, een gedrilde recHBt, als marionet
onder Hitler's lieflijk regiem, als slacht
offer van de oorlog, als zwerver, als ver
geefs zoeker naar wat normaal eten. naar
normale liefde. Hij botst tegen zwarte-
h andelaars op, tegen politie, tegen neo
nazi's, tegen bezetters en de angst jaagt
hem voort, de angst voor het leven, voor
de dood, voor de oorlog, voor de vrede
In weerwil van dat alles weigert hij be
graven te worden, als hij dood is. Hij
staat op en bij zijn graf geeft hij te ken
nen, dat hij slechts één ding begraven
wil: de angst, die hem heeft voortgedre
ven. En de dierbare aanwezigen bij zijn
begrafenis laat hij op hun beurt begra
ven: hun egoïsme, hun haat, hun onver
schilligheid Alleen op die manier kun
nen zij verder leven.
Het slot is dus een optimistische
noot en het is de enige in de hele
film, die zich als het ware verlustigt
in de ellende, waaronder de Duitsers
door hun schuld het wordt in de
film erkend gebukt gaan. Aan
vaardt men eenmaal het thema met
alle overdaad, waartoe het in Duitse
handen aanleiding geeft, dan dient
men Stemmle toch het compliment
te maken, dat hij zijn bedoelingen
meesterlijk vorm heeft gegeven. We
hebben hier in alle geval te maken
met een film in de zuivere zin van
het woord, met een geluidsfilm van
goede kwaliteit. -
De stijl doet evenveel denken aan
JDrei Groschenoper" als aan „Mutter
Krausens Fahrt ins Glück" en ook de
atmosfeer kon uit die moedeloze dagen
van na de eerste wereldoorlog stammen.
De film is door en door Duits in alle
opzichten met alle goede en slechte as
pecten van de Duitse film, doch ont
vlucht het cliché met veel meer succes
dan de gebruikelijke Amerikaanse pro
ductie. De film gaat deze week in Frans
Hals draaien.
Het filmverhaal „Mrs. Mike" is niet
geheel van sentimentaliteit ontbloot. Dit
komt de film. die overigens het gegeven
rustig en met eenvoud behandelt, niet
ten goede. Een jong meisje trouwt met
een sergeant van de politie, die zijn
standplaats ergens in het verre Noorden
van Canada heeft. Zij ziet aanvankelijk
met op tegen de moeilijkheden, die het
verblijf in een afgelegen streek met zich
meebrengt. Wanneer zij echter beseft,
dat bij de komst van haar eerste kind
geen dokter aanwezig kan zijn, wil zij
met alle geweld de afgelegen post ver
laten en vertrekt naar een minder afge
legen nederzetting, waar wel een dokter
te vinden is.
Het kind groeit op. maar valt ten prooi
aan een plotseling uitgebroken diphterie-
epidemie, die bij gebrek aan serum kans
krijgt om dood en verderf te zaaien on
der de bewoners. Het verlies van haar
kind maakt voor haar de eenzaamheid
nog groter en de jonge vrouw ontvlucht
ook deze post. Alies komt echter weer
op zijn pootjes terecht, want wanneer de
man overgeplaatst wordt, treft hij zijn
vrouw weer in de nieuwe woning. Toe
gang 18 jaar.
Roseanna McCoy is de mooie jonge
dochter van een Amerikaanse boer. Zij
wordt door de zoon van een familie,
die met de McCoy's in onmin leeft,
geschaakt. De schaking geeft aanlei
ding tot een felle strijd tussen de beide
gezinnen met hun respectievelijke sup
porters Er wordt duchtig geschoten in
deze film. Joan Evans en Farley Gran
ger spelen er de hoofdrollen in. Joan is
pas zeventien jaar oud en een nieuwe
ontdekking; dit maakt het zien mis
schien de moeite waard. Achttienjarigen
kunnen haar bewonderen.
Bud Abbott en Lou Costello lossen in
«Moord te middernacht" maar liefst
twee moorden op. Dat gaat natuurlijk
gepaard met de nodige griezeligheden
en rare voorvallen, waar ieder hard om
mag lachen. Vooral de dikke van het
onafscheidelijke tweetal (of het Bud
of Lou is, wie zal het zeggen?), krijgt
volop de gelegenheid om een serie uit
bundige en ongetwijfeld op de lachspie
ren werkende stupiditeiten aaneen te
rijgen. Zij. die veertien zijn en daaren
boven ook nog goedlachs zijn
Annie Oakly blijft nog een weekje
in de Spaarnestad en dat is geen won
der, want haar ondeugende gezichtje,
haar schietvaardigheid en haar liedjes
zijn bij iedereen erg in de smaak ge
vallen. Ge kunt haar gerust gaan zien,
•ls ge het nog niet gedaan hebt. AHe
leeftijden..
De „gewone Duitser" in de film „Ber
liner Ballade" van Stemmle.
In het Spaarne-theater wordt deze
v/eek de film „Ontmaskerd" vertoond.
