TREURIGE VERTONING IN VOLLE LAGERHUIS
ïstoch maar jeware!
Textiel-detailhandel stabiliseert
de handelsprijzen
II
Laat heb ik IJ
bemind
Afgetreden minister Bevan door eigen
partijgenoten genegeerd
E12IC DE WOOOMAN; 7>E TW/NTJG
RAPPORT OVER DE WERKGELEGENHEID UITGEBRACHT
LENTETIJD - SCHOONMAAKTIJD
VOOR DE VUIST
WEG
ONDERHORIGHEID AAN
AMERIKA GEHEKELD
St
Verbondsraadsvergadering van de K.A.B.
Op peil van 1 April
VIER DODELIJKE
ONGELUKKEN
Loonbelasting op extra prestaties zal
moeten worden herzien
Nieuwste vinding wordt Uw grote hulp
„Verjonging" van het
kiesrecht
93> 0 door ETHEL MANNIN
DINSDAG 24 APRIL 1951
PAGINA 3
Wilson volgt zijn voorbeeld
Het BAYER kruis
waarborgt kwaliteit
in nuisf
DAT HEB IK ALTIJD IN HUIS
als er visite-met-smaak
komt! Dat genot van eerst
keurend bewonderen (wat
een fijn gezicht, zo'n nieuw
kistje sigaren!) en daarna
zwijgend proeven -- daar
over zijn mijn gasten het -steevast
met me eens:
Wassen en beschermen
tegelijk
Prof. Romme bepleit:
Jules Berry overleden
Bedenkelijk Festivcd
Zes-en-veertig jongens zoek
De parlementaire hoed
M. H. Ducroo overleden
(Telefonisch van onze Londense correspondent)
LONDËN, hedenmorgen
Wij hebben gisteren het voorrecht gehad te mogen luisteren naar de zwanezang
van de man, die lange tyd door velen in zijn partij werd beschouwd als de toe
komstige leider van de partij en wellicht als eerste minister. Het was een treurige
vertoning, zo treurig als alleen maar een stuk demagogische rhetoriek kan zijn,
als de techniek faalt en het gehoor kil blyft. Want het was wellicht het meest
opmerkelijke, dat Bevans eigen partij hem in het overvolle Lagerhuis negeerde,
toen hij tien minuten voor het einde van het vragenuur binnenschreed in breed
geschouderde arrogantie, en hem geen parlementair applaus waardig keurde toen
hij zijn vreemde en onoprechte rede had besloten.
Er was zelfs één ogenblik waarop het maar weinig gescheeld had of de socia
listen hadden zich aangesloten bij de conservatieven, die Bevan rondweg uitlach
ten toen hij sprak over zijn houding ten opzichte van de Nationale Gezondheids
dienst en de gedeeltelijke betaling van deze dienst door patiënten. Bevan had
namelijk zelf by een vroegere gelegenheid in principe aanvaard, dat patiënten
een deel van de behandeling zouden betalen, namelyk door het bijdragen van een
shilling per recept voor medicijnen. Doch nu beweerde Bevan enerzijds in zijn
verdediging, dat hy deze wet had geaccepteerd van zyn collega's, omdat hij zeker
wist, dat het administratief onmogelijk zou zijn de shilling per recept te doen
betalen, anderzijds beschuldigde hy Gaïtskell, de Kanselier van de Schatkist, dat
zijn voorstel voor gebitten en brillen de helft van de kostprys te verhalen op de
patiënten het begin betekende van het einde van de Nationale Gezondheidsdienst.
se politiek aan Amerika en aan de ge
volgen van de Amerikaanse politiek
voor het Engelse prijspeil. Doch alle on
oprechtheid, alle agressie en alle gedraai
in de rede van gisteren zullen deze po
litieke zelfmoordenaar minder schade
hebben gedaan dan de uitzonderiyk fel
le en minderwaardige wüze waarop hij
zijn ex-collega Gaitskell aanviel.
Het spreekt vanzelf, dat Bevan, die
alles uitbuitte wat hem aan ontevreden
heid bekend was in de onderscheidene
lagen en groepen van zijn eigen partij,
ook en met grote nadruk wees op de
vermeende onderhorigheid van de Brit-
Aneurin Bevan voor zijn woning te
Londen.
