EMILE ERENS, ideaal van EBIC DE K/OOGMAN: DE TWINTIG LAATSTEN ONVASTE BOUWPOLITIEK VAN DE REGERING tihiSÜ Tussen neus en Huppen Laat heb ih II bemind christelijk humanist België contingenteert snijbloemen-export Leden van ziekenfondsen dienen vrij te zijn bij keuze van opticien POLITIESCHOOL SPRONG VEEL TE ROYAAL MET GELDEN OM Gedacht wordt aan Geheel nieuw middel voor de fijne was! corruptie Besprekingen tussen K.V.P. en C.D.U. Opticiens bepalen hun houding op jaarvergadering K.V.P. bewondert het bij herhaling toepassen van de bouwstop niet Verbluffende affaire te Hilversum Beschermen en vernieuwen tegelijk door ETHEL MANNIN DONDERDAG 19 APRIL 1951 PAGINA 3 „Tegen alle bepalingen van Benelux-accoord in" Bij het twaalf uurtje f een flesje Chocomel van Nutricia. Voedzaam en lekker tegelijk! Maar let er op: die heerlij ke Chocomel maakt alléén Nutncia Mr. Kropman vervangt ir. Kraaijvanger SHIRTS Iedere vrouw kan hiervan profiteren Katholieke Illustratie NIJMEGEN HAALT ST. JORIS IN Laatste etappe op weg naar „St. Walrik" ,Sibajak' ons Vrijdag in land Ook de Denen brommen Moderne slavenmarkt Gecom pliceerd 2 Zoals men reeds heeft kunnen lezen, is Dinsdagavond 16 April de schrijver Emile Erens overleden, onverwachts, Wanneer ik, als getuigenis van mijn vriendschap, de behoefte gevoel aan hem een In Memoriam te wijden, doe ik dat niet zonder een zekere schroom. Die vindt zijn reden zowel in het onver mogen om mijn diepste gevoelens ten opzichte van de overledene te vertolken als in het besef van zijn geaardheid. Want men moet deze fijne mens gekend hebben van zo nabij als mij vergund "was, om te weten hoe wars hij stond tegenover elk uiterlijk vertoon. Super latieven, vooral met betrekking tot hem zelf, waren hem volkomen vreemd. Of schoon evenals zijn broer Frans in de literaire wereld meer algemeen be kend voortgekomen uit de school der tachtigers, bezat hij niets van hun hoogmoed en ijdelheid. Bij zijn eerbied voor het woord als schepping van de menselijke geest, diende hij vóór alles het Ongeschapen Woord. Hij erkende de hiërarchie der waarden en dit schiep die zuivere har monie in zijn persoonlijkheid. Het individualisme van zijn tijdgeno ten overwon hij in een persoonlijkheids cultuur van christelijk gehalte zoals hij hun schoonheidsbesef louterde in het Eeuwig Schoon. De scholing hierin ontving hij van de levens der Heiligen, welke, naast vele andere godsdienstige lectuur, vrijwel dagelijks zijn geestelijk voedsel uitmaakten. Hoe erkentelijk was hij zijn dierbare vrouw hem nog maar kort geleden voorgegaan en niet minder zijn dierbare kinderen wan neer zij hem, toen zijn gezichtsvermogen reeds sterk minderde, soms urenlang uit deze levensechte romans voorlazen. Het geweldig avontuur tussen God en de ziel liet niet af hem te boeien. Geen wonder, dat hij, die met zijn Korte Ver halen in 1906 reeds blijk had gegeven van zijn talent, zelf naar de pen greep om dit te beschrijven. Wij kennen, daar gelaten zijn vertalingen, de levensbe schrijvingen die hij ons schonk van de Pastoor van Ars, Benedictus Labre, de kluizenares Jeanne, Sinte Pelagia, Mar- garetha Maria Alacoque. Deze hagio- graphieën eisen voor hem evenzeer een plaats op onder de geestelijke schrijvers van onze tijd als onder de letterkun digen. Is het niet mijn doel hier over de kwaliteiten van zijn geschriften uit te ■weiden, vermeld zij toch de zuiverheid van visie en van taal waardoor zij uit munten. Hoe weinig liet hij zich inmid dels voorstaan op zijn werk. Toen hij mij de eer aandeed mijn hulp te vragen voor het persklaar maken van de laatste hoofdstukken uit zijn levensbeschrijving van Margaretha Maria Alacoque hij kon toen al niet meer lezen bekende hij: „Ik ben er eigenlijk verlegen mee hagiographieën te hebben gepleegd, want om het leven van een heilige te beschrij ven, moet je toch zelf ook een beetje heilig