Dit is een zeer boeiend gegeven en de
van spanning en avonturen houdende
bioscoopbezoeker kan dan ook zijn hart
ophalen. Achtienjarigen kunnen het
gaan zien.
B. en W. hebben de volgende voor
dracht opgemaakt voor de benoeming
van een Gemeente-Ontvanger (vacature
D. Andrea), die tevens de leiding zal
krijgen over de Incasso-, storting- en
ophaaldienst.
1. B. J. Thyssen, gemeente-ontvanger en
hoofd van de Centrale Boekhouding
voor de gemeentebedrijven te Enschede.
2. J. P. Starreveld, wnd. directeur van
de Incassodienst te Haarlem.
3. P. Q. Wolff, wnd. gemeente-ontvanger
te Haarlem.
De nrs. 2 en 3 zijn gedaan in alpha-
betische volgorde.
Wat zegt de nieuwe wet?
Bestuurders van motorrijtuigen
zijn verplicht hun snelheid zo te re-
gelen, dat zij steeds het motorrijtuig
tot stilstand kunnen brengen bin
nen de afstand, waarover zij de weg
vóór het motorrijtuig kunnen over
zien en waarover deze vrij is.
De laatste vergadering, welke de ge
meenteraad van Velsen wiidde aan de
behandeling van -de begrotingen voor
1951, stond aan begin en einde in het
teken van de motie van afkeuring, inge
diend naar aanleiding van de gewraakte
passage in diens nieuwjaarsrede. Burge
meester mr. M. M. Kwint heeft hiervoor
tenslotte zijn excuus aangeboden, waar
mee deze onverkwikkelijke zaak, na
bijna 3 maanden, uit de wereld is gehol
pen. Over de Velser affaire is deze
avond niet meer gesproken. Of dit be
tekent, dat ook deze zaak uit de wereld
is, zal de toekomst moeten leren.
Burgemeester Kwint begon de debat
ten Vrijdagavond met de volgende ver
klaring:
„Ik heb moeten constateren, tot mijn
leedwezen, dat aan een passage daaruit
(de nieuwjaarsrede, Red.) ernstig aan
stoot is genomen. Ik heb daar tegenover
gezet mijn interpretatie, maar ik heb de
indruk gekregen, dat deze verschillende
leden niet heeft mogen overtuigen, zo
dat ik blijf bij deze situatie dat verschil-
Gisteren werd in hotel „De Leeuwe
rik" de vijfde Algemene Vergadering
van de Ned. Bond van Leerkrachten bij
het Nijverheidsonderwijs gehouden. In
de zalen van het hotel was voor deze
gelegenheid een expositie opgesteld van
werken van leerlingen der Haarlemse
Nijverheidsscholen en gereedschappen,
door enige firma's ter beschikking ge
steld.
De vergadering werd o.a. bijgewoond
door de wethouder van Onderwijs, de
heer D. J. A. Geluk, en de heer Henne-
veld, directeur van de Ambachtsschool.
De voorzitter van hes hoofdbestuur,
de heer G. A. Meurs, begon zijn ope»
ningsrede met een herdenking van de
genen, die in het afgelopen jaar aan de
Bond ontvallen zijn. Naar aanleiding
van de financiële noodtoestand, waarin
de gepensionneerden verkeren, merkte
spr. op, dat de povere toelagen, die de
laatste jaren gegeven worden op de
pensioenen, in geen enkel opzicht een
aanpassing aan de grote behoeften van
tegenwoordig zijn.
„In naam van de gepensionneerden
roepen we de regering toe: Wij wachten
ten aanzien van deze grote groep oude
ren en invaliden met groot ongeduld
op uw daden!", aldus de heer Meurs.
Ook wachten we op maatregelen, om
de jongste prijsstijging aan te vullen en
we scharen ons aan de zijde van hen,
die hebben gezegd, dat de sterkste
schouders de zwaarste lasten zullen
moeten dragen, ging spr. voort. De klei
ne man mag niet de dupe worden. We
begrijpen de moeilijkheden, waarvoor
de regering staat, maar we willen de
belangen van de kleine man bepleiten.
De heer Meurs liet zich zeer optimis
tisch uit over de toestand van het N.O.
Het technisch lager onderwijs voor
jongens zal een grondige reorganisatie
ondergaan. Er zal moeten worden ge
broken met het oude en nieuwe inzich
ten zullen veld moeten winnen. Al het
oude zal niet overboord gezet worden,
maar men zal op het goede dat in het
oude schuilt voortbouwen. Verheugend
vond spr. het, dat de moeilijkheden ten
aanzien van de verkorte werkweek op
de lagere technische scholen binnenkort
tot oplossing zullen worden gebracht.
Met ingang van 1 September zal het
rooster van de ambachtsschool op 40 les
tijden van 50 minuten per week wor
den gebracht.
