DEN HAAG VOL VRACHTAUTO'S
Stemming bij Nederlandse vrijwilligers
in Korea uitstekend
Laat
heb ik U
bemind
Wegvervoerders protesteren tegen de
voorgenomen belastingverhoging
EJ2IC DE MOORMAN: DE TWINTIG LAATSTEN
6-8 PCT. VAN DE BEVOLKING LEEFT
VAN VREEMDELINGENVERKEER
Medische afdeling nagenoeg werkloos
Overpeinzingen
Katholieke burgemeesters stichten
een eigen werkverband
Achteruitgang van
vervoer verwacht
„Haak-ln" de f600.000
ruim gepasseerd
Economie en toerisme
Ver. Staten belangrijk
reservoir
tónna*4*
'n kwaliteitsproduct
door ETHEL MANNIN
van Snorrebor
Al of niet toetreden tot de A.R.K.A.
nog in ernstig onderzoek
VRIJDAG 13 APRIL 1951
PAGINA
GROOTHANDEL ACHTER
PRIJSPOLITIEK
PRINS BIJ NEDERLANDERS
TE SANTIAGO
Katholieke Illustratie
LT.-KOLONEL EEKHOUT SCHRIJFT AAN FAMILIE VAN ZIJN MANNEN
cigarettes
HERDENKING GEBOORTEDAG
VAN WILLEM DE ZWIJGER
Kranslegging te Delft
EERSTE KAMER DINSDAG
WEER BIJEEN
AMBONESE GEZINNEN TE
LILBOSCH-ECHT
Dr. J. L. Archer volgt
Van Vredenburch op
Indrukwekkende rede van
rector Sanders
„Willem Barendsz"
Passagierslijst
Museum Het Rembrandthuis
Geen audiëntie
Wanneer minister Lieftinck gistermiddag even naar buiten gekeken heeft,
dan zal hij gezien hebben, welke reactie zijn plan, om de motorrijtuigenbelasting
met 30 procent te verhogen, bij het wegvervoer te weeg heeft gebracht. Het
hele Lange Voorhout in Den Haag stond vol vrachtwagens; van kleine bestel
wagens tot zware trucks met opleggers; van eenvoudige vrachtauto's tot enorme
verhuiswagens. Bij de binnenkomst in Den Haag had het enige strubbeling
gegeven, omdat men niet gerekend had op een dergelijke stroom van proteste
rende wegvervoerders. De Haagse politie had de zaak echter spoedig in handen
en het vertrek tegen half zes verliep, ondanks het spitsuur, vlot.
lopen en dat men genoodzaakt zal zijn
personeel te ontslaan.
Het woord „staken" is tijdens deze
vergadering óók gevallen. Maar ondanks
het applaus, enige zeer luide kreten en
uitdrukkingen als „het water stijgt ons
naar de lippen" en „wij wensen met
langer als een citroen uitgeperst te wor
den", heeft men tot staking foch maar
niet besloten. Dat zou misdadig zijn, ge
zien de huidige economische omstandig
heden van het land, zo meende de spre
ker. Hij deed daarom een beroep op de
publieke opinie en op de leden van de
Staten-Generaal om de regering een halt
toe te roepen.
Zoals op zoveel protestvergaderingen
werd ook hier een motie ingediend en
met luid applaus en gebonk van voeten
aanvaard. De motie is gericht aan de
voorzitter en de leden van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal. Men protes
teert er in tegen de door de regering
voorgenomen maatregelen tot verhoging
van de motorrijtuigenbelasting voor
vrachtauto's. Men verzoekt verder aan
de Staten-Generaal om al die maatrege
len te nemen, die kunnen leiden tot
verwerping van het betreffende wets
voorstel.
Van overal uit het land waren de
leden van de N -ale Organisatie voor
het Beroepsgoederenvervoer naar Pul
chri Studio gekomen. De zaal aldaar
bleek te klein en inderhaast moest in
Diligentia een parallel-vergadering ge
organiseerd worden.
De heer E van Donkelaar, voorzitter
van de N.O.B., sprak de protesterende
wegvervoerders meer dan een uur lang
toe. De maatregelen, die de regering
steeds neemt tegen het wegtransport,
bedreigen zijn bestaan, zo betoogde hij.
Hij protesteerde tegen wat hij noemde
schandelijke behandeling van de weg
vervoerders. Deze nieuwe belastingver
hoging zal aan het wegvervoer een
nieuwe duw in de verkeerde richting
geven.