zijn". Juist door dit nederig besef meen ik, dat Emile Erens hiertoe bij zonder geroepen was. Hij wist zich ge heel op de achtergrond te houden om de heiligen voor zich te laten spreken. Men zou zich echter wel een zeer onvolledig beeld van de mens en schrijver vormen door te menen, dat hij alleen belangstelling had voor heiligenlevens. Nooit heb ik iemand van zijn leeftijd ontmoet met zulk een brede, levendige belangstelling voor alle cultuuruitingen Hij verstond de zeldzame kunst van te luisteren om eerst na rijpe overdenking zijn zeer per soonlijk oordeel uit te spreken. Allesbehalve arrivé, interesseerde hij zich tot aan zijn laatste levensdagen voor de jongste uitingen van het geestes leven. Een geanimeerde gedachtenwisse- ling hierover schonk hem een diep ge not. Kende hij geen aanzien van persoon om zijn eigen overtuiging te volgen, an derzijds toonde hij een diep respect voor ieders persoonlijkheid. Wellicht dankt hij aan deze combinatie van ka raktereigenschappen zijn grote vrienden kring. Daartoe behoorden niet alleen Katholieken, maar ook vele anders denkenden. Een bezoek aan „het Oude Slot" te Heemstede was voor allen een geestelijke verkwikking. In de patriar chale sfeer, die er heerste, voelden men sen van de meest uiteenlopende levens beschouwing zich thuis. Als aristocraat van de geest vormde Emile Erens er, ondanks zijn bescheidenheid, het mid delpunt van. Hoofsheid en vertrouwe lijkheid wist hij op gelukkige wijze te doen samengaan. Door zijn esprit latin van huisuit vandaar zijn grote be langstelling voor de Franse letterkunde had deze kleine, fragiele man iets ridderlijks, dat wel zeer in tegenstelling stond met de democratische nivellering van onze tijd. Het levendigst zal hij evenwel in mijn herinnering blijven voortleven als het ideaal van christelijk humanist, een die zijn mensheid tot rijke ontplooiing heeft gebracht naar het hoogste Voorbeeld dat ons allen is gege ven. Zal ik zijn omgang node missen, van harte wens ik hem de aanschouwing der Eeuwige Schoonheid toe in de om gang met Gods heiligen, wier lof hij op deze wereld heeft verkondigd. P. CLIMACUS BAYER O.F.M. Op een te Utrecht gehouden vergade ring van de vereniging „groep bloemis terij" heeft de voorzitter, dr. A. J. Ver- hage het ernstig betreurd, dat België, tegen alle bepalingen van het Benelux- accoord in de export van snijbloemen naar dit land heeft gecontingenteerd. Wanneer andere landen begrip tonen voor de moeilijkheden welke Nederland momenteel met Duitsland ondervindt, dan mag dit begrip toch wel in de eer ste plaats verwacht worden bij de Bene lux-partner, aldus spreker. Hij drong er met nadruk op aan, dat de Nederlandse regering ten scherpste stelling neemt te gen deze maatregel van België. Spreker zei verder, dat de afzet in het binnenland is afgenomen als gevolg van de stijging van de onkosten van levens onderhoud en de daling van de koop kracht. De hieruit voortvloeiende nade len voor de kwekers konden gedeelte lijk worden g ecompenseerd door ver groting van export, welke van 1949 op 1950 van ruim 9 tot bijna 17% millioen gulden steeg. 20. Pum-Pum houdt de kleine vuisten gebald in zulk een spanning, dat zijn knokkels hem pijn doen Maar hij bemerkt het niet eens. Gelukkig, de meester haalt het. Vergeefs richt het monster de muil omhoog, want snel trekt de Noorman zich vergeefs op elkaar. Verlicht haalt „Niet kunnen vechten tegen water- op de kant en de geweldige kaken knersen Eric adem. Niet door kunnen!" zegt Pum-Pum benepen, monsterkrokodillen De Noorman knikt en ziet peinzend rond. „Deze bewakers kunnen wij niet verschalken, Pum-Pumgeeft hij toe. „Maar er moet toch een andere mogelijkheid zijn!" Hij richt de blik omhoog. Zou hij niet omhoog kunnen klimmen om zo aan de overkant te komen? „Pum-Pum!" roept hij ineens en het klinkt als een juichkreet. „Daar hangt onze brug!" Verbaasd