Na de gehele dag vergaderd te heb
ben, werden de leerkrachten gister
avond om half zes officieel door het
gemeentebestuur van Haarlem op het
stadhuis ontvangen. De burgemeester
mr. P. O. F. M. Cremers, sprak hen toe
en noemde het beroep van onderwijzer
zeer belangrijk. Het is een zeer groot
voorrecht paedagoog te zijn bij het nij
verheidsonderwijs, dat met beide voe
ten in de -practijk van het leven staat
en zich meer op de verbeelding van de
leerlingen richt. Nederland kan niet
zonder industrialisatie en dientenge
volge zeker niet zonder nijverheidson
derwijs. Wanneer er echter geen uit
stekende leraren zijn, komt ook het on
derwijs in gevaar.
Ook in Haarlem richt men de aan
dacht op industrialisatie. Men is het
er over eens, dat het aantal leerlingen
van de nijverheidsscholen moet toene
men.
Ik stel het zeer op prijs, aldus de
burgemeester, dat deze vergadering in
Haarlem wordt gehouden.
De heer Meurs bracht namens de ge
hele vergadering dank aan de burge
meester, omdat deze zoveel belangstel
ling toonde voor het nijverheidsonder
wijs en zich eveneens verdiepte in de
vraagstukken, die daarmee samenhan
gen.
Na dit dankwoord bleef men nog eni
ge tijd in de hall van het stadhuis bij
een. Na een diner werd deze dag be
sloten met een vrolijke cabaretavond.
Vandaag wordt het congres voortgezet.
De koets met vier paarden bespannen,
verliet mr. Pieter Bendorp zijn patrici
ërshuis „de Son" op de Herengracht te
Amsterdam. Voor f65.000 had hfj het
gekocht en hij vertoefde er gaarne. Nu
echter liet hij het stadsgewoel achter
zich om de rust te gaan genieten van de
landeljjke omgeving van zijn Heems-
kerkse huis Marquette.
Een machtig heer. deze Pieter Ren-
dorp. Geboren in 1703, behaalde hij 21
Juli 1724 te Leiden zijn titel meester in
de rechten. Hij trouwde 15 April 1727 te
Amsterdam met Margaretha Calcoen, die
23 Januari 1728, vier dagen na de ge
boorte van hun zoon Joachim, stierf. Mr.
Pieter hertrouwde 25 Jan. 1731 met
Agatha Maria Pancras, weduwe van mr.
Jacobus Trip, dochter van mr. Gerbrand
Pancras, schepen, later burgemeester van
Amsterdam In datzelfde jaar had Pieter
„de Son" gekocht.
Hij voerde een grote staat, hield meer
dan elf dienstboden en reed graag uit
in zijn met vier paarden bespannen
koets.
Hoewel hij reeds 28 Sept. 1730 met
Marquette was beleend, trad hij pas na
de dood van zijn moeder, in 1740, volle
dig als vrijheer van het buiten op. Be
halve een rijk man was hij ook een uit
stekend begaafd iemand, die nog belang
rijke posten zou bekleden.
Het was in de tijd, dat de burgemees
ters van Amsterdam, meest allen familie
van elkaar, op schaamteloze manier zich
zelf en hun familieleden, zonder reke
ning te houden met bekwaamheid en
leeftijd, bevoordeelden door zich, alle
lucratieve baantjes toe te eigenen. Deze
werden verhandeld en uitgekeerd aan
neven en nichten, bezet zelfs door „per
sonen in de wieg". Mr. Lieven Geelvinck.
heer van Castricum, wiens zoon op Ake-
rendam te Beverwijk woonde, was een
van deze goedgeefse heren. Het werk aan
de baantjes verbonden, werd door an
deren opgeknapt.
Dit alles liep tenslotte vast. De bur
gerij kreeg er genoeg van. Er heerste
grote ontevredenheid, tot in 1747 een ern
stige volksoproer uitbarstte. In 1748 wer
den alle burgemeesters afgezet.
Mr. Pieter Rendorp stond in die duis
tere tijden in het volle leven. Hij was
>eea eehte volksvriend, la 1146 wae hq
burgemeester van Amsterdam gewor
den, in 1748 werd hij, met nog twee an
deren, niet afgezet, in 1750 'werd hij zelfs
herkozen. Bij die gelegenheid werd ge
dicht:
„Wat blijde maar verheugt thans weer
de Amstelaren
Nu Rendorp 't Capitool ten Tweede
maal betreedt?
Ten Tweedemaal een plaats als Burger-
Heer bekleet?
Dat zijne deugden hem die eer doen
evenaren."
