EXPORT-OPVOERING NAAR DE WEST
Geen gigantische, doch wel
belangrijke mogelijkheden
Woningvoorraad vermeerderd met
52000 stuks
VREDESTEIN :V
lussen neus en foppen
Laat heb ik IJ
bemind
EJ2IC DE MOORMAN; Z>2F TW/NT/G
Australische ambassadeur in Abel
Tasman 's geboorteplaats
CHILENEN BEGROETEN PRINS BERNHARD
MET ENTHOUSIASME
Overpeinzingen
Veel producten schaars
of niet te koop
Doe iets aan
die hoge
prijzen
Marshall-hulp voor de
t.b.c.-bestrijding
Ontdekker van
Tasmanië
In 1950 bijna gehele bouwplan verwezenlijkt
KardinaalCaro verleent hem audiëntie
KIST MET MUNITIE
TE VENL0 ONTPLOFT
Juvenaat „St. Joseph"
DAMP0
van Snorrebor-1
Dure tijd maakt
vindingrijk
door ETHEL MANNIN
UUINDEKDAG 12 APRIL 1951
PAGINA 3
Duitse kotter voerde
landingsgestel aan
Overeenstemming met E.C.A.
EEN NAAM IN RUBBER
Twee doden
Geruchten rond Westerling
MIJNWERKERS DELVEN
124.000 TON EXTRA
Bestaat 25 jaar
Telefoonservice
Wegenwacht op de
biggenjacht
Proost!
Practische samenwerking
Geen roet in het Festival
PLANTERS OP MIDDEN-JAVA
BEWAPEND
(Van onze Haagse redacteur)
Aan een publicatie betreffende het opvoeren van de Nederlandse export naar
„De West", welke onlangs verscheen in het blad van de Vereniging „Ne
derlands Fabrikaat" ontlenen wij het volgende:
Kaas wordt in deze gebieden overwegend van Nederland betrokken, melk in
«en mate, die wel voor uitbreiding vatbaar schijnt te zijn (er is veel melk van
andere herkomst), maar Nederlandse zutvelfabrikanten mogen wel eens onder
zoeken welke soorten en merken het hier goed doen en welke niet en zich niet
inbeelden, dat hun product het beste is. Ons debiet in aardappelen is groot,
niaar er komen nog (minder goede) aardappelen van elders binnen.
verschillende lengtematen, maar zou
moeten concurreren tegen het Ameri
kaanse schoeisel, dat daarnaast ook een
differentiatie in vijf verschillende
breedtematen biedt. Men behoeft geen
grote fantasie om zich voor te stellen,
aal er het een en ander aan investerin
gen nodig zou zijn om de Nederlandse
schoenenindustrie op deze grotere va
riëteit jn te stellen.
Kijkt men ten derde bijv. nog eens
naar de chemische industrie, dan speelt
daar weer de beperkte capaciteit en zo
zijn er nog meer punten aan te wijzen,
die Ijet begrijpelijk maken waarom wij
in Curasao en Suriname niet of onvol
doende acte de présence géven.
Naast verdedigbare verklaringen zijn
er echter ook. die misschien nog wel
verklaarbaar, maar veel minder te ex
cuseren zijn. Het gaat hier namelijk om
de psychologische instelling: het nog al
tijd bij verschillende ondernemers be
staande tekort aan „exportgezindheid".
Duidelijk wordt dit tekort geïl
lustreerd in het relaas van „Neder
lands Fabrikaat", dat vertelt van een
bekende, grote fabriek in ons land, wel
ke een serieuze aanvraag ontving van
de Nederlandse Antillen; zij antwoordde
evenwel zo uit de hoogte en met zoveel
bijzondere condities, dat de aanvrager
er op reageerde door zich prompt te
wenden tot Amerika, waar hij slaagde
en nu nog zijn orders plaatst!
Vaak blijken Nederlandse industrieën
niet of te weinig geneigd om zich te
voegen naar de behoeften en smaak van
het exportgebied dit geldt o.a. ten
aanzien van het al vaker gesignaleerde
gebrek aan aanpassing bij de wensen
van de koper wat de verpakking be
treft (als vergoelijking dient hierbij
wel even te worden aangevoerd het
ontbreken van de geschikte materialen
of ontwerpers) Dit verschijnsel is his
torisch wel verklaarbaar: men heeft nu
eenmaal in het verleden zich minder
moeite voor export behoeven te geven
en is daar voor verschillende producten
in het vroegere Nederlands-Indië ook
pas laat warm voor gelopen. Waar
evenwel geconcurreerd moet worden
tegen een Amerikaanse industrie, die
zich bijzonder beijvert de klant koning
te doen zijn, valt het niet meer te ex
cuseren.
Het Centraal Instituut ter Bevorde
ring van de Buitenlandse Handel heeft
sedert enige tijd een speciaal contact
in „De West" en van die zijde krijgt
men tenslotte dit beeld: men moet de
mogelijkheden van opvoering der Ne
derlandse export naar dit overzeese
rijksdeel niet overschatten; ze zijn
zeker niet gigantisch, maar van de
andere kant stellig van voldoende be
lang om ze niet te veronachtzamen
vooral het toerisme op Curasao ver
dient onze aandacht.