kijkt de kleine man langs Eric's geheven hand. Ja, daar hangt een (Van onze speciale verslaggever) In Nijmegen houdt de Federatie van Nederlandse Opticiensorganisaties, be staande uit de Nederlandse Vereniging van Opticiens en de R.K. Vereniging St. Odilia, op het ogenblik haar jaarlijks congres en jaarvergadering. De federa tievoorzitter, de heer G. A. A. Chapel eisuatxaapv De voorzitter van de K.V.P., de heer W. Andriessen heeft in een persconfe rentie critiek geoefend op de bouwpoli- tiek van het departement van Volkshuis vesting en Wederopbouw, speciaal over de bouwstop, die op 4 Maart voor de tweede maal en thans zo rigoureus mo gelijk is afgekondigd. De K.V.P. is geen bewonderaarster van een algemene bouwstop, maar nog veel minder van een beleid, dat bjj herhaling het toe passen van een dergelijke bouwstop noodzakelijk blijkt te maken. Uit de cijfers blijkt, dat over 1951 werd goedgekeurd de bouw van 63730 woningen, terwijl er gereed kwamen 47300 en in de loop van dat jaar waren in uitvoering 61217. Eind December be droeg het aantal in uitvoering zijnde woningen 52719, dcch toen bleek ook, dat dit aantal door de loop van het jaar gestegen was van af 39279, zijnde dit het aantal woningen dat einde 1949 in uit voering was. De minister heeft toen op 4 December 1950 een bouwstop ingesteld, die gegolden heeft tot 1 Februari j.l. Het Was een betrekkelijk gematigde stop, Bij de besprekingen, die 28 en 29 April afgevaardigden van het partijbestuur van de K.V.p. en een aantal leden van "aide Kamerfracties van die partij Bonn zullen houden met partijfunctio narissen van de Christen-Democratische urne m Duitsland en parlementsleden, zullen de volgende punten aan de orde komen: de handelsbetrekkingen, de land bouw inbegrepen; het Europese leger en het Schuman-plan. In de reeds vermelde samenstelling der K.V.P.-delegatie is inmiddels een wijziging gekomen. In plaats van ir. Kraaijvanger zal de heer mr. G. C. J. D. Kropman, eveneens lid der Eerste Ka mer, aan de besprekingen deelnemen. dcch op 4 Maart werd alweer een nieuwe ingesteld en wel een zo rigon- reuze, dat er nu practisch niets meer door kan. Dit vindt men in K.V.P.-kringen niet een koersvast beleid. Daarmee is ech ter niet gezegd, dat men een foutief bouwprogramma heeft opgezet. Veel eer zijn deze onregelmatigheden in de uitvoering van het programma te wij ten aan het feit, dat het Departement in de loop van het jaar van zijn uit gestippelde politiek is afgeweken, o.a. door op vrij grote schaal extra contin genten voor goedkope woningbouw te gaan toewijzen. Extra verwonderlijk is het dan nog, dat de eerste bouwstop pas op 4 Decem ber werd ingesteld, terwijl men tcch beslist in Augustus al de onrustbarende stijging van het aantal in uitvoering zijnde woningen heeft kunnen consta teren. Dubbel ongelukkig komt het uit, dat zo kort na het beëindigen van de eerste bouwstop reeds een tweede nodig was. Zo gaat de bouwnijverheid nu met horten en stoten verder, hetgeen zeer nadelig is voor de cctitinuïteit, niet al leen van het bouwbedrijf in de eigenlijke zin maar ook van de voor de bouwnij verheid werkende industrieën, terwijl het bovendien onregelmatigheid brengt in de ontwikkeling van de prijzen. De minister heeft in zyn recente antwoorden op vragen, door de heer Andriessen als Kamerlid gedaan, als oorzaak voor deze bouwstoppolitiek genoem^ het te grote aantal woningen, dat in uitvoering is. Er zjjn echter an dere ministeriële uitlatingen, waaruit men de indruk krijgt. dat de minister als oorzaak de bezuinigingspolitiek wil aanwijzen. Naar de mening in K.V.P.