Het was moeilijk zich aan de indruk
te onttrekken, dat alle excuses voor
Bevan's heengaan slechts verzinsels wa
ren, doch dat de werkelijke oorzaak lag
in de haat tegen de Kanselier, die blijk
baar sterk genoeg was om te breken met
wat dreigde een gewoonte te worden van
socialistische ministers, namelijk opzij
te gaan voor het lompe geweld van
Bevan. Staande op de traditionele plaats
voor ministers, die terugkeren tot de
wildernis van de achterbanken, name
lijk op de hoekplaats van de derde rij
onmiddellijk bij de „gangway", welke
de regeringsvoorbank scheidt van de
gewone parlementsleden aan hun rech
terzijde, schudde Bevan onophoudelijk
en dreigend zijn uitgestoken rechter
wijsvinger in de richting van Gaitskell's
nek, alsof hij bleef hopen, dat een de
magogisch gezwaaide wijsvinger plotse
ling zou veranderen in een zwaard, maar
Gaitskell zat rustig en onbewogen, ter
wijl de man rechts achter hem zijn
redeloze wrok verried in ieder woord
dat hij sprak.
Inmiddels is gisteren een tweede lid
van het kernkabinet, Hugh Wilson, zün
geestelijke leidsman Bevan gevolgd in
de woestijn. De heer Wilson zal vanmid
dag in het Lagerhuis verklaren waarom
hy heen ging. De heer Wilson is nog
slechts zes jaren lid van het parlement
en is gedurende al die tijd, verrassend
genoeg voor een jongeman van midden
in de dertig, minister geweest. Heeft hij
al eens eerder getoond deze weelde niet
helemaal te hebben kunnen dragen door
een zekere hoogmoed, deze keer heeft
hy zich ai te zeer overschat. Zyn poli
tieke toekomst zal verbonden blijven
met die van Aneurin Bevan, een voor
lange tijd weinig belovend vooruitzicht.
Er wordt verwacht, dat vandaag ook nog
een van de junioren van Attlee's minis-
Advertentie
i. ..V
tersteam zyn ontslag zal nemen. En dan
is het voorlopig waarschyniyk met ont
slagen gedaan.
Ofschoon geen enkele tot oordelen be
voegde persoon meer twijfelt aan de
zekerheid van nieuwe verkiezingen in
de loop van dit jaar, is de indruk van
gisteren, dat Bevan zijn politieke zelf
moord op zo onhandige en bijna potsier
lijke wijze verrichtte, dat van een revo
lutie in de partij geen sprake is. Doch
hoelang het zal duren voordat de heer
Bevan zich wreekt voor de geringe aan
dacht aan hem besteed en voor het mis
lukken van zijn tweepersoons opera door
tegen de regering te stemmen of zich
met enkele woestijngenoten van stem
ming te onthouden, is niet te zeggen.
Vandaag krijgt hij zijn eerste kans in net
debat over brillen en gebitten. Indien
Attlee zijn geringe meerderheid in het
Lagerhuis ziet ondermijnd door Bevan.
is het niet waarschijnlijk, dat de premier
de kamerontbinding langer zal uitstellen
dan strikt noodzakelijk is.
24. Niet zonder aarzeling volgt de Noorman de priesteres door enige lage gangen,
totdat zij voor een met ijzer beslagen deur blijft staan en deze opent. Eric treedt
naar voren, maar deinst een ogenblik terug voor de koude luchtstroom die hem
tegemoet komt. De vrouw heeft hem gebracht in een gewelfzo grootdat de wanden
zich in de ruimte schijnen te verliezen.
,,Hier ligt mijn plicht!" zegt zij, wijzende op een grote stenen graftombe, gladge-
polijst, maar zonder enige versiering of opschrift. Eric begrijpt, dat dit de rustplaats
van de gevallen koning moet zijn. Maar die andere, kleinere tomben, wat is daarvan
de betekenis?
Alsof de priesteres zijn gedachten raadt, zegt ze:
,.Daar rusten sedert vier eeuwen de behoedsters van dit koningsgraf!"
Ontsteld kijkt de Noorman haar aan. Welk duister noodlot dwingt deze jonge
vrouw haar leven te wijden aan een eeuwenoude vloek?
,JL,aat deze aanblik u niet verschrikken!" zegt ze. „Mijn moeder en haar moeder
en alle vrouwen uit ons geslacht zijn mij voorgegaan en wachten hier op mij
„De hoofdman der Laatstenzegt Eric, „vertelde mij dat de eerste behoedster
van het koningsgraf de dochter was van de gevallen koning. Gij stamt dan eveneens
van die koning af? Maar waarom trof haar dit vreselijk lot?"
Alvorens te antwoorden, gaat de jonge vrouw hem voor. Zij verlaten het gewelj
en zij toont hem een andere deur.