Het Nederlandse debiet in bier
schijnt voor uitbreiding vatbaar; er is
veel bier (goeddeels in blikjes) van ali-
dere herkomst en de reclame daarvoor
overtreft verre die voor Nederlands
bier. De Nederlandse radio-industrie is
goed vertegenwoordigd, maar heett lang
geen monopolie; niet-Nederlandse gloei
lampen ziet men er nog te veel. Medi
cijnen, pharmaceutische artikelen, vi
taminen en hormonen zijn bijna geheel
van niet-Nederlandse herkomst (er is,
Vooral voor vitaminen, een groot debiet).
Verf, vrijwel uitsluitend „ready mixed
paint", komt ver overwegend van Ame
rika, deels van Engeland; ons land heeft
hier bij lange na niet zijn deel. In toilet
zeep, tandpasta enz. zijn de Nederland
se merken ver in de minderheid. Waar
om overhemden, ondergoed e.d. vrijwel
uitsluitend van niet-Nederlandse her
komst moeten zijn, is niet in te zien.
net verbruik is groot. Maar als men niet
hierheen komt om te onderzoeken wel
ke modellen en soorten hier verlangd
tvorden, zal het nooit wat worden. Wel
ke modellen een Nederlands fabrikant
voor zichzelf mooi vindt, interesseert
be koper op Curacao niet. Een bekende
Nederlandse schoenfabriek heeft er win
kels. maar er is zeer veel niet-Neder-
lands schoenwerk. Voor groenten in blik
«n andere verduurzaamde levensmid-
helen is er een belangrijk afzetgebied;
ook voor geconcentreerde soepen in
blik, nu vrijwel geheel van niet-Neder
landse herkomst
In bovenstaande opsomming zijn
met name de negatieve gegevens naar
voren gebracht; de eerlijkheid gebiedt
er bfj te vermelden, dat bijv. voor be
schuit, koek en biscuits de Nederland
se fabrieken bijna een monopolie-po
sitie innemen. Niettemin, wanneer men
dit lijstje overziet, krijgt men toch wel
sterk de indruk, dat er in „De West"
voor onze export nog grote mogelijk
heden liggen, welke blijkbaar niet be
nut worden. De vraag komt op of ons
land in dit overzeese rijksdeel niet
schromelijk verstek Iaat gaan.
Voor het geven van een antwoord hier
op moet men zich allereerst twee beper
kende factoren realiseren, welke bij deze
kwestie van fundamenteel belang zijn:
jen eerste stelt het relatief zeer geringe
"evolkingstal een duidelijk zichtbare
grens aan onze exportmogelijkheden
V-hragao telt ca. 95.000 inwoners, Aruba
ha.000, Suriname i90.000 en ten twee
s'5 hebben deze gebieden zich vooral tij-
de oorlogsjaren sterk georiënteerd
de veel dichter bij liggende Amerika's,
aardooj- handelsbindingen zijn ont-
welke maar niet zo te niet zijn
doen. Het zou derhalve irreëel zijn
m°Selijkheden voor „De West" te
willen zien in dezelfde orde van groot
te als voor het vroegere Nederlands-
Indië
Deze beperkingen nemen evenwel niet
weg, dat ons land toch in menig opzicht
in grotere mate dan tot dusverre ge
schiedt, gebruik zou kunnen maken van
de koopkracht in „De West".
De redenen waarom dit niet gebeurt
vallen uiteen in bezwaren van practi-
sche en, wat men zou kunnen noemen.
Psychologische aard.
Allereerst de practische, de techni
sche moeilijkheden. Het dcet natuurlijk
nogal wonderlijk aan bü alle groenten-
exportproblemen te vernemen, dat er
ginds nog een belangrijk afzetgebied
voor de conserven-industrie open ligt
•naar een handicap voor de Nederland
se fabrieken is, dat zy blikjes met een
mhoud van een Nederlands pond 500
gram maken, terwijl de markt thans
voorzien wordt van blikjes met een in
houd van een Engels pond 450 gram;
°e koper ontgaat bet inhoudsverschil
°tear niet het daaruit voortvloeiende
prijsverschil en de te verwachten afzet
k J1'6' zo 8root- dat het geheel omscha-
en van de productie op een nieuwe
eenheid lonend zou zyn. Voorts om
i °Sj cven bij de groenten te blijven
de vcrvoergelegenheid voor diep
vriesproducten ontoereikend.
Een andere practische moeilijkheid
"pet zich voor bij de uitvoer van
^boenen. Nederland kent natuurlijk de
zeer appetijtelijke en uitgebreide cate-
logi rond ware boekwerken zijn het
naar hun cliëntele of potentiële cliën-
tele in de diaspora, die voldoende gege
vens in zo'n reclameboek vinden om er
schriftelijke bestellingen op te baseren
Met dit verkoopsysteem bereikt men de
klanten thuis, al wonen ze in de rimboe.