-kringen zou het juister zijn geweest indien ae Op de veilingen in de Streek heerst thans grote drukte in verband met de groente-export naar Duitsland, die weer hervat is. Alvorens de groente, na geveild te zijn, wordt ingeladen, wordt zij door de Rijkskeurmeesters gecontro leerd. minister, nu hjj zich genoodzaakt zag in zo sterke mate van de bjj begroting vastgestelde bouwpolitiek af te wijken, zich in een nota tot de Kamer had ge wend teneinde dit te verklaren. Dan was het ook mogelijk geweest van gedachten te wisselen over nut en gevaren van een algemene bouwstop. Naar de mening van de K.V.P. zou het stellig beter zijn geweest reeds tijdig temperend te gaan optreden, indien dit noodzakelijk bleek. En dan bij voorkeur niet met een alge mene bouwstop, doch regionaal. De bouwsituatie is in het ene deel van het land vaak geheel verschillend van die in een ander deel. uit Rotterdam, heeft in zijn inleidende rede gistermorgen bij de opening van het congres uitvoerig gewezen op de po sitie van de opticiens in het kader van de ziekenfondsen. Hij deelde mede, dat de federatie op het standpunt staat, dat de leden van die ziekenfondsen vrijge laten dienen te worden in de keuze van hun opticien, zoals dat ook bij de artsen het geval is. Spr. achtte het niet juist, dat de ziekenfondsen een aantal bona fide opticiens zouden kunnen uitsluiten. Deze kwestie is trouwens aanhangig gemaakt bij de Ziekenfondsraad, die de minister zal moeten adviseren bij de tot stand koming van de nieuwe wet op het ziekenfondswezen. Nu bijna 75 procent van de Nederlandse bevolking in ziekenfondsen is verzekerd, zijn er maar weinig particuliere opdrachten meer en vragen de opticiens zich af of er voor de jeugd in deze branche nog wel redelijke toekomstmogelijk heden liggen. Een vraag, die van uit zonderlijk belang is, want, indien hier op ontkennend geantwoord zou moe ten worden, waarom zouden de orga nisaties dan de kostbare vakopleiding in stand houden? Hij onderstreepte het gevaar van de huidige verhouding tot de ziekenfondsen door erop te wijzen, dat de toestand, zoals deze thans is, voor de opticiens on aanvaardbaar is en de ondergang kan betekenen van een belangrijk midden standsambt, dat volgens dr. Tobi over de beste organisatie beschikt. Voorts wees spr. op de grote verantwoordelijkheid van de opticiens ten aanzien van de volksgezondheid. Vele vertegenwoordi gers van de departementen, midden standsbond, de vakopleiding en de groot handel woonden dit congres bij. Door drs. A. T. de Lange werd een voordracht over „Bedrijfsadministratie" gehouden, waarin deze wees op het grote belang van een juiste boekhouding. Na een ontvangst op het Nijmeegse stadhuis door burgemeester Hustinx en diens wethouders, heeft gistermiddag de heer B. D. Kooij, landelijk controleur over de „Vakopleiding opticiens", ge sproken over het belang van een goede vakopleiding, waarbij hij wees op het tekort aan leerlingen beneden de acht tien jaar. Dr. Van KokVan Alphen, oogartse te Leiden, hield vervolgens een met lichtbeelden geïllustreerde lezing over de „Hoornvliestransplantatie". Vandaag zal na de huishoudelijke ver gaderingen van beide organisaties dr. H. M. Dekking uit Groningen spreken. zwaar touw, dat kennelijk gebruikt kan worden om als zweeftouw te dienen. Maar hoe komen zij er bijMen kan het slechts aan de overkant grijpen en loa- maken van de houten pal die het vasthoudt. „Mijn boog, Pum-Pum!" zegt Eric bedaard, hoewel hij innerlijk trilt van een grote spanning. „Wanneer mijn pijl die wig vermag te bereiken, dan Hij maakt de zin niet af. maar legt een pijl op de boog van Allard Behoedzaam maakt hij zich gereed. Altijd heeft hij met zijn pijl ieder doei kunnen treffen. Waarom zou het hem ditmaal niet gelukken? Hij richt de boog en tracht te mikken. Maar met een zucht laat hij het wapen weer zakken. Pum-Pum kijkt afwachtend toe. Wat doet de meester nu? Eric vermant zich en zet met een uiterste inspanning van zijn wil de neerdruk kende spanning van zich af. Weer richt de boog, rustiger nu. De pees wordt ge spannen, verder en verder Juichend werpt Pum-Pum de armen in de lucht. Raak.' De pal valt, het