Hieruit blijkt dus wel, dat de heer van
Marquette als een hoogstaand magistraat
stond aangeschreven. Hij behoorde tot
de Staatsgezinden, die in die dagen te
Amsterdam machtiger waren dan de
Prinsgezinden. Hij was nog burgemeester
van Amsterdam in de jaren 17541758
en voor het laatst in 1760. Naast het ambt
van burgemeester vervulde hij nog vele
andere betrekkingen. Hij was o.a. Mees-
terknaap van Holland en West-Friesland,
Dijkgraaf en baljuw van Diemermeer en
Watergraafsmeer. In 1751 was hij cura
tor van het Athenaeum Illustre en
scholarch der Latijnse scholen. In 1757
commissaris der artillerie en fortificaties.
lende leden van de raad verontwaardigd
zijn en zich gegriefd achten door die
passage. Dit is niet mijn bedoeling en
de enige conclusie voor mij ais man van
eer is, dat ik die passage terugneem,
waarvan ik hierbij acte ve "ang."
Nadat de vergadering 20 minuten ge
schorst was, legde de heer R. Verbe.'.k
(Arb.) namens de raad van velsen, dat
de verklaring van de burgemeester
alleen een oplossing voor hem zelf is.
De burgemeester neemt alleen terug,
omdat de raad een andere zienswijze
heeft, dus omdat de omstandigheden
daartoe leiden. De raad staat op het
standpunt, dat de burgemeester moet
erkennen onjuist te zijn geweest en zijn
excuus aanbieden en dan zat de raad er
verder over zwijgen.
De burgemeester vroeg eveneens tijd
om zich hierop te beraden, wat cie raad
hem toestond, waarna de behandeling
der begroting begon, waaronder burge
meester Kwint zijn antwoord samen
stelde.
Nadat de begroting in zijn geheel was
aangenomen, legde hij een verklaring al,
waarin hij zijn verontschuldigingen aan
bood en de gewraakte passage in een
nieuwjaarsrede onjuist noemde.
In antwoord hierop deelde de heer R.
Verbeek namens de gehele raad mede,
deze verklaring en het excuus te aan
vaarden. „Wij willen," aldus spreker,
„niet het onderste uit de kan hebben,
al blijven wij het betreuren, dat u de
verklaring alleen onjuist noemt in een
nieuwjaarsrede."
Hiermede werd het incident gesloten.
(Van onze redacteur)
In dc hedenmiddag begonnen jaarvergadering van de Coöp. Tuindersvereniging
„Kennemerland" heeft de heer Jac. de Weijer, directeur van de veiling, zijn
jaarverslag uitgebracht. Het is een jaarverslag in mineur geworden, want de
veilingomzetten liepen enorm terug, dit nadat de gang van zaken ten aan
zien van de winterproducten hoopvolle verwachtingen had gewekt. Had de
veiling in 1948 nog een omzet van drie en een half millioen gulden, deze
daalde in 1950, na een begin van teruggang in 1949, tot twee ens een half
millioen. Aan groenten werd geveild voor f 1.593.277.87, aan aardbeien f955.452,58
Voor het eerst sinds verschillende jaren werd het millioen bij de aardbeien-
omzet niet bereikt.
De exploitatie van het veilingbedrijf is ontzaglijk kostbaar geworden. Zake-
lijk en economisch gezien kan dan ook de vraag worden gesteld of het op de
duur en in de toekomst voor de Kennemerlandse kwekers nog wel verantwoord
i is om drie aparte veilingen te exploiteren met alle daaraan verbonden kosten,
j Geen vraagstuk, aldus spreker, dat op betrekkelijk korte termijn is op te lossen,
maar de gedachte zal zeker langzaam aan moeten gaan rijpen. Aan toekomstbe-
schouwingen gaf de directeur zich in dit jaarverslag niet over Voorzitter J. P.
i Nijssen heeft daarover een en ander gezegd, vooral in verband met de groeien-
i de exportmoeiljjkheden
Gistermiddag om drie uur vond in het
Frans Halsmuseum de opening plaats
van de door de Nederlands Philatelisti-
sche Vereniging „Op hoop van zegels" te
Haarlem wegens haar 40-jarig bestaan
georganiseerde postzegeltentoonstelling.
De voorzitter van de vereniging, de heer
P. de Jong, verwelkomde de aanwezigen,
onder wie de directeur van het Frans
Halsmuseum, de heer Baard, en verte
genwoordigers van het postmuseum, de
fa. Joh. Enschede en Zn., en andere post
zegelverenigingen. Spreker vervolgde
dan met een historisch overzicht van de
vereniging, die op 1 Maart 1911 door
een aantal H.B.S.-ers is opgericht. Mo
menteel telt de vereniging 400 leden, die
uit alle rangen en standen komen. De
heer De Jong gaf een uiteenzetting van
het doel van „Op hoop van zegels" en
danktq tot slot allen, die aan deze ten
toonstelling hadden meegewerkt.
De heer Norenburg, secretaris van de
Ned. Bond van Postzegelverzamelaars en
hoofdredacteur van het Philatelistisch
Maandblad, bood namens deze organen
gelukwensen aan. De heer De Jong ging
dan alle aanwezigen voor naar de verza
meling postzegels.
De tentoonstelling is voor kenners zeer
interessant en duurt tot en met vandaag.
