EMILE ERENS, ideaal van
EBIC DE K/OOGMAN: DE TWINTIG LAATSTEN
ONVASTE BOUWPOLITIEK VAN DE REGERING
tihiSÜ
Tussen neus en Huppen
Laat heb ih II
bemind
christelijk humanist
België contingenteert
snijbloemen-export
Leden van ziekenfondsen dienen vrij
te zijn bij keuze van opticien
POLITIESCHOOL SPRONG VEEL TE
ROYAAL MET GELDEN OM
Gedacht wordt aan
Geheel nieuw middel voor de fijne was!
corruptie
Besprekingen tussen
K.V.P. en C.D.U.
Opticiens bepalen hun houding
op jaarvergadering
K.V.P. bewondert het bij herhaling toepassen
van de bouwstop niet
Verbluffende affaire te Hilversum
Beschermen en vernieuwen tegelijk
door ETHEL MANNIN
DONDERDAG 19 APRIL 1951
PAGINA 3
„Tegen alle bepalingen van
Benelux-accoord in"
Bij het
twaalf
uurtje
f een flesje Chocomel
van Nutricia.
Voedzaam en lekker
tegelijk! Maar let er op:
die heerlij ke Chocomel
maakt alléén
Nutncia
Mr. Kropman vervangt
ir. Kraaijvanger
SHIRTS
Iedere vrouw kan hiervan
profiteren
Katholieke Illustratie
NIJMEGEN HAALT
ST. JORIS IN
Laatste etappe op weg
naar „St. Walrik"
,Sibajak'
ons
Vrijdag in
land
Ook de Denen brommen
Moderne slavenmarkt
Gecom pliceerd
2
Zoals men reeds heeft kunnen lezen,
is Dinsdagavond 16 April de
schrijver Emile Erens overleden,
onverwachts,
Wanneer ik, als getuigenis van mijn
vriendschap, de behoefte gevoel aan hem
een In Memoriam te wijden, doe ik dat
niet zonder een zekere schroom. Die
vindt zijn reden zowel in het onver
mogen om mijn diepste gevoelens ten
opzichte van de overledene te vertolken
als in het besef van zijn geaardheid.
Want men moet deze fijne mens gekend
hebben van zo nabij als mij vergund
"was, om te weten hoe wars hij stond
tegenover elk uiterlijk vertoon. Super
latieven, vooral met betrekking tot hem
zelf, waren hem volkomen vreemd. Of
schoon evenals zijn broer Frans in
de literaire wereld meer algemeen be
kend voortgekomen uit de school
der tachtigers, bezat hij niets van hun
hoogmoed en ijdelheid.
Bij zijn eerbied voor het woord als
schepping van de menselijke geest,
diende hij vóór alles het Ongeschapen
Woord. Hij erkende de hiërarchie der
waarden en dit schiep die zuivere har
monie in zijn persoonlijkheid.
Het individualisme van zijn tijdgeno
ten overwon hij in een persoonlijkheids
cultuur van christelijk gehalte zoals
hij hun schoonheidsbesef louterde in
het Eeuwig Schoon. De scholing hierin
ontving hij van de levens der Heiligen,
welke, naast vele andere godsdienstige
lectuur, vrijwel dagelijks zijn geestelijk
voedsel uitmaakten. Hoe erkentelijk was
hij zijn dierbare vrouw hem nog
maar kort geleden voorgegaan en
niet minder zijn dierbare kinderen wan
neer zij hem, toen zijn gezichtsvermogen
reeds sterk minderde, soms urenlang uit
deze levensechte romans voorlazen.
Het geweldig avontuur tussen God en de
ziel liet niet af hem te boeien. Geen
wonder, dat hij, die met zijn Korte Ver
halen in 1906 reeds blijk had gegeven
van zijn talent, zelf naar de pen greep
om dit te beschrijven. Wij kennen, daar
gelaten zijn vertalingen, de levensbe
schrijvingen die hij ons schonk van de
Pastoor van Ars, Benedictus Labre, de
kluizenares Jeanne, Sinte Pelagia, Mar-
garetha Maria Alacoque. Deze hagio-
graphieën eisen voor hem evenzeer een
plaats op onder de geestelijke schrijvers
van onze tijd als onder de letterkun
digen. Is het niet mijn doel hier over de
kwaliteiten van zijn geschriften uit te
■weiden, vermeld zij toch de zuiverheid
van visie en van taal waardoor zij uit
munten. Hoe weinig liet hij zich inmid
dels voorstaan op zijn werk. Toen hij
mij de eer aandeed mijn hulp te vragen
voor het persklaar maken van de laatste
hoofdstukken uit zijn levensbeschrijving
van Margaretha Maria Alacoque hij
kon toen al niet meer lezen bekende
hij: „Ik ben er eigenlijk verlegen mee
hagiographieën te hebben gepleegd, want
om het leven van een heilige te beschrij
ven, moet je toch zelf ook een beetje
heilig zijn". Juist door dit nederig besef
meen ik, dat Emile Erens hiertoe bij
zonder geroepen was. Hij wist zich ge
heel op de achtergrond te houden om de
heiligen voor zich te laten spreken.