touw raakt los A (toert entte Advertentie Wol is prettig om te dragen en laat zich mooi verwerken. Niet voor mets neemt het zo'n grote plaats in in het huidige mode beeld! Ragfijne, vederlichte jumpertjes en voorjaarsjaponnen In zachte pasteltinten lokken U tegen in de étalages der mode winkels. Parijs geeft hierbij, zoals altijd, de toon aan: wol voor de ochtend, wol voor de middag, zelfs wol wit, rose of grijs voor een koele zomeravond. Helaas wordt wol een luxe. De prijzen zijn hoog en maken ieder wollen kledingstuk een kostbaar bezit, waar men zuinig mee om moet gaan. Zo'n teer kledingstuk, vooral In de kleuren, die nu en vogue zijn, was vroeger geen lang leven besehoren. Het had door het wassen zeer veel te liidcn De meeste dames leerden dan ook al gauw, dat wol en zijde niet thuishoren in de normale gezinswas. Gelukkig komt de moderne wetenschap de mode en de vrouw, die genoodzaakt is economisch te zijn, een heel eind tegemoet. Na jarenlang onderzoek van geleerden is alkaiivriie Castella Wolwas samengesteld, 'een vinding, die de vrouwen in staat stelt het fijnste wollen goed te wassen en tege lijkertijd te vernieuwen en te beschermen. Na de ontdekking van Castella met „Actief Wit" (voor de gezinswas) is dit de meest Opzienbarende vinding op wasgebied! Wol len kledingstukken en al dat fijne goed, dat vroeger door wassen er niet mooier op werd kan voortaan gerust een sopje ver dragen, zonder dat de kwaliteit van het weefsel of de kleur hiervan schade onder vindt. Dank zij het „Kleur Actief" van „Castella Wolwasmiddel worden de kleu ren frisser, helderden en nieuwer. Het wassen is voortaan 100,o veilig! Hetgeen de Algemene Rekenkamer opmerkt met betrekking tot de Politie school te Hilversum, moet ronduit ver bluffend woren genoemd, aldus deelt de Commissie voor de Rijksuitgaven uit de Tweede Kamer mede, naar aanleiding van het verslag der Rekenkamer over 1949. Hier is op een dusdanig onverant woordelijke wijze met de belastinggel den omgesprongen, dat de gedachte aan corruptie als vanzelf opdoemt. De opleiding van negen leerlingen, waarvan er tenslotte zeven tot adspi- Het nummer van deze week bevat een fotoreportage „Een dag uit het leven van een stadskapelaan". die voor menigeen misschien wel nuttige lectuur zou kun nen zijn! Voorts een artikel over het voormalige concentratiekamp te VughL onzaliger gedachtenis, waar thans zeven tig Ambonese gezinnen eindelijk rust hebben gevonden. De ingewikkelde ver keersproblemen, voortspruitend uit de trek van tienduizenden verkeersmidde len op een mooie Zondag naar de bloei ende bollen, worden duidelijk uit een korte bespreking en twee luchtfoto's. Een hondenliefhebber schrijft enthou siast over honden enmensen op een grote hondententoonstelling. Uit hei buitenland fotoreportages van een pel grimsoord in Brazilië, van de skisport op het fijne zand van Fort Meads in Florida, en van de manier, waarop een paar kleinbehuisde Londenaars met fantasie en schilderstalent hun kamertjes de allure van een paleisje hebben ge geven! De medische medewerker schrijft een beschouwing over „De vrouw als geneeskundige", verlucht met knappe tekeningen. Verder een roman, verhalen en de vaste rubrieken. rant-officier van politie zijn benoemd, heeft in twee jaar tijds f 160.000 gekost. Het zou nuttig zijn te vernemen van de minister van Justitie, waarom hij met deze opleiding is begonnen, hoewel er ter zake met de minister van Binnen landse Zaken nog geen overeenstemming wag bereikt. Onbegrijpelijk is, dit werk zaamheden, waarvan de kosten door de Rijksgebouwendienst op f 7500 werden geschat, later blijken f 55.000 te zullen gaan belopen, welk bedrag nog zou moeten worden vermeerderd met f 42.000 aan inrichtingskosten en f 4000 voor het maken van een afrastering. Wanneer hier de minister van Wederopbouw niet had ingegrepen, zou zijn ambtgenoot van Justitie