Op het ogenblik, zo rekende hij de
vergadering voor, bestaat ongeveer
twintig procent van de vrachtprijs van
het vervoer met vrachtauto's uit be
lastingen. Hij vergeleek deze fiscale
heffing met de vermakelijkheidsbelas
ting. Aan het einde van dit jaar zal
door het wegvervoer*in twintig jaar
tijd meer dan een milliard gulden aan
extra heffingen bijeen zijn gebracht.
Binnen vijf jaar zal dit bedrag tot 2
milliard gulden zijn aangegroeid. Van
iedere honderd gulden, die aan ben
zine uitgegeven worden, gaan 55 gul
den naar de schatkist.
Achter al deze belastingen, zo meende
de heer Van Donkelaar, staat steeds het
zelfde, namelijk een volstrekt ontbreken
van objectiviteit van de zijde van de
overheid, wanneer het gaat om het af
vegen van belangen. De regering streeft
er naar om door een voortdurende fis
cale druk de kostprijs van het wegver
voer op te jagen, om zodoende de con
current van het „Staatsbedrijf der Ne-
derlandsche Spoorwegen" vleugeilam te
maken. Volgens de heer Van Donkelaar
zou de regering steeds zo gegoocheld
hebben, dat een groot gedeelte van de
belastingen, die het wegvervoer betaalt,
in de „steeds lege pot van de Spoorwe
gen" terecht kwam. Met het geld van het
wegvervoer hebben de Nederlandsche
Spoorwegen hun wagons en rails ge
kocht, aldus de voorzitter van de N.O.B.
Wanneer er van dit geld wegen gebouwd
zouden zijn, zouden de wegvervoerders
zich thans niet zo scherp tegen de nieu
we belastingverhoging verzetten.
Jammer, dat we bij al die krasse uit
latingen en beweringen van de heer Van
Donkelaar niet gehoord hebben, dat
het bestaansminimum van de wegver
voerder wordt aangetast. Dit zou immers
hét argument geweest zijn op deze pro-
testvergadering. De spreker heeft wel
aangekondigd, dat het vervoer terug zal
In de zeven en twintigste week van
de ,.Haak-in-actie" ten bate van de
kankerbestrijding, is men ruim over de
600.000.gekomen. De vorige week
werd het halve millioen bereikt, maar
de stroom houdt niet op. In de afge
lopen week werd een bedrag van
100.479.61 bijeengebracht, weliswaar
geen recordopbrengst, want die werd de
vorige week geboekt met ruim 135.000.
Het totaalbedrag is nu 600.748.
De raden van bijstand van de Be
drijfsgroep Groothandel, de onderbe
drijfsgroep Groothandel Voedselvoor
ziening en aanverwante gebieden en de
leden van het verbond van de Neder
landse Groothandel, tezamen vertegen
woordigende de ca. 50.000 groothandels
ondernemingen in Nederland, kwamen
op resp. 11 en 12 April te Den Haag bij
een ter bespreking van de op 6 April
j.l. afgekondigde prijzenbeschikking
handelsmarges 1951.
Tijdens de vergadering der organisa
ties van de groothandel wees men op 't
grote gevaar voor de Nederlandse
volkshuishouding van voortgezette prijs
stijgingen en nieuwe loonronden, met
als onherroepelijke consequenties een
verdere waardevermindering van het
Nederlandse betaalmiddel. Zij menen op
alle Nederlandse groothandelaren een
dringend beroep te moeten doen cm de
van regeringszijde gegeven prijsvoor-
schriften loyaal op te volgen.
15. Eric ontwaakt uit zijn verdoving en richt zich pijnlijk op. Het eerste wat hij
ziet, zijn de angstige, bezorgde ogen van de trouwe Pum-Pum. De Noorman tracht
zijn nieuwe omgeving op te nemen. Is dit weer een andere grot? Maar iedere bewe
ging van het hoofd doet hem pijn. Voorzichtig betast hij zijn schedel, waar het
prikt en brandt. Ja, omsingeld waren zij beiden natuurlijk en de wapens heeft men
hen afgenomen.
Uit het donker op de achtergrond treden zonder enige waarschuwing drie mannen
naar voren, langzaam en bijna plechtig. Pum-Pum slaat radeloos de ogen omhoog.
Wat zal er nu gebeuren?
De drie mannen hebben hetzelfde, indrukwekkende voorkomen als de aanvaller
buiten. De middelste van het drietal is blijkbaar de aanvoerder. Zijn wijde mantel
steekt scherp af op de armzalige kledij van de beide anderen. Met ontzag ziet
Eric, dat hij nog boven die twee, knechten blijkbaar of soldaten, uitsteekt. Boven
dien lijkt hij nog langer door de witte knevels en de lange baard, die hem tot over
het middel reikt. De hoofdman begint te spreken.
„Wie zijt gij, dat gij hier komt binnendringen?" vraagt hij met een diepe basstem.