Bij Nederlandse ondernemingen is dit
systeem vrijwel onbekend het is ten
minste nogal opmerkelijk, dat voor de
oorlog in Indonesië Nederlanders op ver
laten posten van de „mail-ordering"-
service, welke door buitenlandse firma's
geboden werd, gebruik maakten en
men vindt hier te lande niet veel bedrij
ven, die voldoende verschillende pro
ducten te bieden hebben om op eigen
houtje volgens deze opzet te gaan ver
kopen. Maar door combinatie van ver
schillende bedrijven, die „elkaar niet
bijten" zouden hier voor onze export
naar „De West" zeker perspectieven in
zitten.
Advertentie
Er Is werkelijk iets aan te
doen. want U kunt even
goed als elke andere huis
vrouw. gaan profiteren van
De Gmyler's 10% korting.
Nu. méér dan ooit tevoren,
is die 10% korting een uit
komst
Reken maar eens uit. wat
U alleen al wekelijks op
margarine gaat terugver
dienen. De Gmyler's mar
garine met het wapen
kost 54 cent. maar van elk
pakje komt ruim 5 cent
weer hij U terug. Want
voor 10 gulden aan cassa-
bons wordt U één contante
gulden uitbetaald. Zo helpt
De Gruyter U rondkomen
met minder geld.
Bijzondere kansen zouden er steken in
het systeem van „mail-ordering", d.i. een
verkoopmethode, reeds lang door de
grote Parijse en ook Amerikaanse waren
huizen toegepast. Deze firma's zenden
Woensdagmiddag kwam in IJmuiden
binnen de Duitse kotter HF 462 „Kate.-
rine". Het schip had een defect aan de
motor, waarvoor het in IJmuiden her
stel kwam zoeken. Behalve zijn vangst
van 50 manden vis, waarvoor vergun
ning werd aangevraagd om deze in
IJmuiden te kunnen verkopen, bracht
het schip ook een landingsgestel van
een vliegtuig mee, dat tijdens de vis
serij boven water was gebracht. De po
litie heeft zich over deze vreemde
vangst ontfermd.
14. In een minimum van tijd grijpt Eric naar zijn helm en de wapens, die hij
voor de nacht heeft afgelegd. Hij duwt Pum-Pum vooruit in de richting van de
bosrand. Zij moeten van deze open plek. weg! ledereen, die iets tegen hen in het
schild voert, kan hen van alle zijden zien. Onder de beschutting van de struiken
zal de .Noorman echter rustig een aanval kunnen afwachten.
Met Pum-Pum naast zich houdt Eric van terzijde het licht van de fakkel in het
oog. Nog een paar schreden en zij zullen zich in de schaduw van het kreupelhout
kunnen terugtrekken. Het licht beweegt niet meer. De fakkeldrager, wie het ook
moge zijn en welke bedoelingen hij ook mag hebben, is klaarblijkelijk stil blij
ven staa.n.
Een plotseling gerucht in de struiken doet Eric bliksemsnel omzien naar de andere
kant. Bevend van angst en opwinding trekt de kleine Pum-Pum het hoofd tussen de
schouders. Flitsend komt Eric's zwaard uit de schede. Een geweldige, donkere gestalte
is achter hen als uit de grond opgerezen, somber en indrukwekkend, dreigend door
de massieve omvang van de schouders. Eric kan het gelaat van de mav niet zien,
maar wat hij wél ziet is, dat hij geen vreedzame bedoelingen heeft. In de rechtervuist
houdt de man een knots met stenen punten.
„Achter mij, Pum-Pum!" roept Eric en hij buigt door in de knieën om er aanr -il
van de reus op te vangen en af te slaan. Maar het is vergeefs, want terwi l de
Noorman aanstalten maakt om zich te weer te stelleyi, komt achter het kreupelhout
een reusachtige hand te voorschijn, ook met een knots gewapend.
Met kracht laat de nieuwe aanvaller zijn wapen neerkomen op het achterhoofd
van de Noorman.
„Omsingeld!" weet de Noorman onmiddellijk en hij verliest het bewustzijn.
Het overleg met de E.C.A. betreffen
de de besteding van gelden van de
tegenwaarderekening van de Marshall
hulp heeft geleid tot overeenstemming
ever het vrijgeven van 1.513.000 gulden
voor bestrijding van tuberculose en
985.000 gulden voor het Rijksinstituut
voor de Volksgezondheid te Utrecht.
De gelden voor tuberculosebestrijding
zullen worden gebruikt voor de verbete
ring van de apparatuur en van de ove
rige outillage van een aantal consuitatie-
bureaux voor de tuberculose. Het be
drag voor het Rijksinstituut voor de
Volksgezondheid zal dienen als bijdrage
in de bouwkosten van nieuwe labora
toria.