De Nederlandse Bond van leerkrach
ten bij het Nijverheidsonderwijs houdt
vandaag zijn vijfde algemene vergade
ring in hotel „De Leeuwerik" te Haar
lem. Tijdens deze vergadering werd be
sloten een telegram aan het ministe
rie van Onderwijs te sturen, waarin de
noodtoestand van de gepensionneerden
uiteen zal worden gezet. Deze motie
werd met algemene stemmen aangeno
men.
De spinazie kwam in de eerste week
van April los. De aanvoer was over een
lange periode verspreid. De prijzen ble
ven goed tot de week van 22 Mei. Aan
gevoerd werd 1.090.000 kg.. 29.000 kg.
draaide door. de middenprijs was f 17.12.
Rabarber was best te verkopen, met
iedere dag een enigszins oplopende
prijs. Sla wisselde in prijs, tot in de
zomermaanden een catastrophe kwam.
De plantsla kwam in heel Nederland
los en het Beverwijkse product bracht
slechts de minimumprijs op. terwijl
zeer grote hoeveelheden doordraaiden.
Ook hier werd dus weer de waarheid
bewezen van het feit, dat het motto
voor Kennemerland is: vroeg met de
producten komen.
Omtrent de aardbeiencampagne leze
men het aparte verslag van directeur
De Weijer in deze editie.
Als er in 1950 één teelt teleurstellend
is geweest, dan is het wel de bonenteelt.
In tegenstelling tot de verwachtingen
(de bonen zouden immers niet tegen een
teveel aan water kunnen) was de oogst
overal in den lande zeer overvloedig.
Werd begonnen op een laag markt-
niveau, al spoedig bleek, dat in de grote
bonencentra in Nederland de, sperzie
bonen bjj honderdduizenden kilo's op
de gestelde minimumprijs van 20 cent
gingen doordraaien.
De Productencommissies meenden op
dat moment de Duitse markt te kunnen
gaan bedienen, als men de gestelde op-
houdprijs tot 15 cent per kg. verlaagde.
Deze maatregel heeft nogal wat stof
doen opwaaien en de tuinders waren het
niet eens met deze maatregel, die on
danks goede bedoelingen, geen effect
heeft gesorteerd.
Aangevoerd werden in totaal 1.173.811
kg. bonen, waarvan 52.955 kg. door
draaiden (cijfers 1949: 862.300 en 864
kg.).
De afzet bleek dus bij Kennemerland
niet het probleem, wel de prijs. In ge
heel Nederland draaiden in 1950 niet
minder dan 12 millioen kg. bonen door,
dat is 1200 spoorwagens van 10 ton.
En dan te weten, dat de bonenteelt
vanwege de plukkosten niet bepaald tot
de goedkoopste teelt behoort.
Laten wij hopen, dat de minister van
Landbouw zijn woord gestand doet, om
een toeslag op sperciebonen in eénstige
overweging te nemen. Dit zou, mede
omdat de tussentijdse verlaging van tie
minimumprijs door een semi-overheids-
lichaam is gestimuleerd, niet meer dan
billijk zijn en het zou de telers van dit
product nog enigszins schadeloos stellen.
Wij willen nu in vogelvlucht de voor
naamste producten, aangevoerd in de
zomermaanden, de revue laten passeren,
aldus de heer De Weijer.
Waspeen,: Deze kwam in grote hoe
veelheden aan de markt en het prijspeil
kon zich niet boven het gestelde mini
mum bewegen. Tot einde Juli hadden
wij regelmatig dagen van 10 tot 15 ton
„doordraai".
De fabrieken toonden weinig animo,
vooral ook omdat zij volop in de ver
werking van de velderwten zaten. Zo
doende was er „geen tijd" voor waspeen,
terwijl bovendien de voorraad blik niet
al te groot was. Voor dit product was
de minimumprijsregeling een „grote ze
gen". Het is niet te veel gezegd, dat wij
anders beslist op een prijsniveau hadden
gekomen, dat niet veel hoger had gele
gen dan 2 a 3 ct. per kg.
Sla: Met dit product bleef het treurig
gesteld. Voor de beste sla konden wij
maar niet boven de ƒ3 komen, met ont
zettend veel doordraaien. Toen de grote
hoos tegen het einde van Juli geruimd
was, kwam er wat leven. In de periode
van 18 tot 25 Juli bracht de goede sla 6
a 7 op. Daarna bracht tweede kwaliteit
het tot een prijs van 9 en liep beste sla
nog op tot 13.
Ook de 2 sla-perioden brachten veel
teleurstelling, gezien het feit, dat er
280.000 kroppen doordraaiden.
Bloemkool: In de „volle" aanvoer wer
den matige prijzen besteed. De grotere
sorteringen konden wel geplaatst, doch
de kleine maten en de kool rrret lichte
afwijkingen konden veelal niet worden
geplaatst. Na ruiming van de grootste
vloed bewoog het prijspeil voor de IA
sortering zich tussen de 40 en 60 ct. Over
het geheel genomen is de bloemkool
campagne niet geheel bevredigend ge
weest, mede doordat er ruim 18.000 stuks
in de onder-afmetingen doordraaiden en
kool met een zeer lichte afwijking rond
Ie minimumprijs bleef hangen.