„Wat zoekt gij in de vallei der laatsten?"
Eric richt zich op en ziet hem rast aan:
„De Noorman noemt men mij!" zegt hij krachtig. „Erie is mijn naam en koning
der Noren de waardigheid, die ik na mijn vader Wogram bekleed!"
Fier en zelfbewust heeft hij gesproken. Maar het antwoord van de hoofdman heeft
hij niet verwacht. Dreigend kijkt de gebaarde man op hem neer. Een onheilspellend
vuur bliksemt in zijn ogen, die samen een nieuwe spleet vormen, als het vizier
van een helm.
„Twintig maal twintig jaar hebben wij gewacht!" klinkt het Eric in de oren. .éin
delijk zijt gij dan gekomen! Eindelijk in onze macht, koning Eric! Gij, die de schuld
draagt van ons noodlot!"
Een met rijke fantasie begiftigd trans
portondernemer, die deelnam aan de
protestvergadering in Den Haag, had
op jftastische wijze uitbeelding gegeven
van het lot, dat naar hij meent de
transportondernemer wacht tengevolge
van de nieuwe verhoging van de mo
torrijtuigenbelasting.
Tijdens een bijeenkomst in Pulchri
Studio te Den Haag van de commissie
Voor wetenschappelijk onderzoek van
de „Alliance Internationale de Touris
me" heeft prof. dr. W. Hunziker uit St.
Gallen, Zwitserland, een voordracht
gehouden over de betekenis van het
vreemdelingenverkeer in het licht van
actuele economische problemen.
In zijn uitvoerig betoog zei prof. Hun
ziker, dat in vele Europese landen zes
tot acht percent van de bevolking van
vreemdelingenverkeer leeft. Gehele
landstreken zouden zonder toerisme
geen bestaansmogelijkheden hebben.
De schattingen voor 1952 zijn, dat
400.000 Amerikaanse toeristen 400 tot
450 millioen dollar in Europa zullen
brengen. Het inter-Europese vreemde
lingenverkeer zal ongeveer 14 millioen
mensen omvatten, die eveneens voor een
geschatte waarde van 450 millioen dol
lar zullen verreizen en verteren.
Neemt men de cijfers voor Amerika
nen in ogenschouw, dan is voor 1950,
toen 300 millioen dollar in Europa werd
gebracht door deze deviezen, tien per-
Ffnt van het deficit van de handelsba-
g^'cfckt^t dollargebied door toerisme
ri;Pe V s- zijn volgens spr. een belang-
1 cservoir voor toerisme naar Eu-
?P 1J schat, dat er 30 millioen Ame
rikanen in eerste en tweede generatie
zijn, die uit Europa komende, de oude
landen willen bezoeken. Hij voorziet
een steeds grotere stroom, mits de po
litieke en economische situatie op ons
contingent beter wordt en zich consoli
deert. Ook voor inter-Europees verkeer
zullen dan steeds grotere mogelijkheden
kernen.
Het transport van Amerikanen naar
Europa zal in 1952 ook in de spitsmaan-
den naar sprekers mening niet meer
door tekort aan ruimte verhinderd
worden. Geschat wordt, dat op 825.000
Advertentie
Niet te scherp, niet te zuur;
heerlijk pittig en... niet duur
Prins Bernhard heeft Donderdag te
Santiago een receptie bijgewoond, welke
gegeven werd door de Nederlandse kolo
nie in Chili. Van deze kolonie ontving
hij een foto-album met de beeltenissen
van de meest vooraanstaande Chileen
se kunstenaars. In de middag gebruikte
de Prins de lunch op de ranch van de
voorzitter van het Chileense Landbouw-
"kundig Genootschap, Maximo Valdes
Fontecilla. Honderd Chileense cow
boys, gekleed in nationale klederdracht,
zongen, te paard gezeten, liederen voor
de hoge gast.
plaatsen op schepen en in vliegtuigen
gerekend kan worden.
Naar de mening van prof. Hunziker
moet de propaganda vooral gericht wor
den op de bescheiden beurs, ook in
Amerika. Gezien de loonstandaard in
de V.S. is het verblijf inclusief de reis
naar Europa voor vele reislustige Ame
rikanen te kostbaar. In totaal spende
ren zij thans gemiddeld 1400 dollar,
waarvan 600 voor de reis. Indien de
reiskosten gedrukt kunnen worden, zul
len steeds meer Amerikanen de moge
lijkheid zien naar Europa te komen.
In de toekomst zal veel aandacht moe
ten worden besteed aan inter-Europees
toerisme voor de zeer bescheiden beurs.