De Australische ambassadeur, Alfred
Stirling, heeft een bezoek gebracht aan
Lutjegast, de geboorteplaats van Abel
Tasman, de Nederlandse zeevaarder, die
in 1642 Van Diemen's land ontdekte, het
eiland, dat later naar hem Tasmanië ge
noemd werd.
De ambassadeur heeft in een toespraak
in het Nederlands opgemerkt, dat de
In 1950 werd aan bouwwerken een be
drag verwerkt van f 1240 millioen. Hier
van heeft f 1065 mill, betrekking op ge
lijke productie werd bijna 95 pel. van
bouwen. In vergelijking met de werke-
het bouwplan verwezenlijkt. Aldus blijkt
uit het overzicht van de bouwactiviteit
in het afgelopen jaar.
De bouw van 63.730 woningen werd
goedgekeurd. Daar er in 1950 meer wo
ningen in uitvoering werden genomen
(61.217) dan er gereed kwamen (47.300)
steeg het aantal in uitvoering zijnde wo
ningen en wel tot 52.719 aan het einde
van December 1950 (einde December
1949; 39.279).
In het aantal in aanbouw zijnde wo
ningen op 1 Januari 1951 zijn 13.900 mon-
Advertentie
nuu^S?t?'!K,rsen te Venlo twee
kist m»i leven gekomen toen een
S. was vader van veertien kinderen,
K. van vier. Zy waren bezig een kist
met munitie van een vrachtauto te tillen I
toen de munitie ontplofte. Een andere
helper werd licht gewond.
Naar eerst nu wordt vernomen, ont
stond Maandagmiddag brand in een oude
Duitse bunker in de omgeving van het
vliegveld Deelen, die in gebruik is bij
de Hulpverleningsdienst. Er lag onge
veer 90 ton munitie in opgeslagen en het
gevaar voor een ernstige explosie was
Ze«r groot. Door het dapper optreden
van een munitieruimer, de heer C. Pij
nenburg, die met een schuimblusser de
vlammen bestreed, werd echter een
ramp voorkomen. De brand ontstond
Waarschijnlijk door broeiing in een
Partij vuurwerk dat ook tot de inventa-
Ls van de bunker behoorde.
Naar aanleiding van berichten, dat
«en Nederlands consulaat aan Westerling
een visum voor Nieuw-Guinea zou heb
ben verstrekt, verneemt het A.N.P., dat
het ministerie van Uniezaken en Over
zeese Rijksdelen uitsluitend de bevoegd
heid heeft geldige ontschepingsvergun-
hingen voor Nieuw-Guinea af te geven
?f daartoe te adviseren. Aan Westerling
Js een dergelijke vergunning niet ver
leend.
De Indonesische minister van Buiten
landse Zaken, Rum, heeft aan de Hoge
Commissaris van Nederland, de heer
Lamping, gevraagd of het juist is dat
aan Westerling een visum voor Nieuw-
Guinea is gegeven. De heer Lamping
heeft gezegd, dat hij, alvorens deze vra.
Sen te beantwoorden, contact wenst op
nemen met de Nederlandse regering.
Duizenden Chilenen hebben Woensdag
in hun enthousiasme Prins Bernhard, die
in Santiago een krans legde by het mo
nument van de bevrydingsheld O'Hig-
gins, bijna onder de voet gelopen. Na
een parade vari eenheden van de land
macht verbrak de menigte het cordon
en stormde zij op de Prins en zyn gevolg
af. Een man sloeg beide armen om de
Prins en omhelsde hem, waarby hij zich
uitputte in hoffelijkheden jegens Neder
land. Vele Chilenen wilden zyn voor
beeld volgen, doch de politie wist enige
meters terrein te winnen. Dit was echter
niet voldoende om de Prins ruimte te
laten in zijr. auto te stappen. Het gehele
gevolg, een cameraman en een journa
list inbegrepen, vormde daarop een soort
lijfwacht door een keten te vormen en
zodoende enige ruimte te maken voor de
Prins.
Oudere Chilenen zeggen, zich niet een
zo groot enthousiasme voor een buiten
landse gast te kunnen herinneren. Overal
waar Prins Bernhard verschijnt staan
duizenden langs de wegen, op balcons
en daken.
Onmiddellijk na deze plechtigheid
vertrok de Prins naar Z. Em. José Maria
Kardinaal Caro, die hem in audiëntie
ontving. De audiëntie duurde ongeveer
twintig minuten.
s Middags heeft de gemeenteraad tij
dens een plechtige zitting Prins Bern
hard de titel ere-burger verleend, waar-
na in de Poloclub het noenmaal gebruikt
werd. Later in de middag is de Prins
ontvangen door het Congres en 's avonds
heeft hij aangezeten aan een banket,
gegeven door de Chileense minister van
Buitenlandse Zaken.
De Prins heeft de orde van Oranje-
Nassau verleend aan vier ministers, de
chefs der strijdkrachten en verscheidene
andere hoge regeringsfunctionarissen.