deze bedragen aan een gehuurd pand hebben vertimmerd. Een dergelijk onverantwoord financieel beleid ver dient, zo meent de Commissie, scherpe afkeuring. Intussen was vóór het ingrij pen van de minister van Wederopbouw al ruim f 16.000 aan 't huurhuis besteed. Daarna heeft het ministerie van Justitie het oog laten vallen op een ander buiten, nl. „Lommerrijk", eveneens te Hilversum. Onbegrijpelijk is het. dat de regering aan de eigenaar van het eerst gehuurde pand f 55.000 schadevergoeding heeft be taald voor het annuleren van de huur overeenkomst en het terugbrengen van het huis in de oorspronkelijke staat, ook al verviel daardoor diens aanspraak op een uitkering als vergoeding wegens oorlogsschade. Hfet zou nuttig zi.in, zo deelt de Com missie tenslotte mede, wanneer de Kamer omtrent de hele gang van zaken met betrekking tot de Politieschool in Hil versum zou worden ingelicht. (Van onze speciale verslaggever) De forse beeltenis van St. Joris, die door de beeldbouwer Albert Termote aan de verkenners van de Katholieke Nederlandse Jeugdbeweging is geschon ken, is van een lange reis langs alle districten van de K.N.J. gisteravond in Nijmegen gearriveerd, met het einddoel van de tocht in zicht. 22 April, de dag na de plechtige viering van het St. Joris- feest, zal het beeld naar het buitenoen- trum van de katholieke verkenners ,.St. Walrik" in Overasselt bij Nijmegen worden gebracht, waar het voorlopig wel zal blijven. Het is een avontuurlijke tocht ge weest, die St. Joris door ons land heeft gemaakt. Tweemaal is zijn beeltenis ge stolen, door verlichte broeders, die de reis wel wat zwaar vonden en het beela rustig op „St. Walrik" deponeerden. Dat begon al. toen de reis het vorige jaar nauwelijks was begonnen er. enige maanden geleden volgde de tweede „roof". Al die belevenissen staan opge tekend in een zwaar logboek, dat het beeld begeleidde en waarin elk district de lotgevallen opschreef. Somber tromgeroffel verwelkomde het beeld, dat vervolgens door de forse dragers op de baar werd gezet. Na een kort woord van districtscommissaris De Fraiture, die de jongeren opwekte om met St. Joris in hun midden „nog eens extra hun best te doen", omkransten enkele welpen het beeld op de lijkbaar met groen en gele narcissen. Met wap perende vanen en luid tromgeroffel heb ben de verkenners St Joris toen in op tocht door de stad naar de dekenale kerk gevoerd, waar hij zal blijven tot zijn feest, Zaterdag 21 April. De „Sibajak" van de Kon. Rotterd. Lloyd die. na bijna duizend emigranten in Australië aan wal te hebben gezet, vandaar naar Indonesië is gevaren, keert Vrijdag tegen middernacht met repatriërenden uit Surabaya, Semarang en Djakarta in Rotterdam terug. De ontscheping der negenhonderd vijftig passagiers, onder wie driehonderd zes tig kinderen, zal, onvoorziene omstan digheden voorbehouden, Zaterdagmor gen beginnen. Evenals bij ons bestaat bij de Denen een grote belangstelling voor motor scooters en bromfietsen. De kortgeleden gehouden tentoonstelling van motorrij wielen in Kopenhagen werd door tien procent van de bevolking van de Deense hoofdstad bezocht en de begerige kijkers verdrongen zich om de scooters en de bromfietsen. Motorrijwielen uit Enge land, Frankrijk, Duitsland, Italië en Tsjecho-Slowakije zijn voor de Denen niet gemakkelijk te verkrijgen, daar het Ministerie van Bevoorrading schriel is met het uitreiken van aankoopvergun ningen voor deze geïmporteerde motor rijwielen. Denemarken zelf produceert echter ruim 15 verschillende types van lichte motorrijwielen, die zonder ver gunningen gekocht mogen worden, indien Uit het Engels vertaald door DICK OUWENDIJK 89) Het licht daalde reeds, toen hij einde lijk de heuveltop bereikte, waarover de grote weg naar Westport liep. Hij wist dat daar twee heel goede hotels waren, doch hij wenste geen hotel; hij wilde alleen maar iets eten en een