Peulen en doperwten waren in dit
seizoen best te verkopen. Voor goede
kwaliteiten „en mits op tijd geplukt"
was sprake van een prijshoudende markt
met oplopende prijzen.
Bospeen bracht dit jaar geen enkele
opleving. Het prijsniveau kon nauwelijks
boven het minimum uitkomen. Wel was
er van dit artkel belangrijk minder
doordraai dan van de waspeen.
Komkommers: In dit artikel was heel
weinig leven. De grootste maten brach
ten het tot 13 ct., doch de kleinere ma
ten lagen óf op het peil van de mini
mumprijs of draaiden door. Circa 80.000
stuks moesten worden vernietigd. De fi
nanciële opbrengst „per raam" is dit jaar
wel bijzonder slecht geweest.
Klein fruit: Het kleine fruit was het
gehele seizoen goed te verkopen. Goede
en op tijd geoogste frambozen brachten
regelmatig om en nabij de 70 cent per
doosje op. Rode bessen waren tegen prij
zen van 1.50 tot 1.80 per mand te
plaatsen, evenals kruisbessen, die van
ƒ1.20 tot ƒ2 per mand opbrachten.
Zwarte bessen werden onbeperkt door
de fa. Docter afgenomen tegen 70 ct. per
kg. H.H. aanvoerders, besteedt eens wat
meer aandacht aan klein fruit!!! Een goed
product, aangevoerd in kleinverpakking,
doet het goed op onze consumptiemarkt.
De geldelijke omzetcijfers zijn als
volgt:
Groenten in 1948 ƒ2.338.833,54 in 1949
1.842.794.47, in 1950 1.593.277,87.
Aardbeien in 1948 1.176.063,18, in 1949
ƒ1.162.400,90, in 1950 ƒ955.452,58.
Totaal in 1948 ƒ3.514.896,72. in 1949
ƒ3.005.195,37, in 1950 ƒ2.548.730,45.
Ik twqfel niet om deze achteruitgang
van ca. 1 millioen gulden in 2 jaar tijds
„catastrophaal" te noemen voor onze
koudegrond-tuinders. En menigeen, die
geen compensatie heeft door hollenteelt,
bloementeelt of veehouderij, zal de eind
jes niet meer aan elkaar weten te kno
pen.
Na een langdurige ziekte overleed hij
8 December 1760 te Amsterdam, oud
„omtrent 58 jaaren". Zijn vrouw over
leed in 1761.
Het grafschrift van Rendorp luidde:
De trouwe Rendorp. burgervader,
Der Braaven vreugd, een iders Vrind,
Ontzien, geëerd, gevreesd, bemind,
Voor Staat en Stad een schrandre
Raader,
Legt onder deeze steen ter rust;
Terwijl zijn ziel Gods goedheid kust.
Onder mr. Pieter Rendorp werd Mar
quette belangrijk verbouwd en de omge
ving uitgebreid en verbeterd. De aan
grenzende landerijen werden met bomen
beplant.
De thans nog bestaande mooie laan
naar Marquette, strekte zich vroeger uit
tot aan de Rijksstraatweg. Het gedeelte
vanaf de Kerkweg tot aan de Rijksstraat
weg is in de tweede helft van de 19e
eeuw verdwenen, terwijl het gedeelte
van Kerkweg naar Marquettelaan in het
begin der 20e eeuw tot bosch is overge
gaan. Marquette zelf werd grotendeels
in de stijve Italiaanse stijl verbouwd,
die men in de 18e eeuw zo mooi vond.
Het geheel schijnt omstreeks 1741 te zijn
voltooid, waarvan het jaartal 1741 met
het wapen van het geslacht Rendorp
een gevederde arendspoot aange
bracht in de voorgevel, nog getuigt.
De oorspronkelijke ronde toren bleef
bewaard, enig zichtbaar overblijfsel van
het oude slot Heemskerk, getuigend tot
op de dag van vandaag van de eeuwen
oude glorie van deze plaats.
H. VAN BENTHEM
Advertentie
LU15-
was Marque tie met de oude ronde toren, enige herinnering aan het slot Heemskerk
h» Met buiten: gezien vanaf de Oostzijde,
Advertentie
Volledige collectie
Jansweg 17
t/o Station
De uitslagen van de partijen voor de
onderlinge competitie luiden;
Groep A.
Joh. v. d. KroftP. Hollenberg 11
P. MulO. Heesakkers 20
J. van BerkumH. G. Rump 20
D. A. Rump—A. Masteling 02
Jac. v. d. KxoftTh. van Wort afg.
Groep B.
Th. Kok—R. Kok
C. MulJ. de Graaf
G. HesselmanH. Derogéé
2—0
2—0
20
Voor de competitie van de N.H.S.B.
speelde HWP 2 tegen Oosten 4; de voorl.
uitslag was 2%21/,. Zeer waarschijn
lijk wordt de einduitslag 55, waardoor
HWP 2 naar de 2e klasse promoveert.