Het zal in principe in de toekomst mo
gelijk moeten zijn aan iedere toerist een
eenvoudig, goedkoop en toch gerieflijk
onderdak te verschaffen. Hier ligt, me
de gezien het groeiende systeem der
vacantie-spaarkassen, een belangrijk ar
beidsveld, Spr. noemt deze vorm van
vreemdelingenverkeer „sociaal toeris
me".
Hoewel hü het toerisme in zijn voor
dracht van economisch standpunt uit
bekeken heeft, zeide prof. Hunziker, dat
het grote doel van het toerisme is de
volkeren in alle opzichten nader tot el
kaar te brengen. De organisatie daar
van echter moet degelijk en economisch
weloverwogen zijn. Dan heeft men de
grootste kans van slagen.
Het nummer van deze week bevat een
rijk geïllustreerd artikel over het werk
van pater Rimbert Beerenpoot O.F.M, te
Sydney, door de Nederlandse pater
provinciaal naar Australië gezonden, om
de immigranten in de moeilijke dagen
na hun aankomst met raad en daad bij
te staan. Er is een fotoreportage over
de schatgraverij te Maastricht, waaraan
ook telepathen hun medewerking heb
ben verleend tot nu toe zonder re
sultaat en een over de palingvissers
van Urk, die in het voorjaar hun bot
ters weer gaan opknappen. De reizende
redacteur vertelt over de vele buiten
landers in Ethiopië ook Italianen
elke harde werker is er welkom.
Voorts geïllustreerde artikelen over de
Montmartre en de Sacré Coeur te Pa
rijs, het door de Joegoslavische rege
ring uitgevaardigde verbod voor de Mo
hammedaanse vrouwen de sluier nog te
dragen welke men desondanks nog
veelvuldig ziet en over de ramp te
Milaan, waar een groot aantal kinderen
onder een ineenstortende muur werden
bedolven. Verder roman, verhalen en. de
vaste rubrieken
Luitenant-kolonel W. D. H. Eekhout,
commandant van het Ned. detachement
Verenigde Naties, heeft een brief gezon
den aan de gezins- en familieleden, ver
loofden en kennissen van de mannen
van het detachement. Hierin zegt hij
o.m., dat de soldaten momenteel van een
betrekkelijke rustperiode genieten. Men
is reeds blij met een klein kamertje, dat
met veel zorg werd „bijgeplakt" en
waarin de weinige bezittingen netjes
zijn gerangschikt. Een eigen bioscoopje
met echte belastingvrije „kaartjes" trekt
aller belangstelling. Bij het zelfgefabri-
ceerde kleine lichtpuntje in kamer of
tent worden natuurlijk herinneringen
opgehaald. Maar ook „sterke" verhalen
verteld. Ja, dit laatste hoort er nu een
maal hij.
Dit zijn dan de ogenblikken, dat de
soldaat eens rustig met zijn gedachten in
Nederland vertoeft, want Nederland is
en blijft zijn land. Hier zou ook niemand
maar iets ten ongunste van ons land
mogen zeggen. Groter verontwaardiging
zou niet teweeggebracht kunnen worden.
Dit zijn ook de ogenblikken, dat hij in
gedachten bij u vertoeft, bij U, die hem
dierbaar zijt. Vaak wordt mij zelfs toe
vertrouwd, dat het „thuis" echt niet
beter kan gaan. Een brief van „thuis",
daar kan hij immers van op aan! „O,
neen, overste", krijg ik te horen, „als er
een postzak komt, is er ook een brief
van thuis, dat kan beslist niet missen."
Dit is 't ook. wat hij steeds hoopt, dat het
thuis goed gaat. Want zijn belangstelling
gaat immers uit naar u en uw brieven.
Niet altijd is hij zelf in de gelegenheid te
schrijven. Maar ook dan is hij u beslist
niet vergeten.
Ook zijn dit de ogenblikken, dat hij
denkt aan een gesneuvelde kameraad.
Beseffend, dat het niet alleen juist voor
de nabestaanden een groot en droevig
verlies is. maar ook voor ons zelf. Eën
groot verlies van een kameraad uit ons
kleine detachement, een kameraad op
wien wij konden bouwen en vertrouwen.
Lt.-kolonel Eekhout deelt vervolgens
mede, dat de stemming onder de mannen
uitstekend is en de gezondheidstoestand
zeer goed, mede door de betrekkelijke
rust. „Onze medische sectie is momen
tcel nagenoeg werkloos."
De soldaat verricht zonder enig dralen
hier zijn taak, zijn plicht, die hij vrij
willig op zich heeft genomen. Hij ver
wacht hiervoor geen dank van u allen.
O, neen, zeker niet. Geeft u hem alleen
uw. volle belangstelling en blijk van op
recht medeleven tot steun van deze
moeilijke taak.