Men zou zich echter wel een zeer
onvolledig beeld van de mens
en schrijver vormen door te
menen, dat hij alleen belangstelling had
voor heiligenlevens. Nooit heb ik
iemand van zijn leeftijd ontmoet met
zulk een brede, levendige belangstelling
voor alle cultuuruitingen Hij verstond
de zeldzame kunst van te luisteren om
eerst na rijpe overdenking zijn zeer per
soonlijk oordeel uit te spreken.
Allesbehalve arrivé, interesseerde hij
zich tot aan zijn laatste levensdagen
voor de jongste uitingen van het geestes
leven. Een geanimeerde gedachtenwisse-
ling hierover schonk hem een diep ge
not. Kende hij geen aanzien van persoon
om zijn eigen overtuiging te volgen, an
derzijds toonde hij een diep respect
voor ieders persoonlijkheid. Wellicht
dankt hij aan deze combinatie van ka
raktereigenschappen zijn grote vrienden
kring. Daartoe behoorden niet alleen
Katholieken, maar ook vele anders
denkenden. Een bezoek aan „het Oude
Slot" te Heemstede was voor allen een
geestelijke verkwikking. In de patriar
chale sfeer, die er heerste, voelden men
sen van de meest uiteenlopende levens
beschouwing zich thuis. Als aristocraat
van de geest vormde Emile Erens er,
ondanks zijn bescheidenheid, het mid
delpunt van. Hoofsheid en vertrouwe
lijkheid wist hij op gelukkige wijze te
doen samengaan. Door zijn esprit latin
van huisuit vandaar zijn grote be
langstelling voor de Franse letterkunde
had deze kleine, fragiele man iets
ridderlijks, dat wel zeer in tegenstelling
stond met de democratische nivellering
van onze tijd. Het levendigst zal hij
evenwel in mijn herinnering blijven
voortleven als het ideaal van christelijk
humanist, een die zijn mensheid tot rijke
ontplooiing heeft gebracht naar het
hoogste Voorbeeld dat ons allen is gege
ven. Zal ik zijn omgang node missen,
van harte wens ik hem de aanschouwing
der Eeuwige Schoonheid toe in de om
gang met Gods heiligen, wier lof hij op
deze wereld heeft verkondigd.
P. CLIMACUS BAYER O.F.M.
Op een te Utrecht gehouden vergade
ring van de vereniging „groep bloemis
terij" heeft de voorzitter, dr. A. J. Ver-
hage het ernstig betreurd, dat België,
tegen alle bepalingen van het Benelux-
accoord in de export van snijbloemen
naar dit land heeft gecontingenteerd.
Wanneer andere landen begrip tonen
voor de moeilijkheden welke Nederland
momenteel met Duitsland ondervindt,
dan mag dit begrip toch wel in de eer
ste plaats verwacht worden bij de Bene
lux-partner, aldus spreker. Hij drong er
met nadruk op aan, dat de Nederlandse
regering ten scherpste stelling neemt te
gen deze maatregel van België.
Spreker zei verder, dat de afzet in het
binnenland is afgenomen als gevolg van
de stijging van de onkosten van levens
onderhoud en de daling van de koop
kracht. De hieruit voortvloeiende nade
len voor de kwekers konden gedeelte
lijk worden g ecompenseerd door ver
groting van export, welke van 1949 op
1950 van ruim 9 tot bijna 17% millioen
gulden steeg.
20. Pum-Pum houdt de kleine vuisten gebald in zulk een spanning, dat zijn
knokkels hem pijn doen Maar hij bemerkt het niet eens. Gelukkig, de meester haalt
het. Vergeefs richt het monster de muil omhoog, want snel trekt de Noorman zich
vergeefs op elkaar. Verlicht haalt
„Niet kunnen vechten tegen water-
op de kant en de geweldige kaken knersen
Eric adem.
Niet door kunnen!" zegt Pum-Pum benepen,
monsterkrokodillen
De Noorman knikt en ziet peinzend rond.