Voor de promotie naar de eerste klasse
speelde HWP 1 in Beverwijk tegen HO
SC 2. De voorl. uitslag werd 2%4J/2 in
het voordeel van HWP 1.
Van de onderlinge competitie waren
de uitslagen;
Groep 1: Stolvoortv. d. Berg 01,
HooglandVerstegen /2.
Groep 2: v. Hoeselv. Deyzen 01,
SpoorFaase 01, Reeuwijk Sr.Hey-
mans 10, Happel Sr.v. d. Velde 01,
FaaseBurgman 10, HeymansBleeke-
molen 10.
Groep 4: Boon—v. d. Valk 1—0, Gosen
Goedemans 10, VersnelHoltkamp
Sr. 01, de VosHoltkamp Jr. 01.
Op 4, 5, 6, 7 en 8 April a.s. worden in
café ,,'t Hof van Holland", Grote Markt
29, Haarlem de eindwedstrijden gespeeld
om het kampioenschap libre hoofdklasse,
district Haarlem. De deelnemers zijn:
H. v. d. Broek, TOP; D. Swart, Insu-
linde; J. v. d. Linden, „1939"; M. v. d.
Putten, 't Centrum en W. Bloemink, C.
v. d. Hoek, H. Ploeg en J. van Rongen,
allen H. Hotóand.
Uitvoerig stond directeur Jac. de
Weijer hedenmiddag in zijn jaarverslag
van „Kennemerland" stil bij de uitkom
sten van de aardbeiencampagne 1950 jn
de streek. We ontlenen daaraan het
volgende:
De oogst stond er tot einde Mei zeer
goed voor. We waren practisch ver
schoond gebleven van nachtvorsten en
er was op tijd zon en water gekomen.
Hoe anders zou het echter allemaal lo
pen. De aanvoerperiode viel gelijk met
die van 1949 en door het uitblijven van
nachtvorsten kwamen ontzettend veel
„zuren" aan de markt. Deze deden al
direct een zeer matige prijs en zaten
eigenlijk al vrij spoedig de andere
soorten in de weg. De „diepvries" be
gon onmiddellijk de goede aardbeien
met dop uit de markt te kopen, doch de
Pulpers kregen geen kans, aangezien de
eerste week alles met dop werd aan
gevoerd. Op 20 Juni begonnen de eer
ste „zuren" door te draaien. Op die dag
n.l. ruim 9000 kg Deze werden in het
kader van de minimumprijzenregeling
aan het Centraal Bureau overgedragen.
Wij hadden na die dag het grote geluk
dat de firma Docter ons opdracht gaf
alle aardbeien, dus ook die met dop
welke geen prijs van 45 ct. per kg. kon
den opbrengen, voor haar rekening te
noteren. Vanaf dat moment was er dus
bij ons geen „doordraai" meer. In lan
delijk verband gezien is de doordraai
uiteindelijk toch tamelijk groot ge
weest, op welke cijfers jk straks terug
kom.
De export toonde alle dagen veel
belangstelling, wilde ook wel aan de
slag, maar de prijzen en de enorme bij
komende kosten lieten export niet toe.
Op veiling-aankoop-prijzen van ƒ2.25 a
f 2.50 per mand kwamen de volgende
kosten: 1 Statiegeld van de mand; 2.
mandenhuur en kistenhuur; 3. laadkos-
ten; 4. vrachtkosten en last not least
75 ct. per mand „Ausgleichsteuer" (door
de Duitsers te heffen invoerrecht). Dit
alles maakte het object te duur en daar
door onaantrekkelijk. Op 13 Juni laadde
de fa. Hoff Co. een koelwagen
met aardbeien naar Miinchen. Dit expe
riment werd later niet herhaald, zodat
wij mogen aannemen, dat hieraan niet
voldoende verdiend is geworden.
Toch kwam eindelijk op 30 Juni de
export los, dank zij het opheffen van de
extra „Ausgleichsteuer". Op speciaal
verzoek van de H.H exporteurs hielden
wij des morgens een speciale veiling,
waarvoor helaas de medewerking van
de tuinders ontbrak, zodat dit experi
ment na drie dagen gestaakt moest
worden. In totaal werden ruim 40.000
manden voor export uitgekocht. Dit
kwantum had zeer zeker veel groter
kunnen zijn, indien de kwaliteit en de
houdbaarheid van de aardbeien door
de vele regens niet zo bedorven was
geworden. Gezegd kan worden, dat door
het kopen van de export de goede
aardbei beslist op eeq goed prijspeil
bleven en zelfs iedere veiling iets
stegen.
Ook voor de diepvries was de
goede kwaliteit te vlug van de markt.