„In de ruimte hierachter onderhoudt het bergvolk het vuur, dat aan de Laatsten
de neveldood zal brengen
Eric wil iets zeggen, maar zij maakt een afwerende beweging en gaat voort:
„Haar hart was in liefde ontvlamd voor een jonge koning uit het land der Noor*
mannen, De Veroveraar geheten. Hijdie later haar vader op het slagveld zou
vellen
Doordringend ziet zij Eric aan en het dringt plots tot onze held door. dat deze
jonge vrouw liefde voor hem moet voelen. Maar reeds spreekt zij verder:
„Doch het volk dreigde de vader met verbanning, wanneer hij zou toestemmen in
een huwelijk van zijn dochter met hun oude vijand. De jaren vergingen en de
Veroveraar huwde tenslotte een meisje uit een ander geslacht. De ongelukkige jonge
vrouw zag daarop het hopeloze van haar liefde in en toen kort daarop haar vader,
de koning, stierf in een oorlog tegen de Veroveraar, had het leven voor haar geen
waarde meer. Zij zonderde zich af in deze grotten om over haar vaders graf te waken.
Op deze wijze wreekte zij zich op haar volk, dat de schuld was van haar ongeluk
e?i tevens bewees zij mei deze daad haar onwankelbare liefde en trouw jegens de
Veroveraar haar geliefde door diens vonnis over dit lafhartige volk ten uitvoer
te leggen
Die Veroveraarwas een zoon van Wogram! Als gij! En zijn naam was de naam
die gij draagt: Eric!"
Verbijsterd ziet de Noorman haar aan. Wat bedoelt zij hiermede?
MAET
Advertentie
De textiel-detailhandel zal de detail-
handelsprijzen van textiel stabiliseren
op het peil van 1 April j.l. om op deze
wijze zün aandeel bij te dragen aan het
Voorkomen van verdere prysstijgingen.
Dit was het besluit van de spoedverga
dering, welke de Katholieke Organisatie
van de Textielhandel „St. Wiilibrordus"
Maandagmorgen in de Rivièrahal van
de Rotterdamse Diergaarde had belegd.
Deze vergadering werd bezocht door
ruim 900 katholieke textieldetaillisten
uit alle delen van het land, vertegen
woordigend alle afdelingen van de or
ganisatie.
Het bestuur had deze spoedvergadering
bijeengeroepen om met de leden over
leg te plegen over de mogelijkheden,
welke er zouden bestaan om tegemoet
te komen aan het verzoek van de rege
ring de prijzen zo laag mogelijk te hou
den. Door de voorzitter, de heer W. van
Mansum uit Rotterdam, werd een over
zicht gegeven van de situatie, waarin de
textielbranche momenteel verkeert, ter.
wijl de secretaris, drs. H. Neefs, de 'rege.
ringspolitiek ten aanzien van de prijzen
besprak en de achtergrond, waartegen
deze gezien moet worden.
De vergadering was eenstemmig van
mening, dat het voor de economische si
tuatie van ons land noodzakelijk is, dat
Maandagmorgen de heer j van
Damme, loco-burgemeester van Ijzen-
dijkc, by een botsing van een door hem
bestuurde auto met een andere zo ern
stig gewond, dat hij na aankomst in het
Ziekenhuis te Tilburg overleed.
De heer Van Damme was een en
veertig jaar en vader van vijf kinderen.
Hij was sinds kort voorzitter van de
Boerenleenbank te IJzendijkè en met
bestuursleden van andere Boerenleen
banken onderweg naar een vergadering.
Deze bestuursleden liepen lichte kwet
suren op.
Maandagmiddag is te Amsterdam een
zesjarig jongetje door een auto over
reden en gedood. Het kind had zich
verstopt achter een kiosk op het Mer
catorplein en rende plotseling de rij
weg over, pardoes onder een passeren
de auto.
De 31-jarige motorrijder D. Hooyberg uit
Purmerend verloor Maandag de macht
over het stuur en botste met een snel
heid van naar schatting zestig km. per
uur tegen een boom. Hij was op slag
dood.
De achtenveertigjarige havenarbeider
B. J. E. Antony raakte Maandag in de
Rijnhaven te Rotterdam aan boord van
het Nederlandse s.s. „Arkeldijk" be
kneld tussen een hijs en een ladder. Met
een schedelbasisfractuur werd hij naar
het Zuiderziekenhuis vervoerd, waar hij
bij aankomst bleek te zijn overleden.
er zich geen verdere prijsstijgingen voor
doen. Ondanks de bezwaren, die men te
gen de marge-beschikking koesterde,
bezwaren, welke de textiel-detailhandel
in een practijk van acht maanden aan
den lijve heeft ondervonden, achtte de
vergadering de noodzaak om verdere
prijsstijgingen te voorkomen, in het al
gemeen landsbelang dusdanig groot, dat
de organisatie het besluit nam, ondanks
re,,fers' ™elke dit voor de textielde-
taillisten zal betekenen, de prijzen te
stabiliseren op het peil van 1 April j.l
Ter ondersteuning van de propaganda
voor de massale herdenkingsbijeenkomst
op 26 Mei in het Feyenoord-stadion
heeft de Centrale Propaganda Dienst
van de K.A.B. een prijsvraag voor een
affiche uitgeschreven. Uit de ingezon
den ontwerpen werd bovenstaand, af
komstig van mej. Ans van Zeijst te
Utrecht, gekozen.