„Deze bewakers kunnen wij niet verschalken, Pum-Pumgeeft hij toe. „Maar er
moet toch een andere mogelijkheid zijn!"
Hij richt de blik omhoog. Zou hij niet omhoog kunnen klimmen om zo aan de
overkant te komen?
„Pum-Pum!" roept hij ineens en het klinkt als een juichkreet. „Daar hangt onze
brug!"
Verbaasd kijkt de kleine man langs Eric's geheven hand. Ja, daar hangt een
(Van onze speciale verslaggever)
In Nijmegen houdt de Federatie van
Nederlandse Opticiensorganisaties, be
staande uit de Nederlandse Vereniging
van Opticiens en de R.K. Vereniging St.
Odilia, op het ogenblik haar jaarlijks
congres en jaarvergadering. De federa
tievoorzitter, de heer G. A. A. Chapel
eisuatxaapv
De voorzitter van de K.V.P., de heer
W. Andriessen heeft in een persconfe
rentie critiek geoefend op de bouwpoli-
tiek van het departement van Volkshuis
vesting en Wederopbouw, speciaal over
de bouwstop, die op 4 Maart voor de
tweede maal en thans zo rigoureus mo
gelijk is afgekondigd. De K.V.P. is geen
bewonderaarster van een algemene
bouwstop, maar nog veel minder van
een beleid, dat bjj herhaling het toe
passen van een dergelijke bouwstop
noodzakelijk blijkt te maken.
Uit de cijfers blijkt, dat over 1951
werd goedgekeurd de bouw van 63730
woningen, terwijl er gereed kwamen
47300 en in de loop van dat jaar waren
in uitvoering 61217. Eind December be
droeg het aantal in uitvoering zijnde
woningen 52719, dcch toen bleek ook,
dat dit aantal door de loop van het jaar
gestegen was van af 39279, zijnde dit het
aantal woningen dat einde 1949 in uit
voering was. De minister heeft toen op
4 December 1950 een bouwstop ingesteld,
die gegolden heeft tot 1 Februari j.l. Het
Was een betrekkelijk gematigde stop,
Bij de besprekingen, die 28 en 29 April
afgevaardigden van het partijbestuur
van de K.V.p. en een aantal leden van
"aide Kamerfracties van die partij
Bonn zullen houden met partijfunctio
narissen van de Christen-Democratische
urne m Duitsland en parlementsleden,
zullen de volgende punten aan de orde
komen: de handelsbetrekkingen, de land
bouw inbegrepen; het Europese leger en
het Schuman-plan.
In de reeds vermelde samenstelling
der K.V.P.-delegatie is inmiddels een
wijziging gekomen. In plaats van ir.
Kraaijvanger zal de heer mr. G. C. J. D.
Kropman, eveneens lid der Eerste Ka
mer, aan de besprekingen deelnemen.
dcch op 4 Maart werd alweer een
nieuwe ingesteld en wel een zo rigon-
reuze, dat er nu practisch niets meer
door kan.
Dit vindt men in K.V.P.-kringen niet
een koersvast beleid. Daarmee is ech
ter niet gezegd, dat men een foutief
bouwprogramma heeft opgezet. Veel
eer zijn deze onregelmatigheden in de
uitvoering van het programma te wij
ten aan het feit, dat het Departement
in de loop van het jaar van zijn uit
gestippelde politiek is afgeweken, o.a.
door op vrij grote schaal extra contin
genten voor goedkope woningbouw te
gaan toewijzen.
Extra verwonderlijk is het dan nog,
dat de eerste bouwstop pas op 4 Decem
ber werd ingesteld, terwijl men tcch
beslist in Augustus al de onrustbarende
stijging van het aantal in uitvoering
zijnde woningen heeft kunnen consta
teren. Dubbel ongelukkig komt het uit,
dat zo kort na het beëindigen van de
eerste bouwstop reeds een tweede nodig
was. Zo gaat de bouwnijverheid nu met
horten en stoten verder, hetgeen zeer
nadelig is voor de cctitinuïteit, niet al
leen van het bouwbedrijf in de eigenlijke
zin maar ook van de voor de bouwnij
verheid werkende industrieën, terwijl
het bovendien onregelmatigheid brengt
in de ontwikkeling van de prijzen.
De minister heeft in zyn recente
antwoorden op vragen, door de heer
Andriessen als Kamerlid gedaan, als
oorzaak voor deze bouwstoppolitiek
genoem^ het te grote aantal woningen,
dat in uitvoering is. Er zjjn echter an
dere ministeriële uitlatingen, waaruit
men de indruk krijgt. dat de minister
als oorzaak de bezuinigingspolitiek wil
aanwijzen.
