Doorluchtig Episcopaat in Mgr. Huibers
ovationeel door de 60.000 gehuldigd
PLC cCe STUUD OM 44EI0R6IW
t
i
f/M
Laat heb ik IJ
bemind
Mr. Romme gedenkt dankbaar de zegen
van het sociale werk der grote Pausen
Meer dan 19.000 emigranten
gingen al naar Australië
Twee nieuwe ridders M. W.O.
Handel is niet gezond
n?
FRANSE PARACHUTISTEN ONTVANGEN
NEDERLANDSE ONDERSCHEIDINGEN
Nederlandse zakenlieden moeten
naar Argentinië
Pindakaas
FEESTSPEL „GOLFSLAG DER EEUWEN" HET
HOOGTEPUNT DER HERDENKINGSBIJEENKOMST
Grote Beer"
vertrokken
Buitengewone moed in
Korea beloond
Zij bevrijdden een deel van Groningen en Drenthe
Telegram van Koningin
en Prins
Prins Bernhard over zijn
goodwill-reizen
door ETHEL MANNIN
TRANSBUS-reisen
LUXE-reisen!
TRAASBITS
Verlaat Apostolische
Internuntius China?
Vredesvoorstellen der
V.N. op komst?
MAANDAG 28 MEI 1951
PAGINA 3
K.A.B.-MANIFESTATIE IN ROTTERDAMS STADION
Feestrede mr. Romme
Meeslepend feestspel
HOOFDPIJN!
Kath. handelsreizigers
Geen defaitisme
BENOEMINGEN
OORLOGSGRAF GEVONDEN
IN IJMUIDEN
120)
TRANSBUS reizen
gaan alle door!
i .li ii i j
(Vervolg van pag. 1
Rondweg ovationeel was het applaus
dat hierna opsteeg toen mgr. Huibers
zich in de valavond naar het spreekge
stoelte begaf dat midden voor de ere
tribune stond opgesteld. Het leek alsof
er een storm in het Stadion was opge
stoken en de ovatie nam geen einde
voordat monseigneur zelve met krach
tige stem zyn rede begon. „Het is mij
een buitengewoon voorrecht op deze
byeenkomst", zo sprak hij, „de tolk te
mogen zyn van de gevoelens die het
hart Uwer Bisschoppen vervullen met
een dankbare vreugde voor het heden
en verleden en met een bly en positief
vertrouwen voor de toekomst. Dank
bare vreugde om hetgeen door deze
Pauselijke stukken vooral in het katho
lieke kamp is tot stand gebracht. En
dat kostte veel strijd. Niet alleen te
genover tegenstanders van hutten ra" r
ook in eigen kring. De Kerk toonde
dat zy niet een eenzijdige verdedigster
was van het bezit der meer gegoeden
maar dat Zij opkwam voor het recht
van armen en verdrukten en dat de
strijd voor 'dat recht en voor de er
kenning van de menselijke waardigheid
in iedere arbeider door Haar wordt be
schouwd als een christelijke plicht van
de hoogste waarde, waarvoor de groot
ste offers niet te zwaar konden zijn."
Dan herinnerde mgr. Huibers aan do
bezettingstijd, aan de offerbereidheid
van de leden van het toenmalige Ver-
bondsbestuur en met verheffing van
stem sprak hij:
„Het is een zeldzame vreugde op
dit congres ten overstaan van zestig
duizend katholieke arbeiders namens
geheel het Episcopaat nog eens te'
mogen zeggen, dat Uw Bisschoppen
nog vol zijn van vreugde en dank
baarheid voor de fiere belijdenis van
Uw geloof en trouw." Tenslotte richt
te mgr. Huibers de blik op de toe
komst. „Van de katholieke arbeider
verwacht ik", aldus de bisschop van
Haarlem, „dat hij onverdroten op de
ingeslagen weg zal voortgaan en zich
mede ook door het Credo Pugno-
werk in de toekomst een katholieke
man in woord en daad zal betonen."
Nadat vervolgens mr. Joekes, de grij
ze minister van Sociale Zaken, namens
de regering zijn gelukwensen had aan
geboden en daarbij bekend maakte dat
binnen enkele maanden de publicatie
van het wetsontwerp voor een Pensioen-
wet voor de gehele bevolking kan wor
den verwacht, was het woord aan prof.
Romme, de feestredenaar.