bed voor een paar uren; zodra het licht werd zou hij weer vertrekken. Hij trad een klein donker kroegje binnen, dronk een glas stout en vroeg of hij een kamer kon krijgen. Een dikke man in hemdsmouwen, die in de tapkast stond, zei dat het wel zou gaan en vroeg of hij iets wilde eten. Ja, zei Francis en ook dat „zou wel gaan"; hij werd achter de tapkast meegenomen naar een klein restaurant, waar op ieder tafeltje, naast het bestek, een flesje met een bruine vloeistof en een vaasje met stoffige, ver kleurde kunstbloemen van niet te be palen soort stonden. Er hing een sterke lucht van gebakken vis. Het menu bestond uit dat of „hamanneggs". Fran cis zei, dat hij „hamanneggs" wilde en de man in hemdsmouwen slofte het zaaltje uit. Aan de andere zijde van het vertrek zaten twee jonge mannen, die gebakken vis en chips aten, waar zij thee en stout bij dronken. Eén was een beetje beschonken en zat eindeloos in zichzelf te praten over iets wat met voetballen en onrecht te maken had. Francis schonk er slechts verstrooide aandacht aan en eindelijk keerde de man in hemdsmouwen terug met een blad beladen met ham en eieren, brood en boter thee en een hoeveelheid stout. „Hoe laat wilt u morgen geroepen worden?" vroeg hij. „Zo gauw het licht wordt ga ik naar Murrisk Abbey", antwoordde Francis. Ik hoef dus niet geroepen te worden. Ik wil Croagh Patrick op". „Het is een hele wandeling van hier naar de abdij", waarschuwde de man in hemdsmouwen. Francis glimlachte. „Dat geeft niet. Hoe lang denkt u, dat ik er over zal doen?" „Drie kwartier. Maar de kruisweg staties doen er nog 'n schepje op. Eigenlijk is het niet de goede tijd van het jaar. U zult er geen sterveling tegen komen. Het is daar nu vreselijk verlaten. Laatst in Juli moeten er wel tienduizend men sen op de berg zijn geweest". „Tienduizend mensen tegelijk op zo'n kleine berg is een hele boel", merkte Francis op. „In ieder geval is het dan veel gezel liger, je merkt niet zo hoe steil je moet klimmen en de tijd gaat veel vlugger voorbij. En komt er mist, dan verdwaal je tenminste niet." „Ik heb al heel wat bergen beklom men", vertelde Francis. „Heel hoge zelfs in Zwitserland." „Is 't waar? Dan zal het wel gaan." „Dat denk ik ook", antwoordde Fran cis. En het zou ook wel gaan, dacht Fran cis, met een paar goede laarzen; het werd echter iets anders, wanneer je je laarzen bij het beeld van Sint Patrick onder aan de voet van de berg had achtergelaten en op blote voeten over het steengruis ging. En wanneer je er niet aan gewoon was om te klimmen met een lege maag... Het vergde meer volharding om door te zetten. In het begin was het nog bruinkleu- rige heidegrond, die aan weerskanten van het rossige pad naar het dal af daalde. Maar na de eerste kruiswegstatie onderaan de voet van de spits was 't enkel stenen en rotsblokken. Toen hij aan de voet van de berg stond had hij even, bij het breken van de wolken, een glimp van de kapel op de top opgevangen en tot aan de eerste kruiswegstatie had hij iedere keer door scheuren in de mist het dal zien liggen; nu klom hij echter in een dichte wolk, zodat hij alleen maar de stenen onder zijn voeten kon zien en het bloed dat zijn gewonde voeten op de stenen achterlieten. Ergens be neden hem in de mist stond triest en onzichtbaar een schaap te blaten. Stenen gleden onder zijn voeten weg en het leek wel of hij een steen droeg op zijn hoofd. Ineens zag hij iets aan zijn voeten liggen, een rozenkrans; hij raapte die op; een goedkoop dingetje van houten kralen en dunne koperen schakeltj es, die nu verroest waren; de rozenkrans van een arme, misschien van een oude vrouw, of van een kind... Hij moest daar al heel lang in de regen gelegen hebben, omdat de schakels haast waren door geroest en de kralen zacht waren ge worden; een der doorboorde hoeken van het benen hartje was afgebroken en het kleine tinnen corpus stond