Advertentie
Zou er wel iemand, behalve de huisvrouw
zelf, enig idee van hebben, hoeveel werk
er in deze tijd door haar verzet wordt?
Hoe inspannend deze grondige reinigings
periode is? Alles moet schoon. Niet alleen
het huis, maar ook de veelgedragen wollen
winterkleding, dekens, kleedjes, kussen
overtrekken. Kortom, teveel om op te
noemen, laat staan om schoon te maken.
Helaas zijn er maar weinig mensen, die
besef hebben van de enorme taak, waar
voor de huisvrouw in deze maanden staat.
Gelukkig zijn daar echter enkele weten
schapsmensen onder, die zich er op spe
cialiseren het zware werk van de huis
vrouw te vergemakkelijken. Soms slagen
zij daar na langdurig onderzoek en
exPe_rir*ienten ook inderdaad in.
vele
Het
¥k51lY,rije »Castella Wolwas" met „Kleur
Actief is er het sprekende bewijs van.
Alle wollen stoffen kunnen daarmee in een
rijkelijk schuimend sop gewassen worden
zonder gevaar voor krimpen, vervilten of
verkleuren. Vooral dit laatste is mogelijk
geworden door de toevoeging van „Kleur
lief" dat felle, sprekende kleuren of
zachte pasteltinten als nieuw houdt. En wat
voor wol geldt, geldt voor elke „fijne was".
Uw lingerie, gordijnen, dekens, jumpers of
babykleertjes kunnen voortaan zonder
angst gewassen worden en zo vaak U maar
wilt. Alles gaat nu viermaal zo lang mee.
Evenals we „Castella voor de Gezinswas"
met „Actief Wit", dat zulke verrassende
resultaten oplevert, tot de grote vindingen
van deze tijd kunnen rekenen, is ook het
alkalivrije „Castella Wolwas" met „Kleur
Actief" een opvallende verbetering en uit
komst voor iedere vrouw.
De middagbijeenkomst op de eerste
der drie dagen, die de K.A.B. voor haar
Verbondsraadsvergadering heeft uitge
trokken, was grotendeels gewijd aan het
Rapport Werkgelegenheid, uitgebracht
door een door het dagelijks bestuur in
gestelde commissie onder voorzitter
schap van de heer A. Boersma.
De conclusies van dit rapport, dat
23 December j.l. werd gepubliceerd,
zyn uiteraard niet meer up to date,
daar de maatregelen tot beperking
van consumptie en investeringen toen
nog zoal niet in de schoot der goden,
dan toch in het achterhoofd van mi
nister v. d. Brink lagen. Desondanks
mogen de belangrijkste hier even ver
meld worden, want al bevatten zij geen
verbluffend nieuwe vergezichten, zy
stellen toch enige zeer reële practische
punten. Voorzover die de verhoging
productie ten bate van de export
betreffen, stelt het de noodzaak van
onderhandelingen over eventuele ty-
delijke en redelijke overwerkvergun-
ningen, het invoeren van een meer-
ploegensysteem voor de kapitaalinten
sieve bedrijven en de verhoging, al
thans het niet vaststellen van een ma
ximum van het tarief-plafond een
en ander natuurlijk onder principiële
handhaving der verworven rechten.
Daarnaast zal de leiding der onderne
mingen door betere organisatie en
betere arbeidsmethoden door grotere
samenwerking tussen ondernemingen
en bedrijfstakken en door een, waar
mogelyk, rationele werkspreiding de
primaire bijdrage tot verbetering en
vermeerdering der productie moeten
leveren. Voorts zal de loonbelasting
op extra prestaties moeten worden
herzien, een grote differentiatie in de
beloning van geschoolden en onge
schoolden met een economische voor
uitgang gepaard moeten gaan, terw-yi
gedacht zou kunnen worden aan een
relatief hogere beloning aan jeugdige
arbeiders, die opgeleid worden voor
geschoolde arbeid. In dit raam is net
tenslotte rechtvaardig, dat de werk
nemers mede aandeel krijgen in de
ook door hun arbeid mogelijk gewor
den investeringen.