Naar de mening in K.V.P.-kringen
zou het juister zijn geweest indien ae
Op de veilingen in de Streek heerst
thans grote drukte in verband met de
groente-export naar Duitsland, die
weer hervat is. Alvorens de groente, na
geveild te zijn, wordt ingeladen, wordt
zij door de Rijkskeurmeesters gecontro
leerd.
minister, nu hjj zich genoodzaakt zag in
zo sterke mate van de bjj begroting
vastgestelde bouwpolitiek af te wijken,
zich in een nota tot de Kamer had ge
wend teneinde dit te verklaren. Dan was
het ook mogelijk geweest van gedachten
te wisselen over nut en gevaren van een
algemene bouwstop. Naar de mening
van de K.V.P. zou het stellig beter zijn
geweest reeds tijdig temperend te gaan
optreden, indien dit noodzakelijk bleek.
En dan bij voorkeur niet met een alge
mene bouwstop, doch regionaal. De
bouwsituatie is in het ene deel van het
land vaak geheel verschillend van die
in een ander deel.
uit Rotterdam, heeft in zijn inleidende
rede gistermorgen bij de opening van
het congres uitvoerig gewezen op de po
sitie van de opticiens in het kader van
de ziekenfondsen. Hij deelde mede, dat
de federatie op het standpunt staat, dat
de leden van die ziekenfondsen vrijge
laten dienen te worden in de keuze van
hun opticien, zoals dat ook bij de artsen
het geval is. Spr. achtte het niet juist,
dat de ziekenfondsen een aantal bona
fide opticiens zouden kunnen uitsluiten.
Deze kwestie is trouwens aanhangig
gemaakt bij de Ziekenfondsraad, die de
minister zal moeten adviseren bij de
tot stand koming van de nieuwe wet
op het ziekenfondswezen. Nu bijna 75
procent van de Nederlandse bevolking
in ziekenfondsen is verzekerd, zijn er
maar weinig particuliere opdrachten
meer en vragen de opticiens zich af
of er voor de jeugd in deze branche
nog wel redelijke toekomstmogelijk
heden liggen. Een vraag, die van uit
zonderlijk belang is, want, indien hier
op ontkennend geantwoord zou moe
ten worden, waarom zouden de orga
nisaties dan de kostbare vakopleiding
in stand houden?
Hij onderstreepte het gevaar van de
huidige verhouding tot de ziekenfondsen
door erop te wijzen, dat de toestand,
zoals deze thans is, voor de opticiens on
aanvaardbaar is en de ondergang kan
betekenen van een belangrijk midden
standsambt, dat volgens dr. Tobi over de
beste organisatie beschikt. Voorts wees
spr. op de grote verantwoordelijkheid
van de opticiens ten aanzien van de
volksgezondheid. Vele vertegenwoordi
gers van de departementen, midden
standsbond, de vakopleiding en de groot
handel woonden dit congres bij. Door
drs. A. T. de Lange werd een voordracht
over „Bedrijfsadministratie" gehouden,
waarin deze wees op het grote belang
van een juiste boekhouding.
Na een ontvangst op het Nijmeegse
stadhuis door burgemeester Hustinx en
diens wethouders, heeft gistermiddag de
heer B. D. Kooij, landelijk controleur
over de „Vakopleiding opticiens", ge
sproken over het belang van een goede
vakopleiding, waarbij hij wees op het
tekort aan leerlingen beneden de acht
tien jaar. Dr. Van KokVan Alphen,
oogartse te Leiden, hield vervolgens een
met lichtbeelden geïllustreerde lezing
over de „Hoornvliestransplantatie".
Vandaag zal na de huishoudelijke ver
gaderingen van beide organisaties dr. H.
M. Dekking uit Groningen spreken.
zwaar touw, dat kennelijk gebruikt kan worden om als zweeftouw te dienen.
Maar hoe komen zij er bijMen kan het slechts aan de overkant grijpen en loa-
maken van de houten pal die het vasthoudt.
„Mijn boog, Pum-Pum!" zegt Eric bedaard, hoewel hij innerlijk trilt van een grote
spanning. „Wanneer mijn pijl die wig vermag te bereiken, dan
Hij maakt de zin niet af. maar legt een pijl op de boog van Allard Behoedzaam
maakt hij zich gereed. Altijd heeft hij met zijn pijl ieder doei kunnen treffen.
Waarom zou het hem ditmaal niet gelukken? Hij richt de boog en tracht te mikken.
Maar met een zucht laat hij het wapen weer zakken.
Pum-Pum kijkt afwachtend toe. Wat doet de meester nu?