Ik heb, aldus de commandant, uw
mannen gezien in de dagen van de
moeilijkste strijd van 12 tot 15 Februari
j.l. Ik heb ze om en bij heuvel 325 ge
zien. Op ieders gelaat en in elke houding
was duidelijk te lezen: „Ik kan niet
meer" en zij kregen ten antwoord:
„Mannen, het moet toch weer, het kan
niet anders." En ofschoon zij misschien
niet allen begrepen, vertrouwden zij.
Uw mannen begrepen en vertrouwden,
zij gingen en zij deden. Zij vochten we
derom als leeuwen en met succes.
Zij vochten niet alleen voor hun leven,
maar ook voor uw leven in een wereld,
waarin vrijheid en vrede, veiligheid en
recht moeten kunnen zijn. U allen kunt
terecht trots zijn op deze mannen, zoais
het een groot voorrecht voor mij is hun
commandant te zijn. „Je Maintiendrai"
onder onze Nederlandse leeuw blijft ook
steeds ons devies.
Advertentie
North State
Zoals reeds in het kort gemeld, zal Dins
dag 24 April, 's avonds om kwart over acht,
in de Nieuwe Kerk te Delft vanwege het
Algemeen Nederlands Verbond een krans
worden gelegd op het praalgraf aldaar ter
herdenking van de geboortedag van Prins
Willem van Oranje.
De stichting „Delfesta" te Delft heeft
haar medewerking gegeven om deze jaar
lijkse plechtigheid meer in het centrum
van de belangsteling te plaatsen.
De plechtigheid wordt bijgewoond door
de Commissaris van de Koningin in de pro
vincie Zuid-Holland, mr. L. A. Kesper, ver
tegenwoordigers van gemeente-besturen
van Delft en plaatsen uit de omgeving en
leden van de Prov. Staten. De burgemees
ter van Delft, mr. G. S. van Walsum, zal
de herdenkingsrede uitspreken. Vervolgens
voert de voorzitter van het A.N.V., de heer
E. H. Bos, het woord.
De Eerste Kamer komt Dinsdag 17 April
in openbare vergadering bijeen. O.m. zul
len de volgende wetsontwerpen worden be
handeld: goedkeuring van het op 2 Juni
1948 te Parijs gesloten verdrag tot regeling
der rechten en verplichtingen van Neder
land en Frankrijk ten aanzien van weder
zijdse onderdanen, die zich naar een der
beide landen begeven om aldaar arbeid te
verrichten (arbeidsverdrag), provinciale in
deling van Vlieland en Terschelling.
Advertentie
Uit het
fingels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
84)
„Ik dacht, dat je het wel zou willen
hebben was alles wat ze zei.
Hij wist, dat het Cathryn was ge
weest: zij had het meegenomen naar
Drindel. Hij was fel ontroerd, tot tra
nen toe en sinds hij klein was had hij
niet meer gehuild. Hij had niet om Ca
thryn gehuild, hoewel het schreien in
wendig geen ogenblik had opgehouden.
Maar nu zou hij als een kind hebben
willen huilen. Het spreken kostte hem
moeite. „U weet wel dat ik u hier
nooit genoeg voor zal kunnen bedan
ken".
„Dat hoeft met. Cathryn zou willen
dat je het had"-
De volgende dag ontmoette hij Mi
chael Connor voor de eerste maal
2
Wanneer zij niet spraken over vraag
stukken der katholieke theologie en
over de Augustiniaanse metaphysiek.
mystiek en zedenleer, sprak Michael
Connor over Ierland. Hij kwam uit Gal-
way en had een ware hartstocht voor
het Westen; hij sprak er bijna met
heimwee over. Hij was een groot ken
ner van het Keltisch en had vele oude
gezangen en gedichten vertaald; hij
had een diep gevoel vcor alles dat Iers
was. Hij had zijn noviciaat in Ierland
doorgebracht, maar zijn filosofie en
theologie had hij in Engeland gedaan;
hij was, in overeenstemming met de
regel, nog teruggegaan voor zijn derde
jaar noviciaat, maar hij begreep wel dat
'het niet waarschijnlijk was dat hij in
Ierland zou mogen blijven. Hij had wel
licht een benoeming kunnen krijgen
aan een Jezuïetencollege in Ierland,
maar hij was weinig geschikt vcor het
onderwijs, terwijl hij een uitstekende'
predikant was; toen hij naar Engeland
werd teruggezonden, keerde hij terug
naar een land, waarvoor hij genegen
beid had opgevat, maar het was hem
toch niet mogelijk Ierland geheel uit
zijn hart te bannen. Hij had zijn land
lief niet enkel om zijn natuurschoon of
omdat het een land van dichters en
heiligen en martelaars was, maar voor
al ook omdat 't temidden van een cyni
sche materialistische wereld het enige
land scheen te zijn, waar het Christen
dom nog een levende realiteit was ge
bleven, een levende factor in het ge
wone, alledaagse leven van de massa.