Ten aanzien van het voorkomen van
werkloosheid stelt ook het rapport,
evenals de werkgelegenheidsnota der
regering naar aanleiding waarvan het is
opgesteld, als de twee aangewezen op
lossingen industrialisatie en emigratie.
De eigen taak der particuliere organisa
ties ten opzichte van deze laatste factor
werd speciaal onderstreept, evenals de
mogelijke omschakeling van institutio
neel belegd in risico dragend kapitaal.
Tenslotte wijst het rapport er o.a. op.
dat in de organisatorische opzet der
werkgelegenheidspolitiek de huidige
overheidsinvloed beperkt zal dienen te
worden ten bate van het georganiseerde
bedrijfsleven.
Het was dr, Metz, economisch advi
seur van de Bredase Bond, die enige be
hartigenswaardige opmerkingen aan
dit rapport wijdde. Spreekt het rapport
over het voorkomen van algemene
structurele werkloosheid door middel
van industrialisatie en emigratie, dr.
Metz wees op de vaagheid van deze
aanduiding, daar structurele werkloos
heid regionaal zeer sterk kan verschil
len. Hij wees o.a. op de in het geheel
niet genoemde mogelijkheid van bin
nenlandse migratie in verband met de
zogenaamde overschotgebieden. Terecht
stelde hij dat de omschakeling van in
stitutioneel belegd in risico-dragend
kapitaal gemakkelijk te noemen is, doch
dat het rapport de geenszins gemakke
lijke wegen hiertoe niet aangeeft. De
heer Boersma wilde blijkens zijn ant
woord hier een overheidsgarantie als
veiligheidsmaatregel zien gegeven, een
oplossing die uiteindelijk toch weer
iedere verantwoordelijkheid naar de
brede staatsrug zou afschuiven. De term
„volledige werkgelegenheid" (full em
ployment) vond, ongeïnterpreteerd. in
dr. Metz een bestrijder, daar hij zuiver
materialistisch is. Het streven naar een
zo goed mogelijk behoud van het recht
op arbeid achtte hij een terminologie,
meer in overeenstemming met de ka
tholieke beginselen. Aldus becommen
tarieerd en geïnterpreteerd, deels zelfs
nog niet geredigeerd, werden de con
clusies van het rapport aanvaard.
Voordien waren als nieuwe hoofdbe
stuursleden de heren G. A. Collignon in
plaats van de heer W. J. Andriessen, en
F. S. Dohmen in plaats van de heer J.
Goebbels bij enkele candidaatstelling
gekozen. De heer P. J. S Serrarens
werd zonder tegencandidatuur in het
hoofdbestuur herkozen. De herbenoe
ming van de heer J. Mertens als ver-
bondsbestuurslid namens de Bredase
Diocesane Bond werd bekrachtigd.
Laat in de middag begon de vergade
ring nog met de behandeling van een
rapport u-it Doorn over het coöperatie-
vraagstuk, welke hedenmiddag na een
inleiding van prof. Tinbergen over het
vraagstuk van lonen en prijzen is
voortgezet.
Gisteravond had nog de besloten ver
gadering plaats, waarin de financiële
aangelegenheden zijn besproken en
waarin het pièce de résistance, een
voorstel van het hoofdbestuur van de
Katholieke Metaalbewerkersbond om
met ingang van 1 Januari 1952 voor alle
vakbonden der K.A.B. de bedrijfstak-
Prof. mr. C. P. M. Romme, voorzitter
van de Tweede Kamerfractie der Ka
tholieke Volkspartij, heeft Maandag'
avond in ht kader van zijn landelijke
tournee te Amsterdam gesproken.
Zijn rede was gelijk aan die, welke hij
14 April te Roosendaal heeft gehouden,
en waarvan wij reeds eerder een ver
slag hebben geplaatst, met dien verstan
de, dat hij zich in de loop van zyn rede
voering ontpopte tot een voorstander
van de „verjonging" van het kiesrecht
in ons land.
Sprekende over de lang niet altijd in
tense belangstelling voor onderwerpen
van politieke strekking merkte prof.
Romme op: „Het zou bepaald wei goed.
nuttig en juist zijn. indien het kiesrecht
al zou worden gegeven bij de 21-jarige
leeftijd. En het passieve kiesrecht het
recht om in een vertegenwoordigend
lichaam gekozen te worden zou in
gaan op 23-jarige leeftijd". Hierdoor
aldus prof. Romme zou de belangstel
ling van de jeugd voor de politiek stij
gen. Hij sprak tenslotte de hoop uit dat
de grondwetscommissie het hare zou
bijdragen tot deze voorgestelde „verjon
ging" van het kiesrecht.