Eric vermant zich en zet met een uiterste inspanning van zijn wil de neerdruk
kende spanning van zich af. Weer richt de boog, rustiger nu. De pees wordt ge
spannen, verder en verder Juichend werpt Pum-Pum de armen in de lucht. Raak.'
De pal valt, het touw raakt los
A (toert entte
Advertentie
Wol is prettig om te dragen en laat zich
mooi verwerken. Niet voor mets neemt het
zo'n grote plaats in in het huidige mode
beeld! Ragfijne, vederlichte jumpertjes en
voorjaarsjaponnen In zachte pasteltinten
lokken U tegen in de étalages der mode
winkels. Parijs geeft hierbij, zoals altijd,
de toon aan: wol voor de ochtend, wol voor
de middag, zelfs wol wit, rose of grijs
voor een koele zomeravond.
Helaas wordt wol een luxe. De prijzen zijn
hoog en maken ieder wollen kledingstuk
een kostbaar bezit, waar men zuinig mee
om moet gaan. Zo'n teer kledingstuk,
vooral In de kleuren, die nu en vogue zijn,
was vroeger geen lang leven besehoren.
Het had door het wassen zeer veel te
liidcn De meeste dames leerden dan ook
al gauw, dat wol en zijde niet thuishoren
in de normale gezinswas.
Gelukkig komt de moderne wetenschap
de mode en de vrouw, die genoodzaakt is
economisch te zijn, een heel eind tegemoet.
Na jarenlang onderzoek van geleerden is
alkaiivriie Castella Wolwas samengesteld,
'een vinding, die de vrouwen in staat stelt
het fijnste wollen goed te wassen en tege
lijkertijd te vernieuwen en te beschermen.
Na de ontdekking van Castella met „Actief
Wit" (voor de gezinswas) is dit de meest
Opzienbarende vinding op wasgebied! Wol
len kledingstukken en al dat fijne goed,
dat vroeger door wassen er niet mooier op
werd kan voortaan gerust een sopje ver
dragen, zonder dat de kwaliteit van het
weefsel of de kleur hiervan schade onder
vindt. Dank zij het „Kleur Actief" van
„Castella Wolwasmiddel worden de kleu
ren frisser, helderden en nieuwer. Het
wassen is voortaan 100,o veilig!
Hetgeen de Algemene Rekenkamer
opmerkt met betrekking tot de Politie
school te Hilversum, moet ronduit ver
bluffend woren genoemd, aldus deelt de
Commissie voor de Rijksuitgaven uit de
Tweede Kamer mede, naar aanleiding
van het verslag der Rekenkamer over
1949. Hier is op een dusdanig onverant
woordelijke wijze met de belastinggel
den omgesprongen, dat de gedachte aan
corruptie als vanzelf opdoemt.
De opleiding van negen leerlingen,
waarvan er tenslotte zeven tot adspi-
Het nummer van deze week bevat een
fotoreportage „Een dag uit het leven van
een stadskapelaan". die voor menigeen
misschien wel nuttige lectuur zou kun
nen zijn! Voorts een artikel over het
voormalige concentratiekamp te VughL
onzaliger gedachtenis, waar thans zeven
tig Ambonese gezinnen eindelijk rust
hebben gevonden. De ingewikkelde ver
keersproblemen, voortspruitend uit de
trek van tienduizenden verkeersmidde
len op een mooie Zondag naar de bloei
ende bollen, worden duidelijk uit een
korte bespreking en twee luchtfoto's.
Een hondenliefhebber schrijft enthou
siast over honden enmensen op een
grote hondententoonstelling. Uit hei
buitenland fotoreportages van een pel
grimsoord in Brazilië, van de skisport
op het fijne zand van Fort Meads in
Florida, en van de manier, waarop een
paar kleinbehuisde Londenaars met
fantasie en schilderstalent hun kamertjes
de allure van een paleisje hebben ge
geven! De medische medewerker schrijft
een beschouwing over „De vrouw als
geneeskundige", verlucht met knappe
tekeningen. Verder een roman, verhalen
en de vaste rubrieken.
rant-officier van politie zijn benoemd,
heeft in twee jaar tijds f 160.000 gekost.