Hij gaf toe, dat het Ierse volk verre
van volmaakt was. maar het wilde
christelijk zijn in zijn gedragslijn.
„Ze kennen in ieder geval nog het
verschil tussen goed en kwaad", zei hij
glimlachend tot Francis. „Je hebt daai
niet het cynisme en materialisme dal
de rest van Europa bedorven heeft. Het
volk, in alle rangen en standen, accep
teert nog het gezag van de Kerk en
haar geestelijke tucht. In Ierland is de
naam-katholiek een uitzondering op de
regel".
Hij sprak met veel heimwee over een
Franciscanen-klooster aan de oever van
een meer in een plaats in de West, Bal-
lyroon genaamd. Hij had zichzelf vroe
ger zeer tot de Franciscanen aange
trokken gevoeld, voordat hij besloot
in de Sociëteit van Jezus te treden. Hij
had zich aangetrokken gevoeld door
hun eenvoud en sobere levenswijze, bo
vendien had hij een grote verering voor
de H. Franciscus van Assisi, de Jezu-
ieten waren de Soldaten van de Kerk
en als zodanig bezat hun orde voor hem
toch de grootste aantrekkingskracht; ze
had dezelfde geloften van armoede,
zuiverheid en gehoorzaamheid en als
Jezuïet kon je zo streng en sober leven
als een Franciscaan.
Hij sprak met Francis over al deze
dingen in Lady Sable's kleine, stille
woning In Kensington of wandelde on
der de bomen in Kensington Gardens.
Francis waardeerde Michael Connor als
man en als priester. Hij genoot van hun
philosophische discussies en bewonder
de de koelheid, de helderheid en het
nuchtere' van de Jezuïetische geest, zijn
gevoeligheid zowel-voor de dichterlijk
heid als voor zuivere verstandelijkheid.
Het was een Augustiniaanse geest en
dit trok hem aan. Eens toen de Jezuïet
weer over Ierland sprak, zei hij plotse
ling: „Waarom gaat u er niet eens heen
het zou net iets voor u zijn. U zou er
een retraite kunnen meemaken. Op het
einde van deze maand geeft pater Hal-
loran een dertigdaagse retraite in het
klooster van de Franciscanen in Bally-
roon. Hij is een van de eminentste Je
zuïeten van onze Ierse provincie. Denkt
u er eens over. Het zou een uitstekende
kennismaking met Katholiek Ierland
voor u zijn".
Francis voelde dat hij er niet over
hoefde na te denken. Hij had lang ge
wacht tot hij een richting zou zien, n«
zag hij die.
3
Van dat ogenblik af tot aan zijn dood
toe had hij het gevoel alsof zijn leven
geleid werd door een macht buiten here
zelf en hij gaf er zich geheel aan over
Hij onderwierp zich welbewust en vrij
willig, in het gevoel alsof hij zich be
woog als in een droom, waaruit hij niet
meer kon ontwaken, doch waaruit hij
ook niet meer begeerde te ontwhken
Al het materiële kreeg de gedaante van
het irreële, hetgeen een vreemde er
varing was. Het leek allemaal zo onbe
langrijk. Hij kreeg uit Parijs een brief
toegezonden van zijn uitgevers, waarin
hem verzocht werd, ten behoeve
van hun najaarsaanbieding, een samen
vatting te geven van zijn nieuwe boek
Hij staarde naar de brief alsof hij er
niets van begreep. Samenvattingzijn
nieuwe boeknajaarsaanbieding? Die
vreemde, verwarde wereld, waarin men
boeken schreef en omschrijvingen ervan
gaf voordat je een letter op papier had
gezet, die wereld van najaars- en voor
jaarsaanbiedingen, van „samenvattin
gen" en drukproeven en revisiesHet
was alsof hij daar niets meer mee te ma
ken had, alsof hij zonder erg een brief
had geopend, die geadresseerd was aan
iemand anders met dezelfde naam. Dat
was ook zo, dacht hij. .iemand anders
met dezelfde naam. Francis Sable, de
schrijver. Jammer genoeg was het niet
mogelijk om het adres te verbeteren. Hij
nam zijn vulpen en schreef op de enve
loppe: „Vertrokken", plakte er een post
zegel op en postte de brief. Toen hij in
derdaad enkele dagen later vertrokken
■was', belde zijn uitgever hem op; er
moest sprake zijn van een misverstand,
zij hadden hun brief terug ontvangen,
met op de enveloppe: „Vertrokken".