De bekende Franse toneel- en filmspe
ler Jules Berry is Maandagmorgen tenge
volge van een hartaanval te Parijs op 65-ja-
rige leeftijd overleden.
•««IIMMtlttttltflMMIII
gt wijze organisatie in te voeren, ter
sprake is gekomen. Het verbondsbe-
stuur heeft gepraeadviseerd het voor
stel te aanvaarden met voorbehoud
echter ten aanzien van de datum van
1 Januari 1952. Het meent de bevoegd-
beid, in het voorstel vervat, om het
tydstip van invoering zelf te bepalen,
te mogen aanvaarden.
Cannes, een van de gouden tan
den in de blanke en blauwe glim»
lach van Frankrijk, die Rivièra
heet, zweert op het ogenblik h.et jaar
lijkse internationale filmfestival Deze
filmfestivals zijn niet veel meer dan
reclamedemonstraties, waarop film
sterren paraderen, voor het merendeel
onbenullige films worden vertoond,
min of meer lukraak, d.w.z. meer luk
dan raak, prijken worden uitgereikt
en veel cocktails en champagne wor
den gedronken. Artistiek zijn ze van
weinig belang en wat er vertoond
wordt, beantwoordt niet altijd aan de
maatstaven van het elementaire fat
soen, om van de katholieke moraal
maar niet te spreken. Maar wat het
Festival dit jaar nog bedenkelijker
maakt dan anders is, dat de Russen
en hun Hongaarse satellieten op deze
kapitalistische hum bug fair zijn ver
schenen. De Russen zonden de een
maal vermaarde regisseur Pudowkin,
die enige kunstzinnig hoogstaande
films op zijn naam heeft staan, maar
sinds lang domme communistische
prullaria maakt ten gerieve van Mos
kou en in feite zijn kunstenaarschap
terwille van de politiek heeft ver
loochend. De heren intellectuelen en
artist en in het Westen, die met een
plank voor hun hoofd lopen en Vnet
het communisme flirten, mogen zich
spiegelen aan deze trieste figuur, die
bewijst, wat er van hun intelligentie
en hun kunst zal worden overgela-
fen, indien Moskou en zijn z.g.n. cul
tuur het in het Westen ooit voor het
zeaoon zouden krijgen.
et rode Hongarije heeft bij de
anti-religieuze machthebbers
van het Kremlin een goede
beurt menen te moeten maken door
in dit internationale milieu met een
even stompzinnige als walgelijke anti-
paoistische film voor de dag te ko
men, waarvan alleen een kerk ha ter
als Voltaire, wiens devies luidde:
..Ecrasez VInfame" Verpletter de
Eerloze" fn.l. de Kerk]) misschien
nog enig kwalijk genoegen zou hebben
beleefd. Deze door Boedapest goed
gewaande beurt is gelukkig in Cannes
als een hele slechte opgevat. De orga
nisatoren van het Festival schijnen er
te zijn ingelopen en generen zich een
beetje. Zou het in de toekomst niet
beter zijn. alle politieke en culturele
propaganda uit landen achter het IJze
ren Gordijn rigoureus en radicaal te
weren? Het wordt tijd, dat het demo
cratische en voor een groot deel. zij
het nog slechts uit traditie, min of
meer Christelijke Westen ten aanzien
van het communisme en zijn intrigues
het „Nulla communio" (Geen enkele
gemeenzaamheid) uitspreekt. Dit is
een dwingende eis van zelfbehoud.
Advertentie
Uit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
De Egyptische gezant in Nederland
heeft namens koning Faroek versnape
ringen aangeboden aan de gemeente
's Gravenhage. Dit geschiedde evenals
vorig jaar, ter gelegenheid van 's konings
verjaardag. De versnaperingen werden
uitgedeeld aan verpleegden in gemeente-
siekeninrichtingen.
„We moesten maar heel officieel doen,
vind je niet?" zei Francis „Ik zal een
taxi voor je bellen en je dan ontmoeten
bn Bellini, over een uur ongeveer, zou
dat gaan?"
Toen zij een kwartier later in haar
moeders huis voor haar toilettafel zat,
begroef zij het gelaat in haar handen
onder een plotselinge vloed van tranen.
O God, o God, fluisterde zij.
Het was echter dwaas om te huilen,
wanneer je op het punt stond om uit
te gaan. Zij drukte de toppen van haar
vingers hard tegen de ogen, trachtte
zic.i met alle geweld te beheersen en
ging voort met zich te kleden.