Het zou nuttig zijn te vernemen van de
minister van Justitie, waarom hij met
deze opleiding is begonnen, hoewel er
ter zake met de minister van Binnen
landse Zaken nog geen overeenstemming
wag bereikt. Onbegrijpelijk is, dit werk
zaamheden, waarvan de kosten door de
Rijksgebouwendienst op f 7500 werden
geschat, later blijken f 55.000 te zullen
gaan belopen, welk bedrag nog zou
moeten worden vermeerderd met f 42.000
aan inrichtingskosten en f 4000 voor het
maken van een afrastering. Wanneer
hier de minister van Wederopbouw niet
had ingegrepen, zou zijn ambtgenoot van
Justitie deze bedragen aan een gehuurd
pand hebben vertimmerd. Een dergelijk
onverantwoord financieel beleid ver
dient, zo meent de Commissie, scherpe
afkeuring. Intussen was vóór het ingrij
pen van de minister van Wederopbouw
al ruim f 16.000 aan 't huurhuis besteed.
Daarna heeft het ministerie van Justitie
het oog laten vallen op een ander buiten,
nl. „Lommerrijk", eveneens te Hilversum.
Onbegrijpelijk is het. dat de regering
aan de eigenaar van het eerst gehuurde
pand f 55.000 schadevergoeding heeft be
taald voor het annuleren van de huur
overeenkomst en het terugbrengen van
het huis in de oorspronkelijke staat, ook
al verviel daardoor diens aanspraak op
een uitkering als vergoeding wegens
oorlogsschade.
Hfet zou nuttig zi.in, zo deelt de Com
missie tenslotte mede, wanneer de Kamer
omtrent de hele gang van zaken met
betrekking tot de Politieschool in Hil
versum zou worden ingelicht.
(Van onze speciale verslaggever)
De forse beeltenis van St. Joris, die
door de beeldbouwer Albert Termote
aan de verkenners van de Katholieke
Nederlandse Jeugdbeweging is geschon
ken, is van een lange reis langs alle
districten van de K.N.J. gisteravond in
Nijmegen gearriveerd, met het einddoel
van de tocht in zicht. 22 April, de dag na
de plechtige viering van het St. Joris-
feest, zal het beeld naar het buitenoen-
trum van de katholieke verkenners ,.St.
Walrik" in Overasselt bij Nijmegen
worden gebracht, waar het voorlopig
wel zal blijven.
Het is een avontuurlijke tocht ge
weest, die St. Joris door ons land heeft
gemaakt. Tweemaal is zijn beeltenis ge
stolen, door verlichte broeders, die de
reis wel wat zwaar vonden en het beela
rustig op „St. Walrik" deponeerden. Dat
begon al. toen de reis het vorige jaar
nauwelijks was begonnen er. enige
maanden geleden volgde de tweede
„roof". Al die belevenissen staan opge
tekend in een zwaar logboek, dat het
beeld begeleidde en waarin elk district
de lotgevallen opschreef.
Somber tromgeroffel verwelkomde het
beeld, dat vervolgens door de forse
dragers op de baar werd gezet. Na een
kort woord van districtscommissaris De
Fraiture, die de jongeren opwekte om
met St. Joris in hun midden „nog eens
extra hun best te doen", omkransten
enkele welpen het beeld op de lijkbaar
met groen en gele narcissen. Met wap
perende vanen en luid tromgeroffel heb
ben de verkenners St Joris toen in op
tocht door de stad naar de dekenale kerk
gevoerd, waar hij zal blijven tot zijn
feest, Zaterdag 21 April.
De „Sibajak" van de Kon. Rotterd.
Lloyd die. na bijna duizend emigranten
in Australië aan wal te hebben gezet,
vandaar naar Indonesië is gevaren,
keert Vrijdag tegen middernacht met
repatriërenden uit Surabaya, Semarang
en Djakarta in Rotterdam terug. De
ontscheping der negenhonderd vijftig
passagiers, onder wie driehonderd zes
tig kinderen, zal, onvoorziene omstan
digheden voorbehouden, Zaterdagmor
gen beginnen.
Evenals bij ons bestaat bij de Denen
een grote belangstelling voor motor
scooters en bromfietsen. De kortgeleden
gehouden tentoonstelling van motorrij
wielen in Kopenhagen werd door tien
procent van de bevolking van de Deense
hoofdstad bezocht en de begerige kijkers
verdrongen zich om de scooters en de
bromfietsen. Motorrijwielen uit Enge
land, Frankrijk, Duitsland, Italië en
Tsjecho-Slowakije zijn voor de Denen
niet gemakkelijk te verkrijgen, daar het
Ministerie van Bevoorrading schriel is
met het uitreiken van aankoopvergun
ningen voor deze geïmporteerde motor
rijwielen. Denemarken zelf produceert
echter ruim 15 verschillende types van
lichte motorrijwielen, die zonder ver
gunningen gekocht mogen worden, indien
Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
89)
Het licht daalde reeds, toen hij einde
lijk de heuveltop bereikte, waarover de
grote weg naar Westport liep. Hij wist
dat daar twee heel goede hotels waren,
doch hij wenste geen hotel; hij wilde
alleen maar iets eten en een bed voor
een paar uren; zodra het licht werd zou
hij weer vertrekken.