Na wat uw KAB, aldus prof. Romme,
nog geen twee wekenx geleden in Rome
te beurt gevallen is aan Pauselijk gunst
betoon behoef ik waarlijk niet te gaan
betogen, dat de KAB zoals zij is en zo
als zij handelt een rijke en rijpe vrucht
is van wat het woord van Leo XIII
heeft uitgezaaid. Mij heeft deze zo bij
zonder Kerkelijke onderstreping ver
heugd omdat ik jn de KAB met haar
menselijke feilbaarheid en met haar
natuurlijkheid en onvolkomenheid zie
een van onze zeer belangrijke dra
gers en uitvoerders van de katholieke
sociale leer, de katholieke sociale leer
welker grondige toepassing en door
voering naar uw en mijn innigste over
tuiging onmisbaar zijn om de wereld,
om ons eigen land en om ons zelf ten-
volle te doen beantwoorden aan de be
doelingen van onze Heer en Schepper.
Hierna ging prof. Romme ertoe over
de heilzame werking der Pauselijke
encyclieken door de schildering van
twee uitersten te verduidelijken. Het
ene uiterste, aldus de katholieke fractie
voorzitter, is een sociale situatie welke
Abraham Kuyper de vorige eeuw in de
Tweede Kamer bracht tot zijn striemen
de veroordeling dat ook op ons land van
toepassing was het woord van Leoi»
Faucher: „Gij hebt uw millioenen uit
gegeven om in de koloniën de slaven af
te schaffen en gij sluit het oog voor die
arme slaven die, op uw eigen erf in sla-
Mgr. Huibers op het spreekgestoelte.
vernij geboren, geen andere bestem
ming kennen dan hét lijden van een
vegeterend leven tot zij wegsterven in
het graf."
En dan het andere uiterste, in de
wereldwijde sociale ontwikkeling wel
ke zich sindsdien heeft voltrokken en
voor zover zij vandaag de dag is ge
worden, ontmoeten wij voor ons land:
de tot standkoming van een wettelijke
publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie,
die steunt op de gedachte van de
menswaardigheid van allen, die in het
bedrijfsleven arbeid verrichten, onder
nemers en arbeiders, op de gedachte
van de solidariteit van de bedrijfsge-
noten, op de gedachte van de gezamen
lijke verantwoordelijkheid van de on-
dernemersgroep en van de arbeiders
groep voor de algemene gang van za
ken in de bedrijfstak zowel op sociaal
alsook op economisch gebied.
En eraan herinnerend, dat de weg van
het ene uiterste naar het andere slechts
ten koste van de grootste moeite kon
worden afgelegd, zei prof. Romme: en
wanneer de voormannen wegen wezen
en mijlpalen sloegen, dan waren het de
arbeiders en hun vrouwen, voor velen
Uwer nog Uw eigen vader en moeder,
die de wegen moesten gaan, die de we
gen moesten gaan badend in zweet en
tranen van mijlpaal naar mijlpaal, die
een lydensgang moesten lopen van held
haftigheid en onverzettelijkheid, die de
barensweeën hebben gedragen vaak hun
leven lang of nagenoeg hun leven lang
voor een in verhouding nieuw arbeiders
bestaan. Wanneer wij dankbaar van
avond gedenken de zichtbare zegening
van het sociale werk onzer grote Pausen,
dan moeten wij wel stilstaan en in eer
bied ons buigen voor hen, die met hun
leven een poel van leed hebben ge
dempt en daarbij zeer bijzonder voor
hen, die uit hun branding van ellende
nog wisten over te houden en voor U te
bewaren het land ten zegen hun enig
maar dan ook allerkostbaarst bezit: ons
Heilig Geloof.
En prof. Romme besloot zijn rede met
een breedopgezette, diep uitgewerkte
schildering van wat hij noemde de ge-
likkige plicht om de leiding van de
Kerk op het terrein van het sociale
leven overal en voortdurend op te vol
gen.
Een der hoogtepunten van deze demon
stratieve herdenkingsbijeenkomst werd
zonder enige twijfel gevormd door de
opvoering van het door Jan Muller
geregisseerd en door Gabriël Smit ge
schreven spel „Golfslag der eeuwen". In
dit spel hebben schrijver en regisseur
tezamen met de componist Jan Mul en
de décorontwerper Arnold Pijpers ge
poogd iets neer te leggen van wat zij
zien als hèt grote conflict in de loop der
eeuwen, namelijk de stryd om de arbeid.