Voor het blik kwamen er ook te
weinig goede aardbeien, zodat ge
constateerd moet worden, dat het pro
ductie-schema, zowel voor blik als voor
diepvries, lang niet volledig is benut
kunnen worden. Ook de H.H. Pulpers
bleven permanent belangstelling tonen
en tot aan de laatste mand is vast
gehouden aan prijzen, die varieerden
van ƒ2.tot ƒ2.20 per mand.
Er zijn dit jaar, helaas, veel klachten
over de kwaliteit van de aardbeien te
verwerken geweest. Dit heeft de goede
naam van ons Beverwijkse product geen
goed gedaan. Daarbij komt, dat de binr
nenlandse markt tot 1949 verwend is
geweest, doordat de tuinders tot dan
toe twee sloffen plukten. Deze „over
gang" was hard te verwerken en daar
bij komt nog de uitgesproken zwakke
kwaliteit van dit product in 1950.
Het weer deed zijn funeste werk en
drie- a viermaal per week werden wij
onthaald op hoos-buien en kleine wolk
breuken. De tuinders zaten dan ook
allemaal te houden met ontzettend veel
,',rot" in de aardbeien. En wat met het
piukken nog wat leek, bleek zó zwak te
zijn, dat deze aardbeien de volgende
morgen onherkenbaar waren. Vandaar
ook de vele klachten. Vele ervaren
kopers en tuinders verklaarden dan
ook, dat zij in geen dertig jaar zulk een
zwakke kwaliteit hadden gezien en dat
zij het nog nimmer hadden fncegemaakt
dat een oogst zó plotseling was afge
lopen. Normaal is, dat wij op het einde
van de campagne per dag enkele dui-
acht vb noord beverwijk
zenden manden in aanvoer teruglopen.
Nu was het zó, dat plotseling alle aard
beien volledig geruimd waren.
Zo zien we, dat mensen weinig te
voren kunnen voorspellen. Wij waren
optimistisch wat de oogst betreft en
beslist pessimistisch inzake de prijzen.
Het is juist andersom uitgekomen.
Van deze gelegenheid maak ik gebruik
te wijzen op de voor 1950 in het leven
geroepen minimumprijzenregeling en
het uit de markt nemen van partijen,
die de gestelde minimumprijs niet kon
den opbrengen. Bij ons draaiden ruim
18.000 kg aardbeien door, in hoofdzaak
de z.g. „zuren". Wij zijn daarom gauw
geneigd de omvang en de betekenis van
een genomen maatregel af te meten
naar de noodzaak, die alléén voor onze
veiling zou kunnen gelden. Ik moge u
er op wijzen, dat in het gehele land ea.
1.200.000 kg. aardbeien de gestelde mi
nimumprijs niet konden opbrengen.
Deze werden door het Centraal Bureau
overgenomen en in vaten verwerkt.
Thans blijkt, dat deze transactie zonder
noemenswaardig verlies heeft gewerkt.
Het zal niet nodig zijn om in den brede
uit te weiden over de enorme betekenis
van de genomen maatregel. Evenmin
behoef ik verder in te gaan op de
maatregelen, die genomen zijn ten aan
zien van de overname der pulp uit de
oogst 1949. Iedereen, die een heel klein
beetje verstand heeft van economie,
beseft, wat het waard is, als men een
nieuwe oogst met een „schone markt"
kan beginnen en als men voor de nieu
we oogst een zekere „veiligheidsklep"
achter de hand heeft. Zeker, het zou
prettiger zijn, als ai die maatregelen
niet nodig waren. Ais het harde feit er
nu eenmaal ligt en de wereldsituatie is
zodanig dat er gevaar dreigt voor een
redelijke opbrengst van onze producten,
dan zou het volkomen weerloos Qver-
geven van onze belangen niet minder
dan zelfmoord kunnen zijn.
Thas volgt een vergelijkend overzicht
van aanvoeren en middenprijzen:
Jaar Aanvoer Middenprijs
1948 1.122.134 kg. ƒ119.26 p. 100 kg.
1949 1.389.630 kg. 90.14 p. 100 kg.
1950 1.321.246 kg. 77.93 p. 100 kg.
Inlichtingen omtrent erkende
opleiding, erkende examens
en lidmaatschap bij het Secr.
Nederl. College v. Belasting
consulenten, Belgischeplein 6
te 's-Gravenhage (post Sche-
veningen) Tel. 551763.
WIJNEN EN GEDISTILLEERD
SPIURKE 86 TEL. 1011?
Voor
ANTHOMHSTRAAT 45
Haarlem Tel. 18266
Na C nur 24189
Aangeb.: modern huis te
Leiden, bev. kr. ens.,
3 slaapk., zolder, bij
keuken en grote tuin.
Huur 31.—.
Gevr.: woning te Haar
lem. vrij huis, bev. 5
kamers, eveneens met
tuin.
Brieven onder no. 29267
bur. van dit blad.
De familie
CO VALKS—MULDER
groeten vanaf de Joh. van
Oldenbarneveldt alle vrien
den en kermissen.
GROTE HOUTSTR. 98
Afd. Fournituren