Hij trad een klein donker kroegje
binnen, dronk een glas stout en vroeg
of hij een kamer kon krijgen. Een dikke
man in hemdsmouwen, die in de tapkast
stond, zei dat het wel zou gaan en vroeg
of hij iets wilde eten. Ja, zei Francis en
ook dat „zou wel gaan"; hij werd achter
de tapkast meegenomen naar een klein
restaurant, waar op ieder tafeltje, naast
het bestek, een flesje met een bruine
vloeistof en een vaasje met stoffige, ver
kleurde kunstbloemen van niet te be
palen soort stonden. Er hing een sterke
lucht van gebakken vis. Het menu
bestond uit dat of „hamanneggs". Fran
cis zei, dat hij „hamanneggs" wilde en
de man in hemdsmouwen slofte het
zaaltje uit. Aan de andere zijde van het
vertrek zaten twee jonge mannen, die
gebakken vis en chips aten, waar zij
thee en stout bij dronken. Eén was een
beetje beschonken en zat eindeloos in
zichzelf te praten over iets wat met
voetballen en onrecht te maken had.
Francis schonk er slechts verstrooide
aandacht aan en eindelijk keerde de man
in hemdsmouwen terug met een blad
beladen met ham en eieren, brood en
boter thee en een hoeveelheid stout.
„Hoe laat wilt u morgen geroepen
worden?" vroeg hij.
„Zo gauw het licht wordt ga ik naar
Murrisk Abbey", antwoordde Francis.
Ik hoef dus niet geroepen te worden.
Ik wil Croagh Patrick op".
„Het is een hele wandeling van hier
naar de abdij", waarschuwde de man in
hemdsmouwen.
Francis glimlachte. „Dat geeft niet.
Hoe lang denkt u, dat ik er over zal
doen?"
„Drie kwartier. Maar de kruisweg
staties doen er nog 'n schepje op. Eigenlijk
is het niet de goede tijd van het jaar.
U zult er geen sterveling tegen komen.
Het is daar nu vreselijk verlaten. Laatst
in Juli moeten er wel tienduizend men
sen op de berg zijn geweest".
„Tienduizend mensen tegelijk op zo'n
kleine berg is een hele boel", merkte
Francis op.
„In ieder geval is het dan veel gezel
liger, je merkt niet zo hoe steil je moet
klimmen en de tijd gaat veel vlugger
voorbij. En komt er mist, dan verdwaal
je tenminste niet."
„Ik heb al heel wat bergen beklom
men", vertelde Francis. „Heel hoge zelfs
in Zwitserland."
„Is 't waar? Dan zal het wel gaan."
„Dat denk ik ook", antwoordde Fran
cis.
En het zou ook wel gaan, dacht Fran
cis, met een paar goede laarzen; het
werd echter iets anders, wanneer je je
laarzen bij het beeld van Sint Patrick
onder aan de voet van de berg had
achtergelaten en op blote voeten over
het steengruis ging. En wanneer je er
niet aan gewoon was om te klimmen
met een lege maag... Het vergde meer
volharding om door te zetten.
In het begin was het nog bruinkleu-
rige heidegrond, die aan weerskanten
van het rossige pad naar het dal af
daalde. Maar na de eerste kruiswegstatie
onderaan de voet van de spits was 't enkel
stenen en rotsblokken. Toen hij aan de
voet van de berg stond had hij even,
bij het breken van de wolken, een glimp
van de kapel op de top opgevangen en
tot aan de eerste kruiswegstatie had hij
iedere keer door scheuren in de mist
het dal zien liggen; nu klom hij echter
in een dichte wolk, zodat hij alleen maar
de stenen onder zijn voeten kon zien
en het bloed dat zijn gewonde voeten
op de stenen achterlieten. Ergens be
neden hem in de mist stond triest en
onzichtbaar een schaap te blaten. Stenen
gleden onder zijn voeten weg en het
leek wel of hij een steen droeg op zijn
hoofd.