Het spel is opgebouwd van de eerste
scheppingsdag af en in de loop er van
trekken schier alle eeuwen aan het oog
van de toeschouwer voorbij. Het was ais
wjj het eerlijk zeggen mogen een fasci
nerend geheel. Gebracht met uiterst be
scheiden middelen het gehele décor
bestond uit een trapsgewijze opgebouwd
podium maar desniettemin wellicht
juist door die eenvoud overrompelend
en meeslepend. Het was nergens over
dadig, nergens breed aangezet, het was
een sterk gebonden geheel voor bijzon
der schilderachtige groepen, die met
simpeel technische hulpmiddelen belicht
werden.
Hgt was het gezamenlijke doel van
Gabriël Smit en Jan Muller een mas
saal spel te componeren, dat niet zou
ontaarden in wat men tegenwoordig
een massaspel noemt. In dat streven
zijn zij naar onze overtuiging ten vólle
geslaagd. Twee uur lang hebben zij het
spelbeeld levendig, de dialoog gespan
nen en de handeling gericht weten te
houden.
Zij hebben het aangedurfd telkens de
massa met de eenling te confronteren en
zij hebben bovendien de bijzonder goede
gedachte gehad het publiek enige malen
achtereen 4e gelegenheid te bieden met
zang aan het spel deel te nemen. Als wij
na dit loflied, waarmee het publiek blij
kens tal van ovaties klaarblijkelijk van
harte instemde, nog een enkel critiscn
geluid willen laten horen, dan is het, dat
„Golfslag der eeuwen" meer het spel van
de regisseur dan van de schrijver is.
Men krijgt de indruk, dat het eerste doel
van de tekst is. dat zij de regisseur ge
legenheid biedt de nodige handeling op
het speelveld te doen geschieden. Wij
willen deze critiek echter niet te zwaar
doen gelden. Daarvoor was de muziek
van Jan Mul te plezierig, daarvoor was
het geheel te boeiend en daarvoor was
vooral het enthousiasme van alle mede
spelenden te hartveroverend.
20. Wat doet die dwerg nu weer hier? denkt Draga verstoord. Het geeft haar een
onbehaaglijk gevoel. Ze weet maar al te goed, hoe die het altijd voor de Noorman
opneemt. Daar! De deur van de kerker staat open. Zou die kleine soms Meteen
staat haar besluit vast. Ze zal die dwerg dat spionneren wel eens afleren!
Nog altijd zwijgend treedt ze op Pum-Pum toe, die verontrust terugwijkt in de
deuropening. Wil die vrouw iets met hem?
Enige meters verder luisteren Haifa en Awain gespannen naar het geluid van de
voetstappeji. Hun plan om de wachter te overmeesteren is prachtig' gelukt. Maar
wat zijn dat voor geheimzinnige lieden, die vlak na elkaar door de gewelven zijn
komen sluipen? Haifa staat het dichtst bij de gangmaar hij waagt het nog niet
om de hoek te kijken. Als ze hier betrapt worden, is misschien alles voor niets
geweest
bemoeit het kleine mannetje zich weer met de zaken ven grote mensen?"
zij een vfouwenstem vragen. In opperste verbazing ziet Haifa om naar Aioain, die
even grote ogen opzet. Ook hij heeft de stem herkend! Dat kan niemand anders
zijn dan Draoa. En die kleine
Allerlei geluiden leiden hun aandacht af. Het schijnt alsof er met iets zwaars
gesleept wordteen woedende kreet, u>aaraan ze direct Pum-Pum herkennen, dan
slaat de deur hard dicht en snelle, lichte voetstappen verwijderen zich.
Voorzichtig waagt Haifa zich om de hoek van de gang. Awain teil hem volgen,
maar meteen blijven ze weer staanVlak bij de deur van de kerker zien zij de in
elkaar gezakte gestalte van de bewusteloze wachter. Maar kijk! Er komt beweging
in die man. Met een pijnlijke kreet richt hij zich langzaam op
y>
Zaterdag is de „Groote Beer" met 850
emigranten voor Australië uit de haven
van Amsterdam vertrokken. Tevoren
had de ambassadeur van Australië in
Nederland, Alfred Stirling, een rede uit
gesproken. De ambassadeur zei o.m„ dat
de „Groote Beer" het laatste Nederland
se schip is, dat uitsluitend volgens de
oude regeling uitgekozen emigranten
naar Australië brengt. AJle 850 opvaren
den betalen of zelf het 'reisgeld of met
behulp van het „empire and allied exser-
vicemenscheme". Met dit schip gaat ook
de negenduizendste passagier mee, die
van de Australische regering bijbetaling
voor de overtocht ontvangen heeft. Tot
dusverre heeft Australië reeds voor meer
dan twee en een half millioen gulden
bijgedragen aan overtochtkosten voor
Nederlandse immigranten.