een weinig bol. Hij dacht aan zijn moeders fraaie rozenkrans met kralen van ebo niet en zilveren schakels; ook Cathryn had een fraaie rozenkrans gehad, van gepolijst hertshoornMaar het eerste Kruis was gemaakt van hout en het gebed van een arme op gewone houten kralen had niet minder kans om ver hoord te worden dan het gebed van een rijke op ivoren kralen. Hij haalde zijn zakdoek uit zijn zak en droogde de rozenkrans af, wond hem om zijn pols en hield het kruisje in de palm van zijn hand, terwijl hij verder over de stenen voortging. Ineens was ook de steen weer uit zijn hoofd weggenomen en kon hij weer denken. Hij dacht aan hetgeen Pater Halloran had gezegd, dat hij daar mis schien een teken zou vinden. Door zijn g:epeins geheel in beslag ge nomen zag hij de kapel niet voordat hij er vlak voor stond; hij doemde plotse ling voor hem op als een schip in de mist. De deur was gesloten en nergens kon hij schuilen voor de hevige wind. De mist was zo zwaar, dat hij de kruis wegstaties niet kon zien, zelfs de muren van de kapel leken slechts schaduwen. Hij keek op zijn horloge en zag, dat hij ér anderhalf uur over had gedaan om boven te komen. Als sportieve prestatie was het een bedenkelijke tijd, maar (hij glimlachte bij de gedachte aan Pater Halloran's gezegde) Croagh Patrick be klom *je niet voor de eer, maar uit ne derigheid; het was een oefening in nede righeid. (Wordt vervolgd). de cylinderinhoud minder dan 50 c.c. is. Het aantal bromfietsen in Kopenhagen neemt hand over hand toe, omdat vele mensen, die in de buitenwijken wonen, 15 km moeten afleggen om naar hun werk te komen. De Denen noemen deze fietsen „knallert". Een eigen Deense vinding is de „autocycle" een kruising van auto en scooter. Hij rijdt op twee wielen maar heeft een carrosserie van stalen platen, een luchtgekoelde motor en Lockheed hydraulische remmen op beide wielen. Practisch alles van de „autocycle" wordt in Denemarken zelf vervaardigd, behalve de Duitse Ilo-motor en de remmen. De prijs is tweemaal zo hoog als die van de gewone „knallerts". Tot welke walglijke excessen de geld zucht de mensen kan drijven, blijkt uit een onthulling van de „Miami Herald in Florida (Amerika). Dit blad deelt mede, dat er „een fantastisch plan" be staat om ongehuwde mannelijke inwo ners van Miami „bij opbod aan rijke buitenlandse vrouwelijke toeristen te verkopen". Naar aanleiding van een advertentie, waarin aan ongetrouwde mannen „een unieke gelegenheid" werd geboden, werd een onderzoek ingesteld. Twee mannen, die op de annonce waren ingegaan, vertelden, dat men hun rond uit had gevraagd, of zij bereid waren te trouwen om geld. Een verslaggever ging naar het in de advertentie vermelde adres en kreeg van de „heer", die hem ontving, te horen: „Ik vertegenwoordig een organisatie, die, zonder er doekjes om te winden, probeert contact te krij gen meteen aantal geschikte jongeman nen om ze als echtgenote aan rijke vrouwen te verkopen". De „verkoop" zou binnen twee of drie weken bij opbod geschieden en wel in „een groot hotel te Miami Beach". Er zou alleen onder verzegeld couvert geboden worden. De organisatie krijgt 10 procent van de verkoopprijs, de verkochte „bruidegom" de rest. De ..Miami Herald" noemde dit plan „fantastisch maar het is helaas trieste werkelijkheid, want binnen twee dagen hadden zich al 127 candidaten als „koop waar" laten inschrijven om in de veiling te worden genomen. Krijgt de handel in „blanke slavinnen" een tegenhanger in de handel in blanke slaven? Een bewoner van een der Chatham- eilanden (Nieuw-Zeeland) is getrouwd met de tweede vrouw van zijn grootvader en daardoor zijn eigen grootvader ge worden. De vrouw, die de stiefgroot- moeder van haar huidige man is. is, nu zij een kind heeft gekregen, van dit kind moeder en overgrootmoeder tege lijk.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1951 | | pagina 3