Gedurende de luchtreis van Buenos
Aires naar Santiago heeft de Prins zelf
het traject over de Andes, een van 's we
relds moeilijkste routes, gevlogen.
Honderdtwaalfduizend ton kolen wer
den op negen Zaterdagen waarop de
mijnwerkers de achturendienst toepas
ten om ons land van kolen te voor
zien en deviezen voor invoer te bespa
ren naar boven gebracht.
Deze kolen hebben een waarde van
2,2 millioen dollars. In de eerste drie
maanden van 1951 haalden de Limburg
se mijnwerkers gezamenlijk 3.181.733
ton kolen naar boven, dit was 134.000
ton meer dan in hetzelfde kwartaal van
1950.
De mijnwerkers hebben nu nog één
extra Zaterdagdienst voor de boeg.
De totale opbrengst van de tien verleng
de diensten zal ongeveer 124.000 ton
bedragen.
tagewoningen begrepen: in het aantal op
1 Januari 1950 (ca. 39.200) 8200 montage
woningen.
Door het gereedkomen van 47.300 wo
ningen, door verbouwingen en verande
ring van bestemming, vermeerderde de
woningvoorraad in 1950 met totaal 49.524
woningen. Tengevolge van afbraak, enz.
verminderde hij met 2580 stuks, zodat in
1950 een totale vermeerdering van de
woningvoorraad plaats had van 46.944
woningen. Worden de deelwoningen me
de in aanmerking genomen, dan heeft de
woningvoorraad een vermeerdering van
51.730 stuks ondergaan.
In 1950 werden 107 complete kerken
goedgekeurd. Hieronder zijn 48 herbouw-
gevallen.
Voor herbouw oorlogsschade aan ker
ken werd een totaalbedrag van f 9.2 mill,
goedgekeurd en wel R.K. kerken f 5.3
mill.; N.H. kerken f 1.0 mill.; Geref.
kerken f 0.1 mill en de overige kerken
f 2.3 mill.
In genoemde periode kwamen 51 com
plete kerken gereed. Het aantal comple
te kerken, dat aan het begin van het jaar
wel was goedgekeurd, maar nog niet ge
reed was, vermeerderde dientengevolge
van 43 stuks tot 99 stuks.
Op het Beschermfeest van St. Joseph
in 1926 is te Voorhout, aan de Bisschop
pelijke Nijverheidsschool een begin ge
maakt met een Juvenaat, 'n religieuze
opleidingsschool met Ulo en Vakschool
voor Jongens, die in zich al vroeg de
neiging voelen om religieus te worden,
voor de Congregatie van O. L. Vrouw
van Zeven Smarten. Reeds kort daarop
werd dit Juvenaat om de talrijkheid van
zijn leerlingen, overgeplaatst naar het
bosrijke Wellerlooi, Gem. Bergen in Lim
burg. Gisteren bestond dit Juvenaat 25
jaar en met dank aan God mag de Con
gregatie terugzien op de bereikte resulta
ten. In alle Huizen der Congregatie zijn
thans een groot aantal Broeders werk
zaam, die in het Juvenaat hun religieuze
en maatschappelijke vorming hebben
ontvangen. Niet alleen in het Vaderland:
Amsterdam, Rotterdam. Tilburg, Neder-
weert, Heijthuijzen, Harreveld, Voor
hout, Warmond, doch ook bij de Papoea's
op Ned. N.-Guinea alsmede bij de Keije-
zen op de Kleine Keij.
Australiërs weten, dat Abel Tasman's
reis van 1642 een van de meest mar
kante prestaties is in de lange en in
drukwekkende historie van de Neder
landse zeevaart op de zeven zeeën. Hij
herinnerde eraan, dat in hetzelfde jaar,
1642, Rembrandt zijn beroemde Nacht
wacht schilderde.
„Zo symboliseerde Tasman en Rem
brandt naar mijn mening op het gebied
van voortvarendheid en kunst de plaats
van het Nederlandse volk in het brui
sende leven van de zeventiende eeuw."
Het deed hem genoegen te kunnen zeg
gen, dat het Nationaal Museum in
Australië zojuist een vierde Rembrandt
heeft gekocht voor 350.000 gulden.
Een groep Nederlanders in Tasmanië
heeft het plan opgevat een huis te bou
wen dat, wat inrichting betreft, een ge
trouwe nabootsing is van een Neder
lands huis uit de tijd van Tasman. „Alle
Australiërs", aldus de ambassadeur, „be
wonderen de wijze waarop uw volk de
zee terugdrijft en van de zeebodem
vruchtbare akkers maakt. Wij zien de
Nederlanders graag komen, omdat wij
weten, dat zij niet alleen goede burgers
zullen zijn, maar ook, dat zij zullen bij
dragen tot de ontwikkeling van ons
land."
Daarna vertrok het gezelschap naar
Opende, waar graven zijn van zes
Australische piloten. De ambassadeur
en de burgemeester van Grootegast
hebben daar kransen gelegd.
Advertentie
Beproefde hulp bij
verkoudheid voor Va
der, Moeder en kind.