Francis was vóór Sue in het restaurant
en nadat hij zijn jas in de garderobe
had afgegeven, liep hij naar het bloe-
menstalletje en bekeek critisch de uit
stalling van rozen, anjers en orchideeën.
Anjers waren te alledaags, vond hij;
rozen, te sentimenteel; de geelkleurige
orchideeën te vulgair; hij vestigde zijn
keuze op een corsage van kleine bruine
en groene orchideeën; zij deden denken
aan Sue, dacht hij; ze bezaten een soort
van koele élégance; ze waren chic en
dat was wat Sue het best karakteriseer
de.
Terwijl de corsage gemaakt werd, be
dacht hij, dat, als Lotte zijn gast geweest
was, hij waarschijnlijk anjers had ge
kozen, rose anjers met een takje varen;
misschien zelfs dat hij rode rozen geko
zen hadMaar als het Cathryn was
geweest.Voor Cathryn kocht je geen
bloem; je nam ze allemaal of helemaal
geen. Jij droeg nooit een avondtoilet,
Cathryn, is het wel? Je voelde weinig
voor dat soort leven. Parijs bracht je
je avonden floor op je zolderkamer met
het bestuderen van Cennini? Zou er
ooit iemand bloemen voor je hebben ge
kocht. Cathryn? Je had rozen van me
moeten krijgen op je een en twintigste
verjaardag en de enige rozen, die je
van me gekregen hebt, zijn de witte ro
zen die in mijn naam op je graf zijn
geplant
Hij nam de corsage aan van het bloe
menmeisje, betaalde en ging heen. Een
ogenblik later kwam Sue binnen door
de draaideur Zij droeg een japon van
glinsterend goudbrocaat en een ketting
van jade.
„Je ziet er prachtig uit", zei hij, haar
begroetend. „Ik ben blij, dat ik deze
orchideeën voor je heb uitgekozen".
Zij nam de corsage van hem aan met
een uitroep van vreugde en bevestigde
haar dadelijk onder de rechterschouder.
Hij was tevreden omdat het geheel vol
maakt paste bij de japon. Sue was zich
eveneens bewust van de volmaaktheid
doch tevens de onpersoonlijkheid van
de keuze.
Zij betraden het restaurant, dat geheel
gehouden was in oud rose brocaat, met
Venetiaanse spiegels, goud- en witgelakte
omlijstingen en zacht gedempt licht. Het
was waarschijnlijk het mooiste en duur
ste restaurant van Londen.
Sue zat naast Francis op de rose bro-
caten banc en zij dacht: „Ik zit hier met
de knapste man uit de hele zaal, ik zit
hier met de gevierde schrijver Francis
Sable en draag zijn orchideeën, en er is
niemand in de hele wereld met wie ik
liever zou samen zijn; we eten kostelijke
spijzen en drinken champagne en Fran
cis is zo charmant als maar kan; hij is
meer dan charmant; hij heeft gezegd,
dat hij van me houdt, meer dan eens
heeft hij gezegd, dat ik mooi ben en hij
heeft mij uitgekozen om vanavond hier
in Londen met hem te dinerenIk
moest de gelukkigste vrouw zijn hier
uit de zaal, de gelukkigste vrouw
zelfs, vanavond, van heel Londen.... en
het liefst zou ik om alles huilen...."
Francis keek de zaal rond en moest
denken aan de witgekalkte muren van
de refter in het Franciscanenklooster;
hij zag weer de monniken in hun Druine
habijt, de lange houten tafel, met aan
het hoofd pater Halloran, met de vele
groeven in zijn gelaat, pater Halloran,
zijn brood dopend in het zout, beweren
de, dat hij niet meer nodig had dan dat
en een bordje soep. De kellner bracht
een korfje met perziken en blauwe drui
ven en hij moest denken aan broeder
Anselmus, wanneer die een houten
schaal met appelen, geplukt in de boom
gaard van het klooster, op tafel zette.
De appelen waren klein, de meeste niet
gaaf, maar iedereen zei, dat het beste
appelen waren, omdat alles wat God gaf
goed was.
Ineens voelde hij de zekerheid in zich,
dat het de laatste keer was, dat hij in
een dergelijke omgeving vertoefde, dat
hij zulke kleren droeg, bloemen kocht
voor een vrouw en haar zei dat ze mooi
was. Het was zijn afscheid van de we
reld. En hij voelde zich gegrepen door
een mateloos gevoel van triestheid. Hij
zou niet hebben kunnen zeggen waarom
hij zich zo triest voelde, misschien omdat
ieder afscheid en iedere verzaking triest
waren. Verzaking? Maar wilde hij dan
werkelijk verzaken aan de wereld? Tot
op zekere hoogte had hij dit reeds ge
daan, verder wist hij niets. Er bleef al
leen het gevoel, dat hij deze dingen alle
maal deed voor de laatste maal en dat
had niet enkel betrekking op dit eten
en drinken in een modieus restaurant,
doch op alles wat ermede samenhing.