Met inbegrip van de emigranten op de
Advertentie
Mijnhardt s Hoofdpijnpoeders. Doos 45 cent
Bij K.B. heeft H. M. de Koningin tot
ridder der 4e klasse der Militaire Wil-
lems-Orde bènoemd wijlen de soldaat
,T. F. Ketting Olivier, legernummer
26.10.21.235 van het dienstvak van de
technische dienst. Dit is geschied omdat
soldaat Ketting Olivier zich als soldaat
ingedeeld bij het Nederlands detache
ment Verenigde Naties in Korea in de
strijd heeft onderscheiden door uitste
kende daden van moed, beleid en trouw,
in dc nacht van 14 op 15 Februari 1951
bij Manyong nabij Wonju. Hij heeft toen
als ordonnans van de officier, comman
dant van een viertal bijeengegaarde, ten
gevolge van vorige gevechten overver
moeide pelotons van dit detachement,
tijdens een driemaal herhaalde aanval
op de door de vijand hardnekkig verde
digde, dominerende heuvel 325, onder
zeer hachelijke omstandigheden zich
De algemene vergadering van St.
ChristoffeL de katholieke vereniging
van handelsvertegenwoordigers, han
delsagenten en verzekeringsinspecteurs,
Zaterdag in het Jaarbeursrestaurant te
Utrecht gehouden, stond onder leiding
van de voorzitter, de heer A. A. Koot
uit Bussum.
In zyn openingsrede over de econo
mische situatie sprekende, liet hij vrij
sombere geluiden horen. Weliswaar
bracht het afgelopen jaar grote ver
koopmogelijkheden en boekten de han
delsvertegenwoordigers grote orders,
maar dat alles was niet gezond, aldus
de voorzitter. Zoals onze landelijke fi
nanciën ontwricht werden, zo werd ook
bij afnemers door abnormale aankopen
tegen steeds stijgende prijzen de liqui
diteitspositie ernstig in gevaar ge
bracht. De gevolgen daarvan doen zich
voor de handelsvertegenwoordigers met
de dag heviger voelen. Maar laat ons
niet defaitistisch worden, zo ging de
'veer Koot verder. Laten wij het als onze
taak beschouwen geen pseudocrisis op
te roepen. Wij nemen-bij angstige za
kenlieden stemmingen waar, waartegen
bet ons goed lijkt openlijk stelling te
nemen.
De verwijdering tussen de handels
kantoor-winkelbedienden, de technici
6n de werkmeesters enerzijds en St.
Christoffel anderzijds is volgens spr.
louter een gevolg van het onorganisato-
nisch optreden van de eerstgenoemde
Sroepen. Er bestaat alleen verschil over
Jje wijze waarop het doel moet worden
bereikt. St. Christoffel heeft, in tegen
stelling met van de zijde der hoofdar-
heidersgroepen uitgesproken verwach
ting, volledig begrip gevonden bij de
meest vooraanstaande handarbeiders-
organisaties om de belangen van de le
den in de straks te stichten product-
bedrijfschappen zo goed mogelijk te
•®nartigen, aldus de voorzitter.
vrijwillig, tenslotte zelfs met zijn leven
ingezet bij de uitvoering van ordonnans
diensten, nadat hij kort voor hij sneuvel
de, bij de derde beslissende aanval met
de bajonet op het geweer als eerste de
vijandelijke heuvelstelling binnendrong,
daarbij waakzaam zijn medestormende
commandant dekkend.
Tot ridder der 4e klasse in de Militairp
Willems-Orde is voorts benoemd de als
zodanig tijdelijk benoemde kapitein J.
Anemaet, legernummer 20.05.13.012, van
het wapen der infanterie. De nieuwbe
noemde ridder M.W.O. heeft zich als
commandant van een viertal bijeenge
gaarde pelotons van het Nederlands de
tachement Verenigde Naties in de nacht
van 14 op 15 Februari 1951 bij Manyong
nabij Wonju in Korea in de strijd even
eens onderscheiden door uitstekende da
den van moed, beleid en trouw. Hij leid
de zijn pelotons, wier moreel kort te
voren was aangetast door abusievelijk?
bestoking door eigen vliegtuigen, met
volle Inzet van zijd persoon ten aanval
op de door de vijand hardnekkig ver
dedigde, dominerende heuvel 325.