Lady Sable deelde verbaasd mede, dat
haar zoon naar Ierland was en dat zij
geen flauw idee had. wanneer hij terug
zou keren, zij was ook niet in staat hem
iets na te zenden. Hij had tot nog toe
niets gereed en voor zover zij wist had
hij ook niets in voorbereiding
(Wordt vervolgd)
Negen en vijftig met de „Roma" naar
Nederland gekomen Ambonese gezinnen
hebben een onderkomen gevonden in
het voorlopige gezellenhuis te Lilbosch
onder de gemeente Echt (L.). Het zijn
meest gezinnen met enkele of geen kin
deren. In totaal zijn er een en twintig
kinderen.
Volgens de correspondent van de
„Times" te Tanger heeft de controle
commissie van de internationale zone
van Tanger dr. J. L. Archer tot admini
strateur van de internationale zone be
noemd. Dr, Archer, die de afgelopen
drie en een half jaar consul-generaal
van Portugal in Tanger is geweest,
volgt jhr. Van Vredenburch op.
SlfN»
'iimmfiimttHiMiiiitMiiMiiiiiiiimMMiiiiiMiiiiiuitiiiiumitis
„Het is uit met de gratis-gebitten en
gratis-brillen in Engeland", zei Snor
rebor. „Wie er nieuwe tanden of een
nieuwe bril wil hebben, zal voortaan
de helft uit eigen zak moeten bet alen.
Dit kan een begin zijn van het stop-
setten van de massificatie, zoals die
door Labour in Engeland en door de
geestverwanten elders min of meer
openlijk of stiekum wordt nagestreefd.
Want je begrijpt, dat nu niet iedereen
in Engeland meer door een roze-rode
bril in een zwart pat zal willen kijken
en dat velen erop uit zullen zijn om
zo sterk mogelijke tanden aan te
schaffen, om van zich af te kunnen
bijten. Geen wonder, dat de conserva
tieven de kanselier van de schatkist
een bemoedigend schouderklopje heb
ben gegeven, ook al haalt hij hun op
ander gebied het vel nog verder over
de oren."
(Van onze speciale verslaggever)
Een honderdtal katholieke burgemeesters uit alle delen van ons land zijn
gisteren in de raadzaal van het gemeentehuis te Nijmegen bijeen geweest om
de wenselijkheid te bespreken van de oprichting van een Werkverband van Ka
tholieke burgemeesters, zonodig binnen het raam van de Algemene Rooms-Ka-
tholieke Ambtenaren Vereniging. Na een geanimeerde bespreking werd unaniem
besloten tot de oprichting van een dergelijk werkverband. Een commissie, be
staande uit Mr P. Cremersburgemeester van Haarlem (voorz.), Dr. Ir. Telle-
gen, Rector L. Sanders en een achttal burgemeesters, van wie vier leden van de
ARKA en vier viet-leden. werd ingestela om de constitutie van dit verband
te ontwerpen en de wenselijkheid te onderzoeken van al dan niet aansluiting bij
de Ambtenarenvereniging.
Uit de vele stemmen, die tijdens deze
bijeenkomst hun geluid deden horen,
bleek wel overduidelijk, dat het hier om
een probleem gaat met veel voetangels
en klemmen.
Burgemeester Hustinx van Nijme
gen, de gastheer van deze bijeenkomst
had tevoren reeds in een kort woord
duidelijk gemaakt dat er volgens hem
beslist geen behoefte bestond aan een
vakvereniging voor burgemeesters. Hij
achtte het het ambt van burgemeester
onwaardig om een organisatie te stich
ten ter behartiging van de persoonlij
ke materiële belangen. Dit werkver
band zou er op de eerste plaats moe
ten zijn om het zuiver ideële in het
ambt van de katholieke burgemeester
door gezamenlijk overleg te verdie
pen. Daarnaast kan het sociale een
plaats krijgen.
Bovendien is de vraag van belang of
dit werkverband moet ontstaan onder
auspiciën van de Ambtenarenvereniging.
Want de kwestie of de burgemeester al
dan niet ambtenaar is, is een discussie
waard. Hij is gezagdrager en vertegen
woordiger van H. M. de Koningin in
zijn gemeente, echter met een geregle
menteerde rechtspositie, die in niet on
belangrijke mate overeenkomt met de
van de ambtenaren. De ARKA is van
mening dat zij de geëigende organisatie
voor een verband van katholieke bur
gemeesters is. Vele burgemeesters ech
ter meenden van niet en zij poogden
dan ook een stemming uit te lokken
over al of niet toetreden tot de ARKA,
maar door het merendeel van de aan
wezigen werd een dergelijke stemming
praematuur geacht.