De Britse minister van Buitenlandse
Zaken heeft in het Lagerhuis medege
deeld, dat de regering 190.000 pond ster
ling zal geven voor het handhaven van
de dienst van de B.B.C. voor het Euro
pese vasteland.
„Het kleine verschilt niet zo heel
veel van het grote" zei Snorrebor
philosophisch. „Het is alleen maar een
verschil van afmetingen. Wat Kruis bij
ons overkomen is, is nu aan Mac-
Arthur in Amerika gedaan. Beiden
heeft men de bons gegeven, omdat ze
politiseerden en' publiekelijk verkla
ringen aflegden, die als roet smaak
ten in het door de regering opgediste
eten."
„En ook omdat hun militaire inzich
ten niet strookten met die van de mi
nisteriële machthebbers in de depar-
tementen," voegde ik cr aan toe.
„Precies," zei Snorrebor. „Het is al
leen maar de vraag, wie in feite het
gelijk aan zijn kant zal krijgen: de po
litiserende gericraals of de militarise
rende politici? Dat kan alleen de toe
komst leren."
„De naaste toekomst schijnt er na
het ontslag van MacArthur iets min
der dreigend uit tc zien," waagde ik
voorzichtig te veronderstellen, „maar
als dit ontslag door de tegenspelers
van het Westen als een blijk van
zwakte wordt beschouwd, kan het
oorlogsgevaar er in wezen door zijn
toegenomen."
„Wie zal het zeggen? Niemand is
onmisbaar. En zij, die het meest on
misbaar schijnen, schijnen dat alleen
maar, omdat zij de kunst verstaan an
deren wijs te maken, dat zij dat zijn.
Verdwijnen zij op de een of andere
manier, dan blijkt dat achteraf dik
wijls een'opluchting." Snorrebor keek
zonder bedoeling ietwat wazig in de
richting van Mi en.
Bedoel je mij soms?" vroeg ze uit
dagend.
„Welnee, ik dacht aan mezelf," ant
woordde Snorrebor.
De Weense huisvrouwen behoeven zich
voortaan niet langer het hoofd te bre
ken over de eeuwig terugkerende vraag"
„Wat zullen we in Godsnaam vandaag
eten?" Niet omdat zij voldoende huis
houdgeld zouden hebben om op te dis
sen, wat ze maar willen. In dit opzicht
zullen de moeilijkheden blijven zoals ze
altijd zijn geweest. Maar de moeilijkhe
den, die uit gebrek aan of uitputting van
de fantasie van de Weense huisvrouw
voortkomen, kunnen thans telefonisch
worden opgelost. Wanneer men in Wenen
een bepaald nummer opbelt, krijgt men
een menu voor het avondmaal op, vol
ledig met recept voor elke schotel en
met de prijzen van de dag voor de beno
digde ingrediënten. Wenen is hiermee
wel aan de spits gekomen wat telefoon
service betreft. Men kan nu draaien:
juffrouw Ski, die alle weer- en sneeuw-
inlichtingen geeft; juffrouw Bus, die de
vertrektijden van alle bussen opdreunt;
juffrouw Foto, die de uitslagen geeft
van de in het weekend gespeelde voet
balwedstrijden; juffrouw Toon, die voor
musici de „a" laat horen om hun instru
menten te stemmen en juffrouw Tijd.
die de juiste tijd opgeeft.
Dat de ..gele rijders-pechbevrijders"
van de A.N.W.B. door hun vlotte hulp
vaardigheid uitkomst hebben gebracht
in heel wat gevallen, die de Bond nooit
heeft kunnen voorzien, is langzamer
hand wel algemeen bekend.
Een wegenwacht, die op de route Den
HaagRotterdam patrouilleerde, keek
dezer dagen echter wel wat vreemd op,
toen hij bij het vliegveld Ypenburg werd
aangeklampt door een radeloze brom
fietser, die hem gejaagd vertelde, dat
uit een mand, die hij achter op zijn ge
motoriseerd vehikel had, een biggetje
was ontsnapt.
Advertentie
Het valt voor een moeder niet altijd mee,
steeds weer een leuk cadeautje te vinden
als één van de kinderen jarig is.
Mevrouw de N. wist er echter wei raad
op. Zij vertelde dat ze haar dochter een
eigen vork en lepel had gegeven. Zij was er
echt blij mee!
Een duur cadeau? Oh neen, het prachtige
,,Safira"-tafelbestek heeft wei grote waarde,
maar U kunt het nu ontvangen zonder er
geld voor uit te geven.
Waardebonnen voor het kostbare
„Safira"-tafelbestek vindt U op elk pakje
Niemeijer's Koffie en Thee. u spaart het op
die manier zonder enige kosten bij elkaar.
U geniet nu dus dubbel! By elk kopje
Niemeijer's pittige Paarsmerk-Koffie, geu
rige Gala-Thee of Princess-Thee proeft U
de prima kwaliteit. En.... U weet tevens
dat U straks de gelukkige eigenares Is van
het schitterende „Safira'-tafelbestek. Elk
stuk is door en door vlekvrij
Werkelijk een blijvend bezit.