Na twee mislukte aanvallen tegen deze
heuveltop slaagde hij erin, dank zij zijn
moedige en bezielende leiding, nog voor
het aanbreken van de dag, zoals was be
volen, met zijn volkomen uitgeputte
troep in een laatste bestorming met de
bajonet de nog' standhoudende vijand
onschadelijk te maken en deze sleutel
positie vast in handen te houden, waar
door een anders fatale doorbraak van de
stelling werd voorkomen.
Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem
heeft benoemd tot pastoor van de nieuw
opgerichte parochie .Maria ter Zee" te
Noordwijk aan Zee, de weleerw. heer
W. E. M. Bende en van de nieuw opge
richte parochie „O. L. Vr. ten Hemel
Opneming" te Bakkum, de weleerw.
heer J. (Dl. J. de Wit.
„Groote Beer" zullen seden October 1948
reeds meer dan negentienduizend immi
granten uit Nederland in Australië voet
aan wal hebben gezet. Een grote moei-
lijkhéid is het huidige woonruimtetekoit
in Australië, doch de Australische rege
ring stelt alle pogingen in het werk orn
hierin te voorzien. Dit jaar staat de bouw
van zeventigduizend huizen op het pro
gramma. De Australische regering ziet
vele voordelen in het aanwerven van
immigranten in gezinsverband. Men
streeft er naar de toevloed van immi
granten, wat aantal en categorie betreft,
afgestemd te laten blijven op de behui-
zings- en werkgelegenheidsomstandig-
heden.
Hiertoe is ook de per April ingegane
nieuwe regeling voor immigratie opge
steld, waarbij hulp wordt verleend en
tevens bepaaid is. dat van regeringswege
alleen accommodatie zal worden ver
schaft aan personen, die volgens deze
regeling naar Australië komen. De Au
stralische regering wil aldus ook teleur
stelling voor de immigranten zelf voor
komen. In de nieuwe regeling is, zoals
gemeld, opneming van 25.000 Nederland
se immigranten per jaar voorzien. Het
maximum tot nog toe was ongeveer tien
duizend per jaar.
Zondag is in de duinen te IJmuiden
een vermoedelijk soldatengraf ontdekt.
Een jongen had een doodsbeen gevon
den en meldde dit direct bij de politie.
Deze is op de aangegeven plaats gaan
graven, waarbij nog een aantal beende
ren, een paar bruinlederen vliegerscboe-
nen en een gedeelte van een vlieger
overall werden opgegraven. Ook werden
stukjes van een zakboek gevonden; op
een daarvan stonden een naam en een
nummer. Uit verder nog gevonden res
ten van een vliegtuig, waaraan duide
lijk eën brandlucht hing, leidt de poli
tie af, dat het hier vermoedelijk de
piloot van een R.A.F.-toestel uit de oor
logsjaren betreftt. Een identiteits
plaatje werd nog niet gevonden, maar
vandaag zou het onderzoek worden
voortgezet.
Generaal Mathou spelt de oud-parachutisten de onderscheidingen op.
(Telefonisch van onze Parijse
correspondent)
Honderd vijftig Franse parachutisten
zijn Zaterdag door Hare Majesteits am
bassadeur te Parijs op de Cour d'Hon-
neur van de Invalides onderscheiden
met bronzen leeuwen en bronzen krui
sen. Kolonel Bourgoin, commandant van
het tweede en derde regiment parachu
tisten, werd benoemd tot officier in de
Orde van Oranje-Nassau. Het uitreiken
van deze onderscheidingen geschiedde
ter herdenking van het feit, dat deze
parachutisten op 14 en 15 Maart en 7 en
Advertentie
Een scène uit het feestspel „De golfslag der eeuwenvan Gabriël Smit
Het zijn geen diepgaande economische
beschouwingen geweest, die Z. K. H.
Prins Bernhard Zaterdag te Utrecht
heeft uitgesproken in zijn conclusie: „In
drukken over Zuid-Amerika" op de jaar
vergadering van de Vereniging „Neder
land in den vreemde", noch gaf hy een
afgerond beeld van de structuur op ver
schillend terrein van de landen in La-
tyns-Amerika. Het waren inderdaad in
drukken, weergegeven naar losse aan
tekeningen, maar indrukken, die bij de
economisch- en eommercieel-geïnteres-
seerden een stempel, een indruk moeten
hebben achtergelaten, diep genoeg om
hen tot de thans noodzakelijke zelf
werkzaamheid te stimuleren.