Voorts is op deze bijeenkomst, die
onder voorzitterschap stond van de heer
J. P. Teijsen. burgemeester van Ouden
bosch, het woord gevoerd door Rector
Sanders uit Wassenaar, die een indruk
wekkende rede hield over „Beroeps-
kerstening". Hij gaf een uitvoerig exposé
over de kerstening van de katholieke leek
in de loop der tijden en diens taak in
het grote katholieke geheel. Deze tijd.
aldus Rector Sanders, wordt wel „Het
uur van de leek" genoemd. Van de
katholieke leken wordt onnoemelijk veel
verwacht. Er is een groot streven merk
baar om de Kerk uitsluitend haar volle
kracht te doen ontplooien daar. waar ze
werkelijk moet zijn en onvervangbaar is.
Nu wij een sociale en economische sa
menleving hebben, waarin de Christe
lijke gedachten min óf meer hecht ge
stalte hebben gekregen, kan de priester
als zodanig zich hier terugtrekken en de
verdere structuur van deze zaken ter
behartiging overlaten aan de leek. Aan
de Kerk de taak om de Christelijke
waarden in dit alles te bewaren.
Deze bredere verantwoording voor de
leek vraagt om een grotere geestelijke
vorming en verdieping.
In dit kader Leeft er zoals is vast
gesteld door een enquête in Frankrijk
een accentverschuiving plaats gehad
in de levenshouding van de Katholiek.
Hij is zich meer bewust geworden van
een soort Christelijk humanisme en
wordt meer gedreven door een gericht
heid naar het leven in plaats van een
„beschutting" voor de problemen van
zijn tijd. Dit is voora' in de jeugd
merkbaar. Bovendien is er een zekere
afkeer van systematiek en van organi
satie merkbaar. Men vraagt meer om
spontaneïteit, om een apostolische bewo
genheid, die voortkomt uit de Christe
lijke Liefde. Deze houding zag Rector
Sanders ook in „Dit is Leven". Daaren
boven heeft de leek van vandaag een
groot vertrouwen in de Overwinning
van Christus, die hem een zegevierende
houding geeft eta de betrekkelijkheid
der dingen doet ervaren. In ons land is
dit vertrouwen nog niet voldoende
doorgedrongen. De Nederlandse katho
liek leeft nog te veel in het defensief.
Hij durft zich nog niet in het offensief
wagen, gesteund door de enorme krach
ten van zijn geloof. Dan is er een sterke
drang naar gemeenschapszin.
Spreker wekte zijn toehoorders op om
de grote problemen, waarvoor de mens in
zijn leven wordt geplaatst, meer te zien
vanuit de beginselen van het Geloot
Hieruit moet, door een edele samenwer
king tussen priester en leek, een meer
Katholieke levenshouding groeien t.a.v. de
problemen. Er moet een actueel Katho
liek denken ontstaan. De gezagdragers
dienen zich tezamen over deze kwesties
te beraden. Zij kunnen zich dus vereni
gen, niet om redenen van sectarisme en
om een bond te stichten, waarin alleen
geloofsgenoten gezellig bijeen zijn, maar
gedreven door het streven en de eisen
van deze tijd.
Burgemeester ir. H. B. J. Witte van
Berger op Zoom sprak over de taak
van de Burgemeester in verband met
de zelfstandigheid van de gemeente. Hij
benaderde dit probleem uit sociologisch,
filosofisch en practisch oogpunt Hij
noemde, het de taak van de burge
meester om zich voortdurend te bezin
nen op de vrijheden van de individuen
en kleine gemeenschappen. De zelf
standigheid van de kleinere organisaties
die efficiënter kunnen werken dan de
grotere mag niet verder gaan dan het
gemeenschapsgoed gedoogt En in dit
raam is een bezinning op de Kath. le
venshouding en beginselen noodzakelijk.
De Nederlandse walvisvaarder de
„Willem Barendsz" passeerde heden
morgen (13 April) Kaap Finisterra
(N.W.-punt van Spanje) en wordt 16
17 April in de haven van Amsterdam
verwacht.
Op onze bureaux ligt de passagierslijst
van het troepentransportschip Dorsetshire,
dat 28 Maart van Priok is vertrokken, ter
inzage.
Zondagmiddag om half drie zal in bo
vengenoemd museum een rondgang gehou
den worden, ter gemeenschappelijke be
schouwing van Rembrandt's etsen en teke
ningen onder deskundige leiding.
Z. H Exc. de Bisschop van Haarlem
zal Woensdag 18 April geen audiëntie
verlenen.