Ook Sue kon zich niet onttrekken aan
het gevoel, dat het de laatste keer was
dat zij en Francis zo samen waren en zij
zou de avond eindeloos hebben willen
laten duren. Het was echter nog lang
geen middernacht toen het onvermijde
lijke kwam en hij haar in een taxi naar
het huis van haar moeder in Chelsea
bracht, zich verontschuldigend, dat hij
niet binnen kwam. Hij wenste alteen te
zijn. Hij gaf ook geen verklaring.
„Ik ga niet mee naar binnen", was
alles wat hij zei.
Hij opende de deur voor haar en hield
een ogenblik haar gelaat tussen zijn han
den.
De militaire politie van Londen zoekt
op het ogenblik naar een groep van 46
jongens tussen de 14 en 17 jaar, die
spoorloos is verdwenen.
De jongens zijn gestationneerd in
Aldershot. waar zij. deel uitmaken van
een speciale jeugd-compagnie, bestaande
uit zoons van beroepssoldaten. Op 18-ja.
rige leeftijd worden deze jongens opge
nomen in het geregelde leger. Alle 46
verdwenen uit het kamp zonder enige
opdracht. De commandant kan zich al
leen herinneren, dat ze geklaagd hadden
over te weinig verlof. De jongens werden
het laatst gezien, terwijl zij in volledig
khaki-uniform en met rugzakken over
de weg marcheerden alsof het zo hoorde.
Wij hebben u reeds verhaald van de
chapeau claque, die het Engelse Lager
huis ten algemenen nutte cadeau heeft
gekregen van 'n vrouwelijk parlements
lid, dat het niet langer kon aanzien, hoe
haar elegant hoofddeksel gebruikt werd
door politici, die protocolair met „ge-
dekten hoofde" in de Britse volksverte
genwoordiging een voorstel van orde
hebben te doen. De chapeau claque vol
doet uitstekend, omdat deze hoge zijden
in dichtgeklapte toestand een onschul
dige vliegende schotel vormt, die van het
ene lid naar het andere in het Lagerhuis
gekeild kan worden. En zo vliegt dan
dit waardige hoofddeksel van links naar
recht als een zwarte kraai, die in de poli
tieke strijd een passender symbool is
dan een vredesduif. Dezer dagen werd
in het conservatieve kamp de hoed opge
ëist door een lid, dat protesteerde tegen
het feit, dat de socialistische minister van
Publieke Werken. Richard Strokes, zich
een weg gebaand had naar het „stem-
vertrek", nadat de bode de deur van
begeven n.L bij een stemming de voor-
en tegenstanders zich ieder naar een
apart vertrek, waar hun neuzen geteld
worden. Daarna nemen ze weer plaats
in de Kamer.
De plaatsvervangende voorzitter van
het Huis, Sir Charles MacAndrew, be
sliste, dat er opnieuw gestemd zou wor
den. Aan de conservatieve kant ontstond
grote consternatie en Winston Churchill
stond blootshoofds op om iets te zeggen.
De socialisten overstemden hem rrret
een spreekkoor: „De hoed, de hoed". De
hoge zijden zweefde naar ChurchilL die
nijdig de veel te kleine maat op zijn ge
weldige schedel zette en vinnig van leer
trok tegen leden, die tijdens de stemming
uit de Kamer wegliepen. Minister
Stroker wilde antwoorden en stond hul
peloos met de armen te zwaaien om de
hoed. De opvouwbare kachelpijp ver
huisde per luchtpost van Churchill's
hoofd naar dat van de minister, die toen
ontkende, dat de bode de deur al geslo
ten had. „Ik neem aan. dat zolang de
deur open is, ik erdoor mag", zei hij.
„Welnu de deur was open en ik ging er
door."
Daarop werd de hoed aan de haak
naast de voorzitterszetel gehangen, want
de oppositie was door dit antwoord on
der een hoedje gevangen.
(Wordt vervolgd), de Kamer had gesloten. In het Lagerhuis
De gepensionneerde luitenant-kolonel
M. H. Ducroo is, 64 jar oud, te Aalten
overleden. Hij was bekend om zijn he
keldichten en cabaretliedjes: de eigen
zinnige liedjes van Brammetje, die Cor
Ruys destijds in rijn cabaret in Scheve-
ningen zong. Zij zijn ook in druk ver
schenen. Ducroo werkte ook mee aan
tijdschriften.