Deze indrukken golden zowel de eer
ste Zuid-Amerikaanse reis. vorig jaar
gehouden, als die, waarvan de Prins nu
pas is teruggekeerd, al waren de herin
neringen aan de laatste van zelf meer
gedetailleerd en levendig dan aan het
bezoek aan Venezuela, Brazilië en Mexi
co. Daar komt nog bij, dat Prins Bern
hard, naar zijn eigen zeggen, bij zijn
eerste reis het Spaans nog niet voldoen
de beheerste om persoonlijke gesprekken
vlot te kunnen voeren, terwijl boven
dien de ontvangende regeringen en an
deren een dermate overladen program
hadden opgesteld, dat ondanks de ge
middelde 4)4 uur slaap per etmaal voor
Dit het
Engels
vertaald door
DICK
OUWENDIJK
Daarom kon zij, zijn moeder, tevreden
zijn. Zij zat zwijgend in de auto toen zij
wegreden van het kerkhof, en zij ver
heugde zich, dat de zon scheen en dat
Francis zijn levenseinde gevonden had
in dit prachtige deel van Ierland, waar
hij voor het eerst vrede en inzicht ge
wonnen had.
Steven en Honor voerden met Sue een
drukke conversatie over het weer, de
omgeving, het aantal mensen dat moest
geweest zijn, de slechte toestand der
wegen. Zij spraken zo overdacht zake
lijk om te tonen hoe kalm zij zich voel
den, maar inwendig voelden zij zich
ongerust door de gespannen sfeer, ver
oorzaakt door hun moeder's zwijgen.
Steven vreesde, dat zijn moeder zou
gaan huilen. Bij het graf van Cathryn
was zij in elkaar gezakt. Hij had een
afschuw van alle mogelijke scènes en
van gevoeligheid. Hij had zowel tijdens
de dienst in de kerk als op het kerkhof
zijn moeder voortdurend in het oog ge
houden, maar zij had geen traan ge
laten. Het voornaamste was nu om in
het hotel terug te keren, voordat zij in
een zou storten, pas daarna zou hij zich
op zijn gemak voelen. Hij was Honor
dankbaar, dat zij het gesprek aan de
gang hielp houden, hij was er zeker van
dat ook haar de spanning niet was ont
gaan. Ook Sue Lester's aanwezigheid
was van nut, zij was nuchter en, god
dank, ze was niet katholiek
Honor en hij voelden zich weinig op
hun gemak in de totale katholieke sfcer
van de omgeving, ze wilden graag en
hoffelijk toegeven, dat er misschien
„iets inzat", doch verder ging hun in
teresse niet, zij begrepen er niets van
en koesterden ook niet de minste wens
om er iets van te begrijpen; daar1 stond
natuurlijk tegenover dat Francis een
merkwaardig leven had geleid, een
leven, dat zij zelfs tot bepaalde hoogte
bereid waren als „heilig" te erkennen;
en meer kon niet van hen worden ver
langd.
Sue voelde zich door het gepraat van
Steven en diens vrouw over alles en
nog wat een beetje getergd. Zij ver
langde er naar om alleen te zijn en ant
woordde verstrooid op de vragen die
ze haar stelde. Zij had op de duur wei
nig van Francis begrepen en nu voelde
zij dit gebrek aan begrip als een pijn.
Er was iets in haar, dat zijn grootheid
wilde erkennen, een grootheid, waar
tegenover zij zichzelf klein en nutteloos
voelde. Dit vulde haar met een gevoel
van verlangenden tevens van verdriet,
geen verlangen of verdriet dat zich op
iets bepaalds richtte, maar het smolt
samen tot een gevoel van diepe onbevre
digdheid.
Alleen op haar kamer nam zij het
kleine onooglijke schilderijtje op, dat
Francis haar volgens Dorothea had wil
len geven. Zij wist hoe het in zijn bezit
was gekomen. Pater Halloran had aan
Dorothea verteld dat hij het 's avonds
aan iedereen in het klooster had laten
zien. Hij scheen door het geschenk zeer
ontroerd te zijn. „Mijn zuster was een
grote bewonderaarster van Botticelli,"
had hij verteld. Het was de enige keer
geweest, dat hij over haar gesproken
had.