Ais U even een briefkaart schrijft aan
Theodorus Niemeijer. N.V., afdeling Ge
schenken. te Groningen, ontvangt U de
geïllustreerde geschenkenlyst direct.
Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDI.IK
83)
„Ga je hier in Londen wonen?" Hij
had altijd gezegd, dat hij Londen haatte
dat er maar één stad was, die nog on
beschaafder was, namelijk New-York.
„Ik wee,t het werkelijk niet. Ik heb
nog geen plannen. Ik heb mijn flat in
Parijs opgezegd, al mijn boeken inge
pakt en hier ben ik dat is alles wat
ik weet. Ik zou graag een tijdje bij u
wonen als ik mag tenminste.
„Natuurlijk. Ik hoopte, dat je het zou
doen".
„Ik zou graag ook Pater Connor eens
ontmoeten".
Ze zei, een beetje verbaasd: „Natuur
lijk, dat kan".
„Ziet u hem nog wel eens?"
„Ja. Hij is erg aardig geweest. Hij
komt iedere week een keer op bezoek.
Hij heeft me heel erg geholpen". Zij
zweeg een poos, vroeg toen: „Ga je nog
naar Crag House?"
„Ik geloof het niet".
..Je weet, dat Cathryn daar begraven
ligt?"
„Ja. Sue vertelde het me".
„Ik heb er namens jou wat witte ro
zen laten planten".
„Dank u".
Zij zwegen daarna gedurende de hele
verdere rit. Hij is anders, dacht zij, een
beetje opgewonden, we zijn wat'dichter
tot elkander gekomen.
Toen zij thuis de trap op liepen naar
zijn kamer vertelde zij hem: „Ik heb
Cathryn's kamer gelaten zoals die was.
Ik laat de ramen open staan en zet tel
kens verse bloemen neer. Ik hoop, dat
je het niet sentimenteel vind ik doe
het niet uit sentimentaliteit". Haar stem
klonk zenuwachtig.
Hij glimlachte. „Natuurlijk niet. Ik
geloof zeker, dat haar geest genoegen
schept in die bloemen".
Ze zei onmiddellijk, gretig en dank
baar: „Zo denk ik er ook over. Ik voel
haar dicht bij, zie je. Naar het vlees is
zij heengegaan. Maar zij is. Zij heeft het
eeuwig geluk gevonden, dus waarom
zouden we treuren? De pastoor van
Drindel heeft een H. Mis voor haar op
gedragen ik weet niet of je dit weet?"
„Johann zijn zuster heeft het me ver
teld. Ik ben er blij om".
Zij kwamen in zijn kamer. Er hing
een zoete geur in de kamer van de
rozen, die op tafel stonden. De kamer
hing vol met het gelige licht van de
avond. Vlak achter het open raam golf
de als een groene en gouden zee de
bladerpracht van een plantaan. Dorothea
bewoog zich door de kamer, pratende
over liet bad, over het water, kijkende
naar zijn handdoeken en een gordijn
rechttrekkend. Hij liep naar het raam
en keek naar buiten naar de tuin.
Hij hoorde zijn moeder zeggen: „We
eten niet voor acht uur, dus je hebt
nog tijd genoeg".
Zij stond op het punt de kamer te ver
laten, toen hij zei: „U weet het mis
schien niet, maar ik ben naar Drindel
terug geweest".
Zij keerde zich om, met de hand op
de deurknop.
„Neen, dat wist ik niet".
„Ik vroeg mij af of Johann het u had
laten weten. Hij dacht misschien dat het
beter was als ik het zelf vertelde. Ja,
ik ben teruggegaan en heb de Drindel-
horn weer beklommen".
Zij zweeg even. en toen zij sprak kost
te het haar moeite. .Voelde je, dat je
het moest doen?"
„Ja".
„En heeft het je goed gedaan?"
Hij knikte.
„Daar ben ik blij om".
Zij verliet zachtjes de kamer. Zij voel
de zich diep verheugd, omdat zij elkan.
der eindelijk begrepen; hij hoefde mets
meer te verklaren.
Francis voelde zich dankbaar gestemd,
omdat zij hem, zonder enige uitleg van
zijn kant, begrepen had, het kwetste
hem echter een beetje, dat zij hem
geen vragen stelde en geen verwijten
maakte. Hij meende dat het dan voor
hem gemakkelijker te dragen zou zijn
geweest, hij had zich kunnen verschan
sen achter een soort van zelfverdediging,
terwijl hij nu ontwapend was, niet alleen
tegenover haar, maar vooral ook tegen,
over zichzelf.
De volgende ochtend, toen het dienst
meisje hem koffie en een paar broodjes
had gebracht en een stapel Zondag
ochtendbladen, zei ze: „Het ontbijt is
pas om half tien. Mevrouw gaat altijd
naar de vroegmis".