Ineens zag hij iets aan zijn voeten
liggen, een rozenkrans; hij raapte die
op; een goedkoop dingetje van houten
kralen en dunne koperen schakeltj es,
die nu verroest waren; de rozenkrans
van een arme, misschien van een oude
vrouw, of van een kind... Hij moest daar
al heel lang in de regen gelegen hebben,
omdat de schakels haast waren door
geroest en de kralen zacht waren ge
worden; een der doorboorde hoeken
van het benen hartje was afgebroken
en het kleine tinnen corpus stond een
weinig bol. Hij dacht aan zijn moeders
fraaie rozenkrans met kralen van ebo
niet en zilveren schakels; ook Cathryn
had een fraaie rozenkrans gehad, van
gepolijst hertshoornMaar het eerste
Kruis was gemaakt van hout en het
gebed van een arme op gewone houten
kralen had niet minder kans om ver
hoord te worden dan het gebed van een
rijke op ivoren kralen. Hij haalde zijn
zakdoek uit zijn zak en droogde de
rozenkrans af, wond hem om zijn pols
en hield het kruisje in de palm van zijn
hand, terwijl hij verder over de stenen
voortging.
Ineens was ook de steen weer uit zijn
hoofd weggenomen en kon hij weer
denken. Hij dacht aan hetgeen Pater
Halloran had gezegd, dat hij daar mis
schien een teken zou vinden.
Door zijn g:epeins geheel in beslag ge
nomen zag hij de kapel niet voordat hij
er vlak voor stond; hij doemde plotse
ling voor hem op als een schip in de
mist. De deur was gesloten en nergens
kon hij schuilen voor de hevige wind.
De mist was zo zwaar, dat hij de kruis
wegstaties niet kon zien, zelfs de muren
van de kapel leken slechts schaduwen.
Hij keek op zijn horloge en zag, dat
hij ér anderhalf uur over had gedaan om
boven te komen. Als sportieve prestatie
was het een bedenkelijke tijd, maar (hij
glimlachte bij de gedachte aan Pater
Halloran's gezegde) Croagh Patrick be
klom *je niet voor de eer, maar uit ne
derigheid; het was een oefening in nede
righeid.
(Wordt vervolgd).
de cylinderinhoud minder dan 50 c.c. is.
Het aantal bromfietsen in Kopenhagen
neemt hand over hand toe, omdat vele
mensen, die in de buitenwijken wonen,
15 km moeten afleggen om naar hun
werk te komen. De Denen noemen deze
fietsen „knallert". Een eigen Deense
vinding is de „autocycle" een kruising
van auto en scooter. Hij rijdt op twee
wielen maar heeft een carrosserie van
stalen platen, een luchtgekoelde motor
en Lockheed hydraulische remmen op
beide wielen. Practisch alles van de
„autocycle" wordt in Denemarken zelf
vervaardigd, behalve de Duitse Ilo-motor
en de remmen. De prijs is tweemaal zo
hoog als die van de gewone „knallerts".
Tot welke walglijke excessen de geld
zucht de mensen kan drijven, blijkt uit
een onthulling van de „Miami Herald
in Florida (Amerika). Dit blad deelt
mede, dat er „een fantastisch plan" be
staat om ongehuwde mannelijke inwo
ners van Miami „bij opbod aan rijke
buitenlandse vrouwelijke toeristen te
verkopen". Naar aanleiding van een
advertentie, waarin aan ongetrouwde
mannen „een unieke gelegenheid" werd
geboden, werd een onderzoek ingesteld.
Twee mannen, die op de annonce waren
ingegaan, vertelden, dat men hun rond
uit had gevraagd, of zij bereid waren te
trouwen om geld. Een verslaggever ging
naar het in de advertentie vermelde
adres en kreeg van de „heer", die hem
ontving, te horen: „Ik vertegenwoordig
een organisatie, die, zonder er doekjes
om te winden, probeert contact te krij
gen meteen aantal geschikte jongeman
nen om ze als echtgenote aan rijke
vrouwen te verkopen". De „verkoop"
zou binnen twee of drie weken bij opbod
geschieden en wel in „een groot hotel
te Miami Beach". Er zou alleen onder
verzegeld couvert geboden worden. De
organisatie krijgt 10 procent van de
verkoopprijs, de verkochte „bruidegom"
de rest.
De ..Miami Herald" noemde dit plan
„fantastisch maar het is helaas trieste
werkelijkheid, want binnen twee dagen
hadden zich al 127 candidaten als „koop
waar" laten inschrijven om in de veiling
te worden genomen. Krijgt de handel in
„blanke slavinnen" een tegenhanger in
de handel in blanke slaven?
Een bewoner van een der Chatham-
eilanden (Nieuw-Zeeland) is getrouwd
met de tweede vrouw van zijn grootvader
en daardoor zijn eigen grootvader ge
worden. De vrouw, die de stiefgroot-
moeder van haar huidige man is. is, nu
zij een kind heeft gekregen, van dit
kind moeder en overgrootmoeder tege
lijk.