Op de achterzijde van het schilderijtje
had hij met bevende letters en met
potlood geschreven: „Wie van ons ont
vangt wat hjj verlangt of, zo hij het
ontvangt, is voldaan?" Zij draaide net
schilderijtje om en las de woorden op
nieuw. Het' moesten de laatste zijn
geweest die hij geschreven had. Wanneer
schreef hij ze op toen hij die avond
in regen en wind thuis gekomen was,
nadat hij door zijn gebed een doodzieke
vrouw weer aan het leven had terug
gegeven? Of toen hij wist, dat hij ster
ven moest? Had hij aan die woorden
gedacht, toen hij gevraagd had om haar
het schilderijtje te geven? En wat be
doelde hij er mee de futiliteit en de
leegheid van de dromen, waar de men
sen al hun zinnen op zetten? Of hadden
ze een meer persoonlijke betekenis?
De tragedie van degenen die achter
bleven was altijd dat de doden geen
antwoord meer gaven op hun,vragen
Zij zette het schilderijtje weer op het
kastje naast haar bed en begaf zich
naar beneden op zoek naar Dorothea
Honor zag haar in de hall vanuit de
kleine, donkere bar en riep haar. Steven
was bij haar. Hij zag er moe uit, vond
Sue, en een beetje meelijwekkend
doch dat kwam eerder doordat hij zich
in deze vreemde omgeving niet op zijp
gemak voelde dan door verdriet. Met
zijn grijzend blond haar leek hij op
Francis, een minder verfijnde editie van
Francis. Zij had hem slechts een paar
malen bij toeval ontmoet en zij mocht
hem niet; zij vond hem arrogant, eigen
gereid en zelfvoldaan. Nu leek hij een
beetje pathetisch. Hij „hoorde" niet in
deze omgeving en gaf de indruk dat hij
het zich wel bewust was en er op be
paalde wijze verontschuldiging voor
vroeg. Honor was even zelfbewust als
altijd. Zoals zij leek was zij ook, een
Engelse „lady", en dit zou ze blijven,
overal en onder iedere omstandigheid;
de snit van haar onberispelijk gesneden
mantelpak, de net niet stijve correct
heid van hoed, handschoenen, schoenen
en tas, zelfs haar permanent benadrukten
dit feit nog eens extra. Zij was groot
en slank en donker, en zag er goed uit,
er ging iets opgewekts, een zekere fris
heid van haar uitje moest haar schil
deren in degelijke tweeds of in rij
kostuum, als „portret van een Lady."
(Slot volgt)
serieuze besprekingen weinig tijd restte.
Vooral in het van nature toch zo rijke
Brazilië, waar men kort voor het alle
arbeid stop zettende carnaval arriveerde
en waar de verbindingen met vele plaat
sen slechts door de legerluchtmacht be
staan, bereikte men weinig concrete re
sultaten. Beter was het in Mexico, waar
in het Noorden voor Nederlandse immi
granten mits groepsgewijs, lonende
ontginningsarbeid als mogelijk werd ge
zien. Venezuela drijft nog te eenzijdig
op de ene kurk. die de olie vormt (en
waarbij vele Nederlanders werkzaam
zijn), doch een verandering van deze
economisch-gevaarlijke situatie is inge
zet en daarmee ontstaan nieuwe moge
lijkheden.
Van het op de tweede reis bezochte
Uruguay, het meest democratische land
ter wereld, waar de president er over
denkt zijn bevoegdheden aan het parle
ment over te dragen, trokken de Prins
en zijn gezelschap met een enigszins
bang hart naar het beruchte Argentinië.
Van democratie is in dit land inder
daad in de verste verte geen sprake,
maar het verschijnsel, dat alle belang
rijke posten in handen zijn van de
sterkste partij, ziet men ook in de de
mocratische V.S. en de Prins heeft
notoire anti-Peronisten op zijn hotel
kamer kunnen ontvangen.
In dit land is overigens de goodwill
voor Nederland momenteel zeer hoog,
terwijl het ook in geheel Zuid-Amerika
economisch voor ons land van het hoog
ste belang is. Speciaal hier is eigen acti
viteit van de Nederlandse ondernemers
en handelaars uiterst gewenst, maar spe
ciaal hier ook is kennis van taal en
zeden, gezien de lange tenen der Argen
tijnen, een haast onmisbare introductie.
Een omstandigheid, die ook voor de an
dere landen, zij het niet zó stringent,
toch van betekenis is. In Chili zijn de
mogelijkheden weer beperkter voor
lopig althans. Wellicht echter, dat de ge
maakte connecties hier verandering kun
nen brengen.