Hij vroeg: „Is zij al weg?"
„Zij gaat pas om kwart over acht
was het antwoord. „En het is nu half
acht".
Zodra het dienstmeisje de kamer uit
wSs, sprong hij uit bed en waste en
kleedde zich haastig. Hij had geen ti.id
om zich te scheren, maar omdat hij dit
de avond tevoren na zijn bad had ge
daan, kwam dat er niet op aan. Hij
kwam in de hall juist toen zijn moeder
op het punt stond het huis te verlaten.
Zij keek hem met een glimlach aan.
„Het was niet nodig pm zo vroeg op te
staan. Ik dacht, dat je in bed een kopje
koffie zou drinken en de kranten door
lezen en dat we samen zouden ontbij
ten, als ik terug was".
Hij zei vlug: „Ik wilde met u mee,
als ik maj".
Hij zag dat er tranen in haar ogen
sprongen, maar ze zei met een beetje
bevende stem: „Je hoeft het niet voor
mijn plezier te doen, Francis
„Neen. Maar ik zou het prettig vinden
als het u plezier deed. In Drindel ben
ik met Johann meegegaan en vorige
week Zondag ben ik in Parijs alleen ge
gaan".
Ze zei niets meer, legde slechts even
haar hand op zijn arm en daarna ston
den zij buiten in de frisheid van de
vroege ochtend. Zij vroeg niets, maar
dat zij hem begreep bewees zij een paar
dagen later, op zijn een en dertigste
verjaardag, door hem het gesneden
ivoren kruisje, dat zij met Pasen aan
Cathryn gegeven had, als cadeau te ge
ven.
(Wordt vervolgd).
Hij bedacht zich echter niet lang,
klom weer op zijn motor en tufte in
snelle vaart in de aangeduide richting.
Reeds na enkele honderden meters zag
hij ver in het natte weiland een dartele
figuur, waarin hij de vermiste krul
staart meende te herkennen, sprong
over een sloot en rende het land in „om
dit varkentje 'ns even te wassen". Dat
was echter gemakkelijker gezegd dan
gedaan, want het ging onmiddellijk aan
de haal. Samen met de inmiddels hijgend
gearriveerde eigenaar en een hulpvaar
dige boer werd eer. wilde jacht ingezet,
waarbij de vluchteling geruime, tijd aan
het langste eind bleef trekken.
Tenslotte wist de wegenwacht na een
vertwijfelde sprint het vrijheidsdronk. n
biggetje te grijpen, nét op het ogenblik,
dat het de drukke rijksweg op wilde
rennen, waar het ongetwijfeld in een
ommezien tot varkenslapjes zou zijn
gereduceerd. Vijf minuten later was de
adspirant-biggenjager weer met een
schroefsleutel in de weer om een ge
strande auto tot voortgaan te bewe
gen
De president van het West-Duitse par
lement en de leiders van de Duitse vis
serij waren aan boord van het schip
„Schleswig" bijeen om op de succesvolle
toekomst van de Duitse visserij te klin
ken. Verheugd riepen zij: „Zum Wohl".
hieven de glazen en keken elkaar met
typisch Duitse plechtigheid in de pupil
len. Toen dronken zij. maar hun gezich
ten trokken vaal samen van zuurte. De
barman had zich in de fles vergist en de
heren azijn ingeschonken.
Het officiële document, waarin het
plan-Schuman zwart op wit zal worden
neergelegd, zal het product zijn van een
typisch Schumanse samenwerking. Duits_
land zal de drukinkt leveren, Frankrijk
de graveerplaten. Italië de draad om het
in te binden, Nederland het papier en
België en Luxemburg zullen het leer
voor de band en wat verder nog nodig
is verstrekken.
De bezoekers van het Festival of Bri
tain zullen gevrijwaard blijven van de
rook en het roet. waarop de Thames-
boten toeristen plegen te vergasten. Het
ministerie voor Brandstofvoorziening
heeft n.l. 8000 ton anthraciet uit Wales,
die vrijwel geen rook of roet ontwik
kelt, aan de rivierboten toegewezen om
tijdens het Festival te gebruiken. De
fabrieken langs de rivieroever of in de
buurt daarvan is verzocht de lucht zo
schoon mogelijk te houden. Als cat de
industriële productie maar niet in ge
vaar brengt.
De woordvoerder van het Indonesische
ministerie van Defensie heeft medege
deeld, dat het ministerie van Defensie
slechts voor Midden-Java heeft toege
staan, dat de planters voor de veiligheid
wapens dragen. Er is geen verordening
uitgevaardigd betreffende vergunningen
tot het dragen van wapens voor geheel
Indonesië. Zulks behoort tot de compe
tentie van de territoriale commandanten.
I.R.O. De Algemene Raad van de
Internationale Vluchtelingenorganisatie
heeft gisteren met algemene stemmen
besloten het werk van de organisatie
voort te zetten tot eind 1951, het tijd
stip, waarop de fondsen van de I.R.O.
uitgeput zullen zyn.