Advertentie
Bus-hostess aan
boord, twee chauf
feurs. Alles inbegre
pen, ook verversingen
onderweg in de bus.
Vraagt uitvoerig, ge-
illustreerd prospectus
Ons prospec
tus is even
eens ver
krijgbaar b(J
alle bekende
reisbureaux.
\^Den Haag - Plaats 16 - Tel. 112670y
8 April 1945 erin slaagden een gedeelte
van de provincies Groningen en Drenthe
te bezetten. Zij droegen hierdoor op be
langrijke wijze by tot de bevrijding van
Nederland. Dank zij een verrassende
mededeling van de BBC tijdens d fi
operatie, aankondigende, dat grote ope
raties zouden worden ondernomen,
slaagden de neergesprongen Franse pa
rachutisten erin, ondanks ernstige ver
liezen enkele Duitse generaals gevangen
te nemen. V1-startplaatsen onklaar te
maken en verschillende Duitse convooien
ernstig te belemmeren.
Uit dank voor de moedige daad zijn
aan de overblijvenden en de nabestaan
den van hem die deelnamen aan deze zo
genaamde operatie-Armhurst de boven
vermelde ondeischeidingen uitgereikt.
Eer. Nederlands detachement van het
Prinses Irene-regiment bewees daarbij
de militaire eer. Onder de aanwezige
autoriteiten bevonden zich generaal De-
vir.ck namens de Franse regering en
generaal Mathon, Nederlands vertegen
woordiger van de Shape het hoofdkwar
tier van generaal Eisenhower. De plech
tigheid werd ingeleid met een door een
Franse militaire kapel gespeeld Wilhel
mus en de Marseillaise. Daarna weer
klonken in het Frans de plechtige woor
den van de Koninklijke onderscheidings-
bulle: „Wij Juliana, bij de gratie Gods
Koningin der Nederlanden, Prinses van
Oranje-Nassau. enz. enz., enz." waarop
de onderscheidingen werden uitgereikt.
Bij de president van de „amicale" van
oud-parachutisten was intussen een te
legram aangekomen van Koningin Julia
na en Prins Bernhard van de volgende
inhoud: „Verheugd te weten, dat Zater
dag parachutisten van het tweede regi
ment S.A.S. het getuigenis ontvangen
van de grote dankbaarheid van het Ne
derlandse volk geven wij uitdrukking
aan onze diepe erkentelijkheid voor hen,
die zich zo moedig onderscheiden heb
ben voor de bevrijding van Nederland.
Verwanten van de gevallenen op het
veld van eer betuigen wij ons diep ge
voeld medeleven. Getekend Juliana en
Bernhard."
De president van de vereniging van
cud-parachutisten vertelde ons na afloop
dat de zo juist onderscheiden mannen
voor deze plechtigheid van heinde en
verre waren gekomen. Er waren er zelfs
uit Marokko. Zij waren op eigen kosten
naar Parijs gekomen, waaruit volgens
deze president, zou mogen worden op
gemaakt hoezeer zij deze Nederlandse
geste op prjjs stellen.
Mgr. Anthony Riberi, apostolisch in
ter nun tics in Nanking, is Zaterdag door
de Chinese communisten beschuldigd
een onder rode anspiclën staande actie
om alle banden tussen de Chinese ka
tholieken en bet Vatieaan los te maken,
te willen belemmeren. Men verwacht
dat deze beschuldiging spoedig aal wor
den gevolgd door de uitwijzing van
mgr. Riberi, die de enige offieiële ver
tegenwoordiger van de Pans in China
ia
Te Lake Success heerste Zondag de
verwachting, dat de Chinese en Noord-
Koreaanse volksrepublieken binnenkort
voor bet laatst de kans zal worden ge
boden de Koreaanse oorlog door een
„staakt-het-vuren" rondom de 38ste
breedtegraad te beëndigen. Het is nog
niet duidelijk vla welke organen derge
lijke vredesvoorstellen zouden worden
gedaan, meldt Renter's correspondent
bjj de V.N.
Het verluidt, dat de V.N. in dit geval
drie voorstellen zullen doen: Een onmid-
lijk staken der vijandelijkheden aan
alle Koreaanse fronten, het scheppen van
een 35 kilometer brede bufferzone lar.gs
de gehele 38ste breedtegraad en het uit
schrijven van een conferentie onder
auspiciën der V.N., waarop het tot stand
komen van een verenigd, onafhankelijk
Korea zou moeten worden besproken.
